Niezależne Forum Projektu Cheops

RODZICE MADRZE WSPIERAJACY

DostrzegajÂą mocne strony i pomagajÂą dziecku je rozwijaĂŚ. Ale widzÂą teÂż jego sÂłaboÂści i nie majÂą nadmiernych oczekiwaĂą. SÂłuchajÂą tego, co syn lub cĂłrka ma do powiedzenia. Nie lekcewa¿¹ jego problemĂłw: „Co ty wiesz o prawdziwych kÂłopotach!”, tylko pomagajÂą mu znaleŸÌ wyjÂście z trudnej sytuacji. DziĂŞki temu dziecko ma zaufanie do rodzicĂłw, zwraca siĂŞ do nich po radĂŞ i pomoc. DbajÂą, by syn lub cĂłrka uczestniczyli w Âżyciu rodzinnym: pomagali mamie w kuchni, szli z tatÂą na zakupy, oglÂądali z rodzicami film lub ukÂładali puzzle. JednoczeÂśnie pozwalajÂą dziecku na dostosowanÂą do jego wieku samodzielnoœÌ i szanujÂą jego potrzebĂŞ odrĂŞbnoÂści. PodstawowÂą zasadÂą wychowawczÂą sÂą jasno okreÂślone zasady i ich konsekwentne przestrzeganie. Prawa i obowiÂązki dziecka dostosowane sÂą do jego wieku, potrzeb i moÂżliwoÂści.
Czego to uczy dziecko?
Daje mu poczucie bezpieczeĂąstwa, ÂświadomoœÌ swoich mocnych stron i wytrwaÂłoÂści w d¹¿eniu do celu. Dziecko nie sÂłucha Âślepo innych, ma wÂłasne zdanie i potrafi powiedzieĂŚ: „nie”. Jest zdolne do wspó³dziaÂłania w grupie i podejmowania zobowiÂązaĂą. OtwartoœÌ na innych oraz wiara we wÂłasne siÂły sprawiajÂą, Âże ma przyjació³ i potrafi zjednywaĂŚ sobie ludzi. Umie wykorzystaĂŚ swoje talenty i nie poddaje siĂŞ w obliczu niepowodzeĂą. WyroÂśnie na czÂłowieka pogodnego, odpowiedzialnego i odnoszÂącego sukcesy.

1. Pozwoli³aœ dziecku wyjœÌ na podwórko pod warunkiem, ¿e wróci o 15.00 na obiad. Wraca pó³ godziny póŸniej, gdy jedzenie ju¿ wystyg³o. Co robisz?:
a. Ponosi ciĂŞ: „Nie obchodzi mnie, dlaczego siĂŞ spóŸniÂłeÂś! Zasady sÂą zasadami. Za karĂŞ zjesz zimnÂą zupĂŞ!”
b. UÂśmiechasz siĂŞ: „Dobrze, Âże juÂż jesteÂś kochanie! Zaraz podgrzejĂŞ obiad”.
c. Spokojnie pytasz: „Dlaczego nie dotrzymaÂłeÂś obietnicy, Âże przyjdziesz na czas?”.
d. Przytulasz go i mĂłwisz: „UmieraÂłam z niepokoju, co siĂŞ z tobÂą dzieje! Nie rĂłb mi tego wiĂŞcej i nie spóŸniaj siĂŞ”.
e. OglÂądasz telewizjĂŞ, wiĂŞc denerwujesz siĂŞ, Âże musisz podgrzaĂŚ zupĂŞ, bo wystygÂła. Grozisz: „Jeszcze raz siĂŞ spóŸnisz, to po prostu nie dostaniesz obiadu”.

2. Nauczycielka skarÂży siĂŞ, Âże twoje dziecko nie sÂłucha i rozrabia na lekcjach. Przychodzisz do domu i:
a. Grozisz, Âże jak nie bĂŞdzie grzeczne w szkole, to powiesz ojcu.
b. Nic nie mĂłwisz o uwagach nauczycielki, Âżeby go nie stresowaĂŚ.
c. Rozmawiasz z dzieckiem o tym, dlaczego rozrabia na lekcjach.
d. W obecnoÂści dziecka opowiadasz koleÂżance, Âże maÂły ma beznadziejnÂą nauczycielkĂŞ.
e. Ostrzegasz dziecko, Âże jeÂśli nie bĂŞdzie grzeczne, nie dostanie wymarzonego prezentu.

3. ZapisaÂłaÂś dziecko na lekcje gry na pianinie. ZapÂłaciÂłaÂś za trzy miesiÂące, a ono po miesiÂącu mĂłwi, Âże mu siĂŞ to nie podoba i chce zrezygnowaĂŚ.
a. KaÂżesz mu chodziĂŚ na lekcje, bo chcesz, Âżeby potrafiÂło graĂŚ na jakimÂś instrumencie muzycznym.
b. MĂłwisz: „Nie ma sprawy”, bo nie chcesz go do niczego zmuszaĂŚ.
c. Proponujesz, Âże moÂże zrezygnowaĂŚ po trzech miesiÂącach, by wykorzystaĂŚ to co zapÂłacone i przekonaĂŚ siĂŞ, czy naprawdĂŞ nie ma ochoty.
d. Gdy sÂłyszysz, Âże lekcje gry mĂŞczÂą twoje dziecko, od razu zgadzasz siĂŞ, Âżeby z nich zrezygnowaÂło.
e. Machasz rĂŞkÂą i mĂłwisz: „Skoro tak uwaÂżasz, to daj sobie spokĂłj ”.

4. Wieczorem dziecko marudzi, Âże chce obejrzeĂŚ film, ktĂłry jest dla dorosÂłych. MĂłwisz:
a. „Nie ma o czym rozmawiaĂŚ. Marsz do ³ó¿ka”.
b. Pozwalasz, bo nie moÂżesz patrzeĂŚ na jego smutnÂą minĂŞ.
c. Spokojnie tÂłumaczysz, Âże to film dla dorosÂłych, wiĂŞc bĂŞdzie mogÂło go obejrzeĂŚ, jak doroÂśnie.
d. Mierzysz mu temperaturĂŞ, bo czujesz, Âże jego marudzenie to poczÂątek choroby.
e. Dla ÂświĂŞtego spokoju pozwalasz, bo nie masz siÂły na sÂłuchanie jego jĂŞkĂłw.

5. Dziecko od kilku dni pokasÂłuje i nie chodzi do szkoÂły:
a. Dajesz mu podwĂłjnÂą porcjĂŞ lekĂłw i pilnujesz, Âżeby w tym czasie przygotowaÂło siĂŞ do konkursu.
b. Pozwalasz mu caÂłe dnie oglÂądaĂŚ telewizjĂŞ, bo uwaÂżasz, Âże ma prawo robiĂŚ wszystko, co poprawia mu samopoczucie.
c. Starasz siĂŞ, Âżeby dzieliÂło czas miĂŞdzy zabawĂŞ i naukĂŞ.
d. Od razu idziesz z nim do lekarza, a potem troskliwie pielĂŞgnujesz chore maleĂąstwo.
e. Prosisz opiekunkĂŞ, Âżeby dawaÂła mu lekarstwa i obserwowaÂła, czy kaszel przechodzi.



NajwaÂżniejsze, by nauczyĂŚ dziecko umiejĂŞtnoÂści oceny sytuacji i podejmowania wÂłaÂściwych decyzji. PomoÂże ci w tym ĂŚwiczenie „Co moÂże wydarzyĂŚ siĂŞ w przyszÂłoÂści”. Przyjrzyj siĂŞ tym przykÂładom i wymyÂślaj wÂłasne:

• Zacznij od pytania:
„Jak myÂślisz, kto z twoich koleÂżanek/kolegĂłw bĂŞdzie mieĂŚ kÂłopoty z ocenami?”. Gdy dziecko odpowie, nie mĂłw w Âżadnym wypadku : „Nie moÂżesz siĂŞ z nim przyjaÂźniĂŚ”.
Zapytaj za to: „Jak myÂślisz, dlaczego idzie mu tak sÂłabo w szkole?”. UwaÂżnie wysÂłuchaj opinii dziecka i powiedz coÂś w rodzaju: „Hm, to co mĂłwisz, brzmi sensownie. MoÂże, jeÂśli jesteÂś jego przyjacielem, warto znaleŸÌ jakiÂś sposĂłb, Âżeby mu pomĂłc? Wiesz, byÂłoby ciekawe sprawdziĂŚ, czy ten pomysÂł zadziaÂła?”.
• Potem pytaj: „A ty z jakiego przedmiotu czujesz siĂŞ najmocniejszy, a z jakiego – najsÂłabszy? Jak myÂślisz, jakie bĂŞdziesz mieĂŚ oceny?”. Gdy dziecko odpowie, zadaj kolejne pytanie: „Z czego mĂłgÂłbyÂś poprawiĂŚ ocenĂŞ najÂłatwiej?”
Dziêki takim pytaniom uczysz je czegoœ, co naprawdê bêdzie mu potrzebne w ¿yciu: rozumienia siebie i innych ludzi, oceniania sytuacji i planowania przysz³oœci. Pomo¿esz mu staÌ siê osob¹ pewn¹ siebie, odpowiedzialn¹, cierpliwie d¹¿¹c¹ do celu i radz¹c¹ sobie z przeciwnoœciami losu.

CO ROBIC; GDY DZIECI DOPROWADZAJA CIE DO SZALU.

Kochasz je tak, ¿e odda³abyœ za nie ¿ycie. Ale czasami masz serdecznie doœÌ z³ych humorów lub niegrzecznych odzywek. W takich sytuacjach ³atwo roz³adujesz atmosferê, jeœli:

1.Odpowiesz sobie na pytanie: Czy zdarzy³o siê dzisiaj coœ, co mnie zdenerwowa³o lub wyprowadzi³o z równowagi? Jeœli mia³aœ ciê¿ki dzieù w pracy i jesteœ przemêczona, drobny kaprys dziecka mo¿e ciê wytr¹ciÌ z równowagi. Sprzeczka z mê¿em sprawi, ¿e nie bêdziesz mia³a cierpliwoœci do syna. Twoja z³oœÌ mo¿e udzielaÌ siê dzieciom, wiêc najlepszym rozwi¹zaniem jest zrobienie czegoœ, co ciê zrelaksuje. Niech dzieÌmi zajmie siê partner lub opiekunka, a ty idŸ na spacer lub weŸ przyjemn¹ k¹piel.
2.Dowiesz siĂŞ, czy zdarzyÂło siĂŞ dzisiaj coÂś, co zdenerwowaÂło lub zezÂłoÂściÂło twoje dziecko. MoÂże koledzy wyÂśmiewali siĂŞ z syna w szkole? MoÂże koleÂżanka dostaÂła lepszÂą ocenĂŞ niÂż cĂłrka? Czasami dzieci wobec rĂłwieÂśnikĂłw udajÂą, Âże nic ich nie rusza, a upust frustracji dajÂą tam, gdzie czujÂą siĂŞ bezpiecznie, czyli w domu. Dlatego zamiast krzyczeĂŚ: „Marsz do swojego pokoju”, porozmawiaj z dzieckiem o tym, co byÂło w szkole i na podwĂłrku. Popatrz na sytuacjĂŞ z jego perspektywy. PokaÂż, Âże rozumiesz jego zdenerwowanie. Pomó¿ mu uspokoiĂŚ siĂŞ i znaleŸÌ rozwiÂązanie problemĂłw z rĂłwieÂśnikami.
3.Co najmniej raz w tygodniu spĂŞdzaj przyjemnie czas w towarzystwie dorosÂłych, bez dzieci. Gdy wyjdziecie gdzieÂś we dwoje lub zostaniecie w domu bez dzieci, daj sobie prawo do tego, Âżeby zapomnieĂŚ o byciu matkÂą i poczuĂŚ siĂŞ kobietÂą.



Rozwi¹¿ test – Idealni rodzice nie istniejÂą, bo b³êdĂłw wychowawczych unikn¹Ì siĂŞ nie da. Ale moÂżna siĂŞ staraĂŚ, by byÂło ich jak najmniej. SprawdÂź, oznaczonej jakÂą literÂą (A, B C D czy E) odpowiedzi udzielaÂłaÂś najczĂŞÂściej i dowiedz siĂŞ, co moÂżesz zmieniĂŚ w swoim stylu wychowawczym, by pomĂłc dziecku wyrosn¹Ì na wspaniaÂłego czÂłowieka.