Niezależne Forum Projektu Cheops

CaÂła klasa zapisaÂła siĂŞ na zajĂŞcia pozalekcyjne. PoniewaÂż wybĂłr byÂł duÂży (teatr, malarstwo i sztuki piĂŞkne, muzyka, jĂŞzyki obce, przyroda itd) kaÂżdy znalazÂł coÂś dla siebie.
Na zajêciach z teatru dzieci piêknie siê bawi³y - podzieli³y miêdzy siebie role (nie tylko teatralne ale tak¿e scenarzysty, re¿ysera itd). Kiedy mia³y wystawiÌ przedstawienie dla swoich rodziców nagle jeden z ch³opców powiedzia³, ¿e nie bêdzie gra³ i woli porozwi¹zywaÌ zadania z matematyki. Dzieci a szczególnie ch³opiec graj¹cy re¿ysera starali siê go namówiÌ do udzia³u w przedstawieniu - przecie¿ doskonale zna³ swoj¹ rolê a wszystko by³o ju¿ przygotowane... Na pró¿no. Nawet rozmowa z nauczycielk¹ nic nie da³a - ch³opiec po prostu mia³ ochotê na zadania z algebry... Wiêc dzieci postanowi³y odsun¹Ì go od roli - zagra³ go dubler. Ch³opiec by³ smutny i odszed³ obra¿ony na bok.
Nastêpnego dnia wybra³ siê na zajêcia z matematyki - lubi³ je, by³ inteligentny i szybko wszystko oblicza³. Nauczycielka dostrzeg³a jego talent. Dawa³a mu trudniejsze zadania sprawdzaj¹c jak sobie poradzi. I przez jakiœ czas ch³opiec by³ prymusem. Ale pewnego dnia przyniós³ na zajêcia kostium ksiêcia z przedstawienia, w którym mia³ graÌ. "Dziœ bêdziemy siê bawiÌ w teatr" - g³oœno og³osi³. Ale inne dzieci popatrzy³y na niego dziwnie. "W teatr?" pomyœla³y... "nie, my nie chcemy w teatr" i wróci³y do swoich ³amig³ówek. Ch³opiec usilnie ich namawia³ - jedynym skutkiem by³o jednak wyproszenie go z sali przez nauczycielkê. "Przykro mi ch³opcze, muszê Ciê wyprosiÌ gdy¿ przeszkadzasz innym dzieciom w zabawie" powiedzia³a nauczycielka smutnym g³osem, gdy¿ ciê¿ko by³o jej siê z nim rozstawaÌ ale nie mog³a opuœciÌ by rozprasza³ innych. Ch³opiec odszed³ z³y i naburmuszony.
Kolejnego dnia wybra³ siê na zajêcia muzyczne - tam po jakimœ czasie chcia³ aby pani ich uczy³a po angielskiego... innego dnia ¿¹da³ by rzeŸbiarka nauczy³a go graÌ na skrzypcach... i tak kr¹¿y³ po szkole, w ¿adnej sali nie spêdzaj¹c wiêcej ni¿ dwa-trzy dni...
W koĂącu usiadÂł w kÂącie i smutno zapytaÂł sam siebie "Co siĂŞ z nimi dzieje? Dlaczego nie mogÂą robiĂŚ tego co ja chcĂŞ???!"

to taka opowiastka bez wyraÂźnego zwiÂązku z rzeczywistoÂściÂą ;)