Niezależne Forum Projektu Cheops

Nie musisz wierzyć w kosmitów, żeby być przez nich uprowadzonym. Wystarczy, że na chwile zostaniesz sam, błysk światła, zamykasz oczy, otwierasz - nic się nie zmieniło? Niby tak, ale coś jest nie na miejscu, coś jednak się zmieniło...

http://quiz.ownia.pl/uprowadzony



Az sie boje bo u mnie  69%

diabolicq :) 57% nic wiecej nie chce wyjsc :)

A mnie wyszÂło 42%.
Ciekawy jestem, czy to dorze czy nie?  ;)

55 % :)

52%, ale niektĂłre pytania byÂły Âźle skonstruowane, wiĂŞc w rzeczywistoÂści bĂŞdzie pewnie jakieÂś 40%

U mnie 56%.

u mnie 41

u mnie 51%

u mnie 54%

ale faktycznie kafeteria odpowiedzi mogÂłaby byĂŚ dopracowana.. :)

65% :)

Jej, 75%

a ja 64%

Czyli naleÂży wnioskowaĂŚ, ze najwiĂŞksze szanse na porwanie, albo najczesciej porywanÂą osobÂą, jak dotad jest >Hironabu<. ;)

100%

Porwania przez UFO. Ciemnota i zabobon?

http://ciemnota-i-zabobon.blogspot.com/2008/12/porwania-przez-ufo-ciemnota-i-zabobon.html

a tak powaznie,, zawsze zastanawiaÂłem sie, dlaczego ufo porywa ludzi takich zwyczajnych, bez wiĂŞkszego wyksztalcenia, nie slyszalem zeby porwali jakiegos profesora czy naukowca.

Nawet jesli taki zosta³ porwny (czy zosta³, nie roztrzasam) to nie zaryzykuje swego autorytetu dla wieszczenia o takim wydazeniu. Natomiast ka¿dego "prostego" cz³owieka zawsze mo¿na wyœmiaÌ, wykpiÌ, zamkn¹Ì miêdzy bia³ymi œcianami. ;)

 :)
Ró¿nica poziomu wiedzy pomiêdzy naszym profesorem a nieukiem jest dla nich tak ma³a,¿e nie zwracaj¹ na wykszta³cenie ¿adnej uwagi.

U mnie 49 procent. :)

Bardzo sÂłuszne spostrzeÂżenie, ale powiedz to tym "jajogÂłowym". natychmiast by CiĂŞ zlinczowali. ;D ;D

44%

Kilka wielce ciekawych przemyÂśleĂą w materii UFO, jak i porwaĂą przez nich dokonywanych:

"UPRZEDZENIA WYSTÊPUJ¡CE W OBSZERNEJ LITERATURZE NA TEMAT UFO

W porĂłwnaniu z obecnym stanem naszej wiedzy o dziaÂłalnoÂści istot pozaziemskich na Ziemi bÂądÂź
w jej pobliÂżu, rozlegÂła literatura na temat UFO zawiera liczne nie poparte naukowo uprzedzenia. Wiele
fa³szywych wniosków, jakie mo¿na znaleŸÌ w owej literaturze, nie wynika bynajmniej z niekompetencji.
W trakcie prowadzenia badaù przedstawionych w niniejszej pracy, czyta³em ksi¹¿ki i rozmawia³em z
piszÂącymi je inteligentnymi ludÂźmi, ktĂłrzy naprawdĂŞ prĂłbujÂą rozwiÂązaĂŚ niezwykle zawikÂłany problem.
ZagadkĂŞ UFO trudno zrozumieĂŚ, nawet jeÂżeli dysponuje siĂŞ danymi zebranymi na drodze SRV.
Natomiast bez tych danych w ogóle nie sposób jej zg³êbiÌ. Jedyne dostêpne publicznie Ÿród³a
informacji opierajÂą siĂŞ na naocznych relacjach obserwacji UFO, raportach z porwaĂą – uzyskiwanych
zazwyczaj od osĂłb zahipnotyzowanych – bÂądÂź na informacjach pochodzÂących z channelingu, w
ktĂłrym przyjaÂźni kosmici rozmawiajÂą z popierajÂącymi ich istotami ludzkimi, przy czym te ostatnie
znajdujÂą siĂŞ w stanie podobnym do transu.

JeÂżeli chodzi o naoczne zeznania z obserwacji UFO, raporty te po prostu nie zawierajÂą
odpowiedniej liczby informacji, Âżeby mogÂły byĂŚ uÂżyteczne z naukowego punktu widzenia. Co moÂżna
bowiem powiedzieĂŚ o takim zeznaniu prĂłcz tego, Âże zauwaÂżono niezwykÂły latajÂący obiekt? Nadal nie
mamy Âżadnych informacji na temat uÂżytkownikĂłw statku; nie wiemy teÂż nic o spoÂłeczeĂąstwach, z
ktĂłrych oni pochodzÂą.
Problemy zwiÂązane z relacjami porwaĂą sÂą znacznie bardziej skomplikowane i wymagajÂą szerszego
omĂłwienia. Nie ma wÂątpliwoÂści, Âże ludziom, ktĂłrzy twierdzÂą, iÂż zostali porwani przez UFO i zabrani na
pokÂład ich statku, przydarzyÂło siĂŞ to naprawdĂŞ. Obecnie dysponujemy danymi SRV, potwierdzajÂącymi
wiele relacjonowanych wydarzeĂą.
G³ównym w¹tkiem przewijaj¹cym siê w tych relacjach jest to, i¿ ludzie s¹ porywani i wbrew swojej
woli wykorzystywani jako inkubatory w czasie trzech pierwszych miesiêcy ci¹¿y genetycznie
spreparowanego potomstwa, ktĂłre w czĂŞÂści jest ludzkie, w czĂŞÂści zaÂś kosmiczne. Literatura sugeruje
jakoby Szarzy, niezadowoleni ze swej obecnej postaci, poszukiwali dla siebie nowych ciaÂł. W
ogromnej wiĂŞkszoÂści przypadkĂłw porwaĂą u porwanego wystĂŞpuje pewien stopieĂą amnezji, ktĂłrÂą
dobry terapeuta moÂże pokonaĂŚ na drodze hipnozy. Usystematyzowane raporty na temat tego zjawiska
mo¿na znaleŸÌ w pracach dwóch naukowców: w Porwaniu napisanym przez harwardzkiego profesora
Johna E. Macka (1994) oraz w pracy profesora z Tempie University – Davida Jacobsa pod tytuÂłem
Sekretne Âżycie: udokumentowane relacje z pierwszej rĂŞki na temat porwaĂą przez UFO (1992).
Dr Mack, profesor psychiatrii na Harwardzkiej Akademii Medycznej, zasugerowaÂł – opierajÂąc siĂŞ na
spisach ludnoÂści – Âże ponad milion AmerykanĂłw mogÂło byĂŚ porwanych co najmniej raz w Âżyciu
(Jacobs 1992, str. 9), a doÂświadczenia takie nie ograniczajÂą siĂŞ do mieszkaĂącĂłw StanĂłw
Zjednoczonych. NiektĂłre osoby, usiÂłujÂą poradziĂŚ sobie z emocjonalnym szokiem, szukajÂąc pomocy –
zwykle w formie poradnictwa psychologicznego. Liczba tych ludzi jest stosunkowo niewielka, ale
powiedziano mi, Âże wedÂług nieformalnych szacunkĂłw niektĂłrych terapeutĂłw siĂŞga ona okoÂło
czterdziestu piĂŞciu tysiĂŞcy w samych Stanach Zjednoczonych. Nie wiem, na ile liczby te sÂą dokÂładne.
Wydaje siĂŞ caÂłkiem moÂżliwe, a nawet prawdopodobne, Âże ludzie szukajÂący porady to przede
wszystkim ci, ktĂłrzy w szczegĂłlny sposĂłb zostali poruszeni spotkaniem z istotami pozaziemskim
5(Kwestia ta zosta³a podniesiona równie¿ przez Whitleya Striebera (1995) w ksi¹¿ce zatytu³owanej
PrzeÂłom: nastĂŞpny krok). MogÂło siĂŞ tak zdarzyĂŚ, gdyÂż niektĂłre ze spotkaĂą istot ludzkich z
pozaziemskimi z niewiadomych przyczyn nie przebiegaj¹ g³adko, choÌ zdecydowana ich wiêkszoœÌ
nie ma charakteru traumatycznego. Je¿eli tak jest, literatura na temat porwaù nie mo¿e byÌ nastawiona ¿yczliwie do mieszkaùców kosmosu. To pierwsze z piêciu g³ównych uprzedzeù, jakie
znajdujĂŞ w opracowaniach na temat UFO. Literatura ta, wykorzystujÂąc niereprezentatywne przypadki
porwaĂą, nagina wyniki badaĂą w kierunku interpretacji peÂłnych strachu urazĂłw. Jak moÂżna przewidzieĂŚ,
lwi¹ czêœÌ takich dzie³ (wy³¹czaj¹c pracê Macka) wype³niaj¹ ostrze¿enia przed z³ymi kosmitami, którzy
porywajÂą dorosÂłych i, niczym naziÂści, wyrywajÂą pÂłody w celu przeprowadzania genetycznych
eksperymentĂłw. Nie chodzi o to, czy tak jest czy nie, ale o to, Âże nie da siĂŞ okreÂśliĂŚ prawdziwego
charakteru istot pozaziemskich, opierajÂąc siĂŞ jedynie na relacjach tendencyjnie wybranych jednostek,
ktĂłre doznaÂły szoku. Bardziej wywaÂżony wybĂłr przypadkĂłw obejmowaÂłby te z nich, w ktĂłrych
wzajemne relacje miĂŞdzy ludÂźmi a przybyszami przebiegaÂły gÂładko. JednakÂże podobne przypadki nie
sÂą znane terapeutom, gdyÂż osoby takie nie szukajÂą porad specjalisty.

Kolejne uprzedzenia w literaturze dotycz¹cej porwaù nagromadzi³y siê wokó³ kwestii
wykorzystywania hipnozy. Nie mam wÂątpliwoÂści, Âże hipnoza jest bardzo pomocna porwanym w
o¿ywianiu wspomnieù. Je¿eli jednak Szarzy posiadaj¹ zdolnoœÌ wywierania tak g³êbokiego wp³ywu na
wywoÂływanie wspomnieĂą, co sugeruje siĂŞ w tego typu literaturze, istnieje duÂże prawdopodobieĂąstwo,
iÂż owe wspomnienia rĂłwnieÂż sÂą niereprezentatywne. Co wiĂŞcej, na wierzch wypÂływajÂą
najprawdopodobniej wspomnienia, ktĂłre zawieraÂły najwiĂŞkszy Âładunek emocjonalny, czyli te zwiÂązane
z momentem szoku.
Tak wiĂŞc mamy sytuacjĂŞ, w ktĂłrej niereprezentatywnÂą prĂłbkĂŞ wspomnieĂą oÂżywia siĂŞ w umysÂłach
niereprezentatywnej grupy porwanych. Na podstawie takich danych, nawet jeÂżeli sÂą one dokÂładne, nie
sposób wyci¹gn¹Ì ogólnych wniosków w stosunku do intencji istot pozaziemskich. To tak jakby
przybysze z kosmosu prĂłbowali dowiedzieĂŚ siĂŞ czegoÂś na temat ludzi jedynie na podstawie wywiadĂłw
z ofiarami wypadkĂłw samochodowych. Wyniki takiego badania wskazywaÂłyby, Âże ludzie to istoty
nieuwa¿ne, czêsto pijane, sadystyczne, z³y gatunek, któremu sprawia radoœÌ przysparzanie sobie
cierpieĂą. Sytuacje takie mogÂą siĂŞ zdarzyĂŚ, jednak uznanie cierpienia jako reprezentatywnego dla caÂłej
kultury ludzkiej byÂłoby w najwyÂższym stopniu mylÂące.
Trzecie uprzedzenie w literaturze na temat porwaĂą ma zwiÂązek z punktem widzenia samych
naukowcĂłw. ÂŁatwo jest sympatyzowaĂŚ z osobami, ktĂłre uwaÂżajÂą siĂŞ za ofiary porwania i naduÂżycia.
JesteÂśmy gatunkiem wysoce uczuciowym, ktĂłry identyfikuje siĂŞ z ofiarami traumatycznych wydarzeĂą.
Nienawidzimy ÂłajdakĂłw i szukamy zemsty. Badacze, kiedy prowadzÂą sesjĂŞ hipnozy i przywoÂłujÂą ukryte
wspomnienia, znajdujÂą siĂŞ jak gdyby w emocjonalnej zupie wraz z ofiarami, a niewielu z nich ma
odpowiednie przygotowanie (wy³¹czywszy oczywiœcie Macka), by utrzymaÌ uczuciowy dystans w
stosunku do relacji swoich pacjentĂłw. Jedynie dobrze wyszkoleni fachowcy w dziedzinie poradnictwa
psychologicznego potrafiÂą w sposĂłb kompetentny pracowaĂŚ z tego typu stÂłumionymi wspomnieniami,
zachowujÂąc przy tym postawĂŞ obiektywnÂą. Emocje sÂą prawdziwe i naleÂży siĂŞ z nimi obchodziĂŚ w
sposĂłb jak najbardziej kontrolowany i profesjonalny. Jest to wskazane nie tylko ze wzglĂŞdu na zdrowie
pacjentĂłw, ale i z punktu widzenia interpretacji ich przeÂżyĂŚ. WyciÂąganie wnioskĂłw na podstawie
danych zebranych przez osoby nie posiadajÂące odpowiednich kwalifikacji terapeutycznych stanowi
jedynie zaproszenie dla licznych nieporozumieĂą.

Kolejne uprzedzenie ma zwiÂązek z klimatem kulturowym w ktĂłrym rodzÂą siĂŞ wzmiankowane
relacje. JesteÂśmy spoÂłeczeĂąstwem uwielbiajÂącym przemoc. WidaĂŚ to wyraÂźnie w naszych
codziennych programach informacyjnych. Rzadko moÂżna tam usÂłyszeĂŚ o spokojnych, emocjonalnie
zdrowych wydarzeniach. W wiadomoÂściach dominujÂą doniesienia o gwaÂłtach, morderstwach i
wszelkiego rodzaju zbrodniach. Ofiary przedstawiane sÂą zwykle w sposĂłb patetyczny, natomiast
prawie nigdy nie wzmiankuje siĂŞ o okolicznoÂściach usprawiedliwiajÂących sprawcĂŞ przestĂŞpstwa. Na
przykÂład o tym, Âże dana osoba staÂła siĂŞ psychicznie niestabilna po przeÂżytym w dzieciĂąstwie
wykorzystaniu seksualnym, czy teÂż po tym, jak zostaÂła ofiarÂą zbiorowego gwaÂłtu, dokonanego przez
gang poÂśrĂłd slumsĂłw. Rzadko pytamy dlaczego wydarzyÂła siĂŞ zbrodnia. Zadajemy raczej pytanie, jak
karaĂŚ tych, ktĂłrzy jÂą popeÂłnili, w niedojrzaÂły sposĂłb odmawiajÂąc sobie wyrobienia bardziej
wywaÂżonego punktu widzenia na temat zawiÂłych ÂścieÂżek Âżycia.
W dodatku, kultura nasza znajduje przyjemnoœÌ w rozwodzeniu siê nad szczegó³ami zbrodni,
zarĂłwno prawdziwej jak i wyimaginowanej. Przemoc to jeden z najbardziej kasowych produktĂłw
przemysÂłu filmowego w Hollywood. Przenika do ogromnej iloÂści ekranowych hitĂłw. JeÂżeli kiedykolwiek
dojrzejemy jako spoÂłeczeĂąstwo, umiÂłowanie przemocy bĂŞdzie jednÂą z pierwszych rzeczy, jakim
bĂŞdziemy musieli stawiĂŚ czoÂło. Nie chcĂŞ przez to powiedzieĂŚ, Âże porwani nie doÂświadczyli tego, co
postrzegajÂą jako naduÂżycie dokonane na swej osobie. ByĂŚ moÂże jednak istnieje druga strona tej
historii, ktĂłrÂą przeoczyliÂśmy, skupiajÂąc siĂŞ tylko na relacjach o naduÂżyciu i rozdmuchujÂąc je do
najwyÂższych granic, podczas gdy nigdy nie zadajemy pytania, czy moÂże istniaÂł jakiÂś powĂłd dla
którego sta³o siê tak a nie inaczej. Pozwolê sobie u¿yÌ porównania. Podobnie jak dzieci nieuchronnie czuj¹, te naruszona zosta³a ich nietykalnoœÌ osobista, kiedy s¹ zabierane do lekarza na szczepienia,
tak my – istoty ludzkie moÂżemy siĂŞ czuĂŚ wykorzystani przez istoty pozaziemskie, jeÂżeli nie rozumiemy
szerszego tÂła na jakim dokonujÂą siĂŞ pewne czynnoÂści. PowtĂłrzĂŞ raz jeszcze – nie jest moim zamiarem
pomniejszanie doÂświadczeĂą porwanych osĂłb. NawoÂłujĂŞ jedynie do przerwania nawaÂłnicy strachu i
nienawiÂści w celu wypracowania bardziej wywaÂżonego poglÂądu, ktĂłry uchroni nas od wyciÂągania
pochopnych wnioskĂłw co do rzekomych atakĂłw kosmitĂłw.
Ostatnie uprzedzenie, o jakim chcĂŞ wspomnieĂŚ jest prawdopodobnie najbardziej kontrowersyjne i
wielu ludzi moÂże emocjonalnie zareagowaĂŚ na moje poglÂądy. Uprzedzenie to dotyczy stereotypĂłw
rasowych. ChciaÂłbym byĂŚ dobrze zrozumiany. Nie twierdzĂŞ, Âże porwane osoby sÂą rasistami. Problem
stanowi to, jak spoÂłeczeĂąstwo widzi istoty, ktĂłre sÂą inne od nas samych.
WedÂług pokaÂźnej czĂŞÂści literatury na temat porwaĂą, istoty pozaziemskie zamieszane w tĂŞ
dzia³alnoœÌ s¹ dos³ownie ca³kiem szare. S¹ ma³e, chude, maj¹ du¿e zaokr¹glone oczy, skórê tward¹
jak podeszwa i na dodatek brakuje im uczuciowej g³êbi. Nie s¹ wysokimi blondynami o niebieskich
oczach. Moim zdaniem, te zauwa¿alne ró¿nice wyzwoli³y w naszych umys³ach automatyczny proces
stereotypizacji w stosunku do istot pozaziemskich. Nie podnosiÂłbym tej kwestii, gdyby nasze
spoÂłeczeĂąstwo byÂło wyzbyte rasizmu. JeÂżeli jednak mamy byĂŚ uczciwi w stosunku do samych siebie,
musimy przyznaĂŚ, Âże ludzkie spoÂłeczeĂąstwo drĂŞczy nieustanny problem niesprawiedliwych zasad
traktowania, opartych na rasizmie. JeÂżeli prawdÂą jest, Âże traktujemy Âźle innych przedstawicieli
naszego gatunku, jakiej reakcji moÂżemy spodziewaĂŚ siĂŞ w stosunku do istot nie bĂŞdÂących ludÂźmi?
Porwane osoby przynale¿¹ do naszej kultury, która zwykle nie postrzega innych istot w
pozytywnym Âświetle. Trudno siĂŞ wiĂŞc dziwiĂŚ, Âże istoty te przedstawiane sÂą jako uosobienie zÂła. Z tej
perspektywy istnieje duÂże prawdopodobieĂąstwo, Âże my, ludzie, zabarwiamy otrzymywane dane
swoimi kulturowymi uprzedzeniami. JeÂżeli mamy odgrywaĂŚ powaÂżnÂą rolĂŞ w spoÂłeczeĂąstwie
galaktycznym, bĂŞdziemy prawdopodobnie musieli uczciwie rozprawiĂŚ siĂŞ z wÂłasnymi problemami
psychologicznymi oraz nauczyĂŚ siĂŞ patrzeĂŚ na inne kultury przez pryzmat wiĂŞkszego obiektywizmu.
PozwĂłlcie, Âże podam typowy przykÂład rodzajĂłw stereotypizacji, jakie nieustannie pojawiajÂą siĂŞ w
literaturze, a ktĂłre ÂświadczÂą o tym, Âże rasizm stanowi powaÂżny problem w naszym postrzeganiu
wszechœwiata. Przyk³adem tym nie chcê wyró¿niaÌ negatywnie jednego konkretnego pisarza. Nie
stanowi on wyjÂątku, a jego nazwisko przytaczam jedynie w celu nakreÂślenia bardziej ogĂłlnego
problemu. Przyk³ad pochodzi z niedawno opublikowanej ksi¹¿ki C. Andrewsa. Autor przedstawia
relacjĂŞ porwanego piszÂąc, Âże inni porwani potwierdzajÂą wiele jego spostrzeÂżeĂą. Twierdzi on, Âże
Szarzy kontaktowali siê z Hitlerem, ¿e produkuj¹ po¿ywienie z wydzielin gruczo³ów okaleczonych
zwierzÂąt, pracowali z CIA i nazistami w celu wyodrĂŞbnienia wirusa HIV i robili wiele innych zÂłych
rzeczy. Natomiast ich wrogowie (to jest dobrzy przedstawiciele istot pozaziemskich) majÂą szwedzkÂą
urodĂŞ “wysokich blondynĂłw". Istoty te sÂą na ogó³ piĂŞkne i przystojne, niczym bohaterowie westernĂłw.
Blondyni denerwuj¹ siê na ludzi, poniewa¿ nasze rz¹dy wspó³pracuj¹ z Szarymi, ich z³ymi,
Âśmiertelnymi wrogami (Andrews, 1993, str. 41-64).

Tego typu uprzedzenia rasowe i stereotypowe uogĂłlnienia sÂą szczegĂłlnie nieprzydatne, jeÂżeli
chcemy dobrze zrozumieĂŚ zjawisko istot pozaziemskich. Jeszcze raz powtĂłrzĂŞ: jedyne co siĂŞ liczy to
uzyskanie dok³adnych danych i ich inteligentne odczytanie. Do tej pory otrzymywaliœmy na ogó³ dane
peÂłne uprzedzeĂą, ktĂłrych interpretacja zostaÂła powaÂżnie znieksztaÂłcona przez praktyki badawcze i
nasze wÂłasne problemy kulturowe. ÂŻeby rozwiÂązaĂŚ zagadkĂŞ istot pozaziemskich, musimy porzuciĂŚ
uprzedzenia i wypracowaĂŚ bardziej kompletny obraz zjawiska.
OstatniÂą metodÂą zbierania danych, o ktĂłrej wspomniaÂłem, jest channeling, przez niektĂłrych
uznawany za alternatywĂŞ w stosunku do teleobserwacji. Postaram siĂŞ wytÂłumaczyĂŚ, dlaczego tak nie
jest. Channeling ma miejsce wtedy, gdy osoba popada w stan podobny do transu, w czasie ktĂłrego
porozumiewa siê telepatycznie z obc¹ istot¹. Czasami twierdzi siê, ¿e aby osi¹gn¹Ì porozumienie,
istota ta chwilowo “przejmuje kontrolĂŞ" nad ciaÂłem i umysÂłem osoby w transie.
Poza paroma wyjÂątkami, nie stwierdziÂłem aby channeling dorĂłwnywaÂł dokÂładnoÂściÂą danym
uzyskanym na drodze SRV. Na ogó³, telepaci channelingowi przedstawiaj¹ ludzi ich pozaziemskim
siostrom i braciom, ktĂłrzy mieniÂąc siĂŞ dobrymi, ostrzegajÂą przed zÂłymi przedstawicielami swego
gatunku. Istoty z którymi nawi¹zano ³¹cznoœÌ, udzielaj¹ nastêpnie ró¿norodnych informacji
dotyczÂących przeszÂłoÂści, teraÂźniejszoÂści i przyszÂłoÂści, opatrzonych ostrzeÂżeniami i napomnieniami.
Jednak¿e materia³ taki na ogó³ nie zgadza siê ani z informacjami uzyskanymi przez innych telepatów
channelingowych, ani z wynikami otrzymanymi przez teleobser-watorĂłw. Za pomocÂą teleobserwacji,
badacze mogÂą kontrolowaĂŚ zarĂłwno obiekt obserwacji jak i wyszkolenie obserwatora oraz warunki, w
jakich uzyskuje siĂŞ dane."

Z ksi¹¿ki Kosmiczna podró¿, str. 13-15

Elo !!

72% chociaÂż Âżonka coraz czĂŞÂściej wspomina, Âże jak patrzy na mnie to wierzy w kosmitĂłw. Nie wiem, co to oznacza.

PS. Ciekawe ile miaÂłby np.Credo Mutwa, ktĂłry twierdzi, Âże byÂł uprowadzony ?

Moim zdaniem, przynajmniej ze 150%-Ăłw. ;D ;)

Ja mam 55%  teraz bo kiedys miaÂłam 41                                                                                                                                                                               

WyszÂło mi 59% i zaczynam siĂŞ zastanawiaĂŚ ;D

Elo !!!

He he Betti, skoro Ci siĂŞ % zwiĂŞksza, to moÂże Oni krĂŞcÂą siĂŞ koÂło Ciebie i coÂś planujÂą ?  ;D

Bo kto wie ,kto wie? >:D

Z atykuÂłu , ktĂłry zamieÂściÂłem moÂżna wysnuĂŚ wniosek, Âże porwania w doœÌ duÂżej mierze dotyczyÂły osĂłb, ktĂłre majÂą problemy z tolerancjÂą innoÂści, wiĂŞc jeÂśli komuÂś z nas ten aspekt rzeczywiÂście szwankuje, to i moÂże w jego przypadku wystĂŞpuje wiĂŞksze prawdopodobieĂąstwo, Âże go porwÂą.  ;) ;D

69% hm..... ;D pewnie lubiÂą facetĂłw w rajtuzach   :P ;D

W zwi¹zku z lansowaniem twierdzeù o pod³oœci "szarych", ich chêci wyrugowania nas z Ziemi i interpretowaniu "zbiorowego umys³u" pozwolê sobie na zamieszczenie kolejnego fragmentu z ksi¹¿ki Kosmiczna Podró¿:

                      ROZDZIAÂŁ 11: UMYSÂŁOWO¦Æ SZARYCH

ÂŻeby poznaĂŚ sposĂłb myÂślenia Szarych, zdecydowaliÂśmy siĂŞ dokonaĂŚ teleobserwacji ich
ÂświadomoÂści, co wymagaÂło z mojej strony wnikniĂŞcia do umysÂłu przynajmniej jednego z nich.
PrzygotowujÂąc siĂŞ do monitorowanej sesji (Typ 4), postanowiÂłem najpierw sam zbadaĂŚ pojĂŞcie
zbiorowej ÂświadomoÂści Szarych. ProszĂŞ pamiĂŞtaĂŚ, Âże przy danych Typu 4, monitor nie informuje
teleobserwatora na temat celu aÂż do czasu zakoĂączenia sesji. MoÂże to byĂŚ cel wybrany na chybiÂł trafiÂł
z opracowanej wczeÂśniej listy, bÂądÂź caÂłkiem inny, wybrany przez monitora cel, o ktĂłrym
teleobserwator nie ma najmniejszego pojĂŞcia.

Jednak przy danych Typu 1, pracujĂŞ sam i z gĂłry wiem, jaki jest cel. W czasie takiej sesji solo,
kiedy podane sÂą wstĂŞpne warunki zwiÂązane z Typem 1, bardzo waÂżne jest, aby ÂściÂśle trzymaĂŚ siĂŞ
procedury protoko³ów SRV. Narzuca to pewne ograniczenia na to, co mogê robiÌ po zlokalizowaniu
celu.

W tym rozdziale przytaczam wyniki dwĂłch sesji – w trakcie jednej z nich sam obserwowaÂłem cel –
“zbiorowy umysÂł Szarych", druga sesja byÂła monitorowana, a cel niemal identyczny. MateriaÂł z sesji
solo przedstawiam w formie dialogu wewnĂŞtrznego.

Data: 27 listopada 1993
Miejsce: Atlanta, Georgia
Dane: Typ 1
Wspó³rzêdne celu: 7119/5108
PiĂŞtnaÂście minut danych wstĂŞpnych wskazywaÂło na duÂży ruch i energiĂŞ.

Dostrzegam kolory szary i biaÂły. Powierzchnie sÂą bÂłyszczÂące, przypominajÂą stal. Odczuwa siĂŞ tutaj
intensywne ciepÂło. SÂłyszĂŞ dziwny ĂŚwierkajÂący dÂźwiĂŞk.

Co do wymiarĂłw, wyczuwam coÂś bardzo szerokiego i/lub otwartego. Wydaje siĂŞ to nieskoĂączone,
czy moÂże ekspansywne, uniwersalne albo po prostu ogromne. OdnoszĂŞ nieodparte wraÂżenie, Âże to
coÂś, cokolwiek to jest, trwa i trwa. To coÂś nieskoĂączonego, nieograniczonego.

Dostrzegam ruch. WyglÂąda to tak, jakby przedmioty i/lub energia wchodziÂła i wychodziÂła z
centralnego miejsca.

Teraz odbieram coœ, co trudno prze³o¿yÌ na s³owa. Mo¿na by u¿yÌ okreœleù mi³oœÌ i troska, ale
pojêcia te, tak jak je na ogó³ rozumiemy, w ¿aden sposób nie oddaj¹ tego szczególnego, niepomiernie
bardziej wszechogarniaj¹cego doznania. Wyczuwa siê obecnoœÌ opiekuna, matki lub w³aœciciela
czegoÂś cennego. Jest to swego rodzaju dom, dom przekraczajÂący wymiary, w ktĂłrym panuje poczucie
nieskoĂączonej wolnoÂści.

PosuwajÂąc siĂŞ dalej, odkrywam rĂłwnieÂż troskĂŞ o bezpieczeĂąstwo. CoÂś jest nie w porzÂądku. Panuje
tu strach, i to dosyĂŚ silny. CoÂś siĂŞ dusi. Dostrzegam ruch statkĂłw, bardzo nowoczesnych statkĂłw. I
znowu czujĂŞ strach i troskĂŞ o bezpieczeĂąstwo innych.

OdnoszĂŞ wraÂżenie, Âże Szarzy ugrzĂŞÂźli. Przypomina to narodziny, podczas ktĂłrych dziecko utknĂŞÂło
w kanale rodnym. Strach zwiÂązany jest z tym stanem uwiĂŞzienia. Poczucie strachu otacza jednak
pÂłaszcz spokoju.

                                               Komentarz

Zbiorowa œwiadomoœÌ Szarych ochrania ich i od¿ywia. Jednoczeœnie, od wewn¹trz parali¿uje ich
g³êboki strach, który wi¹¿e siê z poczuciem uwiêzienia. To tak jakby Szarzy bezskutecznie usi³owali
wyÂłoniĂŚ siĂŞ z jakiegoÂś stanu. Cisza otaczajÂąca strach w jakiÂś sposĂłb stabilizuje zbiorowy intelekt
(umoÂżliwiajÂąc przetrwanie fizyczne) i pozwala na mniej strasznÂą codziennÂą egzystencjĂŞ. Poczucie
miÂłoÂści i ochrony dobywajÂące siĂŞ z ich umysÂłu jest nieomal przytÂłaczajÂące z ludzkiego punktu
widzenia. Ja osobiœcie zareagowa³em na nie smutkiem i chyba wspó³czuciem.

W dwa i pó³ miesi¹ca po tej sesji mój monitor postanowi³, ¿e bêdê pracowa³ nad celem w ciemno.
Jak Czytelnicy bêd¹ mieli okazjê zaobserwowaÌ, pod koniec tej sesji zmieni³ on pewien szczegó³
dotycz¹cy celu, zachêcaj¹c mnie w ten sposób do nieco innego podejœcia do sprawy. Po pod³¹czeniu
siĂŞ do sÂłuchawek, gawĂŞdziliÂśmy sobie jak zwykle (to znaczy gadaliÂśmy o wszystkim, poczynajÂąc od
nowego kawa³u, który us³ysza³ mój monitor, do perspektyw znalezienia wydawcy dla mojej ksi¹¿ki), a
potem zaczĂŞliÂśmy sesjĂŞ.

Data: 11 lutego 1994
Miejsce: Atlanta, Georgia
Dane: Typ 4 sesja monitorowana na odleg³oœÌ
Wspó³rzêdne celu: 4384/8296
Dane wstĂŞpne wskazywaÂły na poczucie pÂłynnoÂści i ruch.

C.B.: “OK. WidzĂŞ kolory w rodzaju turkusu i niebieskiego. DuÂżo pÂłynu. Powierzchnie skaliste i
g³adkie. Odczuwam zarówno ciep³o, jak i ch³ód. Czujê smak czegoœ s³onego i jakby zapach ryb.
Cokolwiek to jest, robi wra¿enie szerokiego i ogromnego, bardzo g³êbokiego. Wyczuwam te¿ energiê".
MONITOR: “Faza 3".

C.B.: “RobiĂŞ rysunek... NaszkicowaÂłem liniĂŞ poziomÂą w poprzek kartki. W rubryce AOL zapisujĂŞ
'ryba i ocean".

MONITOR: “W porzÂądku. Zapisz AOL. Faza Czwarta".

C.B.: “WidzĂŞ pÂłyn. DuÂżo pÂłynu. Ten pÂłyn to Âżywe Âśrodowisko. OdnoszĂŞ wraÂżenie, Âże jest to miejsce
narodzin. Tutaj jest Âżycie. Organizmy. To miejsce podlega ochronie".

“PoniÂżej pÂłynu widzĂŞ jakiÂś pokĂłj. To chyba laboratorium. ZapiszĂŞ to jako AOL."

“W porzÂądku. W pokoju jest Szary. Wpatruje siĂŞ we mnie. SzkicujĂŞ teraz jego twarz. WyglÂąda na
osobnika mêskiego. Czujê, ¿e powinienem wejœÌ do jego umys³u. Co mam robiÌ?"

MONITOR: “PozwĂłl, Âżeby ten problem rozwiÂązaÂła twoja nieÂświadomoœÌ".

C.B.: “W porzÂądku. WchodzĂŞ... O rany!"

MONITOR: “Trzymaj siĂŞ struktury. ZostaĂą w matrycy. Co widzisz? Zapisz to".

C.B.: “Panuje tutaj pustka. G³êboka pustka. Ale jednoczeÂśnie umysÂł przepeÂłnia wielka
œwiadomoœÌ, powiedzia³bym nawet uczucie totalnej œwiadomoœci, czymkolwiek ona jest. Ten goœÌ ma
do wykonania zadanie. Jest pochÂłoniĂŞty pracÂą. Nie odczuwam tu obecnoÂści Âżadnych
powierzchownych uczuĂŚ charakterystycznych dla ludzi. Kiedy myÂślĂŞ o jakimÂś porĂłwnaniu, przychodzi
mi na myÂśl Stan Skupienia Focus 15 w Instytucie Monroe'a".

MONITOR: “Czy wyczuwasz jak¹œ wyÂższÂą istotĂŞ?"

C.B.: “Sam umysÂł jest zwierzchnikiem. To zbiorowa umysÂłowoœÌ. Zbiorowa umysÂłowoœÌ peÂłni
funkcjĂŞ kontrolujÂącÂą. ÂŻaden umysÂł nie jest waÂżniejszy od innych. Wszyscy Szarzy majÂą ten sam
umysÂł. SÂą jednym i wszystkim".

MONITOR: “Czy majÂą jakiÂś cel?"

C.B.: “Podstawowy cel to przetrwanie i ewolucja. To jeden zbiorowy organizm, wiĂŞc przetrwanie
stanowi dla niego wartoœÌ nadrzêdn¹, tak jak w przypadku ka¿dego organizmu. Nie istniej¹ ¿adne
ró¿nice miêdzy poszczególnymi osobnikami".

MONITOR: “PrzejdÂź do Fazy 6. ZrĂłb wykres. .Zaznacz liniĂŞ czasu w miejscu, w ktĂłrym teraz jesteÂś
z t¹ istot¹. Potem zaznacz punkt rozpoczêcia tej sesji. UmieœÌ na linii czasu wa¿ne punkty, a
nastĂŞpnie przejdÂź do matrycy Fazy 6".

C.B.: “W porzÂądku..." Pauza. “Jestem teraz w matrycy. OdnoszĂŞ wraÂżenie, Âże znajduje siĂŞ tu
zbiorowoœÌ wielu Szarych. Teraz czujê bardzo silne oddzia³ywanie. Tak jakby chcieli uwolniÌ siê od
swoich fizycznych dal. To desperackie d¹¿enie które oznacza dla nich ¿ycie lub œmierÌ. Sprawa
absolutnie najwyÂższej wagi dla przetrwania ich umysÂłu ...organizmu. UmysÂł jest teraz zamkniĂŞty.
Bezwzglêdnie musi uciekaÌ. Gdzieœ bardzo g³êboko zbiorowoœÌ ta odczuwa panikê, ale nie jest to
panika w naszym rozumieniu tego sÂłowa".

“Szarzy pracujÂą z ludÂźmi i innymi na rzecz ucieczki. To przypomina wydostawanie siĂŞ z tonÂącego
statku. Z ca³¹ pewnoœci¹ towarzyszy temu panika."

MONITOR: “Jakie Âśrodowisko speÂłniaÂłoby ich potrzeby?"

C.B.: “BĂŞdÂą mieĂŚ swojÂą planetĂŞ. Nie ZiemiĂŞ. Oni majÂą zdolnoœÌ tworzenia planet i podró¿owania w
kaÂżde miejsce. Nie wyrzucÂą ludzi z Ziemi. WszechÂświat jest na to za duÂży".

MONITOR: “A co z ich wspó³pracÂą z FederacjÂą?"

C.B.: “Szarzy sÂą cieszÂącymi siĂŞ duÂżym powaÂżaniem czÂłonkami Federacji. UczestniczÂą w wielu
przedsiêwziêciach. Na swój sposób s¹ dumni ze swej umiejêtnoœci wspó³pracy z wieloma gatunkami
Federacji".

MONITOR: “Czy ludzie mogÂą pomĂłc w ewolucji Szarych?"

C.B.: “Nie technicznie. Konieczna pomoc leÂży w zakresie genetyki. WidzĂŞ rĂłwnieÂż, Âże istniejÂą inne
sposoby pomocy, ale Szarzy nie sÂą ich Âświadomi".

MONITOR: “Czy Szarzy znajÂą pojĂŞcie wolnego czasu?"

C.B.: “Nie rozumiejÂą oni pojĂŞcia wolnego czasu tak jak my. Dla Szarych czas stanowi kontinuum.
Czas wolny nawiÂązuje do potrzeby odpoczynku. W tym wzglĂŞdzie dysponujÂą oni czymÂś innym".

MONITOR: “Jaka jest dÂługoœÌ ich Âżycia wedÂług naszych norm?"

C.B.: “Szarzy majÂą peÂłnÂą ÂświadomoœÌ tego, Âże nie umierajÂą. Ich ciaÂła fizyczne sÂą przez nich
postrzegane jak ubranie albo skorupa. ÂŚmierĂŚ nie jest dla nich tak znaczÂącym pojĂŞciem, jak dla nas".

MONITOR: “Jak dÂługo Âżyje zatem ciaÂło typowego Szarego?"

C.B.: “To zaleÂży. Za. ÂśredniÂą moÂżna jednak uznaĂŚ dwieÂście lat Âżycia na Ziemi".

MONITOR: “Skup siĂŞ raz jeszcze na idealnym Âśrodowisku dla Szarych".

C.B.: “Có¿, nie jest to fizyczna planeta – takÂą mogliby mieĂŚ w kaÂżdej chwili. Idealne Âśrodowisko to
ewolucyjnie nowy zestaw indywidualnych ciaÂł. Szarzy przechodzÂą proces powtĂłrnych narodzin.
Przygotowuj¹ siê do wyjœcia ze zbiorowej to¿samoœci, któr¹ zast¹pi¹ po³¹czone ze sob¹, lecz
indywidualne istoty".

“WchodzĂŞ teraz g³êbiej... To interesujÂące. Oni odczuwajÂą strach i zdziwienie w zwiÂązku z tym, Âże
ludzie istniejÂą i prosperujÂą jako indywidualne jednostki. WiedzÂą coÂś na ten temat i potrzebujÂą tego, ale
jednoczeÂśnie sÂą przeraÂżeni."

MONITOR: “SprĂłbuj siĂŞ dowiedzieĂŚ czegoÂś na temat fizycznych spotkaĂą Szarych z ludÂźmi".

C.B.: “Odbywa siĂŞ obecnie wiele takich spotkaĂą, ale na ogó³ ludzie nie uczestniczÂą w nich
Âświadomie".

MONITOR: “Jakie sÂą warunki takiego spotkania, dotyczÂące miejsca i wymagaĂą?"

C.B.: “Nawet Szarzy nie majÂą jasnoÂści w tej sprawie. WiedzÂą, Âże spotkanie jest konieczne, ale nie
wiedzÂą, co zrobiĂŚ, Âżeby do niego doszÂło. Na swĂłj sposĂłb obawiajÂą siĂŞ obcowania z ludÂźmibarbarzyĂącami.
Nie cha zrezygnowaĂŚ z poczucia kontroli czy teÂż wÂładzy. ZdajÂą sobie jednak sprawĂŞ,
Âże potrzebujÂą pomocy, bo utknĂŞli w martwym punkcie".

“WÂłaÂśnie mnie zapytali, czy nie wiem, jak taka pomoc powinna wyglÂądaĂŚ. Co im odpowiedzieĂŚ?"

MONITOR: “Powiedz, Âże nad tym popracujemy".

C.B.: “W porzÂądku. PowiedziaÂłem. Na swĂłj sposĂłb to doceniajÂą".

MONITOR: “Zapytaj, czy w tĂŞ pomoc powinni teÂż zaangaÂżowaĂŚ siĂŞ Marsjanie?"

C.B.: “Z ich strony nie moÂże nadejœÌ Âżadna pomoc, gdyÂż Marsjanie muszÂą uporaĂŚ siĂŞ z wÂłasnymi
problemami. SÂą chorzy i majÂą za maÂło czasu i ÂśrodkĂłw, aby pomĂłc w tak skomplikowanym
przedsiĂŞwziĂŞciu".

“WÂłaÂśnie zaproponowaÂłem Szarym spotkanie na neutralnym gruncie, ale moja propozycja zostaÂła
odrzucona".

MONITOR: “Zapytaj, czy wobec tego nie zechcieliby spotkaĂŚ siĂŞ z nami na warunkach, ktĂłre sami
by okreÂślili".

C.B.: “Przystali na ten pomysÂł. Z entuzjazmem. Powiedzieli, Âże od razu zabiorÂą siĂŞ za
opracowywanie planu".

MONITOR: “Dobra, Courtney. Czas uciekaĂŚ. Zapisz koĂącowy czas".

C.B.: “Fiu! To byÂło coÂś. BĂŞdĂŞ potrzebowaÂł chwili wytchnienia po tej sesji. Dobra, moÂżesz mi teraz
powiedzieĂŚ, jaki byÂł cel?"

MONITOR: “ÂŚwiadomoœÌ Szarych".

C.B.: “Nie jestem zaskoczony".

MONITOR: “Tak. Musimy to przemyÂśleĂŚ".

C.B.: “PozwĂłl, Âże zrobiĂŞ sobie przerwĂŞ i zadzwoniĂŞ póŸniej. Zaraz przeÂślĂŞ ci dane faksem.
WkrĂłtce pogadamy".

                                             Komentarz

ChociaÂż nie rozumiem dlaczego, wydaje siĂŞ, Âże planeta, na ktĂłrej wylÂądowaÂłem na poczÂątku sesji,
ma duÂże znaczenie dla Szarych. Faktycznie, pod wieloma wzglĂŞdami przypomina ona Âświat Szarych,
zwÂłaszcza jeÂśli chodzi o oceny. Nie wiem jednak, czy to naprawdĂŞ to samo miejsce. OdnoszĂŞ rĂłwnieÂż
wra¿enie, ¿e planeta ta jest w jakiœ sposób po³¹czona ze œwiadomoœci¹ tych istot, ale nie wiem na
jakiej zasadzie.

W oparciu o wÂłasne badania teleobserwacyjne, jak rĂłwnieÂż na podstawie licznych relacji porwaĂą
przez UFO twierdzĂŞ, Âże Szarzy porozumiewajÂą siĂŞ telepatycznie. Z grupami Szarych czĂŞsto
utoÂżsamia siĂŞ poczucie zbiorowego umysÂłu czy zbiorowej ÂświadomoÂści. O ile kiedykolwiek mamy
wspó³pracowaÌ z Szarymi, musimy postaraÌ siê zrozumieÌ ich mentalnoœÌ. Je¿eli Szarzy naprawdê
sÂą zaangaÂżowani w program inÂżynierii genetycznej, obejmujÂący zarĂłwno ludzi jak i inne gatunki, byĂŚ
moÂże potrzebujÂą ludzkiej pomocy podczas tego szczegĂłlnie trudnego okresu swej ewolucji. Dlatego
musimy mieĂŚ otwarte umysÂły i pozbyĂŚ siĂŞ w tym wzglĂŞdzie wszelkich uprzedzeĂą.

Tak jak z ca³¹ pewnoœci¹ twierdzê, ¿e œwiadomoœÌ Szarych ma charakter mentalnoœci zbiorowej,
widzê te¿ wyraŸnie, ¿e musz¹ oni ewoluowaÌ i przejœÌ do nowego etapu. Zbiorowy intelekt Szarych
ma wiele aspektĂłw pozytywnych. NajwyraÂźniej poszczegĂłlni czÂłonkowie ich spoÂłecznoÂści nie
rywalizujÂą ze sobÂą w ewolucyjnej, darwinowskiej batalii o przewagĂŞ. Po prostu tonÂą albo pÂłynÂą razem.
Ludzie mogliby siĂŞ tego od nich nauczyĂŚ.

BiorÂąc pod uwagĂŞ sposĂłb, w jaki literatura (patrz Jacobs 1992 i Mack 1994) opisuje spotkania ludzi
z Szarymi, trudno siê dziwiÌ, ¿e dzia³alnoœÌ tych ostatnich z punktu widzenia Ziemian mo¿e byÌ
odbierana jako wroga. RĂłwnie dobrze moÂże siĂŞ jednak okazaĂŚ, Âże Szarzy bardziej przypominajÂą
uciekajÂącÂą kawaleriĂŞ niÂż nacierajÂącÂą armiĂŞ. ByĂŚ moÂże robiÂą rzeczy, ktĂłrych nie rozumiemy bÂądÂź nam
siĂŞ nie podobajÂą, ale nie sÂą Âźli – tego jestem pewien. Po prostu, jak na razie nie rozumiemy tego
gatunku.

Moje doÂświadczenia w zakresie teleobserwacji w Âżaden sposĂłb nie wskazujÂą na to, jakoby Szarzy
byli do nas wrogo usposobieni. ByĂŚ moÂże obawiajÂą siĂŞ ludzi i tego co reprezentujemy, ale tak samo
nas potrzebujÂą, zarĂłwno w sensie duchowym, jak i fizycznym. JeÂśli nie osÂądzimy ich zbyt pochopnie,
byĂŚ moÂże pomogÂą nam w naszym ewolucyjnym przetrwaniu.

KrĂłtko mĂłwiÂąc, musimy dowiedzieĂŚ siĂŞ znacznie wiĂŞcej o nich, o sobie i o roli, jakÂą mamy do
odegrania w tym interesujÂącym dramacie. MyÂślĂŞ, Âże postÂąpimy mÂądrze nie osÂądzajÂąc innych ras
przynajmniej do czasu, gdy zapoznamy siê z ca³¹ galaktyczn¹ spo³ecznoœci¹ istot rozumnych.