Niezależne Forum Projektu Cheops

Rod

 BĂłstwo ludzkiego losu, opiekun ogniska domowego. Pochodzenie imienia Rod, zdaniem Emila Benveniste'a, naleÂży wywodziĂŚ ze sÂłowiaĂąskiego czasownika "roditi", ktĂłry dzisiaj daÂł poczÂątek wyrazom "rodziĂŚ", "rĂłd", "plemiĂŞ".
WedÂług zapisĂłw ruskich Rod wymieniany jest zazwyczaj razem z Rodzanicami (istotami ÂżeĂąskimi, najczĂŞÂściej trzema). W kompetencji Roda leÂżaÂło rozstrzyganie losu dziecka w pierwszÂą noc po urodzeniu. Teksty ÂźrĂłdÂłowe wspominajÂą o tradycji zostawiania Rodzanicom na noc: chleba i mleka.
Obecny folklor s³owiaùski nie zna imienia Roda ani Rodzanic (poza Ba³kanami, gdzie pojawiaj¹ siê Rozenice). U Czechów znana jest Sudièka, w S³owenii - Sojenica (etymologia obydwu imion wi¹¿e siê ze s³owem "soditi" - "s¹dziÌ"), w ludowych przyœpiewkach bu³garskich mowa jest o trzech Nareènicach. Wszystkie przytoczone tu istoty s¹ duchami (demonami) czuwaj¹cymi nad losem cz³owieka, opiekuj¹cymi siê dobytkiem, domem.
Prawdopodobnie Dola (o której wspominaj¹ ruskie latopisy) jest wcieleniem Roda. Zabiegano o jej ¿yczliwoœÌ, mia³o to w efekcie przynieœÌ szczêœliwe ¿ycie, urodzaj, jej opiekê nad dzieÌmi i domem.
Pozostaje jeszcze aspekt, który pojawia siê w staroruskim tekœcie "S³owo œw. Grzegorza o ba³wochwalstwie", a kwestionowany jest przez wielu badaczy. Opisany jest w nim proces wskazuj¹cy, ¿e S³owianie najpierw czcili bereginie i upiory, potem Roda i Rodzanice, nastêpnie Peruna, aby w nastêpnym okresie przyj¹Ì chrzeœcijaùstwo.
Rod jako bóstwo domowe móg³by zaj¹Ì miejsce w funkcji trzeciej uk³adu dumÊzilowskiego.

Rujewit bĂłg o siedmiu twarzach, posiadaÂł cechy wojskowe

Siem   bĂłstwo opiekuĂącze Âżycia rodzinnego.

SiemargÂł

Opiekun roœlin i mitycznego drzewa ¿ycia. Funkcja, któr¹ pe³ni³ Siemarg³ nie jest dzisiaj jasna. Wœród wielu hipotez najbardziej przejrzyst¹ wydaje siê byÌ hipoteza kojarz¹ca Siemarg³a z iraùskim Simorgiem. Znany w kulturze iraùskiej Simorg by³ opiekunem roœlin, przedstawiany jako pó³pies-pó³ptak przejêty zosta³ przez S³owian prawdopodobnie na pocz¹tku naszej ery. Na Rusi, w œredniowieczu, skrzydlaty pies cieszy³ siê du¿ym powodzeniem w rzemioœle artystycznym, a do folkloru wszed³ jako PaskudŸ. Czêsto przedstawiany jako stró¿ mitycznego drzewa ¿ycia.
Inna hipoteza mĂłwi, za "SÂłowem Christolubca", Âże istniaÂły dwa bĂłstwa Siem i RgieÂł. EtymologiĂŞ pierwszego imienia naleÂży (wg BrĂźknera) upatrywaĂŚ w sÂłowie "?????" - "rodzina", drugiego w sÂłowie "reÂż" - "Âżyto". PrzyporzÂądkowano im opiekĂŞ nad gospodarstwem, zboÂżem, bydÂłem, ludÂźmi.
Chocia¿ Siemarg³ zaliczony zosta³ do szeregu bóstw w³odzimierzowych, istnieje w¹tpliwoœÌ czy zaliczyÌ go do rzêdu bóstw niezale¿nych, czy upatrywaÌ w nim demona. Fakt przedstawiania go w charakterze zoomorficznym sk³ania raczej do drugiej mo¿liwoœci.
Zdaniem Borysa Rybakowa SiemargÂłowi naleÂży przypisaĂŚ funkcjĂŞ opiekuĂączÂą nad roÂślinami i mitologicznym drzewem Âżycia, ktĂłrego byÂł jednoczeÂśnie najwyÂższym straÂżnikiem. Istnienie takiego drzewa w wyobraÂżeniach mitycznych jest wÂśrĂłd SÂłowian potwierdzone strzĂŞpami wiadomoÂści (brak na jego temat konkretnych informacji). ZasiĂŞg drzewa Âżycia jest ogĂłlnoindoeuropejski (np.: Ygdrasill w mitologii skandynawskiej).
http://free.of.pl/m/mysticearth/mitologia/sl/bogowie.html