Niezależne Forum Projektu Cheops

poniewa¿ wiele jest w¹tków poruszaj¹cych tematy w których Koœció³ Katolicki morduje/gwa³ci/pali/molestuje/grabi/k³amie/oszukuje/wy³udza (niepotrzebne skreœliÌ) a brak pokazania jasnej strony tej organizacji postanowi³em za³o¿yÌ ten w¹tek

pierwszy artykuÂł pochodzi z serwisu onet.pl a wÂłaÂściwie z czasopisma "WiĂŞÂź"


WyklĂŞte anioÂły

"Le¿ê w ³ó¿ku, obok mnie œpi klient. Kolejny. Nie wiem, czy bardziej nienawidzê jego, czy siebie?"

Kobieta, ktĂłra sprzedaje siĂŞ na ulicy, w pogardliwym Âżargonie, to po prostu dziwka. W Âżartobliwym, choĂŚ maÂło eleganckim tonie – "panienka". Na ulicy wyglÂądajÂą na pewne siebie, wyzywajÂące, bezczelne. Tymczasem zza tej maski wyÂłania siĂŞ zÂłoÂżony dramat, ktĂłrego skalĂŞ nieÂłatwo opisaĂŚ, nie ryzykujÂąc przy tym uproszczenia.

"Le¿ê w ³ó¿ku, obok mnie Âśpi klient. Kolejny. Nie wiem, czy bardziej nienawidzĂŞ jego, czy siebie?" – to treœÌ esemesa, ktĂłry obudziÂł siostrĂŞ AnnĂŞ w Âśrodku nocy kilka lat temu. PrzysÂłaÂła go prostytutka. Innej nocy zadzwoniÂł telefon. MÂłoda kobieta bÂłagaÂła o pomoc, bo "facet" skatowaÂł jÂą do krwi. Natychmiast ktoÂś od siostry po niÂą pojechaÂł. Wiedziano, Âże dziewczyna jest w ci¹¿y.

Podobny przypadek: po drugiej stronie sÂłuchawki – "Siostro, leje siĂŞ ze mnie i wszystko boli". Po krĂłtkim czasie dwie zakonnice z prostytutkÂą pĂŞdziÂły na porodĂłwkĂŞ. DziewczynĂŞ ktoÂś wczeÂśniej brutalnie zepchn¹³ ze schodĂłw, bo nie zapÂłaciÂła za czynsz. Dziecko s. Anna pomogÂła oddaĂŚ do adopcji.

Te i inne historie – a trudno tu licytowaĂŚ, ktĂłra bardziej mrozi krew w ÂżyÂłach, bo jak podkreÂśla siostra, wszystkie sÂą jak z horroru – zakonnica ze Zgromadzenia SiĂłstr Marii Niepokalanej przytacza je w wywiadach, reportaÂżach. Na spotkaniu z mÂłodzie¿¹ w WoÂłczynie, z pasjÂą i przejĂŞciem przekonuje, Âże kobieta nawet jeÂśli sprzedaje swoje ciaÂło na ulicy, w Âśrodku jest piĂŞkna, i to nie prawda, Âże jest tylko grzechem. Wreszcie, Âże kobiet z ulicy nie moÂżna potĂŞpiaĂŚ i byĂŚ obojĂŞtnym, bo przecieÂż za wyrazistym, czasem wulgarnym makijaÂżem i w wysokich ÂświecÂących kozakach chowa siĂŞ poniÂżenie, wstyd, cierpienie. "Czy ktoÂś z was modliÂł siĂŞ kiedyÂś za kobietĂŞ parajÂącÂą siĂŞ prostytucjÂą"? – krzyczy na scenie. Konsternacja miesza siĂŞ ze zdumieniem. I dÂługa cisza.

   
Fot. Getty Images/FPM
   
Siostra mĂłwi wszĂŞdzie, by nie uÂżywaĂŚ sÂłowa "prostytutka": – To jest w mentalnoÂści przeciĂŞtnego czÂłowieka osoba ze stygmatem, bezosobowa istota na starcie. Spojrzenie ucznia Chrystusa to spojrzenie na czÂłowieka, a nie koncentracja na grzechu.

UtarÂło siĂŞ, Âże siostra ma "parcie na szkÂło", bo co chwilĂŞ pojawia siĂŞ w mediach. SÂłynna zakonnica od prostytutek – jedna z dwĂłch, bo jest jeszcze siostra Barbara – dzisiaj juÂż z du¿¹ rezerwÂą reaguje na propozycje wywiadu. Bo to nic nie daje. O prostytutkach wci¹¿ mĂłwi siĂŞ z pogardÂą i przymruÂżeniem oka.

– Jest szum, sensacja, taki chwytliwy temacik, a co ja z tego konkretnie mam dla Stowarzyszenia? Co majÂą z tego te kobiety? – tÂłumaczy. I trudno nie przyznaĂŚ jej racji. Zakonnica prowadzi jedyny (!) oÂśrodek w skali kraju, ktĂłry pomaga kobietom zarabiajÂącym swoim ciaÂłem uwolniĂŚ siĂŞ z ÂłaĂącuchĂłw wÂłasnego i cudzego zniewolenia. To tylko kropla w g³êbinach oceanu potrzeb.

Ze studni pod rynnĂŞ

Siedziba Stowarzyszenia Marii Niepokalanej Na Rzecz Pomocy DziewczĂŞtom i Kobietom, to dwa pokoiki w domu zakonnym SiĂłstr przylepionym do parafii WniebowziĂŞcia NajÂświĂŞtszej Marii Panny w Katowicach. Ten adres (KrasiĂąskiego 21) – w przeciwieĂąstwie do lokalizacji samego oÂśrodka, gdzie mieszkajÂą i resocjalizujÂą siĂŞ "dziewczyny" – znajÂą wszyscy, takÂże prostytutki. Czasem w nocy dzwoni dzwonek. KtĂłraÂś decyduje siĂŞ przeÂłamaĂŚ opĂłr i przychodzi pogadaĂŚ. Czasem z dzieckiem na rĂŞku. W ciasnym pokoiku na parterze jest miejsce, Âżeby wygodnie usi¹œÌ i wyrzuciĂŚ z siebie pierwszy krzyk. Siostra Anna: – Nie pytam wtedy, jak mogĂŞ Ci pomĂłc, ale czego TY chcesz dla siebie?

Za plecami siostry, na œcianie gigantyczna fototapeta. Szeroki horyzont b³êkitnego morza zlewaj¹cego siê z lazurem nieba. Na pierwszym planie palma, z³oty piasek i drewniany mostek udaj¹cy prowizoryczne molo. Kojarzy siê jednoznacznie: fragment utraconego raju...

Zakonnica jest dobrze zbudowana, ma ostre spojrzenie, budzi od razu respekt. W kontakcie z kobietami z ulicy (ale nie tylko) wyznaje zasadê: nigdy nic na si³ê, bo Jezus mówi "jeœli chcesz", a nie "musisz". Nigdy te¿ nie potêpia, nie moralizuje. Siostra Anna to czêsto pierwsza osoba w ¿yciu kobiety doœwiadczaj¹cej procederu prostytucji, która niczego od niej nie oczekuje, nie gardzi, nie ocenia.

– One przychodzÂą tu z wÂłasnej woli. Z ró¿nych powodĂłw, czĂŞsto juÂż u kresu, z myÂślami samobĂłjczymi, z lĂŞkami. I okazuje siĂŞ, Âże sam fakt prostytucji jest jedynie wierzchoÂłkiem gĂłry lodowej. Te kobiety robiÂły to nie tylko dlatego, Âże nie byÂło w domu za co kupiĂŚ dziecku jedzenia, ciuchĂłw, nie byÂło na czynsz. WyjÂście na ulicĂŞ to suma ró¿nych wypadkowych, pogmatwane historie i g³êbokie rany wyniesione z domu – twierdzi siostra Anna.


Na liœcie tych ran obok nadu¿yÌ seksualnych i przemocy domowej, pojawia siê te¿ wpajane przez rodziców poczucie winy za rozpad ich ma³¿eùstwa, g³êboko ukszta³towane poczucie odrzucenia (bo od pocz¹tku mama mnie nie chcia³a). Czêsto proceder wejœcia w prostytucjê do z³udzenia przypomina historiê Kopciuszka z filmu Pretty Woman. Dziewczyna daje siê uwieœÌ mê¿czyŸnie, zakochuje siê. Potem okazuje siê, ¿e on mia³ w tym interes i teraz to ona musi na niego zarabiaÌ. Ukochany wystawia j¹ na ulicê.

– JeÂśli w domu rodzinnym byliÂśmy waÂżni dla taty i mamy, lampka nam siĂŞ szybciej w takiej sytuacji zapali, Âże gdzieÂś tu dochodzi do manipulacji, przemocy. Mamy wiĂŞksze poczucie swojej wartoÂści i tym samym po latach Âżycia w domu peÂłnym miÂłoÂści jesteÂśmy "bardziej wykwintni" w doborze partnera. Ale ci, ktĂłrzy majÂą deficyt poczucia bliskoÂści, pakujÂą siĂŞ w niebezpieczne relacje.

Zaskakuje fakt, Âże do drzwi na KrasiĂąskiego puka coraz wiĂŞcej dziewczÂąt nie – jak moÂżna by przypuszczaĂŚ – z "marginesu spoÂłecznego" czy rodzin dysfunkcyjnych, rozbitych alkoholem,  ale z tzw. przeciĂŞtnych krajowych. Oboje rodzice wyksztaÂłceni, pracujÂą, zarabiajÂą nieÂźle, dziecko (dziewczyna) ma swĂłj pokĂłj, pozornie wszystko, co potrzeba. A jednak trafia na ulicĂŞ. Jak twierdzi siostra, to w ogromnej mierze "zasÂługa" albo zbyt wygĂłrowanych wymagaĂą ze strony rodzicĂłw, albo braku zainteresowania dzieckiem, albo – co najczĂŞÂściej umyka uwadze przeciĂŞtnego rodzica – braku staÂłoÂści w relacjach w rodzinie.

Siostra BaÂłchan: – Rodzice pracujÂą, a dziecko przerzucane jest od babci do ciotki lub sÂąsiadki. Takie przekazywanie z rÂąk do rÂąk budzi u dziecka subiektywne odczucie porzucenia, niskie poczucie swojej wartoÂści, co moÂże zaowocowaĂŚ w przyszÂłoÂści rzuceniem siĂŞ w ramiona pierwszej lepszej osoby, ktĂłra powie I love you.

Mozaika

Z danych Ministerstwa Spraw Wewnêtrznych i Administracji wynika, ¿e w Polsce ok. 13 tys. kobiet prostytuuje siê (mówi siê te¿ o dwóch tysi¹cach prostytuuj¹cych siê mê¿czyzn). Liczba ta nie obejmuje blisko 4 tys. tzw. tirówek, z których wiêkszoœÌ to Bu³garki i Ukrainki.

W Polsce niewielu jest "specjalistĂłw" – badaczy Âśrodowiska prostytutek. Do wyjÂątkĂłw naleÂży seksuolog, prof. Zbigniew Izdebski. Badania przez niego przeprowadzone potwierdzajÂą, Âże zdecydowana wiĂŞkszoœÌ kobiet wchodzi w prostytucjĂŞ z powodĂłw finansowych. Ponad jedna trzecia polskich prostytutek jest w wieku okoÂło 20-25 lat. Blisko 70 proc. ma wyksztaÂłcenie zawodowe lub Âśrednie.

Z kolei z raportu na temat Âżycia seksualnego samych tylko ÂślÂąskich prostytutek wyÂłania siĂŞ szkic przeciĂŞtnej "dziewczyny" z agencji towarzyskiej. InicjacjĂŞ seksualnÂą przechodzi w wieku 16-17 lat, przyjmuje od oÂśmiu do... czterdziestu klientĂłw tygodniowo. Czasem na dobĂŞ jest ich piĂŞciu, bywa, Âże do trzydziestu. Ze ÂślÂąskiego raportu, ktĂłrego autorami sÂą seksuolodzy Krzysztof Nowosielski i Robert Kowalczyk (badania rozpoczĂŞli na ÂŚlÂąskiej Akademii Medycznej), wynika teÂż, Âże wiĂŞkszoœÌ ankietowanych kobiet to osoby... wierzÂące (co prawda, grupa ta wydaje siĂŞ maÂło reprezentatywna, skoro badaniem – o zgodĂŞ lekarze musieli pytaĂŚ sutenerĂłw – objĂŞto jedynie trzydzieÂści spoÂśrĂłd docelowo stu prostytutek z agencji towarzyskich na terenie Katowic). Siostra BaÂłchan potwierdza jednak, Âże jest sporo przypadkĂłw, w ktĂłrych wydaje siĂŞ, Âże Âżycie prywatne takiej kobiety diametralnie odstaje od "zawodu" z ulicy. ChoĂŚ panie raczej nie zaglÂądajÂą do koÂścioÂła, duÂżo z nich ma juÂż mê¿ów i dzieci, pozornie uÂłoÂżone Âżycie. Problem w tym, Âże z reguÂły nikt w rodzinie nie wie o profesji mamy. JeÂśli ta trafia do oÂśrodka i na terapiĂŞ, siostra stanowczo odradza dzielenia siĂŞ tÂą tajemnicÂą. Tym bardziej z dzieĂŚmi.

– A po co? – pyta. – Nie ma takiej potrzeby. Dziecku lepiej pozwoliĂŚ zachowaĂŚ wszystko to, co najpiĂŞkniejsze w mamie. Ono moÂże takiej prawdy nie wytrzymaĂŚ. Jak powiesz, to musisz z dzieckiem od nowa wszystko przerobiĂŚ, wtajemniczyĂŚ. To tak, jakby alkoholik w czasie terapii non stop mĂłwiÂł o piciu. Po jakimÂś czasie nie wytrzyma i odpali butelkĂŞ.

Nieoficjalnie szacuje siĂŞ, Âże na ulicach samych tylko Katowic swoje ciaÂło za pieniÂądze sprzedaje ponad tysiÂąc kobiet. DokÂładnie nie wiadomo ile z nich ma juÂż dzieci, ile je rodzi, ile oddaje do adopcji.

W ÂścisÂłym centrum metropolii gĂłrnoÂślÂąskiej obwiÂązuje rzucajÂący siĂŞ w oczy podziaÂł: inna dzielnica, inna "jakoœÌ". Jak w mozaice. Na Mariackiej, zamkniĂŞtej strzelistÂą wie¿¹ neogotyckiego koÂścioÂła, do niedawna jeszcze staÂły te starsze, pomarszczone, przepite. OblegaÂły bramy cuchnÂących i zrujnowanych secesyjnych kamienic. K³êby prostytuujÂących siĂŞ alkoholiczek i skrajnie wyniszczonych przez los mĂŞÂżczyzn kilka miesiĂŞcy temu schowaÂły siĂŞ w czeluÂściach zatĂŞchÂłych budynkĂłw, bo wÂładze miasta wyremontowaÂły ulicĂŞ. MiaÂł tu powstaĂŚ g³ówny deptak spacerowy miasta. MaÂło kto ma jednak ochotĂŞ na przechadzki w tym miejscu. Kilkaset metrĂłw dalej, na Szkolnej, miĂŞdzy WydziaÂłem Nauk SpoÂłecznych a Dziekanatem Uniwersytetu ÂŚlÂąskiego znacznie mÂłodsze twarze. NiektĂłre z nich to studentki – w nocy zarabiajÂą na czynsz i kieszonkowe. Wreszcie rĂłg Francuskiej i PowstaĂącĂłw. MÂłode, pó³nagie prostytutki stojÂą tu miĂŞdzy aluminiowÂą siedzibÂą banku a okazaÂłym gmachem Biblioteki ÂŚlaskiej, pod murami cmentarza zwanego ÂślÂąskimi PowÂązkami, vis-a-vis okien... domu gĂłrnoÂślÂąskiego metropolity.

Na ulicy nie ma czasu

Kilkakrotnie w tym miejscu czai³a siê policja. Prawdopodobnie z zamiarem interwencji. Ktoœ opowiedzia³, ¿e by³ œwiadkiem, gdy kilka lat temu do "Magdaleny" z ulicy wyszed³ sam abp Damian Zimoù. Przebieg póŸniejszych wydarzeù wskazuje, ¿e to on w³aœnie by³ przypuszczalnie jednym z orêdowników powstania w Koœciele oœrodka opieki nad prostytutkami. Inicjatywa oficjalnie wysz³a co prawda od w³adz miasta, ale ktoœ musia³ przecie¿ je inspirowaÌ. W 1998 r. ówczesny prezydent Katowic, Henryk Dziewior, zwróci³ siê do s. Angeli Kuboù, matki generalnej Zgromadzenia Sióstr Maryi Niepokalanej w Rzymie, z proœb¹ o wydelegowanie jednej siostry do pracy z ¿eùsk¹ m³odzie¿¹, która znalaz³a siê w niebezpieczeùstwie prostytucji lub w innych zorganizowanych formach wykorzystania seksualnego. Jej wybór pad³ na Annê.

Jak przyznaje s. BaÂłchan Katarzynie WiÂśniewskiej w wywiadzie-rzece Kobieta nie jest grzechem (siostra lubi wracaĂŚ do tej ksi¹¿ki), na komunikat przeÂłoÂżonej, Âże zostanie oddelegowana do pracy z "dziewczynami z ulicy" wybuchnĂŞÂła gromkim Âśmiechem. To miaÂł byĂŚ eksperyment, praca wÂłaÂściwie pionierska w skali kraju, dajÂąca posmak "nowej przygody". Z drugiej strony pojawiÂł siĂŞ konflikt interesĂłw. Siostra szykowaÂła siĂŞ do pracy z dziewczĂŞtami uzaleÂżnionymi od narkotykĂłw, a nie prostytutkami. Co prawda, zakonnica nie baÂła siĂŞ ulicy, bo od roku pracowaÂła juÂż wtedy jako street-workerka z dzieĂŚmi w OÂśrodku Rehabilitacyjno-Wychowawczym dla Dzieci i MÂłodzieÂży "Dom Anio³ów Stró¿ów". W jednym palcu miaÂła dworzec i katowickie ulice. ÂŚwiat w Âświecie, gdzie rzÂądzÂą odrĂŞbne prawa, inni ludzie. Dworzec ma swojego "krĂłla" bezdomnych, ulice jak PowstaĂącĂłw, Francuska, Szkolna, czy Mariacka – swoich opiekunĂłw, "wÂłaÂścicieli", sutenerĂłw. KryjÂą siĂŞ. SÂą czujni, by nie przekroczyĂŚ ich terenu.

Siostra Anna: – Na ulicy nie ma czasu. JeÂśli chcesz coÂś zdziaÂłaĂŚ, podchodzisz do prostytuujÂącej siĂŞ dziewczyny, wrĂŞczasz wizytĂłwkĂŞ i mĂłwisz: jeÂśli chcesz, pomoÂżemy. Nie Âżadne tam "Jezus ciĂŞ kocha", bo to dla niej maÂło co znaczy. Ona musi tego doÂświadczyĂŚ i tu wÂłaÂśnie jest nasza rola, myÂślĂŞ Âże o wiele trudniejsza.

- Potem trzeba siĂŞ zwijaĂŚ, bo albo konkurentki siĂŞ denerwujÂą, Âże odstraszasz klientĂłw, albo sutener ciĂŞ namierzy – dodaje siostra.

Jak z "archiwum X"

Zakonnica na ulicĂŞ wychodziÂła zawsze w habicie. To przeszkadzaÂło i pomagaÂło jednoczeÂśnie. W kaÂżdym razie, kobiety od razu widziaÂły, z kim majÂą do czynienia. Teraz – po oÂśmiu latach – wiĂŞcej czasu spĂŞdza w oÂśrodku. TrochĂŞ siĂŞ wypaliÂła, praca na ulicy robi swoje, nie da siĂŞ zostaĂŚ obojĂŞtnym. Wyszkoleni pracownicy wychodzÂą co noc na ulice miasta, zwykle dwĂłjkami, dla bezpieczeĂąstwa. KrĂłtki, ale treÂściwy kontakt wystarcza w wielu przypadkach, by za jakiÂś czas dziewczyna zapukaÂła do drzwi oÂśrodka. WrĂŞczenie wizytĂłwki z telefonem to pierwszy gest zaufania.

Adres i lokalizacja placĂłwki jest pilnie strzeÂżona. Siostra nie wpuszcza tu ani dziennikarzy, ani nikogo z zewnÂątrz. Chodzi o bezpieczeĂąstwo (Âżeby sutenerzy nie namierzyli swoich pracownic) i spokĂłj, intymnoœÌ. W oÂśrodku (na dwĂłch zdjĂŞciach ze stron internetowych widaĂŚ jedynie fragment ogrodu i obszernÂą salĂŞ kominkowÂą) jest miejsce dla okoÂło piĂŞtnastu kobiet z dzieĂŚmi. Na wstĂŞpie dostajÂą to, co najpilniejsze: czystÂą bieliznĂŞ, poÂściel i ³ó¿ko do spania. Z reguÂły uciekÂły z domu lub ulicy bez niczego. Pomoc medyczna, konsultacje psychologiczne, badanie u ginekologa, wsparcie – to kolejne etapy. NajwaÂżniejsze to zbudowaĂŚ relacjĂŞ zaufania.

Terapia w oÂśrodku s. BaÂłchan trwa dziewiĂŞĂŚ miesiĂŞcy. Analogia do powstawania ludzkiego Âżycia – choĂŚ trÂąci banaÂłem – nie jest tu wcale pÂłytka ani przesadna. Kobiety, ktĂłre z ró¿nych przyczyn trafiÂły na ulicĂŞ, dotknĂŞÂły dna, a teraz chcÂą siĂŞ od niego odbiĂŚ, uczÂą siĂŞ tu dosÂłownie wszystkiego, od podstaw: obsÂługi pralki, jak posÂługiwaĂŚ siĂŞ Âżelazkiem (czĂŞsto trzeba przekonaĂŚ je, Âże prasowanie czasem siĂŞ przydaje); szkolÂą siĂŞ jak... obraĂŚ ziemniaki, ukroiĂŚ chleb, a potem posmarowaĂŚ go masÂłem, uÂłoÂżyĂŚ jadÂłospis, zadbaĂŚ o porzÂądek wokó³ siebie, umyĂŚ podÂłogĂŞ, podlewaĂŚ i sadziĂŚ kwiatki; uczÂą, Âże "forsa" jest nie tylko do wydawania. ÂŻe sÂą rachunki do pÂłacenia, Âże dobrze jest to zaplanowaĂŚ.

Siostra BaÂłchan: – WiĂŞkszoœÌ z nich nie wie, jak siĂŞ bawiĂŚ z dzieckiem, co wiĂŞcej dziwiÂą siĂŞ, Âże ono tego w ogĂłle potrzebuje. Nie markowych adidasĂłw za kupĂŞ kasy, ale Âżeby matka byÂła obok, spojrzaÂła, pogÂłaskaÂła. ÂŻeby powiedziaÂła: sÂłuchaj, razem damy radĂŞ, bĂŞdzie dobrze. Same w swoim Âżyciu nie doÂświadczaÂły nigdy takiej opieki.

Mamy z ulicy, jeÂśli same ÂżyÂły w patologii, zadowalajÂą siĂŞ przekonaniem, Âże i tak stwarzajÂą swoim dzieciom warunki o niebo lepsze niÂż same miaÂły. W koĂącu nie bijÂą, nie kopiÂą, nie opluwajÂą swoich dzieci. A tu nagle ktoÂś "wymaga", Âżeby przytuliÂły, tÂłumaczy, Âże dziecko zamiast pluszowego misia, pragnie kontaktu z osobÂą, z mamÂą.

Problem pojawia siĂŞ, kiedy maluch pyta "gdzie jest mĂłj tata?". Najgorsze to powiedzieĂŚ wtedy, Âże go w ogĂłle nie ma. Wiek dziecka jest tu wskaÂźnikiem, ale zrozumie zawsze, jeÂśli usÂłyszy, Âże po prostu nie udaÂło siĂŞ byĂŚ razem. To nie obniÂża wartoÂści dziecka, nie umniejsza miÂłoÂści mamy.

SÂą przypadki, Âże do oÂśrodka trafiajÂą kobiety z dzieĂŚmi, ktĂłre przez lata ÂżyÂły w barakach. Nie wiedzÂą, co to jest Âłazienka, sedes, umywalka. – I tu jest jazda dopiero – opowiada siostra – taki maluch potrafi siedzieĂŚ caÂły dzieĂą w Âłazience i spuszczaĂŚ wodĂŞ ze zbiornika w toalecie. Jak opró¿ni siĂŞ, czeka cierpliwie na napeÂłnienie i przyciska do oporu.

ChoĂŚ, jak twierdzi zakonnica, to i tak dobra sytuacja. Znacznie gorzej, jeÂśli trzeba przekonywaĂŚ i matkĂŞ i dziecko, Âżeby siĂŞ umyÂły. Bo w barakach nie byÂło takich zwyczajĂłw.

Siostra splata rĂŞce i spoglÂąda za okno. Wreszcie wzdycha: – Te kobiety sÂą jak wyjĂŞte z "archiwum X". Na poczÂątku nic o nich nie wiemy, czĂŞsto nie majÂą nawet dokumentu toÂżsamoÂści czy ubezpieczenia.

Wracaj na ulicĂŞ!

Bywa, Âże reagujÂą agresjÂą, w czasie terapii wyskakujÂą z krzeseÂł, uciekajÂą z hukiem z sali. Rany sÂą tak g³êbokie. ByÂły sytuacje, Âże obrzucaÂły siĂŞ wyzwiskami. Raz nawet rzuciÂły siĂŞ na siebie z noÂżami, kiedy indziej z tÂłuczkiem do miĂŞsa. Siostra Barbara, ta druga od "upadÂłych anio³ów", szczupÂła, drobna, musiaÂła wkroczyĂŚ z piĂŞÂściami. – WypominaÂła mi potem, Âże mnie to nigdy nie ma w takich sytuacjach – mĂłwi pó³¿artem s. Anna – z miejsca by odskoczyÂły od siebie!

Zakonnica masywnej postury nie da sobie "w kaszĂŞ dmuchaĂŚ". Kiedy do oÂśrodka wkracza przemoc, stawia sprawĂŞ na ostrzu noÂża: "Tu nie ma na to miejsca, jak chcesz siĂŞ biĂŚ, wracaj na ulicĂŞ!". To skutkuje.

Anna "od upad³ych anio³ów", z zawodu mechanik obróbki skrawaniem, skoùczy³a teologiê na KUL-u, potem trzyletnie studia z psychoterapii krótkoterminowej i kilka innych kursów we W³oszech, Holandii. Prowadzi³a dzieciêce grupy teatralne. Jako kobieta czuje siê pos³ana przez Koœció³ do odrzuconych. Taki jest te¿ charyzmat jej Zgromadzenia: opieka nad kobietami moralnie zagro¿onymi, tak doros³ymi, jak dziewczynkami.

Ró¿ni ludzie pytajÂą jÂą o efekty jej pracy. Czy to ma sens, czy z prostytucji da siĂŞ kogoÂś na staÂłe wyciÂągn¹Ì? – Bez mocy z nieba, nie ma mowy! – mĂłwi. – To BĂłg daje czas i miejsce.

Z peÂłnÂą ÂświadomoÂściÂą dodaje: – GdybyÂśmy, jako zespó³ ludzi, nie byli Âświadkami, tego, Âże BĂłg uzdrawia czÂłowieka z tego, co pod wzglĂŞdem medycznym i psychologicznym wydaje siĂŞ nie do pokonania, niemoÂżliwe, dawno bym juÂż odpuÂściÂła. Tu dokonuje siĂŞ tajemnica spotkania miĂŞdzy Bogiem a czÂłowiekiem.

Na koniec jest uÂśmiech

Najwa¿niejsze to stworzyÌ tym kobietom choÌby pozory domu, nawi¹zaÌ niÌ relacji, zaufania, daÌ poczucie sta³oœci. Czêsto kobiety mówi¹ z ¿alem, ¿e nie wiedzia³y o istnieniu oœrodka. Ale pracownicy szybko stawiaj¹ je do pionu. Nie ma czasu na p³acz nad rozlanym mlekiem. Wa¿niejsze jest "tu i teraz", czy, jak mówi zakonnica, to, "co chcia³abyœ, ¿eby siê teraz dzia³o". Tu nie wyci¹ga siê nikogo za sznurek, trzeba dotrzeÌ do g³êbokich pragnieù cz³owieka, do tego, co by³o w ¿yciu dobre, piêkne, bo musia³o te¿ i tak byÌ. Wtedy s¹ efekty. Trzeba oderwaÌ siê od przekonania, ¿e wszystko jest z³e i beznadziejne.

NiektĂłre kobiety wychodzÂą z prostytucji latami, omijajÂą dom siĂłstr szerokim Âłukiem. Innym wystarczy dziewiĂŞĂŚ miesiĂŞcy. RuszajÂą w Âświat z lepszym nastawieniem, czĂŞsto przeszkolone lub gotowe do nauki nowego zawodu: fryzjerki, kasjerki, moÂże kosmetyczki. ZmieniajÂą adres, wyjeÂżdÂżajÂą. WalczÂą. Po dwĂłch latach siostra dostaje esemesa: "Jest dobrze. DziĂŞkujĂŞ".

Ale jest teÂż tak, Âże mijajÂą miesiÂące terapii, a dziewczyny ciÂągle wracajÂą na ulicĂŞ. Gdy podwinie siĂŞ noga, Âżycie komplikuje siĂŞ jeszcze bardziej – pusty portfel albo w oÂśrodku spoÂłecznym nie chcÂą daĂŚ zasiÂłku, z przychodni zdrowia wyrzucajÂą, bo nie ma ubezpieczenia – wtedy prostytutki znowu dzwoniÂą do siostry. A ona znowu pomaga. Biega do urzĂŞdĂłw, lekarzy. – To ma sens, bo nigdy nie wiadomo kiedy przyjdzie wÂłaÂściwy moment – tÂłumaczy. – WykorzystujĂŞ takie sytuacje, bo jest okazja, Âżeby w drodze do miasta czy urzĂŞdu pogadaĂŚ.

Z ujmuj¹c¹ szczeroœci¹ wyznaje, ¿e czasem ma doœÌ, ¿e brak si³y.

Ma Âżal trochĂŞ do paĂąstwa, trochĂŞ do ludzi. W Polsce jest na pĂŞczki oÂśrodkĂłw dla narkomanĂłw, alkoholikĂłw czy w rozmaity sposĂłb uwikÂłanych i poraniony ludzi. A prostytutki? Jak wyklĂŞte, ciÂągle na marginesie. Jedyny dla nich adres: Katowice, KrasiĂąskiego (warszawska fundacja La Strada, choĂŚ wspó³pracuje ze stowarzyszeniem ze ÂŚlÂąska, zajmuje siĂŞ g³ównie handlem ludÂźmi). Tymczasem tereny przygraniczne, caÂłe Pomorze, Wschodnia Âściana kraju – to pustka.

Siostra i jej pracownicy piszÂą projekty, podania, apelujÂą, ale coraz mniej jest chĂŞtnych, Âżeby pomĂłc. Utrzymanie jednej kobiety w oÂśrodku to Âśrednio 28 zÂł na dobĂŞ (samo wyÂżywienie i nocleg). A gdzie terapia, gdzie leki?

Siostra czĂŞsto k³óci siĂŞ z Panem Bogiem. To rodzaj buntu. Ale w odpowiedzi przychodzi zwykle jeden uÂśmiech. Wystarczy, Âże twarz podopiecznej w oÂśrodku zmieni siĂŞ od szczerego wybuchu radoÂści. To ÂświateÂłko, Âże coÂś drgnĂŞÂło. Anna BaÂłchan: – Dla tego jednego wybuchu i uÂśmiechu kaÂżdego przebywajÂącego z nami dziecka i kobiety, warto znowu daĂŚ z siebie wszystko.

Joanna BroÂżek – redaktor "Tygodnika Powszechnego". Wspó³autorka zbioru reportaÂży "PamiĂŞĂŚ, ktĂłra ³¹czy. Polscy chrzeÂścijanie w dialogu z ÂŻydami i judaizmem". Mieszka w Katowicach.




artyku³ w dwóch czêœciach bo siê w jednym poœcie ca³y tekst nie zmieœci³ - proszê moderatorów o wyrozumia³oœÌ :)

a tu link:
http://wiadomosci.onet.pl/1570446,2677,1,wyklete_anioly,kioskart.html

Chylê g³owê przed tymi kobietami. To jest realna pomoc i walka o godnoœÌ kobiety. Konkretne czyny, a nie czcze gadanie o mi³oœci. Ale mo¿na rówine¿ cynicznie powiedzieÌ jak ktoœ z tego forum "same winne s¹ swojej sytuacji, tak sobie wybra³y"...

A ja jakoÂś nie trawiĂŞ tego artykuÂłu.
Z pewnoÂściÂą zdarzajÂą siĂŞ sytuacjĂŞ gdzie kobiety sÂą porywane,wiĂŞzione,gÂłodzone i tak dalej.
To jest inna sprawa.
Ale zdecydowana wiêkszoœÌ z nich wybiera tê profesjê tak jak zreszt¹ pisze w tym artykule ze wzglêdów finansowych,dla w³asnej wygody,i mo¿liwoœci zdobycia szybko i ³atwo wiêkszych pieniêdzy.Moim zdaniem ten problem nigdy nie zniknie i nawet siê nie zmniejszy,ten "zawód" istnia³ zawsze i tak bêdzie do koùca œwiata.
MyÂślĂŞ,ze te panie zasÂługujÂą na szczegĂłlne potĂŞpienie ze strony caÂłego spoÂłeczeĂąstwa i nie moÂżna tu mĂłwiĂŚ o jakiejkolwiek litoÂści.
Wiem,Âże jestem bardzo surowy ale takie jest moje zdanie.
Nie wierzycie mi? Obejrzyjcie sobie dla przykÂładu:

http://www.youtube.com/watch?v=l92ok_SHxsQ

http://www.youtube.com/watch?v=6Wuz2lNZsR0

Mylisz siê kamil771 i to ogromnie. Widze, ¿e Twoja znajomoœÌ kobiecej psychiki jest praktycznie zerowa.
ByÌ prostytutk¹ dla "w³asnej wygody" i "³atwych pieniêdzy"... [to co mówisz stanowi bardzo znikomy odsetek, a nie wiêkszoœÌ]. Proszê nie kompromituj siê i nie kpij z kobiet. Do tego jeszcze je potêpiaÌ jak leci?

Do tanga zawsze trzeba dwojga. Zawód ten nie istnieje wy³¹cznie dlatego, ¿e s¹ kobiety, które sprzedaj¹ siê za pieni¹dze. One sprzedaj¹ siê komuœ, za zwyczaj mê¿czyŸnie. Nie obarczaj wiêc jedynie kobiet win¹ za istnienie prostytucji, poniewa¿ aby "sprzedaÌ" jakiœ "produkt", musi istnieÌ "klient", który go kupi.
Aby dopatrzeĂŚ siĂŞ sedna problemu trzeba dotrzeĂŚ do jego ÂźrĂłdÂła. Co byÂło pierwsze: kura czy jajko? Co najpierw musiaÂło powstaĂŚ, by rozwinĂŞÂła siĂŞ prostytucja? Czy wÂłaÂśnie nie klient, ktĂłry szuka jednorazowej uciechy za ktĂłrÂą gotĂłw jest zapÂłaciĂŚ? Nie moÂżemy obwiniaĂŚ prostytutki za istnienie prostytucji.
SprzedaÂż opÂłacalna jest do tej pory, dopĂłki na dany produkt jest zapotrzebowanie.
Z artykuÂłu wynika, Âże prostytuujÂących siĂŞ mĂŞÂżczyzn jest wielokrotnie mniej niÂż prostytuujÂących siĂŞ kobiet. Oznacza to, Âże kobiety nie tak czĂŞsto jak wÂłaÂśnie mĂŞÂżczyÂźni szukajÂą tego typu wraÂżeĂą. Czy zatem sÂłusznie obwiniasz kobiety za istnienie prostytucji? Czy sedno problemu rzeczywiÂście leÂży w tym, Âże stojÂą na ulicach kuszÂąc wdziĂŞkami?

Obejrza³am film o Galeriankach, jaki tu zamieœci³eœ. Niestety jest to szara rzeczywistoœÌ i ogl¹daj¹c go wyobra¿a³am sobie, ¿e byÌ mo¿e w³aœnie w takim œrodowisku przyjdzie wychowywaÌ siê mojej córce, jeœli bêdê kiedyœ tak¹ mia³a.
Oziêb³oœÌ rodziców tej dziewczyny jest pora¿aj¹ca i to ona jest g³ówn¹ si³¹ sprawcz¹ tego, ¿e dziewczynka podejmuje taki wybór, ¿e decyduje siê sprzedaÌ swoje dziewictwo za telefon! Jeœli naprawdê w tym filmie oburza Ciê to niewinne dziecko, a nie postawa jego rodziców, to proszê Ciê - obejrzyj go ponownie. To rodzice wytykali jej, ¿e nie ma kole¿anek, to rodzicom nie pasowa³o, ¿e dziecko odstaje od reszty rówieœników. Ona siê po prostu dostosowa³a do œrodowiska. Kole¿anek, które szydz¹ z jej wygl¹du, kolegów, których œmieszy jej tani i ju¿ bezwartoœciowy telefon, w efekcie równie¿ dostosowa³a siê do rodziców, do tego, co oni sami sob¹ reprezentuj¹. Brak mi³oœci w ma³¿eùstwie, przyprowadzanie do domu kochanków, to wszystko j¹ znieczuli³o i zobojêtni³o. Nie mia³a dobrego wzoru w domu, wiêc nie wiedzia³a, ¿e mo¿na byÌ szczêœliwym postêpuj¹c inaczej. Takich rodzin jest pewnie wiele, nie wiadomo ile, z zewn¹trz wszystkie wydaj¹ siê byÌ normalne. Ale w œwiecie, gdy ka¿dy goni za pieni¹dzem, za tym by mieÌ a nie by byÌ, zatracane s¹ podstawowe relacje ³¹cz¹ce ludzi. Dzieci maj¹ za wzór to, co widz¹ w domu i dooko³a siebie. W jaki sposób maj¹ nauczyÌ siê innego postêpowania ni¿ to, które ich otacza?
Ja w przeciwieùstwie do Ciebie czujê litoœÌ dla takich dziewczyn. Bo nie mia³y dzieciùstwa jakie ja mia³am, bo nie nauczy³y siê tworzyÌ relacji, które nie procentowa³y by im materialnie, nie nauczono ich po prostu kochaÌ, bo nigdy nie by³y kochane. Nie dosta³y nic bezinteresownie, wiêc nic te¿ bezinteresownie nie daj¹.
NaleÂży im siĂŞ pomoc i to, co robiÂą siostry opisane w artykule jest najpiĂŞkniejszÂą rzeczÂą, jakÂą moÂżna zaoferowaĂŚ czÂłowiekowi. A Ty Kamilu, Ty spowodowaÂłeÂś kiedykolwiek pierwszy szczery uÂśmiech na czyjejÂś twarzy?

hmmm zasadniczo wÂątek miaÂł byĂŚ o czymÂś innym ale skoro juÂż dyskutujemy o przyczynach prostytucji to muszĂŞ zgodziĂŚ siĂŞ z janneth...

nie tak dawno temu opuœci³em szko³ê ale nie by³o wtedy a¿ takiego parcia na to aby siê móc pokazaÌ w fajnych ciuchach czy z dobrym telefonem... na szpanerów spogl¹da³o siê wtedy z politowaniem...

presja Âśrodowiska jest naprawdĂŞ teraz bardzo wielka, dziecko najczĂŞÂściej bierze wzorcĂłw od kolegĂłw gdy zabraknie mu autorytetu rodzicĂłw...

du¿¹ winê za to pe³ni¹ sami rodzice - nie zajmuj¹ siê swoim potomstwem, daj¹ siê porwaÌ w wyœcig szczurów, i rywalizacjê kto ma lepszy i dro¿szy samochód, kto bêdzie na kosztowniejszych wakacjach itd - a dziecko ch³onie ten materialny kult z³otego cielca...

mo¿e wprowadzenie mundurków ukróci³oby nieco zjawisko galerianek (w szkole ju¿ nie bêdzie mo¿na by³oby siê lansowaÌ) - ale na to oczywiœcie nie zgodz¹ siê rodzice bo to by³by zamach na wolnoœÌ ich dzieci (tutaj przejawiaj¹c¹ siê jako wolnoœÌ do ubierania siê)

ale im dÂłuÂżej taka kultura seksu i pieniÂądza bĂŞdzie w mediach i spoÂłeczeĂąstwie tym to zjawisko bĂŞdzie powszechniejsze... niestety...

Myœlê Arturze,¿e to jednak ty jesteœ w b³êdzie,i mam wra¿enia,¿e ¿yjesz w jakimœ innym œwiecie.
Ale na poczÂątek zacytuj mĂłj przynajmniej jeden post w ktĂłrym kpiĂŞ z kobiet,no dalej-czekam.
To co mówiê mo¿e stanowi ma³y odsetek w twoim œwiecie,w moim jest to w³aœnie wiêkszoœÌ.
SÂłyszaÂłeÂś moÂże o czymÂś takim jak "sponsoring"??? Jak nie to dowiedz siĂŞ czegoÂś na ten temat,do rĂłwnieÂż naleÂży do takiego pojĂŞcia jak "prostytucja"
I przestaĂą to usprawiedliwiaĂŚ biedÂą i brakiem pieniĂŞdzy!!
Czy jak m³oda matka która nie ma na jedzenie dla swojego dziecka we¿nie nó¿ i zabije staruszkê dla kilkuset z³otych te¿ to usprawiedliwisz?
Bo przecieÂż nie robiÂła tego dla siebie tylko dla dziecka!
BĂŞdzie ona wedÂług twojej moralnoÂści usprawiedliwiona?


Wiesz,Janneth w moim odczuciu nie mo¿na wszystkiego t³umaczyÌ b³êdami wychowawczymi,myœlê,ze nastolatek powinien umieÌ odró¿niÌ dobro od z³a,powinien staraÌ siê odkryÌ jak nale¿y postêpowaÌ a jak nie nale¿y.
Czy jeÂśli dziecku rodzice nie kupiÂą nowego telefonu to ma iœÌ do kolegi ktĂłremu rodzice kupili  telefon i zabraĂŚ mu go si³¹?
Nie,czÂłowiek jest istotÂą myÂślÂącÂą a to do czegoÂś zobowiÂązuje,
Czy te siostry robiÂą najpiĂŞkniejszÂą przysÂługĂŞ czÂłowiekowi? MyÂślĂŞ,ze w pierwszej kolejnoÂści pomoc naleÂży siĂŞ ludziom ktĂłrzy nie poddajÂą siĂŞ tak Âłatwo,walczÂą o godne Âżycie a nie wybierajÂą drogĂŞ handlu swoim ciaÂłem.
A jeÂśli chodzi o twoje ostatnie zdanie,to no,w realu moje poglÂądy sÂą takie same jak tutaj na forum,wielu ludzi myÂśli podobnie,i nie wiem czemu miaÂłbym byĂŚ smutny z tego powodu  i powodowaĂŚ smutek u innych?

tak zgadzam się to jest straszne jak wielu rodziców jest nieodpowiedzialnych i chyba nie umiejących kochać, bo inaczej jak można nie akceptować swojego dziecka i nie wspierać? nie rozumiem..........



skoda, że nie widziałeś rodziców jak pytali o mundurki w szkole mojego dziecka, myślałam że oczy powydrapują dyrektorowi... jak to moje dziecko? szare?ma chodzić ubrane tak jak wszyscy?... i tak po roku noszenia mundurków pomysł padł....przecież musi pokazać nową bluzkę markową, jeansy i tak dalej, niestety tak się dzieje nie tylko w szkołach...wszech obecna konsumpcja i pogoń za modą dominują wszędzie


niestety tak będzie....... ale nie musi wystarczy rozmawiać ze swoimi dziećmi akceptować je, mądrze tłumaczyć, być cierpliwym a przede wszystkim kochać... próbować warto..


Pozdrawiam :)

Kamil sponsoring to jak mi się wydaje margines, ale jeżeli występuje wśród nastolatek, to rodzice są g...no warci, jak mozna nie wiedzieć skąd dziecko ma jakąś rzecz? a może ukradło? a może jeszcze coś innego? odpowiedzialny rodzić będzie wiedział co się dzieje i szybko zareaguje


Dobro i zło to pojęcia względne i płynne dla jednego dobrem będzie kradzież i pochwalenie dziecka, że umie się starać a drugiego rzecz naganna nie do przyjęcia, to postrzeganie zwykle wynosi się z domu.

A prostytucja była i pewnie będzie, nie zawsze jest to przymus masz rację niekiedy jest to wybór łatewgo pieniądza niestety i cóż poradzisz różne charaktery mają ludzie.

Wiesz co, moÂże i tak jak piszesz z poczÂątku wiele kobiet zaczynaÂło "przygodĂŞ" z prostytucjÂą. MoÂżliwe, Âże nawet sobie to tak tÂłumaczyÂły - z poczÂątku. A potem brutalne zderzenie z rzeczywistoÂściÂą. Syf ,kiÂła, terror. Za taki stan rzeczy odpowiedzialni sÂą rĂłwnieÂż mĂŞÂżczyÂźni. Nie tylko sutenerzy - tych bym wyÂłapaÂł i wywiĂłzÂł do Iraku aby "zasmakowali" terroru - ale przede wszystkim ci, ktĂłrzy kreujÂą popyt. Faceci.
Z tego artykuÂłu jak dla mnie najwaÂżniejszÂą chyba wypowiedziÂą jest to zdanie :
Niemal to samo (pogrubione) zdanie sÂłowo w sÂłowo wypowiedziaÂł kiedyÂś Mahatma Ghandi " bÂądÂź zmianÂą ktĂłrÂą chcesz widzieĂŚ". Nie ma znaczenia jaki habit siĂŞ nosi i jakiej jest siĂŞ pÂłci czy narodowoÂści. To prawo dziaÂła zawsze i wszĂŞdzie bo zawsze jest jakieÂś TU I TERAZ.

 Heh... wchodzĂŞ do wÂątku pt : co dobergo robi koÂśció³ z nadziejÂą, Âże siĂŞ w koĂącu dowiem co dobrego robi, a tu o... prostytutkach.
Nie zdziwiĂŞ siĂŞ, jak wejdĂŞ do wÂątku o ''ÂŚwiĂŞtej Geometrii'' , a tam bĂŞdzie
 o  ''Ojcu''  Rydzyku.
Mieszacie strasznie tematy.To forum jest wybitnie specyficzne - od Cheopsa po prostytutki.  ;D

to forum jest multitematyczne - co wÂłaÂśnie mi sie tak bardzo w nim podoba :)

a co do KoÂścioÂła - to jest akurat o zakonnicach, ktĂłre pomagajÂą upadÂłym anioÂłom...

To za³ó¿ osobny w¹tek pt : prostytutki.

A co siĂŞ dziwisz, skoro Enki uÂżywaÂł sobie z Ziemiankami, dajÂąc tym samym przykÂład potomnym
i wgrywajÂąc odpowiedni wzorzec w jakieÂś tam pole …  ;D wiĂŞc ÂświadomoÂści mĂŞskie czerpiÂą
z tego wzorca i tworzÂą wÂłasne potrzeby, a jak jest popyt to i podaÂż siĂŞ znajdzie …   

A teraz Enki chce oczyszczaĂŚ to, co sam zasiaÂł …  ::)

   CARITAS POLSKA

 384 mln zÂł na krajowe i zagraniczne projekty pomocowe wydaÂły w 2008 roku Caritas Polska i Caritas diecezjalne - poinformowaÂł w czwartek PAP sekretarz generalny Caritas Polska, ks. Zbigniew Sobolewski. Organizacja opublikowaÂła raport z dziaÂłalnoÂści za ubiegÂły rok.

Wp³ywy Caritas Polska wynios³y 121 mln z³, wydatki na ró¿ne formy pomocy - 113 mln z³. Diecezjalne Caritas zebra³y 276 mln w gotówce i pomocy rzeczowej, wyda³y 271 mln. Ks. Sobolewski podkreœli³, ¿e ró¿nica miêdzy wp³ywami a wydatkami to pieni¹dze, zarezerwowane na projekty, które nie dobieg³y jeszcze koùca.

Jak podkreœli³, ponad 107 mln z³ Caritas Polska przeznaczy³a na projekty krajowe, g³ównie na wspieranie dzieci z biednych rodzin, osób niepe³nosprawnych i starszych, bezdomnych, migrantów, a tak¿e poszkodowanych w wyniku kataklizmów.

 Na realizacjĂŞ projektĂłw zagranicznych wydano prawie 6 mln zÂł i to sÂą - jak zaznaczyÂł sekretarz Caritas Polska - wydatki rzeczowe w postaci lekarstw, odzieÂży, ÂżywnoÂści oraz sprzĂŞtu medycznego dla ofiar konfliktĂłw zbrojnych i kataklizmĂłw. PieniÂądze przeznaczono g³ównie na budowĂŞ studni, na dziaÂłalnoœÌ szpitalniczÂą i edukacyjnÂą, g³ównie w krajach Afryki i Azji.

MĂłwiÂąc o wpÂływach ks. Sobolewski zaznaczyÂł, Âże sÂą to darowizny finansowe z rozmaitych ministerstw, samorzÂądĂłw czy instytucji unijnych i duÂżych przedsiĂŞbiorstw. "Jednak najwiĂŞksze Âśrodki finansowe pochodzÂą ze zbiĂłrek pieniĂŞÂżnych, ktĂłre odbywaÂły siĂŞ w parafiach do puszek czy teÂż na tacĂŞ" - podkreÂśliÂł.

"To, ¿e udaje siê dla Caritas zbieraÌ i przekazywaÌ tak du¿e œrodki finansowe na dzia³alnoœÌ charytatywn¹ i pomocow¹ œwiadczy o du¿ym zaufaniu, jakie ludzie maj¹ do organizacji koœcielnych" - oceni³ ks. Sobolewski.

Podkreœli³, ¿e Caritas stara siê dzia³aÌ transparentnie. Doda³, ¿e organizacja mo¿e przeznaczyÌ do 7 proc. zebranych kwot na w³asne potrzeby - administracjê, promocjê wolontariatu, wydawanie wewnêtrznych publikacji, a tak¿e na dzia³alnoœÌ szkoleniow¹.

WÂłaÂściwym chyba bĂŞdzie uzupeÂłnienie postu >kamila< poniÂższym artykuÂłem:

http://www.sm.fki.pl/index.php?nr=koscielny_rozbior_Polski

nie ma co ;P

bardzo wiarygodna ta stronka ;P

a oto prawdziwe fakty o caritas:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Caritas_%28organizacja%29 (to trochĂŞ o historii i ogĂłlnie dziaÂłalnoÂści)

http://www.caritas.pl/news.php?id=9046&d=59 (tu moÂżna pobraĂŚ raport z dziaÂłalnoÂści organizacja z roku 2008, sÂą takÂże sprawozdania z innych lat)

zanim podamy jakieÂś linki itd proponowaÂłbym najpierw sprawdziĂŚ wiarygodnosĂŚ ÂźrĂłdÂła bo potem siĂŞ tworzÂą takie gÂłupoty i zakÂłamania jak w poÂście powyÂżej

 :)

Mozemy po kawaÂłku  udawadniaĂŚ co jest prawdÂą a co nie...ale po co?Ile to razy informacje, po ktĂłre siegamy ,wzajemnie sie wykluczajÂą.Utrudniaja bardzo dojscie do ostatecznych wnioskĂłw.Przeciez to sie dzieje nie tylko w tym przypadku.
Ciagle prĂłbujemy dowiedziec sie wszystkiego.Ile razy dzieje sie tak,ze to w co tak bardzo wierzyliÂśmy staje sie w Âświetle nowo zebranych informacji, caÂłkiem niedorzeczne.MyÂślĂŞ ,ze nikt z nas nie wie jak jest naprawdĂŞ.Opieramy sie na wiedzy ,ktĂłrÂą nam
rĂłzni ludzie przekazujÂą.Kazdy z nas ma wÂłasny punkt widzenia i dla kazdego ,jego wÂłasny jest prawdziwy.Moze nalepszym sposobem ,jest zaakceptowania punktu widzenia innych.Gdzies niedawno przeczytaÂłam,ze stwierdzenie "nie wiem"daje wbrew pozorom przestrzeĂą do zrozumienia. :)

Jak Jan XXIII ratowaÂł Âświat od konfliktu nuklearnego?

Snuj¹c rozwa¿ania o znaczeniu i roli watykaùskiej dyplomacji warto mo¿e przypomnieÌ dwa fakty z ostatniego powojennego okresu. Donios³¹ rolê odegra³ papie¿ Jan XXIII w roz³adowaniu napiêcia gro¿¹cego III wojn¹ œwiatow¹. Gdy poproszono Watykan o mediacjê w tzw. kryzysie kubaùskim w 1962 r., œwiat by³ na krawêdzi konfliktu nuklearnego. Przeciwstawne bloki supermocarstw og³osi³y ju¿ stan pe³nej mobilizacji, pamiêtam jak w Warszawie ¿o³nierze roznosili w ci¹gu nocy karty mobilizacyjne i sam tak¹ otrzyma³em. ¯e sytuacja by³a istotnie bardzo groŸna, œwiadczyÌ mog¹ równie¿ opublikowane póŸniej zapiski najbli¿szego doradcy prezydenta Johna Kennedy'ego. Schlesinger w swoim dzienniku pisa³ wówczas: "Jesteœmy poza wszelkim manewrem taktycznym. Wszystki drogi prowadz¹ do katastrofy..."
OpatrznoœÌ jednak czuwa³a nad œwiatem i konflikt zosta³ za³agodzony dziêki Watykanowi i przytomnoœci umys³u ówczesnych przywódców politycznych. A oto, jak relacjonowa³ przebieg wydarzeù jeden z polskich dyplomatów, akcentuj¹c równie¿ istotn¹ rolê Watykanu i papie¿a Roncallego:
"Presti¿ czo³owego mocarstwa nie pozwala³ Stanom Zjednoczonym wycofaÌ siê z powziêtych decyzji, ale prezydent John Kennedy chc¹c unikn¹Ì wojny szuka³ jakiegoœ honorowego wyjœcia i nie odwo³uj¹c rozkazów wojskowych zwróci³ siê do znanego amerykaùskiego publicysty i wydawcy Normana Cousinsa. Counsins akcentowa³ w kilku swoich artyku³ach mo¿liwoœ¿ moralnego oddzia³ywania autorytetu papiestwa we wspó³czesnym œwiecie. Szybko wiêc zatelefonowa³ Kennedy do tego znanego wówczas publicysty i prosi³ go, by zwróci³ siê do Watykanu o poœrednictwo w roz³adowaniu groŸnego konfliktu. Amerykaùski publicysta, za poœrednictwem znajomego ksiêdza, otrzymuje od papie¿a bardzo szybko odpowiedŸ. Jan XXIII podejmuje siê próby mediacji.
Mimo póŸnych godzin nocnych natychmiast zleca swemu Sekretarzowi Stanu napisanie tekstu skierowanego do obu przywódców supermocarstw. Gdy zosta³ mu przed³o¿ony tekst, papie¿ by³ z niego niezadowolony. Próbuje go przeredagowaÌ. W koùcu nad ranem pisze go sam. Tekst "papieskiego apelu" natychmiast zostaje przekazany do ambasady amerykaùskiej i ambasady Zwi¹zku Radzieckiego w Rzymie. Zgodnie z ustaleniem równie¿ papieskie orêdzie radiowe udostêpnione zosta³o wczeœniej obu stronom. Kilkanaœcie godzin póŸniej, w po³udnie, 25 paŸdziernika Jan XXIII wyg³asza przez Radio Watykaùskie dramatyczny apel o porozumienie obu mocarstw i zachowanie pokoju na œwiecie. Piepie¿ Roncalli podkreœla, ze "akceptowanie rokowaù w ka¿dych warunkach jest dowodem m¹droœci i rozwagi nagradzanej b³ogos³awieùstwem nieba i ziemi..."
Dziœ wiemy, ¿e orêdzie papieskie sta³o siê punktem zaczepienia dla energicznych poszukiwaù obu stron honorowego wyjœcia z impasu, by zapobiec groŸnemu niebezpieczeùstwu III wojny œwiatowej. Ju¿ wieczorem tego samego dnia oba supermocarstwa, odwo³uj¹c siê do apelu Jana XXIII rozpoczê³y trudne rokowania, zakoùczone, jak wiemy, kompromisem. Nikita Chruszczow i prezydent Kennedy przekazali papie¿owi specjalne podziêkowania, w których akcentowano u¿ytecznoœÌ pokojowej misji Watykanu.
Innym znanym przykÂładem papieskiej mediacji byÂł sukces dyplomatĂłw Jana PawÂła II w prowadzonych przez Watykan negocjacjach miĂŞdzy dwoma krajami Ameryki ÂŁaciĂąskiej, uwikÂłanymi od dziesiÂątkĂłw lat w spĂłr o niewielkie terytoria, powodujÂący nawet walki zbrojne. PapieÂż WojtyÂła przez kilka lat, przy pomocy swoich dyplomatĂłw, cierpliwie poÂśredniczyÂł miĂŞdzy Chile a ArgentynÂą, doprowadzajÂąc w koĂącu do pokojowego porozumienia.

ÂŹrĂłdÂło: Gruca Jerzy. Watykan znany i nieznany. Warszawa 1994

Symeon ,
Jak sam autor artykuÂłu zaznaczyÂł obie strony konfliktu szukaÂły "honorowego" wyjÂścia z impasu i unikniĂŞcia wojny. Gdyby nie szukaÂły to mediatora by nie znalazÂły. Podejrzewam , Âże Chruszczow nie byÂł specjalnie zachwycony iÂż mediatorem byÂł PapieÂż katolicki, ale , jak to w mediacjach bywa, z pewnoÂściÂą uzyskaÂł wiĂŞcej niÂż chciaÂł za cenĂŞ i tak niechcianej przez nikogo wojny termojÂądrowej .
To tak, jakby terrorysta powiedzia³, ze wysadzi Twój dom wraz ze sob¹ w œrodku, ale mo¿esz tego unikn¹Ì oddaj¹c mu po³owê swojego maj¹tku i puszczaj¹c go wolno.

East, gdyby nie znalaz³ siê odpowiedni mediator, to jedna ze stron mog³aby wydaÌ rozkaz ataku, wtedy druga zrobi³aby to samo. Dziœ powinniœmy siê przede wszystkim cieszyÌ z tego, ¿e nie dosz³o do takiego konfliktu, który by poch³on¹³ miliony ofiar. Niew¹tpliwie ówczesny papie¿ Jan XXIII przyczyni³ siê w du¿ym stopniu do za¿egnania bardzo niebezpiecznego konfliktu.

MaÂłych ÂświĂŞtych obcowanie

Nie wiemy, jak towarzyszyĂŚ, jak o tym mĂłwiĂŚ

Uciekamy subtelnie lub na oÂślep. Ludzka reakcja na dzieciĂŞcÂą ÂśmierĂŚ. A dzieci jej siĂŞ nie bojÂą.

Pallotyn ks. Pawe³ Do­brzyùski sprawia wra¿enie starszego, tymczasem ma niespe³na 32 lata. Mo¿e to przez oczy? Prócz uœmiechu i spokoju, s¹ w nich zapisane historie ma³ych przyjació³. Tych z dzieciêcej onkologii w Warszawie i tych, których odwiedza³ w domach, gdy by³ kapelanem dzieciêcego domowego hospicjum w £odzi.

   
Fot. Henryk Przondziono
   
Dzieci, ktĂłrym towarzyszyÂł przy Âśmierci, byÂło ponad siedemdziesiĂŞcioro. KiedyÂś pewnie o nich napisze. KiedyÂś, bo teraz nie ma czasu: tworzy domowe hospicjum dla dzieci w Otwocku. Kilka lat juÂż to trwa i jest trudne. Bo chociaÂż pieniÂądze nawet i sÂą, to o ludzi trudno: lekarze i pielĂŞgniarki bojÂą siĂŞ dzieciĂŞcego umierania. Wiele Âżmudnych miesiĂŞcy trwaÂło znalezienie pediatry. Hospicjum ma ruszyĂŚ za dwa miesiÂące.

O rozmowach najtrudniejszych

W ksi¹¿ce ks. Paw³a bêdzie o najtrudniejszych rozmowach i pytaniach. Bêdzie o Kacprze, czterolatku. Po chemiach, szpitalach, poprawach, w koùcu poczu³ siê naprawdê dobrze. I wypisali go do domu na przepustkê. Fajnie by³o. Kacper bawi³ siê, jak chcia³, skaka³ po pokoju. Ojciec, rozbawiony, zada³ ulubione pytanie: "No, Kacper, a kim ty zostaniesz, jak doroœniesz"? Wiedzia³, co us³yszy, bo Kacper zawsze odpowiada³: "Dzidziusiem". Tym razem na chwilê przystan¹³, z³o¿y³ rêce na krzy¿ i powiedzia³ spokojnie: "No jak to, kim bêdê? Za kilka dni bêdê pochowany w grobie". I wróci³ do zabawy. Kilka dni potem powiedzia³ ojcu: "Nie martw siê, wszystko bêdzie dobrze. Tylko trzeba bardzo kochaÌ Pana Jezusa". Zmar³ na jego rêkach. Tata mówi, ¿e to Kacper przygotowa³ tatê, a nie tata Kacpra.

Czasem dziecko chce rozmawiaĂŚ, ale nie z tatÂą i nie z mamÂą. Czasem gada z ksiĂŞdzem, czasem z bratem. Bo jak powiedzieĂŚ ukochanej mamie, ktĂłra nie chce wyobraziĂŚ sobie, Âże mnie nie bĂŞdzie, Âże naprawdĂŞ siĂŞ rozstaniemy? Tak jest dobrze i nie moÂżna siĂŞ potem obwiniaĂŚ, i myÂśleĂŚ: "mnie nie zaufaÂł, nie chciaÂł rozmawiaĂŚ"... UfaÂł, ufaÂł, ale kochaÂł za bardzo...

I trzeba wiedzieĂŚ, kiedy rozmowĂŞ przerwaĂŚ. Ks. PaweÂł pamiĂŞta Adasia, 5-latka, ktĂłry tylko raz zapytaÂł, jak to bĂŞdzie. I raz mu mama odpowiedziaÂła, Âże "przyleci piĂŞkny ptak po ciebie i bĂŞdziesz razem z babciÂą i dziadkiem czekaÂł na nas". Gdy choroba postĂŞpowaÂła, a mama chciaÂła synka lepiej przygotowaĂŚ, chÂłopiec zawsze rozmowĂŞ ucinaÂł. Tylko przed samÂą ÂśmierciÂą odezwaÂł siĂŞ niepytany: "ByÂł u mnie Pan Jezus. PowiedziaÂł, Âże bĂŞdzie dobrze".

O rodzicielskiej drodze

W ksi¹¿ce ks. Paw³a bêdzie te¿ rozdzia³ o rodzicach. O ³zach, niedowierzaniu, rozpaczy. O braku nadziei przeplataj¹cym siê z ¿arliw¹ modlitw¹ o cud. Ks. Pawe³ widzia³ rodziców buntowników, co wykrzyczeli Panu Bogu, co to On w³aœciwie wyprawia! Widzia³ i takich, co krzyczeli, ¿e gdyby istnia³, nie by³oby dzieciêcej onkologii. Dobrze, ¿e krzyczeli. Czasem ci, co nie krzycz¹, co tak bardzo wierz¹, ¿e boj¹ siê buntowaÌ, maj¹ trudniej. Bo bunt to element prze¿ywania ¿a³oby. Jest wa¿ny.

Ks. Pawe³ widzia³ te¿ rodziców, którzy stoj¹c przy ³ó¿ku dziecka, od rana do nocy zagrzewali do "walki". "Ty walcz! Dla nas! Ty siê nie poddawaj!". Tak by³o z Marzen¹, 13-latk¹. Rodzice "walczyli" z ni¹ i za ni¹ nawet wtedy, gdy trwa³a agonia. P³ytki oddech, przytomna, nieprzytomna. Odchodzi³a, a mama nad jej ³ó¿kiem krzycza³a: "nie wolno ci!". Marzena wiêc wraca³a i nadal "walczy³a": parametry nadludzkim wysi³kiem wyrównywa³y siê. I tak cztery razy. W koùcu, po rozmowach z lekarzami, mama pozwoli³a jej odejœÌ. Dziewczynka, umêczona poczwórnie, umar³a.

Karolina, 14-letnia jedynaczka, ktĂłrej rodzice zawsze dawali wszystko, a nie mogli daĂŚ zdrowia, kiedyÂś zrobiÂła ks. PawÂłowi prezent: takÂą ÂśmiesznÂą szpitalnÂą rybkĂŞ z wenflonĂłw. "Powiedz im, Âże gdy bĂŞdĂŞ umieraÂła, nie chcĂŞ respiratora" – poprosiÂła. DomyÂślaÂła siĂŞ. Gdy byÂła juÂż nieprzytomna, tata caÂły czas szeptaÂł: "Nie rĂłb nam tego, nie zostawiaj nas"! WiĂŞc ks. PaweÂł musiaÂł w koĂącu zapytaĂŚ: "JesteÂście w stanie wypeÂłniĂŚ ostatniÂą wolĂŞ cĂłrki"? Ojciec miotaÂł siĂŞ, wchodziÂł na salĂŞ, wracaÂł, wchodziÂł. "JeÂśli chcesz, moÂżesz odejœÌ" – powiedziaÂł w koĂącu. Karolina czekaÂła na te sÂłowa. UmarÂła kilka minut potem.

O umieraniu w swoim pokoju

Gdy trzeba zakoĂączyĂŚ leczenie, rodzice czasem bojÂą siĂŞ jechaĂŚ do domu. ProszÂą kapelana: "BÂądÂź z nami. Boimy, siĂŞ. Nie wiemy, co moÂżemy robiĂŚ". A w domu moÂżna wszystko. We wÂłasnym ³ó¿ku, wÂśrĂłd misiĂłw i klockĂłw. Gdy trzeba, po krĂłtkim telefonie, przyjedzie lekarz, pielĂŞgniarka jest codziennie. Gdy jest lepiej – moÂżna pograĂŚ na komputerze, powygÂłupiaĂŚ siĂŞ, a gdy gorzej – przytuliĂŚ siĂŞ do mamy. A gdy przyjdzie moment najwaÂżniejszy w Âżyciu, moÂżna dziecko wzi¹Ì na rĂŞce. Na poÂżegnanie zaÂśpiewaĂŚ koÂłysankĂŞ. I razem siĂŞ uciszyĂŚ... Potem zapala siĂŞ gromnicĂŞ, pÂłacze i modli, jak dÂługo potrzeba. W domu moÂżna teÂż samodzielnie zaopiekowaĂŚ siĂŞ dzieckiem. Ostatni raz umyĂŚ, tak jak siĂŞ myÂło od niemowlaka. I ubraĂŚ – tak jak siĂŞ dziecko ubieraÂło. JeÂśli Kasia uwielbiaÂła sukniĂŞ wró¿kowo-ró¿owÂą, to trzeba ubraĂŚ jÂą w koronki i zaÂłoÂżyĂŚ koronĂŞ maÂłej krĂłlewnie. A potem wzi¹Ì znĂłw na rĂŞce i opÂłakaĂŚ. Taka pieta.

Rodzice wk³adaj¹ do trumny misie, ksi¹¿ki, ukochane dzieciêce skarby. Domykaj¹ po¿egnanie.

O rodzicielskiej ÂżaÂłobie i ludzkich reakcjach

Potem jest gÂłucha cisza i niewyobraÂżalna tĂŞsknota. I cmentarz. Kilka razy dziennie. Trzeba wtedy wzi¹Ì rodzicĂłw na rozmowĂŞ. SÂłuchaĂŚ albo pÂłakaĂŚ razem. PowiedzieĂŚ: "Jestem z wami. Nie spieszcie siĂŞ, macie czas". ZaprosiĂŚ na grupĂŞ wsparcia – dla takich jak oni, osieroconych rodzicĂłw. UsÂłyszÂą tam: "Wiemy, co czujesz". W tamtych ustach nie zabrzmi to Âśmiesznie, jak w ustach sÂąsiadki. ÂŻyczliwej przecieÂż.

Gorzej jest, gdy sÂąsiadki unikajÂą "tematu". To tak, jakby Marzeny, Jasia, Kacpra nigdy nie byÂło. Najstraszniejsze jest zdanie: "Nie pÂłacz, mÂłoda jesteÂś, bĂŞdziesz mieĂŚ jeszcze dzieci". Jakie dzieci? Moje dziecko umarÂło! KochaÂłam je, nosiÂłam. ZapomnieliÂście?

Jeœli ksi¹¿ka powstanie, ks. Pawe³ koniecznie te¿ napisze, ¿eby pozwoliÌ rodzicom p³akaÌ i daÌ czas na prze¿ycie wszystkich etapów ¿a³oby. I ¿e mo¿na p³akaÌ razem z nimi.

O maÂłych ÂświĂŞtych obcowaniu

Ania miaÂła 10 lat, byÂła pogodna i radosna. W szpitalnej sali zawsze miaÂła wielu goÂści. KtĂłregoÂś wieczoru opowiadaÂła mamie, co siĂŞ u niej, przez caÂły dzieĂą, na oddziale dziaÂło. "Byli u mnie pani nauczycielka, a potem wujek Janek. A potem przyszÂła Joasia i powiedziaÂła, Âże jeszcze po mnie przyjdzie". Tyle Âże Joasia od kilku dni nie ÂżyÂła, a Ania o tym nie wiedziaÂła. Joasia przyszÂła po AniĂŞ kilka dni póŸniej... Takie maÂłych ÂświĂŞtych obcowanie, w ktĂłre my – wierzÂący racjonaliÂści – nie wierzymy.

Jeœli powstanie ksi¹¿ka, bêd¹ w niej te¿ SMS-y od Anety. Aneta pisa³a do ks. Paw³a czêsto: "przyjdŸ pogadaÌ". Na jednym ze spotkaù poprosi³a o kazanie na jej pogrzebie. ¯eby powiedzia³, ¿e wszyscy, którzy j¹ otaczali, to tacy ziemscy anio³owie. ¯e Pan Bóg jest wielki i ¿e ona wcale nie "przegra³a". Aneta sama wybra³a pieœni na pogrzeb. I poprosi³a o "Gloriê" Starego Dobrego Ma³¿eùstwa. Chcia³a, ¿eby "wszyscy byli ubrani na bia³o". Potem napisa³a do nich SMS-a: "Jeœli dostajesz tego SMS-a, to ju¿ mnie nie ma. Ale dostajesz go w³aœnie ty, bo to ty mnie wspiera³eœ, by³eœ moim oparciem, nadziej¹. Teraz ju¿ nie czujê ludzkich uczuÌ. Pozosta³a mi³oœÌ". SMS-a wys³a³a mama.

ArtykuÂł pochodzi stÂąd:
http://wiadomosci.onet.pl/1582463,240,1,kioskart.html

PrzecieÂż to kÂłamstwo. JeÂżeli chcecie to mogĂŞ tutaj wypisaĂŚ bardzo dÂługa listĂŞ dziaÂłaĂą ktĂłre czy to komuÂś siĂŞ podoba czy tez nie musimy uznaĂŚ za dobre uczynki. To, Âże czasami spotykamy siĂŞ z fanatyzmem religijnym wiedziaÂłem, ale od pewnego czasu spotykam siĂŞ z przejawami fanatyzmu antyreligijnego, szczegĂłlnie antykatolickiego.

Nawet gdybyÂśmy napisali kÂłamliwe "absolutnie nic" najwiĂŞkszÂą z moÂżliwych czcionkÂą, najbardziej krzykliwym z kolorĂłw nie wymoÂże to na rzeczywistoÂści i nie wpÂłynie na to, Âże w baaaardzo wielu przypadkach KK moÂżemy pochwalaĂŚ za ich czyny i zachowania.
Czy takie puste [bo niczym nie poparte] pokrzykiwania coœ zmieni¹? Nic, nic nie zmieni¹, nie odwróc¹ dokonanych czynów. Czy takie wyra¿anie emocji nie jest niczym innym jak przejawem bezsilnoœci? Nie wiem jak Wy, ale mnie osobiœcie cieszy gdy osoby/organizacje o których nie mam zbytnio pochlebnego zdania dokonuj¹ czynów dobrych, zas³uguj¹cych na pochwa³ê. Wtedy rodzi siê/umacnia nadzieja, ¿e w koùcu zmieni¹ siê na lepsze ku ogólnemu dobru.

Postawa 718 jest fanatyczna i zarazem ÂżenujÂąca. MĂłgÂłbym w tym momencie bez jakiegokolwiek wysiÂłku udowodniĂŚ konkretnymi przykÂładami, Âże powyÂższe sÂłowa, wykrzyczane z takÂą butÂą sÂą najzwyczajniejszym kÂłamstwem i oszczerstwem. A nastĂŞpnie wymagaĂŚ aby 718 wycofaÂł siĂŞ z tego a modzi/admini go odpowiednio pouczyli. Mam jednak nadziejĂŞ, Âże w koĂącu i on zrozumie i zamiast kÂłamliwie pisaĂŚ i nienawidziĂŚ opamiĂŞta siĂŞ i przejrzy na oczy, Âże zacznie zachowywaĂŚ siĂŞ co najmniej przyzwoicie i uczciwie.

to raczej ty masz artqu zrozumieĂŚ, Âże TO forum to nie miejsce dla ciebie i twoich chorych indoktrynacji czego powyÂższy post jest dobrym przykÂładem!

718'

Nie rozumiem dlaczego to forum miaÂłoby byĂŚ nie dla mnie? Nie zauwazyÂłem aby podklegaÂło jakims ograniczeniom i podziaÂłom -na szczeÂście, bo historia pokazuje jak tego typu podziaÂły, na godnych i niegodnych koĂączyÂły siĂŞ.
Nie rozumiem równie¿ dlaczego to co napisa³em mia³oby byÌ jak¹œ "chor¹ indoktrynacj¹". Czy mo¿esz wskazaÌ konkretnie w którym miejscu? Czy mo¿esz wskazaÌ które to z moich s³ów mo¿na uznaÌ za k³amliwe? To co napisa³em jest po prostu prawd¹, byÌ mo¿e dla Ciebie bardzo niewygodn¹ bior¹c pod uwagê nienawiœÌ jak¹ zioniesz pod k¹tem KK.
Ty napisa³eœ w ramach komentarza "absolutnie nic", natomiast ja pozwoli³em sobie zanegowaÌ tak¹ opinie, nawet dobitniej okreœliÌ mianem k³amstwa. Na ¿yczenie potrafiê to bez problemu udowodniÌ - pierwszy z brzegu Caritas - czy¿ dziêki niemu wiele osób/dzieci mo¿e zjeœÌ ciep³y posi³ek, ubraÌ siê? Czy¿ to nie jest dobry i pozytywny uczynek? Oczywiscie ¿e jest. W mojej parafii prowadzona jest d³ugofalowa akcja w ramach której niezamo¿ne/biedne rodziny mog¹ przyjœÌ i otrzymaÌ ¿ywnoœÌ [m¹ka, cukier, olej, makarony...], zaznaczê, ¿e jednoczeœnie nie s³ysza³em aby ksi¹dz ¿ada³ czy proponowa³ dostarczanie tej zywnoœci przez zamoznych/chêtnych parafian. Co roku w okresie Bo¿ego Narodzenia organizowany jest "Miko³aj" dla ubogich dzieci. Prowadzony jest równie¿ klub sportowy, pikniki rodzinne integruj¹ce mieszkaùców gminy - wstêp wolny dla wszystkich. Jak rozumiem to dla Ciebie jest "absolutnie nic"...

Jak widzisz ju¿ tymi przyk³adami udowodni³em, ¿e Twoje twierdzenie jest k³amstwem. Dlatego proszê o modyfikacjê Twojego postu #22 ze wzglêdu na jego k³amliwoœÌ.

UDOWADNIASZ DOBITNIE, ÂŻE JESTEÂŚ OBROÑCÂĄ KK!!! DOWÓD POWYÂŻEJ  >:D

i kto jest KÂŁAMCÂĄ? TY!

718'

Dlaczego nazywasz mnie k³amc¹? Czy kiedykolwiek na forum twierdzi³em, ¿e jestem przeciwnikiem KK? Nie, mo¿na powiedzieÌ ¿e jestem w³aœnie zwolennikiem, z w miarê realnym os¹dem zachowania KK. S¹ pewne rzeczy w KK które bardzo mi siê podobaj¹, s¹ równie¿ - niestety, nad czym ubolewam - pewne patologie i to nie na poziomie doktrynalnym lecz wykonawczym - ludzkim. KK tworz¹ ¿ywi ludzie, z krwi i koœci, z ró¿nymi charakterami i usposobieniami i jak to ludzie s¹ czasami u³omni w swoim zachowaniu. Tego nigdy nie negowa³em. WyraŸnie stwierdza³em równie¿, ¿e jest wiele do zrobienia w KK, ¿e wymaga pewnego oczyszczenia. Jestem za rzeczywistym przedstawianiem danej sprawy, KK tak¿e.
WiĂŞc, tak jestem obroĂącÂą KK w tym co dobre i pozytywne i zarazem przeciwnikiem patologii. Tak byÂło od zawsze, wiĂŞc naprawdĂŞ nie rozumiem skÂąd pomysÂł z nazwaniem mnie kÂłamcÂą.

Smutne jest to, Âże krzykliwie rzucasz tylko epitetami i bezpodstawymi zarzutami zamiast rozmawiaĂŚ merytorycznie, poprzeĂŚ swoje opinie argumentami, a w przypadku oskarÂżeĂą - dowodami. Nie zgodziÂłem siĂŞ z Twoim stwierdzeniem, wiĂŞc grzecznie napisaÂłem dlaczego, dodatkowo poparÂłem to dowodami. Dlaczego nie jesteÂś w stanie zrewanÂżowaĂŚ siĂŞ tym samym? MyÂślisz, Âże argumenty moÂżna zastÂąpiĂŚ krzykiem? ÂŻe ktoÂś przestraszy siĂŞ go i ucieknie? Nie wydaje mi siĂŞ.
 
Szkoda, ¿e nie wiadaÌ abyœ wyci¹ga³ wnioski z w³asnych b³êdów i potkniêÌ - tyle razy ju¿ udowadniano Ci, ¿e rzucane oskar¿enia s¹ bezpodstawne i krzywdz¹ce - ostatnio w zesz³ym tygodniu.
Nie wiem jak dla innych ale dla mnie podstawowym warunkiem koniecznym do rozwoju/doskonalenia siĂŞ jest uzmysÂłowienie sobie wÂłasnych sÂłabostek i wad/brakĂłw, a nastĂŞpnie mozolna ich eliminacja. Bez tego rozwĂłj jest uÂłudÂą.

ma³o wiesz o moim rozwoju, oddzielam FORUM od ¯YCIE - to siê nie ³¹czy raczej, na forum jest matrix a w ¿yciu real - tak to widzê...

mĂłwiÂłeÂś, Âże nie jesteÂś jakimÂś szczegĂłlnym obroĂącÂą KK a tymczasem bronisz wszĂŞdzie i sÂądzĂŞ, Âże jest to bezmyÂślne trochĂŞ - stÂąd nazwaÂłem rzeczy po imieniu, czyli kÂłamstwo...

718'

KapÂłanie, wydaje mi siĂŞ, Âże mimo wielu upomnieĂą, nadal nie potrafisz z Artkiem rozmawiaĂŚ merytorycznie. WidzĂŞ, Âże on siĂŞ stara, Tobie wystarczyÂło w celach chyba prowokacyjnych napisaĂŚ "absolutnie nic". I ok - Twoja opinia... Po niej Arteq wyraziÂł wÂłasnÂą, tyle, Âże popartÂą argumentami. Z tym juÂż nie potrafisz siĂŞ zmierzyĂŚ? Nie potrafisz byĂŚ odpowiedzialny za wÂłasne sÂłowa?

Mimo, ¿e nie jestem katoliczk¹, to nie sposób nie zauwa¿yÌ, ¿e koœcio³y robi¹ wiele dobrego dla ludzi. Daj¹ ubogim jedzenie, zapewniaj¹ schronienie samotnym matkom, opiekê lekarsk¹, szko³ê dla dzieci. Wyci¹gaj¹ rêkê do tych, których ¿ycie nie potoczy³o siê po ich myœli. Mimo tego, ¿e do koœcio³a nie chodzê, to wiem ile ten budynek i ksiê¿a znacz¹ dla innych, dla moich s¹siadów, dla moich znajomych, rodziny...

Postaraj siê zrozumieÌ, ¿e to nie temat o Tobie... Je¿eli nie masz "absolutnie nic" do powiedzenia oprócz "absolutnie nic", to po co w ogóle siê wypowiadaÌ? Uwa¿am, ¿e to Ty zaogniasz spór z Artkiem... Kompletnie bezsensowny spór, za który oboje zostaliœcie ju¿ ukarani. Zmieni³eœ siê - tak ludzie mówili... Ale to nie problem zmieniÌ siê w w stosunku do ludzi, wobec których nastawiony jesteœ neutralnie. Sztuk¹ jest zmieniÌ siê w stosunku do tych, których nie rozumiesz, spróbowaÌ z nimi zacz¹Ì rozmawiaÌ, niekoniecznie od razu o najbardziej spornych tematach... Mo¿e byœcie znaleŸli nawet coœ, co Was ³¹czy. W kó³ko biegacie z tym, co dzieli, czyli z wiar¹ Artka i nie wiem, co to ma daÌ, bo ani Arteq dziêki Tobie nie odejdzie z koœcio³a, ani Ty pod jego wp³ywem tam nie pójdziesz.

Hmmm...

coÂś Âźle janneth u Ciebie z czytaniem widzĂŞ, do powiedzenia mam BARDZO DUÂŻO a napisaÂłem, Âże ABSOLUTNIE NIC dobrego nie robi KoÂśció³ - to byÂła odpowiedÂź dla inteligentnych, a dotyczyÂła tematu wÂątku  ;D

ÂżyczĂŞ artqowi Âżeby odnalazÂł swojego Graala ale w KoÂściele Katolickim tego nie dokona, tego jestem pewien na 718 procent bo KK jest przeciwko temu od stuleci i W JAKIEJKOLWIEK postaci uwaÂża za herezjĂŞ!


718'

Kap³anie, u mnie z czytaniem œwietnie, nawet okularów nie potrzebujê. W tym temacie od poprzedniej strony nie powiedzia³eœ wiele... Nie sposób siê chyba z tym nie zgodziÌ. Zamiast koùczyÌ wypowiedŸ na olbrzymim "absolutnie nic", mog³eœ dopisaÌ, czemu niczym nazywasz pomoc humanitarn¹. Arteq zwróci³ uwagê i wymieni³ tylko kilka dzia³aù koœcio³a, które maj¹ nieœÌ pomoc potrzebuj¹cym, a które Ty nazywasz niczym. Mam nadziejê, ¿e robisz w swoim ¿yciu przynajmniej 1% tego, co robi koœció³, a co Ty uwa¿asz za bezwartoœciowe. ¯e pomagasz bezdomnym, karmisz g³odnych, dajesz schronienie samotnym matkom z dzieÌmi. Je¿eli nie staÌ Ciê na tak¹ pomoc, to w³aœnie Ty nie robisz "absolutnie nic". Zajmuj¹c siê w³asnym rozwojem (sob¹) myœlisz, ¿e robisz wiele... I mo¿e robisz, ale tylko dla siebie. Bo w moim mniemaniu dostrzegasz wy³¹cznie czubek w³asnego nosa (i ja tego nie ganiê, znam takich ludzi i je¿eli osi¹gaj¹ w ¿yciu dziêki takiej postawie sukcesy, to ich nawet podziwiam). Nie neguj tego, ¿e koœció³ pomaga ludziom, bo robi coœ wiêcej ni¿ Ty sam mo¿esz zdzia³aÌ dla innych. Mo¿esz mówiÌ Ÿle o koœciele, wypominaÌ mordy i okrucieùstwa, wskazywaÌ na nieodpowiednie a czasem nawet pod³e zachowanie niektórych g³ów œwieckich. Ani ja ani Arteq tego Ci nie zabronimy i nie powiemy, ¿e k³amiesz. Bo tak nie jest. Arteq sam podkreœli³, ¿e ksiê¿a to te¿ tylko ludzie i te¿ jak ludzie ulegaj¹ pokusom.
Nie negujemy prawdy. Ty teÂż jej nie neguj... Chyba, Âże w pojedynkĂŞ uwaÂżasz, Âże Twoje poczynania wiĂŞcej znaczÂą niÂż poczynania koÂścioÂła i dlatego oÂśmielasz siĂŞ je nazywaĂŚ niczym.


PS. Zapomnia³am coœ napisaÌ. Tobie i wielu tutaj osobom Darek da³ wotum zaufania. Wyzerowa³ ujemne punkty w myœl zasady, ¿e ka¿dy z nas mo¿e siê zmieniÌ. Myœlê, ¿e Koœció³ to te¿ podmiot, który mo¿e ulec zmianom. Mo¿e i jemu warto daÌ wilczy bilet, hm?

oddzielam KO¦CIÓ£ od caritasów itp - ¿eby to by³o jasne, ja mówiê o praniu mózgów a nie o warstwie humanitarnej!

tak, nadal uwaÂżam, Âże NIE ROBI NIC DOBREGO, bo to "dobrego" przykrywa 90 procent zÂłego!!!

tyle...

warto, czekam TYLKO AÂŻ UPADNIE Z WIELKIM HUKIEM! to tzw. one way ticket jest  >:D

718'

A czy Twoje dobre uczynki wynagradzajÂą w 100% zÂłe?

nie ja to bĂŞdĂŞ oceniaĂŚ, bĂłg teÂż nie! ale ocenione zostanie...

uwaÂżam skromnie mĂłwiÂąc, Âże raczej TAK, bo czym jest uÂżeranie siĂŞ z forumowiczem jeÂśli ma siĂŞ aspiracjĂŞ aby pomĂłc LUDZKOÂŚCI

a to juÂż siĂŞ zaczĂŞÂło...

718'

Caritas to te¿ KRK, pewna jego czêœÌ. Równie dobrze mo¿na "oddzielaÌ" drogówkê od Policji.
Pozytywy w dziaÂłalnoÂści KK to nie tylko Caritas - czego prĂłbkĂŞ opisaÂłem w poprzednich postach.

SkÂąd taki fanatyczny, bezsensowny i kÂłamliwy w wydÂźwiĂŞku opĂłr? Czy naprawdĂŞ rozumiesz znaczenie okreÂślenia "nic" czy tez "absolutnie nic"? Teraz stosujesz jakieÂś dziwne tÂłumaczenia w stylu "mĂłwiÂłem o warstwie..." PrzecieÂż stwierdzenie "absolutnie nic" dotyczy kaÂżdej z wartw, czĂŞÂści, elementĂłw skÂładowych.

Nie oczekujĂŞ, Âże 718 polubisz KK, ale oczekujĂŞ minimum przyzwoitoÂści w ocenie jego dziaÂłaĂą.

Czy¿ to nie jest przerost formy nad treœci¹? Czy uwa¿asz, ¿e wieczne ubli¿anie Artkowi na forum znanym garstce ludzi zmieni oblicze ludzkoœci b¹dŸ bieg wydarzeù? Czy myœlisz, ¿e to sprawi, ¿e koœció³ upadnie?
Zrozum, Âże to bezowocne. RĂłwnie dobrze mĂłgÂłbyÂś jednym mÂłotkiem prĂłbowaĂŚ burzyĂŚ drapacz chmur. PrĂŞdzej Ty siĂŞ wykoĂączysz, niÂż on upadnie.

ok, oboje b³êdnie zrozumieliœcie to co napisa³em - spróbujê JESZCZE RAZ:

ABSOLUTNIE NIC bo wiĂŞcej JA widzĂŞ zÂłego i jeÂśli byÂło coÂś dobrego to przykrywa to co wg. MNIE jest negatywne i niefajne, jaÂśniej?


718'

Myœlê Kap³anie, ¿e swoim wyjaœnieniem nie napisa³eœ nic, czego ja bym nie ujê³a w moich powy¿szych wypowiedziach. Nie mówisz ju¿ teraz, ¿e Koœció³ nie robi absolutnie nic, mówisz ¿e robi ale ¿e nie rekompensuje to krzywd, jakie Twoim zdaniem wyrz¹dzi³ ludziom. Czyli jednak Twój post napisany tak wielkimi literami, ¿e nie sposób nie dostrzec go w morzu merytorycznej rozmowy tutaj, nie jest do koùca umyœlnie sformu³owany. I o tym tutaj w³aœnie dyskutujemy. Koœció³ robi i to du¿o, a czy dla nas jest to adekwatne do wyrz¹dzonych przez niego krzywd czy nie, to ju¿ nasza indywidualna ocena.

ok. posta usun¹³em, nie mam si³y tego wyjaœniÌ ale podtrzymujê to w MOIM rozumieniu, NIC to dla mnie gdy suma minusów przewy¿sza znacznie plusy - czyli w matematyce tzw. ZERO :)

KO¦CIÓ£ JEST NA MINUSIE WED£UG MNIE


718'

Przecie¿ to bezsensowne i pokrêtne t³umaczyÌ siê, ¿e wed³ug mnie dane s³owo ma dla mnie pewne znaczenie - sprzeczne z oficjalnym. Dla mnie œwiadczy to o braku elementarnej umiejetnoœci wyra¿ania siê lub chêci unikniêcia odpowiedzialnoœci za napisane/wypowiedziane s³owa. Po to ka¿dy jêzyk ma szeroki zakres s³owinctwa [w tym synonimy] aby precyzyjnie siê wyra¿aÌ. Nie musimy uzywaÌ s³ów których znaczenie nie jest dla nas znane. Je¿eli ju¿ bardzo chcemy to proponujê siêgaÌ jednak po s³ownik i u¿ywaÌ prawdziwego znaczenia danego s³owa, a nie wedle w³asnego "widzi mi siê". To zaoszczêdzi "nieporozumieù".
Chocia¿ dziwi mnie, ¿e trudnoœci nastrêczaj¹ tak proste s³owa jak "absolutnie nic", szczególnie dla osoby która za swoj¹ bardzo mocn¹ stronê uwa¿a znajomoœÌ znaczenia s³ów...

Jestem ciekawy dla kogo domieszka za³ó¿my 10% danego sk³adnika w ca³oœci jest równozanczna z tym, ¿e "absolutnie nic" nie wnosi do ca³oœci.

edit:
To nie ma nic wspĂłlnego z matematyka. W matematyce gdy suma wartoÂści ujemnych przekracza wartoÂści dodatnie w wyniku dodawania otrzymujemy wynik ujemny a nie 0. Zero otrzymujemy gdy dla tej samej wartoÂści bezwzglĂŞdnej, liczba/suma "plusĂłw" i "minusĂłw" jest rĂłwna.

ponawiam apel aby w wypowiedziach stosowaÌ rzeczywiste/ogólnie przyjête znaczenia s³ów, zwrotów.

nigdy nie bêdê MY¦LEÆ tak jak wiêkszo¶æ ale ta mniejszo¶æ i dlatego siê nie dogadamy! dla mnie s³owa maj± ca³kowicie inny sens, CA£KOWICIE...

718'

Mam tu dziwne raporty. Jak ktoÂś twierdzi, Âże ktoÂś coÂś komuÂś udowodniÂł, to niech po prostu tak zostanie i Âżyje z tym, Âże ktoÂś inny nie chce o tym sÂłyszeĂŚ. Moim zadaniem nie jest zmuszanie kogokolwiek do czyichkolwiek racji. Jak ktoÂś chce pozostaĂŚ "gÂłupi", to regulamin ani ja mu tego zabroniĂŚ nie moÂżemy.

dziwne sÂłowa jak na moderatora! obraÂżasz mnie czy artqa, a moÂże obu naraz  ???


718'

No to mo¿e po prostu wrzucê "g³upi" w cudzys³ów, bo nie mam zamiaru obra¿aÌ nikogo.

i tak intencje widaĂŚ i przesÂłanie tego co napisaÂłeÂś jest jasne ale jeÂśli chodzi o mnie, jestem gÂłupcem bo inaczej nie mĂłgÂłbym staĂŚ siĂŞ mÂądry w przyszÂłoÂści...

718'

Widzê, ¿e s¹ niejasne. Chodzi mi o to, ¿e jak ktoœ uwa¿a, ¿e ma racje i dla tego kogoœ druga osoba to g³upek, bo nie chce mu uwierzyÌ, to nie widzê sensu ci¹gn¹Ì to dalej, ale nie ma te¿ sensu nikogo przymuszaÌ do jego zdania jakiekolwiek by nie by³o. To nie czasy misjonarstwa. Dzisiaj ka¿dy mo¿e sobie uwa¿aÌ co chce, choÌby to by³o totalnie bez sensu, to ma do tego prawo i zazwyczaj nie ma sensu siê z nim wyk³ócaÌ. Nie oceniam tu nikogo tylko patrzê z perspektywy osoby trzeciej.

a jako ciekawostkê napiszê, ¿e nie uwa¿am i¿ arteq jest g³upi - uwa¿am, ¿e nie wie co czyni i to nie jego wina ale liczy siê fakt jak dla mnie, jeœli Koœció³ robi Ÿle a arteq go broni to wtedy on tak¿e robi Ÿle, pod³¹cza siê pod ten strumieù...

a moÂże MERYTORYCZNA dyskusja bez przepychanek i obelg artqu, co Ty na to?

718'

odÂświeÂżam, minĂŞÂły 3 dni wiĂŞc nie edytujĂŞ :)

niechaj to bĂŞdzie mĂłj komentarz do tej dyskusji i tematu wÂątku - dlaczego NIE ROBI NIC DOBREGO WEDÂŁUG MNIE?

poniewaÂż:

(http://i2.demotywatory.pl/uploads/1257544263_by_psilocybelarvae23_500.jpg)


718'

dziwne... bo Kopernik ukoĂączyÂł w 1491 roku naukĂŞ w szkole parafialnej przy koÂściele Âśw. Jana w Toruniu, (w ktĂłrym to koÂściele byÂł rĂłwnieÂż ochrzczony). W tej szkole nauczyÂł siĂŞ Âłaciny, podstaw matematyki i astronomii a 10 stycznia 1503 do sprawowanych przez siebie funkcji koÂścielnych przydaÂł jeszcze scholasteriĂŞ wrocÂławskÂą Âśw. KrzyÂża. 31 maja 1503 roku w Ferrarze zostaÂł doktorem prawa kanonicznego.

WiĂŞc lepiej zanim siĂŞ palnie gÂłupotĂŞ po prostu sprawdziĂŚ :P

UbiegÂłeÂś mnie nieco. MiaÂłem zamiar jeszcze dodaĂŚ komentarz w formie pewnego cytatu, parafrazy:

718, a moÂże jeszcze powiesz, Âże Maria Curie-SkÂłodowska teÂż byÂła kobietÂą?"  :]

oj inteligenci, nie rozumiecie przekazu pozawerbalnego - po pierwsze to nie jest to moja praca a po drugie - TO JEST KOMENTARZ SYMBOLICZNY!

Koœció³ nie jest potrzebny do szczêœcia / osi¹gów

718'

Podpisa³eœ siê pod tym kola¿em, popieraj¹c jego przes³anie - fakt. Podpis pod kola¿em nosi trywialny b³¹d - fakt.
Wiêc daruj sobie teraz p³¹skie t³umaczenia w stylu "to nie moja praca...", "to przekaz pozawerbalny...".
Komentarz symboliczny? Lipny po prostu.

mam pytanie do wielce oÂświeconych : czy jeÂżeli KK nie wysyÂłaÂłby wypraw krzyÂżowych ÂżylibyÂśmy w zgodzie z islamem , czy nie uwaÂżacie Âże dzisiejsze religie sÂą uproszczeniem religii " przedchrystusowych "

ja uwa¿am a co do wypraw krzy¿owych, to jest pewien s³ynny cytat gdy rycerze szykuj± siê na wyjazd ju¿, pytaj± wielkiego inkwizytora "panie, ale sk±d mamy wiedzieæ kogo zabijaæ" na co pada s³ynna odpowied¼ "ZABIJAJCIE WSZYSTKICH! BÓG BÊDZIE WIEDZIA£ KTO DO NIEGO NALE¯Y"

i to tyle w tej kwestii raczej...

718'

i to wÂłaÂśnie jest urabianie ludzi przez religie

chyba UBIJANIE miaÂłeÂś na myÂśli  >:D


718'

wÂłaÂśnie Âże urabianie w swoje tandetne sztuczki typu : nawracajcie a jak siĂŞ bĂŞdÂą opieraĂŚ zabijcie niewiernych bo wierzÂą w innego boga

p.s a mo¿e znasz odpowiedz na drug¹ czêœÌ pytania

znam ale dla mnie to oczywiste jest! oczywiœcie, ¿e s¹, g³ównie pochodz¹ ze STARO¯YTNEGO EGIPTU...

718'

KoÂściuÂł jaki jest taki jest juÂż tego nie zmienimy ja ciesze siĂŞ ze "mĂłj ziomal" (mieszkam w Wadowicach) Karol WojtyÂła przeprosiÂł za wszystkie grzechy koÂścioÂła i za to mu chwaÂła

nie neguje postawy Karola WojtyÂły ale co z tego Âże on siĂŞ ukorzyÂł i przeprosiÂł a reszta dalej swoje , faktycznie byÂł " wielkim " czÂłowiekiem prowadziÂł to stado koÂścioÂła ale musiaÂł jak i oni przemilczeĂŚ pewne sprawy

jakie?

To nie jest temat o zachowaniu Artka, proszĂŞ powrĂłciĂŚ do rozmowy.

prowadziliÂśmy jÂą wÂłaÂśnie a TY nam brutalnie przerwaÂłaÂś - paradoksalnie TO JEST TEMAT O ZACHOWANIU ARTQA - zobacz temat i co pisaliÂśmy i porĂłwnaj z jego postawÂą janneth!

718'

WyraŸnie jest napisane, ¿e to jest temat o tym, co dobrego robi koœció³, a nie o tym, co z³ego robi Arteq. Usunê³am kilka postów, które by³y rozmow¹ u¿ytkowników na temat postawy, jak¹ reprezentuje Arteq. I czy siê to komuœ podoba, czy nie - by³ to offtop. Nie dalej ni¿ wczoraj pisa³am, ¿e rozmowy na temat co kto ma do kogo kierujemy na PW b¹dŸ zapraszamy adwersarza na chat room. Tam mo¿ecie pisaÌ co chcecie, ile chcecie i o czym chcecie. Nie zabraniam, a nawet namawiam. Tutaj nie ma na to miejsca, bo potem jest tak, ¿e by zrozumieÌ meritum omawianego tematu musimy przebijaÌ siê przez strony komentarzy nie na temat.

A odnoÂśnie prowokatorĂłw - moÂże i Arteq jest prowokatorem, ale kaÂżdy kto mu to zarzuca robi dokÂładnie to samo, bo prowokuje powstanie nowego offtopa, wzajemnie siĂŞ nakrĂŞcacie.

WracajÂąc do tematu, ponawiam pytanie - jakie konkretnie.
JeÂżeli znowu ma ktoÂś udzieliĂŚ "bÂłyskotliwej" odpowiedzi w stylu "duÂżo", "wiele" etc. to niech sobie od razu daruje [a potem sami lamentujecie Âże offy i silenie siĂŞ...]

SFAÂŁSZOWAÂŁ DWA TYSIÂĄCE LAT (!) HISTORII!!!

mam ju¿ konto premium na RapidShare wiêc wrzucê (w osobnym w±tku) DU¯O POLSKICH EBOOKÓW NA TEN TEMAT - poprzegl±dasz arteq nawet pobie¿nie to zrozumiesz O CZYM MY TU MÓWIMY...

718'

ProsiÂłem o konkrety odnoÂśnie WojtyÂły. Co jest niezrozumiaÂłe w tym zdaniu, sÂłowo "konkret"?

a np do czego faktycznie by³y wyprawy krzy¿owe , ilu ludzi wymordowa³ koœció³ w swej walce z niewiernymi przez 2000 lat

KRK zapewniÂł sobie wÂładze nad Âświatem na te 2 tys. lat, ale koniec jest bliski
http://www.zbawienie.com/tabela.htm

WojtyÂła zaprzeczaÂł wyprawom krzyÂżowym? ZaprzeczaÂł Âże byÂły ofiary? ZaprzeczaÂł np. inkwizycji?

Ewentualnie jakie wg. Ciebie byÂły prawdziwe cele wypraw?

nie chce siĂŞ z tobÂą spieraĂŚ artqu , wszyscy chyba wiedzÂą Âże chodziÂło o dobra materialne a nie nawrĂłcenie niewiernych i odzyskanie ziem " ÂświĂŞtych " , wiesz zapewne duÂżo o koÂściele i wiesz zapewne Âże jest bardzo pazerny

Jako autor wÂątku pozwolĂŞ sobie zauwaÂżyĂŚ, Âże istnieje juÂż kilka antykatolickich wÂątkĂłw ba tym forum.
Ten temat traktuje o pozytywnych cechach dziaÂłalnoÂści KoÂścioÂła. Jak ktoÂś ma jakieÂś uwagi itd to proszĂŞ je zapisywaĂŚ w tego celu przeznaczonych tematach.

Frosk, nie chodzi o Âżadne sprzeczanie. StwierdziÂłeÂś, Âże JP2/WojtyÂła przemilczywaÂł pewne sprawy. Bez zÂłoÂśliwoÂści zapytaÂłem - jakie Twoim zdaniem [byÂłem ciekawy]. PodaÂłeÂś pewne przykÂłady - poprosiÂłem o uÂściÂślenie zadajÂąc pytania - proste i grzeczne. W odpowiedzi usÂłyszaÂłem "nie chcĂŞ siĂŞ sprzeczaĂŚ" - w miejsce rzetelnych argumentĂłw. Wychodzi na to, Âże byĂŚ moÂże stwierdzenie nie do koĂąca jest prawdziwe/nie byÂło przemyÂślane.

Co do WK - zostaÂły powoÂłane aby ochraniaĂŚ pielgrzymĂłw, utworzyĂŚ dla nich placĂłwki/miejsca odpoczynku. NastĂŞpnie nabrano ochoty - wedÂług mnie juÂż nagannie - aby moÂże przy okazji "dorobiĂŚ sobie" w postaci ÂłupĂłw. Tak jak dzisiaj wojska ONZ - z definicji wysyÂła siĂŞ je w celu ochrony, a ÂżoÂłnierze czasami dopuszczajÂą siĂŞ wystĂŞpkĂłw.

napisaÂłem Âże nie chce siĂŞ spieraĂŚ bo zawsze jeÂżeli chodzi o przedstawienie jakichÂś konkretĂłw z jednej czy drugiej strony dochodzi do sprzeczki sÂłownej gdzie obie strony koĂączÂą na wyzwiskach co niejednokrotnie moÂżna zauwaÂżyĂŚ na tym forum

Mamy wlasnie czas Adwentu i duzymi krokami zblizaja sie swieta Bozego Narodzenia. Pomyslalam sobie
jak Kosciol Katolicki w Polsce przygotowuje sie do tego swieta. Wiadomo ze w samym kosciele, liturgicznie, sa odprawiane msze swiete. Na religii napewno katecheci tez mamja w programie czas Adwentu i Boze narodzenie.Tak wiec dzieci beda dobrze poinformowane, beda napewno przygotowywac szopke , a potem
kolede. Chodzac po koledzie napewno ksieza widza rozne rodziny, rodziny ktore zyja w biedzie, nieszczesciu, chorobie. Mysle ze kosciol zna swoich wiernych, jaka pomoc w tym czasie szykuje dla naprawde
potrzebujacych. Czy wierni tez biora udzial w takiej pomocy. Prosze piszcie co widzicie, jak aktywny jest
wasz kosciol w kierunku potrzebujacych. W Polsce sa tez inne wyznania, prosze pisac tez na temat pomocy z
innych wyznan. Rafaela.

To juÂż chyba powinno byĂŚ tematem innego watku.  ;)

MoÂżemy zaÂłoÂżymy temat jak uduchowieni ezoterycy z tego forum pomagajÂą ludziom na co dzieĂą? MyÂślĂŞ Âże co niektĂłrzy mieliby siĂŞ czym "pochwaliĂŚ"...

Val Dee, wspanialy pomysl z tym nowym tematem. Kto zalozy ten temat, moze Ty ,bo to twoj pomysl.
Pozdrawiam Rafaela.

Rafaelo, napiszê jak jest w mojej parafii. Organizowane s¹ paczki dla ubogich rodzi - w specjalnej wersji na Œwiêta [standardowo jest to akcja ci¹g³a ca³oroczna - potrzebuj¹ce rodziny mog¹ pobieraÌ z plebanii trwa³¹ ¿ywnoœÌ - m¹ka, olej, cukier, makaron, p³atki, mleko w proszku etc.]. Co niedzielê jest apel zarówno w imieniu ksiê¿y jak i opieki spo³ecznej aby informowaÌ o ludziach potrzebuj¹cych i samotnych - takich którzy sami byÌ mo¿e nie s¹ w stanie sami odebraÌ i nale¿a³oby im tak¹ pomoc dowieŸÌ.
Jest takÂże zbiĂłrka odzieÂży. DziaÂła przyparafialne stowarzyszenie AA oraz rodzin AA - zapewniana jest pomoc psychologa oraz materialna.
Ponadto - ale tutaj ju¿ chyba nie podpada pod pomoc - organizowane s¹ kólka zainteresowaù oraz dzia³¹ sportowy klub przyparafialny, cyklicznie organizowane s¹ pikniki rodzinne.

CaÂły szkopuÂł polega na tym, Âże w pojĂŞciu najbardziej ezoterycznym tzw. dobro/zÂło jest pojĂŞciem bardzo wzglĂŞdnym, a czĂŞsto nawet nie istniejÂącym…

Druga trudnoœÌ polega na tym, iÂż prawdziwi altruiÂści/ezoterycy lubiÂą dziaÂłaĂŚ bez rozgÂłosu…

Po trzecie, to czasami lepiej daĂŚ czÂłowiekowi prostÂą wĂŞdkĂŞ, niÂż nawet najbardziej „dorodnÂą” rybĂŞ…

Tak, to przyjemnie sie czyta, jest to dobry czas pobudzic ludzi do zorientowania sie komu trzeba naprawde pomodz. Ja slyszalam juz tez o przykoscielnych zorganizowanych pomocach. Czasy sa ciagle trudniejsze, napewno coraz wiecej jest ludzi naprawde w potrzebie. Dlatego apeluje jeszcze raz, obejzyjcie kochani swoje szafy, co nie potrzebujecie zaniescie na plebanie. Tam przyjda ludzie i wezma to co beda potrzebowali.
Jeli ktos zna rodziny, gdzie naprawde potrzebna jest pomoc, to mozna tez oddac, to czego juz nie potrzeba, lub sie ma za duzo. Mozna tez postawic kolo domu, ladnie poskladane zeczy w worku foliowym.
Smietnik jest miejscem , do ktorego nawet ten najbiedniejszy moze byc ze nie pojdzie. Ja kilkakrotnie
oddawalam zeczy po corce, innym ludziom potrzebujacym ktorzy mieli dziewczynke ze te zeczy pasowaly na nia, oddalam sugerujac ze moje dziecko juz wyroslo z tych zeczy. Nie wspominalam ze wiem ze sa w wielkiej
potrzebie. Mozna tez oddac zabawki, gry. Oddajac niepotrzebne zeczy, mozna komus sprawic ogromna radosc i pomoc. Pozdrawiam Rafaela.


Zigrin:
Po trzecie, to czasami lepiej daĂŚ czÂłowiekowi prostÂą wĂŞdkĂŞ, niÂż nawet najbardziej „dorodnÂą” rybĂŞ…

Idea jest bardzo dobra. Jednak czesto glowa rodziny jest tak zdezorientowana, ze sama nie wie co robi
na tym swiecie. Sobie zapewni zawsze nastepne piwo, ale dzieciom niestety nie zapewni ani chleba, ani butow zimowych czy plaszczyka nie wspominajac juz o zabawce. Dlatego apeluje do ludzi dobrego serca,
pamietajcie o ludziach biednych i nie majacych zadnej mozliwosci zmienic swojej sytuacjii- to sa najczesciej dzieci.

Masz rację Rafaelo wypada a nawet należy najpierw rozejrzeć wokół siebie, czasem tak nie wiele potrzeba aby pomóc, tez tak robiłam z  rzeczami dzieci.

U nas z  tego co się orientuję ( nie wiem wszystkiego  ) są sprzedawane świąteczne świece Caritasu, jest stołówka, są zbierane ubrania, słyszałam też że są organizowane paczki dla najbiedniejszych.

Pozdrawiam :)

ano, :"niech nie wie lewica, co czyni prawica"

Mialam nadzieje ze temat sie ladnie rozwinie, bo to wlasnie mamy bardzo interesujacy czas, kiedy to mozna
duzo dobrego na temat kosciola i wiernych powiedziec. A tu ani slychu, ani dychu. Na dodatek temat
prawdopodobnie przypruszyl bialutki puszysty snieg. No i tyle.

Ten brak opinii jest bardzo znaczÂący i teÂż niejako jest tutejszym wyrazem upadku nie tylko tematu, ale tego, co w treÂści tematu zawarte jest.

Ksi¹dz przy ³ó¿ku chorego

Czasami wystarczy wzi¹Ì chorego za rêkê i po prostu z nim byÌ. O tym, ¿e nie zawsze jest to proste, opowiadaj¹ kapelani szpitalni z wieloletnim doœwiadczeniem.

Kapelan w szpitalu odprawia msze, spowiada, daje komuniĂŞ. Robi to, co kaÂżdy inny ksiÂądz. Ale gdyby ograniczyÂł siĂŞ jedynie do obowiÂązkĂłw duszpasterskich, nie speÂłniÂłby swojej roli.

Kapelan musi byÌ tak¿e psychologiem. UmieÌ pocieszyÌ, podnieœÌ na duchu, czasem roz³adowaÌ napiêcie miêdzy chorym a jego rodzin¹. W trakcie rozmowy z lekarzami i pielêgniarkami bywa adwokatem chorego. Powinien pamiêtaÌ o prawach pacjentów i pilnowaÌ ich przestrzegania.

Ks. Arkadiusz Nowak, prowincjaÂł oo. kamilianĂłw - Zakonu PosÂługujÂącego Chorym, przyznaje: - Czasami jednak ksiĂŞÂża w ogĂłle nie rozmawiajÂą. OgraniczajÂą siĂŞ do rozdania komunii ÂświĂŞtej, ewentualnie zapytajÂą, czy ktoÂś chce siĂŞ wyspowiadaĂŚ. To oczywiÂście skrajny przykÂład, bo od kapelana oczekujemy, Âże bĂŞdzie wyjÂątkowym specjalistÂą w zakresie kontaktu z chorym czÂłowiekiem.

SÂą momenty, gdy ksiĂŞdzu pozostaje jedynie towarzyszenie umierajÂącemu i czuwajÂącej przy nim rodzinie. Z taktem i empatiÂą.

Ks. prof. Miros³aw Kalinowski, szef Katedry Opieki Spo³ecznej Paliatywnej i Hospicyjnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, opowiada tak¹ historiê: - Przy ³ó¿ku nieprzytomnego pacjenta s¹ jego ¿ona i nastoletni syn. Zagubieni. Ksi¹dz podpowiada: "Nie odpowiem, czy bliski was s³yszy. Musicie siê zachowywaÌ tak, jakby by³ z wami. Nie œpieszcie siê, to mo¿e byÌ wasze ostatnie spotkanie". Syn bierze ojca za rêkê, chory oddaje uœcisk d³oni. To trwa³o kilka, mo¿e kilkanaœcie minut. Wreszcie ch³opak chce wyci¹gn¹Ì swoj¹ d³où z rêki ojca - matka t³umaczy, ¿e musz¹ ju¿ iœÌ. Ten pacjent umar³ tej samej nocy.

Ks. prof. Kalinowski podkreÂśla: - Kapelan powinien delikatnie podpowiedzieĂŚ rodzinie chorego, jak majÂą siĂŞ z nim poÂżegnaĂŚ. Nie jest to jednak Âłatwe, bo nie lubimy czuĂŚ siĂŞ bezsilni.

Jeden kapelan na 400 ³ó¿ek

Na co skar¿¹ siê duchowni pracuj¹cy w szpitalach? Po pierwsze, ¿e jest ich za ma³o. To grzech niezawiniony, który jednak poci¹ga za sob¹ inny, powa¿niejszy - brak czasu dla pacjenta. Na ogó³ kapelan - na etacie szpitalnym - jest tylko jeden. Ma wspieraÌ kilkuset chorych. Jeœli szpital jest du¿y - duchownych jest dwóch, wyj¹tkowo trzech.

W diecezji lubelskiej (obejmuje czêœÌ województwa) jest ich 27. W Dzieciêcym Szpitalu Klinicznym w Lublinie ³ó¿ek jest 400, a kapelan jeden. Dwóch - na oko³o 900 ³ó¿ek - w lubelskim szpitalu przy ul. Jaczewskiego.

- Kapelan powinien tak naprawdê s³u¿yÌ swoj¹ pomoc¹ duszpastersk¹ przez ca³¹ dobê, ale jedna osoba nie jest w stanie temu sprostaÌ - podkreœla ks. Nowak, który od lat pomaga chorym na AIDS. - ObecnoœÌ kap³ana w szpitalu nie mo¿e ograniczyÌ siê do odprawienia porannej mszy i szybkiego przejœcia po salach, ¿eby móc wyjœÌ wczeœnie i zaj¹Ì siê innymi obowi¹zkami. Ksiê¿a musz¹ byÌ œwiadomi, ¿e szpital jest ich miejscem pracy.

- Idealne rozwiÂązanie byÂłoby wtedy, gdyby jeden ksiÂądz przypadaÂł najwyÂżej na 250 chorych. Krajowe Duszpasterstwo SÂłuÂżby Zdrowia od lat apeluje do kolejnych ministrĂłw zdrowia o odrĂŞbne rozporzÂądzenie, ktĂłre precyzyjnie uregulowaÂłoby zasady pracy kapelanĂłw w szpitalach. Bez efektĂłw - Âżali siĂŞ ks. Wojciech Iwanicki, archidiecezjalny duszpasterz sÂłuÂżby zdrowia w Lublinie.

To sÂłuÂżba nie dla kaÂżdego

Nie kaÂżdy ksiÂądz nadaje siĂŞ do pracy w szpitalu. - ZdarzajÂą siĂŞ osoby, ktĂłre nie powinny peÂłniĂŚ tej funkcji. I im szybciej siĂŞ o tym dowiedzÂą, tym lepiej. Kapelan, ktĂłry potrafi wspieraĂŚ umierajÂących, nie zdarza siĂŞ w kaÂżdym roczniku seminarium. To jest bardzo specyficzny charakter aktywnoÂści duszpasterskiej - mĂłwi ks. prof. Kalinowski.

Wszyscy kapelani zwracajÂą uwagĂŞ na znaczenie praktyk w szpitalach i hospicjach dla klerykĂłw. Po to, aby ci jak najszybciej sprawdzili swoje predyspozycje do pracy z chorymi. WybĂłr tej drogi zawsze musi byĂŚ przemyÂślany i caÂłkowicie dobrowolny.

Ks. Nowak: - Nadanie wÂłaÂściwej rangi kapelanom w strukturze sÂłuÂżby kapÂłaĂąskiej to zadanie dla biskupĂłw i przeÂłoÂżonych zakonĂłw. Niestety, do szpitala czasami kieruje siĂŞ tych, ktĂłrzy w innej posÂłudze siĂŞ nie sprawdzili.

W szpitalach jest trudno, w hospicjach jeszcze trudniej, szczególnie gdy umieraj¹ dzieci. - Do tej s³u¿by potrzebny jest odpowiedni charyzmat. Duchowny pracuj¹cy w hospicjum mówi³ mi, dlaczego jest mu ciê¿ko. Pod opiek¹ ma dwudziestu umieraj¹cych na miejscu i jeszcze piêciu, szeœciu w domach. A jeszcze ca³y zespó³ hospicyjny oczekuje jego wsparcia. Na jego rêkach w ci¹gu miesi¹ca umiera od dwudziestu do trzydziestu osób - wspomina ks. prof. Kalinowski.

Studia dla kapelanĂłw

- Dla kapelanĂłw w szpitalach studia teologiczne sÂą podstawÂą, ale to nie wystarcza. Konieczne jest zdobycie specjalistycznego wyksztaÂłcenia, chociaÂżby na studiach podyplomowych. IdeaÂłem byÂłby dyplom z psychologii - wylicza ks. Nowak.

Kapelan powinien mieĂŚ teÂż ogĂłlnÂą wiedzĂŞ o chorobach, ktĂłre sÂą leczone w miejscu jego posÂługi - np. o psychiatrii, chorobach zakaÂźnych. - Kilka lat temu miaÂłem wykÂłady dla klerykĂłw. Jeden z nich zapytaÂł, czy moÂże w rĂŞkawiczce udzielaĂŚ sakramentu choremu na AIDS. W domyÂśle, aby siĂŞ nie zakaziĂŚ, a przecieÂż wiedza, Âże to niemoÂżliwe, byÂła wtedy juÂż powszechnie znana - wspomina ks. Nowak.

Na poczÂątku przyszÂłego roku zakon oo. kamilianĂłw oraz Katolicki Uniwersytet Lubelski otwierajÂą w Lublinie - pierwsze w Polsce - studia podyplomowe dla kapelanĂłw szpitalnych. ZajĂŞcia, m.in. z psychologii i komunikacji spoÂłecznej, bĂŞdÂą prowadzili praktycy z wieloletnim doÂświadczeniem. W planach - poza wykÂładami - sÂą praktyczne warsztaty.

Nagroda

Kapelani, którzy sprawdzili siê w szpitalnej s³u¿bie, podkreœlaj¹, ¿e nie chcieliby robiÌ niczego innego. Co jest dla nich nagrod¹? "Dziêkujê" z ust staruszki, której pomogli napiÌ siê kompotu, ³y¿eczka po ³y¿eczce. RadoœÌ m³odych matek na oddziale po³o¿niczym. Uœmiech chorych dzieciaków, które po kilkoro siadaj¹ na kolanach ksiêdza, opowiadaj¹, jak min¹³ dzieù. I byÌ mo¿e na moment zapominaj¹, ¿e coœ je boli.


ÂźrĂłdÂło:
http://wyborcza.pl/leczyc/1,102641,7348807,Ksiadz_przy_lozku_chorego.html

To akurat dobry przykÂład przydatnoÂści ksiĂŞÂży.
Jednak i tu moÂżna doszukaĂŚ siĂŞ, nie tylko dla samego doszukiwania siĂŞ dziury w caÂłym ale z Âżycia, przykÂładĂłw w ktĂłrych nie stajÂą na wysokoÂści zadania. PomijajÂąc wskazane w artykule przypadki, mam na myÂśli innowiercĂłw, ktĂłrych w szpitalach nie brakuje, a ktĂłrzy to omijani sÂą szerokim Âłukiem przez tychÂże.

W lwiej czeœÌi przypadków innowiercy po prostu sobie nie ¿ycz¹ rozmowy z ksiêdzem katolickim. Wiem to z pierwszej rêki - widzia³em, a Ty na podstawie czego dokonujesz swojego stwierdzenia?

Na podstawie oœwiadczeù moich znajomych, którzy bêd¹c innowiercami i maj¹c w¹tpliwa przyjemnoœÌ przebywania w szpitalu opowiadali jak to ksi¹dz gdy tylko us³ysza³, ¿e le¿y na danej sali taki jeden, nawet tam nie zajrza³ pomimo i¿ le¿eli na tej samej sali katolicy, których wczeœniej odwiedza³. Zrozumia³e, jeœli taki "odmieniec" le¿y na pojedynczej sali, ale na ogólnej? Ciekawym jest to, ¿e nie wyra¿a³ on swej niechêci co do odwiedzenia swych "owieczek" przez "pasterza".
To tylko jeden z wielu znanych mi przypadkĂłw, znanych oczywiÂście z pierwszej rĂŞki.

Sk¹d ksi¹dz wiedzia³ ¿e s¹ oni innowiercami? Kazali œci¹gn¹Ì krzy¿ ze œcian?

???
Widzisz >Val<, Âżyjemy w tak tolerancyjnym spoÂłeczeĂąstwie, ze takie informacje rozchodzÂą siĂŞ niczym bÂłyskawica.

Ale zdaje siĂŞ ze zbaczamy z tematu.;)

MoÂże byli po prostu opryskliwi wobec ksiĂŞÂży? Agresywni wobec przedstawicieli tej religii? KsiÂądz po prostu swojÂą obecnoÂściÂą nie chciaÂł naruszaĂŚ spokoju.
Wszyscy wiemy jak forumowicze reaguj¹ na ka¿dy przejaw sympatii wobec katolików a ksiê¿y w szczególnoœci. Co tu dopiero mówiÌ jak taki wojuj¹cy antykleryka³ zobaczy takiego ksiêdza w szpitalu - zaraz zareaguje jak na atak na wolnoœÌ religii i sposób ekspansji. Nic dziwnego, ¿e ksiê¿a omijaj¹ sale z których s³ychaÌ non stop jak to ksiê¿a gwa³c¹/morduj¹/kradn¹ itd.

>Val<, czy to znaczy Âże oceniasz wszystkich innych swoimi miernikami?  ;)
Nie, nie byli tacy, nigdy tak siĂŞ nie zachowujÂą, wprost przeciwnie.

Chyba chcesz sobie na si³ê coœ udowodniÌ.
Powodzenia.

No có¿... ludzie k³ami¹. Mo¿e po prostu wstyd im by³o przyznaÌ jak siê zachowali?

Ty dalej swoje.
A nie wzi¹³eœ pod uwagê, ze ksiê¿a równie¿ przedstawiaj¹ wszystko tak by siebie przedstawiÌ w korzystnym œwietle.
ZarĂŞczam Ci, Âże ci od ktĂłrych dowiedziaÂłem siĂŞ tego nie byli tacy jakimi prĂłbujesz ich przedstawiĂŚ.

OczywiÂście - wszak wiadomo, Âże wszyscy innowiercy sÂą ludÂźmi krysztaÂłowo czystymi - tylko ksiĂŞÂża i katolicy to uosobienia wszelkiego zÂła.

Skoro tak uwaÂżasz, niech Ci siĂŞ stanie. :)

Imho, Kosció³ katolicki robi dobry gnój (dobre nawozy).

Hospicjum to tez zycie.

A oto bardzo ciekawy link:   http://www.youtube.com/watch?v=gs9vM8-tikQ

Hospicju dla dzieci:   http://www.youtube.com/watch?v=HZ5Ob2xiydE&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=m0RGM2Nm4-U&feature=related   
Hospicjum Bonifratow  Samorzad Uczniowski GM NR 34 Wroclaw

a na to trafiÂłam dziÂś:
http://wp.tv/i,STREFA-WOLNYCH-MYSLI,catid,2214650,klip.html?ticaid=697d8

Wyznania byÂłego ksiĂŞdza, sÂą 2 czĂŞÂści.

wampiry:) - kto jest prawdziwym wampirem?:)


http://wiadomosci.onet.pl/78827,21,3,pokaz.html


a co bedzie jak teraz odkopia Jana Pwala II i potna go na relikwie?

Poniewa¿ mój w¹tek o ezoterykach ci¹gle jest zaœmiecany linkami o pedofilach i Koœciele to proponujê przenieœÌ dyskusjê tutaj (nie wiem co ma papie¿ do ezoteryki).

Na pocz¹tku informujê, ¿e chyba przeoczyliœcie tak¹ oto wiadomoœÌ:

Prefekt watykaùskiej Kongregacji ds. Duchowieùstwa kardyna³ Claudio Hummes wyrazi³ opiniê, ¿e udowodnione przypadki pedofilii, jakiej dopuœcili siê ksiê¿a, nale¿y rozwi¹zywaÌ "dog³êbnie, tak¿e odwo³uj¹c siê do cywilnego wymiaru sprawiedliwoœci".

Hipoteza ta, przedstawiona w wywiadzie dla Âśrodowego wydania dziennika "L'Osservatore Romano" komentowana jest przez wÂłoskie media jako otwarcie Watykanu na karanie sprawcĂłw naduÂżyĂŚ seksualnych przed zwyczajnym wymiarem sprawiedliwoÂści, czyli wyjÂście poza sÂądy koÂścielne.
czytaj dalej
 

Zdaniem mediĂłw byÂłoby to kolejne potwierdzenie obranej przez Benedykta XVI zerowej tolerancji wobec tego skandalu. ByĂŚ moÂże otwiera siĂŞ tym samym nowy rozdziaÂł w walce Watykanu z pedofiliÂą, zwÂłaszcza w Âświetle ostatnich skandali, w ktĂłre zamieszani byli niektĂłrzy biskupi irlandzcy - podkreÂśla agencja ANSA.

OgÂłoszony niedawno w Irlandii raport na temat dziesiĂŞcioleci seksualnego wykorzystywania dzieci w KoÂściele katolickim w Dublinie doprowadziÂł do dymisji kilku biskupĂłw, ktĂłrym zarzucono prĂłbĂŞ tuszowania takich przypadkĂłw.

W rozmowie z watykaùskim dziennikiem kardyna³ Hummes podkreœli³, ¿e s¹ to "czyny bardzo ciê¿kie, przestêpcze, których Koœció³ nie mo¿e tolerowaÌ nigdy, w ¿adnym przypadku". - G³êboko rani¹ one serce Koœcio³a - doda³ brazylijski kardyna³.


A wiĂŞc nie tylko modlitwa ale takÂże  bĂŞdÂą podjĂŞte zwykÂłe Âśrodki.

P.S. zniesienie celibatu nie spowoduje wyeliminowania pedofilii (taki pomys³ wysun¹³ jeden z forumowiczów). wszak ludzie œwieccy nie ¿yj¹ w celibacie a bywaj¹ pedofilami. To zupe³nie inny rodzaj popêdu seksualnego.

W habicie ³atwo ukryÌ pedofilsk¹ orientacjê, w habicie zawarty jest azyl aseksualnoœci, mo¿liwoœÌ ukrycia zapotrzebowaù. Ten azyl zosta³ wykorzystany do niecnych czynów, teraz nadszed³ czas konfrontacji pomiêdzy dogmatami religijnymi, a si³¹ seksualnoœci.


Pozdrawiam - Thotal :)

celibat niczemu nie sluzy i nigdzie nie ma takiego nakazu, przedewszystkim to pornografia powinna byc zakazana, a Ci ksieza co tego sie dopuszczali powinni byc paleni na stosach >:D

pozwolĂŞ sobie na maÂły offtop:
czemu pornografia miaÂłaby byĂŚ zakazana?


Pornografia w temacie o zasÂługach KRK nie jest tylko maÂłym offtopem. Mam nadziejĂŞ Val Dee, Âże cel do jakiego zmierzasz bĂŞdzie powiÂązany z obecnym tematem, bo inaczej powstanie nowy i tam przeniesiemy tego maÂłego "gÂłoda". Janneth.

wlasnie moze o pornografii mozna zalozyc inny temat...ale powracajac do glownego watku w jaki sposob mozna pokonac wszelkiego rodzaju wampiry?:)

Ho'oponopono....

http://www.schodamidonieba.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=441:hooponopono&catid=47:swoje&Itemid=57


Pozdrawiam - Thotal :)