Niezależne Forum Projektu Cheops

Witajcie kochani.

Jest to temat tak stary, ale ciagle na czasie. Przed stu laty ludzie przyzekali sobie milosc i wiernosc do grobowej
deski. Dzisiaj przyzekaja sobie tez, czy sa w stanie dotrzymac danego slowa  w milosci i wiernosci.
Zyjemy w zupelnie innych czasach.

                                                         Rafaela

WiernoœÌ. MoÂżna by elaborat na ten temat  napisaĂŚ. Dla mnie to sÂłowo oznacza coÂś bardzo g³êbokiego, a mianowicie wiernoœÌ podjĂŞtemu zobowiÂązaniu wobec drugiej osoby, ale bez naruszania praw tej osoby do samostanowienia i jej wÂłasnej wolnoÂści.
WiernoœÌ to w jakiejœ mierze równie¿ oddanie w³asnej wolnoœci w s³odki jasyr, chocia¿ to równie¿ przejaw wolnej woli.
AÂż kiedyÂś nadchodzi czas prĂłby wobec przyrzeczenia ...  Trwanie w nim pomimo wszystko, czy to jeszcze sÂłuÂży czyjejkolwiek wolnoÂści ? -  czy juÂż raczej jest niewolÂą  ?

Wlasnie, dzisiaj ludzie zyja dluzej, tak kobiety jak i mezczyzni. Sposob zycia sie bardzo zmienil. Ludzie zyja
duzo dluzej. Tak wiec lata wspolnego zycia tez sie wydluzaja. Jaka musi byc milosc i madrosc wspolmalzonkow,
aby dotrwali w nilosci i zrozumieniu srebrnego wesela, lub zlotego. Ze starszego pokolenia znajduja sie takie zwiazki, potrafia we wspolnej starosci isc na spacerek za raczke.
Niekiedy mialam takie mysli. Dwoje mlodych zakochanych, przyzekaja sobie zeczy o ktorych tak naprawde nie maja pojecia. Sa zupelnie nieswiadomi tego , czego sie podejmuja.

Dobrze, że się w ogóle podejmują, Rafaelo . Bez względu na to, co ich związek czeka w przyszłości ten etap jest bardzo ważny.
Każdy jest ważny.
Gdybym wiedział to , co wiem teraz prawdopodobnie niewiele by to  zmieniło w moim życiu - chciałbym przeżyć je w podobny sposób.
Może tylko byłbym bardziej świadomy i mniej się wszystkim tak strrrasznie przejmował. Tak samo jak obecnie, tak i wówczas przebaczyłbym wszystkim wszystko bez względu na to, czy oni by mi przebaczyli.
Z przebaczeniem żyje się o wiele lepiej :)

Najpierw uzgodnijmy kto przysiêga mi³oœÌ, serce czy g³owa ;D
Roz³ó¿my temat na czynniki pierwsze.
Jeœli swoje, dzisiejsze szczêœcie chcia³byœ doœwiadczaÌ w przysz³oœci, to musisz w logiczny sposób go zagwarantowaÌ. Jeœli przesz³oœÌ udowodni³a ci, ¿e szczêœcie jest powtarzalne w jakimœ systemie umys³owego doœwiadczania, stosuj go.

A teraz, jeœli odrzucisz wszystko i zaczniesz odczuwaÌ, bêdziesz bardziej kocha³, szanowa³ siebie, bêdziesz dostrzega³ wartoœci ukochanej/ukochanego, wybierzesz wolnoœÌ wyboru jego/jej dla w³asnego dobra, to co przeszkodzi Ci w procesie wybaczenia?



Pozdrawiam - Thotal

SzczĂŞÂścia i nieszczĂŞÂścia nie da siĂŞ , na szczĂŞÂście , zagwarantowaĂŚ ;)
Gdyby tak byÂło, to zaraz ktoÂś by wpadÂł na pomysÂł gwarantowanych przeÂżyĂŚ i by to spieniĂŞÂżaÂł.

Ale¿ samym zejœciem w materiê gwarantujemy sobie ca³y zestaw przeró¿nych prze¿yÌ,
z uwzglĂŞdnieniem nieszczêœÌ…  te, nie wiedzieĂŚ czemu, jakoÂś szczegĂłlnie upodobaliÂśmy…  ;D
... no i wszystko spieniĂŞÂżamy (przeliczamy) na energiĂŞ...
dobrze, gdy bilans jest dodatni...  ;)

Nic z tych rzeczy !
Nic z tych rzeczy, poniewaÂż My sami w sobie jesteÂśmy prawdziwym szczĂŞÂściem.
A nieszczĂŞÂście jest tylko brakiem szczĂŞÂścia, czyli pustym miejscem, a nie nieszczĂŞÂściem.
Czy ciemnoœÌ jest ciemnoœci¹, czy brakiem œwiat³a ? Zapal œwiat³o w swoim pokoju i siê o tym przekonasz.
WiĂŞc có¿ tu gwaranatowaĂŚ  lub nie gwarantowaĂŚ, skoro tym.. szczĂŞÂściem jesteÂśmy my Sami... :)

Ale tak naprawde kto i co jest zdradzane? Czy czlowiek powinien skladac przysiegi , ktore z gory wiadomo iz  bardzo czesto dotrzymuje sie wbrew sobie?

Wszystko jest zmienne nic ale to nic nie jest stale , dlaczego wiec zmiany nazywamy zdradami?
Uczucia rowniez ewoluuja , ludzie sie zmieniaja , zmieniaja sie ich cechy zewnetrzne i wewnetrzne , zmienia sie osobowosc.Czy nalezy wiec wiezic siebie i kogos przysiegami czesto skladanymi na wyrost?

Czy nie llepiej ( jezeli musza brac rozne sluby i skladac przysiegi) powiedziec sobie bede z Toba dopoki milosc bedzie nas laczyc?
Oczywiscie pozniej i tak i tak pozostaje odpowiedzialnos za partnera i dzieci ze zwiazku.. Ale to jest juz inny aspekt wspolnego bycia ze soba.

Moim zdaniem , brak wiedzy iz nic nie trwa wiecznie , malzenstwo rowniez nie musi ,oraz brak zrozumienia wolnosci swojej i uczuc.Strach przed zmianami , oraz odpowiedzialnoscia za konsekfecje wyborow.

Uczuc nie mozna wiezic ni wywolac na sile , zycie we dwoje powinno opierac sie na nich.Kiedy ludzie zaczynaja to rozumiec , nie ma zdrad , jest godnosc zycia i godnosc oraz szacunek dla partnera i jego decyzji. Wowczas rozstania nie sa bolem , sa akceptacja wolnosci cudzej i wlasnej.


Kiara :) :)

otó¿ to  :D

Szkoda tylko, ¿e jeszcze daleko nam do tak g³êbokiego zrozumienia innych i samego siebie :) ¿yczy³abym tego innym i sobie równie¿

Pozdrawiam :)

Nazwijcie w takim razie rzeczy po imieniu. Pomimo, ¿e Kiara przekonuje nas o swoim niesamowitym rozwoju duchowym, mi³oœci to mo¿emy wyczytaÌ, ¿e nie chce braÌ odpowiedzialnoœci za swoje zachowanie. Nie chce sk³adaÌ deklaracji, bo mo¿e ich nie dotrzymaÌ. St¹d niechêÌ do powa¿nych obietnic i przysi¹g - wyraŸnie zauwa¿alna próba dewaluacji i pomniejszania znaczenia. Je¿eli na starcie od razu obni¿amy sobie poprzeczkê i zostawiamy furtkê to moim zdaniem nie ma w takim przypadku mowy o prawdziwym, g³êbokim uczuciu. Oczywiœcie, ¿e mi³oœÌ ewoluuje w ramach ma³¿eùstwa, trzeba wiêc j¹ pielêgnowaÌ, dbaÌ, w przeciwnym razie mo¿e zbledn¹Ì, uschn¹Ì. No ale w takim razie mo¿emy skorzystaÌ z tej furtki mówi¹c "no wiesz, mi³oœÌ siê skoùczy³a to i moja deklaracja siê koùczy..." Przecie¿ to ¿a³osne. Podejrzewam, ¿e taki punkt widzenia "nic nie trwa wiecznie, wiêc tym bardziej ma³¿eùstwo" jest preferowany w³aœnie z powodu, ¿e nie uda³o siê danej osobie dotrzymaÌ z³o¿onych obietnic. St¹d równie¿ niechêÌ - "po co œlub", "po co papierki i przysiêgi" - bo wtedy nasz brak konsekwencji i dotrzymania deklaracji jest jeszcze bardziej uwypuklony i dra¿ni¹cy jak cierù. Dlatego wa¿ne jest aby mieÌ œwiadomoœÌ, ¿e na wszystko przychodzi odpowiednia pora - gdy po coœ zbyt wczeœnie siêgamy traci na uroku i sile, pomniejszamy zarówno znaczenie jak i radoœÌ z tego.
Co to za mi³oœÌ której dajemy siê wypaliÌ, co z odpowiedzialnoœci¹ za osobê której "skradliœmy" wiele lat ¿ycia, uczuÌ? Co z np. dzieÌmi? W wielu wypowiedziach widzê zachêcanie - nie zawsze wprost - do egoizmu i braku dojrza³oœci - ale to jest zwi¹zane z wygodnym wyt³umaczeniem i uspokojeniem sumienia, bo:
* "takÂą ÂścieÂżkĂŞ rozwoju zapewne sobie wybraliÂśmy" - matko, tylko o jakim rozwoju wtedy mĂłwimy?
* "reinkarnacja..." - spoko, jak teraz nie wyjdzie to zawsze wystartujemy od nowa - ludzie, Âżycie to nie gra komputerowa...
* "nie ma dobra i zÂła - to tylko doÂświadczenia" - spoko, im komuÂś ciĂŞÂżej - to co, Âże z naszego powodu - tym szybciej siĂŞ rozwija...

PoniewaÂż do powaÂżnych spraw podchodzĂŞ bardzo powaÂżnie, to nie wiem jak postÂąpiÂłbym w przypadku zdrady - byĂŚ moÂże w bĂłlach, ale wybaczyÂłbym, zapomnieĂŚ - chyba nigdy.
Gdybym ja siĂŞ tego dopuÂściÂł - nie wybaczyÂłbym ani nie zapomniaÂłbym.

Tak wiki, masz racjĂŞ. Kiedy po wielu latach wspĂłlnego Âżycia przychodzi m¹¿ do domu i oÂświadcza Âżonie i np. dwĂłjce dzieci Âże odchodzi do innej kobiety, Âże oczywiÂście bĂŞdzie pÂłaciÂł alimenty itd...  to Âżona odpowiada: aleÂż oczywiÂście kochany mĂŞÂżu, szanujĂŞ ciebie jako partnera i podejmowane przez ciebie decyzje, zachowajmy siĂŞ godnie, oczywiÂście uszanujĂŞ twojÂą wolnoœÌ, nasz rozwĂłd nie bĂŞdzie bĂłlem ani dla mnie ani dla dzieci, a kiedy ze swojÂą nowÂą kobietÂą bĂŞdziecie chcieli wpaœÌ na kawĂŞ przychodÂźcie ÂśmiaÂło, zawsze bĂŞdĂŞ miaÂła dla was drzwi szeroko otwarte. Dzieci chĂŞtnie poznajÂą i pobawiÂą siĂŞ z nowÂą ciociÂą, a ja chĂŞtnie opowiem jej o nowym sposobie szydeÂłkowania ktĂłrego siĂŞ ostatnio nauczyÂłam.

Kiara i wiki, to co piszecie to szczyt hipokryzji. W tej caÂłej wypowiedzi zastanawia mnie jeszcze jeden aspekt, zwÂłaszcza w kontekÂście twoim kiaro. Nie raz pisaÂłem o twoich antagonizmach w stosunku do mĂŞÂżczyzn, oczywiÂście za kaÂżdym razem stanowczo zaprzeczasz ale i tak jest to widoczne w twoich wypowiedziach. Czy w efekcie nieudanego Âżycia to co wypisujesz, to co tak dobitnie podsumowaÂł arteq nie jest twojÂą projekcjÂą stanowiÂącÂą formĂŞ autoasekuracji, tzw. wentyla bezpieczĂąstwa, formy storzenia sobie wizji Âświata w ktĂłrym Âżyjesz i w ktĂłrym w prosty sposĂłb potrafisz wytÂłumaczyĂŚ swoje niepowodzenia?

"Czy nie llepiej ( jezeli musza brac rozne sluby i skladac przysiegi) powiedziec sobie bede z Toba dopoki milosc bedzie nas laczyc?" - zamiast stwierdziÌ, nie powiod³o mi siê, mo¿e to by³a wina moja, mo¿e partnera, mo¿e oboje coœ zaprzepaœciliœmy ³atwiej jest powiedzieÌ bêdê z tob¹ dopóki mi³oœc bêdzie nas ³¹czyÌ? A co dalej? wspólny dom? konto? stopa ¿yciowa siê zmeni³a b¹dŸ partner siê rozchorowa³ wiêc ¿egnaj gienia czas siê zmienia? wiesz kiaro dlaczego jest to tak ¿a³osne? bo mówi to osoba która powinna mieÌ na t¹ sprawê zupe³nie inny pogl¹d.

MoÂże cierpienia przy zdradzie byÂłyby mniejsze, gdyby rodziny byÂły wieloosobowe...

http://www.eioba.pl/a120812/a_gdyby_tak_malzenstwa_mogly_byc_i_wieloosobowe


Po co siê mêczyÌ z "babajag¹" albo drêczycielem, którzy podpisali umowê z partnerem w celu manipulacji drugim cz³owiekiem? Czy wolnoœÌ od psychopatów nie jest wa¿niejsza od tak zwanych "obowi¹zków"?
Czy dzieci wychowywane w patologicznych rodzinach majÂą sznsĂŞ na lepsze Âżycie?


Pozdrawiam - Thotal :)
Ps. zgÂłosiÂłem wniosek do Administracji o ukaranie forumowicza, ktĂłry zwraca siĂŞ do naszej koleÂżanki z maÂłej litery. Robi to wyraÂźnie w celu jej poniÂżenia w chamski prostacki sposĂłb.

thotal: "Po co siê mêczyÌ z "babajag¹" albo drêczycielem, którzy podpisali umowê z partnerem w celu manipulacji drugim cz³owiekiem? Czy wolnoœÌ od psychopatów nie jest wa¿niejsza od tak zwanych "obowi¹zków"?
Czy dzieci wychowywane w patologicznych rodzinach majÂą sznsĂŞ na lepsze Âżycie?"

cz³owiek jest kowalem swojego losu, jeœli wychodzisz z za³o¿enia jak powy¿ej piszesz, czyli np. sam sobie weŸmiesz lub wzio³eœ "babajagê" za ¿onê no cóŸ... pozostaje mi tylko wspó³czuÌ. twojemu sposobowi myœlenia równie¿.

zakÂładajÂąc oczywiÂście Âże znasz moje intencje lepiej ode mnie thotal, sam siĂŞ zabawiasz w hamski i prostacki sposĂłb bawiÂąc siĂŞ w donosiciela jak dziecko w piaskownicy. wykazujesz siĂŞ jedynie maÂłostkowoÂściÂą. i aÂż dziw bierze Âże to zazwyczaj tak maÂłostkowi ludzie wypowiadajÂą siĂŞ o uduchowieniu i wewnĂŞtrznym rozwoju.

JeÂśli chodzi natomiast jeszcze o poniÂżanie w chamski i prostacki sposĂłb, wnoszĂŞ o przykÂładne ukaranie thotala za obelÂżywe, poniÂżajÂące okreÂślenie "babyjagi". Po pierwsze oddzielnie, po drugie z duÂżych liter: Baby Jagi. UraziÂłeÂś thotal moje dziecinne wspomnienia i ich bohaterĂłw, tak jak to sam ujoÂłes w choamski i prostacki sposĂłb poniÂżajÂąc w ten sposĂłb zarĂłwno BabĂŞ JagĂŞ, mnie  jak i jej obraz w mojej ÂświadomoÂści.

Widzisz Thotal, i tutaj k³aniaj¹ siê pewne za³o¿enia czy wytyczne które z takim uporem s¹ wyœmiewane. Oczywiœcie, ¿e ciê¿ko mówiÌ o 100% pewnoœci w stosunku do drugiej osoby, ale s¹ pewne "porady" które pozwalaj¹ takie niebezpieczeùstwo zminimalizowaÌ. Po to "wymyœlono" okres np. poznawania siê i spotykania vel "chodzenia" aby przekonaÌ siê czy z t¹ drug¹ osob¹ nam po drodze, dodatkowo zachowujemy szacunek zarówno dla siebie jak i drugiego cz³owieka. Po to jest okres narzeczeùstwa aby daj¹c "wstêpn¹" obietnicê upewniÌ siê czy chcemy danego zwi¹zku. Po to jest równie¿ zalecenie wstrzemiêŸliwoœci seksualnej aby nie krzywdziÌ innych i mieÌ [szczególnie kobiety] ochronê przed naci¹gaczami. Ktoœ kto ma powa¿ne i szczere zamiary - nie bêdzie traktowa³ owych zaleceù jako w jakikolwiek sposób uci¹¿liwych, oszust b¹dŸ egoista bêdzie natomiast krzycza³ o zamachu na wolnoœÌ.
Poprzewracaliœcie zasady które mia³y chroniÌ przed nieuczciwoœci¹, a teraz zas³aniacie siê skutkami takich zachowaù. Je¿eli wt³aczacie komuœ do g³owy: "musisz byÌ wolnym; nie ma dobra i z³a; kochaj dopóki bêdzie Ci siê chcia³o; masz prawo w dowolnym momencie siê zwin¹Ì" - to bêdziecie produkowali egoistów, ludzi bez szacunku dla innych, bez empatii, nieodpowiedzialnych, lekcewa¿¹cych uczucia innych. Do tego nawo³ywanie wolnoœci i rozwoju - chyba wolnoœci do egoizmu. Mi³oœÌ czêsto mylicie z popêdem seksualnym, rozwój i wolnoœÌ - z folgowaniem im. Zeby by³o bez niedomówieù - owszem mia³em i miewam popêd seksualny, jednak wa¿ne jest co siê z nim robi i jak ukierunkowuje oraz czy wa¿niejszym jest szacunek i dobro drugiej osoby czy nasze zachcianki.

Dodatkowo - pomimo powziêtych œrodków oczywiœcie mo¿e siê zdarzyÌ trafienie na psychopatê czy kata - ani myœlê wtedy namawiaÌ do trwania w tak patologicznym zwi¹zku. Chodzi mi jednak aby nie t³umaczyÌ swoich s³abostek w ten sposób. W pewnych przypadkach KRK uznaje niewa¿noœÌ zawarcia zwi¹zku.

Ju¿ s³ysza³em, ¿e dekalog stworzono aby zgnêbiÌ cz³owieka - konkretnych argumentów i ich obrony ju¿ zabrak³o. Od d³u¿szego czasu s³yszê, ¿e moralnoœÌ zalecana przez KK równie¿ jest t³amszeniem cz³owieka. Jestem zawsze w stanie udowodniÌ, ¿e jest ca³kowicie odmiennie - s³u¿y dobru cz³owieka. Skutki nawo³ywania do fa³szywie pojêtej wolnoœci i rozwoju mo¿emy obserwowaÌ dooko³a, pomimo tego [faktów - statystyk] s³yszê, ¿e jest lepiej, ludzie s¹ bardziej uduchowieni. To przecie¿ ¿a³osne i tragiczne.

Zauwa¿am natomiast gdy na forum brakuje niektórym argumentów to staraj¹ siê uciszyÌ dyskutanta za pomoc¹ zagrywek rodem z piaskownicy - a to Ÿle spojrza³, a to z ma³ej litery, a to zdrobni³, a to u¿y³ nazwiska, a to nie u¿y³ "Pani", a to nie wolno mu pisaÌ, a to chcê wy³¹cznoœÌ na w¹tek... jednoczeœnie próbuj¹c nadaÌ zdarzeniu niebotyczn¹ rangê - "chamsko zwyzywa³" , "naubli¿a³", "zamach na wolnoœÌ". W œwietle regulaminu forum - jest to b³¹d ortograficzny, na który mo¿na zwróciÌ uwagê co najwy¿ej poprzez PW - zachêcam do lektury.
Jakoœ ta "troska" o jakoœÌ chowa siê gdy broniona osoba dopuszcza³a siê pomówieù.
Do tego tak boli to osoby tak oÂświecone, uduchowione, ktĂłre ego rozÂłoÂżyÂły na Âłopatki...
ÂŻaÂłosne i maÂłostkowe.

Masz racje  arteq, podpisuje sie obiema rekami pod tym co napisales. W dzisiejszych czasach nie ma czasu na poznawanie sie, ludzie mlodzi nie znaja uczucia tesknoty za ta ja interesujaca osoba. Nie ma czasu na rozwiniecie roznych faktorow ktore w pozniejszym zyciu beda odgrywaly bardzo wazna role. Dzisiaj latwo sie pobrac i latwo sie rozwiesc. Na calym swiecie jest taka sytuacja. Dzisiaj malzenstwo , oboje pracuja, oboje sa zatrudnieniu w wychowywaniu rodziny. Dzisiaj sprawiedliwie nie ma podzialu na kobiety i mezczyzn.
Oboje musza reka w reke isc przez kazdy nastepny dzien  swojego zycia. Tak jest jeszcze ciezsza sytuacja
dla obojga. Jesli on chce isc na mecz, czy pograc w pilke itp, ona chce sie spotkac z przyjacioklami. W tym
momecie musza sobie wierzyc, miec zaufanie do siebie.

Jestem obecnie w bardzo wielkim zaklopotaniu, gdyz widze ze jezyk ojczysty w Polsce bardzo podupadl.
Wczoraj ogladalam polska TV, mlodzi ludzie tanczyli, byly tez 3 osoby ktore ocenialy kwalifikowaly tych tanczacych. Siedzialm spokojnie i ogladalam ten program. Ja kiedy bylam w ich wieku tez lubialam tanczyc i tanczylam bardzo dobrze. W pewnym momecie wypowiadala sie kobieta, oceniala taniec slicznej dziewczyny.
Byla mala dyskusja, a na koniec powiedziala tak naprawde to wygladasz "zajebiscie"- to slowo apsolutnie nie pasowalo do niej, uwazala sie za bardzo wazna i elokwentna i do tej calej sytuacji.Ona stracila w moich oczach wszystko, doslownie wszystko. To nie jest koniec.
Odwiedzam ja tez rodzine w kraju, slysze w malzenstwach taki rynsztok, ze zapytuje sie czy oni znaja
inny jezyk, jezyk ktorym mozna wiele wyrazic. Dla mnie wulgaryzm oznaczal bardzo wiele, oczywiscie negatywnie. W taki sposob odzywaja sie do siebie, do dzieci, przyjaciol. Chodzac do szkoly uczylam sie pieknej mowy. Kiedy zamieszkalam w Niemczech, przez pewien czas nie umialam mowic po niemiecku.
Wtenczas dopiero zobaczylam jakim przeogromnym aparatem jest mowa ojczysta, ze mozna wyrazic milosc , zadowolenie, smutek itp. Malzenstwo, to jest praca nigdy nie zaplacona, jesli brakuje w niej milosci, zrozumienia wspolpracy, to nie ma szans na przyszlosc.   
Mysle ze zdrada jest ciosem mocno kaleczacym ta slabsza osobe.  Ktos kto czuje sie w swoim zwiazku
zle, powinien poprostu w spokoju odejsc, a nie najpierw wchodzic do obcego lozka, a potem pastwic sie nad osoba oszukana i wykozystana. Nalezy zawsze pamietac, ze zabralo sie komus lata zycia. Dlatego
zawsze powinno sie brac odpowiedzialnosc za wlasne czyny.     Rafaela

MÂądrze napisane

Marku- to pisze zycie. Dziekuje Rafaela

Arteq  napisaÂł  " Podejrzewam, Âże taki punkt widzenia "nic nie trwa wiecznie, wiĂŞc tym bardziej ma³¿eĂąstwo" jest preferowany wÂłaÂśnie z powodu, Âże nie udaÂło siĂŞ danej osobie dotrzymaĂŚ zÂłoÂżonych obietnic "

Acha .. zatem to obietnice sÂą najwaÂżniejsze , a nie prawdziwe , REALNE na tu i teraz relacje miĂŞdzyludzkie ?

SÂłuchaj Arteq , umĂłwmy siĂŞ, Âże Âświat jest pÂłaski, bo na przykÂład obaj tak to postrzegamy w danym momencie. Jak zÂłamiesz tÂą umowĂŞ , bo  zaczniesz dostrzegaĂŚ inne wymiary ( i ÂżyĂŚ podÂług nich ) to znaczy , Âże jesteÂś ÂżaÂłosny - ok ?  Nie sÂądzĂŞ, abyÂś siĂŞ zgodziÂł na takie stawianie sprawy, chociaÂż tak wÂłaÂśnie siĂŞ dzieje obecnie, kiedy to nowe postrzeganie Âświata jest niczym wiĂŞcej jak Âłamaniem starych praw. Osoby  myÂślÂące i czujÂące inaczej przedstawia siĂŞ jako " ÂżaÂłosne". PodÂług wÂłasnej konserwatywnej miary.
 Owszem uproÂściÂłem to aÂż do bĂłlu, aby wykazaĂŚ , Âże to nie umowy sÂą najwaÂżniejsze, a ich realna , aktualna wartoœÌ. Ale nie - ludzie uwielbiajÂą budowaĂŚ sobie toÂżsamoœÌ z przeszÂłoÂści i uparcie, aÂż do kropli krwi ostatniej jej broniÂą bez litoÂści tnÂąc siĂŞ nawzajem szablÂą win , nie baczÂąc na dawny szacunek, na dobro wspĂłlne, ani na dobro dzieci. NajwaÂżniejsza jest umowa, najwaÂżniejsza jest dawna toÂżsamoœÌ, utrzymaĂŚ status quo, najwaÂżniejsze jest ego.
Tak, pozwoliÂłem sobie na tak daleko  idÂące wnioski wobec Twojego toku zarzutĂłw , chociaÂż nie rozmawiamy tu o tym co jest dobre , a co zÂłe.
"Poprzewracaliœcie zasady które mia³y chroniÌ przed nieuczciwoœci¹, a teraz zas³aniacie siê skutkami takich zachowaù. Je¿eli wt³aczacie komuœ do g³owy: "musisz byÌ wolnym; nie ma dobra i z³a; kochaj dopóki bêdzie Ci siê chcia³o; masz prawo w dowolnym momencie siê zwin¹Ì" - to bêdziecie produkowali egoistów, ludzi bez szacunku dla innych, bez empatii, nieodpowiedzialnych, lekcewa¿¹cych uczucia innych. Do tego nawo³ywanie wolnoœci i rozwoju - chyba wolnoœci do egoizmu."

Czyli rozumiem, Âże wedÂług powyÂższego toku rozumowania niemoÂżliwe jest to, co napisaÂł ( przeÂśmiewczo, w jego mniemaniu) obraÂżajÂący ludzi o odmiennych poglÂądach marek324 , czyli   "Kiedy po wielu latach wspĂłlnego Âżycia przychodzi m¹¿ do domu i oÂświadcza Âżonie i np. dwĂłjce dzieci Âże odchodzi do innej kobiety, Âże oczywiÂście bĂŞdzie pÂłaciÂł alimenty itd...  to Âżona odpowiada: aleÂż oczywiÂście kochany mĂŞÂżu, szanujĂŞ ciebie jako partnera i podejmowane przez ciebie decyzje, zachowajmy siĂŞ godnie, oczywiÂście uszanujĂŞ twojÂą wolnoœÌ, nasz rozwĂłd nie bĂŞdzie bĂłlem ani dla mnie ani dla dzieci, a kiedy ze swojÂą nowÂą kobietÂą bĂŞdziecie chcieli wpaœÌ na kawĂŞ przychodÂźcie ÂśmiaÂło, zawsze bĂŞdĂŞ miaÂła dla was drzwi szeroko otwarte. Dzieci chĂŞtnie poznajÂą i pobawiÂą siĂŞ z nowÂą ciociÂą, a ja chĂŞtnie opowiem jej o nowym sposobie szydeÂłkowania ktĂłrego siĂŞ ostatnio nauczyÂłam."

To byÂłoby po prostu  ... jakie marku324 ? ÂżaÂłosne ? Po latach ma³¿eĂąstwa dwoje ludzi siada do powaÂżnej rozmowy i wyjaÂśniajÂą co im leÂży na sercu i dlaczego potrzebujÂą zmian. MoÂże byĂŚ tak, Âże druga osoba wykazuje siĂŞ zrozumieniem i wĂłwczas oboje w szacunku wzajemnym rozstajÂą siĂŞ tak, jak to opisaÂłeÂś. NiemoÂżliwe ? ÂżaÂłosne ?
To znaczy, Âże lepiej jak siĂŞ pok³ócÂą , pobijÂą, pozwÂą do sÂądu, wciÂągnÂą w swojÂą ÂżenadĂŞ rodzinĂŞ, sÂąsiadĂłw i kaÂżdego , kto siĂŞ napatoczy ? Albo , uÂświadomiwszy sobie ogrom cierpienia, jakie mogÂą sobie wzajemnie przysporzyĂŚ dalej, aÂż po grĂłb cierpieĂŚ bĂŞdÂą  w milczeniu. W wiĂŞzieniu niespeÂłnionych marzeĂą, uwikÂłaĂą w dawne obietnice  i kÂłamstwa. Tak , kÂłamstwa , bo w zwiÂązku bez miÂłoÂści dawna obietnica zwiÂązku aÂż do Âśmierci to obecne oszustwo. Ale kÂłamstwo ma tutaj rangĂŞ uÂświĂŞconÂą, bo POWINNO SIÊ MIEÆ OKREÂŚLONY RAZ NA ZAWSZE POGLÂĄD.
Tak wÂłaÂśnie odbieram CiĂŞ marek324 , gdy piszesz :
"dlaczego jest to tak ÂżaÂłosne? bo mĂłwi to osoba ktĂłra powinna mieĂŚ na tÂą sprawĂŞ zupeÂłnie inny poglÂąd."

Powinna mieĂŚ wedÂług Ciebie. No bo przecieÂż tylko Ty znasz prawdĂŞ. Tylko ty wiesz lepiej  co powinno byĂŚ i jak . CzyÂż nie ? SzczĂŞÂśliwe rozstania to wedÂług Ciebie .. hipokryzja.

"Tak wiki, masz racjĂŞ. Kiedy po wielu latach wspĂłlnego Âżycia przychodzi m¹¿ do domu i oÂświadcza Âżonie i np. dwĂłjce dzieci Âże odchodzi do innej kobiety, Âże oczywiÂście bĂŞdzie pÂłaciÂł alimenty itd...  to Âżona odpowiada: aleÂż oczywiÂście kochany mĂŞÂżu, szanujĂŞ ciebie jako partnera i podejmowane przez ciebie decyzje, zachowajmy siĂŞ godnie, oczywiÂście uszanujĂŞ twojÂą wolnoœÌ, nasz rozwĂłd nie bĂŞdzie bĂłlem ani dla mnie ani dla dzieci, a kiedy ze swojÂą nowÂą kobietÂą bĂŞdziecie chcieli wpaœÌ na kawĂŞ przychodÂźcie ÂśmiaÂło, zawsze bĂŞdĂŞ miaÂła dla was drzwi szeroko otwarte. Dzieci chĂŞtnie poznajÂą i pobawiÂą siĂŞ z nowÂą ciociÂą, a ja chĂŞtnie opowiem jej o nowym sposobie szydeÂłkowania ktĂłrego siĂŞ ostatnio nauczyÂłam." marek234

Tak ludzie powinni nauczyc sie zyc w taki sposob jak napisales, szanujac siebie i innych swoje wybory i innych. Powinni zrozumiec iz liczy sie tylko milosc  niosaca dobro i potrafic ja zzakceptowac.

Zobaczo i le lepsze byly by uklady miedzyludzkie , gdyby nie bylo nienawisci a zrozumienie i akceptacja.Uczucia ( te prawdziwe ) ich laczace trawaly by niezmiennie. A wolnosc wyborow byla by uszanowana.

Nikogo do uczuc zmusic nie mozna , trwanie w zwiazku bez uczuc ,z powodu kontraktu , jest przekazywaniem dzieciom falszywych wzorcow, ktore one rowniez ze strachu ( przed utrata czegokolwiek) przekazuja swoim dzieciom.

I jak sie okazuje rozwodow jest coraz wiecej , wiec warto zapytac , dzlaczego?
A nasytepnie wyciagnac wnioski.

Kiara :) :)

Mareczku czemu to nadpisałeś?
czemu miało służyć to totalne spłycenie? 
czyżbyś właśnie tak odebrał moje słowa, jest ni przykro, że masz problemy ze zrozumieniem tego co piszę, ale cóż widać nie wszyscy muszą się rozumieć.
 
Pozdrawiam Cię :)

East, niestety są ludzie, którzy do końca będą trzymać się swoich egoistycznych racji i nic Twoje tłumaczenia, jak obserwuje od dawna nie zmienią, smuci mnie to ................


Kiaro Ty to wiesz, ale są ludzie, którzy uważają że do wszystkiego nawet do miłości można zmusić :), smutne ale rozejrzyj się.... często prawdziwe......niestety :(




Pozdrawiam również :)

:D :D :D

Z jajem to napisaÂłeÂś. PodobaÂło mi siĂŞ.
Prawda jest taka, ¿e mi³oœÌ to najsilniejsze uczucie. Gdy kwitnie, jest najpiêkniejsze, a gdy obumiera - ¿ycie naprawdê mo¿e straciÌ sens. Absolutnie nie zgadzam siê z tym, co napisa³a Kiara i uwa¿am ¿e jest to bardzo niedojrza³a postawa. Oby nikt z nas nie trafi³ na drug¹ po³ówkê reprezentuj¹c¹ ten sam pogl¹d, bo gdyby na któregoœ z nas pad³o, to biada nam...
Jest to brak odpowiedzialnoÂści, zabawa czyimiÂś uczuciami i metoda na usprawiedliwienie swojego odejÂścia.
Nie mam chyba nic wiĂŞcej do dodania, wszystko co mogÂłabym jeszcze powiedzieĂŚ w tym temacie, napisali juÂż Arteq i Rafaela.

Napisalas bardzo duzo, wypowiedzialas  sie bardzo rezolutnie. To pozytywne stanowisko w dzisiejszych czasach. Rafaela.

Wed³ug mnie nie zrozumia³aœ Janneth o czym napisa³a Kiara. Nie jest to brak odpowiedzialnoœci ani niedojrza³a postawa. Nie wiesz jak Kiara realizuje to o czym pisze w swoim ¿yciu, wiêc dlaczego oceniasz jej odpowiedzialnoœÌ czy dojrza³oœÌ ? Mo¿e te¿ jest matk¹ i ma wspania³e relacje z dzieÌmi oraz partnerem/partnerami bez wzglêdu na swój status "rodzinny". Tylko przyk³adowo tak napisa³em , bo ja równie¿ nie wiem jak jest w rzeczywistoœci - to tak tytu³em wyjaœnienia bo ktoœ móg³by tu jakieœ domys³y snuÌ. Wypowiadam siê na temat tego, co napisa³a Kiara poprzez pryzmat w³asnego ¿ycia.

Nie negujĂŞ teÂż Twojego zdania w Âżadnym wypadku. To Twoje zdanie.
Na pewnym etapie swojego Âżycia rĂłwnieÂż kiedyÂś takie zdanie miaÂłem dlatego bardzo dobrze CiĂŞ rozumiem. MiÂłoœÌ to ogromna energia. Czy to nie Ty miaÂłaÂś kiedyÂś w opisie  "jeÂśli coÂś kochasz  - puœÌ to wolno. Gdy wrĂłci - zostanie na zawsze "  ( coÂś w podobie ) ?
Nasze oceny innych ludzi oraz ich postaw ¿yciowych dokonuj¹ siê z poziomu obecnego rozwoju. Ktoœ za najwa¿niejsze bêdzie uwa¿a³ budowanie domu rodzinnego i relacji z wybran¹ przez siebie osob¹, a ktoœ inny ponad wszystko bêdzie ceni³ w³asn¹ wolnoœÌ zwróciwszy wolnoœÌ i wszystko co ma drugiej osobie w poszanowaniu jej wyboru.
Arytmetyka miÂłoÂści jest niesamowita : Kiedy siĂŞ dzielisz, to jednoczeÂśnie mnoÂżysz . :) Nie masz nic posiadajÂąc wszystko.

East, ty widocznie te¿ nie zrozumia³eœ tego, co napisa³am :) Spójrz na mój cytat i racz dostrzec, ¿e to moje zdanie. ¯e w mojej opinii taka postawa jest niedojrza³a i choÌbyœ na setkê sposobów próbowa³ MI t³umaczyÌ racjê wynikaj¹c¹ ze s³ów Kiary, to przecie¿ doskonale zdajesz sobie sprawê z tego, ¿e moje zdanie to moje zdanie. I nikt inny go nie zmieni.

Gdyby za³ó¿my, mój mê¿czyzna jutro mi powiedzia³, ¿e odchodzi ode mnie, bo mu siê znudzi³am i znalaz³ przyjemnoœÌ w rozpoczynaniu zwi¹zku z inn¹ kobiet¹ - na pewno bym go nie pog³adzi³a po g³owie chwal¹c jego wybór jako manifestacjê wolnej woli! Gdybym ja odesz³a od niego i w jego rozpaczy próbowa³a mu udowodniÌ, ¿e musi uszanowaÌ moj¹ woln¹ wolê, to by³by to z mojej strony szczyt egoizmu.
ChciaÂłabym podeprzeĂŚ siĂŞ cytatem Artka:


Z tego powodu jest najwiêcej rozstaù. Ktoœ dostrzegaj¹c zmianê (jak to Arteq nazwa³ - ewolucjê) w uczuciu jakie ³¹czy go z drug¹ osob¹, mo¿e omylnie stwierdziÌ, ¿e mi³oœÌ siê ju¿ wypali³a. Symptomów takich zmian jest ca³e mnóstwo. Ka¿dy z nas wie, jak wspaniale jest, gdy siê zwi¹zek zaczyna. Potrzeba poznania, tajemniczoœÌ, trzymanie siê za rêkê nawet w rzucaj¹cym na boki tramwaju, ca³owanie w ka¿dym miejscu publicznym, po prostu iskrzenie. Niemoc nasycenia siê czyj¹œ obecnoœci¹. Inaczej sprawy maj¹ siê po roku, inaczej po piêciu latach, dziesiêciu, dwudziestu i czterdziestu... Niektórym mo¿e wydawaÌ siê wówczas, ¿e uczucie "zblak³o". Ale wed³ug mnie - nic z tych rzeczy. Ono dojrza³o wraz z zakochanymi. Na ka¿dym etapie zwi¹zku zakochani maj¹ inne potrzeby i inaczej postrzegaj¹ ³¹cz¹ce ich uczucie. Czasami wkradaj¹ siê chwile zw¹tpienia i w³aœnie w takich momentach... Kiedy jedno drugiemu mówi "wiesz co... Ty ju¿ mnie chyba nie kochasz tak jak kiedyœ. Powinniœmy siê rozstaÌ", a myœli "a ja sobie znalaz³em inn¹ i mam z ni¹ tak jak z tob¹ na pocz¹tku", to jest w³aœnie pu³apka, w której zamiast uszanowaÌ czyj¹Ì woln¹ wolê, powinniœmy mieÌ odwagê zawalczyÌ o to, co dla nas najcenniejsze.
Bo jeœli siê kogoœ kocha East, to nie³atwo jest pozwoliÌ mu odejœÌ. I ja ze swojej strony deklarujê, ¿e o mi³oœÌ walczy³abym dopóki czu³abym, ¿e druga osoba mnie kocha. Wiadomo, ¿e czasem zdarzaj¹ siê zauroczenia. ¯e ktoœ trzeci jest w stanie przypomneÌ ukochanej/ukochanemu etap zauroczenia, potem etap poznania itd. Ale to nie oznacza, ¿e ukochany/ukochana pod¹¿y dobr¹ œcie¿k¹ porzucaj¹c wszystko, nad czym od dawna pracowa³. To co dawa³o mu uœmiech i ³zy. Nie zawsze jest ró¿owo - to prawda. Ale poddanie siê nie jest dobre, a jeœli kogoœ kochasz, bêdzie ci zale¿a³o nie tylko na zatrzymaniu tej osoby, ale tak¿e na tym, by i jej by³o dobrze.
Dlatego najlepszym rozwi¹zaniem; prozaicznym i niewiele wymagaj¹cym, jest udowadnianie swojej mi³oœci na co dzieù. ChoÌby nawet drobnymi gestami. Mi³oœÌ nale¿y pielêgnowaÌ ca³y czas. I nie uciekaÌ, gdy wydaje siê, ¿e jest Ÿle, tylko dzielnie stawiÌ we dwoje czo³a problemom dnia codziennego. Wolna wola - dopóki nie krzywdzisz innych, a szczególnie tych, których twierdzi³eœ, ¿e kocha³eœ.

I to jest wÂłaÂśnie moje zdanie. I nikt mi go nie odbierze.

PiĂŞkne zdanie Janneth.
NapisaÂłaÂś coÂś bardzo, bardzo waÂżnego wedÂług mnie  :

Nigdy nie jest ³atwo pozwoliÌ drugiej osobie odejœÌ.

W innym wÂątku o filmach pisaÂłem kiedyÂś o filmie pt ÂŹRÓDÂŁO , Aronofskyego. WspomnĂŞ tu o tym tylko dlatego, Âżeby troszkĂŞ zwizualizowaĂŚ to, jak ciĂŞÂżko jest  .. pozwoliĂŚ drugiej osobie odejœÌ i jak beznadziejnÂą jest czasami walka o to, aby jÂą zatrzymaĂŚ. PrzewijajÂącÂą siĂŞ przez caÂły film frazÂą jest zdanie "DokoĂącz to ". Kiedy usilnie o coÂś / kogoÂś walczymy , ta walka wtedy przesÂłania nam nawet wartoœÌ tej osoby. Walczymy o SWOJÂĄ miÂłoœÌ, o WÂŁASNE wyobraÂżenie na temat tej miÂłoÂści.
 
Pamiêtam jeszcze skowyt duszy porzucony przez swoj¹ pierwsz¹ powa¿n¹, studenck¹ mi³oœÌ :) O jakie¿ ¿ycie by³o okrutne ;)
O jakÂże ja walczyÂłem - ale nic to nie daÂło. O jakÂże przeklinaÂłem los, o  jakÂże ja cierpiaÂłem... pamiĂŞtacie jeszcze siebie z tamtych czasĂłw ?
Kto wtedy cierpiaÂł ? Kto przeÂżywaÂł ? Czy ten ktoÂś wygraÂł tÂą walkĂŞ ? A kto byÂł przegranym ..?

Sztuka jest pokazywac wlasne zdanie , nie pomniejszajac osob posiadajacych odmienne.

Czy wszyscy juz poznali owa sztuke , czy sa juz artystami w jej wyrazaniu?

Kiara :) :)


ps. Trzeba stracic wszystko , zeby zrozumiec iz strata , tak naprawde jest zyskiem.

Kiedy pisze sie nowa historie , nie uzywa sie do tego juz zapisanej kartki, trzeba ja calkowicie wybielic. Bo gdy napiszesz na poprzednim zapisie to czytelny nie bedzie, ni nowy ni stary.

Czas "wybielania" bywa rozumiany , odczowany jako strata , a czy jest nia w rzeczywistosci?
To tylko mozliwosc postrzegania i zrozumienia wszystkich procesow , ktore zaistniec musza.


A ze mnie nie rozumiesz janneth , jeszcze nie... , bardzo wiele osob czytajacych to forum  nie rozumie toku moich mysli , tak jest w rzeczywistosci.

East, caÂłkowicie wypaczyÂłeÂś sens i przesÂłanie mojej wypowiedzi. PorĂłwnania sÂą chybione, caÂłkowicie nie przystajÂące i nie odzwierciedlajÂące tematu.
Jak ju¿ wspomnia³em na wszystko jest czas i pora. Ka¿dy etap zwi¹zku ma swoje radoœci, prawa i obowi¹zki. Gdy zaczynamy w tym gmeraÌ i przestawiaÌ wedle w³asnego widzi mi siê [a raczej: jak mi dobrze] to efekty s¹ jakie s¹. Wyœmiewane s¹ pewne porady, a potem odwraca siê kota ogonem i próbuje wybielaÌ. Idziemy na skróty a potem dorabiamy teoriê. Jest bardzo du¿o czasu aby powiedzieÌ: "pomimo, ¿e coœ do Ciebie czujê, pomimo, ¿e chcia³am - to jednak mi nie po drodze z Tob¹ bêdzie". Mo¿na to zrobiÌ z ca³ym szacunkiem dla siebie i innej osoby - ale !!! - trzeba siê i wczeœniej z szacunkiem odnosiÌ - nie brn¹Ì w kolejne etapy gdy nie zakoùczy³o siê pozytywnie jednych. Bierz tyle ile potrafisz oddaÌ, np. nie jesteœ pewien, ¿e chcia³byœ aby ta kobieta by³a matk¹ Twoich dzieci? - nie brnij w pewn¹ intymnoœÌ i sytuacje które mog¹ doprowadziÌ do tego. Nie potrafisz jej tego obiecaÌ? - to nie bierz. Pohamuj swoje zapêdy w imiê uczciwoœci i szacunku do drugiej osoby. Przecie¿ to proste i dla przyzwoitego cz³owieka jak najbardziej akceptowalne. Nikt od nikogo nie wymaga sk³adania deklaracji czy obietnic, nie wymusza ich - natomiast mamy pe³ne prawo oczekiwaÌ, ¿eby sk³adaÌ je odpowiedzialnie i z du¿ym przemyœleniem. Nie chcesz sk³adaÌ? - nie sk³adaj. Z³o¿y³eœ? - dochowaj. Nie dochowa³eœ - nie wciskaj górnolotnych bredni. Proste.

Jestem œwiadomy, ¿e zdarza siê nie dotrzymaÌ obietnic ale wyka¿my wtedy absolutne minimum przyzwoitoœci i nazywajmy rzeczy po imieniu: by³ egoist¹, ok³ama³, oszuka³. Nie chowajmy siê za bezczelne i pod³e* [tak, mocne s³owo, ale sytuacje jest jeszcze "mocniejsza"]: "wiesz, nie bêdziesz ze mn¹ szczêœliwa..." [szkoda, ¿e mówi to po tym jak z ni¹ zamieszka³, czerpa³ z jej intymnoœci i uczuÌ przez d³u¿szy okres czasu, no i dlaczego nie chce daÌ jej tego szczêœcia] czy "muszê daÌ Ci wolnoœÌ, jestem Ci to winien..." [a co stoi na przeszkodzie aby w zwi¹zku cieszy³a siê dobrze pojmowan¹ wolnoœci¹?].

Idê o zak³ad, ¿e szczególnie te osoby które same tak naprawdê mia³y "potkniêcia" w zwi¹zku szczególnie chêtnie i ³atwo chowaj¹ siê za takie obrazy i górnolotne s³ówka "mi³oœÌ siê skoùczy³a", "trzeba iœÌ dalej i rozwijaÌ siê". Jest to udowodnione naukowo i doœwiadczalnie. Szczególnie w przypadku osób kreuj¹cych siê czy maj¹cych wygórowane mniemanie o swojej wspania³oœci i rozwoju. Za nic nie przyznaj¹ siê do w³asnej pora¿ki - zawsze bêd¹ chcieli szukaÌ wykrêtów, nawet tych karko³omnych. I to jest w³aœnie ¿a³osne.

Natomiast zarzucanie mojej postawie oznak egoizmu jest co najmniej niezrozumiaÂłe.

edit:
*zmiana skurw...kie na podÂłe

Ja siĂŞ po prostu nie zgadzam z twojÂą opiniÂą Kiaro. Nie mĂłw wiĂŞc proszĂŞ, Âże ciĂŞ nie zrozumiaÂłam, bo zrozumiaÂłam. I to w moim mniemaniu - bardzo dobrze. Jestem tu na forum juÂż wystarczajÂąco dÂługo, Âżeby poznaĂŚ poglÂądy wielu uÂżytkownikĂłw, w tym takÂże twoje.
I doskonale wiem teÂż, Âże zawsze gdy napotykasz na przeszkodĂŞ w postaci "ktoÂś ma inne zdanie od mojego" wmawiasz mu, Âże on jeszcze nie rozumie, Âże na niego jeszcze za wczeÂśnie, Âże nie czas, ale kiedyÂś na pewno otworzy oczy... I gdzie tu to, co mĂłwisz:


W pierwszej kolejnoÂści wymagaj od siebie. PokaÂż innym, Âże moÂżna.

Niektórym wydaje siê, ¿e si³¹ swej osobowoœci mog¹ kszta³towaÌ ¿ycie innej istoty, ci¹g³¹ walkê o dominacjê nazywaj¹ "ewoluowaniem" mi³oœci, a tak na prawdê wciskaj¹ swojego partnera w "kozi róg".

Wielu wywinie siê od manipulacji, wielu zgodzi siê na ni¹ dla "dobra" ma³¿eùstwa dzieci i opinii publicznej, iloœÌ rozwodów jednak dobitnie œwiadczy, ¿e wolnoœÌ dla cz³owieka jest równie wa¿na co mi³oœÌ. Ludzie rozwodz¹ siê, bo nie wiedz¹ co to jest mi³oœÌ, nie nauczyli siê szacunku, wynosz¹ z domów rodzinnych walkê o dominacjê i strach. Temat rzeka...


Pozdrawiam - Thotal :)

Ateq napisaÂł  : KaÂżdy patrzy na Âżycie przez taki filtr, jaki jest mu dostĂŞpny. PoraÂżka .. wykrĂŞty ,.. podÂłoœÌ* ( z odnoÂśnikiem to Twojego wyjaÂśnienia Arteq ) oszustwo, kÂłamstwo, haĂąba, wstyd , wykrĂŞty.., tam biaÂłe , a tu czarne. Konik, szabelka i naprzĂłd rycerzyki  :)
I tak caÂłe Âżycie stawiamy granice, szarpiemy siebie i innych. O pardon - nazywamy rzeczy po imieniu , bo mamy jedynie sÂłusznÂą racjĂŞ i nigdy siĂŞ nie ,mylimy. Po Âświecie chodzÂą anioÂły, albo oszuÂści i zÂłodzieje. Tertium non datur.
ETAPY !! - jakÂże to proste, jak w grze komputerowej - nie ukoĂączyÂłeÂś levela - dalej nie przechodzisz. GdybyÂż tak w Âżyciu byÂło proste wszystko , jak w grze. Tam jest czarny charakter, a tu jest mĂłj biaÂły.
Podj¹³eÂś zobowiÂązanie wiĂŞc przekroczyÂłeÂś level, po ktĂłrym juÂż nie ma prawa NIC  siĂŞ zmieniĂŚ ?
A co je¶li sytuacja nagle siê komplikuje ? W pewnym momencie ¶wiat dooko³a Ciebie, na tym nowym levelu , nie zachowuje przewiduj±co. Dochodz± wymiary, których wcze¶niej tam nie by³o. Zwyk³a przyczyna i skutek ju¿ niczego nie wyja¶niaj±. Chcia³by¶ kogo¶ obwiniæ, nazwaæ oszustem, ale wiesz, ¿e to nie takie proste. Móg³by¶ zwaliæ wszystko na karb w³asnej winy , ale NIE CZUJESZ SIÊ WINNY. Stare wzorce usilnie szukaj± winnych, dopominaj± siê , by wszystko jednoznacznie nazwaæ , okre¶liæ, a je¶li sam nie wiesz ju¿ o co chodzi , to oddajesz sprawê innym - niech S¡D racje rozstrzygnie. To jest w³a¶nie brak odpowiedzialno¶ci za swoje czyny , w³asne my¶li , za siebie i swoj± postawê, kiedy cz³owiek zagubi siê, zapêtli siê w swoim "ja".
Piszê o tym , czego sam doœwiadczy³em, o tym jak ja sam siê czu³em, o tym, jak musia³em nauczyÌ siê wyjœÌ ze swojego "ego", aby rozpoznaÌ i przyj¹Ì odpowiedzialnoœÌ.
¯eby by³o jasne Arteq - niczego Ci nie zarzucam. Ty masz swoj¹ perspektywê , swój ogl¹d. Ja swój. Rozumiem ich relatywnoœÌ, bo w obu odnajdujê siebie. Mam nadziejê, ¿e Ty równie¿ dostrzegasz relatywnoœÌ. Egoizm ³atwo siê dostrzega u innych, gdy tymczasem wszyscy go posiadamy. Egoizm jest tym, co nas odró¿nia od siebie na wzajem, chocia¿ mo¿na, przy odrobinie dobrej woli dostrzec, ¿e jest on iluzoryczny. Wystarczy przestaÌ nazywaÌ, wyzywaÌ i obna¿aÌ innych, dlatego ¿e samemu nie chcia³oby siê zostaÌ tak potraktowanym. Staram siê traktowaÌ drugiego cz³owieka jak siebie samego. Jeœli chce odejœÌ - jest wolny. Zaproszê j¹ kiedyœ na pokaz swojego "szyde³kowania" :) .
Ona/on  - To inny ja.
"cokolwiek uczyniliÂście braciom moim najmniejszym  - mnie ÂżeÂście uczynili "
Cokolwiek uczynisz komukolwiek - to sobie uczyniÂłeÂś. To siebie nazwaÂłeÂś po imieniu. To siebie oceniÂłeÂś. Walczysz o kaÂżdy dzieĂą - to ze sobÂą walczysz caÂły czas.

CzÂłowiek zwykle sÂądzi, Âże tak bardzo kocha , Âże uuuuch!- bardziej juÂż nie moÂżna. PrzecieÂż tak siĂŞ stara. W lot rozpoznajemy wszystkie potencjalne zagroÂżenia.  A tu na przykÂład druga "po³ówka" po latach ma³¿eĂąstwa spotyka miÂłoœÌ swojego Âżycia. RozumiejÂą siĂŞ bez s³ów, kontaktujÂą po kryjomu, "coÂś" miĂŞdzy nimi zaiskrza. Atmosfera robi siĂŞ "elektryczna". Co wtedy robisz ?
Zwykle ktoÂś musi za to "bekn¹Ì" - zwykle ta druga osoba. A moÂże sam siebie zaczynasz obwiniaĂŚ ? Nie byÂłem doœÌ dobry  - za sÂłabo siĂŞ staraÂłem ... Co jeszcze zrobi twoje ego w imiĂŞ miÂłoÂści wÂłasnej ? Dlaczego nie pozwoliĂŚ miÂłoÂści byĂŚ miÂłoÂściÂą nawet kosztem siebie samego ?

pozdrawiam
East "ÂżaÂłosny" ;)

Dobrze rozumiana ewolucja miÂłoÂści...
http://www.sfora.pl/Meza-tez-mozna-wytresowac-Jak-psa-a17989


Pozdrawiam - Thotal :)

Ale¿ wielokrotnie twierdzi³em, ¿e w³aœnie ¿ycie cz³owieka to nie gra komputerowa, nie da siê nagle rozpocz¹Ì go od nowa [jak twierdz¹ zwolennicy reinkarnacji].
Tak, uwa¿am, ¿e je¿eli ktoœ do czegoœ po prostu nie dorós³ to nie powinien siê w to pchaÌ - szczególnie je¿eli w ten sposób móg³by poharataÌ inne osoby, np. zostanie ojcem mo¿e byÌ piêkne dla dojrza³ego mê¿czyzny a traum¹ dla nastolatka, dlaczego? Bo po prostu nastolatek nie dorós³, wszed³ w coœ czego konsekwencji nie mo¿e udŸwign¹Ì, ale przecie¿ s³ysza³, ¿e mi³oœÌ jest taka piêkna, bliskoœÌ cudowna... Zmydlono oczy.
ZarĂłwno zagroÂżenia jak i korzyÂści powinniÂśmy jasno artykuÂłowaĂŚ - dla wÂłasnego i innych dobra.

Nie wiem co bym zrobi³ gdyby okaza³o siê, ¿e ¿ona spotyka "drug¹" po³ówkê. D³ugo upewnialiœmy siê, ¿e to my jesteœmy dla siebie tymi po³ówkami i robiê wiele - i to z nieskrywan¹ radoœci¹ - aby tak by³o. Rozumiemy siê bez s³ów, ³apiemy myœli i odczucia w lot, uwielbiamy ze sob¹ rozmawiaÌ i spêdzaÌ razem czas... i tak od 11 lat ma³¿eùstwa. Jestem œwiadomy nad czym muszê jeszcze popracowaÌ i cieszê siê, ¿e ta praca raczej siê nie skoùczy - uwielbiam przy niej stawaÌ siê coraz lepszym.

Wed³ug mnie iloœÌ rozwodów spowodowana jest w³aœnie bardziej egoistycznym podejœciem ludzi do siebie jak i do ¿ycia. Siêganiem zbyt wczeœnie po pewne rzeczy które z tego powodu siê dewaluuj¹ i ju¿ póŸniej nie ciesz¹ tak jak powinny, powszedniej¹. Zamiast czekaÌ i pielêgnowaÌ ludzie chc¹ mieÌ wszystko ju¿ i teraz.
Dooko³a nam wiele przyk³adów dozgonnego ¿ycia ludzi którzy sobie to œlubowali - byli ze sob¹ w radoœciach, k³opotach czy nawet k³ótniach, bo zdawali sobie sprawê z tego co ¿ycie niesie i byli wobec siebie uczciwi. Nie widzia³em aby równie¿ musieli siê ze sob¹ mêczyÌ...

Nie rozumiem Thotal skÂąd u Ciebie taki upĂłr aby sugerowaĂŚ, Âże u mnie w zwiÂązku [lub osĂłb o podobnych poglÂądach] Âżona musi byĂŚ tÂłamszona, manipulowana czy wpĂŞdzana w kozi rĂłg? Czy teÂż jest w rodzinie/zwiÂązku bo dzieci... Z czym masz problem?
No wÂłaÂśnie - tyle rozwodĂłw - wÂśrĂłd boskich ludzi, wÂśrĂłd ludzi ktĂłrzy sÂą coraz bardziej uduchowieni...
WedÂług mnie bo nasÂłuchali siĂŞ bredni, bo zostali oszukani przez zÂłudne wizje i porady.

Teraz juÂż wszyscy rozumiejÂą tok twoich myÂśli, bo juÂż kaÂżdy wie jaka jesteÂś naprawdĂŞ, a w rzeczywistoÂści moÂże byĂŚ tak, Âże to Janneth ma racjĂŞ podobnie jak "bardzo wiele osĂłb czytajÂących to forum", a to ty nie rozumiesz ich toku myÂśli. Istnieje teÂż inna strona Twojego wÂłasnego odbicia i tego co tworzysz i moÂżliwe, Âże to on jest rzeczywistym i prawdziwym obrazem Twojej wÂłasnej odsÂłony. KaÂżdy medal ma dwie strony.

Jest to podstaw¹ zrozumienia - "jeœli Ty j¹ prawdziwie rozumiesz, to wiesz, ¿e i ona Ciebie rozumie i tylko na takiej zasadzie to polega" i jest to powszechn¹ i uniwersaln¹ regu³¹ jednoœci w "œwiecie ducha" nas wszystkich.


*Âświat duchowy - sfera myÂśli, uczuĂŚ i emocji, ktĂłre istniejÂą na "innej" pÂłaszczyÂźnie egzystencji.

*innej - tej, ktĂłra jest w Tobie i TobÂą samÂą i to juÂż pozostawiam wszystkim do przemyÂślenia i zrozumienia tego.



*To taki mĂłj sÂłowniczek szkolny Kiaro ;)

Mnie rĂłwnieÂż to siĂŞ tyczy.

DziĂŞkujĂŞ Âślicznie

No coz , jezeli chcesz cokolwiek rozwazac janneth w kategoriach lepsze gorsze to rozwazaj , widac tego potrzebujesz.

Ja dyskutuje o odmiennosci , ktora istnieje i istniec bedzie , gdyz nie jestesmy idetyczni ni zewnetrznie , ni wewnetrznie.A co za tym idzie reprezetujemy inne poziomy ogladu zdarzen , oraz rozwiazywania zagadnien z nasza wiedza.

Co dla Ciebie jeszcze jest norma , dla mnie juz ie jest. Tam gdzie jest milosc i wolnosc , istnieje rowniez akceptacja wyborow innych ludzi bez oceniania ich, oceniac mozna sytuacje w kategoriach czy jest moim zdaniem dla mnie dobra , czy mnie buduje , czy pomniejsza?
Zatrzymywanie kogos obok siebie , tylko dlatego iz ja go kocham ( a on/ona mnie nie ) , jest czystym egoizmem , wlasna maloscia , oraz ograniczniem komus prawa do wolnosci.

Milosc takich rzeczy nie czyni, jezeli kogos kochasz naprawde , to jego wybory , jego szczescie , usmiech , sa rowniez twoim szczesciem i radoscia. Takie decyzje nalezy podejmowac ( zwrot wolnosci komus , wyjscie z kontraktu)z milosci do kochanej osoby , a nie z nienawisci , bo mnie  zostawia.

Przeciez matka nie ogranicza wolnosci dorastajacego dziecka , przeciez pomimo iz znajduje inna ukochana osobe , ona je kocha i obdarowywuje wszystkim co najlepsze.Zazwyczaj nie nienawidzi za to dziecko ze dorasta i uklada sobie samodzielne zycie z kims innym. Milosc to milosc , w niej jest radosc ze szczescia ukochanej osoby.
A czym roznia sie relacje na poziomie uczuc , mata dziecko , od partnerskiego?
I w jednym i drugim chciec powinnismy dobra i szczescia osoby , ktora kochamy , czy powinnismy ja nienawidziec za to iz spotkala kogos z kim bedzie jeszcze bardziej szczesliwa?

Nienawisc do partnera z powodu rozstania swiadczy o  niedojzalosci  uczuciowej osoby ktora nienawidzi i zlorzeczy.
Taka sytuacja jest tylko lustrem dla naszego mniemania o sobie.

Ale , tak naprawde jest to bardzo dluga droga poznawania siebie na tle zdarzen i zrozumienia tego iz prawdziwa milosc nigdy , ale to nigdy nie czyni niczego co moglo by kogos zranic.
Kiara :) :)

Czy ta wypowiedÂź jest rĂłwnieÂż czymÂś w stylu - nie rozumiesz mnie? ;)

Rozumiem CiĂŞ :)

Polega to na tym, Âże jak kaÂżdy uÂżytkownik tego forum, piszesz nam o czymÂś co zawsze wolno Ci tutaj powiedzieĂŚ :)

W koĂącu masz takie samo prawo do korzystania z niego, jak kaÂżdy inny jego zarejestrowany uÂżytkownik, ktĂłry logujÂąc siĂŞ wpisujÂąc uprzednio swoje dane personalne, klika na dowolny temat w danym dziale i odpowiada na istniejÂący wÂątek, w ktĂłrym poruszona jest rozmowa, na jaki w nim mowa. :)

Nie robiê drugiemu, co mnie niemi³e. I jeœli wierzysz w karmê, to doskonale zdajesz sobie sprawê, ¿e co zasiejesz to zbierzesz. Temat tego w¹tku nie traktuje o tym, jak siê uporaÌ ze zdrad¹ i daÌ cz³owiekowi odejœÌ. A ty w³aœnie w ten sposób do tego podesz³aœ.
Rozumiem wiĂŞc, Âże jeÂśli kiedykolwiek (czego ci nie ÂżyczĂŞ, bo to bĂłl niemiÂłosierny) twĂłj ukochany postawi ciĂŞ przed faktem dokonanym i powie: "Kochanie, miaÂłem skok w bok", to ty juÂż nie bĂŞdziesz siĂŞ zastanawiaĂŚ nad tym, czy mu wybaczyĂŚ i ÂżyĂŚ z nim dalej. Prosto z mostu powiesz, Âżeby sobie poszedÂł precz, bo caÂłkowicie szanujesz jego wolnÂą wolĂŞ i wybĂłr jakiego dokonaÂł zdradzajÂąc ciĂŞ z innÂą.

MyÂślĂŞ, Âże nie o to do koĂąca chodziÂło autorowi wÂątku. Jest zadane proste pytanie - czy potrafisz przebaczyĂŚ zdradĂŞ?
Nie wiem, czy zauwaÂżyÂłaÂś co napisaÂłam, pozwĂłl Âże te sÂłowa ponownie zacytujĂŞ:


Czasami (choÌ to chyba jeszcze bardziej bolesne) jest tak, ¿e ukochany mówi, ¿e ciê zdradzi³, bo... ChoÌ to trywialnie zabrzmi - kocha ciê i szanuje. Czuje siê z tym, co zrobi³ Ÿle, ale wie ¿e nie mo¿e cofn¹Ì czasu. Nie ma ju¿ szansy post¹piÌ odwrotnie, choÌby nawet bardzo chcia³. S¹ osoby, które kochaj¹ tak mocno, ¿e wybacz¹ (mo¿e nie zapomn¹, ale wybacz¹) i bêd¹ stawa³y na g³owie, ¿eby ten zwi¹zek, ta mi³oœÌ nad któr¹ oboje przecie¿ pracowali, trwa³a nadal. Ja nie wiem jak bym post¹pi³a i obym nigdy nie musia³a stan¹Ì przed takim wyborem. Ale jestem przekonana, ¿e gdybym mimo wszystkich przeciwnoœci losu i k³ód rzucanych pod nogi, nadal czu³a, ¿e on mnie kocha, to bym zacisnê³a zêby i próbowa³a za³ataÌ t¹ dziurê. I nie jest to ingerencj¹ w woln¹ wolê.
Dla ciebie zaœ zdrada jest ju¿ podjêtym wyborem, decyzj¹. Ty wówczas byœ odpowiedzia³a: "szanujê twoj¹ woln¹ wolê i pozwalam ci odejœÌ". Nie rozpatrujesz tego g³êbiej, nie myœlisz ¿e mo¿e byÌ wiele kombinacji takiego wydarzenia. Dla ciebie jest czarno na bia³ym i pos³uguj¹c siê jedn¹ prost¹ jak drut zasad¹, mo¿esz skrzywdziÌ siebie i ukochan¹ osobê.

Nie oceniam ciê, choÌbym mog³a i mo¿e nawet chcia³a. Po prostu pokazujê ci, ¿e ludzie s¹ bardzo ró¿ni. Bardziej ni¿ widocznie ci siê wydaje. I ka¿dy ma prawo do w³asnego zdania, do podejmowania w³asnych decyzji. Ty pisz¹c do mnie s³owa:


dajesz mi dobitnie do zrozumienia, Âże to twĂłj poglÂąd jest wÂłaÂściwy, Âże kiedyÂś i ja do niego dorosnĂŞ i bĂŞdziemy wspĂłlnie roztkliwiaĂŚ siĂŞ nad wolnÂą wolÂą naszych ukochanych. MoÂże i masz racjĂŞ. Tylko krowa zdania nie zmienia. Nie wiem, co bĂŞdĂŞ myÂślaÂła za rok czy dwadzieÂścia... Ale wiem na pewno, Âże nigdy nie powiem osobie, ktĂłra siĂŞ ze mnÂą nie zgadza i oÂśmiela mieĂŚ wÂłasne zdanie, Âże jeszcze nie dorosÂła do widzenia Âświara moimi oczyma.

No i widzisz Kiara takie Âżycie  :)

" MoÂże i masz racjĂŞ. Tylko krowa zdania nie zmienia. Nie wiem, co bĂŞdĂŞ myÂślaÂła za rok czy dwadzieÂścia... Ale wiem na pewno, Âże nigdy nie powiem osobie, ktĂłra siĂŞ ze mnÂą nie zgadza i oÂśmiela mieĂŚ wÂłasne zdanie, Âże jeszcze nie dorosÂła do widzenia Âświara moimi oczyma. "janneth

Takie jest Twoje zdanie na ten temat , moje jest inne. Dyskutowalismy w tym temacie rowniez o zgodzie na rozstanie w przyjazni i zrozumieniu woli drugiego czlowieka , gdy uczucia jednej ze stron sie "wypalily".

Wybaczenie to jeden aspekt , tej dyskusji a zgoda partnera na rozstanie z milosci do siebie i niego to drugi aspekt.

Jeszcze raz , prosze odnosic sie do tresci dyskusji i jej oceniania a nie moich domniemanych decyzji w takich sytuacjach.

Kiara :) :)

No i widzisz Janneth takie Âżycie :)

Przecieram oczy ze zdumienia bo nie wierzĂŞ. Jak moÂżna porĂłwnywaĂŚ i stawiaĂŚ znak rĂłwnoÂści pomiĂŞdzy odejÂściem dziecka z domu [no do kogo? - wÂłaÂśnie, do mĂŞÂża, Âżony] do porzucenia tejÂże Âżony czy mĂŞÂża? PrzecieÂż po to staramy siĂŞ wychowywaĂŚ tak dzieci aby byÂły w Âżyciu dobre i szczĂŞÂśliwe, aby mogÂły zaÂłoÂżyĂŚ, a nie rozbiĂŚ rodzinĂŞ. PorĂłwnanie jest absurdalne. Czy matka wychowuje dziecko "dla siebie"? Nie. Czy wchodzÂąc w zwiÂązek pielĂŞgnujesz go dla ukochanej osoby i siebie? Tak.

Jest ponadto napisane: "dlatego to mê¿czyzna opuszcza ojca swego i matkê swoj¹ i ³¹czy siê ze sw¹ ¿on¹ tak œciœle, ¿e staj¹ siê jednym cia³em", pró¿no szukaÌ zapisów, ¿e "rozerwie to jedno cia³o aby byÌ z innym"...

Nie Itel... Âżycie jest dokÂładnie odwrotne...
Tylko niektĂłrzy po prostu je wykoÂślawiajÂą...

Arteq napisaÂł
RozwĂłd wcale nie oznacza jakiejÂś tragedii. Nie oznacza, Âże ktoÂś zostaÂł oszukany przez jakieÂś wizje czy porady. Wizje czy porady majÂą tu najmniej do uczynienia. Takie sprawy sÂą zawsze bardzo konkretnie osadzone w indywidualnej sytuacji Âżyciowej i w konkretnych powodach. Poczucie "uduchowienia" moÂże Ci jedynie pomĂłc przez to przejœÌ bez tragedii , strachu czy teÂż nienawiÂści. Wydaje siĂŞ, Âże jedyne, czego moÂżesz byĂŚ w miarĂŞ pewien to swoje  wÂłasne sÂłowa i odpowiedzialnoœÌ, ktĂłra za nimi stoi.
WypowiadajÂąc zdanie ""szanujĂŞ twojÂą wolnÂą wolĂŞ i pozwalam ci odejœÌ"-  jeÂśli zechcesz, bym dodaÂł. Nie oznacza to od razu podjĂŞcia wyboru. To jest okreÂślenie swojego stanowiska, tego z czym siĂŞ liczysz , ale rĂłwnie waÂżne jest to, czego chce Partner. Bo moÂże wcale nie chce odejœÌ. Wszystko da siĂŞ jakoÂś poskÂładaĂŚ, jeÂśli taka jest wola obojga skÂłaniajÂąca ich ku byciu razem. Lecz jeÂśli jej nie ma u jednej z osĂłb, to na nic lament i bicie piany, czy powoÂływanie siĂŞ na UmowĂŞ sprzed iluÂś tam lat. Na nic roztrzÂąsanie s³ów i dzieleniem ich na czworo .
Problem rozwodĂłw wÂśrĂłd  ludzi, ktĂłrzy czujÂą siĂŞ uduchowieni moÂże polegaĂŚ na tym, Âże oni nie walczÂą o swoje , bo ... nic do nich nie naleÂży. MiÂłoÂściÂą obdarowujesz dlatego, Âże kochasz. Tu nie ma warunku oczekiwania w zamian , bo to nie jest handel wymienny. Moim zdaniem waÂżne jest wyraÂżenie przebaczenia zdrady czy niewiernoÂści, przy takich okazjach dlatego, Âże wtedy dokonuje siĂŞ uwolnienie siebie i partnera od przyczyny konfliktu. Para moÂże wtedy zbudowaĂŚ swoje Âżycie na nowo, kaÂżde z osobna, albo nawet znowu razem. W tym drugim przypadku, uwaÂżam, musiaÂłoby to byĂŚ przebaczenie do koĂąca prawdziwe przez co rozumiem nie rozdrapywanie przy kaÂżdej k³ótni zadawnionych ran.

Zycie ludzi jest takie i tylko takie jakim systemem wartosci czlowiek  je  zbuduja.

Zycie nie jest zbudowane z superlatyw wlasnych a bledow cudzych , wrecz odwrotnie. Z bledow wlasnych a superlatyw cudzych.

Sztuka jest tylko ta kolejnosc  zauwazyc.

Kiara :) :)

JeÂśli o Âżyciu juÂż mowa, to przejawia siĂŞ ono w kaÂżdym moÂżliwym wariancie. I to my je tworzymy zgodnie z wÂłasnymi wyborami, zgodnie z tym, co nam w duszy gra.
Podstaw¹ wchodzenia z kimœ w zwi¹zek jest na ogó³ obopólna mi³oœÌ. To ona stanowi o wyj¹tkowoœci zwi¹zku, jest jego fundamentem i fenomenem. Gdy mi³oœÌ wygasa, zwi¹zek traci swoj¹ wyj¹tkowoœÌ, staje siê uk³adem. Mo¿na nastêpnie uk³ad modyfikowaÌ wg w³asnych lub wspólnych potrzeb, mo¿na poœwiêciÌ siê dla drugiej osoby, rodziny. Bêdzie to rezygnacj¹ z wyj¹tkowoœci dalszego prze¿ywania ¿ycia we dwoje. Rezygnacj¹ równie¿ w jakiejœ czêœci z siebie samego.
Nie dajemy juÂż tego, co najcenniejsze…
TĂŞsknota jednak do wyjÂątkowoÂści przeÂżywania pozostaje. Nie da siĂŞ siebie oszukaĂŚ.

Czy sÂłuszna jest rezygnacja z siebie dla zaspokojenia „potrzeb” partnera? Czy wÂłaÂściwe jest opuszczenie partnera wbrew wczeÂśniejszym obietnicom? Czy uzasadnione jest trwanie w martwym uczuciowo zwiÂązku?
KaÂżdy wybierze wg wÂłasnej skali wartoÂści. I kaÂżdy zapÂłaci cenĂŞ za niewÂłaÂściwy wybĂłr. ChoĂŚ tak naprawdĂŞ, kaÂżdy wybĂłr bĂŞdzie wÂłaÂściwy, bo wynikajÂący z wÂłasnych na dany czas moÂżliwoÂści i dajÂący szansĂŞ na g³êbsze zrozumienie siebie. ZaÂś bolesnoœÌ doÂświadczenia ÂświadczyĂŚ bĂŞdzie o pozostawaniu z sobÂą samym w dysharmonii…

Zaskakujecie mnie coraz bardziej? Jak to rozwód nie jest tragedi¹? Czyli co? Mamy to rozpatrywaÌ w kategoriach rozlanego mleka? To teraz naprawdê mnie nie dziwi sk¹d tyle rozwodów - je¿eli takie pogl¹dy reprezentuj¹ rozwodz¹cy siê. Otó¿ zawsze rozwód jest tragedi¹, zawsze czyjeœ uczucia na tym cierpi¹, zawsze oznacza to czyjœ smutek i ³zy, cierpienie - no ale jak rozumiem to te¿ nie jest ¿adn¹ tragedi¹... DZieci te¿ zapewnie s¹ zadowolone gdy rodzice siê rozstaj¹, wszak rozwód to ¿adna tragedia... Litoœci.
Nie znam Âżadnej szczĂŞÂśliwej pary ktĂłra rozwodzÂąc siĂŞbyÂłaby zadowolona i szczeÂśliwa - Ty znasz? Bo jeÂżeli nie to wypisujesz brednie.
 
Powiedz to dzisiaj swojej Âżonie [jeÂżeli takowÂą masz] i zaczekaj i obserwuj jej reakcjĂŞ. Czy - z drugiej strony - ona powiedziaÂłaby Ci "odchodzĂŞ, znalazÂłam szczĂŞÂście" to rĂłwnieÂż nie odczuwaÂłbyÂś tego jako tragediĂŞ? PowiedziaÂłbyÂś jedynie "OK, TwĂłj wybĂłr"? W takim razie dlaczego tak cierpiaÂłeÂś po opisanym wczeÂśniej przez Ciebie mÂłodzieĂączym zawodzie miÂłosnym, skoro to Âżadna tragedia? A jak rozumiem nie byÂła to Twoja Âżona, nie mieliÂście dzieci... Oba stanowiska wzajemnie siĂŞ wykluczajÂą.

Zobacz jak niby sprytnie chcesz zdewaluowaÌ, pomniejszyÌ znaczenie przysiêgi ma³¿eùskiej i dnia który wiele osób okreœla jako najwa¿niejszy dzieù w ¿yciu - u¿ywasz okreœlenia "umowa", stawiasz na jednej pó³ce z umow¹ o kupno telewizora na raty czy wywóz œmieci... Otó¿ ja nie opieram swojego ma³¿eùstwa na tego typu "umowie". Opieram je na z³o¿onej przysiêdze która by³a jasnym i publicznym potwierdzeniem tego wszystkiego co wczeœniej mówi³em ¿onie [wczeœniej dziewczynie, nieco póŸniej narzeczonej]. Tê przysiêgê - tylko w mniej uroczystej formie sk³adam i potwierdzam ka¿dego dnia - przynajmniej tak siê staram.
I jeszcze ma³a uwaga: widzê, ¿e na liniê argumentacji przyjêliœcie "czy da siê kogoœ zatrzymaÌ na si³ê" i to staracie siê udowodniÌ - dla mnie nie musicie, bo potwierdzê, ¿e na si³ê nie mo¿na nikogo zatrzymaÌ. Natomiast w¹tek œciœlej dotyczy zagadnienia zdrady - czyli niedotrzymania s³ów i obietnic. I co reprezentuj¹ sob¹ osoby które przed tym uciekaj¹ b¹dŸ tego nie dochowa³y, jak pewne zachowania nale¿y po prostu okreœliÌ, bez uciekania siê w piêkne s³ówka.
A to, Âże ktoÂś okazaÂł siĂŞ kÂłamcÂą [niedotrzymanie danego sÂłowa to kÂłamstwo i nie podlega to Âżadnej dyskusji] i ucieka ze zwiazku, nie oznacza, Âże druga osoba z tego zwiÂązku teÂż jest nieuczciwÂą.

Powiedz to jej.......




10-letnia dziewczynka uciekła od męża.
Najmłodsza rozwódka świata.

Co powiecie na widok młodej rozwódki, która z zachwytem opowiada, że cały dzień spędziła rzucając w innych śnieżnymi kulkami? Dziwne hobby jak na stateczną eks-mężatkę? Niekoniecznie. Pochodząca z Jemenu Nujood Ali ma bowiem dopiero 10 lat i jest najmłodszą rozwódką na świec


Jemenu Nujood Ali 10 lat i jest najmłodszą rozwódką na świecie fot. AP / Jason DeCrow

Została, z woli swojego ojca, poślubiona trzykrotnie starszemu mężczyźnie, pierwszy raz ujrzanemu w dniu ślubu. Noc poślubna minęła bez sensacji: panna młoda spędziła ją w towarzystwie rodziców i piętnaściorga rodzeństwa.

Niestety, małżeństwo nie było sielanką. Nujood padała ofiarą gwałtów i rękoczynów, postanowiła więc zakończyć związek. Uciekinierka samodzielnie pojechała do stolicy kraju, gdzie pojawiła się na sali sądowej i usiadła cichutko w kącie. Dopiero gdy budynek opustoszał w czasie przerwy na lunch, zauważył ją sędzia. Zapytana, po co przyszła, odparła "chcę się rozwieść". Mężczyzna zabrał ją do swojego domu
 i zachęcił, by pobawiła się z jego 8-letnią córką. Następnego dnia powódka dostała rozwód.

Historia nie zakończyła się w tym azjatyckim państwie. Dziewczynka stała się gwiazdą wielu artykułów, a "Glamour" przyznał jej tytuł kobiety roku. Wystawna ceremonia ozbyła się na Manhattanie, a gośćmi były między innymi Hillary Clinton i Condoleezza Rice.

uh
Time
źródło: dziennik.pl
http://nedds.pl/topic/162855-10-letnia-dziewczynka-uciekla-od-meza/


i jej też......

http://www.efakt.pl/Uciekla-od-meza-tyrana,artykuly,48658,1.html



Ludzie czy nie widzicie, że punk widzenia zależy od punktu siedzenia, błagam nie generalizujecie tak jak to robi na swoim przykładzie Arteq, cieszę się, że jesteś wspaniałym mężem i przykładem w swojej okolicy, ale nie wszyscy są tak doskonali jak Ty. Nie wszyscy tak dojrzale wchodzili w związki, nie wszyscy tak nieomylni, że pierwsze zauroczenie pomylili z miłością, niestety ja jestem omylna i nie raz sie oparzyłam, żałuję że nie jestem tak dojrzała i tak doskonała, ale jestem człowiekiem, który przynajmniej w stosunku do siebie jest uczciwy......

Jestem po rozwodzie wiem, że to jest najlepsza rzecz jaka mi się trafiła w życiu, moje dziecko jest wreszcie szczęśliwe, znalazłam miłość mojego życia, a tak tkwiłabym w zakłamanym układzie dziś, ale okolica by mówiła, że dobrze żyjemy bo się nie rozstajemy, ale czy na pewno? czy ktoś z boku wie wszystko co się dzieje u kogoś w domu?
Czy wystarczy być co niedziela w kościele z mężem pod pachą, aby sąsiedzi myśleli, że jesteśmy wspaniałą rodziną?

Pozdrawiam :)


To, że coś komuś nie mieści się w głowie nie znaczy, że tak być nie może...............





edit

" Głoś chwałę tego, czym jesteś dziś, lecz nie potępiaj tego, czym byłeś wczoraj ani nie przekreślaj tego, czym możesz stać się jutro.
Zrozum, że gdy mówisz, że coś jest “słuszne", a co innego “naganne", coś jest “w porządku", a co innego “nie w porządku", dajesz tylko wyraz swym najnowszym preferencjom i wyobrażeniom. "

Arteq  maÂło jeszcze wiesz o Âświecie , skoro piszesz takie rzeczy  :

Znam takÂą parĂŞ. To ja i moja byÂła Âżona. Nikt nie cierpiaÂł, nie laÂły siĂŞ Âłzy, a mĂłj syn jest zadowolony, Âże oboje rodzice go kochajÂą, chociaÂż tata mieszka osobno. Ma teraz dwa domy i jeszcze duÂżo wiĂŞcej , czego wczeÂśniej nie doÂświadczaÂł  ( i nie chodzi o sprawy materialne ). Brednie to sÂą ciasne przekonania ,Âże ludzie muszÂą cierpieĂŚ , jak siĂŞ rozstajÂą.
Jeœli Ciê to Arteq zaskakuje to có¿ - cz³owiek ca³e ¿ycie siê uczy ..



A w³aœnie i tu dochodzimy do sedna. Cierpienie zwi¹zane jest œciœle z ego, z przywi¹zaniem , z uto¿samianiem siê , zaw³aszczaniem mi³oœci. M³odzieniec, którym by³em uwa¿a³ , ¿e jEGO mi³oœÌ zosta³a zdradzona, ¿e jEGO œwiat run¹³ w gruzy. Z perspektywy lat uœmiecham siê na tamto wspomnienie. Tak, cierpia³a ca³a moja konstrukcja psychiczna, któr¹ sobie wybudowa³em w oparciu o DRUGIEGO CZ£OWIEKA. Kiedy tego filaru zabrak³o, to ca³a reszta mnie odczu³a bolesne t¹pniêcie - by³em przygnieciony ciê¿arem w³asnych zawiedzionych oczekiwaù.
Po takich poraÂżkach czÂłowiek siĂŞ hartuje, uczy siĂŞ siebie, buduje silniejszÂą osobowoœÌ ( to jest zresztÂą sens kaÂżdej choroby ). Kiedy nastĂŞpnym razem zaufaÂłem drugiej osobie to z peÂłnÂą ÂświadomoÂściÂą juÂż raz przeÂżytego bĂłlu. Wiem juÂż jak boli koniec. To jest jak maÂła ÂśmierĂŚ. Lecz kiedy raz przejdziesz przez "ma³¹ ÂśmierĂŚ" to tym bardziej doceniasz czas wspó³dzielenia i wspó³tworzenia i kaÂżdÂą jednÂą przeÂżytÂą chwilĂŞ. ÂŚwiadomoœÌ poradzenia sobie z utratÂą wszystkiego, co wydawaÂło siĂŞ waÂżne moÂże na  zawsze uwolniĂŚ od strachu przed kolejnÂą dekonstrukcjÂą - bo po niej rĂłwnieÂż rozkwita Âżycie ( nieprzypadkowo najbujniejsze Âżycie odradza siĂŞ z popio³ów po poÂżodze ). Tak siĂŞ staÂło w moim przypadku.  Bardzo pomogÂła mi w tym ÂświadomoœÌ, Âże wszyscy jesteÂśmy jednym ÂźrĂłdÂłem. WierzĂŞ w prawdziwoœÌ zdania "kto sieje wiatr, ten zbiera burzĂŞ ".

"Kto nie jest bez winy niech pierwszy rzuci kamieniem " - chcia³oby siê napisaÌ w odpowiedzi na powy¿sze. Uwa¿am, ¿e ca³y œwiat, wszystko , co mnie otacza nie dzieje siê bez przypadku. To dzieje siê równie¿ z mojego powodu. Wszystko jest wa¿ne i wszystko ewoluuje, zmienia siê, ¿ycie nie stoi w miejscu. Cz³owiek przysiêga niezmiennie kochaÌ na zawsze, ale kiedy to mówi to ju¿ k³amie bo nie wie jak ¿ycie i druga osoba mog¹ zmieniÌ siê w przysz³oœci i czy on sam siê nie zmieni. Wszystko , co mo¿na zrobiÌ, uwa¿am, to tak jak piszesz Arteq - potwierdzaÌ swoj¹ mi³oœÌ ka¿dego dnia. Nie jutro , czy pojutrze, ale tu i teraz. Fajnie , jeœli druga osoba to równie¿ czuje i w ten sam sposób siê odwzajemnia Tobie, ale wiesz - ja bym nie budowa³ na tym zamku. Nawet ludzie , którzy deklaruj¹ mi³oœÌ do Boga potrafi¹ trzy razy siê Go zaprzeÌ nim zapieje kur .Czy nale¿y ich nazywaÌ k³amcami, bo nie dochowali swoich obietnic ? Jeœli tak, to widaÌ , ¿e nawet k³amcy mog¹ staÌ siê œwiêtymi .

A czym jest zdrada?
Przysiêgaj¹c podczas œlubu, oddajemy niejako siebie ca³ego, z ca³¹ sfer¹ uczuciow¹, mentaln¹ i fizyczn¹ drugiej osobie i to na ca³e ¿ycie. Nak³adamy na siebie obowi¹zek kochania, myœlenia i wspó³¿ycia tylko z t¹, wybran¹ osob¹. I OK. Na ten czas tak czuliœmy i myœleliœmy. Tak¹ mieliœmy wolê a ta wynika³a z tego kim wówczas byliœmy i kim by³ partner.
ÂŻycie jednak, to ciÂągÂła ewolucja, zmiany w myÂśleniu, ktĂłre wymuszajÂą zmiany w uczuciach. Inne wartoÂści juÂż nas zachwycajÂą, innymi Âżyjemy. JeÂżeli nastĂŞpuje zbyt duÂży rozdÂźwiĂŞk miĂŞdzy partnerami, czy moÂżliwe jest harmonijne wspó³brzmienie? Czy powiĂŞkszajÂący siĂŞ dysonans nie brzmi faÂłszywÂą nutÂą? Nie ma juÂż zestrojenia, sÂłychaĂŚ kakofoniĂŞ… a ta rani nie tylko zmysÂły…

Czy w takiej sytuacji wÂłaÂściwym jest do koĂąca Âżycia brzmieĂŚ faÂłszywie? Tylko dlatego, Âże kiedyÂś w innych okolicznoÂściach, bĂŞdÂąc innym czÂłowiekiem i majÂąc do czynienia z innÂą osobÂą zÂłoÂżyÂło siĂŞ przysiĂŞgĂŞ? Czy jej dochowanie nie jest zdradÂą siebie samego i tego, do czego doszliÂśmy i czym siĂŞ staliÂśmy?
OczywiÂście, Âże odejÂście bĂŞdzie bolaÂło. Ale, czy wspĂłlne, nieharmonijne Âżycie nie boli bardziej?
Zdrada siebie samego niesie najbardziej traumatyczne przeÂżycia, ciÂągÂły stres, rozbija nas od wewnÂątrz. Czy takÂą cenĂŞ trzeba pÂłaciĂŚ, by dochowaĂŚ przysiĂŞgi?

Wiki, to tylko potwierdza to o czym mówiê - na wszystko jest odpowiedni czas i miejsce, szczególnie w zwi¹zku. Jak myœlisz, czy ta dziewczynka sama wybra³a sobie mê¿a? Sama zadecydowa³a, ¿e chce wyjœÌ za m¹¿? Oczywiœcie, ¿e nie - a przyk³ad który poda³aœ jest patologi¹, straszliw¹ patologi¹. Decyzjê podjêto ZA t¹ nieszczêœliw¹ dziewczynkê - "Zosta³a, z woli swojego ojca, poœlubiona trzykrotnie starszemu mê¿czyŸnie, pierwszy raz ujrzanemu w dniu œlubu" Taki œlub, czy przysiêga jest po prostu niewa¿na, bo niesamodzielna i wymuszona.
Nie wiem jak ten przykÂład miaÂłby obalaĂŚ moje argumenty, skÂąd taki pomysÂł?  

Sarkazm Wiki tak¿e jest niepotrzebny, choÌ rozumiem, ¿e jest spowodowany pewnym rozgoryczeniem oraz tym, ¿e uwa¿asz, ¿e nie znam Twojej sytuacji a moje s³owa Ciê krzywdz¹ - nie jestem i nie uwa¿am siê za jakiœ wzór, jestem œwiadom w³asnych u³omnoœci i nie zaprzeczam ich. Natomiast staram siê, po prostu staram siê i nie pob³a¿am sobie, nie wybielam siê i nie uciekam za nadmuchiwane s³ówka. Oczywiœcie, ¿e s¹ sytuacje z których nie jestem dumny i siê ich wstydzê, ciê¿ko mi siê do nich przyznaÌ - ale muszê siê uczciwie do nich przyznaÌ. To przecie¿ ja twierdzê - wbrew licznym g³osom na tym forum - ¿e cz³owiek jest u³omny, wiêc i ja tak¿e. Apelujê aby temu po prostu w ramach uczciwoœci nie zaprzeczaÌ. Chodzi mi aby tê œwiadomoœÌ wykorzystywaÌ pozytywnie - w celu doskonalenia siê.
W ¿yciu kierujê siê pewnymi zasadami, które przynosz¹ pozytywne efekty i szczêœcie. Przedstawiam je, a nie generalizujê. Wielokrotnie te zasady by³y wyœmiewane na tym forum. Widzisz Wiki - podejrzewam na granicy z pewnoœci¹ - ¿e móg³bym wykazaÌ, ¿e wiele z wytycznych którymi siê kierujê zosta³o przez Ciebie naruszonych, móg³bym spróbowaÌ wykazaÌ, ¿e to przyczyni³o siê do sytuacji z której chcia³aœ siê wyrwaÌ... Jednak niestosownym by³oby publicznie wchodziÌ w szczegó³y Twojego ¿ycia.
RozwĂłd nie bierze siĂŞ z nikÂąd, nadal uparcie bĂŞdĂŞ twierdziÂł, Âże jest jest tragediÂą bÂądÂź wynikiem tragedii.
Dla jasnoœci - powtórzê jeszcze raz: doskonale zdajê sobie sprawê, ¿e s¹ sytuacje w których jedna ze stron okazuje siê potworem czy te¿ to ona ucieka od danego s³owa. Zdajê sobie sprawê z ró¿nych okolicznoœci i gradacji "niedotrzymania" obietnicy.

Twoje t³umaczenia mnie nie zaskakuj¹, ich treœÌ - owszem. Czy chcesz powiedzieÌ, ¿e siê oboje cieszyliœcie z rozwodu? ¯e dziecko cieszy³o siê, ¿e rodzice siê rozstaj¹? ¯e nie bêdzie mia³o obojga rodziców przy sobie? S³yszysz sam siebie? Dlaczego nagle teraz ma wiêcej? Dlaczego nie mia³o mieÌ tego wszystkiego w ¿yj¹cej razem rodzinie? Czy to "wiêcej" to jednak nie podœwiadoma próba rekompensaty za - co by tu nie mówiÌ - wyrz¹dzon¹ mu krzywdê? Czy w tym "wiêcej" nie ma równie¿ udzia³u w³aœnie sumienie które siê gdzieœ tam odzywa?
ÂŻaden zdrowy i odczuwajÂący czÂłowiek nie czerpie radoÂści z rozstania siĂŞ z osobÂą ktĂłra byÂła mu bliska. OczywiÂście mogĂŞ zaraz usÂłyszeĂŚ - "nie Ty byÂłeÂś w mojej sytuacji, wiĂŞc nie wiesz co czuÂłem"... Nie zmienia to jednak pewnych faktĂłw. Z perspektywy czasu pewne rzeczy wyglÂądajÂą inaczej, o pewnych okolicznoÂściach i odczuciach zwiÂązanych z danÂą sytuacjÂą zapominamy lub blednÂą, nie sÂą juÂż takie tragiczne.
Znam - moja niedaleka s¹siadka - dziewczynê która po sprawie rozwodowej posz³a z by³ym mê¿em, siostr¹, znajomymi na... pizzê i piwo, grobowej atmosfery tam nie by³o. Oczywiœcie ktoœ z boku powie to co Ty East - "zobaczcie, ¿adna tragedia, rozstaj¹ siê bez k³ótni, jakby w "przyjaŸni"... natomiast wiem jaka tragediê prze¿y³a, ile ³ez wyp³aka³a. Teraz ma drug¹ rodzinê, te¿ stara siê bagatelizowaÌ tamt¹ sytuacjê, rozstanie, rozwód... Czasami jednak tamte prze¿ycia wracaj¹, pomimo, ¿e bardzo g³êboko schowane...
JeÂżeli na kimÂś taka sytuacja nie generuje pewnej traumy to jest wyprany z pewnych uczuĂŚ. Ale sam je zagÂłusza - powodĂłw jest wiele, niektĂłre z nich opisujĂŞ tutaj.

East, to na czym Ty budujesz? Skoro nie na sercu i rozumie? Skoro nie na miÂłoÂści i pracy wÂłoÂżonej w zwiÂązek? Na czym zbudowaÂłeÂś "poprzedni" zamek?

NaleÂży nazwaĂŚ uczciwe kaÂżde z zachowaĂą. Kiedy Piotr skÂłamaÂł to skÂłamaÂł - i nie ma co dorabiaĂŚ dziwnych teorii do tamtej konkretnej sytuacji, owszem moÂżemy rozpatrywaĂŚ pewne okolicznoÂści ÂłagodzÂące, ale nie zmienia to faktu wyparcia siĂŞ Jezusa.
ZauwaÂż, Âże Piotr jako wzĂłr nie jest rĂłwnieÂż stawiany w oparciu o tamtÂą sytuacjĂŞ lecz inne czyny ktĂłrych dokonaÂł - to one sÂą wskazywane jako wÂłaÂściwe.

Twoje sÂłowa mnie nie krzywdzÂą  :D a to, Âże swoje ma³¿eĂąstwo i zachowanie w nim Twojej osoby stawiaÂłeÂś wiele razy za wzĂłr pozwala mi tylko przypuszczaĂŚ, Âże jesteÂś doskonaÂły



 A wiĂŞc w Twoim mniemaniu nie Ty, ale Twoje zasady sÂą nieomylne i krysztaÂłowe,tak nie chodzĂŞ do koÂścioÂła, nawet nie wiem czy jest bĂłg, ale staram siĂŞ jak tylko umiem szanowaĂŚ wybory i decyzjĂŞ innych ludzi. Nie mi oceniaĂŚ czy To Twoje zasady sÂą sÂłuszne czy moje, poniewaÂż ja czujĂŞ siĂŞ szczĂŞÂśliwÂą osobÂą i z tego co piszesz ty rĂłwnieÂż, wiĂŞc nie mam pojĂŞcia co chcesz wykazaĂŚ  ???
Jestem szczĂŞÂśliwa, wczeÂśniej nie byÂłam czy wg Ciebie mam czuĂŚ siĂŞ winna?

Masz racjĂŞ, Âże rozwĂłd nie bierze siĂŞ  znikÂąd, ale jeÂżeli siĂŞ w koĂącu bierze to zacytujĂŞ tu Ptaka, poniewaÂż mysle podobnie :


Pozdrawiam :)))
 i wklejĂŞ jeszcze raz sÂłowa boga z ksi¹¿ki Walscha

" G³oœ chwa³ê tego, czym jesteœ dziœ, lecz nie potêpiaj tego, czym by³eœ wczoraj ani nie przekreœlaj tego, czym mo¿esz staÌ siê jutro.
Zrozum, Âże gdy mĂłwisz, Âże coÂś jest “sÂłuszne", a co innego “naganne", coÂś jest “w porzÂądku", a co innego “nie w porzÂądku", dajesz tylko wyraz swym najnowszym preferencjom i wyobraÂżeniom. "

OdpowiadajÂąc Artkowi
PozwĂłl , Âże w odpowiedzi Ptaka zacytuje
Nie , nie cieszyliÂśmy siĂŞ. ZrobiliÂśmy to, co byÂło trzeba. Inaczej nie mogĂŞ Ci odpowiedzieĂŚ bez naruszania prywatnoÂści.

Nie odwracaj kota ogonem. Nigdzie nie napisaÂłem , Âże siĂŞ cieszyÂło. ZrozumiaÂło to. Dzieci nie postrzegajÂą Âświata tak , jak doroÂśli. CzujÂą to, kim dla niego sÂą rodzice. Mama i Tata. W tym NIC siĂŞ nie zmieniÂło z perspektywy dziecka.

SÂą rodzice, ktĂłrzy na zmianĂŞ zajmujÂą siĂŞ dzieĂŚmi z powodu pracy. SÂą tacy, ktĂłrzy widzÂą swoje dzieci raz na tydzieĂą czy miesiÂąc (np kierowcy tirĂłw, albo marynarze ) , ale to , jak rozumiem , Artku, wg doktryny dalej oznacza "mieĂŚ rodzicĂłw przy sobie". Moje dziecko ma kaÂżdego  rodzica przy sobie kiedy tylko tego zapragnie i nawet obojga. Razem omawiamy nasze rodzinne sprawy. TAK - chociaÂż moÂże Ci siĂŞ to wydaĂŚ szokujÂące, to rodzice w stosunku do swojego dziecka , zawsze bĂŞdÂą stanowili rodzinĂŞ. Dziecko i wszystko , co je dotyczy to caÂła rodzina bez wzglĂŞdu na to, jaki status urzĂŞdowy reprezentujÂą rodziciele wobec siebie.


Dobrze siebie s³yszê i rozumiem. Rodzina to coœ wiêcej ni¿ zamieszkiwanie w jednym domu. Mi³oœÌ to coœ wiêcej ni¿ dogadzanie sobie nawzajem w wiecznym taùcu godowym. To podstawowy dŸwiêk, czêstotliwoœÌ bez której nic nie istnieje.

Ma wiĂŞcej ojca , ma wiĂŞcej matki, ma wiĂŞcej pewnoÂści rodziny , bo ona istnieje dla niego pomimo tego, Âże wszystko siĂŞ zmienia.
Szczegó³ów nie mogê tu niestety publicznie zdradziÌ. Kiedyœ , jak siê spotkamy, mo¿e Ci opowiem.


Nie ma ¿adnej krzywdy - co by tu nie mówiÌ. Mi³oœÌ nie ma wyznania, to nie jest kontrakt, ani umowa, czy przysiêga ma³¿eùska . Mi³oœci nic nie warunkuje. Jeœli to wszystko dziecko czuje, ma dobre wyniki w nauce i wsparcie to powiedz mi, jak¹ mia³oby odczuwaÌ krzywdê ? Mój syn dzisiaj z podniesion¹ g³ow¹ mo¿e powiedzieÌ "moi rodzice siê rozwiedli" stwierdzaj¹c po prostu fakt. Ma ju¿ 12 lat i nie widzi w tym ¿adnego wstydu. Nie czuje siê gorszy od rówieœników z tzw pe³nych rodzin. To ju¿ sa zupe³nie inne czasy Arteq, nie ma w tym wzglêdzie ostracyzmu spo³ecznego na szczêœcie.

PrzecieÂż tu nie chodzi o ÂżadnÂą radoœÌ z rozstania. Nie bĂŞdĂŞ tego rozwijaÂł bo musiaÂłbym siĂŞ podzieliĂŚ szczegó³ami , ktĂłrych nie mogĂŞ upubliczniaĂŚ bez zgody ex-Âżony. Jestem zdrowy , odczuwam i czujĂŞ radoœÌ z wielu powodĂłw. Niech to Ci  wystarczy.

Co do samej przysiêgi ma³¿eùskiej to po prostu zacytujê Siostrê w rozumie ;) :

Co do Piotra. K³amca jest œwiêtym. Nie oznacza to , ¿e go potêpiam za ten trzykrotny czyn, ani za jakikolwiek inny. Co wiêcej - usprawiedliwiam go sytuacj¹ i okolicznoœciami, którym nie podo³a³ po wielekroÌ. Jego mi³oœÌ do Jezusa by³a prawdziwa, a kiedy wszystko siê zmieni³o to zapar³ siê Go i to te¿ jest takie bardzo ludzkie. Z tego nauka p³ynie, ¿ebyœmy nie musieli siê zapieraÌ ludzi, kiedy wszystko siê w ¿yciu pogmatwa i pozmienia. Obyœmy potrafili wybaczyÌ i potrafili poprosiÌ o wybaczenie. To przenosi relacje ludzkie na zupe³nie inny wymiar duchowego po³¹czenia, gdzie nawet zdrada uczy tego, jak kochaÌ tych, którzy i tak s¹ zawsze ze sob¹ po³¹czeni.

Wœród moich znajomych s¹ dwie pary, które podjê³y podobn¹ próbê bycia ze sob¹ na odleg³oœÌ.
Mimo rozejÂścia sÂą nadal mocno zwiÂązani, czĂŞsto dzwoniÂą do siebie, spĂŞdzajÂą ÂświĂŞta i wakacje. ByĂŚ moÂże nie jest to "ukÂład" idealny, ale na pewno duÂżo lepszy od sytuacji gdzie zmuszeni byli ÂżyĂŚ razem. Emocje opadÂły, wiĂŞÂź pozostaÂła, wybrali drogĂŞ najlepszÂą jakÂą na ten moment dyktowaÂło im Âżycie. Dzieci rĂłwnieÂż dostosowaÂły siĂŞ do nowych warunkĂłw, ale wiedzÂą, Âże obydwoje rodzice je kochajÂą, Âże majÂą w nich podporĂŞ.
MyÂślĂŞ, Âże emocjonalne niedopasowanie rodzicĂłw i staÂły konflikt w rodzinie ma duÂżo wiĂŞkszy, niekorzystny wpÂływ na rozwĂłj emocjonalny dziecka.



Pozdrawiam - Thotal :)

Polecam doœÌ obszerny cytat z "Rozmów z Bogiem" na temat ma³¿eùstwa, zdrady i mi³oœci



Jak mĂłwiÂłem... rodzaj ludzki d¹¿y do zaznania miÂłoÂści, ktĂłra jest nieograniczona, wieczna i wolna. PrĂłba uwiecznienia miÂłoÂści jest wasza instytucja ma³¿eĂąstwa. W ramach niej zgadzacie siĂŞ zostaĂŚ ze sobÂą na caÂłe Âżycie. Ale nie sprzyja ona miÂłoÂści, ktĂłra jest “nieograniczona" i “wolna".
Dlaczego? Jeœli ¿enimy siê z wolnego wyboru, czy nie jest to przejawem wolnoœci? A deklaracja, ¿e z nikim innym prócz ma³¿onka nie bêdzie siê obcowa³o intymnie, to nie ograniczenie, lecz wybór. A wybór to nic innego jak u¿ytek, jaki robimy z wolnoœci.
Tak dÂługo jak pozostaje wyborem, owszem. Musi pozostaĂŚ. TakÂą zÂłoÂżyliÂśmy obietnicĂŞ. Tak – i w tym wÂłaÂśnie sĂŞk.
 
Pomó¿ mi zrozumieÌ.
Pos³uchaj, mo¿e przyjœÌ czas, ¿e zechcesz doœwiadczyÌ czegoœ naprawdê szczególnego w zwi¹zku z drug¹ osoba. I nie chodzi o to, czy jest ona kimœ wyj¹tkowym, ale niepowtarzalny sposób, w jaki zamierzasz okazaÌ mi³oœÌ, jaka ¿ywisz do wszystkich ludzi
-  i do samego Âżycia – jest moÂżliwy tylko z ta wÂłaÂśnie osoba.
W istocie sposób, w jaki wyra¿asz swa mi³oœÌ do ka¿dej z osób, które kochasz, jest wyj¹tkowy. Nikogo nie kochasz tak samo. Poniewa¿ jesteœ istota twórcza, cokolwiek tworzysz, jest niepowtarzalne. Twoje myœli, s³owa, czyny powielaÌ siê po prostu nie mog¹. Nie potrafisz powielaÌ, potrafisz tworzyÌ.
Wiesz, dlaczego nie ma dwĂłch takich samych pÂłatkĂłw Âśniegu? PoniewaÂż to jest niemoÂżliwe. “Tworzenie" to nie “powielanie", a StwĂłrca moÂże jedynie tworzyĂŚ.
Dlatego nie ma dwĂłch takich samych pÂłatkĂłw Âśniegu, ludzi, myÂśli, zwiÂązkĂłw – Âżadnych dwĂłch takich samych rzeczy.
WszechÂświat – i wszystko, co siĂŞ w nim znajduje
- jest jedyne i niepodobne do niczego innego.
Oto po raz kolejny Boska Dychotomia. Wszystko jest niepowtarzalne, mimo to wszystko jest Jednym.
W³aœnie. Ka¿dy palec u twej rêki jest inny, ale to ta sama rêka. Powietrze w twoim domu nie jest ró¿ne od powietrza gdzie indziej, lecz powietrze w poszczególnych pokojach nie jest takie same, czuje siê wyraŸna ró¿nice.
Podobnie jest z ludÂźmi. Wszyscy sÂą Jednym, lecz nie ma dwĂłch takich samych ludzi. Nie moÂżna wiec kochaĂŚ dwĂłch osĂłb w taki sam sposĂłb, nawet gdyby siĂŞ chciaÂło – ale tego nigdy byÂś nie prĂłbowaÂł, poniewaÂż miÂłoœÌ to jedyna i niepowtarzalna reakcja na to, co jedyne i niepowtarzalne.
ToteÂż kiedy okazujesz swa miÂłoœÌ jednej osobie, robisz to w sposĂłb wyjÂątkowy, niemoÂżliwy do powielenia wobec drugiej. Twoje myÂśli, sÂłowa i czyny -twoje reakcje – sÂą jedyne w swym rodzaju... tak jak osoba, do ktĂłrej sÂą skierowane.
Jeœli zapragn¹³eœ okazaÌ mi³oœÌ w ten szczególny sposób wy³¹cznie z ta jedna osoba, wybierz to, og³oœ. Lecz niech twoje oœwiadczenie bêdzie nieustannie ponawiana deklaracja wolnoœci, a nie wi¹¿¹cym zobowi¹zaniem. Prawdziwa mi³oœÌ zawsze jest wolna, nie do pogodzenia z obowi¹zkiem.
JeÂśli zaÂś swÂą decyzje postrzegasz jako ÂświĂŞtÂą obietnicĂŞ, ktĂłrej nie wolno zÂłamaĂŚ, moÂże przyjœÌ czas, Âże doÂświadczysz tej obietnicy jako zobowiÂązania – i bĂŞdzie ci ona ci¹¿yĂŚ. Lecz jeÂśli widzieĂŚ w niej bĂŞdziesz nie jednorazowe przyrzeczenie, lecz wolny wybĂłr, dokonywany wci¹¿ na nowo, nigdy nie bĂŞdzie dla ciebie uci¹¿liwa.
PamiĂŞtaj: Jedna tylko jest ÂświĂŞta obietnica – abyÂś gÂłosiÂł swojÂą prawdĂŞ i niÂą ÂżyÂł. Wszystkie inne stanowiÂą zaprzepaszczenie wolnoÂści, a to nie ma nic wspĂłlnego ze ÂświĂŞtoÂściÂą. Albowiem wolnoœÌ jest twojÂą prawdziwÂą istotÂą. Gdy zaprzepaszczasz wolnoœÌ, zaprzepaszczasz swÂą JaŸù. A to nie sakrament, to bluÂźnierstwo.
 
13
Mocne sÂłowa! Twierdzisz wiĂŞc, Âże nigdy nie powinniÂśmy skÂładaĂŚ obietnic – Âże nie powinniÂśmy niczego nikomu przyrzekaĂŚ?
Patrz¹c na to, jakie ¿ycie wiedzie wiêkszoœÌ z was, w ka¿dej obietnicy skrywa siê k³amstwo. Sk¹d bowiem mo¿ecie dziœ wiedzieÌ, jakie bêd¹ wasze uczucia i co bêdziecie chcieli zrobiÌ w dowolnej chwili w przysz³oœci? Tego wiedzieÌ nie mo¿ecie, gdy¿ prowadzicie ¿ycie reaktywne. Tylko wtedy gdy staniecie siê istotami prawdziwie kreatywnymi, mo¿ecie sk³adaÌ obietnice wolne od k³amstwa.
Istoty twĂłrcze wiedza, co bĂŞdÂą czuÂły wobec danej rzeczy w dowolnej chwili w przyszÂłoÂści, poniewaÂż istoty twĂłrcze stwarzajÂą swoje uczucia, ksztaÂłtujÂą je, a nie po prostu przeÂżywajÂą.
DopĂłki nie potrafisz stworzyĂŚ swej przyszÂłoÂści, dopĂłty nie moÂżesz jej przewidzieĂŚ. DopĂłki nie potrafisz przewidzieĂŚ swej przyszÂłoÂści, dopĂłty nie moÂżesz prawdziwie nic obiecaĂŚ.
Ale nawet ten, kto zarĂłwno tworzy jak i przewiduje swa przyszÂłoœÌ, ma wÂładze – i prawo – aby ja zmieniĂŚ. Zmiana jest niezbywalnym prawem wszelkich stworzeĂą. Nawet wiĂŞcej niÂż “prawem", poniewaÂż “prawo" jest nadane. “Zmiana" jest tym, co Jest.
Zmiana jest.
Ty jesteÂś zmiana.
Nie moÂżna ci tego nadaĂŚ. Ty jesteÂś tym.
 
Zatem skoro jesteÂś “zmiany" – skoro zmiana to w tobie jedyna staÂła rzecz – nie moÂżesz obiecaĂŚ, Âże zawsze bĂŞdziesz taki sam, bo skÂłamiesz.
Chcesz powiedzieĂŚ, Âże we wszechÂświecie nie ma nic staÂłego? ÂŻe w caÂłym stworzeniu nic nie pozostaje niezmienne?
Proces zwany ¿yciem polega na stwarzaniu na nowo. Wszystko, co sk³ada siê na ¿ycie, ci¹gle stwarza siê na nowo w ka¿dej chwili teraŸniejszoœci. 'Wyklucza to identycznoœÌ, jeœli coœ jest identyczne, to wcale siê nie zmieni³o. Lecz chocia¿ identycznoœÌ jest niemo¿liwa, podobieùstwo nie. Podobieùstwo uzyskuje siê dziêki procesowi przemiany przynosz¹cemu wynik zbie¿ny z poprzednim.
Gdy twórczoœÌ osi¹ga wysoki stopieù podobieùstwa, mówicie, ¿e to identycznoœÌ. I z waszego niedoskona³ego punktu widzenia, tak to siê przedstawia.
Dlatego w ludzkiej percepcji wszechœwiat wydaje siê w du¿ej mierze sta³y. To znaczy, rzeczy wygl¹daj¹ na jednakowe, tak jak czyny i reakcje. Postrzegacie tu spójnoœÌ.
To dobrze, poniewaÂż dziĂŞki temu zyskujecie system odniesienia, w ramach ktĂłrego moÂżecie doÂświadczaĂŚ istnienia w Âświecie fizykalnym i je rozwaÂżaĂŚ.
Ale Ja powiadam ci: W perspektywie caÂłoÂści Âżycia – zarĂłwno fizykalnego jak niefizykalnego – pozory staÂłoÂści znikajÂą. Rzeczy doÂświadczane sÂą takimi, jakimi sÂą naprawdĂŞ: stale ulegajÂącymi przemianie.
Wynika stÂąd, Âże zmiany czasami sÂą tak subtelne, tak drobne, iÂż z naszego punktu widzenia rzeczy
wydajÂą siĂŞ takie same – niekiedy dokÂładnie takie same – podczas gdy w istocie nie sÂą.
W istocie.
Nie ma czegoÂś takiego jak “identyczne bliÂźniaki". Otó¿ to. ÂŚwietnie to uj¹³eÂś.
Mimo to potrafimy stworzyĂŚ siĂŞ na nowo w postaci dostatecznie zbliÂżonej, aby powstaÂł efekt staÂłoÂści.
Tak.
I moÂżemy tego dokonywaĂŚ w obrĂŞbie naszych zwiÂązkĂłw, jeÂśli chodzi o nasze postĂŞpowanie i o to, za kogo siĂŞ uwaÂżamy.
Owszem – chociaÂż wiĂŞkszoÂści przychodzi to niezwykle trudno.
Poniewa¿ sta³oœÌ stanowi pogwa³cenie naturalnego prawa i trzeba wielkiego mistrza, aby stworzyÌ nawet pozory identycznoœci.
Mistrz przezwyciê¿a naturalna sk³onnoœÌ do zmiany po to, aby uchodziÌ za takiego samego. W rzeczywistoœci nie mo¿e on wystêpowaÌ w takiej samej postaci. Potrafi jednak wyst¹piÌ w postaci na tyle zbli¿onej, aby powsta³o wra¿enie identycznoœci.
Ale ludzie, ktĂłrym daleko do mistrzostwa, ciÂągle sÂą tacy sami. Znam osoby, ktĂłre sÂą tak przewidywalne, Âże moÂżna postawiĂŚ na nie swoje Âżycie.
 
Ale celowe takie dziaÂłanie wymaga wiele wysiÂłku.
Mistrz to ten, kto osiÂąga wysoki stopieĂą podobieĂąstwa (“spĂłjnoÂści") w sposĂłb zamierzony. Ucznia poznaĂŚ po tym, Âże spĂłjnoœÌ, jaka przejawia, niekoniecznie jest zamierzona.
KtoÂś, kto zawsze reaguje tak samo w okreÂślonych okolicznoÂściach, czĂŞsto mĂłwi: “Nie mogÂłem nic na to poradziĂŚ".
Tego mistrz nie powie nigdy.
Nawet gdy czyjaÂś reakcja przynosi wynik godny podziwu – coÂś, za co otrzymujÂą pochwa³ê – sÂłyszy siĂŞ czĂŞsto w odpowiedzi: “To nic takiego. DziaÂłaÂłem odruchowo. KaÂżdy by tak postÂąpiÂł".
Tak rĂłwnieÂż nie zachowaÂłby siĂŞ mistrz.
Mistrz to ten, kto – caÂłkiem dosÂłownie – wie, co robi.
Wie takÂże dlaczego.
Dla ludzi, ktĂłrzy nie wznieÂśli siĂŞ na ten poziom, zagadka jest czĂŞsto i jedno, i drugie.
Dlatego tak trudno jest dotrzymaĂŚ obietnicy?
Miedzy innymi. Jak mĂłwiÂłem, dopĂłki nie potrafisz przewidzieĂŚ swojej przyszÂłoÂści, dopĂłty nie moÂżesz niczego prawdziwie przyrzekaĂŚ.
Drugim powodem, dla ktĂłrego trudno ludziom dotrzymaĂŚ danego sÂłowa jest to, Âże popadajÂą przez to w konflikt ze swa autentycznoÂściÂą.
Co masz na myÂśli?
Chodzi mi o to, ¿e ich prawda podlega ewolucji i ró¿ni siê od tego, co jak przysiêgali, na zawsze
pozostanie ich prawda. Prawda ta moÂże dotyczyĂŚ ró¿nych zjawisk. Powstaje wiec g³êboki konflikt. Czemu mam byĂŚ wierny – mojej prawdzie czy mojej przysiĂŞdze.
Twoja rada?
DawaÂłem wam ja juÂż wczeÂśniej:
Zdradzenie samego siebie po to, aby nie zdradziĂŚ drugiego, to mimo wszystko zdrada. To zdrada najwyÂższego rzĂŞdu.
Ale to spowodowaÂłoby powszechne Âłamanie obietnic! PrzestaÂłoby siĂŞ w ogĂłle liczyĂŚ sÂłowo dane w jakiejkolwiek sprawie. Nie moÂżna byÂłoby na nikim polegaĂŚ!
Zatem liczyÂłeÂś na innych – Âże dotrzymajÂą danego sÂłowa, tak? Nic dziwnego, Âże wci¹¿ byÂłeÂś taki nieszczĂŞÂśliwy.
Kto mĂłwi, Âże byÂłem nieszczĂŞÂśliwy?
Chcesz powiedzieĂŚ, Âże tak przedstawia siĂŞ i zachowuje ktoÂś, kto jest szczĂŞÂśliwy?
W porzÂądku, zgoda. BywaÂłem nieszczĂŞÂśliwy. Nieraz.
Wiele razy. Nawet kiedy miaÂłeÂś wszelkie podstawy ku temu, aby byĂŚ szczĂŞÂśliwy, ty siĂŞ unieszczĂŞÂśli-wiaÂłeÂś. ZamartwiaÂłeÂś siĂŞ tym, czy uda ci siĂŞ zachowaĂŚ szczĂŞÂście.
 
A martwiÂłeÂś siĂŞ dlatego, Âże “zachowanie szczĂŞÂścia" zaleÂżaÂło w duÂżej mierze od dotrzymania obietnic przez innych.
Chcesz powiedzieĂŚ, Âże nie mam prawa oczekiwaĂŚ albo chociaÂż mieĂŚ nadziei na to, Âże inni dotrzymajÂą swego sÂłowa?
Dlaczego chciaÂłbyÂś mieĂŚ takie prawo?
JeÂśli ktoÂś nie chce wywiÂązaĂŚ siĂŞ z obietnicy, to dlatego, Âże nie chce – albo uwaÂża, Âże nie moÂże, co na jedno wychodzi.
A jeÂśli ktoÂś nie chce lub uwaÂża, Âże z jakiegoÂś powodu nie moÂże, dotrzymaĂŚ sÂłowa, dlaczego chciaÂłbyÂś, aby to zrobiÂł?
Czy naprawdĂŞ zaleÂży ci na tym, aby ktoÂś dotrzymaÂł umowy, ktĂłrej nie chce dotrzymaĂŚ? Czy naprawdĂŞ sadzisz, Âże powinno siĂŞ zmuszaĂŚ ludzi do robienia czegoÂś, czego ich zdaniem zrobiĂŚ nie mogÂą?
Dlaczego chciaÂłbyÂś zmuszaĂŚ kogoÂś, aby robiÂł coÂś wbrew swojej woli?
MoÂże taki powĂłd wystarczy: poniewaÂż puszczenie im tego pÂłazem uderzyÂłoby we mnie – lub mojÂą rodzinĂŞ.
Czyli aby unikn¹Ì uderzenia, wolisz sam uderzyÌ.
Nie rozumiem, w jaki sposĂłb moÂże ktoÂś ucierpieĂŚ, gdy prosi siĂŞ go po prostu o dotrzymanie sÂłowa?
Niemniej on sam musi widzieĂŚ w tym uszczerbek dla siebie, bo inaczej z chĂŞciÂą wywiÂązaÂłby siĂŞ z obietnicy.
WiĂŞc to ja powinienem doznaĂŚ uszczerbku lub moje dzieci i rodzina, zamiast naraÂżaĂŚ na “cierpienie" kogoÂś, kto daÂł swoje sÂłowo, przez ¿¹danie, aby go dotrzymaÂł?
Czy naprawdĂŞ uwaÂżasz, Âże jeÂśli wymusisz na kimÂś, aby wywiÂązaÂł siĂŞ z obietnicy, nie doznasz uszczerbku?
Powiadam ci: WiĂŞcej szkody wyrzÂądzajÂą drugim osoby zadrĂŞczajÂące siĂŞ skrycie (to znaczy, postĂŞpujecie tak, jak w swym mniemaniu “musza" postĂŞpowaĂŚ), aniÂżeli ci, ktĂłrzy swobodnie oddajÂą siĂŞ temu, co chcÂą robiĂŚ.
Kiedy dajesz komuÂś wolni} rĂŞkĂŞ, dusisz zagroÂżenie w zarodku, nie podsycasz go.
Owszem, mo¿e wygl¹daÌ tak, ¿e zwolnienie kogoœ z obietnicy czy zobowi¹zania na krótka metê przynosi ci szkodê, ale nigdy nie zaszkodzi ci w d³u¿szej perspektywie, albowiem kiedy dajesz komuœ wolnoœÌ, dajesz wolnoœÌ równie¿ sobie. I w ten sposób uwalniasz siê od ciepieù, ataków na w³asn¹ godnoœÌ i poczucie w³asnej wartoœci, które nieuchronnie musz¹ nast¹piÌ, gdy zmuszasz kogoœ do dotrzymania obietnicy, której dotrzymaÌ nie chce.
Czy ma to rĂłwnieÂż odniesienie do biznesu? Czy moÂżna w taki sposĂłb prowadziĂŚ interesy?
To jedyny rozsÂądny sposĂłb na ich prowadzenie.
Problem z caÂłym waszym spoÂłeczeĂąstwem polega na tym, Âże opiera siĂŞ ono na sile. “Mocy prawa" oraz, zbyt czĂŞsto niestety, na “sile piĂŞÂści", czyli jak to nazywacie, “siÂłach zbrojnych".
Nie opanowaliÂście jeszcze sztuki perswazji.
 
Ale jak moÂżna wpÂłyn¹Ì na drugÂą stronĂŞ, aby dotrzymaÂła warunkĂłw umowy, jeÂśli nie drogÂą sÂądowÂą, “mocÂą prawa"?
ZwaÂżywszy na etykĂŞ panujÂąca obecnie w waszym spoÂłeczeĂąstwie, moÂże nie byĂŚ innego sposobu. Lecz gdy etyka spoÂłeczna siĂŞ zmieni, sposĂłb, w jaki teraz zapobiegacie odstĂŞpowaniu od umowy, wyda siĂŞ prymitywny.
MĂłgÂłbyÂś to wytÂłumaczyĂŚ?
Obecnie wasza gwarancja, Âże umowa bĂŞdzie przestrzegana, jest siÂła. Lecz ze zmiana etyki spoÂłecznej, kiedy uwzglĂŞdnicie to, Âże wszyscy stanowicie Jedno, nigdy nie uciekniecie siĂŞ do przemocy, poniewaÂż to zaszkodziÂłoby wam samym. Nie bije siĂŞ lewej rĂŞki prawa.
Nawet jeÂśli lewa rĂŞka dusi ciĂŞ za gardÂło?
Do czegoœ takiego równie¿ by nie dosz³o. Skoùczy³oby siê samookaleczanie, odgryzanie sobie nosa na z³oœÌ cioci. £amanie umów. Rzecz jasna, same umowy wygl¹da³yby zupe³nie inaczej.
Przekazywanie wartoÂści przestaÂłoby siĂŞ odbywaĂŚ tylko i wy³¹cznie pod warunkiem otrzymania czegoÂś nie mniej wartoÂściowego w zamian – jak to ma miejsce obecnie. Dzielenie siĂŞ z innymi przestaÂłoby siĂŞ odbywaĂŚ tylko i wy³¹cznie dla godziwego zysku.
DawaÂłbyÂś i dzieliÂł siĂŞ odruchowo, dlatego zawierano by i Âłamano znacznie mniej umĂłw, poniewaÂż umowa dotyczy wymiany dĂłbr i usÂług, zaÂś twoje
Âżycie polegaÂłoby na dawaniu dĂłbr i Âświadczeniu usÂług, niezaleÂżnie od tego czy wymiana dojdzie czy nie dojdzie do skutku.
Lecz to wÂłaÂśnie w takim jednostronnym dawaniu musicie upatrywaĂŚ zbawienia dla siebie, bo w ten sposĂłb odkryjecie to, czego doÂświadczyÂł BĂłg: to, co dajesz drugiemu, dajesz samemu sobie. Co od ciebie wychodzi, trafia z powrotem do ciebie.
Wszystko, co pÂłynie od ciebie, do ciebie powraca.
Z nawiÂązka. Nie trzeba siĂŞ wiĂŞc martwiĂŚ tym, co dostanie siĂŞ w zamian. Trzeba tylko myÂśleĂŚ o tym, co daĂŚ z siebie. W Âżyciu chodzi o najwyÂższej jakoÂści dawanie, a nie dostawanie.
Ten zwrot pociÂągnie za sobÂą gruntowne przewartoÂściowanie pojĂŞcia “sukcesu". Obecnie miara “sukcesu" w waszej kulturze jest to, ile “dostajesz", ile zgromadzisz zaszczytĂłw, pieniĂŞdzy, wÂładzy i majÂątku. W Nowej Kulturze twĂłj “sukces" bĂŞdzie mierzyĂŚ siĂŞ tym, ile dziĂŞki tobie zdoÂłajÂą zgromadziĂŚ inni.
Ironia polega na tym, Âże im wiĂŞcej dziĂŞki tobie zgromadza inni, tym wiĂŞcej nabĂŞdziesz ty sam, bez Âżadnego wysiÂłku. Bez “kontraktĂłw", “targĂłw", “negocjacji", procesĂłw, sadĂłw czy innych form nacisku sÂłu¿¹cych do wyegzekwowania od was, abyÂście dawali sobie nawzajem to, co “obiecaliÂście".
W gospodarce przyszÂłoÂści nie bĂŞdzie siĂŞ dziaÂłaĂŚ dla wÂłasnego zysku lecz dla wÂłasnego rozwoju, ktĂłry bĂŞdzie stanowiĂŚ twĂłj zysk. Lecz przypadnie ci teÂż w udziale “zysk" liczony w kategoĂąach materialnych w miarĂŞ, jak bĂŞdziesz stawaÂł siĂŞ coraz okazalsza, Âświetniejsza wersja siebie, Jakim JesteÂś W Istocie.
 
PosÂługiwanie siĂŞ. si³¹ w celu uzyskania od kogoÂś czegoÂś, co “obiecaÂł", wyda siĂŞ wtedy wam rzeczÂą niesÂłychanie prymitywnÂą. JeÂśli ktoÂś nie dotrzyma sÂłowa, pozwolicie mu pĂłjœÌ swoja droga, dokonywaĂŚ wÂłasnych wyborĂłw i ksztaÂłtowaĂŚ swoje doÂświadczenie siebie. I nie bĂŞdzie ci brakowaÂło tego, czego od nich nie otrzymaÂłeÂś, gdyÂż bĂŞdziesz wiedzieĂŚ, Âże “jest tego wiĂŞcej tam, skÂąd to siĂŞ wziĂŞÂło" – i Âże to nie on jest tego ÂźrĂłdÂłem, lecz ty.
Rozumiem. Ale chyba trochĂŞ odbiegliÂśmy od tematu. Punktem wyjÂścia do tej dyskusji byÂło moje pytanie o miÂłoœÌ – czy ludzie kiedykolwiek pozwolÂą sobie na wyraÂżanie jej bez ograniczeĂą. Z tego wyniknĂŞÂła kwestia ma³¿eĂąstwa otwartego. Potem nagle odbiegliÂśmy od tematu.
NiezupeÂłnie. Wszystko, o czym teraz byÂła mowa, jest jak najbardziej na miejscu, l Âładnie wi¹¿e sip z twym pytaniem o spoÂłeczeĂąstwo oÂświecone czy teÂż wyÂżej rozwiniĂŞte. PoniewaÂż w oÂświeconym spoÂłeczeĂąstwie nie wystĂŞpuje ani “ma³¿eĂąstwo", ani “biznes" – ani Âżaden inny sztuczny twĂłr wymyÂślony dla scalenia spoÂłeczeĂąstwa.
Tak, racja, zaraz do tego przejdziemy. Chcê jednak doprowadziÌ tê dyskusjê do koùca. Kilka twoich spostrze¿eù mnie zaintrygowa³o. Jak ja to widzê, chodzi o to, ¿e istoty ludzkie nie mog¹ dotrzymywaÌ obietnic, zatem nie powinny ich sk³adaÌ. To podwa¿a w³aœciwie sam¹ instytucjê ma³¿eùstwa.
Podoba Mi siĂŞ sÂłowo “instytucja" w tym kontekÂście. Tak doÂświadcza tego wiĂŞkszoœÌ ludzi ÂżyjÂących w ma³¿eĂąstwie.
Albo jeszcze lepiej “zakÂład" – karny lub dla umysÂłowo chorych czy przynajmniej naukowy!
W³aœnie. Dok³adnie. To w³aœnie jest doœwiadczeniem ogó³u ludzi.
¯arty ¿artami, ale chyba nie ogó³u ludzi. Miliony ludzi kochaj¹ instytucjê ma³¿eùstwa i chc¹ j¹ zachowaÌ.
Obstajê przy tym, co powiedzia³em. Dla wiêkszoœci -ludzi ma³¿eùstwo to ciê¿ka przeprawa, nie odpowiada im to, jak ono na nich wp³ywa.
Dowodzi tego rosnÂąca liczba rozwodĂłw na Âświecie.
Czyli twierdzisz, ¿e ma³¿eùstwo nale¿y odstawiÌ do lamusa?
Nie mam preferencji, jeÂśli o to chodzi, tylko -- wiem, wiem, dzielisz siĂŞ spostrzeÂżeniami.
Brawo! UsiÂłujesz zrobiĂŚ ze Mnie Boga, ktĂłry ma swoje upodobania, a tak nie jest. CieszĂŞ siĂŞ, Âże prĂłbujesz z tym skoĂączyĂŚ.
Có¿, w ten sposób za³atwiliœmy nie tylko ma³¿eùstwo ale i religiê!
To prawda, ¿e religie straci³yby racje bytu, gdyby ludzkoœÌ zrozumia³a, ¿e Bóg nie ma upodobaù, poniewa¿ religia uchodzi za wierne odbicie Boskich preferencji.
 
' A jeÂśli nie masz swoich upodobaĂą, to religia musi byÂś kÂłamstwem.
KÂłamstwo to za ostre stĂłwo. NazwaÂłbym ja fikcjÂą. Waszym wymysÂłem.
Tak jak wymyœliliœmy sobie, ¿e Bóg woli, kiedy zawieramy zwi¹zek ma³¿eùski?
Zgadza siê. Nie preferuje ma³¿eùstwa. Zauwa¿am jednak, ¿e wy tak.
Dlaczego? Dlaczego wolimy siê ¿eniÌ czy wychodziÌ za m¹¿, skoro wiemy, ¿e to takie trudne wyzwanie?
PoniewaÂż nie potrafiliÂście w inny sposĂłb zagwarantowaĂŚ swojemu doÂświadczeniu miÂłoÂści staÂłoÂści czy “wiecznoÂści".
Tylko w ten sposĂłb kobieta mogÂła zapewniĂŚ sobie opiekĂŞ i przetrwanie; tylko w ten sposĂłb mĂŞÂżczyzna mĂłgÂł zapewniĂŚ sobie seks “na ¿¹danie" i staÂłe towarzystwo.
Stworzono wiec normĂŞ spoÂłeczna. Zawarto umowĂŞ. Ja dam ci to, a ty mi tamto. PrzypominaÂło to transakcje handlowa. PoniewaÂż obu stronom zaleÂżaÂło na tym, aby umowa miaÂła “moc wi¹¿¹ca", postanowiono, Âże jest to “ÂświĂŞty zwiÂązek" zawarty przed Bogiem – i kto go zerwie, poniesie karĂŞ.
PóŸniej, gdy to nie spe³ni³o swego zadania, z pomoc¹ praw ustanowionych przez ludzi próbowano wymóc na obu stronach, aby przestrzega³y umowy.
Ale nawet to nie pomogÂło.
Ani tak zwane prawa Boskie, ani prawa stanowione nie powstrzymuj¹ ludzi przed ³amaniem œlubów ma³¿eùskich.
Jak to moÂżliwe?
Poniewa¿ œluby ma³¿eùskie w takiej postaci, jaka im nadaliœcie, s¹ sprzeczne z jedynym prawem, jakie siê Uczy.
Mianowicie?
Prawem naturalnym.
Ale w naturze rzeczy, Âżycia leÂży wyraÂżanie JednoÂści. Czy nie taki wniosek pÂłynie z tych wszystkich rozwaÂżaĂą? A ma³¿eĂąstwo jest najpiĂŞkniejszym tego ludzkim przejawem. Sam wiesz – “Co BĂłg z³¹czyÂł, niech Âżaden czÂłowiek nie roz³¹cza", i tak da-lej.
Ma³¿eùstwo w waszym wydaniu nie nale¿y do szczególnie powabnych rzeczy. Stanowi bowiem pogwa³cenie dwóch z trzech podstawowych prawd ludzkiej natury.
Mo¿emy to powtórzyÌ? Chyba wreszcie zaczyna mi siê to uk³adaÌ w spójn¹ ca³oœÌ.
Dobra. No to jazda.
JesteÂście miÂłoÂściÂą, Tym JesteÂście W Istocie.
Mi³oœÌ jest nieograniczona, wieczna i wolna.
 
Zatem, tacy wÂłaÂśnie jesteÂście. To stanowi waszÂą naturĂŞ. JesteÂście nieograniczeni, wieczni i wolni, z natury.
Co siĂŞ zaÂś tyczy wszelkich sztucznych spoÂłecznych, moralnych, religijnych, filozoficznych, ekonomicznych czy politycznych ram godzÂących w wasza naturĂŞ, to naruszajÂą one sama JaŸù – a przeciw temu zawsze bĂŞdziecie siĂŞ buntowaĂŚ.

Tak się obawiacie żyć – tak się obawiacie samego życia – że wyrzekliście się swej prawdziwej istoty na rzecz bezpieczeństwa. Instytucja zwana przez was małżeństwem to wasza próba zapewnienia sobie bezpieczeństwa, tak jak instytucja zwana przez was rządem – to jedno i to samo w dwóch postaciach, sztuczny twór społeczny, który ma na celu narzucanie określonych zachowań.
Wielkie nieba, nigdy tak o tym nie myślałem. Zawsze uważałem małżeństwo za najwyższy dowód miłości.
W twym własnym wyobrażeniu, owszem, ale nie w takiej formie, jaka mu nadaliście. W takiej formie, jaka mu nadaliście, stanowi najwyższy dowód lęku.
Gdyby małżeństwo pozwalało wam kochać w sposób nieograniczony, wieczny i swobodny, wówczas stanowiłoby najwyższy dowód miłości.
Jednak zważywszy na to, jak się rzeczy maja, bierzecie ślub po to, aby zniżyć swoja miłość do poziomu obietnicy czy gwarancji.
Małżeństwo ma być rękojmią, że tak, “jak jest", będzie zawsze. Gdyby nie zależało wam na takiej gwarancji, małżeństwo nie byłoby wam potrzebne. A do czego służy wam ta rękojmia? Po pierwsze, do zapewnienia sobie poczucia bezpieczeństwa (zamiast oprzeć je na tym, co płynie z waszego wnętrza), a po drugie, gdy to bezpieczeństwo nie jest zapewniane stale i na bieżąco, wykorzystujecie ja jako narzędzie kary. Albowiem odstąpienie od przysięgi małżeńskiej może stanowić podstawę postępowania sadowego.
Toteż małżeństwo okazało się nader przydatne -mimo że z niewłaściwych względów.
Przez małżeństwo usiłujecie też zastrzec sobie, że uczucia, jakie żywicie do siebie nawzajem, nigdy nie zostaną przeniesione na osoby trzecie. Albo przynajmniej wyrażone w taki sam sposób.
Czyli przez seks.
Czyli przez seks.
Wreszcie, małżeństwo w takiej postaci, jaka mu nadaliście, stanowi deklaracje: “Ten związek jest szczególny. Przedkładam go ponad wszystkie pozostałe".
Co w tym złego?
Nic. To nie jest kwestia “dobra" lub “zła". Chodzi o to, co wam służy. Co od nowa tworzy was na kolejny wyższy obraz i podobieństwo Waszej Prawdziwej Istoty.
 
Jeśli jesteś istotę, która oświadcza: “Ten jeden związek – ten właśnie, a nie inny – jest mi droższy od pozostałych", wtedy wasza forma małżeństwa doskonale spełnia swoje zadanie. Ciekawe jednak, że prawie nikt, kto jest uznany za duchowego mistrza, nie jest lub nie był żonaty lub zamężny.
No, tak, bo duchowi mistrzowie żyją w celibacie. Nie uprawiają seksu.
Nie. To dlatego, że mistrzowie nie mogą z czystym sumieniem złożyć oświadczenia, którego wymaga od nich wasza obecna postać małżeństwa: że jedna osoba jest im droższa od pozostałych.
Takie oświadczenie mistrzowi nie przystoi, nie przystoi również Bogu.
Prawda jest taka, że wasze małżeńskie śluby każą wom wypowiadać słowa przysięgi nie mającej z Bogiem nic wspólnego. Lecz jak na ironie uznajecie ją. zarazem za najświętszą, z obietnic, a Bóg takiej obietnicy nie złożyłby nigdy.
Po to, aby usprawiedliwić swoje obawy, wymyśliliście Boga, który postępuje dokładnie tak jak wy. To dlatego powołujecie się na “obietnice" Boga daną. “wybranemu ludowi" oraz na umowy miedzy Bogiem a tymi, których On kocha w sposób szczególny.
Nie możecie pogodzić się z tym, że Bóg nie kocha nikogo bardziej od pozostałych. Tworzycie wiec fikcje o Bogu, który darzy miłością pewnych ludzi z pewnych względów. I nadajecie im miano Religii. Dla mnie są one bluźnierstwem. Albewiem fałszem jest każda myśl, że przedkładam kogoś nad innych – a obrządek, który nakazuje tobie złożyć takie samo
oświadczenie, nie sakramentem jest, lecz świętokradztwem.
O, Boże, przestań. Przestań! Zabijasz we mnie wszelkie dobre myśli na temat małżeństwa! To nie może płynąć od Boga. Bóg nigdy by tak się nie wypowiadał o religii i małżeństwie!
Religia i małżeństwo w takiej postaci, jaką im nadaliście – o tym jest tutaj mowa. Wydaje ci się to zbyt ostre? Powiadam ci: Wypaczyliście Słowo Boga, aby usprawiedliwić swoje leki i uzasadnić obłęd, jaki panuje w waszych wzajemnych stosunkach.
Przypiszecie Bogu każde słowa, byle tylko móc dalej ograniczać siebie nawzajem, ranić, a nawet zabijać w imię Moje.
O, tak, od stuleci głosicie Moje imię, wymachujecie Moim sztandarem i zasłaniacie krzyżem na bitewnych polach, wszystko to na dowód, że Ja przedkładam jeden lud nad inne i domagam się, abyście dali tego świadectwo zabijając.
Lecz Ja oświadczam: Moja miłość jest bezkresna i bezwarunkowa.
Lecz tej jednej rzeczy nie możecie przyjąć do wiadomości, tej jednej prawdy nie możecie ścierpieć, albowiem jej wszechogarniający charakter burzy nie tylko instytucje małżeństwa (w waszym wydaniu), ale także każda z waszych religii oraz instytucji rządu.
Wy bowiem utworzyliście kulturę oparta na idei wyłączności, osadzona w kulturowym micie Boga, który wyklucza.
Lecz Boża kultura zasadza się na idei włączania. Miłość Boża ogarnia każdego. Do Królestwa Bożego zaproszeni są wszyscy.
 
I tę. prawdę wy zwiecie bluźnierstwem.
Musicie. Ponieważ jeśli to prawda, to przekreśla wszystko, co stworzyliście. Wszelkie ludzkie zwyczaje i wszelkie ludzkie wytwory obarczone są skaza w takiej mierze, w jakiej zaprzeczają temu, co nieograniczone, wieczne i wolne.


Rozmowa z Tobą schodzi na tak interesujące tematy, że czasem gubię pierwotny wątek. Lecz tym razem nie. Omawialiśmy małżeństwo. Omawialiśmy miłość i wymagania, jakie ze sobą pociąga.
Miłość nie stawia żadnych wymagań. Dlatego właśnie jest miłością.
Jeśli twoja miłość do drugiego niesie ze sobą wymagania, to wówczas wcale nie jest miłością, lecz jej imitacja.
To staram się tutaj tobie przekazać, na różne sposoby.
Na przykład, w ramach małżeństwa ślubujecie sobie nawzajem pewne rzeczy, czego miłość nigdy by się nie domagała. Ale wy się ich domagacie, ponieważ nie wiecie co to miłość. Dlatego każecie sobie nawzajem przysiąc to, o co miłość nigdy by nie prosiła.
A jednak jesteś przeciwny małżeństwu!
Nie jestem “przeciwny" niczemu. Opisuje tylko to, co dostrzegam.
Wy zaś możecie zmienić ten obraz. Możecie przekształcić instytucje społeczna zwana “małżeństwem" tak, aby nie żądała od was tego, o co Miłość nie prosiłaby nigdy, ale raczej ogłaszała to, co jedynie miłość mogłaby ogłosić.
Innymi słowy, zmieńcie małżeńską przysięgę.
Więcej. Zmieńcie oczekiwania, jakie leżą u podstaw tej przysięgi. To nie przyjdzie łatwo, ponieważ te oczekiwania stanowią wasze kulturowe dziedzictwo. Ono zaś wynika z mitów waszej kultury.
Widzę, że dręczy Cię ta kwestia kulturowych mitów.
Staram się tylko odpowiednio was ukierunkować. Widzę, dokąd chcecie zajść jako społeczeństwo, i próbuje dobrać słowa i określenia, które mogą was naprowadzić na te drogę.


  niestety nie można zrobić z tego jednej wiadomości, ponieważ liczba znaków jest przekroczona stąd posty jeden pod drugim

PiĂŞkna wypowiedÂź wiki. Wiele wypowiedzianych mÂądroÂści ze mnÂą rezonuje.

Nic dodaÌ, nic uj¹Ì.
nadszedÂł czas aby ludzie to wreszcie pojĂŞli.

 i jeszcze coÂś na temat przysiĂŞgi ma³¿eĂąskiej:

"Ale najpierw powiem ci, jak mo¿ecie przekszta³ciÌ wasz wynalazek zwany ,,ma³¿eùstwem" tak, aby bardziej s³u¿y³ waszemu celowi.
Nie pozbywajcie siĂŞ go, nie przekreÂślajcie – zmieĂącie.
Bardzo bym chciaÂł wiedzieĂŚ jak. ChciaÂłbym wiedzieĂŚ, czy w ogĂłle moÂżliwa jest forma, w jakiej ludziom bĂŞdzie wolno wyraÂżaĂŚ prawdziwÂą miÂłoœÌ. PowrĂłcĂŞ wiĂŞc do pytania wyjÂściowego: Jakie ograniczenia mamy – czy zdaniem niektĂłrych, musimy – nakÂładaĂŚ na wyraÂżanie miÂłoÂści?
¯adne. ¯adnych ograniczeù. I to w³aœnie powinny uwzglêdniaÌ wasze œluby ma³¿eùskie.
To zadziwiajÂące, poniewaÂż dokÂładnie to zawieraÂły moje i Nancy Âśluby!
Wiem.
Kiedy Nancy i ja postanowiliœmy siê pobraÌ, w przyp³ywie natchnienia u³o¿y³em zupe³nie nowy tekst przysiêgi ma³¿eùskiej.
Wiem.
Nancy mnie poparÂła. ZgodziÂła siĂŞ, Âże zÂłoÂżenie tradycyjnych ÂślubĂłw nie wchodzi w rachubĂŞ.
Wiem.
UsiedliÂśmy wiĂŞc i opracowaliÂśmy nowe Âśluby, ktĂłre “sprzeciwiaÂły siĂŞ kulturowemu nakazowi", jakbyÂś to uj¹³.
Zgadza siĂŞ. Bytem z was dumny.
Kiedy pisaliÂśmy, kiedy przelewaliÂśmy sÂłowa na papier do odczytania przez pastora, naprawdĂŞ uwaÂżam, Âże oboje byliÂśmy natchnieni.
OczywiÂście. Chcesz powiedzieĂŚ -?
Myœlisz, ¿e przychodzê do ciebie tylko wtedy, kiedy piszesz ksi¹¿ki?
Jasny gwint.
A jasny, jasny.
MoÂże byÂś tak przytoczyÂł te sÂłowa tutaj?
Co proszĂŞ?
ÂŚmiaÂło. Masz przecieÂż ten tekst. Wstaw go tutaj.
Nie byÂło naszym zamiarem dzieliĂŚ siĂŞ nim z caÂłym Âświatem.
Kiedy przystĂŞpowaÂłeÂś do tego dialogu, nie przypuszczaÂłeÂś, Âże choĂŚ odrobina jego pĂłjdzie w Âświat. ÂŚmiaÂło. Wstaw go tutaj.
Nie chcĂŞ, Âżeby ludzie pomyÂśleli, Âże siĂŞ chwalĂŞ, Âże to “PrzysiĂŞga Ma³¿eĂąska Najlepsza z MoÂżliwych!".
Nagle przejmujesz siĂŞ tym, co powiedzÂą ludzie? Och, przestaĂą. Wiesz dobrze, o co mi chodzi.
SÂłuchaj, nikt nie mĂłwi, Âże to “PrzysiĂŞga Ma³¿eĂąska Najlepsza z MoÂżliwych".
Pewnie masz racjĂŞ.
Po prostu nikt na tej planecie nie wymyÂśliÂł dotÂąd lepszej.
Hej -!
ÂŻartowaÂłem tylko. Trzeba trochĂŞ rozÂładowaĂŚ atmosferĂŞ.
Dalej, wstaw te Âśluby. OdpowiedzialnoœÌ biorĂŞ na siebie. Ludziom na pewno przypadnÂą do serca. DadzÂą im wyobraÂżenie, o czym tutaj mĂłwimy. A moÂże zachĂŞcisz innych, aby zÂłoÂżyli takie Âśluby. WÂłaÂściwie to nie tyle “Âśluby" co obopĂłlne oÂświadczenia o ma³¿eĂąstwie.
No, dobrze. Oto co Nancy i ja powiedzieliÂśmy sobie zawierajÂąc zwiÂązek ma³¿eĂąski... pod wpÂływem “natchnienia", jakiego doznaliÂśmy:
KapÂłanka:
Neale i Nancy przybyli tu dziœ wieczór nie po to, aby z³o¿yÌ uroczyst¹ obietnicê czy po³¹czyÌ siê uœwiêconym wêz³em.
Neale i Nancy przybyli tu dziÂś, aby ogÂłosiĂŚ wszem i wobec swÂą miÂłoœÌ do siebie nawzajem; obwieÂściĂŚ swojÂą prawdĂŞ; oznajmiĂŚ o swoim postanowieniu wspĂłlnego Âżycia i wzrastania – peÂłnym gÂłosem i w waszej obecnoÂści, powodowani pragnieniem, abyÂśmy my wszyscy odczuli bardzo rzeczywiste i intymne podÂłoÂże ich postanowienia, i przez to jeszcze bardziej je umocnili.
Przybyli tu ponadto w nadziei, Âże ten obrzÂądek po³¹czenia pomoÂże nam wszystkim zbliÂżyĂŚ siĂŞ do siebie. JeÂśli jesteÂście tu obecni wraz z ma³¿onkÂą czy ma³¿onkiem, niech ta ceremonia bĂŞdzie dla was odÂświeÂżeniem – odnowieniem waszego miÂłosnego zwiÂązku.
Zadajmy sobie na poczÂątek pytanie: Dlaczego braĂŚ Âślub?
Neale i Nancy sami odpowiedzieli sobie na to pytanie i przekazali mi odpowiedÂź. Teraz zapytam ich o to raz jeszcze, aby ugruntowaÂło siĂŞ ich rozumienie i okrzepÂło oddanie prawdzie, ktĂłrÂą dzielÂą ze sobÂą.
(Kap³anka podnosi ze sto³u dwie czerwone ró¿e...)
Oto Obrz¹dek Ró¿, podczas którego Nancy i Neale dziel¹ siê swym rozumieniem i upamiêtniaj¹ to zdarzenie.
Nancy i Neale, oznajmiliœcie mi, ¿e jesteœcie g³êboko przekonani, i¿ powodem zawarcia tego ma³¿eùstwa nie jest bezpieczeùstwo...
...¿e jedyne i prawdziwe bezpieczeùstwo znaleŸÌ mo¿na nie w posiadaniu czy byciu posiadanym, we w³asnoœci czy byciu w³asnoœci¹...
...nie w ¿¹daniu czy oczekiwaniu, ani nawet w nadziei na to, ¿e ten drugi zapewni ci wszystko, czego twoim zdaniem potrzebujesz w ¿yciu...
...ale w œwiadomoœci, ¿e wszystko, czego ci potrzeba... ca³¹ mi³oœÌ, ca³¹ m¹droœÌ, ca³¹ przenikliwoœÌ, ca³¹ moc, ca³¹ wiedzê, ca³e pojmowanie, ca³e wspó³czucie i ca³¹ si³ê... znajdziesz wewn¹trz siebie...
...i ¿e nie poœlubiacie tego drugiego z nadziej¹ otrzymania tych rzeczy, ale z nadziej¹ rozdania tych darów, aby mia³ on ich jeszcze wiêksz¹ obfitoœÌ.
Czy takie jest wasze g³êbokie przeœwiadczenie dziœ wieczór?
(OdpowiadajÂą, Âże jest.)
Ponadto, Neale i Nancy, oÂświadczyliÂście mi, Âże nie wstĂŞpujecie w ten zwiÂązek ma³¿eĂąski z zamiarem ograniczania i kontrolowania siebie nawzajem, powstrzymywania przed szczerym wyraÂżaniem i godnym ÂświĂŞtowaniem tego, co w was najwyÂższe i najlepsze – w tym miÂłoÂści do Boga, umiÂłowania Âżycia, umiÂłowania ludzi, umiÂłowania twĂłrczoÂści, umiÂłowania pracy i kaÂżdego innego aspektu waszej istoty, ktĂłry prawdziwie was oddaje i sprawia wam radoœÌ. Czy takie jest wasze g³êbokie postanowienie dziÂś wieczĂłr?
(OdpowiadajÂą, Âże jest.)
Wreszcie, Neale i Nancy, powiedzieliÂście mi, Âże chcecie byĂŚ ze sobÂą nie dlatego, Âże siĂŞ do tego
zobowiÂązaliÂście, ale abyÂście sobie nawzajem zapewniali moÂżliwoÂści...
...moÂżliwoÂści rozwoju, wyraÂżania swej JaÂźni, wznoszenia waszego Âżycia na wyÂżyny swego potencjaÂłu, uleczenia faÂłszywego czy niskiego mniemania o sobie i przez bliskie obcowanie waszych dusz, ponownego zjednoczenia siĂŞ z Bogiem...
...¿e to jest prawdziwe œwiête obcowanie... wspólna podró¿ przez ¿ycie z ukochan¹ osob¹ jako równoprawnym partnerem, dzielenie siê na równi w³adz¹ i obowi¹zkami, dŸwiganie na równi brzemienia i p³awienie siê na równi w chwale.
Czy ta wizja nadal wym przyÂświeca?
(OdpowiadajÂą, Âże tak.)
Wrêczam wam teraz te czerwone ró¿e, jako znak waszego indywidualnego rozumienia tych ziemskich spraw; ¿e oboje wiecie i zgadzacie siê co do tego, jak bêdzie wygl¹da³o wasze ¿ycie cielesne, w obrê-bie"tworu zwanego ma³¿eùstwem. Podajcie sobie teraz te ró¿e, na znak, ¿e w mi³oœci dzielicie ze sob¹ tê wiedzê i rozumienie.
Teraz weŸcie, proszê, po jednej bia³ej ró¿y. Stanowi ona symbol waszego wy¿szego pojmowania, waszej duchowej natury i duchowej prawdy. Oznacza czystoœÌ waszej Prawdziwej i Najwy¿szej JaŸni, oraz czystoœÌ Bo¿ej mi³oœci, która nigdy nie przestaje wam œwieciÌ.
(Wrêcza Nancy ró¿ê z obr¹czk¹ Neale'a na ³odydze, a Neale'owi ró¿ê z obr¹czk¹ Nancy.)
Co bĂŞdzie symbolem upamiĂŞtniajÂącym zÂłoÂżone i otrzymane dziÂś obietnice?
(Oboje zdejmujÂą obrÂączki z Âłodyg i przekazujÂą kapÂłance, ktĂłra trzyma je w rĂŞku wypowiadajÂąc nastĂŞpujÂące sÂłowa...)
Okr¹g jest symbolem S³oùca, Ziemi, wszechœwiata. Symbolizuje œwiêtoœÌ, doskona³oœÌ, pokój. Stanowi równie¿ symbol wiecznoœci duchowej prawdy, mi³oœci, ¿ycia... tego, co nie ma pocz¹tku i koùca. A w tej chwili wspólnym wyborem Neale'a i Nancy jest, aby okr¹g symbolizowa³ równie¿ jednoœÌ, lecz nie posiadanie; po³¹czenie, lecz nie ograniczenie; otoczenie, lecz nie osaczenie. Albowiem mi³oœci nie da siê posi¹œÌ ani te¿ ograniczyÌ, l duszy nigdy nie da siê osaczyÌ.
WeÂźcie teraz, Neale i Nancy, te obrÂączki, ktĂłrymi pragniecie siebie obdarowaĂŚ.
(PrzyjmujÂą od siebie obrÂączki.)
ProszĂŞ Neale'a, aby powtarzaÂł za mnÂą.
Ja, Neale... proszê ciebie, Nancy... abyœ zosta³a m¹ towarzyszk¹, kochank¹, przyjació³k¹ i ¿on¹... Wyra¿am mój zamiar darzenia ciebie najg³êbsz¹ przyjaŸni¹ i mi³oœci¹... nie tylko w chwilach radoœci... ale i w chwilach smutku... nie tylko wtedy, kiedy jasno pamiêtasz, Kim Jesteœ... ale i kiedy zapominasz... nie tylko wtedy, kiedy okazujesz mi³oœÌ... ale i wtedy, kiedy nie okazujesz jej... Ponadto oœwiadczam... Bogu oraz zebranym tutaj... i¿ zawsze bêdê stara³ siê dostrzegaÌ obecne w tobie Œwiat³o Boskoœci... i zawsze bêdê stara³ siê dzieliÌ... Œwiat³em Boskoœci obecnym we mnie... nawet i szczególnie... w najczarniejszej godzinie.
Jest moim zamiarem pozostaĂŚ z tobÂą na zawsze... w ÂświĂŞtym obcowaniu dusz... abyÂśmy wspĂłlnie mogli tworzyĂŚ BoÂże dzieÂło... obdarowujÂąc tym, co w nas dobre... wszystkich, o ktĂłrych w naszym Âżyciu siĂŞ ocieramy.
(KapÂłanka zwraca siĂŞ do Nancy.)
Nancy, czy zgadzasz siê uczyniÌ zadoœÌ proœbie Neale'a i zostaÌ jego ¿on¹?
(Odpowiada, Âże tak.)
Nancy, powtarzaj teraz za mnÂą.
Ja, Nancy... proszĂŞ ciebie, Neale'a... (SkÂłada takÂą samÂą obietnicĂŞ.)
KapÂłanka zwraca siĂŞ do Neale'a.
Neale, czy zgadzasz siê uczyniÌ zadoœÌ proœbie Nancy i zostaÌ jej mê¿em?
(Odpowiada, Âże tak.)
Zatem weÂźcie te obrÂączki, ktĂłre sobie nawzajem zaÂłoÂżycie, i powtarzajcie za mnÂą: TÂą obrÂączkÂą... zaÂślubiam ciebie... i biorĂŞ od ciebie obrÂączkĂŞ... (wymieniajÂą obrÂączki)... ktĂłrÂą nakÂładam sobie... (nakÂładajÂą obrÂączki)... jako widoczny dla wszystkich znak... mej miÂłoÂści do ciebie.
(Na zakoĂączenie kapÂłanka mĂłwi:)
Jesteœmy w pe³ni œwiadomi tego, ¿e tylko oblubieùcy mog¹ udzieliÌ sobie sakramentu ma³¿eùstwa i tylko oni mog¹ je uœwiêciÌ. Ani mój koœció³, ani ¿adna w³adza powierzona mi przez paùstwo, nie upowa¿niaj¹ mnie do og³oszenia tego, co jedynie dwa serca mog¹ og³osiÌ i co dusza jedynie mo¿e urzeczywistniÌ.
Tak wiĂŞc, jako Âże ty, Nancy, oraz ty, Neale, obwieÂściliÂście prawdĂŞ zapisanÂą juÂż w waszych sercach i daliÂście jej Âświadectwo w obecnoÂści zebranych tu waszych przyjació³ oraz Jedynego ÂŻywego Ducha – wypada mi z radoÂściÂą oznajmiĂŚ, Âże tym samym uznaliÂście siĂŞ za... poÂślubionych sobie.
Po³¹czmy siê w modlitwie.
Duchu MiÂłoÂści i ÂŻycia: oto z caÂłego Âświata, te dwie dusze odnalazÂły siebie nawzajem. Ich losy bĂŞdÂą odtÂąd splecione w jeden wzĂłr, bĂŞdÂą nieroz-dzielne i w niebezpieczeĂąstwie, i w szczĂŞÂściu.
Neale i Nancy, niech wasz dom bêdzie szczêœliw¹ przystani¹ dla wszystkich, którzy wst¹pi¹ pod jego dach; przybytkiem, w którym starzy i m³odzi znajd¹ nawzajem pociechê w swoim towarzystwie; miejscem, w którym rozbrzmiewaÌ bêdzie muzyka i radoœÌ, miejscem modlitwy i mi³oœci.
Oby piêkno i obfitoœÌ waszej mi³oœci wzbogaca³y tych, którzy was otaczaj¹ na co dzieù; oby wasza praca przynios³a wam radoœÌ a pos³ugê œwiatu, i obyœcie zaznali d³ugich i pogodnych dni na Ziemi.
Amen.
Jestem taki wzruszony. PoczytujĂŞ to sobie za zaszczyt i bÂłogosÂławieĂąstwo, Âże znalazÂłem kogoÂś, z kim mogÂłem wypowiedzieĂŚ te sÂłowa, szczerze i z przekonaniem. Drogi BoÂże, dziĂŞkujĂŞ Ci za to, Âże zesÂłaÂłeÂś mi Nancy.
Ty teÂż jesteÂś dla niej darem BoÂżym, wiesz? Mam nadziejĂŞ.
Wierz Mi. ChciaÂłbyÂś poznaĂŚ moje skryte pragnienie?
Zamieniam siĂŞ w sÂłuch.
Pragnê, aby wszyscy ludzie mogli z³o¿yÌ takie Oœwiadczenia o Ma³¿eùstwie. Pragnê, aby je wyciêli lub przepisali, i u¿yli w trakcie swojej ceremonii ma³¿eùskiej. Liczba rozwodów spad³aby na ³eb, na szyjê.
NiektĂłrym ciĂŞÂżko byÂłoby wymĂłwiĂŚ te sÂłowa – a wielu trudno byÂłoby dochowaĂŚ im wiernoÂści.
Mam nadziejĂŞ, Âże nam siĂŞ uda wytrwaĂŚ! To znaczy, sĂŞk w tym, Âże gdy zamieÂścimy tu te sÂłowa, bĂŞdziemy musieli wedle nich ÂżyĂŚ.
A nie mieliÂście zamiaru ÂżyĂŚ wedle nich?
OczywiÂście, Âże mieliÂśmy. Ale jesteÂśmy ludÂźmi, jak wszyscy inni. Lecz gdy nam siĂŞ nie powiedzie, jeÂśli coÂś przytrafi siĂŞ naszemu zwiÂązkowi czy, nie daj BoÂże, zechcemy go zakoĂączyĂŚ, wszyscy bĂŞdÂą rozczarowani.
Bzdura. ZrozumiejÂą, Âże pozostajecie wierni samym sobie; Âże dokonaliÂście nowego wyboru. ZwaÂż na moje sÂłowa z ksiĂŞgi pierwszej: Nie naleÂży myliĂŚ dÂługoÂści zwiÂązku z jakoÂściÂą. Nie jesteÂś chodzÂące ikona, Nancy teÂż, i nikt nie powinien was wynosiĂŚ na oÂłtarze – ty sam rĂłwnieÂż nie powinieneÂś tam siebie stawiaĂŚ. BÂądÂź ludzki. BÂądÂź ludzki w peÂłnym tego sÂłowa znaczeniu. JeÂśli póŸniej uznacie z Nancy, Âże chcecie nadaĂŚ waszemu zwiÂązkowi inna postaĂŚ, macie do tego prawo. Na tym polega przesianie tego dialogu.
I to wÂłaÂśnie gÂłosiÂły nasze oÂświadczenia!
DokÂładnie. CieszĂŞ siĂŞ, Âże tak to widzisz.
PodobajÂą mi siĂŞ te oÂświadczenia. Dobrze, Âże je tu wstawiliÂśmy. To wspaniaÂły nowy sposĂłb na rozpoczĂŞcie wspĂłlnego ze sobÂą Âżycia. Koniec z ¿¹daniem od kobiety, aby “miÂłowaÂła, szanowaÂła i byÂła posÂłuszna". To przejaw pró¿noÂści i pychy ze strony mĂŞÂżczyzn.
Masz racje, oczywiÂście.
Jeszcze wiêkszym przejawem pró¿noœci i pychy by³o twierdzenie, ¿e taka mêska dominacja zosta³a ustanowiona przez Boga.
I znĂłw masz racje. Nigdy nie ustanawiaÂłem niczego podobnego.
Wreszcie mamy s³owa ceremonii zaœlubin naprawdê p³yn¹ce od Boga. S³owa, które nie czyni¹ osobistej w³asnoœci z nikogo. S³owa, które mówi¹ prawdê o mi³oœci. S³owa, które nie nak³adaj¹ wiêzów, lecz obiecuj¹ wy³¹cznie wolnoœÌ! S³owa, którym wierne pozostaÌ mo¿e ka¿de serce.
Znajda siĂŞ tacy, ktĂłrzy wytknÂą ci, Âże “kaÂżdy moÂże dochowaĂŚ ÂślubĂłw, ktĂłre nie stawiajÂą Âżadnych wymagaĂą". Co ty na to?
Odpowiem im: “Znacznie trudniej jest uwolniĂŚ kogoÂś niÂż kontrolowaĂŚ. Gdy sprawujesz nad kimÂś wÂładzĂŞ, stawiasz na swoim. Gdy zwracasz komuÂś wolnoœÌ, speÂłniasz jego pragnienie".
MÂądra odpowiedÂź.
Przyszed³ mi do g³owy œwietny pomys³! Powinniœmy wydaÌ ksi¹¿eczkê z tekstem nowej ceremonii ma³¿eùskiej, ludzie mogliby korzystaÌ z niej w dniu swoich zaœlubin.
Ksi¹¿eczka ta zawiera³aby równie¿ kluczowe spostrze¿enia na temat mi³oœci i zwi¹zków zebrane z trzech czêœci tego dialogu, jak równie¿ specjalne modlitwy i medytacje poœwiêcone ma³¿eùstwu -któremu, jak siê okazuje, nie jesteœ przeciwny!
Tak siê cieszê, poniewa¿ przez chwilê wygl¹da³o na to, jakbyœ by³ wrogiem ma³¿eùstwa.
Jak mĂłgÂłbym byĂŚ przeciwnikiem ma³¿eĂąstwa? My wszyscy jesteÂśmy sobie zaÂślubieni, zwiÂązani ze sobÂą nawzajem – teraz i na wieki wiekĂłw. JesteÂśmy Jednym. ÂŁÂączy nas najwspanialsza ceremonia ma³¿eĂąska. Nie ma donioÂślejszego Âślubu niÂż ten: BĂŞdĂŞ zawsze ciĂŞ miÂłowaÂł i dawaÂł wolnÂą rĂŞkĂŞ we wszystkim. Moja miÂłoœÌ w niczym ciebie nie ograniczaa. Albowiem nieskrĂŞpowane stawanie siĂŞ, Kim Decydujesz siĂŞ ByĂŚ, twe najwiĂŞksze pragnienie i MĂłj najwiĂŞkszy dar.
Czy bierzesz Mnie teraz za swego prawowitego partnera w dziele tworzenia, zaÂślubionego zgodnie z najwyÂższymi prawami wszechÂświata?
BiorĂŞ.
A czy Ty bierzesz mnie za swego partnera w dziele tworzenia?
Biorê i zawsze bra³em. Teraz i przez ca³¹ wiecznoœÌ stanowimy Jedno. Amen."

Widzisz East, w tym momencie aby przekonywaÌ i argumentowaÌ swój punkt widzenia, bêd¹cy innym ni¿ Twój musia³bym wchodziÌ w Twoj¹ sytuacjê, ci¹gn¹Ì Ciê za jêzyk, wchodziÌ w strefê prywatnoœci - nie tylko Twojej. Nie chcesz tego i w zaden sposób nie zamierzam do tego namawiaÌ.
PodsumujĂŞ tylko 2 rzeczy:
1. przykÂład z Piotrem - owszem zdradziÂł, ale zrozumiaÂł co zrobiÂł, ÂżaÂłowaÂł tego i... tak, wrĂłciÂł do Jezusa.
2. tak, broniĂŞ i namawiam do swoich poglÂądĂłw, zasad i wytycznych. Zgadzam siĂŞ, Âże mĂłwiĂŚ moÂżna duÂżo, lecz zauwaÂż, Âże dziĂŞki moim zasadom [nieco koÂślawe sÂłowo, nie oddajÂące peÂłni zagadnienia] moja droga wyglÂąda nieco inaczej - nie musiaÂłem siĂŞ rozstawaĂŚ, nie musiaÂłem naraÂżaĂŚ na stres Âżony, dzieci i trwam w szczĂŞÂśliwym zwiÂązku. Nie mogĂŞ uczciwie stwierdziĂŚ, Âże zasady te sÂą 100% gwarantem na unikniĂŞcie np. rozwodu, rozstaĂą lecz w znacznym stopniu ograniczajÂą takÂą ewentualnoœÌ.   

Porady na zdrady
Wojciech OrliĂąski
2010-03-23, ostatnia aktualizacja 2010-03-18 17:56

(http://bi.gazeta.pl/im/2/7676/z7676312W,Detektyw-Marcin-Popowski-niejedna-zdrade-malzenska.jpg)
Detektyw Marcin Popowski niejedn¹ zdradê ma³¿eùsk¹ wytropi³. Teraz radzi, na co dyskretnie zwracaÌ uwagê

Detektyw Marcin Popowski niejedn¹ zdradê ma³¿eùsk¹ wytropi³. Teraz radzi, na co dyskretnie zwracaÌ uwagê.

Porady na zdrady' czyta siê jednym tchem, choÌ po lekturze mo¿na zw¹tpiÌ w cz³owieka. Nie w mê¿czyzn, nie w kobiety - w LudzkoœÌ Jako Tak¹. W idealnym œwiecie taka ksi¹¿ka nie mog³aby powstaÌ, ale ¿yjemy, gdzie ¿yjemy, wiêc dziw, ¿e powsta³a dopiero teraz.
...

http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,53664,7677462,Porady_na_zdrady.html

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Edit:

Przez jej zazdroœÌ móg³ straciÌ ¿ycie
ÂŚroda, 24 marca (16:45)

(http://img.interia.pl/wiadomosci/nimg/y/s/fot_Barbarowski_Przez_jej_4015440.jpg)

Dolnoœl¹ska policja zatrzyma³a kobietê, która próbowa³a autem zepchn¹Ì do rowu samochód prowadzony przez jej by³ego partnera. Jak przyzna³a 30-latka, powodem jej zachowania by³a zazdroœÌ.
...

http://polskalokalna.pl/wiadomosci/dolnoslaskie/wroclaw/news/zemsta-zazdrosnej-30-latki-na-bylym-partnerze,1456329

Ale jaja. I po co to komu ? Po co ta wojna podjazdowa poch³aniaj¹ca ca³¹ energiê i radoœÌ ¿ycia ? Mo¿e siê okazaÌ , ¿e niewinna z pozoru i ca³kiem uzasadniona inwigilacja mo¿e siê przerodziÌ w obsesjê. Mo¿na siê wkrêciÌ samemu niesamowicie i to na ca³e ¿ycie. To jak budowanie sobie wiêzienia. Jak ju¿ raz zaczniesz to nigdy nie skoùczysz. Wiecznie bêdziesz wêszyÌ ...

Nie lepiej oszczĂŞdziĂŚ sobie i drugiej osobie tego wszystkiego po prostu szczerÂą rozmowÂą ?
A najlepiej jest zbudowaĂŚ siebie - istotĂŞ niezaleÂżnÂą mentalnie  od kogokolwiek. MiÂłoœÌ to dawanie, dzielenie siĂŞ sobÂą. JeÂśli ktoÂś nie chce przyj¹Ì tego daru to jego/jej strata , a nie Twoja.

Bêdzie zachwala³ takie podejœcie bo z tego ¿yje. Dla mnie takowa postawa jest chora i mo¿e prowadziÌ do popsucia relacji z -ca³kiem prawdopodobne - niewinnym ma³¿onkiem. Nie mozna normalnie funkcjonowaÌ w takiej kreowanej atmosferze.