Niezależne Forum Projektu Cheops

1. Dlaczego zamknieto Nas w matrix?
2. Czy rzeczywiscie Nas uwieziono czy to moze nasza droga?
3. Czy iluminacja wynosi Nas ponad ramy matrix ?
 Chcialabym, aby kazdy z Was sobie sam odpowiedzial na te pytania , jesli macie oczywiscie taka potrzebe.
 :) ;)
Czy zadawanie sobie samemu pytan to najwlasciwsza droga? Czy wlasne obserwacje , odczucia to nasza najwazniejsza droga ? Czy powinnismy prawdy i wiedzy szukac wszedzie czy tez moze tylko w sobie ?

JakbyÂś czytaÂła ÂŚcieÂżkĂŞ Mocy.  ;)
Tam rĂłwnieÂż wspominajÂą (Plejadjanie), Âże im wiĂŞcej znakĂłw zapytania stawiamy na swej drodze, tym lepiej dla nas, dla naszego rozwoju.


Podobno ca³¹ wiedzê mamy zdeponowan¹ w sobie. jestem w stanie zgodziÌ siê z tym, jednak ma³o (jeœli w ogóle) jest takich ludzi, którzy z tego Ÿród³a potrafi¹ korzystaÌ. Dlatego, póki co musimy szukaÌ "wszêdzie", inaczej mówi¹c czytaÌ, czytaÌ, czytaÌ ... .

Witaj Dariusz
Nie czytalam ksiazki o ktorej wspominasz nawet nie wiem o jej istnieniu,ale czy zauwazyles moze w swoich doswiadczeniach iz najpierw czegos dokonujemy czesto metoda prob i bledow a dopiero wtedy zaczynamy rozumiec caly mechanizm jaki w ten sposob uruchomilismy?Uczymy sie juz doswiadczajac abo inaczej jak wejdziemy w te doswiadczenie wtedy zaczynamy rozumiec sens tego czego wczesniej szukalismy, zatem czy matrix to nie jestesmy my sami ???

Laguno, có¿ to za pytania... zamkniêto, uwieziono? Czy i na ciebie wp³yw maj¹ teorie tajnych masoùsko-reptiliaùskich spisków? Ezoteryk o duchowej wiedzy, nie poddaje siê takim banalnym podejrzeniom.

Nasza istota (przestrzeĂą indywidualnej matrycy - 'lotosu') jest czĂŞÂściÂą owej struktury. DocierajÂące ÂświatÂło duchowe ze ÂźrĂłdÂła 'Boskie Iskry' ducha(rodz mĂŞski) upadajÂące na owÂą matrycĂŞ, zawiÂązuje zal¹¿ek duszy (przyp ÂżeĂąski). Proces ten jedynie budzi nasze uÂśpione osobowoÂści. Nikt ciĂŞ nie wiĂŞzi, zamyka ani ogranicza  :) IMHO to kwestia dojrzewania, wypeÂłnienia przestrzeni energiÂą ÂświatÂła, zwiÂązane ÂściÂśle z czynnikiem czasu.

Wersja obrazkowa:
ZwiÂązek Boskiej Iskry i Przestrzeni
(http://4.bp.blogspot.com/_mEPAqnwD_hA/SM9mHgwExGI/AAAAAAAAAQY/Qg92Rzp-eMY/S470/1334RadhaKrishnarelaxingtogether.jpg)

Dusza, dojrzewa na powstaÂłym Lotosie

(http://www.cyberpat.com/temp/paintings/golden_buddha.jpg)

(http://www.mandalas.com/Agape_Show/images/buddha_medditating_on_red.jpg)

...razem z innymi istotami ;)

Jedynie pytanie trzecie mo¿e sprawiÌ zagadkowa refleksje. Ale ktoœ kto potrafi ju¿ wznieœÌ swojego ducha z dojrza³ego/wype³nionego Lotosu(matrycy) pewnie i na nie znajdzie odpowiedŸ.

Witaj Enigmo :)
Te pytanie nie bez powodu sa w taki sposob sformulowane i z zaleznosci od postrzegania kazdy inaczej bedzie owe pytania rozumial , bedzie mial inne doswiadczenia itd. wlasnie w ten sposob mozna wykazac roznorodnosc ludzkich poziomow,refleksji,oraz odkrytej juz w sobie wiedzy bo kazdy z nas maja w sobie od zawsze .... ;)

Witam w Matrix-sie…  ;D


OsobiÂście, nie wydaje mi siĂŞ, aby istniaÂły proste i jednoznaczne odpowiedzi na wszystkie powyÂższe pytania.
Aby dociekaĂŚ przyczyny naszego zamkniĂŞcia w Matrix-sie, naleÂżaÂłoby co najmniej zidentyfikowaĂŚ jego graniczne „Âściany’. Jednak, skÂąd mamy wiedzieĂŚ, Âże za napotkanÂą „ÂścianÂą” nie kryje siĂŞ wiĂŞksze (lub nawet… mniejsze… ) „pomieszczenie”, ktĂłre w dodatku moÂże mieĂŚ juÂż caÂłkiem innÂą postaĂŚ energetycznÂą i jeszcze bardziej przezroczyste „Âściany” ?
 
A moÂże, zamkniĂŞcie polega tylko na braku tworzenia… Matrix-a… i poddania siĂŞ juÂż istniejÂącym jego starym schematom/programom… ?  Z drugiej strony, chĂŞĂŚ zablokowania dziaÂłania programĂłw, przypominaĂŚ bĂŞdzie budowanie nowej barykady w zamkniĂŞtym juÂż pomieszczeniu…

Tylko WolnoœÌ/MiÂłoœÌ, zachĂŞca do wznoszenia siĂŞ ponad kaÂżdy napotkany horyzont…

NajbliÂżej wyjÂścia z programu bĂŞdzie ten, kto najmniej utoÂżsamia siĂŞ z programem, a najwiĂŞcej z programistÂą…

Pozdrawiam  :)       

Witaj
To prawda nie mozna jednoznacznie udzielic odpowiedzi na powyzsze pytania . zwlaszcza , ze jako istoty sami rodzimy sie juz z gotowym programem urodzeniowym, kolejny program to wszystko co Nas otacza czyli planeta na ktorej znalazla sie nasza energia. i tu mamy wybor zostajemy w programie lub wznosimy sie ponad , ale nie na zasadzie walki z owym programem, jednak tutaj czeka na nas sporo pracy nad wlasnymi ograniczeniami dopiero jak zrozumiemy . doswiadczymy, ze wszystko jest jedna caloscia i nie mozna niczego wykluczac wznosimy sie jak slusznie okresliles:wznosimy sie ponad kazdy napotkany horyzont . swietnie ujales to zdanie

Witaj niebieska Laguno...  ;)


OczywiÂście, Ty teÂż masz racjĂŞ. Ciekawi mnie tylko, czy taki wznoszÂący siĂŞ ptak niebiaĂąski (niebieski  ;)) na pewno wychodzi z programu, czy raczej bardziej siĂŞ z nim integruje… ?

Prof. Jan PajÂąk, Boga nazywa NAPRZÊDNYM PROGRAMEM i WSZECHÂŚWIATOWYM INTELEKTEM, co potwierdzaÂłoby opcjĂŞ wznoszÂącej integracji z Matrix-sem…
 No – chyba, Âże to tylko taka sieĂŚ (pajĂŞczyna  ;)) do Âłapania Pana Boga…  ;D

Dobrze, Âże prof. J. PajÂąk nie jest ptasznikiem…  ;D

Pozdrawiam  :)

A co jest poza programem? Czy nie nowe pisanie kolejnych programĂłw?
I czy moÂżna wypisaĂŚ siĂŞ z czegoÂś, czego jest siĂŞ integralnÂą czĂŞÂściÂą?

Pozdrawiam  :)

UwaÂżam Ptaszku, Âże nie da siĂŞ „wzlecieĂŚ” tylko poza program bĂŞdÂący sumÂą wszystkich programĂłw (ZERO/JEDNIA/ABSOLUT). Inaczej mĂłwiÂąc (piszÂąc ;)) – wypisaĂŚ moÂżna siĂŞ tylko z czĂŞÂści caÂłoÂści. Tylko z jakiejÂś czĂŞÂści moÂżna oddzielaĂŚ czĂŞÂści, absolutna caÂłoœÌ jest niezmiennie spĂłjna, bo inaczej przestaÂłaby istnieĂŚ (byĂŚ caÂłoÂściÂą).

NadrzĂŞdny program naleÂżaÂłoby rozpatrywaĂŚ jako nieskoĂączenie rozciÂągliwÂą gumĂŞ (nie myliĂŚ z pajĂŞczynÂą  ;D), ktĂłra trzyma wszystko w kupie, ale jednoczeÂśnie niczego nie ogranicza…

Przy takich zaÂłoÂżeniach, to nawet „dziura” w Matrix-sie naleÂży do Marix-sa. Ale zaÂłoÂżyĂŚ moÂżna rĂłwnieÂż, iÂż tylko „dziura” jest Matrix-sem…

KaÂżde zaÂłoÂżenie jest dobre, byleby byÂło spĂłjne…  ;)

Pozdrawiam  :)

Witaj Zigrin,
ÂŚwietnie to uj¹³eÂś,  uwaÂżam podobnie. Pozostaje pytanie o programistĂłw. Naczelnego juÂż znamy, choĂŚ g³ównie z nazwy.  ;D A co z pozostaÂłymi? Czy nie ma wÂśrĂłd nich takÂże nas? Czy nie tworzymy matrixĂłw na wÂłasny uÂżytek? ByÂśmy mieli zajĂŞcie z wychodzeniem z jednych i wchodzeniem w kolejne?  A kaÂżdy wznoszÂący po spirali … co na koĂącu?

Pozdrawiam serdecznie  :)

Pozostali programiÂści teÂż sÂą naczelnymi (nawet biologia to potwierdza... ;D) chociaÂż, udajÂą oddzielne indywidualnoÂści… - czyÂżby, zamiÂłowanie do minimatrixĂłw… ?  ;D
ByĂŚ moÂże nawet, wÂśrĂłd nas najmniej jest nas, a przede wszystkim… JEST KTÓRY JEST… (?)

OczywiÂście, w programach najbardziej efektywnie (i efektownie  ;)) przemieszczaĂŚ siĂŞ po spirali… - zarĂłwno w „gĂłrĂŞ”, jak i w „dó³”… 
- A na koĂącu jest tak jak na poczÂątku  - …cisza…

RĂłwnieÂż serdecznie pozdrawiam  :)

 :P
Witaj zigrin
Jakos wydajesz mi sie blisko znajomy.. ale to tak na marginesie :P Moze to podobne doswiadczenia , a moze to tylko swiadomosc .. ;) Jesli chodzi o integracje z programem :MATRIX w pewnym sensie owszem integruje siew z nim a dlaczego? A dlatego , ze znalazlam, sie tutaj w tym momencie i tak naprawde nigdy nie moge z niego wyjsc dopoki doputy moja energia bedzie w tym ciele w tym miejscu  :)Ale mam inne wyjscie , moge integrowac sie z innymi programamy pytanie tylko czy w tym bytowaniu w tym ciele wystarczy mi ziemskiego czasu na zroznicowane integrowanie sie z innymi programami . Zreszta mam jeszcze wjscie  ;)Moglabym wyjsc pozornie z programy matrix np. podjac decyzje o medytacji do konca swojego ziemskiego zycia.. ciekawe o ile bym przedluzyla owo zycie ziemskie .... ??? ;)

dopĂłki

Witaj serdecznie ptak
Masz racje program i wyjscie z niego (pozorne zreszta)napedza nastepny program .Czyzby sztuka duchowosci polegala na na poznawaniu poszczegolnych programow wlacznie z ich integracja , akceptacja , CZY DUCHOWOSC PRZEZ DUZE D TO MIMO WSZYSTKO POZNAWANIE I AKCEPTACJA ??? ;) ;)Jak tym razem mozemy zglebic owe programy ? A moze jednak skoro znalezlismy sie tu i teraz mamy sie uczyc w pierwszej kolejnosci naszego bytowania tu na ziemi , przeciez przed momentem zeszlismy z gornych pulapow , aby byc po COS tu na tej planecie (czyzby chodzi o poznanie praw jakie tu sa , podobno lamane jest 12 podczas kiedy na innych juz niewiele ) Jesli to prawda to w takim razie bedzac niebieskim ptakiem uciekamy w latwizne , ktora tak naprawde znamy :P :P ::) :)

========================

 ;D ;Ddzieki Thotal

ScaliÂłem posty
Darek

Witaj Laguno,
JakoÂś nie bardzo podoba mi siĂŞ sÂłowo program. WolĂŞ <poznanie> poprzez stwarzanie (programowanie ;D) sobie warunkĂłw, gdzie chodzi przede wszystkim o doÂświadczenie wÂłasnych moÂżliwoÂści. OczywiÂście, Âże funkcjonujemy w Âśrodowiskach, nie tylko teraz na Ziemi, by nauczyĂŚ siĂŞ je akceptowaĂŚ i wpÂływaĂŚ na nie swojÂą wolÂą.
Odkrycie w sobie duchowego potencja³u daje moc kszta³towania œwiata, pisania go na nowo. I wci¹¿ to siê dzieje. Programy, matrixy przenikaj¹ siê w swojej zmiennoœci, zaœ œwiadomoœÌ jednostkowa jak i ogólna jest poszerzana. Granice stawiamy sobie sami, tak naprawdê nie ma ich, przynajmniej tak czujê.

Pozdrawiam serdecznie  :)


Ps. Nawet niebieskie ptaki zmieniajÂą niebo i ziemiĂŞ…  :D

Wlasnie granice wyznaczamy sobie sami  i siegamy tak daleko na ile pozwala nam  nasza swiadomosc .Zatem na czym polega iluminacja?

Iluminacja? To siĂŞgniĂŞcie poza granice wÂłaÂśnie. Pytanie kto je znosi w jednym momencie? Kto uchyla kurtynĂŞ?
I co jest powodem oraz przyczynÂą iluminacji? Czy niezbĂŞdne jest wczeÂśniejsze speÂłnienie okreÂślonych warunkĂłw?

I czyÂż nie doznajemy jej czasami w swoim Âżyciu?

Pozdrawiam  :)


Ps. ... to pewnie ta dziura w matrixie.  ;D

Iluminator, to rzeczywiÂście taka (hermetyczna) dziura w Âścianie…
Jego zadaniem jest przepuszczaĂŚ tylko okreÂślone ÂświatÂło i nic poza tym. W zwiÂązku z tym, ma czĂŞste zastosowanie w obiektach latajÂących i pÂływajÂących, w ktĂłrych trzeba zachowaĂŚ oddzielenie jednego Âśrodowiska od drugiego odpowiednim filtrem…

DopĂłki (Âże tak siĂŞ Thotalnie wyra¿ê… ;D) bĂŞdzie istniaÂł jakikolwiek filtr miĂŞdzy Âśrodowiskowy, dotÂąd nie bĂŞdzie peÂłnego (Thotalnego ;)) po³¹czenia (czyt. bĂŞdzie zÂłudzenie  poCZUCIA  takiego po³¹czenia…).

Do zwyczajnych domĂłw, zakÂłada siĂŞ zwyczajne okna…
 
OsobiÂście, nie wykluczam jednak innego punktu widzenia (iluminacji… ;))

Pozdrawiam  :)

Masz racjĂŞ Zigrin, sÂą jeszcze inne punkty widzenia. Gdy np. spadnie Ci przypadkiem cegÂła na gÂłowĂŞ,
wĂłwczas rĂłwnieÂż moÂżesz doznaĂŚ iluminacji ….  :D takiej jednak Ci nie ÂżyczĂŞ …  ;D

Pozdrawiam  :)

Czy Thotalne dziury w matrixie wybija siĂŞ cegÂłami? ;D


ToÂż to jakaÂś budowlana nawalanka...



Pozdrawiam - Thotal :)

… nawalanka czy nie, oÂświetlenie jest potrzebne.
A cegÂła dobra i na matrixa, gdy myÂśli rozwalajÂącej brak …  ;D
Czy nie rozwalamy przypadkiem Lagunie tematu? 

Pozdrawiam  :)

Ró¿nymi cegÂłami Matrix wybrukowany… ;D
PostĂŞp teÂż domaga siĂŞ coraz wiĂŞkszych ofiar. Dawniej wystarczyÂło zderzenie ze spadajÂącym jabÂłkiem, a teraz trzeba czegoÂś „ciĂŞÂższego”, by zacz¹Ì dokÂładniej przyglÂądaĂŚ siĂŞ m.in. budowie tegoÂż… jabÂłka… - czasem trzeba troszkĂŞ „przyÂświeciĂŚ”…  ;)

I tak to jest, na tej budowie Matrixa…  :)

Laguno, zadaÂłaÂś kolejne proste pytanie  ;D
Po kim, jak po kim ale po Tobie takich bana³ów bym siĂŞ nie spodziewaÂła. Tzn, mam na myÂśli fakt ze jesteÂś osobÂą uduchowionÂą, wiec pytania o strukturĂŞ przestrzeni i obieg w niej energii - to sÂą zagadnienia dla ezoteryka...podstawowe  ;) na ktĂłre odpowiedÂź wypÂływa z wnĂŞtrza jaÂźni po czasie medytacji, wyciszenia i skupienia.

Najprostsza definicja Iluminacji (http://pl.wikipedia.org/wiki/Iluminacja_(o%C5%9Bwietlenie)) z wikipedi czyli oœwietlenie. Równie¿ Iluminaci mieli nieœÌ œwiat³o... w za³o¿eniach.

Natomiast tzw 'duchowa' iluminacja , niesie ze sob¹ znaczenie przemiany, owego dojrzewania. Ale ¿eby dok³adnie zrozumieÌ obieg energii w przestrzeni, nale¿y ow¹ 'monetê' obejrzeÌ z dwóch stron: Iluminacja (wstêpowanie) - Emanacja (zstêpowanie) - terminy te pierwszy raz spotka³am w ksi¹¿ce bodaj¿e Suligi "Tarot magów".

JeÂśli bowiem przyjmujemy Âże  punkt centralny rozprowadzajÂąc energiĂŞ w przestrzeni (wedÂług zasady zÂłotego podziaÂłu - generujÂący fraktalnoœÌ tego procesu) i jednoczeÂśnie ta energia krystalizujÂąc przestrzeĂą (wedÂług wÂłasnego wzorca) nadaje jej strukturĂŞ - jednoczeÂśnie budzÂąc do 'Âżycia', to aby obieg odbywaÂł siĂŞ bez zak³óceĂą a owo Âżycie osiÂągnĂŞÂło ciÂąg³¹ ÂświadomoœÌ - obieg tej energii, rĂłwnieÂż powinien byĂŚ nieprzerwany  ;).
Wiec tak jak w torusie, ktĂłry jest rĂłwnieÂż symbolem czakramu, z jednej strony kosmicznego jabÂłka wypÂływa (oÂżywiajÂąc strukture) aby z drugiej strony odebraĂŚ sygnaÂł powrotny.

W ksi¹¿ce 'Tarot magów' zagadnienie to ujête zosta³o w konteksie kabalistycznego drzewa ¿ycia (owej struktury).
Tu juz mamy 'narysowany kierunek Emanacji (zstepowania Energii) i Iluminacji (powrĂłt)

(http://www.swiattarota.eu/userfiles/image/kabala/K_D_Z_tarot.png)

OczywiÂście moÂżna siĂŞ spieraĂŚ, gdzie ogonek jabÂłka, a gdzie krzaczki. Ale, imho Iluminujemy tak jak na schemacie, czyli 'w gĂłrĂŞ' co z kosmicznym jabÂłku (albo jajku  :D ) bĂŞdzie oznaczaÂło kierunek w stronĂŞ centrum (czyli do wewnÂątrz). Natomiast obieg po krawĂŞdzi, tyczyĂŚ sie bĂŞdzie tej energii niespoÂżytkowanej, ktĂłra nadal nam ucieka. ÂŚwiatÂło ktĂłre caÂłokowicie nie przenikneÂło struktury (zostaÂło chwilowo zamaÂźniete) na granicy z obszarem 'ciemnym-uÂśpionym' utworzy materie, w ktĂłrej dojrzewamy powoli sie budzÂąc. Bo czym jest atom, jeÂśli nie schwytanÂą energiÂą?
Zasada ta  - stopniowego oÂświetlenia 'kosmicznej kuli' wymaga przyjĂŞcia jej kresu, oraz czasu do wypeÂłnienia. StÂąd np obliczenia Dni Brahmy, oraz jego Wdechu i Wydechu kosmicznych ÂświatĂłw. KtĂłre na poniÂższym obrazku, zostaÂły namalowane symbolicznie.

(http://img64.imageshack.us/img64/2531/visnu.th.jpg) (http://img64.imageshack.us/img64/2531/visnu.jpg)

W kaÂżdej maÂłej baĂące moÂżna zaobserwowaĂŚ niebieskiego Krysne z ma³¿onkÂą, a miedzy nimi siedzÂącÂą postac Visnu(? a moze to budda ;)  )
Tak czy inaczej, wierciĂŚ dziurĂŞ w matriksie (och jak ja nie lubiĂŞ zwrotĂłw z tego toksycznego filmu) czy nie... I gdzie chcecie zawĂŞdrowaĂŚ. Z baĂąki do innej baĂąki? Bo chyba nie tam gdzie obiegu energii nie ma? Jest jeszcze jedna moÂżliwoœÌ, iÂż wyjÂście ducha z systemu... moÂże utworzyĂŚ kolejnÂą baĂąkĂŞ wÂłasnÂą  ;D.
W kulce wiec powinien jawiÌ siê Budda, no ale duchowni w³aœnie z tego powodu nie przepadaj¹ za buddyzmem. Praktyka i przetrzeganie zasad, daje mo¿liwoœÌ osi¹gniêcia stanu boskoœci - co jak wiemy jest ... owocem prawie zakazanym

  ;D Witam wszystkich
Z tego co czytam znacie doskonale budowe matrix- podworka,widac dobrze odrabiacie lekcje ;D ,wlacznie ze spadajacymi ceglami , swietlanymi jablkami .. Wazne jest poczucie humoru i tu w tym watku udalo sie rozweselic temat  ::) Ale czy ten Thotalnie Banalny temat nie ma wiekszej glebi?

Jesli pozwolicie przytocze tu doslownie slowa pewnego znajomego , ktory napisal (mam nadzieje , ze nie ma mi za zle tego cytatu) ::) ???

...... temat zamkniêcia NAS w tzw.szeœcianie (cube).To zamkniêcie jest pozorne, nie rzeczywiste, lecz jest, a zaczê³o siê ono od tego co i napisali równie¿ w kalendarzu TZOLKIN Majowie, zainegrowano w nasze pole energii œwiadomoœci, co spowodowa³o, ¿e nie prawid³owo interpretujemy rzeczywistoœÌ.
Aby wyjœÌ z tego (cube) ograniczenia, trzeba by wpierw wiedzieÌ na czym polega³a ta ingerencja, czego dotyczy³a ?

To wlasnie jego osoba zainspirowala mnie do podjecia tego tematu .....

Enigmo nawiasem mowiac wlasnie drzewo zycia jakos bardzo przypomina ten szescian  :o

Fa³szywa rzeczywistoœÌ

Fa³szywa rzeczywistoœÌ stworzona przez CiemnoœÌ sk³ada siê z 12 wszechœwiatów. To co nazywamy naszym wszechœwiatem jest tak naprawdê jednym z 12. Ka¿dy z 12 wszechœwiatów uformowany jest na kszta³t p³askiego 5-boku (Uniwersa s¹ p³askie relatywnie wobec siebie). 12 piêcioboków (wszechœwiatów) ³¹czy siê ze sob¹ formuj¹c 12-œcian, którego ka¿da ze œcian jest piêciok¹tem (wiêcej informacji na ten temat mo¿na znaleŸÌ pod adresem: The Twelve Universes Are Pentagons).
(http://members.multimania.co.uk/maya13/ow46.gif)



Uniwersa s¹ relatywnie p³askimi piêciok¹tami. Ka¿de z nich zawiera swoje wymiary w obrêbie granic. CiemnoœÌ po³¹czy³a te 12 wszechœwiatów razem tworz¹c multiuniwersum. Wszechœwiaty równoleg³e s¹ tymi, które znajduj¹ siê po przeciwleg³ej stronie naszego w obrêbie tej struktury. Multiuniwersum lub Fa³szywa RzeczywistoœÌ znajduje siê w ci¹g³ym ruchu, tak¿e wirowym. W wyniku tego ruchu, 12-œcian wydaje siê byÌ sfer¹.

Prawdziwe ludzkie byty (nie organiczne portale) sÂą boskimi istotami. Nasze duchy istniejÂą w wyÂższej rzeczywistoÂści, w tym wszechÂświecie, ciÂągle pod kontrolÂą CiemnoÂści. Nasze duchy poczÂątkowo narodziÂły siĂŞ w Prawdziwym KrĂłlestwie, jednak obecnie znajdujÂą siĂŞ wewnÂątrz zamkniĂŞtej faÂłszywej rzeczywistoÂści - ciemnoÂści. TrwajÂą wewnÂątrz "energetycznego wiĂŞzienia", ktĂłre nazywamy duszÂą.

Skoro zamkniĂŞcie jest pozorne, nie rzeczywiste, to dlaczego wierzymy w jakiekolwiek zamkniĂŞcie? MoÂże wystarczy odrzuciĂŚ wszelkÂą myÂśl o zamkniĂŞciu, a otworzy siĂŞ inna perspektywa? PrzecieÂż chodzi o ÂświadomoœÌ … wiĂŞc po co utrzymujemy w niej wszelkie matrixy? Po co kultywujemy to jak jak¹œ prawdĂŞ objawionÂą?
Jak myÂślisz, tak masz …

Pozdrawiam  :)

Te sÂłowa, ktĂłre Laguny_ ,  zacytowaÂłaÂś sÂą to na 100%  moje sÂłowa.
Nie wiem, gdzieÂś je napisaÂłem i teraz sÂą tutaj. Ale nie waÂżne i dobrze, Âże Laguna_ je wyciÂągneÂła na wierzch.
Ale jak wynika z logiki s³ów, to ''zamkniĂŞcie'' polegaÂło na deformacji i tym samym na zawĂŞÂżeniu  naszego pola ÂświadomoÂści.
I dalej jak wynika z kontekstu nie chodzi oto, aby wierzyĂŚ, czy nie wierzyĂŚ, ale chodzi oto, aby siĂŞ Âświadomie zmierzyĂŚ z tym doÂświadczeniem.A to Âświadome zmierzenie polega na zrozumieniu w peÂłni tego co zaistniaÂło, a nastĂŞpnie podjĂŞcie prĂłb wyjÂścia z tego ograniczenia.
WiĂŞc mowa tutaj dotyczy poszukania takich narzĂŞdzi, aby to nasze pole doprowadziĂŚ do pierwotnego stanu.
To, Âże jesteÂśmy zamnkniĂŞci w szeÂścianie ogÂłosiÂł Âświatowej sÂławy bioenergetyk Dan Winter. OgÂłoszenie Âświatu tego faktu i pozostawienie jego w takiej formie, Âże (jesteÂśmy zamkniĂŞci w szeÂścianie), prowadzi na manowce.I tu mĂłj pierwszy, niezwykle powaÂżny zarzut w stronĂŞ Wintera poniewaÂż zostawia  onczÂłowieka z faktem, z ktĂłrym nie wiadomo czego dotyczy (bo zamkniĂŞcie w szeÂścianie to jeszcze nic wiele nie mĂłwi), a co gorsze nie wiadomo wogĂłle co ztym zrobiĂŚ.
Dlatego My pytamy co siê sta³o i pytamy jakich ''narzêdzi'', metod, sposobów urzyÌ, aby z tego skutecznie wyjœÌ.
Tymaczasem Winter tego nie powiedziaÂł, tylko zostawiÂł ludzi z przekonaniem (bo to udowodniÂł), Âże jeteÂśmy zamkniĂŞci w (cube).
WogĂłle sÂłowo zamkniĂŞci, to chyba najgorsze sÂłowo jakie moÂżna uÂżyĂŚ do zdefiniowania deformacji  pola energii ÂświadomoÂści.
Majowie teÂż okreÂślili ten fakt w TZOLKIN 194-200, ale Majowie zajmowali siĂŞ zadarzeniami energii, a nie wyjaÂśnieniem co zrobiĂŚ, aby uwoliniĂŚ siĂŞ od ograniczeĂą (cube)
To na razie tyle....czekam na rozwĂłj wydarzeĂą w tym temacie.

Pa




 

Witam wszystkich.
Jak juÂż wspominaÂłem na poczÂątku tego wÂątku, sprawa nie jest to tak jednoznaczna jak byÂśmy tego chcieli. SzeÂścian (cube) moÂże byĂŚ jednoczeÂśnie naszym pudÂłem, ceg³¹ i prawdopodobnie rĂłwnieÂż drzwiami (czy jak kto woli – wrotami… ;)). Chyba Âżadna inna bryÂła nie odwzorowuje  owych trzech elementĂłw tak idealnie… ;D

AkceptujÂąc pudÂło, jednoczeÂśnie akceptujemy drzwi…

Pozdrawiam  :)

MoÂże byĂŚ !
Nie ma dwuznacznych sytuacji - wiĂŞc jest, albo nie ma.
Logika pyta :  czy  mamy do czynienia z problemem, czy nie mamy.
A jeÂżeli mamy to na czym to polega - konkrety !
Inaczej to nie dojdziemy absolutnie do niczego.

IdÂąc dalej swoim tropem zgadujĂŞ, Âże wyjÂściem moÂże byĂŚ hiper-szeÂścian… (?)

Tylko nie pytaj mnie SILVER, czy to jest moja konkretna odpowiedÂź…  ;D

Problemem jest to, Âże posiadamy ÂświadomoœÌ zamkniĂŞcia a nie otwarcia. 
Nie obchodzÂą mnie Âżadne pudÂła, nawet te z drzwiami, interesuje mnie przestrzeĂą.
GdyÂż to ona jest polem dla ÂświadomoÂści.  :)

To tak jak tĂŞ pcheÂłkĂŞ:

PrzypowieœÌ o pche³ce.

¯y³a sobie kiedyœ ma³a pche³ka. ¯y³a sobie w pude³ku od zapa³ek. Pche³ka myœla³a, ¿e ca³y œwiat, to pude³ko od zapa³ek. Pozna³a swój ma³y, ciasny œwiatek ca³kiem dobrze. Pozna³a regó³y w nim panuj¹ce, materiê, œcianki pude³ka, które j¹ ogranicza³y. Ca³e jej ¿ycie by³o dostosowane do tego ciasnego pude³ka. Kiedyœ, wieczko pude³ka przypadkowo siê uchyli³o i pche³ka wysz³a z ciasnego pude³ka, które ogranicza³o jej œwiatopogl¹d. Wtedy zobaczy³a ogrom tego, co by³o na zewn¹trz: musia³a siê uczyÌ nowych praw, regu³ i zasad. Wszystko by³o dla niej fascynuj¹ce. Wprost nie mog³a uwierzyÌ, jak to by³o mo¿liwe, ¿e tkwi³a w tak gigantycznym b³êdzie. Przecie¿ ten nowy œwiat jest taki olbrzymi, tajemniczy, jest tyle rzeczy do zbadania. Pche³ka co rusz odkrywa³a coœ nowego, czerwienia³a ze wstydu, jak bardzo zaœciankowe i ciasne pogl¹dy dotychczas posiada³a. Wstydzi³a siê swojej pychy i g³upoty - lecz zamieni³a to w przawdziw¹ wiedzê i naukê. I znowu z czasem zaczê³a pyszniÌ siê tym, co wie. Jakie¿ by³o jej zdziwienie, kiedy s¹dzi³a, ¿e juz wszystko zbada³a, a okaza³o siê, ¿e pomieszczenie, do którego siê wydosta³a z pude³ka nie jest wszystkim, co istnieje, a te¿ jest pomieszczeniem, które prowadzi do kolejnego, jeszcze wiêkszego "pude³ka". Wtedy zaczê³a sie zastanawiaÌ, czy to wieczko rzeczywiœcie uchyli³o siê przypadkowo.

MoÂże powtarzam siĂŞ z tÂą przypowieÂściÂą, ale przyznacie, Âże jest ... ciekawa.  ;D

@Dariuszu, podobn¹ wymowê ma opowieœÌ o ¿abie, która ca³e ¿ycie ¿y³a w studni, aby po wyjœciu ujrzeÌ...ocean. Studnia mia³a symbilozowac ciasnote umys³u...

@Laguno
AleÂż piszÂąc o prostocie, wcale nie miaÂłam na myÂśli banaÂłu. ChodziÂło mi raczej o to Âże czesto odrzucamy 'proste' rozwiÂązania trudnych zagadnieĂą, poniewaÂż ludzie lubiÂą sobie komplikowaĂŚ sprawy.
Co do odrabiania zadania, to korzystam chĂŞtnie z wszelkiej dostĂŞpnej wiedzy. Pozwole sobie wrzuciĂŚ jeszcze kilka inspirujÂących obrazkĂłw. Czy schemat ten powiela budowĂŞ Drzewa ÂŻycia? PewnoÂści nie mam, ale kiedyÂś naszkicowaÂłam podobnÂą konstrukcjĂŞ (nie znajÂąc wogĂłle ÂŚG o ilczbie punktĂłw na okrĂŞgu 21 - liczbie speÂłnienia. Ten jest bardziej czytelny, bo kolorowy.

(http://www.goldenmean.info/caughtinthematrix/E8.gif)

Czy oglÂądajÂąc te piĂŞkne konstrukcje naleÂży baĂŚ sie Matrixa?
Przez chwilke widaĂŚ na nim takÂże zarys Cube i jabÂłkowy ksztaÂłt.

(http://www.goldenmean.info/makingwaves/adamsappl.gif)

W tym doskonale widaĂŚ iÂż powyÂższy schemat Drzewa ÂŻycia da sie zastosowaĂŚ

(http://www.goldenmean.info/matrix/tetraspaceanim.gif)

Ten natomiast przyciÂąga wzrok swoja precyzjÂą

(http://www.goldenmean.info/matrix/tetraspaceanim2.gif)

A wszystkie pochodzÂą ze strony Wintera Caughtinthematrix (http://www.goldenmean.info/caughtinthematrix/)

Co jeszcze ciekawego wynika z modelu 'baùkowo-jab³kowego'? Jeœli w etapie stworzenia, zaplanowana zostanie z góry konstrukcja tego schematu-szkieletu (nie wiem jak nazwaÌ dok³adnie) a pozostanie ju¿ rozprowadziÌ po jego œcie¿kach energiê do wype³nienia, mo¿emy przyj¹Ì pewn¹ przewidywalnoœÌ zdarzeù...
DokÂładnie o czym dumam...tu zupeÂłnie abstrakcyjnie, mam na myÂśli coÂś co nazywamy przeznaczeniem i ten niezbadany jeszcze fakt 'przewidywania' przyszÂłych zdarzeĂą.
Dla umysÂłu ÂścisÂłego, przyjecie istnienia 'przeznaczenia' jest trudne do zaakceptowania, przecieÂż mamy wieloœÌ ÂścieÂżek Âżyciowych jakie moÂżemy wybraĂŚ. A i wyboru dokonujemy wiele razy na co dzieĂą, dodajÂąc do tego sume wyboru wszystkich istot kierujÂących siĂŞ tzw 'wolnÂą wolÂą' wydaje siĂŞ byĂŚ niemoÂżliwoÂściÂą przewidzenie czegokolwiek. Ale przecieÂż dobrze wiemy, Âże te dziwne zjawiska nazywane potocznie przeznaczeniem, karmÂą, czy przepowiednie... istniejÂą  ;)


Tak, zgadzam sie albo gdzieœ wewn¹trz mam takie g³êbokie przekonanie i kolejne wa¿ne chyba skojarzenie z 12-ma archontami strzeg¹cymi symbolicznie œwiat materii.

I jeszcze ostatnie dygresja co do tej 'dziury' przez ktĂłrÂą moÂżna ponoĂŚ uciec  :)

(http://img130.imageshack.us/img130/3596/worldtorus.jpg)

Iluminacja w gĂłre do wewnÂątrz, czy aby tam jest wyjÂście?  :D

dokladnie nie ma zadnej ucieczki, bo wszystko jest wszystkim, co najwyzej w Nirvane:), bo jest takie zeby bylo prawdziwe:) jednak jestresmy rozdzieleni na sfere materialna i duchowa (2 oczu, 2 polkule..:) tylko cala zabawa polega na tym zeby rozwijac sie duchowo..., bo teraz jest przerost formy nad trescia, ten swiat ze swoimi ograniczeniami i materialna forma nie jest zly - jest prawdziwy

system to jest to co probuje zastapic ten swiat czyms innym - ogolnie go unicestwic...

Szóstka to liczba pychy, odstêpstwa i samo-wywy¿szenia. Potrójna szóstka ilustruje odstêpczy system czasów koùca, który opiera siê na ludzkich dokonaniach. Próba stworzenia go i narzucenia œwiatu siêga budowniczych wie¿y Babel. W ich s³owach szeœÌ razy pojawiaj¹ siê zaimki my i nas (Rdz.11:3-5). Szóstka by³a podstawow¹ liczb¹ w babiloùskim sposobie liczenia. Wci¹¿ liczymy czas pos³uguj¹c siê systemem opartym na szóstce (godzina ma 60 minut, a minuta 60 sekund). Z³oty pos¹g Nabuchodonozora, któremu nale¿a³o oddaÌ czeœÌ lub zgin¹Ì mia³ 60 ³okci wysokoœci i 6 ³okci szerokoœci. Ksiêga Daniela wymienia go szeœÌ razy. Apokalipsa mówi szeœÌ razy o czczeniu Bestii i jej piêtna. Tyle¿ razy pojawia siê w tej ksiêdze " Babilon" i " Nierz¹dnica".

Szóstka implikuje stawianie ludzkich uczynków w miejscu Bo¿ych, co by³o esencj¹ systemu babiloùskiego. Charakteryzuje on do dziœ niemal wszystkie religie, w³¹cznie z wieloma wyznaniami chrzeœcijaùskimi.

SzĂłstka jest tylko o jeden mniejsza od siĂłdemki , ktĂłra jest liczbÂą BoÂżej peÂłni i doskonaÂłoÂści. SzĂłstka na pierwszy rzut oka wydaje siĂŞ bliska ideaÂłu BoÂżego, a faktycznie jest jego negacjÂą. Zbudowana na ludzkiej niedoskonaÂłoÂści roÂści sobie pretensje do Boskiej doskonaÂłoÂści. BluÂźniercze imiona Bestii, ktĂłrej liczba wynosi 666 (Ap.13:1; 17:3) sugerujÂą, Âże przypisuje czÂłowiekowi tytuÂły i atrybuty Boga.

Dariuszu , w przypowieÂści o "pcheÂłce"  chodzi o to, Âże owa pcheÂłka wci¹¿ dostosowywaÂła siĂŞ do jakichÂś limitĂłw, jakichÂś granic w ktĂłrych siĂŞ znajdowaÂła. Szukanie "wyjÂścia z Matrixa" to uznanie, Âże Âżyje siĂŞ w "pudeÂłku". Nie o to Ptakowi chodziÂło , wydaje mi siĂŞ.
Ju¿ to Amit Goswami (fizyk kwantowy ), jak i Nassim Haramein (praca za któr¹ go wyró¿niono to koncepcja atomu jako czarnej dziury ,czyli miêdzy innymi o tym jak komunikuj¹ siê protony we wszechœwiecie ), David Bochm, Fritz Alberrt Popp i wielu innych sugeruj¹ coœ na kszta³t jednorodnego pola . Amit Goswami wrêcz nazywa je POLEM ŒWIADOMOŒCI . Z niego wywodzi siê wszystko , ca³y samoorganizuj¹cy siê wszechœwiat. To jest "ptasia" przestrzeù , która j¹ interesuje. Przestrzeù wszystkiego.
Nie da siĂŞ nigdzie uciec, poniewaÂż jesteÂśmy zanurzeni w przestrzeni ÂświadomoÂści. My jesteÂśmy ÂświadomoÂściÂą. PudeÂłka istniejÂą , poniewaÂż my je takimi czynimy. WynikajÂą z gĂłry przyjĂŞtego paradygmatu, Âże muszÂą istnieĂŚ jakieÂś granice. Ale kiedy przyj¹Ì ,Âże tylko my sami jesteÂśmy dynamicznie zmieniajÂącÂą siĂŞ , inteligentnÂą strukturÂą organizujÂącÂą wszystko dookoÂła ... co siĂŞ wtedy dzieje  ? WĂłwczas "przypadkowo" otwierajÂą siĂŞ wszystkie "pudeÂłka" . W czasach obecnych zauwaÂżamy to "otwarcie pudeÂłek" wÂłaÂśnie. Jeszcze nie wiemy czym jest "przypadek", ale moÂże wielu juÂż przeczuwa, Âże to ciekawoœÌ pcheÂłki spowodowaÂła odpowiedÂź wszechÂświata w postaci otwarcia pudeÂłka. WszechÂświat jest przyjaznym miejscem, ktĂłry reaguje na zmiany stanu ÂświadomoÂści "pcheÂłek". To my decydujemy o naszym Âświecie. PoniewaÂż jesteÂśmy ÂświadomoÂściÂą.

pozdrawiam

tz wyjscie jest takie, zeby hm nie dopuscic do zniszczenia Ziemi - czarnej dziury, i wyjsc poza okno czasowe 2012 czyli poza dzien oczyszczenia i przebiegunowienie czyli poza horyznont zdarzen - wtedy otworza sie wrota percepcji..:)

poniewaÂż choĂŚby tytuÂłem temat wÂątku nawiÂązuje do znanego wszystkim filmu, to moje 3 grosze...

JednÂą z najwaÂżniejszych rzeczy w Matrixie byÂło to, Âże to Architekt wymyÂśliÂł lub pozwoliÂł na zaistnienie niebieskiej i czerwonej piguÂłki. Czyli to ON SAM z zaÂłoÂżenia umoÂżliwiÂł "otworzenie" matrixu.

Ku przemyÂśleniu.

pozdrawiam

MoÂże dlatego , jeremiaszu, Âże Architekt to tak na prawdĂŞ troszkĂŞ bardziej rozwiniĂŞty Ty. My wszyscy jesteÂśmy Architektami. Jakby powiedziaÂł Nassim Haramein .. nigdy nie byÂło jednego Big-Bangu . On zdarza siĂŞ przez caÂły czas..

ZauwaÂż East, Âże pojĂŞcie przestrzeni jest pojĂŞciem wzglĂŞdnym. GdybyÂś, zamieniÂł swoje mieszkanie na wiĂŞksze, to tez mogÂło by Ci siĂŞ entuzjastycznie wymkn¹Ì coÂś w stylu: „… och, jaka tu jest wielka przestrzeĂą – ave dla budowniczego i architekta… „  ;)
KaÂżde pudÂło ma swojÂą przestrzeĂą, a gdy nie widzisz jego granicznych Âścian, to nawet moÂże wydawaĂŚ siĂŞ bezkresnÂą przestrzeniÂą...  ;)

Polecam dokÂładniejsze zapoznanie siĂŞ na forum Leszka z wÂątkiem pt: „W ilu wymiarach Âżyjemy”:

http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?PHPSESSID=e05c63b49b60e57958c59a4aef489554&topic=42.0 (http://www.swietageometria.darmowefora.pl/index.php?PHPSESSID=e05c63b49b60e57958c59a4aef489554&topic=42.0)


Dla mieszkaĂącĂłw „PÂłaskolandii” przestrzeĂą Âżyciowa byÂła tylko odpowiednikiem naszej pÂłaszczyzny – linki do tego filmu teÂż sÂą w w/w wÂątku.
IdÂąc w kierunku najbardziej skrajnej minimalizacji, to moÂżna by nawet rzec, iÂż BIT informacji teÂż ma swojÂą „przestrzeĂą”. Zawiera siĂŞ ona w tylko w jednym z dwĂłch stanĂłw 0/1 lub teÂż: „ByĂŚ, albo nie byĂŚ” (?) – oto jest pytanie...  ;D
Niby to taka wÂąziutka przestrzeĂą, a tak wiele potrafi wyraziĂŚ… - zwÂłaszcza w wiĂŞkszej „kupie”…  :D

No, to teraz zmieĂąmy kierunek i poszukajmy klucza do naprawdĂŞ duÂżej przestrzeni… :)
W w/w wÂątku Leszka jest przedstawiony hiperszeÂścian, o ktĂłrym wczeÂśniej wspominaÂłem. Nie wiem jak Wy, ale moim zdaniem hiperszeÂścian wprost ideanie pasuje do zamka (zamku… ;)) w naszym… szeÂścianie…
Ma niesamowicie dobrane podÂłoÂże konstrukcyjne, logiczne, filozoficzne (a nawet religijne...). Ponadto, opiera siĂŞ na AKCEPTACJI (MIÂŁOÂŚCI), a nie na negacji czegoÂś (lĂŞku). Inaczej mĂłwiÂąc, akceptujÂąc w trudzie i znoju…  ;) caÂłkowicie budowĂŞ szeÂścianu (pudÂła), dopiero wtedy wychodzimy w hiperprzestrzeĂą…

Zbawienie nie przychodzi przez krzyÂż, tylko przez hiperkrzyÂż (hiperszeÂścian) … - Tylko mnie teraz nie „ukrzyÂżujcie”…  ;D

Pozdrawiam

zigrin napisaÂł  Owszem, ale to trzeba jeszcze wykazaĂŚ. Ma , czy nie ma tych granic ?
Mo¿na równie¿ rozejrzeÌ siê dok³adnie po swoim pude³ku .. i stwierdziÌ, ¿e skoro ju¿ wyszliœmy z tylu pude³ek, to znaczy , ¿e tak na prawdê te pud³a s¹ tylko czymœ chwilowym. S¹ fraktalnymi , "rosyjskim babeczkami". Nie ma temu koùca i nie ma pocz¹tku. One tylko s³u¿¹ nam do ogarniêcia siê tu i teraz na miarê mo¿liwoœci poznawczych jakie posiadamy , ale i tak natura przestrzeni wewn¹trz, jak i na zewn¹trz "pude³ka" jest taka sama - nieskoùczona.
Ok, zigrin , stwierdzasz, ¿e "pojêcie przestrzeni jest pojêciem wzglêdnym" . Tak wiêc tworzysz t¹ wzglêdnoœÌ. Tworzysz tym samym jakieœ swoje pude³ko, które nazywasz wzglêdnoœci¹. I jeœli jest Ci to do czegokolwiek potrzebne , to w porz¹dku . Niech tak bêdzie.
Cz³owiek chyba ju¿ zawsze bêdzie szuka³ dziury w ca³ym i wci¹¿ pyta³ .. a co by³o wczeœniej ?, bo tak jest uwarunkowany.

OczywiÂście East, Âże pudeÂłka sÂą czymÂś chwilowym. WedÂług mnie, sÂłu¿¹ one do gromadzenia doÂświadczeĂą i przechodzenia do innych pudeÂłek…
JeÂśli Âżadnego nie akceptujesz, to moim zdaniem,  nie utoÂżsamiasz siĂŞ z przestrzeniÂą, tylko raczej z anty-przestrzeniÂą (pustkÂą). Nie masz wtedy Âżadnej kubatury przestrzeni. Nie moÂżesz jej pokazaĂŚ w Âżadnym "pudeÂłku" np. w objĂŞtoÂści 1m szeÂścienny (3D), kwadratowy (2D), czy jakikolwiek inny…..
ByĂŚ moÂże w tym teÂż jest g³êboki sens, bo polaryzacja teÂż jest umowna… - wiĂŞc, wystarczy tylko zamieniĂŚ bieguny i jesteÂś w domu (tj. w przestrzeni).  ;)
Gorzej jednak, gdy trzeba to bĂŞdzie (jak to sam powyÂżej zaznaczyÂłeÂś) wykazaĂŚ…  ;D

Wydaje mi siĂŞ, Âże nie jest najlepszym pomysÂłem badanie przestrzeni, ktĂłrych ÂżadnÂą miarÂą nie da siĂŞ potraktowaĂŚ. No, bo jak siĂŞ za niÂą zabraĂŚ ? UwaÂżam, Âże odpowiednie narzĂŞdzia badawczo/wykonawcze, teÂż pogrupowane sÂą wedÂług odpowiedniej hierarchii i kolejnoÂści w odpowiednich pudeÂłkach. Tylko waÂżne jest, aby mieĂŚ ÂświadomoœÌ tego, Âże nigdy nie Âżyjemy w ostatnim pudeÂłku, a kaÂżde kolejne, jest konsekwencjÂą poprzedniego, oraz naszej ÂświadomoÂści…  :)

Pozdrawiam

Fajnie siĂŞ Was czyta, co za lekkoœÌ i finezja.  NajwiĂŞksi MyÂśliciele nie powstydzili by siĂŞ takiej dyskusji.  ;)

To i ja dorzucê jeszcze swoje trzy grosze. ŒwiadomoœÌ tworzy pude³ka z ich wewnêtrzn¹ przestrzeni¹.
ŒwiadomoœÌ równie¿ unosi pokrywy, dokonuje przeprowadzek do wiêkszych pude³.
Czyli, ÂświadomoœÌ jest przestrzeniÂą i dziurÂą zarazem. To operator decyduje o swoim poÂłoÂżeniu, o swoim byĂŚ czy nie byĂŚ. 
No i czasami obÂła¿¹ go pchÂły!  ;D

Pozdrawiam  :)

Wielka (i wysoka… ;)) MyÂślicielka przyleciaÂła
i wszystko piĂŞknie nam podsumowaÂła…

Serdeczne pozdrowienia  :)

O, Ty zgryÂźliwcze jeden! Ale i tak CiĂŞ lubiĂŞ, nawet bardzo.  :D
Pozdrowienia z wysokoÂści…  ;D

Zatem czym jest pudeÂłko ? Czym sÂą Âściany pudeÂłek , ptaku ?
Naszym horyzontem zdarzeĂą ?
A moÂże "Âściany" pudeÂłka sÂą  szczegĂłlnym rodzajem ÂświadomoÂści , czymÂś takim , jak ego ?

Rozdzielenie jest potrzebne, aby móc zamkn¹Ì przestrzeù, ale czy wtedy wiêcej siê o niej samej dowiemy czy raczej o œcianach pude³ka ? Mnie siê wydaje ,¿e raczej o œcianach pude³ka. Z tymi œcianami pude³ka jest trochê tak jak z naczyniem. U¿ytecznoœÌ naczynia le¿y w jego wnêtrzu , a nie w œcianach. Gdyby nie by³o œcian - nie by³oby u¿ytecznoœci.
Mo¿liwe ,¿e dlatego w³aœnie pude³ka maj¹ sens. Nie granice, sciany pude³ek, tylko przestrzeù wewn¹trz nich a raczej to po³¹czenie.

zigrin  piszesz
To jest wÂłaÂśnie to, co wielu badaczy ( juÂż wczeÂśniej przeze mnie wymienionych ) robi. PozbywajÂą siĂŞ granic (wychodzÂą z pudeÂłek )  do ktĂłrych klasyczna nauka ciÂągle d¹¿y, i zajmujÂą siĂŞ pró¿niÂą .. samÂą w sobie. Tam jest ÂźrĂłdÂło, Jednorodne Pole. Pole czego ?
Pole ÂświadomoÂści.
Pude³ko jest jedynie szczególnym KOLAPSEM samej przestrzeni , kolapsem ¶wiadomo¶ci , jej szczególnym zakrzywieniem. Poprzez istnienie zakrzywienia dokonuje siê transformacja przestrzeni. Pojawia siê jej SAMO¦WIADOMO¦Æ .
I dlatego napisa³em ,¿e to dobrze, i¿ istniej¹ pude³ka. No , bo gdybyœmy byli wystawieni na pe³ne dzia³anie ca³ego pola œwiadomoœci, to nie utrzymalibyœmy swojej obecnej formy. DoœÌ wspomnieÌ, ¿e w 1 m3 pró¿ni znajduje siê energia wystarczaj¹ca do odparowania wszystkich oceanów na Ziemi.
TakÂże przejÂście do kolejnego pudeÂłka to dokonujÂąca siĂŞ transformacja. JeÂśli juÂż Ci za ciasno w swoim pudeÂłku, to przechodzisz do kolejnego. A skÂąd wiadomo jak je otworzyĂŚ ? Tego dokonuje poszerzenie ÂświadomoÂści indywidualnej, ktĂłre , choĂŚ jest tylko wydzielonÂą czĂŞÂściÂą potĂŞÂżnego , jednorodnego pola ÂświadomoÂści, to w jakiÂś sposĂłb sie z nim komunikuje, uwaÂżam .

Wiem jedno, Âże jak zjadam ostatniÂą czekoladkĂŞ z pudeÂłka, to je wyrzucam i bezpowrotnie znika z mego horyzontu.  ;D
No chyba, Âże jest szczegĂłlnie piĂŞkne.  ;)
A ego? Faktycznie moÂże byĂŚ zaporÂą dla ÂświadomoÂści, ale tylko na jakiÂś czas. Nie da siĂŞ zatrzymaĂŚ nurtu rzeki…

Pozdrawiam  :)

East, skoro wielu uczonych bada jakieÂś nowe przestrzenie, to jednoczeÂśnie oznacza, Âże sÂą w posiadaniu (lub tylko im siĂŞ tak wydaje... ;)) jakiegoÂś narzĂŞdzia badawczego. Jeszcze raz  powtĂłrzĂŞ, Âże nie da siĂŞ badaĂŚ czegokolwiek, bez odpowiedniego narzĂŞdzia (miary). UÂżyta  (rĂłwnieÂż przez Ciebie) miara objĂŞtoÂści przestrzeni 1m3 (pró¿ni) jest zwyczajnym „pudeÂłkiem” naszej kochanej przestrzeni 3D, wiĂŞc sam widzisz, Âże musimy siĂŞ nimi posÂługiwaĂŚ. Sama pró¿nia, niekoniecznie musi posiadaĂŚ przestrzeĂą… - a przynajmniej nie w naszym aktualnym rozumieniu…

Jednorodne pole teÂż, oznacza jednoczeÂśnie jak¹œ „jednorodnoœÌ” z dostĂŞpnym narzĂŞdziem, inaczej byÂśmy nawet o nim nie wiedzieli…

W sumie, rozumujemy bardzo podobnie…  ;)

Pozdrawiam  :)

Odpowiem za mojÂą siostrĂŞ .
''PudeÂłko'' jest metaforÂą odzwierciedlajÂącÂą stan naszej ÂświadomoÂści.
To ''pude³ko'' mo¿esz sobie nazwaÌ jak chcesz, nawet Matrix.Ale o wiele lepiej by³oby, gdybyœ przygl¹dn¹³ siê mapom swojej œwiadomoœci, które ten stan tworz¹.
KiedyÂś tu pisaÂłem cytujÂąc za ''wielkimi tego Âświata''. JesteÂś ziarnem, ale gdy zadecydujesz, Âże juÂż nie chcesz byĂŚ ''ziarnem'', chcesz, aby z tego ziarna wyrosÂło wielkie i potĂŞÂżne drzewo, wtedy ''ziarno'' pĂŞka, otwiera  siĂŞ, kieÂłkuje i roÂśnie.
WiĂŞc wyzwalajÂąca, lub wyzwlajÂącÂą jest tutaj decyzja !
Czyli  jaka przyczyna taki skutek.I nic innego nigdy byĂŚ nie moÂże.
I wszystko zaleÂży od wyboru, zaleÂży od decyzji wyboru.
ÂŻycie jest bardzo proste, wrĂŞcz totalnie proste - odbierasz od niego tyle ile sam/ sama dajesz !
Jednak, aby wzi¹Ì, wpierw trzeba daÌ.
Problem w tym, Âże czÂłowiek jest spoÂłeczny.On Âżyje spoÂłeczeĂąstwem, sytemem, wiarÂą, iluzjÂą, wiĂŞc nigdy lub rzadko kiedy siĂŞ nad tym zastanawia.
Schemat z wczoraj powtarzana nastĂŞpnego dnia....
W istocie robi tylko i jest tym jakie ma o sobie i o Âświecie wyobraÂżenia.
A wyobra¿enia ma takie jakich zosta³ nauczony i nastêpnie kupi³ je od autorytetów - g³ównie swoich rodziców.To oni w znacznej mierze ukszta³towali jego œwiat, który uzna³ za rzeczywistoœÌ, ukszta³towali to pud³o, w którym ¿yje i jest szczêœliwy.Szczêœliwy nie dla tego, ¿e faktycznie jest to prawdziwe szczêœcie, ale dlatego, ¿e nie zna innego szczêœcia inego sposobu na ¿ycie.
Takich ludzi mój ulubiony góru OSHO nazywa prostymi, ociosanymi, tymi, którzy nie poszukuj¹, lecz kupili mapê i wci¹¿ podró¿uj¹ wed³ug niej tam i z powrotem.


D¯UNGLA, W KTÓREJ NAWET B£YSK ¦WIAT£A JEST NIEZAUWA¯ALNY.
CIEMNA, MROCZNA, LECZ PRZYJEMNA. NIC NIE MUSISZ ROBIÆ, NIE MUSISZ PODEJMOWAÆ WIELKICH WYZWAÑ, WYSTARCZY, ¯E EGZYSTUJESZ TAK JAK NAUCZY£O CIÊ SPO£ECZEÑSTWO - CZYLI PRZYCHODZISZ I ODCHODZISZ. NIE WIESZ SK¡D PRZYCHODZISZ I NIE WIESZ DOK¡D ODCHODZISZ.
 
OTO MATRIX, KTÓRY JEST NICZYM INNYM TYLKO SAMOSPE£NIAJ¡C¡ SIÊ PRZEPOWIEDNI¡, JEST PROJEKCJ¡, KTÓR¡ WY¦WIETLASZ SAM NA SWOIM W£ASNYM EKRANIE, A KTÓR¡ NAZYWASZ - RZECZYWISTO¦Æ.
I NIE SZUKAJ MATRIXA NA ZEWNÂĄTRZ BO Z PEWNOÂŚCIA GO TAM NIEMA, ALE Z PEWNOÂŚCIÂĄ JEST -  W TWOJEJ WÂŁASNEJ GÂŁOWIE, ODZWIERCIEDLAJÂĄC STAN TWOJEJ ÂŚWIADOMOÂŚCI- ÂŚWIADOMOÂŚCI ISTNIENIA.

Rozumujemy podobnie na miarĂŞ tego pudeÂłka ;) Przynajmniej do momentu, aÂż nam siĂŞ czekoladki skoĂączÂą .
Ale Ptaszku zauwaÂż, Âże o piĂŞknie pudeÂłka moÂżna mĂłwiĂŚ oglÂądajÂąc go dopiero z zewnÂątrz ;)
Z tym narzêdziem, zigrin, uwa¿am , ¿e jest pewien "problem". Otó¿ jeœli to obserwator wp³ywa na wynik obserwacji ( "przyszpilenie" stanu kwantowego ) , to analogicznie indywidualna ,cz¹stkowa œwiadomoœÌ jest narzêdziem badaj¹cym pole œwiadomoœci, a wiêc przestrzeù sam¹ w sobie. Mo¿e tu uogólniê, ale pole wszystkiego , czyli pole œwiadomoœci zawiera w sobie tak¿e przestrzeù. T¹ zaœ bada nasza cz¹stkowa œwiadomoœÌ, czyli nic , co by³oby innej natury ni¿ samo pole. To jest szczególna sytuacja w której przedmiot i podmiot obserwacji s¹ to¿same, a dodatkowo to¿same natur¹ z nimi jest równie¿ samo narzêdzie.
Po co w tym szukaĂŚ dziury ?

PozdrĂłwka rebiata :)

no wlasnie wszystko jest wszystkim...nic tu nie jest tak naprawde zalezne od nas i nie nalezy do nas...- wszystko mamy w darze...zycie cokolwiek..jestesmy tu tylko po to by sobie pozyc:) - tz mielismy byc i uczyc sie tez, pozbywac wlasnego ego a miala nas do tego prowadzic milosc i to ze ja jestem innym ty:)

dziurke w matrixsie, chce stworzyc ktos lub cos, ktroy chce stworzyc wlasny matrix w ktorym jest tylko placz i zgrzytanie zebow...hm no ale tutaj tez caly czas nie jest inaczej...

hm www - to niestety tez 666 i tez powstalo w CERN...

SzĂłstka to liczba pychy, odstĂŞpstwa i samo-wywyÂższenia. PotrĂłjna szĂłstka ilustruje odstĂŞpczy system czasĂłw koĂąca, ktĂłry opiera siĂŞ na ludzkich dokonaniach. PrĂłba stworzenia go i narzucenia Âświatu siĂŞga budowniczych wieÂży Babel. W ich sÂłowach szeœÌ razy pojawiajÂą siĂŞ zaimki my i nas (Rdz.11:3-5). SzĂłstka byÂła podstawowÂą liczbÂą w babiloĂąskim sposobie liczenia. Wci¹¿ liczymy czas posÂługujÂąc siĂŞ systemem opartym na szĂłstce (godzina ma 60 minut, a minuta 60 sekund). ZÂłoty posÂąg Nabuchodonozora, ktĂłremu naleÂżaÂło oddaĂŚ czeœÌ lub zgin¹Ì miaÂł 60 Âłokci wysokoÂści i 6 Âłokci szerokoÂści. KsiĂŞga Daniela wymienia go szeœÌ razy. Apokalipsa mĂłwi szeœÌ razy o czczeniu Bestii i jej piĂŞtna. TyleÂż razy pojawia siĂŞ w tej ksiĂŞdze " Babilon" i  " NierzÂądnica".

Szóstka implikuje stawianie ludzkich uczynków w miejscu Bo¿ych, co by³o esencj¹ systemu babiloùskiego. Charakteryzuje on do dziœ niemal wszystkie religie, w³¹cznie z wieloma wyznaniami chrzeœcijaùskimi.

SzĂłstka jest tylko o jeden mniejsza od siĂłdemki , ktĂłra jest liczbÂą BoÂżej peÂłni i doskonaÂłoÂści. SzĂłstka na pierwszy rzut oka wydaje siĂŞ bliska ideaÂłu BoÂżego, a faktycznie jest jego negacjÂą. Zbudowana na ludzkiej niedoskonaÂłoÂści roÂści sobie pretensje do Boskiej doskonaÂłoÂści. BluÂźniercze imiona Bestii, ktĂłrej liczba wynosi 666 (Ap.13:1; 17:3) sugerujÂą, Âże przypisuje czÂłowiekowi tytuÂły i atrybuty Boga.


Ssory za ta dygresje...:) chodzi mi o to ze mozna tak gadac to konca swiata..:)

Ojej :D aleÂż lubicie sobie komplikowaĂŚ sprawĂŞ. Widze kolejne, piĂŞtrzÂące siĂŞ...niewÂłaÂściwe pytania.

Rozwa¿ania na temat 'rosyjskiej babeczki' w której zawsze zaczai siê mniejsza, a mo¿na schowaÌ ja w wiêkszej... bêd¹ niechybnie prowadziÌ do kolejnych pytaù 'a co by³o przed...a co by³o przed' lub 'co bedzie potem, póŸniej po nas itd..' - ten tok rozumowania jest b³edny. W³aœciwe pytanie brzmi: CO JEST TERAZ?

JeÂśli czÂłowiek jest w stanie okreÂśliĂŚ swojÂą sytuacjĂŞ i poÂłoÂżenie, bez trudu wywnioskuje, co byÂło wczeÂśniej i co bĂŞdzie po. PojĂŞcie wielowymiarowoÂści, zawiera w sobie przenikanie struktur a nie ich powielanie na zasadzie zimowego korzucha, nakÂładanego na sweter. ÂŚwiatÂło przenika otoczenie, oÂświetlajÂąc je, dÂźwiĂŞk dociera do naszych uszu pomimo Âże go 'nie widzimy', fale w eterze przenoszÂą gigabajty danych pomimo Âże ich nie widzimy ani nie sÂłyszymy - te wymiary egzystujÂą wszystkie na raz w jednym  :).

Natomiast Âświat rĂłwnolegÂły jest tym co opisaÂł songo1970

Kolejne zagadnienie narzêdzia do obserwacji... nie rozumiem, dlaczego tak usilnie usi³ujecie wyjœÌ/uciec aby móc z boku obserwowaÌ. Narzêdziem do obserwacji jest...w³aœnie cz³owiek. Wystarczy poobserwowaÌ siebie i zaakceptowaÌ, a ca³y matrix bêdzie siê jawiÌ bardzo znajomo. Punktem najistotniejszym o¿ywionej struktury, bêdzie jego Centrum - nazywane symbolicznie Bogiem. Takie samo centrum ka¿dy nosi w sercu, zaakceptowanie jego 'g³osu' wska¿e œcie¿kê do wyzwolenia ;)


Tu siĂŞ zgodze, choĂŚ moÂże nie wszystkie pudeÂłka, ale wÂłasne w ktĂłrym egzystujemy. Co do terminu pudeÂłek, to wolaÂłabym okreÂślenie dojrzewania lotosu. WypeÂłniona energiÂą struktura powinna otworzyĂŚ siĂŞ jak lotos na sÂłoĂące. Zamiast wiĂŞc uciekaĂŚ, naleÂżaÂłoby dojrzeĂŚ do skoku.

(http://farm4.static.flickr.com/3183/2692477152_e884ee3b91.jpg)

(http://mocreiki.files.wordpress.com/2008/03/00_kundalini_copy2.jpg)

UWAGA Matrix otwiera siĂŞ  :D
(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d3/Nelumno_nucifera_open_flower_-_botanic_garden_adelaide2.jpg/300px-Nelumno_nucifera_open_flower_-_botanic_garden_adelaide2.jpg)

Czy teraz widaĂŚ dlaczego Lotos jest symbolem oÂświecenia?


@quetzalcoatl44
...powtarzasz siê. Wykazuj¹c jedynie negatywizm liczby, gubi siê jej prawdziwe znaczenie. Liczba 6 to równie¿ liczba spo³eczeùstwa grupy. W Tarocie po szóstk¹ mamy 'Zakochanych' - parê, zawarcie zwi¹zku, dokonanie wyboru. Nie znaczy wiec to ¿e z 6 wia¿e siê samo z³o. SzeœÌ - symbol Gwiazdy Dawida jest w Islamie amuletem przeciw z³ym duchom, symbolizuje po³¹czenie ducha z materi¹ (dwa przeciwstawne trójk¹ty ziemi i nieba). Natomiast powielona trzykrotnie szóstka 666 - daje wskazówkê co do ulegania dzia³aniu popêdom 'grupy'. W 5 mamy cz³owieka - indywidualnoœÌ, w 6 ta indywidualnoœÌ gubi siê na rzecz ogó³u. Mo¿e byÌ te¿ wyborem 'tzw mniejszego z³a' i odtr¹cenia niedopasowanych. Stad negatywny wydŸwiêk potrójne szóstki - uleganie popêdom. Natomiast siedem - to liczba zagadki, tajemnicy, poszukiwaù, tego co nieodgadnione. Nie spotka³am siê nigdzie z jak¹œ liczb¹ Boga, albo z faktem aby mo¿na go by³o 'obliczyÌ'. Kolejna 8 - symbol nieskoùczonoœci - albo raczej niekoùcz¹cej siê zasady, to praktycznie przekrój torusa. I w przeciwieùstwie od b³êdnie interpretowanej 13-stki(przemiana) to w³aœnie osiem symbolizuje œmierÌ, to co niespodziewane i nieuchronne zarazem.

Co do zajmowania miejsca Boga - tak, to bolÂączka naszej wiary. Kolejne nawiÂązanie do zakazanego owocu, do ktĂłrego nie wolno siĂŞ nawet myÂślÂą zbliÂżaĂŚ - wiĂŞc nie bĂŞdĂŞ nawet dywagowaĂŚ. Wolno natomiast zjadaĂŚ Jezusa, co by siĂŞ za szybko nie odrodziÂł

Zigrin i East czy macie na mysli wyobrazie ;)

Enigma piszesz Bo wÂłaÂśnie narzĂŞdziem do obserwacji , jak sama zauwaÂżasz JEST czÂłowiek. Dlatego sÂłusznie konkludujesz, Âże wystarczy poobserwowaĂŚ siebie. Ale JAK to zrobiĂŚ bez wychodzenia ( nie jest to jednoznaczne z uciekaniem ) z siebie ? ;)
PisaÂłem o samoÂświadomoÂści, o tym, jak ÂświadomoœÌ ( pole ÂświadomoÂści) obserwuje samo siebie poprzez indywidualnÂą ÂświadomoœÌ, hybrydĂŞ egotyczno-cielesnÂą, czyli czÂłowieka. WÂłaÂśnie takÂą, z narzuconymi ograniczeniami. Najpierw naleÂżaÂłoby ustaliĂŚ  to KIM jest czÂłowiek-obserwator ? Czy to egotyczny, kartezjaĂąski byt w stylu "myÂślĂŞ wiĂŞc jestem" ( apoteoza umysÂłu) , czy raczej ÂświadomoœÌ wyposaÂżona w egotyczny umysÂł jako narzĂŞdzie i zwiÂązana ciaÂłem w materii. Najpierw musimy zaobserwowaĂŚ siebie, a nawet, uwaÂżam - ZADECYDOWAÆ o sobie. WybraĂŚ wÂłasne proporcje wewnĂŞtrznych skÂładnikĂłw ( ego , ciaÂło , ÂświadomoœÌ) i dopiero poprzez taki pryzmat spojrzeĂŚ na Matrixa.
Czysta obserwacja bez "ja" ( spoza "ja") moim zdaniem daje  najbardziej obiektywny oglÂąd rzeczywistoÂści takiej, jakÂą jest. OczywiÂście na TU I TERAZ.
To jest wed³ug mnie w³aœnie wyjœcie z pude³ka poprzez przestrzeù jednorodnego , wszechogarniaj¹cego pola ( pola œwiadomoœci ). Przestawienie siê na kwantow¹ nieliniowoœÌ, gdzie nie ma skutku, ani przyczyny. Z tego poziomu mo¿esz "wskoczyÌ" na dowoln¹ mo¿liw¹ orbitê.

Eckhart Tolle w "Glosie Ciszy" daje pewn¹ wskazówkê w jaki sposób osi¹gn¹Ì ten stan :
"Zwracaj uwagĂŞ na przerwy – na przerwĂŞ miĂŞdzy dwiema myÂślami, krĂłtkÂą, cichÂą przestrzeĂą miedzy sÂłowami w rozmowie, miĂŞdzy dÂźwiĂŞkami granymi na pianinie albo flecie, albo na przerwĂŞ miĂŞdzy wdechem i wydechem.

Kiedy zauwaÂżasz te przerwy, ÂświadomoœÌ „czegoÂś” staje siĂŞ po prostu ÂświadomoÂściÂą. Bezpostaciowy wymiar czystej ÂświadomoÂści wyÂłania siĂŞ z twojego wnĂŞtrza i zastĂŞpuje identyfikacjĂŞ z formÂą."
Wtedy  jesteÂś Obserwatorem .

Droga Enigmo..
Na pdstawie tego co piszesz nasuwa sie stwierdzenie , ze jestes osoba bardzo oczytana , ale mam do Ciebie pytanie na ile to co wyczytalas w literaturze zrealizowalas w obecnym zyciu ? Inaczej mam konkretne pytanie , a mianowicie w jaki sposob opisalabys doswiadczenie  ,,otwierania sie Lotosu "skoku.

Zawsze istnieje TU i TERAZ. A to co byÂło juÂż byÂło, a to co bĂŞdzie gdy nadejdzie i tak bĂŞdzie TERAZ.

SAMOOBSERWACJA. PoniÂżej napiszĂŞ kilkanaÂście zdaĂą, ktĂłre refkeksyjnie i samodzielnie myÂślÂącemu homo sapiens sapiens, w zupeÂłnoÂści powinno  wystarczyĂŚ do zrozumienia jak i po co to robiĂŚ.


Samoobserwacja jest to bezpoÂśredni sposĂłb odkrycia, kim naprawdĂŞ jesteÂśmy. Samoobserwacja jest bardzo sÂłabo rozwiniĂŞtÂą zdolnoÂściÂą u ludzi, a ktĂłrÂą wszyscy posiadamy. Nie ma w niej nic skomplikowanego, aby  jednak jÂą opanowaĂŚ, trzeba trochĂŞ  determinacji[/i].

 Nasz umysÂł jest leniwy. Woli pracowaĂŚ wedÂług starych wzorcĂłw i znajomych schematĂłw, niÂż tworzyĂŚ i prĂłbowaĂŚ czegoÂś nowego. Dlatego jest zdecydowanie zbyt prymitywnym narzĂŞdziem do odkrywania naszego Prawdziwego  JA. JeÂśli chcemy wiedzieĂŚ, kim naprawdĂŞ jesteÂśmy, musimy posÂługiwaĂŚ siĂŞ subtelniejszymi narzĂŞdziami. Musimy wykroczyĂŚ poza intelekt, oraz poza emocjonalnÂą i fizycznÂą percepcjĂŞ. By rozwin¹Ì w sobie tĂŞ zdolnoœÌ, trzeba zacz¹Ì od obserwowania tych trzech g³ównych funkcji. Æwiczymy swĂłj umysÂł, by skupiaÂł i kierowaÂł uwagĂŞ na swoje myÂśli, emocje i odczucia fizyczne. OsiÂągamy to z czasem, kiedy opanujemy zdolnoœÌ oglÂądania siebie bez utoÂżsamiania siĂŞ z ktĂłrymÂś z tych oÂśrodkĂłw lub bez interwencji ktĂłregoÂś z naszych ministrĂłw (EGO). Innymi sÂłowy, obserwujemy kaÂżdy oÂśrodek obiektywnie, tak jak obserwowalibyÂśmy myÂśli, emocje, fizyczne odczucia i gesty kogoÂś innego.

Nie wydajemy Âżadnych opinii, Âżadnych osÂądĂłw ani ocen; nie stawiamy niczemu oporu i nie usiÂłujemy zrozumieĂŚ lub wyjaÂśniĂŚ to, co obserwujemy – po prostu Âśledzimy tylko strumieĂą Âżycia w sobie. To uwalnia nas od kompulsywnych emocji, przywiÂązania do fizycznych naÂłogĂłw i podÂświadomego systemu przekonaĂą, ktĂłre ciÂągle i bez koĂąca nami rzÂądzÂą.

Gdy zaczynamy automatycznie obserwowaÌ samych siebie, zauwa¿amy, ¿e na d³u¿sz¹ metê trudno nam zachowaÌ obiektywnoœÌ. Przychodz¹ ró¿ne myœli, poruszone zostaj¹ emocje, daj¹ o sobie znaÌ fizyczne pragnienia i powoduj¹, ¿e zapominamy o Ìwiczeniu. Ka¿dy z oœrodków przynosi coraz to nowe skojarzenia i zaczynamy siê identyfikowaÌ ze swymi wspomnieniami, trac¹c samoœwiadomoœÌ.

Tego nale¿y oczekiwaÌ i jest to dobry znak. Œwiadczy o tym, ¿e uczciwie ³¹czymy siê z naszym dawnym warunkowaniem, które znowu próbuje nas uœpiÌ. Zawsze odnoszê siê podejrzliwie do osób, które twierdz¹, ¿e obserwowanie siebie jest dla nich ³atwe. Tacy ludzie s¹ czêsto tak oderwani od samych siebie i tak mocno uto¿samiaj¹ siê ze swymi oœrodkami, ¿e tylko sobie wyobra¿aj¹, i¿ siebie obserwuj¹.

 Nie bĂŞdziemy siĂŞ z nimi sprzeczaĂŚ; po prostu musimy byĂŚ Âświadomi wszystkich puÂłapek, jakie zastawia na nas to ĂŚwiczenie. W miarĂŞ regularnej praktyki samoobserwacja staje siĂŞ coraz Âłatwiejsza. Pierwsze kroki wspinaczki zawsze sÂą najtrudniejsze. CaÂły ten proces przebiega Âłatwiej dziĂŞki Âświadomemu oddychaniu. Swiadome oddychanie, ktĂłre jest zgodne z naturÂą, poszerza ÂświadomoœÌ, umoÂżliwiajÂąc uwaÂżniejsze obserwowanie kaÂżdego z naszych oÂśrodkĂłw. Zanim zrozumiemy, czym jest prawdziwa samoobserwacja, zbadajmy, czym nie jest. To pomoÂże nam w uzyskaniu jasnoÂści na ten temat.

Obserwowanie siebie nie jest egocentryczn¹ gimnastyk¹ umys³ow¹ ani myœleniem ca³y czas o sobie i pogr¹¿aniem siê w sobie. Przeprowadza siê je bez analizowania, bez intelektu, si³y woli i bez wysi³ku. Samoobserwacja jest bezstresowa, ³agodna i pozostaje w ca³kowitej równowadze z natur¹ i ca³ym naszym ¿yciem. Wysi³ek i walka œwiadcz¹ o konflikcie wewnêtrznym, podczas gdy obserwowanie siebie jest stanem spokoju umys³u, ca³kowicie wolnym od konfliktu.

A wiêc, jak to robimy? Samo u¿ycie s³ów mo¿e byÌ tutaj myl¹ce. Obserwowanie siebie nie jest czymœ, co robimy. Jest po prostu zaniechaniem robienia. Wyjaœnijmy to. Omawialiœmy wszystko, co nie pozwala nam doœwiadczyÌ chwili obecnej: porównywanie, os¹dzanie, stawianie oporu, uto¿samianie siê i analizowanie. A wiêc jak doœwiadczyÌ chwili obecnej? Trzeba przestaÌ robiÌ te rzeczy.

BEZSTRONNA SAMOOBSERWACJA

ObserwujÂąc siebie, nie robimy absolutnie nic, tylko jesteÂśmy Âświadkami wszystkiego, co siĂŞ zdarza w kaÂżdym z trzech oÂśrodkĂłw, a takÂże na zewnÂątrz. Nic nie robimy, tylko obserwujemy. Bezstronnie, bez przywiÂązania, tak jakby wszystko zdarzaÂło siĂŞ komu innnemu. Nie bierzemy niczego osobiÂście ani teÂż nie wydajemy Âżadnej opinii. Po prostu obserwujemy.

Krishnamurti, w ksi¹¿ce The First and Last Freedom, tak opisuje samoobserwacjê:

ŒwiadomoœÌ jest obserwacj¹ bez potêpiania. ŒwiadomoœÌ przynosi g³êbokie zrozumienie, poniewa¿ nie ma ¿adnego potêpiania, ani uto¿samia siê z niczym, tylko cicha obserwacja. Gdy chcê coœ zrozumieÌ, muszê to obserwowaÌ. Nie wolno mi tego krytykowaÌ. Nie wolno mi tego potêpiaÌ. Nie wolno mi po¿¹daÌ tego jako przyjemnoœci, ani unikaÌ jako nieprzyjemnoœci. Musi byÌ tylko spokojna obserwacja FAKTU.
Nie ma w tym ¿adnego celu, lecz tylko œwiadomoœÌ wszystkiego, co siê dzieje.

I to ostanie zdanie jest najwa¿niejsze.Nie ma celu - jest tylko œwiadomoœÌ wszystkiego co siê dzieje.

Lubiê Krishnamutriego za to, ¿e nawet gdy pisze "ŒwiadomoœÌ jest obserwacj¹ bez potêpiania" , to jednoczeœnie potêpia pisz¹c "Zawsze odnoszê siê podejrzliwie do osób, które twierdz¹, ¿e obserwowanie siebie jest dla nich ³atwe. Tacy ludzie s¹ czêsto tak oderwani od samych siebie i tak mocno uto¿samiaj¹ siê ze swymi oœrodkami, ¿e tylko sobie wyobra¿aj¹, i¿ siebie obserwuj¹.", ale to staje siê zrozumia³e i wybaczalne, gdy¿ " Przychodz¹ ró¿ne myœli, poruszone zostaj¹ emocje, daj¹ o sobie znaÌ fizyczne pragnienia i powoduj¹, ¿e zapominamy o Ìwiczeniu. Ka¿dy z oœrodków przynosi coraz to nowe skojarzenia i zaczynamy siê identyfikowaÌ ze swymi wspomnieniami, trac¹c samoœwiadomoœÌ. "
Uleganie dzia³aniu zmys³ów oraz ego to jest czêœÌ tego procesu obserwacji.
Bardzo wa¿na czêœÌ.
Warto siê nad tym zastanowiÌ g³êbiej. Jest to wg mnie szansa na dokonanie transformacji ego . Nawet , gdy ono przejmuje inicjatywê, to nie na d³ugo i ju¿ nie jest takie samo , jak sprzed uœwiadomienia sobie œwiadomoœci :)

No to nie jest najlepsze okreÂślenie, moÂże bardziej pasowaÂłoby do 'przeskoku' - chodziÂło mi o ró¿nice w ÂświadomoÂści. Ale trudno jest siĂŞ wypowiadaĂŚ na tematy abstrakcyjne, rzeczowym jĂŞzykiem dlatego chwytam siĂŞ czĂŞsto porĂłwnania, symboliki i opowieÂści. Ale przecieÂż nie ja jedna, symbolika Lotosu jest przecieÂż powszechnie znana. Stosowanie prostego (lecz nie prostackiego) jĂŞzyka ma na celu ukazanie sedna zagadnienia. Czy to Âźle Laguno ze potrafiĂŞ wytÂłumaczyĂŚ w paru zdaniach, to co z zaÂłoÂżenia powinno byĂŚ niebotycznie trudne?  Pytam bo nie bardzo rozumiem, co chcesz mi zarzuciĂŚ? Wiem ze nie przepadasz za mojÂą osobÂą, ze wzgledu na ró¿ne podejÂście do Samuela-Enki, ale czy to jest powĂłd aby podchodziĂŚ tak nieufnie do otwartej dÂłoni? Bynajmniej nie jest to czysta wiedza ksi¹¿kowa, co zasugerowaÂłaÂś w swoim pytaniu, wrĂŞcz przeciwnie nie znalazÂłam jeszcze rzeczowej ksi¹¿ki, ktĂłra kompleksowo potraktowaÂłaby ten temat. To ze podpieram siĂŞ Winterem... on zgrabnie korzysta z doÂświadczeĂą innych, co tez jest powodem posÂądzeĂą o plagiat, ale czy znaczy to ze mamy odrzuciĂŚ jego obserwacje?
Co zrealizowa³am? Nie widzia³am swojego Lotosu jeœli o to pytasz, ale ze wszystkich rzeczy jakie mnie otaczaj¹ ta struktura jest dla mnie jedynie 'rzeczywista' - wszystko reszta jest mira¿em. Moje obserwacje dotycz¹ zwyk³ego ¿ycia i najbli¿szego mi otoczenia. Mo¿e i przeczyta³am kilka interesuj¹cych ksi¹¿ek, ale sama informacja jeœli nie jest podparta zrozumieniem (tzn jeœli sie jej nie 'czuje') po pewnym czasie znika z umys³u. WiedzieÌ nie znaczy nauczyÌ siê na pamieÌ, tylko zrozumieÌ. Jeœli wiec wiedza jak¹ cz³owiek posiada budzi wewnêtrzny sprzeciw, lub nie jest zgodna z praktycznym doœwiadczeniem, wskazuje na brak lub fa³szywy trop. Moja osobista wiedza, przynios³a mi jedynie spokój. Nie ma we mnie buntu, poszukiwania, sprzeciwu na rzeczywistoœÌ. Egzystujê byÌ mo¿e banalnie, ale w przekonaniu ¿e wszystko jest na swoim miejscu. Ka¿dy dzieù przynosi mi nowe pogodzenie ze sob¹ i ¿yciem, tym co mnie spotyka i nie chodzi tylko o samo szczêœcie. Egzystuje we mnie pewnoœÌ ¿e zmierzam w odpowiednim kierunku, choÌby nawet po pope³nieniu b³êdu, zasada przyczyny i skutku i tak niechybnie nawraca na w³aœciw¹ œcie¿kê. ChoÌby i nawet mia³o to byÌ poniesienie niemi³ych konsekwencji. Pod wp³ywem zrozumienia, nawet najbardziej pokrêcona œcie¿ka nabiera nieznanego wczeœniej sensu. Dlatego tez nie czujê potrzeby walki, rewolucji, obalania w³adz ani uciekania z matriksa. Nie interesuje mnie czy Lotos jest ¿ó³ty, zielony, czy czerwony wystarcza mi sama œwiadomoœÌ ¿e jest i jak¹ ma funkcje. Wiem ze tego wszystkiego nie da siê przekazaÌ s³owami...niestety. Ludzie czasem zaprzeczaj¹ dla samej zasady, gdy nie s¹ gotowi na owo 'pogodzenie' siê ze sob¹. Jednego razu rozprawiaj¹c o strukturze œwiata i Centralnej Istocie us³ysza³am tylko jedno s³owo 'Nie'. I ok, czyjeœ 'nie' - równie¿ mogê zaakceptowaÌ. Ale trudno mi zrozumieÌ Laguno, twoje podejœcie "ile to co wyczyta³aœ w literaturze zrealizowa³aœ w obecnym zyciu" bo to smutne pytanie, jakbyœ chcia³¹ mi zasugerowaÌ - ¿e prawie o jakiœ bajkeczkach, o których nie mam pojêcia. Jeœli chcesz wiedzieÌ to przeczyta³am o wiele mniej, ni¿ dane by³ mi prze¿yÌ. Odszuka³am skazê która przenosz¹c sie pokoleniowo, sk³ania do destrukcji. Zmiana tego wzorca mia³a jednak wysok¹ cenê i do dziœ nie jestem pewna wyniku. Poœwieci³am kilka lat na odosobnienie, choÌ w t³umie ludzi. Chocia¿ kosztowa³o mnie to zerwanie realcji i zwi¹zków, rozumiem ze separacja jest konieczna dla ciszy i skupienia. Wiem równie¿ czym jet przeœladowanie, osaczenie i s³aboœÌ. Jak widaÌ nie s¹ to ¿adne bohaterskie epitety, którymi mo¿naby siê chwaliÌ, wrêcz przeciwnie. Skrywam je g³êboko, jak pami¹tkowe blizny podjêtego wysi³ku. Wyrzeczenie siê wygody, splendoru, przeznaczenia i na koniec samego siebie...a wszystko po to by osi¹gn¹Ì spokój i niezachwian¹ równowagê. Ta realizacja, to niew¹tpliwie droga poœwiêcenia i nie wyobra¿am sobie innej. A g³ówn¹ nagrod¹ w tym biegu ¿ebraków po Z³otego Grala - jest zrozumienie w³aœnie. Có¿ chcesz mi wiêc odebraÌ, swoim pow¹tpiewaniem?

Ale ok Laguno, byĂŚ moÂże ty zrealizowaÂłaÂś wiĂŞcej, lub wiĂŞcej jesteÂś w stanie zaobserwowaĂŚ - nie przeczĂŞ. Wiem nawet ze krĂŞcÂą sie tu osoby ktĂłre wiedzÂą/widzÂą wiĂŞcej choĂŚ gadajÂą duÂżo mniej. Jak widaĂŚ kaÂżdy ma swojÂą rolĂŞ. JeÂśli wiec nie podobajÂą ci siĂŞ moje teorie, to napisz prosto z mostu 'mylisz sie' lub 'jesteÂś w b³êdzie' i przedstaw swoja wersjĂŞ - tak bĂŞdzie uczciwiej, nieprawdaÂż? No chyba Âże swoje wersji nie masz, tylko oponujesz dla zasady, tak jak opisany wyÂżej przypadek  ;) Szczere wypowiedziane 'nie' jest bardziej uczciwe niÂż pozostawione pole do domys³ów.

Ale ¿eby juz nie tragizowaÌ, to zadam pytanie które naprowadzi³o mnie do ciekawych wniosków. OdpowiedŸ na nie, nie kry³a siê w ¿adnym traktacie naukowo-filozoficznym, lecz wyp³ywa z g³êbin jestestwa w sposób tak prosty, jak troska mamy budzi poczucie zaufania. Wiec:

Na tle zimnego i ciemnego kosmosu, wype³nionego niezliczona iloœci¹ gorej¹cych, pal¹cych S³oùc - jak jawi siê Wam nasza Ziemia? Czym jest dla nas planeta na której ¿yjemy, gdzie ró¿nica temperatur jest tak niewielka w ci¹gu roku, a warunki tak niezwyk³e w porównaniu z reszt¹ uk³adu s³onecznego. Gdyby Ziemie mo¿na by³o okreœliÌ jednym s³owem, by³oby/by³by to: ....

Jeœli ktos ma chwilê zadumy, niech pozwoli swojemu jestestwu z³¹czyÌ siê z uczuciami które kojarz¹ siê z tym obrazem.

A...
a ja nie o tym.
Bo pytanie w temacie wÂątku brzmi - "czy moÂżna?"
Moim skromnym zdaniem wydaje siĂŞ Âże moÂżna, niejako z definicji.
StwarzajÂąc jakikolwiek matrix stwarza siĂŞ takÂże stan "poza matrixem".
Pytanie moÂże powinno byĂŚ - "w jaki sposĂłb otworzyĂŚ matrix?"

Co do Harrasima, ÂświĂŞtej geometrii, etc....
Mam wraÂżenie (podkreÂślam _wraÂżenie_) Âże prĂłby tÂłumaczenia Âświata za pomocÂą Âśw. geometrii to trochĂŞ taka postawa "mieĂŚ ciastko i zjeœÌ ciastko".  Fizycy i matematycy zbudowawszy swĂłj ÂświatopoglÂąd wÂłaÂśnie na fizyce i matematyce, nie chcÂąc rezygnowaĂŚ z tego co dla nich znane i hmm "pewne", wypuszczajÂą mackĂŞ w nieznane rejony prĂłbujÂąc znanymi metodami objaÂśniaĂŚ nieznane.

Moim zdaniem, nie tĂŞdy droga.
Dla samego siebie uÂżywam analogii z grÂą komputerowÂą lub np. SecondLifem (polecam, moÂżna siĂŞ wiele dowiedzieĂŚ o samym sobie). "ÂŻyjÂąc" w grze komputerowej, chodzimy po tamtym Âświecie, podlegamy jego ograniczeniom i reguÂłom i nie mamy zielonego pojĂŞcia o tym, Âże to wszystko odbywa siĂŞ w procesorach, dyskach, itp.
Z punktu widzenia gry - dyski i procesory s¹ absolutnie POZA. Wsi¹kaj¹c w œwiat np. SecondLifu gdzie mo¿na tworzyÌ ró¿ne rzeczy i gdzie pojawiaj¹ siê emocje po jakimœ czasie zapomina siê o tym, ¿e tamten œwiat to tylko gra bitów.
I bêd¹c _tam_ nie ma ¿adnej mo¿liwoœci dowiedzieÌ siê o tym jaka jest budowa procesora czy jaka jest pojemnoœÌ dysku. Nie ma mo¿liwoœci nawet dowiedzieÌ siê o samym procesorze, o tym, ¿e on w ogóle istnieje, itp.
Dla Âświata gry _nie istnieje_ procesor i program.

ÂŚw geometria owszem, moÂże pozwoliĂŚ nam poznaĂŚ lepiej budowĂŞ bierzÂącego Âświata, ale NIE JEST W STANIE dowiedzieĂŚ siĂŞ jak to wyglÂąda 'z zewnÂątrz', z poza matrixa.  Czyli nie jest narzĂŞdziem do jego otwarcia.  Moim zdaniem to po prostu kolejna "technologia". ByĂŚ moÂże pozwalajÂąca dowolnie manipulowaĂŚ bierzÂącym Âświatem, ot taki - zestaw kodĂłw pozwalajÂących na pewne 'boskie' efekty. Ale ciÂągle i zawsze _w ramach_ matrixa.

pozdrawiam

chyba wypada siĂŞ zgodziĂŚ z w/w opiniÂą,-
bo choĂŚ nie podwaÂżam rĂłwnieÂż prac Harrasima lub innych tego typu- to jest to kolejna metoda opisania wÂłaÂśnie naszej rzeczywistoÂści dalej z punktu od wewnÂątrz,
rzuca nowe ÂświatÂło na niÂą, ale nie wskazuje furtki wyjÂścia.

Pozdr.

WyjÂście  .. dlaczego przebywajÂąc tu i teraz , w takim, a nie innym ciele, z takim, a nie innym umysÂłem poszukujemy WYJÂŚCIA z tego ?
PrzecieÂż skoro, jak sugerujesz jeremiasz  ÂŚG jest tylko jak¹œ tam, lepszÂą lub gorszÂą, prĂłbÂą opisu Matrixa , to chyba kaÂżda prĂłba podjĂŞta przy pomocy naszych , umysÂłowych aparatĂłw poznawczych , bĂŞdzie z gĂłry skazana na podobnÂą opiniĂŞ jeremiasza.
Ostatecznie furtka otwiera siĂŞ wraz ze ÂśmierciÂą. A moÂże to tylko przejÂście do innego "pudeÂłka"? Nie o takie poznanie nam jednak chodzi. Chcemy jeszcze poÂżyĂŚ prawda ? :)
Ja staram siĂŞ na to wszystko spojrzeĂŚ z innej strony. Matrix jest rĂłwnieÂż niezbĂŞdnym elementem tego, co znajduje siĂŞ poza nim. Ba - istnieje po to, aby rĂłwnieÂż to, co poza nim mogÂło istnieĂŚ. Naukowcy starajÂą siĂŞ znaleŸÌ na to dowody przy pomocy dostĂŞpnych im "matrixowych" ÂśrodkĂłw i przynajmniej COÂŚ robiÂą w tym kierunku. JeÂśli fizyk, wspomniany Amit Goswami,  z lekkoÂściÂą wspomina o ÂświadomoÂści, tak, jakby to byÂła wielkoœÌ fizyczna twierdzÂąc, Âże wÂłaÂściwie to istnieje tylko ona ( oddzielenie od niej jest iluzjÂą ) to dla mnie brzmi co najmniej jak mistyczna mowa kapÂłaĂąska.  Co wiĂŞcej. DostrajajÂąc siĂŞ do tego jedorodnego pola ÂświadomoÂści stajemy siĂŞ wszechmogÂącymi Architektami. Mamy moc tworzyĂŚ i zmieniaĂŚ matrixa.Poza nim znajduje siĂŞ potencjaÂł nieskoĂączonych moÂżliwoÂści. Po co wiĂŞc szukaĂŚ furtki, czy dziury, kiedy moÂżesz sobie otworzyĂŚ bramĂŞ?  I to od zewnÂątrz ;)
W tym miejscu pojawia siê pytanie. Kiedy iluzja stanie siê plastyczn¹ mas¹ , kiedy nauczymy siê tworzyÌ matrix i dowolnie go rekonfigurowaÌ, to , czy bêdziemy jeszcze chcieli wyjœÌ poza niego ?

no przeciez okolice 2012 - do 2015 maja byc ta brama do przekroczenia matrixa - bedzie mona osiagnac nirvane, znalezc sie w innym wymiarze w raju, czy tez tutaj prawia osiagnac raj:) w zaleznosci od stopnia swiadomosci- manipulowac matrixem mozna tylko samemu rozwijajac i zmieniajac swoja swiadomosc - wyjsc poza niego - to wlasciwie tylko nirvana:) z odpowiednia swiadomoscia samsara jest nirvana co nie jest takie latwe..ale tak jest:) (wszystko jest wszystkim kazdy jest kazdym:)- nie istnieje nic co nie jest mysla...no ale trzeba dotrwac do tego czasu mniej wiecej za rok eksperyment LHC z pelna moca, wojna z iranem (tz caly bliski wschod wojna - ewentualnie dolacza sie chiny i rosja..)  i jeszcze przebiegunowienie Ziemi  ::)

"WyjÂście  .. dlaczego przebywajÂąc tu i teraz , w takim, a nie innym ciele, z takim, a nie innym umysÂłem poszukujemy WYJÂŚCIA z tego ?"
east.

Tak , dobrze to ujoles , wyjscia poszukujemy UMYSLEM! I to jest wielki blad, bo wyjscie znajduje sie na drodze poszukiwan UCZUCIAMI.
Umysl tworzy tylko polapki z ktorych wyjscie znajda uczucia.

Tak wiec na niewiele sie zdadza wszelkie geometryczne i inne logiczne wylyczanki.

Kiara :) :)

no dokladnie bo o czym mowi np sw geometria ze jest ktory jest jest wszedzie:), ze kluczem wlasnie jest milosc i ze jestesmy tu gdzie jest nam mimo wszystko najlepiej:) - dlatego te wszystkie swiry zamiast strzelic sobie w leb, wola gnebic innych - mam nadzieje ze juz niedlugo... >:D

Czy ostatecznie furtka otwiera siĂŞ wraz ze ÂśmierciÂą to nie wiem.  ByĂŚ moÂże. A byĂŚ moÂże to kolejne pudeÂłko czy matrix.

WracajÂąc do analogii z grÂą komputerowÂą.
ÂŻeby gra miaÂła sens musi istnieĂŚ moÂżliwoœÌ wpÂływania na niÂą i musi istnieĂŚ moÂżliwoœÌ informacji zwrotnej.  Bo inaczej to tylko zmieniajÂące siĂŞ bity w komputerze bez Âżadnej wartoÂści dla nas.

Dla kogoÂś grajÂącego na komputerze czymÂś co pozwala na sterowanie jest interfejs uÂżytkownika - z jednej strony wyÂświetlany obraz + oczy odbierajÂące ten obraz i w drugÂą stronĂŞ to dÂłonie + klawiatura.
To trochê takie po³¹czenie miêdzy-systemowe pozwalaj¹ce na przep³yw informacji w obie strony.
Ale to znowu kwestia technologii. Akurat takÂą posiadamy - dÂłonie naciskajÂą guziki i wpÂływajÂą na grĂŞ.
MoÂże kiedyÂś bĂŞdziemy inaczej sterowaĂŚ postaciÂą na ekranie. np. myÂślÂą. PoÂżyjemy - zobaczymy.

Ale przecieÂż nie o to po³¹czenie chodzi. PrzecieÂż nie gra siĂŞ po to, aby zobaczyĂŚ jak to jest kiedy steruje siĂŞ postaciÂą za pomocÂą klawiatury. To byĂŚ moÂże tylko jakieÂś dodatkowe doznanie.  Co wiĂŞcej, z punktu widzenia komputera, ekran czy klawiatura nie jest mu do niczego potrzebna. To MY potrzebujemy ekranu i klawiatury. To my potrzebujemy interfejsu. Bez niego gra toczy siĂŞ i tak i tak w pamiĂŞci maszyny. Zgodnie z programem.

Ale czy o sterowanie chodzi? Czy to jest ca³a wartoœÌ gry?

OczywiÂście, Âże nie.

G³ównym celem grania w jakÂąkolwiek grĂŞ jest "przeÂżycie" czegoÂś. Czyli musi nastÂąpiĂŚ moment utoÂżsamienia siĂŞ z postaciÂą na ekranie. Gdyby los "chÂłopka" na ekranie byÂł nam obojĂŞtny to nie zaleÂżaÂłoby nam aby przeszedÂł jakiÂś tam labirynt czy wygraÂł pojedynek na miecze. Ale nam zaleÂży Âżeby przeszedÂł -  kiedy "uda mu siĂŞ" koĂącem buta zaczepiĂŚ o pó³kĂŞ i "nie spadnie" w przepaœÌ, to pojawiajÂą siĂŞ emocje. Kiedy dojedziemy do mety na pierwszym miejscu - znowu pojawiajÂą siĂŞ emocje.
Obecnie gry sÂą tak bliskie rzeczywistoÂści, Âże owo utoÂżsamianie z postaciÂą przychodzi jeszcze Âłatwiej niÂż wtedy kiedy postacie byÂły rysowane z paru pixeli.

W grze obserwujemy zmagania komputerowych postaci, o ktĂłrych wiemy, ze sÂą nierealne, ale emocje, ktĂłre siĂŞ przy tym pojawiajÂą sÂą REALNE. Podobnie jak np. w czasie oglÂądania filmu. I co z tego, Âże to tylko film - przeÂżywane emocje sÂą prawdziwe. Nie moÂżna siĂŞ np. baĂŚ na niby. Nie moÂżna siĂŞ rozpÂłakaĂŚ na niby. Albo pÂłaczesz - albo nie. Owszem, moÂżesz udawaĂŚ dla innych, sterowaĂŚ ciaÂłem aby wyglÂądaÂło jakbyÂś pÂłakaÂł. Ale pÂłakaĂŚ naprawdĂŞ moÂżna jedynie naprawdĂŞ. Realnie. Przed samym sobÂą nie da siĂŞ udawaĂŚ pÂłaczu.

I o to byĂŚ moÂże chodzi w matrixie. O emocje. O przeÂżywanie emocji. O czucie tych emocji. MoÂże jak pisze Kiara o u-czucie tych emocji.

ByĂŚ moÂże matrix w ktĂłrym Âżyjemy zostaÂł stworzony wÂłaÂśnie po to aby doÂświadczyĂŚ gaÂłej gamy emocji, caÂłego spektrum uczuĂŚ.
A mĂłzg to tylko interfejs do tego aby moÂżna sterowaĂŚ "chÂłopkiem na ekranie". CiaÂło to ten "chÂłopek", ktĂłrym sterujemy. I utoÂżsamiamy siĂŞ z nim. Na czas gry.

ZauwaÂżcie, kiedy przestajemy graĂŚ?
SÂą dwa powody - kiedy graĂŚ juÂż nie moÂżemy (bo nam padÂł procesor albo wzywajÂą nas inne obowiÂązki), i drugi - kiedy gra nam siĂŞ znudzi.
W pierwszym przypadku zwykle wracamy do gry kiedy tylko znowu mamy mo¿liwoœÌ. Oznacza³oby to, ¿e œmierÌ mo¿e byÌ tylko chwilow¹ przerw¹ w grze. ¯e owszem, nie mamy mo¿liwoœci (bo nam akurat cia³o "wysiad³o"), ale myœlami jesteœmy wci¹¿ "przy grze" i wrócimy do niej zaraz jak tylko bêdzie taka mo¿liwoœÌ.

W drugim przypadku, "zaspokojenie" (szukam lepszego okreÂślenia ale jakoÂś nie umiem znaleŸÌ) powoduje, Âże juÂż siĂŞ nam nie chce w danÂą grĂŞ graĂŚ. ÂŻe juÂż jÂą przeszliÂśmy. ÂŻe zaliczyliÂśmy wszystkie levele. Itp. Nic _wiĂŞcej_ z niej juÂż nie wyniesiemy.
ÂŻe osiÂągneliÂśmy etap, ktĂłry programista oznaczyÂł jako "koniec. gra wygrana".

To wydaje mi siĂŞ moment prawdziwego otwarcia matrixa. ÂŻe owszem, moÂże jeszcze trzeba poczekaĂŚ aÂż siĂŞ wypali w nas Âżycie (a czasami nie potrzeba czekaĂŚ). Ale po wylogowaniu siĂŞ, nie mamy powodĂłw aby znowu uruchamiaĂŚ gry.

ByĂŚ moÂże poszukamy wtedy nastĂŞpnej. Kto wie?
Jeszcze jeszcze inna kwestia. Kto te wszystkie gierki programuje?...

Jeszcze a propos Âśw. geometrii.
Za³ó¿my, ¿e ta technologia pozwoli dowolnie manipulowaÌ rzeczywistoœci¹. (Ot taki, œwiadomy Neo, który doœÌ dowolnie nagina³ matrixa do swoich potrzeb). Czyli to bêdzie tak, jakbyœmy posiadali w jakiejœ grze kody dostêpu do wszystkich poziomów, do wszystkich drzwi, itp. Taka gra bardzo szybko przestaje byÌ "fajna", staje siê po prostu nie warta grania w ni¹. Wszysto od razu jest dostêpne, bez ograniczeù, itp. Nie wynosi siê z niej ¿adnych emocji... Nuuuuudaaaa

pozdrawiam

edit1:
jeszcze a propos Âśmierci.
Powszechnie znanym jest fakt, Âże w astralu nastĂŞpuje natychmiastowa zewnĂŞtrzna kreacja naszego wewnĂŞtrznego stanu.
Osoba w astralu w dalszym ciÂągu tkwi w matrixie uwiĂŞziona swoimi emocjami i uczuciami. ObowiÂązujÂą w nim inne reguÂły niÂż na Ziemi, ale nie oznacza to "uwolnienia".  ÂŚmierĂŚ niekoniecznie oznacza opuszczenie matrixa.

Cikawe porĂłwnanie, co do Âświata virtualnego. Nasuwa mi sie taka refleksja:
Postacie ktĂłre 'zaistniaÂły' w grze - nie mogÂą istnieĂŚ poza 'dyskiem' procesorem itp. Ale nie ulega wÂątpliwoÂści ze ostatecznie sÂą 'sterowane' (to teÂż nie najlepsze sÂłowo ale nie mam innego) z zewnÂątrz 'gry'. Pytanie wiec kto/co krĂŞci z zewnÂątrz, przelewajÂąc 'czÂąstkĂŞ siebie' do wytworzonego Âświata? 
Nie ulega teÂż wÂątpliwoÂści, Âże zapuszczamy sie w 'inny wymiar' aby doÂświadczyĂŚ emocji. Budda wskazywaÂł, ze powodem pozostawania w Samsarze jest ¿¹dza. Tak wiĂŞc nadal bĂŞdĂŞ twierdziĂŚ Âże 'nikt nas nie zamyka' gdyÂż zstĂŞpujemy w ciaÂło powodowani wÂłasnym namiĂŞtnoÂściami  :P

ByĂŚ moÂże ÂŚG sama jako czysta informacja, nie pomoÂże nam zrozumieĂŚ sensu istnienia (gdyÂż musimy go bezpoÂśrednio doÂświadczyĂŚ) ale pomaga w opisaniu 'rzeczywistoÂści'.
A i przypomniaÂło mi siĂŞ skÂąd wziĂŞÂła siĂŞ moja pewnoœÌ co do istnienia struktury 'lotosu'. Otó¿ nie kontaktujÂąc sie z nikim co do tego zagadnienia, zdarzyÂło mi sie narysowaĂŚ rozbudowany schemat na podstawie liczby Fi. PóŸniej spotkaÂłam osobĂŞ, ktĂłra twierdziÂła, ze podobnÂą konstrukcjĂŞ zobaczyÂła w 'transie'. ZerkajÂąc na mĂłj 'schemat' wskazaÂła w ktĂłrym miejscu jest 'niepeÂłny'. PotrafiÂła rĂłwnieÂż okreÂśliĂŚ wielkoœÌ (miaÂł wypeÂłniaĂŚ caÂła przestrzeĂą - ogromne, ogromne... ;)  ) i byĂŚ wypeÂłniony kolorami piĂŞkne, pulsujÂące...- takie byÂły jej sÂłowa.

A wyglÂądaÂło w sporym uproszczeniu, mniej wiĂŞcej tak:
(http://www.jesuswasnothisname.com/images/crop_woodborough.jpg)
Wiec uznaÂłam, ze jeÂśli kilka osĂłb, jednoczeÂśnie, niezaleÂżnie i mniej wiĂŞcej w tym samym czasie - dochodzi do podobnych wnioskĂłw - to coÂś w tym musi byĂŚ. Czy tak wyglÂąda nasz procesor, lub Hd? 

Calkiem moÂżliwe  Enigmo. Procesorem moÂże byĂŚ ÂŚG. To silnik tej "gry"  co wydaje siĂŞ potwierdzaĂŚ na wielu "levelach"  ;) 

Jeremiaszu , wspomiales o interfejsie, ktory nas w pewnym sensie ogranicza. Bo na przyklad w astralu mamy inny interfejs. Tutaj, w Twojej analogii do gier komputerowych,  potrzebujemy klawiatury i ekranu. Gdyby nie one to nie wiedzielibysmy ,ze w ogole jakas gra sie toczy. ba, gdyby nie nasze zmysly plus mozg ( co mozna lacznie potraktowac jednym slowem - interfejs ) to w ogole nic nie wiedzielibysmy o otaczajacej nas rzeczywistosci. Mozliwe, ze ta w ogole nie wplywalaby na nas, bo niby jak ?
Dotykamy tutaj waznej kwestii, a mianowicie tej, ze Matrix dzieje sie w nas. Wyjscie poza niego ( mozliwe, ze do innego Matrixa ) odbywa sie poprzez zmiane interfejsu.
No dobrze, ale w takim razie kim jest owo JA, ktore zmienia interfejsy ?
czy mozna poznac tego, ktory doswiadcza ( pominawszy wszelkie jego interfejsy ), czyli samego siebie ?

ps. cos mi polskie znaki przestaly poprawnie dzialac, sorki.

Ale o jakim matrixie mĂłwicie? Dysputa jest bezcelowa. Matrix nie istnieje, wie to Kot, wie Enigma i wie Darek, jak rĂłwnieÂż szereg innych forumowiczĂłw - no chyba, Âże siĂŞ mylÂą...

Pamietasz enigma datĂŞ, kiedy to zrobiÂłaÂś?..

Kiedys teÂż coÂś takiego narysowaÂłem - z tym Âże w Âśrodku leciaÂł czÂłowiek.
;) U Ciebie na ilustracji jest aÂż trĂłjka :))

A tak odnoÂśnie tematu topa to proponuje stronĂŞ 4 i 5 w Platon"mit jaskini"
http://www.kwarcinski.ovh.org/do_pobrania/artykuly/mit_jaskini.pdf

skoro materia jest swiatlem, to nasza pogon za rzeczami materialnymi jest pogonia za wiatrem:) zawsze tak bylo bo przeciez umieramy i nic nam to nie da:) ale w tym kontekscie to jest do kwadratu:)

Matrix jako 'pojĂŞcie' jest juÂż wystarczajÂąco abstarkcyjny. Wole raczej okreÂślenie Tao - jeszcze bardziej nieuchwytne :)

PHIRIOORI, tamto zdjêcie nie jest moj¹ w³asnoœci¹, ani wytworem. Wybra³am je z neta, bo najbardziej odpowiada 'wczesnej fazie' - jeœli idzie o zaawansowanie szkicu. CzêœÌ 'niepe³na' jak¹ wskaza³a mi znajoma, dotyczy³a w³aœnie œrodka. Co do czasu, niestety nie pamiêtam dok³adnie ale bêdzie to ok z 5 lat temu +/- 2. Jak zapozna³am siê z spral¹ Fibonaciego, dotar³o do mnie jak naszkicowaÌ sobie owo centrum. Wykona³am wed³ug obliczeù jedna nitkê i powieli³am z obrotem po okrêgu. Efekt wygl¹da³ mniej wiêcej tak(choÌ i tu œrodek nie jest doskona³y):

(http://img355.imageshack.us/img355/1861/rysunek2hc3.th.jpg) (http://img355.imageshack.us/img355/1861/rysunek2hc3.jpg)

Dopiero póŸniej przegl¹daj¹c tu na forum w¹tek o ŒG, natrafi³am na schemat Wintera (dlaczego wybraliœmy ten sam kolor linii, nie wiem)

(http://www.goldenmean.info/germination/pents1.gif)

Pewnie zaraz siĂŞ dowiem od Kiary, ze jakieÂś Ufo mi to podyktowaÂło, ale mniejsza z tym jaka jest jego geneza, waÂżne jest dla mnie Âże ogĂłlnie teoria ta jest spĂłjna.
Dalsze dywagacje na temat struktur:

(http://img122.imageshack.us/img122/1102/rozaserca1fk2.jpg)

(http://img160.imageshack.us/img160/8720/rosevm6.jpg)

Mit jaskini (Platon) PrzeczytaÂłam fajne. Na poczÂątku zaczĂŞÂło mi siĂŞ rechotaĂŚ co do wycinanek, ale takie bywajÂą poczÂątki.
PorĂłwnanie z cieniami rzeczy bardzo wciÂągajÂące.

To niewÂątpliwie najwaÂżniejsze pytanie ze wszystkich - "KIM JESTEM?"


Oczywiœcie, ¿e mo¿na przyj¹Ì tak¹ koncepcjê. Znowu porównuj¹c z gr¹ w œwiat wirtualny - nikt nie zmusza nas do grania w tak¹ grê. Sami chcemy jej spróbowaÌ, "zobaczyÌ" - jak to jest.

Ja siĂŞ zgadzam, Âże w ÂŚG - "coÂś jest". Np: nie moÂże byĂŚ przypadkiem odnajdowanie zÂłotego podziaÂłu w caÂłym Âświecie oÂżywionym. Mam jednak wraÂżenie, Âże ciÂągle obserwujemy pewien skutek, pewnÂą korelacjĂŞ procesĂłw o ktĂłrych nie mamy pojĂŞcia i, ktĂłre jednak sÂą poza naszym poznaniem. Tzn, Âże zÂłoty podziaÂł to _skutek_ a nie przyczyna.

Istnieje w informatyce takie pojĂŞcie jak samomodyfikujÂący siĂŞ kod.
Tzn, Âże program potrafi zmodyfikowaĂŚ sam siebie. Pewnie przesÂłanki wskazujÂą na to, Âże z czymÂś takim mamy do czynienia z nami. Tzn, Âże sami potrafimy modyfikowaĂŚ kod nas samych opisujÂących. (i nie mĂłwiĂŞ tutaj o DNA).
Oczywiœcie, jest to mo¿liwe tylko wtedy kiedy uœwiadomimy sobie tak¹ mo¿liwoœÌ.
Procesorowi jest "obojĂŞtne" jaki kod wykonuje. Czy to wojna czy igrzyska.
Ale nam nie...

Pytasz, czy tak wyglÂąda nasz procesor lub hd. A z jakiego punktu widzenia?.. Z zewnatrz czy od Âśrodka?
Jak myÂślisz, co moÂże dokument napisany edytorze tekstu "wiedzieĂŚ" o dyskietce?
Albo na ile notatka jest Âświadoma istnienia zeszytu, w ktĂłrym jest napisana?
Na ile "chÂłopek" skaczÂący na ekranie jest Âświadom istnienia mikroprocesora i procesĂłw w nim zachodzÂących?



Owszem, interfejs jest niezbĂŞdny. Inaczej gra toczyÂłaby siĂŞ gdzieÂś, w pamiĂŞci jakiejÂś maszyny, a my nie mielibyÂśmy do niej dostĂŞpu.


Znowu wracamy do najwaÂżniejszego pytania - "KIM JESTEM?"

Nie bez powodu techniki medytacyjne maj¹ na celu "wyciszenie" zmys³ów.
Wtedy mo¿e pojawiÌ siê moment od³¹czenia interfejsu od symulacji.
W naszym ¿yciu (realnym? heh) jest proœciej. Wstajesz od komputera, wy³¹czasz film, zamykasz ksi¹¿kê...
Ale jak wydostaĂŚ sie z "tego" interfejsu?
A mo¿e nie potrzeba? Mo¿na przyj¹Ì punkt widzenia, ¿e gdybyœmy nie chcieli w tê grê graÌ, to nie gralibyœmy.
WiĂŞc, moÂże narazie, cieszmy siĂŞ z kolejnych "leveli" :)

Z innej beczki...
W ogĂłle tak siĂŞ zastanawiam, Âże istnieje tutaj jakaÂś fraktalna reguÂła, wg ktĂłrej kolejne matrixy znajdujÂą siĂŞ w kolejnych matrixach niÂższego rzĂŞdu.

Znowu nasuwa siĂŞ analogia z SecondLifem.
Otó¿ SL'owy œwiat jest o wiele bardziej prymitywny od naszego np. jesteœmy pozbawieniu wêchu, czucia, smaku, itp. Zostaje jedynie wzrok i s³uch. Ale te¿ emocje, które siê tam pojawiaj¹ s¹ jakby bardziej gruboziarniste, mniej tam jest subtelnoœci.
Co ciekawe, w samym SL istniejÂą kolejne "gry". To juÂż swoisty paradoks - gra w grze. Ale to dziaÂła. Uznajac ograniczenia Âświata SL moÂżna stworzyĂŚ kolejnÂą grĂŞ, w ktĂłrej uznajemy kolejne ograniczenia. I emocje jeszcze bardziej siĂŞ polaryzujÂą.

ByÌ mo¿e w drug¹ stronê jest bardzo podobnie. Doœwiadczenia ludzi, którzy wychodz¹ poza cia³o, wskazuj¹ na pojawianie siê kolejnych "zmys³ów" - np. widzenia wiêcej wymiarowego, mo¿liwoœci przemieszczania siê natychmiastowego, itp
Czyli wydobywanie siĂŞ ograniczeĂą danej gry.

R. Monroe pisaÂł takÂże o "szczelinie", poza ktĂłrÂą znikaÂł. MogÂła to by byĂŚ brama do kolejnego, jeszcze szerszego matrixa.

ByĂŚ moÂże siebie samego moÂżna doÂświadczyĂŚ jedynie poprzez ograniczenia.
St¹d koniecznoœÌ przyjêcia jakiegoœ interfejsu, przyjecia pewnych ograniczeù. Wtedy mo¿na wzi¹œÌ "kawa³ek" siebie i go próbowaÌ na wszelkie sposoby.

Nie wiem, o tak sobie gÂłoÂśno myÂślĂŞ.


O jakim matrixie mĂłwimy?
Nie, nie o takim jak w filmie.
Nie chodzi tutaj o to, Âże jesteÂśmy hodowani w celu dostarczania ciepÂła. Nie chodzi tutaj o zniewolenie fizyczne.
Wiele przesÂłanek wskazuje, Âże Âżyjemy w matrixie o wiele bardziej subtelnym a zarazem fascynujÂącym.
Sami jesteÂśmy jego twĂłrcami, sami go napĂŞdzamy i karmimy. Sami siebie wiĂŞzimy poprzez niego.

pozdrawiam

To, co napisa³eœ jeremiaszu do mnie przemawia. Ró¿ni ludzie , a w tym uznani fizycy oraz inni myœliciele (Amit Goswami , Nassim Haramein, Dan Winter), którzy rozprawiaj¹ o œwiadomoœci twierdz¹, ze ograniczenia, czyli ego s¹ po to , aby œwiadomoœÌ mog³a doœwiadczaÌ sama siebie. "Próbowac na wszelkie sposoby".
Ale to oznacza istnienie jednej œwiadomoœci, od której wcale nie jesteœmy na zawsze oddzieleni. W³aœciwie, to zawsze na najg³êbszym "levelu" jesteœmy jedn¹ œwiadomoœci¹. To zmienia wszystko. Jak móg³bym traktowaÌ Ciê jako wroga, jak móg³bym nienawidzieÌ siebie ?
Coraz wiĂŞcej osĂłb to zaczyna rozumieĂŚ.
http://www.youtube.com/watch?v=6dwtXvhcWqc

Enigmo, to w koĂącu matrix [lub coÂś zgodnego z jego okreÂśleniem] istnieje czy tez nie?

Fakt, Âże jesteÂśmy "rozdzieleni" takÂże oznacza pewien rodzaj interfejsu, pewnego rodzaju organiczenia. ChoĂŚby w komunikacji  - musimy prĂłbowaĂŚ siĂŞ porozumiewaĂŚ sÂłowami, gestami, itp.

Wniosek, ¿e na koñcowym levelu znajduje siê CA£O¦Æ jest s³uszny.
Tylko, Âże....
zakÂładajÂąc fraktalnÂą budowĂŞ wszystkiego (a ta wydaje siĂŞ mieĂŚ potwierdzenie) nie znajdziemy nigdy owej caÂłoÂści.
Zawsze lokalna ca³oœÌ bêdzie tylko czêœci¹ jeszcze wiêkszej ca³oœci.
I podobnie w drugÂą stronĂŞ, w najmniejszym kawaÂłku najmniejszego kawaÂłka, znajdziemy kolejny mniejszy kawaÂłek.

Ciekawie musi byĂŚ z tymi ograniczeniami.
Podejrzewam, Âże z punktu widzenia np. kreta ciĂŞÂżko sobie wyobraziĂŚ Âświat widziany w sposĂłb trĂłjwymiarowy (tak jak my to widzimy) a jednak posiada on sÂłuch, ktĂłry z pewnoÂściÂą jest nie do wyobraÂżenia sobie przez np. amebĂŞ. 
I nam równie¿ jest np. ciê¿ko sobie wyobraziÌ mo¿liwoœÌ np. zdalnego widzenia, dopóki takie coœ nie stanie siê naszym udzia³em. Jesteœmy jak kret, który nie widzi. My tak¿e przecie¿ nie "widzimy" przez œciany, mimo, ¿e tak naprawdê - owe œciany to praktycznie rzecz bior¹c, totalna pustka.

OgĂłlnie rzecz biorÂąc, rysuje siĂŞ wizja rzeczy niewyobraÂżalnych - tak, Âże zabawa pewnie bĂŞdzie przednia :)

pozdrawiam

No tak, ale z kolei przechodzÂąc na kolejne poziomy , choĂŚby mentalnie, ciÂągle przybliÂżamy siĂŞ do CAÂŁOÂŚCI.
W pewnym sensie , skoro ju¿ wiemy , ¿e gdzieœ g³êboko istnieje konstrukcja bliska ca³oœci, to mo¿emy ju¿ zmieniÌ swoje postrzeganie.
Tak, jak piszesz jeremiaszu - na kaÂżdym levelu rzeczywistoœÌ jest postrzegana inaczej - inaczej przez amebĂŞ, drzewo, kreta, a inaczej przez nas. KaÂżda postaĂŚ Âżycia ma inne zadania do wykonania. Kolejny etap dla czÂłowieka to , byĂŚ moÂże, widzenie aury. Kiedy dokonaĂŚ takiego  przeskoku w ÂświadomoÂści to jak wiele zmieni siĂŞ w nas samych i w naszym otoczeniu ?
Osobiœcie teraz obserwujê zmiany wokó³ siebie tylko dlatego, bo ju¿ wiem i¿ istnieje g³êbsza, jedna œwiadomoœÌ. S¹ to bardzo subtelne zmiany w otoczeniu, których wczeœniej nie dostrzega³em. Zmiana we mnie , wp³ynê³a na zmianê w otoczeniu, a raczej to postrzeganie otoczenia siê zmieni³o przeze mnie, ale ze wzglêdu na to, ¿e podmiot i przedmiot obserwacji nie s¹ od siebie oddzielne , to z mojego, wewnêtrznego punktu widzenia zmiana zasz³a równie¿ na zewn¹trz.

Tak czy inaczej transformacja zachodzi. MoÂżna jÂą wyczuĂŚ jako obserwator samego siebie w relacji do otoczenia, chociaÂż oczywiÂści jest to bardzo subiektywne, zauwaÂżalne tylko dla mnie.
Przekonuje mnie to, ¿e nie ma czego¶ takiego jak obiektywna jedna rzeczywisto¶æ kre¶lona przez tê czy inn± instytucjê. I dlatego te¿ logicznym jest ,¿e CA£O¦Æ siê nie dokona. Nie ma prawd ostatecznych. Wszystko jest w ruchu i tylko d±¿y do doskona³o¶ci.

Cool, tylko Âże problemem nie jest ten czy inny Matrix, ktĂłry istnieje badÂź nie, tylko kto go (uÂżywajÂąc technicznego jezyka) 'programuje' - czyli znĂłw pytanie KIM JESTEM

Ale czy wogĂłle moÂżna nazwaĂŚ to co niewymawialne i co rozprzestrzeniajÂąc sie (energetycznie) we wszytkich kierunkach, jenoczeÂśnie znikneÂło ze sfery materii?


Atreq, jeÂśli szczerze z caÂłego serca odpowiem na to pytanie zgdonie ze swoim przekonaniem... zabawa zakoĂączy siĂŞ  ;D. A przecieÂż czÂłowiek uwielbia goniĂŚ krĂłliczka (czy przechodziĂŚ kolejne levle) a nie go zÂłapaĂŚ. ZresztÂą napisaÂłam powyÂżej co uwaÂżam za jedynie rzeczywiste, a co za miraÂż.

Po za tym niech ka¿y sam odpowie (czy te¿ doœwiadczy) sobie/se na to pytanie... od takiej odpowiedzi zale¿y nasza jakoœÌ ¿ycia tutaj. Tymczasem wczeœniej zada³am pytanie jak widzicie nasz¹ ziemiê i równie¿ nikt nie pokusi³ siê o drobny wysi³ek intelektualny. Moja odpowiedŸ przed laty brzmia³a : inkubator. Ziemia na tle zimnego i ciemnego kosmosu w³aœnie tak siê mi jawi³a.

I mam nastêpne frapuj¹ce pytanie, które zahacza o tematy 'wiecznoœci': jaka ró¿nica jest miêdzy pojêciami stworzone/zrodzone a 'zawsze istniej¹ce'?

Kilka cytatĂłw, gdzie Kryszna wyjaÂśnia czym jest Wiedza :) i co jest jej pomiotem.


1 Arjuna rzekÂł: MĂłj drogi Kryszno, chciaÂłbym wiedzieĂŚ, co to jest prakrti (natura), purusa (podmiot radoÂści), pole i znawca tego pola. ChciaÂłbym wiedzieĂŚ rĂłwnieÂż, czym jest wiedza i co jest jej przedmiotem.
2 NajwyÂższy Osobowy BĂłg rzekÂł: To ciaÂło, o synu Kunti, jest nazywane polem. A ten, kto zna to ciaÂło, nazywany jest znawcÂą pola.
3 O potomku Bharaty, powinieneÂś wiedzieĂŚ, Âże Ja jestem rĂłwnieÂż znawcÂą przebywajÂącym we wszystkich ciaÂłach. ZaÂś poznanie ciaÂła materialnego i jego wÂłaÂściciela nazywane jest wiedzÂą. Takie jest Moje zdanie..
13 WytÂłumaczĂŞ ci teraz przedmiot wiedzy, przez poznanie ktĂłrego skosztujesz wiecznoÂści. Nie ma on poczÂątku i Mnie jest podlegÂły. Nazywany jest Brahmanem – duchem. I leÂży on ponad przyczynÂą i skutkiem tego materialnego Âświata.
14 WszĂŞdzie sÂą Jego rĂŞce, nogi, oczy, Jego gÂłowy i twarze, wszĂŞdzie sÂą Jego uszy. W taki oto sposĂłb istnieje Dusza NajwyÂższa, przenikajÂąc wszystko.
15 Bêd¹c oryginalnym Ÿród³em wszystkich zmys³ów, Sam (Dusza Najwy¿sza) nie posiada zmys³ów. Utrzymuje wszystkie ¿ywe istoty, a mimo to wolny jest od przywi¹zania. Bêd¹c ponad si³ami natury materialnej, jest jednoczeœnie panem ich wszystkich (gun natury materialnej).
16 Najwy¿sza Prawda istnieje wewn¹trz i na zewn¹trz wszystkich ¿ywych istot, ruchomych i nieruchomych. Poniewa¿ jest subtelny, nie mo¿na poznaÌ Go ani zobaczyÌ moc¹ zmys³ów materialnych. Mimo i¿ jest bardzo daleko, jest równie¿ blisko wszystkiego.
17 Mimo iÂż zdaje siĂŞ On byĂŚ (Dusza NajwyÂższa) podzielonym pomiĂŞdzy wszystkie istoty, nigdy nie ulega podziaÂłowi, zawsze jednym bĂŞdÂąc. ChociaÂż utrzymuje kaÂżdÂą ÂżywÂą istotĂŞ, to wiedz, Âże On wytwarza wszystko i wszystko pochÂłania.
18 Niezamanifestowany i poza ciemnoÂściÂą materii, On jest ÂźrĂłdÂłem ÂświatÂła we wszystkich obiektach Âświetlnych. On jest wiedzÂą, jej przedmiotem i celem. To On przebywa w sercu kaÂżdej Âżywej istoty.
19 Opisa³em ci zatem pokrótce pole dzia³ania (cia³o), wiedzê i to, co jest jej przedmiotem. Jedynie Moi wielbiciele mog¹ zrozumieÌ to dok³adnie i w ten sposób osi¹gn¹Ì Moj¹ naturê.
20 Musisz wiedzieĂŚ, Âże natura materialna i Âżywe istoty nie majÂą poczÂątku. Ich przemiany i guny materialne sÂą produktami materialnej natury.
21 Natura uwaÂżana jest za przyczynĂŞ wszelkiego materialnego dziaÂłania i skutkĂłw, podczas gdy Âżywa istota jest przyczynÂą rozmaitego cierpienia i radoÂści w tym Âświecie.
22 W taki oto sposób pod¹¿a ¿ywa istota œcie¿kami ¿ycia w tym materialnym œwiecie, ciesz¹c siê trzema si³ami natury. Tak oto doœwiadcza dobra i z³a poœród ró¿nych gatunków, a przyczyn¹ tego jest jej obcowanie z natur¹ materialn¹.
23 W ciele tym jest jednak jeszcze inny podmiot radoÂści, ktĂłry jest transcendentalny. Jest nim Pan, najwyÂższy wÂłaÂściciel, ktĂłry jest obserwatorem i przyzwalajÂącym, i ktĂłry znany jest jako Dusza NajwyÂższa.
24 Kto rozumie tĂŞ naukĂŞ o Âżywej istocie, materialnej naturze i dziaÂłaniu jej siÂł, ten niewÂątpliwie osiÂąga wyzwolenie. Osoba taka nie rodzi siĂŞ tu wiĂŞcej, bez wzglĂŞdu na jej obecnÂą pozycjĂŞ.
25 NiektĂłrzy postrzegajÂą w sobie DuszĂŞ NajwyÂższÂą przez medytacjĂŞ, inni przez kultywacjĂŞ wiedzy. A jeszcze inni poprzez czyn wolny od pragnienia zysku.
26 SÂą rĂłwnieÂż tacy, ktĂłrzy chociaÂż nie sÂą bogaci w wiedzĂŞ duchowÂą, zaczynaj wielbiĂŚ NajwyÂższÂą OsobĂŞ, usÂłyszawszy o Nim od innych. DziĂŞki skÂłonnoÂści do sÂłuchania od autorytetĂłw, rĂłwnieÂż przekraczajÂą ÂścieÂżkĂŞ narodzin i Âśmierci.
27 O wodzu BharatĂłw, cokolwiek widzisz w Âżyciu, zarĂłwno ruchome, jak i nieruchome, to jest to jedynie kombinacjÂą pola dziaÂłania ze znawcÂą tego pola.
28 Kto widzi DuszĂŞ NajwyÂższÂą towarzyszÂącÂą indywidualnej duszy we wszystkich ciaÂłach i kto wie, Âże ani dusza, ani Dusza NajwyÂższa nigdy nie ulegaj zniszczeniu – ten widzi prawdziwie.
29 Kto widzi DuszĂŞ NajwyÂższÂą w kaÂżdej Âżywej istocie, wszĂŞdzie takÂą samÂą, dla tego jego wÂłasny umysÂł nie bĂŞdzie przyczynÂą degradacji. A zatem osiÂąga on transcendentalne przeznaczenie.
30 Kto widzi, Âże wszelkie czynnoÂści speÂłniane sÂą przez ciaÂło bĂŞdÂące tworem natury materialnej, i widzi, Âże dusza nie czyni nic – ten widzi prawdziwie.
31 Kiedy mêdrzec nie patrzy ju¿ d³u¿ej na ¿ywe istoty jako ró¿ne to¿samoœci, gdy¿ tylko z powodu cia³ swoich zdaj¹ siê byÌ takimi, widzi, ¿e istoty te rozprzestrzenione s¹ wszêdzie, i wtedy realizuje on koncepcjê Brahmana.
32 PosiadajÂąc takÂą wizjĂŞ wiecznoÂści moÂże on dostrzec, iÂż niezniszczalna dusza jest transcendentalna, wieczna i poza siÂłami natury materialnej. Pomimo kontaktu z ciaÂłem materialnym, o Arjuno, dusza nigdy nie wykonuje Âżadnej pracy ani nie zostaje uwikÂłana.
33 Niebo, dziêki swojej subtelnej naturze, nie miesza siê z niczym, mimo i¿ przenika wszystko. Podobnie, dusza usytuowana w wizji Brahmana nie wi¹¿e siê z cia³em, chocia¿ przebywa wewn¹trz tego cia³a.
34 O synu Bharaty, tak jak sÂłoĂące samo oÂświetla caÂły ten wszechÂświat, tak Âżywa istota, jedna wewnÂątrz ciaÂła, oÂświetla je caÂłe ÂświadomoÂściÂą.
35 Kto oczyma wiedzy widzi ró¿nicê pomiêdzy cia³em i w³aœcicielem tego cia³a i jest w stanie zrozumieÌ proces wyzwolenia siê z tej niewoli w naturze materialnej, ten osi¹ga najwy¿szy cel.


Co wiĂŞc 'istnieje' wedÂług tego tekstu? Pole i Znawca pola (albo jego Pan - jak kto woli sobie nazywaĂŚ). Tao, imho pojawia siĂŞ w postaci zwiÂązku  Pana i pola dziaÂłania. PoniewaÂż nie potrafimy zidentyfikowaĂŚ siĂŞ w 100% jako Znawcy pola (a przynajmniej nie mamy dowodĂłw tylko mgliste podejrzenia) - pozostaje wiĂŞc druga moÂżliwoœÌ - jesteÂśmy polem w ktĂłrym dziaÂła 'znawca'. PrzyjmujÂąc Ăłw 'zwiÂązek' przejmujemy cechy Pana-pola. A poniewaÂż nieoÂżywione pole, nie posiadajÂące jeszcze 'struktury' jest 'wieczne' to efekt tego zwiÂązku - dusza - rĂłwnieÂż przejmie zasadĂŞ 'wiecznoÂści'. Nawet jeÂśli Âświat siĂŞ kiedyÂś 'zakoĂączy' to po wprowadzeniu, odpowieniego czynnika Âżywego (znawca-duch) bĂŞdzie moÂżna 'odtworzyĂŚ' kaÂżdÂą ÂżywÂą istotĂŞ. To dla mnie zasada 'nieÂśmiertelnoÂści'. Wniosek: matrix czy teÂż Tao - to my. A BĂłg-Pan to jeden z nas wybrany/wyznaczony aby nas 'oÂżywiÂł'. Za trudno tÂłumaczĂŞ?

Nie wiem jak Ty, ale ja nie bojĂŞ siĂŞ swoich poglÂądĂłw i zawsze odpowiadam w ich kwestii szczerze.

Enigma, dziĂŞki za arcyciekawy tekst. Ciekawe ile on liczy sobie lat ? Chyba bardzo duÂżo. I juÂż wtedy Âżyli fizycy kwantowi :)

ÂŚwiadczy o tym to, co napisaÂłeÂś o Polu , " To ciaÂło, o synu Kunti, jest nazywane polem. A ten, kto zna to ciaÂło, nazywany jest znawcÂą pola." (  i to dosÂłownie w sensie pola energii ) ale takÂże ten fragment na przykÂład : "WytÂłumaczĂŞ ci teraz przedmiot wiedzy, przez poznanie ktĂłrego skosztujesz wiecznoÂści. Nie ma on poczÂątku i Mnie jest podlegÂły. Nazywany jest Brahmanem – duchem. I leÂży on ponad przyczynÂą i skutkiem tego materialnego Âświata.
14 WszĂŞdzie sÂą Jego rĂŞce, nogi, oczy, Jego gÂłowy i twarze, wszĂŞdzie sÂą Jego uszy. W taki oto sposĂłb istnieje Dusza NajwyÂższa, przenikajÂąc wszystko.
15 Bêd¹c oryginalnym Ÿród³em wszystkich zmys³ów, Sam (Dusza Najwy¿sza) nie posiada zmys³ów. Utrzymuje wszystkie ¿ywe istoty, a mimo to wolny jest od przywi¹zania. Bêd¹c ponad si³ami natury materialnej, jest jednoczeœnie panem ich wszystkich (gun natury materialnej)."

Poza " przyczynÂą i skutkiem" znajduje siĂŞ caÂły Âświat czÂąstek elementarnych . ÂŚwiadczÂą o tym takie cechy POLA kwantowego , jak :  nieoznaczonoœÌ, nielokalnoœÌ, nieciÂągÂłoœÌ . Dusza NajwyÂższa, to jakby podstawowa istota pola - pierwotna ÂświadomoœÌ, peÂłnia, zaÂś "oczy ,uszy, twarze " tej Istoty to wszelkie Âżycie, a nawet, moÂżna by powiedzieĂŚ , Âże Ăłw "gun natury materialnej"  to rĂłwnieÂż geometria pró¿ni. Tekst ten wyraÂża siĂŞ o inteligentnej Istocie, o Duszy NajwyÂższej, o ktĂłrej dzisiaj moglibyÂśmy wyraziĂŚ siĂŞ per " quantuum consciousness".   OczywiÂście jĂŞzyk, jakiego wtedy uÂżyto jest inny niÂż ten, ktĂłrym posÂługuje siĂŞ dzisiaj fizyka, ale jego znaczenie jest takie samo.
Nasuwa mis siĂŞ tutaj nieodparte  wraÂżenie, jakby  tÂą podstawowÂą wiedzĂŞ opowiadaÂło dziecko , ktĂłremu w taki, odpowiedni dla niego sposĂłb przekazaÂł jÂą jakiÂś nauczyciel fizyki kwantowej. NawiÂązujĂŞ tu do innego wÂątku na tym forum pt "zakazana archeologia" . CaÂły ten staroÂżytny tekst moÂżna czytaĂŚ z pozycji Daenikena ;) .

W tekÂście tym podano nawet receptĂŞ na matrixa i wskazano kto/co nim na prawdĂŞ jest .. : "Kto widzi DuszĂŞ NajwyÂższÂą w kaÂżdej Âżywej istocie, wszĂŞdzie takÂą samÂą, dla tego jego wÂłasny umysÂł nie bĂŞdzie przyczynÂą degradacji. A zatem osiÂąga on transcendentalne przeznaczenie."
Gdzie umys³, wg mnie , jest naszym matrixem. ¯yjemy obecnie w epoce umys³u. Wszystko jest jemu podporz¹dkowane. Umys³ nie zna jednoœci. Dla niego wszystko jest od siebie oddzielone dlatego klasyczna nauka zajmuje siê oddzia³ywaniami pomiêdzy osobnymi obiektami i dlatego klasyczna medycyna zajmuje siê organami, zamiast leczeniem istoty choroby. Natomiast kwantowa œwiadomoœÌ (Dusza Najwy¿sza) dostrzegana w ka¿dym przejawie ¿ycia jest wyzwoleniem od w³adzy umys³u/matrixa, który bez tej nadrzêdnej Duszy ulega degradacji. To w³aœnie dzieje siê w realnym œwiecie opanowanym przez ¿¹dzê pieni¹dza.

no niestety znalezli sie tacy ktorzy wymyslili sobie inne wyjscie - zniszczyc wszystkie przejawy zycia...

Oj atreq, zawsze starasz siĂŞ tak namieszaĂŚ aby sprawiĂŚ rozmĂłwcy kÂłopot. Nie odpowiedziaÂłam bo temat ten jest szeroki i g³êboki jak nasza rzeczywistoœÌ. G³ówny problem polega na niesprecyzowanym terminie 'matrix'. Przez wiĂŞkszoœÌ uwaÂżany na nasz Âświat widzialny, czyli sferĂŞ materialnÂą - z ktĂłrej to trzeba siĂŞ 'wyzwoliĂŚ'. Ale pochodzenie samego sÂłowa od jak mniemam 'matrycy' wskazujĂŞ na coÂś wrĂŞcz przeciwnego. MatrycÂą jest najczĂŞÂściej powierzchnia bÂądÂź przestrzeĂą, nakreÂślona przez ÂścieÂżki (tu mam na myÂśli rozbudowany schemat drzewa Âżycia). Dlatego wolaÂłabym uÂżywaĂŚ terminu Tao - bo obejmuje to co widzialne i niewidzialne, a nie miesza ludziom w gÂłowie jak film 'Matrix'. Wiemy dobrze Âże nasz Âświat materialny zbudowany z pustki i prĂŞdkoÂści ÂświatÂła, jest miraÂżem (to chyba dobre sÂłowo). Ale w moim przekonaniu, miraÂż ten powstaje na osnowie struktury ÂścieÂżek (pewnego schematu pola) jako skutek obiegu w nim energii. Mamy wiec jakby dwie rzeczywistoÂści, umiejscowione na raz w jednym. O istnienie ktĂłrego pytasz? Materialnego miraÂżu, czy wiecznego (choĂŚ imho dowolnie zmiennego) zakresu przestrzeni? Bo jeÂśli koniecznie chcesz usÂłyszeĂŚ Âże ‘nie istnieje’ to moÂżemy przyj¹Ì, Âże tak naprawĂŞ nic nie istnieje (ani my, ani BĂłg, ani matrix) a przecieÂż siedzisz sobie prze kompem. Ale 'filozofia' widzialnego(pozornie staÂłego lecz nietrwaÂłego) i niewidzialnego(a wiecznego a zarazem zmiennego) ma taki oto atut Âże: wypadkowa moÂżliwoÂści tej przestrzeni-pola jest wieczna. JeÂśli zaistnienie danego zdarzenia jest 'moÂżliwe', to jego 'moÂżliwoœÌ' istnieje zawsze. ReasumujÂąc, moÂżliwoœÌ zaistnienia nas wszystkich czyni tĂŞ 'moÂżliwoœÌ' wiecznÂą.
Wiem Âże pisze coraz mniej precyzyjniej, ale tak to 'widzĂŞ' ;) MoÂże niech siĂŞ teraz wypowie jakaÂś bardziej kwalifikowana osoba, np. Laguna (bo ostatni siĂŞ maÂło pokazuje) na temat, co jest po za matrycÂą istnienia.


To fragmencik z Bhagavad Gity (a wÂłaÂściwie jeden rozdziaÂł) ktĂłra jest podstawowym tekstem wszelkich rozwaÂżaĂą o naturze jaÂźni, istnieniu w pryzmacie hinduizmu. Ten tekst (bo to tez fragment wiekszej caÂłoÂści) jest inspiracjÂą wielu bardzo ró¿nych filozofii (caÂłoœÌ nazywana BibliÂą Wschodu).  KorzystajÂą z niej teÂż fascynaci ufo - w caÂłoÂści (Mahabharacie) moÂżna doczytaĂŚ siĂŞ opisĂłw latajÂących pojazdĂłw. Czy czytali jÂą fizycy - jeden na pewno Albert E - ze skutkiem znanym. Datowanie bywa ró¿ne, bo jest to tylko fragment (dialog) z Mahabharaty (epos). Co do datowania, to dla zwolennikĂłw tekstu – bĂŞdzie bardzo stara, sama bitwa na Polu Kuruksetra miaÂła odbyĂŚ siĂŞ 5tys p.n.e ale wspó³czeÂśni naukowcy badajÂący pozostaÂłe manuskrypty dajÂą jej 1,5tys p.n.e a na wikipedii jest to juÂż 3 w.p.n.e Ale myÂślĂŞ ze waÂżniejsza jest treœÌ, czy trafia do serca. Sama czĂŞsto wracam do tego tekstu, choĂŚ przeczytaÂłam go kilka razy, zawsze odnajduje 'nowe spojrzenie'. WiĂŞc zachĂŞcam o zapoznania siĂŞ z Bhagavad Gita, na necie dostĂŞpne sÂą wersje ruchu Hare Krysna, oraz niezaleÂżnych polskich tÂłumaczy.


 Nie wiem co to quantuum consciousness, ale cechy Pola kwantowego brzmiÂą nieÂźle.

Jak myœle o 'matriksie' w ujêciu pojêcia umys³u, to kojarzy mi siê z jak¹œ zagadk¹, jak labirynt œcie¿ek.
To co napisa³eœ o wspó³czesnej nauce i medycynie, rozpatruj¹cych wszystko oddzielnie, to œwietna uwaga.
Nie przyszÂło mi to wczeÂśniej o gÂłowy, a myÂślaÂłam ze jestem taka rozgarniĂŞta  ;D


No nie mogĂŞ siĂŞ z tym tak Âłatwo zgodziĂŚ. Gdyby chcieli zniszczyĂŚ 'wszystkie' przejawy Âżycia, musieliby rĂłwnieÂż zniszczyĂŚ - siebie. RĂłwnieÂż 'niszczenie' uwikÂłanych, nierozwiniĂŞtych form (takich jak my) nie wchodzi w rachubĂŞ. Skoro czerpiÂą z nas zyski ..

quantuum consciousness, to termin ukuty przez Stuarta Hameroffa (quantumconsciousness.org ) , przedstawiciela najm³odszej dziedziny wiedzy jak¹ jest Kwantowa ŒwiadomoœÌ. To zupe³nie coœ nowego. Nisamowita aktywnoœÌ stawiaj¹ca sobie za cel badanie œwiadomoœci i od razu w samym za³o¿eniu znajdujemy odniesienie do skwantowanego œwiata . W chwili obecnej zajmujê siê amatorskim t³umaczeniem artyku³ów z wymienionej strony. Ze wzgledu na trudny jêzyk idzie mi to opornie, ale mam nadziejê ¿e w tydzieù siê uwinê, a wtedy tutaj wrzucê.

Chcia³bym jeszcze tylko zauwa¿yÌ, ¿e wszelakie kwanty, pola kwantowe, etc tak¿e _nale¿¹ do matrixa_ i s¹ czêœci¹ owej symulacji. ByÌ mo¿e badanie pól kwantowych pozwala lepiej zrozumieÌ ograniczenia narzucone przez matrixa, poznac zasady w nim funkcjonuj¹ce, ale nie pozwala to wyjœÌ POZA matrix.

Ponownie przyjmijmy analogiĂŞ ze Âświatem generowanym przez komputer.
Czy Âświat na ekranie komputera jest realny?... to przecieÂż tylko gra ÂświatÂła bĂŞdÂąca wynikiem dziaÂłania pewnego programu, pewnego algorytmu obliczeniowego. JakiÂś programista napisaÂł program, nastĂŞpnie uruchomiÂł go na jakiejÂś maszynie cyfrowej, w wyniku dziaÂłania tego programu pojawiÂł siĂŞ "Âświat" i "postacie" na ekranie. A jednak on istnieje. Ten Âświat i postacie.
Mimo Âże nie istniejÂą fizycznie. Ale czy istnienie musi oznaczaĂŚ istnienie fizyczne?
Ten Âświat jest tak dÂługo istniejÂący (czyli realny) jak dÂługo program siĂŞ wykonuje i jak dÂługo programista ma ochotĂŞ sobie na niego patrzeĂŚ.

Mo¿na przyj¹Ì optykê polegaj¹c¹ na tym, ¿e nasz œwiat równie¿ jest tylko efektem dzia³ania "Symulatora œwiata v1.00".
I w tym symulatorze przewidzieĂŚ istnienie planet, galaktyk, Âżycia, ludzie, etc.
Mo¿na pójœÌ jeszcze dalej.
ZrobiĂŚ symulator samo programujÂący siĂŞ.
JeÂżeli wszystko jest kreacjÂą dziaÂłania programu, to pozwĂłlmy, tym, ktĂłrzy uczestniczÂą w graniu w tÂą grĂŞ na ciÂągÂłe modyfikowanie owego symulatora.
I mo¿na tam zawrzeÌ bardzo pomys³owe algorytmy, polegaj¹ce na tym, ¿e np. je¿eli jakiœ pogl¹d staje siê udzia³em wiêkszoœÌi ludzi, to ten pogl¹d na tyle modyfikuje program, ¿e ten pogl¹d staje siê "realny".
A potem pozwĂłlmy ludziom graĂŚ sobie w tĂŞ grĂŞ do woli.
I np. naukowcy badajÂą Âświat, rozbijajÂą atomy, szukajÂą kwarkĂłw, itp.. ale sprytny program dziaÂła w taki sposĂłb, Âże sam pomysÂł o tym, Âże istniejÂą kwarki powoduje, Âże te kwarki stajÂą siĂŞ rzeczywistoÂściÂą.
A dlaczego nie? Skoro to tylko efekt dziaÂłania programu... Przeciez na "ekranie rzeczywistoÂści' moÂżna wyÂświetliĂŚ WSZYSTKO.

Naukowcy ciÂągle wierzÂą, Âże pewnego dnia dowiedza siĂŞ wszystkiego o Âświecie.
A byĂŚ moÂże ktoÂś ich wpuÂściÂł w kanaÂł i zrobiÂł tak, Âże pomysÂł na zaistnienie czegoÂś powoduje Âże Ăłw pomysÂł staje siĂŞ rzeczywistoÂściÂą.
Ach, i jakie to Âświetne zabezpieczenie przed wykryciem, Âże dziaÂłamy w programie a nie w "rzeczywitoÂści'.

Ech,
mam wraÂżenie, Âże tracĂŞ grunt pod nogami


pozdrawiam

"Pewien pogrążony w śnie człowiek śni oto, że jest motylem. Frunie z kwiatu na kwiat, pije kwiatowy nektar, rozpościera i sklada swoje skrzydełka. Ma lekkość motyla, jego grację i delikatność. Potem śniący budzi się nagle i spostrzega ze zdumieniem, że jest człowiekiem. Ale czy jest on człowiekiem, który dopiero co śnił, że jest motylem? A może to motyl, który śni że jest człowiekiem?"

Tszuang-Tseu (IV-III w p.n.e.)

Postacie generowane przez komputer nie maj¹ œwiadomoœci i duszy. Myœlê, ¿e to najwiêksza ró¿nica. Równie¿ interakcje pomiêdzy wygenerowanymi postaciami s¹ sztuczne, oczywiœcie mo¿na próbowaÌ wprowadzaÌ skomplikowane algorytmy, lecz zawsze bêdzie to bardziej lub mniej udana próba odwzorowania.
MyÂślĂŞ, Âże w tym momencie naleÂżaÂłoby doprecyzowaĂŚ znaczenie sÂłowa "fizyczny".

A jakbyœ poczyta³ od pocz¹tku w¹tek, to byœ wiedzia³ gdzie w tym modelu jest œwiadomoœÌ i "dusza".

pozdrawiam

W takim razie zerknĂŞ.

Ptak napisaÂła  :  To ze mnÂą rezonuje siostro.
Czyli moÂże byĂŚ tak, Âże to my jesteÂśmy tym matrixem. Wydzielonymi z peÂłni, czÂąstkowymi ÂświadomoÂściami, ktĂłre doÂświadczajÂą matrixa od wewnÂątrz. JesteÂśmy tymi, ktĂłrzy oprĂłcz tego, ze doÂświadczajÂą, to rĂłwnieÂż obserwujÂą matrix, a on obserwuje nas ( i dziĂŞki temu sam siebie ). Poznaje swojÂą wÂłasnÂą, (nie)skoĂączonÂą potĂŞgĂŞ.


jeremiasz napisaÂł :
Jeœli wszystko, to czy równie¿ œwiadomoœÌ ? Jak wed³ug Ciebie jeremiaszu wygl¹da wyœwietlona na ekranie œwiadomoœÌ ?
Gdyby sprytny program przewidywaÂł, Âże postaci przez niego generowane mogÂą same aktywnie zmieniaĂŚ program, czyli samÂą ideÂą stwarzaĂŚ rzeczywistoœÌ, to musiaÂłby rĂłwnieÂż przewidzieĂŚ, Âże postaĂŚ zechce kiedyÂś opuÂściĂŚ Ăłw program, wyjœÌ poza niego. I co wtedy ? Wtedy, aby mu siĂŞ wszystko nie rozlazÂło,  program musiaÂłby naÂłoÂżyĂŚ jakieÂś ograniczenia. ByÂłyby one widzialne, opisywalne i mierzalne, matrix miaÂłby okreÂślone granice. Albo , z drugiej strony, musiaÂłby dopuÂściĂŚ moÂżliwoœÌ narodzin nowego matrixa. Czyli wyjÂście z jednego programu to tak na prawdĂŞ narodziny w innym. Przekraczanie wymiarĂłw ? Abstrakcyjne, ale moÂżliwe.

I tutaj koùczy siê dla mnie sens dalszych rozwa¿aù, gdy¿ rozwa¿ania te , wg mnie , powinny mieÌ jakiœ cel. Inaczej s¹ strat¹ energii. Celem jest ich u¿ytecznoœÌ .

Nosce te ipsum!

jestesmy rozdzieleni tylko naszymi mozgami:)- umyslami, caly swiat istnieje tylko w naszym umysle (ale umysl tez jest nieskonczony:) i wszystkie bariery...sa wewnatrz niego, ale oczywiscie istnieja te ograniczenia i istnieje jeszcze wiekszy umysl i inne poziomy itd:), a naszym najwiekszym zadaniem jest chyba dojsc do harmoni ze soba i swiatem i go nie zniszczyc... pozatym choc wszystko mozna porownac do programu, programem nie jest - jest zywa swiadomoscia, prawa fizyczne, matematyczne sa tylko umowne - dopasowane do tej rzeczywsistosci w ktorej jestesmy a tak naprawde moga sie zmieniac tak jak w kalejdoskopie:)


http://www.magdaumer.pl/kaleej.jpg

East, sÂądzĂŞ, Âże celem jest uzyskanie odpowiedzi na pytanie o ostatecznÂą rzeczywistoœÌ. Czy jest ona wci¹¿ matrixem, czy juÂż nie? Bo jeÂśli tak, to BĂłg rĂłwnieÂż funkcjonuje w matrixie i jest jego przejawem. JeÂśli zaÂś  matrix gdzieÂś siĂŞ koĂączy, to gdzie? ZakÂładajÂąc, Âże ÂświadomoœÌ jako funkcja umysÂłu wci¹¿ tworzy nowe matrixy,  przyj¹Ì moÂżna, Âże nie ma innej rzeczywistoÂści. Bo poza ÂświadomoÂściÂą, to juÂż nieistnienie. Czyli skazani jesteÂśmy na matrixa?

To gdzie ta dziura? W ostatecznej Âśmierci? ChoĂŚ to teÂż jakaÂś ucieczka…  ;D

Pozdrawiam  :)

w czysta swiadomosc - czyli w nirvane- zawsze mozna wrocic:) - albo poleciec do innego swiatu:)

ÂŚwiadomoœÌ, to ÂświadomoœÌ, nie ma czystej lub brudnej. I od ktĂłrego momentu jest ona nirwanÂą? A moÂże to Super Matrix? I czy jest z niego powrĂłt?  ;)

no wiesz tego to juz trzeba doswiadczyc tak mi sie wydaje...moze byc swiadomosc zanieczyszczona ego, albo tylko egoistyczna, zanurzona calkowicie w materializmie i rozrozniajaca wszystko od ja i nie ja - a wszyscy sa bracmi i wszystko pochodzi z jednego zrodla (dlatego kiedys potrzebne bylo 10 przykazan , bo choc wszystko w pewnym sensie jest iluzja ludzie sie w tym calkowicie zatracja niszczac siebie i innych)...wlasnie taka swiadomosc  funduje nam ten swiat jak on wyglada, a wydaje mi sie ze stoimy na krawedzi...- choc czasami wydaja sie to przerazajace w istocie jest glupie i prymitywne

Ta krawĂŞdÂź, to Âświadome spodziewanie siĂŞ upadku… lub lotu…  i to sami sobie fundujemy, nie jakiÂś Âświat…  :)

East napisaÂł:

Witam wszystkich.
Mi wydaje siĂŞ, Âże nawet SENS moÂże byĂŚ budulcem matrixa. Jest  wycinkiem kaÂżdej eSENcji i jednoczeÂśnie SENnymi marzeniami najbardziej realistycznego snu jaki potrafiliÂśmy sobie wyobraziĂŚ, a zwanego Âżyciem, czy teÂż iluzjÂą MAJA. Jest jednoczeÂśnie naszym ograniczeniem i zaproszeniem poza ograniczenie. Jest przepastnÂą przestrzeniÂą, a zarazem skrzydÂłami do jej pokonywania. Cel i zachĂŞta jest przednia, gdy za kolejnymi drzwiami moÂże czekaĂŚ caÂłkiem inny Âświat. Chyba Âże, sami zapragniemy, aby byÂł podobny do dotychczasowego…
WĂłwczas, przechodzenie przez drzwi nie bĂŞdzie wychodzeniem, a raczej „powiĂŞkszaniem” istniejÂącego - i w tym teÂż jest sens…

Sam ABSOLUT nie jest tylko w jakimÂś okreÂślonym sensie… ani tym bardziej bez sensu, ale poprzez nieograniczonÂą MIÂŁO¦Æ jest praprzyczynÂą wszystkich sensĂłw…

ON po prostu: JEST KTÓRY JEST.

UÂżytecznoœÌ matrixa widzĂŞ w odpowiednio dobranych krokach. Pozwoli to nam odkrywaĂŚ jego iluzjĂŞ, wraz z najlepiej dobranymi korzyÂściami z obiegu cennej energii. JesteÂśmy za bardzo pró¿ni, aby od razu myÂśleĂŚ powaÂżnie o wykorzystaniu energii… pró¿ni. NiektĂłre korporacje, potrafiÂły by przerobiĂŚ na wyzysk, wÂładzĂŞ i kasĂŞ nawet pró¿niĂŞ i musielibyÂśmy szukaĂŚ nastĂŞpnej dziury…  ;D

Pozdrawiam

no wlasnie hm kraj bankierow - czyli tych co rzadza swiatem chce zrobic mala dziure...:)

ale znalazl sie choc jeden rozsadny:)

http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80277,7603746,Kadafi_wzywa_do_dzihadu_przeciwko_Szwajcarii.html

Wczoraj miaÂłam sen, chyba o matrixie.  ;D
Otó¿ z grup¹ ludzi by³am uwiêziona w jakimœ wiêzieniu. W pewnym momencie za oknami pojawi³ siê mur, tak, ¿e poza kawa³kiem nieba nic nie by³o widaÌ. Ca³kowita izolacja od œwiata. We œnie mia³am skojarzenie z chiùskim murem.
ZaczĂŞliÂśmy zastanawiaĂŚ siĂŞ, jak uciec. PadaÂły ró¿ne propozycje, z podziemnym wykopem w³¹cznie. Wszystko jednak wyglÂądaÂło beznadziejnie, gdyÂż niewolÂący nas (nawet nie byÂło wiadomo kim oni sÂą) znali wszystkie sztuczki, wiedzieli czego mogÂą siĂŞ po nas spodziewaĂŚ…
W pewnym momencie kr¹¿¹c po wiĂŞzieniu zauwaÂżyÂłam drzwi i nacisnĂŞÂłam klamkĂŞ… jakieÂż byÂło moje zdumienie, gdy otworzyÂły siĂŞ. PomyÂślaÂłam, Âże zapomnieli je zamkn¹Ì i szybko zaczĂŞÂłam uciekaĂŚ kierujÂąc siĂŞ w stronĂŞ dworca PKP. I w tym momencie zadzwoniÂł budzik…  ;D

Dobry temat do filmu S.F pt : SEN-MATRIX.
Wszystko w nim wÂłaÂściwie  ok. tylko, Âże ..... miaÂżdÂży zdrowy rozsÂądek. ;D

Bardzo ciekawy sen Ptaszku.
MuraÂł z tego snu taki, Âże zamkniĂŞcie nie jest tak definitywne, jak siĂŞ to nam wydaje…
Tym bardziej, gdy drzwi zamkniĂŞte sÂą od Âśrodka…  ;)

Silver, nic na to nie poradzĂŞ, Âże sen byÂł zmiaÂżdÂżony zdrowym rozsÂądkiem. Za to na jawie moÂżna sobie poszaleĂŚ juÂż mniej rozsÂądkowo…  ;D
No i nie ÂśniÂło mi siĂŞ pod scenariusz…

Dobranoc i miÂłych snĂłw  :)

================================


No wÂłaÂśnie sami stawiamy wokó³ siebie chiĂąskie mury, a potem wynikajÂą z tego muraÂły…  ;D

ScaliÂłem posty
Darek

Ja takÂże ÂżyczĂŞ miÂłych (i otwartych...  ;)) snĂłw.

Dobranoc  :)

"Kiedy wszyscy wiedz±, ¿e czego¶ nie da siê zrobiæ , wtedy pojawia siê ten, który NIE WIE, ¿e siê nie da i on to w³a¶nie robi"... Mo¿e to w³a¶nie spotka³o Ciê Ptaku we ¶nie. Dotknê³a¶ NIE WIEM - I ZNALA£A¦ WYJSÆIE ;)

zigrin piszesz, Âże  JesteÂśmy pró¿ni , ale to nie znaczy, Âże nie potrafimy kochaĂŚ. MiÂłoœÌ to harmoniczna siÂła, jedna z niewielu, ktĂłra dzielÂąc siĂŞ - wÂłaÂściwie siĂŞ mnoÂży. I tak, jak PHI ( 1,6180339xxx .. ), nie jest skoĂączona. Ona jest kluczem, ktĂłrego nie posiadajÂą korporacje ,ani Âżadne systemy. To bardzo proste zabezpieczenie przed naduÂżyciem. I wedlug mnie to rĂłwnieÂż wehikuÂł pomiĂŞdzy wymiarami i matrixami, a nawet - poza nie, w strefĂŞ NIE WIEM.

Zatem, trzymajmy siĂŞ tego… nieskoĂączonego… - chociaÂż, czasami trochĂŞ zamykanego…  ;)

Pozdrawiam

Sugerujesz East, Âże NIE WIEM, to poszukiwana przez nas dziura?  ;D

;D œwietny tekst i jak wiele mówi nam o rzeczywistoœci. W murze s¹ drzwi, wystarczy je znaleŸÌ. Ptaku, dlaczego siê cofne³aœ czy ta myœl 'zapomnieli zamkn¹Ì' wynik³a ze strachu przed 'onymi'? I kto zbudowa³ mur..?

Kiedys miaÂłam takie 'widziadÂło-sen' Âże jestem w jakiejÂś nieznajej przestrzeni i pomyÂślaÂłam, jak dobrzebyÂłoby polecieĂŚ w gĂłre. Wtedy pojawiÂła siĂŞ dÂłoĂą ktĂłra ujeÂła mojÂą rĂŞkĂŞ i porwaÂła mnie o gĂłry.  Przez gÂłowe mi przeszÂło 'jak szybko siĂŞ wznoszĂŞ' i niestety odezwaÂło siĂŞ coÂś we mnie 'muszĂŞ zostaĂŚ na dole, mam jeszcze tyle do zrobienia' No i tamta reka znikÂła, a ja obudziÂłam siĂŞ.

Jeszcze ma³a sugestia, co do 'innych matriksów' lub wyjmowaniu rosyjskich babeczek. Jeœli jest sie w stanie poznaÌ jeden, niech bêdzie 'swój w³asny', wszystkie kolejne przestaj¹ byÌ niewiadom¹. Tzn, jeœli pozna siê dobrze jeden system, pozosta³e 'równoleg³e' przestaj¹ byÌ zagak¹. Wtedy koùczy siê wyjmowanie 'babeczek' z pytaniem 'co by³o przed / co bêdzie póŸniej'

I od razu wyjaœniê, nie wiem co jest po za tym czy tamtym matriksem, podejrzewam ciemn¹-pust¹ przestrzeù pozbawion¹ energi. Bo wed³ug gnostyckiego mitu, aby gdzieœ zaistnia³ doskona³y œwiat zbudowany z czystej energii - gdzieœ indziej to œwat³o musia³o byÌ 'zabrane'. Jest w tym micie zawarty równie¿ obraz ciemnoœci sk³óconej sama ze sob¹, gdzy¿ jedna 'ga³¹Ÿ' nie wie o istnieniu drugiej (brak œwiat³a). W sferze ciemnoœci powstaje zamieszanie, tak ¿e zaczyna ona 'poch³aniaÌ œwiat³o' co opisane zosta³o jako walka ze œwiatem boskim (gdzie energia Boskiej Istoty buduje kryszta³owo czyste pa³ace-czy¿by niebo?). W skutek tego Bóg czy te¿ bóg udaje do walki z ciemnoœci¹...i zostaje przez ni¹ poch³oniêty, stanowi¹c zal¹¿ek nowego stworzenia - ale czy tak moze ten proces przebiegaÌ? Mit sam w sobie jest ciekawy, a co do dziury/wyjœcia/drzwi to mniemam ¿e mo¿e byÌ tylko jedno...

  heh , jakbyś wiedziała, to czy (jak wg zigrina koncepcji wszechmocnego i przesprytnego PROGRAMU ) nie byłoby to przewidziane przez  PROGRAM vel Matrix ?
Wychodzisz  poza umysł, w  NIE WIEM, ale przecież dalej istniejesz, a co więcej - znajdujesz wyjście, robisz to , czego inni, "zamknięci" w swoich ograniczeniach "WIEM" nie potrafią ( to chyba sens powiedzenia Einsteina )
Enigma napisała
.. czy to nie ładny opis fluktuacji pola punktu zerowego ?  cząstki "znikają" bez wyjaśnienia, by NATYCHMIAST pojawić się w nieskończenie odległym miejscu ... splątanie kwantowe.

nie wiem czy to juÂż byÂło:
interfejs zwany "ciaÂło-umysÂł"-
http://davidicke.pl/index.php/filmy/34-david-icke/194-david-icke-globalne-duchowe-przebudzenie-ludzkoci.html

Witam

Mysle ciekawy art. potwierdzajacy to co wiemy :

http://wolnemedia.net/?p=19442

milego czytania

w koĂącu prawie dowĂłd na to Âże,-
rzeczywistoœÌ jest materialn¹ kreacj¹ œwiadomoœci..

DziĂŞki Laguna za interesujÂący artykuÂł . W nim czytamy  m.in " Ludzkie DNA jest biologicznym internetem  "  ( cytat za http://wolnemedia.net/?p=19442 ).
GdybyÂż to jedno okazaÂło siĂŞ prawdÂą , to wyobraÂźcie sobie jakie my  ludzie mamy moÂżliwoÂści .
DNA  nie tylko zapewnia komunikacje wewnÂątrz naszego ciaÂła, organizujÂąc przepÂływ informacji ale rĂłwnieÂż, poprzez fale spĂłjnego , monochromatycznego ÂświatÂła ( biofotony ) , ktĂłrego fala wytwarza siĂŞ w mikrotubulach, komunikuje siĂŞ z komĂłrkami innych organizmĂłw.
Pytanie jest o to , CO, lub KTO   wprowadza informacje do DNA. Oraz JAKIE sÂą to informacje.
MoÂże to byĂŚ niebezpieczne , gdy caÂła wiedza o tym  bĂŞdzie w rĂŞkach niewÂłaÂściwych siÂł.

Niepokoi zwÂłaszcza ten fragment  "Tak wiĂŞc z powodzeniem transformowali oni np. embriony Âżaby w embriony salamandry, transmitujÂąc po prostu wzorce informacyjne DNA! W ten sposĂłb caÂłkowita informacja zostaÂła transmitowana bez jakichkolwiek efektĂłw ubocznych lub dysharmonii, ktĂłre siĂŞ wydarzajÂą przy ciĂŞciu i ³¹czeniu pojedynczych genĂłw DNA.
Reprezentuje to niewiarygodnÂą, przeistaczajÂącÂą Âświat rewolucjĂŞ i sensacjĂŞ: poprzez stosowanie po prostu wibracji (czĂŞstotliwoÂści dÂźwiĂŞku) i jĂŞzyka, zamiast archaicznych procedur ciĂŞcia i kombinowania! "

MoÂżna sobie wyobraziĂŚ , Âże wiedza o tym jak to w praktyce moÂżna zrobiĂŚ dostanie siĂŞ w niepowoÂłane rĂŞce. A moÂże juÂż od lat siĂŞ jÂą stosuje ? Skoro odpowiednie czĂŞstotliwoÂści oraz sÂłowa mogÂą zmieniaĂŚ DNA to wystarczy , Âże bĂŞdÂą one emitowane poprzez TV, podczas wiadomoÂści ,czy teÂż filmĂłw.
Nie wiem , czy mo¿na w ten sposób zmieniaÌ cz³owieka, a nawet ca³¹ rasê ludzk¹ ( skoro mo¿na siê bawiÌ ¿ab¹ i salamandr¹ ..) , ale nale¿y przyj¹Ì, ¿e nie przez przypadek najbardziej wp³ywowymi ludŸmi na Ziemi s¹ w³aœciciele mediów. Nie doœÌ, ¿e p³acimy za dostêp do prasy , radia i telewizji, to jeszcze dajemy sobie narzucaÌ pewien sposób widzenia œwiata, a mo¿e nawet coœ wiêcej.

Dlatego jest takie waÂżne jakie treÂści  wybieramy i jakie media majÂą do nas dostĂŞp. Ja na przykÂład nie mam u siebie TV . Nie oglÂądam. WolĂŞ internet .
Ostatecznie wszystko sprowadza siê do œwiadomego wyboru, bo kiedy poprzez mega szybki "DNA Internet" bêdzie kr¹¿y³a œwiadomoœÌ ludzkoœci, to œwiat bêdzie wygl¹da³ inaczej ni¿ wtedy , gdy to umys³ i s³owa z niebieskiego ekranu bêd¹ t³oczy³y poprzez DNA swoje treœci.

E.. no zaraz, przeciez w tym modelu ch³opek na ekranie nie ma œwiadomoœci, œwiadomoœÌ ma jedynie ktoœ, który nim steruje.
Problem jedynie w tym, ¿e je¿eli grasz na komputerze, to zwykle wiesz, ¿e to gra (zawsze mo¿esz spojrzeÌ poza monitor i widzisz - acha, to jest monitor a tu jest "rzeczywistoœÌ".
W grze w Âżycie tak zwyczajnie nie moÂżesz spojrzeĂŚ poza monitor. StÂąd zatraca siĂŞ pamiĂŞĂŚ o tym, Âże to gra.  ZresztÂą, caÂłkiem podobnie jak u tych, ktĂłrzy zbyt dÂługo grajÂą na komputerach.

Samo modyfikujacy siê matrix ma tê zaletê w porównaniu ze statycznym matrixem, ¿e jest doskona³ym miejscem kreacji. Bez mo¿lio¶ci kreacji, wolna wola ogranicza³aby siê do wyborów nakre¶lonych przez programistê na pocz±tku. Czyli programista musia³by WIEDZIEÆ jakie s± mo¿liwo¶ci dzia³ania gracza. Musia³by w takim razie wiedzieæ kim jest.
A przecieÂż NIE WIE. Dlatego gra w matrixa, dlatego nakÂłada sobie ograniczenia matrixa aby siĂŞ dowiedzieĂŚ kim jest. (o czy mĂłwiliÂśmy juÂż wczeÂśniej)
Co wiĂŞcej, wÂłasnie te matrixowe kreacje sÂą wÂłaÂśnie tym co najlepiej opisuje gracza. Czyli sÂą metodÂą na jego samopoznanie.

S³usznie. W programie, niejako z definicji umieszczona jest mo¿liwoœÌ opuszczenia programu, wyjœcia poza niego. (w naszym filmowym matrixie by³y to te pigu³ki niebieska i czerwona bodaj¿e na które przyzwolenie da³ sam Archtekt)
W naszej grze Âżycia moÂżliwoœÌ "wylogowania siĂŞ" jest tÂą fundamentalnÂą wÂłaÂściwoÂściÂą, na ktĂłrej takÂże opiera siĂŞ caÂły koncept matrixa.  To po prostu jeden z warunkĂłw brzegowych, konieczne organiczenie. Co wiĂŞcej, bez tego warunku koncept matrixa jaki jest ZAÂŁAMUJE SIÊ. (dlatego chrzeÂścijanie wierzÂą w takÂą opcjĂŞ, ot taki swoisty super cheat (kod) w grze pozwalajÂący zÂłamaĂŚ jej zasady).
Jakby z drugiej strony jest mo¿liwoœÌ "wlogowania siê" w grê. Równie¿ dla nas niedostêpna z naszego poziomu. (heh, i tutaj znowu chrzeœcijanie maj¹ swoj¹ wersjê na cudowne "niepokalane wlogowanie siê do systemu")

Jak najbardziej ma, czyt. powyzej.
No, z naszego poziomu ciĂŞÂżko bĂŞdzie siĂŞ nam tego dowiedzieĂŚ, ale jest wysoce prawdopodobne, Âże tak jest w istocie.
ÂŻe kolejne matrixy zawierajÂą siĂŞ w kolejnych matrixach.
I te, na coraz niÂższym poziomie nakÂładajÂą coraz wiĂŞcej ograniczeĂą, ale tez pozwalajÂą na coraz lepsze zbliÂżenie siĂŞ do owego "poznanania", dowiedzenia siĂŞ "kim jestem" w tym maÂłym ograniczonym wycinku.
Te na coraz wyÂższym poziomie, zdejmujÂą ograniczenia, pozwalajÂą syntezowaĂŚ owÂą wiedzĂŞ wyniesionÂą z niÂższych poziomĂłw, pozwalajÂą uchwyciĂŚ to "kim jestem" w szerszym kontekÂście, bogatszym o wiedzĂŞ z niÂższych poziomĂłw.

WyobraÂź sobie, Âże jesteÂś kartografem i chcesz siĂŞ dowiedzieĂŚ jaka jest linia brzegowa twojego kraju.
Bierzesz przyrzÂądy geodezyjne i mierzysz to w kilometrowych odcinkach.

Ale czy jest to prawdziwa wiedza o linii brzegowej?...
O, tutaj jest maÂła zatoczka, zaledwie na kilkanaÂście metrĂłw, nie uwzglĂŞdniÂłeÂś jej w tej skali.

WiĂŞc weÂźmy mniejszy przymiar. WeÂźmy taÂśmĂŞ mierniczÂą.
Mierzysz wiĂŞc w odcinkach po 10 metrĂłw.
Tak jest lepiej. DokÂładniej.

Ale oto by³o parê g³azów. Nie uwzglêdni³eœ ich podczas pomiaru. Trzeba znowu wzi¹œÌ mniejszy przymiar.

Bierzemy linijkĂŞ, mierzymy tÂą liniĂŞ brzegowÂą z dokÂładnoÂściÂą centymetrowÂą?
Czy tak jest dobrze....

Hmm, przecieÂż maÂłe kamyczki i muszelki sÂą mniejsze niÂż centymetr. Co z tym zrobiĂŚ?

To moÂże suwmiarkÂą? I moÂżna mierzyĂŚ kaÂżde ziarenko piasku i zapisywaĂŚ w kajecie.

Ale czy ziarenko piasku to kres pomiaru?
Ojej, przecie¿ to ziarenko piasku tak¿e posiada chropowatoœci. Wystarczy wi¹œÌ lupê i widaÌ je dok³adnie.
Jak to zmierzyĂŚ, moÂże mikroskopem?...

Itp, itp..

KaÂżdy kolejny matrix "w g³¹b" oznacza coraz mniejszÂą skalĂŞ, stajesz siĂŞ coraz bardziej 'maÂły' aby coraz dokÂładniej doÂświadczyĂŚ kawaÂłka siebie. Coraz mniejszy swĂłj kawaÂłek. Coraz bardziej prymitywne emocje. PomyÂśl jak prymitywne sÂą emocje ameby - g³ód, strach, itp. Coraz  bardziej wyraÂźiÂście widaĂŚ z tej perspektywy to ziarenko emocjonalnego piasku. Ale i teÂż coraz bardziej znika z widzenia caÂłoœÌ. Wiedza o jakiejÂś linii brzegowej czy nawet zatoczce, gdzieÂś uleciaÂła. Skupiasz siĂŞ na nierĂłwnoÂściach ziarenka piasku.

Ka¿dy kolejny matrix "na zewn¹trz" oznacza coraz szersze spojrzenie na temat, ale te¿ coraz bardziej zatracaj¹ siê szczegó³y, coraz mniejsze jest spolaryzowanie, coraz trudniej byÌ za czy przeciw. Nagle z tych kamyczków czy zarenek piasku zaczyna byÌ dostrzegalny fragment linii brzegowej, jakiœ kawa³ek wiêkszej _ca³oœci_.

A jednak ziarenko piasku w takim samym stopniu tworzy liniĂŞ brzegowÂą jak stu kilometrowy jej odcinek.
W innej skali - tak, ale w takim samym stopniu waÂżnoÂści.
I nie trzeba byĂŚ naukowcem, aby dostrzec w Âświecie tĂŞ niesamowitÂą fraktalnÂą zasadĂŞ, wg ktĂłrej bakteria jest tym dla mrĂłwki, czym mrĂłwka dla mrowiska, czym mrowiska dla lasu, a czym las dla kraju, kraj dla Ziemi, etc.

Skoro w ka¿dym z nas istnieje pragnienie wyjœcia na jak¹œ "górê" aby zobaczyÌ "wiêcej", wzlecenia "wy¿ej" aby widok by³ "szerszy", to nale¿a³oby przyj¹Ì ¿e jest to powszechne pragnienie w ka¿dym mo¿liwym stanie istnienia.
Pragnienie doÂświadczenia _caÂłoÂści_. To z powodu tego pragnienia jedni rozbijajÂą atom, inni ÂżeglujÂą w nieznane, jeszcze inni lecÂą w gwiazdy, a jeszcze inni medytujÂą czy odprawiajÂą rytuaÂły.

PiĂŞkny sen.
Ró¿ne przemyœlenia i sztuczki nie pomaga³y, poniewa¿ myœlenie jest czêœci¹ matrixa i tak jak oko nie potrafi zobaczyÌ siebie, tak sposobem wyjœcia z matrixa nie mo¿e byÌ matrixowa metoda.
Ot niejako zupeÂłnie "przypadkiem" odkryÂłaÂś, Âże Twoje wiĂŞzenie _wcale wiĂŞzieniem nie byÂło_. Za takie je jedynie uwaÂżaÂłaÂś.
Drzwi byÂły otwarte, ale poniewaÂż nie wiedziaÂłaÂś tego, myÂślaÂłaÂś, Âże jesteÂś w wiĂŞzeniu.

Zaiste symboliczny sen.

DopĂłki myÂślimy Âże jesteÂśmy w wiĂŞzieniu, nawet nie przyjdzie nam do gÂłowy sprawdziĂŚ czy drzwy nie sÂą "przypadkiem" otwarte.

pozdrawiam

Ciekawy artykuÂł;
"RĂłwnolegÂłe wszechÂświaty, matrix i superinteligencja"

http://wolnemedia.net/?p=20567


Pozdrawiam - Thotal :)

Witam wszystkich,
no tym bardziej nie mozna sie przebic przez ten "matrix" bo on jakby dwuskladnikowy, jakby solidny mur i kiepskawa fasada. Obie warstwy to "produkt" naszej swiadomosci, solidny mur to pochodna tej "bardziej boskiej" czesci zas fasada to wytwor "mniej boskiego" ego. Tak dokladniej biorac to ego
jest tylko modulatorem tego co ta "mniej boska" czesc wyczynia. Ale i tak nawet ta fasada jest daleko silniejsza od naszego skromnego, poszukujacego ja. W koncu musimy miec wystarczajaco duzo czasu na "osobista szkole zycia" a nie myslec jakby tu wykorzystac efekt tunelowy
i przeszmuglowac sie jakims trickiem.
No ale jakie to "jakosci" objawiaja sie jako fasada. To maly swiat personalnych polaryzacji fenomenow , ktore zdolamy postrzegac a ktore barwi ego.
Mozliwe jest poznanie tych fenomenow( nie przeciwienstw! ) a wtedy otwarta droga do tych 144000 z apakalipsy ( to sa "adamowie" czyli prawdziwi ludzie, gdzie adam to 1 -4-40=1440 zas te dwa pozostale zera to symbol nieskonczonosci, czyli sporo miejsca   :) ). Ciekawe jest, ze te
144 to tzw."kat transformacji" cokolwiek to oznacza ale moze ktos wie?.
pozdrawiam

Oj witaj acentaur!
Juz sie stesknilam za Toba , gdzie sie podziewales?

A te 144oo to pukty swietlne ( malenkie wiry w nas) , ktore musimy napelnic energia ( inaczej GRAAL) zeby w nas nastapila iluminacja , czyli zebysmy sie stali ILUMINANTAMI, bo to i tylko to pozwoli nam transformowac nasze cialo fizyczne w energetyczne , czyli inaczej stworzyc MERKABA.

To bardzo proste , tak proste ze nikt nie chce w to uwierzyc. Jedyna energia , ktora to uczyni jest ENERGIA MILOSCI, to tez proste.
Tak wiec zataczamy olbrzymie kolo i wracamy do pozycji wyjsciowej.

MILOSC , MILOSC i jeszcze raz MILOSC , ale nie to co czlowiek nauczyl zwac sie miloscia , bo to ni wspolnego z nia nie ma.

Kiara :)

Witaj Kiaro,
taka mala przerwe w pisaniu sobie zrobilem ale wasze posty czytalem. Czasem potrzeba troche dystansu do wlasnych przemyslen.
no tak, ale zapomnielismy o prawdziwym "kluczu" do tego matrixa, a ktory kazdy musi sam wygenerowac bo tylko przez Niego jest to mozliwe.
pozdrawiam

Witaj Acentaur,
PrzeczytaÂłam i nic nie rozumiem…  ???
No bo dlaczego nasza boska czêœÌ miaÂłaby budowaĂŚ matrixa (wiĂŞzienie o solidnych murach), skoro ÂświadomoœÌ boska jest jakby poza wszelkimi ograniczeniami? Ona przecieÂż wie…
Co innego egotyczny umysÂł, ten owszem moÂże sobie te fasady stawiaĂŚ, ale co do muru to chyba murarz nie ten…
No chyba, Âże wszystko jest jednym wielkim matrixem, a w nim nasze maÂłe matrixy – tylko, czy wtedy trzeba uciekaĂŚ? I gdzie?
I jakie fenomeny masz na myÂśli? Oraz dlaczego ci, co ich nie poznali sÂą ludÂźmi nieprawdziwymi? Czyli jakimi sÂą? I co z tym katem transformacji?
Pozdrawiam  :)

Witaj ptaku,
oh ptaku, ja juz myslalem jak tu sie wygodnie wyciagnac na kanapie.. :)
a jak bym Ci powiedzial, ze wlasciwie cokolwiek myslisz to robisz to wlasciwie, cokolwiek mowisz/piszesz robisz to tez wlasciwie, cokolwiek odczuwasz...tylko mysli sa modulowane, slowa maja nie te brzmienie i uczucia sa jakos dziwnie zabarwione. Jest to Twoja reakcja(biernosc) na postrzegane
fenomeny materialnego swiata, tej fasady "tworzonej" przez czesc Twojego ducha zwane "JA"
Poniewaz JA zaufalo EGO to i fasada marna. Zas inna czesc ducha, ta boska do ktorej nie ma dostepu(wyzsza jazn), tworzy solidny matrix=szkole , ktory nalezy za fasada dostrzec.
Te fenomeny to to, co postrzegamy zmyslami i falszujemy egiem. Poznawanie ich to ujrzenie wspolnej,
wyzszej racji w odroznieniu od racji poszczegolnych stron.
Uciekac nie ma gdzie, tej mozliwosci nikt nie ma.
sa ludzmi "normalnymi" bardzo "normalnymi"
pozdrawiam

Witaj Acentaur ponownie,
Wynika z tego, Âże myÂślĂŞ, robiĂŞ, czujĂŞ wÂłaÂściwie, lecz to wszystko jest nie takie jak byĂŚ powinno, bo moje JA zufaÂło EGO, stÂąd reakcja na postrzegane fenomeny materialnego Âświata jest niewÂłaÂściwa.
Czyli jednak nie myÂślĂŞ ani nie czujĂŞ wÂłaÂściwie? To kiedy jest wÂłaÂściwie?
I czy musimy tak dzieliĂŚ tego ducha na kawaÂłki?
Poza tym, skoro fasada matrixa marna, to chyba dobrze? Czy jednak powinna byÌ solidna? Podejrzewam, ¿e jednak nie, skoro jest produktem spó³ki JA & EGO.
Co do solidnego matrixa (szko³y), to raczej dobrze, ¿e solidny? Bo wtedy nie da siê olaÌ lekcji. Tylko gdzie pójdziemy po ukoùczeniu szkó³, skoro twierdzisz, ¿e nie ma z matrixa wyjœcia? Stworzymy iluzjê bardziej naukow¹?
Sk¹d te¿ wiadomo, ¿e Wy¿sza JaŸù nie ma dostêpu boskiej czêœci ducha? Raczej do tej pory twierdzi³o siê inaczej, ¿e nasza Wy¿sza JaŸù ma bezpoœrednie po³¹czenie z Boskoœci¹.
No i przepraszam, jeÂśli znĂłw uniemoÂżliwiÂłam Ci wygodne wyciÂągniĂŞcie siĂŞ na kanapie…  ;D
Pozdrawiam  :)

Witam wypoczĂŞtego Acentaura…  ;) 

No, mam wraÂżenie, Âże KtoÂś postawiÂł pod naszym sÂławnym murkiem jak¹œ fasadĂŞ…  ;D
- Albo chce zaÂłataĂŚ jak¹œ dziurĂŞ, albo buduje drabinĂŞ…  ;)
Nawet kanapĂŞ przytargaÂł dla niepoznaki…  ;D

A tak na serio, to wydaje mi siĂŞ, Âże takich fasad jest caÂła warstwa i to one wÂłaÂśnie tworzÂą caÂły mur…
Gdyby byÂła Âściana z pojedynczej warstwy papieru (taka w stylu japoĂąskim… ;)), to sforsowanie jej nie stanowi wiĂŞkszego problemu (chyba Âże narazimy siĂŞ jakiemuÂś JapoĂączykowi… ;D). Jednak, gdy skleimy ze sobÂą wiele takich warstw, to ciĂŞÂżko bĂŞdzie siĂŞ przebiĂŚ - nawet JapoĂąskÂą KatanÂą…  ;D

Pozdrawiam

..by³o Minê³³o..

Witaj zigrin,
i ja Cie serdecznie witam.
i ona nawet nie jest nawet taka gruba jak papier, jej przeciez wcale nie ma, to tylko nasza iluzja  :)
i na tym to polega, nie zmierzac sie z iluzoryczna fasada a rozpoznac wlasna moc
witaj ptaku,
ten podzial mozna uznac za symboliczny bo i zyjemy w swiecie symboli. W koncu nikt nie widzial ducha
ani nawet swaidomosci. Chociaz z tym duchem to niektorzy jakby cos.... ;D
wszystko jest nieskonzonoscia i niczym, jest wiec miejsce na wiele poziomow, wiele matrixow , duch jest dynamiczny  :)
cos chyba naplatalem. Masz oczywiscie racje, to wyzsza jazn z boskiej czesci ducha, czyli duch sam z siebie generuje cos co reszta ducha(JA) nie moze sobie uswiadomic.
No ale teraz nic mnie juz przed kanapa nie powstrzyma  ;D
pozdrawiam i dobrej nocy zycze

Potrzebny jest mur aby w niego uderzyĂŚ.
Wtedy czujesz, Âże istnieje obolaÂła gÂłowa.
MoÂżna poznaĂŚ siebie jedynie poprzez ograniczenia.
Jaki sens np. miaÂłaby gra w jakÂąkolwiek grĂŞ gdyby nie reguÂły (ograniczenia) tej gry.

ByÌ mo¿e œwiadomoœÌ boska czy jak zwa³, wcale nie wie a jedynie usi³uje siê dowiedzieÌ.
WiedzieÌ, ¿e mur jest a wyr¿n¹Ì w niego porz¹dnie to dwa ró¿ne sposoby "wiedzenia".

Nie trzeba uciekaĂŚ. WrĂŞcz przeciwnie. Ucieczka oznacza odebranie sobie caÂłej frajdy.

pozdrawiam

Chcialam zacytowac Wam wybrane  fragmenty ksiazki : Transering rzeczywistosci - Zeland Vadim

Wa¿noœÌ
WaÂżnoœÌ powstaje tam, gdzie nadaje siĂŞ czemuÂś zbyt duÂże znaczenie. Jest to nadmierny potencjaÂł w czystej postaci, przy usuwaniu ktĂłrego siÂły rĂłwnowa¿¹ce tworzÂą problemy dla tego, kto ten potencjaÂł wywoÂłuje. IstniejÂą dwa typy waÂżnoÂści: wewnĂŞtrzna i zewnĂŞtrzna. WaÂżnoœÌ wewnĂŞtrzna lub wÂłasna przejawia siĂŞ jako przecenianie swoich zalet lub wad. Definicja wewnĂŞtrznej waÂżnoÂści brzmi: „jestem waÂżnÂą osobistoÂściÂą” lub „wykonujĂŞ waÂżnÂą pracĂŞ”. Kiedy wskaÂźnik waÂżnoÂści osiÂąga szczyt skali, za sprawĂŞ biorÂą siĂŞ siÂły rĂłwnowa¿¹ce – i „gruba ryba” otrzymuje prztyczek w nos. Tego, kto „wykonuje waÂżnÂą pracĂŞ”, teÂż czeka rozczarowanie: praca bĂŞdzie nikomu niepotrzebna albo bĂŞdzie wykonana bardzo Âźle. Istnieje jeszcze odwrotna strona, a mianowicie zaniÂżanie swoich wad, samoponiÂżenie. WielkoœÌ nadmiernego potencjaÂłu w obu wypadkach jest jednakowa, ró¿nica polega tylko na znakach.
ZewnĂŞtrzna waÂżnoœÌ jest sztucznie wytwarzana przez czÂłowieka, kiedy nadaje on zbyt duÂże znaczenie obiektowi lub zdarzeniu ze Âświata zewnĂŞtrznego. Definicja zewnĂŞtrznej waÂżnoÂści: „duÂże znaczenie ma dla mnie to i to” lub „bardzo waÂżne jest dla mnie, bym zrobiÂł to i to”. Powstaje wĂłwczas nadmierny potencjaÂł i sprawa bierze w Âłeb. WyobraÂź sobie, Âże musisz przejœÌ po belce le¿¹cej na ziemi. Nic Âłatwiejszego. A teraz masz przejœÌ po tej samej belce przerzuconej przez dachy dwĂłch wieÂżowcĂłw. To dla ciebie bardzo waÂżne i nie zdoÂłasz przekonaĂŚ siebie, Âże jest inaczej.
 
Fala szczĂŞÂścia
Fala szczêœcia powstaje jako skupisko korzystnych dla Ciebie linii ¿ycia. W przestrzeni wariantów jest wszystko, równie¿ takie z³ote ¿y³y. Je¿eli dosta³eœ siê na le¿¹c¹ na skraju liniê takiej niejednorodnoœci i uchwyci³eœ szczêœcie, mo¿esz si³¹ rozpêdu przeœlizgn¹Ì siê na inne linie tego skupiska, na którym nastêpuj¹ nowe szczêœliwe okolicznoœci. Lecz je¿eli po pierwszym sukcesie ponownie zaczê³a siê smuga cienia, to znaczy, ¿e zahaczy³o ciê destrukcyjne wahad³o i odwiod³o od fali szczêœcia.
 
WybĂłr
Transerfing proponuje zasadniczo inne podejÂście do osiÂągania celĂłw. CzÂłowiek dokonuje wyboru, jak zamawiajÂąc coÂś w restauracji, nie troszczÂąc siĂŞ o Âśrodki do osiÂągniĂŞcia celu. W sumie cel urzeczywistnia siĂŞ przewaÂżnie sam, niezaleÂżnie od bezpoÂśrednich dziaÂłaĂą zleceniodawcy. twoje pragnienia nie speÂłniÂą siĂŞ. Twoje marzenia siĂŞ nie ziszczÂą. Lecz TwĂłj wybĂłr – to niewzruszone prawo i musi siĂŞ on urzeczywistniĂŚ. Istoty wyboru nie da siĂŞ wyjaÂśniĂŚ w paru sÂłowach. CaÂły cykl ksi¹¿ek pod hasÂłem „Transerfing” mĂłwi o tym, czym jest wybĂłr i jak go dokonywaĂŚ.
JednoœÌ duszy i umys³u
UmysÂł ma wolĂŞ, lecz nie jest w stanie kierowaĂŚ zewnĂŞtrznym zamiarem. Dusza jest w stanie odczuwaĂŚ swÂą toÂżsamoœÌ z zewnĂŞtrznym zamiarem, lecz nie ma woli. Ona lata w przestrzeni wariantĂłw jak niedajÂący siĂŞ sterowaĂŚ latawiec. Aby podporzÂądkowaĂŚ woli zewnĂŞtrzny zamiar, trzeba osiÂągn¹Ì jednoœÌ duszy i umysÂłu. To stan, w ktĂłrym uczucia duszy i myÂśli umysÂłu zlewajÂą siĂŞ razem. Na przykÂład kiedy czÂłowiek przepeÂłniony jest radosnym natchnieniem, jego dusza „Âśpiewa”, a umysÂł „z zadowoleniem zaciera rĂŞce”. W takim stanie czÂłowiek jest zdolny do tworzenia. Lecz bywa, Âże dusza i umysÂł osiÂągajÂą jednoœÌ w niepokoju, obawach i niechĂŞci. WĂłwczas speÂłniajÂą siĂŞ najgorsze obawy. Kiedy zdrowy rozsÂądek powtarza jedno, a serce siĂŞ temu przeciwstawia, to znaczy, Âże dusza i umysÂł sÂą w konflikcie.
Zagadka Nadzorcy
„KaÂżdy czÂłowiek moÂże uzyskaĂŚ swobodĂŞ wyboru wszystkiego, co zechce. Jak uzyskaĂŚ tĂŞ swobodĂŞ?” CzÂłowiek nie wie o tym, Âże moÂże siĂŞ nie staraĂŚ, a zwyczajnie otrzymywaĂŚ to, czego pragnie. Brzmi to absolutnie nieprawdopodobnie, niemniej rzeczywiÂście tak jest. OdpowiedÂź na tĂŞ zagadkĂŞ poznasz dopiero wtedy, gdy przeczytasz caÂły cykl Transerfing rzeczywistoÂści do koĂąca. Nie prĂłbuj od razu zajrzeĂŚ do ostatniego rozdziaÂłu, poniewaÂż odpowiedÂź bĂŞdzie niezrozumiaÂła.
 

Cd.......
 
Znaki
Drogowskazami s¹ te znaki, które wskazuj¹ nadchodz¹cy zwrot w nurcie wariantów. Je¿eli nadci¹ga coœ, co mo¿e wywrzeÌ istotny wp³yw na bieg zdarzeù, pojawia siê sygnalizuj¹cy to znak. Kiedy nurt wariantów wykonuje zwrot, przechodzisz na inn¹ liniê ¿ycia. Ka¿da linia jest mniej wiêcej jednorodna pod wzglêdem swych w³aœciwoœci. Strumieù w nurcie wariantów mo¿e przecinaÌ ró¿ne linie. Linie ¿ycia ró¿ni¹ siê od siebie parametrami. Zmiany te mog¹ byÌ nieznaczne, lecz ró¿nica daje siê odczuÌ. W³aœnie tê ró¿nicê jakoœciow¹ zauwa¿asz, œwiadomie lub podœwiadomie czuj¹c, ¿e jakby coœ by³o nie tak.
Drogowskazy pojawiaj¹ siê tylko w wypadku, kiedy zaczyna siê przejœcie na inne linie ¿ycia. Niektórych zjawisk mo¿esz nie dostrzec. Na przyk³ad, wrona zakraka³a, a Ty nie zwróci³eœ uwagi. Nie poczu³eœ ró¿nicy jakoœciowej, czyli wci¹¿ znajdujesz siê na dawnej linii. Lecz je¿eli coœ w zjawisku wywo³a³o Tw¹ czujnoœÌ, znaczy to, ¿e mia³eœ do czynienia ze znakiem. Znak ró¿ni siê od zwyk³ego zjawiska tym, ¿e zawsze sygnalizuje rozpoczêcie przejœcia na liniê ¿ycia ró¿n¹ w istotny sposób od obecnej.
Nadmierny potencjaÂł
Nadmierny potencjaÂł – to napiĂŞcie, miejscowe wzburzenie w rĂłwnomiernym polu energetycznym. TakÂą niejednorodnoœÌ rodzi emisja energii myÂśli, kiedy nadaje siĂŞ jakiemuÂś obiektowi nadmierne znaczenie. Na przykÂład, pragnienie – to nadmierny potencjaÂł, poniewaÂż usiÂłuje ono przyciÂągn¹Ì upragniony przedmiot tam, gdzie go nie ma. MĂŞczÂące pragnienie posiadania tego, czego nie masz, stwarza energetyczny „spadek ciÂśnienia”, ktĂłry rodzi wiatr siÂł rĂłwnowa¿¹cych. Inne przykÂłady nadmiernych potencja³ów to: niezadowolenie, potĂŞpienie, zachwyt, uwielbienie, idealizacja, przecenianie, pogarda, pró¿noœÌ, poczucie przewagi, wina, niepeÂłnowartoÂściowoœÌ.
PrzejÂście indukowane
Katastrofy, klĂŞski ÂżywioÂłowe, konflikty zbrojne, kryzysy ekonomiczne rozwijajÂą siĂŞ po spirali. Najpierw zjawisko powstaje, potem siĂŞ rozkrĂŞca, napiĂŞcie narasta, osiÂąga punkt kulminacyjny, emocje juÂż pÂłonÂą na caÂłego i w koĂącu finaÂł – caÂła energia rozprasza siĂŞ w przestrzeni i nastĂŞpuje okresowa cisza. Podobnie dziaÂła wir wodny.
Uwaga grupy ludzi wpada w pĂŞtlĂŞ przechwytu wahadÂła, ktĂłre zaczyna siĂŞ coraz bardziej koÂłysaĂŚ, porywajÂąc ich za sobÂą na katastrofalne linie Âżycia. CzÂłowiek reaguje na pierwsze szturchniĂŞcie wahadÂła – na przykÂład reaguje na negatywne zdarzenie, bierze udziaÂł w zawiÂązce akcji i znajduje siĂŞ w strefie dziaÂłania spirali, ktĂłra rozkrĂŞca siĂŞ i wciÂąga jak lej.
Zjawisko wci¹gania w lej okreœlamy indukowanym przejœciem na liniê ¿ycia, gdzie cz³owiek staje siê ofiar¹. Jego odpowiedŸ na szturchniêcie wahad³a i nastêpuj¹ca potem wzajemna wymiana energii drgaù indukuje przejœcie na liniê ¿ycia, blisk¹ pod wzglêdem czêstotliwoœci drganiom wahad³a. W rezultacie negatywne zdarzenie w³¹cza siê do warstwy œwiata danego cz³owieka.
Koordynacja waÂżnoÂści
Nie nadawaj niczemu nadmiernego znaczenia. Twoja waÂżnoœÌ jest potrzebna nie Tobie, a wahadÂłom. WahadÂła kierujÂą ludÂźmi jak marionetkami za pomocÂą nici waÂżnoÂści. CzÂłowiek boi siĂŞ puÂściĂŚ niĂŚ waÂżnoÂści, poniewaÂż znajduje siĂŞ w mocy uwarunkowaĂą, ktĂłre stwarzajÂą iluzjĂŞ oparcia i pewnoÂści. PewnoœÌ rĂłwnieÂż stanowi nadmierny potencjaÂł niepewnoÂści tylko z przeciwnym znakiem. ÂŚwiadomoœÌ i zamiar pozwalajÂą zignorowaĂŚ grĂŞ wahadeÂł i dopi¹Ì swego bez walki. A gdy wystĂŞpuje wolnoœÌ bez walki, wĂłwczas pewnoœÌ nie jest potrzebna. JeÂżeli jestem wolny od waÂżnoÂści, nie mam czego broniĂŚ ani o co walczyĂŚ – po prostu spokojnie idĂŞ i wybieram swoje.
By uwolniÌ siê od wahade³, nale¿y zrezygnowaÌ z wewnêtrznej i zewnêtrznej wa¿noœci. Problemy i przeszkody na drodze do celu tak¿e powstaj¹ jako skutek nadmiernych potencja³ów wa¿noœci. Przeszkody osadzone s¹ na fundamencie wa¿noœci. Je¿eli celowo zmniejszysz wa¿noœÌ, przeszkody run¹ same.
Koordynacja zamiaru
Urzeczywistnianie siĂŞ najgorszych obaw w wypadku ludzi skÂłonnych do fatalizmu potwierdza, Âże czÂłowiek jest zdolny do wywierania wpÂływu na przebieg zdarzeĂą. KaÂżde zdarzenie na linii Âżycia ma dwa odga³êzienia w przestrzeni wariantĂłw – w korzystnÂą i w niekorzystnÂą stronĂŞ. Za kaÂżdym razem, stykajÂąc siĂŞ z jakimÂś zdarzeniem, dokonujesz wyboru, jak siĂŞ do niego odnieœÌ. JeÂżeli postrzegasz zdarzenie jako pozytywne, trafisz na korzystne odga³êzienie linii Âżycia. Ale skÂłonnoœÌ do fatalizmu zmusza CiĂŞ do dawania wyrazu niezadowoleniu i wybierania niekorzystnego odga³êzienia.
Kiedy tylko coÂś CiĂŞ rozdraÂżniÂło, w Âślad za tym idzie nowa przykroœÌ. Okazuje siĂŞ wĂłwczas, Âże „nieszczĂŞÂścia chodzÂą parami”. Lecz szereg przykroÂści nie nastĂŞpuje po samym nieszczĂŞÂściu, a po Twoim stosunku do niego. PrawidÂłowoœÌ powstaje w wyniku Twojego wyboru, ktĂłrego dokonujesz na rozwidleniu. AnalizujÂąc stopieĂą swojej skÂłonnoÂści do fatalizmu, moÂżesz wyobraziĂŚ sobie, dokÂąd CiĂŞ w ciÂągu caÂłego Âżycia zaprowadzi taki ciÂąg negatywnych odga³êzieĂą.
Zasada koordynacji zamiaru brzmi: Je¿eli postanowi³eœ postrzegaÌ pozornie negatywne zmiany w scenariuszu jako pozytywne, to wszystkie one takimi w³aœnie bêd¹. Kieruj¹c siê t¹ zasad¹, bêdziesz w stanie osi¹gn¹Ì taki sam sukces w kwestiach pozytywnych, jak fatalista w urzeczywistnianiu najgorszych obaw.
Linia Âżycia
ÂŻycie czÂłowieka, jak kaÂżdy inny ruch materii, stanowi ÂłaĂącuch przyczyn i skutkĂłw. Wniosek w przestrzeni wariantĂłw zawsze mieÂści siĂŞ blisko w stosunku do swojej przyczyny. Jak jedno wynika z drugiego, podobnie pobliskie sektory przestrzeni ustawiajÂą siĂŞ w szeregi na linii Âżycia. Scenariusz i dekoracje sektorĂłw na jednej linii Âżycia sÂą mniej wiĂŞcej jednorodne pod wzglĂŞdem swych cech. ÂŻycie czÂłowieka miarowo pÂłynie swojÂą liniÂą, dopĂłki nie ma miejsca zdarzenie, istotnie zmieniajÂące scenariusz i dekoracje. WĂłwczas los wykonuje zwrot i przechodzi na innÂą liniĂŞ Âżycia. Zawsze znajdujesz siĂŞ na tych liniach, parametrom ktĂłrych odpowiada emisja Twoich myÂśli. Zmieniwszy swĂłj stosunek do Âświata, to jest swĂłj myÂśloksztaÂłt, przechodzisz na innÂą liniĂŞ Âżycia, z innymi wariantami rozwoju zdarzeĂą.
Materialne urzeczywistnienie
Struktura informacyjna przestrzeni wariantĂłw w okreÂślonych warunkach moÂże siĂŞ materializowaĂŚ. KaÂżda myÂśl, tak samo jak sektor przestrzeni, ma okreÂślone parametry. Emisja myÂśli „podÂświetla” odpowiedni sektor, urzeczywistnia jego wariant. W ten sposĂłb myÂśli wywierajÂą bezpoÂśredni wpÂływ na bieg zdarzeĂą.
PrzestrzeĂą wariantĂłw sÂłuÂży jako szablon, okreÂśla ksztaÂłt i trajektoriĂŞ ruchu materii. Materialne urzeczywistnienie porusza siĂŞ w czasie i przestrzeni, lecz warianty pozostajÂą na miejscu i istniejÂą wiecznie. KaÂżda Âżywa istota emisjÂą swych myÂśli ksztaÂłtuje warstwĂŞ swojego Âświata. Nasz Âświat zamieszkuje mnĂłstwo Âżywych organizmĂłw i kaÂżdy wnosi swĂłj wkÂład w ksztaÂłtowanie rzeczywistoÂści.
WahadÂło
Energia myÂśli jest materialna i nie znika bez Âśladu. Kiedy grupa ludzi zaczyna myÂśleĂŚ podobnie, „fale ich myÂśli” nakÂładajÂą siĂŞ na siebie wzajemnie i w oceanie energii powstajÂą niewidoczne, lecz rzeczywiste struktury ener go informacyjne – wahadÂła. Struktury te zaczynajÂą rozwijaĂŚ siĂŞ samodzielnie i podporzÂądkowujÂą ludzi swoim zasadom. CzÂłowiek, ktĂłry dostaÂł siĂŞ pod wpÂływ destrukcyjnego wahadÂła, traci wolnoœÌ – staje siĂŞ trybikiem w duÂżym mechanizmie. WahadÂło „koÂłysze siĂŞ” tym bardziej, im wiĂŞcej ludzi poplecznikĂłw zasila je swojÂą energiÂą. KaÂżde wahadÂło posiada charakterystycznÂą dla siebie czĂŞstotliwoœÌ wahaĂą. Na przykÂład, huÂśtawkĂŞ moÂżna rozkoÂłysaĂŚ, tylko oddziaÂłujÂąc z okreÂślonÂą si³¹ i okreÂślonÂą czĂŞstotliwoÂściÂą. CzĂŞstotliwoœÌ tĂŞ nazywamy rezonansowÂą. JeÂżeli liczba poplecznikĂłw wahadÂła zmniejsza siĂŞ, jego drgania gasnÂą. Kiedy zwolennikĂłw zupeÂłnie brak, wahadÂło zatrzymuje siĂŞ i jako byt umiera.
Aby wypompowaÌ z cz³owieka energiê, wahad³a wykorzystuj¹ za punkt zaczepienia jego uczucia i reakcje: oburzenie, niezadowolenie, nienawiœÌ, rozdra¿nienie, niepokój, wzburzenie, przygnêbienie, podniecenie, rozpacz, strach, litoœÌ, przywi¹zanie, podziw, rozczulenie, idealizacjê, uwielbienie, zachwyt, rozczarowanie, dumê, zarozumialstwo, pogardê, odrazê, urazê, poczucie obowi¹zku, poczucie winy i tak dalej.
G³ówne niebezpieczeùstwo dla cz³owieka, który uleg³ wp³ywowi destrukcyjnego wahad³a, polega na tym, ¿e wahad³o odwodzi swoj¹ ofiarê od tych linii ¿ycia, na których cz³owiek uzyska swoje szczêœcie. Trzeba uwolniÌ siê od narzuconych celów, w walce za które cz³owiek odchodzi coraz dalej od swojej drogi.
WahadÂło jest w swej istocie egregorem, lecz to nie mĂłwi nam o nim wszystkiego. PojĂŞcie „egregor” nie oddaje caÂłego kompleksu niuansĂłw wspó³dziaÂłania czÂłowieka z bytami energoinformacyjnymi.

cd.......
Zamiar
Zamiar mo¿na w przybli¿eniu okreœliÌ jak zdecydowanie, by mieÌ i dzia³aÌ. Nie pragnienie siê urzeczywistnia, a zamiar. Zapragnij podnieœÌ rêkê. Pragnienie powstaje w myœlach: zdajesz sobie sprawê, ze chcesz podnieœÌ rêkê. Czy pragnienie unosi rêkê? Nie, samo w sobie pragnienie nie powoduje ¿adnego dzia³ania. Rêka unosi siê tylko wtedy, kiedy myœli o pragnieniu zrobi³y swoje i pozosta³o ju¿ samo zdecydowanie, by dzia³aÌ. Mo¿e zdecydowanie, by dzia³aÌ, podnosi rêkê? Te¿ nie. Podj¹³eœ ostateczn¹ decyzjê, ¿e podniesiesz rêkê, lecz ona jeszcze siê nie porusza. Co wiêc podnosi rêkê? Jak okreœliÌ to, co nastêpuje po zdecydowaniu?
W tym miejscu przejawia siê nieumiejêtnoœÌ umys³u, by daÌ zrozumia³e wyjaœnienie, czym jest zamiar. Nasza definicja zamiaru jako zdecydowania, by mieÌ i dzia³aÌ, prezentuje jedynie preludium do si³y, która w³aœciwie urzeczywistnia dzia³anie. Pozostaje skonstatowaÌ fakt, ¿e rêka podnosi siê nie przy pomocy pragnienia i nie przy pomocy zdecydowania, a za pomoc¹ zamiaru.
Zamiar dzieli siĂŞ na wewnĂŞtrzny i zewnĂŞtrzny. Przez zewnĂŞtrzny zamiar rozumiemy czynne oddziaÂływanie na otaczajÂący Âświat – zdecydowanie, by dziaÂłaĂŚ. ZewnĂŞtrzny zamiar – to zdecydowanie, by mieĂŚ, kiedy Âświat sam podporzÂądkowuje siĂŞ woli czÂłowieka. WewnĂŞtrzny zamiar – to koncentracja uwagi na procesie swojego zmierzania do celu. ZewnĂŞtrzny – koncentracja uwagi na tym, jak cel urzeczywistnia siĂŞ sam. Przy pomocy wewnĂŞtrznego zamiaru cel siĂŞ osiÂąga, a zewnĂŞtrznego – wybiera siĂŞ go. Wszystko, co wi¹¿e siĂŞ z magiÂą i zjawiskami paranormalnymi, naleÂży do dziedziny zewnĂŞtrznego zamiaru. Wszystko, co moÂżna osiÂągn¹Ì w ramach powszedniego ÂświatopoglÂądu, osiÂąga siĂŞ na si³ê, to wewnĂŞtrzny zamiar.
Stosunki zaleÂżnoÂści
Stosunki zaleÂżnoÂści definiujemy postawieniem warunku typu: „jeÂżeli ty tak, wtedy ja tak”. „JeÂżeli ty mnie kochasz, to znaczy, Âże rzucisz wszystko i pĂłjdziesz ze mnÂą na koniec Âświata. JeÂżeli nie Âżenisz siĂŞ ze mnÂą (nie wyjdziesz za mnie), to znaczy, Âże mnie nie kochasz. JeÂżeli ty mnie chwalisz, to ja siĂŞ z tobÂą przyjaÂźniĂŞ. JeÂżeli ty nie dasz mi swojej Âłopatki, wygoniĂŞ ciĂŞ z piaskownicy”.
Kiedy miÂłoœÌ przechodzi w stosunki zaleÂżnoÂści, nieodwoÂłalnie powstaje biegunowoœÌ i rĂłwnowaga ulega zak³óceniu. Bezwarunkowa miÂłoœÌ – to miÂłoœÌ bez prawa posiadania, zachwyt bez oddawania czci. Innymi sÂłowy – takie uczucie nie stwarza stosunkĂłw zaleÂżnoÂści miĂŞdzy tym, kto kocha a obiektem jego miÂłoÂści.
RĂłwnowaga ulega zak³óceniu rĂłwnieÂż wtedy, kiedy jedno porĂłwnuje siĂŞ z drugim lub przeciwstawia siĂŞ: „My jesteÂśmy tacy, a oni – inni!”. Na przykÂład duma narodowa: w porĂłwnaniu z jakimi narodami? Poczucie niepeÂłnowartoÂściowoÂści: w porĂłwnaniu z kim? Lub duma z siebie: w porĂłwnaniu z kim?
Gdzie jest przeciwnoœÌ, tam z pewnoÂściÂą w³¹czajÂą siĂŞ do dziaÂłaĂą siÂły rĂłwnowa¿¹ce. Ich dziaÂłanie jest skierowane na to, by „rozdzieliĂŚ” podmioty sprzecznoÂści, albo po³¹czyĂŚ je – ku obopĂłlnej zgodzie lub w celu zderzenia ich ze sobÂą. JeÂżeli biegunowoœÌ powstaÂła z Twojej winy, to dziaÂłanie siÂł bĂŞdzie skierowane przede wszystkim przeciw Tobie.
BiegunowoœÌ
Nadmierne potencjaÂły powstajÂą, kiedy jakimÂś cechom nadaje siĂŞ zbyt duÂże znaczenie. A stosunki zaleÂżnoÂści ukÂładajÂą siĂŞ miĂŞdzy ludÂźmi, kiedy zaczynajÂą oni porĂłwnywaĂŚ siĂŞ nawzajem ze sobÂą, przeciwstawiaĂŚ i dyktowaĂŚ warunki typu: „jeÂżeli ty tak, to ja tak”. Sam przez siĂŞ nadmierny potencjaÂł nie jest taki straszny, dopĂłki wypaczone ocena istnieje niezaleÂżnie, sama w sobie. Lecz kiedy tylko sztucznie zawyÂżonÂą ocenĂŞ jednego obiektu przeciwstawia siĂŞ w formie porĂłwnania z innym, powstaje biegunowoœÌ, rodzÂąca wiatr siÂł rĂłwnowa¿¹cych. SiÂły rĂłwnowa¿¹ce d¹¿¹ do usuniĂŞcia powstaÂłej biegunowoÂści i dziaÂłanie ich w wiĂŞkszoÂści wypadkĂłw skierowane jest przeciw temu, kto tĂŞ polaryzacjĂŞ wywoÂłaÂł.
PrzestrzeĂą wariantĂłw
Przestrzeù wariantów to struktura informacyjna. Jest to nieskoùczone pole informacji, zawieraj¹ce wszystkie warianty wszystkich zdarzeù, które mog¹ siê wydarzyÌ. Mo¿na powiedzieÌ, ¿e w przestrzeni wariantów jest wszystko, co by³o, jest i co bêdzie. Przestrzeù wariantów s³u¿y w charakterze szablonu, uk³adu wspó³rzêdnych ruchu materii w czasie i przestrzeni. Zarówno przesz³oœÌ, jak i przysz³oœÌ znajduj¹ siê tam stacjonarnie, jak na taœmie filmowej, a efekt czasu pojawia siê tylko w rezultacie przemieszczenia poszczególnego kadru, w którym wyœwietlana jest teraŸniejszoœÌ.
Œwiat istnieje jednoczeœnie w dwu postaciach: fizycznej, namacalnej rzeczywistoœci, i metafizycznej przestrzeni wariantów, le¿¹cej poza zasiêgiem percepcji, lecz nie mniej obiektywnej. Dostêp do tego pola informacji w zasadzie jest mo¿liwy. W³aœnie stamt¹d bierze siê wiedza intuicyjna i wizje jasnowidzów. Umys³ nie potrafi stworzyÌ nic zasadniczo nowego. On tylko mo¿e z³o¿yÌ now¹ wersjê domku ze starych klocków. Mózg przechowuje nie sam¹ informacjê, a pewn¹ formê adresów do informacji w przestrzeni wariantów. Wszystkie odkrycia naukowe i dzie³a sztuki umys³ otrzymuje z przestrzeni wariantów za poœrednictwem duszy.
Sny nie sÂą iluzjami w zwyczajnym rozumieniu tego sÂłowa. UmysÂł nie wyobraÂża sobie swoich snĂłw – on je rzeczywiÂście widzi. To, co obserwujemy w rzeczywistoÂści – to urzeczywistnione warianty. We Âśnie jesteÂśmy w stanie widzieĂŚ to, co nie zostaÂło urzeczywistnione, czyli spektakle z wirtualnymi scenariuszami i dekoracjami. Sny pokazujÂą nam to, co mogÂłoby siĂŞ zdarzyĂŚ w przeszÂłoÂści lub przyszÂłoÂści. Sen – to podró¿ duszy po przestrzeni wariantĂłw.
Si³y równowa¿¹ce

Transerfing
SÂłowa „Transerfing” nie wymyÂśliÂłem, spadÂło ono na mnie z tego samego miejsca, z ktĂłrego wziĂŞÂły siĂŞ wszystkie pozostaÂłe pojĂŞcia i w ogĂłle caÂła treœÌ tej ksi¹¿ki. Sam do okreÂślonego momentu nie rozumiaÂłem znaczenia tego sÂłowa. Nawet nie wiedziaÂłem, z czym to naleÂży kojarzyĂŚ. Znaczenie tego sÂłowa moÂżna interpretowaĂŚ jak „Âślizg przez przestrzeĂą wariantĂłw” lub „transformacja potencjalnie moÂżliwego wariantu w rzeczywistoœÌ” albo „przejÂście przez linie Âżycia”. Ale w sensie ogĂłlnym, jeÂżeli uprawiasz Transerfing, to znaczy, Âże balansujesz na fali szczĂŞÂścia. Wymawia siĂŞ Transerfing tak samo, jak siĂŞ pisze.
Frailing
Frailing – to skuteczna technika kontaktĂłw miĂŞdzyludzkich, ktĂłra jest elementem Transerfingu. NajwaÂżniejszÂą zasadĂŞ frailingu moÂżna uj¹Ì w nastĂŞpujÂący sposĂłb: zrezygnuj z zamiaru otrzymania, zastÂąp go zamiarem dawania, a uzyskasz to, z czego zrezygnowaÂłeÂś.
Dzia³anie tej zasady opiera siê na tym, ¿e Twój zewnêtrzny zamiar wykorzystuje wewnêtrzny zamiar partnera, nie umniejszaj¹c jego interesów. W sumie otrzymujesz od cz³owieka to, czego nie mog³eœ osi¹gn¹Ì zwyczajnymi metodami wewnêtrznego zamiaru. Kieruj¹c siê t¹ zasad¹, osi¹gniesz spektakularne efekty w kontaktach osobistych i zawodowych

Cele i drzwi
KaÂżdy czÂłowiek ma swojÂą unikalnÂą drogĂŞ, na ktĂłrej osiÂągnie autentyczne szczĂŞÂście w Âżyciu. WahadÂła narzucajÂą czÂłowiekowi obce mu cele, ktĂłre wabiÂą swÂą prestiÂżowoÂściÂą i niedostĂŞpnoÂściÂą. GoniÂąc za faÂłszywymi celami, nic nie osiÂągniesz, albo osiÂągnÂąwszy, zrozumiesz, Âże nie tego potrzebowaÂłeÂś.
TwĂłj cel zmieni Âżycie w ÂświĂŞto. OsiÂągniĂŞcie Twojego celu pociÂągnie za sobÂą speÂłnienie wszystkich pozostaÂłych pragnieĂą, przy czym efekty przewyÂższÂą wszelkie oczekiwania. Twoje drzwi sÂą drogÂą, ktĂłra doprowadzi CiĂŞ do celu.
Je¿eli zmierzasz do Twojego celu, wchodz¹c przez Twoje drzwi, to nikt i nic nie bêdzie w stanie Ci przeszkodziÌ, poniewa¿ klucz Twojej duszy idealnie pasuje do zamka Twojej drogi. Tego, co Twoje, nikt Ci nie odbierze. Nie bêdziesz mia³ problemów z osi¹gniêciem swego celu. Problem polega na tym, by znaleŸÌ swój cel i swoje drzwi. Transerfing nauczy Ciê, jak to robiÌ.

Nie wiem czy dobrze CiĂŞ rozumiem,
Czy w idei Frailingu chodzi o ten sam "podmiot" zamiaru?
tj. np. hmmm.. co by tu zapodaĂŚ?!.. jakiÂś przykÂładowy "zamiar otrzymania"..

powiedzmy pojawia siĂŞ potrzeba otrzymania okreÂślonej gotĂłwki
lub lepiej:  wartoÂści X ÂśrodkĂłw na koncie ,
..to w myÂśl tej zasady - jak rozumiem - naleÂżaloby wygenerowaĂŚ z siebie zamiar przekazania/dania tej okreslonej wartoÂści X ÂśrodkĂłw (..z tegoÂż konta?..)  Dalej.. czy wystarczy sam zamiar przekazania,
(tu: zamiar wydawania owej wartoÂści,
czy raczej powinien byĂŚ Ăłw zamiar konkretnie ukierunkowany (tj. z konkretnÂą wizjÂą ..dania komu lub na jaki cel przeznaczenia)

;)


i przykÂład caÂłkiem inny:

Aby otrzymaĂŚ support personalno-techniczny dla rozwoju jakiegoÂś projektu..
Czy w myÂśl tej zasady Frailingu..
NalezaÂłoby wpierw taki sam support personalno-techniczny zaoferowaĂŚ?

i teraz rzecz kolejna..
Skoro zapotrzebowanie na otrzymanie CZEGOÂŚ spowodowne jest ego CZEGOÂŚ niedoborem
(inaczej potrzeba by nie powstaÂła wcale)
to jak autor proponuje sensownie i wiarygodnie (choĂŚby dla wÂłasnej podswiadomoÂści) wygenerowaĂŚ
zamiar dawania TEGO, czym siĂŞ nie dysponuje

to rĂłwnieÂż wyglÂąda jak rozÂłoÂżony szeÂścian w 2D,-
czyli zasada holograficzna- obrazy z 2D sÂą w projekcji 3D naszego Âświata,-
czyÂżby Majowie i o tym wiedzieli?  :o

hmhmh, w tym rozÂłoÂżonym szeÂścianie widaĂŚ nawet wiĂŞcej wymiarĂłw ... bo wyobraÂźmy se, Âże ramka obrazka to gĂłrna "pokrywa" szeÂścianu z perspektywy, jakby z gĂłry , a to Âże spina ona rozÂłoÂżony szeÂścian ujawnia i wskazuje (strzaÂłki na denku) dodatkowe wymiary, ktĂłre siĂŞ otwierajÂą pomiĂŞdzy "szczelinami".

w kwestii "transferingu"
Fajnie zostaÂł opisany ZAMIAR , ale chyba nie do koĂąca wÂłaÂściwe wnioski ....bo bardziej  po prostu przyjĂŞcie zaÂłoÂżenia

Ale te¿ w³aœnie ów ZAMIAR nie daje siê zdefiniowaÌ, nie daje siê uchwyciÌ momentu w którym jest jakiœ zamierzaj¹cy i wydaje komendê miêœniom ... Po prostu dzieje siê . W którym momencie wydajesz palcom komendê i JAK to robisz ? Jak wysy³asz impulsy ? Jak panujesz nad okreœlonymi sekwencjami partii miêœni, tak precyzyjnymi, ¿e bez patrzenia w klawiaturê palce "wiedz¹" co i z jak¹ si³¹ klikn¹Ì ?
Ogarniasz to ?
Jest jakiÂś TY, ktĂłry  Âświadomie wykonuje zamiar  ?

Rozbieranie poszczególnych czynnoœci na czynniki pierwsze aby znaleŸÌ "bosk¹ cz¹stkê" jest bardzo pouczaj¹ce ;D

dokÂładnie, bo nas zamkniĂŞto w szeÂścianie 3D, i nic wiĂŞcej nie widzimy,-
ale jak kostka siĂŞ "otworzy"- to bĂŞdÂą te dodatkowe wymiary :D