Niezależne Forum Projektu Cheops

Piszecie moÂże wiersze??
Ja ostatni pare napisaÂłem, ale nie wiem czy je opublikuje sÂą, jakby to powiedzieĂŚ? Ciemne, w ciemnej tonacji...
Jeszcze siĂŞ zastanowie i moÂże opublikuje;]
ChciaÂłbym pozanĂŚ wasze wiersze, jak oczywiÂście je piszecie;)

Zapraszam!

hm.....czasem jak mnie dopadnie nostalgia :P

Nie pisuje, ale teraz juÂż wiem, Âże jak mam wenĂŞ to mogĂŞ coÂś dopisaĂŚ w temacie "jak masz na imiĂŞ"...... :D

Lubie czytaĂŚ BolesÂława LeÂśmiana, np "TĂŞcza", mrr. Szymborska teÂż pisuje fajnie, i jedne sÂłowa z wiersza, chyba, L. Staffa, utknĂŞÂły mi w pamiĂŞci... piĂŞkny wiersz... "AÂżeby po nas zostaÂły jedynie Âślady na piasku i krĂŞgi na wodzie ..."

cheers

MoÂże zaprezentuje jeden:
'Czarne pÂłaszcze, parasole.
 ÂŁzy na bladych policzkach...
 W oddali widaĂŚ dó³,
 nie zbyt g³êboki.
 Czarny kapÂłan mĂłwi ostatnie sÂłowo,
 czas poÂżegnania-pÂłaczu...
 Drewniane pudÂło, z ciaÂłem w Âśrodku,
 lÂąduje do jakrze zimnej, wilgotnej i cichej dziury.
 W ktĂłrej pozostanie juÂż na zawsze.
 Z czasem trumna znikne,
 a z ciaÂła zostanÂą zimne koÂści...'

...

Faktycznie ciemny ten wiersz :( moze coÂś bardziej optymistycznego napiszesz :)

NapisaÂłem jeden, ale nie uwaÂżam o za dobry...
JakoÂś typ ciemny mi lepiej wychodzi;]

Ja tak mam z muzykÂą, prĂłbowaÂłem nagraĂŚ coÂś skocznego i nic mi nie wyszÂło, za to piosenki, jak to okreÂślili moi znajomi, zamulajÂące - wychodzÂą mi Âładnie...

Nic na si³ê.

To wszystko dlatego, ¿e sztuka powstaje z naszych emocji. A my czêsto silniej prze¿ywamy smutek ni¿ radoœÌ. Dlatego smutne i nostalgiczne wiersze i muzyka wydaj¹ nam siê byÌ lepsze od tych weso³ych.
Wiem, Âże to moÂże nie na temat, ale nie mogÂłam siĂŞ powstrzymaĂŚ.
Piosenka tak smutna, Âże aÂż niesamowita - http://pl.youtube.com/watch?v=lYOWLohqNx8

PiĂŞkna piosenka...

http://pl.youtube.com/watch?v=swkT07TP-mo
Polecam Mozarta, mi siĂŞ bardzo podoba-Requiem

Piekny ten kawaÂłek, czy aby Mozart nie napisaÂł go 'dla siebie'?

JakiÂś czas temu pisaÂłam duzo wierszy, strofy same ukÂładaÂły mi sie do rymu bez wysiÂłu. MusiaÂłam znaleŸÌ tylko wolny czas na relaks i wene. NapisaÂłam teÂż bajke, ale doœÌ prymitywnÂą, oraz ze dwa twory z ktĂłrych jestem bardzo dumna, lecz chowam je na razie w szufladzie  ;D. Oto prĂłbka, wierszyk napisany dla mojej cioci, bardzo dobrej i wpaniaÂłej osobie z okazji imienin:

PromieĂą sÂłoĂąca co zza chmury,
wieszczy kres czasĂłw ponurych.
Gdy na smutne lico pada,
b³ogoœÌ w sercu zapowiada.
Jak po nocy nastaÂł dzieĂą,
tak przed ÂświatÂłem czmycha cieĂą.
Jak po burzy bÂłyszczy tĂŞcza,
nuci serce co pamieta
ÂŻe los nasz sie koÂłem toczy,
AnioÂł zerka w Twoje oczy.
Wczoraj smutek dzisiaj radoœÌ,
czynom wszelkim staj¹c zadoœÌ.
Ziarno Duszy wyda plon,
gdy roztaczasz nad nim dÂłoĂą.
ÂŚwiatÂło z cieniem wymieszane
tworzÂą razem Âżycia taniec.
Gdy po zimie idzie wiosna,
Âświta w gÂłowie myÂśl radosna.
I tak los sie koÂłem toczy,
Czas niczego nie przeoczy...

A tu niedokoĂączony, ostatni twĂłr pisany 'na zamĂłwienie'
Biegne do ciebie, ÂświatÂło moje,
czas upÂływa niczym rzeka
znosze z trudem niepokoje
czy ktos tam juÂż na mnie czeka?

Kurz pokrywa moje ciaÂło
zbroje mam zniszczon¹ ca³¹
chaszcze, osty niczym wrogie
zagradzajÂą mojÂą droge

Lecz me serce niewzruszone
w jasnym Âświetle ma obrone
mocne, wierne oraz staÂłe
nie potrafie zmieniÌ w ska³ê...


moze ktoÂś sie pokusi o ciÂąg dalszy?

Bardzo Âładny wiersz;)
Jak chcecie to moge napisaĂŚ pozostaÂłe moje wiersze.

Hironobu15 ja z chĂŞciÂą poczytam :)

Prosze bardzo;]
Jak do tej pory napisaÂłem piĂŞĂŚ wierszy, ale pisze je od niedawna, jak mam wene;]
Ostrzegam 'ciemne'.
 
      "CiemnoœÌ":
 
"CiemnoœÌ...
 CiemnoœÌ...
 CiemnoœÌ...
 CiemnoœÌ spowija dzikÂą ÂłonkĂŞ.
 SÂłychac krzyk rozpaczy, Âżalu...
 ...Âśmierci!?
 Twarz zalana potem, Âłzami i krwiÂą.
 Ucieczka przed wÂłasnym strachem- a w ostatecznoÂści...
 SZNUR, PÊTLA i..."
 
   "Czerwona rzeka":
 
"Le¿ê sam, z³y na ca³y œwiat.
 Le¿ê sam, w odchÂłaniach ciemnoÂści.
 CzujĂŞ Âże muszĂŞ to zrobiĂŚ, szybko i cicho.
 - jest juÂż po wszystkim.
 BĂłl? JuÂż o nim zapomniaÂłem.
 Po nadgarstku pÂłynie krew,
 czerwona niczym mÂłode ró¿e,
 niczym rzeka...
 A ja odpÂływam w zapomniane..."
 
     "MĂłj grĂłb"
 
"MĂłj grĂłb...
 Czy ktos o nim jeszcze pamiĂŞta?
 Czy ktos o nim wiem!?
 Czy ktos myÂśli!?
 Le¿ê tam sam, zapomniany przez wszystkich,
 ktĂłrzy mnie pamietali- jeszcze tak niedawno.
 Wszystko co z niego teraz zostaÂło,
 to maÂły zardzewiaÂły krzyÂż."
 
Enjoy!']

To moja nostalgia....tylko siĂŞ nie Âśmiejcie  :-[
Lepszy Âświat

Zapracowani,zabiegani,
uciekamy gdzieÂś myÂślami,
w inny lepszy Âświat.
Nasze myÂśli i pragnienia
poszukujÂą tam wytchnienia,
czy to lepszy Âświat?
WiĂŞc usiadÂźmy gdzieÂś pod
rozÂłoÂżystym dĂŞbem,
ucieknijmy przed tym Âżycia
szybkim pĂŞdem.
UspokĂłjmy nasze myÂśli
nasze dusze,
niech odlecÂą gdzieÂś wysoko,
niech odlecÂą ku obÂłokom w lepszy Âświat.

chanell :-[

MuszĂŞ przyznaĂŚ Âże Âładne wiersze ktoÂś chce zostaĂŚ poetÂą? ;)

Mi siĂŞ podoba;]

Ja mam zamiar wydaĂŚ tomik, pt: DARK NOTES;]
MoÂże ktoÂś siĂŞ skusi;p

Bardzo dziĂŞkujĂŞ i ÂżyczĂŞ ci zebyÂś wydaÂł swoje wiersze :)

ZrobiÂło siĂŞ strasznie powaÂżnie,wiĂŞc na dobranoc wrzucĂŞ wam rymowankĂŞ,ktĂłrÂą napisaÂłam kiedyÂś dla kolezanki( na zamĂłwienie)  to byÂło w formie sms-a dla jej ukochanego  :-[
Apetyt

Mam ogromny apetyt na wesoÂłe plÂąsy,
na pocaÂłunek namiĂŞtny i gorÂący.
Na nocne miÂłosne igraszki,
na spacer po lesie i na fistaszki.
Apetyt by leÂżeĂŚ nocÂą koÂło ciebie
i liczyĂŚ gwiazdy na letnim nocnym niebie.
Powiem szczerze ,mam straszny apetyt na ciebie.
Chyba dobrze Âże jesteÂś daleko kochanie,
bo zjadÂłabym ciĂŞ na Âśniadanie.
Na obiad nie ! Lecz na kolacjĂŞ
i od kolacji zaczĂŞÂłabym degustacjĂŞ.
Na tym koĂączĂŞ rymowanie,idĂŞ gÂłodna spaĂŚ kochanie :)

Tym o to optymistycznym akcentem mĂłwiĂŞ  dobranoc :P

Chanell, piĂŞkny liryk, piĂŞkna myÂśl.

Och dziĂŞkujĂŞ Septerra ,bardzo,bardzo :)

WylatujÂą mi z rĂŞkawa,
wiersze prozaiczne,
jeszcze mnie dopadnie sÂława,
gdy napiszĂŞ coÂś lirycznie.

MaÂłe tylko mam obawy,
Chanel pisze po kryjomu,
a Enigma do szuflady,
- ciĂŞÂżko nam zbieraczom zÂłomu... literackiej zaznaĂŚ sÂławy ;D

pozdrawiam wszystkich pisaczoczytaczy - Thotal :)
 

Thotal Âślicznia,liryczna i nawet trochĂŞ romantycznia ta twoja riposta.Poprosze o jeszcze !! :D

Gdyby sÂłowo moc Swa miaÂło i co krok swĂłj biegÂły ÂŚwiat nasz wspĂłlny zmieniaĂŚ chciaÂło.
Ale có¿ to ... S³owa lec¹, sypi¹ iskry góry krusz¹ ale Serca nic nie rusza.
GardzĂŞ sobÂą, gardzĂŞ Âświatem nic juÂż po mnie nie zostaje tylko pustka, lasy, morza,
dzieĂą za dniem, co chwilĂŞ plÂączÂą tworzÂą miraÂż Âżycia, szczĂŞÂścia.
Gadam sobie tworzĂŞ Âświaty, ludzi, myÂśli ich pragnienia. Stop co dalej ... co dalej ...
Dopisz resztĂŞ to ÂŚwiat TwĂłj ... dalej

Thotal zasial wierszem lake
czeka na zbior perel samych
Jego strofy niczym klosy
cecha madra  juz nabrzmialy
Jednak pora sianokosow
na jesieni juz nie taka
Miast na lace motyl frowac
Tothal zegna  ptaka lata
Juz niedlogo mili moi
nasze wiersze jasniec beda
Niech im tylko serca nasze
tresc zlocista nicia przeda.
Wnet szuflady i poduszki
skarby swoje nam pokaza
Zajasnieja zlotem srebrem
Dadza wyraz serc obrazom.
 :) :) :) :)

PiĂŞkny Kiaro :)

No to Âładnie, wszystkie piszÂą, ???
nie utulÂą czÂłeka ciszÂą, :(
tylko czytaÌ na g³os ka¿¹, :-X
gdy powabny rym usma¿¹. :o

Ja smakowaÂłbym siĂŞ w ciszy, ^-^
nikt nie mĂłwi, :-X nikt nie sÂłyszy ;)
poetyckie wizje miewaÂł :D
kolorami Âświat opiewaÂł :o

I od dzisiaj zacznĂŞ chyba :-\
pĂŞdzlem przy widokach kiwaĂŚ 8)
a poezji nie tknĂŞ wcale :-*
w mym codziennym weny szale :o


PeÂłen weny Thotal

Thotal ,jesteÂś thotalnym poetÂą ;)

Jestem ThotuÂś -  :)tuuÂś

Nie jestem i nigdy nie miaÂłem do wierszoklectwa smykaÂłki, ale pamietam taki bardzo fajny wierszyk (juÂż z dÂługÂą brodÂą):

Ala ma kota
a kot ma AlĂŞ,
Ala go kocha,
a on jÂą wcale.
 ;D ;D ;D ;D

Niczym Thot totalnnie szczery
Niczym dama ma maniery
Niczym malarz w kolor mierzy
Niczym gwiazda jest na wierzy

Chce uslyszec barwy cisze
Chce kolysac szeptu spiewem
Chce juz uczuc miec ulewe
Chce swym chceniem....

Dzisiaj wczoraj, moze jutro
Dzien zawola choc cichutko
Nadejsc zechce ukojeniem
Rzeknie, TOTUS! Tys POETOM , a nie leniem.
 :-* :-* :-* :P


W podziwie dla weny Totusia.

Heh, Âświetne to wasze pisanie czyta sie bajkowo  ;D
I pomyœleÌ ze wiersze kojarzy³y sie ze szko³¹ i wkuwaniem, a to przecie¿ takie radosne

Taka moja ma³o twórczoœÌ spontaniczna ;D

wiara i wolnoœÌ
mi³oœÌ i szczêœcie
radoœÌ i zdrowie
mam dziĂŞki tobie
nadzieja na pokĂłj
nadzieja na Âżycie
nadzieja na dobro
nadzieja to okno
do marzeĂą speÂłnienia
i szczĂŞÂścia Âłez uronienia

nadzieja to plan, on ziÂści siĂŞ nam, przydarzy siĂŞ, wszystko siĂŞ zdarzy
wiĂŞc uwierz za dwĂłch, ty i twĂłj duch, z nadziejÂą wam bĂŞdzie do twarzy -1,2,3...

MichaÂł,Kiara i Septerra,
TotuÂś,Mora,Rafaella
wszyscy piszÂą rymowanki,
nawet chanell staje w szranki.;)

Mi jakoÂś nie wychodzÂą rymowanki...

GryzÂąc piĂłra,
z gÂłowÂą w chmurach,
muszĂŞ to powiedzieĂŚ,
Âże przy Kiarze,
wiêcej ³a¿ê,
by leniem nie siedzieĂŚ.

Pozdro - Thool

Musze to przyznac, niesamowita piosenka :) Przypadla mi do gustu, prosze przeslij mi na PW wiecej takich lub tu na forum, Dziekuje.

Co do wierszy, wiecej ich prosze - fajnie sie je czyta :)

Channel daje tak mocno w szranki
Az z polek spadaja szklanki
Pisz wiecej rymowanek
Wiedz, ze nie zabranie tutaj nigdy szklanek :)

Pozdrawiam,
Joel.

Jesienna nostalgia

Zawitaj w skromne nasze progi,
kasztanem sypnij nam pod nogi.
PorannÂą mgieÂłkÂą nas oplataj
i pajĂŞczynÂą babiego lata.

Ostatnim ciepÂłym promykiem sÂłoĂąca,
niczym kobieta ciepÂła nĂŞcÂąca.
Obrazy maluj w ¿ó³ci, w czerwieni
chwilo ulotna zÂłotej jesieni.


Ja nie chcĂŞ zimy ja juÂż chce wiosnĂŞ !!!! przegoĂąmy zimĂŞ  :'(

jesieniÂą

niebo zasnu³o spokojem ziemiê niemal ca³¹
zielony szal nadziei brunatno-zÂłote przybiera blaski
a w parku wiewiĂłreczka ruda po liÂściach,
po patyczkach czyni drobne trzaski

Âżuczek w norkĂŞ, niczym krecik na zimĂŞ siĂŞ chowa
³êty na kartofliskach ulecia³y z dymem
i Âłasica zwinna czĂŞÂściej w ciepÂło tuli gÂłowĂŞ
tak kolejna kartka Âżycia opada i kolejna pora roku mija



 O0

o poranku jaÂłowym

sÂłoĂące gÂłowĂŞ  filuternie przekrzywiÂło
zza chmury mrugnĂŞÂło Âłaskawie
a wy Âśpiochy w pieleszach jeszcze
z kimÂże ja siĂŞ dziÂś pobawiĂŞ

hej, poeci pora wstawaĂŚ!
i za piĂłra szybko chwytaĂŚ
bo mnie chmury wnet przykryjÂą
i nie bĂŞdzie kogo witaĂŚ!



 :) :) :)

MĂłj poeto !
wiersze z rana ja
mam pisac?
Rano w gÂłowie pustka,cisza
Lepej mysli siĂŞ z wieczora,
kiedy przyjdzie noca pora,
Przez dzien mysli gromadzone
wnet na papier przeÂłoÂżne

ksiĂŞÂżycowemu poecie - Channelowi


ksiĂŞÂżycowy z Ciebie stwĂłr
mroczne w gÂłowie czyÂżby myÂśli
ja Âżem myÂślaÂł - Âże trzeÂźwiutki
rano wstajesz -
i napiszesz, co teÂż nocÂą Ci siĂŞ przyÂśni

jakie Âświaty penetrujesz
z  Morfeuszem za pan brat
i po jakich to wertepach nieznanych
nam chadzasz
a moÂże poÂśrĂłd i samych gwiazd?

a Ty nocÂą gwiazdy
lecz na wĂŞdkĂŞ widaĂŚ Âłowisz
wÂśrĂłd ciemnoÂści szukasz weny

moÂże racja - nocÂą ciszej
a nuÂż, usÂłyszysz jej brzmienie
skoro nie chcesz rano w stokrotkach,
Âśniegu, kwiatach akacji, czy Âżycie!


 ^-^

karosz mĂłj


pĂŞdziwiatr
wystukuje przyjaŸù
w rytm kÂłusa i galopu

goniĂŚ z nim chmury
sÂłoĂąca zÂłote
i motyle

skrzyd³a rozwin¹Ì w deszcz

o pó³nocy


.

 MĂłj poeto,mĂłj AmbroÂży,
Âżaden ze mnie nocny marek,
Âżaden ksiĂŞzycowy stwĂłr.
Có¿ poradzê ¿e ma dusza
w stronĂŞ gwiazd co noc wyrusza?
Gdy poproszĂŞ Morfeusza ,
to mnie do snu tuli mile
poprawiajÂąc mi poduchĂŞ
przedÂłuÂżajÂąc sÂłodkie chwile.

có¿

tak to widaĂŚ z kanaÂłami bywa
zanurzyĂŚ siĂŞ w sÂłodkiej poÂścieli
zmruÂżyĂŚ oczy

a tu caÂły nieboskÂłon przed nimi
siĂŞ toczy

opowieÂści siĂŞ wijÂą 
i zapÂładniajÂą
umysÂł wraÂżeĂą gÂłodny
tĂŞ ziemiĂŞ niczyjÂą


 ;)

ÂŚwietne te notki;]

Nim sen slodki oczka zmruzy
Nim snic zaczniesz o podrozy
Nim rozkosza rozkolyszesz czas

Przytul marzen bukiet caly
I posluchaj serca brzmienia
By w objeciach ukojenia trwac

Nim poranek sie usmiechnie
Nim srebrzysta gwiazdka zblednie
Nim jutrzenki zadrzy blask

Ta chwileczka , choc krociotka
Dla twych marzen jest jak lodka
W kolorowy cie zabira swiat.

Kiara

rezonans

Âświat kolorami wybucha
i tonie zarazem
w niemocy

patrzysz i wiesz

tu tonów g³êbokich brak
i uderzeĂą w wielki dzwon
co w tobie juÂż z lekka drÂży
w zniecierpliwieniu

tu ciszy  z tego
pÂłynÂącej

a ocknie siĂŞ i drugi czÂłowiek

i nowa pojawi siê pieœù


 :)


.

poeta

pusto wokó³
i mokro
ni psa z kulawÂą nogÂą
ni szubrawca na lekarstwo nawet

poeta myÂśli przemokniĂŞte
na pó³kê po³o¿y³

i duma ostatniÂą z nich dyÂżurnÂą
jak kaloryfer ustawiĂŚ
bezpiecznie

z myÂślami nigdy nie dojdziesz do Âładu

zgasiÂł ostatniego papierosa
z radiem i w kapciach po Âświecie
co siê wci¹¿ kurczy pocz³apa³

tyle pisaÂł

epitafium porzÂądnego jednak
sobie nie wysmaÂżyÂł

martwo jakoÂś

wokó³ ¿ywej duszy
umarÂły wszystkie

z kwiatami zniczami
zmartwychpowstanie siĂŞ szykuje

amen

Eli Adamiec

te oczy tak duÂże jak dwa
oceany Âłez
na ich dnie nieoczekiwana
feeria piĂŞkna

i Âżycia

tan taniec dopiero
przed TobÂą

opowieœÌ Basi M.


opowiedziaÂłaÂś mi historiĂŞ
nie czĂŞstÂą

ona po kryjomu pakuje walizkĂŞ
wychodzi o Âświcie niepostrzeÂżenie
zostawia niemowlĂŞta
on bawi je sam przeraÂżony

jak sprawiĂŚ siĂŞ z bliÂźniĂŞtami
bez grosza i doÂświadczenia

jak poskÂładaĂŚ pieluchy i myÂśli

dni mijajÂą

to boli

lecz nie ugnie karku nie zadzwoni
biedny porzucony

do matki i Âżony

zaczarowany wÂąwĂłz

a gdzie ten jar
i gdzie ta tajemnica
gdzie gwiazdy spÂływajÂą nocÂą
rwistym potokiem

gdzie mi³oœÌ moja narowista
jak mĂłj kary choĂŚ

bez skrzydeÂł

koĂą

Tylko TAM....


W sercu w jego zakamarkach szczescia
tam gdzie ksiezyc srebrem pruszy
w sercu w jego marzeniach pieknych
tam gdzie imie jest Twej Duszy
W sercu w jego radosci wspanialej
tam dzie poemat rozkoszy pisales
W sercu gdzie splataja sie losy z przeznaczeniem
tam gdzie ludzkie splatanie nie kladzie sie cieniem....

Tam szukaj drogi milosci , tam odnajdziesz
dnia zlotosc i nocy srebrzystosci
Tam dom jest Czlowieka i wieczne istnienie
Bo SERCE to nasze przeznaczenie.

serce

tam siĂŞ tli droga i nowy Âświt
tam schowany pÂłacz przypadkowego
boga

lÂśniÂą skarby proszÂąc o odkrycie
schody do drugiego ty i nieba

spĂłjrz

tak niedaleko

nie czekaj





.

Zyj swietoscia istnienia
wybieraj co najpiekniejsze nam dane
Zapomnij o koronach z ciernia
rozpalaj zycie wulkanem

I tylko rozejrzyj sie do kola
by nic nie uronic z tej ciszy
Bo chociaz symfonia o beden wola
To gluchy sercem i tak jej nie slyszy

Zatem nie pochylaj glowy nad losem
Badz jego Panem codziennie
a on sypnie ci trzosem
By byc twym przyjacielem niezmiennie.

przeklĂŞty dom

po ktĂłrym chodzi piĂŞkna czarnowÂłosa Niemka
przy nadziei (w zarodku zduszony owoc)
wisielec Janek nie daje spokoju

skrzypiÂą sumienia i schody
po ktĂłrych mary niczym syzyfy
toczÂą kamienny astral

i  ta wygnana niegdyÂś dziewczyna
rzucajÂąca przekleĂąstwo




.

Wspomnienie.....

Utul smutek iskierka nadzieji
niech przeszlosc nie stawia jej bram
pozwol odejs wspomnieniom dawnym
Ku radosci idz w parze lub sam.

Niech przyszlosc rozswietli ci droge
niech radoscia sypnie czas
Usmiechnij sie sercem , ja ci pomoge
Bys w spelnieniu ujrzec mogl brzask.

 ;) :)

zachwyceni

zachwycone wÂłasnym odbiciem umysÂły, przetwarzajÂą
przek³adaj¹ z pó³ki na pó³kê, przesz³oœci zdobycze
agonia siĂŞ miota i bÂłyszczy, niczym ogieĂą, gdy znienacka
zajaÂśnieje i zgaÂśnie ostatecznie w popiele nicoÂści

ju¿ nawet feniksa na wieki wieków amen, zacz¹³ trafiaÌ szlak
erynie uwiĂŞzione sÂłowem, jak niobe w Âżalu zastygÂły
i kamieĂą syzyfowi lekkim siĂŞ staÂł. tam na szczycie orzeÂł
przynajmniej, nadziejĂŞ na skrzydÂłach niesie. na skaÂłach syreni Âśpiew

ikar tysiÂące topiony razy. setki chrystusĂłw ukrzyÂżowanych
miliony smutkĂłw tych samych, o coraz to innej twarzy

aÂż do bĂłlu wczepionych w symbole i pieÂśni na temat tematĂłw
i pleœni. ¿achn¹³ siê zwyk³y przechodzieù w podziwie niezrozumienia

lecz tacy, nie zdarzajÂą siĂŞ ot, tak. to jak na boÂże narodzenie msza
ktĂłrÂą z dzieciĂąstwa juÂż tylko pamiĂŞta. po prawicy to chyba tylko
dzieci, kobiety i poeci…
po lewicy bankierzy, celnicy i caÂła ta nienasycona reszta

jak nigdy jeszcze
zaÂśmiaÂła siĂŞ, wyszczerzajÂąc zĂŞby wulkanĂłw, matka - ziemia


.

AmbroÂży :)
dawno nie tworzyÂł, ???
piĂłro odÂłoÂżyÂł, : :-X
pewnie chce poÂżyĂŚ, 8)

Nie Âśpij AmbroÂży ::)
wiersze chciej tworzyĂŚ :D
smutni i chorzy :P
teÂż chcÂą dziÂś poÂżyĂŚ ;D

Reprezentant czekajÂących - Thotal ;D

Wedle ÂżyczeĂą Panie Drogi, trochĂŞ wrĂłbli, trochĂŞ gÂłogu, a na poczÂątek:


nie rozdziobiÂą nas...

nie, nie rozdziobi¹ nas kruki i wrony gdy m¹¿ po latach dziestu
wÂłosy co rano gÂłaszcze zaÂślubionej. nie rozdziobiÂą nas psia maĂŚ
gdy gÂłowĂŞ do gĂłry SÂłoĂące i KsiĂŞÂżyc wyciÂąga, gdy wiatr ci twarz owiewa
na platformie ostatniego wagonu, co gubi lasy jak zerwanÂą niĂŚ

nawijasz j¹ w poci¹g z drewnianymi ³awkami i raŸnie przycupniêt¹ m³odoœÌ
z gitarÂą i oranÂżadÂą. bez piwa, bo zakazane.
ró¿owe g³ogi, chmary wróbli, jaskó³ek i sikor zdobi¹cych ci chwile
niedzielny rosó³, bez listów papieskich kazanie. w wielkanoc gipsowy baranek
wciÂśniĂŞty w pĂŞtko jaÂłowcem pachnÂącej kieÂłbasy, chrzan, pieprz, sĂłl i rekolekcje

jak ÂżyĂŚ po ludzku najpierw

nieÂłatwo ci z kruczÂą na co dzieĂą nocÂą. gdy ranek opowieÂści wyglÂąda nowej
czasem przypomni wnuk z rÂączkÂą w buzi jak kominiarczyk, co na kartkach
juÂż tylko siĂŞ plÂącze. czapla z dumnie wygiĂŞtÂą szyjÂą i dmuchawiec wdziĂŞcznym taĂącem
trÂącony. przed odlotem w chmury. papieroÂśnica zÂłota, pies z AlÂą na okÂładce i motyl a jakÂże…

nie rozdziobiÂą nas


.

O , ambroÂży wiersze tworzy!!
PiĂłra wcale nie odÂłoÂżyÂł.
UszczĂŞÂśliwiÂł chorych i cierpiÂących
oraz tych oczekujÂących :)

bo ambroÂży pies na wiersze
chcesz coÂś dostaĂŚ
to i ustaw siĂŞ w kolejce
on z rĂŞkawa sypnie rymem
a durnemu to i w oczy
nawet dymem

bukiet fio³ków no i ró¿e
to dla tego kto zasÂłuÂżyÂł
trochĂŞ sÂłoĂąca no i deszczu
czego bracie chcesz Ty jeszcze

miÂło bedzie ambroÂżemu
kiedy czasem jaki wiersz
ktoÂś napisze takÂże jemu

. :)

JuÂż do snu siĂŞ miaÂłem ÂłoÂżyĂŚ,
a tu znowu ten AmbroÂży ;D
kichĂŞ z rymem nam doÂłoÂżyÂł,
zamiast SWOJE wiersze stworzyĂŚ. ???

Pozdrawiam - Thotal

i napisaÂł ci ten jucha
co krytyczkÂą tutaj bucha
lecz wesoÂło on to czyni
wiĂŞc ambroÂży go nie wini

przyjdzie czas to i zadowoli
daj BoÂże czymÂś i swoim
pĂłki co  pobawiĂŚ siĂŞ lubi
lekkim sÂłowem Twoim

a teraz nadobnie dziĂŞkuje
za wysiÂłek miÂły -
niechaj piĂŞkne Ci sny
za to bĂŞdÂą siĂŞ ÂśniÂły.

. :)

bez s³ów

najbardziej szaleni sÂą ci
ktĂłrzy na szalonych nie wyglÂądajÂą

mi³oœÌ wchodzi po schodach wiecznoœci
i wci¹¿ chwiejna

upada

zÂłote porĂŞcze pustosÂłowia zawodzÂą
na palcach stóp gnie¿d¿¹ siê lwy z grzywami
pokrĂŞtne wĂŞÂże i Âżmije

ksztaÂłt rĂŞki  prĂłbuje dotkn¹Ì tĂŞczy
lecz
rzecz zrozumiana przestaje istnieĂŚ

idziesz wÂśrĂłd apokaliptycznych pokus
sÂączysz Hades wÂłasnego pomysÂłu
uduchowiasz narkotycznÂą wizjÂą
i  kochasz pustynne krajobrazy

niewolnica - wizja wewnĂŞtrznej niemocy i nĂŞdzy



(Inspirowane min. Eluardem, Witkacym, Bodleurem)

Czy Ambrozy dzisiaj tworzy?
MoÂże wierszyk nam uÂłoÂży?
KrĂłtki wierszyk,tak nadobny,
Âże choĂŚ krĂłtki wrĂŞcz czarowny.
Do poduchy,na Âśniadanie,
pisz nam wiersze mocium panie  :-*

krokodyla daj mi luby

Krokodyla? mocium panie ,
to ja zjadam na Âśniadanie.
SerenadĂŞ Grzesiu luby,
stwĂłrz mi zaraz na kolacjĂŞ,
by zakoĂączyc dywagacje,
zmieniĂŞ temat :P
Z grodu Kraka ÂślĂŞ Âżyczenia,
owocnego przetworzenia,
mysli w dÂźwiĂŞki oraz nuty,
nim nadejdzie mroÂźny Luty  :-*

krokodyla, na sniadanie?
zwierz to duzy, w gardle stanie
o kolacji tez mi piszesz

ide w zakÂład - chanell glodna

aczkolwiek wciaz mimo to
artystycznie pÂłodna

Nie zamierzam mĂłj rycerzu
mieĂŚ gadziny na talerzu :)
wiĂŞc kawaÂłek zjem ogona
i wnet bĂŞdĂŞ nasycona.
KoĂączĂŞ sÂłowne me igraszki
ni to wiersze ni to fraszki :P

o krokodylu sen

chcia³ mnie po³kn¹Ì wczoraj
dziÂś i jutro krokodyl

zapaliÂłam Âświeczki trzy
szesnaÂście kadzideÂł
za woniÂą i blaskiem siĂŞ chowajÂąc


usunĂŞÂłam za zakrĂŞt wĂłd
z ktĂłrych siĂŞ wyÂłania

kupiÂłam cztery nowe sukienki
korali niejeden sznur
dwa zÂłote buciki i wieniec czosnku
na odstraszenie

aÂżeby juÂż caÂłkiem do rzeczy
jeszcze raz wymyÂśliÂłam swĂłj Âświat

(lecz on w bezruchu wci¹¿ tkwi dostrzeg³ u³udy znamiê)
przyp³yn¹³ na falach przera¿enia i trwa
wci¹¿ w pogotowiu

gdy zasypia zmĂŞczony
myœlê ¿e ¿yjê naprawdê i wci¹¿
tak samo szczĂŞÂśliwie i nieprzerwanie

lecz gdy otworzy nastĂŞpne oko teraz
pozwĂłl mi ze spokojem bĂŞdÂąc
na zawsze rozp³yn¹Ì siê Panie


.

***

spadajÂą kartki z kalendarza
dni znaczÂą sÂłoĂącem
i niepogodÂą

kraszÂą smutkami
trosk¹ o codziennoœÌ
wypisujÂą na przemian
iluzjĂŞ i cierpienie

a ja niczym gumkÂą
Âścieram z niej wszystko
uÂśmiechem

w moich oczach przeglÂądajÂą siĂŞ

gwiazdy

.

ZeszÂłoroczny Âśnieg
na uschniĂŞtej choince.
MoÂże kiedyÂś inaczej to bĂŞdzie,
nim zakoĂączy siĂŞ bieg,
po leÂśnej przecince,
jednomyÂślnym ÂświÂątecznym orĂŞdziem.

Thotal

rumiankowa dumka

i có¿ ja wam tu jeszcze
nazmyÂślam, nawierszĂŞ
moÂże z zapaÂłek albo z kart zbudujĂŞ dom
ze s³ów jaki bicz z³oty ukrêcê

co ksiĂŞÂżniczkĂŞ pilnowaÂł bĂŞdzie
i rycerza co wokó³ domu tego
bĂŞdzie jeÂździÂł bram

a odÂźwierny stary
mrukliwie przed koÂłatkÂą zaskrzeczy:
Kto tam? Kto tam ? Jam tu teraz pan!

i chmury zÂłowrogie wymyÂślĂŞ
z tych chmur bÂłyskawicĂŞ i ulewny deszcz

a potem rogal ksiĂŞÂżycowy zawieszĂŞ
nad panny smutnym losem

i wiedŸmê star¹, co warzy kocio³ zió³
na zmory wszelkie i podÂłe zaklĂŞcia

i kusiĂŚ bĂŞdzie osaczona panna taka
i sromotnika, rycerza i ÂżabĂŞ ksiĂŞcia

w legendĂŞ siĂŞ zmieni jej powab i czar

w legendĂŞ siĂŞ zmieni znaczona cierpieniem
odwieczna bajka ta

wszystko juÂż byÂło. wszystko juÂż jest
ludzie siĂŞ ÂśmiejÂą i nie wysycha rzeka
wci¹¿ pe³na goryczy i pe³na ³ez

pochyliÂł gÂłowĂŞ blady rumianek
nierzeÂźbiony myÂślÂą i zapomniany

poddaÂł siĂŞ wiatrom i Âłzom szarego nieba
i jak siê sia³, tak i nadal wci¹¿ zasiewa

dziewczĂŞta wiankĂłw juÂż nie wijÂą
swobodnie wiĂŞc zakwita ziemiĂŞ

coraz bardziej niczyjÂą

.

W sumie nigdy nie pisaÂłem wierszy, ale jakoÂś we mnie tchnĂŞliÂście coÂś przy tej grze w rymowanie, i sprĂłbowaÂłem siÂł. Cyk

***

sen dnia, kazdego ranka budzi mnie
widze setki ludzkich twarzy, Âłukiem omijam je
kiedys snilem sny z³ote, mg³¹ przeobleczone
arkadyjnych marzen czasy, juz dawno zakonczone
otworzylem oczy, porzucilem dzieci zone
dzienne zmary gorszymi okazaly sie, ruszylem w swiat
elizejskich pĂłl

przyszedl do mnie aniol moj
i rzekl mymi ustami, przyjacielu
skad tyle nienawisci
zacznij snic, jak normalny czlowiek
niech sie zlo i bol i strach
nigdy wiecej juz nie przysni

zlozyl na mych ustach, pocalunek smierci
przez chwile zawieszony bylem, w milosci pelni Âświcie
sila zamknal oczy, zacisnalem piesci
potezniejsza stala sie ode mnie, mysl o slodkim zenicie

otworzylem oczy, sen dnia znow budzi mnie
sÂłodka niewinnosc i szczescia plomienie
nie pamietam co bylo, nie rozumiem, co jest
moja swiadomosc znow spowita mg³¹

kiedys znow sie obudze, znow potkne o kamien
aniol moj wroci, ucalowac mnie raz jeszcze

Pieknie Grzesiu :) zamyÂśliÂłam siĂŞ......nostalgicznie :-[

:):)

[Istota]
Szukam istoty
Piêknej jak ró¿a
Silnej jak burza
W zÂłotych jak jesieĂą wÂłosach
O kasztanowych oczach
I duszy dobrej
Niczym kwiat miÂłoÂści
KtĂłrego szuka kaÂżdy z nas
Lecz gdzie taki kwiat mo¿na znaleŸÌ
Gdzie znajdĂŞ
Dobro w czystej iloÂści
Bez kÂłamstw, oszczerstw i zÂłoÂści...

Mora w sobie. Przede wszystkim w sobie!

Septerra, przepiêknie ropocz¹³eœ. Czekam na wci¹¿ i jeszcze! Gratulujê debiutu M³ody Maestro!

 :) :) :)

Kontroler przebrany za babciĂŞ,
cieniem spojÂżenia poÂłoÂżyÂł,
poezjĂŞ jadÂącÂą po trakcie,
wchÂłaniania duchowej ambrozji... ;D

Pozdrawiam - Thotal :)

deszczowa piosenka

swego razu ÂśpiewaÂł deszcz:
byÂłem szujÂą, jestem szujÂą
zmywam gÂłowy po kolei,
tym, co w miarĂŞ dobrzy tacy
i tym, co los nie na tacy!

byÂłem szujÂą, jestem szujÂą
wci¹¿ zacinam prosto w oczy
i na wietrze teÂż siĂŞ bujam
jednak jestem wci¹¿ uroczy

i w obÂłokach ciÂągle bujam
chociaÂż jestem tylko szujÂą!

 >:D

ambroÂży
akurat caÂły dzieĂą i noc deszcz u mnie pada:) hĂŞ

ii dziĂŞkuje:)

***

odlegÂłe frazy sny skojarzenia
rozrzucajÂą przestrzeĂą
na ktĂłrÂą  s³ów zabrakÂło
niedostatek nicoÂściÂą siĂŞ jawi

wÂłoÂżyÂł Âślepiec ciemne okulary
myÂślÂą widzi
a dzieĂą znowu wschodzi
 
niezauwaÂżony

.

BoÂże Narodzenie 2008 – pastoraÂłka smutna.

nie sypie ju¿ œniegiem, ig³¹ zielon¹
po lÂśniÂącej woskiem drewnianej podÂłodze
nie pachnie siankiem pod biaÂłym obrusem
i jabÂłkiem wilijnym w nie zawijanym

w stodole juÂż dawno wymarÂły myszy i hoÂże
pajÂąki. I jakoÂś nie dzwoniÂą dzwoneczki saĂą…

pstrÂąg w galarecie nie z czystej, z miesiÂączka twarzÂą
i rwÂącej toni. zwierzÂąt gadania nie czeka wcale
nie Âłaknie nikt. w obĂłrce marcin bezdomny Âśpi

stara mÂłockarnia rdzÂą porzucenia
nikogo nie straszy. Âśni Âśmiechy dziewczÂąt
z kÂłosami wplecionymi w lniane ich kosy…

dziad pastoraÂłek z przypiecka nie Âśpiewa
nie sÂłychaĂŚ bydlÂątek w skulonej oborze

marcin, wojtek, piotrek i kamil
i g³upia baœka, co rozpi³ j¹ m¹¿, nie ³ami¹ siê
z miodem i czosnkiem biaÂłym opÂłatkiem:
zbyt cicho, zbyt cicho siĂŞ serce koÂłacze

„wÂśrĂłd nocnej ciszy”…

któ¿ ciê teraz poœród ugorów
i chat porzuconych dolinÂą jakÂą usÂłyszy

i w jakiej to szopie, albo i ¿³obie rodzisz siê
teraz maleĂąki o BoÂże !


.

modlitwa
 
gdzie  podziaÂły  siĂŞ moje  sÂłowa, myÂśli, czyny
i  zdarzenia. gdzie  jestem dokÂąd  idĂŞ i  dlaczego
czas, ktĂłry  jest  mĂłj, ktĂłry  twĂłj czym  jest
skarbnico dobrej pamiêci wróÌ modlitw¹
jak ptakiem
w przestrzeĂą  siĂŞ wpisz nijakÂą i  trwaj
 

                                  KoÂłysanka na dwa serca


                         Lubisz deszcz...?
 ...LubiĂŞ...ten drobny, gdy skrĂŞca moje wÂłosy...
Gdy krople spÂływajÂą po policzkach /?/ moÂżna ukryĂŚ Âłzy tĂŞsknoty...
tak, i Âłzy radoÂści, byÂś wszystkich nie widziaÂł...
moÂżna je obetrzeĂŚ jednym ciepÂłym uÂśmiechem, sÂłowem, gestem...
A Âświt...?
...ten najcichszy? Przed pierwszym ptakiem? LubiĂŞ bardzo. I chwilĂŞ potem takÂże...
 Gdy chÂłodne jeszcze mgÂły otulajÂą ziemiĂŞ, gdy pierwsze ciepÂłe sÂłoĂąca promienie zaczynajÂą ÂłaskotaĂŚ policzki/?/, wtedy brakuje tylko ciepÂłego spojrzenia bliskiej osoby...
Chcia³abym takim œwitem potrzymaÌ w swojej Twoj¹ d³où, by zamkn¹Ì w Nas energiê Boga i s³oùca. Bez s³ów...
Wiesz jak pachnie skÂąpana w rosie poranna trawa...?
...Wiem. Wiem, o tej porannej i tej skoszonej, o tej grabionej, nagrzanej sÂłoĂącem i o tej, dopiero wyklutej spod suchych liÂści...
Ona odurza ÂświeÂżoÂściÂą, wyostrza wszelkie zmysÂły i pragnienia... wtedy chciaÂłoby siĂŞ tuliĂŚ w swych ramionach...
 by mnoÂżyĂŚ wraÂżenia, dzielÂąc je z TobÂą...
chciaÂłoby siĂŞ poczuĂŚ, Âże jest tuÂż obok ten ktoÂś...
 ktĂłrego wci¹¿ zachwyca moje istnienie...
A zapach rozgrzanego sÂłoĂącem  sosnowego lasu...? lubisz ?
LubiĂŞ. Bo ziemia przemawia piĂŞknem do czÂłowieka. Tak wiele moÂżna siĂŞ od niej nauczyĂŚ...



P.s. Z dedykacja dla Was, Kochani

w krukach biaÂłych. list

ojcze weÂź wszystkie moje sÂłowa a ty matko myÂśli niesforne
jak motyle na wolnej ³¹ce albo kamienie krzykiem uwolnione
lawinowym. od³ó¿cie jak nie skatalogowane ksi¹¿ki na pó³kê
przeznaczenia i zrĂłbcie proszĂŞ porzÂądek bo prawie wszystkie
i tak zapoÂżyczone

moÂże weÂźmie je sobie siostra albo mĂłj brat nieszczĂŞÂśliwy
i wam na drogĂŞ dÂłuÂższÂą niech kilka z nich zabÂłyszczy. zamiast
anio³ów umêczonych i spracowanych okrutnie.

myÂśli sÂłowa nie wszystkie to moje dzieci. i nie wszystkie Âśmieci.
z nagÂła bÂłyski co tylko moje sÂą tym co siĂŞ naprawdĂŞ zdarzyÂło

trochĂŞ wiatru sÂłoĂąca wody i powietrza mi trzeba. by siĂŞ
zdarzyĂŚ mogÂły znĂłw i by innym dobrze byÂło pamiĂŞtaĂŚ

wybaczcie b³¹d zaw³aszczenia i nie swoim puszenia. a jeœliby komu
choĂŚ troszkĂŞ
i jeÂśli biednego ogrzeje to i jemu podajcie jak kaganek lub jak
kromkĂŞ razowego chleba
 
mnie w drogĂŞ juÂż dawno pora. gwiazdy upadÂłe przytuliĂŚ do serca
powrócê któregoœ ranka ja nie marnotrawna i zobaczê niebo w b³êkicie
indygo 

w krukach biaÂłych caÂłe

wprawdzie Âżaden ze mnie poeta, ale kiedyÂś spÂłodziÂłem cuÂś takiego  :)



ÂŻycie…
Jest zbiorem tajemnic wszelakich…
To ÂścieÂżka Âżalu i cierpienia.
ÂŻycie…
To pomnik wĂŞdrĂłwki duszy,
Po Âświecie szaroÂści i utrapienia…
 
Do wczoraj radoœÌ goœci³a w mym sercu.
Do wczoraj rozpacz byÂła daleko,
Przygnana wiatrem
Przygnana smutkiem
DopadÂła mnie,
czyniÂąc kalekÂą…

Ma dusza spadÂła w otchÂłani czeluÂście…
Prosto do piekÂła… w objĂŞcia nocy.
Jest tam samotna, wyblakÂła od pÂłaczu
Czeka na pomoc
w wiĂŞzieniu niemocy…

Bo sÂłoĂące dziÂś dla mnie zgasÂło,
PrzepadÂło…
W niepamiĂŞĂŚ i cienie,
…zginĂŞÂło,
wyblakÂło,
OdchodzÂąc w zapomnienie…

Niech wrĂłci!
WróÌ proszê.
I ogrzej mÂą duszĂŞ zmarzniĂŞtÂą,
Otul jak zawsze blaskiem i szczĂŞÂściem
BÂłagam CiĂŞ…
BÂądÂź znĂłw ze mnÂą!

Uratuj mnie.
Uratuj…
MÂą duszĂŞ tak zranionÂą.
i serce roztrzaskane,
chĂŞĂŚ Âżycia utraconÂą,
bym odÂżyÂł…

Teraz sam w mrocznym pokoju,
myÂślĂŞ,
cicho szlocham…
Wiesz czemu?
Bo nie zd¹¿y³em Ci powiedzieÌ
…Kocham.

MichaÂł spÂłodziÂłeÂś caÂłkiem Âładny wiersz miÂłosny :) Co to za nieczuÂła dziewczyna ciĂŞ rzuciÂła? :-*

Fajnie Âże temat siĂŞ rozrasta;] Nie sÂądziÂłem Âże siĂŞ tak stanie;]
Ostatnio mnie wzieÂło i napisaÂłem maÂły wiersz;]

'W dal...'
Pod¹¿aj¹Ì w dal widzê ciemnoœÌ,
w tyle za mnÂą pozostaje pustka.
IdÂąc dalej szukam prawdy,
sensu w Âżyciu, w samym byciu.
Czy kiedyÂś to znajdĂŞ?
Czy kiedyÂś znajdĂŞ ÂświatÂło,
ktĂłre poprowadzi mnie dalej?
W g³¹b prawdy, w g³¹b umys³u
ktĂłry oÂświeci mi drogĂŞ,
otworzy oczy, pobudzi zmysÂły
abym wreszcie dotarÂł tam gdzie chcĂŞ...
... i znalazÂł tego czego chcĂŞ...

Prosze sie nie ÂśmiaĂŚ;p

juÂż nawet nie pamiĂŞtam ktĂłra to byÂła - kiedyÂś prowadziÂłem doœÌ bujne Âżycie towarzyskie  :)

ÂŁadny i nie mam zamiaru siĂŞ ÂśmiaĂŚ.Podoba mi siĂŞ :)
Rafaela zainteresowa³a mnie tematem Anio³ów ,czytam te¿ ksi¹¿kê o nich.Szuka³am w myslach modlitwy i coœ takiego przysz³o mi do g³owy;

PragnĂŞ,ciepÂła twych skrzydeÂł i zrozumienia.
PotrzebujĂŞ ciĂŞ ,poprowadÂź mnie przez Âżycie,
przytul,pociesz i ukoj w bĂłlu.
BadÂź ze mnÂą zawsze.
Z ufnoÂściÂą wtulam siĂŞ w twe ramiona skrzydlate.
Aniele StrĂłzu mĂłj,bÂądÂź ze mnÂą zawsze !

A ja kiedyÂś, tak do anioÂła swego gadaÂłam … :D


* * *

ty wiesz
aniele mĂłj
z b³êkitów ca³y utkany
co sÂłoĂące na skrzydÂłach swych
nosisz

ty wiesz
ile bĂłlu i szczĂŞÂścia ile
w tej kropli wiecznoÂści
ile duszy umierania
tĂŞsknoty ile

ty wiesz
aniele mĂłj – Âświetlisty

Jak AnioÂła gÂłoÂś usÂłyszaÂłam go,
powiedziaÂłam,patrz tak to on.
Na rozstaju drĂłg,stoi dobry BĂłg
on wskaÂże ci drogĂŞ.
 :)......lalalalalala :P

oczywiÂści to Feel
O rany jak zrobiÂło siĂŞ sielsko-anielsko :) to tak na dobranoc
ÂŻyczĂŞ wszystkim kolorowych snĂłw :-*

zaĂŚma Chorusa (kairskie impresje)

w kraju ametystĂłw, lapis lazuli, turkusĂłw i mumii
w ktĂłre zmieniÂła siĂŞ piramidalna pycha i bogowÂładanie,
rozlanego Nilu w fajkach wodnych ku uciesze
lampek oliwnych i perfum

osio³ek poœród zgie³ku klaksonów ci¹gnie przesz³oœÌ z uporem

do nikÂąd

zduszone sÂłoĂące, ktĂłrego promienie na kaÂżdym kroku
nachalnie sprzedaje siĂŞ turystom na zadowolenie
ze wstydem odsÂłania przepych ubabrany brudem
i zapomnianÂą nĂŞdzÂą

wyschÂły marzenia o zmartwychwstaniu. minarety kÂłujÂą niebiosa
ma³omi³osiernie, w meczetach jazgot mod³ów g³uszy pokorê

i ostatni sens

potomek Echnatona w koptyjskim oddaniu z Jezusem i MaryjÂą na ustach
na rogu ulic powykrĂŞcanych niemoÂżnoÂściÂą i poÂśpiechem oblepionym
pyÂłem dawnej ÂświetnoÂści

z wyci¹gniêt¹ rêk¹ po obola, przeczuwa sytoœÌ tej ziemi
przez potop, co siĂŞ tam jeszcze wcale nie dokonaÂł...
 

 
 

ambrozy piekny wiersz oddajacy naga prawde , choc owineta w papirus i zakleta w slowie bakszysz.

Kiara :) :)

Kiaro, widaÌ, ¿e tam by³aœ i dobrze czujesz klimat wiersza. Dziêki za zauwa¿enie. Wstrz¹saj¹ca jednak to prawda! I pora¿aj¹ca! Inaczej jest ju¿ w Aleksandrii nad Morzem Œródziemnym, i inaczej nieco na po³udniu, nad Morzem Czerwonym, ale w sumie " bakszysza pieœù wszêdzie taka sama".

fotografie Âżycia

stado saren na Âśniegu o zmierzchu
sikorka bogatka w zasiĂŞgu spojrzenia
Polonez OgiĂąskiego rok w rok mÂłodoÂściÂą iskrzÂący
z nadziej¹ i wiar¹ w dostojn¹ doros³oœÌ

pierÂścienie ptakĂłw z domu do domu, przez morza, gĂłry i oceany
zapach ozonu i szelest mrozu o nowiu nieÂśmiaÂłym
skradanie Âłasicy, skowyt wilka na poÂłoninie
palce skrzywione od zimna i pracy

i  t a wczesna miÂłoœÌ poÂśrĂłd cykad, maleĂąkich ÂświetlikĂłw
pocaÂłunkiem jedynym na zawsze schroniona
do ktĂłrego przymierzaĂŚ bĂŞdziesz wszystkie nastĂŞpne
bez powodzenia

oto

nieliczne fotografie Âżycia, ktĂłre tak piĂŞknie nazywasz poezjÂą

zwiastowanie

klucz na niebie gĂŞsi
wiosnĂŞ ciÂągnie za sobÂą z mozoÂłem
wiatr wytarÂł wÂłaÂśnie rĂŞce
w zwiewnÂą tĂŞczĂŞ
by przywitaĂŚ goÂści starych
ze szczĂŞÂścia
te ktĂłre z powrotem dotarÂły
ptaki zapÂłakaÂły
a potem zadowoliÂły siĂŞ pÂłotem
ga³¹zk¹ such¹ jeszcze
i dumnym cokoÂłem

Ilana minĂŞÂło 37 lat a Ty pÂłaczesz

Moje polskie koleÂżanki nie przyszÂły mnie poÂżegnaĂŚ
baÂły siĂŞ
teraz wszystkie mnie przepraszaÂły
takie by³y uk³ady, ¿e nie mo¿na by³o przyjœÌ

MĂłj Âświat byÂł PolskÂą, moi przyjaciele byli PolskÂą
mĂłj narzeczony i ulica z szarymi sklepami byli mojÂą PolskÂą
urodziÂłam siĂŞ PolkÂą jestem PolkÂą i umrĂŞ PolkÂą

Wezwali mnie po raz drugi i trzeci

tu dla Was proszê, dokumenty podró¿y

nie wiem, do dzisiaj nie zrozumiaÂłam, dlaczego nie ma dla nas miejsca
- rozpÂłakaÂła siĂŞ Ryfka, ktĂłra przeÂżyÂła getto, Auchwitz
i Warszawskie Powstanie



(inspirowane wywiadem z IlanÂą Etgar)

CoÂś siĂŞ zaczyna by siĂŞ skoĂączyĂŚ a potem powrĂłciĂŚ niczym grom z impetem uderzajÂąc w prawdĂŞ...

PrzesÂłanie...

nocÂą

kiedy ziemia wiosnÂą przedÂśpiewem ptakĂłw
i puchniĂŞciem pÂąkĂłw nabrzmiewa
nie ÂśpiĂŞ w takÂą noc bez ksiĂŞÂżyca
na Âłup mgÂławic miejskich rzuconÂą

n a s Âł u c h u j ĂŞ

jak cieĂą zieleni na drzewa siĂŞ kÂładzie
i zapach rozpulchÂłej ziemi
z dymem palonych liÂści siĂŞ niesie
wchÂłaniam ten przedÂświt powitania Âświata
i znowu jestem budzeniem radoÂści i Âżycia

sÂłoĂącem i Âświerszczem uÂśpionym na chwilĂŞ
rzuconym piĂłrkiem na chmur oblicze
w kolorze indygo

peaem miÂłoÂści trawÂą palonÂą i taĂącem na wietrze
wspomnieniem zgubionych mitĂłw
galaktyk i czasĂłw
pyÂłkiem i wolÂą potĂŞÂżnÂą stwarzania i trwania
wiekuistego

nasÂłuchujĂŞ w noc wiosennÂą peÂłnÂą

i choĂŚ tyle latarĂą sztucznych dokoÂła
w tym piĂŞknym i sennym kwietniowym mieÂście

niczym mgÂła rozmarzona i cisza
po urodzajnym deszczu
stojĂŞ przy oknie wtulona w najczystszÂą
corocznie tak samo witanÂą  p r z e s t r z e Ăą

.

Absztyfikanci Grubej Berty
I katowickie wĂŞglokopy,
I borysÂławskie naftowierty,
I lodzermensche, bycze chÂłopy.
Warszawskie bubki, Âżygolaki
Z szajkÂą wytwornych pind na kupĂŞ,
RĂŞbajÂły, franty, zabijaki,
CaÂłujcie mnie wszyscy w dupĂŞ.

Izraelitcy doktorkowie,
Widnia, Âżydowskiej Mekki, flance,
Co w Bochni, Stryju i Krakowie
Szerzycie kulturalnÂą francĂŞ !
KtĂłrzy chlipiecie z “Naje Fraje”
SwÂą intelektualnÂą zupĂŞ,
MÂądrale, oczytane faje,
CaÂłujcie mnie wszyscy w dupĂŞ.

Item aryjskie rzeczoznawce,
Wypierdy germaĂąskiego ducha
(Gdy swojÂą krew i waszÂą sprawdzĂŞ,
Werzcie mi, jedna bĂŞdzie jucha),
Karne pĂŞtaki i szturmowcy,
Zuchy z Makabi czy z Owupe,
I rekordziÂści, i sportowcy,
CaÂłujcie mnie wszyscy w dupĂŞ.

SocjaÂły nudne i ponure,
Pedeki, neokatoliki,
Podskakiwacze pod kulturĂŞ,
Czciciele radia i fizyki,
Uczone maÂłpy, ÂścisÂłowiedy,
Co oglÂądacie Âświat przez lupĂŞ
I wszystko wiecie: co, jak, kiedy,
CaÂłujcie mnie wszyscy w dupĂŞ.

Item Ăłw belfer szkoÂły ÂżeĂąskiej,
Co duÂżo chciaÂłby, a nie moÂże,
Item profesor Cy… wileĂąski
(Pan wie juÂż za co, profesorze !)

I ty za mÂłodu nie dorÂżniĂŞta
Megiero, co masz taki tupet,
ÂŻe szczujesz na mnie swe szczeniĂŞta;
CaÂłujcie mnie wszyscy w dupĂŞ.

Item Syjontki palestyĂąskie,
Haluce, co lejecie tkliwie
Starozakonne Âłzy kretyĂąskie,
ÂŻe “szumiÂą jodÂły w Tel-Avivie”,
I wszechsÂłowiaĂąscy marzyciele,
Zebrani w malowniczÂą trupĂŞ
Z byle mistycznym kpem na czele,
CaÂłujcie mnie wszyscy w dupĂŞ.

I ty fortuny skurwysynu,
GĂłwniarzu uperfumowany,
Co splendor oraz spleen Londynu
Nosisz na gĂŞbie zakazanej,
I ty, co mieszkasz dziÂś w paÂłacu,
A sraĂŚ chodziÂłeÂś pod chaÂłupĂŞ,
Ty, wypasiony na Ikacu,
CaÂłujcie mnie wszyscy w dupĂŞ.

Item glĂŞdziarze i bajdury,
CiÂągnÂący z nieba grubÂą rĂŞtĂŞ,
O, Âłapiduchy z Jasnej GĂłry,
Z GĂłry Kalwarii parchy ÂświĂŞte,
I ty, ksiĂŞÂżuniu, co kutasa
ZawiÂązanego masz na supeÂł,
ÂŻeby ci czasem nie pohasaÂł,
CaÂłujcie mnie wszyscy w dupĂŞ.

I wy, o ktĂłrych zapomniaÂłem,
Lub pomin¹³em was przez litoœÌ,
Albo dlatego, Âże siĂŞ baÂłem,
Albo, ¿e taka was obfitoœÌ,
I ty, cenzorze, co za wiersz ten
Zapewne skarzesz mnie na ciupĂŞ,
IÂżem siĂŞ staÂł ÂświntuchĂłw hersztem,
CaÂłujcie mnie wszyscy w dupĂŞ !…

"CaÂłujcie mnie wszyscy w dupĂŞ - wiersz J. Tuwima"

Czy w 2012 swiat ucichnie i spokojnie zasnie
Czy to tylko moje pragnienia i sercowe basnie
Czy zagladam w swa dusze bo musze
Czy rozpacz lez pragnienia o lepszym osusze
To wszystko bo dusze pragnienia mÂą susze bo musze nim sam sie udusze

***

nie wiem co ci powiem
moÂże jak woda z wiatrem rozmowĂŞ toczy
moÂże jak piana z fal morskich
zahacza o stopy w przededniu jesieni

a moÂże o tym Âże w dniu ostatnim
bĂŞdÂą szczĂŞÂśliwi wschodem co znienacka
w zachĂłd siĂŞ przemieni

na wielu oczach

Âże bĂŞdÂą  wreszcie wolni na swojej Ziemi
ale bĂŞdÂą teÂż, zdziwieni...

Pierwsze..
wiersze...
liœÌ spad³ mi na jesionkê...
lato...
szatÂą,
oznajmiam jak dzwonkiem...


Pozdrawiam - Thotal :)

Zmartwienie ogromne mnie trapi i STRACH niczym na sercu mym odchlani smierdzacy brudny lach.
STRACH niczym szach gdy serce me umyka i znow szach i sie potyka to znowu STRACH.
Czego sie boje gdzie serca me ostoje czym sa te lenki moje i znowu Strach jak brudny lach.
Czy go kiedys zrzuce czy Strach w Spokuj obruce czy ja tylko piesni nuce o milosci i zyciu sztuce.
Kiedy swoj Strach porzuce!!!

Pytania i odpowiedzi...
kto pyta, a kto za odpowiedziÂą siedzi?
Kto czuje, Âże czas siĂŞ wykluwaĂŚ,
a kto siê ¿ali, by litoœÌ odczuwaÌ?...

Pozdrawiam - Thotal :)

Panie Dryfie Ty Tuwimem siĂŞ genialnym nie podpieraj
bo sie jakoÂś z duszy wie cholera
Âże TY takÂże talent i nie mniejszy masz
nie bÂądÂź zatem taki agent i przechera

Nie czekaj bracie zatem, a uraczÂże nas jakim swoim
poetyckim batem

co by nak³aœÌ do g³ów wielu
Âże pora na Âświat poukÂładany i przykÂładny,
gdzie wrogoÂści nie bĂŞdzie juÂż Âżadnej

gdzie wilk z owieczkÂą chÂłeptaĂŚ bĂŞdÂą z jednego ÂźrĂłdÂła
a lew teÂż jagniĂŞciu lizaĂŚ zechce runo, a moÂże nawet.... ;)

Âże CzÂłowiek wÂśrĂłd tego przechadzaÂł siĂŞ bĂŞdzie z dumÂą. ;)


koliberek33

 O0

Ps. a swojÂą drogÂą, to ÂżeÂś niezÂłe cacko zapodaÂł :)

Jak mam okazjĂŞ czĂŞsto wracam do poezji Tuwima, a szczegĂłlnie do Jego wypowiedzi na temat swego adwersarza... ;D


"Pró¿noœ replik siê spodziewa³,
nie dam ci pstryczka, ani klapsa,
nie powiem nawet pies ciĂŞ jebaÂł,
bo to mezalians byÂłby dla psa..."


Na szczĂŞÂście moja wymiana zdaĂą z forumowiczami nie wymaga wysyÂłania tego rodzaju "broni zaczepnej". ;D


Pozdrawiam na wesoÂło - Thotal :)

Zatem, bezpoÂśredni zwrot: "pies by ciĂŞ trÂącaÂł"
nikogo z rĂłwnowagi nie powinien wytrÂącaĂŚ! :D

Na Tuwimie Ty chowany, piĂŞkne wyczyniasz
wzglĂŞdem "zasÂłuÂżonych" i odpowiednie peany!

Âże aÂż Âłapy siĂŞ zaciera, tak prawdziwe to,
a za prawdĂŞ jaka by ona nie byÂła, byle prawdziwa
to w piekle siĂŞ nie bĂŞdziesz poniewieraÂł!

A moÂże i w niebie za uÂśmiech przez Ciebie powodowany
jakim to maÂłym krzeseÂłkiem bĂŞdziesz obdarowany...

i se siĂŞdziesz w chwale, tak to jest, wesoÂłym byĂŚ Thotalem ;)


 :)

WesoÂły Thotal,
o piĂłrka siĂŞ otarÂł,
woli swobodĂŞ,
i Tuwima "brodĂŞ"

Stare te JEGO kawaÂłki, ale dalej MOCNE..


Pozdrawiam - Thotal :)

Koli berek 3 po 3 siĂŞ jednak myli, zwÂąc Suchego ;) wolnym pÂływem.
ToĂŚ ni jak ma siĂŞ u niego Dry F bez zer siedmiokroĂŚ dany.
ChoÌ nie koùczy siê opowieœÌ u Tuwima w s³owach jeno.
Sens zostaje .... z piĂŞknem jego.

SkÂąd do gÂłowy wpadÂło mi to F
Tuwima nie obwiniĂŞ, Âże to Tu(f)im byÂł

PlotĂŞ trzy po trzy, a nasz agencik
skurczybyk jeden -
inteligentnie, mojÂą kudÂłatÂą
i zakut¹ pa³ê mi zmy³ ;)


koliberk spokornia³y i bez kud³ów ju¿.

 >:D

A gdzie jest mĂłj najukochaĂąszy DRYF,
Moja muza i najlepszy interpretator zawirowanych (moich) poezji?

JeÂśli siĂŞ pojawi, dajcie znaĂŚ, tĂŞskniĂŞ... ;D



Pozdrawiam - Thotal :)

moÂże gdzie i mimo dryfich umiejĂŞtnoÂści
wzi¹³ i uton¹³ w odmêtach fantazji i poezji ^-^

ale, có¿ martwiÌ siê nam, skoro mamy
juÂż wcielenie nowe, ktĂłre karmĂŞ
starego Dryfa na siebie wzi¹Ì gotowe ;)

juÂż nam siĂŞ agencik niezÂłym rymem tu objawiÂł
ja bym siĂŞ nie pĂŞkaÂł i na niego postawiÂł!

 :)

albo i ten ambroÂży
czego diabeÂł ten nie tworzy
wzi¹³ i by³ gdzieœ wsi¹k³

gdzie siĂŞ podziewa ta zaraza
i kto nam rymy bĂŞdzie tu rozmnaÂżaÂł?

 :)

A ja tĂŞskniĂŞ...

Za sÂłowiaĂąskÂą duszÂą,
za tym, czego mi nie skruszÂą...
za tym , czego "inni" nie usÂłyszÂą,
za Jego wiarĂŞ w mojÂą ciszĂŞ...


Pozdrawiam - Thotal :)

Wysoko, bracie poprzeczkĂŞ stawiasz
mo¿e od kropeczki, by zacz¹Ì znów

a wykreuje siê nowa jakoœÌ, nowy duch :)

kropeczka miÂła i bez pretensji byÂła
a co siĂŞ potem dziaÂło? jakie Âświaty
i przestrzenie, ile ciszy Âświerszczem dzwoniÂącej
i strumykĂłw drÂżenia...

a i duszy sÂłowiaĂąskiej takÂże

takie tworzenie to i ja WaĂŚpan sobie ceniĂŞ
a jakÂże! :)

 8)

PRAWDA
 
adwarp wdaarp pradaw
dawarp warpad wdarpa
warpda darawp awdapr....
...............................
Adwarp ADwarp ADWarp...
.................................
Prawda pRawda prAwda
praWda prawDa prawdA
PRawda PRAwda PRAwda
PRAWda PRAWDa PRAWDA



Ps. PHIRIOORI, specjalnie dla Ciebie! :)

"Przyjació³ nikt nie bêdzie mi wybiera³"

(autor: Andrzej Garczarek)

Przyjació³ nikt nie bêdzie mi wybiera³
wrogĂłw poszukam sobie sam
dlaczego ku*** maĂŚ bez przerwy
poucza ktoÂś w co wierzyĂŚ mam...?

Niech siĂŞ gazeta "Neues Deutschland"
wstrzyma z wstĂŞpniakiem o pomocy
bo tu sÂą ludzie ktĂłrzy jeszcze
budzÂą siĂŞ z krzykiem w Âśrodku nocy

Zaiste wierny to przyjaciel
wszak znĂłw pucuje ÂśniedÂź pomnikĂłw
na wieczn¹ chwa³ê i pami¹tkê
pruskich kaprali FryderykĂłw

Przyjació³ nikt nie bêdzie mi wybiera³
wrogĂłw poszukam sobie sam
dlaczego ku*** maĂŚ bez przerwy
poucza ktoÂś w co wierzyĂŚ mam...?
 
Jakim wy prawem o wolnoÂści
gÂłosicie bracia w "Rudym Prawie"
wszak to od waszej nie ostatni
zwariowaÂł pisarz Ota Pavel...!

Przebacz mi smutna BratysÂławo
Hradcu Kralovy Zlata Praho...
za œmierÌ jaskó³ki tamtej wiosny
i polskie tanki nad WeÂłtawÂą...

Przyjació³ nikt nie bêdzie mi wybiera³
wrogĂłw poszukam sobie sam
dlaczego ku*** maĂŚ bez przerwy
poucza ktoÂś w co wierzyĂŚ mam...?

przyjaciel taki, niczym kukuÂłcze jajo
nie masz naĂą ochoty -
to wrogĂłw mieĂŚ bĂŞdziesz, jakich maÂło! ;D

ÂŚmiejcie siĂŞ..

Âśmiejcie siĂŞ oczy przepaÂściÂą bez dna
Âśmiejcie siĂŞ usta morzem bez brzegĂłw

i rzekÂą bez koryta

pojawi siê Cz³owiek Zorzy, który sens najg³êbszy
wyczyta

pojawi siĂŞ MĂŞdrzec w prawiekĂłw tkance
schowany

i powie jak zacz¹Ì skoùczone i jak ¿yÌ
nam przyjdzie dalej...


.

Ciekawostka niebywaÂła
w miejscu tym
(Odpowiedz #107 : WrzesieĂą 22, 2009) (http://www.cheops.darmowefora.pl/index.php?topic=408.msg42629#msg42629)
juÂż miaÂł byĂŚ
mĂłj wiersz pierwszy
..ale niepierwsza
auto-cenzura byÂła.

A wiersz thotala
ma tyle samo wersĂłw
i dwa kluczowe sÂłowa te same

trochĂŞ teraz sÂłaby rym
 ..ale (...) z tym

moÂże siĂŞ kiedyÂś zdecyduje
bo wiersz sie 1992 datuje
..(...).

WÂśrĂłd pustki przestworzy nieskoĂączonej rozumem
Materii martwa tkankÂą Âświaty stworzyÂła.

Dla jednych wodÂą dom staÂł siĂŞ ostojÂą,
Dla innych przestworza schronieniem siĂŞ staÂły.

A Ty, gdzie dom twĂłj czÂłowiecze ;)
Szukasz go wszĂŞdzie, tak jest, nie przeczĂŞ.

a u nas jesieĂą...

a u nas jesieĂą wiatrem podszyta
trzaskajÂą serca i drzewa pospolite
ga³êzie nie maj¹ czasu na po¿egnanie
i nie mniej przeraÂżone, ich ludzkie ofiary

baÂławany fal i postrzĂŞpione bryzgi
na drewnianym podeÂście oznajmujÂą
skrzypienie koĂąca starej epoki

a chmury z wysokoÂści - tym razem
nie patrzÂą na miejscowÂą zagÂładĂŞ
pochÂłoniĂŞte zmaganiem ciszy z haÂłasem

tylko czÂłowiek zdumiony grozÂą i piĂŞknem
w zadumie i zachwycie spojrzy na nie czasem...

tylko czÂłowiek zdumiony................................


.

 

Z dedykacjÂą dla Wszystkich i osobistÂą dla MichaÂła:


SygnaÂły do Jej Serca
Tam, gdzie ocean kieruje swe ciche grzmoty
na ziarniste wybrzeÂża kwarcu i piasku,
przechadza siĂŞ ona, dÂłonie wtuliwszy w okrywajÂącÂą jÂą
falistÂą szatĂŞ jasnÂą niczym blask perÂły.
Widzê jak od jej w³osów emanuje kolor nieba najg³êbszej nocy
wĂłwczas gdy szepcze ono wdowie sÂłoĂąca
aby ta ukazaÂła siĂŞ w postaci sierpa ÂświatÂła.
Oto wÂłaÂśnie ona.
Istota, ktĂłra zna mnie takiego jakim jestem
mimo Âże moja skĂłra pozostaÂła nietkniĂŞta.
ÂŚwiat, z ktĂłrego ona przychodzi
dynamicznym ruchem wyÂłania siĂŞ z tajemnicy,
zwiastujÂąc jej majestatyczne piĂŞkno
podobne do wierzby pochylonej ku spokojnym wodom.
W tym nienaruszonym miejscu kieruje ona swoje ciaÂło
ku linii brzegowej, nas³uchuj¹c dŸwiêków s³yszalnych w podg³êbi fal,
a ktĂłre mĂłwiÂą jej co czyniĂŚ.
Jak wielkie jest jej marzenie?
Czy zdo³a przenieœÌ j¹ poprzez morze?
Czy sÂłyszy ona gÂłos mojego serca
przed jego translacjÂą?
Nabiera nieco piasku
w swoje idealnie uksztaÂłtowane dÂłonie
po czym jak w klepsydrze ziarenka piasku przesypujÂą siĂŞ
poÂżyczajÂąc czas
na szansĂŞ dotkniĂŞcia jej piĂŞkna.
Jej usta poruszajÂą siĂŞ z naturalnym wdziĂŞkiem gdy opowiada
swojÂą historiĂŞ wiatrowi;
nawet obÂłoki skupiajÂą siĂŞ ponad niÂą aby jej posÂłuchaĂŚ.
Jej gesty przemnaÂżajÂą mnie
przez znak nieskoĂączonoÂści,
wykraczajÂący poza wszelkie obliczenia,
przyozdabiajÂąc jej twarz poezjÂą Âłez.
Jestem przyzywany przez jej gÂłos
tak wyraÂźnie, Âże aÂż odczuwam zaskoczenie.
ObserwujĂŞ jÂą, poniewaÂż mogĂŞ to czyniĂŚ.
Znam jÂą, poniewaÂż jest mnÂą.
PragnĂŞ jej, poniewaÂż nie jest mnÂą.
Jako esencjĂŞ moich wszystkich dziaÂłaĂą, w obszernych poszukiwaniach
tego czegoœ co dope³ni moj¹ kompletnoœÌ,
znalazÂłem wÂłaÂśnie jÂą
na tym wybrzeÂżu,
jej niewyraÂźne odciski stĂłp,
sygnatury perfekcji
zawstydzajÂące czas swojÂą przemijajÂącÂą naturÂą.
Jestem jak grota usytuowana tuÂż za niÂą
obserwujÂąca z ciemnoÂści,
wy¿³obiona przez zadrêczone fale
do postaci krypty tĂŞskniÂącej aby wypowiedzieĂŚ to,
czemu nie potrafi siĂŞ ona oprzeĂŚ.
JĂŞzyk tak czysty wydobywa siĂŞ z moich ust,
niczym dÂługo przetrzymywani jeĂący, ktĂłrzy
nareszcie udali siĂŞ do swoich domĂłw.
Obraca ona gÂłowĂŞ i spoglÂąda
obok mnie jakbym byÂł niewidocznym duchem,
a jednak wiem ¿e dostrzega moje najg³êbsze œwiat³o.
Wiem, Âże ocean nie stanowi Âżadnej granicy dla jej miÂłoÂści.
Ona wyczekuje,
aÂż decydujÂąca ÂścieÂżka do mojego serca stanie siĂŞ widoczna.
A ja wyczekujĂŞ,
a¿ coœ g³êboko wewn¹trz,
ujmie moje puste dÂłonie
i zapeÂłni je jej twarzÂą
tak, iÂż bĂŞdĂŞ wiedziaÂł, Âże prĂłby zostaÂły zaliczone
a wszystkie odczepione-odÂłamki
byÂły sygnaÂłami do jej serca.

czÂłowieka sen

galaktyki siĂŞ krĂŞcÂą, galaktyki pÂłaczÂą
taĂączy czÂłowiek zachwycony
koÂłysanki Âśpiewa nocÂą

i wci¹¿ marzy
Âże byĂŚ moÂże w taĂącu zwanym Âżyciem

go zobaczÂą

p³atki ró¿, ŸdŸb³a wiecznoœci frun¹
z nieba

czÂłowiecze taĂącz, taĂącz
widaĂŚ, tak trzeba...

;]
Kiedy KsiĂŞzyc spada z nieba,
kiedy SÂłoĂące wznosi siĂŞ,
spojrzysz na mnie mĂłwiÂąc: "Nie martw siĂŞ..."
PrzeÂżyÂłaÂś to trzĂŞsienie,
radoœÌ rozbiera mnie!

neutralnie

zatrzymaÂł siĂŞ czas i wszystkie zÂłudzenia
pora na postĂłj i odpoczynek
tak zwyczajnie i od niechcenia

czas siê rozpê¿y³ i w miejscu stan¹³
byÂś tworzyÂł i tworzyÂł

wszak przedproÂże to NieÂśmiertelnoÂści
i Twoje miejsce na wielkie Amen!

 :-X

 ;)

Fajnie ,ze te wiersze piszecie...szkoda tylko ,ze wiecej osĂłb nie chce sie skusiĂŚ....

Oto jeden z moich ...

Newidzialna rĂŞka losu
kreÂśli szkice kolejnych rozczarowaĂą,
byÂś potem barwy ciemniejszej mĂłgÂł dodaĂŚ
i obrazy wÂłasnych klĂŞsk w zmĂŞczonym umyÂśle
rozpamiĂŞtywaÂł,kodowaÂł
i k³óci³ siê z losem
z losem sie targowaÂł,
o barwy jaÂśniejsze od rozczarowaĂą.
 :(

Na ³¹ce rós³ Kwiat
piĂŞkny i pachnÂący
Dumnie rĂłsÂł wÂśrĂłd traw

Pewien artysta znalazÂł Go
Skuszony przez barwĂŞ
Na p³ótnie da³ jej swój œwiat

Pewna dziewczyna napotkaÂła Go
OddaÂła mu swĂłj pocaÂłunek
Jego zapach nĂŞciÂł JÂą

KaÂżdego dnia bosymi stopami
stÂąpaÂła po trawie by podziwiaĂŚ
Jego subtelnÂą urodĂŞ

Pewien chÂłopak zerwaÂł Go
i wrĂŞczyÂł wÂłaÂśnie Jej
ChciaÂł CoÂś w zamian - dostaÂł To
Nie daÂł wiĂŞcej nic... oprĂłcz Âłez

Teraz jesteÂśmy samotni
Dziewczyna, Kwiat i ja

Lindo Âśliczny wiersz, ale czemu taki smutny? :(
Aaa i... Strasznie miÂło CiĂŞ znowu widzieĂŚ! :)

Val Dee - Ty teÂż Âładnie piszesz :)

sensu sens

strasznie miÂło paniÂą widzieĂŚ
strasznie paniÂą kocham i podziwiam

strasznie siĂŞ cieszĂŞ, strasznie lubiĂŞ

i cudownie nienawidzĂŞ :D

Zziebniete ptaki.
Chroniac sie przed chlodem.
Znikaly z horyzontu .
Przed slonca zachodem.

* * *

nie potrafiĂŞ juÂż pisaĂŚ wierszy
odleciaÂły ptaki
w sÂłowa syte
uniosÂły poezjĂŞ lekkÂą jak puch
pozostaÂła tylko kartki
czysta biel
i bezruch rĂŞki
i myÂśl ledwie zaczĂŞta
i ró¿a co tylko ró¿¹ jest

nie potrafiĂŞ juÂż pisaĂŚ wierszy
poezjo –
zapach ró¿y zwróÌ

ZapomniaÂłem jak siĂŞ pisze wiersze,
serce fruwa na innej ga³êzi,
myÂśli ciÂągle szersze i szersze,
a ja jestem na     uwiĂŞzi...


Pozdrawiam - Thotal :)

A dziĂŞkujĂŞ :)
Piszê ma³o i g³ównie do szuflady (na szczêœcie dla ludzkoœci) :P

Wal Dee -mu

piszĂŞ maÂło do szuflady
tak dla siebie, dla ogÂłady

w swej dobroci -
ludzkoœÌ ja oszczêdzam

czyÂżby ze mnie taka nĂŞdza?

lecz iluzja, to jest wielka
gdyÂż mam talent -
choĂŚ zaczynam od kropelki
co, w ocean siĂŞ przemieni

uradujĂŞ siebie jeszcze
i Wy takÂże - a jakÂże,
bĂŞdziecie zdumieni.


czego koliberek serdecznie Âżyczy. :)

a dziĂŞkujĂŞ wrĂŞcz przeÂślicznie :)

DziĂŞkowanie

dziĂŞkowanie wielce miÂłe
gdyÂż najwiĂŞkszÂą moc posiada
choĂŚbyÂś nie wiem -
ile modliÂł siĂŞ i ile gadaÂł,

ono wiĂŞksze czyni cuda
bowiem, dziĂŞkujÂąc innym
zapewnione masz -
Âże i Tobie, wiĂŞcej siĂŞ w Âżyciu uda!


 :) :) :)

po stole skacze
na dywanie kracze
ciÂągnie za warkoczyki
obcina dziewczynkom kucyki
nauczycielom siĂŞ odgraÂża
kichaniem kolegĂłw zaraÂża
mÂłodszych poszturchuje
starszych nie szanuje
taki jest ten wierszyk zapisany
taki rozwydrzony
i caÂłkiem niepoprzecinkowany

:P

wiersz wesoÂły, niebywaÂły przeczytaÂłem caÂły
nie ma on przecinkĂłw, ani Âżadnych znakĂłw
zadaÂłeÂś nam autorze niezÂłego ĂŚwieka
powiedz zatem, któ¿ to taki?

zwÂłaszcza na dywanie kraczÂący
czyÂżby we wronĂŞ zamieniÂł siĂŞ niechcÂący
i do takich forteli siĂŞ ucieka
¿e pali teraz ciekawoœÌ cz³owieka? ;)


 ;)

 
JĂŞzyk NiewinnoÂści
 
Gdy rzeka skuta jest lodem
poni¿ej wci¹¿ p³ynie nurt.
Kiedy niebo traci swĂłj kolor
po drugiej stronie globu inny Âświat wychodzi na ÂświatÂło.
Kiedy moje serce jest samotne
gdzieÂś inne serce wybija moje imiĂŞ
szyfrem, ktĂłry jedynie raj potrafi usÂłyszeĂŚ.
 
Czy moje serce jest gÂłuche
czy teÂż nie ma tu nikogo
kto potrafi mĂłwiĂŚ jĂŞzykiem niewinnoÂści?
NiewinnoÂści takiej, gdy sÂłowa
cierpliwie znoszÂą znaczenie i galopem odchodzÂą w swej obecnoÂści.
Dostrzegam to.
CzujĂŞ to.
NaÂświetlam owe tajemnice z zaczerwienieniem na twarzy
gdy moje spuszczone oczy potwierdzajÂą Âże to ich dom
po czym nigdy nie sÂą juÂż w stanie spojrzeĂŚ prosto w oczy.
Nigdy juÂż nie patrzÂą prosto w oczy.
 
ÂŚwiat ten peÂłen jest
drzemiÂących serc i pustej miÂłoÂści,
jednakÂże to nie moÂże doprowadziĂŚ mnie do ÂświatÂła dziennego.
Moje pragnienie tak bardzo od tego odbiega
i nigdy nie moÂże zostaĂŚ juÂż wymazane.

 

cisza

zwinĂŞÂły siĂŞ sÂłowa wciup
myÂśli usiadÂły pod pÂłotem
i mg³¹ zasnu³o milczenie

spojrzenie zawisÂło nad wzgĂłrzem
i kot przeci¹gn¹³ leniwie..

serce zegara znowu zabiÂło
tak cicho wokó³ i tak mi³o

i tak miÂło...

 

:

DziĂŞki Janneth...BĂŞdÂą jeszcze wesoÂłe..... :)

PĂłki co ...ten


Czas zatrzymany na brzegu chodnika
nienaturalnie stojÂąc,
jak gdyby realnoœÌ widoku zamyka
i maÂła koĂączynka w ogromie trawnika
i szary,ciĂŞÂżki kurz drogi,
drogi co jawi siĂŞ w Âświetle i znika,
codziennoÂśc rysuje i burzy
i w gruzy zamienia spokĂłj czÂłowieka

Trzymam CiĂŞ Lindo za sÂłowo, bo chociaÂż Twe smutne wiersze sÂą piĂŞkne, to ja bĂŞdĂŞ czekaĂŚ na te wesoÂłe :)

KaÂżdy moÂże byĂŚ poetÂą:

http://www.youtube.com/watch?v=a-aqIbiOMjw&feature=player_embedded

:P

a to ci heca!
moÂżemy teraz wersiki skÂładaĂŚ
niczym buÂłki zjadaĂŚ z niejednego pieca!

 :)

sÂłowa moje spokorniaÂły
ksiĂŞgÂą siĂŞ zdziwiÂły wielce
nie wymyÂślĂŞ tylu naraz
nawet po butelce :'(

nawet gdy na trawce siê po³o¿ê
i nawciÂągam bĂłg wie czego >:D

to nie wyda ptasi mó¿d¿ek
po absyncie, kleju, grzybach
nic godnego i wielkiego ???

i juÂż bym siĂŞ zapÂłakaÂł na ÂśmierĂŚ
gdyby nie tej myÂśli ĂŚwierĂŚ:

otó¿:

ksiĂŞga ta zawiera wszystko
a jednak brak w niej jednego

konceptu: koliberkowego!



 :D :D :D

Z dedykacjÂą tej, ktĂłra wie ...


Daniela

- moim sĂŞdziÂą jest BĂłg -

tak mĂłwi o sobie
i na liÂściu zielonym
po morzu wzburzonym
z wichrami taĂączy

potwory jej Âżadne
nie straszne
ani bÂłyskawic trĂłjzĂŞby

bowiem BĂłg sÂłowo
jej daÂł

dlatego Daniela
ziemiĂŞ obsiewa
patrzy jak ziarno wzrasta

czasami rankiem
po tĂŞczy Âświetlistej
do nieba siĂŞ wspina

brzmienie cykad
trzmieli brunatnych
anioÂłom zanosi

wieczorem
wraca
rÂąk ludzkich zÂłakniona

ze skrawkiem chmury
we wÂłosach

Ptaku, jakie Ty wiersze piêkne sk³adasz, a¿ê wziê³o i koliberka zatka³o ze z wra¿enia ;)

Ptak na chmurze siadÂł
zadumaÂł siĂŞ nad losem
czÂłowieczym

nad lasem, nad ³¹kÂą, 
i nad tym, co na niej beczy :D

dumaÂł i dumaÂł, natchnienie spÂłynĂŞÂło naĂą
i patrzcie, jaki oto piĂŞkny wiersz

nam stworzyÂł, ten niebieski draĂą ;)

za takie wersy i serce w pazurkach
Ptakowi jak nic, naleÂżna laurka!


 :D :D :D

ÂŁadnie to tak nabijaĂŚ siĂŞ z ptaka?
Gdy ten wersy na chmurach
O koliberku splata?

 ;D

A to taki podstĂŞpny jest ten Ptak
na chmurĂŞ wlata
i niby to o koliberku peany splata?

rzuĂŚÂże mi zatem  o koliberku wersem jakim
chciaÂłbym i ja pokonwersowaĂŚ z Ptakiem

latam sobie tu i tam i jakoÂś ciÂągle jestem sam
wena siĂŞ mnie nie trzyma

Ptaku daruj maÂłemu i siĂŞ nie zÂżymaj!

loty moje nazbyt lekkie i swobodne
bym wersy pÂłodziÂł, jak Ty szykowne

tu podskoczĂŞ, tam zaÂśpiewam -
a jak bijÂą to i zwiewam :D


 :D :D :D

Z dedykacja dla Koliberka i Ptaszka za piekne wierszyki

Pozdrowki
dczion :)


Ptaszki

W niewielkim ogrodku za domem
Posrod trzech murow sasiada
Na glowe deszcz z nieba pada
Popatrz jaki kawalek nieba
Na twa dusze przypada
Do okola slychac cwierki radosne
To ptakszki zapowiadaja WIOSNE
Mlodziutkie ptaszki na pierwsza Wiosne
Glodne wszystkiego no i radosne
Ogrodek niewielki ale pomiesci
Ptaszkowe spiewy i dobre wiesci
A kazdy ptaszek oczko wtrzeszczy
Kiedy mu w brzuszku okropnie trzeszczy
W niewielkim odrodku za domem
Posrod trzech murow sasiada
Na kwiecista lake deszcz z nieba pada
W reku wianek , trzy mury sasiada
No i to niebo co na twoja dusze przypada
Pod niebem kwaty zywe radosne
Jak tamte ptaszki siejace lake glodne na wiosne

Dczion, piĂŞkny wiersz napisaÂłeÂś, taki prosto z serca … za co ptaszki serdecznie dziĂŞkujÂą …  :)
Miej siĂŞ dobrze na ziemi swojej!  :)


I dla Ciebie od ptaszka ...


***

bo jeœli serce pieœù szczer¹ œpiewa -
- to nawet za trzema murami sÂąsiada
gdzie nieba skrawek na duszĂŞ przypada
gdzie ptaszki gÂłodne
tudzieÂż radosne
pod domkiem Dcziona witajÂą wiosnĂŞ

 - tam wiry serdeczne
tam wszystko moÂżliwe
tam sÂłoĂące i ksiĂŞÂżyc
tam gwiazdy w koszyku
i innych darĂłw
wÂśrĂłd traw  bez liku

a przecieÂż to wszystko
naprawdĂŞ siĂŞ dzieje
na skrawku ziemi
tuÂż obok sÂąsiada …

-----------------------


Pozdrawiam sÂłonecznie  :)

Wiosny brzask - Dczionowi

skrawek nieba i sÂłoĂąca za oknem
i dzwonny o szyby szept dÂżdÂżu o Âświcie
oraz widok ÂśnieÂżnej kwieciem jabÂłoni

w motylich skrzyd³ach lekkoœÌ i bezstroska wieczna
budzenie pszczó³ w purpurze piwonii

bÂłotnych Âżab kumkanie radosne
Âśpiew skowronka, drozda i ziĂŞby

taniec istnienia wyznacza na wiosnĂŞ


 :) :) :)

Go raibh mile maith agat Koliberku i Ptaszku dopiero poczatek pieknej zimy a dzieki waszym wiersza zatesknilem za wiosna  :)

Pozdrowki
dczion :D

zapomniany krajobraz – czyli smutna pieϝ o Roztoczu

przycichÂły sosny, ugĂłr za ugorem
trznadli Âśpiew zapomniany
tĂŞsknota ziemi za rÂżeniem koni
gdakaniem kur...
 
tylko niebo siĂŞ nie dziwi
takÂą ciszÂą pachnie pycha
 
wszystkie domy murowane
zamiast malw, przy drodze dalie
pieÂśni, co siĂŞ po polach niosÂła
juÂż nie sÂłychaĂŚ...
 
pÂłoty i parkany 
dzielÂą Âświaty kolorowe
tylko bardziej nĂŞdzny 
niÂźli w chacie niewygodnej, gÂłodnej

dziÂś pozostaÂł czÂłowiek

 
                       Wyblaklych wspomnien garsc niepelna.
                       
                        Przebrzmialy miraz szczescia goni

                        Przepadlych marzen nie spelnionych

                        I tych dziewczecych miekkich dloni

                       
                        Na zgliszczach pragnien moich marzen.

                        Zetlaly popiol legl nadziei.

                        Wyblakly obraz dni przepadlych.

                        I utopionych uczuc perel.

Jesienne smutne dni przygasÂłe,
najlepiej posmaruj masÂłem,
a przeci¹¿one o³owiem chmury,
zamieĂą w racuszki i konfitury ;D


Pozdrawiam - Thotal :)

takÂą chcĂŞ mieĂŚ babĂŞ!

tak mi siĂŞ marzy
Âże siĂŞ przydarzy
i siĂŞ obudzĂŞ przy babie
a kiedy w rĂŞce
weÂźmie me serce
to siĂŞ rozpuszczĂŞ jak w kawie

chcĂŞ, Âżeby byÂła
Âładna i miÂła
i bardzo niecaÂłkiem Âłysa
niech ma doÂłeczki
dziurki waÂłeczki
i gibkoœÌ, jak pniaczek cisa

aha i jeszcze
niech wzbudza dreszcze
kiedy mnie bechta w naskĂłrek,
niech mi da wĂłdki
w dzbanek malutki
i wetknie gdziekolwiek ogĂłrek

gdy siĂŞ niÂą znudzĂŞ
to siĂŞ obudzĂŞ
i pĂłjdĂŞ w cholerĂŞ do kina
pojadĂŞ metrem
z nieczystym getrem
dopieroÂż zrzednie jej mina

kupiĂŞ rogali
od bab na hali
sam zeÂżrĂŞ a jej - ani roÂżka!
niech se nasmaÂży
co se wymarzy
jak taka cwana broszka!

Kiedy mnie wkurzy
to siĂŞ oburzĂŞ
a moÂże trzasnĂŞ w Âłeb kijem?
zÂąb jej wytÂłukĂŞ
i garkotÂłukiem
nazwĂŞ jÂą brzydko jak ÂżmijĂŞ

niech nie zadziera
ze mnÂą, cholera
bo choler nie tolerujĂŞ!
ona mnie piĂŞknie
pozdradza z heĂąkiem
a wtedy dziwkĂŞ otrujĂŞ!

no!


napisaÂł: SÂławomir Majewski

 ;D ;D ;D ;D ;D Ten wiersz, to pewnie z ukrytÂą dedykacjÂą Thotalowi?  ;) CoÂś mi siĂŞ tak widzi …  ;D

A nasz PAN Thotal.
pysk z cukru otarÂł,
-widzi jak "baby",
chcÂą go oszwabiĂŚ ;D



Pozdrawiam - Thotal :)

DopĂłki PANEM
Thotal siĂŞ mieni,
- Âżadna mu „baba”
losu nie zmieni !  ;D


Pozdrawiam, ptak  :)

Thotal siĂŞ mieni,
-ze wstydu czasem,
panuje rzadziej,
niÂż rzÂąd obok "lasek" ;D


Pozdrawiam - Thotal :)

I tu siĂŞ z TobÂą
nie zgodzĂŞ wcale,
- „laski” jedynie
sÂą dla morale …  ;D


Pozdrawiam, ptak  :)

I tu siĂŞ wÂłaÂśnie
ZgodziÂłaÂś przaÂśnie
Taka niezgoda
harmonii doda

A ÂżebyÂś wiedziaÂł
drogi Phirioori,
Âże ta niezgoda
wcale nie boli  ;D

Twoja niezgoda jest w lot wpisana,
moraÂł przeleciaÂł, i szczerzy siĂŞ Âściana ;D


Pozdrawiam - Thotal ;)

z goda, czy z roku
z rocka czy ze skaÂły
nie waÂżne w koĂącu z czego
waÂżne, Âże siĂŞ nie wali

Bo kto moraÂłu
nie Âłapie wcale,
- temu i Âściana
na Âłeb siĂŞ zwali!  ;D

I co ja widzĂŞ,
i co ja sÂłyszĂŞ,
sobie Ptak miÂły,
moraÂły pisze ;D


Pozdrawiam - Thotal :)

A pisze sobie
ptaszek moraÂły,
by go zÂłe wilki
nie rozszarpaÂły …  ;D


Pozdrawiam, ptak  :)

                                               MODLITWA BEZROBOTNEGO

Za me lenistwo i me zaniedbanie,
Bez pracy zostalem o niebianski Pane!
I dom moj przeze mnie pozostaje w nedzy.
Bo na pierwszego malo mam pieniedzy.

Racz zauwazyc to moje blaganie!
Przebacz mi wady Milosciwy Panie.
Natchnij zapalem moje slabe cialo.
By otuchy i checi do pracy dostalo.

O, spraw Cudowyny Boze, zebym nie chorowal
I jak dotad bys Panie mnie w zdrowiu zachowal.
Daj mi wytrwalosc o najslodszy Panie.
Abym ukonczyl przekwalifikowanie!

A gdy znajde z Twojej laski jakas prace.
Za przykladna robote mial godziwa place.
A juz dzisiaj slubuje Ci Panie.
Zapal w tej nowej pracy i wytrwanie!

Prosze Cie Panie, niech Twa laska raczy.
Zachowac dla mnie dobrodziejstwo pracy!
Daj  mi dostatek, jaki inni maja.
I spraw bym nie byl ciezarem dla kraju.

Ja w mej modlitwie blagam zmilowania.
I Twego Panie w swiecie krolowania!
Odpusc nam grzechy i spraw dla narodow.
By nie zeznaly, nigdy ni wojny ni glodu!



   Henryk Jerzy  Zywotko

...bardzo stary tekst:

gdy boli

miotasz 
wierzgasz sÂłowami 
boga swego za pysk 
trzymasz 
jeszcze trochĂŞ 
policzysz jego dni i koÂści 
 
spÂłowiaÂłe oblicze 
wykrĂŞcone wskazĂłwki po 
spieszny rytm 
 
gdy bardzo 
 
jesteÂś juÂż wszystkim 
zacz¹³eÂś byĂŚ niczym 
 
Âświt pochyliÂł siĂŞ 
ze zrozumieniem

..................... 

SÂław siĂŞ SÂłowo


dobre, jasne
adekwatne, przezroczyste
sÂław siĂŞ wszĂŞdzie
gdzie bÂądÂź i nie bÂądÂź

przemĂłw ciszÂą
gdy nie sÂłyszÂą
czyĂą siĂŞ sÂłowo dziÂś na Nowe
czyĂą, pomnaÂżaj dobry czas
sÂław siĂŞ sÂłowo, sÂław
w sam raz!

sen dzieciĂąstwa

poza Âłanem, poza lasem
rzeka czysta i ÂźrĂłdlana toĂą
pstrÂąg srebrzysty, piasek jak pyÂł zÂłoty,
na podwĂłrku w wiadrze niebo

welon wzgĂłrz pofaÂłdowany
wiosna pani malowana

na Roztoczu jemioÂłuszka
trznadel, jodÂła, buk, kukuÂłka
borsuk stary i tajemnic
peÂłen jar

trzeÂśnia, co pastuszkĂłw
parasolem cienia w czas spiekoty
otulaÂła

na przydroÂżu jarzĂŞbina
w jej koralach uwiĂŞziony sÂłoĂąca Âżar

ciepÂłe mleko z pajdÂą chleba
na nieszpory stary dzwon


wÂśrĂłd igliwia sosen cichych, pokulonych
jest rodzicĂłw moich -
strzechÂą kryty, malusieĂąki stary dom...

stary Âświat
 
zwietrzaÂły myÂśli
rozpierzchÂły siĂŞ sÂłowa
na wszystkie strony

dusza o innej myÂśli
tej, co lĂŞkiem za szybko umiera
razem tak jakby pewniej
i caÂłkiem bezpiecznie
 
lecz tunel,  nie jest tunelem
dawno Ariadny zerwaÂła siĂŞ niĂŚ
pustka pustek, z rozpaczy nawet
nie da siĂŞ wyĂŚ

ptak martwy na niebie utkn¹³
nie spadnie nieÂżywy
jak wokó³ straszno, jak wokó³ smutno
choĂŚ o miÂłoÂści mĂłwi siĂŞ tyle

o, gdyby tak poszybowaĂŚ i znowu staĂŚ siĂŞ
zwiewnym i lekkim motylem…
 
 

WisÂława Szymborska
                             JAK SIÊ CZUJÊ
                     
          Kiedy ktoÂś zapyta,jak siĂŞ czujĂŞ,
          grzecznie mu odpowiem,Âże"dobrze dziĂŞkujĂŞ"
          To Âże mam artretyzm, to jeszcze nie wszystko,
          astma,serce mi dokucza i mĂłwiĂŞ z zadyszkÂą,
          puls sÂłaby, krew moja w cholesterol bogata...
          lecz dobrze siĂŞ czujĂŞ, jak na moje lata.

   Bez laseczki teraz chodziĂŚ juÂż nie mogĂŞ,
   choĂŚ zawsze wybieram najÂłatwiejszÂą drogĂŞ.
   W nocy przez bezsennoœÌ bardzo siĂŞ mordujĂŞ,
   ale przyjdzie ranek... i dobrze siĂŞ czujĂŞ.
   Mam zawroty gÂłowy,pamiĂŞĂŚ "figle "pÂłata,
   lecz dobrze siĂŞ czujĂŞ jak na swoje lata.

          Z wierszyka mojego ten sens siĂŞ wywodzi,
          Âże kiedy staroœÌ i niemoc przychodzi,
          to lepiej zgodziĂŚ siĂŞ ze strzykaniem koÂści
          i nie opowiadaĂŚ o swojej staroÂści.
          ZaciskajÂąc zĂŞby z tym losem siĂŞ pogĂłdÂż
          i wszystkich wkoÂło chorobami nie nudÂż!

   PowiadajÂą"StaroœÌ okresem jest zÂłotym"
   kiedy spaĂŚ siĂŞ kÂładĂŞ, zawsze myÂślĂŞ o tym...
   "Uszy" mam w pudeÂłku,"zĂŞby" w wodzie studzĂŞ,
   "oczy" na stoliku,zanim siĂŞ obudzĂŞ...
   Jeszcze przed zaÂśniĂŞciem ta myÂśl mnie nurtuje:
   "Czy to wszystkie czĂŞÂści,ktĂłre siĂŞ wyjmuje?"

          Za czasĂłw mÂłodoÂści /mĂłwiĂŞ bez przesady/
          ÂŁatwe byÂły biegi, skÂłony i przysiady.
          W Âśrednim wieku jeszcze tyle siÂł zostaÂło,
          Âżeby bez zmĂŞczenia przetaĂączyĂŚ noc ca³¹...
          A teraz na staroœÌ czasy siĂŞ zmieniÂły,
          spacerkiem do sklepu, z powrotem bez siÂły.

   Dobra rada dla tych, ktĂłrzy siĂŞ starzejÂą:
   Niech zacisnÂą zĂŞby i z Âżycia siĂŞ ÂśmiejÂą.
   Kiedy wstanÂą rano, " czĂŞÂści " pozbierajÂą,
   niech rubrykĂŞ zgonĂłw w prasie przeczytajÂą.
   JeÂśli ich nazwiska tam nie figurujÂą,
   To znaczy, Âże ZDROWI I DOBRZE SIÊ CZUJÂĄ.
                           

Rozmowa z Piotrem Adamczykiem
 

jest Pan wielki, tyle siĂŞ o Panu mĂłwi, pisze
-nie
jestem tylko bardzo, ale to bardzo zajĂŞty,
moje Âżycie jak kadr po kadrze
nie, nie narzekam
chciaÂłbym tylko jeden oddech wiĂŞcej

a uÂśmiech?

Âżycie caÂły czas siĂŞ do mnie uÂśmiecha
 

Ruch…

Czy moÂżna wstrzymywaĂŚ dynamiczne fale ?
PĂłki istnieje czas, dotÂąd kaÂżda chwila milknie.
SprĂłbuj zamroziĂŚ ruch, a umknie duch w swej chwale,
film zamienia siĂŞ w obraz – chyba, Âże znĂłw ktoÂś „kliknie”.

ZatrzymujÂąc w locie motyla, tracisz jego taniec.
Kalejdoskop mieni¹cych siê skrzyde³ znikn¹³,
ale masz za to kolorowy przekÂładaniec,
i ¿aden kolor ci siê ju¿ nie wyœlizgn¹³.

Z peÂłni harmonii czarujesz muzykĂŞ,
z „niebytu” wyÂławiasz dÂźwiĂŞki.
Z przeciwnoÂści ciszy uczyniÂłeÂś sztukĂŞ,
iÂż sama cisza skÂłada ci dziĂŞki.

Wszystko siĂŞ kiedyÂś ujawni,
gdy zawiruje wiĂŞkszy pakunek.
Duch eksploduje nawet z bezruchu,
Chyba, Âże znowu zamienimy kierunek…

z  przymruÂżeniem  sobie   ;)

i co powiedzieĂŚ mam. tak sobie patrzĂŞ
jak to  panta  rhei  i samosobie jest
a tu krzyczÂą szlam. siĂŞ nie miÂącham
wszak o wizerunek ego swego dbam

po imieniu rzecz nazywam, jak umiem
a to siĂŞ facjaty pouraÂżane objawiajÂą
egocentrycznym bĂłlem. a czemu niektĂłrych
aÂż jasna cholera. wszak ja niewinnie i ogĂłlnie

tak

mi³oœÌ bo¿a mi rzecze: miej¿e ty innych
na co dzieĂą w swej pieczy. nie od wielkiego
dzwonu.

mamusiu, nie pojêli. na litoœÌ daj cycka
zacz¹Ì mi przyjdzie od nowa wszystko
 
a pĂłki, co

z powrotem na pasiory, zabieraj do domu!



 :D :D :D

 :)
CzerwieĂą w turkus sie zmienia,
Zielen w pomaraĂączĂŞ ..
PatrzĂŞ kÂątem oka,
jak ksztaÂłt biaÂły
z ciemnym taĂączy ksztaÂłtem...
W caÂłej gamie kolorĂłw,
Âświat realny zanika.
MgÂła otula materiĂŞ
jak niepokĂłj czÂłowieka...
I w bezruchu twych oczu,
tĂŞcza siĂŞ odbija
jak kosztowny talizman.
Daj odpocz¹Ì oku
z nieznanym nie igraj.....

Lindo i Zigrinie: bardzo, bardzo! :)


klucz do nieba

klucz do nieba w dÂłoniach mam
ostroÂżnie wstĂŞpujĂŞ po schodach
z szarostalowych, bielÂą poprzetykanych
chmur i pukam nieÂśmiaÂło
czy moÂżna?

c i s z a

nie przyjmuje nikt, wiĂŞc czekam
juÂż mam siĂŞ zniecierpliwiĂŚ
i  powrĂłciĂŚ
zejœÌ do ¿ycia bez powietrza
Boga i sÂłoĂąca

wtem przypominam sobie
Âże w rĂŞkach mam klucz

to wÂłaÂśnie ta  ci s z a –

ze wszech miar jedyna
na wskroÂś przejmujÂąca

Ach, te sÂłowa!

ach, te sÂłowa zÂłaknione
uczuĂŚ prawdziwych -
zapisu uderzeĂą serca
i nad ³¹k¹ rozsnutych mgie³

zapachu ró¿y, mrugniêcia nagietka
lotu jaskó³ki przed burz¹
koloru tĂŞczy i ust Cyganek
co, szczêœcie w zapale wró¿¹

namiĂŞtnych pocaÂłunkĂłw
i wyznaĂą w ÂświĂŞtojaĂąskÂą noc
co, z wiankiem popÂłynĂŞÂła z nieznane
chciaÂłoby siĂŞ, by sÂłowa te

zadrgaÂły dÂźwiĂŞkiem,
co zmieni siĂŞ w amen.

Ptakiem wiatru nie przegonisz,
sÂłoniem morza nie zasÂłonisz,
nie przeskoczysz gĂłrÂą tĂŞczy,
nie chciej dnia przed czasem wieĂączyĂŚ...



Pozdrawiam - Thotal :)

Ptakiem wiatru nie przegoniesz
ale Âśpiewem jego nawet burzĂŞ
jeÂśli ktoÂś wÂątpi, to jeszcze raz powtĂłrzĂŞ

Raduje siĂŞ SÂłoĂące, raduje dusza
kiedy Âśpiew ptaka twe serce porusza
i pierzchnie burza i wszelki Âżal
i mimo zimy masz znowu maj! ;)
 

 :) :) :)

Mokre gacie,
wiatr w nie dmucha,
goÂły Thotal
muchy sÂłucha,
w takiej pozie
pisze wiersze
bo widoki
ujrzaÂł szersze.
WÂłaÂśnie z takiej
perspektywy
powyjaÂśniaÂł
ró¿ne dziwy,
i nie miesza
juÂż w herbacie
by zrozumieĂŚ
myÂśl w temacie. :)


Pozdrawiam - Thotal :)

có¿, to za jucha ta mucha,
ktĂłrej Thotal tak pilnie sÂłucha

moÂże z zaÂświatĂłw gdzie przyleciaÂła
i objawionÂą prawdĂŞ mu nabzyczaÂła ;)

z perspektywy Thotal pisze szerszej
chocia¿ bardziej go³y, niŸli ma³¿ w muszelce.

bo i nawet schowaĂŚ gdzie nie ma ptoka
a dla koliberka, wielka to radocha : :D!



 :)

:D :D :D

Oj Thotal...aÂż siĂŞ prosi..... :P :D :D

Co ja sÂłyszĂŞ,drogi bracie,
Âże Ci wiatr przedmuchaÂł gacie???
to prognozy nie sÂłuchaÂłeÂś,
Âże wiatr idzie ,nie sÂłyszaÂłeÂś????

Wiatr wysuszyÂł i przewietrzyÂł,
zrobiÂł z gaci produkt ÂświeÂższy.. :P
lecz ja innÂą dziÂś mam radĂŞ
jak posÂłuchasz,bĂŞdziesz Panem.

Nie maltretuj dÂłuÂżej muchy,
nie paraduj z goÂłym brzuchem,
juÂż nie sÂłuchaj muchy zdania,
w³ó¿ na siebie te ubrania!!!!!

Kup wiĂŞc proszĂŞ gaci kilka,
bĂŞdziesz miaÂł wygodĂŞ,
gdy nie zd¹¿ysz do wychodka,
zmienisz sobie w porĂŞ....

Wiatr Ci bĂŞdzie niepotrzebny,
boÂś w gacie bogaty,
podziĂŞkujesz jeszcze nie raz
za te mÂądre rady..... :D


 :D :D :D...

kapu kap ;)
 
kapu kap, czÂłapu czÂłap
wycieka z czÂłeka powoli Âżycie
radoÂściÂą teÂż wypÂływaÂło
niepohamowanÂą

nadaremne  Âłzy
tyle wypaliÂły  chwil
przyszÂłoœÌ  - rybaka sieĂŚ
na sumieniu  pchÂły

czort kopytka ostrzy, szczerzy kÂły
ogonem  zaciera  rozwagi czas

a cz³owiek wci¹¿ nie wie
Âże po takim popió³  tylko i  gĂŞsty las!


 >:D
 

WiêkszoœÌ wierszy powsta³a na prze³omie 2006/2007, kiedy by³em m³ody a smutek by³ dla mnie natchnieniem.

"Antidotum"
Znowu siedzĂŞ i piszĂŞ
To co mnie w sercu gryzie
To z czym ÂżyĂŚ jest mi ciĂŞÂżko
To o czym mĂłwiĂŚ jest mi trudno
O tym co mnie do grobu wpycha powoli
O tym o czym przestaĂŚ myÂśleĂŚ nie mogĂŞ
O Âżyciu po prostu, na ktĂłre czasami patrzeĂŚ nie mogĂŞ.

Na karcie papieru Âżycie siĂŞ toczy
Lecz co to za Âżycie, ktĂłrego poczuĂŚ nie mogĂŞ
Sposobem na Âżycie ÂśmierĂŚ pozostaje
Dowodem na Âżycie ÂśmierĂŚ pozostanie
A teraz umilknĂŞ, schowam siĂŞ w cieniu
MoÂże ktoÂś mnie kiedyÂś odnajdzie.

"Krew z nosa"
Krew ze mnie uchodzi
Kropla po kropli.
To nie krew, to Âżycie ucieka
Znudzone kolorowÂą szaroÂściÂą.

Przesyt czujĂŞ a zarazem niedostatek
Zbyt duÂżo niewÂłaÂściwych sytuacji
ChcĂŞ skoĂączyĂŚ z tym i ÂżyĂŚ dalej.

Có¿ mi po ¿yciu, które
Bez mojej wiedzy przemija
I jak krew po woli ucieka.

Niech siĂŞ wykrwawiĂŞ na ÂśmierĂŚ
Niech to co zepsute wsiÂąknie w ziemiĂŞ,
KtĂłrÂą tak kocham, i czeka na mnie
Po kresy Âżycia mojego.

"SÂługa cierpienia"
WyszÂło na spacer dzieciĂŞ niczyje
KtĂłrego imiĂŞ to Smutek, Cierpienie i Zapomnienie
Nie wie kim jest i co ma powiedzieĂŚ
Nie wie dlaczego przyszÂło na Âświat
Zawsze z domu póŸnym wieczorem wychodzi
I na niebie czegoœ wci¹¿ szuka
WpatrujÂąc siĂŞ w gwiazdy, ktĂłre kiedyÂś zrozumiaÂł
WracajÂąc gÂłosi, Âże z krĂłlestwa gwiazd pochodzi
ÂŻe w zÂłotej koronie tam chodzi
ÂŻe imiĂŞ jego to ÂŻycie, SzczĂŞÂście i UmiÂłowanie
A jego poddani znajÂą je lepiej niÂż on sam

DzieciĂŞ niczyje Âłzami i wrzaskiem rozpaczy
Kolejny poranek przywita
Z krĂłla poddanym znowu siĂŞ stanie
I ugnie kolana by marne okruchy pozbieraĂŚ
Taki jest los sÂługi cierpienia.

"Skrzydlata nadzieja"
Siedzê wysoko na b³êkitnej chmurze
I spoglÂądam bacznie na przyziemnÂą burzĂŞ
Widzê przysz³oœÌ i przesz³oœÌ mizern¹
GdzieÂś tam, po Âśrodku dostrzegam teÂż siebie
SiedzÂącego na najwyÂższym drzewie
Na rozwÂścieczony tÂłum spoglÂądajÂącego
Gdzie ka¿dy na swój pieù chce wejœÌ
Lecz tylko nielicznym siĂŞ to udaje
Bo reszta ma pnie umazane
Od krwi, ktĂłra nigdy nie zaschnie.

Ci co przed rzeziÂą w ukryciu przeÂżyjÂą
Po trupach wdrapiÂą siĂŞ na wyÂżyny
Tam skosztujÂą owoce Edenu
KtĂłre Âżycie wieczne im dadzÂą
KtĂłre wszystkie choroby i smutki
Odpuszcz¹ jak ca³¹ przesz³oœÌ nieczyst¹.

Zaraza zniszczenia juÂż siĂŞ zaczĂŞÂła
Panaceum na niÂą nie ma
Bynajmniej nie na sklepowej pó³ce
ÂŚmierĂŚ po mordercĂłw wpierw przyjdzie
By im wymierzyĂŚ karĂŞ sowitÂą.
Gdy wszystkie grzechy zostanÂą juÂż zmyte
Na sam koniec bezbo¿ni nad mogi³¹ uklêkn¹
I zaœpiewaj¹ chórem pieœù dziêkczynn¹.

Ci co zawczasu odnajdÂą w sobie lekarstwo
Z gĂłry z politowaniem zerknÂą na wszystko
By ostatni raz zawoÂłaĂŚ o opamiĂŞtanie
Bo naturÂą czÂłowieka jest to
ÂŻe woli widzieĂŚ ZiemiĂŞ zielonÂą
NiÂż od krwi purpurowÂą.

PocieszĂŞ CiĂŞ, Âże teÂż wstawiam wiersze jeszcze starsze nawet. :D Wiele siĂŞ u Ciebie przewala, tyle myÂśli naraz. Warto tak pisaĂŚ, warto, by myÂśli klarowaĂŚ i porzÂądkowaĂŚ.

Pozdrawiam serdecznie :)



bez tytuÂłu


ja jestem mĂłwi
wykrzykuje pod niebo
o miÂłoÂści i piekle historie prawi

nie dziwi siĂŞ jestem

ja jestem zabiegi tworzy i gry
Âświat unicestwia a jeszcze lepiej
gdy zbawia


nie dziwi siĂŞ jestem
bo wie
czego ja jestem chce

Przy BaÂłtyku zimÂą

gdy tak idĂŞ brzegiem, myÂślĂŞ
jak nie myÂśleĂŚ, jak w topiĂŚ siĂŞ
w ten szum i fale

dÂłoniÂą myÂśli z jednej i drugiej strony
na bok przesun¹Ì, od³o¿yÌ

i   b y ĂŚ
wreszcie Âż y c i e m

ÂłabĂŞdzie styczniem skostniaÂłe wyglÂądajÂące chleba
i ludziej troski
choĂŚ karmiĂŚ je zakazano

kobieta w szarym pÂłaszczu poÂśrĂłd nawaÂłnicy
i niemego oczekiwania
okruszkami b³ogos³awi i ufnoœÌ ich nagradza,
a pomiĂŞdzy dostojnÂą bielÂą wciÂśniĂŞte
nieprzypadkiem poszarzaÂłe biaÂłe plamki
mew
niby to niewinnie pokulonych,
tak na krzywy dziĂłb, bo nie na krzywy ryj
przecieÂż

idĂŞ jak codzieĂą BaÂłtyku brzegiem i czy myÂślĂŞ jeszcze
nie wiem

piszÂą wiersze... 


piszÂą wiersze piĂŞkne
peÂłne metafor wzniosÂłych
efebĂłw, apollĂłw, amorĂłw
zÂłotoustych nimf i niebiaĂąskich lir

a ja jestem niczym Ziemia
ktĂłra jak nigdy dwoi siĂŞ i troi
intensywnie broni od nastĂŞpnych
piĂŞkno-dusznych zwiÂązaĂą  i udawaĂą
coraz  bardziej wymyÂślnych fasad

i tym gorliwiej usprawiedliwianych
nastĂŞpnych i nastĂŞpnych zagÂład


.

Muzyka

przebija siĂŞ przez sen,
marzenie i bĂłl
wichrom podaje swe mocne dÂłonie

per³¹ na zbrukanej ziemi
skrzydÂłami radoÂści i zapachem sÂłoĂąca
szlakiem waÂżki i motyla
w dni upalne, pachnÂące

nadziejÂą w czasach trwogi
i zaniedbania
pamiĂŞciÂą po wiecznoœÌ z  czasĂłw walki
i zakochania


.

Hej bracie!

czemu milczysz
rymowaĂŚ kaÂżdy moÂże
czyÂżby ego rzekÂło -nie bĂŞdĂŞ
bo on lepszy, a drugie - o nie,
gdyÂż piszĂŞ nieco gorzej

pogadaĂŚ sobie inaczej bym chciaÂł
lecz gdzie jest ten odwaÂżny
co z malutkim koliberkiem
w szranki by iœÌ mia³?

i owszem, choĂŚ maleĂąkie,
ale piĂłrka mam -
co tam jednak piĂłrka
gdy u innych klawiaturka

do dzieÂła zatem bracie
bo samemu, to moÂżna,
ale zdejmowaĂŚ gacie

a tu pe³na radoœÌ i powaga
ciut odwagi i wyobraÂźni wymaga

czyÂżby jej byÂło  brak?
jeÂśli tak, to koliberek
niechybnie odrzeknie:
có¿, moi mili znudzi³o mi siê
na tej "pustyni" -

a wiĂŞc Âżegnajcie i czuÂłe dla wszystkich

good by!


 :( :( :(

==================================

anioÂł rzekÂł

byÂłem twoim cieniem caÂły czas
noc i dzieĂą -
zapĂŞdzony zabiedzony
do pracy do dziecka do Âżony
przywykÂłeÂś do cienia. co

bez ciebie niczego nie poprawia
bez ciebie niczego nie zmienia

gdy barwy Âżycia spÂłowiaÂły
gdyÂś za bary za mocno siĂŞ z nim braÂł
i ja staÂłem siĂŞ coraz bardziej maÂły
lecz zmĂŞczony i na moment zatrzymany
zobaczyÂłeÂś mnie znĂłw -
jak za dawnych dzieciĂŞcych lat.

ScaliÂłem posty
Darek

ZgodziÂłem siĂŞ nie interweniowaĂŚ w wÂątkach muzycznych, ale tu proszĂŞ wszystkich o nie dublowanie postĂłw.
Z gĂłry dziĂŞkujĂŞ.  :)

gdzieÂś tam

licho z diabÂłem w koÂści gra
przetarÂł oczy chÂłopczyk maÂły
piÂłkĂŞ porwaÂł durny wiatr

a za pÂłotem Âźrebak wierzga
matko boska
gdzieÂżeÂś spodnie tak pobrudziÂł

tam latawiec, hen na niebie
mamo popatrz, prosto frunie
on do ciebie

tato, tato on tak zarÂżaÂł
o motylek
za malutki jest na bat
 

 
 

RozwaÂżanie o...

CzÂłowiek, ta mrĂłwka w obliczu WszechÂświata
wci¹¿ dumnie i bezkrytycznie w³adzê nad Ziemi¹ roztacza
a ona powolna, cierpliwa, jak rodzic strapiony
od wiekĂłw bezsensowne przelicza zgony
lecz wci¹¿ piêkna, godna i w oczekiwaniu cicha.

I mrĂłwka jej dziecko i sarna i czÂłowiek
i drzewo wichurÂą ogromnÂą zwalone
a jeszcze grzyby po wielkim deszczu
i mnĂłstwo, mnĂłstwo wymieniaĂŚ by jeszcze...

A Ona wci¹¿ czeka i nie upomina, choÌ
z jej ran wypÂływa gorÂąca lawa -
i rozpaczÂą krzyczÂą przydroÂżne kamienie...

i drÂży od czasu do czasu jej ciaÂło -
gdy czÂłowiek Ăłw, rozmyÂślnie przekracza granice,
nie pojmujÂąc, iÂż bez Matki takiej pozostanie z niczym!

Lecz, Ona swĂłj pÂłaszcz wielobarwny
i œwietlisty, niczym na ucztê wspania³¹ -
niezmiennie tak przyodziewa ...

Nie zauwaÂży niejeden -
drugiego jednak, wci¹¿ i wci¹¿ zdumiewa!


.

Moja wena odplynela , gdzies daleko w Zaswiat dziki
Tu na forum juz jej nie ma, bo tu tylko wrazski krzyki
Nie ma co rozpaczac wcale , nie ma co lez wiadra zlewac
Przeciez ludziom wroca moce, trzeba tylko ciutke chciewac
Trzeba jeno sercem spojrzec tam gdzie klebia sie podstepy
Zeby rozum co je zglebia, nie okazal sie zbyt tepy
Wejrzec trzeba w gorne stony i zobaczyc swoje moce
Ktore zechciec wzywac trzeba , na co one mkna ochocze
I mocami mocno wladac , a emocjom cugle zadac
Wowczas radosc tu powroci , piesn poplynie tonem wartkim
Jednia znowu nas polaczy choc dzielona w cztery cwiartki
Kto zywiolow moc poznaje , temu zycie rajem staje

Tego  zycze Wam i sobie, a co zycze zaraz zrobie


kiara :) :)

no i wena juÂż wrĂłciÂła, :)
Kiaro SÂłodka, Kiaro MiÂła

Matka Ziemia, swoje dzieci tak przyzywa
ÂżywioÂłem jej ogieĂą twĂłrczy, powietrze wolne
i uczuĂŚ fali wzburzonej grzywa,
a takÂże moc cedru, dĂŞbu i jesiona
niebawem cudĂłw wielkich dokona!


z serdecznym privietem: :)

koliberek33

 :D

Ze strefy nietknietej ludzkim zwÂątpieniem,
Wyciagasz na chwile ...
obrazy z krainy niczyjej..
Zrywasz kwiaty z ³¹ki ,co kwitnie dla Ciebie
znĂłw chcesz byĂŚ ptakiem...
nie ptaka cieniem..
I sÂłoĂące blaskiem silniejszym bije....
i przeszkĂłd nie widzisz na drodze...
I czarne siĂŞ czarnym zdaje tylko chwilĂŞ...
bo pomik Ego niechciany zburzyÂłeÂś
i twoja Prawda znĂłw Âżyje....

Wiatr

ÂŚwiczcze, duje
mocÂą, grozÂą pohukuje
powywracaÂł dumne drzewa

a poeci, Âże w kominku wraz ze Âświerszczem
tak tĂŞsknoty wci¹¿ rozbudza, i tak piĂŞknie jĂŞczy, Âśpiewa…

a on hula, a on duje i ze smakiem
zataùcowa³ z ¿ó³tym z piachem, czerwonymi dachówkami
i do taktu gwiÂżdÂże, przytupuje!

wiatr przeklĂŞty, hen na morzu, na okrĂŞtach

wÂśrĂłd kurhanĂłw plecie warkocz -
niĂŚ Ariadny plÂącze, zwija i przerywa

szczotka Âświata zkurzonego

pooczyszcza³ dró¿ki wszystkie -
przenicowaÂł brudne dusze, hen na wylot!

=====================================

cichutko, na palcach...


ostroÂżnie, proszĂŞ
tylko nie budÂź moich snĂłw

lubiĂŞ z nimi wĂŞdrowaĂŚ
po manowcach

nawet jawa
dorĂłwnaĂŚ by im chciaÂła

ich obecnoœÌ
bardziej rzeczywista niÂż ty

mimo, Âże co dzieĂą
caÂłujesz na poÂżegnanie
o poranku

przepraszam,
choÌ wci¹¿ jeszcze senna
coraz bardziej do Ciebie
po tej drabinie z fatamorgany

powracam

ScaliÂłem posty
Darek

 

Piekne te twoje wiersze koliberku :D

PodziĂŞkowanie               
               dla Channel


chciaÂłbym dla Ciebie jeszcze
choĂŚ parĂŞ strof wiersza
co ptaki przyciÂągnÂą na wiosnĂŞ

bazie miĂŞciutkie i serce
dla kaÂżdego miÂłosne -
woĂą kwiatĂłw z dzieciĂąstwa

zapach rzeki i deszczu
i krztynĂŞ wiatru
ze Âśpiewem Âświerszczy,
by do snu koÂłysaÂł....

s³ów s³odkich kilka
i poduszkĂŞ z mgieÂł
na posÂłanie

takie sÂą moje dla Ciebie Âżyczenia
i najserdeczniejsze  podziĂŞkowania!


 :) :) :)

.

Dusza moja pragnie,
drugiej bratniej duszy.
Duszy co ze mnÂą pogada,
przytuli i ze mna siĂŞ wzruszy.

ChciaÂłabym otworzyĂŚ swojÂą duszĂŞ,
za nim w wĂŞdrĂłwkĂŞ dusz wyruszĂŞ.

WĂŞdrĂłwka wydaje siĂŞ  daleka
i nie wiem co mnie na koĂącu jej czeka.
MoÂże ta wÂłasnie bratnia dusza ?
MoÂże i ona w wĂŞdrĂłwkĂŞ dusz wyrusza ?



To dla ciebie Koliberku kochany ,moje skromne podziĂŞkowania

a dziĂŞki piĂŞkne
toÂż koliberek z dumy maÂło nie pĂŞknie! :D

wiersz gĂłrnolotny
w rymach siĂŞ nie dusi
oj, spodobaĂŚ siĂŞ koliberkowi musi

(gdyby ktoÂś skrytykowaĂŚ chciaÂł
prĂŞdzej by sÂłowem takim siĂŞ zakrztusiÂł) :D

raduje siĂŞ koliberkowa dusza
gdy siĂŞ wierszem naszej chanell
kanalizuje dusza!


 :) :) :)

ach, kobiety!

ach, kobiety, kobiety
kocice
Âłasice, kokietki

aktorki, panienki i wielkie divy
piĂŞkne i dumne ponad wszelkie dziwy

ciucho i cicholubki
mÂądre i zadziorne z rozumem gÂłupiutkim

roztropne damy i dostojne matrony
hetery i ladacznice
penelopy pilnujÂące mĂŞÂża, dzieci i domu

s³u¿¹ce, kuchty, i cne zakonnice...

kochajmy te wszystkie baby
matki, Âżony i cudne pannice!


 ;)

=======================================

bo, w marcu jak w garncu...


fikn¹³ marzec kozio³ka
bo do wiosny blisko
i juÂż bazi by siĂŞ chwyciÂł
gdyby na lodzie -
siê nie wykopyrtn¹³!

ÂśpiewajÂą koty -
siĂŞ marcujÂą znaczy
we wsi posyÂłajÂą juÂż pierwsze swaty

co by z panny siĂŞ kobieta zrobiÂła
i swe ÂświĂŞto od teraz czciÂła

niech siĂŞ pan tuli i tulipan
siĂŞ kÂładzie w wielki ceramiczny dzban!

(bo fajanse nie awanse, jeno taki zwykÂły chÂłam!)

bo, w marcu jak w garncu
lĂłd, panna i weselny miĂłd

wianuszek, co z cnoty siĂŞ zmieniÂł
w dzieciĂŞcie, jak jaki cud!


 :D

ScaliÂłem posty
Darek

judaszowy  wers
   

a  ty oblicze  miÂłoÂści  faÂłszywej
nastĂŞpny  odlew Judasza co ponad dwa tysiÂące lat
sÂłodki uÂśmiech wszem i wobec roztacza

g³osisz chwa³ê Pana i Pani w niebiesiech
podczas gdy w sercu wci¹¿ ³zy d³awisz i jad
w wÂątrobie ktĂłrÂą rak podstĂŞpny toczy
i krzykiem  niemym prĂłbuje twe Âślepe i dufne
otworzyĂŚ oczy

kiedy wreszcie obudzisz siĂŞ i misjÂą przestaniesz siĂŞ
pysznie obnosiĂŚ i syna swojego jedynego zwyczajnie
utulisz do snu
ostatni to bowiem juÂż czas by wszystkim Judaszom   
tej Ziemi przebaczyli w  kaÂżdym  z  nas

Bogini  i  BĂłg

znĂłw


w fotelu schowaÂłeÂś  siĂŞ bezpiecznym snu jawĂŞ
dojmujÂącÂą przechytrzyĂŚ pragniesz
gdy noc do dnia przymierza siĂŞ nieznacznie
pytaĂą moc zadajesz nie wiesz nie rozumiesz
poj¹Ì pragniesz gor¹czkowo

ksiê¿yc zziêbniêty wnikn¹³by chêtnie w powietrze
gĂŞste od oddechĂłw ÂśpiÂących niewinnie niczym mrĂłwka twĂłj but
przed nosem obj¹Ì istotê istoty pragniesz
przeczuwasz zagÂładĂŞ nawet i schodzisz z drogi na chwilĂŞ
gdy dziecko w pokoju obok kaszle bezustannie
ty siebie szukasz niepowaÂżnie

wstaĂą i przytul siĂŞ do smutnego dziecka

choÌ but wci¹¿ taki sam du¿y gdzieœ czyha za rogiem
nie  ma to  juÂż najmniejszego  znaczenia



.

¿eby nie by³o ¿e jestem z³oœliwy czy coœ w tym rodzaju... koliberek - próbowa³eœ kiedyœ publikowaÌ swoje wiersze? myœlê ¿e by³a by to najlepsza i przynajmniej miarodajna dla ciebie forma sprawdzenia zapotrzebowania na twoj¹ poezjê. bo zazwyczaj oprócz braku rymu jej forma i treœÌ poprostu drêczy duszê... bez urazy.

CiĂŞÂżko patrzy siĂŞ na gada,
ktĂłry gada, Âżeby gadaĂŚ,
nic nie tworzy tylko miesza,
ja bym toto powywieszaÂł...



Pozdrawiam - Thotal :)

to przynajmniej siê rymuje i ma jaki¹œ logikê rozumowania... jakiego? to ju¿ zupe³nie inna sprawa. thotal, ju¿ kiedyœ ci napisa³em ¿e jesteœ dla mnie thotaln¹ pora¿k¹ jako cz³owiek

Moje wiersze bez mego starania sÂą drukowane. Znajdziesz je  na kaÂżdym Uniwersytecie. Nie znam "mozartĂłw" wÂśrĂłd poetĂłw. Raz siĂŞ pisze lepiej raz gorzej. To nie jest forum literackie, wiĂŞc umieszczam tu i zwykÂłe klepanki- rymowanki i to co mi w duszy akurat gra bez specjalnych ambicji, o ktĂłrych Ty myÂślisz. Do druku przekazujĂŞ te najlepsze.

A moÂże pokaÂżesz jak to siĂŞ robi naprawdĂŞ. I a'propos: juÂż od dawna wiersze rymowane, o jakich myÂślisz, sÂą Âźle widziane. Ale tego juÂż w szkole uczyli.

DziĂŞkujĂŞ za krytykĂŞ, jesteÂś jedyny odwaÂżny taki. JednakÂże ni to mnie ziĂŞbi, ni grzeje.


O molu rzecz:


byÂła raz sobie taki mol
chciaÂł byĂŚ mÂądry, wielki niczym krĂłl

czytaÂł, czytaÂł i rozmyÂślaÂł
swe uwagi ciÂągle pisaÂł

chciaÂł byĂŚ waÂżny i kochany
wci¹¿ zauwa¿any -

tak siĂŞ staraÂł, tak zabiegaÂł
w internecie ciÂągle siedziaÂł

wreszcie przyszÂła mu odpowiedÂź:

Molu drogi, zatrzymaj siê wpó³ drogi
boÂś nie krĂłl, tylko wielki, wielki troll

ostaÂł ci siĂŞ jeno Âświat pogardy
a na szyjĂŞ wielki sznur!

 :D

ostaÂł ci siĂŞ ino sznur... wesele wyspiaĂąskiego. kiepskie nawiÂązanie co dowodzi jednak marnego warsztatu :)

koliberek: " ...ju¿ od dawna wiersze rymowane, o jakich myœlisz, s¹ Ÿle widziane..." - skoro wiêc kierujesz siê tym co jest mile widziane b¹dŸ nie, to co z ciebie za poeta? poeta idzie za g³osem duszy a nie poczekiwaniem pospulstwa, ale widaÌ i tu równie¿ zasz³y znacz¹ce zmiany, widaÌ jest to równie¿ obecnie Ÿle widziane... koliberek, poprzez takie wypowiedzi obna¿asz swoj¹ nijakoœÌ, bo tylko ktoœ taki kieruje siê tym co inni pomyœl¹, inni oczekuj¹, powiedz¹, czego chc¹ itd... ¿al. pada w ten sposób kolejna "ikona" forum :)

ProszĂŞ mi  o merytoryczne wskazanie kiepskoÂści nawiÂązania do utworu jednego z najwiĂŞkszych MistrzĂłw literatury polskiej.


siĂŞ wymÂądrzam -
bo ja wiedzĂŞ wszelkÂą mam

w WyspiaĂąskim znakomicie siĂŞ orientujĂŞ

nie, co jakiÂś tam marny poeta, czy cham*

teoretyk jest ze mnie stary
z jednego tylko powodu
Âże na imiĂŞ mi Marek! :D



*cham (czyt. chÂłop)

Ps. WyspiaĂąskiego zawsze pisze sie z duÂżej litery!

merytoryczne wskazanie kiepskoÂści nawiÂązania do utworu? koliberek - jaja sobie robisz? wystarczy to przeczytaĂŚ :)

ÂŻem poetÂą, Âżem ikonÂą
jam nie wiedziaÂł tego nigdy

aÂż tu Marek siĂŞ siĂŞ pojawiÂł
prorok jaki czyÂżby?

wci¹¿ pisa³em sobie sam
nie zaglÂądaÂł Âżaden pan

ani pani, czy panienka
to¿ to ¿a³oœÌ, ¿a³oœÌ wielka
 
lecz czytelnik siĂŞ pojawiÂł,
i do tego krytyk jaki

juÂż zaczynam wierzyĂŚ -
postaĂŚ ze mnie, nie byle jaka!

nie krytykujÂą jedynie idioty
i byle szaraka. :D


 ;)

Naucz chama czytaĂŚ wiersze,
to poniÂży ciĂŞ po pierwsze,
a po drugie, ÂświĂąskim ryjem,
wytÂłumaczy po co Âżyjesz...



Pozdrawiam - Thotal :)

i rozumiem Âże te wiersze sÂą wyrazem waszej drogi miÂłoÂści, zrozumienia, nieingerencji... panowie, przestaĂącie siĂŞ oÂśmieszaĂŚ, bo to jakoÂś nie idzie w parze z gÂłoszonymi przez was poglÂądami. co innego gdy nadstawicie drugi policzek.... wtedy ktoÂś omylnie weÂźmie was za mĂŞczennikĂłw za wiarĂŞ a tak... :)

DokÂładnie tak, dokÂładnie. GratulujĂŞ przenikliwoÂści i ciepÂło bardzo pozdrawiam. CieszĂŞ siĂŞ, iÂż zajrzaÂł tu Pan i wyraziÂł tyle opinii. Nie kaÂżdemu chciaÂłoby siĂŞ o wierszach, czy zwykÂłych rymowankach rozprawiaĂŚ. DziĂŞkujĂŞ zatem i pozdrowionka ÂślĂŞ ciepÂłe.


koliberek33

>Marek<, Twego posta z tego w¹tku usun¹³em ja. ByÌ moze umknê³o Twej uwadze i¿ jest to w¹tek dotycz¹cy wiersz, jeœli wiêc masz jakiœ do zamieszczenia to bardzo prosimy, natomiast swe opinie mo¿esz zamieœciÌ (ewentualnie) w w¹tku "WyraŸ siebie".

 ***


odsuwanie przynaglanie odpĂŞdzanie

u w a r u n k o w a n i e

natychmiast teraz potem
zaraz jutro doœÌ i byle jak
zapaœÌ zazdroœÌ z³oœÌ
gdzieÂś pomiĂŞdzy tamtĂŞdy

polnÂą drogÂą wjechaÂł czoÂłg
struchlaÂł  sÂłowik polny kwiat
tysiĂŞczny obumarÂł los

horyzont  na pó³ rozpÂłatany
nad œwiatem ³ka gdzie wci¹¿
balast zbĂŞdna gra poza rytmem

niemal kaÂżdy takt

Koliberku , piszesz naprawde bardzo ladne wiersze, czyta sie Ciebie z wielka przyjemnoscia.
Pisz prosze nadal i sluchaj swojego serduszka a nie cudzych zlosciwosci.

Kiara :) :)

Bardzo piĂŞknie Wam dziekujĂŞ
a i Tobie Kiaro teÂż
i wci¹¿ czekam
na TwĂłj piĂŞkny wiersz :)

I co inni, oraz Channel nam zrymujÂą
smakowaÌ ja pragnê wci¹¿

i nie jest mi smutno
gdy krytykê pope³ni jaki m¹¿

przynajmniej coÂś siĂŞ dzieje
gdy wiatr oceny wieje

koliberka to cieszy -
gdyÂż do klepanek nastĂŞpnych inspiruje.

:D
.

Wiersze cudne przyleciaÂły,
przyniĂłsÂł je koliber maÂły ?
ToĂŚ to przecie Âświata dziwy,
By udŸwign¹³ tyle si³y !

Dmucha, chÂłodzi, wiater wieje,
Tu zahuczy, tam uderzy.
ÂŻaden podmuch mu nie straszny,
bo ma skrzydÂła z mocnych pierzy.  8)

Ma teÂż twĂłrczÂą serca pasjĂŞ,
KtĂłra daje siÂły – wÂłaÂśnie.
Wykorzysta wszystkie wiry,
aby w gĂłrĂŞ go wznosiÂły.

Trudno kogoÂś chwaliĂŚ w locie,
gdy tak sprawnie w przĂłd pomyka.
Nie uchwycisz przecieÂż w garÂści.
Chyba, Âże sam za nim bĂŞdziesz brykaÂł !  ;D

Niech nie sili siĂŞ zÂły zamiar,
tam gdzie lata nasz koliber.
Bo rozstroiÂł mu siĂŞ namiar
i wprowadziÂł w b³¹d kaliber.  ;D
 
MoÂżna by tu wiĂŞcej pisaĂŚ,
zmieniaĂŚ piĂłra i pisarzy.
BĂŞdzie to waÂżne do dzisiaj,
pĂłki znĂłw siĂŞ coÂś nie zdarzy.  :)

PrzyszÂła teraz nocna pora,
przecieÂż wiecie Âże z wieczora,
lepiej rymy siĂŞ ukÂłada .
Thotal,zigrin ,koliberek
wierszem sypia nam z rĂŞkawa ,
Dla nich ,dla nas ,to zabawa.
Rymem bawmy siĂŞ kochani,
niech nas Âśmieszy ,kusi ,wzrusza,
niech go zaden troll nie rusza.

PrzyszÂła teraz nocna pora,
Czas pok³adaÌ siê do ³ó¿ek.
Nie wypatruj z gniazda Trolla,
i zbyt d³ugich jego nó¿ek.

Nie dostanie siĂŞ do gniazda,
Zawieszonych pod niebiosach.
Âśpij spokojnie, patrzaj w gĂłrĂŞ.
PĂłki sam(a) k niemu nie sfruniesz...

Dobranoc  :)

Dzyndzel wisi u marysi,
a markowi wszystko wisi :o

zigrin piĂŞknie siĂŞ objawiÂł
thotal wrzuciÂł sÂłowo ciĂŞte
a i channel nam bÂłysnĂŞÂła
 
wszem i wobec ja objawiam, iÂż -
w poetĂłw poczet sÂą przyjĂŞci!

niech im Muzy ÂścieÂżki ÂścielÂą
niech ÂśpiewajÂą im anieli
niech im mostem bĂŞdzie tĂŞcza
niech ich Âżycie nie umĂŞcza!




a to z serdecznym pozdrowiem: :)

koliberek33


;)

Posty >Chanell< i >marka< przeniosÂłem tu:

http://www.cheops.darmowefora.pl/index.php?topic=3966.500

Wiosna

OdchodzÂą w dal zimowe szaroÂści,
ochodza wszelkie spory  i zÂłoÂści
Nadchodzi Ona ,piekna,radosna.
Wita nas sÂłoĂącem ,ona ,ta wiosna!
Zapachem fioÂłkĂłw wabi nas,
przychodÂź kochana juz nadszedÂł czas.

Wiosna nam gwiezdnym siĂŞ Âświtem
zapowie niebem i sercem odkrytem
dla tych co sÂłuchaĂŚ jej skorzy racji
dostrojÂą siĂŞ do jej niebiaĂąskiej wibracji
...
Wiosenne rytmy zagrajÂą w dolmenach
rozkwitnÂą potĂŞgÂą wÂśrĂłd megalitĂłw
Promiennie zwibrujÂą w Piramid cieniach
melodiĂŞ zwiastunĂłw epoki Âświtu
Lecz tak na prawdĂŞ wiosenna lira
rozedrgaĂŚ ma ciszĂŞ  w Twojej duszy
w kosmicznej zadumie strun Apollina
Znaczenie jej w tym, co CIEBIE poruszy.

East :D pieknie !!!   to miĂłd na serce z samego rana :D

pÂłynÂą nuty...


p³yn¹ nuty b³êkitne
zÂłote i szkarÂłatne jak powstaĂącĂłw krew

bociani klekot i skowronkĂłw
w Polszcze dalekiej Âśpiew

tĂŞtniÂą klawisze uderzeniem tĂŞsknoty i serca
paryski bruk cholerÂą spowity

tytani wysiÂłek Honore i Georg
podszyty wolnoÂści skandalem

wĂŞgierski taniec z palcĂłw Ferenca
ognistych

polonez i walc brillante echem szerokim
z nokturenem od Majorki
siĂŞ niesie

gdzieÂś na poddaszu  na suchoty
wizjoner z ducha genezis
usycha

nieopodal PĂłl Elizejskich
umiera wszechczasĂłw

fortepianu Mistrz niepospolity





http://www.youtube.com/watch?v=UmKlYaygCek&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=A799HrP3POM&feature=related

zwiÂązany Âświat


Âświat siĂŞ zawiÂązaÂł
wed³ug s³ów, myœli moich
sam w siebie zapatrzyÂł
uwikÂłaÂł, poniechaÂł
tylu i tyle innego
wszystkiego dobrego

to nie misterna sieĂŚ
pajĂŞcza czyniona Âświadomie
by muchê poj¹Ì

to ÂśmierĂŚ namiĂŞtna twĂłrczoÂści
niĂŚmi lĂŞku pleciona
bĂłlem waÂżona, wyobraÂźni uwiÂądem
w y z n a c z a n a…

nie ma  wiĂŞc zÂłego innego
prĂłcz splÂątania tego
zapatrzenia, zamyÂślenia…
bezmyÂślnego

prĂłcz  i s t n i e n i a
pod³¹ myœl¹
w y k l ĂŞ t e g o

========================================

ptak i ojciec

siedzĂŞ przy stole spokojnie
bo przy stole zawsze jest tak

przez okno z nagÂła
wpada mi do rĂŞki maÂły ptak

odfrun¹Ì nie chce
w dÂłonie garnie siĂŞ przestraszone
gdy¿ one jedn¹ tylko znaj¹ opowieœÌ

Âże jeÂśli znienacka ptak do mieszkania wpada
rych³¹ to œmierÌ wró¿y i ból lub zwadê

jednak zabiĂŚ go nie pozwoliÂły
tobie siedzÂącemu obok

a gdy siĂŞ obudziÂłam
jeszcze nigdy nie ÂśmiaÂłam siĂŞ tak dÂługo
i mocno przez Âłzy

ze szczĂŞÂścia ktĂłre przyniĂłsÂł

i po³o¿y³ na nasz du¿y stó³
twĂłj ojciec nowonarodzony


 ScaliÂłem posty
Darek

dwie minuty ciszy…


dwie minuty syreny ciĂŞÂło niebo

dwie minuty stalowy ptak
mg³ê
nadaremno

w sÂłup soli zmieniony przechodzieĂą…

mieszkaĂący z nad drugiego brzegu Styksu
zgody, miÂłoÂści zÂłaknieni
na Ziemi

ze smutkiem tak dÂługo
pamiĂŞtajÂących

przyjĂŞli



11 kwiecieĂą 2010




lotnikom...

niĂŚ siĂŞ zerwaÂła
sÂłup ognia przepaliÂł do koĂąca
Âłzy siĂŞ zagotujÂą
wiĂŞc nie pÂłacz
drogĂŞ znaczy blask
w peÂłni biaÂłego miesiÂąca

szlak szeroki dla tych
co po niebie odwaÂżnie
pÂłynĂŞli

dokonaÂł siĂŞ strach
na szczĂŞÂście odeszli razem
choĂŚ nieco bladzi
i nieco...

zdziwieni




styczeĂą 2008

Przemijanie

niczym wiatr zapisujacy swoj zywot malowidlami chmur na niebie

niczym slonce znaczace swoje istnienie osuszaniem mokrych zielonosci lak

niczym ciemnosc utrwalajaca  siebie usypianiem dnia

tym jest los czlowieka , ktory przybyszem bedac  na ziemi

znaczacym mysla i uczyciem czyny swoje w przemijaniu dni kroczy

tym jest kruchosc zycia ,  co tak wiele moc by chciala , a tak malo zdecydowac moze

zatem gest serca , napelniony miloscia i dziekuje za kazda chwile podarowana drugiemu czlowiekowi

niech nas zjednoczy , niech cieplo wspolczujacego uczucia i swiatlo wiary w dobro towarzysza ochodzacym

niech ICH od nas odchodzenie bedzie powrotem do DOMU , w ktorym sa witani radoscia i miloscia oczekujacych ICH tam najblizszych.

przemijanie TU jest przeolbrzymim Istnieniem TAM.

Lzy smutku niechaj stana sie lzami radosci.

Dziekuje Wam Wszystkim za chwile bycia ze mna na tym swiecie.

[ * * * ]

Kiara.

czas miÂłoÂści...


ona t³umaczy³a, on zatrzasn¹³ drzwi
do kolejnego stulecia. ona pÂłakaÂła
on myÂślaÂł, Âże orÂłem znowu uleciaÂł…

mijajÂą sÂłoĂąca, galaktyki rodzÂą siĂŞ nowe
oni niezwyciê¿eni wci¹¿ w³os dziel¹ na czworo

kiedy powróc¹, bo wreszcie zabraknie im s³ów
Âświat przestanie istnieĂŚ na chwilĂŞ - odpocznie sobie

po tej miÂłoÂści, w nieustannej wojnie.
 

 
 

Bardzo piekny wiersz Koliberku, naprawde bardzo gleboki.

Kiara

Stary on ci jest, ale istotny, to fakt. DziĂŞkujĂŞ Kiaro za zauwaÂżenie i opiniĂŞ.



anioÂł rzekÂł
 

byÂłem twoim cieniem caÂły czas
noc i dzieĂą

zapĂŞdzony zabiedzony
do pracy do dziecka do Âżony
przywykÂłeÂś do cienia. co

bez ciebie niczego nie poprawia
bez ciebie niczego nie zmienia

gdy barwy Âżycia spÂłowiaÂły
boÂś za bary za bardzo siĂŞ z nim siĂŞ braÂł
staÂłem siĂŞ coraz bardziej odlegÂły

samotny i skarlaÂły

lecz zmĂŞczony i  wreszcie zadumany
zobaczyÂłeÂś mnie znĂłw

jak za dawnych dzieciĂŞcych lat

pognaÂłam ci ja...
 

pognaÂłam ci ja dziÂś za tĂŞczÂą
na przekĂłr wichrom, na przekĂłr deszczom
sÂłoĂąca wypatrujĂŞ, co jej drogi Âściele

wyszÂło, mrugnĂŞÂło, za darmo ty chcesz
pomodliĂŚ siĂŞ, nie Âłaska w jakim monastyrze
albo koÂściele...

œwiat³oœÌ, œwiat³oœÌ ³aski pe³na
i muzyka drogi mlecznej
sprowadÂź tĂŞczĂŞ mi koniecznie

co mi bĂŞdzie szczĂŞÂście -
co mi zdrowie bêdzie wró¿yÌ
co na przekĂłr wszelkiej burzy

wyszÂła tĂŞcza, popatrzyÂła
moÂże byÂś tak: ciszej miÂła!


 :)
 

Gorace lato....

Juz niedlugo slonce wzejdzie
swoim blaskiem dzien rozswieci
wowczas Czlowiek bedzie duzy
juz wyrosnie z Ludzkich dzieci
czas ku temu nas prowadzi
mierzac droge swa miloscia
Czlowiek mysla ja wzbogaca
choc przemierzal bezradnoscia
patrzec na to sercem trzeba
by zobaczyc uczuc cieplo
sa zwiastunem nieba wiosna
sa jak usmiech nieba troska
jednak lato juz za pasem
z goracoscia uczuc zmierza
ono tchnieniem jednym pieknym
z giermka czyni juz rycerza.

 :) :)

jest

jest we mnie wszystko
jest we mnie nic
jak dobrze jak piĂŞknie ÂżyĂŚ

SiĂŞ bywaÂło juÂż w niebycie,
jednak kocham kochaĂŚ w Âżycie... ;D



Pozdrawiam - Thotal :)

KochaĂŚ Âżycie, nawet w Âżycie,
to Thotala treœÌ na bycie…  ;D

Pozdrawiam  :)

Powiem skrycie, mi³oœÌ w ¿ycie,
to jest pierwsza myÂśl o Âświcie,
ale druga myÂśl jest taka,
¿eby posi¹œÌ polot ptaka... ;D


Pozdrawiam - Thotal :)

SiĂŞ uÂśmiaÂłam z waszych fraszek,
Âżyta ,Âżycia,s³ów igraszek  ;D
polot Ptaka mĂłj Thotalku ,
lepiej posi¹œÌ o poranku.
MyÂśl siĂŞ wtedy lepiej sprĂŞÂża
mĂłzgu wcale nadwyrĂŞÂża. ;D

To nie myÂśl siĂŞ sprĂŞÂżaĂŚ musi
ChoĂŚ Thotala bardzo kusi
O poranku biedak marzy
Co mu w zboÂżu siĂŞ przydarzy 

 ;D ;D  ;D ;D ;D

zboÂżne chĂŞci i zamiary
odwieczne jak Âświat stary :D

lecz

z mo¿liwoœci¹ ró¿nie bywa
i daleko ona w polu jeszcze
 
jeÂśli sÂłowem siĂŞ odzywa :D


 ;) ;) ;)

Tego pewna bym nie byÂła
ÂŻe na chĂŞciach mu siĂŞ koĂączy
Gdy myÂśl pÂłodna z gÂłowy spÂływa
I gdy dzionek jest gorÂący...  :D


 ;)

Facet o brzasku robi wiele wrzasku

jednak gdy ciemnocs noca go okrywa

w  wielkich slowach czyn swoj zbywa

bo  jedynie w necie pisanych  slowach

odwage czynu zazwyczaj chowa.... 8) :D :P


Kiara :) :)

Facet o brzasku robi wiele wrzasku

 :D :D :D No to jest Âświetne, Kiaro! JuÂż widzĂŞ tych wrzeszczÂących facetĂłw o brzasku…
aÂż koguty na pÂłotach milknÂą… oj, Âżeby nam siĂŞ tylko nie oberwaÂło…  ;D

Na uboczu, w chabrach oczu,
w ¿ycie, ³¹ce, na gór szczycie,
zawsze mogĂŞ chcĂŞ i lubiĂŞ,
- Âżeby tylko nie po Âślubie... ;D


Pozdrawiam - Thotal ;D

Chabrowe psotki...


Slubowali wielcy mali
wiele slubow wszak skladali
a po takim hucznym slubie
to  krzyczeli ,
robie zawsze , to jak lubie
Szkoda wielka juz sie stala
bo ich malosc pokazala
niby duza wielkosc mieli
ponoc tylko od niedzieli
ale w czwarteki i w soboty
czynic mogli male psoty....

Wiec psocili w chabrach w zycie
psotom tym nie uwierzycie
bo co warte jest gadanie
kiedy tylko jezor stanie..
w wielkim barwnym wciaz bajaniu
o psot damom zadawaniu...

Kiara :) :)
 

Jako konik polny "bzykam",
z biedroneczkÂą siĂŞ spotykam,
a "stworzenia" duÂże w Âżycie,
mam w niechĂŞci...ale skrycie ;)


Pozdrawiam - Thotal ;D

Na uboczu ,na polanie ,
na kolaach ,w Âżycie ,w Âłace....
Ech Thotala mysli dr¿¹ce,
zeby tylko nie po slubie  ::) ;D

Âślub znaczy: zawsze ty mnie lub!
i ja ciebie takÂże teÂż -
wiĂŞc caÂłego ty mnie bierz

na nic Âżadne mi biedronki
brane prosto z ³adnej ³¹ki
na nic Âżadne inne lale -

zaszelejĂŞ, to do koĂąca Âżycia
narzekania, Âłzy i Âżale
a ja lubiĂŞ ÂświĂŞty spokĂłj
ciepÂłe kapcie i wygodĂŞ

Âżem ci wierny wnet dowiodĂŞ

......................................  >:D


 :D

UwiÂązany caÂłusami,
radosnymi marzeniami,
sam zaniosĂŞ do twych stĂłp,
swe poddaĂąstwo - czyli Âślub,

Ale sprĂłbuj wspĂłlnym sznurem,
dusiĂŚ, pĂŞtaĂŚ nad naturĂŞ,
to ucieknĂŞ, bĂŞdĂŞ wolny,
tak jak kaÂżdy konik polny...



Pozdrawiam - Thotal :)

konik polny dobrze prawi
wiedzÂą o tym teÂż cykady ;)

jarzmo nawet konia dusi
Thotal nosiĂŚ go nie musi!


 ;)

PrzecieÂż kaÂżdy chce byĂŚ skuty,
zapĂŞtlony i zaszczuty,
sam siê zwi¹¿e, legnie w szczêœciu,
ona odda - po "zamĂŞÂściu" ;D


Pozdrawiam - Thotal ;D
ps. to sÂą tylko wariacje na wiosenne potrzeby sÂłowikĂłw

Konskie nauki.

Kon koniowi rady dawal
zeby deba on nie stawal
bo gdy bedzie deba stac
to go wszyscy zechca brac
i nie bedzie swawol w polu
z chrzaszczem , mrowka i swierszczykiem
bedzie praca , pot mozolu
rozkaz twardy , swist bacikiem
kon sie bardzo wiec zatrwozyl
glowe miedzy nogi wlozyl
bedzie lepszych czasow czekal
z wyjsciem  na swiat bedzie zwlekal....

 :) :) :)

Ale o co tutaj chodzi?
mamy konia schowaĂŚ w ÂŁodzi?
Czy te¿ "³ódŸ" za byle szkap¹,
bĂŞdzie siliÂł siĂŞ z atrapÂą?


Pozdrawiam - Thotal ;D

Lodz rybakom jest juz dana
a koniowi szkapa z rana
bo wieczorem jest to klacz
bo wieczorem chciala dac
rano kon u wozu stanie
kiedy bierze swe ubranie
pozniej szybko wszystko zbywa
az mu frowa konska grztwa...

Kiara :) :)

Siwa grzywa mu siĂŞ kiwa,
pÂłacze, skacze, rÂży, przeÂżywa,
nie da rady czytaĂŚ bzdur,
jeno ostaÂł mu siĂŞ sznur :-[


Pozdrawiam - Thotal :)

na placu zabaw


na placu zabaw nie dzieje siĂŞ nic
umarÂły dzieci Âżyciem dorosÂłych

samotne Âławki ostem zarosÂły
a stary niedŸwiedŸ, jak spa³, wci¹¿ œpi

dzieĂą sÂłucha echa gonitwy w berka,
gra w klasy z wiatrem, z huÂśtawki zerka
przepadÂł gdzieÂś  w cieniu pluszowy miÂś

na placu zabaw nie dzieje siĂŞ nic

jeszcze wczoraj


jeszcze wczoraj ramiona i dÂłonie
peÂłne byÂły skowronkĂłw
usta peÂłne hymnĂłw pochwalnych
 
jeszcze wczoraj
zachwytĂłw peÂłen dzban
i najmniej spodziewany
od Âżycia poczĂŞstunek

a dziÂś

nawet nie pusty trzos
bo i tego pozbawiÂł kogoÂś ktoÂś

a dziœ uskok nadziei w czeluœÌ pokutn¹
i ten wydaÂłoby siĂŞ bez Âżadnej juÂż mocy

lĂŞk

co szydzi wci¹¿ ze wszystkich
laurĂłw skrupulatnie zbieranych

taki smutek jest najbardziej smutny
bo zapomnia³ uprzedziÌ radoœÌ
¿e wci¹¿ jest jej nieod³¹cznym

bratem i cieniem

Kiedy ÂświatÂło zwalczy cieĂą,
kiedy noc zamieniĂŞ w dzieĂą,
znowu wskoczĂŞ w Âżycia wir,
bĂŞdĂŞ pisaÂł tak jak Âświr. ;D


Pozdrawiam, mocno zaniepokojony mistrzowskÂą powagÂą forumowiczĂłw - Thotal ;)

Faktycznie, powinienem umieszczaĂŚ daty, umieszczam juÂż tylko stare wierszydÂła, nowe sÂą tylko rymowanki-klepanki.

gdyÂż byĂŚ moÂże, moje stare
dla niektĂłrych teraz jest obecne,
wiĂŞc ku przemyÂśleniom umieszczam
tutaj co nieco innego jeszcze. ^-^

 ^-^

niepokoje wszak sÂą twoje
moja jasnoœÌ i beztroska
sÂłoĂące zewszÂąd, no i wiosna

jeno wody peÂłno wszĂŞdzie
co to bĂŞdzie, co to bĂŞdzie...

==========================

konwulsje


pies siĂŞ snuje gdzieÂś po wrzosach
pieœù rozbrzmiewa brzêcz¹ trzosy

Âświat siĂŞ chyli na swych Âłapach
gwiazdy wszystkie juÂż zagasÂły
dusi dzieci maÂłe astma

rak zajada po kolei
jakoÂś Âżycie siĂŞ nie klei
i powaliÂł wielu zawaÂł
wielki maÂłym znĂłw siĂŞ stawaÂł

pies siê b³¹ka gdzieœ po wrzosach
opuszczony pan w niebiosach
cierpi mĂŞki samotnoÂści

nawet diabeÂł opuszczony
liczy swoje stare koÂści

pustka pustka jest w kosmosie
a tu jarki no i zosie nam siĂŞ rodzÂą
niczym rankiem w trawie rosa
i na przekĂłr pszczoÂłom osa


to wyÂżyny sÂą inflacji
przy zwiĂŞkszonej kaÂżdej akcji

pies siê b³¹ka zdech³ ju¿ osio³
bo na Âświat siĂŞ on nie prosiÂł

by zrobili muÂła z niego
i takiego pokutnego
a co gÂłupie to na niego
tyle osioÂł ten ma z tego

pies siê b³¹ka gdzieœ po wrzosach
zabiÂł jeden znĂłw drugiego

opuszczony bĂłg i diabeÂł
Âświeci mocniej w rzymie diadem

a orkiestra mocniej gra
choĂŚ tytanik siĂŞ chybocze
igrzysk wiele trochĂŞ chleba
zapomnienia wiĂŞcej trzeba

a pies snuje siĂŞ...

 ScaliÂłem posty
Darek

zaĂŚma Chorusa (kairskie impresje)


w kraju ametystĂłw, lapis lazuli, turkusĂłw i mumii
w ktĂłre zmieniÂła siĂŞ piramidalna pycha i bogowÂładanie
w zauÂłkach cienia i wstydliwego ubĂłstwa
w wodnych fajkach czÂąstki Nilu na pocieszenie

cywilizacja uÂśpiona oparem oliwnych lampek i perfum
tak tÂłumnie perfo  i preferowana tonie w kakafonii  poranka
rozbudzonego po¿¹dliwym oczekiwaniem
na otwarcie Wielkiego Muzeum

osio³ek poœród zgie³ku klaksonów ci¹gnie przesz³oœÌ z uporem
do nik¹d. Tutenhamon wci¹¿ mu siê œni i jak ksiê¿yc boska Nefertiti.


zduszone sÂłoĂące, ktĂłrego promienie nachalnie tak
sprzedaje siĂŞ turystom za jednego dolara
odsÂłania przepych ubabrany brudem
i zapomnianÂą nĂŞdzÂą

wyschÂły marzenia o zmartwychwstaniu gdzie minarety. niebiosa kÂłujÂą
ma³omi³osierne. jazgot mod³ów i przeci¹g³ych œpiewów w rozlicznych meczetach
gÂłuszy pokorĂŞ i ostatni sens. potomek Echnatona w koptyjskim oddaniu
z Jezusem i MaryjÂą na ustach. za ladÂą lÂśniÂących przepychem klejnotĂłw i kamieni
studzi w uk³onie natarczywoœÌ handlarsko-fenickiej braci

na rogu ulic powykrĂŞcanych gwarnym Âżarem i niemoÂżnoÂściÂą. Âżebrak
oblepiony pyÂłem dawnej ÂświetnoÂści. z wyciÂągniĂŞtÂą rĂŞkÂą po obola przeczuwa

sytoœÌ tej ziemi przez potop, co jak wieszcz¹, wkrótce siê tam i ostatecznie dokona.




Ps.(stary tekst po poprawkach)

Wiersz R.Kiplinga, twĂłrcy "KsiĂŞgi dÂżungli"/
Mather Lodge.

I
ByÂł tam teÂż Rundle, zawiadowca stacji
i byÂł kolejarz, Beazely,
kwatermistrz Akerman i wiĂŞzienny Donkin,
i Blake dyrygent mistrzem naszym byÂł.
ByÂł z nami stary Framjee Eduljee
DoglÂądajÂący sklepu europejskich dĂłbr.

II
Na zewn¹trz g³osy i komendy ró¿ne:
„SierÂżancie! Sir! Salut! Salam!”
A wewnÂątrz „bracie” bez krzywd i ujm,
WewnÂątrz na rĂłwni w prawoÂści i cnocie...
A byÂłem mÂłodszym diakonem w mojej LoÂży-Matce!

III
MieliÂśmy Bola Natha, ksiĂŞgowego
I ÂŻyda Saula (pochodziÂł z Adenu),
byÂł z nami teÂż Mohammed Din,
kreÂślarzem w pewnym biurze byÂł,
i Babu Chuckerbutty z nim,
I sikh imieniem Amir Singh,
Katolik Castro z nami byÂł.

IV
ChoĂŚ loÂża nasza stara byÂła,
insygnia marne, nagoœÌ œcian,
stare landmarki wiÂązaÂły nas, skwapliwie pokonujÂąc czas.
I patrzÂąc wstecz dobiega myÂśl: niewierni nie istniejÂą
byĂŚ moÂże, Âże z wyjÂątkiem nas...
ChoĂŚ trzeba mieĂŚ nadziejĂŞ.

V
Co miesiÂąc, po skoĂączonych pracach
paliliÂśmy razem, lecz bez ucztowania
nie ÂłamiÂąc przy tym braterskoÂści kasty
Lecz rozmawiajÂąc, jak czÂłowiek z czÂłowiekiem,
O Bogu oraz innych rzeczach
i kaÂżdy mĂłwiÂł, jak to znaÂł najlepiej.

VI
CzÂłowiek z czÂłowiekiem do wczesnego Âświtu,
nikt siĂŞ nie ruszaÂł, ani brat zmieszany
a¿ ranek zbudzi³ ha³aœliwoœÌ papug,
i ptaka, ktĂłry w myÂślach czyni rany.
I kaÂżdy rankiem wracajÂąc do domu,
do ³ó¿ek z Bogiem, Mahometem, Shiv¹
wiedziaÂł, Âże siÂła rozmĂłw nieskoĂączonych
przemienia wszystkie klepki w naszych gÂłowach.

VII
A Full peÂłniÂący swÂą rzÂądowa sÂłuÂżbĂŞ,
zb³¹dzi³ tu do nas i odcisn¹³ stopê,
przynosz¹c przyjaŸù, pozdrawiaj¹c wszystkich
wedle nakazu z Singapur do Kohat.
Lecz mĂłc ich ujrzeĂŚ tak pragnĂŞ i tĂŞskniĂŞ
W mej LoÂży-Matce raz jeszcze!

VIII
MarzĂŞ, Âże bĂŞdĂŞ mĂłgÂł zobaczyĂŚ ich,
Zakonnych braci czarnych i brÂązowych,
W woni trichies jedynych i bÂłogich.
gdy sÂłoĂą zapala krÂąg cygar wzniesionych;
za ÂścianÂą stary kamerdyner chrapaniem spokĂłj wieszczy,
UjrzeĂŚ teÂż mistrza, godnego czci
w mej LoÂży-Matce raz jeszcze!

IX
Na zewn¹trz g³osy i komendy ró¿ne:
„SierÂżancie! Sir! Salut! Salam!”
A wewnÂątrz „bracie” bez krzywd i ujm,
Jak sobie rĂłwni, odchodzÂąc z placu...
A byÂłem tylko diakonem w mojej LoÂży-Matce.

(przekÂł. E. K. przy pomocy „mÂłodych, wyksztaÂłconych PolakĂłw”)

SÂłowo lubi mieĂŚ podporĂŞ,
czasem bluÂźni, czasem gore,
ale sÂłowo w swej pamiĂŞci
chce siĂŞ w sobie samo ÂświĂŞciĂŚ.




Pozdrawiam - Thotal :)

Szata Duszy.

Szaty Duszy utkane sa niciami zycia
bywaja kolorowe , piekne swietliste
ale bywaja tez smutne , ciemne
czern ich przetykana bywa  bazaltem wspomnien
Dusza zabiegana w codziennosi potyka sie o przeszloc
myslac wylacznie o jutrze
no coz? Mysli urocze traca jasnosc gdy zdarzenia
rozczarowaniem draza  niespelnienie
Dusza placze miast  smiac sie radosnie i marzy
o pralni chemicznej dla swojej szaty....
a moze lepiej zwyczajnie popruc ta nieudana szate
i poprosic mistrzynie kolowrotka by utkala nam nowa
Nie latwo jest byc przasniczka
nie latwo wymieniac bazalty  na brylanty , nie , nie latwo..
Ale... delikatnoscia uczuc , subtelnoscia usmiechu mozna
mozna  zacerowac przetarta tkanine
mozna przytuleniem cieplym wyprostowac zagniecione sciezki
mozna pocalunkiem nadzieji rozplontac nitki przeszlosci

Zatem szata Duszy moze byc najpiekniejsza suknia
lekka , zwiewna , unoszaca nas z marzeniami ku spelnieniu...

Niech sie stanie.

M.

To jest naprawde piekne Kiaro.
Pozdrawiam Rafaela

Niech Âświat nam siĂŞ tworzy
Nie odmierzany czasem
Niech siĂŞ dodaje , kiedy siĂŞ mnoÂży
pachnÂący szyszek caÂłym lasem
I tak otulony szalem symetrii
Tu plus, tam minus, dobro i zÂło
w harmonii rytmie i geometrii
TaĂączy go .. no jak myÂślisz -kto ?
Ten kto ze zÂłotej proporcji utkany
w wodnym roztworze swej zawiesinie
w strukturze Âświata dwudziestoÂścianu
muzykÂą sfer nieskoĂączonych pÂłynie
............CzÂłowiek  -  Istnienie
ktĂłre sprzĂŞÂżone z czeluÂściÂą nicoÂści
wiruje i skrêca siê w spiral zawi³oœÌ
gdy przez ten WszechÂświat z dziurami w caÂłoÂści
prowadzi Go ÂświĂŞta Jedna MiÂłoœÌ

One Love

East, dziĂŞki Twojej piĂŞknej i powyÂższej inspiracji:


ÂŻyczenie

Niech siĂŞ Âśni sen Prawiecznym DÂźwiĂŞkiem
ktĂłry wszystkie Tobie otwiera drzwi
i ktĂłry kwiaty ubiera w zÂłoto-barwne sukienki
niech ci siĂŞ Âśni, niech ci siĂŞ Âśni!

Niech jasne sÂłoĂącem szumiÂą polany
i niedÂźwiedÂź spokojnie w swej gardzie Âśpi
Âśmiech dzieci w trawie  i taniec wdziĂŞcznych owadĂłw
a pod gÂłowÂą twojÂą  mech, wci¹¿ ci siĂŞ Âśni!

I kÂłosy peÂłne i kÂłosy miodne, niebieskie jak niebo lny
dziewczĂŞce wianki, czuÂły smak ust, co budzi Âświt
klÂąskanie Âżab z dzwonnym nieszporem
zielonym majem szczĂŞÂśliwe dni !

Na progu domu nareszcie On(Ona)
w stĂŞsknione niechaj weÂźmie  ramiona
przytuli do serca w bĂłlu i poniewierce
co siĂŞ  ró¿¹ otworzy skroplonÂą deszczem.

Ty uÂśmiech na przywitanie i sÂłodkie darujesz bzy
niech ci siĂŞ speÂłni, co najpierw tak piĂŞknie Âśni!
 

 
 

Kochani :D piszecie piĂŞkne wiersze.DziĂŞkujĂŞ  :-* :-* :-*


Kiedy czytam wasze wiersze to ,
po pierwsze ;
czuje rodoÂśc,smutek,glĂłd,
choc tych wierszy jest juÂż w brĂłd.
RadoœÌ ,bo to piekne wiersze.
Smutek,Âże nie piszĂŞ pieknie.
G³ód,bo mi  maÂło,maÂło,malo.
Ciagle maÂło..:D

Thotal,Kiara,Koliberek ,East,
szczerze,? piszcie dalej niech mnie bierze ;D
SzepczĂŞ wszystkim wam do ucha,
IdŸ na ca³oœÌ ,niech energia z was wybucha :)

Acha ! i po drugie piszĂŞ szczerze bo was lubiĂŞ :-* :-* :-* :-*

i tym sposobem zakrĂŞciÂło mi siĂŞ
od tak skanalizowanych piĂŞknie pochwaÂł
w koliberkowym czubie!

wszak i ja CiĂŞ channel i Was wszystkich lubiĂŞ
wiĂŞc skrobiĂŞ tu sobie malutkim pazurkiem
i niewaÂżne czy mam z gĂłrki czy pod gĂłrkĂŞ

bo wiem, Âże choĂŚ jedno zaduma siĂŞ serce
odpowiadam mu za to nastĂŞpnym wierszem
i kwiat niosĂŞ wielki w mej butonierce! :D


Dodam w peesie, Âże jestem juÂż prawie w niebiesiech
i do stĂłp Ci siĂŞ kÂłoniĂŞ
a tak naprawdĂŞ serdecznie pÂłoniĂŞ ;)


 :) :) :)

Konwaliowe spelnienie.

Melodie szczescia zagraly konwaliowe dzwoneczki
posypaly sie brylanty rosy pod stopy wedrowniczki
niczym cud skrzacy oczarowaniem
Dzwiek subtelny a zarazem krystalicznie donosny
pisal na pieciolinni zycia opowiesc
juz nie pamietam jak dlugo wiatr przeznaczenia
oplata ziemie ta historia , juz nie pamietam
W konwalji zapisana jest niezmienna nuta otwierajaca wiosna serca
malenki dzwoneczek pelen marzen wyczekuje napelnienia brylantowa rosa
by mogl ponownie powierzyc wiatrowi piesn szczescia
by kolejna wedrowniczka obudzila nia serce
by wiatr zaniusl spelniona opowiec swiatu

Wedrowniczka bosymi stopami stapala po zyciu....  marzac....
marzenia zna konwalia , wiatr i malenkie brylanty rosy skrzace sie przdwieczna opowiescia
zapisana w dzwoneczkowej symfonni  ktorej   powierzono ten prastary sekret
poranek budzony pierwszym promieniem slonca
wsluchal sie w konwaliowe  wspomnienia   zadumany marzeniem o szczesciu
wypelniajacym los dnia i wedrowniczki...

Jak niewiele potrzeba  nam do spelnienia  , tak niewiele .....  tylko konwaliowa melodie otwierajaca swoim tonem milosc.

M.

Z dedykacjÂą dla Jacka...

PoÂłowa Mnie
 
Kiedy widzĂŞ twojÂą twarz, wiem Âże jesteÂś poÂłowÂą mojej
oddzielon¹ z najwy¿sz¹ precyzj¹, tak aby zapamiêtaÌ ca³oœÌ ciebie.
Kiedy rozbieram siĂŞ z mego ciaÂła, widzĂŞ Âże jestem poÂłowÂą twojego
rozmytÂą przez nagÂły lot pozostawiajÂący
oczy w zamyÂśleniu nad tym, co anioÂły wyrzeÂźbiÂły w swych sercach
aby przypominaÂły im tak Âżywo o ich domu.     
 
Kiedy widzĂŞ twe piĂŞkno, wiem Âże jesteÂś poÂłowÂą mojego
nigdy nie uchwyconego w wypolerowanym lustrze,
znaj¹cego prawdziwy g³ód naszych dusz.
Kiedy spoglÂądam w twe oczy, wiem Âże sÂą w poÂłowie moimi nakreÂślajÂącymi trajektoriĂŞ,
w której czystoœÌ odczuwania stanowi prawdziwy krêgos³up nas samych.
Kiedy trzymam twÂą dÂłoĂą, wiem Âże jest poÂłowÂą mojej
zestalonÂą w wiĂŞÂź, ktĂłra kiedy wieczerza jest juÂż gotowa
zakreœla sw¹ czu³oœÌ pod postaci¹ ksiê¿yca i Ÿród³a wody.
Kiedy caÂłujĂŞ twe usta, wiem Âże jesteÂś poÂłowÂą moich
zes³anych przez Bo¿¹ genealogiê, aby odkryÌ nas
w wyÂśmienitej wazie naszego zjednoczonego oddechu.   
 
Kiedy s³yszê twój p³acz, wiem ¿e twoja samotnoœÌ jest po³ow¹ mojej
znajduj¹c¹ siê tak g³êboko w œrodku, i¿ stajemy siê zagubieni na zewn¹trz
ÂżywiÂąc tak intensywnÂą tĂŞsknotĂŞ za ukazaniem nas samych
niczym dokonanie obietnicy jeszcze przed poproszeniem o niÂą.
I kiedy patrzê na twoj¹ przesz³oœÌ, wiem ¿e jest ona po³ow¹ mojej
biegnÂącÂą ku drzewom czeremchy wirginijskiej
w niewidoczny dla caÂłego Âświata sposĂłb odnaleÂźliÂśmy siebie
ÂśmiejÂących siĂŞ w nagÂłym locie
ujrzawszy wyrzeÂźbione inicjaÂły w naszych sercach.
OszczĂŞdzajÂąc drzewa.
 
 (WM)

Dobrze Âże piĂłro w piĂłrka moÂżna zmieniĂŚ,
a ciê¿ary ciê¿kich s³ów delikatnie rozprzestrzeniÌ,
dobrze, Âże poezjÂą chcÂą zajmowaĂŚ siĂŞ anioÂły,
bez buciorów, zbroi i zamys³ów chorych...



Pozdrawiam - Thotal :)

Moj Boze, naucz mnie dobrego uzywania czasu, ktory nam dajesz
i dobrego korzystania z niego, bez marnowanie go.
Naucz mnie przewidywac bez dreczenia sie i naucz mnie
korzystac z popelnionych bledow bez popadania w skrupuly.
Naucz mnie wyobrazac sobie przyszlosc, wiedzac,
ze nie bedzie ona taka, jaka sobie wyobrazam.
Naucz mnie oplakiwac moje bledy i winy bez popadania w niepokoj.
Naucz mnie dzialac bez pospiechu, a spieszyc sie bez gwaltownosci.
Naucz mnie godzic postepowanie pogodne z zapalem
a gorliwosc ze spokojem i umiarem.
Pomoz mi,kiedy zaczynam, bo wlasnie wtedy jestem slaby.
Cuwaj nad moja uwaga, kiedy pracuje, a przedewszystkim
Ty sam uzupelniaj lichosc moich dziel.

                                                           Jean Guitton

Piosenka o dzikim winie, czyli satyra na pijany Âświat…  ;D

Dzikie wino ich oplÂątaÂło
W dzikim winie zgubili swĂłj sens
Ona szepce wci¹¿ ma³o, ma³o
A on - juÂż po drugiej stronie rzĂŞs

W dzikim winie Âświat siĂŞ im splÂątaÂł
I karety zabrakÂło na Âślub
Ona w sukni biaÂłej - on wÂątpi
I na mieÂście odwiedza swĂłj klub

Dzikie wino ich oplÂątaÂło
PnÂącze mocne nie puszcza na krok
Z marzeĂą piĂŞknych niewiele zostaÂło
Œwiat pijany pogr¹¿a siê w mrok

Dzikie wino ich oplÂątaÂło…
Dzikie wino ich oplÂątaÂło…

 :D :D :D


Ps. Mam nadziejĂŞ, Âże M. Grechuta (gdziekolwiek teraz jest) wybaczy mi ten Âżart sÂłowny… ale, to On zacz¹³…   :)

         
        Kochac, to nie znaczy wziac drugiego czlowieka,
        aby siebie wzbogacic,napelnic,
        lecz darowac siebie, drugiemu czlowiekowi,
        aby jego wzbogacic(...).
        Trzeba sie dlugo trudzic w pracy nad soba,
         by gest brania stal sie gestem dawania(...),
         gdy mowisz:kocham cie-mowisz:daruje ci siebie.
         Aby moc sie darowac, musisz sam siebie posiadac,
         a czy ty juz naprawde jestes w pelni posiadaczem siebie?

                                                                     Q.Reussir

Kochac?

To takie zwyczajne....
Zobaczyc w drugim Czlowieku siebie
Podarowac  mu wszystko co chcialoby sie otrzymac dla siebie
Przyjac od niego wszystko co jego serce wybralo za najpiekniejsze dla siebie...
Kochac....
To splesc sie z kims miloscia , ktora przekracza granice  marzen
zapisuje siebie w istnieniu wiecznym..
Tylko milosc prawdziwa takie cuda czynic potrafi.
Kochac....

M.

Jezeli umarles dla kazdej radosci,milosci i szczescia,
jezeli nie potrafisz juz uwierzyc w siebie ani w innych ludzi,
sprobuj sie oczyscic i odrzucic wszystko co smutne,
brzydkie, zatrute, ciemne i ponure.
Obudz sie z nocy swojego zniechecenia i zmeczenia zyciem
do nowego poranka pelnego slonca,ptakow i kwiatow.
Otrzasnij sie z zimowego snu swojej apatii do nowej wiosny.
Powstan! Bog napisal zmartwychwstanie na kazdym listku wszystkich drzew.
A wiec na pewno takze w twoje biedne serce czlowiecze.

                                                                                          Phil Bosmans

On- stĂŞskniony, ufny i czuÂły,
Ona- zmysÂłowa, wierna i silna...
I cisza...
On- dotyka, smakuje i milknie w zachwycie,
Ona- rozkoszÂą napeÂłnia kaÂżdy gest.

Cisza sprawia, Âże on sÂłyszy mowĂŞ jej ud
a ona jego zachwyt i zadziwienie...

ró¿e


gdzie hoduje siê te ró¿e,
ktĂłrym zaraz trzeba umrzeĂŚ

ty z miÂłoÂści mi je niesiesz
potem w wazon miĂŞkko wkÂładasz

ró¿e ¿yciu odebrane
z³ot¹ wst¹¿k¹ i paproci¹
tak przybrane

by ich krwi nie widziaÂł nikt
jak z rozpaczy

dr¿y im liœÌ

* * *   

co czuje ró¿a
gdy barwy
na drugÂą stronĂŞ tĂŞczy
odchodzÂą
gdy ratunku juÂż nie ma
dla pÂłatkĂłw
pomarszczonych
gdy sÂłoĂące
dzieÂła zniszczenia
dopeÂłnia

..........................

        co czuje ró¿a
        gdy w nieÂśmiertelnoœÌ przecieka
        kropla po kropli

PonoĂŚ jak mĂłwiÂą - gÂłodnemu chleb na myÂśli, wiĂŞc pisze to co myÂśli.
Gdzie zgubiÂłaÂś mĂŞÂża ?  ;D

Roza...

W barw delikatnosc platkow przenika milosc spojrzen
w zapachu game subtelna oddech miloscia    wiaze
musnie  leciutko marzanie ,  spelnieniem  darzy  przytulenie
to tylko jedna roza i wcale niezbyt duza...
co czuje roza?

Rozkosz spelnienia , wibracje szczescia
cieplo  oplatajacych ja  ramion...
oddechem przyspieszonym opowiada poemat co wieczor i co rano
o drugiej strnie teczy napelnionej  szczescia barwami
o diamecie , ktoremu powierzajac sekret rozkoszy stworzyli oni sami
opowiesc pisze swiatlem istnienia  tulac do serca wspomnienia...
co czuje roza?

czuja to rowniez jej siostry w rozanym ogrodzie swiata
pasowiejac gdy poludnie ponownie roze milosca splata
przenikajac ja subtelnoscia  doznan po sekret stworzenia
pisze w sercu poemat milosci przepieknej istnienia
czy zatem wiesz juz wszystko?
czy tylko w domyslach masz  rozanego szczescia smak?
co czuje roza......

  To nic wielkiego , to tylko
 
MILOSC

ot tak......

M.

* * *    

s³ysza³am p³acz ró¿y
gdy o Âświcie
ku s³oùcu podnieœÌ siê
chciaÂła
lecz ku ziemi zwisÂła
bo siÂł juÂż nie staÂło

sÂłyszaÂłam jej oddech
ostatni – tak dziwnie lekki

jakby westchnienie

...............................

       a potem cisza
       Âśmiertelna
       w sercu mym trwaÂła

===========================

* * *   

mĂłj BoÂże
czy po œmierci ró¿y
na nowo jÂą stworzysz
gdy do nĂłg Ci padnie
tak dziwnie skurczona
czy Âłzami swymi
do Âżycia jÂą wrĂłcisz

........................

         mĂłj dobry BoÂże
         bÂądÂź dla ró¿y
         jak i dla mnie jesteÂś

ScaliÂłem posty
Darek

Bog i Roza.

Bog swa roze stworzyl sam
piescil kochal kiedy chcial
niesmiertelnosc jej darowal
w swoim sercu wiecznie chowal
nie przyzekal nic wielkiego
nawt tronu niebieskiego
koron w darze jej nie dawal
jako czlowiek przed nia stawal
w plaszcz z milosci ubral roze
wiedzie w dlugie ja podroze
tuli kazdy platek cudny
facet z niego nie marudny
milosc z roza wpisal w zycie
kocha piesci ale skrycie
by ciekawosc ludzka cala
wcale o tym nie wiedziala
ze jest jedna z posrod roz
ktora kocha on i juz! :) :)

M.

biaÂły pÂłatek


bia³y p³atek ró¿y jeden za drugim
Âścielesz mu pod stopy
w zapomnieniu odzierasz do naga
zdumiony kwiat

mówisz wci¹¿ mówisz
by usÂłyszeĂŚ tylko tĂŞ jednÂą frazĂŞ

gwiazdy milczÂą patrzÂąc na utkany
z niecierpliwoÂści serca
kobierzec

odszedÂłeÂś  na zawsze
któ¿ chcia³by st¹paÌ po p³atkach ró¿

a ja

w dÂłoniach pozostaÂły mi nagie kolce
i o sobie w pamiĂŞci strach

-A zatem czym jest mi³oœÌ?
(spytaÂł MistrzyniĂŞ mÂłody uczeĂą)

- CaÂłkowitÂą nieobecnoÂściÂą lĂŞku
(odpowiedziaÂła Mistrzyni, nie przerywajÂąc swych zajĂŞĂŚ)

- A czego w Âżyciu najbardziej siĂŞ lĂŞkamy?
- MiÂłoÂści

Najbardziej lĂŞkamymy siĂŞ NieobecnoÂści LĂŞku? ;D
to PorazajÂące!

Ech ró¿e
O ró¿ach sobie bajdurze
sÂłowami je epatuje
myÂślami ludzkimi trujĂŞ

Do ró¿y ja wzdycham ?
Czy moÂże do siebie ?
czy moÂże do jej kielicha
wkÂładam marzenia o swoim Niebie ?

Co na to ró¿a odpowie ?
Nic - tylko w ciszy  pÂłatkĂłw geometrii ÂświĂŞtej
pokazuje jaki jest czÂłowiek
kiedy patrzy a nie widzi prawdy w kwiecie zaklĂŞtej

Nie ma ró¿y, jest wzorzec ¿ycia
peÂłen wiedzy dostĂŞpnej wszĂŞdzie
Âświat istnieje dla SIEBIE odkrycia
Tak byÂło, tak jest i tak juÂż bĂŞdzie

Rozana milosc bez geometrii

Jest roza tak piekna i cicha
ona do zycia wzdycha
przestrzen soba ozdabia
powabem delikatnosci
do nieba przesyla wonnosci
dla niej swiat geometrii
w kreseczkach jest zaklety
ona uczuciem maluje
cuda o magji w gwiazdeczkach
swiat kresek , kropek i katow
pojac uczuc nie umie
wezwania do kodowania
przemina jak piski w tlumie
milosc maluje roze
Kazdy jej platek piesci
a geometria kreskami uczucia wiesci
nie mozna milosci wiezic
w bezmiarze kresek i katow
bo ona wolna i piekna
nie lubi zadnych trojkatow
juz blizszy jest jej okrag
co teczy barwa kolysze
juz blisze jest jej kolo
ktore zamyka cisze
bo milosc to delikatnosc
dotyku szeptu i slowa
gdy pocalunek sklada
to geometria sie chowa
bledna wszystkie wykresy
bez przewidywan finalu
w milosci jest tylko pelnia
nie ma zadnego podzialu
laczy ona jednoscia
co geometria dzielila
w jednej malenkiej kropeczce
stworzenia cala sila....


M.

w jednej kropeczce...


w jednej kropeczce i Ty i Ja
rozchodzÂą siĂŞ dÂźwiĂŞkiem tworzenia

tak powstajÂą ksztaÂłty, tak powstaje ÂŚwiat
z lekkoÂściÂą nie do podrobienia!

kolorami i sprzecznoÂściÂą rozbÂłysnÂą
zachwyc¹ siê i przera¿¹ sob¹ wszyscy

zdumieni tym taĂącem jednoÂści
we wszechró¿norodnoœci

galaktykom i gwiazdom losy wielkie bêd¹ pleœÌ
by potem upaœÌ na kolana i bogom fa³szywym oddawaÌ czeœÌ

i w rytmie buntu i w rytmie sÂłoĂąca
woÂłaĂŚ, ÂśmiaĂŚ siĂŞ i pÂłakaĂŚ bĂŞdÂą bez koĂąca...

by na nowo do poczÂątku wrĂłciĂŚ
uk¹paÌ siê w CISZY i pieœù tworzenia nuciÌ!



 :) :) :)

Jednej kropeczki ciÂąg dalszy…


W jednej kropeczce i gad i ptak
I to co ich utworzyÂło
Materia z duchem wci¹¿ za pan brat
ChoĂŚ niejednego juÂż to wkurzyÂło

Syntetyk bez duszy krĂŞci swĂłj bat
O przestrzeĂą ziemskÂą bĂłj toczy krwawy
Pan z wysokoÂści udziela rad
I szepce cicho -  doœÌ tej zabawy

A Âświat siĂŞ krĂŞci wprawiony w ruch
SpiralÂą ÂświĂŞtÂą i liczbÂą phi
JuÂż nikt nie liczy zabitych much
ZÂłowieszczo ziemia w posadach drÂży

Lecz ty siĂŞ nie lĂŞkaj iskierko boÂża
BoÂś pod ochronÂą niebiaĂąskÂą jest
KrĂŞĂŚ piruety dziewczyno hoÂża
Byœ siê nad ziemiê umia³a wznieœÌ

Gdy ta siĂŞ rozpadnie - rozdzieli na dwie…


----------------------

Dalej juÂż mi siĂŞ nie chce ciÂągn¹Ì tej kropeczki… moÂże ktoÂś inny… ?  ;D ;D ;D

a chĂŞtnie ja pociÂągnĂŞ Ptaszyno
bo mam tu swÂą wenĂŞ - dojrzaÂłe wino ;)

...w kropeczce kropek nieskoĂączonoÂści
upchane jak siĂŞ wydaje
jakby ktoÂś tworzyÂł w swej zÂłoÂśliwoÂści
szalone esy-floresy-baje

Splot  przedziwnych form i uczuĂŚ
tutaj mi³oœÌ, tam ob³uda
s³ów brakuje by z nich ukuÌ
pojĂŞĂŚ na te wszystkie cuda

tylko pieœù sw¹ wieczn¹ nuciÌ
z ciszy w gromach  niepojĂŞtej
kaÂżda z krop moÂże nawrĂłciĂŚ
siĂŞ do geometrii ÂświĂŞtej

Co nie zmienia tutaj faktu
Âże wÂśrĂłd kÂątĂłw ileÂś-ÂścianĂłw
mi³oœÌ rytm poda do taktu
tak dla PaĂą jaki dla PanĂłw

PiĂŞkno wszak harmoniÂą jest
co zawiera dusz splÂątanie
Pan choĂŚ trzyma kÂąt na fest
Przodem wszak przepuszcza Panie

W rytmie buntu , w rytmie sÂłoĂąca
na parkiecie z krop tĂŞczowych
wiruje nam tak bez koĂąca
par kwantowo- zero-jedynkowych

Tak splÂątani , rozszalali
w ÂśrĂłd  miÂłosnych wzlotĂłw glorii
nie muszÂą juÂż liczyĂŚ cali
kÂątĂłw, kresek bo w harmonii
caÂły czas ich taniec pÂłynie
stwarza Âświaty i wygasza
nawet gdy ich  blask przeminie
to na nowo wci¹¿ zaprasza
cykl narodzin krop fraktalny
I od nowa gra stworzenia
rytm narzuca maniakalny
w akcie zwrotnego sprzĂŞÂżenia
w ktĂłrym cisza i fanfary
za pan brat spiralĂŞ wijÂą
aÂż te wszystkie zgrane pary
harmonicznie siĂŞ ... upijÂą  :) :) :)

------
Koliberku piĂŞknie i harmonicznie Ci dziĂŞkujĂŞ za nawiÂązanie do ÂświĂŞtej geometrii w wierszyku. Tobie Kiaro rĂłwnieÂż za inspiracjĂŞ , a Ptakowi jak zawsze, za wysokie w-zloty ( jakby kreskĂŞ przenieœÌ przed "w" , a za "wysokie" to by siĂŞ east nie wypÂłaciÂł chyba Ptakowi  heheh )

No nie, East szaman nauki, ezoteryki i do tego poeta… i jak tu lataĂŚ, bÂądÂź w-zlataĂŚ wysoko?   :D
A tak miĂŞdzy nami, to o co chodziÂło z tÂą kreseczkÂą i wypÂłacaniem, bo dziÂś ptak jakiÂś zamulony sÂłoĂącem, pla¿¹ i nie bardzo pojmuje, powaÂżnie…   
No i dziĂŞkujĂŞ za przejĂŞcie paÂłeczki i poturlanie dalej naszej kropeczki…  :):)

ObudziÂłam siĂŞ w "skowronkach",
pokochaÂłam wuja Bronka,
oddawaÂłam siĂŞ manipie,
- a tu Bronek ledwo zipie.. ???

I choĂŚ nigdy nie jaraÂłam,
podjarana byÂłam caÂła,
w koĂącu nie wiem czy ten trzeci,
teÂż mnie skusi, teÂż przeleci... ::)


Pozdrawiam - Thotal  :)

W dwuznacznoÂści Ty siĂŞ nie baw
Tu jest wÂątek o kropeczce
Niech wuj Bronek sobie zipie
Ty strzel w barze po seteczce

ByÂś wybieraĂŚ umiaÂł mÂądrze
W Âżyciu jak i w polityce
Bo gdy stawisz siĂŞ na sÂądzie
Jawnym stanie siĂŞ co skryte...  ;D


Pozdrawiam  :)

* * *

Najpierw w duszĂŞ wÂłasnÂą wejrzeĂŚ nam trzeba
By siĂŞ w niej przejrzeĂŚ jak w ÂźrĂłdle czystym
Najpierw diament odnaleŸÌ - podarek nieba
By mĂłc wĂŞdrowaĂŚ szlakiem srebrzystym

I przyjdzie wĂłwczas godzina spotkania…

A potem gwiazdy znĂłw razem zapalaĂŚ
Ksiê¿yce nowe wokó³ planet wieszaÌ
A potem z mrokĂłw ÂświatÂło wyzwalaĂŚ
By w praoceanach Âżycie zamieszaĂŚ

I przyjdzie wĂłwczas godzina spotkania…

Dlaczego w "godzinie" powitaĂą nie trzeba ?
czemu na sÂądzie nie ma SĂŞdziego ?
Bo zrozum, iÂż otchÂłaĂą "dusznego" Nieba
stworzony na obraz jest  Ciebie samego ...

Na uboczu, w chabrach oczu,
w ¿ycie, ³¹ce, na gór szczycie,
na okrÂągÂło, bez wytchnienia,
bez niepotrzebnego Âśnienia,
zawsze z TobÂą w Âżycia wir,
- bĂŞdĂŞ kochaÂł CiĂŞ jak Âświr…


Pozdrawiam - Thotal :)
ps. skleiÂłem poprzednie fragmenty wypocin ;D

Nadchodzi Gajowy z boru,
Pierœ pr꿹c i szczerz¹c zêby...
S³ówko mam w kwestii honoru:
Czy bĂŞdzie cholewa z gĂŞby?

     PamiĂŞtam Twe obietnice,
     Jest ich doprawdy niemaÂło.
     GodÂłem i FlagÂą siĂŞ szczycĂŞ,
     Lecz nie wiem: co TAM siĂŞ staÂło?!

Ja, statystyczny wyborca,
Wci¹¿ czekam na wyjaœnienia -
Czy niegdysiejszy zaborca
Zechce wydobyĂŚ to z cienia?

     Ja miaÂłem juÂż Prezydenta.
     KtĂłry siĂŞ kulom nie kÂłaniaÂł!
     A teraz mnie zÂłoœÌ bierze ÂświĂŞta,
     ÂŻe nie wiem, jak zgin¹³. PaniaÂł?
     

Do Thotala

Kochanie Âświra - to dopiero gratka
Gdy na ³¹ce, w ¿ycie lub na góry szczycie,
Bez wytchnienia, pó³ przytomnie,
WrĂŞcz namolnie i mozolnie
ÂŚwir siĂŞ trudzi…

Ach, jak on bardzo kochaÂł ludzi…  ;D


=========================


Do statystycznego wyborcy

Nie martw siĂŞ wyborco z lasu
CoÂś w niewiedzy byÂł i bĂŞdziesz
Medal dadzÂą ci zawczasu
ByÂś ostudziÂł swe zapĂŞdy

ByÂś nie pytaÂł nadaremno
Byœ tajemnic dr¹¿yÌ nie chcia³
Lepiej zostaĂŚ ci ofermÂą
WypiĂŚ piwo marki special

A prezydent hrabia wielki
Sztuczki swoje zna niezgorzej
PolskĂŞ sprzeda za pĂłl belki
BĂŞdziesz bÂłaznem w jego dworze


Czego wcale ci nie ÂżyczĂŞ…   :D

Od wyborcy

straszÂą nas widma-straszydÂła
na skrzydÂłach czarnych myÂśli
widaÌ im przysz³oœÌ obrzyd³a
taka jak nam siĂŞ przyÂśni
Nie wierzyĂŚ nam w moc iluzji
które siê t³ocz¹ do ¿³oba
to strach przed mocÂą paruzji
kaÂże im nas koÂłowaĂŚ
On nie ma mocy bez Ciebie
bez Twoich Intencji czystych
nic nie objawi siĂŞ w Niebie
ani wÂśrĂłd ziem deszczem dÂżdÂżystych
wiĂŞc czemu siĂŞ strachem tumani
Istota lotĂłw wysokich ?
miast swoim ptasim kochaniem
wyznaczaĂŚ ÂścieÂżki ubogim
duchem , choĂŚ wÂładzy peÂłniÂą
co cheÂłpiÂą sie dziÂś uniesieniem
wszak moc ich trudem daremnÂą
ofiarÂą poza Twoim jest ............przyzwoleniem

Na ga³êzi siedzi ptak,
na chodniku jego Âślad,
Âświr przechodziÂł, ale miaÂł,
psa na smyczy - PIES GO SRAÂŁ... ;D



Pozdrawiam - Thotal :)

Pies na smyczy pana miaÂł
Co go Âświrem kaÂżdy zwaÂł
Œwir na drzewa wci¹¿ siê gapi³
WyobraÂżaÂł Âże jest ptakiem

Lecz niestety przykro mĂłwiĂŚ
ChociaÂż Âświra da siĂŞ lubiĂŚ
Nie poleci on w przestworza
Nieboraczek krĂłwka boÂża

 ;D ;D ;D


Pozdr  :D