Niezależne Forum Projektu Cheops

Zawsze zastanawia³a mnie jedna "w³aœciwoœÌ" gier tego typu - strategicznych. Nie jest znana mi jakakolwiek gra z tego gatunku która umo¿liwia³aby rozwój bez... napadania i zabijania. Wed³ug mnie nie jest to zbytnio wychowawcze i po cichu utwierdza graczy [wiêkszoœÌ to m³odzi ludzie w fazie rozwoju i kszta³towania charakteru] ¿e bez przemocy i to w skrajnym wydaniu nie ma mo¿liwoœci rozwoju/"rozkwitu".
Smutne i... podstĂŞpne.

edit: chyba w Age of Empires byÂła w pewnych odsÂłonach opcja zwyciĂŞstwa przez wybudowanie cudu... ale to jedna z wielu opcji, do tego niedostĂŞpna w opcji kampanii.

Tak, pamiêtam Age Of Empires, mam j¹ jeszcze gdzieœ, gra³am w dwójkê i w trójkê, chyba we wszystkich ods³onach by³a mo¿liwoœÌ ustalenia czy chcesz wygraÌ przez podbój czy poprzez dominacjê ekonomiczn¹ b¹dŸ terytorialn¹. Œwietna gra i wed³ug mnie jeden z najlepszych rts'ów. Podobnych do niej by³o jeszcze pe³no gier, ale z tych dobrych doda³abym jeszcze "Empire Earth" i "Rise Of Nations".
A jeszcze odnoœnie "Spore"... Tam s¹ mo¿liwoœci, mo¿esz albo z drug¹ nacj¹ walczyÌ albo z ni¹ wspó³pracowaÌ (ale o ile dobrze pamiêtam nawet jak wybiera³eœ wspó³pracê, to i tak w koùcu sojusz siê koùczy³ i chcieli walczyÌ). W zasadzie w ca³ej grze, nie tylko w erze kosmosu, mog³eœ decydowaÌ, czy chcesz byÌ agresywny czy nie.
W strategiach wÂłaÂśnie jest taki plus, Âże to Ty decydujesz, jaki bĂŞdzie ich scenariusz. 

Wed³ug mnie z pozoru, poniewa¿ w prawie wszystkich grach [wszystkich mi znanych] musisz w koùcu napaœÌ aby ukoùczyÌ grê - wygraÌ. Dlatego jest to tak niebezpieczne poniewa¿ coraz wiêcej m³odzie¿y/dzieci nie dostrzega wyraŸnej granicy pomiêdzy rzeczywistoœci¹ wirtualn¹ a realnym œwiatem. Przenosz¹ zachowania i przyzwyczajenia. WiêkszoœÌ gier rodzi i rozbudza agresjê, stara siê przekonaÌ , ¿e jest warunkiem koniecznym w dzia³aniach i interakcji z otoczeniem.

W takim wypadku to nie gry strategiczne, a raczej typowe strzelanki powinny rodziĂŚ wÂątpliwoÂści i obawy. WÂłaÂśnie kilka dni temu ukazaÂła siĂŞ najnowsza odsÂłona Call Of Duty - Modern Warfare 2. Ja w niÂą nie gram, choĂŚ byÂły lata, kiedy z podobnymi  eksperymentowaÂłam. Wszystko byÂłoby w niej "po staremu", gdyby nie misja, kiedy to gracz dostaje zadanie rozstrzelania niewinnych cywili. Gracz w takiej sytuacji nie zastanawia siĂŞ, do kogo strzela, tylko czy robi to celnie. Ta sprawa byÂła kontrowersyjna, twĂłrcom zarzucano bestialstwo i nieuzasadnionÂą agresjĂŞ. Tylko ze wzglĂŞdu na tÂą jednÂą misjĂŞ, w Rosji postanowiono grĂŞ wycofaĂŚ i wypuÂściĂŚ patch'a ktĂłry bĂŞdzie jÂą usuwaÂł tak, aby Âżaden gracz nie mĂłgÂł jej napotkaĂŚ.
ByÂły przypadki, kiedy dokonane przestĂŞpstwa i akty agresji przypisywano wÂłaÂśnie grom komputerowym. Ile w tym jest prawdy, nie mam pojĂŞcia. DuÂżo moich znajomych gra w tego typu gry, nie oÂśmieliÂłabym siĂŞ jednak powiedzieĂŚ, Âże sÂą bardziej agresywni z tego powodu.
A odnoÂśnie gier strategicznych Arteq, to nie zawsze jest tak, Âże musisz napaœÌ, bo inaczej nie wygrasz. ChociaÂż na pewno jest to zawsze wyjÂście dla przyspieszonego ukoĂączenia gry, jeÂśli wybierasz dominacjĂŞ trwa ona znacznie dÂłuÂżej. 

Arteq - nie masz do koùca racji. Owszem, taka jest ogolna TENDENCJA, jak piszesz. Jest jednak pewna gra, w ktorej równie skutecznie graÌ mo¿esz bez wojen, stawiaj¹c na wspó³pracê, rozwój etc. Mianowicie - Civilization (wszystkie 4 czêœci). W tej grze ¿adna z taktyk nie jest preferowana - tak samo trudno ukoùczyÌ grê, napadaj¹c i zdobywaj¹c, co i rozwijaj¹c, handluj¹c, zawieraj¹c przymierza, pakty. Pe³na dowolnoœÌ.

W civilization nie graÂłem. JesteÂś pewien, Âże nie muszĂŞ tam budowaĂŚ armii i uczestniczyĂŚ w potyczkach aby przetrwaĂŚ/rozwijaĂŚ siĂŞ/wygraĂŚ?

Widzisz Janneth, o tym mówiê - pewne zachowania s¹ przemycane, d¹¿y siê do oswojenia z nimi aby nie wzbudza³y ju¿ takiego oporu. Jak myœlisz, czy za ka¿dym razem ten etap - z rozstrzeliwaniem cywilów na graczu wywiera³by taki szok? Otó¿, nie - za ka¿dym razem coraz mniejszy. Oczywiœcie, ¿e zapewne nikt z Twoich znajomych nie wyjdzie na ulicê i nie zacznie strzelaÌ, lecz za pomoc¹ opisanych zabiegów bêdzie ich znieczula³. To udowodnione naukowo. Im bardziej niedojrza³y "osobnik" tym spustoszenie wiêksze i szybciej postêpuj¹ce.

Jako ze Darek nie przeniĂłsÂł jednego mojego posta tutaj, to go wklejam, dla Arteq'a:

Arteq - tak, jestem caÂłkowicie pewien UÂśmiech Nikogo nie musisz zwalczaĂŚ czy unicestwiaĂŚ. ZwyciĂŞstwo mierzone jest na 5 sposobĂłw (czytaj - mozesz wygraĂŚ w 5 sposobĂłw):

1. Dominacja siÂłowa (ale to juÂż znamy - owszem, tu teÂż moÂżna, ale nie tzreba, bo sÂą teÂżUÂśmiech

2. Dominacja ekonomiczna (osiÂągniĂŞcie na koniec rozgrywki najwiĂŞkszych dochodĂłw, dorobku, etc)

3. Dominacja kulturowa (jak najwiĂŞksza iloÂśc wybudowanych cudĂłw Âświata, wynalezionej technologii itd)

4. Dominacja polityczna (zdobycie i utrzymanie przez pewien d³u¿szy czas pozycji lidera politycznego - ró¿nie nazywanego w ró¿nych czêœciach gry)

5. Dominacja technologiczna (rozwiniĂŞcie technologii do tego stopnia, by polecieĂŚ na Alfa Centauri - nieco banaÂł, ale tak jest UÂśmiech )

EDIT:

Dodam, ¿e w grach tych te¿ œwietnie przedstawiono, jak wyniszczaj¹ca jest wojna. Prowadzenie wojny wi¹¿e siê tam z ogromnymi kosztami na armiê (produkcja i utrzymanie), a jednoczeœnie "zjada" tury, w ktorych mo¿na by by³o rozwijaÌ miasta, budowaÌ budowle etc. Po wojnie wiêc zwykle kontrolowana przez nas cywilizacja jest wycieùczona, wyniszczona konfliktem. Wojny wiêc na d³u¿sz¹ skalê nie op³aca siê tam po prostu prowadziÌ, bo nic dobrego z niej nie wynika (no, chyba, ze ktoœ gra czysto militarnie, i ma gdzieœ rozwój cywilizacji, jedynie polegaj¹c na machinie wojennej).

Przepraszam Tene, w poÂśpiechu przeoczyÂłem tego posta.

===============================

Arteq:

ZgodzĂŞ siĂŞ, byÂło to udowadniane naukowo. Problem jednak w tym, ze badania byÂły prowadzone na... przedszkolakach w wieku 4-6 lat. W dodatku eksperyment dotyczyÂł naÂśladowania modela, ktĂłrego albo dzieci widziaÂły w rzeczywistoÂści, albo sÂłyszaÂły o nim historyjkĂŞ, albo oglÂądaÂły w telewizji. Efekt byÂł - jednak gÂłownie w przypadku modela widzianego na Âżywo. Model widziany w telewizji miaÂł znacznie sÂłabsze oddziaÂływanie na dzieci.

Z tego, co mi wiadomo, nie byÂło prowadzone rzetelne, poprawne metodologicznie badanie na ludziach w wieku wyÂższym niÂż 10-15 lat, ani teÂż nie byÂło badaĂą zawierajÂących interakcjĂŞ (a gry komputerowe sÂą stricte interakcyjne). 

ScaliÂłem posty
Darek

Dodam tu jeszcze,¿e dzieci "wojskowych" mog³y by tu nieœÌ wiêksze zagro¿enia, ni¿ cywili.
Dlatego,¿e maj¹ tu wiêksz¹ mo¿liwoœÌ zdobycia broni, po nieudolnym zabezpieczaniu jej przez rodziców.

W stanach np. to juÂż z tym jest plaga, wiĂŞc dostĂŞp u nich jest wrĂŞcz katastroficzna.
Innym zagroÂżeniem gier, u dzieci, osĂłb dorosÂłych rĂłwnieÂż -jest uzaleÂżnienie -autosugestia przesiadywania mimo wszystko przy kompie.
Prowadzi to jak wiemy do epilepsji.
WiĂŞc takie zachowanie siĂŞ bez umiaru -teÂż moÂże niszczyĂŚ, a nie tylko opcja agresji typu latanie z broniÂą na grach FPP, lub TPP.

Pozdrawiam. 8)

Ja uwaÂżam, Âże wszystko jest dla ludzi i jeÂżeli zachowuje siĂŞ umiar w dozowaniu przyjemnoÂści, to nie poniesiemy Âżadnego ryzyka. Rynek gier jest niezwykle urozmaicony i kaÂżdy znajdzie na nim coÂś dla siebie.


Artku, poruszyÂłeÂś znaczÂącÂą bardzo kwestiĂŞ. W tego typu gry powinni graĂŚ tylko ludzie doroÂśli, dojrzali emocjonalnie. PrzykÂładowa "Call Of Duty: Modern Warfare 2" jest przeznaczona tylko dla graczy peÂłnoletnich. Na opakowaniu mamy wiĂŞc oznaczenie 18+, dodatkowo sÂą teÂż informacje o tym, Âże w grze jest przemoc oraz wulgarny jĂŞzyk. Nawet niezorientowany rodzic bĂŞdzie wiedziaÂł, Âże to nie jest odpowiednia gra dla jego nastoletniego dziecka dziĂŞki tym oznaczeniom.
MoÂże ona mieĂŚ destrukcyjny wpÂływ na mÂłodych ludzi - nie ulega to wÂątpliwoÂściom, ale dla dorosÂłej osoby nie bĂŞdzie juÂż moim zdaniem stanowiÂła zagroÂżenia. Moi znajomi, ktĂłrzy w niÂą grajÂą, mĂłwiÂą, Âże nawet nie pamiĂŞtajÂą dokÂładnie tej misji. "CoÂś takiego byÂło, ale nie pamiĂŞtam do kogo strzelaÂłem" - to usÂłyszysz od gracza. Dla niego nie jest istotne w grze kogo zabija, dostaÂł misjĂŞ, ma jÂą ukoĂączyĂŚ i koniec.

Widzisz, o tym w³aœnie mówiê - nie wiedz¹ [nie pamiêtaj¹] dok³adnie o co chodzi³o ale zapamiêtali - zabiÌ aby zwyciê¿yÌ. Zapewniam, ¿e ma to równiez wp³yw i na doros³ych, to jak ma³y robak który dr¹¿y.
Zauwa¿am równie¿, ¿e tolerancja wiekowa jest coraz bardziej liberalna - to co kiedyœ by³o np. dla pe³noletnich dzisiaj znajduje siê w znacznej czeœci dla 15-latków. Z tego co obserwujê, ogólnie - dojrza³oœÌ wœród m³odziezy spada a nie roœnie...

Ja gram w ró¿ne gry i nie widzê u siebie jakichœ zmian psychologicznych :P

jeszcze jest np simcity, seria tycoon - nie ma w nich zabijania

A skoro tak, to jak Janneth ju¿ okreœli³a wiekowoœÌ, to na opakowaniu-pude³ku z X3 Conflict Terraùski, widnieje "12 + ". Wiêc wiek jest widoczny. :)

Ja tam zaliczyÂłem wszystkie najbrutalniejsze tytuÂły jakie wyszÂły w historii PC i jakoÂś dzisiaj muchy nie mogĂŞ skrzywdziĂŚ :/
To ¿e ktoœ uczy siê agresji to nie jest wina gier a wychowania. Jak rodzic nie ma czasu nauczyÌ dziecka co jest gr¹/fikcj¹ a co prawdziwym ¿yciem albo nie jest w stanie wpoiÌ takiemu dziecku jakiœ moralnych zasad to póŸniej mo¿e byÌ nieciekawie. Problemem jest to ¿e rodzice nie maj¹ czasu dla swoich pociech i kupuj¹ jakieœ Hiciory, dzieciak siedzi przy tym pó³ dnia i sam sobie wyrabia pojêcie co jest prawd¹ a co fikcj¹.

OsobiÂście uwaÂżam Âże gry komputerowe sÂą wartoÂściowe pod warunkiem Âże rodzic kontroluje swoje dziecko. A przemoc w grach? teÂż moÂże byĂŚ potrzebna... aby pokazaĂŚ dzieciakowi czego dokÂładnie nie wolno robiĂŚ. Wszystko zaleÂży od tego jak mu siĂŞ to przedstawi.

Szmer, zgadzam siĂŞ. GÂłownym problemem nie jest przemoc sama w sobie. Ta, czy tego chcemy, czy nie chcemy, otacza nas w Âżyciu codziennie. Nie tylko w filmach/grach, ale i w czystej rzeczywistoÂści. Nie uwaÂżam, by gry same w sobie miaÂły wpÂływ na jej rozrost. Gry mogÂą wpÂływaĂŚ, owszem - ale tylko wtedy, gdy ten wpÂływ padnie na podatny grunt. JeÂśli rodzice nie umiejÂą poÂświĂŞciĂŚ dzieciom wiĂŞcej czasu, zamiast tego faszerujÂąc je grami "a niech siĂŞ dzieciak bawi", to z tego wÂłasnie wychodzÂą takie kwiatki, jak brutalne, zdolne do zabijania dzieci.

Zgadzam się z dwoma wypowiedziami powyżej, wszystko jest dla ludzi. To, że ktoś gra w brutalne gry nie oznacza, że w życiu jest brutalny, ja tez czasem lubię rozwalić kilka potworków hehe tak serio to lobię strzelanki.
Mój syn gra w strategiczne, ale tez jest tam przemoc, nie gra oczywiście codziennie po pół dnia tylko w weekendy i nie widzę u niego wzrostu agresji tak samo jak u siebie :)


Widze za to, że częste przesiadywanie przy komputerze i nie chodzi tylko o gry otępia szczególnie dzieci.



Pozdrawiam serdecznie, i życzę zdrowego podejścia do życia :)

Zdrowie psychiczne jest uzaleÂżnione od rozszerzania ÂświadomoÂści, jeÂśli gry komputerowe majÂą takÂą zaletĂŞ, to chwaÂła im...
Ka¿de narzêdzie przydatne do rozwoju cz³owieka powinno byÌ akceptowane, ale rozumiej¹cy rodzic wie kiedy zaczyna siê zabawa i kiedy siê ona koùczy. Nie zostawiajmy dziecka samym sobie w wirualnym œwiecie, ka¿de dziecko musi czuÌ nasz¹ obecnoœÌ popart¹ uczuciem opieki i wsparcia. Ka¿dy cz³owiek ma wielk¹ potrzebê mi³oœci, bez niej zatraca siê w idiotycznych próbach zwracania na sobie uwagi lub œcigania siê z w³asnym umys³em.

Gry komputerowe s¹ "FORMU£¥ ?" s³u¿¹c¹ do poœcigu umys³u za swoimi mo¿liwoœciami...

Gry komputerowe s³u¿¹ do myœlenia o myœleniu, do zdobywania informacji, przetworzeniu ich i wyci¹ganiu wniosków, ale czy TY jesteœ swoimi myœlami?

Czy na pewno JESTEÂŚ SWOIM UMYSÂŁEM?



Uczmy dzieci odczuwania, intuicji, rozwijajmy harmoniê obydwu pó³kul mózgowych, bo to jest przysz³oœÌ...




Pozdrawiam - Thotal :)

Rozumiem trochê tych z Was, których niepokoi brutalnoœÌ gier . Nowsze wersje stawiaj¹ sobie za cel oddanie wiêkszej realnoœci obrazu . Bardziej ostry obraz, realna grafika, dŸwiêk. Oto przemys³ wojenny siê nakrêca - mo¿na by pomyœleÌ. A jednak nie.
S¹ fascynaci, którzy zbieraj¹ siê w lesie i naparzaj¹ z kulek z farbami. W tym przypadku wszystko jest jeszcze bardziej realne. W³¹cznie ze strojami, szczegó³ami wyposa¿enia osobistego czy te¿ niemal idealnymi replikami broni. Nawet kule s¹ realne, tyle, ¿e nieszkodliwe. I te¿ chodzi o to, aby dopaœÌ przeciwnika i "zastrzeliÌ". W tak¹ wojnê bawi¹ siê coraz m³odsi ludzie. A jednak nie notuje siê wœród nich morderców. Wa¿na jest bowiem otoczka takiej zabawy. Wspólne spotkanie przed i po strzelance , wspólne wra¿enia opowiadane przy ognisku i ten dreszczyk emocji. Ca³kiem doroœli ludzie czasami wybieraj¹ kariery w wojsku, a tam przecie¿ to ju¿ nie zabawki, lecz prawdziwa, ostra amunicja. I co - te¿ nazwiemy ich mordercami lub patologicznymi wynaturzeniami ?
WracajÂąc do gier. Ja dostrzegam inne zagroÂżenie niÂż zabawki , ktĂłre siĂŞ uÂżywa.
Mój syn ma ostatnio do mnie ¿al, ¿e ma dostêp do komputera ( i oczywiœcie gier ) wtedy, gdy oka¿e siê przyzwoitymi wynikami w nauce. Podaje przyk³ad swoich kolegów, którym rodzice kupuj¹ nowe, modne gierki i pozwalaj¹ graÌ bez wzglêdu na ich zachowanie. Uwa¿am to za bardziej szkodliwe ni¿ samo granie. ¯ycie polega na dzieleniu siê , dawaniu i otrzymywaniu, a nie wy³¹cznie na konsumpcji bez ¿adnych zobowi¹zaù, bez ¿adnej odpowiedzialnoœci. Czyli tkwi tu taki haczyk, ¿e skoro bez konsekwencji mogê sobie postrzelaÌ przed kompem, to pewnie równie¿ w realu siê da.

Oczywiœcie nie generalizujê, bo wiêkszoœÌ m³odych ludzi dobrze wyczuwa granice miêdzy œwiatem wirtualnym, a realnym, ale niepokoj¹cy mo¿e byÌ choÌby nawet 1% przypadków braku wyczucia.

Wiekszosc tutaj to stare konie majace juz siano w głowie,za pomoca którego próbuja zrozumiec cos co daleko wykracza poza ich mozliwosci pojmowania.Gdy dochodzi sie do pewnego wieku,zaczyna sie uważac ze wszystko sie wie i ze jest sie duzo madrzejszym od młodych ludzi.Ku zabawnemu obrotowi sprawy 99% procet ludzi zaczyna tracić mozliwosć jakiejkolwiek adaptacji srodowiska i umysłowego postrzegania dosłownie wszystkiego na rzecz automatycznego kozystania z dostepnych i znanych mu srodków.Mówiac najprosciel jego umysł zostaje zamkniety i cofa sie w rozwoju.Co widac zwłąszcza u ludzi w podeszłym wieku,nie sa zdolni do czegokolwiek poza wyoczonym i raz zaadaptowanym schematem.Takich ludzi karmi sie glupotami,ktorych nie dostrzegaja,a bardzo w nich uderzaja gdy nagle ktos im to przekazuje.Jest taka madra senstecja dla starych koni :

Dziecko chodz tylko dzieckiem jest,wcale nie jest tak głupie by nie ustawic sobie rodzica pod siebie.A jezeli macie dzieci a mniemam ze wiekszosc je ma to doskonale wie o czym mówie.Dlaczego wiec traktujecie dziecko jak idiote i kretyna tak swoje dzieci i piszecie takie bzdury????.Gry zawsze rozwijały umysł i beda go rozwijac.A tematyka gier jest to co ludzke,to co na ulicy dostrzegamy jadac w korku,stojac w dlugiej kolejce czy załatwiajac co kolwiek w urzedzie.KAZDEN ZA PRZEPROSZENIEM CHCE NAS WYDYMAC!.Wiec gdzie ty tu widzisz artequ mordecze i agresywne watki ?????.Gry ucza przetrwac uzywajac swojej glowy,ucza tak rozplanowywac rozrgrywke by zawsze moc nie tylko odeprzec atak ale i definitywnie zakonczyc jego próbe.Pokaz mi gre w ktorej ten morderczy i agresywny gracz bedac jakby to ujac ,,MAMEJA'' przetrwa rozgrywke.Powiesz mi ale to uczy dziecka tego co złe,a ja ci powiem ze wrecz przeciwnie,bo dziecko nie jest kretynem ktore odejdzie od kompa wyjdzie na ulice i pomyli wirtualna rozgrywke z rzeczywistoscia.Ono doskonale sobie z tego zdaje sprawe i dlatego tak zaciekle walczy z computerem bo maszyna jest lepsza niz on ????.

Proponuje ci pograc w jakiekolwiek MMORPG i przekonac sie czy stary kon z tegim mózgiem ma na tyle we lbie by pokonac 16 latków.A zobaczysz ze nie tylko wcale nie jestes taki madrzejszy ale i z przykroscia stwierdzisz ze te dzieciaki maja wiecej w glowie inteligecji niz ty i to znaczaco.O tym kim bedzie człowiek decyduje przede wszystkim to kim jest i jak został wychowany.I.A to w co gra poza inteletualna rozrywka bardzo dalekie jest od agresji czy tez bandytyzmu.

Oczywiscie jak wszedzie zdarzaja sie ludzie niepowazni i ograniczeni ktorzy maja problemy,ale to nie dotyczy gier to dotyczy wszystkiego od jazdy samochodem po rodzine koncac w ktorej zyja jak patologia.Komputer mialem od 89 roku przegralem wszystkie tytuły o ktorych wiekszosc z was nawet nie slysza.Od tych najagresywniejszych po te pozbawione kompletnie agresji.Mam tyle lat i dalej lubie usiadz przed monitor i sobie pograc.Nie biegam po ulicy bijac innych,nie wyzywam i nie bije sasiadów,nie krzywdze innych ludzi i nie mam problemow z odroznianiem wirtualnosci od rzeczywistosci.Widac wedle rozumowania coniektorych jestem albo the besciakiem albo kłamie,a moze mialem wspianialych idealnych rodzicow ktorzy mnie wychowali idelanie.Bydlakiem i Kretynem sie rodzi a bledy i wybory zle dokonuje sie poprzez wychowanie.Taka jest prawda.

STARY  KONIU!!! ;D

WidzĂŞ Âże dalej masz siano w gÂłowie...
Gry komputerowe sÂą dobre dla rozwoju sposobĂłw myÂślenia, ale czy dzieci powinny siĂŞ skupiaĂŚ tylko na myÂśleniu?
Czy myÂślenie jest najwaÂżniejsze?

Cywilizacja w której ¿yjemy stawia na si³ê umys³u, na inteligencjê, na umiejêtnoœÌ dostosowania siê do warunków d¿ungli, uczymy swoje dzieci by by³y lepsze, bardziej zaradne, cwane i bezpardonowe w ca³ym tym wyœcigu. Gry komputerowe naucz¹ je kombinowania i ci¹g³ego wygrywania, ale czy musz¹ wygrywaÌ?

Ca³y problem polega na zbyt rozbudowanym nacisku na lew¹ pó³kulê mózgu zapominaj¹c o prawej. Sharmonizowany proces myœlenia daje du¿o lepsze efekty dla ca³ego ustroju cz³owieka, otwiera du¿o wiêcej mo¿liwoœci. Przy sharmonizowanej pracy mózgu wiedza przychodzi sama, masz wiêksz¹ intuicjê i wra¿liwoœÌ.

Nie zabraniaj swojemu dziecku gry bo byÂło niegrzeczne, pokaÂż mu raczej co siĂŞ odczuwa gÂłaszczÂąc kota, co siĂŞ dzieje gdy obejmujemy drzewo, naucz odbierania energi ksztaÂłtĂłw poprzez dÂłonie, jest mnĂłstwo rzeczy do nauczenia, cwaniactwo zostaw innym.



Pozdrawiam - Thotal :)

Uwa¿am, ¿e Arteq ma jednak w czêœci racjê, gry mog¹ byÌ niebezpieczeùstwem dla ludzi, tudzie¿ dla dzieci. Ale chyba g³ównie w przypadkach, gdy uzale¿ni¹ one od siebie gracza. Tak samo jednak mo¿e uzale¿niÌ sam komputer. Wielokrotnie pewnie czytaliœmy o przypadkach, kiedy dziecko w z³oœci za odciêcie od komputera (przy którym nie robi³o nic innego oprócz grania) skrzywdzi³o rodziców. Zdarza³y siê nawet takie ewenementy, które w gniewie zabija³y i mordowa³y swoich domowników. I nie mo¿emy tutaj winy zwalaÌ na coœ innego, na charakter dziecka czy na jego wychowanie, bo mog³o ono byÌ wychowane odpowiednio, ale s¹ ludzie, którzy maj¹ predyspozycje do uzale¿nieù. I tacy ludzie bardziej ni¿ inni potrafi¹ scaliÌ siê z komputerem. Ca³e swoje ¿ycie przenosz¹ na kilkunastocalowy ekran monitora, czy to chodzi o grê czy cokolwiek innego co robi¹ na komputerze. Jednak to w³aœnie gry potrafi¹ wci¹gn¹Ì do tego stopnia, ¿e gracz nie odczuwa up³ywaj¹cego czasu, ¿e nie interesuje go nic co dzieje siê wokó³ niego. Niektóre z nich wymagaj¹ wrêcz od gracza ca³kowitego oddania, szczególnie do tej grupy mo¿na zaliczyÌ w³aœnie wspomniane przez Trela gry MMORPG. Teraz popularna jest Tibia, w któr¹ osobiœcie nigdy nie gra³am, ale gdzie siê nie rozejrzê, ka¿dy gra w Tibiê.
W Polsce popularnoœÌ gry wzros³a do tego stopnia, ¿e to w³aœnie Tibia sta³a siê powodem rozpoczêcia medialnej nagonki maj¹cej zwróciÌ uwagê rodziców na uzale¿nienie dzieci od gier. O ile gra sama w sobie, w swojej treœci, fabule, mo¿e nie byÌ agresywna, o tyle bêdzie mia³a z³y wp³yw na gracza, który siê od niej uzale¿ni. Nie mo¿emy zaprzeczaÌ temu, ¿e gry s¹ niebezpieczne. Je¿eli gracz spêdza z nimi 90& swojego wolnego czasu, odcina siê od œwiata zewnêtrznego i zamiast rozwi¹zywaÌ problemy dnia codziennego, zwyczajnie o nich zapomina - to mo¿emy mówiÌ o uzale¿nieniu, a co za tym idzie niebezpiecznym wp³ywie gier na ludzi.
Prawd¹ s¹ te¿ te zdania, które mówi¹, ¿e gry nas rozwijaj¹. S¹ takie, dziêki którym mo¿emy polepszyÌ swój refleks, s¹ takie dziêki którym uczymy siê logicznego myœlenia, planowania, analizowania, niektóre rozwijaj¹ nasz¹ wyobraŸniê, inne kreatywnoœÌ. Tematyka jest tak urozmaicona, ¿e ka¿dy znajdzie coœ dla siebie. I o ile nie zapomni o realnym œwiecie, to nic z³ego nie ma prawa siê staÌ. Chyba, ¿e sta³oby siê czy by w grê zagra³ czy nie.

Thotal nie mĂłw Artkowi jak ma wychowywaĂŚ dzieci. To bardzo nietaktowne. Arteq rodzicem nie jest od dzisiaj, a poza tym on rĂłwnieÂż ma swoich rodzicĂłw, ktĂłrzy wychowujÂąc go pokazali mu jak to siĂŞ robi.
KaÂżdy z nas bĂŞdzie wychowywaÂł swoje dzieci na swĂłj sposĂłb i nie powinno byĂŚ to tematem dyskusji na forum chyba, Âże on sam prosiÂłby o radĂŞ odnoÂśnie wychowania. Znam duÂżo rodzicĂłw, ktĂłrzy gry komputerowe czy teÂż konsolowe traktujÂą jak nagrodĂŞ dla dzieci za ich dobre sprawowanie. Znam teÂż takich, ktĂłrzy dzieci swoje wychowujÂą bezstresowo. Nie bĂŞdĂŞ oceniaĂŚ, ktĂłre dzieci "wychodzÂą" na tym lepiej i ktĂłry system siĂŞ bardziej sprawdza, bo to sÂą dwa ró¿ne sposoby wychowania i nie da siĂŞ ich porĂłwnywaĂŚ. Ze swojej strony dodam tylko, Âże od wczesnego dzieciĂąstwa mam zakorzeniony  pewien schemat zachowania - najpierw obowiÂązek, potem zabawa. UwaÂżam, Âże to mi w Âżyciu dorosÂłym procentuje. Nie potrafiĂŞ siĂŞ zrelaksowaĂŚ wiedzÂąc, Âże mam coÂś istotnego do zrobienia. Dlatego najpierw zajmujĂŞ siĂŞ obowiÂązkami (za dziecka byÂła to nauka), a dopiero potem mam czas na przyjemnoÂści, smakujÂą o niebo lepiej jeÂśli czÂłowiek wie, Âże to co miaÂł zrobiĂŚ, zostaÂło zrobione i ma juÂż naprawdĂŞ wolny czas.

Thotal, to o czym mówisz, g³askanie kota, obejmowanie drzewa... To piêkne, ale trochê ju¿ utracone uczucia. Mamy œwiat, w którym dominuje technologia. Mamy kina, w których ogl¹damy ju¿ nawet filmy 3D; pó³ki w Empikach uginaj¹ siê od gier komputerowych, a komputery s¹ ju¿ w ka¿dym domu; mamy konsole coraz lepsze i dro¿sze, dzieci w swoich pokoikach zamiast k¹cika z pluszakami maj¹ k¹cik z plazm¹ i pod³¹czon¹ do niej PS3; nawet czytane przez rodziców bajki na dobranoc wyparte zosta³y przez elektronicznych lektorów. Niewiele jest dzieci, które wybior¹ niedzielnym popo³udniem spacer po parku zamiast ukoùczenia nowej misji w GTAIV, której ju¿ dwa dni nie mog¹ przejœÌ.
Czasy siê niestety zmieni³y, telewizory i komputery nie s¹ ju¿ w polskich domach wyj¹tkiem. Dzieci od ma³ego wychowywane s¹ z technologi¹, s¹ lepszymi komputerowcami ni¿ doroœli ludzie, którzy komputer dostali póŸniej wiêc i póŸniej zaczêli siê z nim oswajaÌ. To, co dla nas by³o najwiêksz¹ radoch¹ dla nich jest ju¿ prze¿ytkiem.

A w tym wszystkim najistotniejsze jest to, Âżeby zachowaĂŚ umiar. We wszystkim, co w Âżyciu robimy od tak prozaicznych czynnoÂści jak jedzenie po gry komputerowe, najwaÂżniejsze jest to, Âżeby dozowaĂŚ je umiarkowanie i optymalnie.
Nasze dzieci majÂą szansĂŞ dziĂŞki obcowaniu z technologiÂą wyrosn¹Ì na inteligentnych ludzi. Komputery naprawdĂŞ potrafiÂą uczyĂŚ, dajÂą nieogarniĂŞte i niezmierzone informacje, uczÂą nasz szukaĂŚ, docieraĂŚ do celu, poznawaĂŚ Âświat, ktĂłrego bez nich byĂŚ moÂże byÂśmy nie poznali. RozsÂądny i znajÂący zainteresowania swojego dziecka rodzic, powinien zapoznaĂŚ siĂŞ z oferowanymi grami i potrafiĂŚ wybraĂŚ takÂą, ktĂłra bĂŞdzie te zainteresowania pog³êbiaÂła, ktĂłra bĂŞdzie miaÂła edukacyjny wpÂływ na dziecko, poszerzaÂła horyzonty i wzbogacaÂła jego wiedzĂŞ bÂądÂź umiejĂŞtnoÂści.   

Janneth,
przy ca³ym szacunku dla Twojej wiedzy uwa¿am, ¿e powinnaœ czêœciej przytulaÌ siê do drzew, pozwalaÌ kotu zdejmowaÌ z siebie energetyczne zanieczyszczenia, a na codzieù zejœÌ z materialistycznego chciejstwa do natury.

Czy wykonywanie "obowiÂązkĂłw jest wymuszone przez Ciebie, czy przez TwĂłj zaprogramowany na takie potrzeby umysÂł?

Czy cieszysz siĂŞ z powodu wykonanej "roboty", czy z odegranej roli w procesie zaprogramowanej gry?



Pozdrawiam - Thotal :)

Thotalu, nie podwa¿am tego co napisa³eœ. Wrêcz popieram, sama ¿yczy³abym sobie wiêcej czasu na tego typu przyjemnoœci. Mo¿e nie widzê siebie obejmuj¹cej drzewo (chyba, ¿e podczas jakiejœ sesji zdjêciowej :)), ani g³aszcz¹cej kota (koty mnie nie cierpi¹ z wzajemnoœci¹, mam psa :)), ale chcia³abym mieÌ wiêcej czasu na to, ¿eby wyjœÌ do parku, po³o¿yÌ siê na trawie i beztrosko liczyÌ chmury za dnia, a w nocy obserwowaÌ konstelacje.
Mieszkam w centrum duÂżego miasta, skwerĂłw mam tu tyle, co betonu jest na wsi. Mieszkam w centrum miasta od urodzenia i przyzwyczaiÂłam siĂŞ do tego caÂłego zgieÂłku, do tabunĂłw ludzi, korkĂłw na drogach i do szybkiego trybu Âżycia.
LubiĂŞ miasto, ze wszystkimi jego zaletami i wadami i chociaÂż mam dom poza miastem, to nie potrafiĂŞ tam wytrzymaĂŚ dÂłuÂżej niÂż tydzieĂą, gĂłra dwa. To jest konsumencki tryb Âżycia, pogoĂą za pieniÂądzem i w efekcie rozkoszowanie siĂŞ jego posiadaniem. Tutaj mam wiĂŞksze moÂżliwoÂści rozwoju umysÂłowego, a takÂże zarobkowego niÂż miaÂłabym na wsi. Ale, ale...
Pracuj¹c w mieœcie na przyspieszonych obrotach robiê to w jakimœ celu. Razem z narzeczonym prowadzimy firmê w³aœnie po to, ¿eby na staroœÌ móc odpoczywaÌ z dala od zgie³ku, ha³asu i ruchliwych dróg.
Gdybym urodziÂła siĂŞ w bardziej zamoÂżnej rodzinie i staĂŚ by mnie byÂło na nicnierobienie, to prawdopodobnie czas spĂŞdzaÂłabym przytulona do drzewa z kotem na ramieniu. Niestety tak nie jest, a Âżeby tak byÂło, trzeba zarobiĂŚ.
Tak samo jest z dzieĂŚmi. Jedno bĂŞdzie spĂŞdzaÂło czas przed komputerem, podczas gdy inne tej moÂżliwoÂści nie majÂąc bĂŞdzie w tym samym czasie obcowaÂło z naturÂą. Jedno bĂŞdzie bardziej praktyczne, drugie bardziej wraÂżliwe. Jedno zdobĂŞdzie wiedzĂŞ o technologii, drugie o przyrodzie, kaÂżde z nich siĂŞ speÂłni, ale w innej dziedzinie.


Szczerze mĂłwiÂąc - jestem leniem i zawsze byÂłam, Âżeby dziaÂłaĂŚ potrzebujĂŞ silnego bodÂźca. Takim bodÂźcem sÂą cele, ktĂłre sobie wytyczam. Cele, ktĂłre pragnĂŞ osiÂągn¹Ì, ktĂłre pragnĂŞ zdobyĂŚ, sposĂłb w jaki chcĂŞ ÂżyĂŚ. Nie zostaÂło mi to dane na tacy, co nie oznacza, Âże muszĂŞ z tego rezygnowaĂŚ. To, Âże czegoÂś nie dostaÂłam na starcie nie oznacza, Âże tego nie zdobĂŞdĂŞ pracÂą bÂądÂź naukÂą. To, co nazywasz obowiÂązkami dla mnie jest krokiem naprzĂłd w stronĂŞ obranego celu. Pokonanie kaÂżdego takiego kroku daje mi satysfakcjĂŞ i przybliÂża do zwyciĂŞstwa. Nie powiem wiĂŞc, Âże wykonywanie obowiÂązkĂłw nie sprawia mi przyjemnoÂści, choĂŚ czasem ciĂŞÂżko przychodzi siĂŞ do tego zabraĂŚ.   

Gra³em w gry, w tym te bardzo brutalne, odk¹d pamiêtam. Dziœ jestem cz³owiekiem œwiadomym i wzglêdnie dobrym. Gry, filmy, ksi¹¿ki maj¹ wielki wp³yw na nas i na rzeczywistoœÌ, któr¹ kreujemy. Jednak uwa¿am, ¿e demonizowanie gier jest bezpodstawne zwa¿ywszy na jednakowy poziom skutków ubocznych ró¿nych dzie³ kultury i sztuki, które wp³ywaj¹ na niekonwencjonalne zachowania, agresywnoœÌ ludzi. Ilu to ludzi skaka³o z okna bo chcia³o lataÌ jak Batman. S¹dzê, ¿e wiêkszym niebezpieczeùstwem jest brak zainteresowania dzieckiem przez rodziców, niedocenianie przez nich si³y oddzia³ywania na ich pociechy reklam, filmów, gier. Je¿eli poka¿e siê dziecku gdzie jest dobro, a gdzie z³o. Nauczy siê poprawnej interpretacji tego co dzieje siê na ekranie czy to monitora czy telewizora to niezale¿nie od tego co bêdziemy ogl¹daÌ lub w czym interaktywnie uczestniczyÌ bêdziemy mogli rozró¿niÌ co jest dobre, a co z³e i bêdziemy œwiadomi tego, ¿e latanie z karabinem i wybijanie wszystkiego co siê rusza nie jest krótko mówi¹c niczym rozs¹dnym.

B³êdny tok rozumowania... To o czym piszesz to skutek z³ego wychowania lub jego brak. Nie obwiniajmy tutaj gier tylko odpowiedzmy sobie na pytanie - czemu to dziecko by³o tak uzale¿nione od tego komputera?

Przyznam szczerze Âże wkurzajÂą mnie i to strasznie te medialne nagonki na gry. Jak sÂłucham tych super inteligentnych psychologĂłw w TV to nie wiem czy siĂŞ ÂśmiaĂŚ czy pÂłakaĂŚ. Obiboki cholerne wolÂą nazwaĂŚ gry szatanem i krzyczeĂŚ przed kamerÂą "ZÂŁOOOOOOO" niÂż poÂświĂŞciĂŚ trochĂŞ pracy i zdobyĂŚ siĂŞ na odwagĂŞ by powiedzieĂŚ tym "biednym" rodzicom jak bardzo spieprzyli sprawĂŞ nie wychowujÂąc swoich pociech tak jak naleÂży.

TakÂże proszĂŞ teÂż Was... zostawcie gry w spokoju bo one nie sÂą niczemu winne. To tak jakby oskarÂżaĂŚ piwo za to Âże pije je caÂłymi dniami 16 latek... oczywiÂście nikt juÂż nie wspomni Âże u tego chÂłopaka w domu to pije caÂła rodzina od rana do wieczora. ALE PIWO TO ZÂŁOOOOOO!!!!

:)

Matko, aleÂż przecieÂż wychowanie polega rĂłwnieÂż na tym aby chroniĂŚ dziecko przed tym co dla niego zÂłe, chroniĂŚ do czasu aÂż samo wyrobi w sobie mechanizmy obronne. Do dobrego wychowania moÂżemy rĂłwnieÂż zaliczyĂŚ ochronĂŞ dziecka przed grami ktĂłre wpÂływajÂą negatywnie na jego psychikĂŞ ktĂłra jest w fazie rozwoju. O tym, Âże wiele brutalnych gier wywoÂłuje agresjĂŞ - na dÂłuÂżej lub krĂłcej nie ma nawet co dyskutowaĂŚ, tak samo jak to, Âże uodparniajÂą dzieci na sprawy/zachowania ktĂłre powinny ich bulwersowaĂŚ i budziĂŚ sprzeciw.

PrzykÂład z piwem - to przecieÂż piwo jest czynnikiem uzaleÂżniajÂącym i degradujÂącym, otoczenie jest po prostu dodatkowym katalizatorem i tyle. Nie ma przyczyny - nie ma skutku. Tak jak napisaÂłeÂś - piwo caÂłymi dniami dla 16-latka to zÂło. Tak samo jak sporo gier dla dzieci/mÂłodzieÂży w fazie rozwijania.

Co do "mÂądrych" psychologĂłw - moÂżna im wierzyĂŚ lub nie, lecz jeÂżeli widzi siĂŞ potwierdzenie ich tez w rzeczywistoÂści to bezsensownym staje siĂŞ podwaÂżanie.

PrzykÂładĂłw nie trzeba daleko szukaĂŚ - od pewnego czasu [10-kilkanaÂście lat] mÂłodzieÂż ma znacznie wiĂŞkszy dostĂŞp do brutalnej rozrywki - filmy, gry, programy i skrajnÂą ÂślepotÂą byÂłoby nie zauwaÂżyĂŚ powiÂązania tego ze wzrostem agresywnoÂści/wykroczeĂą/przestĂŞpstw/brutalizacji Âżycia wÂśrĂłd mÂłodzieÂży.

No przecie¿ ja o tym pisze w³aœnie. To wychowanie czyli kontrola, dawkowanie i odpowiednie przekazywanie treœci kszta³tuje dziecko. Ale nie sama treœÌ... bo ta treœÌ w pewnym momencie, po odpowiednim przygotowaniu nie stanowi zagro¿enia. I wtedy dzieciak nie jest agresywny, uzale¿niony lub, wracaj¹c do piwa, nie pije ca³ymi dniami poniewa¿ umie siê obchodziÌ z tymi "z³ymi" zjawiskami.
MĂłwiÂąc krĂłtko - wszystko jest dla ludzi. Nie moÂżna jednoznacznie stwierdziĂŚ Âże piwo czy brutalne gry sÂą zÂłe. Bo nie sÂą. Takie same informacje docierajÂą do mÂłodego czÂłowieka takÂże innymi kanaÂłami. To wychowanie ma za zadanie nauczyĂŚ go jak to wszystko interpretowaĂŚ i jak z tego korzystaĂŚ.

To tak jakbyÂś mĂłwiÂł, Âże np. alkohol teÂż jest dla dzieci, byle odpowiednio dawkowaĂŚ...

Poniek¹d masz racjê, ale ona ci¹gle le¿y poœrodku nas. Najpierw wyst¹pi³ b³¹d wychowawczy, dziecko musia³o mieÌ zbyt du¿o wolnego czasu, którego ani samo nie potrafi³o sobie wype³niÌ, ani rodzice nie potrafili tego czasu mu zorganizowaÌ. Dziêki temu dziecko mog³o spêdzaÌ ten wolny czas przed komputerem. Ten b³¹d wychowawczy jednak niekoniecznie musia³ przekszta³ciÌ siê w uzale¿nienie od gry. Dziecko mog³o przecie¿ robiÌ cokolwiek, mog³o na komputerze coœ pisaÌ, mog³o uczyÌ siê obs³ugi programów, mog³o szperaÌ w internecie. Mia³o wiele mo¿liwoœci sposobu spêdzania czasu przed komputerem. Jednak coœ zadecydowa³o, ¿e w tej rozmaitoœci wybra³o grê, która poch³onê³a go bardziej ni¿ siê tego spodziewa³. Gdy rodzice zaczêli reagowaÌ na to, ¿e za du¿o czasu poœwiêca na granie, dochodzi³o do wybuchu agresji. Z prostego powodu, na reakcjê by³o ju¿ za póŸno.

Dlatego nie powiedziaÂłabym tutaj, Âże to zÂłe wychowanie byÂło przyczynÂą uzaleÂżnienia od gry. Ono siĂŞ tylko w czĂŞÂści do tego przyczyniÂło. Rodzice mogli mu pozwalaĂŚ na komputer, ale mogli go z nim bardziej zapoznaĂŚ. Mogli mu pokazaĂŚ, co moÂże robiĂŚ, a tak zostaÂł pozostawiony sam sobie i wybraÂł to, co wybraÂł. Gry sÂą potwornie uzaleÂżniajÂące. I nie mĂłw mi, Âże jest inaczej, bo uznam po prostu, Âże nigdy Âżadna gra CiĂŞ wystarczajÂąco nie wciÂągnĂŞÂła. Znam mnĂłstwo, ale to mnĂłstwo ludzi, ktĂłrzy sÂą uzaleÂżnieni nie tyle od komputera, ile wÂłaÂśnie od gier. Nie sÂą moÂże agresywni, ale to doroÂśli ludzie, ktĂłrzy majÂą juÂż pracĂŞ, majÂą rodziny, dzieci... A jednak caÂły wolny czas wolÂą poÂświĂŞciĂŚ na granie.  W tym gronie przewaÂżajÂą mĂŞÂżczyÂźni, chociaÂż znam teÂż dziewczynĂŞ, mojÂą dobrÂą znajomÂą, ma 25 lat na karku i studiuje prawo, caÂłe dnie przesiaduje grajÂąc w Simsy. I nie wyciÂągniesz jej na miasto, na zakupy, kawĂŞ. Ona po prostu woli Âżycie wirtualne. Sama miaÂłam okres w Âżyciu, kiedy uwielbiaÂłam graĂŚ w gry, caÂłe dnie i noce. Najbardziej we wszystkie te, ktĂłre majÂą opcjĂŞ multiplayer, a zaczĂŞÂło siĂŞ na studiach, gdy koledzy zarazili mnie strategiami, potem byÂły strzelanki, a chwila otrzeÂźwienia przyszÂła dopiero wtedy, gdy GTA SA zajmowaÂło mi juÂż tak duÂżo czasu, Âże zapomniaÂłam o przygotowaniach do sesji i o pierwszym egzaminie dowiedziaÂłam siĂŞ telefonicznie podczas jego trwania.

http://www.youtube.com/watch?v=bWLl-yza-ew
Wszystko na ten temat.

Tak Was czytam, i coœ mnie mocno dziwi. Du¿o tu napisane o tym, jak to gry wzmagaj¹ brutalnoœÌ, jak podwy¿szaj¹ agresjê... Tyle tylko, ¿e obracam siê w srodowisku ludzi ostro i intensywnie graj¹cych. I to nie w pokojowe "Simsy", ale pocinaj¹cych ca³e noce w najnowsze FPS'y, czy katuj¹cych stareùkie Diablo. I jakoœ nie zauwa¿am tego "skoku brutalnoœci". Powiem wiêcej, ogrom z tych ludzi jest niesamowicie spokojnych, którzy nawet by muchy nie skrzywdzili. Jeden znajomy nawet uczestniczy w ró¿nego rodzaju akcjach antywojennych (manifestacje, petycje, etc)...wieczorami wyrzynaj¹c kogo siê da w strzelankach.

Nie wiem, moÂże w tych, co niektĂłrzy z was piszÂą jest jakiÂś sens, ale osobiÂście zauwaÂżam raczej, Âże nijak siĂŞ to ma do praktyki.

Mo¿e dlatego, ¿e badania psychologiczne w 90% przypadków s¹ "sterylne", prowadzone w œciœle kontrolowanych warunkach, co z jednej strony zapewnia ma³y wp³yw zmiennych zak³ócaj¹cych, ale jednoczeœnie sprawia, ¿e raczej trudno je odnieœÌ do sytuacji naturalnej.

Ja natomiast mogĂŞ ÂśmiaÂło powiedzieĂŚ, Âże gry wÂłasnie mnie uksztaÂłtowaÂły. Moje zainteresowania, sposĂłb myÂślenia.

PrzykÂładowo, to wÂłaÂśnie od gry zaczĂŞÂła siĂŞ moja fascynacja ezoterykÂą, rozwojem duchowym czy tym, co nadprzyrodzone.

-ZaczĂŞÂło siĂŞ od starego Baldur's Gate'a, potem fantastyka, a potem prosta droga do bardziej rzeczywistego poznania.

-Nie od innej gry, jak od pocinania nocami w Tomb Raidera zacz¹³em siê interesowaÌ staro¿ytnoœci¹, przez co miêdzy innymi jestem na tym forum.

- Od pewnego czasu ĂŚwiczĂŞ sztukĂŞ walki mieczem japoĂąskim - "efekt uboczny" katowania Shogun: Total War.

- KiedyÂś graÂłem w grĂŞ o nazwie Medal of Honor. ByÂła tam kultowa juÂż misja lÂądowania na pewnej plaÂży (Omaha). Od tamtego czasu czytaÂłem wszystko o desancie na NormandiĂŞ, co wpadÂło mi w rĂŞce. W te wakacje, w 65 lecie lÂądowania, uwieĂączyÂłem to wizytÂą na plaÂżach, ktĂłre znaÂłem jedynie z gier.

-O Hadronie dowiedziaÂłem siĂŞ z pewnego forum Half-Life 2.

- A obecnie koùczê ksi¹¿kê o wszechswiatach rownoleg³ych (ksi¹¿ka czysto popularnonaukowa). Sk¹d to zainteresowanie? Có¿, ciekawoœÌ, czy to, co zdarzy³o siê w Doom'ie 3 by³oby mo¿liwe w rzeczywistoœci.

Gry komputerowe, to zajêcie dla umys³u. Robimy mnóstwo rzeczy, poœwiecamy siê najprzeró¿niejszym sprawom, robimy wszystko co podpowiadaj¹ nam myœli, ¿eby tylko jego rola by³a dominuj¹ca.

Uciekamy od wÂłasnego wnĂŞtrza, zewnĂŞtrzne sprawy sÂą dla naszego umysÂłu najwaÂżniejsze, tÂą ucieczkĂŞ prowokuje zawsze umysÂł. Rola rodzicĂłw polega jedynie na tym, by pokierowaĂŚ myÂśli dziecka w tym kierunku, ktĂłry jest ich zdaniem "lepszy". Jednak myÂśli, gdy juÂż zÂłapiÂą wiatr w Âżagle sÂą jedynym powodem dla ktĂłrego czÂłowiek, maÂły czy duÂży, coÂś robi, albo nie. Rodzice rĂłwnieÂż nie sÂą Âświadomi, kto kieruje ich poczynaniami i nie sÂą w stanie uÂświadomiĂŚ swoich dzieci gdzie leÂży prawda.

Wgl¹d w siebie, mo¿na go nazwaÌ medytacj¹, obserwowanie myœli w ka¿dym momencie swojego ¿ycia, pozwoli kiedyœ pozbyÌ siê wielu ludziom ró¿nego rodzaju uzale¿nieù. Mamy ró¿ne uzale¿nienia;
- nieumiejêtnoœÌ siedzenia w ciszy
- choroba ruchliwych rÂąk
- pracoholizm
- seksoholizm
- alkoholizm
itd, itp sÂą spowodowane nieumiejĂŞtnoÂściÂą radzenia sobie z umysÂłem, jesteÂśmy jak roboty wykonujÂące rozkazy.


Dzieci otoczone opiekÂą i miÂłoÂściÂą lepiej sobie radzÂą ze swoimi myÂślami, Âłatwiej im zaglÂądaĂŚ do wnĂŞtrza, nie muszÂą ciÂągle uciekaĂŚ do iluzji.



Pozdrawiam - Thotal :)

BrutalizacjÂą Âżycia arteq nie zaczyna siĂŞ tylko  przed ekranem telewizora czy komputera. MÂłody czÂłowiek nabywa brutalnoÂści i agresji w szkole ( rywalizacja ) czy na podwĂłrku. Dzielimy wspó³zawodnictwo ( w zdobywaniu stopni, nauce ) na te dobre i zÂłe, ale nie ma czegoÂś takiego. Albo chcesz siĂŞ ÂścigaĂŚ po nagrodĂŞ wytyczonÂą w tym wyÂścigu szczurĂłw, albo nie chcesz. Brutalne oczyma dziecka jest to,Âże rĂłwieÂśnicy rozmawiajÂą o grach komputerowych , a ono jest poza tym, bo mama czy tata zabronili graĂŚ z powodu niezrozumiaÂłego dlaĂą nakazu dotyczÂącego wypeÂłniania obowiÂązkĂłw. NiezrozumiaÂłego , bo jak to jest, Âże inni nie majÂą obowiÂązkĂłw, ani kar za zÂłe stopnie i majÂą czas na najnowsze gry ?.
Dziecko nie rozumie takiego Âżyciowego, wychowawczego nakazu. Czasami koniecznego.
Dziecko inaczej postrzega brutalnoœÌ ni¿ doros³y. Wed³ug niego to nie gra, ale doros³y jest brutalny.

I tutaj zgodze siĂŞ z przedpiÂścami co do roli rodzicĂłw. Dziecku powinno siĂŞ pokazywaĂŚ ró¿norodnoœÌ Âświata i rozbudzaĂŚ w nim ró¿ne zainteresowania. ChoĂŚby przyrodÂą. Drzewem, ekosystemem, tym caÂłym cudownym  dzieÂłem Âżycia, ktĂłre funkcjonuje sprawniej niÂż jakikolwiek superkomputer. Jak¹¿ ta przyroda dysponuje mocÂą obliczeniowÂą !  JakieÂż to gry cudowne toczy na naszych oczach !!
Ale Âżeby chcieĂŚ to zobaczyĂŚ to trzeba mieĂŚ kogoÂś, kto to pokaÂże.
Nie chodzi mi o to, Âżeby napisaĂŚ teraz Âże gry sÂą niedobre, ale o ukazanie wyboru. FascynujÂącego wyboru.

Natomiast Janneth piszesz
Kiedy to czytaÂłem to w miejsce "gra" podstawiÂłem sobie sÂłowo "ksi¹¿ka", a w miejsce  "Tibia" , "Tolkien". Brzmi znajomo prawda ?  Ilu z Was uciekaÂło z rzeczywistoÂści w Âświat ksi¹¿ek czytajÂąc je po nocach w tajemnicy przed rodzicami ( horrory, kryminaÂły )?  JakieÂż te ksi¹¿ki byÂły niekiedy "krwawe " prawda arteq ?
Otó¿ gry komputerowe teÂż roztaczajÂą takÂą magiĂŞ z tym, Âże sÂą bardziej interaktywne. 

Masz racjĂŞ Thotal.
To wszystko to "systemy" , które prubuj¹ nam zaj¹Ì byle dziadostwem nasz umys³, i duchow¹ wolê.
Co w rezultacie nie odbiegamy juÂż od "maszyn".
Wszystko, jest wtedy ok, gdy mamy dominacjĂŞ nad tymi "systemami", i nie rzÂądzÂą one nami, lecz my nad nimi.
Wtedy jesteÂśmi Âświadomi wszystkiego co do dobrego siĂŞ kieruje, a wiĂŞc i "brak" uzaleÂżnieĂą takÂże.
Pozdrawiam. ;)

Dok³adnie East, zgadzam siê z Tob¹, ale gry w tej chwili jednak maj¹ wiêksz¹ rzeszê fanów ni¿ ksi¹¿ki i nie sposób temu zaprzeczyÌ. Jednak wci¹gaj¹ca ksi¹¿ka nie powinna byÌ porównywana do wci¹gaj¹cej gry.
W grze przekazem jest ju¿ gotowy obraz, to co z nim zrobisz zale¿y od Ciebie. W ksi¹¿kach jest dok³adnie odwrotnie. Fabu³a od Ciebie nie zale¿y, za to kreacja obrazu jak najbardziej. W obu przypadkach rozwijamy wyobraŸnie i kreatywnoœÌ, ale wydaje mi siê, ¿e intensywniej nad tym pracujemy czytaj¹c ksi¹¿kê ni¿ graj¹c w grê, w której i tak wszystkie mo¿liwe scenariusze zosta³y zaplanowane i zaprogramowane.

Zgadzam siê z janneth - ksi¹¿ka wp³ywa na wyobraŸniê, powiêksza inwencjê twórcz¹ itd. Gry komputerowe te¿ pozwalaj¹ siê rozwijaÌ (refleks, zdolnoœÌ logicznego myœlenie, poszukiwania ró¿nych œcie¿ek rozwi¹zywania problemów). Tylko, ¿e dziecko niekoniecznie powinno siê uczyÌ tego za pomoc¹ gier gdzie przemoc, seks i inne wyuzdania s¹ na porz¹dku dziennym.

W koĂącu nie znam przypadku, Âże dziecko po przerwaniu lektury potrafi uderzyĂŚ mamĂŞ krzesÂłem a w wypadku gier komputerowych takie sytuacje siĂŞ zdarzajÂą (w Tibii byÂł wÂłaÂśnie taki przypadek).

ÂŻeby nie byÂło - sam mam konto w Tibii to fajna gra gdzie akurat przemoc nie jest ukazana w jakiÂś potĂŞÂżny sposĂłb.

East, cieszĂŞ siĂŞ, Âże moja 7-letnia cĂłrka rozumie te "nakazy" i WIE czemu majÂą sÂłuÂżyĂŚ. Przed rĂłwieÂśnikami takÂże potrafi trzymaĂŚ swoje stanowisko [fakt, Âże czasami jej podpowiadam jak to zrealizowaĂŚ].

Wlasnie Arteg, to jest caly problem dzisiejszego zycia. Dziecko powinno sie prowadzic i przygotowywac do zycia. Wszyscy wiemy jak bardzo dzieci i mlodziez sa atakowani grami, sposobem zachowania itp. Ja obserwuje
moje dzieci, jak postepoja z moimi wnukami. Dziecko dziennie ma telewizje 20 min, sa to ulubione bajki ktore
sa wlasnie ma wiek dziecka. Telewizor rodzice ogladaja kiedy dzieci pojda spac, przed spaniem corka, albo ziec czytaja maluchom wybrana przez nich bajke. Musze przyznac ze moj piecioletni wnuczek wie ze nie wszystkie
programy sa dla dzieci, wie tez o tym ze ze siedzenie przed telewizorem meczy go, sam do tego doszedl, niekiedy moze ogladac dwie bajki i po zobaczeniu poprostu sam wylancza telewizor. Kiedys przyszedl z przedszkola przerazony, opowiadal matce co opowiadal mu kolega z przedszkola, zreszta nie jeden raz: opowiadal ze widzial jak ludziom odcinali glowy i zucali jak pilka. Dziecko bylo przerazone, wtenczas moja corka
wyjasnila mu ta cala sprawe tak jak nalezy, rozmawiala z nim jak tylko chcial z nia rozmawiac. Czesto , po przedszkolu rozmawia z matka. Wogole dziecku trzeba poswiecac duzo czasu . Posadzenie dziecka przed telewizorem nie zalatwia sprawy wychowania. Dziecku trzeba pokazac swial i nauczyc go czuc i widziec.
Dziecko trzeba nauczyc rozeznawac co jest dobre, a co zle i to od maluszka.

W peÂłni popieram mÂądre sÂłowa Rafaeli.

dziecko powinno mieĂŚ swoje nakazy i zakazy (jak kaÂżdy czÂłowiek takie ma). Ale powinno siĂŞ je wszystkie tÂłumaczyĂŚ cierpliwÂą rozmowÂą - Âżeby wiedziaÂło, Âże to nie jest kara.

Nie popieram starego PRLowskiego systemu, ale wtedy mÂłodzieÂż byÂła inna.
Teraz jest odwrotnie.

MiaÂłem ostatnio przykÂład na Âżywo.
JechaÂłem akurat z pracy do domu.
DwĂłch "gnojkĂłw lat 11, siedziaÂło sobie w autobusie.
Obok czekaÂły starsze osoby pod 60-70- tkĂŞ.
Dziadek nie wytrzymaÂł, i upomniaÂł ich o zÂłym zachowaniu- i oni dalej siedzieli.
Wiêc dziadek chcia³ jednego "wyszarpaÌ si³¹ za ucho,
ci go wyzwali od takich epitetĂłw, Âże normalnie uszy wiĂŞdnÂą.
WiĂŞc pytanie?
Gdzie jest to "dobre wychowanie " naszej latoroÂśli, bÂądÂź mÂłodzieÂży,
skoro tak siĂŞ dzieje?
Czy mamy tym "gĂłwniarzom" ustĂŞpowaĂŚ ich agresji, oraz pewnoÂści siebie- skoro starszych majÂą za nic?

Mam tu jedno wytÂłumaczenie.
W sejmie poszli za bardzo im na ugodĂŞ - tworzÂąc im "klosz" nietykalnoÂści i bezkarnoÂści.
I tu dodajÂąc poÂżywki w przykÂładzie gier, mamy dokÂładny schemat- jak oni dziaÂłajÂą w realu.
Teraz tego nie zniesiemy, a dzieciaki, bĂŞdÂą siĂŞ ÂśmiaÂły kaÂżdemu w twarz, nie majÂąc szacunku do starszych.
PrzecieÂż ten system jest chory!
Ale baÂłwany w Sejmie zrobiÂły swoje, a my za to teraz przez lata juÂż pÂłacimy.

Poza tym trendy z zachodu , ameryki -slamsy murzyĂąskie, maÂłolaty- ganiajÂące jako deealerzy narkotykowi- to kolejny wzĂłr na "fascynacjĂŞ" git dzieci.
To przecieÂż jest koszmar!
Pozdrawiam.:)

MoÂże malcy wziĂŞli sobie do serca nauki pewnej osoby - "zacznij dbanie o innych od siebie".

Tak siê dzieje poniewa¿ jest publiczne przyzwolenie na takie zachowanie, a wiele osób mó¿e i mysli inaczej, ale nie chce siê odezwaÌ. Pomyœl, gdyby wszyscy w autobusie zareagowali - wystarczy, ¿e s³ownie i grzecznie - malcy z pewnoœci¹ nie czuliby siê bezkarni...

Dbanie o siebie polega na nie czynieniu tego innym co dla nas jest niebobre. Zeby to wiedziec nalezy zadac sobie pytanie czy bedac staruszkiemchcial bym zeby mnie tak potraktowano jak ci mlodzi chlopcy tego staruszka? NIE? To nalezy ustapic mu miejsca bez wyzwisk.

NA tym polega dbanie o siebie, gdyz siejemy juz w mlodosci to co zbierzemy w doroslosci.
Krotkowzrocznosc myslowa  malo tu znaczy , a moze duzo tylko negatywnie. a zlosliwosc  intecjonalna raczej ograniczenia pokazuje niz wielkosc.

Tak wiec wracajac do dbania o siebie. Czy chcial bys by zlosliwosci  z premedytacja Ci okazywano ? Nie? to nieczyn ich innym.
 
Dbaj o siebie, od tego powinien zaczac kazdy.

Kiara :) :)

hmmm... nie padÂły Âżadne nicki.

Kiaro, dawa³aœ do zrozumienia, ¿e poswiecenie nie jest najlepsz¹ drog¹, pozwoli³em sobie uwa¿aÌ inaczej. Przeciez w tym przypadku ustêpuj¹c miejsca malcy poza szacunkiem tak¿e poœwiêciliby siê. Poœwiêcili swoja wygodê na rzecz pomocy innym. No i piêtnowane przez Ciebie nakazy i zakazy - jak widaÌ ¿ó³todzioby nie potrafili sami wpaœÌ na empatiê, a bêd¹c staruszkami by³oby zdecydowanie za póŸno. Dlatego dopuszczalne i do tego wychowawcze s¹ zakazy [nie siadaj gdy staruszek stoi] czy nakazy [ust¹p miejsca staruszkowi], oczywiœcie optymalnie gdy poparte s¹ wyt³umaczeniem ich zasadnoœci.
Czytaj¹c Twoje t³umaczenie odnoszê nieodparte wra¿enie, ¿e teraz usi³ujesz na si³ê dorobiÌ teoriê do swoich wczeœniejszych opinii, gdy na konkretnym przyk³adzie wykaza³em ich b³êdnoœÌ. Id¹c nawet dalej do przyk³adu poœwiêcenia zycia za kogoœ [tak piêtnowanego przez Ciebie w rozmowach nt. Chrystusa] - czy¿ nie chcielibysmy aby kiedyœ ktoœ utratowa³ ¿ycie naszym bliskim, aby siê dla nich poœwiêci³?

Wracaj¹c do mnie - nie mia³bym prawa mieÌ ¿alu gdy ktoœ wytkn¹³by mi pomy³ki czy wrêcz hipokryzjê.

artek , Twoje rozwazania sa na Twoim poziomie rozumowania i niech dla Ciebie tak pozostanie. Widac jest jeszcze niezbedne.
Ja zostane przy moim , bo dla mnie takie jest wlasciwe. Wyjasnilam logicznie , czego Ty nie musisz ani rozumiec , ani akceptowac.
Wszysytkiego najlepszego , badz szczesliwy.

Kiara :) :)

Kiaro, znowu gdy udowodniono Ci, Âże Twoje opinie byÂły nietrafione i Âże siĂŞ po prostu myliÂłaÂś i nie staje Ci argumentĂłw na obrone swojego zdania uciekasz siĂŞ do powyÂższego tekstu. Do tego niegrzeczne i cechujÂące siĂŞ pychÂą jest to, Âże pomimo takiej sytuacji Ty stwierdasz, Âże ktoÂś nie dorĂłsÂł do Ciebie i Twojego "ponadprzeciĂŞtnego" myÂślenia. To co opisaÂłem to nie moje wymyÂślunki tylko obraz realnego Âświata, naszego otoczenia, natomaist to wÂłaÂśnie Ty wypisujesz swoje "przekazy" jako jedynÂą prawdĂŞ, a tak naprawdĂŞ nie ma to Âżadnego powiÂązania z rzeczywistoÂściÂą.

Rozumiem, Âże sÂą to Twoje przemyÂślenia i sÂą dla Ciebie wÂłaÂściwe - OK. Tylko dlaczego nie informujesz wyraÂźnie o tym wczeÂśniej - gdy te przemyÂślenia wciskasz jako jedyna prawdĂŞ? Dopiero uciekasz siĂŞ do tego gdy nie masz szans na ich obronĂŞ? Przypomina mi to sytuacjĂŞ gdy jakaÂś gazeta obsmaruje kogoÂś woÂłami na pierwszej stronie, tygodniami broni tego, a gdy wreszcie udowodni siĂŞ im kÂłamstwo to sprostowanie umieszczajÂą na przedostatniej stronie kilkukrotnie mniejszÂą czczionkÂą... 

Owszem Kiaro, ale "duchowoœÌ" tu nic nie ma do rzeczy, bo starzy nadal stali.
Poza tym , byÂło jeszcze tak,Âże w koĂącu po reakcji innych ludzi, oni wreszcie podnieÂśli swoje d..., i zniesmaczeni, zaczĂŞli spiskowaĂŚ na starszego:
Wiesz co?
ZadzwoĂą do twojego ojca , przecieÂż pracuje w Policji, to da popaliĂŚ "temu pedaÂłowi".
Jeszcze grozili ze mu "w.....Âą", tacy byli krewcy.
DosÂłownie tak byÂło, i inne epitety teÂż poleciaÂły.
Na koniec - wysiadajÂą i siĂŞ z niego gnojki naÂśmiewajÂą pokazujÂąc Âśrodkowy "paluszek"

Pytam siê teraz gdzie jest ta duchowoœÌ?
Przecie¿ to typowy ju¿ z nich jest materia³ na -> kryminalistów. Resocjalizacja? hehe, trochê na to za póŸno.

Co Ty na to Kiaro?
To nie Francja, to jest realna Polska. Oraz jĂŞj nadal "kulawe" przepisy i ustawy.
A policja jest bezradna- gdyÂż stojÂą jeszcze oni poza prawem, wiĂŞc wychodzÂąc z tego zaÂłoÂżenia, mogÂą "mordowaĂŚ teÂż, byle przed 16- stkÂą"

Tak teÂż i siĂŞ dzieje, juÂż nie raz byÂło pokazane brutalne "mordy" na swoich koleÂżankach, lub ciĂŞÂżkich pobiciach w szkole, lub poza niÂą.
To realne statystyki.
Wiec jest tak jak jest.     
Pewnie to poprzesz -ReinkarnacjÂą, bÂądÂź karmÂą, ktĂłrÂą "odrabiajÂą" z poprzednich ÂżyĂŚ.
Tylko Âże tu ginÂą dzieci i ludzie.

Przepraszam ale nie rozumiem Twojego kontekstu.

Ja nie wartosciuje czyj poziom jest lepszy , czyj gorszy, pisze ze inny, i kazdy musi byc przy swoim dopoki nie zechce go zmienic.

Kiara :) :)

W tym momencie popieram atrqa.
WÂłaÂśnie "odbiÂłaÂś" piÂłeczkĂŞ -unikajÂąc moich argumentĂłw na sprawĂŞ.
Pozdrawiam.:)

A ja nie popieram nakazow i zakazow , a wychowanie przez INFORMACJE, i to od poczatku , przez matki.
Zakzay i nakazy jak widac na przestrzeni kilku tysiecy lat doprowadzily do stanu , ktory mamy dzisiaj. Chyba pora wyciagnac wniosek iz ten system nie zdal egzaminu i zmienic go na inny.
Od wiekow to co bylo zakazane przyciagalo i zakaz byl lamany. Od wiekow to co bylo nakazane nie bylo akceptowane bo ingerowalo w wolna wole.

Czy jeszcze tego nie widac , ze nie tak , i nie tedy droga? Pora na zmiany systemow wychowawczych.
Przemoc , tworzy opor  ktory rowniez odbija sie  przemoca.

Kiara :) :)

Tak, tylko Âże samymi sÂłowami tego nie zmienisz, a statystyki rosnÂą, w najgorszym z moÂżliwych tĂŞpie.
A co do starszych: "niech sobie chÂłopaczek jeszcze posiedzi, jak bĂŞdzie "stary", to siĂŞ nastoi."
To typowe plakaty w tramwajach i autobusach, informujÂące dzieci, mÂłodzieÂż, o zÂłym zachowaniu, i nie ustĂŞpowaniu starszym osobom.
Pozdrawiam. 8)

Mam nadziejĂŞ, Âże ten poglÂą nie wypÂływa np. z prĂłby usprawiedliwienia ewentualnej wÂłasnej sytuacji.

ProszĂŞ, czytaj wypowiedzi innych uwaÂżniej skoro do nich nawiÂązujesz:
Dlatego dopuszczalne i do tego wychowawcze sÂą zakazy [nie siadaj gdy staruszek stoi] czy nakazy [ustÂąp miejsca staruszkowi], oczywiÂście optymalnie gdy poparte sÂą wytÂłumaczeniem ich zasadnoÂści.

A wracajÂąc do gier komputerowych  ..
Janneth  napisaÂła
Dotyczy to rĂłwnieÂż gier 3D .
Dzisiaj nawet najwiĂŞksi krytycy filmowi zraÂżeni do komercyjnego chÂłamu przyznajÂą, Âże wraz z  Avatarem w kinach zaczĂŞÂła siĂŞ epoka 3D . Dla producentow otwierajÂą siĂŞ caÂłkiem nowe moÂżliwoÂści zarobku i ochrony swojej produkcji przed  piractwem . Przynajmniej dopĂłty, dopĂłki bĂŞdzie panowaÂł poglÂąd ,Âże jak 3D  to tylko w kinie. W technologii 3D wypuszcza sie nowe covery starych hitĂłw kinowych i zainteresowanie nimi jest ogromne. PowstajÂą kontynuacje oklepanych  juÂż  tematĂłw jak Shrek , ale juÂż w 3D . Ta technologia gwarantuje dziÂś sukces kasowy .
"PublicznoœÌ na pewno ma na 3D ochotê. DoœÌ powiedzieÌ, ¿e czwart¹ czêœÌ horroru "OszukaÌ przeznaczenie" zrealizowan¹ w 3D obejrza³o u nas wiêcej widzów ni¿ trzy wczeœniejsze razem wziête"
http://www.emetro.pl/emetro/1,85648,7385347,Era_trojwymiaru__Nadchodzi_przyszlosc_kina_.html

Takie same tendencje daje siĂŞ zauwaÂżyĂŚ na rynku gier komputerowych.
Do czego nas to zaprowadzi ?  Do "Âświata w Âświecie" ?
RozwaÂżajÂąc konsekwencje popularnoÂści  3D taka myÂśl niespokojna siĂŞ do mnie dobija.
A co jeÂśli wszyscy Âżyjemy w doskonaÂłej technologii 3D  ?  JeÂśli nasze ciaÂła to tylko awatary, a Âżycie to tylko gra ?
Jakkolwiek to dziÂś niepowaÂżnie brzmi to "jutro"  dzisiejsze 3D moÂże staĂŚ siĂŞ rzeczywistoÂściÂą nie do odró¿nienia od fikcji. JuÂż dzisiaj mamy okazjĂŞ siĂŞ o tym przekonaĂŚ co do swojego Âżycia. SzklankĂŞ wypeÂłnionÂą do poÂłowy wodÂą moÂżna postrzegaĂŚ jako w poÂłowie pustÂą, albo w poÂłowie peÂłnÂą. Stan wody w szklance zaleÂży od przyjĂŞtego punktu widzenia, a gdyby ktoÂś siĂŞ z tym chciaÂł spieraĂŚ to niech siĂŞ troszkĂŞ wg³êbi w fizykĂŞ kwantowÂą. Wszystko jest wirem energii , nawet masa. Kwantowy opis Âświata wywraca wszystkie pojĂŞcia do gĂłry nogami.
Dlatego nie dziwmy siĂŞ, Âże nasze dzieci uczestniczÂą tak chĂŞtnie w zabawach w wirtualnym Âświecie. Nie waÂżne ,Âże jest to Âświat wirtualny , ale to czy daje on moÂżliwoÂści samorozwoju, samodoskonalenia siĂŞ.
Awatar (gra oraz film ) to kompletnie wymyœlony œwiat wirtualny , ale niesie równie¿ g³êbsze przes³ania dotycz¹ce naszej Planety. Czy sceny batalistyczne nie mog¹ staÌ siê noœnikiem równie¿ tych g³êbszych, wa¿niejszych treœci ?

Ha... East.. WÂłaÂśnie w temacie o filmach pisaÂłam o "Avatarze". Nie wiedziaÂłam, Âże powstaÂła teÂż na podstawie jego gra. To mnie zainteresowaÂłeÂś...

http://www.kciuk.pl/9-letni-Macedonczyk-inzynierem-Microsoftu-r3988


DziewiĂŞcioletni geniusz z Macedonii nie marnuje czasu na gry...




Pozdrawiam - Thotal :)

Podziwiam takie dzieci jak Marko, ale nie mo¿na zapominaÌ, ¿e nie ka¿de dziecko od wczesnego dzieciùstwa zajmuje siê programowaniem, in¿ynieri¹ itd. Dla niego w ¿yciu nast¹pi³ ogromny prze³om. Jego cierpliwoœÌ i nauka przynios³y mu wymierne korzyœci, w wieku dziewiêciu lat zaledwie cz³opczyk pracuje dla jednego z najwiêkszyh gigantów przemys³u komputerowego. Nie dziwiê siê, ¿e nie gra w gry... Nie ma na nie czasu... Gdybym ja spêdza³a oprócz pracy (w jego przypadku nawet 9 godzin przed komputerem) jeszcze kilka dodatkowych godzin w szkole, to na zabawê te¿ by mi ju¿ nie starczy³o. On si³¹ rzeczy musi mówiÌ, ¿e to strata czasu, bo go po prostu nie ma. I to te¿ jest trochê smutne, ale kto wie... Mo¿e Marko odegra jak¹œ wa¿n¹ rolê i jego pasja przyczyni siê do rozwoju technologii. Ka¿dy z nas ma inne zainteresowania i to wyjaœnia, czemu mamy inne opinie na ka¿dy temat. Inne dziecko znajomoœÌ z komputerem rozpocznie w³aœnie od gier komputerowych i równie¿ mo¿e mu siê to przys³u¿yÌ. W koùcu od czegoœ trzeba zacz¹Ì.

JeÂśli programowanie sprawia dziecku frajdĂŞ, to ono nie traktuje tego jak pracĂŞ, tylko jak ÂświetnÂą zabawĂŞ. Dzieci raczej nie myÂślÂą wyrachowanymi kategoriami dorosÂłych.
Z tym , Âże jak dziecku przejdzie zainteresowanie programowaniem na przykÂład z powodu zauroczenia siĂŞ pÂłciÂą przeciwnÂą, to wtedy bĂŞdzie bĂłl. ;)

ÂŚwietnÂą zabawÂą jest rĂłwnieÂż programowanie pÂłci przeciwnej ;D



Pozdrawiam - Thotal :)


Nie chcia³abym przeszkadzaÌ, ale co ma wspólnego programowanie p³ci przeciwnej z grami komputerowymi? Chyba, ¿e mówimy w nawi¹zaniu do trylogii Simsów albo Second Life... Bez offtopów ³obuziaki (albo ³¹czyÌ fakty). Janneth.

ZagÂłodzili swoje dziecko, bo mieli inne. Wirtualne
CNN, PH/28.05.2010 20:07

Para, ktĂłra zagÂłodziÂła na ÂśmierĂŚ swoje dziecko, zostaÂła skazana na karĂŞ wiĂŞzienia. Ich 3-miesiĂŞczne dziecko zmarÂło z wygÂłodzenia, poniewaÂż rodzice wychowywali w tym czasie wirtualne dziecko, grajÂąc bez umiaru w jednÂą z internetowych gier fantasy.

Prokurator z sÂądu okrĂŞgowego w Suwon wnioskowaÂł o karĂŞ piĂŞciu lat wiĂŞzienia za zaniedbanie i nieumyÂślne zabĂłjstwo, ale sÂąd zdecydowaÂł siĂŞ na wyrok dwĂłch lat wiĂŞzienia.

Wyrok zostaÂł zawieszony w przypadku 25-letniej kobiety, Kim Yun-jeong, ktĂłra w sierpniu ma urodziĂŚ drugÂą cĂłrkĂŞ. Jej partner, 41-letni Kim Jae-beom, spĂŞdzi natomiast dwa lata w wiĂŞzieniu.

Adwokat pary powiedziaÂł, Âże jest zadowolony z wyroku.

- To pierwsza sprawa prawna dotyczÂąca uzaleÂżnienia od Internetu w Korei – wyjaÂśniÂł Kim Dong-young, prawnik z organizacji Korean Legal Aid Corp. - Jestem zadowolony, Âże sÂąd wzi¹³ pod uwagĂŞ uzaleÂżnienie kobiety i zostaÂła ona zwolniona.

...

http://wiadomosci.onet.pl/2177396,441,zaglodzili_swoje_dziecko_bo_mieli_inne_wirtualne,item.html

Nadal twierdzicie, Âże gry nie majÂą duÂżego wpÂływu na zachowanie?

WedÂług mnie to nie od gry zaleÂży zachowanie danego czÂłowieka ale od jego psychiki. Ja u sobie nie widzĂŞ Âżadnych odchyleĂą(moÂże dlatego, Âże nie gram w brutalne gry...), a u innych? Jedni zachowujÂą siĂŞ normalnie drudzy majÂą tam jakieÂś odchylenia od normy.

Polecam takie gry jak: Okami, ICO, Shadow of the Colossus, seriĂŞ Final Fantasy.

Nie,wedÂług mnie gry komputerowe nie majÂą duÂżego wpÂływu na zachowanie czÂłowieka.
Wiem to z wÂłasnego doÂświadczenia.
Zgadzam siĂŞ z opiniÂą Hironobu15.

>Hiro<, nie ¿ebym siê czepia³ Twej osoby, ale zauwa¿, ze ci z przytoczonego przyk³adu te¿ nie zajmowali siê jak¹œ brutaln¹ gr¹. Oni tylko karmili dziecko - wirtualne.
Jak widaÌ, te tzw. "gry edukacyjne" (czy jakie tam im jeszcze przymiotniki przyklej¹) te¿ potrafi¹ przynieœÌ skutek odwrotny do oczekiwanego. Sk¹d siê to bierze? Z czego to wynika?

Nie gniewam siĂŞ;]
SkÂąd siĂŞ to bierze? MoÂże z nieodpowiedzialnoÂści tych ludzi?

Ogólnie problem , który zauwa¿y³ Dariusz wykracza daleko poza gry komputerowe. Przyk³adowo - psycholog, który na co dzieù jako mocno zaanga¿owany zawodowo lekarz pomaga ludziom w rozwi¹zywaniu ich problemów wewnêtrznych nie potrafi zauwa¿yÌ problemów we w³asnej rodzinie, ma ch³odne relacje z dzieckiem, lub ma³¿onkiem , albo nie ma ich wcale.

OprĂłcz braku odpowiedzialnoÂści naleÂży zauwaÂżyĂŚ jak wielkÂą rolĂŞ peÂłni skupienie naszej uwagi na okreÂślonym obszarze naszej aktywnoÂści. JeÂśli uwagĂŞ i wszystkie myÂśli przywiÂązujemy do jednego obszaru, to zwyczajnie tracimy z horyzontu inne, choĂŚby i bardziej waÂżne obszary.
Moim zdaniem dzieje siĂŞ tak, poniewaÂż ten MyÂśliciel, z ktĂłrym siĂŞ utoÂżsamiamy (umysÂł), przejmuje nad nami peÂłnÂą kontrolĂŞ. To on przytĂŞpia nasze instynkty ( w  przykÂładzie podanym przez Dariusza - instynkt macierzyĂąski ) i kieruje uwagĂŞ w zupeÂłnie w innÂą stronĂŞ.
Gry komputerowe same w sobie nie sÂą zÂłem. Problem zawsze leÂży w czÂłowieku - w braku ÂświadomoÂści.

NWO pur, co tu jeszcze komentowac.
Jak ma sie problemy to trzeba je rozwiazac.

Jak Alex-Macedonski, i tyle!

;)

P.S. zapomnialam o liczniku na "loosh"!
O rety!!! jestem na ruchu, no to bije K2 na K1, ok? ;)

Jak w szachach.