Niezależne Forum Projektu Cheops

moÂżemy poczytaĂŚ sporo postĂłw o bezwarunkowj miÂłoÂści.
Ale czy jest ona moÂżliwa bez rozwiniecia uprzednio takiego zaufania?

Niektóre doswiadczenia powoduj¹ nieufnoœÌ.

Jak to widzicie

Bezwarunkow¹ mi³oœÌ tworzy siê we w³asnym wnêtrzu, dopiero tu uformowana zaczyna "wylewaÌ" siê na zewn¹trz. Zaufanie jest jedn¹ z ga³êzi drzewa MI£OŒCI. Jeœli ufasz sobie, a œwiat odbierasz wed³ug w³asnych standartów, to problem zaufania innym ludziom przestaje istnieÌ. Jeœli zaœ sam kombinujesz, manipulujesz, to ufaÌ te¿ musisz na miarê zakresu w³asnej dzia³alnoœci, wed³ug zasady podobne przyci¹ga podobne.


Pozdrawiam - Thotal :)

piĂŞkne sÂłowa

MyÂślĂŞ Âże jest moÂżliwe.

Lecz dzisiejsze czasy sÂą takie Âże Bezwarunkowo ufaĂŚ komuÂś moÂże zakoĂączyĂŚ siĂŞ Âźle.

Ÿle dla Ciebie jako dawcy bezwarunkowej mi³oœci czy dla tego/tych, którzy t¹ mi³oœÌ odbieraj¹? Ju¿ samo takie rozwa¿anie zaprzecza chyba tym czym powinna byÌ mi³oœÌ bezwarunkowa! Najpierw trzeba nas staÌ na tak¹ mi³oœÌ, staÌ na czyny, które j¹ wzbudz¹ a przejawiaj¹ siê przecie¿ w najdrobniejszych naszych gestach. Aha i nie chciejmy nic w zamian.

Problem w tym ¿e ludzie s¹ ró¿ni i inni mog¹ mnie przez to wykorzystaÌ i chyba nie wiesz co to znaczy ufaÌ komuœ wiele lat a potem siê dowiedzieÌ ¿e ten ktoœ jest "fa³szywy".

A dlaczego uwaÂżasz, Âże moÂżesz oczekiwaĂŚ od kogoÂś Âże zachowa siĂŞ tak jak sobie tego Âżyczysz?
PrzestaĂą oczekiwaĂŚ a nie bĂŞdziesz drÂżaÂł o wynik oczekiwania.

pozdrawiam

Daruj sobie takie wypowiedzi. Ok?

:) heh, akurat :)

pozdrawiam

ps. zatrzÂąsÂło?. i bardzo dobrze

PS: Nie zatrzĂŞsÂło mnÂą.

I bardzo dobrze.


Z ludÂźmi jest jak z ptakami.
JeÂżeli na twoje drzewo przylatuje sÂłowik i piĂŞknie Âśpiewa na wiosnĂŞ, to ciesz siĂŞ i raduj z tej chwili.
Czy oczekujesz, Âże zostanie z toba na zawsze, czy oczekujesz od niego, Âże nikomu innemu  nie bĂŞdzie ÂśpiewaÂł, Âże nikt inny nie bĂŞdzie siĂŞ radowaÂł z jego towarzystwa?
Niczego takiego nie oczekujesz. Wiesz, Âże nie masz Âżadnych praw wobec tego sÂłowika a on wobec ciebie Âżadnych zobowiÂązaĂą.
Owszem, jeÂżeli odleci moÂżesz byc przez moment smutny, ale nie masz do niego Âżalu Âże odleciaÂł.

Nie wiem dlaczego ludzie uwaÂżajÂą, Âże do innych ludzi mamy jakieÂś prawa. ÂŻe moÂżemy oczekiwaĂŚ jakiÂś zachowaĂą,
Âże moÂżemy oczekiwaĂŚ braku jakiÂś zachowaĂą, itp. UwaÂżamy, Âże ktos powinien siĂŞ zachowaĂŚ tak a nie inaczej...

A ludzie sÂą przecieÂż jak ptaki.

WidziaÂłeÂś kiedyÂś ptaka w klatce? Straszny widok.
A my z takim zapaÂłem budujemy "klatki" dla ludzi.

pozdrawiam

ps. zatrzĂŞsÂło czy nie zatrzĂŞsÂło - zupeÂłnie nie o to chodzi Mora. Chodzi o to, Âże sami nadajemy znaczenie pewnym sprawom, rzeczom, zdarzeniom. JeÂżeli coÂś boli to wystarczy inaczej na to spojrzeĂŚ i przestanie.
Piszesz, Âże marna odpowiedÂź na Twoj post.
A co mam napisaĂŚ? "tak, tak ludzie bywajÂą faÂłszywi".

KaÂżdy postĂŞpuje wg swoich korzyÂści, wedÂług swojego kodeksu. Dla Ciebie to "faÂłszywe", dla drugiej strony "fajne","korzystne",itp.

WÂątek jest o bezwarunkowym zaufaniu. Czy moÂżna zaufaĂŚ?
Pewnie, Âże moÂżna - jeÂżeli nie oczekujesz tego z drugiej strony.
Bo albo ufasz - albo jest to interes (zaufanie za zaufanie)

 :)

"Druga strona" bierze siĂŞ z podziaÂłu na "strony".
Moze byĂŚ teÂż i taki: "iA" i "WszechÂświata reszta"(nie-iA).

Przyj¹³em coœ, co nazywam "matematyka kuli".
Jest ona równie¿ swojego rodzaju szczegó³owym rozwiniêciem symbolu s³oùca (punkt w sferze).

A w chwilach, gdy BYWASZ caÂłym WszechÂświatem (gdy nie istnieje nic 'poza') rzecz sprowadza siĂŞ do zaufania sobie.
Bez warunkĂłw.
Czyli wracajÂąc do Twojego: "JeÂśli nie oczekujesz od siebie niczego".
------------------

edit: trochĂŞ skrĂłtem pojechaÂłem.
Dlatego wyodrĂŞbniam osobny w zasadzie temat:
BezsensownoœÌ "porównywania" a (samo)identyfikacja i tozsamoœÌ.

Phirioori: zgadza siĂŞ, zakÂładajÂąc Âże wszyscy to jedno (ja), w ogĂłle nie ma Âżadnego porĂłwnywania, oczekiwania, itp.

Powiedz to jednak tym, ktĂłrzy mĂłwiÂą, Âże ktoÂś zachowuje siĂŞ "faÂłszywie", Âże nie moÂża ufaĂŚ, Âże niektĂłrzy sÂą Âźli.
Dla nich to jest jednak "druga" strona. Dlatego uÂżyÂłem tego terminu.

Postawa typu: "cokolwiek uczyniliÂście jednemu z tych najmniejszych moich braci, mnie uczyniliÂście" - bo tak zrozumiaÂłem twojÂą "matematykĂŞ kuli" to chyba raczej skutek przebycia pewnej drogi a nie stacja poczÂątkowa, z ktĂłrej wynika reszta. ChociaÂż.. kto wie? Kula ma gdzieÂś poczÂątek? :)

pozdrawiam

ehh zaufanie, kochanie, chĂŞdoÂżenie itp. itd.
faÂłszywy, dobry, nie dobry, uczciwy, zachÂłanny itp. itd
mam wymieniaĂŚ tak dalej?

nie oceniaj a inni nie bĂŞdÂą Ciebie oceniaĂŚ, chcesz coÂś dla Siebie to weÂź, pomyÂślisz Âże inni bĂŞdÂą Ciebie postrzegaĂŚ za egoistĂŞ, ale pamiĂŞtaj to ty ustanawiasz wÂłasne reguÂły, ty ustanawiasz sam dla siebie zasady postĂŞpowania, zaÂś stawianie siebie na pierwszym miejscu nie oznacza “samolubstwa" - tylko samoÂświadomoœÌ.

Chcesz roztoczyÌ wokó³ Siebie mi³oœÌ, zrób to, ale nie oczekuj ode mnie, ¿e mi siê to spodoba, nie oczekuj, ¿e bêdê Ciebie chwali³ i g³aska³. Zrób to dla siebie. Jesteœ tutaj po to ¿eby przypomnieÌ sobie kim jesteœ, to co robisz ju¿ wybra³eœ i ci¹gle wybierasz. Czyni¹c to co chcesz pomagasz i mi przypomnieÌ sobie kim jestem, a wbrew wielu pogl¹dom mo¿e nie potrzeba nam tylko kwiatków œw. Franciszka, ale i cierni.

Bo to w³aœnie nazywamy zaufaniem. Nie wiem, czemu siê uczepi³eœ s³ów Mory, który napisa³, ¿e w³aœnie jego zaufanie do jakiejœ osoby zosta³o nadszarpniête. Z reszt¹ nie Ty pierwszy i nie ostatni siê go czepiasz. By the way - Mora, szkoda, ¿e nie ukrywasz swojego wieku, nie by³byœ tak czêsto pouczany/poprawiany/zaczepiany. Mimo wszystko widaÌ, ¿e drzemie w Tobie si³a i upór i mnie siê to podoba.

Wracaj¹c do tematu. Wolna wola woln¹ wol¹ a pisanie na forum o bezgranicznym zaufaniu czy te¿ mi³oœci nijak ma siê do prawdziwego ¿ycia. Nie negujê tezy, ¿e jeœli siê niczego nie oczekuje to siê nigdy nie zawiedzie, bo to szczera prawda. Ale to nie jest domen¹ ludzi. My chcemy i musimy oczekiwaÌ, to jest nasza si³a motoryczna. Jeœli kogoœ kochamy i poœwiêcamy mu czêœÌ swojego ¿ycia to liczymy na to, ¿e nam z niego nie zniknie. Przyrównywanie tego do œpiewaj¹cego s³owika w parku to ju¿ w ogóle jakaœ paranoja nie warta komentowania.
Nie wiem, na ile moÂżliwe jest bezgraniczne zaufanie. CzÂłowiek czĂŞsto nie ufa nawet sobie, a co dopiero innym. ÂŻycie ma dla nas wiele pokus, zarzekamy siĂŞ, Âże nie sprĂłbujemy jabÂłka, a potem to robimy. Skoro sami nie potrafimy przewidzieĂŚ swoich przyszÂłych decyzji, to jak moÂżna bezgranicznie ufaĂŚ innym? JeÂśli sÂą ludzie, ktĂłrzy to potrafiÂą, to muszÂą byĂŚ nieszczĂŞÂśliwi, bo albo ma siĂŞ twardy tyÂłek albo miĂŞkkie serce. 

Thothal- twoja odpowiedz jest naprawde super- tak to wlasnie wyglada.

Czy jest mozliwe bezwarunkowe zaufanie- zapomnieliscie: mataka i niemowle

Pozdrawiam Rafaela

Ka¿dy, kto ¿yje wœród ludzi ma oczekiwania wobec innych, a ju¿ w zwi¹zkach i miejscu pracy szczególnie. Zaufanie jest fundamentem wiêzi miêdzy ludŸmi. Nie mozna zbudowac wiêzi miêdzyludzkich bez zaufania. Zaufanie, to de facto skierowane ku przysz³oœci oczekiwanie, ¿e ktoœ inny bêdzie mnie "godnie" traktowa³, co w praktyce mo¿e zawieraÌ ró¿ne treœci.
Niestety inni mog¹ nas zawieœÌ, a gdy siê to powtarza, to niektórzy wybieraj¹ opcjê "niczego nie oczekiwaÌ"... ale jest to w pewnym sensie rezygnacja z ¿ycia wœród ludzi...
KiedyÂś zamieÂściÂłem gdzieÂś duÂży tekst o zaufaniu przetÂłumaczony wspĂłlnie przez kilka osĂłb z angielskiego. Jak znajdĂŞ to wrzucĂŞ tu linka.
Pozdrawiam

  TrochĂŞ tu siĂŞ poplÂątaÂłaÂś Janneth.
 Jednak proza Âżycia jak jÂą tu opisujesz, jest wÂłaÂśnie dlatego taka, Âże ludzie nie ufajÂą.
Czyli to co na zewnÂątrz siĂŞ dzieje, to tylko wynik ich wewnĂŞtrznego wzorca - braku zaufania.
Chcesz wiĂŞc jakby powiedzieĂŚ - wszystko piĂŞknie Âładnie, ale Âświat jest taki jaki jest i koniec.
Jak uczÂą dziesiejsze strategie psychologii - cytat:
 
 ''KaÂżde nasze reakcje wobec Âświata i ludzi  sÂą barometrem wyznaczajÂącym odbiĂłr samego siebie. Czyli to jak postrzegasz Âświat i innych nie mĂłwi to wiele o Âświecie i ludziach, lecz przede wszystkim mĂłwi o Tobie.''

Dlaczego Janneth zamiast myÂśleĂŚ, Âże tak jest (jak w/w piszesz) nie pytasz dlaczego tak jest?  Dlaczego chcesz wierzyĂŚ,
  Âże to siĂŞ ma nijak do prawdziwego Âżycia? A czy zadaÂłaÂś sobie samej pytanie, czy to powyÂższe stwierdzenie  dotyczy rĂłwnieÂż Ciebie  ?
A wogĂłle skÂąd siĂŞ to przekonanie u Ciebie siĂŞ wziĂŞÂło ? Czy w dalszym ciÂągu chcesz w to wierzyĂŚ ? A czy nie byÂłoby dla nas lepiej, gdybyÂśmy zrezygnowali  z takich przekonaĂą ?

SkÂąd wogĂłle bierze siĂŞ brak zaufania. Bierze siĂŞ z przekonania, Âże Âświat w ktĂłrym Âżyje jest mniej lub bardziej niebezpieczny.
 Nie ufaj innym, nie ufaj obcym to, czĂŞsto byÂła dobra rada dla nas gdy byliÂśmy maÂłymi dziecmi, lecz podtrzymywanie tego przekonania przez dorosÂłego czÂłowieka prowadzi go do izolacji i samotnoÂści.

Zaufanie to jedno, a oczekiwania to drugie.
To wÂłaÂśnie zaufanie jest przyczynÂą, a to czego oczekujemy jest jego skutkiem.
Oczekiwania bardzo czêsto s¹ ¿¹daniami.Oczekujmy od innych bardzo wielu rzeczy, pocz¹wszy od swoich dzieci, rodziców, mê¿a i ¿ony, skoùczywszy na szefach, dyrektorach, czy wspó³pracownikach.
Oczekiwania s¹ pewnym b³êdem, dlatego, ¿e je¿eli wiemy , jesteœmy tego wpe³ni œwiadomi, ¿e coœ jest s³uszne, dobre, cenne, prawdziwe, to nie musimy oczekiwaÌ.Czyli jak to siê mówi prawda broni siê sama i nie potrzebuje siê niczym ju¿ podpieraÌ.Pamiêtam s³owa z pewnego wyk³adu: oczekiwania odbieraj¹ przynajmniej 50% szans na sukces, dlatego, ¿e podstaw¹ nie jest oczekiwanie, tylko podstaw¹ jest pe³na œwiadomoœÌ czego siê chce.






 

W³aœnie miêdzy innymi w taki sposób uzale¿niamy siê od innych, oczekujemy pomocy, zaufania itp. SamodzielnoœÌ i "niepotrzebnoœÌ" wcale nie musi nas wyalienowaÌ. Nie macie czasami wra¿enia, ¿e wci¹¿ próbujemy zdefiniowaÌ np. powy¿sz¹ bezwarunkow¹ mi³oœÌ poprzez u¿ywanie starych koncepcji, wys³u¿onych sloganów, po prostu chcemy to i owo podci¹gn¹Ì pod istniej¹cy system wartoœci - nie udaje siê.
Czy nie bardziej satyfakcjonujÂące jest dawanie niÂż branie?
Po co zaufanie i oczekiwania? Bo tak nas nauczono i wci¹¿ w to brniemy.

astro

JeÂżeli ktoÂś mĂłwi nie ufaj innym, nie ufaj obcym to sÂą to zazwyczaj rodzice ktĂłrzy KOCHAJÂĄ DZIECKO i martwiÂą siĂŞ o nie. Nie ufanie komuÂś nie jest ZÂŁE. Ja w zasadzie ufam ino paro osobom kiedyÂś byÂło ich wiĂŞcej a to Âże oczekiwaÂłem od nich czegoÂś to takÂże nic ZÂŁEGO.

Dlaczego piĂŞtnujecie tych ktĂłrzy mĂłwiÂą "nie ufaj obcym" a ty ufasz obcym?

Moim zdaniem na zaufanie trzeba sobie zasÂłuÂżyĂŚ.

Gdybym teraz wszystkim rĂłwno ufaÂł to prawdopodobnie cierpiaÂł bym bardziej niÂż kiedykolwiek choĂŚby dlatego Âże 50% ludzi ktĂłrych znam jest FAÂŁSZYWA. Nie powierzyÂł bym komuÂś tajemnicy i nie zaufaÂłbym jeÂżeli nie byÂłbym pewien Âże ten czÂłowiek tego nie rozpowie.

Lepiej nikomu nie ufaĂŚ niÂż ufaĂŚ wszystkim i byĂŚ mĂŞczennikiem wÂłasnego dziaÂłania.

krĂłtko o porĂłwnywaniu:
.. "w ogĂłle nie ma porĂłwnywania".  To Jakim "cudem" Moja(ma)tematyka Kuli zostaÂła z-identy-fikowana z jak¹œ wypowiedziÂą wdrukowanÂą w ksiĂŞgi 2Kilo lat temu?!
Jakim k.. cudem, skoro nie ma wogĂłle Âżadnego porĂłwnywania?..   ::)

krĂłtko o "moja "matematyka kuli":
Tu natomiast zrozumia³es mnie dobrze. A 'za³¹czaj¹c siê w zagadnienie.. jeszcze lepiej.
czyli: i jedno i drugie. :)

(a tamten post trochĂŞ przeedytowaÂłem, by sie nie mieszĂŚ pojĂŞĂŚ.)

Witaj Janneth
napisaÂłaÂś:

I to jest wÂłaÂśnie najczĂŞstsza przyczyna niepowodzeĂą w zwiÂązkach.
PodejÂście typu "ja coÂś daje (czas, zaangaÂżownie, uczucia, ciaÂło) i w zamian ty teÂż mi coÂś dajesz (czas, zaangaÂżowanie, uczucia, ciaÂło, itp)". Oczekiwanie tego, Âże skoro ja daje, to ty teÂż powinieneÂś (powinnaÂś).
Czyli jest to zwykÂły interes. Kupno - sprzedaÂż. Handel wymienny.
Chcesz brn¹Ì w takie uk³ady - proszê bardzo. Ale przyznaj sama przed sob¹ jaka jest Twoja motywacja.

Dylemat - czy podoba mi siĂŞ ta kobieta, bo po prostu jest, bo lubie jÂą, bo siĂŞ Âładnie uÂśmiecha, bo lubie jej towarzystwo, itp... czy moÂże potrzebujĂŞ mieĂŚ wyprane skarpetki, obiad na stole i codziennie darmowy seks.

Czy podoba mi siĂŞ ten mĂŞÂżczyzna - bo po prostu jest, bo dobrze siĂŞ czuje w jego towarzystwie, bo jest dowcipny, bo jest przystojny,itp... czy potrzebuje mieĂŚ oparcie, silnÂą rĂŞkĂŞ ktĂłra mnÂą pokieruje, potrzebuje byĂŚ "czyjaÂś", potrzebuje jego siÂły, zaradnoÂści, pieniĂŞdzy, sexu, itp

Zaufanie to takie Âładne sÂłowo, ktĂłre wyraÂża "oczekuje, Âże zachowasz siĂŞ tak jak tego pragnĂŞ".
"Ufam Ci" - czyli.. inaczej "nie zawiedÂź mnie", "zrĂłb tak jak tego oczekuje".
S³owo s³u¿¹ce do manipulacji. Niby piêkne, niby wa¿ne, ale nies³uchanie groŸne.
"No tak, ona (on) mi ufa.. tego nie mogĂŞ zrobiĂŚ, czy to muszĂŞ. Bo ktoÂś pokÂłada we mnie zaufanie"

Piszesz Janneth, Âże gadanie o sÂłowikach to paranoja.
A ja Ci ÂżyczĂŞ, Âżeby ktoÂś pokochaÂł CiĂŞ wÂłaÂśnie w taki sposĂłb.
Bez zakazĂłw, nakazĂłw, zobowiÂązaĂą, "zaufania" czyli manipulacji, bez budowania mniej lub bardziej widocznych klatek.
ÂŻeby ktoÂś kochaÂł CiĂŞ nie dlatego, Âże mu coÂś dajesz (speÂłniasz jego oczekiwania), ale dlatego, Âże jesteÂś.

Bezwarunkwe zaufanie? Napiszmy po prostu bezwarunkwa mi³oœÌ. Wychodzi na to samo.

pozdrawiam

ps.
PHIRIOORI:
Lepszym s³owem od "porównwywania" powinno byÌ "poró¿nianie", "duszukiwanie ró¿nic","ró¿nicowanie"
A jakim cudem?.. nie ma Âżadnego cudu. Wszystko to jedno.

Raczej nikogo nie piĂŞtnujĂŞ, staram siĂŞ nie oceniaĂŚ a to czy ktoÂś mnie ocenia uwaÂżam za drugorzĂŞdnÂą sprawĂŞ, nie obchodzi mnie to bo kaÂżdy ma prawo postĂŞpowaĂŚ tak jak uwaÂża - ot i tyle.
Na owo zasÂłuÂżenie odpowiem cytatem jeremiasza

astro, odnoszê wra¿enie, ¿e ¿yjesz w hermetycznie zamkniêtym œwiecie, a ju¿ na pewno nie w tym, w którym ¿yjê ja. Postawa, jak¹ reprezentujesz jest utopijna, gdy na ziemi ¿yje kilka miliardów ludzi obok siebie, podczas gdy ka¿dy z nich jest inny, ma inne cele i innymi pos³uguje siê narzêdziami, aby je zdobyÌ. Je¿eli wierzysz, ¿e bezgraniczne zaufanie zmieni nasze ¿ycie na lepsze, to ¿yj¹c z tym przekonaniem zaproœ pare osób do takiego prostego eksperymentu. Stwórzcie mikrospo³ecznoœÌ, odizolujcie siê od reszty ociemnia³ych nieufnych ludzi, zaszyjcie w gêstwinie i spróbujcie jeden drugiemu ufaÌ bezgranicznie pod ka¿dym k¹tem. Obserwacje zapisuj, a wyniki opublikuj. Bana³, wiem, ale tylko w przypadku, gdy ka¿da jednostka w grupie bêdzie mia³a takie samo przekonanie, bezgraniczne zaufanie zda egzamin i bêdzie bezpieczn¹ postaw¹. W przypadku, gdy nie mówimy o nielicznej grupce osób, które maj¹ takie same przekonania, sytuacja siê komplikuje. Chcesz sprawdziÌ, jak ³atwo mo¿esz oberwaÌ za swoje bezgraniczne zaufanie? IdŸ do banku i daj siê skusiÌ na lokatê z oprocentowaniem. Zobaczymy, czy s³owa jakimi zachêci Ciê konsultant oka¿¹ siê byÌ godne Twojego zaufania.
PoplÂątaÂłeÂś siĂŞ niezmiernie, albowiem ja nawet w tym jednym cytowanym przez Ciebie zdaniu piszĂŞ o Âżyciu codziennym, a nie utopijnej wizji Âświata, ktĂłra nie ma racji bytu.

Tak jak Mora powiedzia³, na zaufanie trzeba sobie zas³u¿yÌ. Zaufanie nie budzi siê w nas od tak, na zawo³anie. I uwa¿am to za nasz¹ wielk¹ zaletê, która jest nie nasz¹ broni¹, a tarcz¹ ochronn¹. Z bezgranicznym zaufaniem dotrzesz jedynie w œlep¹ uliczkê niewiedzy, sk¹d nie bêdziesz mieÌ ju¿ drogi naprzód, jedynie mo¿esz siê cofn¹Ì, aby dostrzec b³êdy pope³nionych przez siebie decyzji.

Jeremiasz, tak z ciekawoÂści zapytam i z zaufaniem bĂŞdĂŞ oczekiwaÂła szczerej odpowiedzi. ÂŻyjesz w udanym zwiÂązku? Bo ja ÂżyjĂŞ, moi znajomi zazdroszczÂą i podziwiajÂą relacje, jakie stworzyÂłam wspĂłlnie z moim partnerem. Twoja bÂłyskotliwa teza nie ma potwierdzenia w moim przypadku, a wiĂŞc moÂże przetestuj jÂą jeszcze na kilku krĂłliczkach i dopiero wtedy ogÂłaszaj za prawdziwÂą.
Zaufanie w naszym zwi¹zku nie zrodzi³o siê pierwszego dnia, ani nawet po miesi¹cu czy po roku. Ono ros³o z ka¿dym dniem i roœnie a¿ do dzisiaj. I mimo, ¿e ju¿ dawno myœla³am, ¿e ono osi¹gnê³o swoje apogeum, to ka¿dy kolejny dzieù ¿ycia w tym zwi¹zku utwierdza mnie w przekonaniu, ¿e moje zaufanie do niego i jego zaufanie do mnie roœnie... Z ka¿dym dniem, w którym musimy podejmowaÌ jakieœ decyzje, z ka¿dym naszym czynem czy najdrobniejszym gestem. To dopiero jest piêkne! Kiedy myœlisz, ¿e osi¹gn¹³ês ju¿ wszystko, a ka¿dy nastêpny dzieù pokazuje Ci, ¿e mo¿esz osi¹gn¹Ì jeszcze wiêcej! Zaufanie to nie uœmiech, którym mo¿na obdarzyÌ przypadkowego przechodnia, zaufanie to poczucie stabilnoœci i bezpieczeùstwa, nad którym trzeba pracowaÌ przez d³ugi okres czasu. To œwiadomoœÌ, ¿e ta druga osoba nie zrobi niczego, czego Ty byœ nie uczyni³. To poniek¹d kwestia zgrania charakterów i osobowoœci, poznania siê nawzajem, oswojenia ze sob¹, zapoznania z krêgos³upem moralnym i uznania za prawid³owe decyzji podejmowanych przez drug¹ osobê. Na to potrzeba czasu, ale nie powinno nas to zniechêcaÌ. Gdyby ka¿dy z nas od razu by³ wyposa¿ony w bezgraniczn¹ mi³oœÌ i zaufanie, to co przynosi³by nam nowy dzieù oprócz rutyny ka¿dego poprzedniego?

Ca³kowicie siê z Tob¹ zgadzam Jeremiaszu.W¹tpi¹cym polecam ksi¹¿kê - ''Partnerstwo w zwi¹zkach'' , jak równie¿ nieocenion¹ ksi¹¿kê dr.Nathaniel Branden pt: SzeœÌ filarów poczucia swojej wartoœci.
Tymaczasem nie mam czasu w tej chwili pisaĂŚ, jak rĂłwnieÂż poczekam na dalsze wypowiedzi.

ÂŻyje w bardzo udanym zwiÂązku. I cieszĂŞ siĂŞ, Âże Ty rĂłwnieÂż w takim. Czy znajomi mi zazdroszczÂą? Nie wiem, nie dbam o to.
JeÂżeli cokolwiek w Âżyciu testowaÂłem, to na sobie i to co pisze wynika z wÂłasnego doÂświadczenia (nie jest to pierwszy mĂłj zwiÂązek)
Ty masz swoje przemyÂślenia, ja mam swoje.


No i Âświetnie. Tak to widzisz. Ty nazywasz to zaufaniem, ja nazywam to handlem wymiennym.  Ja nie oceniam tego czy to zÂłe czy nie. To po prostu taki ukÂład.
Partner nie robi niczego, czego byÂś sobie nie ÂżyczyÂła i wzajemnie.
Wszystko jest ok, dopĂłki macie zbieÂżne poglÂądy, dopĂłki cele, ktĂłre sobie wyznaczyliÂście sÂą takie same lub zbliÂżone na tyle, Âże moÂżliwy jest kompromis.

Problem zaczyna siĂŞ wtedy kiedy cele ludzi tworzacych zwiÂązek zaczynajÂą siĂŞ rozmijaĂŚ.
np. Ty chcesz jechaĂŚ nad morze, on w gĂłry. Jedno musi zrezygnowaĂŚ. I pewnie rezygnuje.
MoÂże w imiĂŞ "wyÂższej" koniecznoÂści, zaufania, poÂświĂŞcenia, itp.

Czy zawsze pojawiajÂą siĂŞ rozbieÂżnoÂści w celach?.. Nie wiem. Mi siĂŞ przydarzaÂły stÂąd poszukiwania recepty.

O tym na czym zbudowany jest zwiÂązek najlepiej widaĂŚ w momencie kiedy siĂŞ koĂączy.
SÂłyszy siĂŞ wtedy:
- tyle czasu temu poÂświeciÂłem (Âłam)
- to ja go tak kocham, a on to czy tamto...
- ja mu tyle lat itp, a on poszedÂł do jakiejs "lafiryndy"

To tylko Âświadczy o tym, Âże nasze uczucia jakÂże czĂŞsto traktujemy jako "inwestycje", ktĂłra ma po jakimÂś czasie siĂŞ "zwrĂłciĂŚ". A kiedy siĂŞ nie "zwraca" to myÂślimy o kimÂś jako faÂłszywym, podÂłym, itp.
np:
- niech siĂŞ troche postara, tak Âłatwo (tanio) mnie nie dostanie.
- wybieraj - albo koledzy albo ja
,itp.
To takie przykÂłady wziĂŞte z Âżycia.

Janneth, zrób taki eksperyment. WybraŸ sobie, ¿e Twój partner postanawia od Ciebie odejœÌ.
Po prostu pewnego dnia mĂłwi "Âżegnaj"
Co wtedy czujesz? Jakie to uczucia? Jakie jest Twoje zdanie o nim? Czy nagle z tego fajnego partnera zmienia siĂŞ w kogoÂś podÂłego, kto tyle lat wspĂłlnego Âżycia postanawia przekreÂśliĂŚ jedym sÂłowem?

WyobraÂź sobie takÂże, Âże to Ty odchodzisz. ÂŻe przestaÂło ci pasowac to co jest i Ty mĂłwisz "Âżegnaj". Czy myÂślisz o sobie jak o  kimÂś podÂłym czy raczej uwaÂżasz Âże masz racje, Âże to co robisz jest korzystne.

Nie przez przypadek tyle w tym terminologii handlowej, jĂŞzyka interesĂłw.
Czy to Âźle? Nie. Po prostu dobrze wiedzieĂŚ dlaczego z kimÂś jesteÂśmy albo przestajemy byĂŚ.

SÂą teÂż inne powody bycia w zwiÂązkach? Nie tylko "handlowe"
np:
- LitoœÌ (bo on/ona ma tylko mnie, sam(a) sobie nie poradzi)
- PoÂświĂŞcenie (no.. ja to niewaÂżne... ale fajnie, Âżeby on(ona) byÂła zadowolona)
- Pycha (patrzcie jakÂą mam fajnÂą (zgrabnÂą, ÂładnÂą, z duÂżym biustem) dziewczynĂŞ, patrzcie jakiego mam fajnego (przystojny, zaradny, z fajnym ... autem) faceta
- Brak wiary w siebie (lepszy taki (taka) niÂż Âżaden (Âżadna)
- Wiek (ju¿ na mnie czas, wszyscy ju¿ maj¹ ¿ony, mê¿ów)
- itp, itp.. moÂżna wymieniaĂŚ by dÂługo.

Gdzie tu jest mi³oœÌ?

pozdrawiam

ps.
ÂŻeby byÂło jasne. nie prĂłbujĂŞ nikogo przekonaĂŚ do mojego sposobu patrzenia na zwiÂązki.
Tak naprawdĂŞ kaÂżdy ma racje, swojÂą prawdĂŞ, swoje widzenia Âświata.
Dla jednych to co piszĂŞ to bzdury, dla drugich coÂś z czym siĂŞ utoÂżsamiajÂą.
I tak wÂłaÂśnie powinno byĂŚ.

JakÂże dojrzaÂła postawa Jeremiaszu. Bo có¿ nas mogÂą obchodziĂŚ opinie innych ludzi o naszych  zwiÂązkach, jak rĂłwnieÂż ich zazdroÂści.Jestem w szoku jak coÂś takiego sÂłyszĂŞ.
WogĂłle bym nawet czegoÂś takiego nigdy nie napisaÂł, by siĂŞ podpieraĂŚ opiniami innych ludzi.To skrajny mentalizm ( czytaj mentalnoœÌ), ktĂłra odbiera mi chĂŞĂŚ do wymiany wiedzy.

Jeremiasz, rozterki mi³osne, jakie wymieni³eœ s¹ tak ma³ostkowe, ¿e nie le¿y w moim zwyczaju zaprz¹tanie sobie nimi g³owy. Ró¿nica miêdzy nami jest kolosalna i zdajesz siê jej nie dostrzegaÌ sukcesywnie przedstawiaj¹c mi w³asne utopijne spojrzenie na œwiat i system moralny, który wydaje mi siê byÌ jeszcze bardziej nie realny. To, co wymieni³eœ to nie kompromisy. To w³aœnie poróŸnienie charakterów doprowadza do sytuacji, kiedy musisz podj¹Ì decyzjê, czy wybierasz w³asne szczêœcie czy czyjeœ.


W takim wypadku ja równie¿ bêdê rada, je¿eli nie bêdziesz siê wtr¹ca³ w moje s³owa. Oczywiœcie nie zabraniam, ale skoro ju¿ w tak krytyczny sposób siê do mnie odnosisz, to czasem warto ugryŸÌ siê w jêzyk ni¿ potem ¿a³owaÌ swojej nadszarpniêtej doskona³oœci.

z niektĂłrych powyÂższych wypowiedzi bije wrogoÂściÂą, ortodoksjÂą
cieszyÌ siê trzeba, ¿e mo¿na w ten sposób poobserwowaÌ tak skrajne sposoby poznawania siebie, bo to ¿e ka¿dy musi przejœÌ inn¹ drog¹ jest oczywiste :)

wracajÂąc do zaufania okazuje siĂŞ, Âże jest ono po prostu nietrwaÂłe, podlega kaprysom, zmianom

Bezwarunkowe zaufanie musi zatem byĂŚ elementem trwaÂłym, ale na czym opartym?

Rodzi siĂŞ dziecko, jest czyste, bezgranicznie ufa wszystkim.
Dziecko roÂśnie, nabywa przekonaĂą, doÂświadczeĂą, traci stopniowo zaufanie do Âświata.
CzÂłowiek dojrzaÂły „wie”, komu moÂżna, komu nie moÂżna …
A twoja jaŸù? Ona nie musi ufaĂŚ, ona wie, czego ty – czÂłowiek nie wiesz. JeÂśli tracisz z niÂą po³¹czenie zapĂŞtlasz siĂŞ w ludzkich uwarunkowaniach. Wtedy boisz siĂŞ obcych, zwalczasz system, nie ufasz, bo brak ci oparcia w Âświecie duchowym. Wnioski?  :D

Oj wy ludzie albo tak maÂło wiecie o Âświecie i innych ludziach i Âżyciu i sposobach postĂŞpowania albo piszecie to specjalnie Âżeby co? Bo nie wiem.

Bezwarunkowe zaufanie jak¿e i mi³oœÌ w naszych czasach nie mo¿liwe na razie a wiecie dlaczego?

Bo ludzie majÂą w sobie zbyt wiele negatywnych uczuĂŚ. Strach, BĂłl, Cierpienie, Gniew takie sÂą wÂłaÂśnie caÂłe spoÂłeczeĂąstwa.

SpĂłjrzmy na taki ZakÂład Poprawczy to miejsce produkuje potencjalnych przestĂŞpcĂłw od kolegi siĂŞ dowiedziaÂłem ktĂłry miaÂł kolegĂŞ w takim wÂłaÂśnie zakÂładzie Âże za przeproszeniem ludzie Gnojom siĂŞ tam na wzajem. Zero miÂłoÂści.

Wiêc gatki typu Bezwarunkowa mi³oœÌ, zaufanie niczego nie wnosz¹. Mo¿e i to s¹ szlachetne s³owa ale to tylko S£OWA i nic wiêcej.

Pozdrawiam
Mora

Ludzie piszÂą to , co wiedzÂą o Âświecie , albo wydaje im siĂŞ, Âże wiedzÂą.
Niemozliwe jest to, co za niemoÂżliwe uznajesz  wedle swojej wiedzy, wprogramowanej Ci przez jakiÂś "zakÂład poprawczy" , ktĂłry ja nazwaÂłbym po prostu Systemem.
Ludzie nieuÂświadamiajÂą sobie wielkoÂści, ktĂłrÂą posiadajÂą, dlatego poddajÂą siĂŞ Strachowi , BĂłlowi, Cierpieniu i Gniewowi. To sÂą programy , nakÂładki na ludzkie ego. One Âświetnie funkcjonujÂą w "zakÂładach poprawczych". Zgadnij dlaczego sÂą Systemowi potrzebne ?

 SÂłowa bez g³êbszego kontekstu w ktĂłrym mogÂłyby byĂŚ zakorzenione rzeczywiÂście nie wyglÂądajÂą atrakcyjnie . SÂą jak przypowieÂści biblijne. Ale gdy zmienisz "zoom" zobaczysz prawdziwÂą treœÌ zawartÂą w SÂłowie.
Wszystko zaleÂży od Ciebie .

Mora jak w taki sposób chcesz zmienić świat, bo widać że masz jakiś model postępowania, który zapewni Tobie i innym wspaniałą, uduchowioną egzystencję.
Nie możesz po prostu przyjąć niektórych "pobożnych życzeń" za oznakę poprawy?
Zdajesz się być osobą mocno stąpającą po ziemi, może i tak jest, ale czy obok Ciebie nie mogą istnieć idealiści, romantycy? Wyścig szczurów czas zakończyć, meta coraz bliżej a na "szczury" czeka "klapka".
Ja znam trochę ludzi, nie uważam się jednak za wybitnego specjalistę w tej dziedzinie, dużo przede mną i tego nie kryję, ale lubię wzniosłe cele i wierzę, w ludzi, w Ciebie, w nasz Świat. Nie przekonuję nikogo do swoich poglądów, ale niekiedy się nimi dzielę. Nie posłucham więc Ciebie i nie przestanę marzyć min. o bezwarunkowej miłości i zaufaniu. ;)

Wiecie,
Janneth twierdzi o tym co piszĂŞ "utopijne spojrzenie na Âświat i system moralny, ktĂłry wydaje mi siĂŞ byĂŚ jeszcze bardziej nie realny",
Mora uwaÂża Âże "ludzie majÂą w sobie zbyt wiele negatywnych uczuĂŚ. Strach, BĂłl, Cierpienie, Gniew takie sÂą wÂłaÂśnie caÂłe spoÂłeczeĂąstwa"
Z kolei Ptak pisze :"Rodzi siĂŞ dziecko, jest czyste, bezgranicznie ufa wszystkim."
A Aiden z kolei twierdzi: "nie przestanĂŞ marzyĂŚ min. o bezwarunkowej miÂłoÂści i zaufaniu."

To jaki jest ten Âświat?... Czy taki jak pisze Janneth, Mora, czy moze jak Astro albo Ptak czy Aiden?

OdpowiedÂź jest bardzo prosta.
ÂŚwiat jest KAÂŻDEGO rodzaju.
W ÂŚwiecie jest wszystko. WSZYSTKO.
W ÂŚwiecie moÂżna zaobserwowaĂŚ KAÂŻDÂĄ postawĂŞ ludzkÂą.
Mo¿na znaleŸÌ:
- ludzi kochaj¹cych siê i mo¿na znaleŸÌ ludzi nienawidz¹cych siê,
- pokĂłj i wojnĂŞ,
- dostatek i biedĂŞ,
- sytoœÌ i g³ód,
- m¹droœÌ i g³upotê,
- ³agodnoœÌ i okrucieùstwo,
Wszystko, wszystko wszystko.... o czym tylko moÂżna pomyÂśleĂŚ.

KaÂżdy z nas patrzy na Âświat przez okulary.
JeÂżeli zaÂłoÂżysz niebieskie okulary to Âświat jaki widzisz jest niebieski. I dopĂłki nie zdasz sobie sprawy z tego, ze masz na oczach okulary, dasz siĂŞ pokroiĂŚ za to, Âże Âświat jest niebieski.
KtoÂś kto ma okulary czerwone nigdy nie zgodzi siĂŞ z tym, ktĂłry nosi okulary niebieskie.

Co jest tymi okularami? Nasze myÂśli.
Je¿eli uwa¿asz, ¿e w œwiecie jest mi³oœÌ - spotykasz i doœwiadczasz mi³oœci.
JeÂżeli uwaÂżasz, ze Âświat jest peÂłen nienawiÂści - to wÂłaÂśnie dostrzegasz, to wÂłaÂśnie widzisz.
Itp,

Wydaje siê nam, ¿e nasze myœli opisuj¹ rzeczywistoœÌ - a tymczasem jest dok³adnie odwrotnie - nasze myœli to filtr przez jaki postrzegamy RzeczywistoœÌ i to co zobaczymy to nasza subiektywna osobista rzeczywistoœÌ.
Ta, o ktĂłrÂą tak kruszymy kopie.
A tymczasem WSZYSCY mamy racjê. WSZYSCY. Bo ka¿dy nosi swoje okulary i ka¿dy widzi swoj¹ osobist¹ rzeczywistoœÌ, która wydaje mu siê obiektywna, jedyna.

A w Âświecie jest dokÂładnie wszystko.
Z³o, dobro, bogactwo, bieda, nienawiœÌ, mi³oœÌ, g³ód, sytoœÌ, m¹droœÌ, g³upota, radoœÌ, smutek....

Co wybierasz?

WidaĂŚ chyba siĂŞ nie zrozumieliÂśmy.

To co napisaÂłem to realizm. Prawdziwe Âżycie.

Life is Brutal.


Rozumiesz?

To ¿e ty tak myœlisz o tym aby by³o bezwarunkowe zaufanie, mi³oœÌ to jest tylko twój model inni ludzie maj¹ w³asne modele.

I wracajÂąc do bezwarunkowej miÂłoÂści to powiem ci Âże to jest NIEMOÂŻLIWE a jeÂżeli chcesz abym ci to wyjaÂśniÂł to napisz na PW to ci powiem dlaczego tak uwaÂżam.

Praw natury nic nie przezwyciĂŞÂży.

Przykro mi.

Jeremiaszu.
   Problemem nie jest to co widzĂŞ, to co sÂłyszĂŞ, to co czujĂŞ, to co myÂślĂŞ, tylko problemem jest nieÂświadmoœÌ lub Nie-peÂłna ÂświadmoœÌ, tego co pojawia siĂŞ w polu naszego umysÂłu.
Wiêc je¿eli pojawia siê z³oœÌ, nienawiœÌ, niechêÌ, ciepienie, lêk, brak zaufania, to punktem wszelkiego wyjœcia jest zadanie samemu sobie pytania - dlaczego siê bojê, dlaczego cierpiê, dlaczego nie ufam ludziom.
Tymczasem dzieje siĂŞ na odwrĂłt: my tylko osÂądzamy ( bo tak najproÂściej i najÂłatwiej), a nie przyglÂądamy siĂŞ temu wszystkiemu, a to w jaki sposĂłb osÂądziliÂśmy, tak dalej opisujemy.
WiĂŞc caÂła rzecz nie polega na intelektualnym zrozumieniu, lecz polega na doÂświadczeniu tego co pojawia siĂŞ w zasiĂŞgu nas, czyli naszego pola Âżycia.

Ptak ma racjĂŞ, Âże rodzimy siĂŞ ufni, Âżyczliwi, wolni, szczĂŞÂśliwi ( bo tak wÂłaÂśnie przecieÂż jest) lecz to wszystko zostaje nam poÂźniej odebrane.I tu jest temat do przerobienia, temat nr1. w naszym Âżyciu, a nie dyskusje typu, Âże ktoÂś Âżyje w utopijnym Âświecie.
Komu przynosi zaszczyt, komu przynosi chwa³ê mówienie, wskazywanie drugiemu cz³owiekowi, ¿e ¿yje on w utopijnym œwiecie ! Czy w ten sposób jego œwiat siê zmieni, czy pomo¿emy komuœ w ten sposób???
To tylko prĂłba zaimputowania swojego widzenia Âświata kumuÂś innemu.Lecz pod tym wszystkim kryje siĂŞ tylko forma obrony i ochrony swojego wÂłasnego ''Âświata'', nic wiĂŞcej.
A bronimy swojego ''Âświata''  tylko dlatego, Âże boimy siĂŞ ''przejœÌ do innego'' , dlatego, Âże byÂłoby to dla nas zbyt bolesnym doÂświadczeniem, gdybyÂśmy nagle musieli porzuciĂŚ stary schemat myÂślenia i zastÂąpiĂŚ go nowym.

Zgodzê siê ze wszelkimi tego typu ''próbami'' pewnych sugestii pod warunkiem, ¿e ktoœ chce podzieliÌ siê ze mn¹ swoim doœwiadczeniem, chêci¹ wspólnego i szerokiego popatrzenia na coœ z ró¿nej perspektywy, a nie tylko dokonywania os¹dów - jesteœ taki lub inny, ¿yjesz w takim, a takim œwiecie.I na tym polega ta subtelna ró¿nica pomiêdzy jednym a drugim.

Naszymi okularami nie s¹ nasze myœli ( bo myœli s¹ tylko zewnêtrznym obrazem naszej wewnêtrznej rzeczywistoœci ), tylko naszymi ''okularami'', jest nasza samoœwiadmoœÌ, która jest w znacznej mierze uwarunkowana (oprogramowaniem) zaczerpniêtym z przestrzeni audiowizualnej, w której przebiega³a nasza droga rozwojowa.
IstotÂą rzeczy jest wiĂŞc uÂświadomienie sobie tego oprogramowania (czym ono jest i w jaki sposĂłb determinuje  nasze Âżycie) i pozwolenie jej na to, aby od Nas ''odpÂłyneÂło''.
Twierdzenie, ¿e ktoœ ''¿yje w utopijnym œwiecie'', nie oznacza , ¿e Ty akurat ¿yjesz w utopijnym œwiecie, lecz ten ktoœ dokonuje takiego os¹du poprzez swój w³asny pryzmat widzenia, percepcji œwiata, nadaj¹c mu tym samym tak¹ wartoœÌ i taki sens, który wynika tylko z jego w³asnej percepcji, która jest relatywnie zgodna z jego w³asn¹ samoocen¹.
Kolejnym problem jest to, Âże nasze przekonania, Âże Âświat jest utopijny,czy  nie warto ufaĂŚ innym, powoduje, to Âże (energie wszechÂświata biegnÂą za naszymi myÂślami) tworzymy w ten sposĂłb budulec, tworzymy w ten sposĂłb naszÂą rzeczywistoœÌ.
A póŸniej przyglÂądamy siĂŞ tym naszym wytworom wyobraÂźni, ktĂłre siĂŞ prĂŞdzej czy poÂźniej materializujÂą w Âświecie energii i mĂłwimy- Âżyjemy w utopijnym Âświecie, niesprawiedliwym, czy  niegodnym zaufania.

Tak zgadza siĂŞ, lecz ten  ''Âświat''  jest wÂłaÂśnie tylko tym Âświatem ( niczym innym) ktĂłry Ty sam jak i inni  wczeÂśniej go wykreowali, wytworzyli, a teraz sami siĂŞ mu przyglÂądajÂą twierdzÂąc, Âże on taki jest.

Co do zaufania - osobiÂście ufam i nie pytam nigdy dlaczego.
Amen

Astro, moja wypowiedŸ nie mia³a na celu uchwycenie mechanizmów (jak o tym zacz¹³ pisaÌ Ptak). £atwiej przyj¹Ì pojêcie "myœl" ni¿ "samoœwiadomoœÌ", itp. £atwiej przyj¹Ì "wybór" ni¿ "kreacja", itp. Na mówienie o wprogramowaniu, wzorcach zachowaù przyjdzie w³aœciwy czas.

Przyj¹³em pewnie uproszczenia. _Celowo_.

ChciaÂłem w miarĂŞ obrazowy sposĂłb pokazaĂŚ dwie rzeczy:
1. ÂŻe kaÂżdy z nas widzi Âświat po swojemu (metafora okularĂłw)
2. ÂŻe kaÂżdy jest odpowiedzialny za to co jest. (metafora ich wyboru)

Dla niektĂłrych Âświat jest okrutny. Dlaczego? Bo przecieÂż takim go widzÂą.
Dlaczego go tak widzÂą? Bo tak o nim myÂślÂą.
Dlaczego o nim tak myÂślÂą? Bo tak go widzÂą.

A przecie¿ rozwój rozpoczyna siê w momencie kiedy dopuszczasz mo¿liwoœÌ, ¿e siê mylisz.
Kiedy dostrze¿esz ten zaklêty kr¹g bêdziesz mia³ mo¿liwoœÌ wyrwania siê z niego. (zdjêcia okularów lub za³o¿enia ŒWIADOMIE takich jakie ci pasuj¹)


pozdrawiam

p.s. zawsze to my jesteœmy odpowiedzialni za nasze okulary. Mówienie o tym, ¿e ktoœ nas pozbawia ufnoœci, ¿e rodzice, ¿e spo³eczeùstwo, itp to tak¿e uproszczenie, doœÌ niebezpieczne, bo powoduje, ¿e szukamy "winy" na zewn¹trz. A przecie¿ nikt tutaj nie jest za karê.

Skoro tak widzÂą, dlatego, Âże tak myÂślÂą ( co siĂŞ oczywiÂście zgadza ) to pytanie, dlaczego tak widzÂą i dlaczego tak myÂślÂą o Âświecie.

Moja odpwiedÂź jest taka: ludzie tak widzÂą ten Âświat dlatego, Âże uwierzyli
, Âże to co widzÂą jest prawdziwe.

I tu wchodzimy w genetyczne uwarunkowania, ktĂłre pozwalajÂą wierzyĂŚ jednostce, Âże skoro ona tak widzi ten Âświat, to znaczy Âże on taki  jest i koniec , kropka.
Wiêc ''okrojona'' œwiadomoœÌ nie dopuszcza myœli, ¿e to co widzi, to nie jest ¿aden œwiat, tylko jej w³asne ''okulary''.

Œwiat w którym ¿yjemy, nasza cywilizacja, doprowadzi³a zaufanie do strefy bajek i legend. ¯aufanie dla wielu jest symbolem s³aboœci, naiwnoœci i braku realizmu w procesie myslenia i doœwiadczania. Œwiat zbudowany na strachu nie zezwala na wiarê drugiemu cz³owiekowi, wiara jest wrêcz eliminowana w systemie wychowawczym nawet ma³ym dzieciom. Przy braku zaufania rodzi siê kontrola, ta z kolei przyci¹ga zazdroœÌ itd, itp.
Kiedy cz³owiek wype³niony jest mi³oœci¹, strach nie ma ju¿ w³adzy i przychodzi wolnoœÌ. Bêd¹c wolnym, ofiarowujesz wolnoœÌ wszystkim dooko³a w sposób automatyczny, wolnoœÌ jest efektem zaufania, a zaufanie utwierdza jeszcze bardziej uczucie mi³oœci.
Wszyscy ci, ktĂłrzy nie potrafiÂą obyĂŚ siĂŞ bez kontroli (czytaj; nie ufajÂą), nie rozwinĂŞli jeszcze wewnĂŞtrznej siÂły pozytywnych uczuĂŚ, swĂłj strach uzewnĂŞtrzniajÂą postawÂą "realisty" i szukajÂą wsparcia duchowego od sobie podobnych. Iluzja w ktĂłrej ÂżyjÂą dostarcza im na codzieĂą mnĂłstwo przykÂładĂłw racji takiego myÂślenia, ale to tylko ILUZA.


Pozdrawiam - Thotal :)

Cytat ten znalaz³em w "RzB", wynika z tego, ¿e wszystko zale¿y od NAS, bezwarunkowe zaufanie równie¿. Ponadto nie mo¿emy oceniaÌ rozwoju innych osób bo ka¿dy ma inny baga¿ doœwiadczeù, idzie inn¹ drog¹ i okazaÌ siê mo¿e ¿e min. bezwarunkowe zaufanie, mi³oœÌ nie s¹ mu potrzebne na etapie, w którym siê obecnie znajduje.

Zgadza siĂŞ Aiden, jak to mĂłwiÂą "kaÂżdy sÂądzi wedÂług siebie".
Tutaj jest prosta zasada  - "zasada rezonansu". Albo "podobne przyciÂąga podobne".
JeÂżeli jakaÂś myÂśl, zdarzenie, itp wydaje ci sie wÂłaÂściwa to jesteÂś z tym w rezonansie.
"Nadajesz na tej samej fali" - jak mĂłwiÂą niektĂłrzy. Bardzo trafne porĂłwnanie.

Tutaj nie chodzi o ocenianie etapu rozwoju. Bo kaÂżdy ma swĂłj i wÂłaÂściwy dla niego etap.

Ale naturalnÂą skÂłonnoÂściÂą kaÂżdego jest podnoszenie siĂŞ, rozwiajanie siĂŞ.
£atwiej jest iœÌ do przodu je¿eli jakaœ postawa wyda ci siê "atrakcyjna", je¿eli zetkniesz siê z czymœ, co ciê "poci¹ga".
ÂŻycie na Ziemi dlatego jest takie cenne poniewaÂż moÂżliwych postaw Âżyciowych jest tutaj praktycznie nieograniczona iloœÌ. Dlatego teÂż cenne jest przekazywanie sobie (czasami sÂłowem, czasami przykÂładem) innych postaw... bo a nuÂż dana struna "zarezonuje" i ktoÂś (gotowy na to)  zauwaÂży moÂżliwoœÌ wzniesienia siĂŞ.

Prawdopodobnie s¹ miejsca gdzie jest to trudniejsze, gdzie otaczaj¹ ciê ludzie tylko i wy³¹cznie z twoj¹ postaw¹, twoim systemem wartoœci - tam mo¿na utkn¹Ì na d³ugo nie maj¹c mo¿liwoœci skonfrontowania siê z czymœ innym.

A tutaj?.. JakÂże czesto myÂślimy "jak on mĂłgl tak zrobiĂŚ?, jak ona mogÂła siĂŞ tak zachowaĂŚ" lub przeciwnie
"ale fajnie to robi, teÂż bym tak chciaÂł, ale fajna postawa, moÂże teÂż taki bĂŞdĂŞ". I to jest wÂłaÂśnie najcenniejsze tutaj.

pozdrawiam

NajwaÂżniejszy jest cel...
Jeœli szukasz wokó³ siebie zrozumienia, zaufania, aprobaty, to pierwszym krokiem do tego jest aprobata, zaufanie i zrozumienie innego cz³owieka.


Pozdrawiam - Thotal :)

Pierwszym krokiem jest zrozumienie, zaufanie i aprobata siebie samego.
Gdy to zrozumienie, zaufanie i aprobatĂŞ dokonasz wobec siebie wtedy tymi samymi wartoÂściami zrozumienia i zaufanie bĂŞdziesz mĂłgÂł je obdzieliĂŚ innych.
Bo jeÂżeli nie ufasz sobie, nie akceptujesz siebie, to w jaki sposĂłb uczynisz to wobec innych ...?
Jak mĂłwi stare przysÂłowie - ani Solomon z pustego nie naleje....
wiĂŞc najpierw musisz coÂś mieĂŚ, aby daĂŚ innym...
Nie mieszajcie kochani, piszcie krĂłtko i do rzeczy.

Pytanie, czy jest moÂżliwe bezwarunkowe zaufanie - moja odpowiedÂź - wszystko jest moÂżliwe...
Nie tak dawno omawialiÂśmy zasady ''ÂświĂŞtej geometrii'', a zniej przecie jasno  wynika, Âże wszystko jest moÂżliwe.

popieram...
Jak by siĂŞ zastanowiĂŚ to da siĂŞ nawet stwierdziĂŚ Âże spoÂłecznicy, osoby bezinteresownie niosÂący innym pomoc rĂłwnieÂż przez takie dziaÂłania mogÂą myÂśleĂŚ o sobie, po prostu ich wolÂą (wolÂą ich duszy) jest powyÂższe postĂŞpowanie, jest im to potrzebne.

Bezwarunkowe zaufanie jest moÂżliwe, ale nie jest zarazem wszystkim potrzebne

CzĂŞsto pomoc jest Âźle rozumiana i wchodzimy w zakres brania odpowiedzialnoÂści za czyjeÂś Âżycie.
PomĂłc naleÂży przede wszystkim, ktĂłrzy o tÂą pomoc wyraÂźnie proszÂą.
Oprócz tego powinniœmy pomóc tym ludziom, którzy z ró¿nych przyczyn nie mogê sobie pomóc.Dotyczy to g³ównie ludzi chorych, poszkodowanych, uzale¿nionych i DDA.
 Niezwykle czĂŞstym zjawiskiem jest pomaganie komuÂś na si³ê.

Ja jeszcze raz wam przypomnê ¿e Bezwarunkowe zaufanie nie jest mo¿liwe. Tak samo jak zwierzêta. Spójrzmy na przyk³ad stada gdy kto¶ "nadwyrê¿y w stadzie" zaufania zostaje z niego wykluczony a gdy chce do³±czyæ do innego stada to musi ZAPRACOWAÆ sobie na to zaufanie. Dok³adnie tak samo my ludzie dzia³amy.



Piêkne s³ówka typu bezwarunkowa mi³oœÌ i zaufanie to tylko gadanie które nijak ma siê do rzeczywistoœci. Fakt œwiat wtedy by³ by piêkny ale to jest nie realne. Zreszt¹ moim zdaniem zaufanie nie by³o by tym czym jest gdyby nie by³o warunków tak samo jest z mi³oœci¹. I to jest w³aœnie piêkne.

A to odpowiedÂź dla Jeremiasza.
Bezwarunkowa mi³oœÌ nie jest mo¿liwa choÌby dlatego ¿e pomiêdzy partnerami musi istnieÌ PO¯¥DANIE co ju¿ jest warunkiem tak samo jest z relacjami matka - dziecko. Warunkiem jest Matka albo Dziecko.


Chcia³bym aby w œwiecie by³o wiêcej mi³oœci i zaufania lecz uwa¿am ¿e ze wzglêdu budowy natury bezwarunkowe zaufanie i mi³oœÌ nie s¹ mo¿liwe.


PS: Darujcie sobie gatki typu to co myÂślisz kreuje Âświat. Bo doskonale to wiem ale czy nie mam prawa tak myÂśleĂŚ?

To jest moje zdanie i na pewno nie zmieniĂŞ go z byle powodu.

Czasami trzeba byĂŚ realistÂą aby dostrzec nonsens niektĂłrych wypowiedzi.

Pozdrawiam
Mora :)

Do tego, ¿eby ze sob¹ kopulowaÌ to tak, po¿¹danie siê przydaje. Czyli niejako chêÌ posiadania, st¹d wziê³o siê ¿e mê¿czyna posiad³ kobietê. Ale co ma chêÌ posiadania do mi³oœci?...
A czym "zapracowaÂło" sobie dziecko, Âże matka je kocha? Tym, Âże jÂą budzi o 3 w nocy, Âże pÂłacze, Âże robi kupe do pieluch, tym, Âże "przez niego" przewaÂżnie utyÂła, Âże poprzestawiaÂło siĂŞ jej Âżycie, Âże musi odÂłoÂżyĂŚ karierĂŞ?
Piszesz, Âże warunkiem jest to, Âże ktoÂś jest MatkÂą albo Dzieckiem.
no.. wiĂŞc jeÂżeli warunkiem bezwarunkowej miÂłoÂści jest to, Âże musi istnieĂŚ obiekt tej miÂłoÂści to chyba niezbyt wielki to warunek,
no bo co kochaĂŚ jak tego nie ma?

Wobec tego naturalne jest to, Âże matka siĂŞ opiekuje dzieckiem czy to Âże go zostawia w Âśmietniku?

I bardzo dobrze. Trzymaj siĂŞ go tak dÂługo aÂż uznasz za stosowne.

Zgadza siĂŞ :) OtwĂłrz oczy...

pozdrawiam

A ma i to bardzo du¿o bo za mi³oœÌ s¹ odpowiedzialne pewne hormony które tak¿e odpowiadaj¹ za po¿¹danie. A co do matki i dziecka chodzi mi o relacje bo je¿eli to jest JEJ dziecko to matka bêdzie siê nim opiekowaÌ(nie zawsze ile to przypadków dzieci w œmietnikach by³o) a je¿eli by by³o to CUDZE dziecko to jako cz³owiek to niezbyt siê bêdzie przejmowaÌ.

Tak samo jest z tym Âże jak coÂś jest twoje to bardzo to pielĂŞgnujesz a jak czyjeÂś to niezbyt na to zwracasz uwagi albo inaczej. Mniej siĂŞ przejmujesz Âże siĂŞ z tym czymÂś coÂś stanie.


To miaÂło byĂŚ Âśmieszne, ÂżaÂłosne czy jak? WyjaÂśnij mi to czÂłowieku.

To ciekawe dlaczego niektĂłrzy ludzie adoptujÂą dzieci,  ciekawe dlaczego niektorzy opiekujÂą siĂŞ innymi ludÂźmi,
ciekawe dlaczego po¿yczas swojemu koledze rower albo komputer, itp. Dlaczego niektorzy rzucaj¹ siê innym na pomoc, albo pomagaj¹ staruszce przejœÌ przez jedniê?
TeÂż hormony?

no jasne Âże tak. Ale to nie dowodzi braku miÂłoÂści. Tylko dowodzi tego, Âże cenisz sobie to co twoje.
Ale cenisz sobie czystÂą wodĂŞ w rzece? i drzewa w lesie?..  a przecieÂż nie sÂą Twoje.


Zarzucasz nam bezsensowne wypowiedzi, a Twoje wyglÂądajÂą dla niektorych dokÂładnie tak samo bezsensownie.
I kto ma tutaj racje? :)
Podpowiem Ci - wszyscy.

pozdrawiam

Oj Jeremiasz tak bardzo ci zaleÂży aby mieĂŚ racjĂŞ w swym myÂśleniu?

Z psychologicznego punktu widzenia przypominasz mi kogoÂś ale... niech to pozostanie tajemnicÂą. Nie bĂŞdĂŞ robiĂŚ ci psychoanalizy. ;D

Hmm....a co ma wspólnego mi³oœÌ z po¿¹daniem.
Uwa¿asz tak jak 30 milionów polaków, ¿e sex (biochemia) to jest mi³oœÌ.
Dobre .... nie ma co...!

"Bezgranicznie ufaĂŚ i nieustannie kontrolowaĂŚ" - tow. Feliks Edmundowicz DzierÂżyĂąski ;)


Wywiad z Piotrem SztompkÂą, twĂłrcÂą socjologicznej teorii zaufania + jego starszy tekst o zaufaniu.

Zaufanie i powstawanie demokracji. Lekcja polska.
Piotr Sztompka, Uniwersytet JagielloĂąski, KrakĂłw

Zaufanie w stosunkach miĂŞdzy ludÂźmi jest niezbĂŞdne i powinno byĂŚ powszechne.
Nie jest moÂżliwe zbudowanie stabilnych stosunkĂłw spoÂłecznych bez elementĂłw zaufania.
(Eisenstadt and Roniger, 1984: 16-17)

http://x-forum.pl/viewtopic.php?t=526

Nie.. gdyÂż doskonale rozumiem TwĂłj punkt widzenia i na Twoim miejscu myÂślaÂłbym dokÂładnie tak samo.
Widzisz Âświat tak jak go widzisz i wyciÂągasz odpowiednie do tego wnioski.

pozdrawiam

Dziecko nie zapracowa³o sobie niczym na mi³oœÌ matki. To prawda, ale je¿eli tym chcia³eœ Jeremiaszu podwa¿yÌ prawdziwoœÌ stwierdzenia Mory, to Ÿle uj¹³êœ sprawê. I tu jest 1:0 dla Mory :)
Seks nie s³u¿y jedynie przyjemnoœci. Natura wyposa¿y³a wszystkie gatunki na ziemi w zdolnoœci rozrodcze po to, aby nie wyginê³y. Matka kocha i opiekuje siê dzieckiem automatycznie, gdy to siê tylko urodzi. Dziecko nie zapracowa³o sobie na to niczym, ale nie jest to dowodem mi³oœci bezwarunkowej, to po prostu instynkt macierzyùski. Dziecko jest przed³u¿eniem ¿ycia jej rodziny. Jest kontynuacj¹ rodu. Zapewnieniem przetrwania. Analogicznie jest w wypadku wszystkich istot ze œwiata fauny i flory. Je¿eli wiêc widzisz lwicê staj¹c¹ w obronie lwi¹tek to te¿ uznasz, ¿e to bezwarunkowa mi³oœÌ czy po prostu instynkt? Ja uznajê to za instynkt, na takie zachowania istniej¹ pojêcia w PWN-ie. Nie widzê potrzeby nadawania nowych znaczeù, tj. "mi³oœÌ bezwarunkowa" dla istniej¹cego ju¿ instykntu macierzyùskiego.

ChoÌbyœcie nie wiem, co jeszcze mówili, jakie cytaty przytaczali i jakimi m¹drymi g³owami siê tutaj podpierali, to Wasze opinie s¹ nic nie warte w obliczu otaczaj¹cego nas œwiata. Nieprawd¹ jest to, ¿e ktoœ kto nie wierzy w mi³oœÌ i zaufanie bezwarunkowe jest nieszczêœliwy. To, ¿e kieruje siê zdrowym rozs¹dkiem, stawia go na wygranej pozycji.
ÂŻycie jest za krĂłtkie, aby ÂżyĂŚ urojeniami. Jestem czÂłowiekiem i ÂżyjĂŞ na ziemi, przystosowujĂŞ siĂŞ wiĂŞc do tego, co mnie otacza, to jest ewolucja. Asymilacja z otoczeniem. Przystosowanie do panujÂących warunkĂłw. JeÂżeli Âżyjesz z myÂślÂą, Âże bĂŞdziesz inny niÂż wszyscy, Âże bĂŞdziesz im bezgranicznie ufaÂł za nic, to ÂżyczĂŞ Ci naprawdĂŞ twardego tyÂłka, bo na 100% zostanie porzÂądnie obity. Rozumiem, Âże moÂżna mieĂŚ romantyczne spojrzenie na Âświat, ale po co byĂŚ od razu don Kichotem? Skrajny pozytywizm jest niebezpieczny, bo usypia nasze instynkty.

Ewolucja polega na przechodzeniu z poziomu instynktów na p³aszczyzny œwiadomoœci. Instynkty bed¹ dzia³a³y zawsze, ale w po³¹czeniu ze zrozumieniem zasad otaczaj¹cej nas rzeczywistoœci, stajemy siê w³adcami w³asnych mo¿liwoœci.
Cz³owiek potrafi kierowaÌ energi¹ mi³oœci, potrafi manipulowaÌ uczuciami, od niego zale¿y gdzie pod¹¿a jego myœl, czy jest pogr¹¿ony w strachu, czy raczej woli iœÌ w stronê wolnoœci.

Skrajny pozytywizm usypia instynkty, dziĂŞki temu stajemy siĂŞ bardziej duchowi niÂż materialni, lepiej rozumiemy siĂŞ miĂŞdzy sobÂą i mniej siĂŞ na siebie szczerzymy ;D


Pozdrawiam - Thotal :)

¯adna skrajna postawa nie jest dobra i to w ka¿dym tego s³owa znaczeniu. Takie jest moje zdanie. Nie wytrzymam d³u¿ej ni¿ minutê ani z osob¹, która w kó³ko siê œmieje, ani z osob¹, która ci¹gle p³acze. Równowaga emocjonalna to coœ, co mnie cieszy. Po to mam mózg, aby myœleÌ, analizowaÌ, wywa¿aÌ... Nie bêdê œlepo brnê³a w ¿adn¹ ze stron, gdy¿ to nie zagwarantuje mi niczego dobrego. Jak to Wasze skrajne zaufanie objawia siê w ¿yciu codziennym? Jak radz¹ sobie w ¿yciu doroœli ludzie z mentalnoœci¹ nie spodziewaj¹cych siê ¿adnego zagro¿enia dzieci?
Nie mĂłwiĂŞ, Âże postawa bezgranicznego zaufania, na ktĂłre nie trzeba sobie zapracowaĂŚ, jest zÂła. Ona jest po prostu nierealna w tym Âświecie. Romantycy zawsze cierpieli, to jest fundament ich postawy, z ktĂłrym juÂż siĂŞ oswoili i ktĂłry, bagatela, daje im radoœÌ. Trzeba mieĂŚ klapki na oczach, Âżeby Âświat widzieĂŚ takim, jak Wy go widzicie. Nie wiem jak Ty Thotal.... Ja caÂły czas skÂładam siĂŞ jeszcze z materii :D JeÂśli Ty juÂż nie, to serdecznie gratulujĂŞ! Jest jakaÂś szansa, ÂżebyÂśmy siĂŞ umĂłwili na kawĂŞ czy to juÂż nie ta sama pÂłaszczyzna? Wybacz, ale to co piszesz jest dla mnie niezrozumiaÂłe, nie odbierz moich s³ów jako ironii, po prostu to pytanie osoby bardzo racjonalnie podchodzÂącej do Âżycia. 

  No có¿.... Thotal, Jeremiasz no i pewnie ja, bo siĂŞ tu w tym wÂątku trochĂŞ poudzielaÂłem - mamy wszyscy klapki na oczach.
ChoĂŚbyÂśmy nie wiem jakie cytaty przytaczali i nie wiem jakimi mÂądrymi gÂłowami siĂŞ podpierali to i tak nasze sÂłowa  sÂą nic warte.....

Heh.... dobre  :)

Astro, skrytykowa³abym Twoj¹ umiejêtnoœÌ czytania tekstu ze zrozumieniem, ale ustosunkujê siê jednak tylko do zastosowanej przez Ciebie manipulacji.

ZacytujĂŞ wÂłasnÂą wypowiedÂź w caÂłoÂści, a nie tak jak Ty to poczyniÂłeÂś:

UwaÂżam, Âże znacznie zmienia to sens Twojej wypowiedzi. Sugerujesz bowiem, Âże niezaleÂżnie od wszystkiego uwaÂżam Wasze wypowiedzi za nic nie warte. Ja z kolei podkreÂśliÂłam, Âże sa nic nie warte w obliczu otaczajÂącego nas Âświata (tego materialnego). I to jest szczera prawda. Chcesz Âślepo ufaĂŚ ludziom? Nie broniĂŞ Ci tego, a jedynie ostrzegam. Szkoda, Âże 3 strony byÂły potrzebne, abyÂś z przekorÂą napisaÂł, Âże masz klapki na oczach!
Aaaa i jeszcze jedno... ta hipokryzja... Wybaczcie, Âże o tym napomknĂŞ, ale za bardzo rzuca siĂŞ w oczy.
Jak moÂżna twierdziĂŚ, Âże bezgranicznie siĂŞ ufa nawet obcym prezentujÂąc opozycyjnÂą postawĂŞ na forum dyskusyjnym wobec odmiennych opinii? MoÂże zgodnie z tym, co siĂŞ gÂłosi, naleÂżaÂło by zaufaĂŚ Morze? A moÂże nawet Janneth ma racjĂŞ...
A skoro siê im nie ufa, to mo¿e jednak s¹ pewne uwarunkowania, od których zale¿y to, czy komuœ ufamy. A jeœli te uwarunkowania istniej¹, to nale¿y siê cofn¹Ì o te 3 stony do ty³u i przeczytaÌ to, co siê napisa³o zanim siê pomyœla³o i zrewidowaÌ z obecnym stanem rzeczy?

No i to by daÂło kropkĂŞ w tym temacie.

Czy zaufacie mi? Skoro potraficie zaufaĂŚ takiemu Enkiemu bez wiĂŞkszego zastanowienia to czemu mnie nie zaufaĂŚ?

Odpowie mi ktoÂś?

Dlaczego niektĂłrzy ludzie na tym forum ufajÂą Enkiemu a nie np: Mi?

Wniosek jest prosty. Teoria o bezwarunkowym zaufaniu nijak ma siĂŞ do praktyki czynionej przez tych, ktĂłrzy mĂłwiÂą, Âże potrafiÂą bezwarunkowo ufaĂŚ. JeÂśli nawet oni nie potrafiÂą ufaĂŚ bezwarunkowo, to bezwarunkowe zaufanie nie istnieje.
Nie sÂądzĂŞ, aby piewcy przestali mydliĂŚ nam oczy swojÂą utopijnÂą wizjÂą piĂŞknego nierealnego Âświata sami pozostajÂąc z tÂą wizjÂą w spzrecznoÂści. Im dÂłuÂżej to siĂŞ bĂŞdzie ciÂągnĂŞÂło, tym bardziej bĂŞdzie satyryczne.
Trzeba byĂŚ przekonanym do tego, co siĂŞ gÂłosi i zgodnie z tym postĂŞpowaĂŚ, inaczej czcze sÂłowa stajÂą siĂŞ jedynie faÂłszem w ustach wypowiadajÂącego. Czysta hipokryzja, Âżadnej wiarygodnoÂści. Mnie to nie przekonuje...

Problem w tym, Âże mĂłwicie niby o tym samym, jednak inne treÂści podkÂładacie pod termin bezwarunkowego zaufania. Dlatego wnioski sÂą ró¿ne. UfaĂŚ bezwarunkowo nie znaczy wierzyĂŚ w poprawnoœÌ cudzej wiedzy i cudzego postĂŞpowania. Termin ten jest uchwytny bardziej intuicyjnie niÂż definiowalny opisowo i przejawia siĂŞ bardziej w sferze duchowej niÂż psychicznej. 
Zaufanie bezwarunkowe nie wyklucza teÂż korzystania z wÂłasnej wiedzy i doÂświadczeĂą oraz wÂłasnej intuicji. To raczej postawa prezentowana wobec Âświata, niÂż konkretne poczynania w realnym Âżyciu. ChociaÂż jedno z drugim koreluje.

Pozdrawiam  :)

 Janneth.
PoczekaÂłem na koniec, aby o czymÂś powiedzieĂŚ.
Twoja rzecz i Twoja odpowiedzialnoœÌ co z tym zrobisz.
To o czym teraz napisze jest pewn¹ drog¹, pewna map¹, któr¹ podró¿uje.
Nie oznacza to, Âże wszystko tak jest w moim Âżyciu jak tu napiszĂŞ, bo Âżycie to pewien proces i nie da siĂŞ skoczyĂŚ, nie da siĂŞ zrobiĂŚ dwĂłch krokĂłw na raz.
Niemniej dziele siĂŞ swoim doÂświadczeniem, swojÂą, mapÂą, swojÂą drogÂą, ktĂłrÂą pomaÂłu zmierzam.


 Po pierwsze.MĂłwiÂąc o zaufaniu mam  na myÂśli, to co wynika  szacunku do samego  siebie, a ten szacunek  zkolei wynika z wdziĂŞcznoÂści za cud istnienia nieocenionego ludzkiego bytu.

Dla mnie sÂłowo  zaufanie wynika  z   miÂłoÂści  i  szacunku. Jest to wynik  cenienia czegoÂś do tego stopnia, Âże to uczucie mnie przepeÂłnia i rozpiera.
A wiĂŞc dla  mnie to zaufanie wynika z szacunku  i  miÂłoÂści do:

NiezwykÂłego procesu Âżycia .
RadoÂści istnienia.
PiĂŞkna, ktĂłre oglÂądam.
Innych ludzi.
Wiedzy.
ProcesĂłw mojego ciaÂła i sposobu jego funkcjonowania.
Wszystkiego co Âżyje we wszystkich formach.
WszechÂświata i jego mechanizmĂłw dziaÂłania.

WiĂŞc powyÂższa lista, ktĂłrÂą moÂżna sobie o wiele bardziej rozszerzyĂŚ nie dotyczy tego co dzieje siĂŞ za oknem, na ulicy, w pobliskim banku, markecie, w koÂściele, w rzÂądzie, w polityce, w mediach, lecz dotyczy niezwykle waÂżnej rzeczy, ktĂłra nazywa siĂŞ interpersonalnym stosunkiem do samego siebie.

Interpersonalny stosunek do samego siebie, jest wyznacznikiem twojego wenĂŞtrznego rozwoju, twojego szczĂŞÂścia, twojego zdrowia, jest fundamentem zewnĂŞtrznych realacji z otaczajÂącym Âświatem.
Problem w tym, Âże nie realizuje siĂŞ on natychmiast, lecz wiele rzeczy przychodzi nam jakby przy okazji.
W zwiÂązku z tym sÂądzimy, Âże te ideaÂły to nic nie wartajÂą, bo nie sprawdzajÂą siĂŞ absolutnie w Âżyciu.
Tymczasem to nie prawda, dlatego, Âże wszystkie te niby ''ideaÂły''  prowadzÂą do jednego i sÂą wynikiem tego samego - szacunku, zaufania i miÂłoÂści do samego siebie.
A mi³oœÌ do samego siebie to absolutna podstawa, to punkt wyjœcia do realizacji swego istnienia, ¿ycia.

Wszystkie problemy ludzi generalnie sÂą przejawem niekochania siebie.A nie moÂżna kochaĂŚ siebie, jeÂżeli nie
mamy podstawy, czyli nie mamy szacunku i zaufania, bo wĂłwczas Âżyjemy w opozycji wobec swojego wÂłasnego istnienia.


Popatrzmy siĂŞ  teraz,  przejawom  niekochania siebie, czyli braku szacunku i zaufania.

Karcimy i krytykujemy siebie i innych.
Chcemy wierzyĂŚ w to, Âże nie jesteÂśmy godni miÂłoÂści.
Nie umiemy prosiÌ i wszystko opiera siê na zasadzie ¿¹dŸ i dziel.
UwaÂżamy, Âże na wszystko trzeba ciĂŞÂżko zapracowaĂŚ, bo Âżycie jest bardzo ciĂŞÂżkie i trudne.
 Obawiamy siĂŞ za¿¹daĂŚ stosownej ceny za nasze pracĂŞ. Tworzymy choroby,  bĂłle  i cierpienia, poniewaÂż nie wiele dzieje siĂŞ co mogÂłoby by speÂłniaĂŚ nasze oczekiwania.
ÂŻyjemy w chaosie i baÂłaganie.
Swoim zachowaniem przyciÂągamy  ludzi i sytucje,  ktĂłre wci¹¿ powierdzajÂą nasz wÂłasny, wewnĂŞtrzny  wzorzec istnienia.
Ten wzorzec nazywa siĂŞ brak zaufania, brak szacunku, czyli w koncu brak miÂłoÂści do samego siebie.
WiĂŞc to chciaÂłem powiedzieĂŚ.ChciaÂłem powiedzieĂŚ, Âże TwojÂą miarkÂą  nie jest dostosowywanie siĂŞ do prozy Âżycia , lecz TwojÂą  miarkÂą
jest Âświadomy rozwĂłj i wysoka samoocena, ktĂłra wynika wprost  z szacunku, zaufania i miÂłoÂści do samego siebie.

Pozwolê sobie napisaÌ, ¿e moim zdaniem "bezwarunkowe zaufanie" jest fraz¹ wewnêtrznie sprzeczn¹, podobnie zreszt¹ jak "prezydent Lech Wa³êsa". Obie frazy opisuj¹ coœ nienaturalnego.

Mo¿na mieÌ zgeneralizowan¹ postawê ufnoœci wobec ludzi i utrzymywaÌ j¹ w sobie mimo dostawania nieuchronnych kopniaków od ¿ycia, ale koszt w³asny jest tu zdecydowanie za wysoki. Dlatego ludzie kieruj¹ sie "zasad¹ ograniczonego zaufania" - lokuj¹ zaufanie tam, gdzie z du¿ym prawdopodobieùstwem mog¹ za³o¿yÌ, ¿e ktoœ jest godny zaufania. O spo³ecznym (a nie psychologicznym) charakterze zaufania mówi "przys³owie niedŸwiedzie", mówi tez o tym powiedzonko o "zjedzeniu beczki soli" zanim pojawi siê miêdzy ludŸmi prawdziwa przyjaŸù, nie wspominaj¹c ju¿ o instytucji listów polecaj¹cych. Proponujê zwolennikom "zaufania bezwarunkowego" naj¹Ì pierwsz¹ lepsz¹ osobê z ulicy do posprz¹tania mieszkania albo po¿yczyÌ jej na s³owo 500z³... Tak po prostu bez ¿adnych referencji, bez ¿adnych warunków, bez ¿adnych umów... Ktoœ to zrobi?
Zgeneralizowana ufnoœÌ w sensie psychologicznym (czerpana z wychowania i/lub wyznawanego œwiatopogl¹du - jest to bardzo wyraŸne u Astro) to jedynie punkt wyjœcia do pojawienia siê realnej wiêzi opartej na zaufaniu. Realna wieŸ WYMAGA jednak sprawdzenia siê w ¿yciu. A ¿ycie jest ¿yciem... choÌ oczywiœcie s¹ kultury (i subkultury), w których ludzie generalnie ufaj¹ sobie bardziej lub mniej.

Dlatego odpowiada mi taka definicja zaufania: "zaufanie to swoisty zakÂład na temat przyszÂłych niepewnych dziaÂłaĂą innych ludzi" dodaÂłbym, Âże w zakÂładzie tym oczekujemy, iÂż "partner" bĂŞdzie traktowaÂł nas w sposĂłb godny (cokolwiek to znaczy w praktyce).

Zgadzam siê te¿ z tezami Sztompki *, ¿e "treœÌ zak³adu wi¹¿e siê z oczekiwaniami, które s¹ mniej lub bardziej wymagaj¹ce. Zaufanie zak³ada, ¿e inni oka¿¹ siê godni zaufania, czyli, ¿e ich przysz³e dzia³ania wykazywaÌ bêd¹ kombinacjê nastêpuj¹cych cech:

- regularnoœÌ (uporz¹dkowanie, zwartoœÌ, spójnoœÌ, ci¹g³oœÌ, trwa³oœÌ) raczej ni¿ przypadkowoœÌ lub chaos;

- skutecznoœÌ (kompetencja, dyscyplina, konsekwencja, w³aœciwe dzia³ania, efektywnoœÌ) raczej ni¿ niezaradnoœÌ;

- odpowiedzialnoœÌ (racjonalnoœÌ, prawoœÌ, np. zwa¿anie na argumenty, honorowanie i wype³nianie zobowi¹zaù) raczej ni¿ woluntaryzm czy nieodpowiedzialnoœÌ;

- reprezentatywnoœÌ (dzia³anie w imieniu innych, reprezentowanie ich interesów) raczej ni¿ dzia³ania egoistyczne

- bezstronnoœÌ (stosowanie obiektywnych kryteriów, jednakowych standardów, w³aœciwych metod, sprawiedliwoœÌ) raczej ni¿ stronniczoœÌ (protekcja, nepotyzm);

- rozliczanie siê z dzia³aù (pos³uszeùstwo wobec niektórych, narzuconych spo³ecznie standardów, zasad, wzorów) raczej ni¿ arbitralnoœÌ;

- ¿yczliwoœÌ (bezinteresownoœÌ, pomocniczoœÌ, sympatia, wspania³omyœlnoœÌ) raczej ni¿ egoizm;
(krĂłtszÂą listĂŞ zawiera: Barber, 1983)."

WolaÂłbym wiĂŞc ufaĂŚ osobom, do ktĂłrych pasujÂą rzeczowniki z lewej strony, a nie te z prawej....


* ÂŹrĂłdÂło:
http://x-forum.pl/viewtopic.php?t=526

''Czy jest moÂżliwe bezwarunkowe zaufanie'' byÂło to pierwotnie raczej abstrakcyjnie postawione pytanie, jednak temat zniÂżyÂł siĂŞ do wypowiedzi, w ktĂłrej padÂły zdania, Âże zaufanie wobec Âświata jest utopiÂą.
I tu mamy problem ( zbyt wielkie uogĂłlnienie ) co mamy na myÂśli mĂłwiÂąc Âświat? ÂŚwiat to wszyscy ludzie, Âświat, to Ci ludzie, ktĂłrych znam, Âświat to moja rodzina, najbliÂżsi przyjaciele i koledzy.
Nie chce mi siê ju¿ tego tematu ci¹gn¹Ì podam tylko co Piotr Sztompka
 napisaÂł:
 okoÂło 20% respondentĂłw darzy zaufaniem wszystkich ludzi.
 - dodaje,  zaufanie (chyba w sensie ogĂłlnym ?) jest wyraÂźnie wiĂŞksze wsrĂłd ludzi z tzw. wyksztaÂłceniem, a najmniejsze wÂśrĂłd ubogich rodzin, lub ludzi wjakiÂś sposĂłb poszkodowanych.

Janneth,
fajnie siĂŞ z TobÂą rozmawia bo jesteÂś osobÂą myÂślÂącÂą i uÂżywasz argumentĂłw na argumenty - a nie tylko "bo tak".

Zgadza siĂŞ, za wiĂŞkszoœÌ naszych zachowaĂŚ odpowiada instynkt. Najsilniejszy z nich  - instykt samozachowawczy. WiĂŞkszoœÌ tego co robimy w Âżyciu to przejawy tego instynktu.
CiÂągnie nas do osobnika pÂłci przeciwnej i uprawiamy seks, dlatego bogacimy siĂŞ, dlatego chodzimy do szkoÂły, dlatego kupujemy domy i mieszkania, itp. Czyli robimy dokÂładnie to co zwierzĂŞta tylko w nasz "ludzki' sposĂłb.
Jak pisa³em - instynkt zachowania gatunku, najsilniejszy, najbardziej miotaj¹cy nami. Krótko mówi¹c - strach przed œmierci¹. Zrobimy wszystko aby unikn¹Ì œmierci. To nasz biologiczny, zwierzêcy, instynktowny nakaz.

napisaÂłaÂś: "To, Âże kieruje siĂŞ zdrowym rozsÂądkiem, stawia go na wygranej pozycji."
Zgadza siĂŞ, wtedy moÂżna swĂłj umysÂł, swojÂą inteligencjĂŞ, wykorzystaĂŚ do tego aby zdobyĂŚ lepszÂą pracĂŞ niÂż inni, wiĂŞcej zarobiĂŚ, mieĂŚ lepszy dom, lepszy zwiÂązek,Âżeby twoje ciaÂło (a wraz z nim emocje) miaÂło siĂŞ dobrze.
Nazywasz to przystosowaniem, asymilacjÂą. I Âświetnie, wykorzystujesz caÂły swĂłj potencjaÂł do tego, aby to Âżycie
jak najbardziej "przeÂżyĂŚ" - bo "jest za krĂłtkie" - jak sama piszesz. Czyli instynkt samozachowawczy - strach przed ÂśmierciÂą.

A jeÂżeli pozbĂŞdziesz siĂŞ strachu przed ÂśmierciÂą?.. JeÂżeli w jakiÂś sposĂłb wiesz, Âże to nie koniec?
Zobacz jak siĂŞ zmienia punkt widzenia.
Czy wtedy tak samo zaleÂży Ci na tym aby wydrzeĂŚ komuÂś kawaÂłek chleba kiedy razem gÂłodujecie? Wszak instynkt podpowiada - albo on, albo ja. 
NapisaÂłaÂś Janneth: "w naszym, materialnym Âświecie". a jeÂżeli wiesz, Âże nasz Âświat materialny to nie jest "caÂły" Âświat?
ÂŻe to tylko "gra"?... Czy tak bardzo zaleÂży Ci wtedy na tym aby byĂŚ pierwszym, przed kimÂś, aby przedÂłuÂżyĂŚ Âżycie?

Dla kogoœ, kto uwa¿a ¿e ten œwiat jest tylko materialny i nie dostrzega jego drugiej strony, wszelkie dzia³ania altruistyczne, wszelka chêÌ pomocy drugiemu cz³owiekowi, wszelkie przejawy mi³oœci bezwarunkowej s¹ bez sensu, s¹ szkodliwe, s¹ niepo¿¹dane, s¹ niekorzystne. Dla tego kogoœ œwiat to instynktowna walka o przetrwanie, dlatego u¿ywaj¹ wszelkich metod (przy wiêkszym lub mniejszym udziale umys³u i moralnoœci) do tego aby byÌ na czele wyœcigu. "Wszak moje geny s¹ najwa¿niejsze". I tak w³aœnie powinno byÌ. To jest w³aœciwa postawa w tym miejscu.

Dla kogoÂś, kto uwaÂża Âże ten Âświat to tylko gra, a "prawdziwy Âświat" jest "gdzie indziej" walka o przetrwanie za wszelkÂą cenĂŞ wydaje siĂŞ bez sensu, walka o jeszcze lepszy dom, o lepsze zarobki, o lepszy samochĂłd wydaje siĂŞ niewarta Âświeczki, gdyÂż i tak trzeba bĂŞdzie zostawiĂŚ te "zabawki". Dla tych osĂłb ktoÂś kto kradnie mu samochĂłd wydaje siĂŞ Âśmieszny, trochĂŞ jak dziecko, ktĂłre jeszcze nie wie o tym, Âże z pluszowych misĂłw siĂŞ wyrasta. I tak wÂłaÂśnie powinno byĂŚ. To jest wÂłaÂściwa postawa w tym miejscu.

MiĂŞdzy tymi postawami znajduje siĂŞ caÂła gama postaw "pomiĂŞdzy". Gdzie wpÂływ myÂślenia materialnego zmniejsza sie, a wpÂływ myÂślenia "duchowego" zwiĂŞksza.  Ewolucja duszy. I stÂąd takie a nie inne wybory, takie a nie inne sposoby patrzenia na Âświat, takie a nie inne systemy wartoÂści.

NaleÂży przy tym pamiĂŞtaĂŚ, Âże postawa "materialna" wcale nie jest gorsza od "duchowej". Ani odwrotne. One sÂą sobie rĂłwnowaÂżne i wzajemnie potrzebne. Jednej nie byÂłoby bez drugiej i odwrotnie. Nie moÂżesz sie "uduchowiĂŚ" jeÂżeli nie zaznaÂłeÂś "materialnoÂści".  Nie moÂżesz zostawiĂŚ "materii" jeÂżeli nie zacznÂą ciĂŞ pociÂągaĂŚ sprawy "ducha". Wszystko jest sobie wzajemnie potrzebne.

Kto ma racjĂŞ? Wszyscy.

pozdrawiam

Janeth,
jeœli zrozumiesz, ze walka i zdobywanie s¹ psychologiczn¹ pu³apk¹, ¿e ¿ycie w strachu przed utrat¹ czegokolwiek co ju¿ siê ma jest zbêdne, to wtedy zaczniesz p³yn¹Ì z pr¹dem ¿ycia lekka jak piórko.
Zaufanie, to bardzo proste wdraÂżanie "TOTUS TUS"...


Pozdrawiam - Thotal :)

Janneth myÂślĂŞ Âże niema sensu przekonywaĂŚ ich do prawdziwego stanu rzeczy bo tylko dziĂŞki przeÂżywaniu mogÂą to zrozumieĂŚ.

Kto wie moÂże Thotal i inni majÂą racjĂŞ.

Moim zdaniem na zaufanie trzeba sobie zapracowaÌ tak samo ktoœ na moje zaufanie mo¿e sobie zapracowaÌ tak samo ja pracujê na zaufanie innych ludzi wokó³ mnie.

MoÂże kiedyÂś siĂŞ to wszystko zmieni ale na to trzeba by pracy caÂłego spoÂłeczeĂąstwa zaczynajÂąc od samego przedszkola a nawet wczeÂśniej.

ZresztÂą spĂłjrzmy na przykÂład maÂłego dziecka taki 4 latek ufa swoim rodzicom, dziadkom, babciom i rodzinie. Pochodzi do niego ktoÂś i zaczyna z nim dyskutowaĂŚ w zasadzie prĂłbuje ale chÂłopiec nie potrafi siĂŞ do niego przekonaĂŚ. Dlaczego?

Bo mama zawsze mu mĂłwiÂła "Nie ufaj obcym". Ok.

Czy zrobi³a b³¹d ucz¹c go aby nie ufa ludziom czy mo¿e go ochroni³a?

Ludzie s¹ ró¿ni. Jedni s¹ Ÿli inni dobrzy.

Nastêpnego dnia okazuje siê ¿e ten cz³owiek to seryjny morderca dzieci. I co? Gdyby nie rada matki ch³opiec móg³by zgin¹Ì. Oczywiœcie to tylko taka historyjka która opisuje z pewnej strony system braku zaufania w spo³eczeùstwie.

MoÂżna na to spojrzeĂŚ teÂż z innej strony od strony tego przestĂŞpcy. Na jego postĂŞpowanie miaÂło setek innych czynnikĂłw wpÂływ co doprowadziĂŚ do takiego zachowania. OczywiÂście to wszystko jest skomplikowane i Ci ktĂłrzy to konstruowali albo byli takimi idiotami Âże nie wiedzieli co robiÂą albo zrobili to specjalnie aby zrobiĂŚ CHORE spoÂłeczeĂąstwo nie opierajÂące siĂŞ na zaufani i miÂłoÂści a jedynie na prostych zasadach strachu i cierpienia.



Chcia³em tym tekstem udowodniÌ ¿e aby dosz³o do czegoœ takiego jak "Bezwarunkowe zaufanie" trzeba przebudowaÌ CA£Y SYSTEM co mo¿e zaj¹Ì nawet kilka pokoleù ludzi zanim by siê to zmieni³o.

Rozumiecie?

Astro nie wiem, czy czuÌ siê usatysfakcjonowana czy zdegustowana Twoj¹ nag³¹ ochot¹ do obdarowania mnie swoj¹ wiedz¹, gdy¿ jeszcze nie tak dawno temu napisa³eœ tutaj, ¿e nie bêdziesz siê ni¹ d³u¿ej ze mn¹ dzieli³.
Dlatego ja te¿ wstrzymam siê na razie od odpowiadania Tobie i od³o¿ê to na koniec.

Jeremiaszu, mĂłwiÂąc "Âświat materialny" chciaÂłam TwojÂą uwagĂŞ skierowaĂŚ nie tylko na dobrach materialnych, pracy, pieniÂądzach, wyÂścigu szczurĂłw. Dla mnie Âświatem mateialnym jest wszystko, z czym siĂŞ zetknĂŞÂłam na tej planecie od dnia urodzin, wszystko, co moÂżna odczuwaĂŚ empirycznie.
Jestem ateistk¹, wierzê w to, co widzê, to co widzê przyjmujê za istniej¹ce, tego zaœ, czego nie widzê prawdopodobnie nie ma. Mówi¹c prawdopodobnie okreœlam szansê na wyst¹pienie owego bycia b¹dŸ niebycia na 50%. Kiedyœ ktoœ tutaj na forum napisa³, ¿e trzeba byÌ tchórzem, aby byÌ ateist¹. Absolutnie siê z tym nie zgadzam. ¯yÌ nie wierz¹c, ¿e coœ mo¿e nas spotkaÌ po œmierci to nie tchórzostwo. To starcie siê z dotychczasow¹ wiedz¹, która nie potwierdza ani istnienia nieba, ani piek³a, ani ¿adnego ¿ycia po ¿yciu. Czyta³am i s³ucha³am wielu relacji ludzi, którzy prze¿yli œmierÌ kliniczn¹, w bardzo m³odym wieku czyta³am ksi¹¿ki, tj. "¯ycie po ¿yciu". Interesowa³am siê tym zagadnieniem, jak ka¿dy, kto zastanawia siê czasami nad tym, co go czeka "potem".
Wtedy moje spojrzenie by³o inne, œmierÌ traktowa³am jak przystanek na drodze. Z jednego transportu siê wysiada, aby wsi¹œÌ do nastêpnego.
Wszystko siĂŞ zmieniÂło, gdy ze ÂśmierciÂą zetknĂŞÂłam siĂŞ naprawdĂŞ. Nie ja zmarÂłam, nie chcĂŞ, ÂżebyÂście myÂśleli, Âże przeÂżyÂłam owÂą ÂśmierĂŚ klinicznÂą. Na moich oczach umieraÂły najbliÂższe mi osoby. Wtedy ÂśmierĂŚ przestaÂła byĂŚ dla mnie przystankiem, a potem juÂż zrozumiaÂłam, Âże to po prostu koniec.
Taka zwykÂła biologia. Wraz z narodzinami Âświata, narodzinami planet, narodzinami Ziemi powstaÂło wiele gatunkĂłw istot. One wszystkie rodziÂły siĂŞ i umieraÂły, a te procesy od A do Z tÂłumaczy biologia. Czy naprawdĂŞ naleÂży w tym wytÂłumaczalnym zjawisku doszukiwaĂŚ siĂŞ podwĂłjnego dna? Czy po prostu odkÂąd ludzie stworzyli wszelkie religie, wierzenia, tudzieÂż przesÂądy, Âżyjemy tylko dziĂŞki wierze, Âże potem coÂś jest? Nie chcĂŞ nikogo nakÂłaniaĂŚ do tego, aby przestaÂł wierzyĂŚ, to nie byÂłabym ja. To Wasze Âżycie i Wasz na nie poglÂąd. Wiara w Âżycie po Âżyciu jest piĂŞkna, zapewne rĂłwnieÂż mobilizujÂąca, pozwala nam siĂŞ mniej bÂądÂź w ogĂłle nie martwiĂŚ. To, co przedstawiÂłam to po prostu moje zdanie. KiedyÂś byÂłam pewna, Âże czujĂŞ tych, co juÂż odeszli. DziÂś rozpatrujĂŞ to juÂż w kwestiach pewnego zaburzenia ÂściÂśle zwiÂązanego z nagÂłym osamotnieniem, kreacji mĂłzgu, o ktĂłrym tak niewiele dzisiaj wiemy. KiedyÂś teÂż wszystkim bezgranicznie ufaÂłam, ale przyszedÂł ten jeden jedyny moment, ktĂłry spotyka niewiele osĂłb na swojej drodze, kiedy mĂłj Âświat i moje o nim wyobraÂżenie przewrĂłciÂło siĂŞ do gĂłry nogami. Z mojÂą dzisiejszÂą wizjÂą Âświata, gdy widzĂŞ tylko to, co widzĂŞ, poznajĂŞ tylko to, co odczuwam i nie dopuszczam do ÂświadomoÂści istnienia niczego, co nie zostaÂło PRZEZE MNIE potwierdzone jest dla mnie prosty i logiczny. Wszystko zdaje siĂŞ byĂŚ poukÂładane. Dlatego wÂłaÂśnie odbierasz Jeremiaszu mnie jako pragmatyka, osobĂŞ rzeczowÂą, ktĂłra swoje opinie argumentuje. Natomiast ja widzĂŞ, Âże z rozmowy o zaufaniu Ty i Astro zrobiliÂście temat tak ogĂłlny, Âże w tej chwili poruszamy juÂż wiele innych mniej bÂądÂź bardziej zwiÂązanych z zaufaniem dziedzin Âżycia. To juÂż nie jest rzeczowa dyskusja, ale to powinno cieszyĂŚ, bo rozwija nasze horyzonty poznawcze. Mam nadziejĂŞ tylko, Âże moderacja nie uzna tego za offtop'a.

WspomniaÂłeÂś o pozbyciu siĂŞ strachu przed ÂśmierciÂą i zwiÂązanÂą z tym zmianÂą ÂświatopoglÂądu. Tutaj cieszĂŞ siĂŞ, Âże prezentujemy tak odmienne stanowiska, bo burza mĂłzgĂłw skutkuje tylko wĂłwczas, gdy dyskutanci siĂŞ ze sobÂą najzwyczajniej nie zgadzajÂą. MoÂżliwy do uzyskania mamy konsensus, wypoÂśrodkowanie naszych zdaĂą tak, by na koĂącu realne byÂło ich przyjĂŞcie poprzez obie strony. Taki zÂłoty Âśrodek.
Nie spotka³am siê do tej pory z osob¹, która wyzby³a siê ca³kowicie strachu przed œmierci¹, jako ogólnie pojêtym okreœleniem. Œmierc to dla niektórych koniec, dla innych koniec i pocz¹tek, ale dla obu tych grup to przede wszystkim strach przed roz³¹k¹ z tym, co znaj¹, z ludŸmi, których pokochali. I ból. ŒmierÌ = ból, cokolwiek by potem by³o lub nie by³o. Z powy¿szego uznajê, ¿e ka¿dy cz³owiek ma niezbite prawo baÌ siê œmierci, niezale¿nie od tego, w co wierzy.
JednakÂże ustosunkowujÂąc siĂŞ do Ciebie przyjmĂŞ, Âże jest moÂżliwy brak tego strachu, ale muszĂŞ podejdĂŞ do tego hipotetycznie nie majÂąc z tym nic wspĂłlnego. NapisaÂłeÂś, Âże gdy czÂłowiek wyzbĂŞdzie siĂŞ owego lĂŞku, pÂłynie przez Âżycie lekki jak piĂłrko. Tak to wÂłaÂśnie widzĂŞ, brak strachu przed koĂącem, bo koĂącem nie jest, oczekiwanie na to, co bĂŞdzie potem, czy bĂŞdzie lepsze, a jeÂśli bĂŞdzie, to pod jakim wzglĂŞdem.
To w³aœnie sprawia, ¿e siê p³ynie... I p³ynie... Czeka na to, a¿ na horyzoncie pojawi siê jakiœ l¹d, jakiœ kres... Mam wra¿enie, ¿e cz³owiek, który wyzbêdzie siê tego strachu i patrzy z nadziej¹ na to, co go czeka, nie potrafi skupiÌ siê w pe³ni na tym, co tu i teraz. W³aœnie wtedy nie przywi¹zuje siê tak du¿ej wagi do tego typu rzeczy, jak mi³oœÌ, zaufanie, którym obdarzamy ludzi. Bo po co siê o to troszczyÌ, skoro to i tak siê skoùczy? Skoro i tak najwa¿niejsze jest to, co bêdzie potem, bo liczymy, ¿e œwiat bez materii bêdzie piêkniejszy.
Zaœ, ktoœ, kto nie wierzy w drug¹ stronê, kto nie ¿yje przysz³oœci¹, a teraŸniejszoœci¹, jest w stanie doceniÌ te krótkie chwile egzystencji na tej planecie. Ja jako taka osoba, nie jestem z³a, nie "wydzieram" nikomu ostatniego kawa³ka chleba. Dzielê siê nim obserwuj¹c radoœÌ osoby obdarowanej. Ta obserwacja przynosi mi szczêœcie. Obserwacja ¿ycia dooko³a i uczestnictwo w nim przynosi mi szczêœcie. To, ¿e wierz¹c, ¿e ¿ycie jest krótkie i po nim mo¿e mnie ju¿ nigdy nie byÌ, sprawia, ¿e doceniam ka¿dy najdrobniejszy detal, chcê go celebrowaÌ. To jest uwielbienie ¿ycia z zaakceptowaniem faktu, ¿e siê kiedyœ definitywnie zakoùczy.

Bezgraniczne zaufanie... Piêkne, aczkolwiek nierealne. Na œwiecie jest tylu ludzi, którzy tak diametralnie siê ode mnie ró¿ni¹. Wszyscy siê od siebie ró¿nimy. Mniej lub bardziej, ale bez wyj¹tków. Nie mo¿na od tak po prostu ka¿dego obdarowaÌ zaufaniem. Zaufanie to coœ piêknego, ale wszystko traci swój urok, jeœli staje siê nagminne. Jeœli wiosna trwa³aby nieprzerwanie doceni³byœ powstawanie p¹ków na drzewach? Jeœli têcza widnia³aby na niebie ca³y czas, oczekiwa³byœ na deszcz?
"Zaufanie jest jedn¹ z ga³êzi drzewa mi³oœci" - jak to piêknie Thotal uj¹³. Je¿eli jednak mi³oœci¹ i zaufaniem obdarzysz wszystkich dooko³a bez ¿adnego oczywistego powodu, to czy ta najbli¿sza Ci osoba, która jest przy Tobie od wielu lat, która siê o Ciebie troszczy, podaje leki, gdy jesteœ chory, ociera pot z czo³a i ka¿de Twoje nieszczêœÌie prze¿ywa razem z Tob¹, ma jakikolwiek powód, aby czuÌ siê t¹ wyj¹tkow¹, wyró¿nion¹? Nasze uczucia s¹ stopniowane i to sprawia, ¿e ³¹czymy siê w pary, tworzymy rodziny, wspólnie prze¿ywamy ¿ycie i celebrujemy najpiêkniejsze jego chwile. Obdarz tymi najpiêkniejszymi uczuciami wszystkich dooko³a po równo i ca³kowicie zatracisz ich wartoœÌ.

Janneth. Zgadzam siê z ca³oœci¹ poza tym, ¿e jestem raczej wierz¹cy, nie uwa¿am, ¿e biologia t³umaczy wszystko od A do Z oraz poza jednym miejscem w zdaniu "Obdarz tymi najpiêkniejszymi uczuciami wszystkich dooko³a po równo i ca³kowicie zatracisz ich wartoœÌ."
Wyraz "caÂłkowicie zatracisz" zmieniÂłbym "znacznie obniÂżysz". JeÂśli w ogĂłle jest moÂżliwe obdarowaĂŚ wszystkich po rĂłwno.

Ave skowronki i wrĂłbelki!  ;D

Witaj Janneth,

PiĂŞknie przedstawiÂłaÂś swĂłj punkt widzenia.
Masz racjĂŞ, Âże bycie ateistÂą jest o wiele trudniejsze niÂż prosta wiara w jakiegoÂś Boga, ktĂłry siedzi sobie na chmurce. Nie wierzÂąc w nic po Âśmierci chwytasz kaÂżdy dzieĂą, kaÂżdÂą chwilĂŞ tutaj. I zaiste, wspaniaÂła to postawa - tym bardziej zestawiajÂąc jÂą z "wiarÂą" niektĂłrych, ktĂłrzy przez poÂłowĂŞ Âżycia umartwiajÂą siĂŞ wierzÂąc w jakiÂś "lepszy los", albo "sprawiedliwoœÌ" po tamtej stronie. 

NapisaÂłaÂś, Âże TwĂłj punkt widzenia wynika z tego co widzisz, z tego co udaÂło Ci siĂŞ zaobserwowaĂŚ. To bardzo podobnie jak i mĂłj. U mnie takÂże podstawÂą do ÂświatopoglÂądu jest obserwacja, a wraz z niÂą, odrzucenie wszelakich poglÂądĂłw "religijnych", odrzucenie wiary, ktĂłra zostaÂła mi wpojona w dzieciĂąstwie, itp.

Problem w tym, Âże obserwacja wskazuje, Âże sÂą rzeczy, ktĂłrych nie moÂżna racjonalnie wyjaÂśniĂŚ. NapisaÂłas np. Âże biologia od A do Z tÂłumaczy istnienie Âżycia. Ja bym powiedziaÂł bardziej, Âże opisuje, ale niewiele tÂłumaczy. (dyskutujemy o tym w wÂątku ze ÂświĂąskÂą grypÂą)
Nikomu nigdzie na Âświecie nie udaÂło siĂŞ bowiem jeszcze "zapaliĂŚ" Âżycia pomiĂŞdzy czÂąstkami biaÂłka.
Czy jest to tylko kwestia wiedzy, ktĂłrÂą w jakimÂś czasie posiÂądziemy, czy jest to poza naszym poznaniem? Nie wiem.

Jest wiele innych przesÂłanek, ktĂłre nie wprost, ale poÂśrednio wskazujÂą na to, Âże "druga strona" faktycznie jest. JeÂżeli chcesz, moÂżemy o tym dyskutowaĂŚ.


A gdybyœ spotka³a? Gdybyœ sama mia³a mo¿liwoœÌ zajrzenia na "drug¹" stronê.
Czy gdybyœ mia³a mo¿liwoœÌ kontaktu z tymi, którzy odeszli. Gdybyœ otrzyma³a dowód, ¿e to coœ, czego nie zmysli³abyœ sobie. Czy zmieni³oby to Twój punkt widzenia?


Jest dokÂładnie odwrotnie. To o czym mĂłwisz, to postawa ludzi, ktĂłrzy zatracili siĂŞ w wierze.
Czasami to wiara w najbli¿szym nam znaczeniu tego s³owa. Wed³ug religii katolickiej raj bêdzie póŸniej, teraz to jest padó³ ³ez. No i efektem tego s¹ miliony wiernych którzy karc¹ sami siebie za to, ¿e tylko pomysl¹ o czymœ przyjemnym.
Niektórzy zaœ, odrzucaj¹c religie, znajduj¹ sobie "para religie" - wszystko próbuj¹ t³umaczyÌ astrologi¹, tarotem, itp. Nie chc¹ ju¿ wierzyÌ w boga w znaczeniu chrzeœcijaùskim np. ale tworz¹ sobie innego - tego, który przek³ada karty podczas wró¿by.
A jedni i drudzy zamiast rozkoszowaĂŚ siĂŞ widokiem wrĂłbelka skaczÂącego po kaÂłuÂży, zatracajÂą siĂŞ w doszukiwaniu siĂŞ znaczeĂą cytatĂłw z Biblii lub innych ÂświĂŞtych ksiÂąg.
Ktos mÂądry napisaÂł mniej wiĂŞcej Âże "BĂłg jest po to abyÂśmy zrozumieli, Âże nie potrzeba siĂŞ na nim wspieraĂŚ" czyli obarczaĂŚ go odpowiedzialnoÂściÂą za swoje Âżycie - tylko samemu chwyciĂŚ ster.

Twoja postawa osoby niewierzÂącej jest praktycznie identyczna z postawÂą osoby bardzo wierzÂącej. Ale nie chodzi tutaj o wiarĂŞ w takiego czy innego boga, chodzi tutaj o wiarĂŞ w sens Âżycia _tutaj_.
JeÂżeli wierzysz w sens egzystencji tutaj to nie liczysz na to, Âże tamto Âżycie bĂŞdzie lepsze - starasz siĂŞ aby to co jest byÂło najlepsze z moÂżliwych. Nie czekasz aÂż los przyniesie coÂś tylko samemu stwarzasz kaÂżdÂą chwilĂŞ.
Jak sama napisaÂłaÂś "Âże doceniam kaÂżdy najdrobniejszy detal, chcĂŞ go celebrowaĂŚ. To jest uwielbienie Âżycia z zaakceptowaniem faktu, Âże siĂŞ kiedyÂś definitywnie zakoĂączy."

Ró¿nica w moim œwiatopogl¹dzie jest taka, ¿e zakoùczenie ¿ycia nie oznacza "nicoœci", zakoùczenia "Ciebie".
I zostaje jeszcze dystans do niego, podejÂście, Âże czasami moÂżna "odpuÂściĂŚ".

Co do obdarzania wszystkich mi³oœci¹, to przecie¿ nie oznacza to ¿e obdarzasz wszystkich tak¹ sam¹ mi³oœci¹. Inna jest mi³oœÌ do ¿ony, inna do matki, inna do przyjaciela, inna w koùcu do wroga. Ale s¹ to przejawy tej samej si³y. Zostaje pytanie - sk¹d siê ta si³a bierze?

pozdrawiam

Co powoduje, ¿e nie mo¿emy wszystkiego dooko³a obdarzaÌ mi³oœci¹, b³ogos³awieùstwem, czy zwyk³¹ aprobat¹?

Tym czymœ jest poczucie KRZYWDY doznanej, b¹dŸ spodziewanej ze strony œwiata zewnêtrznego, ale czy s³usznie? Czy nie s¹ to b³êdne, Ÿle ukierunkowane myœli, zaprogramowane przez bardziej doœwiadczonych?
Poczucie krzywdy to ogromny, psychiczny balast, ci¹¿¹cy i zniewalaj¹cy prawdê w obliczu rzeczywistoœci. WielkoœÌ doznanej krzywdy mo¿e byÌ nie wspólmierna do jej odczucia, mo¿e byÌ ca³kowicie oderwana od obiektywnoœci.
W zwiÂązku z tym, zaufanie rĂłwnieÂż moÂże byĂŚ okaleczone poczuciem krzywdy w subiektywnym odbiorze rzeczywistoÂści. Podejrzewam, Âże wielu sceptykĂłw, ludzi o niskim progu zaufania boryka siĂŞ z POCZUCIEM KRZYWDY, byĂŚ moÂże nieujawnionym.


Pozdrawiam - Thotal :)