Niezależne Forum Projektu Cheops

Witam

Jest ju¿ temat o tym, po co jest rozwój duchowy. S¹ inne tematy na ten...ee...temat ( :D ). I zauwa¿y³em jedn¹ rzecz. Ka¿dy chyba na forum ma nieco inn¹ koncepcjê tego, czym w zasadzie JEST sam rozwój duchowy. Niektóre koncepcje s¹ do siebie zbli¿one, inne - diametralnie siê ró¿ni¹. Dlatego postanowi³em za³o¿yÌ ten temat. Jak myœlicie, czym tak na prawdê jest rozwój duchowy? Jakie s¹ jego cele, jakie wyznaczniki, jakie zachodz¹ zale¿noœci?

Ja siê wypowiem ze swojej perspektywy, nieco w formie polemiki. Polemiki z tez¹, ¿e istotn¹ (a nawet decyduj¹c¹) czêœci¹ rozwoju duchowego jest d¹¿enie ku dobru, mi³oœci bezwarunkowej, szlachetnoœci.

Có¿, ktoœ mo¿e zakrzykn¹Ì: "Ale przecie¿ chyba d¹¿ymy do dobra, no nie?! Na tym to polega!"

Có¿, uwa¿am, ¿e niekoniecznie. Uwa¿am, ¿e podstawow¹ kwesti¹ w rozwoju duchowym jest dog³êbne ZROZUMIENIE samego siebie. Tu równie¿ zaznaczê, ¿e nie zgadzam siê z twierdzeniem, ¿e rozwój duchowy polega na wykorzenieniu, wyplenieniu w³asnego Ego, w³¹snego Ja, na korzyœÌ czystej emocji, odczucia, energii.

Uwa¿am, ¿e ka¿dy z nas posiada stronê zarówno jasn¹, pe³n¹ mi³oœci, jak i ciemn¹, która popycha nas do czynienia krzywdy. Jednak nie uwa¿am ¿adnej z tych stron za lepsz¹, czy bardziej wartoœciow¹. Uwa¿am, ¿e s¹ one jak Yin i Yang - dwoma harmonijnymi czêœciami ca³oœci, przenikaj¹cymi siê wzajemnie. MOim zdaniem rozwój duchowy to przede wszystkim d¹¿enie do zrozumienia samego siebie - zarówno strony "jasnej", jak i "ciemnej". Poznania wzorców swoich zachowaù (ale niekoniecznie ich ³amanie - czasami wzorzec mo¿e byÌ bardzo przydatny), i ¿ycie ŒWIADOME. Co daje œwiadomoœÌ? Ano to, ¿e zarówno nasza jasna, jak i ciemna strona staj¹ siê elementami, z których korzystamy wedle woli. Nie jesteœmy ju¿ niewolnikami miotaj¹cych nami w te i we wte si³. Si³y te, odwieczny Eros i Thanatos, staj¹ siê naszymi "przyjació³mi", œwiadomymi elementami nas samych, które jednak nami nie rz¹dz¹, ale s¹ czêœci¹ nas, i mo¿emy nimi œwiadomie dysponowaÌ.

Co natomiast z Ego? Uwa¿am, ¿e walka z nim, walka o pozbycie siê go, jest bezsensowna. Jesteœmy ca³¹ nasz¹ osob¹ - zarówno nasz¹ podœwiadomoœci¹ (uczuciami, emocjami, energiami), naszym Ego (logik¹, ocen¹, œwiadomoœci¹) jak i nasz¹ Iskr¹ Boskoœci (Wy¿szym Ja, Superego...?). Uwa¿am, ¿e zatracenie siê w jednym z tych elementów jest tak samo patologiczne, jak i odrzucenie któregoœ z nich. Nie powinniœmy walczyÌ z Ego - ego jest tak samo potrzebne do rozwoju, jak pzoosta³e elementy. Bez któregokolwiek z nich równowaga jest zachwiana.

W³aœnie, równowaga. Uwa¿am, ¿e jest to meritum ca³ej sprawy. Kluczem jest œwiadomoœÌ siebie - dog³êbne zrozumienie tego, jak dzia³aj¹ nasze elementy sk³adowe Id, Ego i Superego, Eros i Thanatos. Zrozumienie i wyczucie, a tak¿e zbudowanie równowagi miêdzy nimi. Bez tej równowagi jesteœmy jak ³ódka ko³ysana na falach. Moim zdaniem, sednem rozwoju duchowego jest poznanie siebie, i nauczenie siê œwiadomie byÌ sob¹ - z ³ódki na falach stanie siê statkiem na spokojnym morzu, na podniesionych ¿aglach - ¿aglach, które sami ustawiamy, œwiadomie wybieraj¹c kierunek.

Tak ja widzĂŞ rozwĂłj duchowy. Czekam oczywiÂście na kontrpropozycje i polemikĂŞ :)

    MiÂłoœÌ , pisana literÂą du¿¹ , nie potrzebuje okreÂśleĂą , bezwarunkowa , ludzka , wielka , etc.
   
    MiÂłoœÌ Jest . OkoÂło okreÂślenia , sÂą  zbĂŞdne . Jaka jest sÂłowna definicja MiÂłoÂści ?
    Rozmowa o CzymÂś , czego siĂŞ nie okreÂśli  jest pró¿na .
     :)  Nie wiem nic o pisowni jĂŞzyka stepĂłw Mongolii .  I nie mĂłwiĂŞ o tamtejszych sagach .

tak zloty srodek jest jak zawsze najlepszy , ale hm ja uwazam ze raczej trzeba tlumic pragnienia i projekcje ego, poniewaz to one sprowadzaja na zla sciezke :) pozatym w chwili smierci cala osobowosc zwiazana z ego pewnie sie rozpada..

Ja z kolei uwa¿am (choÌ to moja subiektywna opinia, nic wiêcej), ¿e t³umienie jest najgorsz¹ z mo¿liwych mo¿liwoœci. Gdy coœ t³umimy - nastêpuje walka z sob¹ samym. Skoro mamy ego - mamy je najpewniej po coœ, ma ono swoj¹ funkcjê. Moim zdaniem t³umienie jego pragnieù i projekcji nie jest metod¹. O wiele lepsz¹, moim zdaniem, metod¹ jest jego poznanie, dog³êbne zrozumienie mechanizmów, na jakich dzia³a, schematów, jakich u¿ywa. Wtedy Ego staje siê naszym sprzymierzeùcem (zale¿y te¿, o jakim ego mówimy - ja siê tu odwo³ujê g³ownie do koncepcji freudowskiej, z lekkim skrêtem na Hunê) - przestaje byÌ naszym panem, a staje siê bratem, przyjacielem, który czêsto mo¿e pomóc, a nie przeszkadza.

Co do rozpadu osobowoœci, to nie jestem tego taki pewien. Uwa¿am, ¿e raczej nasza podœwiadomoœÌ (Id) i œwiadomoœÌ (Ego) siê unifikuj¹, stapiaj¹ w jedno, kumuluj¹c doœwiadczenia obu stron. Rozpadaj¹ siê moim zdaniem jedynie wspomnienia (a mo¿e nawet i one nie, jedynie s¹ "wyciszane" do kolejnej inkarnacji). Zauwa¿, ¿e Ego jest te¿ czêœci¹ nas samych - z jego perspektywy równie¿ odczuwamy, podobnie jak z perspektywy Id, podœwiadomoœci. Dlatego s¹dzê, ¿e obie te perspektywy po œmierci ³¹cz¹ siê, kumuluj¹, integruj¹, by na nowo narodziÌ siê w œwiecie.

Uwa¿am te¿, ¿e roz³¹czenie ego i id nie jest stanem naturalnym. Zauwa¿, ¿e np dziecko nie widzi rozró¿nienia miêdzy œwiatem duchowym (przez doros³ych zwanego fantazj¹) a œwiatem fizycznym (materialnym). Dla niego to jedno i to samo. Czy oznacza to, ¿e ego wtedy jeszcze nie istnieje? Uwa¿am, ¿e nie - moim zdaniem oznacza to, ¿e ego i id dzia³aj¹ wtedy w idealnje harmonii, nie neguj¹c nawzajem swojej perspektywy doœwiadczania œwiata. To proces socjalizacji je rozdziela, stawia miêdzy nimi barierê, ka¿¹c jednej walczyÌ z drug¹.

Takie oczywiÂście moje subiektywne zdanie.

EDIT:

WaÂżne teÂż, co rozumiemy pod pojĂŞciem Ego. MoÂże ono byĂŚ rozumiane dwojako:

1. Jako poczucie odrĂŞbnoÂści od caÂłoÂści, Ja vs Reszta ÂŚwiata.

2. Jako racjonalna, materialistycznie myœl¹ca czêœÌ cz³owieka.

Ja mia³em na myœli g³ównie t¹ drug¹ mo¿liwoœÌ.

Natomiast czêsto odnoszê wra¿enie, czytaj¹c to forum, ¿e ludzie mieszaj¹ te dwa roz³¹czne pojêcia, traktuj¹c je jak jedno, i przypisuj¹c jednemu cechy drugiego, w toku dyskusji. Moim zdaniem jest to b³¹d - owszem, wersja 1 mo¿e wynikaÌ z wersji 2, ale nie musi. Jest tu mo¿e pewna minimalna wspó³zale¿noœÌ, ale nie taka, by stawiaÌ znak równoœci.

ScaliÂłem posty
Darek

mi najbardziej pasuje opis ego przez Max Freedoma Longa, ego jako dziecko ktĂłre moÂże byĂŚ przyjacielem lub rozkapryszonym bachorem.

  a rozwĂłj duchowy wedÂług mnie to g³ównie poznawanie siebie i sÂłuchanie siebie , analizowanie i rozumienie swoich zachowaĂą zarwano tych zÂłych jak i dobrych, zg³êbianie sensu Âżycia, rozwijanie empatii.

Pozdrawiam:)

Tene napisaleÂś :


Zgoda . Zrozumienie to poczÂątek wyzwolenia. UÂświadomienie istniejÂących w sobie elementĂłw. Lecz w samym tylko zrozumieniu nie ma dzialania. OsiÂągnij rĂłwnowagĂŞ i co dalej ? Do czego wykorzystasz zrozumienie ? JeÂśli nic z tym nie zrobisz, to tzw rozwĂłj duchowy nie nastÂąpi. Nie zmieni siĂŞ nic. Sama obserwacja i zrozumienie nie sÂą dzialaniem.

Ja rĂłwnieÂż uwaÂżam , Âże z ego nie naleÂży walczyĂŚ. Nie z powodu koniecznoÂści zachowania rĂłwnowagi samej w sobie, ale dlatego , Âże z nim nie wygrasz. Kluczem jest zrozumieĂŚ, Âże ego utoÂżsamia CiĂŞ ze sobÂą. Ono uÂżyje wszystkich swoich sztuczek - bĂŞdzie siĂŞ bilo nawet z wlasnym klonem , ktĂłrego mu przeciwstawisz. Co wiĂŞcej - wlaÂśnie to robimy na codzieĂą. KaÂżdy czlowiek z ktĂłrym sie spieramy, klĂłcimy , walczymy, to kopia naszego wlasnego ego. Mamy to kaÂżdego dnia. Zrozumienie polega na tym, Âże czlowiek Ăłw -nasz przeciwnik, to tak na prawdĂŞ inny ja , lecz tak samo jak "ja" , pochodzi on z Jednego ÂŹrĂłdla, z Jednej ÂŚwiadomoÂści. Ale on tego nie rozumie, powie Twoje ego - muszĂŞ mu pokazaĂŚ drogĂŞ, muszĂŞ go naprostowaĂŚ -czy nie mam racji ? - powie Twoje ego . I w ten sposĂłb ego znowu zwyciĂŞÂża. A Ty, pzostajÂący w rĂłwnowadze  - nie zrobisz z tym nic, bo rĂłwnowaga i wlasny spokĂłj sÂą najwaÂżniejsze ... nie tĂŞdy droga moim zdaniem. Ego to narzĂŞdzie, nie moÂże byĂŚ tak, Âże zawladnie ono TobÂą, Âże kaÂże Ci robiĂŚ to czy tamto. Pewnie, Âże zawsze bĂŞdzie prĂłbowalo. I tak siĂŞ dzieje .Moim zdaniem ulegamy mu , poniewaÂż pragniemy zapelniĂŚ w sobie puskĂŞ , odwieczny brak DUCHA ( stÂąd pytanie : kim jestem ?) . Gdyby udalo CI siĂŞ uwaÂżnoÂściÂą swojÂą utrzymaĂŚ ego na dystans ,to poczulbyÂś potĂŞÂżne ssanie tej pustki w Âśrodku, pustki, ktĂłra wydaje siĂŞ bezdenna jak czarna dziura. Nic , co pochodzi z dzialania ego nie jest w stanie jej zapelniĂŚ. Znamy to przecieÂż - kupujemy rzeczy, coraz wiĂŞcej, coraz droÂższe, zapelniamy mĂłzg wiedzÂą, coraz wymyÂślniejszÂą, ale ssanie siĂŞ wzmaga .. a ego owszem, chĂŞtnie "pomaga" nam zapelniĂŚ tÂą dziurĂŞ.
Nie ma wiec sposobu na  ego ?
Moim zdaniem jest. Jest ni¹ wlaœnie miloœÌ. Jedyna niedestruktywna i harmoniczna energia, któr¹ jeœli dzielisz siê, to siê mno¿y, wracaj¹c do Ciebie. Kiedy jesteœ zakochany jest tej energii tak wiele, tak bardzo CIê wypelnia, ¿e czujesz, ¿e musisz dzieliÌ siê ni¹ z innymi bo oszalejesz :) Uœmiechasz siê do ludzi, pomagasz im bezinteresownie, obj¹Ì chcialbyœ caly œwiat, obdzieliÌ tym uczuciem jak najwiêksz¹ liczbê ludzi, za darmo, bez zobowi¹zaù, ot tak, po prostu. A miloœÌ wci¹¿ naplywa do Ciebie.. ... ego ,jeœli jeszcze gdzieœ tam w Tobie jest, ma teraz zajêcie, aby wymyœleÌ co jeszcze mno¿e zrobiÌ , aby t¹ energiê rozdaÌ :))) Lecz kiedy pozwolisz decydowaÌ mu, to ego zamyka miloœÌ w sobie (pragn¹c j¹ zatrzymaÌ dla siebie) ,a kiedy ogranicza jej przeplyw, wtedy rozwój ustaje.. znowu pojawia siê uczucie pustki..
WiĂŞc rozwĂłj duchowy wg mnie to zarĂłwno zrozumienie, rĂłwnowaga, jak i dzialanie na podstawie nie gasnÂącej energii duchowej -miloÂści.

pozdr

Empatia i braterstwo wszystkich ludzi(a nawet wiĂŞcej)- caÂły czas i nieprzerwanie! :D
moÂże wystarczy w koĂącu staĂŚ siĂŞ w peÂłni czÂłowiekiem, a nie tylko inteligentnym zwierzĂŞciem, i zrozumieĂŚ Âże wszyscy jesteÂśmy tym samym.

wg mnnie rozwoj duchowy to zrozumienie ze wszystko jest zludzeniem umyslu, swiatlem, ze jestesmy warunkowani kulturowo, genetycznie, karmicznie, wiedza, nie wiedza itd :) ze ogolnie wszystko jest jednoscia :) stad wynika milosc, a bledy i splamienia ego czasem zacieraja ten obraz :) z ego fakt pewnie nie da sie zawsze walczyc ale warto obserwowac kiedy ego cos podszeptuje itd:)

Kody zniewolenia

Zakodowane jest nasze Âżycie,
tkwimy w niemocy Âżelaznym uchwycie,
zakodowane jest nasze ciaÂło,
przez lata ¿ycia, by wci¹¿ cierpia³o.
Gdy siĂŞ rodzimy, jesteÂśmy niewinni,
robimy to, coÂśmy powinni,
bawimy siĂŞ i radoÂści doÂświadczamy,
pamiĂŞĂŚ miÂłoÂści jeszcze w sobie mamy.
Lecz czas szybko mija i œwiadomoœÌ ¿ycia
pakuje nam kody w niewinnoœÌ z ukrycia.
Zapominamy, Âże z nieba przyszliÂśmy.
Âże niebo na Ziemi tworzyĂŚ mieliÂśmy.
S³uchamy tego, co nam inni ka¿¹,
nieœwiadomi, ¿e z pos³ug¹ obce kody w³a¿¹.
Zaczynamy chorowaĂŚ, bo siĂŞ z tym nie zgadzamy,
lecz do dzieciĂŞcej miÂłoÂści juÂż nikÂły dostĂŞp mamy.
Idziemy do szkoÂły i znĂłw nas kodujÂą,
w strachu i sÂłuÂżalstwie kaÂżdego wychowujÂą.
Ksi¹dz na religii straszy Bogiem ka¿¹cym,
koduje szatanem w koœció³ w¹tpi¹cym.
Przyjmujemy kody, ÂżeÂśmy grzeszni od urodzenia,
¿e tylko przez koœció³ œwiat na lepszy siê zmienia.
Brniemy w tym kÂłamstwie, szukajÂąc na zewnÂątrz Boga,
bo nas zakodowano, Âże to jedyna do nieba droga.
Rodzice nasi, korzystajÂąc z naszej miÂłoÂści,
zmuszaj¹ nas do powielania swoich b³êdów m³odoœci.
Niby nas kochajÂą, lecz ciÂągle kody dajÂą,
chyba juÂż nie wierzÂą, Âże nad sobÂą wÂładzĂŞ majÂą.
I dalej brniemy w Âżycia Âślepym zauÂłku,
przyjmuj¹c komuniê œwiêt¹ w koœció³ku.
Od tego momentu Boga, swego przyjaciela,
zjadaĂŚ bĂŞdziemy w koÂściele co niedziela,
bĂŞdziemy piĂŚ jego krew dla jego chwaÂły,
kodujÂąc siĂŞ dalej, jaki czÂłowiek maÂły.
Idziemy przez Âżycie z coraz wiĂŞkszym kodĂłw bagaÂżem,
pakujÂąc podarki niemocy od ludzi z wiĂŞkszym staÂżem.
W szkole siĂŞ uczymy wszystkiego, tylko nie miÂłoÂści,
kodujÂąc siĂŞ na innych w uczuciach ulegÂłoÂści.
I wtedy co niektĂłrzy budzÂą sie z letargu,
nie chcÂą uczestniczyĂŚ w Âżyciu dusz przetargu,
znajdujÂą prawdĂŞ w sobie, z Bogiem rozmawiajÂą,
budzÂąc strach w innych, Âże wpÂływ na Âżycie majÂą,
sÂą izolowani w Âżyciu spoÂłeczeĂąstwa
za odbieranie koÂścioÂłowi wÂładzy palmy pierszeĂąstwa,
¿e siê oœmielili iœÌ inn¹ drog¹, jak koœció³ ka¿e,
i zamiast cielce mi³oœÌ i prawdê wnosz¹ na o³tarze.
Ci, co Boga w swoim sercu do tej pory nie odkryli,
do koĂąca siĂŞ zamknÂą i pod dyktando wÂładzy bĂŞdÂą Âżyli.
Sakrament bierzmowania wetrze siĂŞ w ich Boskie ciaÂło,
¿eby s³u¿yli hierarchii, gdy¿ koœcio³owi jest wci¹¿ ma³o.
I tak docieramy do wieku mocy dojrzewania,
tÂłumi siĂŞ pod strachem energiĂŞ naszego wzrastania.
Nikt nam nie tÂłumaczy, jak wielkÂą mocÂą dysponujemy,
gdyÂż nieÂświadomi dobrymi niewolnikami systemu zostaniemy.
KsztaÂłciĂŚ siĂŞ bĂŞdziemy przez lata w wielkim stresie,
nie zdajÂąc sobie sprawy, Âże wiedza jest w nas, a nauczyciele w lesie.
KoĂączÂąc naukĂŞ, zasilamy szeregi bezrobotnych armii,
licz¹c na to, ¿e w³adza i koœció³ nasze cia³a nakarmi.
Gdy juÂż tak tkwimy w niewoli i chorzy z uzaleÂżnienia,
nasze dusze woÂłajÂą o pobudkĂŞ ze snu niemocy speÂłnienia.
I niektĂłrym siĂŞ udaje zerwaĂŚ kody nieÂświadomoÂści,
zdobywajÂąc BoskÂą wiedzĂŞ napeÂłniajÂąc siĂŞ uczuciem miÂłoÂści,
zasilajÂąc szeregi ludzi pragnÂących wolnoÂści,
doprowadzajÂąc tym system do uczucia wÂściekÂłoÂści.
Lecz wiêkszoœÌ niestety we œnie swym zostaje,
licz¹c wci¹¿ na to, ¿e przy bogatym i g³odny siê naje.
WiêkszoœÌ te¿ ludzi sakrament ma³¿eùski przyjmuj¹c,
kochan¹ osobê wi¹¿e, fa³szyw¹ mi³oœci¹ koduj¹c.
I rodzÂą siĂŞ dzieci BoÂże w biedzie i braku miÂłoÂści,
byle byÂło ich wiĂŞcej, to kod koÂścioÂła dla swej chciwoÂści.
Koœció³ i w³adza obdzieraj¹ nas z ostatniego tchnienia,
zabieraj¹c nam godnoœÌ i mo¿liwoœÌ samostanowienia.
Ci, co szczĂŞÂście majÂą, pracowaĂŚ bĂŞdÂą w pocie czoÂła,
kodujÂąc siĂŞ na ciĂŞÂżkie Âżycie, smutek rozsiewajÂąc dookoÂła.
Smutki i Âżale nasze zatopione w oparach alkocholu
wprowadzaÌ bêd¹ zak³ócenia i kody niemocy w ziemskim polu.
Bogaci jeszcze bardziej bogaciĂŚ siĂŞ bĂŞdÂą,
nie wiedzÂąc, Âże tacy do wnĂŞtrza klucza nie zdobĂŞdÂą.
Z kaÂżdym oddechem materialnego uzaleÂżnienia,
bĂŞdÂą patrzyli w swÂą duszĂŞ z pozycji wÂłasnego cienia.
Jednak i z nich co niektĂłry ze snu siĂŞ obudzi
i zapaÂł do gromadzenia w swym sercu ostudzi.
Gdy pojm¹, ¿e bogactwo i w³adza ¿¹dz¹ œwiatem iluzji,
zdejmÂą kody niewiedzy, budzÂąc Âświat miÂłoÂści, energii fuzji,
i bĂŞdÂą pionierami, gÂłoszÂąc prawdĂŞ w spoÂłeczeĂąstwie,
Âże Âżycie bogate na zewnÂątrz jest faÂłszem w bezpieczeĂąstwie,
Âże ÂświÂątyniÂą Boga jest nie budynek koÂścielny,
¿e ci, co tak myœl¹, w niewiedzy s³u¿¹ mocom piekielnym,
Âże BĂłg umiÂłowaÂł tylko jednego przedstawiciela,
tego, co w nas Âżyje i jego nauki w Âżycie wciela.
Lecz takich osĂłb jest i bĂŞdzie bardzo niewiele,
bĂŞdÂą szykanowani i opuszczÂą ich przyjaciele,
fa³szywi zreszt¹, dr¿¹c ze strachu o egzystencjê,
oddadzÂą swÂą wolnoÂści prawdĂŞ w pazerne wÂładzy rĂŞce.
I wiêkszoœÌ z nich bêdzie, nie mog¹c z kodami sobie daÌ rady,
szukaĂŚ na zewnÂątrz pomocy korzystajÂąc z lekarza porady.
DoÂżywajÂąc kwiecia wieku, wieku swego przekwitania,
dusze bardzo wielu ludzi zanuc¹ pieœù rozstania,
pieœù rozpaczy dla cia³a, dla duszy westchnienia,
Âże znowu w tym wcieleniu maÂło byÂło zrozumienia,
co jest w Âżyciu waÂżne, po co tu ÂżyliÂśmy,
za jakÂą prawdÂą w Âświecie ciÂągle goniliÂśmy.
NiektĂłrzy odeszli, lecz inni pozostajÂą,
dalszÂą szansĂŞ nauki od swej duszy dostajÂą.
I znowu tylko garstka z nich oprzytomnieje,
¿e ¿ycie to nie staroœÌ, co jak metal rdzewieje,
¿e wa¿na jest mi³oœÌ do wszelkiego stworzenia,
by u schyÂłku Âżycia mieĂŚ poczucie zjednoczenia,
Âże kaÂżda istota, co z miÂłoÂści siĂŞ tworzy,
nasze serca na wszechÂświat jednoÂści otworzy.
UczyĂŚ teÂż bĂŞdÂą ci szanowni ludzie,
Âże ÂżyjÂąc dla pieniĂŞdzy Âżyje siĂŞ w uÂłudzie,
Âże goli tu przyszliÂśmy i goli odejdziemy,
Âże tylko w miÂłoÂści swe speÂłnienie znajdziemy.
Lecz i oni, gdy odejdÂą, juÂż na to wpÂływu nie bĂŞdÂą mieli,
z³o¿¹ ich koœci na cmentarzu grobie, choÌby tego nie chcieli.
Ostatni kod przyjmÂą od swego martwego ciaÂła,
Âże gdy zapÂłacÂą za pogrzeb, w niebie ich czeka chwaÂła.
I skoùczyÌ w zasadzie tê smutn¹ opowieœÌ mo¿na by by³o,
Âżeby nie myÂśl, Âże bez pieniĂŞdzy i wÂładzy lepiej by siĂŞ ÂżyÂło.
Bo có¿ nam daj¹ te wszystkie kody w³adzy i kontroli,
niszczÂą nasze ciaÂła i psychikĂŞ trzymajÂą w niewoli,
wyciskujÂą uczucia nienawiÂści, pogardy i strachu,
gdyÂż sÂą zÂła mistrzami iluzji w swym piekielnym fachu.
A gdyby tak spojrzeĂŚ na Âżycie nasze z dobrej strony
i mieÌ wszystkie stworzenia i mi³oœÌ przed z³em do obrony,
ÂżyĂŚ chwilÂą obecnÂą, widzieĂŚ w kaÂżdym swe odbicie Boskie,
byĂŚ Bogiem za Âżycia i prowadziĂŚ Âżycie beztroskie,
wierzyĂŚ w swÂą moc, o ktĂłrej Chystus opowiadaÂł,
byĂŚ taki jak on, by kaÂżdy Âświadectwo prawdzie dawaÂł.
Nie bĂŞdzie moraÂłu z tej dÂługiej o Âżyciu opowieÂści,
scenariusz niech kaÂżdy napisze sam, a Âżycie jego prawdĂŞ obwieÂści.


ÂźrĂłdÂło: magazyn Nexus 2/2003 (32)
http://www.nexus.media.pl

  RozwĂłj jest w kaÂżdej istocie , na Ziemi takÂże . Usun¹Ì mgliste przed oczyma .
  MaskujÂącÂą farbĂŞ .
   :)

Ok, wiĂŞc moÂże jasno najpierw odpowiedzmy na pytanie: Czym jest Ego? Bo czasami mam wraÂżenie, Âże termin ten jest uÂżywany jako synonim "wszystkiego, co mi siĂŞ w ludziach i sobie nie podoba". Czasami teÂż wyglÂąda to tak, jakbyÂście ego rozumieli jako "przerost patrzenia na siebie samego, olewajÂąc dobro innych" - tyle, Âże to jest egoizm, czyli przerost Ego, zaburzenie rĂłwnowagi.

Dlatego, ponownie: konkretnie i jasno, czym jest ego?

podoba mi się cytat z soook-a


Jak również gdzieś przeczytana kwestia o ego: czemu czasami nie można przestać myśleć,-
ponieważ ego robi to aby udowodnić sobie że rzeczywiście istnieje, gdy przestajemy myśleć- po prostu go nie ma/nie istnieje,- tak więc ego jest tworem tymczasowym- jakby oprogramowaniem naszego ciała do zarządzania nim, ale nie jest odbiciem naszego wyższego ja- czyli naszej prawdziwej istoty/natury.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ego  - mozna poczytac.

Nawi¹zuj¹c do artyku³u w Wikipedii, widzê ju¿ chyba, czemu wystêpuje miêdzy nami ró¿noœÌ zdaù - ja mam raczej na myœli Ego w rozumieniu freudowskim (choÌ, jak pisa³em, z pewnymi zapo¿yczeniami z Huny), a Wy z kolei mówicie o Ego w konwencji buddyjskiej.

===================================================

EDIT:

Ja to widzĂŞ w taki sposĂłb. Najpierw terminologia, ktĂłra siĂŞ posÂługujĂŞ:

ID - podœwiadomoœÌ, d¹¿enia, czyste pragnienia, emocje
EGO - œwiadomoœÌ, logiczne myœlenie, "filtr materialnej rzeczywistoœci"
SUPEREGO - wy¿sze Ja, aspekt wy¿szej duchowoœci, ponadludzka œwiadomoœÌ, bli¿sza Absolutowi

Uwa¿am, ¿e te czêœci "sk³adowe" naszej duszy mamy od pocz¹tku. Nie s¹ ¿adnym efektem ubocznym, negatywnym skutkiem czegoœ. S¹ kolejnym krokiem ewolucji. Jesteœmy czêœci¹ jednej ca³oœci, Absolutu, który z bycia "wszystkim i niczym" (nazwijmy to Chaosem) krystalizuje siê, dzieli, po to, by poznaÌ siebie, zyskaÌ samoœwiadomoœÌ. Krystalizuje siê w nas, dziel¹c siê na ró¿ne aspekty.

Jak to wygl¹da z technicznego punktu widzenia? Otó¿:

1. Najpierw byÂł chaos, punkt, wszystko w jednym i nic jednoczeÂśnie.
2. Poprzez Wielki wybuch podzieli³ siê na aspekty: materia, antymateria i pró¿nia
3. Materia zgrupowa³a siê, tworz¹c now¹ jakoœÌ - planety, gwiazdy i inne cia³a niebieskie.
4. (tu juÂż nasza ziemia) Ziemia byÂła nieoÂżywiona - ziemia, skaÂły, woda.
5. Kolejny podziaÂł - pojawiÂło siĂŞ Âżycie (podziaÂł na oÂżywione i nieoÂżywione). Tu Absolut pierwszy raz mĂłgÂł zamanifestowaĂŚ siĂŞ w formie Duszy - duszy nieoÂżywionej, i duszy oÂżywionej, w roÂślinach
6. Dusza oÂżywiona ewoluowaÂła dalej - powstaÂły pierwsze gatunki zwierzÂąt - dusza oÂżywiona podzieliÂła siĂŞ na pasywnÂą (roÂśliny) i aktywnÂą (zwierzĂŞta)
7. Dusza aktywna podzieli³a siê dalej - na zwierzêta, które maj¹ samoœwiadomoœÌ, i te, które jej nie maj¹.
8. Powsta³ cz³owiek, i dusza podzieli³a siê dalej - na œwiadomoœÌ Wy¿sz¹ (Superego), Œredni¹ (Ego) i Ni¿sz¹ (Id)

Tak to w wielkim skrĂłcie i jeszcze wiĂŞkszym uproszczeniu widzĂŞ.

Jaki jest wiêc cel naszego istnienia? Powrót do nieskrystalizowanego absolutu, z powrotem przez poziomy od 8 do 1. Ale przecie¿ to regres! Otó¿ nie. Owszem, wracamy do pocz¹tku, integruj¹c na nowo aspekty, które zosta³y roz³¹czone. Ale wracamy ze ŒWIADOMOŒCI¥ siebie.

Przyrównajmy sytuacjê do samochodu. Mamy samochód, mo¿emy nim jeŸdziÌ. Ale nie wiemy, jak to to dzia³a. Po prostu, znamy metodê, ale nie mechanikê. Po czym rozk³adamy samochód na czêœci pierwsze, ogl¹damy ka¿d¹ czêœÌ, patrzymy, jak dzia³a, i sk³¹damy na nowo. Czy wracamy do punktu zerowego? Tak. Ale czy to ten sam punkt zerowy? Nie - gdy¿ teraz mamy ten sam samochód, ale ze œwiadomoœci¹, jak i dlaczego dzia³a. Z chaosu wy³ania siê kosmos, porz¹dek.

Oczywiœcie, w punktach poda³em, jak takie roz³¹czenie na sk³¹dowe mog³o wygl¹daÌ z punktu widzenia œwiata materialnego. To samo, moim zdaniem, dzieje siê na poziomie duchowym.

ÂŚwiat, od pierwotnej "JednoÂści", Absolutu, dzieliÂł siĂŞ, krystalizowaÂł. DzieliÂł siĂŞ na aspekty, ktĂłre z kolei wewnĂŞtrznie dzieliÂły siĂŞ na aspekty, ktĂłre znowu dzieliÂły siĂŞ na aspekty. UwaÂżam, Âże nasz Âświat, fizyczny, jest efektem pluralizmu, pluralizmu wielu pluralizmĂłw, ktĂłrym poddaÂł siĂŞ Absolut.

Odzwierciedlenie widzimy w hierarchii œwiatów. Mamy œwiat fizyczny - najbardziej pe³en dualnoœci w wielu aspektach. Wy¿ej mamy œwiat astralny - mniej gêsty, bo np nie wystêpuje ju¿ w nim dualizm materia-brak materii, a wiêc nie ma apsketu miejsca. Dalej mamy œwiat mentalny, w którym jest jeszcze mniej podzia³ów - nie ma podzia³u na czas, miejsce, o wiele mniejszy jest podzia³ na poszczególne jednostki.

Gdybyœmy tak szli po nitce do k³êbka, zobaczylibyœmy, ¿e im wy¿szy œwiat, tym mniej aspektów, gdy¿ zbli¿a siê on do Absolutu, pirwotnej Jedynki, która po prostu JEST.

I, moim zdaniem, do tego w³aœnie d¹¿ymy - do powrotu do Absolutu, ale nie przez ODRZUCENIE dualizmu, tylko przez poznanie go, i dziêki temu mo¿liwoœÌ przeniesienia œwiadomoœci PONAD dualizm.

Ufff, nieco chaotycznie, ale pisaÂłem z gÂłowy, wiĂŞc... :)

ScaliÂłem posty
Darek

>Tene<, edytuje siĂŞ post juÂż istniejÂący, nie nastĂŞpny, nowy z dopiskiem :"edytcja"  :)

OczywiÂście to racja Âże nawet gdyby wrĂłciĂŚ na „linie startu” to nic juÂż nie bĂŞdzie takie samo jak byÂło przed pierwszym podzieleniem- to jasne!,-
pytanie co dalej, nastêpna podró¿ poprzez oceany zdarzeù i czasu?, ale ju¿ w ca³kiem innej jakoœci postrzegania samych siebie i otoczenia..

Songo - uwa¿am, ¿e niekoniecznie. ¯e gdy przepracujesz ju¿ t¹ "gêstoœÌ" (nie lubiê tego okreœlenia, ale niech bêdzie...), zrozumiesz dualne (czy raczej trzycz³onowej) aspekty swojej duszy, doprowadzisz je do wspó³pracy, i na nowo spoisz w jedn¹ jakoœÌ, wtedy jesteœ gotowy do przejœcia do rzeczywistoœci o ni¿szej gêstoœci, bli¿szej Absolutowi, mniej nasyconej dua/plura-lizmem. I tak dalej, a¿ w pewnym momencie, po dojrzenia w ostatnim, najmniej gêstym planie istnienia, planie który czêsto postrzegamy jako boski, gdy¿ posiadaj¹cy jedynie dwa aspekty, pierwotny dualizm, nad którym jest jedynie nieokrêœlony Absolut - na nowo ³¹czysz siê w Jedno z Absolutem, On staje siê Tob¹, a Ty Nim. Jednak On/Ty nie jesteœcie ju¿ t¹ sam¹ jakoœci¹, co na wejœciu - gdy¿ zyskaliœcie samoœwiadomoœÌ, kolejny puzzel dla Ciebie/Jego/Absolutu do zyskania pe³nej samoœwiadomoœci.

A więc nawet po ponownym zjednoczeniu z absolutem nie będziemy tym samym co na początku,-
będziemy czymś więcej(z wartością dodaną całości tego co się wcześniej wydarzyło), ale jakimi konsekwencjami to zaowocuje- to się dopiero przekonamy- :D
to i tak akademicka dyskusja- więc można sobie pozwolić na dużą swobodę. ;)

Z tego co jest mi wiadome nie mozna sie ponownie zlaczyc w jednie z Absolutem, tworzac jeden twor energetyczny. To nie jest mozliwe z powodu potecjalu energetycznego stworzonego przez zjednoczone juz indywidualne osobowosci.

Gdyby do tego doszlo nastapil by przeogromny nie do opisania wybuch.
Zreszta po co sie ponownie laczyc w jednie? Istniejaca tedecja w Zaswiatach , to dazenie do tworzenia wyzwolonych ( pelnych energetycznie ) jednostek , ktore beda mogly i potrafily siac zycie.

To bardzo dluga droga , ale temu sluza zycia w swiatach materialnych, wlasnie zdobywaniu wiedzy o sobie i tworzeniu. Dla osiagniecia potecjalu stworcow.

Zaswiat jest przeogromny  ma tedecje rozszerzania sie , czeka on na nowych siewcow zycia.


Kiara :) :)

Tworzenie jedni to nie do koùca to, co mia³em na myœli. W³aœnie tu tkwi haczyk, paradoks - ³¹cz¹c siê na nowo w jedno, stajemy siê jednoczeœnie Absolutem i czêœci¹ tego Absolutu. To nieco jak moja rêka jest jednoczeœnie mn¹ i sam¹ sob¹. Uwa¿am, ¿e przechodzenie na coraz wy¿sze "poziomy" (¿e tak to ujmê) nie sprawia, ¿e zanika w³aœciwe dla ni¿szych poziomów œwiadomoœÌ bycia indywidualnoœci¹. Jednak w obecnym œwiecie, na obecnym poziomie, nasze poczucie indywidualnoœci wydaje siê nie do pogodzenia z jednoczesnym byciem wszystkim. Uwa¿am, ¿e im bardziej siê rozwijamy, tym wiêcej takich "roz³¹czeù" i "dzieleù" przezwyciê¿amy, dziêki czemu mo¿emy funkcjonowaÌ z poziomu pe³ni, zachowuj¹c wiedzê i mo¿liwoœÌ jednostki.

Nie wiem, jak to zobrazowaĂŚ, szukam odpowiedniej analogii.

To jest teoria tzw. Wypustek- ktĂłrymi jesteÂśmy, wypustek ktĂłre sÂą przejawami indywidualnoÂści absolutu, mamy ten sam pieĂą, ale kaÂżdy Âżyje indywidualnym Âżyciem/programem.

Szczerze, to nie miaÂłem pojĂŞcia, Âże taka teoria istnieje, ale skoro ktoÂś do tego juÂż doszedÂł, to mnie to cieszy - znaczy, Âże nie jest to tylko wizja mojego pochrzanionego umysÂłu :D (no, chyba, Âże obaj/oboje z twĂłrcÂą tej teorii mamy pochrzanione umysÂły, czego nie wykluczam :D )

RozwĂłj duchowy jest jak wafelka im wiĂŞcej zjadasz tym jesteÂś peÂłniejszy, szczĂŞÂśliwszy.

Tak, choÌ jest tu te¿ pewien szkopu³. Czasami zdaje nam siê, ¿e rozwijamy siê duchowo - tak postrzega to nasza œwiadomoœÌ i podœwiadomoœÌ, przez co jesteœmy szczêœliwsi. Jednak nie zawsze jest to rozwój duchowy - niekiedy jest to raczej coœ jak zastrzyk znieczulaj¹cy dla naszej osobowoœci. Postrzegamy œwiat jako lepszy, samych siebie jako szczêœliwszych, choÌ nie rozwijamy siê duchowo wcale.

Ostatnio mam maÂło wolnego czasu, dlatego Mniej piszĂŞ na forum i napisaÂłem tylko tak w skrĂłcie.
Tak wg. to witaj ponownie Tene. :) Masz racjĂŞ rozwĂłj duchowy to nie tylko przyjemnoÂści to coÂś wiĂŞcej.

Najlepiej zbudowaÌ w sobie system wartoœci, który bêdzie s³u¿y³ Mi(Czyt. Sobie) i ludziom wokó³. Wtedy jest harmonia zachowana. Równowaga. Oczywiœcie trzeba o tym pamiêtaÌ a ciê¿ko jest byÌ takim.

Najciekawsze jest to, Âże wielu myÂśli Âże osoby "RozwiniĂŞte" to takie co medytujÂą godzinami, robiÂą to co myÂślÂą itp. Takie idealne cechy, a chyba zapominamy Âże ÂżyjÂą poÂśrĂłd nas zwykli "szarzy" ludzie, ktĂłrzy sÂą o wiele bardziej czĂŞsto inteligentni, charyzmatyczni i rozwiniĂŞci duchowo niÂż jeden jakiÂś tam "guru".


Sam znam kilku ludzi o naprawdê rozbudowane osobowoœci, otwarci, mili na swój sposób, zabawni, inteligentni, pracowici i co najwa¿niejsze szczerzy. Takich ludzi siê lubi i ceni. W dzisiejszym œwiecie trudno o szczeroœÌ. I bawi Mnie te¿ jedna rzecz... Podejœcie kultury New Age do tego, oni to ¿eby byÌ rozwiniêci musz¹ siê z duchami komunikowaÌ, a czasami s¹ gorsi ni¿ nie jeden bezdomny na ulicy któremu by nie pomogli... tak¿e jak dyskryminuje siê "rozwiniêtych ludzi" z powodu s³ów u¿ywanych przez nich a mam na myœli przekleùstwa. Zaraz pewnie us³yszê has³o o negatywnej wibracji tych s³ów.

Oczywiœcie znam takie osoby, które tego u¿ywaj¹ i s¹ takie jak wy¿ej wymieni³em ale one tym nikogo nie obra¿aj¹. G³ównie to u¿ywa siê to w ¿artach lub gdy chce siê coœ "dosadnie" opisaÌ. Te¿ tak czasami robiê i boli Mnie podejœcie tego chorego Polskiego spo³eczeùstwa do tego s³ownictwa.

Gdy na kogoœ te s³owa w obraŸliwy sposób trafiaj¹ wtedy mo¿emy mówiÌ o negatywnych wibracjach czy jak kto tam chce to nazywaÌ. Myœl tworzy energiê i tego siê powinni ludzie trzymaÌ, niestety zamiast tego spotkamy siê z hipokryzj¹ i u³ud¹ doskona³oœci. Zamiast wzi¹Ì rzeczywistoœÌ w swoje rêce.
To tyle.

Pozdrawiam
Torton - Marcin ;)

Wydaje mi siĂŞ, Âże rozwĂłj duchowy to coÂś w rodzaju "pogodzenie siĂŞ"
Pogodzenie siĂŞ z sobÂą, Âświatem, ze wszystkim.
Nie rezygnacja - bardziej akceptacja wynikajÂąca ze zrozumienia przyczyn i skutkĂłw.

Tyle, Âże taki stan pogodzenia siĂŞ ze wszystkim to skutek, a nie przyczyna.

JakoÂś tak mam wraÂżenie, Âże czÂłowiek g³êboko duchowo rozwiniĂŞty  Âżyje sobie jak kaÂżdy inny czÂłowiek - chodzi do pracy, wychowuje dzieci, itp. Nie jest Âżadnym guru, za ktĂłrym idÂą tysiace czy miliony, nie ucieka do pustelni zostawiajÂąc ÂżonĂŞ i dzieci. Jest po prostu zwyczajnie wyglÂądajÂącym czÂłowiekiem, moÂże nawet trochĂŞ takim "nijakim"

pozdro

Od czasów rewolucji przemys³owej cz³owiek rozwin¹³ i rozwija technologie w coraz szybszym tempie i s¹ tego dobre strony, jednak dzisiaj wyraŸnie ju¿ widaÌ, ¿e podmiot sta³ siê przedmiotem- trybikiem w maszynie któr¹ sam skonstruowa³ i tak z niej jest dumny.
To powoduje naturaln¹ utratê równowagi podstawowych wartoœci tj. ¿ycie, mi³oœÌ i poszanowanie natury/ekosystemu- dziêki któremu tak naprawdê istniejemy. To co wydaje siê tak dalekie i wznios³e- jest tak naprawdê powrotem do stanu kiedy cz³owiek/jednostka jest znowu podmiotem, najwa¿niejszym elementem i zdaje sobie równoczeœnie sprawê z takiej samej podmiotowoœci wszystkiego co ¿yje, a nawet istnieje, a duch manifestuje siê w ka¿dej drobinie materii.

Pozdr. :)

do tego stanu sam siĂŞ czÂłowiek doprowadziÂł sprzedajÂąc siĂŞ w rĂŞce boÂżkĂłw nauki, religii, pieniÂądza
i wielu innych. KaÂżdy kupczy swoim duchem w zamian za "bezpieczeĂąstwo" czy wygodĂŞ czy przyjemnoÂści. No bo to takie Âłatwe i oczywiste, zresztÂą tak wszyscy robiÂą, wiĂŞc  nie moÂże byc to zÂłe.
Ta Âślepa wiara umoÂżliwia powstanie caÂłej armii poÂśrednikĂłw ( banki, ubezpieczalnie, kapÂłami, politycy,
doradcy...)  gwarantujÂących rzekomo ÂżyczliwoÂścĂŚ u ró¿nych boÂżkĂłw. I tak budujemy samodÂławiÂący siĂŞ system.
Tylko rozwĂłj wÂłasnej ÂświadomoÂści moÂże rozwiÂązaĂŚ wszystkie problemy. Tyle, Âże system czeka nawet tu na nas z gotowymi rozwiÂązaniami. A to nowi prorocy, a to pomocna dÂłoĂą innych galaktycznych ras,
darmowe porady kosmiczne w postaci chanellingĂłw a nawet te "wspaniale" filmy instruktaÂżowe na youtube, ze wszystkimi moÂżliwymi receptami i wyjaÂśnieniami. Z drugiej strony oczywiÂście caÂły pakiet  na przypadek, Âże coÂś siĂŞ nie uda i przyjdzie sie tlumaczyĂŚ. WiĂŞc te kosmiczne promienie, planety X,
inne ale juÂż nieÂżyczliwe cywilizacje czy globalny bakcyl powodujacy straszliwe rozwolnienie.  ;D
Wiec po co mamy siêgaÌ?. Po nic, po nic, po nic!. Ten caly kit wetkaÌ gdzie jego miejsce i spokojnie budowaÌ swoj¹ w³asn¹ wiedzê opart¹ na w³asnym doœwiadczeniu. Mo¿e to na pocz¹tku nie wyglad¹ spektakularnie, mo¿e nawet prze¿yjemy ró¿ne rozczarowania, mo¿e zmieni siê nasz maly œwiat przyjació³ i znajomych, ale to co zacznie powstawaÌ, wynagrodzi z nadmiarem te "rzekome straty".
Czego wszystkim serdecznie ÂżyczĂŞ.

To wszystko prawda, tylko najtrudniej ta cala sytuacje wziasc w swoje rece i swoja odpowiedzialnosc. Najgorsze, ze czlowiek nie ma zaufania do samego siebie i nie ma ochoty powiedziec: jestem panem wlasnego losu, wlasnej sytuacji.
               Natomiast, osoba ktora odwazyla sie na "byc innym" ma z glowy w swoim srodowisku. Najpierw jest obserwowany
z niepokojem co bedzie sie dalej dzialo, a jak sie wychyli z innym mysleniem na temat religii, zdrowego jedzenia- to wiadomo ze , jest przekretem. Nagle uwazaja ze napewno nie potrafisz sie prawidlowo modlic, a jesli powiesz ze codziennie rozmawiasz
z Bogiem, ze go respektujesz, ze masz aniola stroza, to juz jest wszystko wiadomo.  I jak tu mozna zaczac inaczej. W grupie jest sila.

aleÂż bajecznie prosto.  ;D
WyglÂąda to znacznie Âłatwiej niÂż siĂŞ powszechnie wydaje. Zmiany idÂą powoli i dotyczÂą wnĂŞtrza, naszej wiary i przekonaĂą, przy jednoczesnej tolerancji i zrozumienia innych. PrzecieÂż nie zakladamy cytrynowego garnituru na powaÂżne uroczystoÂści czy nie wybiegamy nago na stadion, podczas waÂżnego meczu , aby tak zademonstrowaĂŚ wÂłasnÂą odrĂŞbnoœÌ.  ;)

RozwĂłj duchowy?

To nic innego jak Âżycie , tak zwyczajnie Âżycie od urodzenia do Âśmierci w szkole Âżycia ktĂłrÂą dla nas jest ziemia.
KaÂżdy CzÂłowiek ÂżyjÂąc jest w indywidualnej klasie na indywidualnej lekcji przygotowanej  przez StwĂłrcĂŞ wy³¹cznie dla niego.

Zdarzenia Âżyciowe sÂą tematami przez ktĂłre przechodzi uczÂąc siĂŞ podnoszenia swojej wibracji , podnoszenia energii w sobie , decyzje sÂą egzaminami w kaÂżdej sekundzie istnienia.
Jakie sÂą owe decyzje? Takie jak my , takie jak nasz system wartoÂści , bowiem kaÂżda myÂśl , sÂłowo i czyn pokazujÂą nas nie innych chociaÂż tak wiele pada oceniania owych innych miast siebie.

Zatem myÂślÂą sÂłowem i czynem napeÂłnionym negatywem i niskimi wibracjami kaÂżdy krzywdzi siebie nie kogoÂś do kogo sÂą kierowane te inwektywy.
Tworzy swojÂą przestrzeĂą  w taki sposĂłb sieje ziarno okrutne zapominajÂąc caÂłkowicie iÂż to on /ona bĂŞdÂą musieli nieodwoÂłalnie ponieœÌ ten plon na wÂłasnych barkach. Nie da siĂŞ go scedowaĂŚ na nikogo , twierdzÂąc , iÂż to przecieÂż ktoÂś jest "be..." a nie ja.
Ja tylko czyniĂŞ dobro....

A czym jest dobro? Bo czymÂś innym byĂŚ moÂże dla kaÂżdego pomimo zapewnieĂą iÂż jest to dobrem.

Odczuwanie osobistego dobra zaleÂżne jest od osobistego systemu wartoÂści , ale.. dla alkoholika jego radoÂściom i  dobrem jest zanurzanie siĂŞ w picie a dla jego bliskich jest to przeolbrzymie zÂło , krzywdzÂące  zarĂłwno rodzinĂŞ jak i otoczenie z ktĂłrym styka siĂŞ taka osoba.

Zatem czym jest dobro? Dobro jest tako wartoÂściom , ktĂłra w swoich energetycznych przekazach niesie je wiruje jasnoÂściom i szczĂŞÂściem , zmienia sobÂą ( przez zaistnienie tylko w danym miejscu) jego negatywnÂą przestrzeĂą na podobnÂą sobie.
Rozœwietla to miejsce i ociepla je sob¹ wprowadzaj¹c proces zmian w podœwiadomoœÌ istnienia we wzorce tego miejsca.

Miejsca w ktĂłrych pojawiÂła siĂŞ wibracja dobra zaczynajÂą po maleĂąku wchodziĂŚ w proces zmian , energia , ktĂłra byÂła w nich zablokowana zaczyna taniec przemian w radosny finaÂł.

A co na to ci ktĂłrzy inaczej postrzegajÂą dobro  niÂż przez radosne cieple jaÂśnienie? Nasi przykÂładowi alkoholicy? Ci , ktĂłrych ÂświadomoœÌ jest ograniczona niemoÂżliwoÂściÂą peÂłni odczuĂŚ i peÂłni zrozumieĂą  przez wiele decyzji z pogranicza ich moÂżliwoÂści odbioru?

Takich ludzi jest mnĂłstwo rzec moÂżna wiĂŞkszoœÌ ( piĂŞknie mĂłwiÂących  z pozoru ale w czynach swoich i sÂłowach reprezentujÂący maÂłoœÌ)   , oni usiÂłujÂą zablokowaĂŚ za wszelkÂą cenĂŞ te przemiany.

ÂŚwiat ich dobra (rozumiany przez nich jako  wy³¹cznie najwiĂŞksze i najlepsze dobro ) wedle nich musi byĂŚ nadrzĂŞdnoÂściom  dla wszystkich.

KonfrontujÂąc siĂŞ z czymÂś innym w realu  , czymÂś co nie jest ich , budzi to w nich agresjĂŞ strach i chĂŞĂŚ walki ze zniszczeniem na wszystkich polach.

ZaczynajÂą bardzo usilnie niszczyĂŚ , rozpoczynajÂą walkĂŞ , pomimo iÂż wschodzÂącego sÂłoĂąca Âżaden Âśpioch i tak i tak nie  powstrzyma. Bowiem procesy rozwojowe ( wszystkie) sÂą tak naprawdĂŞ planem StwĂłrcy wobec caÂłego istnienia.

Zatem moÂżna w tym przeolbrzymim akcie zatrzymaĂŚ ( a raczej spowolniĂŚ ) tylko siebie samego przez akceptacjĂŞ i Âżycie w sposĂłb maÂło godny.

A co jest niegodnoÂściom dla CzÂłowieka?  Otó¿ sÂą tym myÂśli , sÂłowa i czyny  przeciw innym , takie ktĂłrych nikt nie chciaÂł by Âżeby jemu uczyniono.
Jest to sianie zÂła , ktĂłrego plon zawsze zbieramy sami a on decyduje zawsze i niezmiennie o naszym rozwoju duchowym.

Zatem czym jest ten rozwĂłj duchowy tak naprawdĂŞ?

Otó¿ jest on ni mniej ni wiĂŞcej jak godnoÂściom Âżycia  przez stosowanie w nim coraz wyÂższego systemu wartoÂści  , ktĂłrym nie krzywdzimy siebie ni innych.
Owe nie krzywdzenie jednak nie moÂże wypÂływaĂŚ wy³¹cznie ze strachu  o ponoszonych konsekwencjach prawnych, musi byĂŚ efektem miÂłoÂści do siebie  i innych istot. By siejÂąc zdarzenia kieÂłkowaÂły inercjom piĂŞkna i harmonii.

Dopiero zrozumienie ( przez stosowanie we w³asnym ¿yciu) a nie mówienie "ja wiem... ja to wiem od dawna... daje mo¿liwoœÌ wchodzenia na coraz wy¿szy stopieù rozwoju duchowego.


A Âże sÂą obok nas tacy , ktĂłrzy za wszelkÂą cenĂŞ i wszelkimi silami chcÂą  ten rozwĂłj powstrzymaĂŚ?  No có¿ sÂą i jeszcze troszkĂŞ pobĂŞdÂą dopĂłki Âświaty naszych wartoÂści definitywnie siĂŞ nie rozdzielÂą.
A Âże siĂŞ rozdzielÂą to pewne , pomimo iÂż nadal istnieje ignorancja tej informacji.

Dobrze jest omin¹Ì to co nas krzywdzi , nie daÌ siê prowokowaÌ i wci¹gaÌ w ¿adne przestrzenie , które prezentuj¹ nie nasze wartoœci ( zawsze kontakt osobisty powoduje "spadanie masek" z takich "milusiùskich twarzyczek"....

Nie walczymy ( przynajmniej staramy siĂŞ) ze starajÂącymi uwikÂłaĂŚ nas w swoich osobowoÂściach przestrzeniach , bo obniÂżamy swojÂą energiĂŞ i musimy zniÂżyĂŚ siĂŞ do wartoÂści Âświata ktĂłry je prezentuje. A co za tym idzie cofamy siĂŞ w naszym rozwoju przejmujÂąc obniÂżony styl jako wÂłasny.

A co zrobiĂŚ jak zdarzy siĂŞ wejscie w takom przestrzeĂą , lub ona podstĂŞpnie wejdzie w naszÂą? PozwoliĂŚ jej istnieĂŚ   takom jakom jest dopĂłki sama nie zechce siĂŞ zmieniĂŚ i przejœÌ ze swoimi wartoÂściami w przestrzeĂą nam podobnÂą.

WyjœÌ z niej nietkniêtym ale wzbogaconym o wiedzê tej ni¿szej wibracji , która pozwala nam w przysz³oœci omijaÌ j¹ jako nie swoj¹.

Bowiem rozwĂłj duchowy to gromadzenie wiedzy z kaÂżdej przestrzeni i tej bardzo wysokiej i tej bardzo niskiej.

ByĂŚ w niej ( tej najniÂższej)  zanurzyĂŚ siĂŞ w jej specyfice nie zabrudzajÂąc niÂą siebie , nie przejmujÂąc jej wartoÂści jako wÂłasne to przeolbrzymia sztuka  mistrza , ktĂłrym byĂŚ moÂże kaÂżdy z nas.

Wczeœniej , czy póŸniej zapewne bêdzie , bo ¿ycie postawi przed nim egzamin z dojrza³oœci rozwoju duchowego , a Stwórca otworzy wrota przejœcia do wy¿szego wymiaru w³asnego istnienia.


Kiara :) :)

 

MoÂżna duÂżo i piĂŞknie pisaĂŚ o niekrzywdzeniu innych, ale, gdy sÂą ludzie skrzywdzeni przez piszÂącego, sÂłowo nie ma Âżadnej wartoÂści… 

ZabrzmiaÂło to groÂźnie, Ptaku .
Z tzw wÂłasnego doÂświadczenia Âżyciowego wiem, Âże z tym "krzywdzeniem"  ró¿nie bywa. Czasami, gdy spotykajÂą sie dwie energie o drastycznie ró¿nym (przeciwnym ) potencjale to z praw fizyki wynika , Âże iskrzyĂŚ musi ;)
Problem polega na odbiorze tego iskrzenia. Wprogramowany  wzorzec ofiary ubierze to natychmiast w formĂŞ odpowiadajÂącÂą krzywdzie. KtoÂś inny, moÂże bardziej Âświadomy, moÂże bardziej doÂświadczony Âżyciowo, zauwaÂży nie krzywdĂŞ, a informacjĂŞ do wykorzystania dla siebie - takÂą wskazĂłwkĂŞ, drogowskaz.

Masz racjĂŞ east, wszystko moÂżna uznaĂŚ za wzglĂŞdne, ale wĂłwczas czy ma sens mĂłwienie o rozwoju?

Bo jeÂśli rozwĂłj, to wĂŞdrĂłwka w kierunku dobra, czyli tym samym jest to odstĂŞpowanie od zÂła.
A chyba potrafimy, chocia¿by intuicyjnie odró¿niÌ czyn dobry od niedobrego.

NajwaÂżniejszym wskaÂźnikiem sÂą intencje. To one nadajÂą zabarwienie naszym dziaÂłaniom.
Poczucie krzywdy jest sprawÂą nader indywidualnÂą i trudno mierzalnÂą obiektywnie, ale przecieÂż jest na tym Âświecie
sprawiedliwoœÌ i niesprawiedliwoœÌ.
Czynienie niesprawiedliwoœci niesie krzywdê. ChoÌ trudno tu o jednoznacznoœÌ.

Pozdrawiam  :)

Ile wyznań wiary tyle teorii na ten temat. Tu uważam tak jak napisała Kiara na początku swojej wypowiedzi .  Rozwój duchowy to życie . Niewiem jak obecnie ale kiedyś KK nauczał czym jest ciało , czym dusza ludzka . Dziś tego ludziom w kościele się nie wyjaśnia , są wyjaśnienia trochę zagmatwane dawniej były prostsze i oczywiste nie wiem dlaczego się od tego odeszło . Mi osobiście stara koncepcja KK z przed około 40 lat odpowiadała i odpowiada do dziś . Poprzez życie albo degradujemy poziom energetyczny duszy albo go podnosimy , podnosząc ten poziom nasza dusza może stać się nieśmiertelna a obniżając może umrzeć ( choć to nie najlepsze określenie w tym przypadku )

MyÂślĂŞ, Âże pojmowanie rozwoju jako wĂŞdrĂłwka w kierunku dobra to puÂłapka.
To tylko jeden biegun.
A przecieÂż jak to mĂłwiÂą - nie ma tego zÂłego, co by nie wyszÂło na dobre.
Dobro wynika z istnienia zÂła. I odwrotnie.
Dlatego, paradoksalnie - im wiĂŞksze wysiÂłki w celu czynienia dobra, tym wiĂŞcej zÂła pojawia siĂŞ na Âświecie. RĂłwnowaga musi zostaĂŚ zachowana.

Inna sprawa, Âże kogo bym nie zapytaÂł, to kaÂżdy czyni dobrze.
KaÂżdy robi wg. niego sÂłusznie, kaÂżdy uwaÂża, Âże ma racjĂŞ.
ZÂło zwykle robiÂą "inni". "PiekÂło to inni" (Sartre), prawda?

A przecieÂż nie ma czegoÂś takiego jak "wzorzec dobra w Sevres".

Dlatego kaÂżdy przyjmuje swĂłj, osobisty wzorzec dobra i wg niego Âżyje.

Przy okazji najczĂŞÂściej utoÂżsamiamy dobro z pojĂŞciem przyjemnoÂści, komfortu, wygody, radoÂści, korzyÂści, zysku, pomocy, itp, itp.
I odwrotnie - z³o to czêsto nieprzyjemnoœÌ, niewygoda, smutek, niekorzyœÌ, cierpienie, ból, strata, nie udzielenie pomocy, itp

Problem z religiami takÂże polega na tym, Âże stojÂą za dobrem.
ÂŻe widzÂą tylko jeden biegun, drugi odrzucajÂąc.
WyrzekajÂą siĂŞ ciaÂła, uwaÂżajÂąc, Âże dusza jest waÂżniejsza.
WyrzekajÂą siĂŞ Âżycia tutaj, uwaÂżajÂąc, Âże Âżycie poÂśmiertne jest waÂżniejsze.
WyrzekajÂą siĂŞ przyjemnoÂści, uwaÂżajÂąc, Âże cierpienie czy wyrzeczenie jest bliÂższe Bogu.

Prowadzi to potwornego wypaczenia, ktĂłre skutkuje tym, Âże wierni wielu religii wcale nie posuwaja siĂŞ w rozwoju duchowym, a wrĂŞcz przeciwnie. Wierni zamiast otwieraĂŚ siĂŞ, zamykajÂą siĂŞ coraz bardziej w swoich dogmatach przyjmujÂąc punkt widzenia, Âże tylko oni majÂą racje, a reszta ludzi jest na najlepszej drodze do piekÂła.
Jak to mĂłwiÂą:
- Chcesz mieĂŚ w domu piekÂło? OÂżeĂą siĂŞ ze ÂświĂŞtÂą :)



KiedyÂś sÂłyszaÂłem piĂŞkne zdanie :

BĂłg nie moÂże byĂŚ dobry.
Bo jeÂżeli jest dobry, to nie jest wszechmocny,
A jeÂżeli jest wszechmocny - to nie jest dobry.
ÂŚwiadczy o tym stan Âświata.


Moim skromnym zdaniem pojĂŞciu rozwoju duchowego bliskie  jest pojĂŞcie rozumienia.
Bo jeÂżeli rozumiem drugiego czÂłowieka, umiem postawiĂŚ siĂŞ na jego miejscu,  wtedy nie potrafiĂŞ go oceniĂŚ, i nie potrafiĂŞ go odrzuciĂŚ. Czyli rozwĂłj duchowy --> otwieranie siĂŞ.

pozdro

between,
masz racjĂŞ, ale zapewniam CiĂŞ , Âże wielu tak to rozumie. Wiesz, o ten drugi biegun nie trzeba siĂŞ specjalnie staraĂŚ, otrzymujemy go automatycznie przy kaÂżdej okazji.  :)

Co z tym zÂłem? Jest ono w koĂącu czy go nie ma? Czym jest naprawdĂŞ zÂło? Kiedy ono istnieje?

Do czego jest potrzebne?

Otó¿ tzw. zÂło jest tylko wĂłwczas zÂłem gdy wbrew woli danego czÂłowieka usiÂłuje ingerowaĂŚ w jego Âświat i wymusza na nim swoje wartoÂści , ktĂłre nie sÂą jego wartoÂściami. Czyni to z uÂżyciem siÂły lub podstĂŞpnie manipulujÂąc  informacjom.
ÂŚwiat zÂła nie byÂł by zÂłem gdyby Âżyli w nim ludzie o tym samym systemie wartoÂści i wszystko co by tworzyli byÂło by ich dobre. Czyli czuli by siĂŞ dobrze w ÂśrĂłd tworzonych rzeczy i sytuacji.
Ale tak nie jest , bo gdyby tak byÂło to byÂła by w najlepszej sytuacji stagnacja a w gorszej opcji degradacja ( co byÂło obecnie) z kierunkiem caÂłkowitej destrukcji.
Dlatego teÂż na ziemi ÂżyjÂą ludzie , ktĂłrzy tworzÂą dobro , ocieplajÂą Âświat , rozÂświetlajÂą go i umoÂżliwiajÂą ewolucyjny rozwĂłj  w gĂłrĂŞ w stronĂŞ
miÂłoÂści , jasnoÂści i ciepÂła. SÂą to   atawistyczne  wartoÂści w ktĂłrych CzÂłowiek czuje siĂŞ dobrze.

Czy zatem jest jakiÂś wzorzec dobra fizycznie dostĂŞpny ludziom , ktĂłry stanowi dowĂłd na jego istnienie i tworzenie?

Tak jest i wiecie o nim doskonale , bowiem temat bul juÂż kilkakrotnie poruszany na forum.

Wzorcem dobra w Âświecie fizycznym jest kropla wody piĂŞkna regularna piĂŞciokÂątna w postaci pÂłatka Âśniegu. OsiÂągajÂąca takom przecudnÂą formĂŞ gdy oddziaÂływajÂą na niÂą siÂły miÂłoÂści , albo zdeformowana , niepeÂłny ksztaÂłt gdy dziaÂłajÂą na niÂą  siÂły strachu i okrucieĂąstwa.

Gdyby ludzie zastanawiali siĂŞ co czyniÂą i jaki jest efekt twĂłrczy ich czynĂłw , gdyby mogli odraz je widzieĂŚ ,  to sÂądzĂŞ iÂż polowy zÂła , ktĂłre istnieje by nie byÂło juÂż.

KaÂżde wyzwisko , poniÂżanie innych ludzi tworzy wokó³ nich samych , a nie ludzi ktĂłrym czyniÂą zÂło ten okrutny zdeformowany Âświat peÂłen brzydoty  i traumatycznych sytuacji. Co siejesz to zbierzesz czÂłowieku ...  zawsze i niestety zbiĂłr jest zwielokrotniony.

Stare przysÂłowie mĂłwi ( a sÂą one wielkÂą mÂądroÂściom) kto sieje wiatr ten zbierze burzĂŞ... Zatem kaÂżde sÂłowo napeÂłnione zÂłem i agresjom da moÂżliwoœÌ wypowiadajÂącemu je przeÂżycia jego skutkĂłw na sobie samym. 
Na tym polega tworzenie swojego Âświata o ktĂłry ocierajÂą siĂŞ inni ludzi  , jednym jest dobrze w przestrzeni miÂłoÂści  peÂłnej jasnoÂści i ciepÂła , innym zwyczajnie nie. WalczÂą wiĂŞc ca³¹ swojÂą si³¹  o zatrzymanie swojej przestrzeni , oraz o powiĂŞkszanie jej wbrew woli tych w ktĂłrych Âświat ingerujÂą swoimi wartoÂściami.

Jak jest z tym zÂłem na ziemi  potrzebne jest czy nie , ( przecieÂż StwĂłrca moÂże je wyeliminowaĂŚ sam) gdyby tak siĂŞ staÂło ludzie byli by tworami bez wolnej woli ÂżyjÂącymi wedle okreÂślonego programu, ktĂłry eliminuje odgĂłrnie caÂły zestaw doÂświadczeĂą , a co za tym idzie i wiedzy z nimi zwiÂązanej.

Wiedza CzÂłowieka byÂła by niepeÂłna , niekompletna a ma zawieraĂŚ ca³¹ wiedzĂŞ  ( dobra i zÂła) tego Âświata czyli III wymiaru w ktĂłrym tematem doÂświadczania jest ; OddziaÂływanie materii na energiĂŞ w sektorze dominacji aspektu mĂŞskiego nad ÂżeĂąskim. Ot i caÂła prawda , ukrywana przed nami , zapomniana przez wiĂŞkszoœÌ z nas.
 Wszystkie zdarzenia   w ktĂłrych bierzemy udziaÂł sÂą niezbĂŞdne do poznania tej wiedzy , naprawdĂŞ wszystkie. Kto zrozumie to sercem zupeÂłnie inaczej podchodzi do zagadnienia dobra i zÂła. 

Bowiem "zÂło" istnieje naprawdĂŞ ta samo jak istniejÂą istoty dla ktĂłrych ono jest dobrem , to ich Âświat , ich przestrzeĂą wibracyjna o parametrach Âżycia ( niskich , zimnych , ciemnych , peÂłnych lĂŞku) oni w tym czujÂą siĂŞ dobrze. Zatem tworzÂą  Âświadomie i podÂświadomie sytuacje Âżyciowe w ktĂłrych dominujÂą takie odczucia.

StwĂłrca daÂł szansĂŞ rozwoju i takim istotom  dlatego jako ludzie konfrontujÂą siĂŞ z sytuacjami okrutnym , przeÂżywajÂą je , odczuwajÂą je sercem i podejmujÂą sami swojÂą wolnÂą wolÂą decyzjĂŞ. Czy im to sÂłuÂży , czy nadal chcÂą byĂŚ w tej zimnej mrocznej przestrzeni , czy chcÂą zmian i pĂłjÂścia w stronĂŞ ÂświatÂła miÂłoÂści i ciepÂła.
Jest to akt uwzglĂŞdniajÂący wolnÂą wolĂŞ kaÂżdej istoty i akceptujÂący jej wolĂŞ. Jedni podejmujÂą prĂłbĂŞ rozwoju swojego , czyli rozwoju duchowego inni nie i walczÂą ca³¹ swojÂą si³¹  o zablokowanie go na ziemi dla innych.

WÂłaÂśnie taka walka jest prawdziwym zÂłem , bo jest ingerencjom niskich wibracji w rozwĂłj Âżycia na ziemi oraz zablokowanie przepÂływu wiedzy ( strumieni energetycznych , fali miÂłoÂści)   do czakr ziemi , ktĂłre utrzymujÂą energiĂŞ w danych rejonach.

Efekty tych blokad sÂą wyjÂątkowo widoczne w niektĂłrych miejscach na ziemi. SÂą to ( a raczej byÂły , bo juÂż nie sÂą ) strefy dominacji pewnych grup energii , ktĂłre wbrew rozwojowi caÂłoksztaÂłtu Âżycia utrzymujÂą je , bo tak postrzegajÂą swoje dobro.

W odblokowaniu ich zawsze musi braĂŚ udziaÂł CzÂłowiek  , bowiem wszystko na ziemi , naprawdĂŞ wszystko StwĂłrca czyni przez CzÂłowieka , dla CzÂłowieka.

Czy zatem tracenie jest zyskiem? Dla Ludzi tak , bo tracÂą tylko pozornie , a tak naprawdĂŞ robiÂą miejsce dla nowych wartoÂści , ktĂłre wybrali jako niezbĂŞdne dla siebie. Jest to zupeÂłnie naturalny proces rozwoju duchowego , ktĂłry dla niektĂłrych jest bardzo trudny do zrozumienia gdyÂż bardzo mocno sÂą jeszcze powiÂązani z materiÂą i uzaleÂżnieni od niej.
Czyni¹ wiêc wszystko naprawdê wszystko by powiêkszaÌ jej stan i twierdz¹ i¿ tylko ten ma wartoœÌ dla nich , kto posiada jej du¿o i wiêcej.
A to nie jest tak , nie posiadanie i gromadzenie jest waÂżne w rozwoju duchowym a wÂładanie niÂą , potrafienie korzystania z niej i tworzenie z niej piĂŞkna. Czyli owych cudnych form struktur wodnych tworzÂących sobÂą piĂŞknÂą harmonijnÂą przestrzeĂą.

Bowiem œwiat sk³ada siê w wiêkszoœci z wody ( nasza b³êkitna planeta) , ona bêdzie taka jakie powstan¹ struktury powi¹zaù cz¹stek wody , któr¹ tworzy dla nas ca³e nasze otoczenie ja równie¿ nasze cia³o fizyczne , które jest obecnie "w przebudowie". Co znaczy i¿ jeszcze ma niedoskona³a formê w trakcie zmian.

Jakie bĂŞdzie niebawem? Ano takie i tylko takie jakie bĂŞdziemy potrafili miÂłoÂściom stworzyĂŚ sobie sami.... niebawem siĂŞ o tym przekonamy.


Czy zatem na ziemi tak naprawdĂŞ mamy wrogĂłw szkodzÂących nam? Tak jeÂżeli wbrew naszej woli uda im siĂŞ nas zniewoliĂŚ i wymusiĂŚ Âżycie ich wartoÂściami , uda im siĂŞ podporzÂądkowaĂŚ ewolucjĂŞ stagnacji. Jednak nigdy nie jest to na zawsze.
 Nie jeÂżeli konfrontacja ze zÂłem wywoÂła w nas sprzeciw jemu , mimo wszystko pĂłjdziemy drogom swoich  wartoÂści. WĂłwczas zÂło przegrywa , stare przysÂłowie mĂłwi; co nas nie zabije to nas wzmocni... poznajemy swojÂą moc oraz wiedzĂŞ o  sobie w konfrontacji siĂŞ ze zÂłem.

Stajemy siĂŞ silniejsi , przekraczamy kolejny prĂłg wÂłasnego rozwoju duchowego. Bardzo mÂądre powiedzenie wschodnie mĂłwi; przyjacioÂłom dziĂŞkuj raz za dobro a wrogom trzy razy za zÂło , ktĂłre ci wyrzÂądzili. I jest to prawda , bo tylko stopieĂą trudnoÂści szlifuje nasz wewnĂŞtrzny diament  i tylko stopieĂą trudnoÂści postawiony w trakcie waÂżnych egzaminĂłw pokazuje poziom i klasĂŞ osoby zdajÂącej je.

Zatem ja dziĂŞkujĂŞ jeden raz przyjacioÂłom za caÂłoksztaÂłt dobra , ktĂłrym mnie obdarowali , dziĂŞkujĂŞ naprawdĂŞ WSZYSTKIM z caÂłego serca!
DziĂŞkujĂŞ teÂż "wrogom" ( dla mnie nie sÂą to wrogowi , ja ich nie posiadam) sÂą to nauczyciele z ciemnej , zimnej strony , ktĂłrzy jak potrafili tak utrudniali mi Âżycie bym mogÂła zdaĂŚ swĂłj egzamin rozwoju duchowego  z caÂłoksztaÂłtu wiedzy.
ZarĂłwno dobra jak i zÂła , ktĂłre dla mnie  zÂłem nie jest , jest wiedzÂą odmiennÂą od mojej przestrzeni.

Zatem dziĂŞkujĂŞ bardzo wszystkim nauczycielom ciemnej strony trzykrotnie , za wytrwaÂłoœÌ w tworzeniu trudnoÂści dla mnie oraz wytrawnoœÌ i poÂświĂŞceniu czasu i i bycia w mojej przestrzeni tak niewygodnej dla Was , bowiem Wy musieliÂście byĂŚ zanurzeni w tym co odczuwacie jako wÂłasne zÂło.....  MÂądroœÌ StwĂłrcy jest nieograniczona!
DziĂŞkujĂŞ dziesiĂŞciokrotnie!

MoÂże na swoim przykÂładzie przybliÂżyÂłam nieco  pojĂŞcia zla i dobra , jak splatajÂą siĂŞ ze sobÂą , jak na siebie oddziaÂłujÂą i jak sÂą sobie niezbĂŞdne , oraz to iÂż naprawdĂŞ istnieje wzorzec dobra chociaÂż nie w Sevres pod ParyÂżem.


Kiara :) :)

Between, Acetaur, czy dobrze zrozumiaÂłem, Âże gdyby czyniĂŚ dobro, samo dobro to siĂŞ... nie rozwijamy? Czyli, Âże aby siĂŞ rozwijaĂŚ musimy czyniĂŚ zarĂłwno Âźle jaki i dobrze?

Wed³ug mnie mylimy pojêcia i dopuszczamy siê manipulacji. Alkoholizm nie mo¿e byÌ dobrem dla alkoholika, bo on nie d¹¿y w kierunku dobra - nawet dla siebie samego, on za wszelk¹ cenê chce sprzyjaÌ dawkê œrodka od którego jest uzale¿niony. Nie ma tutaj dobra osobistego - alkoholizm niszczy zarówno zdrowie fizyczne jak i psychiczne, niszczy wiêzi miêdzyludzkie i krzywdzi ludzi z otoczenia. To mo¿e byÌ co najwy¿ej chore i kompletnie wypaczone pojêcie dobra. Id¹c dalej w tym kierunku stwierdzimy, ¿e i pedofilia jest dobra pod pewnymi wzglêdami...

A tak, coÂś ostatnio na forum byÂło wspominane coÂś o maskach, zdaje siĂŞ, Âże niejaka ElÂżbieta coÂś tam opowiadaÂła...

Arteq,
nie zrozumiaÂłeÂś dobrze. PoniewaÂż nie jesteÂśmy Bogiem i stale siĂŞ rozwijamy, to nie moÂżemy  uzurpowaĂŚ sobie wiedzy, co jest dobre a co zÂłe. Dlatego arbitralne rozstrzygniĂŞcie, zawsze prowadzi do zwyrodnienia, nawet juÂż sam zamysÂł jest grzechem.
To jest Twoj ograniczony osÂąd. Bo moÂżna wyobraziĂŚ sobie caÂłkiem inne scenariusze. MoÂże ktoÂś pije dlatego, bo jest psychicznie chory i w takim stanie byÂłby zagroÂżeniem dla bliskich. MoÂże w stanie trzeÂźwoÂści jest typem, ktĂłry dokona zbrodni, moÂże przyczyni siĂŞ do jakiejÂś katastrofy..... Nikt tego nie wie, moÂżna tylko przypuszczaĂŚ.Ale co tam jeden alkoholik, uszczeÂśliwiano na sile juz caÂłe narody,
manipuluje siĂŞ dzieckiem programujÂąc go i zakladajÂąc mu religijne wiĂŞzy...
Arteq, nie chodzi o poszczegĂłlne przypadki ale o sens. MoÂże ta pedofilia wydaje siĂŞ obrzydliwa, ale
ona powstaÂła w systemie ktĂłry my sami wspieramy, moÂże to jedyny czynnik, aby poruszyĂŚ innych
do dziaÂłaĂą i to nie tylko przeciwko temu.

Acentaur, to na jakiej podstawie ty oceniasz co jest dobre a co zÂłe?

RozwiniĂŞcie przykÂładu z alkoholikiem jest wedÂług mnie niezbyt trafne ze wzglĂŞdu na prawdopodobieĂąstwo i jego odsetek wystÂąpienia w grupie wszystkich alkoholikĂłw... Dodatkowo zakÂładajÂąc chorobĂŞ psychicznÂą dodanie do tego alkoholu stanowi jescze bardziej negatywnÂą i niebezpiecznÂą mieszankĂŞ. Tak mi podpowiada mĂłj ograniczony osÂąd, a TwĂłj co mĂłwi?

W œwiecie w którym ¿yjê powsta³o ca³e mnóstwo z³ych nawyków i zasad, ale to nie œwiadczy ¿e pod któr¹kolwiek z nich siê podpisujê czy wspieram. ByÌ mo¿e uprzedzaj¹c przyk³ad z KK - je¿eli popieram tak¹ grupê jak policja nie oznacza, ¿e siê godzê z np. ³apownictwem niektórych policjantów z drogówki. Tak samo nale¿¹c do KK nie przyklaskujê, nie chowam g³owy w piasek widz¹c wypaczenia.

Tak naprawdĂŞ, kaÂżdy czyn jest neutralny w swojej istocie. Jest po prostu jakimÂś zdarzeniem.

To my nadajemy mu znaczenie i nazywamy dobrem lub zÂłem, w zaleÂżnoÂści od naszej percepcji, rozumienia oraz osÂądu.
I tak np. Kiara przypisaÂła wszystkich swoich oponentĂłw do ciemnej i zimnej strony. Tak jest w jej mniemaniu.
ZaÂś Ci „utrudniajÂący” jej Âżycie z pewnoÂściÂą tak samo sÂądzÂą o niej.

I jaka jest prawda?  ;D
Pokusi siĂŞ ktoÂś o arbitralne rozstrzygniĂŞcie?  ;)

Arteq,
ja bardzo siĂŞ staram tego wÂłaÂśnie nie robiĂŚ.  :)
nie wciskam za wszelkÂą cenĂŞ mĂłj poglÂąd, bo wydaje mi siĂŞ taki wspaniaÂły, wÂłaÂśnie dlatego bo mam ograniczonÂą wiedzĂŞ.  :)

ÂŹle zrozumiaÂłeÂś.
Kto Ci kaÂże czyniĂŚ dobro, albo czyniĂŚ zÂło? 

Po prostu Âżyj.

Jak pisaÂłem, rozwĂłj nie bierze siĂŞ zarĂłwno z czynienia dobra jak i z czynienia zÂła.
Czyli jak zrobisz wiele dobrego, to nie posuniesz siĂŞ w rozwoju. Podobnie jakbyÂś robiÂł Âźle.
Posuniesz siĂŞ jedynie w robieniu dobra albo zÂła.

MoÂże nawet bĂŞdziesz "lepszy" od kogoÂś kto karmi jedno gÂłodne dziecko i bĂŞdziesz karmiÂł 100 gÂłodnych.
I ego Ci uroÂśnie.

Albo bĂŞdziesz "gorszy" od kogoÂś kto kradnie 100zÂł i ukradniesz 100 000 zÂł.
I znowu ego Ci uroÂśnie.

Co wiĂŞc robiĂŚ?
RĂłb, to co uwaÂżasz za sÂłuszne.

Chcesz karmiĂŚ gÂłodne dzieci - Âświetnie, rĂłb to, ale nie dorabiaj do tego filzofii, Âże robisz "dobre uczynki", Âże jesteÂś "dobry". Kto wie, moÂże karmisz przyszÂłego gwaÂłciciela swojej cĂłrki?

Potrzebujesz 100z³ i musisz je ukraœÌ i z tego powodu masz wyrzuty sumienia?...A mo¿e kradniesz dilerowi narkotyków? Albo komuœ, kto siê upije i bêdzie bi³ ¿onê?

I tak nie przewidzisz wszystkich konsekwencji swojego czynu.
Po prostu Âżyj.

---

W pewnej wiosce mieszkaÂł stary czÂłowiek. ByÂł bardzo skromny i biedny. Jego jedynÂą wÂłasnoÂściÂą byÂł przepiĂŞkny biaÂły koĂą. Nawet krĂłl mu zazdroÂściÂł tego rumaka i oferowaÂł za niego wielkie sumy. Ale stary czÂłowiek odmawiaÂł, mĂłwiÂąc: „Kocham mojego konia. To mĂłj przyjaciel. Nie sprzedaje siĂŞ przyjació³”.


Pewnego ranka wszedÂł do stajni i nie zastaÂł tam konia. WieÂśniacy powiedzieli: „Ty stary gÂłupcze. PowinieneÂś byÂł sprzedaĂŚ tego konia. Ale nieszczĂŞÂście.” A stary czÂłowiek odpowiedziaÂł: „Nie jest to ani dobre ani zÂłe. Po prostu jest. Nie oceniajcie tego. Po prostu powiedzcie, Âże w stajni nie ma konia. To tylko fragment. Nie znamy peÂłnego obrazu.” Ale mieszkaĂący Âśmieli siĂŞ ze starca.


 Po kilku dniach biaÂły koĂą wrĂłciÂł a wraz z nim caÂłe stado dzikich koni. WieÂśniacy znowu siĂŞ zgromadzili: „Starcze, miaÂłeÂś racjĂŞ – to nie byÂło nieszczĂŞÂście, Âże biaÂły koĂą uciekÂł. To byÂło wielkie bÂłogosÂławieĂąstwo.” A stary czÂłowiek odpowiedziaÂł: „Nie jest to ani dobre, ani zÂłe. Po prostu powiedzcie, Âże koĂą wrĂłciÂł.” 


Nic mu na to nie odpowiedzieli. Ale wiedzieli, Âże nie ma racji. Stary czÂłowiek miaÂł jedynego syna, ktĂłry zacz¹³ ujarzmiaĂŚ dzikie konie. KtĂłregoÂś dnia spadÂł z konia i zÂłamaÂł obydwie nogi. WieÂśniacy zebrali siĂŞ i powiedzieli: „Starcze, miaÂłeÂś racjĂŞ. Konie okazaÂły siĂŞ nieszczĂŞÂściem – twĂłj jedyny syn zostaÂł kalekÂą, nie bĂŞdziesz miaÂł Âżadnej pomocy na staroœÌ”. A stary czÂłowiek odpowiedziaÂł: „Jak moÂżecie tak mĂłwiĂŚ. Nie znamy caÂłego obrazu. Czy znacie ca³¹ ksi¹¿kĂŞ po przeczytaniu jednej strony?”


Po jakimÂś czasie w krĂłlestwie zaczĂŞÂła siĂŞ wojna i wszyscy mÂłodzi chÂłopcy z wioski zostali powoÂłani do wojska. Wszyscy, za wyjÂątkiem syna starego czÂłowieka. Wioska byÂła pogr¹¿ona w ÂżaÂłobie. KrĂłlestwo przegrywaÂło wojnĂŞ i pewne byÂło, Âże wiĂŞkszoœÌ mÂłodych ludzi nigdy nie wrĂłci do domu. Powiedzieli starcowi: „Znowu miaÂłeÂś racjĂŞ – to byÂło szczĂŞÂście, Âże twĂłj syn zostaÂł zrzucony z konia. Jest kalekÂą, ale przynajmniej jest z tobÂą”.


A starzec odpowiedziaÂł: „Nie jest to ani dobre, ani zÂłe. Nie oceniajcie, bo nie znacie peÂłnego obrazu.”….

---

Ano wÂłaÂśnie.

pozdro

Between dziĂŞki za przypomnienie tej opowieÂści dawno jej juÂż nie sÂłyszaÂłem i jest w tym wiele prawdy . WedÂług mnie zarĂłwno czynienie dobra jak i czynienie zÂła jest rozwojem , kaÂżdy posiada rozum i wolnÂą wolĂŞ , reszta to tylko kwestia podejmowania wyborĂłw . NiektĂłrzy rzekomo rozwiniĂŞci duchowo wolÂą wyborĂłw nie podejmowaĂŚ czekajÂąc na to co przyniesie im los i godzÂą siĂŞ z tym ale czy to moÂżna nazwaĂŚ rozwijaniem siĂŞ ?

Ano wÂłaÂśnie.... akceptacja zdarzeĂą to wielka rzecz , trudna bardzo ale.... bo nic nie jest jednoaspektowe nic Âżadna sytuacja.

Dobrze jest w kaÂżdej nawet tej najbardziej destrukcyjnej i przykrej dla nas sytuacji  znaleŸÌ jej pozytyw , dziĂŞki  zrozumieniu ktĂłrego przemieni siĂŞ ona na naszÂą korzyœÌ. 

Ja bynajmniej osiÂągnĂŞÂłam  to ( dziĂŞki zdarzeniom egipskim ) przeolbrzymi spokĂłj wewnĂŞtrzny i   pewnoœÌ iÂż to co robiĂŞ jest wÂłaÂściwe.
Wiem teÂż iÂż nikt nie jest w stanie odebraĂŚ mi mojÂą toÂżsamoœÌ , zniszczyĂŚ mojÂą godnoœÌ i prawoœÌ choĂŚby nie wiem jak manipulowaÂł informacjami  i przekrĂŞcaÂł sens ich przekazu. To i tak nie ma takiej mocy by zburzyĂŚ niczego we mnie.
Od Egiptu staÂłam siĂŞ nietykalna dla zewnĂŞtrznych    przeciwieĂąstw , dla ich nawet najbardziej niemiÂłych insynuacji.

Ot  i dziĂŞki zaistnieniu ich  wÂłaÂśnie   przekroczyÂłam kolejny poziom osobistego rozwoju duchowego.
ByÂła to bardzo trudna lekcja Âżycia bo przeszkody w jej realizowaniu pojawiÂły siĂŞ rĂłwnieÂż wewnĂŞtrznie ( w grupie) , a spodziewaÂłam siĂŞ ogromnych zewnĂŞtrznych.

A Âże nie jest to zrozumiaÂłe  obecnie dla wszystkich? No có¿?  zapewne kiedyÂś bĂŞdzie.


Kiara :) :)

Nonsens,bzdura,rozmydlenia..jaka filozofia..? Karmienie glodnych dzieci jest na pewno uczynkiem dobrym i kazdy kto to robi,ma prawo powiedziec o sobie(o ile to robi z prawdziwej potrzeby serca) jestem czlowiekiem dobrym.A jesli ktorys z dokarmianych okaze sie gwalcicielem -  to nie ma nic wspolnego,zupelnie odrebne dziedziny.
Wszystkich konsekwencji czynu?A po co?Jesli czynisz dobro,nie musisz martwic sie o jakies "wszystkie konsekwencje".Zataczamy wielkie kolo i wracamy do prapoczatku.?To po kiego grzyba Ci ten "rozwoj duchowy",ktory i tak nie wiadomo czym jest?Zlodzieje,bandyci,pedofile i inni zloczyncy moga powiedziec tez- my po prostu zyjemy...to co robimy jest dla nas dobre.A moze powrot do DEKALOGU jest
najlepsza odpowiedzia?Nawet jesli wyrzucic punkty mowiace o Bogu?Dla mnie  -TAK.I nie potrzeba
tu zadnej filozofii.
Pozdrawiam.

ta opowieœÌ between jest podobna do tej Valdiego o dwóch mnichach i œlimakach,-
skĂłrtowo to wyglÂąda jak Test Rorschacha- kaÂżdy patrzy na to samo, a widzi ci innego.. ;)

A moÂże nie ma Âżadnego rozwoju?  ;D  MoÂże po prostu  jest tylko Âżycie w jego nieskoĂączonych przejawach?
MoÂże materia i wszystko co w niej, to odbicie ducha, jego piĂŞtno? I tak z chaosu, poprzez mniej lub bardziej przypadkowe albo wrĂŞcz wymuszone wolnÂą wolÂą zdarzenia, przejawia siĂŞ wszelka moÂżliwoœÌ? ChociaÂżby wg kodĂłw „ÂświĂŞtej geometrii”, ktĂłra takÂże jest jak¹œ tam moÂżliwoÂściÂą?

MoÂże nie ma Âżadnego Boga a jedynie „wĂŞdrujÂąca” ÂświadomoœÌ? I to ona jest tym Âżyciem, ktĂłre modeluje na wszelkich moÂżliwych poziomach?
Dobro, z³o - to tylko manifestacje zderzeù indywidualnych pól œwiadomoœci, odbiory materialnych zmys³ów w oderwaniu od szerszego kontekstu.
JesteÂśmy Âżywym „Bogiem”, reagujÂącym na kaÂżde poruszenie ducha. Z nieskoĂączonej liczby moÂżliwoÂści, ukÂładamy mozaikĂŞ naszych ÂświatĂłw przy pomocy materialnych puzzli.

Gdy przesuniemy siĂŞ w polu ÂświadomoÂści, zobaczymy inne krajobrazy i prawdy. I zrozumiemy, Âże to nasze ograniczenia powodujÂą, iÂż widzimy u innych mrok. To gra oszukaĂączych zmys³ów z ego na czele, powoduje naszÂą krĂłtkowzrocznoœÌ. I tyle.  :)

Ale, by na jakiejkolwiek planecie Âżycie uczyniĂŚ bardziej znoÂśnym i przyjemniejszym, powinniÂśmy stosowaĂŚ siĂŞ do jednej zasady. Nie czyĂą drugiemu, co tobie nie miÂłe. Proste, a takie skomplikowane w wykonaniu.  ;)

..songo wiesz, byĂŚ  moÂże najwiĂŞkszy "skarb" jeÂśli chodzi o tzw rozwĂłj duchowy to patrzeĂŚ tak, aby widzieĂŚ wieloaspektowoœÌ sytuacji w ktĂłrych bierzemy udziaÂł. Bo to jest dobry wstĂŞp do zrozumienia siebie, innych, Âświata, tego, Âże na prawdĂŞ jesteÂśmy systemem naczyĂą po³¹czonych - JEDNYM ORGANIZMEM. JuÂż samo tylko uznanie tego  faktu zmienia nastawienie do wszystkiego. Bycie dobrym jest po prostu korzystne dla mnie jako ORGANIZMU.
RozwĂłj duchowy przyrĂłwnaÂłbym do postanowienia czy chcĂŞ byĂŚ komĂłrkÂą rakowÂą, czy zdrowÂą.
Zgoda, nie znam ca³ego planu rozwojowego organizmu ( œwiadomoœci ), ale wiem, ¿e cz¹stk¹ tego organizmu jestem, a nawet , ¿e jestem TYM organizmem tylko, ¿e akurat pe³ni¹cym swoj¹ rolê w tej konkretnej "komórce" w takim, a nie innym miejscu tego organizmu,a wiêc mój poziom nasycenia Œwiadomoœci¹ jest ograniczony do mo¿liwoœci, fizycznych funkcji tej komórki ( co nie wyklucza przemiany wewn¹trzkomórkowej) . Mog³em wyl¹dowaÌ w mniej przyjemnej lokalizacji ;) , ale jestem tutaj i tu mam pe³niÌ swoj¹ rolê. Moje czyny s¹ funkcjami ,które s³u¿¹ ca³oœci, choÌ ja ich nie ogarniam.

KluczowÂą rolĂŞ w takim organicznym postrzeganiu rozwoju duchowego peÂłni fraktalne prawo samopodobieĂąstwa.

DokonaÌ rozwoju to na powrót w³¹czyÌ siê w dzie³o Jednoœci w³aœnie tu gdzie jestem, teraz. To co jest korzystne dla Œwiadomoœci jest korzystne dla mnie dlatego staram siê postêpowaÌ wg strategii win-win. Ka¿dy w tym spektaklu ma równie wa¿n¹ rolê do zagrania bo ka¿dy to "inny ja" . To wynika z bycia, jako ca³oœc , Jednoœci¹.

Im wiĂŞcej dostrzegasz zrozumienia  tego w drugim czÂłowieku tym wiĂŞcej spĂłjnoÂści w Âżyciu. :)

east napisaÂłem bardziej ogĂłlnie, nie trzymam siĂŞ do koĂąca tematu tego wÂątku,-
zwracam tylko uwagê jak ró¿nobarwne s¹ opiniê forumowiczów, i oczywiœcie- jak to chyba w Bibli jest napisane:
"w ró¿norodnoœci piêkno jest" albo jakoœ tak. Rozwój nastêpuje czy tego chcemy czy nie,-
biologicznie organizmy rosnÂą i rozwijajÂą siĂŞ, umysÂł siĂŞ uczy o otoczeniu i sam o sobie,
a duch moÂże siĂŞ tylko temu przyglÂąda- bo to na jego zlecenie ten miraÂż ;)

pozdr. :)

OczywiÂście, Âże jeÂżeli dokarmiany okaÂże siĂŞ gwaÂłcicielem, to nie ma nic wspĂłlnego z samym faktem dokarmiania. Nie o to mi chodziÂło.

ChodziÂło mi o przyklejanie sobie etykietki 'dobry'

Koniecznie musisz myÂśleĂŚ o sobie 'dobry','prawy'? I z tej "potrzeby serca" coÂś robiĂŚ?

JeÂżeli chcesz karmiĂŚ gÂłodne dzieci, to karm ale dlatego, Âże sÂą gÂłodne, a nie dlatego, Âże jesteÂś "dobrym czÂłowiekiem". JeÂżeli karmisz dzieci dlatego, Âże jesteÂś "dobry" to w pierwszym rzĂŞdzie "karmisz" swoje ego, a poÂźniej dzieci.

Czy jak karmisz siebie samego to robisz to dlatego, Âże jesteÂś "dobry"?...
Nie.
Dlatego, Âże jesteÂś gÂłodny.

Dlaczego nie przyj¹Ì tej samej optyki w stosunku do innych?
Traktuj innych dokÂładnie tak, jakbyÂś traktowaÂł samego siebie.


SkÂąd siĂŞ wziĂŞÂła potrzeba "robienia dobrze"? Robienia "dobrych uczynkĂłw"? Znowu czujĂŞ tutaj macki religii, ktĂłre mĂłwiÂą o tym, Âże trzeba sobie nazbierac dobrych uczynkĂłw aby zasÂłuÂżyĂŚ na niebo.


JeÂżeli uwaÂżasz, Âże do czegoÂś Ci jest potrzebny rozwĂłj duchowy to juÂż sama taka postawa jest zaprzeczeniem rozwoju duchowego.
Rozwój duchowy to skutek. To cel, który osi¹ga siê bez pod¹¿ania w jego kierunku - niejako przy okazji.

GdybyÂś byÂł w stanie przewidzieĂŚ wszelkie konsekwencje swoich czynĂłw, to prawdopodobnie ograniczyÂłbyÂś swoje dziaÂłania tylko do najniezbĂŞdniejszych rzeczy, jedynie tych potrzebnych do przeÂżycia. I nie byÂłoby tak Âłatwo pomyÂśleĂŚ o sobie 'dobry'. Bo widziaÂłbyÂś caÂły ÂłaĂącuch zdarzeĂą dobrych i zÂłych wywoÂłanych jednÂą twojÂą czynnoÂściÂą. Ale poniewaÂż widzimy tylko najbliÂższy skutek, to Âłatwo popadamy w puÂłapkĂŞ nazywania siebie 'dobrym', czy 'prawym'.



Nie rozwiniesz siĂŞ duchowo jeÂżeli bĂŞdziesz stosowaÂł Dekalog.

PrzykÂładowo -  nienawidzisz swoich rodzicĂłw, ale poniewaÂż "szanuj ojca swego i matkĂŞ swojÂą" to robisz coÂś wbrew sobie i np. zapraszasz ich na obiad, a potem mĂŞczysz siĂŞ w ich towarzystwie.
To przecieÂż jakaÂś bzdura jest.
W imie jakiejÂś zasady zmuszasz siebie i rodzicĂłw do niewygodnej sytuacji...

Ale....

Je¿eli pewnego dnia stwierdzisz, ze stosujesz siê do Dekalogu, niejako od siebie, bez ¿adnych przyczyn, to mo¿esz stwierdziÌ, ¿e posun¹³eœ siê do przodu w rozwoju duchowym.
Stosowanie siĂŞ do Dekalogu bĂŞdzie skutkiem, a nie przyczynÂą twoich poczynaĂą.

pozdro

Posty o alkoholikach i ich ÂświadomoÂści przeniosÂłem do: Alkoholizm a rozwĂłj duchowy (http://www.cheops.darmowefora.pl/index.php?topic=6908.0)

Posty, ktĂłre waszym zdaniem nie powinny tam wylÂądowaĂŚ zgÂłoÂście mi z konkretnym wskazaniem, a przeniosĂŞ je do poprzedniego tematu.

between,
czy tez wszystko musisz podac jak na talerzu?   ;D

WedÂług mnie o prawdziwym rozwoju moÂżemy mĂłwiĂŚ gdy nasze dziaÂłania czyniÂą dobro i prowadzÂą nas w stronĂŞ dobra. Wydaje mi siĂŞ, Âże co poniektĂłrzy mylÂą kolekcjonowanie doÂświadczeĂą wÂłaÂśnie z rozwojem, bo mogĂŞ mieĂŚ bardzo duÂżo doÂświadczeĂą, a nie pchnie mnie to ani trochĂŞ do przodu.

Beetween, id¹c konkluzj¹ z Twojego przyk³adu: by³byœ w stanie stan¹Ì z podniesionym czo³em wobec nielicznych którzy prze¿yli holokaust, ich rodzi i powiedzieÌ: to nie by³o ani dobre ani z³e, bo nie znacie ca³oœci? Czy: hitlerowcy przecie¿ siê rozwijali...

arteq a co powiesz na fakt, Âże odbywajÂą siĂŞ spotkania byÂłych ÂżoÂłnierzy niemieckich sÂłu¿¹cych w faszystowskiej machinie zbrodni oraz ich ofiar ? Nazwanie rzeczy po imieniu  : to dobre ,a to zÂłe , to jeszcze nie wszystko. RozwĂłj nastĂŞpuje wtedy, gdy ludzie uwalniajÂą siĂŞ od etykietowania siebie nawzajem, gdy uwalniasz siebie od wzorca ofiary ,a swojego wroga od wzorca kata. Gdyby tak nie byÂło to Âżaden Niemiec nie mĂłgÂłby staĂŚ z podniesionym czoÂłem wobec ofiary holokaustu.

Gdyby przyj¹Ì, ¿e dusza wie co robi - zna kontekstowo zarys swojego ziemskiego ¿ywota - zanim siê zdecyduje na wcielenie to nale¿a³oby pos¹dziÌ j¹ o masochizm .. albo te¿ spróbowaÌ znaleŸÌ w tym sens. Sens, który wywraca do góry nogami wszystko co wiemy na temat dobra i z³a. Dla wielu ludzi jest to zbyt trudne wiêc utykaj¹ na etapie kata i ofiary.
 

zgadzam siĂŞ east, z tym Âże zastanawiam siĂŞ na tym,-
czy moÂżemy stosowaĂŚ kryteria z poziomu czystej ÂświadomoÂści do poziomu materialnego na ktĂłrym siĂŞ aktualnie znajdujemy,
choÌ sama œwiadomoœÌ takiej opcji j/w pozwala spojrzeÌ na sprawy w innym œwietle.

pozdr :)

Po pierwsze, nie mieszaj mojej odwagi bÂądÂź braku odwagi z tym co sÂądzÂą ludzie na temat swojego Âżycia.

Po drugie - myÂślisz, Âże ludzie, ktĂłrzy przeszli piekÂło nie zastanawiajÂą siĂŞ dlaczego ich to spotkaÂło?

Po trzecie - skÂąd wiesz, co ja przeÂżyÂłem?

Po czwarte - mieszasz pojĂŞcia - dobry/niedobry niekoniecznie jest tym samym co przyjemne/bolesne, syty/gÂłodny, spragniony/nasycony, zdrowy/schorowany, uÂśmiechnĂŞty/pÂłaczÂący, itp, itp

Gdy komukolwiek powiesz o jakimÂś zdarzeniu, Âże "nie jest to dobre, ani zÂłe"
to:
ci, ktĂłrzy "sÂą dalej" tylko poÂśmialiby siĂŞ z naiwnoÂści betweena.
ci, ktĂłrzy "sÂą w tym samym" miejscu pokiwaliby ze zrozumieniem gÂłowami.
ci, ktĂłrzy "ktĂłrzy sÂą wczeÂśniej" zaczĂŞliby prĂłbowaĂŚ mnie przekonywaĂŚ, Âże to oni majÂą racjĂŞ.

MoÂżna popatrzeĂŚ na obĂłz koncentracyjny jak miejsce ostateczne - ludzie "przyciÂśniĂŞci do Âściany" pokazujÂą swoje prawdziwe oblicza.
Dlatego w niespotykanym natê¿eniu mo¿na tam znaleŸÌ przypadki pod³oœci, gwa³tu, nienawiœci, itp,
I w rĂłwnie silnym natĂŞÂżeniu przypadki niespotykanej ofiarnoÂści, poÂświĂŞcenia, itp.

Ani robienie dobra, ani robienie zÂła nie rozwija nikogo duchowo. Rozwija tylko w robieniu dobra i w robieniu zÂła.
WypowiadaÂłem siĂŞ o dobru i zÂłu w postach, ktĂłre przeniĂłsÂł Darek- miejmy nadziejĂŞ, Âże przywrĂłci, bo siĂŞ caÂłkiem posypaÂł wÂątek.

pozdro

MoÂżna byĂŚ szczĂŞÂśliwym w piekle i nieszczĂŞÂśliwym w niebie.  ;)
Nie mĂłwiÂąc juÂż o tym, Âże niebo i piekÂło to dwa oblicza tego samego. SÂą to stany bycia i odczuwania,
a nie miejsca w okreÂślonej przestrzeni na zewnÂątrz.
To we w³asnej przestrzeni serca i umys³u cz³owiek tworzy najprzeró¿niejsze krainy.

Jednak z doÂświadczenia wiem, Âże gdy czyniĂŞ „dobro”, nawet wg mojego, niedoskonaÂłego  pojmowania,
czujĂŞ siĂŞ znacznie lepiej niÂż gdy czyniĂŞ „zÂło”. Bo wĂłwczas nie podgryza mnie sumienie.  ;D
Czy ma to zwiÂązek z rozwojem?
KtoÂś pewnie powie, Âże jedynie dogadzam swemu ego, jego samopoczuciu.
Ale, po co w takim razie mamy wmontowane sumienie? JakiÂś relikt?
A co z osiÂąganÂą wibracjÂą?
KaÂżda jest tak samo miÂła? Tak samo chĂŞtnie przebywamy z kaÂżdym czÂłowiekiem?
Bo ja nie mogĂŞ tego powiedzieĂŚ o sobie.
Niestety, zachodzi tu niejako automatyczne wartoÂściowanie.

Powszechnie uwaÂża siĂŞ, Âże rozwĂłj, to wzbogacanie w wiedzĂŞ, poszerzanie ÂświadomoÂści, rozumienie.
Czyli widzenie g³êbiej. I gdy ju¿ widzisz jakie skutki niesie okreœlony czyn, dokonujesz wolnego wyboru.
Nie wyboru sterowanego poprzez instynkty i zmysÂły, a wyboru na wskroÂś mÂądrego. Bez krzywdzenia innych i siebie.
I znĂłw moÂżemy dyskutowaĂŚ, czym jest krzywda.
Ale bĂŞdÂąc wysoko, posiada siĂŞ rozwiniĂŞtÂą empatiĂŞ. Czuje siĂŞ kaÂżdy bĂłl bliÂźniego.
Chocia¿ nie zawsze da siê unikn¹Ì jego powodowania.
Czasami zadanie bĂłlu wynika z miÂłoÂści.  Dla dobra.
Ha, i wracamy do punktu wyjÂścia. Czym jest dobro i zÂło?
Istna karuzela…  ;D

Ptaku moÂżna relatywizowaĂŚ bez koĂąca, i nie przeczĂŞ Âże to co piszesz jest!,-
ale jak ci ktoÂś utnie palca to co powiesz?
dziekujĂŞ, kocham ciĂŞ ?? ;D

ZaleÂży, z jakiego powodu utnie.  ;D

ja teÂż ciĂŞ kocham............. :D

Ale przecieÂż nic Ci nie obciĂŞÂłam…   :D

to fakt, ale przez ciebie Âśmieje siĂŞ do monitora- to wystrarczy :D

A ÂżebyÂś Ty widziaÂł, jak ja siĂŞ ÂśmiejĂŞ!  :D
Ciekawe, czy posuniemy siĂŞ przez to w rozwoju?  ;D 

Albo inaczej 'moralnoœÌ' - co lub kto je ukszta³towa³o?
MoÂże to rodzaj pewnego "treningu", ktĂłremu poddaÂło siĂŞ za mÂłodu i tak juÂż zostaÂło?
Treningu (programowania), ktĂłry wynika z przebywania w okreÂślonym krĂŞgu kulturowym, itp.

Zauwa¿, ¿e te same czyny w ró¿nych kulturach maj¹ czasami zupe³nie inny wydŸwiêk - w jednych s¹ uwa¿ane za bestialskie, w innych za w³aœciwe.
To jak to jest?

pozdro

No tak, tylko Âże sumienie jest rĂłwnieÂż „kulturowe”, czyli dostosowane do warunkĂłw, w ktĂłrych przebywa jego nosiciel.
Inaczej nie speÂłniaÂłoby swojej roli.

Pozdrawiam  :)

to coś "sumienie" może być własnie miernikiem poziomu rozwoju duchowego??
..i chyba nie ma to nic wspólnego z szerokością geograf.

No oczywiÂście, Âże tak. Ale chodÂźby z tego powodu  nie moÂże byĂŚ miernikiem rozwoju.

JeÂżeli w Bagdadzie na rynku detonuje siĂŞ bojownik islamski to z jego punktu widzenia jest to najwyÂższe poÂświĂŞcenie za ojczyznĂŞ i walka z wrogÂą religiÂą.
Z punktu widzenia ÂżoÂłnierza amerykaĂąskiego, coÂś co zrobiÂł bojownik to terroryzm i czyn godny najwyÂższego potĂŞpienia.
Ten sam amerykaĂąski ÂżoÂłnierz wg swojego sumienia wykonuje coÂś wspaniaÂłego czyli wprowadza tam demokracjĂŞ.
A czyn ÂżoÂłnierza amerykaĂąskiego wg sumienia islamskiego wojownika to czyn haniebny.

Obaj s¹ ludŸmi, obaj maj¹ sumienie ale jak¿e ró¿nie ukszta³towane.
W naszym krĂŞgu kulturowym uksztaÂłtowanym (czy tego chcemy czy nie) przez chrzeÂścijaĂąski system wiary mamy mniej lub bardziej chrzeÂścijaĂąskie sumienia.
St¹d np. zabranie komuœ jego rzeczy jest kradzie¿¹ i czynem godnym potêpiania. I st¹d np kodeks karny przewiduje kary za kradzie¿.

Ale ju¿ wg. pogl¹dów komunistycznych wszystkie rzeczy nale¿¹ do wszystkich i nie ma czegoœ takiego jak kradzie¿. A nawet wiêcej. Komunistyczny kodeks praw dopuszcza zabieranie komuœ jego w³asnoœci, aby sta³o siê dostêpne dla wszystkich.

KrĂłtko mĂłwiÂąc - sumienie jest jak d..a, kaÂżdy ma swoje.
I kaÂżde sumienie moÂże byĂŚ dowolnie uksztaÂłtowane. A tym co je ksztaÂłtuje jest najwiĂŞkszy egoista na Âświecie czyli spoÂłeczeĂąstwo, w ktĂłrym czÂłowiek Âżyje. Albo idea, ktĂłrej czÂłowiek jest wyznawcÂą.

I potem z tego powodu wybuchajÂą wojny - wojujÂą "sumienia" narodĂłw.


Ale wg jakiego kodeksu? Skoro ile spoÂłeczeĂąstw - tyle kodeksĂłw.
I jak to mierzyĂŚ  - jestem tym bardziej rozwinĂŞty im mam spokojniejsze sumienie czy wrĂŞcz przeciwnie bo mam ÂświadomoœÌ popeÂłniania b³êdĂłw?

Moim zdaniem - nie tĂŞdy droga.

between,
ale to jest bardzo cenne, bo stosownie do naszego poziomu rozwoju mamy wÂłasny, indywidualny,
osobisty, niewymienialny a co najwaÂżniejsze, nie podlegajÂący naszej Âświadomej obrĂłbce i wpÂływom,
duchowy modu³ . Kiedy w skupieniu myœlimy, to i s³yszymy w³asne myœli, czyli jakaœ czêœÌ nas je s³ucha
co w myÂślach artykuujemy. A z sumieniem jest inaczej, ono w³¹cza siĂŞ samo, ta sama czêœÌ nas to sÂłyszy ale to nie my myÂślimy.  :)

Osobisty?
Indywidualny?

Chyba nie mogĂŞ siĂŞ z tym zgodziĂŚ.
Sumienie to wewnĂŞtrzny gÂłos, ale uksztaÂłtowany w okresie kiedy byÂłeÂś dzieckiem  i chÂłon¹³eÂś jak gÂąbka co to Ciebie mĂłwili starsi.  To taki system wartoÂści, ale nie TwĂłj, tylko spoÂłeczeĂąstwa w ktĂłrym Âżyjesz. RodzicĂłw, szkoÂły, religii, itp.

Czy on jest osobisty?... moÂże tak, bo w pewnym sensie "czujesz" go w sobie.
Czy indywidualny?... I tak i nie. Indywidualny, bo ile ludzi, tyle sumieĂą.
Ale przecie¿ ten wzorzec ukszta³towa³o spo³eczeùstwo wiêc na danym obszarze wiêkszoœÌ ludzi ma podobny system wartoœci. Ci, którzy siê tego systemu wy³amuj¹ nazywani s¹ "nieprzystosowani spo³ecznie".

Nie moÂżna go traktowaĂŚ jako niezmienny wzorzec i na nim siĂŞ opieraĂŚ przyjmujÂą go jako miernik rozwoju duchowego, skoro ten wzorzec zaleÂżny jest od kultury, w ktĂłrej wyrastasz.
I nie moÂżna go traktowaĂŚ jako "swĂłj" skoro zostaÂł narzucony. ByĂŚ moÂże z dobrych intencji, ale jednak.
Rodzice Ci mĂłwili - tego nie wolno, to wolno, to jest dobre, to jest zÂłe, itp, itp. To konieczne, abyÂś w ogĂłle byÂł w stanie egzystowaĂŚ w spoÂłeczeĂąstwie, ale z drugiej strony, to najwiĂŞkszy hamulec Twojego postĂŞpowania.

Nie mĂłwimy - nie pozwalam sobie na to, poniewaÂż jest to zÂłe.
MĂłwimy raczej "sumienie mi nie pozwala".
Ciekawe dlaczego?
Chyba dlatego, ¿e gdzieœ g³êbiej czujemy, ¿e sumienie nie przynale¿y do nas.
To coÂś jak w stylu - nie mogĂŞ tego czy tego zrobiĂŚ, bo takie sÂą przepisy, bo mi "kodeks" nie pozwala.
Taki cenzor moich postĂŞpowaĂą? WewnĂŞtrzny/zewnĂŞtrzny policjant?...
Hmm.


pozdro

..a wiĂŞc twierdzisz between, Âże sumienie ponad wolna wola?, i niezgodzĂŞ siĂŞ do koĂąca Âże sumienie zawiera indoktrynacje z czasĂłw dzieciĂąstwa,-
jest wiele przykÂładĂłw ÂłachudrĂłw z b.dobrych rodzin i odwrotnie..hmm?

Nie rozumiem za bardzo "sumienie" ponad wolnÂą wolĂŞ?

Moim zdaniem sumienie ma wielki wpÂływ, ale nie ostateczny. Wolna wola jest ponad sumieniem.
CzĂŞsto odwoÂłujemy siĂŞ do sumienia bo nie wiemy skÂąd siĂŞ wziĂŞÂło i myÂślimy o nim jak czymÂś w rodzaju "gÂłos Boga w sobie" - znowu religijne macki czuje.
Ale czasami robimy coœ "wbrew sumieniu" - czyli mamy mo¿liwoœÌ przeciwstawienia siê temu.

Ile pamiĂŞtasz z okresu 0-3 lata?
Podejrzewam, Âże niewiele (tylko jakieÂś traumatyczne przeÂżycia) albo wcale.
A przecieÂż 2 letnie dzieci juÂż mĂłwiÂą, praktycznie wszystko rozumiejÂą.
To jest wÂłaÂśnie ten okres kiedy spoÂłeczeĂąstwo wychowuje maÂłego czÂłowieczka programujÂąc jego "sumienie".
A potem nie wiesz dlaczego masz takie a nie inne poglÂądy, przekonania, Âże masz takie, a nie inne "sumienie".

Jak takiemu maÂłemu powiesz - "nie wolno biĂŚ kolegi", to on to zapamiĂŞta.
I jako starsze dziecko nie bĂŞdzie biÂło kolegi samo nie wiedzÂąc dlaczego.

Indoktrynacja czasami siĂŞ nie udaje bo na to nakÂłada siĂŞ jeszcze wiek duszy. I to ona tutaj rzÂądzi. I moÂżesz sobie indoktrynowaĂŚ ile chcesz. 
"Stare" dusze same wyzwol¹ siê z indoktrynacji i pójd¹ swoj¹ drog¹. Niezrozumia³¹ dla rodziców.
"MÂłode" sÂą odporne na indoktrynacje, bo nie dorosÂły do danego systemu wartoÂści. Jest dla nich zbyt trudny, skomplikowany. PrĂŞdzej wybiorÂą ÂłatwiejszÂą drogĂŞ, ucieczkĂŞ.

Zwykle tak jest, Âże dusze wybierajÂą poziom indoktrynacji adekwatny do swojego rozwoju, aby po okresie wychowywania znajdowaĂŚ siĂŞ w tym samym miejscu w jakim zakoĂączyÂły ostatniÂą przygodĂŞ. Aby kontynuowaĂŚ to co zaczĂŞÂły.
Ale czasami jest inaczej.  Po to aby pomĂłc swoim rodzicom, a czasami aby pomĂłc swoim dzieciom. Ale to inny temat.

pozdro

Between, nie mogĂŞ zgodziĂŚ siĂŞ z TobÂą, Âże sumienie, to produkt wychowania.
Produktem wychowania sÂą wpojone nam wartoÂści, przekonania, ego,  itp.
ZaÂś sumienie, to gÂłos raczej niezaleÂżny od tych wpÂływĂłw. Mimo, Âże na co dzieĂą kierujemy siĂŞ normami spoÂłecznymi,
to jednak czĂŞsto, mimo ich stosowania odzywa siĂŞ ten cichy, wewnĂŞtrzny gÂłos, ktĂłry mĂłwi nam,
Âże jednak mimo zgodnoÂści z prawem (szeroko pojĂŞtym) postĂŞpek nasz jest niewÂłaÂściwy, krzywdzÂący.

Jest to prawo jakby wyÂższego rzĂŞdu.

Ka¿da dusza ma wbudowany ten modu³. Jednak egzystencja w ciele zaburza czêsto po³¹czenie
z owym duchowym pierwiastkiem w sobie, wÂłaÂśnie poprzez przyswojenie narzuconych nam norm.
Stajemy nieraz w konfliktowej sytuacji, gdy wybieraĂŚ musimy miĂŞdzy zwyczajowymi zachowaniami
a nakazem p³yn¹cym z najg³êbszych pok³adów naszej duchowej istoty.

MoÂżna sumienie zagÂłuszaĂŚ wolnÂą wolÂą. Jednak ono, szczegĂłlnie w sytuacjach dla nas waÂżnych
z punktu widzenia rozwoju duszy, da o sobie znaĂŚ. I znĂłw wolnÂą wolÂą, albo wybierzemy wewnĂŞtrzny nakaz,
albo zgodnoœÌ z wychowaniem, g³osem ego itp. Czyli z uwarunkowaniami zewnêtrznymi.

I wiek duszy faktycznie ma tu znaczenie. Im bardziej dojrzaÂła, tym bardziej niezaleÂżna na zewnĂŞtrzne wpÂływy.
Wra¿liwoœÌ, tak¿e jest efektem otwartoœci na nasz wewnêtrzny g³os.

Pozdrawiam  :)

Moim zdaniem sprowadzenie sumienia do roli kontrolnego programu to naduÂżycie, ale z kolei dostrzegam tok rozumowania between , Âże naleciaÂłoÂści kulturowe, albo teÂż inaczej  - osadzenie - w okreÂślonej fizycznej siatce rzeczywistoÂści grupowej ma wpÂływ rĂłwnieÂż na sumienie. Nie mamy sumienia zabiĂŚ zwierzĂŞcia ,ale sÂą ludzie, ktĂłrzy takich skrupu³ów nie majÂą, to jest ich zawĂłd (np rzeÂźnik ). ChoĂŚ nie mamy sumienia by zabiĂŚ ,to nasze sumienie milczy ,gdy kupujemy szyneczkĂŞ babuni nakrĂŞcajÂąc tym samym morderczy biznes. Nie mamy sumienia skarciĂŚ wraÂżliwego dziecka, ale to samo sumienie podpowiada nam, Âże jeÂśli tego nie zrobimy, to dziecko nabĂŞdzie nieprawidÂłowy wzorzec i kiedyÂś samo siebie skrzywdzi.
Nie mamy sumienia sprawiaĂŚ ludziom cierpienia, ale czĂŞsto tak siĂŞ dzieje, Âże sprawiamy. W tym kontekÂście pojawia siĂŞ teÂż pytanie o tzw " faÂłszywe sumienie" . No bo co, jeÂśli sumienie siĂŞ myli ?

A moÂże wcale siĂŞ nie myli. MoÂże to nam siĂŞ wydaje tylko, Âże nie mamy wyjÂścia i musimy postÂąpiĂŚ wbrew sumieniu wedÂług realiĂłw. W takim razie tzw realia sÂą chore bo wymuszajÂą chore zachowania.
I tutaj wkracza umys³, logika, rozum, ch³odna kalkulacja. Dokonujemy wyborów na podstawie tego , co wiemy o œwiecie. Tego co uwa¿amy , ¿e wiemy o nim. Na szczêœcie granice poznania mo¿na i trzeba przesun¹Ì , a wtedy dochodz¹ nowe dane w oparciu o które zmieniamy swój œwiat, albo i nie - zgodnie z sumieniem ;) . Na szczêœcie, czy nieszczêœcie dla niektórych - rozwój duchowy nigdy nie ustaje .. mo¿e w³aœnie po to mamy sumienie ?

Ok, jasne, rozumiem TwĂłj punkt widzenia,

PrzeprowadÂź eksperyment -

pomyÂśl sobie o czymÂś, czego nie robisz, bo nie pozwala Ci na to sumienie. (np. kradniesz komuÂś pieniÂądze)
a potem wyobraÂź sobie, Âże nikt nigdy siĂŞ nie dowie o tym co zrobiÂłaÂś (np. nikt nigdy nie zauwaÂży straty)

ZauwaÂż, jak zmienia siĂŞ wewnĂŞtrzne postrzeganie tego czynu.

A potem do³ó¿ jeszcze do tego, ¿e np. te pieniadze s¹ potrzebne aby kupiÌ lekarstwa i bez nich umrzesz.

Dalej masz jakieÂś opory?


Ale potrafisz znaleŸÌ granicê miêdzy sumieniem "spo³ecznym" a "sumieniem boskim"?
Oba podpowiadaj¹ Ci co jest "dobre" a co "z³e"? A przecie¿ mówiliœmy o tym, ¿e cie¿ko znaleŸÌ prost¹ odpowiedŸ w pytaniu o dobro i z³o.

MĂłwisz o normach spoÂłecznych, ktĂłrych nie Âłamiesz, ale i tak czujesz siĂŞ Âźle....
Muszê to jakoœ g³êbiej przemyœleÌ.

Mam wraÂżenie, Âże koniecznie chcielibyÂśmy aby to nasze sumienie prowadziÂło nas do dobrego, kochajÂącego Boga...
Ale przecieÂż "dobry, kochajÂący BĂłg" to taki sam dogmat jak "BĂłg jest sĂŞdziÂą sprawiedliwym, ktĂłry za dobre wynagradza a za zÂłe karze"....


pozdro

Tak , mam opory, ale jeœli do³o¿ê do tego ¿e bez tych pieniêdzy umrze niewinne dziecko ,mniejsza o mnie, a nie ma komu pomóc, to moje sumienie zamilczy..

Kiedyœ ,nie wiem jak jest teraz, szczególnie jesieni¹, czy zim¹, zdesperowani g³odni ludzie , ¿ebracy, w³amywali siê do sklepów spo¿ywczych zza szyb których wabi³y ich pó³ki uginaj¹ce siê od jedzenia. Jak ten cz³owiek nie mia³ sumienia pope³niÌ kradzie¿y ? Nie mia³ bo by³ g³odny i bezdomny. Nikt mu nie mia³ czego ju¿ zabraÌ, czego pozbawiÌ ,bo niczego nie posiada³. Nawet godnoœci. Ale m¹droœÌ sumienia podpowiada ¿ebrakowi, aby spokojnie skonsumowa³ tyle ile siê da i poczeka³ na policjê. Zabior¹ go do ciep³ej celi w której jest sucha prycza. Mo¿e podadz¹ kubek wody. Mo¿e nawet zamkn¹ na ca³¹ zimê i bêd¹ ¿ywiÌ ?
Chyba, Âże bĂŞdÂą mieli sumienie wyrzuciĂŚ na mrĂłz... ale przecieÂż nie powinni, bo prawo to prawo.
Czasami sumienie potrafi wykorzystaĂŚ system :)

A gdzie sumienie tych, którzy wyrzucaj¹ nie sprzedan¹ ¿ywnoœÌ po utracie przydatnoœci do spo¿ycia na œmietnik zamiast rozdaÌ j¹ , choÌby i w ostatnim dniu up³ywu przydatnoœci do spo¿ycia g³oduj¹cym ? Albo nawet sprzedaj¹ po up³ywie terminu przydatnoœci !!
W pewnym markecie nieopodal gdzie mieszkam oficjalnie og³aszaj¹, ¿e za znalezienie na pó³ce przeterminowanego produktu zwracaj¹ min 5 z³ lub równowartoœÌ zakupionego towaru.

A co na to sumienie ? Korporacje i Systemy go nie majÂą.

Tak, mam opory.  :)
Nie wiem jak zachowaÂłabym siĂŞ w przypadku zagroÂżenia Âżycia i czy gdy nie byÂłoby innej moÂżliwoÂści, nie ukradÂłabym tych pieniĂŞdzy.
Jednak, mimo wybrania wy¿szej wartoœci, czyli ratowanie ¿ycia, czu³abym niew³aœciwoœÌ pope³nionego czynu.
Prawdopodobnie po fakcie kradzie¿y, sumienie zmusi³oby mnie do przyznania siê i zadoœÌuczynienia w miarê mo¿liwoœci.
Dopiero wĂłwczas sytuacja staÂłaby siĂŞ czysta.


Sumienie, to sumienie. Ani spoÂłeczne, ani boskie w rozumieniu religijnym.
To po³¹czenie z czymœ wiêcej, ni¿ potrafimy to sobie wyobraziÌ. Ju¿ sam fakt, ¿e dzia³a w ka¿dym cz³owieku
i potrafi najgorszego zÂłoczyĂącĂŞ przebudziĂŚ, gdy on tego zapragnie - rodzi podejrzenie o jego wyjÂątkowoÂści
i niepodleganiu Âżadnym ziemskim czynnikom.
TakÂże fakt, Âże nie Âłamie wolnej woli a jedynie jÂą delikatnie stymuluje, rĂłwnieÂż o czymÂś Âświadczy.

Zatem, czym jest sumienie?  :)

Between, czy naprawdĂŞ myÂślisz, Âże dla uczciwego czÂłowieka ma to jakiekolwiek znaczenie? Nie moje to nie moje i tyle, bez wzglĂŞdu na to czy kogoÂś to dotknie czy teÂż nie. To nie waÂżne, Âże nikto siĂŞ nie dowie, waÂżne, Âże ja bĂŞdĂŞ o tym wiedziaÂł...
ZgodzĂŞ siĂŞ jednak, Âże dla wielu ludzi taki czynnik zmienia diametralnie postrzeganie - pytanie czy oni sÂą czy nie sÂą rozwiniĂŞci duchowo...

Nie majÂą, bo sumienie przypisane jest do indywidualnej duszy i tylko przez niÂą moÂże siĂŞ przejawiaĂŚ.
To ludzie zatrudnieni w korporacjach mogÂą wpÂływaĂŚ na ustanowienie mÂądrzejszych, bardziej moralnych praw korporacyjnych.

System narzuca prawo.
Ale, jakie jednostki, takie spoÂłeczeĂąstwa. Jakie spoÂłeczeĂąstwa, taki system.
A wszystko sprowadza siĂŞ do Âłamania sumienia na poziomie indywidualnym.  :)

heh, moÂże ja jestem dziwny,
ale gdyby nikomu nie staÂła siĂŞ krzywda, nikt by niczego nie straciÂł i nikt by siĂŞ o tym nie dowiedziaÂł,
to nie pogardziÂłbym dodatkowym milionem na koncie ;)

pozdro

takiej pewnoÂści nigdy nie mamy, ale w sytuacji "sam na sam"- decyduje wÂłaÂśnie sumienie.

mówiê o sytuacji, kiedy mamy pewnoœÌ -

np. znalazÂłeÂś pudÂło dolarĂłw w swoim wÂłasnym ogrĂłdku. Np. pojemnik ze zrzutĂłw dla AK w czasie wojny.
Dawno zostaÂły zaksiĂŞgowane, dawno zostaÂły "wydane", dawno juz "przepadÂły".
A tu nagle dostajesz "mannĂŞ z nieba".
I co?.. Oddasz? Komu?

Ja bym siĂŞ nikomu nie przyznaÂł tylko sobie pojechaÂł na fajne wczasy. Albo bym kupiÂł zaj....stÂą kolejkĂŞ i  siĂŞ pobawiÂł z dzieckiem.

pozdro :)

ps. jak nagle zacznÂą znikaĂŚ fajne lokomotywki i wagony ze sklepĂłw to znaczy, Âże mi "spadÂło z nieba"

ok- a wiĂŞc teÂż pewnie bym wykorzystaÂł takie znalezisko dla siebie,-
choĂŚ z drugiej strony moÂże juÂż zbyt dÂługo Âżyje, ale doszedÂłem do przekonania Âże coÂś takiego jak "za darmo" na tym poziomie rzeczywistoÂści w ogĂłlnym rozrachunku- po prostu nie istnieje ;)

No widzisz. Czyli jednak. Nie Twoje, ale skorzystasz... bo nikt nie wie, nikt nie straci, itp...
Czyli nie naruszasz spoÂłecznych norm. I sumienie nie czuje siĂŞ dotkniĂŞte.
SpoÂłeczeĂąstwo o tym nie wie wiĂŞc siĂŞ nie boisz konsekwencji.

I podejrzewam, ¿e wiêkszoœÌ by tak zrobi³a. Co by to komu szkodzi³o?

CzêœÌ by nie wziê³a - bo mimo, ¿e spo³eczeùstwo nie "widzi", to jeszcze wierz¹, ¿e jest taki jeden Ktoœ, kto "widzi".
Czyli taki Super Nadzorca, ktĂłry wszystko i wszĂŞdzie widzi.
I owszem, sÂą "uczciwi". Ale nie dlatego, Âże majÂą odwagĂŞ, tylko dlatego, Âże siĂŞ bojÂą.

pozdrawiam

between to Âże skorzystam z okazji, nie znaczy Âże sumienie bĂŞdzie czyste,-
wrĂŞcz przeciwnie, co podkreÂśliÂłem w inny sposĂłb w drugim wersie.

Akurat ten przykÂład ze znaleziskiem pojemnika dolarĂłw w ogrĂłdku nie wiele ma wspĂłlnego z sumieniem.
Sumienie wkracza wĂłwczas, gdy popeÂłniasz czyn kogoÂś krzywdzÂący.

Gdy krzywdzisz kogoÂś, krzywdzisz siebie. A sumienie tego strzeÂże.
Czyli, jakby nie dopuszcza do autodestrukcji. Bo krzywda pozbawia energii. Im wiĂŞcej krzywd,
tym mniej energii, aÂż do jej zaniku. Straszna wizja.  ;)

Ciekawe jakie sumienie majÂą ludzie, ÂżyjÂący w plemionach ktĂłre nie znajÂą pojĂŞcia wÂłasnoÂści. :)

pozdro

Edit1:

Celne.
Szacun.
Berecik z g³ówki.

Powietrze te¿ jest nie moje, wiem o tym, ale oddycham nim, mam do niego prawo , woda w rzece równie¿, darmowa energia (wiatrowa, solarna np ) s¹ nie moja, a mam prawo po to wszystko siêgn¹Ì i z tego korzystaÌ. ¯ycie jest ... moje czy nie moje, ale mam prawo ¿yÌ. Problem pojawia siê w momencie regulacji tego, w jaki sposób korzystaÌ i w jaki sposób ¿yÌ.

UjĂŞcia wody juÂż nie sÂą Twoje, za dostĂŞp do energii ( na bazie paliw ,ktĂłre nale¿¹ do Narodu ) musisz pÂłaciĂŚ , za zdrowie pÂłacisz .. chociaÂż woda, zdrowie i energia sÂą  Twoje ,kaÂżdego. Nie niczyje. RozwĂłj duchowy polega miĂŞdzy innymi na zrozumieniu wÂłaÂściwych relacji nadrzĂŞdnoÂści i podrzĂŞdnoÂści. Czy na prawdĂŞ czÂłowiek w tym systemie jest  istotÂą nadrzĂŞdnÂą ? PĂłki co jest to rzecz umowna, tylko , Âże nikt Ciebie o zdanie nie pytaÂł.Do umowy zostaÂłeÂś w³¹czony jako strona w chwili urodzenia siĂŞ w okreÂślonym systemie. NadajÂą ci numer, szczepiÂą, w³¹czajÂą w ramki spoÂłeczne. System uczy, wychowuje, nadaje prawa i obowiÂązki, nagradza i karze. Najpierw Twoich rodzicĂłw. Potem i Ciebie. Tak to wszystko znamy , o tym wszystkim wiemy tak juÂż jest i uznajemy to za normalne.. Wszytko w imiĂŞ ludzkiego dobra .. niby.

Ale pojawia siĂŞ pytanie czy jest w porzÂądku wypeÂłniaĂŚ umowy, ktĂłrych nigdy nie zawieraÂłeÂś ?

GdzieÂś w tym ÂłaĂącuszku "jednostki-spoÂłeczeĂąstwo-system" po drodze ginie sumienie ..ciekawe w jaki sposĂłb ? A to jest juÂż kwestia rozwojowa ..


between

To na przyk³ad tak, jakbyœ jako jedyna osoba na œwiecie odkry³ nieograniczony dostêp do darmowej energii i zacz¹³ z tego korzystaÌ tylko dla siebie. By³byœ zupe³nie wolny ?
A sumienie by nie gryzÂło, Âże znalazÂłeÂś coÂś , co do Ciebie nie naleÂży, ale nikt inny - moÂże bardziej potrzebujÂący - nie skorzysta ?
MoÂże wykorzystaÂłbyÂś tÂą energiĂŞ do celĂłw transportowych na przykÂład zakÂładajÂąc firmĂŞ przewozowÂą ,ale dziĂŞki darmowej energii mĂłgÂłbyÂś obniÂżyĂŚ stawki na rynku. Ty zarabiasz, ale inni ,wierz mi ,nazwÂą CiĂŞ zÂłodziejem hehe . Bo wg nich okradasz  . I tu wkracza system regulacji ,ktĂłry "oni" popierajÂą po to ,abyÂś Ty nie skorzystaÂł ! Polacy ten system potrafili rozbudowaĂŚ do absurdu :)
JeÂśli natomiast ktoÂś wysoko rozwiniĂŞty ( nie twierdzĂŞ, Âże nim nie jesteÂś ) odkrywa nieograniczone zasoby to po prostu dzieli siĂŞ nimi za darmo ze wszystkimi. Lecz i tutaj teÂż czyhajÂą na niego niebezpieczeĂąstwa , bo zagraÂża Systemowi regulacji. System takich ludzi ucisza, konfiskuje im wynalazki, albo przeciÂąga na swojÂą stronĂŞ. Jak do tej pory sumienie miaÂło  swojÂą cenĂŞ, bo potencjalni wynalazcy siedzÂą cicho. A mogliby przyczyniĂŚ siĂŞ do uratowania milionĂłw ludzkich istnieĂą.
 

Ptaku


Zawsze znajdzie siĂŞ ktoÂś pokrzywdzony ;) Na przykÂład PaĂąstwo. Between od znalezionej kwoty musisz zapÂłaciĂŚ podatek ! WyjÂątek stanowi znalezienie meteorytu. PowaÂżnie. Te kamienie sÂą bardzo cenne, ale prawo nie przewiduje opodatkowania tego, co nie pochodzi z Ziemi :)) 

tak jak wczeÂśniej napisaÂłem- dla mnie sumienie jest bardziej odbiciem poziomu rozwoju ducha, a nie ziemskiej idoktrynacji w dzieciĂąstwie,-
tak wiĂŞc kwestia miejsca ur. ma tu drugorzĂŞdne znaczenie, choĂŚ moÂże mieĂŚ zwiÂązek taki Âże:
starsze dusze potrzebujÂą bardziej skomplikowanych "lekcji"- wiĂŞc nie inkarnujÂą siĂŞ w Âśrodowiskach zbyt prostych w egzystencji- czytaj plemiona am. pÂłd. np.

pozdr.

edit- no bo jaki poziom trudnoÂści miaÂłaby "lekcja" bez dylematĂłw moralnych?

No i musiaÂłeÂś siĂŞ wygadaĂŚ? ;) Teraz pewnie poprawiÂą prawo.
A przecieÂż mĂłwiÂłem - "manna z nieba". Z NIEBA! :) Nie z Ziemi.

No dobra, krzywda krzywdÂą - ale jak jÂą zdefiniowaĂŚ? Bo coÂś czuje, Âże pojĂŞcia dobra/zÂła jakoÂś tutaj nie pasujÂą.

pozdro

Przy pomocy sumienia, wÂłaÂśnie.  :D

Tutaj nwet nie trzeba za bardzo kombinowaÌ - namierzyÌ pierwsze lepsze zrzeszenie ¿o³nierzy AK, sprawdziÌ cz³onków, przejechaÌ siê po ich adresach zamieszkania... idê o zak³ad, ¿e lwia czêœÌ ¿yje bardzo skromniutko i potrzebuje œrodków na utrzymanie, vel podreperowanie zdrowia. Karnet do prywatnej przychodni przyda³by siê.

edit: between, nie rozumiem dlaczego zakÂładasz, Âże jeÂżeli ktoÂś jest bardzo uczciwy czy bezinteresowny to musi to robiĂŚ pod batem? czyÂżby nie mieÂściÂło Ci siĂŞ w gÂłowie, Âże moÂże byĂŚ inaczej? Mi siĂŞ mieÂści bo dane jest mi spotykaĂŚ takie osoby.

A jak taki between nie ma sumienia? Tylko by siĂŞ bogaciÂł mannÂą z nieba i puszczaÂł lokomotywki?

To jak? Znaczy siĂŞ juÂż kaplica? Finito?  ???

WiedziaÂłem, Âże tak siĂŞ to skoĂączy jak za duÂżo bĂŞdĂŞ rozmyslaÂł.
ÂŻe jak juÂż ostatecznie zaprzeczĂŞ sam sobie to co mi zostanie?  ::)

pozdro

Edit:

No, idea sÂłuszna. PomĂłc bliÂźniemu w potrzebie.
Ale gdyby chcieĂŚ wykorzystaĂŚ te pieniÂądze zgodnie z przeznaczeniem, to trzebaby kupiĂŚ parĂŞ pistoletĂłw maszynowych, skrzynkĂŞ amunicji i dawaj, walczyĂŚ z hitlerowcami.
Ale zgadza siĂŞ, lepiej pomĂłc potrzebujÂącym.

Moja g³owa jest doœÌ pojemna, wiêc wiele rzeczy mi siê mieœci.

OczywiÂście, Âże sÂą ludzie bezinteresowni. To nieliczne jednostki.
S¹ tak¿e ludzie "bezinteresowni". Czyli tacy co s¹ interesowni, ale udaj¹ ¿e s¹ bezinteresowni. WiêkszoœÌ. Hipokryci znaczy siê.
I ludzie interesowni. Ci przynajmniej sÂą szczerzy. Nieliczne jednostki.

pozdro

mo¿e po prostu, ¿eby coœ osi¹gn¹Ì- najpierw trzeba uapaœÌ,-
a wiêkszoœÌ uwa¿a, ¿e kto pierwszy na szczycie ten lepszy..? ;)

Intelekt i tak Ci nie pomoÂże, choĂŚbyÂś nie wiem jak misterne tworzyÂł definicje.
JeÂśli nie poczujesz, Âże krzywdzisz, nie zrozumiesz krzywdy.
A jak nie zrozumiesz, bĂŞdziesz spekulowaÂł intelektem i ego. Ewentualnie dla ÂświĂŞtego spokoju, poddasz siĂŞ normom spoÂłecznym.
Ale, czy zawsze bĂŞdziesz miaÂł ÂświĂŞty spokĂłj?
No i samo zrozumienie teÂż jeszcze nie wystarczy. Trzeba je wesprzeĂŚ decyzjÂą nie krzywdzenia.  :)

dawno nie byÂło tak ciekawej i rzeczowej dyskusji. Palce lizac  ;D
W³aœciwie to poprzez dotychczasowe posty, sumienie zosta³o dobrze opisane. Trochê by³o mieszane z Ego, bo ró¿nica miêdzy nimi jest taka, ¿e ego zmienia siê w procesie dojrzewania i jest uwrunkowane socjalnie, zaœ sumienie nie. Ono jest ca³kowicie niezale¿ne, a te niby zmiany, oznaczaj¹, ¿e to my sami siê zmieniamy. Sumienie pochodzi ze sfer duchowych, jak zauwa¿ono. Jest to taki moment, kiedy mamy mo¿liwoœÌ pos³uchaÌ w³asn¹ wy¿sz¹ jaŸù.

Acentaur tak, tylko zauwaÂż, Âże wyÂższa jaŸù nie musi posÂługiwaĂŚ siĂŞ tymi samymi kryteriami co Ego. Chodzi na przykÂład o sferĂŞ materialnÂą, uÂżywania rzeczy. JakbyÂś byÂł istotÂą, ktĂłra potrafi zmaterializowaĂŚ sobie dowolnÂą rzecz w razie potrzeby ,to zupeÂłnym abstraktem byÂłoby dla Ciebie prawo wÂłasnoÂści (materialnej ). I jak tu liczyĂŚ na  wyÂższÂą jaŸù w kwestii prawa rzymskiego,albo kwestii bogacenia siĂŞ ?  ;D

Sumienie pochodzi ze sfer duchowych ale musi siê jakoœ odnosiÌ do kwestii przyziemnych, aby by³o w ogóle zrozumiane przez egotyczny umys³. Zatem musi równie¿ byÌ w pewien sposób wpisane w tê nasz¹ materialn¹ rzeczywistoœÌ skoro na ni¹ reaguje.

east,
no chyba , Âże staniesz sie Cadykiem.  :) A tak, to sÂą oczywiscie dwa bieguny. Ale, gdy jeden trzyma siĂŞ za wszelkÂą cenĂŞ materii, to ten drugi ... te materiĂŞ tworzy dla Ciebie. I wie wszystko.

No dobrze, to  aby jakoÂś uÂściÂśliĂŚ i uporzÂądkowaĂŚ.

PisaÂłem o sumieniu - w sensie "sumienie spoÂłeczne", wyksztaÂłcone w procesie wychowawczym a co acentaur nazwaÂł Ego. I ok. Trzymajmy siĂŞ tego terminu.

Przyjmijmy wiec, Âże to wszystko co podlega wychowaniu od najmÂłodszych lat to Ego i jest to gÂłos ÂŚredniego Ja albo mĂłwiÂąc inaczej JA TU. To jakie mamy ego dostajemy w prezenciku od Âśrodowiska i wychowawcĂłw - przykÂładowo jeden uwaÂża siĂŞ za super goÂścia, a drugi za ofiarĂŞ losu - bo tak go wychowali rodzice.
Oczywiœcie ego ewoluuje, mamy mo¿liwoœÌ go zmieniÌ - od tego s¹ te wszystkie terapie na kozetkach u psychologów.

Przyjmijmy takÂże Âże Sumienie to ten jakiÂś gÂłos WyÂższego Ja czyli JA TAM. Czyli tej czĂŞÂści  mnie, ktĂłra wie wiĂŞcej (wiadomo, wyÂżej siedzi to i wiĂŞcej widzi :) i ktĂłra czasami delikatnie mnie napomina. A czasami nie delikatnie...

Ale interesuj¹ce s¹ w tym momencie konflikty w sytuacjach kiedy np. muszê ukraœÌ pieni¹dze (naruszenie norm spo³ecznych) aby ratowaÌ czyjeœ ¿ycie.
Rozumiem, Âże sumienie nakazuje mi ratowaĂŚ czyjeÂś Âżycie i w nosie (?) ma to, Âże te pieniÂądze sÂą czyjeÂś. Bo z punktu widzenia JA TAM taki koncept jak posiadanie pieniĂŞdzy jest lekko niepowaÂżny (jak zauwazyÂł East):

- dobra, zabieramy tÂą kaskĂŞ i jedziemy ratowaĂŚ tego maÂłego - proponuje Sumienie.
- hola, hola, tak nie moÂżna robiĂŚ, to jest kradzieÂż. - mĂłwi Ego
- stary, wyluzuj, to przecieÂż tylko pieniÂądze - tutaj chodzi o Âżycie - spiera siĂŞ Sumienie.
- jak to "tylko" pieniÂądze - one do kogoÂś naleÂża, sÂą czyjeÂś, nie moÂżna ich, ot tak, po prostu zabraĂŚ  -  argumentuje Ego

no i tak sobie rozmawiajÂą. A czÂłowiek (?) siĂŞ miota od Âściany do Âściany...

Ale...
Ptak napisa³ coœ wrêcz przeciwnego, ¿e czu³by siê Ÿle z tym, ¿e musi ukraœÌ pieni¹dze nawet w przypadku "wy¿szej" koniecznoœci. Ale co/kto by siê z tym Ÿle czu³o - Ego czy Sumienie? Czyja racja jest "wa¿niejsza" Ega czy Sumienia?

Acentaur napisaÂł takÂże o Sumieniu:

Wnioskuje z tego, ¿e jakoœÌ sumienia jest doœÌ bliska pojêciu 'stopieù rozwoju duchowego' i jednoczeœnie doœÌ bliska pojêciu 'wiek duszy'. Dobrze kombinujê?

(zauwaÂżam tutaj modyfikacjĂŞ swoich wÂłasnych poglÂądĂłw na ten temat, ze wzglĂŞdu na modyfikacjĂŞ pojĂŞcia 'sumienie' - ale to taki wniosek na marginesie)


Ego to taki tworek na dziÂś, na ten Âżyciorys, na to spoÂłeczeĂąstwo, rodzinĂŞ, kraj, miejsce.
Rozpuszczenie Ego/Ja_tutaj oznacza, Âże zanikajÂą wszelakie dyskusje 'moja racja jest bardziej mojsza' i wtedy za ster chwyta Sumienie/Ja_tam.
Czyli, Âżeby doprowadziĂŚ do tej sytuacji, kiedy Sumienie/Ja_tam prowadzi przez Âżycie muszĂŞ siĂŞ w jakiÂś spoÂśob pozbyĂŚ Ego. Ewentualnie okieÂłznaĂŚ go na tyle, Âżeby nie przeszkadzaÂło. DaĂŚ mu jakieÂś poboczne zajĂŞcie - "masz tutaj  zabawki i siĂŞ baw".

Ale z drugiej strony, traktujÂąc Sumienie jako jeden biegun, a Ego jako drugi, byÂłoby niekorzystne wyrzeczenie siĂŞ go.  (rozpuszczenie). Bo jak na huÂśtawce tylko jedno miejsce jest zajĂŞte to ciĂŞÂżko o dobrÂą zabawĂŞ.

Chyba, Âże koncept Sumienia-Ego jako dwĂłch biegunĂłw jest niepoprawny.

No to jak? JakieÂś propozycje? :)

pozdrawiam

Seks i pieniÂądze a rozwĂłj duchowy

Seks i pieniÂądze kojarzÂą siĂŞ z wÂładzÂą i powodzeniem w Âżyciu.
Te dwa tematy budz¹ te¿ najwiêcej sprzecznych uczuÌ i emocji wœród ludzi uwa¿aj¹cych siê za adeptów ró¿nych duchowych œcie¿ek. Zazwyczaj przypisuje siê im zwi¹zki z moralnym brudem, od którego adepci usi³uj¹ siê zdystansowaÌ. A¿ nadto przypominaj¹ te¿ o istnieniu œwiata materialnego, który aspiranci do duchowej doskona³oœci staraj¹ siê porzuciÌ.

Czy rozwój duchowy musi oznaczaÌ rezygnacjê z ¿ycia w materialnym œwiecie? Czy prowadzi do zerwania zwi¹zków z bliskimi ludŸmi? Wielu zadaje sobie takie pytania, a odpowiadaj¹c na nie fa³szywie, acz zgodnie z tradycyjnymi pogl¹dami, rezygnuje z doskonalenia siê. Ci, którzy postanawiaj¹ wytrwaÌ, najczêœciej zdaj¹ siê b³¹dziÌ i nie osi¹gaj¹ zamierzonych celów.

Tymczasem okazuje siê, ¿e rozwój duchowy mo¿e byÌ fantastyczn¹ przygod¹ pe³n¹ sukcesów ekonomicznych i spo³ecznych. Rozwijaj¹ca siê duchowo osoba mo¿e jednoczeœnie odnosiÌ sukcesy materialne i wieœÌ bardzo udane ¿ycie rodzinne, czy seksualne.
CaÂła tajemnica uczynienia swego rozwoju praktycznym polega na opanowaniu wÂłaÂściwych sposobĂłw radzenia sobie z pojawiajÂącymi siĂŞ na duchowej ÂścieÂżce wyzwaniami. CzĂŞsto wydajÂą siĂŞ one przerastaĂŚ moÂżliwoÂści adeptĂłw. To zÂłudzenie zbyt wielu sprowadziÂło na manowce.

Nasz umys³ ma moc kreowania warunków ¿ycia. Wraz z rozwijaniem zdolnoœci koncentracji staje siê ona coraz bardziej realn¹. Ale, o dziwo, wielu adeptom owe zdolnoœci nie przynosz¹ po¿ytku. Czasami nawet bywaj¹ przyczyn¹ nieszczêœÌ.

Dlaczego tak siĂŞ dzieje?
Otó¿ zbyt wiele duchowych doktryn lekcewa¿y nadrzêdne znaczenie nastawienia mentalnego, a to znaczy systemu wyobra¿eù, oczekiwaù i pragnieù. Jedne szko³y obiecuj¹ spe³nienie najskrytszych marzeù, inne ka¿¹ o nich zapomnieÌ. W tym ca³ym ferworze ustosunkowywania siê do pragnieù zapomina siê najczêœciej o spe³nianiu woli Boga. A niektórych ten temat przyprawia wrêcz o zawroty g³owy.

A przecie¿ istnieje realnie i ta trzecia mo¿liwoœÌ: poznawania i realizacji boskiego planu wobec cz³owieka. Mo¿e to brzmieÌ dumnie czy groŸnie, jednak nie ma siê czego baÌ. Bowiem w bo¿ym planie wobec cz³owieka mieszcz¹ siê nie tylko sukcesy duchowe, ale i materialne. Doskona³oœÌ ma siê przejawiaÌ na wszystkich p³aszczyznach istnienia i dzia³ania cz³owieka. A wiêc zarówno mi³oœÌ, jak i seks, oraz pieni¹dze istniej¹ dla naszej radoœci, wygody i przyjemnoœci. Warto siê nauczyÌ m¹drze nimi pos³ugiwaÌ. Jeœli te pomys³y wydaj¹ siê komuœ niemoralne, czy wrêcz obrzydliwe, to powinien on po¿egnaÌ siê równie¿ z marzeniami o sukcesach duchowych. Sukcesów duchowych nie da siê bowiem odnosiÌ w opozycji do œwiata materialnego, w którym ¿yjemy.
Warto spojrzeÌ na te sprawy przytomnie: pieni¹dze s¹ jednym z przejawów bogactwa, a mi³oœÌ jest samym sednem duchowoœci. Seks jest zaœ jednym ze sposobów wyra¿ania mi³oœci.

Inspiracje duchowe warto wykorzystywaĂŚ jako inspiracje do ogĂłlnej poprawy jakoÂści Âżycia i zdrowia. I wĂłwczas majÂą one realny sens.
Ka¿dy z nas mo¿e zamieniÌ w praktykê duchow¹ ró¿ne czynnoœci codziennego ¿ycia. To nie tajemniczoœÌ czy egzotyka praktyki decyduj¹ o jej efektach. To nastawienie do wykonywanych zajêÌ sprawia, ¿e jakaœ praktyka jest duchowa i rozwijaj¹ca, b¹dŸ stanowi przeszkodê wydawa³oby siê nie do przebycia.

Wielu zafascynowanych duchowoÂściÂą gmatwa siĂŞ w plÂątaninie zwiÂązkĂłw karmicznych i skutkĂłw swych przeszÂłych wyborĂłw wyobraÂżajÂąc sobie, Âże na tym polega rozwĂłj duchowy. Wielu z tego samego powodu rezygnuje z seksu i pieniĂŞdzy. A przecieÂż mogliby dokonaĂŚ kilku rozsÂądnych wyborĂłw z nastawieniem:

Seks i pieniÂądze sÂą dla mnie czyste.
Zwi¹zki, które tworzê, s¹ dla mnie Ÿród³em zadowolenia i radoœci, wiêc s³u¿¹ mojemu rozwojowi duchowemu.
W moich zwi¹zkach coraz ³atwiej przejawiam sw¹ bosk¹ doskona³oœÌ.
Seks, który uprawiam, sprawia mi radoœÌ oraz przyjemnoœÌ i dlatego s³u¿y mojemu rozwojowi duchowemu.
Praca, ktĂłrÂą wykonujĂŞ, wspaniale sÂłuÂży mojemu rozwojowi duchowemu i zaspokojeniu moich potrzeb materialnych.

Nawet wychowywanie dzieci moÂże byĂŚ oÂświecajÂącÂą praktykÂą. Rzecz w tym, Âżeby nauczyĂŚ siĂŞ dostrzegaĂŚ dziaÂłanie Boga tam, gdzie inni widzieli brud, kÂłopoty, czy dzieÂło samego szatana. Wymaga to nie tylko aktu woli, ale takÂże oczyszczenia podÂświadomego umysÂłu z duÂżej czĂŞÂści jego zawartoÂści.


LESZEK ZADLO

MyÂślĂŞ, Âże koncept dwu biegunĂłw (ego – sumienie) jest poprawny.
Ego dba o nasz¹ doczesnoœÌ, sumienie o rozwój duszy, czyli przysz³oœÌ. Poœrodku jest wolna wola (œwiadomy wybór)
jako balans miĂŞdzy ego a sumieniem. 
Im wiĂŞcej wyborĂłw zgodnych z podpowiedziami sumienia, tym lepiej dla duszy.
Ale, co to znaczy lepiej? Z jakiego punktu widzenia?
Wydaje siĂŞ, Âże chodzi o jej wzrost energetyczny i wibracyjny. Przy zaÂłoÂżeniu, Âże dusza jest niekompletna i niedoskonaÂła.

SÂą jednak rĂłwnieÂż koncepcje doskonaÂłoÂści oraz kompletnoÂści duszy od samego jej stworzenia.
WĂłwczas pytanie o rolĂŞ sumienia prowadziĂŚ musi do innej odpowiedzi.
Sugeruje raczej, Âże sumienie w takim przypadku, czyli inkarnacyjnej amnezji chroni duszĂŞ od zbytniej bolesnoÂści
podczas zabawy w materii.
Jest tÂą ÂświetlistÂą czÂąstkÂą, ktĂłra przypomina, kim jesteÂśmy.
Jest latarniÂą w mroku materialnej ignorancji.

Tak czy inaczej, dobrze jest nie nosiĂŚ zbyt ciemnych okularĂłw.
Albo dobrze myĂŚ uszy.  ;)

...choĂŚ to moÂże i 2 bieguny, ale chyba nie stojÂą wobec siebie w opozycji,-
raczej siĂŞ uzupeÂłniajÂą, reszta j/w. :)

Jesli sie ma sumienie,to EGO wysiada z hustawki,znika
i po zabawie pt: zonglerka Ja Tam i Ja Tu.Proste jak precel. ;)
Pozdrawiam.

between,
zmiennoÂśc to cecha Ega i ono kalkuluje albo zysk albo przyjemnoÂśc. JeÂśli wiĂŞc trawi CiĂŞ "sumienie" i zastanawiasz siĂŞ co robic dalej, to oznacza , Âże ego magluje to co Sumienie mu przesÂłaÂło albo przerabia wÂłasne problemy. Sumienie jest totalnie niezaleÂżne, ta sama osoba czasem go doÂświadczy a czasem nie, choc okolicznoÂści sÂą niby podobne. DoÂświadczanie Sumienia czĂŞsto nas zmienia (Ego sie odmienia), natomiast Ego moÂże te same wÂłasne problemy waÂłkowac bez koĂąca.

Gdyby tak byÂło jak twierdzisz, to czÂłowiek nie miaÂłby Âżadnych dylematĂłw.
Bo albo wg sumienia (gdy je ma), albo wg ego.
A Âże precel wcale nie jest prosty, wiĂŞc i czÂłowiek zapĂŞtlony w swoich wyborach.
ToteÂż Âżongluje od urodzenia aÂż do Âśmierci.
AÂż mu siĂŞ wszystko wyprostuje…  ;D
Pozdrawiam

Jeœli pos³ucha siê delikatnego szeptu sumienia, to jasne, ¿e ego wówczas znika, a precel, tak jak siê zwin¹³, tak i go mo¿na wyprostowaÌ, jeœli za bardzo siê nie zapiecze (czyli tak jak ego w swym uporze i kombinacjach wszelkich) ;)

Fajnie, w wywaÂżony sposĂłb napisany artykuÂł . Wszystko w porzÂądku gdy odnosi siĂŞ on do osobistego rozwoju duchowego , do czÂłowieka uwikÂłanego w materialne Âżycie, w toÂżsamoœÌ i peÂłnione przez siebie role. Sprawa przedstawia siĂŞ trochĂŞ inaczej, gdy z tzw "rozwoju duchowego" robimy pomysÂł na biznes. Wtedy sprowadzamy rozwĂłj duchowy do podrzĂŞdnej roli wobec bogacenia siĂŞ. Usprawiedliwiamy bogacenie siĂŞ rozwojem duchowym, przybieramy po prostu kolejnÂą toÂżsamoœÌ w celu "mieĂŚ". Jest to jakiÂś sposĂłb na Âżycie. Wszystko  zaleÂży od motywacji , ktĂłre le¿¹ u podstaw dziaÂłania.
PieniÂądze to wynalazek ludzki, a nie duchowy.
 Prawdziwie wyzwolony duch jest niematerialny i nie potrzebuje pieniĂŞdzy ani materii. Tylko nasza ludzka, materialna powÂłoka i zarzÂądzajÂące niÂą oprogramowanie potrzebujÂą materii i energii ( pieniÂądz). CiaÂło i umysÂł udzielajÂą duchowi mieszkania .  Za dobrze wykonanÂą pracĂŞ naleÂży siĂŞ odwdziĂŞczyĂŚ wiĂŞc moÂżna o to ducha poprosiĂŚ, a on z radoÂściÂą pomoÂże w ramach swoich moÂżliwoÂści ;)

Ludzie, proszĂŞ - podawajcie autora cytatĂłw. PrzecieÂż to robione jest automatycznie.

Hmm, ale w takim przypadku tj takim Âże dusza jest juÂż idealnie doskonaÂła nie ma w ogĂłle sensu taki koncept jak 'wiek duszy' - co stoi trochĂŞ w sprzecznoÂści z obserwacjÂą.

WróÌmy wiêc do koncepcji, ¿e dusza doskonali siê poprzez doœwiadczenia kolejnych wcieleù.

Jak wobec tego okreÂśliĂŚ ten rozwĂłj duchowy?
Jako jakiÂś procentowy stosunek racji duszy do ega?
Czyli, ¿e cz³owiek totalnie uduchowiony stoi zupe³nie ponad swoim ego i o jego wyborach decyduje wy³¹cznie dusza?

A co w przypadku duszy mÂłodej? Czy ona ma rĂłwnieÂż "mÂłode" sumienie?

A moÂże rozwĂłj duchowy to stopnieĂą zintegrowania wszystkich trzech poziomĂłw Ja: podstawego Ja, Ja Tutaj i Ja Tam?

pozdrawiam

istnieje taka koncepcja Âże dusze pochÂądzÂą, sÂą integralnymi, lecz oddzielonymi elementami "wielkiego ducha"(jedni),-
a wiĂŞc choĂŚ doskonaÂłe w swej naturze, niedoskonaÂłe w doÂświadczeniach ktĂłrych im brak,-
to pozorne sprzecznoÂści ktĂłre na tym poziomie sÂą nieÂłatwe do zrozumienia.
Tak wiĂŞc choĂŚ czas jako taki dla dusz nie istieje- to moÂżna mĂłwiĂŚ o wieku w sensie zebranych odÂświadczeĂą na poziomie materialnym.

Between, ciekawy kamyczek do Twoich rozpatrywaĂą co do "przejmowania" znalezionych pieniĂŞdzy:

http://wiadomosci.onet.pl/kraj/biedny-emeryt-zwrocil-znaleziony-majatek,1,4407378,wiadomosc.html

ÂŻaden kamyczek.
PisaÂłem o pieniÂądzach, o ktĂłrych nikt nie wie, Âże zginĂŞÂły.
Tutaj wÂłaÂściciel wiedziaÂł Âże zgubiÂł i byÂła to dla niego tragedia.
Postawa staruszka godna podziwu ale przedstawiony przez Ciebie przykÂład nijak siĂŞ nie ma do rozwaÂżaĂą przez nas prowadzonych.

pozdro

The stories we tell ourselves about how the world works ultimately govern what we perceive. After a while we see only what we are taught to see. Scientists now understand there is a phenomenon in the brain they refer to as ‘kindling’, discovered and named by a Nova Scotian neuroscientist named Graham Goddard..

tÂłumaczenie
Historie jakie wmawiamy sobie o tym jak funkcjonuje Âświat ostatecznie zarzÂądzajÂą tym co postrzegamy. Po chwili widzimy tylko to, o czym pomyÂśleliÂśmy. Naukowcy zrozumieli ,ze w naszych mĂłzgach zachodzi fenomen okreÂślany jako " uÂłagadzanie", odkryty i nazwany przez naukowca neurologa z Nowej Szkocji, Grahama Goddarda..

http://www.lynnemctaggart.com/blog/119-the-eyes-have-it

W linku artyku³ opisuj¹cy ró¿nice w sposobie postrzegania rzeczywistoœci przez ludzi tzw Zachodu i ludzi Wschodu ( wschodnie Chiny ). My byœmy raczej odnosili siê do wschodniej mentalnoœci, która zmierza w kierunku spo³ecznoœci jako ca³oœci kosztem ¿ycia jednostki, a zachodniej ,która stawia na si³ê indywidualnoœci i konkurencjê miêdzy jednostkami.
To co mnie uderzy³o w tym artykule to w³aœnie zacytowany fragment. Nasz œwiat wygl¹da tak jak o nim myœlimy i sposób w jaki myœlimy niejako "wywo³uje" rzeczywistoœÌ sprawiaj¹c ,¿e ona siê do nas dostosowuje. Do nas, czyli zarówno w wymiarze jednostkowym jak i wypadkowej z ca³ego spo³eczeùstwa.
Wspominam o tym poniewaÂż nie odpowiedzieliÂśmy sobie wÂłaÂściwie na pytanie bardziej podstawowe , a mianowicie - po co siĂŞ rozwijaĂŚ duchowo ?
W³aœnie po to, aby zmieniÌ rzeczywistoœÌ, któr¹ jak dotychczas to kszta³towano poprzez urabianie naszego sposobu postrzegania œwiata od dziecka. Coœ na szczêœcie posz³o "nie tak" w tym urabianiu skoro zaistnia³a transformacja ustrojowa w Polsce. Obecnie postêpuje urabianie m³odzie¿y na mod³ê "zachodni¹" czyli na wyœcig szczurów w konkurencji "kto siê bardziej nachapie przed innymi wg naszych regu³ ", ale czy to siê udaje ?

trzymajÂąc siĂŞ stricte nazwy tego wÂątku- to jakie moÂżemy mieĂŚ pojĂŞcie o rozwoju ducha/duchowym,-
jeÂżeli to wÂłaÂśnie Âże Âżyjemy teraz setki, czy tys. razy sÂłuÂży wÂłaÂśnie naszym duszom w celach edukacyjnych.
W tym momencie to o czym piszemy tu i teraz na tym poziomie sÂłuÂży raczej budzeniu siĂŞ ÂświadomoÂści,-
choĂŚby po to aby zrozumieĂŚ Âże

sami fizycy dochodzÂą juÂż do przekonania Âże Âświat ma taki, a nie inny ksztaÂł w momencie kiedy na niego patrzymy, poniewaÂż wszystko jest w ciÂągÂłym ruchu i wszystko wibruje na kaÂżdym poziomie materi/energi.
Na tej ang. stronie http://www.gizamap.com/ sÂą slajdy o tym co mogÂą spowodowaĂŚ zmiany, a wÂłaÂściwie zanik pola mag. ziemi,-
a mianowicie odblokowanie reszty potencjaÂłu naszego mĂłzgu/ÂświadomoÂści wÂłaÂśnie, a jeÂżeli tak,-
to nastanie cywilizacja X-manĂłw ;)

pozdr.

Kolejnym progiem rozwoju duchowego jest uniezaleÂżnienie siĂŞ od materii , czyli wÂładanie niÂą caÂłkowicie.
Nie znaczy to iÂż mamy siĂŞ jej pozbyĂŚ jako coÂś co zaburza nasz rozwĂłj duchowy , absolutnie nie.

Znaczy to tylko tyle iÂż ona - materia nie moÂże nami wÂładaĂŚ i nie moÂżemy robiĂŚ "wszystkiego" Âżeby posiadaĂŚ wiĂŞcej i wiĂŞcej ...

Powiedzenie :"kto ma pieniÂądze ten  pÂłaci  i rzÂądzi ..." nie do koĂąca jest prawdziwe co okazuje siĂŞ juÂż wspó³czeÂśnie.

Przekraczanie barier strachu przed utratÂą pieniĂŞdzy jest straszne dla uzaleÂżnionych od komfortu materialnego , ktĂłry one daĂŚ mogÂą.
Ale jest to niewola , gdyÂż one wĂłwczas wyznaczajÂą ludziom drogi Âżycia i system wartoÂści , ktĂłrym siĂŞ posÂługujÂą.
Proces pokonywania strachu przed byciem " biednym materialnie" to bardzo trudny proces , bowiem jest zgod¹ na ¿ycie w warunkach które zaczynaj¹ nieœÌ nam zdarzenia losowe i nie walczenie z nimi.
Akceptacja ze zrozumieniem niezbêdnoœci tej sytuacji czêsto niestety bywa niezrozumia³a przez wiêkszoœÌ ludzi.
 W  dotychczasowych wzorcach ÂświadomoÂści jest bowiem zakodowana walka o materiĂŞ.
WyjÂście z tego kodu to olbrzymie zaufanie do StwĂłrcy iÂż tak naprawdĂŞ niczego nam nie zabraknie doÂżycia i realizowania wybranego przez nas planu przedurodzeniowego.

Nie kaÂżdy konfrontuje siĂŞ z identycznÂą sytuacjom , kaÂżdy otrzymuje jÂą na miarĂŞ udÂźwigniĂŞcia jej.

Bywa jednak iÂż ludzie twierdzÂą iÂż jÂą rozumiejÂą i oferujÂą swojÂą pomoc ró¿norakÂą  a póŸniej nie potrafiÂą udÂźwign¹Ì swoich decyzji.

Bywa... Jest to ich konfrontacja siĂŞ z ich przekraczaniem uzaleÂżnienia od materii , oraz zaufania do StwĂłrcy.

Drogê t¹ musi przejœÌ ka¿dy wczeœniej czy póŸniej , taki jest kolejny próg rozwoju duchowego.

Jezus powiedzia³ ; Prêdzej wielb³¹d przejdzie przez ucho igielne ni¿ bogacz wejdzie do królestwa niebieskiego... jest w tej przypowieœci olbrzymia prawda.

KaÂżdy zrozumie jÂą na miarĂŞ siebie i tak jest dobrze.

Kiara :) :)

between,
jeÂśli siĂŞ nie ma uporzadkowanego "modelu" to rzeczywiscie moÂżna siĂŞ Âłatwo zaplÂątaĂŚ.Ja przyjmujĂŞ takie
rozwiazanie: Symbolicznie duch w materii skÂłada siĂŞ z "wyÂższego ja" , duszy=Ega , "prawdziwego ja"
oraz "kolektywnej duszy". Teraz mogĂŞ wiele tÂłumaczyĂŚ.
"Prawdziwe ja" nie chce wierzyĂŚ swej boskiej naturze i zawierza duszy=egu i odtÂąd widzi Âświat "oczami" ega
Dusza=Ego rzÂądzi bezkompromisowo, podporzÂądkowuje sobie "prawdziwe ja" ale prowadzi to do Âśmierci w materii. Dusza zostaje "wyzerowana" i zawracana do kolejnego cyklu narodziny-Âżycie - ÂśmierĂŚ aÂż
osi¹gnie dojrza³oœÌ. Dusza zawsze uczy siê od nowa.
"WyÂższe ja" stwarza Âświat dla "prawdziwego ja" zgodnie z jego poglÂądami, ale czasami objawia siĂŞ jako
sumienie, nieoczekiwanie wkraczajÂąc w sytuacjach wydajÂących siĂŞ tak jasnymi.
"Kolektywna dusza" to jakby baza danych , baza doÂświadczeĂą poprzednich wcieleĂą
Rozwój duchowy to gotowanie Ega w ogniu materii tak, by by³o partnerem dla "prawdziwego ja" a wtedy te odnajdzie swoj¹ boskoœÌ i zjednoczy wszystkie sk³adowe.

Witaj Acentaur :)
DziĂŞki, bardzo przejrzyste definicje podajesz.

WszakÂże uwaÂżam  je za trochĂŞ za bardzo opisowe poniewaÂż nie wyjaÂśniajÂą mechanizmĂłw w jaki sposĂłb siĂŞ to dzieje. To znaczy mechanizm opisowy moÂżna rĂłwnieÂż do tego dodaĂŚ  wedle wÂłasnego uwaÂżania, tak jak to robiÂły od wiekĂłw systemy religijne na przykÂład w sposĂłb w jaki to jest widoczne  w hinduskich Wedach. UÂżywano jĂŞzyka opisowego do tego co postrzegano, ale nie rozumiano istoty tego na co patrzono (wojny atomowe, pojazdy o napĂŞdzie grawitacyjnym itd ).

WÂłaÂśnie o te zrozumienie istoty zjawisk  mi chodzi kiedy uÂżywam sÂłowa "wiedza". Zrozumienie nie wymaga zaliczenia kursu czy ukoĂączenia jakiejÂś szkoÂły, a tylko umiejĂŞtnoÂści integrowania wiadomoÂści na miarĂŞ pojĂŞĂŚ i symboliki cywilizacji w ktĂłrej przyszÂło nam ÂżyĂŚ. W praktyce jest to, wg mnie , spojrzenie na rzeczywistoœÌ w inny niÂż materialny sposĂłb , wyjÂście poza dualizm i filozofiĂŞ rozdzielenia. Takie podejÂście wynika teÂż z wiedzy o Âświecie uzyskanej na przykÂład od naukowcĂłw. KorzystajÂąc z tej wiedzy dziÂś ,kiedy patrzĂŞ na drzewo to widzĂŞ - z jednej strony  roÂślinĂŞ doœÌ dobrze opisanÂą przez biologiĂŞ ,ale z drugiej strony - poprzez wiedzĂŞ z zakresu kwantowej biologii widzĂŞ teÂż energetycznÂą postaĂŚ ÂświadomoÂści z ktĂłrÂą mĂłj organizm i moja ÂświadomoœÌ prowadzi dialog bez uÂżycia umysÂłu, jeszcze zanim informacja o drzewie zostanie sprowadzona do jednego, oznaczonego, dekoherentnego stanu w moim mĂłzgu w sposĂłb dla umysÂłu zrozumiaÂły jej wymiana zachodzi na pÂłaszczyÂźnie kwantowej.
Wynikowo - umysÂł otrzymuje informacjĂŞ takÂą, jakÂą jest w stanie dostrzec. Z chwilÂą zmiany sposobu postrzegania otrzymujemy zwrotnie wiĂŞcej nowych informacji o rzeczywistoÂści. Drzewo przestaje znaczyĂŚ tyle co surowiec do produkcji papieru, a staje siĂŞ czujÂącÂą istotÂą, od ktĂłrej zaleÂży moje oddychanie. Ja korzystam z tego co ono wydala, a ono z tego co wydalam ja. W samym  procesie uzgadniania rzeczywistoÂści ego ma niewielki udziaÂł ,ale to ono decyduje co zobaczy. I to jest j-ego moc.

Witaj east,
wiem, Âże to bardzo skrĂłtowo, ale juÂż taki model pozwala rozÂświetliĂŚ niejedno. Bez tego nie moÂżna poprawnie rozumieĂŚ  nawet mitologii. Ja wlaÂśnie tak to rozumiem po latach przemyÂśleĂą. MoÂżna to
rozwin¹Ì  i uzupeÂłniĂŚ na wÂłasne potrzeby, chociaÂżby o mechanizmy dziaÂłania.
Pelna zgoda, Âże od poziomu postrzegania zaleÂży jak odbieramy Âświat, ale to tylko inny punkt widzenia
tego samego fenomenu.

Hmm, a gdzie miejsce na podœwiadomoœÌ? Na podstawowe, podœwiadome czy zwierzêce Ja?

pozdro

ktoÂś to w koĂącu rzeczowo usystematyzowaÂł- czytaj Ace,-
œwiadomoœÌ i podœwiadomoœÌ- to mo¿e dwie po³ówki ca³oœci- mózgu- czyli lewa i prawa pó³kula,-
siê ró¿ni¹ i maj¹ inn¹ optykê widzenia rzeczy- wiêc mog¹ w odbiorze sprawiaÌ takie wra¿enie, ale tego przecie¿ nikt nie wie na pewno.

pozdr.

between,
podÂświadomoÂśc to inna nazwa kolektywnej duszy, tu teÂż znajdujÂą siĂŞ pierwotne archetypy i zwierzĂŞce Ja.
Taka czy inna ÂświadomoÂśc to sfera duchowa, mĂłzg to materia,soma. SwiadomoÂśc to zbiorcze okreÂślenie.

mo¿e tak byÌ, ale sk¹d pewnoœÌ, i tu nawi¹zanie do easta

to jasne :)
zaleÂży gdzie aktualnie rezyduje, lub wydelgowaÂła siĂŞ na czas jakiÂś ;)

pozdr.

mam wra¿enie, ¿e siê krêcimy w kó³ko z tymi nazwami.

Dla mnie wystarczajÂący jest podziaÂł ÂświadomoÂści na 3 czĂŞÂści zgodny z HunÂą:
- podstawowe ja, najni¿sze ja czyli podœwiadomoœÌ, zwierzêcoœÌ - ta czêœÌ Ja, która zarz¹dza cia³em, ta która odpowiada za emocje.
- Âśrednie ja  - tutaj jest miejsce na ego, na umysÂł, na "myÂślĂŞ wiĂŞc jestem"
- nad ja, wyÂższe ja - Ja TAM, "dysk" wg Moena, prywatny bĂłg...

przyznaje Âże podziaÂł na 4 czĂŞÂści  - w tym pojĂŞcie "prawdziwego ja" jest dla mnie doœÌ zastanawiajÂące.
Co to jest to "prawdziwe ja"?

Jest jeszcze podziaÂł na ciaÂła  - fizyczne, eteryczne, astralne, itp, itp. ale to jakby "noÂśnik" dla informacji.
Dobrze byÂłoby tego nie mieszaĂŚ.

pozdro

songo1970,
istnieje wiele ró¿nych okreœleù. Jeœli popatrzec na funkcje, to "umys³ latawca" odpowiada Egu. Kiedy ono zostaje wygotowane w ogniu doœwiadczeù ziemskich, to nastêpuje taka sytuacja, jaka opisa³ Castaneda.

between,
patrz na funkcje. System Huny jest bardzo bliski temu podziaÂłowi na 4 czĂŞÂści, w ktĂłrym  "prawdziwe ja" jest ta iskrÂą bo¿¹, czyli tym co rozstrzyga jak odczuwamy Âświat. Robi to na podstawie informacji od Ega. Te podziaÂły sÂą symboliczne i nie sztywne.
W sumie to ten sam duch, tylko nieco zdecentralizowany na potrzeby samodoskonalenia.

Ace,
prawdziwe ja/Iskra BoÂża, doskonaÂła czÂąstka duchowa odczuwa tak, jak jej kaÂże Ego?  :o

ptak,
to s¹ przecie¿ równorzêdne czesci tego samego ducha. Inaczej nie mog³o by funkcjonowaÌ. I w tym jest i b³¹d i rozwi¹zanie.

A móg³byœ to rozwin¹Ì? Bo nie wiem co masz na myœli.

ptak,
b³êdem, czyli grzechem pierworodnym, jest uwierzenie przez "prawdziwe ja", ¿e ego przekazuje prawdziwy ogl¹d, ze materia jest prawdziwa, ¿e istnieje objektywny zewnêtrzny œwiat niezale¿nie od ducha.

Ace, a skÂąd wiesz w co wierzy prawdziwe ja?

I ktĂłre Twoje ja rozmawia teraz z nami?  ;)

prawdziwe "Ja" nie wierzy- ono wie ;)

ptak,
no co za dociekliwa istota.   ;D  ale na te pytania, trzeba sobie samemu odpowiedzieĂŚ. MoÂżna siĂŞ zastanowiĂŚ, co to oznacza znaĂŚ odpowiedzi.
WiĂŞc po rozwiÂązania proszĂŞ do odpowiedniej czĂŞÂści wÂłasnego ducha.  8)

songo1970,
w tym caÂły problem

   Teksty Eduarda Meiera(ciekawe, Âże tekst jest z 75'..?)

    Wersja niemiecka
ÂŻycie w duchowoÂści i fizycznoÂści
Ziemska ludzka rasa wkracza i jest Âświadkiem fazy potĂŞÂżnej kosmicznej zmiany. To nowa era, nowa epoka, ktĂłra stale i wyraÂźnie staje siĂŞ jaÂśniejsza oczom uwaÂżnego, bardziej zaawansowanego w swej ÂświadomoÂści czÂłowieka. Podczas gdy wiĂŞkszoœÌ rodzaju ludzkiego, tu na Ziemi, spoczywa w g³êbokiej otchÂłani niewiedzy i zniewolenia ÂświadomoÂści, staÂło siĂŞ pilnÂą potrzebÂą, by poprzez staranne dochodzenie, odnaleŸÌ powody upadku rodzaju ludzkiego i by zademonstrowaĂŚ go istotom ludzkim poprzez poprawny, jasny i odkrywczy przekaz i lekcjĂŞ. JednoczeÂśnie wymaga to pokazania nowych drĂłg, ktĂłre mogÂły by poprowadziĂŚ rodzaj ludzki w przyszÂłoœÌ Âświadomego rozumienia i harmonii. NadszedÂł wiĂŞc teraz czas dla Ziemianina, na otwarcie swych oczu i uszu i od³¹czenia swych zniewolonych myÂśli od faÂłszywych nauk, na uwolnienie siĂŞ od tradycyjnego faÂłszu i caÂłego zÂła i ostatecznie zrozumienie wszystkiego zgodnie z prawdÂą. Oby wiĂŞc teraz ziemski czÂłowiek otworzyÂł zmysÂły swej ÂświadomoÂści na rozpoznanie prawdy. Oby spojrzaÂł w gĂłrĂŞ w kierunku nieskoĂączonego bezmiaru wszechÂświata, gdzie w wiecznoÂści gwiazdy rzÂądzÂą w majestatycznym pokoju i wyniesieniu. Oby popatrzyÂł w gĂłrĂŞ na te gwiazdy, ktĂłre w StwĂłrczym porzÂądku kr¹¿¹ poprzez nieprzeliczone tysiÂąclecia w doskonaÂłej harmonii z uniwersalnie waÂżnymi prawami Stworzenia, w wypeÂłnianiu nakazĂłw  godne naÂśladowania.
Jak ma to miejsce na Ziemi, gwiazdy te, wszystkie rz¹dzone s¹ Twórczymi prawami i nakazami, które zintegrowane s¹ z logik¹ i mi³oœci¹ samego Stworzenia. Istnieje wieczna aktywnoœÌ wzrastania, wiecznego istnienia i koùca, w nieskoùczonym zaczynaniu. Oby Ziemianin spojrza³ w dó³ na sw¹ Ziemiê, gdy¿ tu te¿, w ¿elaznym porz¹dku, istniej¹ te same prawa i nakazy Stworzenia. Cz³owiek, Ziemia i jej ró¿norodne formy ¿ycia, wszystkie s¹ czêœci¹ tych samych praw i nakazów, jako maleùkie, lecz znacz¹ce ogniwo w ³aùcuchu wszelkiego Twórczego stworzenia.
Tam gdzie natura istnieje poprzez TwĂłrcze prawa i nakazy, nietkniĂŞta ludzkÂą rĂŞkÂą i nietkniĂŞta dopeÂłnia swojego istnienia, tam rzÂądzi absolutne i doskonaÂłe piĂŞkno, siÂła, majestat i harmonijna wielkoœÌ bez Âżadnej hierarchii. JednakÂże gdziekolwiek zaistniejÂą Âślady ludzkiej interwencji i staje siĂŞ widoczny, rozmyÂślny, nielogiczny porzÂądek i poprawki, caÂłe piĂŞkno, siÂła, majestat, porzÂądek i wielkoœÌ znikajÂą. Harmonia jest niszczona, zmieniana i staje siĂŞ niemoÂżliwa. Natura wiĂŞc, nieumyÂślnie, staje siĂŞ Âświadkiem braku rozsÂądku i roztropnoÂści Ziemianina, ktĂłry lubi nazywaĂŚ siebie „KoronÂą Stworzenia”. Jako samozwaĂącza korona Stworzenia czÂłowiek Âżyje w swym zÂłudzeniu, nieÂświadom faktu, Âże zaÂłoÂżyÂł koronĂŞ ktĂłrej nie jest wart. Owa korona jest o wiele na niego za duÂża i nie moÂże on jej nosiĂŚ, gdyÂż ryzykuje Âże zostanie zgnieciony pod jej ciĂŞÂżarem.
ZaprawdĂŞ, Ziemianin rozwin¹³ siĂŞ i „Âświetnie postÂąpiÂł naprzĂłd” w trzecie tysiÂąclecie. DoprowadziÂł siebie na skraj g³êbokiej przepaÂści i znalazÂł siĂŞ przed kÂłami bestii szaleĂąstwa – prowadzony faÂłszywymi doktrynami i religijnym kultem zÂłowierczej degeneracji, ktĂłra spowodowaÂła nienawiœÌ, zachÂłannoœÌ, wystĂŞpek, nieszczĂŞÂście, po¿¹danie i rozlew krwi. On, Ziemianin, samozwaĂącza „Korona Stworzenia”, ktĂłry rzÂądzi, lub chce rzÂądziĂŚ Âświatem i wszechÂświatem, ktĂłry zawÂładn¹³ powietrzem, wodÂą, i ogniem, dawno juÂż zapomniaÂł, jak byĂŚ prawdziwÂą i szczerÂą istotÂą ludzkÂą i jak myÂśleĂŚ, dziaÂłaĂŚ i ÂżyĂŚ wedÂług czystych, duchowych standardĂłw. StÂąd zasadniczo zapomniaÂł jak ÂżyĂŚ jako wartoÂściowa istota ludzka w spoÂłecznoÂści istot ludzkich. ZapomniaÂł ÂżyĂŚ jako wartoÂściowa osoba we wspĂłlnocie z innymi osobami. Wszystkie jego formy d¹¿¹ do czysto materialnych i materialistycznych obiektĂłw i zainteresowaĂą i mocno lekcewaÂży wszelkie sprawy ducha, postĂŞpu, miÂłoÂści, prawdy, wiedzy, logiki i mÂądroÂści.
Od staro¿ytnoœci cz³owiek na Ziemi pragnie tylko jednej rzeczy: uzyskania w³adzy, w³adzy bez wzglêdu na okolicznoœci. Po zdobyciu swej w³adzy, cz³owiek u¿ywa jej po prostu dla ujarzmiania i niewolenia. Walka zawsze by³a jego okrzykiem bojowym i manifestacj¹ piek³a jego zwyciêstwa. Poprzez bardzo z³e i zniewalaj¹ce œwiadomoœÌ fa³szywe doktryny, zwykle w kultopodobnych formach religijnych, cz³owiek stworzy³ przymus i hipokryzjê. Mówi³ poprzez nie o honorze i wolnoœci, lecz w rzeczywistoœci myœla³ jedynie o zniewoleniu œwiadomoœci, korzyœci i eksploatacji, ka¿dym sposobem i absolutnej zale¿noœci. Cz³owiek na ziemi zapomnia³ jak pokazywaÌ sw¹ prawdziw¹ twarz dawno temu, gdy¿ ukry³ j¹ i zagubi³ w sobie wraz ze œwitem religijnych, fa³szywych doktryn. Z tego powodu teraz nosi jedynie kolorow¹ maskê, której efekt jest ju¿ opatrzony, monotonny, obojêtny, stoicki, egoistyczny i sztuczny. Wielu ludzi na Ziemi sta³o siê jak zwierzêta, czy œwiadomie ob³¹kane roboty fa³szywych kultowych doktryn. Z braku œwiadomoœci, która zgodna jest z m¹droœci¹, w formie obcej m¹droœci, ludzie spêdzaj¹ swe dni, miesi¹ce i lata na Ziemi, nieœwiadomi nawet najmniejszej cz¹stki prawdy pe³nej prawdy. W z³ej wierze i nieszczerze d¹¿¹ tylko do w³adzy, zach³annoœci, materializmu i nienawiœci ku swym towarzyszom i samym sobie. W dniu w którym zegar ich ¿ycia przestanie chodziÌ, umr¹, wype³nieni strachem, brakiem harmonii i nienawiœci¹.
Cz³owiek uczyni³ wszystko sobie uleg³ym, poprzez swój intelekt i rozumowanie, poprzez zaaran¿owanie i zmanipulowanie wszystkiego wokó³ siebie. Jego ambicje rozkwitaj¹ tylko na tym podporz¹dkowaniu. Wygl¹d sta³ siê dla niego znacznie wa¿niejszym ni¿ prawda Bycia. Zagubi³ wieczn¹ prawdê o duchu Stworzenia w jego podstawowych elementach, a przylgn¹³ od najwczeœniejszych czasów do nierealistycznych doktryn kultów. Z powodu swej u³udy przyda³ wartoœci, zniewalaj¹cym i fa³szywym doktrynom, bardziej ni¿ wszelkim prawom i nakazom w ich prawdzie i m¹droœci. Z powodu swej niezwykle marnej, pomieszanej filozofii ¿ycia kultowych religii, cz³owiek uwierzy³, ¿e poprzez odrzucenie prawdziwych Twórczych praw i nakazów i poprzez stworzenie porz¹dków opartych na ludzkich prawach, mo¿e zreformowaÌ rodzaj ludzki w zgodzie z tymi nierealistycznymi kultami, czy poprowadziÌ go ku lepszej przysz³oœci udoskonalonego potencja³u ¿yciowego. Zagubiwszy wiedzê o esencji Stworzenia w cz³owieku, chcia³ on zmusiÌ inne ludzkie istoty do ¿ycia, u¿ywaj¹c materialistycznych œrodków i fa³szywych religijnych doktryn. Dlatego w³aœnie oczarowa³ masy ziemskiego rodzaju ludzkiego fa³szywymi obietnicami, fa³szywymi ideami i idolami zwi¹zanymi z fa³szywymi doktrynami kultów. W krótkim czasie, w powa¿nym stopniu, œcie¿ka ta doprowadzi³a do zniewolenia, ograniczenia œwiadomoœci, eksploatacji, nienawiœci, zach³annoœci i wystêpku. Gdziekolwiek pozosta³a resztka prawdy, cz³owiek szybko i stale przekszta³ca³ j¹ w z³oœliw¹ nieufnoœÌ i zabójcz¹ nienawiœÌ. Ziemianin stopniowo coraz bardziej pozbawia³ siê prawdziwego ¿ycia, duchowego celu maj¹cego pocz¹tek w Stworzeniu. Cz³owiek zgubi³ sw¹ wiedzê o najstarszej prawdzie i m¹droœci, mianowicie, ¿e on jest kryterium wszelkich Twórczych rzeczy w tworzeniu przynale¿nej Stworzeniu doskona³oœci w sobie.
Obecnie zmiana czasu i biegu nowej kosmicznej ery wymaga, bardzo pilnie, by ziemski cz³owiek ponownie obróci³ swe aspiracje i myœlenie ku Twórczej duchowej prawdzie i rzeczywistym wartoœciom duchowego i œwiadomego ¿ycia. Dot¹d, jedynie maleùki wycinek ludzkoœci wiedzia³, czy tylko podejrzewa³, ¿e ludzka forma ¿ycia zamieszkuje nie tylko ziemsk¹ sferê, lecz tak¿e ¿yje w rozleg³ych obszarach wszechœwiata. Podobnie, tylko u³amek tych istot ludzkich wie, ¿e duch ludzki i œwiadomoœÌ rzutuje na sfery Stworzenia, które nie mog¹ byÌ postrzegane poprzez materialne zmys³y. Stworzenie jednak¿e jest prawdziwym domem ka¿dej formy ducha i w konsekwencji te¿, ka¿dej istoty ludzkiej, w której ciele fizycznym ¿yje czêœÌ samego Stworzenia.
ZaprawdĂŞ, jest w interesie kaÂżdej istoty ludzkiej d¹¿yĂŚ do, i osiÂągn¹Ì, duchowÂą i ÂświadomoÂściowÂą ekspansjĂŞ i g³êbiĂŞ, by zrewidowaĂŚ swe obecne pojmowanie Âżycia. Pojmowanie Âżycia, ktĂłre pod¹¿aÂło czysto materialistycznymi oraz nierealnymi ÂścieÂżkami wiary i w konsekwencji pchnĂŞÂło prawdĂŞ o duchu w ciĂŞÂżkie potĂŞpienie. Zwrot jednakÂże, nie bĂŞdzie Âłatwy, gdyÂż jej ÂścieÂżka jest zaroÂśniĂŞta pnÂączami i cierniami. Co do najistotniejszych prawd, czĂŞsto przeciwne kierunki muszÂą byĂŚ podjĂŞte, gdyÂż czÂłowiek musi siĂŞ nauczyĂŚ, Âże poprzez istnienie swego TwĂłrczego ducha jest w posiadaniu, po wszystkie czasy, nieÂśmiertelnej czÂąstki, mianowicie ducha – ducha, ktĂłry wspó³pracuje z TwĂłrczym krĂłlestwem i nie odgrywa sÂłuÂżalczej roli, jak twierdzÂą kulty. W rzeczywistoÂści, kaÂżda istota ludzka musi udowodniĂŚ sobie, Âże jej duch dziaÂła w TwĂłrczy sposĂłb, oraz musi odnaleŸÌ swÂą doskonaÂłoœÌ w sobie, by zapewniĂŚ doskonaÂłoœÌ w samym Stworzeniu. Dla tych, ktĂłrzy zdobyli tÂą wiedzĂŞ, powstanie nieuniknione zobowiÂązanie, by odÂłoÂżyĂŚ swe Âżycie materialne na drugi plan i poprowadziĂŚ swe duchowe istnienie w kierunku monumentalnego punktu widzenia Stworzenia, ktĂłre zawiera nieskoĂączonÂą ciÂągÂłoœÌ w swej staÂłej transformacji.
Cz³owiek prawdy nie zna uprzedzeù, gdy¿ tendencyjne opinie przeszkadzaj¹ w poszukiwaniach i odkryciach, a tak¿e w samej szczeroœci. Cz³owiek prawdy wie bardzo dobrze, ¿e wszelka prawda i m¹droœÌ le¿¹ w wiecznym przep³ywie i nieskoùczonym trwaniu, wiêc ¿adne z góry przyjête opinie nie mog¹ prawnie istnieÌ. Tylko fakty odnosz¹ce siê do prawdy, mog¹ byÌ faktami odnosz¹cymi siê do prawdy i tylko fakty odnosz¹ce siê do prawdy, mog¹ byÌ faktami odnosz¹cymi siê do m¹droœci. Nic innego nie mo¿na w to w³¹czyÌ. Jest to prawo ca³ego procesu wszystkiego co siê przejawia, gdy¿ ka¿de istnienie musi dope³niÌ siebie w cyklu. Przyczyna i skutek s¹ prawomocne we wszelkich sferach, je¿eli s¹ one rz¹dzone prawami i nakazami.
Tendencyjne opinie kryj¹ ca³¹ nielogicznoœÌ w¹tpliwoœci i nieprawdy. Kiedy istota ludzka zaczyna absorbowaÌ w siebie te informacje, mo¿e otrzymaÌ jasne zrozumienie z³owrogiej ludzkiej s³aboœci, mianowicie tego czy jest, czy nie jest, ponad punktem widzenia przyjêtych z góry w¹tpliwoœci i krytycyzmu, lub ci¹g³ego zdominowania uprzedzeniami. Je¿eli wci¹¿ sk³ania siê ku tendencyjnym opiniom powinien od³o¿yÌ przekaz i oddaÌ go tym, którzy wolni s¹ od uprzedzeù w swych poszukiwaniach prawdy.
W ca³ym wszechœwiecie przejawia siê wiele wariacji form ¿ycia opartych o specyficzne prawo. Jest to przemo¿ny i niewidzialny wp³yw Stworzenia, który jako nierozwi¹zywalna zagadka, powoduje nieskoùczon¹ ci¹g³oœÌ i nieskoùczon¹ transformacjê. Wszystko co tchnie ¿yciem we wszechœwiecie, zwi¹zane jest w czasie i przestrzeni tym nierozwi¹zywalnym i tajemniczym prawem, z wyj¹tkiem form duchowych, które istniej¹ pod tym samym prawem, lecz nie s¹ poddane ograniczeniom czasu i przestrzeni. Pochodz¹c z wnêtrza Stworzenia, forma duchowa nie jest ograniczona w istnieniu prawem œmiertelnoœci.
Podobnie, wszystko co ¿yje na Ziemi jest powi¹zane i poddane czasowi i przestrzeni, a wiêc prawu istnienia w czasie i przestrzeni. To wêze³ uwarunkowaù przestrzeni i czasu, który przedstawia regularnoœÌ solidnie zabezpieczonego porz¹dku; transformacjê czasu i przestrzeni w formê materialn¹; pocz¹tek i schy³ek surowej materii...

....Z wiedzy o wszystkich minionych faktach dotycz¹cych przesz³oœci ziemskiej ludnoœci, dowiadujemy siê, ¿e w najdawniejszych czasach, kiedy rodzaj ludzki wci¹¿ ¿y³ w harmonii z Twórczymi prawami i nakazami i ich przestrzega³, duchowe aspekty i formy ludzi ca³kowicie zgadza³y siê z istniej¹cymi prawami naturalnymi. W konsekwencji szczêœcie, wiedza, m¹droœÌ, pokój, wolnoœÌ, logika i mi³oœÌ, oraz spokój i zadowolenie by³y wszystkie czêœci¹ tego solidnie zabezpieczonego porz¹dku. Wraz z samo-wyobcowaniem od prawdy Stworzenia, jej praw i nakazów i poprzez fa³szywe doktryny, które zdegenerowa³y siê do religii, nikczemne rzeczy by³y kultywowane, np. nienawiœÌ, niezgoda, niewola, rozlew krwi, zawiœÌ, chciwoœÌ, egoizm, k³ótnie i wiele innych nieludzkich manifestacji. Wa¿nym jest teraz, by zanalizowaÌ i ujawniÌ, podtrzymywane, destrukcyjne, negatywne i upadlaj¹ce si³y zakotwiczone w cz³owieku, tak by pokazaÌ œcie¿kê prawdy, wolnoœci i m¹droœci, by wyprowadziÌ cz³owieka z pustki jego œwiadomoœci. Œcie¿ka ta mo¿e byÌ wyznaczona, jedynie wtedy, gdy studiowane jest pradawne, pierwotne znaczenie ¿ycia, oraz podstawowe znaczenie dla cz³owieka, jego istnienia w swej formie ¿ycia. W minionych dziesiêciu tysi¹cach lat wiele osób, wybitnych osobowoœci ¿y³o na Ziemi i stara³o siê odpowiedzieÌ na donios³e pytania takie jak: Jak, Gdzie i Dlaczego?
Wysi³ki te jednak by³y daremne i pomys³y które przekazali potomnym do obecnego czasu zosta³y wydeptane do ja³owoœci, zarówno dzisiaj jak i w ka¿dym czasie. Wielu z tych nauczycieli i nauk zosta³o, œwiadomie, b¹dŸ bezwiednie zafa³szowanych i sta³o siê czêœci¹ irracjonalnych dogmatów religijnych. Poprzez to nauki te zosta³y zmienione nie do poznania. Wieczne prawdy zosta³y zlekcewa¿one b¹dŸ zafa³szowane, tylko dlatego, ¿e cz³owiek uzna³, ¿e ich przestrzeganie jest bardzo niewygodne. Nawet po dziœ dzieù cz³owiek cierpi z powodu surowych konsekwencji. Nosiciele, g³osiciele i zwolennicy prawdy, prawdziwi prorocy, byli kopani, potêpiani, wyklinani, pogardzani i pozbawiani ¿ycia. Dni takowych incydentów trwaj¹ i nie skoùczy³y siê tu na Ziemi. Wielu mêdrców i zwiastunów Nowej Ery bêdzie cierpieÌ i znosiÌ podobne traktowanie, gdy¿ masy ludzkoœci, prowadzone kultami, wrogo nastawione, kazaÌ bêd¹ zwiastunom znosiÌ maniakalne wierzenia ludzkoœci. Jednak¿e zmiana czasów i nowa kosmiczna era, z ca³¹ jej przenikaj¹c¹ prawd¹, pomo¿e im w ich walce i ostatecznie przyniesie zwyciêstwo.
LudzkoœÌ na Ziemi Âżyje obecnie w niegodziwym nadmiarze materialnych pragnieĂą i przyjemnoÂści. PojĂŞcie czÂłowieka o beztroskim Âżyciu naleÂży wy³¹cznie do materialnego Âświata, gdzie wymyÂślne ubranie, eleganckie mieszkanie, najlepsze jedzenie i napitki, sukces finansowy, zyski, zaspokojone ¿¹dze i wystĂŞpek grajÂą najbardziej dominujÂące role. W swym b³êdnym, rozmyÂślnie faÂłszywym myÂśleniu, czÂłowiek identyfikuje to wszystko z „satysfakcjonujÂącym Âżyciem” – oczywiÂście z powodu braku wiedzy dotyczÂącej prawdy. Wielka masa ziemskiej ludzkoÂści usiÂłuje jedynie osiÂągn¹Ì ogromne materialne bogactwo, tak szybko i bez wysiÂłku jak moÂżliwe, po to by po prostu zdobyĂŚ nad innymi przewagĂŞ. Poziom dĂłbr materialnych, pozycja zajmowana w spoÂłeczeĂąstwie i wybrany zawĂłd determinujÂą wartoœÌ osoby w Âświecie, podczas gdy jej wartoÂści duchowe i ÂświadomoÂściowe, prawdziwie jedynie istotne wartoÂści, sÂą caÂłkowicie pomijane, obÂśmiewane, deptane i uwaÂżane za gÂłupie. Obecnie reputacjĂŞ czÂłowieka mierzy siĂŞ wy³¹cznie jego statusem finansowym, rangÂą i tytuÂłem. Dla tych ludzi, speÂłnieniem ich ostatnich pragnieĂą jest cicha i beztroska staroœÌ w dumie osiÂągniĂŞcia „wysokiego” poziomu kultury. JednakÂże podczas gdy duma ludzkoÂści Ziemi, na wyÂżynach jej kultury, odnosi siĂŞ do najniÂższych wartoÂści zakupu, czÂłowiek zaniedbuje wszystkie wartoÂści prawdziwej kultury, porĂłwnujÂąc z rozwojem jego ÂświadomoÂści. ÂŻycie ogoÂłocone ze szlachetnej ludzkoÂści, nie otrzymuje wiĂŞcej wiele uwagi, jeÂśli mĂłwiĂŚ o kulturze. Egoizm w najbardziej prostackiej formie jest najsilniejszÂą motywacjÂą wszelkich ludzkich myÂśli i czynĂłw, na dodatek ludzkoœÌ jest zbyt tchĂłrzliwa by uÂświadomiĂŚ sobie ten fakt czy siĂŞ z nim zgodziĂŚ, nawet w sekrecie. Z powodu braku odwagi Ziemianina w stawianiu czoÂła prawdzie i swego znieksztaÂłconego sposobu Âżycia w zwyrodniaÂłej hipokryzji, istotom ludzkim nie udaje siĂŞ zrozumieĂŚ siebie wzajemnie. KaÂżdy czÂłowiek Âżyje w odosobnieniu od innych, oszukujÂąc i potĂŞpiajÂąc siebie, jednoczeÂśnie ÂżaÂłujÂąc swym bliÂźnim kaÂżdego oddechu.
Wiele prób by³o podejmowanych by przynieœÌ prawdê i m¹droœÌ Ziemianinowi, by zaproponowaÌ mu ¿ycie w wiedzy o Stworzeniu i by poprowadziÌ go w kierunku œcie¿ki Stworzenia, jego praw i nakazów. Jednak¿e wszelkie próby jak dot¹d by³y daremne. Bez wyj¹tku, statki prawdy zatonê³y, zalane bezdenn¹ g³êbi¹ braku zrozumienia u ziemskich istot.
Poszukuj¹cy prawdy ludzie nigdy nie wyrwali prawdziwego z³a z korzeniami, st¹d nigdy nie byli zdolni do znalezienia wiedzy. Nie byli w stanie uchwyciÌ z³a u korzenia, gdy¿ mieli p³ytk¹ i myln¹ œwiadomoœÌ ¿ycia i zagubili faktyczne zadania, kiedy zast¹pili kipi¹ce studnie nieskoùczonego istnienia, nierealistycznymi religijnymi dogmatami i pozwolili im zakoùczyÌ siê szaleùstwem.
To co ponadczasowe jest wieczne, a w ponadczasowej wiecznoœci spoczywa prawda i m¹droœÌ Twórczej si³y i wszechmocy. Im mocniej cz³owiek usi³uje zbli¿yÌ siê do prawdy, tym ³atwiej bêdzie mu ¿yÌ prawami i nakazami w Twórczym porz¹dku. £ad ca³ej nieskoùczonej ci¹g³oœci, zaœwieci pe³nym blaskiem w ¿yciu cz³owieka, pod warunkiem ¿e rozpozna on i bêdzie przestrzega³ prawdy Stworzenia, jego praw i nakazów. Spokój, pokój i mi³oœÌ stan¹ siê towarzyszami jego ¿ycia w czasie i przestrzeni, bêd¹c dowodem doskona³oœci Twórczej harmonii.
WewnĂŞtrzne WartoÂści
ZaprawdĂŞ, Âżycie to walka, monotonny spĂłr z samym sobÂą. Zawsze istniejÂą bie¿¹ce wydarzenia w Âżyciu, ktĂłre prĂłbujÂą odwrĂłciĂŚ naszÂą uwagĂŞ i myÂśli, wpychajÂąc siĂŞ na pierwszy plan. JednakÂże, niezawodnie, prawdziwy rozum zawsze zwyciĂŞÂży. Nie ma znaczenia czy jest zagÂłuszony haÂłasem, ukryty, rozproszony, przeci¹¿ony, wypchany po brzegi, prawdziwy rozum jest zawsze obecny, gotowy do przedarcia siĂŞ przez kupĂŞ zamĂŞtu, mimo Âże moÂże to byĂŚ jedynie przebÂłysk uÂśmiechu. UÂśmiechu, ktĂłry stoi ponad wszystkim innym, niezwyciĂŞÂżony, najwyÂższego lotu, spostrzegajÂący jak czÂłowiek degraduje siebie, redukujÂąc siĂŞ do pyÂłu. JaŸù czÂłowieka jest najcenniejszÂą per³¹, najwiĂŞkszym skarbem, ktĂłry nosi on w sobie ukryty w najintymniejszej czĂŞÂści siebie – kamieniem filozoficznym.
Jest srebrem i zÂłotem. Lecz nie jest zrobiona z tych metali; przemawia bezpoÂśrednio do czÂłowieka – lecz czÂłowiek rzadko jÂą sÂłyszy. Jest wiecznym ÂświatÂłem, ÂświatÂłem wszechwielkiego czasu w niejasnoÂści i mroku otaczajÂącym czÂłowieka. Chce uczyniĂŚ czÂłowieka krĂłlem – lecz czÂłowiek siĂŞ sprzeciwia. Wszystkie tĂŞsknoty za niÂą czÂłowieka, powodujÂą, Âże poszukuje rozpaczliwie poza sobÂą. Lecz jest ona tak blisko – w kaÂżdej jednej istocie ludzkiej.
To zjednoczenie z ni¹ czyni w³aœnie cz³owieka zdolnym do prokreacji i z ni¹ mo¿e on stworzyÌ wszystko. Jednak¿e poprzez tysi¹clecia zawsze istnia³o tylko kilka jednostek, które po³¹czy³y z ni¹ swe si³y, lecz poprzez takie dzia³anie stworzy³y wspania³¹ wiedzê dla wszystkich, co jest przyczyn¹ postêpu. Impulsy i motywy uformowa³y ziemski œwiat i œrodowisko, przekszta³caj¹c i w konsekwencji tworz¹c, stale polepszane zewnêtrzne warunki, podczas gdy wewnêtrzne, zwiêd³y i zniknê³y. Zaprawdê zmiana w dzisiejszych wspó³czesnych czasach stanie siê stopniowo konieczna, powrót do wewnêtrznych wartoœci i nieœmiertelnych skarbów których cz³owiek tak d³ugo szuka³ poza sob¹. Jednak¿e cz³owiek zagubi³ w³aœciw¹ miarê i musi nauczyÌ siê ponownie j¹ odnajdywaÌ, by zrównowa¿yÌ wszelkie skrajnoœci i by ostatecznie przejœÌ do podstaw, mianowicie tego, dlaczego cz³owiek ¿yje na tym œwiecie. Oby wiêc wszyscy ci, którzy s¹ dalekowzroczni, byli uznawani i szanowani przez maruderów.
IloœÌ tych którzy myl¹ siê raz za razem jest niemal nieskoùczenie wielka. Mo¿na spytaÌ jak wiele b³êdów i pomy³ek zosta³o, nim ostatnia istota ludzka na Ziemi ostatecznie pojmie, gdzie powinna prowadziÌ œcie¿ka i gdzie zaprawdê prowadzi. Naprawdê, zaprawdê i zaiste, ¿ycie to walka, nawet w radoœci i mi³oœci.
Wolno nam jedynie czasami zapomnieÌ o tej walce i pozwoliÌ sobie na urzeczenie ostatnimi tematami, ca³kowitym zafascynowaniem wiecznym procesem wzrostu i zaniku, a tak¿e wzlotami i upadkami, oraz wte i wewte ¿yciowych poruszeù, które przekszta³caj¹ wszystko, w³¹cznie z cz³owiekiem. Jedyna nadzieja jest w nieuniknionym i wy¿szym, radosnym celu przechodzenia do wy¿szej, kolejnej warstwy, gdzie lekcje i praktyczne testy s¹ kontynuowane. Dlatego wiêc Cz³owieku na Ziemi, kiedy czytasz te s³owa, pozwól by zosta³o powiedziane: Spe³niaj swój obowi¹zek, zw³aszcza tu i teraz i poddaj siê temu co przed tob¹.
Natchniona sztuka pozwoli tobie, Ziemianinie, na kilka umykajÂących spojrzeĂą w piĂŞkno ducha, ktĂłrego doznania czasami moÂżesz uchwyciĂŚ dla siebie. Jest wiĂŞc absolutnie istotnym byÂś byÂł oÂżywiony, lekki i zrelaksowany w swej naturze.
WaÂżne sÂłowo
Pragnienie pewnoÂści pÂłonie trwale w kaÂżdym jednym czÂłowieku na Ziemi, chodzi tu szczegĂłlnie o pewnoœÌ Bycia i istnienia daleko przekraczajÂącego jego ziemskie przeminiĂŞcie, ktĂłre czÂłowiek zwie ÂśmierciÂą. Ta pewnoœÌ moÂże staĂŚ siĂŞ rzeczywistoÂściÂą dla kaÂżdej poszczegĂłlnej istoty ludzkiej, kiedy pokona ona swe wÂłasne ego. ZaprawdĂŞ to tylko opary ego uniemoÂżliwiajÂą zobaczenie krĂłlestwa prawdziwego Âżycia, duchowoÂści, ponad przeksztaÂłcaniem bytu i przemijaniem. Jest tak dlatego Âże ego, „Ja”, kÂładzie za duÂży nacisk na wÂłasne dobro osoby, aÂż staje siĂŞ ono, u wiĂŞkszoÂści ludzi, egoizmem. WÂątpliwoÂści i niepewnoÂści wiszÂą jak ciemne deszczowe chmury ponad kaÂżdÂą osobÂą i faktycznie ponad ca³¹ ludzkoÂściÂą. CzÂłowiek na Ziemi zaskoczony jest grzmotem i bÂłyskawicami wywoÂłanymi egoizmem, materializmem i pozostaÂłymi degradujÂącymi rzeczami ktĂłrym ulegÂł, czyniÂąc siĂŞ ich wiĂŞÂźniem. Zwalczenie ich musi staĂŚ siĂŞ wielkim priorytetem dla czÂłowieka.
Jedynie gdy, poprzez poznanie prawdy, s³oùce mi³oœci, które ucieleœnia manifestacjê ducha ¿ycia, wzejdzie nad horyzontem ludzkiej psyche, przeganiaj¹c burzowe chmury, dopiero wtedy cz³owiek bêdzie móg³ rozpoznaÌ, jak blisko pewnoœci w rzeczywistoœci jest i jak bezpodstawne by³y jego lêk i cierpienie. Niestety, nawet dziœ dla wielu ludzi, jedynie œmierÌ ich cia³a fizycznego oznacza pocz¹tek prawdziwego ¿ycia i stopniowy, odnowiony blask wewnêtrznego Sohar. Jednak¿e w nastêpnej inkarnacji mo¿e powstaÌ ponownie ta sama sytuacja, poprzez brak wiedzy cz³owieka w poprzednim ¿yciu, je¿eli w tamtym czasie nie walczy³ i nie pracowa³ mozolnie nad postêpem. Mrok absolutnej, czy czêœciowej ciemnoœci podczas istnienia na Ziemi mo¿na jedynie zakoùczyÌ poprzez prawdziw¹ wewnêtrzn¹ palingenezê, w tym czasie cz³owiek zobaczy œwiat³o wewnêtrznych zmys³ów, wtedy aktywnoœÌ ducha ¿ycia nie bêdzie d³u¿ej jawiÌ siê jako mroczny los, który cz³owiek fa³szywie stworzy³ sobie. Ostatecznie, kiedy Sohar zaœwieci w cz³owieku, rozpozna on niewidzialne, moc ducha i jego nieograniczon¹ si³ê jako prawdziw¹ si³ê, podczas gdy ten wizualny efekt zacznie znikaÌ ponownie, jak cienisty wzorzec, lecz trwaÌ bêdzie jako ci¹g³e i stymuluj¹ce wspomnienie, efektywne i korzystne dla dalszej ewolucji. Jest to wci¹¿ prawd¹ dla wielu ludzi na Ziemi, ¿e ich nagie lêki czaj¹ siê za ca³¹ ich mi³oœci¹ i za pragnieniem kochaj¹cej wszystko jednoœci. Cz³owiek obawia siê wszystkiego: koùca mi³oœci, œmierci ukochanej osoby, separacji i zjednoczenia, a ponad wszystko zmiany tego planu istnienia na zaœwiaty. Œciœle po³¹czony z tymi lêkami jest ból powodowany nieprawdziw¹ wiedz¹ i nieprawdziwymi naukami, mianowicie, ¿e ca³e ¿ycie zakoùczy siê na zawsze wraz ze œmierci¹, ¿e zawsze ¿yje z innych, których niszczy i przypuszczalnie musi niszczyÌ by samo przetrwaÌ. Prawdziwie straszna myœl. Jednak jest ona tylko ziemskiego pochodzenia i emanuje z braku zrozumienia rzeczywistej prawdy. Jest to poprawne o tyle, ¿e ka¿de ¿ycie ¿yje z innych ¿yÌ. Jednak¿e ¿ycie nie morduje innych ¿yÌ by móc istnieÌ i samo ¿yÌ. Jedno ¿ycie jest zintegrowane z innym, jedno ¿ycie pomaga innemu, po to by wygasn¹Ì w danym czasie, gdy ju¿ jego czas i obowi¹zki s¹ spe³nione. ¯ycie nie jest ani ci¹g³¹ ofiar¹, ani nie staje siê ofiar¹, jak ludzie na Ziemi fa³szywie przyjmuj¹ i umacniaj¹ poprzez skorelowane fa³szywe doktryny. Raczej, prawdê mówi¹c, jest jedynie procesem wzrastania i przemijania, w sensie stale postêpuj¹cej ewolucji i wy³¹cznie wed³ug sensu Twórczych regu³, praw i nakazów z którymi nawet Stworzenie jest zintegrowane na ka¿dy sposób. Tak wiêc dla wielu znakomitoœci ¿ycie jest procesem odradzania i odnowy, w cyklu mijania i ponownego wzrastania. Wiêc gaœniêcie i œmierÌ siêgaj¹ serca ¿ycia w ten sam sposób w jaki ¿ycie i wzrost rozci¹gaj¹ siê g³êboko w serce œmierci, poprzez co dwa królestwa ³¹cz¹ siê w jedno, jednoczeœnie dope³niaj¹c i zwyciê¿aj¹c siebie nawzajem, by stopniowo spowodowaÌ wzajemne zrozumienie. ¯ycie nie usi³uje pokonaÌ ka¿dego przypadku schy³ku i œmierci, lecz przezwyciê¿yÌ œmierÌ i formowanie w ogóle, poprzez ewolucjê. ¯ycie zmierza ku progresywnej ewolucji wszystkiego co kiedykolwiek istnia³o i istnieje.

Zmierza ku temu co nieÂśmiertelne w najskrytszych g³êbiach miriad form Âżycia, ku ostatecznemu celowi wszelkich stworzeĂą i ku Stworzeniu i uniwersalnej ÂświadomoÂści. Prosto mĂłwiÂąc, prawdziwym znaczeniem Âżycia w stanie materialnym jest faktycznie mistrzostwo nad wÂłasnym ego, ktĂłre stale chce dominowaĂŚ i nastĂŞpujÂąca po tym ewolucja w jednoÂści ÂświadomoÂści i ducha. Zatem zwyciĂŞÂżenie siebie znaczy to, Âże czÂłowiek musi pomĂłc swemu wÂłasnemu, najwyÂższemu Bytowi zwyciĂŞÂżyĂŚ, tak by mĂłgÂł rozpoznaĂŚ kolejnÂą wci¹¿ jeszcze wyÂższÂą jaŸù, mianowicie TwĂłrczÂą jaŸù. CzÂłowiek obudzi siĂŞ do tego poprzez jeszcze wyÂższÂą ewolucjĂŞ. Jest to z pewnoÂściÂą jedno z najtrudniejszych zadaĂą ludzkiego Âżycia, jednak jest ono najpiĂŞkniejsze, najcenniejsze i najowocniejsze, gdyÂż za tym zadaniem na czÂłowieka czeka najwspanialsza pewnoœÌ jego istnienia we wszechwielkim czasie, poza wszelkÂą zewnĂŞtrznÂą i fizycznÂą formÂą Âżycia. Jako Âże ludzki duch jest fragmentem duchowej energii Stworzenia, waÂżnym jest dla czÂłowieka by przypomniaÂł sobie TwĂłrczy korzeĂą swego bytu, zjednoczyÂł siĂŞ poprzez duchowÂą introspekcjĂŞ ze wszystkim w nim co naleÂży do wszechwielkiego czasu. Stanie siĂŞ jednym z duchem Âżycia w sobie, z czĂŞÂściÂą Stworzenia w sobie, znaczy stanie siĂŞ caÂłkowicie wolnym. Wolnym od strachu przemijania, Âśmierci. Stanie siĂŞ jednym z fragmentem TwĂłrczej energii w sobie, znaczy teÂż rozpoznanie alter ego, Kreatywnej jaÂźni poza zewnĂŞtrznym ludzkim ego. Jest to z pewnoÂściÂą najwspanialsze doÂświadczenie, lecz dla wewnĂŞtrznie wci¹¿ nieprzygotowanej osoby, takÂże najbardziej przeraÂżajÂące; prawdziwie zobaczyĂŚ i rozpoznaĂŚ siebie – swe najstarsze ego, ktĂłre siĂŞga poza wszelkie sfery i granice, przepÂływajÂące przed wszystkimi zmysÂłami do regionĂłw wszechwielkiego czasu w Stworzeniu, ktĂłre sÂą ponad ludzkie zrozumienie. Ktokolwiek jednoczy siĂŞ z fragmentem Stworzenia w sobie, z samym duchem, rozpuszcza zatrwaÂżajÂącÂą, a jednak niewinnÂą, enigmĂŞ przemijania i samej Âśmierci. CzyniÂąc tak uznaje ÂśmierĂŚ jako jedynie innÂą stronĂŞ Âżycia, gdzie nie ma nic oprĂłcz snu, zastĂŞpujÂącego dzienne rozbudzenie w fizycznym krĂłlestwie. Brak rozsÂądku czÂłowieka, jego brak wiedzy i jego Âślepota ka¿¹ mu wierzyĂŚ, Âże sen jest ciemniejszÂą stronÂą Âżycia. W rezultacie ma takÂą samÂą opiniĂŞ odnoÂśnie Âśmierci. OczywiÂście w strachu przed ÂśmierciÂą odzwierciedlajÂą siĂŞ ró¿ne inne czynniki, lecz nie ma sensu nazywanie ich wszystkich. Pozostaje jedynie wyjaÂśniĂŚ jeszcze jednÂą sprawĂŞ. Tajemnica jakÂą ludzkie ciaÂło moÂże rozwiÂązaĂŚ jedynie czĂŞÂściowo, kiedy porzuca Âżycie, moÂże byĂŚ przejawiona jasno i zgodnie z prawdÂą przez fragment Stworzenia w ludziach; mianowicie pewnik absolutnej ludzkiej trwaÂłoÂści we wszechwielkim czasie. Istota ludzka powinna skierowaĂŚ swÂą wizjĂŞ bez wahania w stronĂŞ zadaĂą swego Âżycia na Ziemi, z wiedzÂą Âże krĂłlestwo grubej materii rzÂądzi na tym planie, a krĂłlestwo subtelnej materii w zaÂświatach. Niemniej jednak, te dwie podzielone sfery, tutaj i zaÂświaty sÂą jednym pojedynczym krĂłlestwem, istniejÂą w tym samym miejscu, w tej samej czasoprzestrzeni, tylko w innych wymiarach. OczywiÂście moÂże siĂŞ wydawaĂŚ, Âże suma trudĂłw i cierpienia na planecie Ziemia jest znacznie wiĂŞksza niÂż suma radoÂści i szczĂŞÂścia. Wiara w to, Âże tak rzeczywiÂście jest, to jedno z b³êdnych ludzkich przekonaĂą. To wierzenie staÂło siĂŞ ryzykownym przekonaniem, przekazywanym i wszczepianym poprzez faÂłszywe doktryny i zamĂŞt. Przekonania takie sÂą jednak niepotrzebne, gdyÂż trudy i cierpienie, oraz radoœÌ i szczĂŞÂście zawsze zachowujÂą stan wzajemnej rĂłwnowagi. CzÂłowiek przecenia trud i cierpienie wy³¹cznie z powodu swoich b³êdnych zapatrywaĂą i rejestruje i trzyma je w trwaÂłej pamiĂŞci, podczas gdy zapomina o radosnych i szczĂŞÂśliwych wydarzeniach zbyt szybko, wiĂŞc umykajÂą mu. W sprawach tych czÂłowiek nie nauczyÂł siĂŞ jeszcze zachowywania rĂłwnowagi, rejestrowania tego co negatywne, oraz tego co pozytywne w ten sam sposĂłb i zachowywania tego w swej pamiĂŞci. To samo byÂło by prawdÂą w przeciwnym przypadku, jeÂżeli czÂłowiek zapamiĂŞtywaÂł by tylko to co pozytywne – piĂŞkno, radoœÌ, miÂłoœÌ i przyjemnoœÌ. Mamy tu ponownie brak rĂłwnowagi pomiĂŞdzy negatywnym i pozytywnym; jedna forma zyskuje przewagĂŞ nad drugÂą, skutkujÂąc stanem braku asymilacji, czy integracji, co oznacza, Âże znowu jeden czynnik przewaÂża nad drugim. Pomimo tej okolicznoÂści, czÂłowiek jest zdolny do widzenia i rozpoznawania swej determinacji jako istota ludzka i moÂże zmieniĂŚ sytuacjĂŞ i osiÂągn¹Ì wyspĂŞ Soharu i bezpieczeĂąstwa od przejawĂłw mroku. DÂługoœÌ wymaganego czasu nie powinna byĂŚ zmartwieniem ani troskÂą, gdyÂż zanim najwyÂższy cel stanie siĂŞ rzeczywistoÂściÂą, miliony i miliardy lat mogÂą zapaœÌ w przeszÂłoœÌ. Miliony i miliardy lat sÂą przyznane czÂłowiekowi, by wygÂładziÂł zmarszczonÂą twarz, ktĂłrÂą byÂł sprawiÂł swojej wÂłasnej rodzinnej planecie. Jednak w tym czasie, musi byĂŚ oddany zmianie oferowanej mu dla interwencji w cel ewolucyjny, by prawdziwie uchwyciÂł pomocnÂą dÂłoĂą i oferowanÂą wiedzĂŞ w prawdzie i by pracowaÂł dla tego celu.





 ARAHAT ATHERSATA (w Sanskrycie) znaczy: „WartoÂściowy, ktĂłry kontempluje czas”
Tekst inspirowany przez wyÂższÂą formĂŞ duchowÂą. PrzesÂłany z bezcielesnego, niematerialnego i czysto duchowego poziomu.
Inspirowany odbiorca przekazu:
<BILLY> Eduard Albert Meier
WiadomoœÌ odebrana i zapisana pomiêdzy 15 maja, a 11 sierpnia 1975.
©2002 by „Billy” Eduard A. Meier i FIGU
http://www.eraintegracji.pl.tl/Teksty-Eduarda-Meiera.htm