Drukuj stronę - Prawda o Gazecie Wyborczej

"Opublikowanie tego wywiadu byÂło podÂłe" - tak dziennikarka "Gazety Wyborczej" reklamuje rozmowĂŞ w "Europie", dodatku idei DZIENNIKA. Chodzi o wywiad Cezarego Michalskiego ze znanym publicystÂą i redaktorem "Wyborczej" MichaÂłem Cichym o mentalnoÂści, pasjach i fobiach Âśrodowiska Agory.[/b]

(http://www.dziennik.pl/files/archive/00165/michnik_pk050209_04_165720e.jpg)
"Nie wierzĂŞ, Âże Cezary Michalski i Robert Krasowski nie znajÂą wszystkich okolicznoÂści" - dodaje MiÂłada JĂŞdrysik z "Gazety Wyborczej".

Dziennikarka wprawdzie nie precyzuje - ku dezorientacji czytelnikĂłw "Gazety" - o jakie wszystkie okolicznoÂści jej chodzi, ale wywiad robi piorunujÂące wraÂżenie. To jedno z najwaÂżniejszych Âświadectw opowiadajÂących o wewnĂŞtrznym Âżyciu jednego z najbardziej wpÂływowych Âśrodowisk w Polsce.

MichaÂł Cichy, wieloletni szef dziaÂłu kultury w "GW" oraz wspĂłÂłtwĂłrca i sekretarz Nagrody Nike, w poruszajÂący sposĂłb opowiada o tym, jak trafiÂł do "Wyborczej", co go tam fascynowaÂło, a co w koĂącu rozczarowaÂło. Opowiada teÂż o wszechwÂładnej traumie Marca '68, ktĂłra dla twĂłrcĂłw "GW" byÂła tak silnym przeÂżyciem, Âże do dziÂś wpÂływa na ich widzenie Âświata. Krytykuje zamykanie siĂŞ swojego Âśrodowiska na inne poglÂądy, opinie i ludzi z zewnÂątrz.

MĂłwi teÂż o swojej przyjaÂźni z redaktorem naczelnym "Gazety Wyborczej" Adamem Michnikiem oraz konflikcie, ktĂłry tĂŞ przyjaÂźĂą zakoĂączyÂł.

Przeczytaj wywiad z MichaÂłem Cichym
http://www.dziennik.pl/dziennik/europa/article325207/Wojna_pokolen_przy_uzyciu_cyngli.html

Fragment:
Moim zdaniem ÂźrĂłdÂłem najwiĂŞkszej nienawiÂści do Michnika jest to, Âże uwaÂża siĂŞ go za kogoÂś w rodzaju faÂłszywego proroka, za faceta, ktĂłry zachowuje siĂŞ jak kaznodzieja, mĂłwi innym, jak naleÂży siĂŞ zachowywaĂŚ, co jest moralne, a co nikczemne. NajpiĂŞkniejszy oksymoron opisujÂący to, o czym mĂłwimy, na ktĂłry natknÂąÂłem siĂŞ w swoim Âżyciu, brzmi: "otyÂły dietetyk". Michnik jest otyÂłym dietetykiem. Wszyscy to widzÂą poza nim samym. Michnik wygÂłosiÂł kiedyÂś zdanie, ktĂłre mi siĂŞ bardzo mocno wryÂło w pamiĂŞĂŚ: "Nie jest bez znaczenia, kogo udajesz; nawet jeÂżeli jesteÂś hipokrytÂą, to jeÂżeli udajesz ÂświĂŞtego, a masz naturĂŞ wĂŞÂża i lubisz tylko syczeĂŚ uwodzicielsko, a pĂłÂźniej dusiĂŚ albo gryÂźĂŚ, to jeÂżeli udajesz ÂświĂŞtego, majÂąc takÂą naturĂŞ, to i tak jesteÂś troszkĂŞ lepszy, niÂż gdybyÂś nie udawaÂł".

Przeczytaj tekst Roberta Krasowskiego o "skoszarowanej inteligencji"
http://www.dziennik.pl/dziennik/europa/article325220/Dzieje_skoszarowanej_inteligencji.html

"Dziennikarze, ktĂłrzy masowo podpisywali siĂŞ pod apelem w obronie SkowroĂąskiego - od Mellera po SemkĂŞ, od Manna po ZarembĂŞ, od Agaty Passent po MartĂŞ StremeckÂą - nie stanÂą siĂŞ wszyscy wyborcami PiS-u, ale mogÂą zaczÂąĂŚ PlatformÂą po prostu pogardzaĂŚ. (...) Czy oczyszczanie mediĂłw publicznych po to, Âżeby zrobiĂŚ miejsce dla dziennikarzy z „Wyborczej” i „Polityki”, jest naprawdĂŞ na rĂŞkĂŞ Platformie? "

A moÂże poszÂło o takie inicjatywy, jak wywiad radiowy Krzysztofa SkowroĂąskiego z WacÂławem Klausem z paÂździernika 2008?
http://www.polskieradio.pl/_files/20061104132927/2008101409075331.mp3

Wojciech Mann broni SkowroĂąskiego

(http://www.dziennik.pl/files/archive/00169/Nagranie_programu___169637e.jpg)

Krzysztof SkowroĂąski miaÂł przede wszystkim naprawdĂŞ emocjonalny stosunek do "TrĂłjki" - opowiada w rozmowie z DZIENNIKIEM legenda tej stacji Wojciech Mann. I dowodzi w piĂŞciu punktach, dlaczego SkowroĂąski powinien byÂł pozostaĂŚ na stanowisku dyrektora Programu III Polskiego Radia.

Dlaczego Krzysztof SkowroĂąski byÂł dobrym szefem "TrĂłjki"?
1. Przede wszystkim miaÂł naprawdĂŞ emocjonalny i ciepÂły stosunek do tego radia.
2. DÂąÂżyÂł do tego, by "TrĂłjka" byÂła miejscem troszkĂŞ ekskluzywnym, miejscem dla inteligentnych ludzi. W odrĂłÂżnieniu od komercyjnej sieczki.
3. MiaÂł bardzo serdeczny stosunek do ludzi.
4. Jego dziaÂłania opisane w trzech powyÂższych punktach spowodowaÂły podniesienie sÂłuchalnoÂści "TrĂłjki". A co za tym idzie prestiÂżu tego radia. SkowroĂąskiemu bowiem nie poprawiaÂł wynikĂłw sÂłuchalnoÂści prostymi metodami: "byle sÂłuchani", ale dÂąÂżyÂł do tego poprzez podniesienie jakoÂści stacji.
5. W pewnym momencie zarzÂądzania przez SkowroĂąskiego "TrĂłjkÂą" wyraziÂłem opinie, Âże na jej antenie jest za duÂżo polityki. Nie chodziÂło mi jednak o jakieÂś konkretne barwy polityczne, ale o politykĂŞ w ogĂłle jako temat. RozmĂłw politycznych sam z nim nie toczyÂłem. Jako sÂłuchacz wydawaÂło mi siĂŞ jednak, Âże SkowroĂąski wbrew niektĂłrym zarzutom szuka wÂłaÂśnie na tym polu rĂłwnowagi. JeÂśli widzĂŞ w tej samej stacji politykĂłw i komentatorĂłw z rĂłÂżnych opcji, to wydaje mi siĂŞ, Âże prĂłbowaÂł stworzyĂŚ obiektywne radio. A jeÂśli miaÂł swoje poglÂądy? CĂłÂż z tego, kaÂżdy je ma.

http://www.dziennik.pl/opinie/article331286/Mann_broni_Skowronskiego.html

KilkadziesiÂąt osĂłb protestowaÂło przed radiowÂą "TrĂłjkÂą" przeciw odwoÂłaniu Krzysztofa SkowroĂąskiego ze stanowiska szefa tej anteny. "Za SkowroĂąskiego byÂła to najlepsza stacja w kraju. Nie rozumiem zarzutĂłw, Âże radio sprzyjaÂło PiS" - mĂłwi DZIENNIKOWI uczestnik protestu, politolog Marek Migalski.

W pikiecie wziĂŞli udziaÂł dziennikarze, politolodzy, ludzie kultury, a takÂże dziaÂłacze prawicowego czasopisma "Fronda" i stowarzyszenia Koliber. Wielu protestujÂących przyniosÂło ze sobÂą flagi "SolidarnoÂści", przedstawiciele Frondy mieli transparent z napisem: "Pani Magdo pani pierwszej to powiem - obciach". NawiÂązywaÂło ono do nowej szefowej "TrĂłjki" Magdy Jethon, ktĂłra przez wiele lat prowadziÂła program pod tytuÂłem "Pani Magdo, pani pierwszej to powiem".

"Nie wierzĂŞ w to, Âże dziĂŞki tej pikiecie coÂś siĂŞ zmieni na lepsze, Âże politycy przestanÂą co chwilĂŞ zmieniaĂŚ szefĂłw mediĂłw publicznych, tym bardziej w to, Âże Krzysztof SkowroĂąski zostanie na stanowisku dyrektora. Ale przychodzÂąc tu chciaÂłem sprzeciwiĂŚ siĂŞ takim praktykom" - powiedziaÂł DZIENNIKOWI Marek Migalski, politolog z Uniwersytetu ÂŚlÂąskiego.
(...)
Jan Pospieszalski - jak nam powiedziaÂł - przyszedÂł na pikietĂŞ, bo chciaÂł zaprotestowaĂŚ przeciwko "bezczelnym praktykom wÂładz mediĂłw publicznych, ktĂłre kompletnie nie liczÂą siĂŞ z opiniÂą publicznÂą". "Sytuacja w mediach jest bardzo zÂła i to chcemy na tej pikiecie pokazaĂŚ" - powiedziaÂł DZIENNIKOWI Pospieszalski.

OdwoÂłany z funkcji szefa "TrĂłjki" Krzysztof SkowroĂąski osobiÂście podziĂŞkowaÂł pikietujÂącym za wsparcie. "Jestem wzruszony, Âże jestem tu, Âże mam tylu przyjaciĂłÂł" - powiedziaÂł do zgromadzonych. "To, co staraÂłem siĂŞ zrobiĂŚ, to zaszczepiĂŚ w radiu ducha miÂłoÂści i wolnoÂści, bo z tym zawsze kojarzyÂła mi siĂŞ SolidarnoÂśĂŚ". I myÂślĂŞ razem z zespoÂłem udaÂło nam siĂŞ to osiÂągnÂąĂŚ" - dodaÂł byÂły juÂż szef "TrĂłjki".

http://www.dziennik.pl/wydarzenia/article332005/Pikieta_przeciw_wyrzuceniu_szefa_Trojki.html[/quote]

Wyborcza kÂłamie – nic nowego. Ale dlaczego tak gÂłupio?

„Gazeta Wyborcza” piĂłrami swych czoÂłowych „cyngli”, Agnieszki Kublik i Wojciecha Czuchnowskiego, obwieÂściÂła swym czytelnikom radoÂśnie „Koniec radia Sakiewicza i Ziemkiewicza”. PoczuÂłem siĂŞ mile poÂłechtany, Âże − nic o tym nie wiedzÂąc − byÂłem wspĂłÂłwÂłaÂścicielem Programu Pierwszego Polskiego Radia, i Âże godzinna audycja raz w tygodniu plus trzyminutowy felieton wystarczyÂły, abyÂśmy siĂŞ z redaktorem naczelnym „Gazety Polskiej” stali jego najwaÂżniejszymi, choĂŚby tylko dla „Wyborczej”, twarzami. Tym bardziej, Âże nie obchodziÂła ona tak triumfalnie wyrzucenia z radia Sobali, CzabaĂąskiego ani nawet Targalskiego.

Rzecz w tym, Âże poza znakami interpunkcyjnymi wÂłaÂściwie wszystko we wspomnianym tekÂście jest manipulacjÂą albo wrĂŞcz kÂłamstwem. Owszem, Jedynka zmienia ramĂłwkĂŞ, wiadomo to od dawna, jak rĂłwnieÂż rezygnuje z zewnĂŞtrznych prowadzÂących i z porannych felietonĂłw. To ostatnie trudno jednak uznaĂŚ za jakÂąÂś „depisyzacjĂŞ”, skoro radiowy felieton traci teÂż gazetowy i do bĂłlu salonowy OgĂłrek. NieprawdÂą jest teÂż, jakoby dyrektor Pipka chciaÂł usunÂąĂŚ z anteny zarĂłwno Sakiewicza jak i mnie, skoro jednoczeÂśnie ze zmianÂą w „rozmowach jedynki” zÂłoÂżyÂł nam inne propozycje. Najciekawsze jest, Âże − przypadkiem wiem − pytany o to przez paniÂą Kublik powiedziaÂł jej wyraÂźnie, Âże owszem, nie bĂŞdziemy juÂż prowadziĂŚ wspomnianej audycji, ale on chce, ÂżebyÂśmy na antenie zostali.

Parka czoÂłowych paÂłkarzy „Wyborczej” napisaÂła dokÂładnie coÂś innego, mijajÂąc siĂŞ z prawdÂą grubo i w sposĂłb oczywisty. Co najciekawsze, musieli oni wszak wiedzieĂŚ, Âże ich kÂłamstwa majÂą wyjÂątkowo krĂłtkie nĂłÂżki – do poniedziaÂłku. Dlaczego wiĂŞc w nie zabrnĂŞli?

PotrafiĂŞ to wyjaÂśniĂŚ tylko w jeden sposĂłb: „Wyborcza” wciÂąÂż dufna jest, Âże peÂłni w III RP tĂŞ samÂą rolĂŞ, jakÂą w PRL peÂłniÂła „Trybuna Ludu”. ÂŻe jeÂśli oskarÂży kogoÂś o „prawicowe odchylenie”, to wystarczy, by wokĂłÂł wskazanej osoby natychmiast zrobiÂła siĂŞ prĂłÂżnia, i Âżeby jej zwierzchnicy czym prĂŞdzej jÂą wyleli. W mĂłzgach cyngli z Czerskiej i ich przeÂłoÂżonych po prostu siĂŞ nie mieÂści, Âże dyrektor Pipka moÂże oto przeczytaĂŚ w „Gazecie Wyborczej”, kogo ma niezwÂłocznie usunÂąĂŚ z anteny – i nie podporzÂądkowaĂŚ siĂŞ!

MoÂże tak uskrzydliÂł wspomnianÂą redakcjĂŞ niedawny sukces, jakim byÂło wylanie opisanÂą wyÂżej metodÂą Krzysztofa SkowroĂąskiego? W istocie, jej rewelacje o „tajnym audycie”, ktĂłrego nikt poza „WyborczÂą” jakoÂś nie widziaÂł, o rzekomych wypÂłatach dla samego siebie i wywoÂżeniu za wschodniÂą granicĂŞ gotĂłwki w walizkach trafiÂą zapewne do podrĂŞcznikĂłw dziennikarskiego Âłajdactwa. A swojÂą drogÂą, i w tej sprawie zachowanie gazety jest jak zwykle absurdalne, bo z jednej strony gromko zaprzecza ona, Âże przeprowadziÂła na SkowroĂąskiego nagonkĂŞ, ktĂłrÂą przeprowadziÂła, a z drugiej poucza jego obroĂącĂłw, Âże dobrze mu tak, bo i poprzednia ekipa wyrzucaÂła „gomuÂłkowskie zÂłogi”.

Ale zniszczenie bezpoÂśredniej konkurencji dla agorowego radia Tok FM to sukces bodaj juÂż ostatni. „Wyborcza” zaczyna siĂŞ sypaĂŚ. Wprawne oko dostrzega coraz liczniejsze gÂłupie bÂłĂŞdy, nawet w tytuÂłach (w rodzaju: „ograniczenie imigracji jest dla Sarkozy’ego czoÂłowym priorytetem” − a widziaÂł kto, poza CzerskÂą, priorytety „tyÂłowe”? Za czasĂłw pani ÂŁuczywo nie do pomyÂślenia), akcje „Agory” lecÂą w dĂłÂł wraz z kondycjÂą jej flagowej gazety, no i wychodzÂą na jaw coraz to nowe informacje pokazujÂące „etos” w Âświetle, hm, nienajlepszym… Ryszard Bugaj przekonujÂąco (choĂŚ dla czytelnikĂłw ksiÂąÂżki StanisÂława Remuszki nie byÂło w tym Âżadnej rewelacji) wypunktowaÂł amoralnoÂśĂŚ „ostatniego peerelowskiego uwÂłaszczenia nomenklatury”, jakim byÂło podzielenie siĂŞ przez ludzi „Wyborczej” majÂątkiem wygenerowanym ze znaczka „SolidarnoÂści” i paĂąstwowego przydziaÂłu papieru i drukarni, z bÂłogosÂławieĂąstwem ulgi podatkowej. Potem przypomniano, Âże zgodnie z raportem o likwidacji WSI redaktor KrzemieĂą, nowy szef wydania internetowego „Wyborczej” braÂł udziaÂł, jako niskiej rangi pomagier wojskowych sÂłuÂżb, w operacji „Szpak”, czyli dyskredytowaniu RadosÂława Sikorskiego − wĂłwczas wiceministra Obrony Narodowej w rzÂądzie Olszewskiego. A teraz okazuje siĂŞ, Âże kolejny publicysta gazety, redaktor Uhlig, podpisaÂł byÂł zobowiÂązanie do wspĂłÂłpracy z peerelowskÂą bezpiekÂą…

Uhlig, oczywiÂście, wyjaÂśnia, Âże owszem, podpisaÂł, ale nikomu nie szkodziÂł. WierzĂŞ, rzecz jasna – jak wszyscy czytelnicy „Wyborczej” wiem od dawna, Âże w peerelu nie byÂło innych agentĂłw, niÂż nikomu nie szkodzÂący, nie piszÂący Âżadnych donosĂłw, a jeÂśli nawet piszÂący, to tylko dla zdezinformowania sÂłuÂżb niewaÂżnymi dyrdymaÂłami. No, poza jednym MaleszkÂą. Ale i on, gdyby mocniej poszedÂł w zaparte, to teÂż by siĂŞ okazaÂło, Âże tylko zwodziÂł esbekĂłw i nikomu nie zaszkodziÂł. Pewnie sobie tam dziÂś nieÂźle plujÂą w brody, i on, i caÂła Czerska, Âże siĂŞ tak pochopnie przyznaÂł.

O Uhligu wspominam dlatego, Âże sprawa w najmniejszym stopniu mnie nie dotyczy − ani go mam zamiar broniĂŚ, ani oskarÂżaĂŚ, ot, jeden z wielu nie znanych mi bliÂżej funkcjonariuszy Ministerstwa Prawdy. Ale z niejasnych przyczyn wÂłaÂśnie wypomnienie mu podpisanej niegdyÂś deklaracji staÂło siĂŞ dla redaktora WĂŞglarczyka, szefa dziaÂłu zagranicznego gazety, okazjÂą do zamieszczenia na jej internetowej stronie wyznania, iÂż nie moÂże odÂżaÂłowaĂŚ, iÂż kiedyÂś podaÂł rĂŞkĂŞ mnie, Zdortowi i Magierowskiemu (i jeszcze Michalskiemu − mimo, Âże ten ostatni tak siĂŞ ostatnio stara).

StopieĂą wewnĂŞtrznego rozedrgania zaprezentowanego we wspomnianym tekÂście przez WĂŞglarczyka kaÂże pomyÂśleĂŚ o jakichÂś piguÂłkach uspakajajÂących. MoÂże po zaÂżyciu takowej bĂŞdzie on umiaÂł wyjaÂśniĂŚ, o co wÂłaÂściwie ma do mnie i moich kolegĂłw pretensje. Czy o to, Âże nie Âżyjemy w Niemczech, gdzie Uhlig musiaÂłby na mocy ustawy wyjaÂśniĂŚ sprawĂŞ przed podjĂŞciem pracy w gazecie − czy o to, Âże nie Âżyjemy na BiaÂłorusi albo w Rosji, gdzie ten epizod jego Âżyciorysu nie wyszedÂłby na jaw po dwudziestu latach, ale na zawsze pozostaÂłby tajemnicÂą?

Bo gdzie wolaÂłby nas zaprowadziĂŚ WĂŞglarczyk i jego koleÂżeĂąstwo, to siĂŞ Âłatwo domyÂślam.

PS: Aj, chyba pomyliÂłem UhligĂłw. Ten, co pracuje w Wyborczej, to pono nie ten, co podpisaÂł, tylko jego syn. Sorry za brak orientacji; sam w sobie stanowi on dowĂłd, Âże nic mi do tego wszystkiego i WĂŞglarczyk czepiÂł siĂŞ mnie jak pijany pÂłota.

http://blog.rp.pl/ziemkiewicz/2009/03/01/wyborcza-klamie-%E2%80%93-nic-nowego-ale-dlaczego-tak-glupio/

"Gazeta" z palcem na cynglu
Piotr Semka 04-03-2009

"Wyborcza" to kadrowiec mediĂłw III RP. Gdy zauwaÂży kogoÂś, kogo uznaje za politycznie niepewnego, natychmiast insynuuje mu partyjne powiÂązania z prawicÂą

(...)

Kreator zmian

DzieĂą po odwoÂłaniu szefa TrĂłjki "Gazeta" swojÂą informacjĂŞ zatytuÂłowaÂła beznamiĂŞtnie: "OdwoÂłali SkowroĂąskiego". Pismo uwielbiajÂące barwne tytuÂły, piĂŞtnujÂące pisowskich dziennikarzy tego dnia powstrzymaÂło siĂŞ od komentarza. I sÂłusznie, bo dziennik z Czerskiej zawsze wolaÂł zmieniaĂŚ Âświat, niÂż siĂŞ tym chwaliĂŚ. Po kolejnych akcjach, w ktĂłrych "Gazeta" kogoÂś zniszczyÂła, gdzieÂś w politycznych kuluarach sÂłyszaÂłem czĂŞsto na wpĂłÂł kokieteryjne, a wpĂłÂł zakÂłopotane komentarze dziennikarzy "GW": – A wiesz co Piotrze, teraz to mi teÂż trochĂŞ bĂŞdzie brakowaĂŚ KrzyÂśka. ChoĂŚ z drugiej strony sam przyznasz, Âże z tymi honorariami...

Honoraria? DziÂś "Gazeta" pisze gÂłĂłwnie na ten temat. Jeszcze trzy miesiÂące temu czujnie rozliczaÂła SkowroĂąskiego z innych "zbrodni". 8 grudnia 2008 roku Agnieszka Kublik pisaÂła: "Niemal w kaÂżdym porannym przeglÂądzie prasy TrĂłjki pojawia siĂŞ "Nasz Dziennik – tuba propagandowa Radia Maryja i ojca Tadeusza Rydzyka, o ktĂłrego wzglĂŞdy zabiega PiS JarosÂława KaczyĂąskiego".

Teza, Âże TrĂłjka pod rzÂądami SkowroĂąskiego byÂła tubÂą tuby ojca Rydzyka, jest absurdalna, ale wÂłaÂśnie tak "Gazeta Wyborcza" dorabiaÂła SkowroĂąskiemu gĂŞbĂŞ. RĂłwnie barwny byÂł zarzut "GW", ze TrĂłjka w przeddzieĂą emisji nagrywaÂła wywiad z prezesem JarosÂławem KaczyĂąskim w jego biurze. Gdy podobnie zrobiÂło Radio TOK FM, rozgÂłoÂśnia naleÂżÂąca do Agory – w stosunku do tegoÂż samego JarosÂława KaczyĂąskiego – "Wyborczej" to nie zainteresowaÂło.

OczywiÂście nie tylko o SkowroĂąskiego chodziÂło. "Wyborcza" doniosÂła teÂż Âświatu, Âże nie bĂŞdÂą juÂż mieli swoich audycji w publicznym radiu Tomasz Sakiewicz i RafaÂł Ziemkiewicz, "niekryjÂący niechĂŞci do "GW", ktĂłra w ich publicystyce przedstawiana jest jako ÂźrĂłdÂło wszelkiego zÂła".

ÂŻadne inne medium – z wyjÂątkiem "Gazety" – nie opisuje z podobnym zapaÂłem i satysfakcjÂą czystek w publicznych mediach. Czas juÂż przyszedÂł na nazwanie tego fenomenu. Te teksty nie sÂą efektem dziennikarskich emocji, ale dumy kreatora zmian. "Wyborcza" to nie zwykÂła gazeta – to urzÂąd ochrony mediĂłw.

Kadrowiec III RP

W czasach PRL w instytucjach i przedsiĂŞbiorstwach istotnych dla socjalistycznego paĂąstwa istniaÂła funkcja kadrowca, ktĂłrego gÂłĂłwnym zadaniem byÂło pilnowanie, aby nie zostaÂł w nich zatrudniony nikt niepewny, a juÂż, broĂą BoÂże, potencjalny wrĂłg polityczny. TĂŞ samÂą rolĂŞ w mediach III RP wypeÂłnia "Wyborcza".

Gdy zauwaÂży w mediach kogoÂś, kogo uwaÂża za politycznie niepewnego lub za "wrogi element", natychmiast insynuuje mu partyjne powiÂązania z prawicÂą. ZaczynajÂą siĂŞ natarczywe pytania wobec wÂładz mediĂłw, jak dÂługo bĂŞdÂą tolerowaĂŚ nieprawomyÂślnÂą postaĂŚ. A na koniec nastĂŞpuje spokojne odnotowanie dymisji.

"Gazeta Wyborcza" zazwyczaj oburza siĂŞ na grzebanie w Âżyciorysach, ale gdy trzeba uzasadniĂŚ zwolnienie z radia Wojciecha ReszczyĂąskiego, to z luboÂściÂą przypomina, Âże w czasach PRL byÂł to prezenter reÂżimowej telewizji. Kiedy trzeba – wyjaskrawia siĂŞ na siÂłĂŞ poglÂądy czÂłowieka, ktĂłrego wziĂŞÂła na cel, jeÂśli to okazuje siĂŞ niemoÂżliwe, cytuje siĂŞ nieprzychylne mu, zazwyczaj anonimowe opinie.

Tak byÂło w przypadku Patrycji Koteckiej – "Gazeta" nie udowadniaÂła informacji o jej "politycznych naciskach" na pracownikĂłw "WiadomoÂści", ale cytowaÂła anonimowe wypowiedzi. Ciekawe, Âże plotki o jakichkolwiek naciskach ustaÂły jak noÂżem uciÂąÂł po odejÂściu Koteckiej. W telewizji Rudomino pewnie nikt juÂż nie naciska. A moÂże po prostu zakoĂączono juÂż (sukcesem) akcjĂŞ "czyÂścimy TVP"?

Cyngle i prawicowcy

Niedawno w debacie publicznej pojawiÂło siĂŞ pojĂŞcie "cyngli "Gazety Wyborczej" – zaufanych ludzi do brudnej roboty, ktĂłrzy w pewnych sprawach od lat zastĂŞpujÂą zwykÂłych dziennikarzy. To im powierza siĂŞ zwalczanie "wrogich elementĂłw". W latach 90. celem cyngli byli tzw. pampersi, czyli dziennikarze z telewizji WiesÂława Walendziaka. PamiĂŞtam to doskonale, bo sam do nich naleÂżaÂłem. Ăwczesne artykuÂły – tak jak dzisiejsze – wytapetowane byÂły anonimowymi opiniami. Gdy oburzaliÂśmy siĂŞ tym prostackim chwytem, koledzy z "Gazety" oburzonymi gÂłosami odpowiadali: – Jak moÂżna siĂŞ dziwiĂŚ, Âże ludzie bojÂą siĂŞ mĂłwiĂŚ pod nazwiskiem? PrzecieÂż pampersi sÂą bezwzglĂŞdni i zniszczÂą kaÂżdego.

Klasycznym tekstem cynglowym z tamtej epoki byÂł atak Anny Bikont na Wojciecha Cejrowskiego zatytuÂłowany "Brunatny kowboj RP" – ktĂłrego sam tytuÂł pokazuje, jakÂą metodÂą posÂłuÂżyÂła siĂŞ autorka. Jednak najbardziej zasÂłuÂżonÂą straÂżniczkÂą prawomyÂślnoÂści w mediach od lat jest jest Agnieszka Kublik. To ona bezkompromisowo rozliczaÂła Walendziaka z paru programĂłw, ktĂłre sama uznaÂła za prawicowe.

Niestety, brakowaÂło jej podobnej bezkompromisowoÂści, gdy przeprowadzaÂła liczne rozmowy z lewicowym prezesem TVP Robertem Kwiatkowskim. A niedawno, w trakcie wywiadu z Markiem Jurkiem bez jakichkolwiek podstaw oskarÂżyÂła autorkĂŞ "Misji specjalnej" AnitĂŞ Gargas o to, Âże chciaÂła w TVP jako pierwsza ogÂłosiĂŚ informacje o "dziadku z Wehrmachtu" Donalda Tuska.

SpecjalnÂą akcjĂŞ "Gazeta Wyborcza" poÂświĂŞciÂła w 2005 roku BronisÂławowi Wildsteinowi przy okazji ujawnienia listy ochrzczonej jego nazwiskiem. Przy tej okazji objawiÂł siĂŞ nowy cynglowy talent – Wojciech Czuchnowski. Jego histeryczne teksty stworzyÂły atmosferĂŞ, w ktĂłrej Ăłwczesny naczelny "Rzeczpospolitej" Grzegorz Gauden zdecydowaÂł siĂŞ wyrzuciĂŚ Wildsteina z pracy.

OczywiÂście ataki te nigdy nie dotyczyÂły obejmujÂących kierownicze stanowiska w TVP w czasach Walendziaka dziennikarzy "GW", takich jak Roman Kurkiewicz czy Artur DomosÂławski. Ludzie z "GW" bowiem mieli przychodziĂŚ na Woronicza wyÂłÂącznie z racji swych kompetencji. Dziennikarze z innych mediĂłw czĂŞsto natychmiast ogÂłaszani byli, prawicowcami, ideologami Porozumienia Centrum i politycznymi komisarzami. PiszĂŞ tu o prawicowcach – choĂŚ jest to tylko epitet, a nie okreÂślenie politycznych poglÂądĂłw. W "Gazecie" nazywa siĂŞ w ten sposĂłb wszystkich tych, ktĂłrzy nie akceptujÂą okrÂągÂłostoÂłowej ideologii – wierzÂących i niewierzÂących, konserwatywnych i lewicowych – jeÂżeli tylko zachowywali solidarnoÂściowÂą lub antykomunistycznÂą wraÂżliwoÂśĂŚ.

DziÂś, gdy media publiczne sÂą pod opiekÂą panĂłw Piotra FarfaÂła, Tomasza Rudomino, Roberta Wijasa i Wincentego Pipki jak za dotkniĂŞciem czarodziejskiej rĂłÂżdÂżki, AgnieszkĂŞ Kublik przestaÂły interesowaĂŚ polityczne poglÂądy nowych ludzi telewizji. ZnĂłw w mediach publicznych zapanowaÂła "normalizacja".

Konfitury dla pisowcĂłw

Krzysztof SkowroĂąski, ktĂłry nigdy nie pokazywaÂł jakichkolwiek poglÂądĂłw politycznych, jest dla "Gazety" prawicowcem, bo robiÂł radio za czasĂłw prezesa Krzysztofa CzabaĂąskiego. Magda Jethon z definicji poglÂądĂłw nie ma, bo mianowaÂł jÂą prezes Robert Wijas, ktĂłry oczywiÂście teÂż Âżadnych poglÂądĂłw nie ma.

"OdwoÂłanie Krzysztofa SkowroĂąskiego ze stanowiska szefa radiowej TrĂłjki ucieszyÂło zwolennikĂłw teorii spiskowych" – napisaÂł ironicznie Adam LeszczyĂąski na Âłamach "GW". – "Los zesÂłaÂł im dobitny dowĂłd na to, Âże "Gazeta" rzÂądzi Âświatem, a przynajmniej krajem nad WisÂłÂą. SkowroĂąski zostaÂł odwoÂłany niedÂługo po artykule Agnieszki Kublik o wynikach audytu przeprowadzonego w radiu" – wyjaÂśnia LeszczyĂąski.

To ulubiona poza "niewinnych czarodziejĂłw" z redakcji na Czerskiej. My wpÂływamy na inne media? To oburzajÂące insynuacje!

Jednak coraz wiĂŞcej ludzi zdaje sobie sprawĂŞ z roli, jakÂą odgrywa "Wyborcza". Pod listem w obronie Krzysztofa SkowroĂąskiego podpisaÂły siĂŞ tysiÂące ludzi niemajÂących wÂątpliwoÂści, Âże moÂże on zostaĂŚ zwolniony, Âże zamieszczane w "Wyborczej" donosy na szefa TrĂłjki sÂą ostatecznym sygnaÂłem, iÂż akcja majÂąca na celu jego odwoÂłanie zmierza ku finaÂłowi. Silniejsze od lĂŞku przed napiĂŞtnowaniem przez "GazetĂŞ" byÂło oburzenie, Âże w imiĂŞ ideologii dorzynania watahy zarzyna siĂŞ dobre radio robione przez prawdziwego fachowca.

TakÂże dlatego w obronie Krzysztofa SkowroĂąskiego w poniedziaÂłek pod budynkiem radiowej TrĂłjki odbyÂła siĂŞ manifestacja. O jej uczestnikach i o samym SkowroĂąskim napisaÂł PaweÂł WroĂąski, Âże to "dziennikarze propisowscy", ktĂłrzy "dali siĂŞ skusiĂŚ wÂładzy" i za to "dostawali konfitury".

Z czymÂś takim nawet siĂŞ nie da polemizowaĂŚ. Stanowczo zbyt Âłatwo przychodzi WroĂąskiemu obraÂżaĂŚ ludzi i etykietowaĂŚ ich jako pisowcĂłw, w dodatku interesownych. Zbyt Âłatwo uznaje, Âże ludzie o poglÂądach innych niÂż jego, muszÂą kierowaĂŚ siĂŞ niskimi pobudkami.

Na szczĂŞÂście wspomniany powyÂżej skandaliczny tekst "Honor czy honorarium" to przejaw wÂściekÂłoÂści coraz czĂŞÂściej bezsilnej. DziÂś juÂż "Gazeta" nie ma takich moÂżliwoÂści wpÂływania na Âżycie publiczne, jak w latach 90. SÂą w Polsce media, ktĂłre pozostajÂą poza orbitÂą jej wpÂływĂłw.

Niedawno, gdy Bogdan Rymanowski dostaÂł Grand Pressa Piotr Pacewicz nazwaÂł w "Wyborczej" go "niedziennikarzem roku". ZajadÂłoÂśĂŚ redaktora "Gazety" byÂła komentowana jako efekt Âżalu, Âże wybrano kogoÂś spoza gazetowowyborczej bajki – czÂłowieka, ktĂłry zaczynaÂł telewizyjnÂą karierĂŞ w znienawidzonym przez "GW" programie "Puls dnia" z epoki Walendziaka. Jednak atak siĂŞ nie powiĂłdÂł. Nie tylko TVN, ale teÂż wiĂŞkszoÂśĂŚ Âśrodowiska stanĂŞÂła murem za Rymanowskim.

Trudno jednak oczekiwaĂŚ, Âże "Gazeta Wyborcza" teraz odpuÂści. W koĂącu odniosÂła sukces w akcji przeciw SkowroĂąskiemu. Agnieszka Kublik z Wojciechem Czuchnowskim mogÂą robiĂŚ na swoim biurku kolejne naciĂŞcia. Walka z prawicowym odchyleniem trwa.

wspĂłÂłpraca Marcin RafaÂłowicz i BartÂłomiej Radziejewski

http://www.rp.pl/artykul/9157,271658_Semka___Gazeta__z_palcem_na_cynglu__.html

ByĂŚ cynglem "Wyborczej"

Oto kolejny pomnikowy (a moÂże podrĂŞcznikowy) przykÂład dziennikarstwa, ktĂłre nazywa siĂŞ ostatnio "cynglowym". Konkretnie: tekst PawÂła WroĂąskiego z "Gazety Wyborczej", w ktĂłrym autor cieszy siĂŞ z odwoÂłania Krzysztofa SkowroĂąskiego z szefowania radiowej "TrĂłjce" - pisze Piotr Gursztyn.

Zawsze gdy czytam takie teksty, zastanawiam siĂŞ, jak powstaÂły. Czy to redakcja zmusiÂła autora do napisania, a on ugiÂąÂł siĂŞ pod przymusem, czy sam zgÂłosiÂł siĂŞ, liczÂąc, Âże zwierzchnicy bĂŞdÂą zachwyceni jego oddaniem. Bo nie wierzĂŞ, Âże to wyraz wolnej myÂśli publicysty lub dziennikarza. Nie wierzĂŞ we wÂłasnÂą inicjatywĂŞ autorĂłw, gdyÂż nie Âśmiem sÂądziĂŚ, by ktoÂś mĂłgÂłby byĂŚ aÂż tak maÂło inteligentny, aby sam z siebie pisaĂŚ rzeczy, w ktĂłrych logika i etyka aÂż tak daleko odjeÂżdÂżajÂą od rzeczywistoÂści.

Chodzi mi o kolejny pomnikowy (a moÂże podrĂŞcznikowy) przykÂład dziennikarstwa, ktĂłre nazywa siĂŞ ostatnio "cynglowym". Konkretnie: tekst PawÂła WroĂąskiego z "Gazety Wyborczej", w ktĂłrym autor manifestuje swojÂą radoÂśĂŚ z odwoÂłania Krzysztofa SkowroĂąskiego z szefowania radiowej "TrĂłjce". RadoÂśĂŚ z odwoÂłania bardzo sprawnego szefa przez ludzi Ligi Polskich Rodzin i Samoobrony. TytuÂł teÂż duÂżo mĂłwi: "Honor czy honorarium?".

Do tej pory WroĂąski nie byÂł zaliczany do grona "cyngli" Agory. PisaÂł rzeczy, ktĂłre byÂły powodem do dyskusji, ale majÂące zwiÂązek z rzeczywistoÂściÂą. To znaczy czĂŞÂściej niÂż inni autorzy "GW" informowaÂł czytelnikĂłw o wydarzeniach i je komentowaÂł, niÂż pouczaÂł tychÂże czytelnikĂłw, co majÂą myÂśleĂŚ o Âświecie. Nie byÂł czystym przykÂładem uprawiania agit-propu. Nie moÂżna byÂło teÂż powiedzieĂŚ, Âże byÂł egzekutorem wyrokĂłw jak pewna jego koleÂżanka. Teraz to siĂŞ zmieniÂło.

Pytanie: czy to wewnĂŞtrzna przemiana PawÂła WroĂąskiego, czÂłowieka przecieÂż juÂż dojrzaÂłego, czy jednak okolicznoÂśĂŚ zewnĂŞtrzna? Na przykÂład taka, Âże w trudnych czasach - masowych kilkusetosobowych zwolnieĂą i zaciskania pasa - trzeba byĂŚ jeszcze bardziej "agorowym", niÂż byÂło siĂŞ do tej pory. WroĂąski z pewnoÂściÂą odpowie, Âże to jego wolny umysÂł i sumienie nakazaÂły mu napisaĂŚ radosnÂą laudacjĂŞ o wyrzuceniu przez LPR SkowroĂąskiego. No bo przecieÂż Âżadne niskie pobudki, np. strach, Âże moÂżna straciĂŚ pracĂŞ w redakcji, w ktĂłrej pracowaÂło siĂŞ prawie 20 lat.

OkolicznoÂści towarzyszÂące tekstowi sÂą jednak takie, Âże "Wyborcza" od dÂłuÂższego czasu prowadziÂła nagonkĂŞ na SkowroĂąskiego. Tak samo jak na innych ludzi mediĂłw, z ktĂłrymi byÂło jej nie po drodze. Logika zarzutĂłw sprowadzaÂła siĂŞ do jednego: to skandal, Âże tacy ludzie majÂą jakieÂś audycje, Âże publicznie wystĂŞpujÂą i oÂśmielajÂą siĂŞ mieĂŚ inne zdanie niÂż Agora. Konkretnych zarzutĂłw nie byÂło wcale. SprowadzaÂły siĂŞ do tego, Âże RafaÂł Ziemkiewicz krytykuje Adama Michnika, a ktoÂś inny popiera lustracjĂŞ. W przypadku SkowroĂąskiego prĂłbowano powoÂływaĂŚ siĂŞ na jakiÂś audyt, ale i to okazaÂło siĂŞ za sÂłabe. Bowiem nie znaleziono tam przekonujÂącego skandalu. WroĂąski zresztÂą o audycie nie wspomina, twierdzi tylko, Âże szef "TrĂłjki" byÂł ulegÂły wobec KaczyĂąskiego (bo pojechaÂł do niego na wywiad).

A kolejnÂą okolicznoÂściÂą jest to, Âże Agora ma wÂłasne plany podboju rynku mediĂłw. Z telewizjÂą nie wyszÂło, z radiem juÂż tak. A media publiczne, szczegĂłlnie zreformowana "TrĂłjka", byÂły niebezpiecznÂą konkurencjÂą. Nie tylko w walce o dusze PolakĂłw, ale teÂż w dzieleniu reklamowego tortu. Dziennikarz piszÂący tekst taki jak ten o SkowroĂąskim naraÂża siĂŞ zatem na kolejne pytanie: czy wystĂŞpuje jeszcze jako czÂłowiek piĂłra, czy juÂż jako rzecznik zarzÂądu koncernu?

WroĂąski czepia siĂŞ dziennikarzy, Âże dostawali "konfitury" za pracĂŞ w publicznych mediach. Ci wÂłaÂśnie, ktĂłrych on nazywa "propisowskimi". Dziwny zarzut: bo albo mieli pracowaĂŚ za darmo, albo ustÂąpiĂŚ miejsca tym z "Wyborczej"? Wtedy nie byÂłyby to juÂż konfitury, ale ciĂŞÂżko i sprawiedliwie zarobione pieniÂądze. Tak jak np. w przypadku MichaÂła OgĂłrka z "Gazety", ktĂłry miaÂł program w Polskim Radiu w tym samym czasie co potĂŞpieni Tomasz Sakiewicz czy RafaÂł Ziemkiewicz. Sam zresztÂą widziaÂłem dziennikarzy "Wyborczej" podpisujÂących umowy o wypÂłacenie im honorariĂłw za wystĂŞpy w programach TVP. Nie widziaÂłem wĂłwczas obrzydzenia na ich twarzach.

I to wszystko dostajemy podlane moralizatorskim sosem: "WÂładza zawsze bĂŞdzie kusiÂła dziennikarzy. Tylko ci, co dali siĂŞ skusiĂŚ, powinni pamiĂŞtaĂŚ o konsekwencjach" - pisze na zakoĂączenie swego artykuÂłu PaweÂł WroĂąski. Sojusznicy z LPR i Samoobrony nie bĂŞdÂą teraz kusiĂŚ dziennikarzy z "Wyborczej". Nie muszÂą. Ci sami przybiegnÂą na jeszcze ciepÂłe miejsca. W imiĂŞ wzniosÂłych haseÂł o dziennikarskiej misji. ZaÂłoÂżymy siĂŞ, Âże tak bĂŞdzie?

http://www.dziennik.pl/opinie/article333566/Byc_cynglem_Wyborczej.html

Niezależne Forum Projektu Cheops

Hydepark => POLSKA => Wątek zaczęty przez: Leszek Marzec 03, 2009, 13:23:11