Niezależne Forum Projektu Cheops

Z takim podejÂściem do Âżycia, ludzi, religii, "obcych", na pewno bĂŞdziemy kosmicznymi bandziorami.

Bilet w jednÂą stronĂŞ na Marsa - NASA planuje poczÂątek kolonizacji w 2030 roku
ps    2010-10-28, ostatnia aktualizacja 2010-10-28 13:59

(http://bi.gazeta.pl/im/5/8582/z8582555W,Porownanie-wielkosci-Ziemi-i-Marsa--Podroz-miedzy.jpg)
Porównanie wielkoœci Ziemi i Marsa. Podró¿ miêdzy planetami zajê³aby 9 miesiêcy
fot. NASA (Wikipedia/ Public Domain)

To nie scenariusz filmu science-fiction: wedÂług ambitnych planĂłw ujawnionych niedawno przez NASA czÂłowiek postawi stopĂŞ na Czerwonej Planecie juÂż w 2030 roku. Misja kosmiczna ma kosztowaĂŚ 11 miliardĂłw dolarĂłw i bĂŞdzie poczÂątkiem kolonizacji planety, a pierwsi pasaÂżerowie polecÂą... tylko w jednÂą stronĂŞ - podaje brytyjski "Daily Telegraph".

NASA potwierdziÂła, Âże obecnie przeprowadzana jest analiza wykonalnoÂści, ktĂłra ma okreÂśliĂŚ, czy astronauci mogliby zostaĂŚ na staÂłe wysÂłani na Marsa lub jeden z jego ksiĂŞÂżycĂłw, by stworzyĂŚ tam ludzkÂą koloniĂŞ.

W projekt zaangaÂżowano NASA, Pentagon, zaÂłoÂżyciela Google...

...

http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,103086,8582504,Bilet_w_jedna_strone_na_Marsa___NASA_planuje_poczatek.html

Podró¿e na marsa w 39 dni


Przy wykorzystaniu tradycyjnych rakiet chemicznych podró¿ na marsa trwa

przynajmniej 6 miesiĂŞcy. Ale dziĂŞki nowy rakietom, ktĂłre przeszÂły pomyÂślne testy,

podró¿ ta mo¿e siê skróciÌ do tylko 39 dni. Astra Rocket Company przetestowa³a

rakiety plazmowe VASIMR VX-200, ktĂłre pracowaÂły przy uÂżyciu 200 kilowatĂłw w

komorze pró¿niowej. (...?) "W tym momencie s¹ to najpotê¿niejsze rakiety plazmowe

na Âświecie" - twierdzi Franklin Chang-Diaz, byÂły astronauta NASA oraz dyrektor

generalny Ad Astra. Spó³ka podpisa³a kontrakt z NASA na testowanie 200

kilowatowych rakiet VASIMR na MiĂŞdzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) w 2013.


Testy na ISS uwzglĂŞdniÂą okresowe przyspieszenia stacji kosmicznej, ktĂłra zwalnia

na skutek oporĂłw atmosferycznych. Za przyspieszenia stacji kosmicznej odpowiadajÂą

w tym momencie statki kosmiczne z konwencjonalnymi silnikami odrzutowymi, ktĂłre

zu¿ywaj¹ oko³o 7.5 tony paliw rocznie. Obni¿aj¹c tê iloœÌ do 0.3 tony, Chang-Diaz

szacuje, Âże VASIMIR NASA moÂże zaoszczĂŞdziĂŚ miliony dolarĂłw rocznie.


ZeszÂłotygodniowe testy byÂły pierwszymi, ktĂłre maÂłe (small-scale) prototypy rakiet

VASIMR (Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket, Silnik plazmowy o

zmiennym impulsie wÂłaÂściwym) wykorzystaÂły "na peÂłnej mocy".



Silniki jonowe uÂżywajÂą fal radiowych do podgrzewania gazĂłw takich jak wodĂłr,

argon oraz neon tworzÂąc gorÂącÂą plasmĂŞ. SiÂła pola magnetycznego "wypycha"

naÂładowanÂą plasmĂŞ do tyÂłu silnika, wytwarzajÂąc ciÂąg w kierunku przeciwnym.


Rakiety te [VASIMIR] majÂą znacznie mniejszy ciÂąg niÂż tradycyjne rakiety

chemiczne, co oznacza, Âże nie mogÂą pokonaĂŚ ziemskiej siÂły grawitacji na wÂłasnÂą

rêkê. Dodatkowo, silniki jonowe pracuj¹ tylko w pró¿ni. Ale kiedy s¹ w pró¿ni

pokazujÂą swojÂą moc. MogÂą pracowaĂŚ przez lata, tak jak wiatr popychajÂący ÂżaglĂłwkĂŞ,

przyspieszaj¹c stopniowo, w rezultacie osi¹gaj¹c prêdkoœÌ wiêksz¹ ni¿

konwencjonalne rakiety. WytwarzajÂą ciÂąg rzĂŞdu 4 NewtonĂłw, ale w kosmosie

wystarcza to im, aby radziĂŚ sobie z 2 tonami Âładunku.


Wysoka prêdkoœÌ tych rakiet umo¿liwia spalanie znacznie mniejszej iloœci paliwa

niÂż jest to wymagane w tradycyjnych rakietach.


Obecnie sonda Dawn, w czasie podró¿y w kierunku asteroid 'Ceres' i 'Vesta', u¿ywa

napêdu jonowego, który pozwali jej okr¹¿yÌ Vestê, aby nastêpnie udaÌ siê w

kierunku Ceresa. Nie byÂło by to moÂżliwe przy uÂżyciu konwencjonalnych rakiet.

Dodatkowo, w kosmosie, rakiety jonowe uzyskuj¹ prêdkoœÌ 10 razy wiêksz¹ ni¿

tradycyjne rakiety chemiczne.







SiÂła ciÂągu rakiet mierzona jest w Newtonach. Impuls wÂłaÂściwy sÂłuÂży do mierzenia

wydajnoÂści silnikĂłw rakietowych i jest mierzony w czasie (w sekundach).

Reprezentuje impuls (zmianĂŞ pĂŞdu) na jednostkĂŞ paliwa. Im wyÂższy impuls wÂłaÂściwy,

tym mniej potrzeba paliwa, aby uzyskaĂŚ okreÂślony pĂŞd.


Silnika Dawna maj¹ impuls w³aœciwy wynosz¹cy 3100 sekund a ich si³¹ ci¹gu wynosi

90 mN. Rakiety chemiczne mog¹ osi¹gn¹Ì do 500 N a ich impuls

wÂłaÂściwy jest mniejszy niÂż 1000 sekund. Rakiety VASIMR przy 4 Newtonach majÂą

impuls wÂłaÂściwy okoÂło 6000 sekund.


Rakiety VASIMR maj¹ dwie dodatkowe wa¿ne cechy, które odró¿niaj¹ je od

pozosta³ych plazmowych systemów napêdowych. Maj¹ one mo¿liwoœÌ ró¿nicowania

parametrĂłw (ciÂągu oraz impulsu wÂłaÂściwego) aby optymalnie dostosowaĂŚ siĂŞ do

wymogów misji. W rezultacie prowadzi to do najkrótszego czasu podró¿y o

najwyÂższym Âładunku dla danego Âładunku paliwa.


Dodatkowo, VASIMR cechuje brak jakiejkolwiek fizycznej elektrody, ktĂłra miaÂłaby

kontakt z plazm¹, przed³u¿aj¹ w ten sposób ¿ywotnoœÌ silnika i umo¿liwia wiêksz¹

gêstoœÌ energii ni¿ w innych konstrukcjach.


Aby mo¿na by³o polecieÌ na marsa w 39 dni nale¿y wykorzystaÌ po³¹czenie 10-20

megawatowych silnikĂłw jonowych VASIMR z energiÂą atomowÂą. W rezultacie znacznie

skróci³by siê czas podró¿y pomiêdzy planetami. Im krótsza podró¿, tym astronauci

mniej byliby naraÂżeni na promieniowanie kosmiczne oraz stany niewaÂżkoÂści. Oba te

czynniki sÂą powaÂżnymi przeszkodami w przypadku misji na marsa.


Silnik bĂŞdzie pracowaÂł nieprzerwanie podczas pierwszej poÂłowy lotu przyspieszaĂŚ, nastĂŞpnie zacznÂą zwalniaĂŚ w czasie drugiej poÂłowy. Dodatkowo VASIMR pozwala na powrĂłt na ZiemiĂŞ, na skutek problemĂłw w poczatkowej fazie lotu. Tej zdolnoÂści nie posiadajÂą tradycyjne silniki.


VASIMR mo¿e byÌ równie¿ dostosowany do obs³ugi misji zwi¹zanych z transportem robotów o du¿ej masie, a tak¿e wtedy kiedy czêœÌ ³adunku masowego jest bardzo du¿a. Czas podró¿y i masy ³adunku œa powa¿nymi ograniczeniami tradycyjnych i nuklearnych rakiet ze wzglêdu na ich niskie impulsy w³aœciwe.


Chang-Diaz pracowaÂł nad opracowaniem koncepcji VASIMR od 1979 roku a w 2005 zaÂłoÂżyÂł Ad Astra aby kontynuowaĂŚ pracĂŞ nad projektem.

(http://img.pokazywarka.pl/images/42473/96477.jpg?AWSAccessKeyId=AKIAJSLBNACOS3UTO6HA&Signature=LM250a6JTbkoaz55k%2FPxJLAYylE%3D&Expires=1288368000)

NieÂźle . Kolejnym etapem jest  napĂŞd z energii Pola Punktu Zerowego :)

Elo !!

Zdaje siê, ¿e te napêdy mog¹ siê uzupe³niaÌ. PonoÌ to co nas odwiedza, to ma³e stateczki do podró¿y na ma³e odleg³oœci. Maj¹ bazê gdzieœ w pobli¿u na Ksiê¿ycu i robi¹ wyskoki na Ziemiê, ale do podró¿y na wiêksze dystanse s³u¿¹ du¿e koby³y kilku-kilometrowe i wiêksze, co to s¹ jakoœ inaczej napêdzane. Znaczy na inn¹ benzynê. Jak¹œ lepsz¹, albo maj¹ instalacjê gazow¹, czy cuœ.

tak- US-ukÂład sÂłoneczny nagle siĂŞ kurczy.. ;D

CzÂłowiek na KsiĂŞÂżycu - prawda czy faÂłsz?
L¹dowanie cz³owieka na Ksiê¿ycu to jedna z najbardziej tajemniczych zagadek XX wieku i prawdopodobnie jedna z g³ównych spiskowych teorii dziejów ludzkoœci. Czy Amerykanie faktycznie chodzili po Ksiê¿ycu? Czy wyprawa statku Apollo mog³a byÌ mistyfikacj¹?

Pierwsze obserwacje KsiĂŞÂżyca to przeÂłom XVI i XVII wieku, a dokonaÂł ich Galileusz, ktĂłry za pomocÂą teleskopu badaÂł kratery i pasma gĂłrskie. Na przestrzeni wiekĂłw myÂśl o odgadniĂŞciu istoty KsiĂŞÂżyca powracaÂła wiele razy, lecz udaÂło siĂŞ to dopiero w wieku XX.

W Stanach Zjednoczonych utworzono specjalny program badawczy majÂący na celu dotarcie do KsiĂŞÂżyca i zbadanie jego struktury – Apollo (tajny projekt jedenastu lotĂłw zaÂłogowych, Apollo 7-17). Poprzednie 6 lotĂłw odbyÂło siĂŞ bez udziaÂłu astronautĂłw. Co zapoczÂątkowaÂło badania?

Tak naprawdê nie chodzi³o o Ksiê¿yc. G³ówny motor napêdowy to trwaj¹ca od wieków rywalizacja USA i Rosji. Rozwój nauki i technologii tego okresu to tylko skutek uboczny obsesyjnej walki mocarstw. Jak wszystko siê zaczê³o? Ju¿ w latach 50. wys³ano w kosmos pierwsze bezza³ogowe sondy. Wtedy w³aœnie pionierem okaza³a siê rosyjska maszyna. I to by³ pocz¹tek wyœcigu, który mia³ doprowadziÌ do postawienia ludzkiej stopy na Ksiê¿ycu. Fundamentalne pytanie po dziœ dzieù brzmi: Czy Amerykanie faktycznie tego dokonali? A jeœli ca³e to wielkie wydarzenie by³o zakrojon¹ na ogromn¹ skalê mistyfikacj¹ chorobliwie ambitnego Zachodu?

20 lipca 1969 roku godzina 16:50:35 UTC nastĂŞpuje moment przeÂłomowy w tak zwanej zimnej wojnie! Neil Armstrong – dowĂłdca misji Apollo 11 lÂąduje na satelicie. SÂłowa astronauty obiegÂły caÂły Âświat: To jest maÂły krok czÂłowieka, ale wielki krok ludzkoÂści...

OrzeÂł wylÂądowaÂł... WedÂług oficjalnych danych zaÂłoga umieÂściÂła na KsiĂŞÂżycu flagĂŞ amerykaĂąskÂą i tabliczkĂŞ z napisem: W tym miejscu ludzie z planety Ziemia po raz pierwszy postawili stopĂŞ na KsiĂŞÂżycu. Lipiec 1969. Przybywamy w pokoju dla dobra caÂłej ludzkoÂści. ZaÂłoga powrĂłciÂła na ZiemiĂŞ bez Âżadnych problemĂłw 24 lipca. Po misji Apollo 11, na KsiĂŞÂżyc do roku 1972 wysÂłano jeszcze piĂŞĂŚ statkĂłw z ludÂźmi na pokÂładzie, po czym zaprzestano dalszych ekspedycji... Prawda to czy faÂłsz?

Do dziœ ca³y œwiat zastanawia siê, czy pierwsze l¹dowanie Amerykanów na Ksiê¿ycu naprawdê mia³o miejsce. Bill Kaysing, autor licznych tekstów naukowych poœwiêconych wysoko rozwiniêtej technologii, uwa¿a, ¿e szansa na to, i¿ w latach 60. cz³owiek stan¹³ na Ksiê¿ycu, by³a praktycznie równa zeru.

Jego teoria poparta zostaÂła licznymi dowodami. NajwaÂżniejszy staÂł siĂŞ fakt, Âże technika, a dokÂładnie moc obliczeniowa komputerĂłw, w tamtych latach byÂła na poziomie... dzisiejszych kalkulatorĂłw! Ale nawet jeÂśli pominiemy kwestie naukowe, to juÂż sam pobyt astronautĂłw na KsiĂŞÂżycu budzi wiele kontrowersji i sprzecznoÂści, poczÂąwszy od tego, Âże trzech mĂŞÂżczyzn zdecydowaÂło siĂŞ wyruszyĂŚ w zasadzie na pewnÂą ÂśmierĂŚ.

Zaledwie dwa lata wczeœniej dosz³o do ca³kowitej katastrofy pierwszego Apollo. Jakim cudem naukowcom z NASA w ci¹gu zaledwie 24 miesiêcy uda³o siê dopracowaÌ wszelkie szczegó³y bezpiecznych podró¿y kosmicznych? Ponadto na zdjêciach widaÌ wyraŸnie, ¿e kombinezony Armstronga i Aldrina mia³y d³ugie zamki b³yskawiczne na plecach. Przecie¿ wystarczy³by jeden zagiêty z¹bek, by dosz³o do dekompresji, która gwarantuje œmierÌ astronautów!
http://strefatajemnic.onet.pl/teorie-spiskowe/czlowiek-na-ksiezycu-prawda-czy-falsz,1,3657738,artykul.html

Betti to juÂż byÂło w tym wÂątku  http://www.cheops.darmowefora.pl/index.php?topic=410.175

Odkryto ponad 50 planet podobnych do Ziemi
wt., 2011-09-13 17:37

http://www.youtube.com/v/nIWJXnGCLyE?version=3&hl=pl_PL

Europejskie Obserwatorium Po³udniowe (ESO) poinformowa³o w poniedzia³ek o odkryciu ponad 50 planet skupionych wokó³ innych gwiazd, w tym 16 nazywanych superziemiami. Odkrycie by³o mo¿liwe dziêki u¿yciu niezwykle precyzyjnego spektrografu HARPS.

Michael Mayor, odkrywca 51 Pegasi b, jednej z pierwszych planet pozasÂłonecznych, nie spoczywa na laurach i nie pozwala sobie na odpoczynek.

 Kierowany przez niego zespó³ z Uniwersytetu Genewskiego w Szwajcarii dysponuje niezwykle precyzyjnym spektrografem HARPS, ktĂłry pracuje na 3,6-metrowym teleskopie w Obserwatorium ESO La Silla w Chile. Ten nowoczesny sprzĂŞt, w po³¹czeniu z odpowiednim oprogramowaniem i technikami analizy danych, pozwoliÂł astronomom zaobserwowaĂŚ wiĂŞcej planet pozasÂłonecznych.


Jedna z planet, oznaczona jako HD 85512 b, ma masê minimaln¹ 3,6 razy wiêksz¹ ni¿ masa Ziemi i po³o¿ona jest na brzegu tzw. strefy nadaj¹cej siê do zamieszkania. To obszar umiejscowiony wokó³ gwiazdy, w którym w odpowiednich warunkach mo¿e wystêpowaÌ woda w stanie ciek³ym.

Naukowcy pos³u¿yli siê w swoich badaniach technik¹ pomiarów prêdkoœci radialnych, najskuteczniejsz¹ w odkrywaniu planet pozas³onecznych. Stosuj¹ j¹ te¿ inne zespo³y badawcze, ale precyzja spektrografu HARPS plasuje go w czo³ówce tego typu instrumentów. Spektrograf jest w stanie wykryÌ zmiany prêdkoœci radialnych znacz¹co mniejsze od 4 km/h, czyli od tempa, w jakim chodzi cz³owiek.

[ b][ÂŹrĂłdÂło:[/b] http://www.tvnmeteo.pl/informacje/swiat,27/znalezli-16-planet-podobnych-do-ziemi,12980,1,0.html

Niedziela 02.10.2011, 14:36

Nie podbijemy kosmosu. Do celu dolecÂą tylko mutanty

(http://p3.sfora.pl/p3.sfora.pl/f3ac14bafe0b17dba8592755809d92bd.jpg)
stock.xchng

Nie wiemy jak siĂŞ rozmnaÂżaĂŚ na statkach kosmicznych.


Przy obecnie istniej¹cych napêdach podró¿ nawet do najbli¿szych gwiazd musia³aby trwaÌ dziesi¹tki, jeœli nie setki lat. Rozmna¿anie siê by³oby koniecznoœci¹. Bez urz¹dzeù sztucznie wytwarzaj¹cych grawitacjê seks by³by trudny, a poród koszmarem.

SEKS W KOSMOSIE JEST BARDZO NIEBEZPIECZNY>> (http://www.sfora.pl/Seks-w-kosmosie-jest-bardzo-niebezpieczny-a28086)


Nic, co stworzyÂła ludzka rĂŞka nie dotarÂło jeszcze nawet do najbliÂższej nam gwiazdy, odlegÂłej o 4,2 lata Âświetlne Proxima Centauri. Ale naukowcy sÂą peÂłni nadziei na stworzenie w przyszÂłoÂści olbrzymich, niezaleÂżnych statkĂłw.

JS

    Seks w kosmosie - bĂŞdÂą kÂłopoty? (http://www.tvn24.pl/0,1719390,0,1,seks-w-kosmosie-_-beda-klopoty,wiadomosc.html)

http://www.sfora.pl/Nie-podbijemy-kosmosu-Do-celu-doleca-tylko-mutanty-a36442

Czy przed nami "Gwiezdne wojny"?

Do kogo bĂŞdzie naleÂżaÂł KsiĂŞÂżyc?
dodano: 2011-10-21 (16:43)

(http://i.wp.pl/a/f/jpeg/27837/ksiezyc_baza_spl_640.jpeg)
(fot. spl)

Chiny i Rosja zapragnê³y posi¹œÌ Ksiê¿yc na w³asnoœÌ. Czy czeka nas bitwa o Ksiê¿yc?

Pierwsi dotarli tam Amerykanie, juÂż w 1969 roku. Zrobili pierwszy krok, wbili flagĂŞ i nagrali film, ktĂłry zobaczyÂł caÂły Âświat. Oficjalnie lot na KsiĂŞÂżyc byÂł „wielkim krokiem dla ludzkoÂści’. Misja ta nie miaÂła na celu podbicia przez USA obcych ziem, lecz jedynie dokonania przeÂłomu w dziejach eksploracji kosmosu, pokazania, Âże czÂłowiek moÂże stÂąpaĂŚ po odlegÂłych planetach. Z zasady KsiĂŞÂżyc jest wspĂłlny, a moÂże nawet niczyj. SÂą jednak tacy, ktĂłrzy chĂŞtnie wziĂŞliby go sobie na wÂłasnoœÌ.

W 1969 roku USA, za pomocÂą NASA, wygraÂła kosmiczny wyÂścig i udowodniÂła swojÂą potĂŞgĂŞ. Prognozowano ogromne zmiany cywilizacyjne, budowanie baz na KsiĂŞÂżycu, kolonizacjĂŞ Marsa. Jednak jak siĂŞ potem okazaÂło, lot na KsiĂŞÂżyc byÂł to pierwszy i w zasadzie ostatni sukces NASA. Przez kolejne 40 lat nie tylko nie wysÂłano czÂłowieka na innÂą planetĂŞ, ale nie powtĂłrzono nawet wyprawy na KsiĂŞÂżyc, przez co wysnuto podejrzenia, Âże wydarzenie to nigdy nie miaÂło miejsca i byÂło tylko spreparowane w telewizyjnym studio.

O NASA dziœ nie mówi siê ju¿ tak wznioœle. Wprawdzie agencja przyczyni³a siê do budowy Miêdzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS), która kr¹¿y po orbicie oko³oziemskiej, wysy³a liczne satelity badawcze, a naukowcy prowadz¹ wielorakie badania, jednak jej pozycja na arenie miêdzynarodowej nie jest ju¿ tak silna jak kiedyœ. Bud¿et NASA zosta³ okrojony przez prezydenta Obamê, a w projekty kosmiczne coraz czêœciej wchodz¹ prywatne przedsiêbiorstwa, które licz¹ na kosmiczne zyski. Lot na obce planety staje siê obecnie bardziej przedmiotem handlu i turystyki ni¿ czystej nauki.

Poznaj tajemnice Kosmosu! (http://dot.wp.pl/redir?SN=ecommerce_aukcje&url=http%3A%2F%2Faukcjewp.wp.pl%2Flisting.php%2Fsearch%3Fsg%3D0%26string%3Dluneta%26category%3D11763)

1/3

...

http://odkrywcy.pl/kat,111404,title,Do-kogo-bedzie-nalezal-Ksiezyc,wid,13918445,wiadomosc.html

statek obcych na ksiezycu?

N.A.S.A : Alien Spacecraft & Moon Ruins
http://www.youtube.com/watch?v=7wf8TjxV9Vw&feature=related

Tunelem w kosmos z prĂŞdkoÂściÂą 32 tys. km/h


Firma o nazwie StarTram opracowaÂła innowacyjny sposĂłb wystrzeliwania w kosmos bezzaÂłogowych rakiet. PowĂŞdrujÂą one wewnÂątrz ponad 120 km tuby, ktĂłrej poczÂątek znajduje siĂŞ na powierzchni Ziemi, a koniec - w przestrzeni kosmicznej. Jak to moÂżliwe?

Technologia opracowana przez StarTram zak³ada budowê d³ugiego tunelu, wewn¹trz którego panuje pró¿nia. To w³aœnie w niej bêd¹ poruszaÌ siê transportowe statki kosmiczne. Odpowiedniej prêdkoœci rzêdu 20 tys. mil na godzinê nadadz¹ im elektromagnesy - dok³adnie tak, jak w przypadku kolei magnetycznej maglev. Rakieta wraz z ³adunkiem zostanie wyrzucona w przestrzeù kosmiczn¹, gdzie swoje ujœcie bêdzie mia³ prawie 130-kilometrowy, ³ukowaty tunel. Niestety, nigdy nie bêd¹ mogli podró¿owaÌ w nim ludzie. Obliczono, ¿e przyœpieszaniu towarzyszy³oby zabójcze dla nas przeci¹¿enie rzêdu 30 g. Chc¹c dostosowaÌ "wyrzutniê" do transportu kosmonautów, nale¿a³oby j¹ wyd³u¿yÌ do oko³o 1600 km. Pozwoli³oby to zmniejszyÌ si³y dzia³aj¹ce na ludzkie cia³o do 2-3 g.
NajwiĂŞksze wyzwanie polega jednak na utrzymaniu tak dÂługiej i ciĂŞÂżkiej konstrukcji w odpowiedniej pozycji. Projekt zakÂłada stworzenie czegoÂś na wzĂłr magnesĂłw. Tunel i pĂŞki kabli na powierzchni Ziemi bĂŞdÂą naÂładowane prÂądem o ogromnym natĂŞÂżeniu, przez co oba elementy bĂŞdÂą siĂŞ odpychaĂŚ z silÂą ponad 4 ton na metr. To wystarczyÂłoby aby utrzymaĂŚ jÂą w odpowiedniej pozycji.

Szacuje siĂŞ, Âże dziesiĂŞcioletnia realizacja takiego przedsiĂŞwziĂŞcia pochÂłonie prawie 90 miliardĂłw dol. Koszt wydaje siĂŞ astronomiczny, ale stosunkowo szybko powinien siĂŞ zwrĂłciĂŚ. Gotowa konstrukcja byÂłaby w stanie wynosiĂŚ w przestrzeĂą nawet dziesiĂŞĂŚ 35-tonowych ÂładunkĂłw dziennie.
Przetransportowanie 1 funta Âładunku kosztowaÂłoby okoÂło 20 dol., co jest kwotÂą stu lub nawet tysiÂąckrotnie niÂższÂą od obecnej.

Wykorzystywane obecnie rakiety sÂą nienajlepszym sposobem na wynoszenie ÂładunkĂłw na orbitĂŞ okoÂłoziemskÂą. Liczba ton paliwa, wody lub sprzĂŞtu elektronicznego, ktĂłry "udÂźwignie" taki pojazd jest niczym w porĂłwnaniu z masÂą niezbĂŞdnego do lotu paliwa. NajwyÂższy czas skorzystaĂŚ z innej, taĂąszej i wygodniejszej metody. ByĂŚ moÂże za kilkadziesiÂąt lat doczekamy siĂŞ realizacji ambitnych planĂłw StarTram.

�rĂłdÂło informacji: INTERIA.PL

http://nt.interia.pl/gadzety/news/tunelem-w-kosmos-z-predkoscia-32-tys-kmh,1767164