Niezależne Forum Projektu Cheops

Trochê odbiegnê od tematu,ale to przy koùcu mo¿e Was zaciekawiÌ.Fragment z ksi¹¿ki Josepha f.Farella Wojna nuklearna sprzed 5000 tyœ lat
  W ksi¹¿ce przedstawiono argumenty na rzecz hipotezy,Âże w naszym UkÂładzie SÂłonecznym w paleostaroÂżytnoÂści rozegraÂła siĂŞ wojna kosmiczna.NiektĂłre argumenty sÂą oparte na osiÂągniĂŞciach wspó³czesnej nauki,na staroÂżytnych tekstach oraz na osobliwym styku miĂŞdzy tymi dwoma dziedzinami,ktĂłry umoÂżliwia rekonstrukcjĂŞ paleostaroÂżytnej fizyki z fragmentĂłw tych tekstĂłw.
Do ustalenia chronologicznych ram tej wojny przyjĂŞto hipotezĂŞ Toma Van Flanderna,zgodnie z ktĂłrÂą 65 000 000 i 3 200 000 lat temu nastÂąpiÂły dwie eksplozje planet.W tych ramach czasowych osadzono wojnĂŞ w panteonie bogĂłw,o ktĂłrej wspominajÂą tu analizowane teksty mezopotamskie.Jak pokazano takÂże,data 3 200 000 lat temu jest zgodna z zarĂłwno z tekstami jak i mitami tradycji wedyjskiej (wielkie YUGA) jak i z sumeryjskÂą ListÂą krĂłlĂłw.
  Jako podstawy fizyczne umoÂżliwiajÂące dokonania powaÂżnego zniszczenia powierzchni planety wskazano fizykĂŞ plazmy Alfevna i Peratta.Dodatkowym potwierdzeniem sÂą zgromadzone przez Peratta na temat petroglifĂłw,ktĂłre wskazujÂą Âże ludzie obserwowali ogromne wyÂładowania i niestabilnoÂści plazmy bardzo,bardzo dawno temu (aczkolwiek nie w granicach  czasowych jakie wynikaÂły by z hipotezy van Flandernaczy to w wersji pierwotnej ,czy poprawianej).Co wiĂŞcej,wskazano,Âże zjawiska te dostatecznie dobrze wyjaÂśniajÂą podobieĂąstwo Marsa do mitycznego motywu "zranionego wojownika",gdyÂż bardzo wyraÂźny obiekt terenowy na Marsie Valles Marineris ma cechy wskazujÂące na jego powstanie w wyniku ogromnego wyÂładowania elektrostatycznego.Prawie prostolinijny kstalt Valles Marineris wskazuje takÂże ,Âże wyÂładowanie byÂło sterowane w sposĂłb inteligentny wzd³óz powierzchni planety.moÂże lepszym okreÂśleniem byÂło by wycelowanie
  Jak pokazano fizyka plazmy niepokojÂąco wi¹¿e siĂŞ z hitlerowskim projektem "Dzwon" z okresu II wojny Âświatowej,a takÂże fizyka skalarnÂą.Zjawiska oparte na tej fizyce - zgodnie z na nieÂświetleniem zagadnienia pulsarĂłw Paula La Violette'a mogÂą posÂłuÂżyĂŚ do utworzenia galaktycznej sieci telekomunikacyjnej,a takÂże sÂą dostatecznie potĂŞÂżne by doprowadziĂŚ do eksplozji planety w ramach celowych dziaÂłaĂą wojennych,na co wskazujÂą enuma elisz i inne teksty mezopotamskie.
  StaroÂżytne teksty wyraÂźnie wskazujÂą,Âże wojna toczyÂła siĂŞ o technologiĂŞ zwanÂą tablicami przeznaczenia,ktĂłra zapewniaÂła hegemoniĂŞ i ktĂłra posÂłuÂżyÂła jako narzĂŞdzie tej wojny.WyraÂźnie rysujÂą siĂŞ zwiÂązki miedzy tÂą technologiÂą a wzmiankami niektĂłrych legend egipskich takich jak te dotyczÂące budowy edfu,KsiĂŞga UmarÂłych oraz legendy dotyczÂące znikniĂŞcia szmaragdowych i szafirowych tablic boga Totha.Tablice te miaÂły zwiÂązek "kamieniami mocy",ktĂłre zostaÂły zinwentaryzowane przez NinurtĂŞ,zanim czêœÌ zostaÂła zniszczona,czêœÌ zachowana,a czêœÌ ukryta w bezpiecznym miejscu.Taka inwentaryzacja kamieni ogromnie przypomina postĂŞpowanie AliantĂłw po II wojnie Âśw. w pokonanych Niemczech.PodobieĂąstwo to nadaje staroÂżytnym mitom charakter autentycznych,choĂŚ juÂż sÂłabo pamiĂŞtanych wydarzeĂą historycznych.
 Tablice przeznaczenia jak sie spekuluje na podstawie starannej analizy skomplikowanej,mitologicznej symboliki z nimi zwiÂązanej,byÂły indeksami siatek interferometrycznych oprogramowaniem bÂądÂź innego rodzaju informacjÂą niezbĂŞdnÂą do kierowania broniÂą.NaleÂżaÂło je pod³¹czyĂŚ do urzÂądzeĂą bÂądÂź systemĂłw broni o ogromnej mocy niszczÂącej,opartej na fizyce skalarnej,chociaÂż charakter tej broni nie jest jeszcze nam znany.
  Tradycje i symbole przekazane w omĂłwionych tu tekstach wskazujÂą takÂże na niektĂłrych uczestnikĂłw tej wojny kosmicznej - sÂą nim brakujÂąca obecnie planeta (Nibiru) ktĂłra ulegÂła eksplozji,Mars,Saturn,KsiĂŞÂżyc Ziemi oraz sama Ziemia.W Tej ksi¹¿ce przedstawiono materiaÂły dowodowe potwierdzajÂące istnienie obiektĂłw zaprojektowanych przez istoty inteligentne: od anomalnych cech naszego ksiĂŞÂżyca przez dobrze (i sÂłabiej ) znane anomalie na powierzchni Marsa,po Âśmia³¹ hipotezĂŞ Richarda C. Hoaglanda,Âże  ksiĂŞÂżyc Saturna Iapetus sam jest wielkim sztucznym satelitÂą.
  Hipoteza wojny kosmicznej wymaga przyjĂŞcia,Âże istnieli inteligentni obserwatorzy opisywanych wydarzeĂą to nie tylko na tamtych planetach,ale takÂże na Ziemi.W zwiÂązku z tym zaprezentowana materiaÂły dowodowe pochodzÂące z obszernej pracy Crema i Thompsona,dotyczÂącej blokowania publikacji odkryĂŚ archeologicznych sugerujÂących,ze wspó³czesny czÂłowiek istnieje znacznie dÂłuÂżej,niz wynikaÂło by to ze standardowych modeli biologicznych,paleontologicznych i antropologicznych opartych na teorii ewolucji.Przedstawiono Âślady ÂświadczÂące o tym,Âże ktoÂś inteligentny,majÂący cechy podobne do ludzkich,istniaÂł na Ziemi wiele milionĂłw lat temu i to w granicach czasowych pasujÂących do granic wytyczonych przez hipotezĂŞ van Flanderna o eksplozji planety.
Jak jasno wynika z powy¿szego,uwa¿am,¿e hipoteza wojny kosmicznej jest oparta na dostatecznie przekonuj¹cych argumentach,a mo¿e jest najlepsz¹ hipotez¹,jak¹ mo¿na by³o wysun¹Ì dla wyjaœnienia tych materia³ów dowodowych.
  Z hipotezÂą tÂą wi¹¿¹ siĂŞ ró¿e niepokojÂące moÂżliwoÂści.NiektĂłre z nich zostaÂły juÂż wspomniane w tej ksi¹¿ce.Ale jest ich wiĂŞcej i majÂą charakter spekulacji typu ,,a co jeÂśli ...."
tablice przeznaczenia i ich odpowiedniki,tablice boga Thota s¹ nierozerwalnie zwi¹zane z Mezopotami¹ i Egiptem,zaœ przez symboliczne zale¿noœci miedzy górami,cia³ami niebieskimi,bogami i piramidami,a tak¿e nierozerwalnie budowanymi w tych krajach sztucznymi górami czyli piramidami i zikkuratami.Spekulowano zatem w tej ksi¹¿ce,¿e mo¿e niektóre pozosta³oœci tych tablic le¿a gdzieœ w tamtych miejscach ukryte pod piaskiem i mu³em nagromadzonym przez tysi¹clecia.
  Z tym wÂłaÂśnie punktem zwiÂązane sÂą te niepokojÂące moÂżliwoÂści - mianowicie,Âże ktoÂś gdzieÂś moÂże ich tam poszukiwaĂŚ.WskazaÂłem na te moÂżliwoÂści w sposĂłb zawaÂłowany w ksi¹¿ce :Gwiazda Âśmierci z Gizy: w nastĂŞpujÂącym akapicie:
"Od XIX wieku aÂż do poczÂątku II wojny Âświatowej w XX wieku amerykaĂąscy i niemieccy uczeni przekopywali stanowiska na Bliskim Wschodzie,majÂąc na wzglĂŞdzie tylko jeden cel: wskazanie swego pochodzenia od tych staroÂżytnych spoÂłeczeĂąstw lub choĂŚby zwiÂązkĂłw miedzy nimi.ByÂło to pierwsze nasilenie "wojny kulturowej" wyraÂżajÂącej siĂŞ w swego rodzaju imperializmie spoÂłecznym,gdy dominujÂąca kultura anglo-amerykaĂąska oraz rywalizujÂąca z niÂą kultura niemiecka zgÂłaszaÂły pretensje do szczytnego staroÂżytnego pochodzenia.WedÂług Anglo-AmerykanĂłw ich rodowĂłd miaÂł siĂŞ wywodziĂŚ od Egiptu przez GrecjĂŞ i ostatecznie do Ameryki.WedÂług NiemcĂłw ich rodowĂłd miaÂł siĂŞ wywodziĂŚ od Atlantydy przez Sumer i Indie do Niemiec
  Poszukiwania te skazane byÂły jednak na niepowodzenie,opieraÂły,opieraÂły siĂŞ bowiem na idei znlezienia "prawdziwych" poczÂądkĂłw w Egipcie albo Sumerze tak jakby te dwie kultury byÂły przeciw wstawne i niezwiÂązane ze sobÂą.W rzeczywistoÂści jak pokazano jest caÂłkiem inaczej,gdyÂż istniejÂą dowody ÂświadczÂące o tym,Âże obie te kultury przechowaÂły,kaÂżda na swĂłj sposĂłb we wÂłasnych miastach,starsze opowieÂści o wojnie kosmicznej i technologiach jakie byÂły w niej uÂżyte.
Niemniej poszukiwania by³y prowadzone,a najbardziej wytrwale przez Niemców gdy¿ w Niemczech ¿yli najwybitniejsi i najbardziej znani ówczeœni archeolodzy - specjaliœci od dziejów Sumeru i Asyrii.Zainteresowanie Niemców staro¿ytnym Wschodem wyra¿a³o siê miêdzy innymi popularnoœci¹ t³umaczeù mitów mezopotamskich na jêzyk niemiecki.Jest wiêc mo¿liwe,¿e podczas oszala³ych lat miêdzywojennych w okresie Republiki Weimarskiej,gdy istnia³y liczne tajne stowarzyszenia gloryfikuj¹ce staro¿ytn¹ superrasê,od której rzekomo wywodzi³y siê Niemcy,ten pr¹d kulturowy zmaterializowa³ siê w postaci zorganizowanego przedsiêwziêcia maj¹cego na celu odnalezienie i odzyskanie owych staro¿ytnych technologi.Zaœ w warunkach Trzeciej Rzeszy gdy pod komed¹ Reichsfuihrera SS Heinricha Himmlera dzia³a³ os³awiony Ahnenerbediendst (urz¹d ds. okultystycznych i rodowodowych),z pewnoœci¹ istnial klimat sprzyjaj¹cy takiej paleofizycznej interpretacji staro¿ytnych tekstów jak¹ przedstawiono w tej ksi¹¿ce.
To doprowadzi³o do intensywnych ,ale bardzo tajnych dzia³aù Niemców na obszarze dzisiejszego Iraku (wiêc wszystko na to siê sk³ada,¿e ta ca³a wojna o ropê to tak¿e przykrywka,wiêkszoœÌ osób,która siê z te¿ zetknê³a to to potwierdza).
Zainteresowanie nazistĂłw tym krajem,ktĂłry wĂłwczas znajdowaÂł siĂŞ pod silnymi wpÂływami brytyjskimi siĂŞga lat 20' XX wieku,gdy partia narodowo-socjalistyczna dopiero powstawaÂła.Nie powinno byĂŚ wiĂŞc zaskoczenie,Âże w Tebrizie,w sÂąsiadujÂącej z Irakiem Persji osiedliÂł siĂŞ w Detlef Schumude,czoÂłowy dziaÂłacz sÂłynnego Thule Gesellschaft (tajnego stowarzyszenia,ktĂłre sponsorowaÂło NSDAP dÂługo po wojnie),redaktor czasopisma "Ostara" tegoÂż stowarzyszenia,a przy tym kawaler Orderu Nowych Templariuszy(ONT) von Liebenfela.Schumude prowadziÂł z stamtÂąd poszukiwania "Ukrytych panĂłw".UdziaÂł o takim znaczeniu i pozycji jak Shumude wskazuje,Âże to on byÂł koordynatorem zbierania faktĂłw i informacji na zlecenie tego Âśrodowiska.
W 1939 roku kierowany przez admira³a Wilchelma Canarisa Abwehrabeteilung,czyli niemiecki wywiad wojskowy,wys³a³ na Bliski Wschód doktora Paula Levekhuna z zadaniem poszukiwania sojuszników w spo³ecznoœcach muze³maùskich ¿yjacych pod panowaniem i wp³ywami brytyhjskimi.Baza jego dzia³aù by³ równie¿ Tebriz w Persji.Co najbardziej interesuj¹ce,w œród zwerbowanych przez niego sojjuszników by³ sam Rashid Ali,pronazistowski premier Iraku,obalony dwa lata póŸniej w wynik inwazji brytyjczyków w tym regionie.
  SiatkĂŞ irackich agentĂłw Abwehy Canarisa przej¹³ Himmler w 1944r. gdy okazaÂło siĂŞ,Âże Canaris byÂł zamieszany w spisek majÂący zabicie Hitlera w zamachu bombowym tego samego roku.Rzecz ciekawa,z rozkazu Himmlera kierownictwo nad tymi agentami obj¹³ baron Rudolf von Sebottendorf,jeden z g³ównych zaÂłoÂżycieli Thule Gesellschaft (podobnie jak Shmmude) kawaler Orderu Nowych Templariuszy!MoÂżna z tego wywnioskowaĂŚ,Âże rzeczywista sieĂŚ agentĂłw niemieckich w iraku byÂła oparta na sieci owego tajnego stowarzyszena w tym regionie,prawdopodobnie utworzonej przez Shmmudego.
Nale¿y tak¿e wspomnieÌ o jeszcze jednym zwi¹zku Karl Maria Willigut alias Weihstorzwany razputinem Himmlera,dokona³ w 1940 roku wielu odkryÌ archeologicznych,które wskazywa³y na obecnoœÌ cz³owieka w irackiej prowincji Irbil w okresie a¿ 10.000 lat przed nasz¹ er¹.
Nie wiadomo co siĂŞ staÂło z sieciÂą irackich agentĂłw Thule i SS po 1945 roku,ale interesujÂące jest,Âże wkrĂłtce po zakoĂączeniu wojny znaleziono zwÂłoki von Sebottendorffa pÂływajÂące w cieÂśninie Bosfor,koÂło StambuÂłu
JeÂśli dodaĂŚ do tego fakt ,Âże zarĂłwno Niemcy jak i Francja udzieliÂły ogromnej pomocy reÂżimowi Saddama Husajna przy badaniach archeologicznych,a takÂże fakt dzisiejszej dziaÂłalnoÂści wojskowej AmerykanĂłw i BrytyjczykĂłw w tym kraju,wszystko moÂże wskazywaĂŚ na istniene innych ,tajnych celĂłw wojny Irackiej,poza uniemoÂżliwieniem Husajnowi pozyskania broni masowego raÂżenia i powstrzymaniem terroryzmu.W Istocie wyglÂąda na to,Âże wszyscy poszukujÂą broni masowego raÂżenia,ale caÂłkiem innego rodzaju i bardzo, badziej staroÂżytnej!
Do tego dochodzi dziwne zachowanie rz¹du Egipskiego,który buduje mur wokó³ Gizy...chyba wado przed czym projektem Cheops - misji "ratowania" ziemi.Jeszcze do nie dawna,a dok³adnej w 2007 jeszcze w miarê to wszystko siê krêci³o dopiero póŸniejsze lata pozwoli³y zdemaskowaÌ "Przemawiaj¹cego".Dzisiaj nie ma w¹tpliwoœci,¿e chciano pozyskaÌ ...resztê tych tablic i tego wszystkiego co siê znajdowa³o i uniemo¿liwiÌ ludzkoœci przejœcie do innego wymiaru i obronê tego co w trójwymiarze,b¹dŸ te¿ zagarniecie sprzêtu jak siê tam znajduje.Jaki to sprzêt,kto go tam pozostawi³ i gdzie?

fascynujÂący nowy element naszej ukÂładanki- Egipt, PCh, wojny o ropĂŞ, itd.

dziĂŞki Krons! :)

PS. czy ta ksi¹¿ka- Josepha f.Farella Wojna nuklearna sprzed 5000 tyœ lat, jest gdzieœ do œci¹gniêcia?

http://docs4.chomikuj.pl/321562828,0,0,Joseph-P-Farrell---wojna-nuklearna-sprzed-5-tysiecy-lat.doc

ProszĂŞ bardzo:)
A ty myÂślisz songo1970,Âże to jest wszystko? Ostatnio poÂświeciÂłem na to czasu.Ale nic tak bardzo mnie nie rozwaliÂło jak to poniÂżej. Oto fragment z V tablicy Szmaragdowych Tablic Thota przetÂłumaczonych przez dra.Dorela :

"G³êboko pod skala ukry³em mój statek powietrzny czekaj¹cy czasu,kiedy cz³owiek bêdzie znów wolnym.nad stadkiem postawi³em kierunkowskaz w kszta³cie lwa( sfinksa) podobnego do cz³owieka; tam pod tym obrazem ciêgle spoczywa mój statek powietrzny,a¿eby zosta³ podniesiony jak ku temu zajdzie potrzeba.
  Wiedz czÂłecze,Âże w dalekiej przyszÂłoÂści przybĂŞdÂą napastnicy z g³êbi przestrzeni (chyba kosmicznej bo tego nie podano).Wtedy obudÂź siĂŞ ty,ktĂłry posiadasz mÂądroœÌ,wydobÂądÂź z ÂłatwoÂściÂą mĂłj statek i zwyciĂŞÂż z lekkoÂściÂą
   G³êboko pod obrazem leÂży moja tajemnica.Szukaj i znajdÂź w piramidzie,ktĂłrÂą zbudowaÂłem.jedno z drugim ³¹czy siĂŞ w kamieĂą kluczowy,ktĂłry pozostawiam,szukaj,a wrota Âżycia maja do ciecie naleÂżeĂŚ.Szukaj w mojej piramidzie,g³êboko w korytarzu,ktĂłry siĂŞ ÂścianÂą koĂączy uÂżyj tego klucza tych siedmiu,a droga przed tobÂą zostanie otwarta
  Oto przekazaÂłem ci moja mÂądroœÌ,oto daÂłem ci moja drogĂŞ.IdÂź Âśladami ÂścieÂżki rozwi¹¿ moje tajemnice;tobie przekazaÂłem drogĂŞ"

Tak sobie myÂślĂŞ,Âże ten klucz moÂże rozwiÂązaĂŚ (i otworzyĂŚ nim) osoba,ktĂłra ma czyste serce lub otwarty umysÂł.MoÂżliwe,Âże nie dziaÂła na kody DNA gadzie tylko ludzkie,oczyszczone z grzechu.

ciekawe czy to chodzi o ten szyb w piramidzie Ch. z drugimi maÂłymi drzwiczaki/grodziÂą do ktĂłrej majÂą wysÂłaĂŚ drugiego mini robota Âżeby siĂŞ przebiĂŚ, no i aktualna sytuacja w Egipcie,-
czyÂżby zasÂłona dymna- tak jak w przypadku inwazji na Irak??

Tak przeczytaÂłem Krons to co przytoczyÂłeÂś, ja myÂślĂŞ Âże jest to coÂś materialnego.

Wiesz jeÂśli jest to rzeczywiÂście prawdziwe - a tÂłumaczenie trafne to ten kto to pisaÂł posÂługiwaÂł siĂŞ bardzo ciekawym jĂŞzykiem - inteligentnym sÂłowotokiem a przecieÂż ludzie tysiÂące lat temu mĂłwili inaczej.

PisaÂłam juÂż o powiedzmy Arce , ktĂłra moÂże byĂŚ bardzo niebezpiecznÂą broniÂą , jeÂżeli jej moc zostanie niewÂłaÂściwie uÂżyta.
MojÂżesz korzystaÂł z jej tylko czĂŞÂściowych moÂżliwoÂści.

A druga sprawa analizujecie sytuacje dawne miar¹ wspó³czesnego myœlenia o nich wkodowanego w system bezmyœlnoœci cz³owieka , który neguje wszystko co w jego osobistym rozumieniu siê nie mieœci.
To b³¹d , który blokuje mo¿liwoœÌ rozwi¹zania dawnych zagadek.

Zapytam was co mogÂło byĂŚ zrobione by rozÂładowaĂŚ i zniszczyĂŚ baterie elektryczne w telefonach?

Czym moÂże byĂŚ jasno szary  cuchnÂący proszek lecÂący z nieba?

Nie mniej jednak jest pewne iÂż cokolwiek chciano zrobiĂŚ w Egipcie nie udaÂło siĂŞ tego dokonaĂŚ , nie wyszÂło nic z tego.

Kiara :) :)

ps. Ludzie tysiÂące lat temu mĂłwili inaczej? Nie koniecznie , mieli inne nazewnictwo dla roÂżnych rzeczy , jednak tok myÂślenia pewnych grup byÂł i jest identyczny.

To wspó³czesny tok"myœlenia" jest odwrócony , by nie mogli wspó³czeœni poj¹Ì i¿ ca³y czas robieni s¹ w balona.

To Âże pisaÂłaÂś nie oznacza Âże masz racjĂŞ, bardziej prawdopodobne sÂą te informacje podane z przez Kronsa, ktĂłry to podparÂł siĂŞ argumentami oraz badaniami aniÂżeli TwĂłj brzemienny beÂłkot.

Naiwny jesteœ i jeszcze zadufany w sobie nios¹cy nienawiœÌ ( nie piszê ¿eby Cie oceniaÌ) a tylko po to ¿eby Ci zwróciÌ uwagê i¿ te cechy stanowi¹ blokadê do pojmowania bez wielkich analiz i dowodów na podstawie minimalnej iloœci info.

Otwiera siĂŞ wĂłwczas wiĂŞksza perspektywa oglÂądu intuicyjnego , a ten oglÂąd wcale nie potrzebuje fizycznych argumentĂłw analitycznych.
TwĂłj problem polega na braku akceptacji odmiennoÂści moÂżliwoÂści odczytu i wielkiej niechĂŞci do niej. Ale to TwĂłj problem.
Uzasadnienia do moich twierdzeĂą pojawiÂą siĂŞ samoistnie na drodze cudzych analiz , ja robiĂŚ tego nie muszĂŞ.

Kiara :) :)


ps. Wiesz kiedy siĂŞ mĂłwi o beÂłkocie? Kiedy nie Âłapie siĂŞ sensu pÂłynÂącej informacji. Ale to wcale nie znaczy iÂż tego sensu w niej nie ma , znaczy to jedynie iÂż ktoÂś nie ma jeszcze peÂłnego zrozumienia przekazywanych treÂści z jakiegoÂś powodu.

DostroiĂŚ zawsze trzeba siebie do odbioru przekazu , a nie przekaÂźnik  rozregulowaĂŚ do moÂżliwoÂści  odbioru odbiorcy.

I to ma byÌ ta Twoja mi³oœÌ? :D
W sumie jak na Kiare wyraÂżasz siĂŞ dosyĂŚ agresywnie ostatnimi czasy, i TwojÂą beznadziejÂą sugestiĂŞ zostaw dla siebie. Bo przecieÂż Ty nigdy nie oceniasz. Haha Dobre sobie, kÂłamiesz bardziej niÂż ktokolwiek inny.

Ja nie mam ze sob¹ problemów œlepa kobieto, widocznie Ty je masz skoro próbujesz na si³ê doszukiwaÌ ich u innych...

BeÂłkotem nazywa siĂŞ gadanie nie poparte argumentami, Âżadnymi dowodami, bezdurÂą wymyÂślonÂą by mamiĂŚ takich jak Ty.

Swenter , dlaczego ciÂągle obraÂżasz KiarĂŞ ? Masz inne zdanie na temat poruszany w tym wÂątku ,to bardzo dobrze ,ale nie musisz obraÂżaĂŚ.ZwÂłaszcza Âże Kiara nie wyzywa ciĂŞ od "Âślepych facetĂłw " PrzydaÂło by siĂŞ trochĂŞ szacunku dla poglÂądĂłw innych.Pozdrawiam chanell

To dzieje siĂŞ chyba dla tego co dotyczy tego staroÂżytnego miasta,ktĂłrego odkryto ostatnio odkryli: http://www.swietageometria.info/artykuly/123-staroytne-miasto-pod-piaskami-gizy?showall=1

Tez dziwny przypadek


SÂłuchaj te tablecie zostaÂły spisane... jak oszacowano "na wĂŞglu" ok.30.000 lat temu.Niewykluczone,ze wiedza w nich zawarta siĂŞga czasĂłw jeszcze starszych. W piramidzie byÂły indeksy tÂłumaczeniowe do niej,ktĂłre skrybowie ,magowie i inni wtajemniczeni spisywali przez nastĂŞpne tysiÂąclecia,niektĂłrzy niestety z coraz gorszym skutkiem bÂądÂź celowo,czego efektem byÂła erozja jĂŞzykowa.
Ja tez tak myÂślĂŞ,Âże tu chodzi bardziej o duchowy klucz niÂż materialny,gdyby tak byÂło na odwrĂłt to juÂż dawno by go zakosili.w III Tablicy jest wspomniane ,Âże "tylko czÂłowiek Âświetlany jest w stanie go prowadziĂŚ gdyÂż jest umieszczony w wibracji 5 wymiaru
W innej tablicy podaÂł,Âże wymiarĂłw jest 9,trochĂŞ to dziwne bo do tej pory sÂłyszaÂłem o 8

Wiesz ja tam ile wymiarĂłw jest nie wiem - nie da siĂŞ tego sprawdziĂŚ naszymi zmysÂłami ale 9 to taka liczba naszego systemu liczenia. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 0. DziewiĂŞĂŚ niby reprezentuje wyÂższÂą wibracje czy jak to tam kto chce nazywaĂŚ, w sumie przyjrzĂŞ siĂŞ bliÂżej temu co podaÂłeÂś bo jest o wiele bardziej ciekawsze niÂż, nie ktĂłre bazgroÂły podawane przez ludzi.

KiedyÂś moja znajoma na Naszej klasie powiedziaÂła tak: Jest 8 wymiarĂłw  i ...arena jak w szachach

Hehe
KiedyÂś czytaÂłem o Âśladach szkÂła na pustyni, ktĂłre to niby miaÂło powstaĂŚ podczas wojny nuklearnej sprzed wielu, wielu dekad.

No to cos jeszcze na temat tablic z ksiazki "Pradawna tajemnica Kwiatu Zycia"Melchizedeka,tom II strona.354:
  "Otoz w listopadzie 1996 roku skontaktowal sie ze mna pewien czlowiek z Egiptu,ktory oswiadczyl,ze dokonano tam niezwyklego odkrycia.Podobno na powierzchni ziemi miedzy lapami Sfinksa pojawila sie kamienna tablica.Byl na niej napis informujacy o Archiwum i pomieszczeniu znajdujacym sie pod Sfinksem.

Egipski rzad natychmiast usunal znalezisko,aby nikt nie mogl odczytac napisu.Nastepnie zaczeto kopac miedzy lapami Sfinksa i odkryto w ten sposob pomieszczenie,ktore znalezli Japonczycy w roku 1989.Lezal tam zwoj lin oraz gliniane naczynie.Moj rozmowca twierdzil,ze przedstawiciele rzadu odnalezli rowniez tunel prowadzacy z tego pokoju do innego okraglego pomieszczenia,z ktorego wychodzily trzy kolejne tunele.W jednym z nich,biegnacym w kierunku Wielkiej Piramidy,odnaleziono [rzedmioty,jakich nigdy dotad nie widziano.Na poczatku badacze natrafili na pole swiatla,ktore blokowalo przejscie.Stosowano rozne sposoby,ale nic nie zdolalo przez nie przeniknac,nawet kula z pistoletu.Kiedy jeden z czlonkow ekipy probowal zblizyc sie do swiatla,natychmiast zle sie poczul i zaczal wymiotowac.Mimo to probowal dalej,ale wkrotce zaniechal,bowiem mial wrazenie,ze to go zabije.O ile wiem,nikt dotad nie dotknal swietlistej tarczy.

Takze i nad polem,pod powierzchnia ziemi,rzad egipski natrafil na niezwykle zjawisko.Znaleziono tam dwunastopietrowy budynek ukryty pod ziemia!"

Podsumowujac,pozniej udalo sie zdezaktywowac to pole swiatla a dokonal tego ktos ,kto nie chce aby podawac publicznie jego nazwisko.W Australii pokazywal film wideo z nagraniem wejscia,a przyjaciele Melchizedeka go widzieli i potwierdzili jego prawdziwosc.

Tak wiec tych zagadek,ktore zostaly rozwiazane jest multum a Pan Mubarak o tym wszystkim wie i trzyma sie a raczej trzyma w szachu innych,ktorzy chcieliby byc moze,ale niestety.
A my ,maluczcy ,jestesmy niestety bardzo z tylu tych wiadomosci i sadze,ze nigdy sie niczego sensownego nie dowiemy,no chyba ze przejdziemy w inna gestosc i bedzie po wszystkim.

Kiaro, Sventer-Torton-Marcin jest m³odym cz³owiekiem. I to m³odoœÌ przypina mu skrzyd³a, daje napêd do penetracji œwiata
poprzez czyste uczucia i emocje.
Z tego rodzi siê m¹droœÌ, a ta potrafi zrozumieÌ, ¿e krytyka, nie zawsze znaczy nienawiœÌ.

IstniejÂą pewne zabezpieczenia , ktĂłrych nikt , kto nie jest owym "kluczem" nigdy nie przejdzie.
Wiedz¹ to zarówno w³adze Egiptu jak równie¿ wszyscy bardzo specjalni "poszukiwacze" z ró¿nych paùstw.

Nie udaÂło siĂŞ uruchomienie , nie uda siĂŞ otworzenie i nie uda siĂŞ  scalenie... czego? To wiedzÂą ci , ktĂłrzy od lat usiÂłujÂą to zrobiĂŚ.

Mieli ostatnie piĂŞĂŚ minut , wykorzystali je  bez oczekiwanego efektu.

Istotnie  dobrze myÂślicie kluczem jest osoba.

Kiara :) :)


ps. ÂŻeby osiÂągn¹Ì  cokolwiek dobrego i nacechowanego mÂądroÂściom trzeba panowaĂŚ nad emocjami, bowiem one nie prowadzÂą do mÂądroÂści , zawsze zwodzÂą.
M³odoœÌ jest zbyt impulsywna i ma³o "myœl¹ca" m¹droœciom , dobrze jest gdy m³odzi ludzie potrafi¹ korzystaÌ ze swojej energii a nie ona korzysta z ich emocjonalnoœci.

Elokwencja wypowiedzi to jeszcze nie m¹droœÌ , to tylko opanowanie logicznego ustawienia s³ów.

Awanturnictwo nie przybliÂża wiedzy , wrĂŞcz przeciwnie nakÂłada na jej zrozumienie woal rozkojarzenia emocjonalnego.

Nie wszystkie emocje sÂą zÂłe, poza tym, to atrybut czÂłowieka. Emocje uczÂą i prowadzÂą do mÂądroÂści. W tym sensie nie zawodzÂą, mimo, Âże mogÂą powodowaĂŚ chwilowy uszczerbek energetyczny. OtwierajÂą jednak dostĂŞp do poznania wÂłasnego wnĂŞtrza.
Cz³owiek pozbawiony swojej emocjonalnoœci jest jak maszyna, robot. No i czym innym jest awanturnictwo a czym innym ¿ycie emocjonalno-uczuciowe. Nale¿y to rozró¿niaÌ swoj¹ m¹droœci¹.
A elokwencja, to przeciwieĂąstwo beÂłkotu.  :)

CzÂłowiek nie jest  nigdy pozbawiony emocji ,  on je ma , ale .... powinien CzÂłowiek ma nad nimi panowaĂŚ.

Cz³owiek , który panuje nad emocjami a nie one nad nim zaczyna ¿yÌ uczuciem mi³oœci , nie jest maszyn¹ , bowiem wychodz¹c ponad emocje posiada mi³oœÌ.

Œwiat emocjonalny to jest œwiat zwierzêcy ,Cz³owiek wychodzi z tego œwiata gdy ¿yje mi³oœci¹ , w³aœnie tym ró¿nimy siê miêdzy innymi od zwierz¹t.
Potrafimy panowaĂŚ nad emocjami i ÂżyĂŚ uczuciem miÂłoÂści ,maszyny tego nie potrafiÂą i nigdy nie bĂŞdÂą potrafiÂły.

BeÂłkot ( jak juÂż pisaÂłam) to nie jest wadliwy przekaz ( moÂże byĂŚ) ale zazwyczaj  niezrozumienie przekazu polega na niedostrojeniu siĂŞ do odbioru.


Kiara :) :)

Emocja (Âłac. emovere) – silne odczucie (Âświadome lub nieÂświadome) o charakterze pobudzenia pozytywnego (pod wpÂływem szczĂŞÂścia, zachwytu, speÂłnienia) lub negatywnego (pod wpÂływem gniewu, odrazy, strachu).
W szerszym znaczeniu emocje (procesy emocjonalne) to procesy psychiczne, które poznaniu i czynnoœciom podmiotu nadaj¹ jakoœÌ oraz okreœlaj¹ znaczenie, jakie maj¹ dla niego bêd¹ce Ÿród³em emocji przedmioty, zjawiska, inni ludzie, a tak¿e w³asna osoba, czyli wartoœciuj¹ stymulacjê.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Emocja

Mo¿na zniekszta³caÌ znaczenie emocji, mo¿na be³kot podnieœÌ do rangi mowy oœwiecaj¹cej. St¹d zapewne najwiêcej oœwiecenia znajdziemy w celach wiêziennych, zak³adach psychiatrycznych czy pod budk¹ z piwem.

Jednak, czy swoiste rozumienie rzeczy idzie w parze z istotÂą rzeczy?

Nic z tych rzeczy...
ProszĂŞ nie wypisaĂŚ komuna³ów nie majÂąc absolutnie Âżadnego  przygotowania w temacie, albo zafundowaĂŚ sobie dwutygodniowy kurs, gdzie uczÂą ''ludzi'' takich rzeczy.

JeÂżeli ktoÂś Âżyje 40-50 lat i nie wie, czym sÂą jego wÂłasne emocje, to tylko jeszcze  kolejny dowĂłd na to co pisaÂłem wczeÂśniej - JESTEÂŚ NIEPRAWDOPODOBNYM IGNORANTEM I NAJLEPIEJ  JAK NAJSZYBCIEJ SIÊ WOBEC SIEBIE SAMEGO  DO TEGO PRZYZNAÆ !


Kolejna nieprawda, rodem ze szkolnej podstawĂłwki....
Lepiej nie pisaĂŚ NIC jeÂśli siĂŞ czegoÂś nie wie niÂż szerzyĂŚ demagogiĂŞ....

KrĂłlujÂącym najpierw jĂŞzykiem w stosunku do Âłaciny byÂła greka, dlatego teÂż bardziej o wiele siĂŞ ceni np. przekÂłady Biblii  te wczeÂśniejsze, czyli greckie w przeciwieĂąstwie do Wulgaty*,(j. ÂłaciĂąski) ktĂłre brakiem precyzji i poprzez daleko idÂące uproszczenia wywoÂłaÂły mnĂłstwo kontrowersji i protestĂłw.

A w jêzyku greckim emotio: znaczy zak³ócenie.

I to jest ÂźrĂłdÂłos³ów, ktĂłry naleÂży braĂŚ pod uwagĂŞ! Wszelki przechyÂł (przesterowanie)w reakcjach w jakÂąkolwiek stronĂŞ (tudzieÂż wzmacnianie ich poprzez powtarzanie takich stanĂłw) osÂłabia, pozbawia energii, bÂądÂź wprowadza w jej gospodarce silnÂą dysharmoniĂŞ, czyli  zwyczajnie zak³óca, wreszcie prowadzi do blokad, a w konsekwencji do najprzeró¿niejszych chorĂłb. I coraz dalej wtedy do przejawionej miÂłoÂści, nie mĂłwiÂąc o normalnych i zdrowych uczuciach. Te dwie kategorie: uczucia i emocje, naleÂży wyraÂźnie oddzieliĂŚ. Emocje  nale¿¹ do hipokampu, tej "zwierzĂŞcej" czĂŞÂści naszego mĂłzgu, uczucia juÂż nie! I naleÂży mieĂŚ tego absolutnÂą ÂświadomoœÌ. Jest mnĂłstwo literatury na ten temat. Nie wypada w takim odniesieniu byĂŚ ignorantem!

Nie zalecam nikomu tÂłumienia emocji, lecz Âświadome konfrontowanie siĂŞ z nimi i wreszcie rozpoznawanie. I tu Kiara jak najbardziej sÂłusznie dowodzi, gdyÂż to nie reakcje  na rzeczywistoœÌ majÂą nas kontrolowaĂŚ, ale to my powinniÂśmy jÂą kreowaĂŚ  i mieĂŚ peÂłnÂą ÂświadomoœÌ naszych reakcji, jak teÂż Âświadomego ich okieÂłznania, kiedy zachodzi taka potrzeba, zwÂłaszcza  jeÂśliby miaÂły byĂŚ dla nas, bÂądÂź dla innych niszczÂące, czy wrĂŞcz nawet zabĂłjcze...

Jest tyle praktyk i szkó³ duchowych,( nie przypadkiem Budda uczy³ wspó³czucia, które urzeczywistnione, automatycznie uwalnia³o nas od chorych i nadmiernych reakcji i ocen bliŸniego, ¿e te¿ nie wspomnê o naukach Jezusa, Sai Baby i wielu innych mistrzów. S¹ w ostatecznoœci gabinety psychoterapii, metoda Hellingera, Psychologia Zorientowana na Proces opieraj¹ca siê na wiedzy nie tylko klasycznej, ale te¿ buddyjskiej, i wreszcie szamaùskiej z ró¿nych stron œwiata, oraz wiele, wiele innych mo¿liwoœci...

W zaleÂżnoÂści od tego w jakim stopniu mamy kontakt z naszym metakomunikatorem, w takim stopniu jesteÂśmy zdrowi, bÂądÂź chorzy. Warto o tym pamiĂŞtaĂŚ, nim poniÂży siĂŞ kogoÂś tak butnÂą ocenÂą, jak to miaÂło miejsce powyÂżej.

DziĂŞkujĂŞ Koliberku , ja to wiem , Ty to wiesz , ale jest sporo osĂłb nawet na tym forum , ktĂłre tych podstaw nie znajÂą chociaÂż agresjÂą usiÂłujÂą przewartoÂściowaĂŚ znaczenia.

Nie wchodzĂŞ w dalszy ciÂąg wymiany myÂśli bo w takich wypadkach nie ma to sensu.

JeÂżeli dla kogoÂś emocje sÂą czymÂś najwyÂższym , najcenniejszym nie uczucie , znaczy siĂŞ Âże tak jest opowiada ktoÂś prawdĂŞ o sobie , po raz klejmy i kolejny....
Wówczas naprawdê warto na moment przystan¹Ì i zastanowiÌ siê nad sob¹ a nie przedmówc¹.
Warto sobie zadaĂŚ pytanie, dlaczego dla mnie najwaÂżniejsze  , najcenniejsze sÂą emocje?

Dlaczego draÂżni mnie i irytuje Âświat uczuĂŚ , Âświat miÂłoÂści? Co w tym jest?

Bo twierdzenie ciÂągÂłe iÂż; wszystko jest jednym a jedno wszystkim.... jest tylko usiÂłowaniem zmiany rzeczywistoÂści , ktĂłra naprawdĂŞ jest zupeÂłnie inna.

PrawdÂą jest iÂż wszystko posiada tÂą samÂą materiĂŞ poczÂątkowego stworzenia i znajduje siĂŞ  tym samym zbiorze , ale kaÂżda Istota i kaÂżda rzecz posiada swojÂą  niepowtarzalnÂą indywidualnoœÌ pomimo podobieĂąstwa.
Poniewa¿ parametry tworzenia zachowuj¹ indywidualnoœÌ momentu i wszystkich zmieniaj¹cych siê cech w tym momencie.

Panowanie nad emocjami jest prawdziw¹ sztuk¹ do której opanowania d¹¿ymy.


Kiara :) :)

DewartoÂściujÂące etykietowanie dyskutantĂłw Âświadczy o niepanowaniu nad wÂłasnymi emocjami.
Tak, to prawdziwa sztuka…  :)

>Krons< rozpocz¹³ bardzo interesuj¹cy temat i ... jak zwykle zaczêto od ofa.

Ludzie, obudÂźcie siĂŞ.

Chcecie sobie coÂś udowadniaĂŚ, proszĂŞ bardzo, ale w odpowiednich do tego wÂątkach.

NajwyraÂźniej wojny bogĂłw przenoszÂą siĂŞ na ludzi. To spuÂścizna, ktĂłrej jakoÂś nie sposĂłb siĂŞ pozbyĂŚ.
Historia o tym Âświadczy.
Zatem, jak na gĂłrze, tak na dole. CzyÂż nie jesteÂśmy bogami?   ;D

Zagapilem siĂŞ Dariuszu, przepraszam! Ksi¹¿ka, o ktĂłrej wspomniaÂł Krons jest teÂż dostĂŞpna  w co poniektĂłrych ksiĂŞgarniach. Czasem wystarczy zamĂłwiĂŚ, jeÂśli nie majÂą na stanie. Z tej okazji warto by te informacje odnieœÌ do sensacyjnych opisĂłw  min. z Mahabharaty . GdzieÂś tutaj ktoÂś przytoczyÂł bardzo interesujÂący artykuÂł na ten temat. AÂż siĂŞ prosi o porĂłwnanie.

Tak Darek ten temat jest niezwykle ciekawy. IstniejÂą na pustyni skaÂły na ktĂłrych sÂą rysunki przedstawiajÂące wony bardzo dawne.
Ten rejon pustyni jest niebezpiecznÂą dla turystĂłw czĂŞÂściÂą do zwiedzania , moÂżna pojechaĂŚ na takom wyprawĂŞ tylko z udziaÂłem wojska.
Jest tylko jeden jedyny niemiecki archeolog , ktĂłry ma pozwolenie na prowadzenie prac w tym miejscu.

Pojawiaj¹ siê tam niesamowitej wielkoœci wê¿e mutanty , których nie ma w ¿adnej innej czêœci Sahary,jest tam mnóstwo ewenementów i dawnych i wspó³czesnych.

Ska³a z malowid³ami wystaje z pod piasku w malej czêœci , wiêksza czêœÌ tej namalowanej walki jest pod piaskiem.
WÂładze Egiptu nie chcÂą wydaĂŚ zezwolenia na odkopanie jej.

Niedaleko od tego miejsca odnajdywane sÂą szkielety olbrzymĂłw.

Jest to miejsce tajemnicze i niezwykle tragiczne , wieje od niego rozpacz i smutek.
TamtĂŞdy wiĂłdÂł stary szlak faraonĂłw , toczyÂło siĂŞ tam  mnĂłstwo  bitew.


Kiara :) :)

RĂłwnieÂż i Zecharia Sitchin wyraÂźnie podkreÂśla o zniszczeniach na Bliskim Wschodzie(dotyczy bodaj min. Synaju), ktĂłre mogÂą dowodziĂŚ uÂżycia broni nuklearnej. TakÂże polecam E. Tholle, choĂŚ to niestety, a raczej stety  takÂże bardzo, bardzo stara wiedza. CaÂła filozofia dalekowschodnia siĂŞ na niej opiera. Ale gdy parĂŞ lat temu odÂświeÂżyÂłem sobie te stare nauki poprzez tego autora wÂłaÂśnie, to miaÂłem nie mniejszÂą przyjemnoœÌ.

Oddech i obserwacja, oraz uwa¿noœÌ - stare buddyjskie zasady, no i wreszcie urzeczywistnienie. A nie w kó³ko teorie, teorie i ustawiczne przetwarzanie danych! I niesamowity pêd do panowania nad innymi poprzez ocenianie, pomniejszenie. I to czym? Cudz¹ wiedz¹??? Bowiem ta w³asna jawi siê ciep³em, ¿yczliwoœci¹, zrozumieniem, zdrow¹ rozmow¹, jeœli nawet ma to byÌ konstruktywny, bo wzbudzaj¹cy "pstryczek", to nigdy z pozycji wy¿yn, lepszoœci, m¹drzejszoœci, z³oœliwoœci, zjadliwoœci, etc.....

Zaiste, dziwne sÂą to "parytety"!

W ka¿dym razie wci¹¿ d¹¿ê do tego, co nie upadla drugiego, a go raczej buduje i uszlachetnia...czego i wszystkim serdecznie ¿yczê. A to chocia¿by z tego prostego powodu, by unikn¹Ì nastêpnej takiej nuklearnej po¿ogi o szerokim zasiêgu. Amen!!!

 


Dlatego radoœÌ tak naprawdê zalicza siê do uczuÌ, podobnie jak smutek...

Stara wiedza, ale odgrzana na nowo...


Przetwarzanie danych, poniewa¿ w znacznej mierze nasza œwiadomoœÌ zale¿y od ród³a, od której pochodzi wiedza.
Dlatego sÂą ''stacje radiowe'', ktĂłre nadajÂą prawdziwe i pomyÂślne wiadomoÂści i ''stacje'', ktĂłre mĂłwiÂą wszystko i nic czyniÂąc tzw. pranie mĂłzgĂłw.

Taaa, racja absolutna, zatem nie u¿ywajmy w ogóle ¿adnych s³ów i okreœleù, albo przynajmniej wróÌmy do tematu, na który siê teraz umówiliœmy, a co interesuj¹co zacz¹³ Krons.


Opieranie siĂŞ na internetowych i pseudonakowych definicjach powoduje umysÂłowy harmider. WieÂża Babel, to pomieszanie jĂŞzykĂłw na ró¿nych poziomach. To takÂże  nadmiar okreÂśleĂą, nie tylko pomieszanie ich znaczeĂą, zwÂłaszcza w odniesieniu do tego samego desygnatu.... Podobnie jak powoÂływano do Âżycia mnĂłstwo dodatkowych ÂświatĂłw niezgodnie z potrzebÂą, to samo dotyczy i sÂłowa. Bogowie lubiÂą najpierw bawiĂŚ siĂŞ w stwarzanie bez opamiĂŞtania, a potem w zabijanie. Taka gra na kosmicznÂą skalĂŞ. No, ale Âże bogowie to teÂż my, wnioski nasuwajÂą siĂŞ same...

Sliverze, inerlokutorze mĂłj  Szanowny! ÂŻyczĂŞ teÂż sobie takiego prawdziwego odbioru, gdy ustawiĂŞ siĂŞ na TwojÂą stacjĂŞ. :)  Jestem, na szczĂŞÂście doœÌ cierpliwy jak na koliberka! ;)

Woda na Saharze

 

Kto chce znaleŸÌ wodê na Saharze, musi dotrzeÌ pod ziemiê. P³ynie tam ocembrowanymi kana³ami skrytymi kilkanaœcie metrów pod piaskiem pustyni. S¹ one obudowane blokami piaskowca i ci¹gn¹ siê setki kilometrów. Ich pocz¹tek znajduje siê prawdopodobnie w górach Atlas w pó³nocno-zachodniej czêœci Sahary, nie odkryto jednak, dok¹d one biegn¹. W ka¿dym razie woda w nich jest krystalicznie czysta.

Fakt zbudowania podziemnych strumieni Âświadczy o wysokim poziomie wiedzy i techniki twĂłrcĂłw tego wodociÂągu. Co prawda, nie wiadomo, kto go zbudowaÂł, nie jest jednak wykluczone, iÂż mogli tego dokonaĂŚ kolonizatorzy z Atlantydy jeszcze przed jej zatopieniem. Nie dziwmy siĂŞ, Âże na miejsce osiedlenia wybrali SaharĂŞ - dziÂś niegoÂścinna pustynia, kilkanaÂście tysiĂŞcy lat temu byÂła tĂŞtniÂącÂą Âżyciem sawannÂą. ZachowaÂły siĂŞ rysunki naskalne przedstawiajÂące stada zwierzÂąt i polujÂących na nie myÂśliwych. WodociÂągi sÂłuÂżyÂły nawodnieniu Âżyznej krainy.

Równie¿ na innych terenach Afryki znaleziono œlady dzia³alnoœci jakiejœ niezwyk³ej cywilizacji. W Nigerii, niedaleko osady Wamba, tamtejsze karawany wielb³¹dów, a ostatnio i samochody, mog¹ wygodnie poruszaÌ siê tunelem o szerokoœci 400 metrów i d³ugoœci kilkuset metrów, o pó³kolistym

sklepieniu. ZostaÂł on wykopany pod dnem rzeki wypÂływajÂącej z jeziora Tanganika. W Kenii, w Afryce Wschodniej, juÂż dawno temu znaleziono dziwne, wysokie na kilkanaÂście metrĂłw budowle wykonane z palonej cegÂły, podobne do przysadzistych wieÂż, ale bez jakichkolwiek drzwi czy okien. MogÂły one speÂłniaĂŚ rolĂŞ wentylatorĂłw, dostarczajÂących powietrze do podziemnych tuneli. Konstrukcje o podobnym przeznaczeniu buduje siĂŞ teraz na przykÂład przy metrze.


http://www.dzikimietek.com/twopiteracka-mainmenu-61/53-spostrzeienia/288-dziwny-swiat-podziemny.html



Kiara :) :)

Nie ma przypadkĂłw i nie bez kozery tyle tu o emocjach, bowiem bogowie nie byli ich pozbawieni, moÂże nawet posiadali ich  nierzadko o wiele wiĂŞcej, (np. Reptilianie), aniÂżeli dawni Ludzie tzw. StaroÂżytni. To bardzo waÂżny aspekt w rozpatrywaniu tego tematu. Mity greckie, Mahabharata i inne "ÂświĂŞte" ksiĂŞgi potwierdzajÂą taki stan rzeczy.

Wiki, zajrzyj do tych ksiÂąg, tudzieÂż do cytowanej wyÂżej przez Kronsa,  a ktĂłra w ksiĂŞgarniach leÂży juÂż od co najmniej od dwĂłch lat na pó³kach, tudzieÂż do wspomnianej tu gdzieÂś "Misji", serii ksi¹¿ek Z. Sitchina. Danikena i wielu innych tzw. kosmicznych ksi¹¿ek. Jest wiele filmĂłw na ten temat. Min. "Star Trek", "Gwiezdne wrota", a przede wszystkim "Battlestar Galactica", gdzie znajduje siĂŞ  wiele wÂątkĂłw,  uzupeÂłniajÂących ca³¹ tĂŞ informacyjnÂą mozaikĂŞ.

Tu znajdziesz zaledwie strzĂŞpy wiadomoÂści na ten temat. Chyba, Âże lubisz tak po wierzchu...OsobiÂście wolĂŞ, to co bliÂżej ÂźrĂłdÂła.

 

Sprawa 001/X - MAGIA W STAROÂŻYTNYM EGIPCIE

 

Wielu klasycznych pisarzy uwa¿a³o Egipt za Ÿród³o powstania wiedzy magicznej. Staro¿ytnoœÌ jego cywilizacji, ogrom œwi¹tyù i piramid, tajemniczy bogowie ze zwierzêcymi g³owami, zagadkowe hieroglify, rytua³y przeznaczone dla zmar³ych i boska aura faraonów, stworzy³y mami¹c¹ i cudown¹ atmosferê Egiptu, która dla wyznawców okultyzmu nigdy nie znik³a w pomroce zapomnienia.

Richard Cavendish - „Historia magii”

---oooOooo---

Termin magia pochodzi najprawdopodobniej od perskiego s³owa oznaczaj¹cego si³ê, w³adzê albo wielkoœÌ - co wedle innych zbli¿onych definicji mo¿na pojmowaÌ tak¿e jako aktywnoœÌ zmierzaj¹c¹ do osi¹gniêcia celów, a które to czynnoœci nie s¹ wyjaœnialne na zasadzie zwi¹zku przyczynowo-skutkowego - zaœ innymi s³owami mówi¹c w znaczeniu praktycznym - jest to dzia³alnoœÌ cz³owieka na poza-fizycznym poziomie. Tak¹ te¿ definicjê bêdziemy mieli w pamiêci, kiedy bêdziemy mówiÌ o magii praktykowanej w staro¿ytnym Egipcie od czasów najdawniejszych, gin¹cych w pomroce dziejów, a¿ do czasów hellenistycznych, tj. od roku 3000 do roku 30 p. n. Chrystusa.

Sam przedmiot badaù mo¿emy analizowaÌ, wedle prac Františka Lexy, w trzech zasadniczych grupach:

v Magia na potrzeby Âżycia codziennego;

v Magia na potrzeby Âżycia pozagrobowego;

v Magia na potrzeby ³¹cznoœci naszego œwiata ze œwiatem si³ pozagrobowych, w którego realnoœÌ antyczni Egipcjanie œwiêcie wierzyli.

SzczegĂłlnie interesujÂącÂą dla nas jest ten ostatni rodzaj magii, w ktĂłrej ró¿ne zaklĂŞcia i wersety z „KsiĂŞgi ZmarÂłych” uznawane jako pomoce nawigacyjne w podró¿y duszy ludzkiej poprzez Âświat umarÂłych, nie dadzÂą siĂŞ nijak porĂłwnaĂŚ z praktykami staroegipskiej nekromancji, w czasie ktĂłrych wedle tradycji, byÂły wywoÂływane duchy zmarÂłych oÂżywiane mumie i uruchamiane byÂły najstraszliwsze pozagrobowe siÂły i moce, a co straszy teraz naiwnych z ekranĂłw kin i telewizorĂłw w kiczowatej szmirze made in Hollywood...

 

PrzesÂłanie z paĂąstwa Ozyrysa

O, sêdziowie i uczeni, urodzeni i s³awni i wszyscy ostatni ludzie, którzy wst¹picie kiedykolwiek do tego grobu, podejdŸcie bli¿ej i s³uchajcie mojej opowieœci! - czytamy z napisu na grobowcu ¿ony Taimhotepa w Aleksandrii. 30-letnia ma³¿onka Wielkiego Ksiêcia Memfisu, która w 42 r. p.n.e. odesz³a na tamten œwiat, mówi o cierpieniu w ciemnym paùstwie wiecznego zapomnienia i smutek emanuj¹cy z jej s³ów dobiega do nas nawet po tylu stuleciach:

Na co zdaj¹ siê lata, przez które nie ¿yjemy na Ziemi? Kraj Zachodu jest krain¹ snu i ciemnoœÌ ciê¿ko spoczywa na tych, którzy siê tam dostali. Cienie ich cierpi¹ i nie mog¹ liczyÌ na to, by ujrzeli swych braci. Nie widz¹ swych ojców, ani swych matek, daremnie rozgl¹daj¹ siê za swymi ma³¿onkami i dzieÌmi.

Woda ¿ycia, która jest na ziemi, nale¿y siê ka¿demu, ale moim udzia³em tutaj jest pragnienie. Woda sama przyp³ywa do tego, który jest na ziemi, ja jestem spragniona, choÌ woda jest tu¿ obok mnie, dlatego nie wiem, gdzie ona jest, odk¹d przyby³am do tego smutnego ustronia. Daj mi ciekn¹c¹ wodê, albo wska¿ drogê wiod¹c¹ ku wodzie, nadstaw ma twarz ku pó³nocnemu wiewowi wiatru nad brzegiem rzeki, proszê, abyœ wybawi³ moje serce od tego utrapienia.

ÂŚmierĂŚ woÂła kaÂżdego. „ChodÂź do mnie” - to imiĂŞ Âśmierci. Wszyscy, ktĂłrych do siebie woÂła, idÂą ku niej, choĂŚ serca ich peÂłne sÂą strachu. Nie ma ani boga, ani czÂłowieka, ktĂłry odwaÂżyÂłby siĂŞ na niÂą spojrzeĂŚ. Ma ona w swych rĂŞkach to co wzniosÂłe i proste, a nikt jej nie moÂże siĂŞ oprzeĂŚ. Jej rĂŞka spocznie na kaÂżdym, na kim zechce: odbiera dzieci matce, na pró¿no chce uciec jej starzec. Wszyscy proszÂą jÂą o litoœÌ, ale ona nikomu nie odpuÂści - nie przychodzi do tego, ktĂłry jÂą wzywa, nie sÂłucha tego, kto siĂŞ do niej modli, ani tego, ktĂłry jÂą wielbi.

„Pieϝ harfiarza”, ktĂłra powstaÂła na dwadzieÂścia stuleci przed napisem na grobie Taimhotepa, mĂłwi nam jeszcze, Âże: Z tamtego Âświata jeszcze nikt nie wrĂłciÂł. Nikt nie moÂże powiedzieĂŚ, jak martwi wyglÂądajÂą i czego im trzeba. PamiĂŞtaj, Âże nikomu nie jest dane zabraĂŚ ze sobÂą swĂłj majÂątek. A z tych, ktĂłrzy tam odeszli - nikt juÂż nie powraca.

Te s³owa wydaj¹ siê szczególnie dziwne w porównaniu z kultem zmar³ych, który rozwin¹³ siê w staro¿ytnym Egipcie. W kulturze, w której dobro osób zmar³ych by³o stawiane na pierwszym miejscu, o przemijaj¹cym ziemskim ¿yciu musimy poszukaÌ prawdy w magicznych tekstach, a nie w zapisanych pieœniach ¿a³obników.

Egipt staroÂżytny - tabela chronologiczna

PaĂąstwo Dynastia Lata

Egipt pod panowaniem Cesarstwa Bizantyjskiego 395-641

Okres Rzymski 30-395

Okres Ptolemejski 332-30

Drugie panowanie perskie 341-332

EPOKA PÓ¬NA XXX 378-341

XXIX 398-379

XXVIII 404-399

XXVII 525-404 [Pierwsze panowanie perskie]

XXVI 663-525

XXV 715-663

XXIV 720-715

XXII-XXIII 950-720

XXI 1085-990

NOWE PAÑSTWO XX 1200-1085 begin_of_the_skype_highlighting              1200-1085      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1200-1085      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1200-1085      end_of_the_skype_highlighting

XIX 1345-1200 begin_of_the_skype_highlighting              1345-1200      end_of_the_skype_highlighting

XVIII 1570-1345 begin_of_the_skype_highlighting              1570-1345      end_of_the_skype_highlighting

ÂŚREDNIE PAÑSTWO XVII 1610-1570 begin_of_the_skype_highlighting              1610-1570      end_of_the_skype_highlighting

XV-XVI 1670-1570 begin_of_the_skype_highlighting              1670-1570      end_of_the_skype_highlighting [Panowanie HyksosĂłw]

XIII-XIV 1778-1670 begin_of_the_skype_highlighting              1778-1670      end_of_the_skype_highlighting

XII 1991-1792

XI 2052-1991

STARE PAÑSTWO IX-X 2190-2052

VI-VIII 2350-2190 begin_of_the_skype_highlighting              2350-2190      end_of_the_skype_highlighting

V 2480-2350 begin_of_the_skype_highlighting              2480-2350      end_of_the_skype_highlighting

IV 2600-2480

III 2650-2600

I-II 2850-2650

ÂŹrĂłdÂło: „Encyklopedia popularna PWN”, tom 3, Warszawa 1997

PowrĂłt z tamtego Âświata

Jak to wynika z ró¿nych cytatów ze staroegipskich magicznych papirusów, dusze osób zmar³ych nie tylko wraca³y z zaœwiatów, ale istnia³y konkretne wyobra¿enia o ich wygl¹dzie. Sprawiedliwy i szlachetny cz³owiek stawa³ siê po swej œmierci Promieniuj¹cym duchem przebywaj¹cym w towarzystwie bogów i zapewnia³ on ich pomoc i opiekê nad swymi ¿yj¹cymi bliskimi, a tak¿e tym, którzy odpowiednimi rytua³ami zyskali jego przychylnoœÌ. Duch z³ego cz³owieka nazywany martwym duchem by³ wykluczony z obiegu poœmiertnego ¿ycia i przebywa³ na skraju pustyni, gdzie jako z³owroga istota wkracza³ do ludzkich siedzib i tam siê na ludziach srodze mœci³ - wchodz¹c w cia³a ¿ywych powodowa³ padaczkê, szaleùstwo czy choroby zakaŸne.

O moÂżliwoÂści spontanicznego powrotu zmarÂłych bogĂłw i duchĂłw mĂłwi znana historia o faraonie Tutmozisie IV wÂładajÂącym w latach 1413-1405 begin_of_the_skype_highlighting              1413-1405      end_of_the_skype_highlighting p.n.e. Granitowa stela znaleziona miĂŞdzy Âłapami Sfinksa mĂłwi, Âże kiedy faraon zdrzemn¹³ siĂŞ w poÂłudnie pod tÂą ogromnÂą rzeÂźbÂą zmĂŞczony polowaniem, objawiÂł mu siĂŞ we Âśnie bĂłg Haremachet, ktĂłry rozkazaÂł mu oczyszczenie Sfinksa z pokrywajÂących go warstw piasku, co Tutmozis bez wahania rozkazaÂł wykonaĂŚ.

W opowiadaniu o cudownym uzdrowieniu ksiĂŞÂżniczki Bentreshe, faraon Ramzes II z XIX Dynastii zwany Ramzesem Wielkim (ok. 1290-1224 begin_of_the_skype_highlighting              1290-1224      end_of_the_skype_highlighting r. p.n.e.) udaÂł siĂŞ ze swojÂą proÂśbÂą do posÂągu tebaĂąskiego boga KsiĂŞÂżyca Chonsa, ktĂłry odpowiedziaÂł mu skinieniami gÂłowy i sÂłowami. W staroegipskich hieroglificznych inskrypcjach bardzo czĂŞsto pojawia siĂŞ tematyka kontaktĂłw faraonĂłw z bogami, co najlepiej udowadnia opowiadanie o narodzinach, mÂłodoÂści i koronacji krĂłlowej Hatshepsut z XVIII Dynastii (1490-1468 begin_of_the_skype_highlighting              1490-1468      end_of_the_skype_highlighting r. p.n. Chr.) z rozbudowanej przestrzennie ÂświÂątyni w Der el-Bahr.

 

Tajemnice nekromancji

Wywo³ywanie duchów zmar³ych, œciœlej zwane nekromancj¹, jest dok³adnie opisane w demotycznych, magicznych ksiêgach z muzeów Londynu, Leidy i Luwru. Znajdziemy tam ca³e przepisy, w jaki sposób przywo³ywaÌ nie tylko bogów i œwietliste duchy, ale tak¿e z³e i demoniczne istoty, dusze zatracone. Nekromancja powsta³a dziêki chêci poznania rzeczy ukrytych, teraŸniejszych, przesz³ych i przysz³ych - co wynika z samej jej nazwy. Nekromancja pozwala na przyjmowanie rozkazów z innego œwiata i wydawanie rozkazów istotom w nim przebywaj¹cym. Wszystkie te czynnoœci, oczywiœcie, by³y g³êboko zrytualizowane.

Wiedza staroÂżytnych Egipcjan o istnieniu, wyglÂądzie i dziaÂłalnoÂści demonĂłw byÂła o wiele bardziej zÂłoÂżonÂą, niÂż wiedza europejskich magĂłw na przeÂłomie ÂŚredniowiecza i Odrodzenia. Z pisemnych i rzeczowych ÂźrĂłdeÂł wiemy, Âże byÂło ich ponad 200. Imion wielu z nich zapomniano, bowiem ich imion nie moÂżna byÂło zapisywaĂŚ i wymawiaĂŚ, na zasadzie „nie wywoÂłuj wilka z lasu”...

Wszystkie demoniczne istoty byÂły obdarzone nadprzyrodzonÂą si³¹ i poza czarodziejskimi ró¿dÂżkami, amuletami i innÂą magicznÂą broniÂą, moÂżna je byÂło przegoniĂŚ przy pomocy ognia. Z pomiĂŞdzy tych, ktĂłre zÂłowrogich stworĂłw moÂżna wspomnieĂŚ te, ktĂłrych imiona zwiÂązane sÂą z ich fizycznymi wÂłaÂściwoÂściami: Czerwonooki, ÂŚlepogÂłowy, BiaÂłozĂŞby, DalekokroczÂący, CzaszkogÂłowy, itp. OsobnÂą podgrupĂŞ stanowiÂą demony towarzyszÂące bogini wojny Sachmet, ktĂłrzy w kaÂżdym roku rozsiewali w Egipcie mĂłr. Jednak najwiĂŞcej informacji zostaÂło na temat podziemnych demonĂłw opisanych w tekstach „KsiĂŞgi zmarÂłych”. NiektĂłre z nich strzegÂły bram podziemnego krĂłlestwa przed „nieczystymi”, inne zaÂś kr¹¿yÂły po podziemnym paĂąstwie Ozyrysa i w tej ciemnej krainie jedzeniem ich byÂły ciaÂła zmarÂłych, zaÂś napojem - ich krew.

Ze zÂłymi duchami zazwyczaj egipski mag siĂŞ nie zadawaÂł, a kiedy siĂŞ zbliÂżyÂły, to uÂżywaÂł zwierciadÂła by je odegnaĂŚ, zaÂś kiedy weszÂły do ciaÂła jakiejÂś osoby, wypĂŞdzaÂł je - co nie byÂło prostÂą i ÂłatwÂą czynnoÂściÂą.

Magiczne teksty i zaklĂŞcia

Podstawow¹ czynnoœci¹ w magicznej dzia³alnoœci (i to nie tylko w Egipcie) by³o zaklinanie s³u¿¹ce przywo³aniu, opanowaniu i odwo³aniu z powrotem na plan astralny istot z zaœwiatów. Najstarszym i najprostszym czarodziejskim œrodkiem, który zrodzi³ siê wraz z jêzykiem mówionym, by³o zaklêcie. Wyg³aszanie jego tekstu, ju¿ to z pamiêci, ju¿ to z zapisu mia³o zawsze brzmienie rozkazuj¹ce, wzmacniane jeszcze dodatkowo odpowiedni¹ wokalizacj¹ i gestykulacj¹. I tak najstarsze zaklêcia wystêpowa³y tylko w formie rozkazu - nakazu czy zakazu - póŸniej ³¹czono je z innymi tekstami i u¿ywano tak¿e do innych celów. Czarodziejskie zaklêcia by³y czêsto œciœle utajniane i tak poza ich w³aœcicielem nikt nie móg³ ich u¿ywaÌ, czy nawet przeczytaÌ, inaczej traci³y moc.

BolesÂław Prus w swej powieÂści, niejednokrotnie podaje przykÂłady takich magicznych formuÂł:

Ojcze niebieski, ³askawy i mi³osierny, oczyœÌ duszê moj¹... Zeœlij na niegodnego s³ugê swoje b³ogos³awieùstwa i wyci¹gnij wszechmocne ramiê na duchy buntownicze, abym móg³ okazaÌ moc Twoj¹...

Oto znak, ktĂłrego dotykam w waszej obecnoÂści. Otom jest - ja - oparty na pomocy boÂżej, przewidujÂący i nieustraszony... Otom jest potĂŞÂżny i wywoÂłujĂŞ was i zaklinam... PrzyjdÂźcie tu, posÂłuszne w imiĂŞ Aye Saraye, Aye Saraye...[...]

W imiĂŞ wszechmocnego i wiekuistego Boga... Amorul, Tanecha, Rabur, Latisten... […]

W imiĂŞ prawdziwego I wiecznie ÂżyjÂącego Eloy, Archima, Rabur, zaklinam was i wzywam... Przez imiĂŞ gwiazdy, ktĂłra jest sÂłoĂącem, przez ten jej znak, przez chwalebne i straszne imiĂŞ Boga Âżywego...

„Faraon”, tom 1, rozdz. XX

 

Ta ksiĂŞga, to jedna wielka tajemnica. Nie dopuœÌ do tego, by widziaÂło jÂą oko czÂłowieka , poniewaÂż to jest szkodliwe dla niej, kiedy przeczyta ja ktoÂś obcy. Ukrywaj tĂŞ ksiĂŞgĂŞ! - czytamy w siĂłdmym ustĂŞpie XII rozdziaÂłu „KsiĂŞgi zmarÂłych”. W jej tekstach sÂą opisane wszystkie efekty, ktĂłre moÂżna osiÂągn¹Ì stosujÂąc jej zaklĂŞcia, mĂłwi siĂŞ o pochodzeniu i znalezieniu czarodziejskich papirusĂłw - jak to ukazuje np. fragment z Papirusu LondyĂąskiego z przeÂłomu XIII/XII wieku p.n.e.:

Ksiêgê tê objawiono w sali œwi¹tyni w Chebjete, a dosta³a siê ona tajemn¹ moc¹ bogini do r¹k bibliotekarza œwi¹tynnego. Ziemia by³a pogr¹¿ona w ciemnoœciach, a Ksiê¿yc œwieci³ na t¹ ksiêgê, gdziekolwiek by ona nie by³a.

Imperatywny charakter zaklĂŞcia wzmagaÂł siĂŞ wraz z upÂływem czasu. Wydaje siĂŞ byĂŚ czymÂś naturalnym, Âże faraon bĂŞdÂący zastĂŞpcÂą jedynego Boga na ziemi, nakazuje pomniejszym bogom w czasie rytuaÂłu pogrzebowego, by odstÂąpili czêœÌ swej mocy duchowi jego zmarÂłego ojca - co BolesÂław Prus opisaÂł bardzo dokÂładnie w trzecim tomie „Faraona”, w rozdziaÂłach IV i V, jednakÂże o znacznym upadku religijnoÂści Âświadczy fakt, Âże czarodzieje z czasĂłw rzymskich zwracaÂł siĂŞ do bogĂłw juÂż tylko w sprawach dotyczÂących marnego Âżywota ziemskiego. Przyczyny tego stanu rzeczy moÂżemy jednak widzieĂŚ w procesach, ktĂłre zgubnie wpÂłynĂŞÂły na egipskie Âżycie religijne: obce kulty, rywalizacja pomiĂŞdzy faraonami a kapÂłanami, napÂływ mniejszoÂści narodowych, zakulisowe walki o wÂładzĂŞ i niezrozumiaÂłe dla prostego ludu rytuaÂły religijne. Do tego naleÂżaÂłoby dodaĂŚ jeszcze rozwĂłj czarodziejskich i nekromantycznych praktyk, czarnej magii i negatywistycznych kultĂłw bogini Amemait - postrachu wszystkich zmarÂłych, demona Apopa, wroga SÂłoĂąca w ksztaÂłcie ogromnego wĂŞÂża Sutecha (Seta, Setha) znanego jako „ucieleÂśnienie wszelkiego zÂła”, „zÂłoczyĂący pomiĂŞdzy bogami”, Kuka - boga ciemnoÂści „ktĂłrego wÂładza juÂż siĂŞ skoĂączyÂła”, itd.

Powstanie kultu Seta

Kult Seta istniaÂł rzeczywiÂście, nie tylko na papirusach. Jeden z przyczynkĂłw do jego powstania opisuje BolesÂław Prus w roku 1895, ktĂłry w „Faraonie” tak opisuje dramatyczny przeÂłom w Âżyciu kapÂłana Samentu, ktĂłry spowodowany byÂł znalezionym przezeĂą szkieletem prawiekowego gada w podziemnych jaskiniach pó³wyspu Synaj:

Kiedy miaÂłem dwadzieÂścia piĂŞĂŚ lat, byÂłem kapÂłanem Ozyrysa...

- Ty?... - zdziwiÂł siĂŞ Ramzes.

- Ja, i zaraz powiem, dlaczego wst¹pi³em do s³u¿by Seta. Wyprawiono mnie na pó³wysep Synaj, aby tam wybudowaÌ ma³¹ kaplicê dla górników. Budowa ci¹gnê³a siê szeœÌ lat, a ja zaœ maj¹c du¿o wolnego czasu w³óczy³em siê miêdzy górami i zwiedza³em tamtejsze pieczary.

Czego ja tam nie widzia³em! ... Korytarze d³ugie na kilka godzin; ciasne wejœcia, przez które trzeba by³o pe³zaÌ na brzuchu; izby tak ogromne, ¿e w ka¿dej zmieœci³aby siê œwi¹tynia. Ogl¹da³em podziemne rzeki i jeziora, gmachy z kryszta³ów, jaskinie zupe³nie ciemne, w których nie by³o widaÌ w³asnej rêki, albo znowu tak widne, jakby w nich œwieci³o drugie s³oùce...

Ile razy zb³¹ka³em siê w niezliczonych przejœciach, ile razy zgas³a mi pochodnia, ile razy stoczy³em siê w niewidzialn¹ przepaœÌ!... Bywa³o, ¿em po kilka dni spêdza³ w podziemiach ¿ywi¹c siê pra¿onym jêczmieniem, li¿¹c wilgoÌ z mokrych ska³, niepewny, czy wrócê na œwiat.

Za to nabraÂłem doÂświadczenia, wzrok zaostrzyÂł mi siĂŞ i polubiÂłem te piekielne krainy. [...] Gmachy ludzkie sÂą kretowiskami wobec niezmiernych budowli wzniesionych przez ciche i niewidzialne duchy ziemi.

Raz jednak spotkaÂłem rzecz strasznÂą, ktĂłra wpÂłynĂŞÂła na zmianĂŞ mojego stanowiska.

Na zachĂłd od kopalni Synaj leÂży wĂŞzeÂł wÂąwozĂłw i gĂłr, wÂśrĂłd ktĂłrych czĂŞsto odzywajÂą siĂŞ podziemne grzmoty, ziemia drÂży, a niekiedy widaĂŚ pÂłomienie. Zaciekawiony wybraÂłem siĂŞ tam na czas dÂłuÂższy, szukaÂłem i dziĂŞki niepozornej szczelinie odkryÂłem caÂły ÂłaĂącuch olbrzymich pieczar, pod ktĂłrych sklepieniami mogÂłaby siĂŞ pomieÂściĂŚ najwyÂższa piramida.

Kiedy siê tam b³¹ka³em, dolecia³ do mnie silny zapach zgnilizny, tak przykry, ¿e chcia³em uciec. Przemóg³szy siê jednak wszed³em do pieczary, sk¹d pochodzi³, i zobaczy³em...

Racz wyobraziĂŚ sobie, panie, czÂłowieka, ktĂłry ma nogi i rĂŞce o poÂłowĂŞ krĂłtsze niÂż my, ale grube, niezgrabne i zakoĂączone pazurami. Dodaj temu ksztaÂłtowi szeroki, z bokĂłw spÂłaszczony ogon, na wierzchu powycinany jak grzebieĂą koguci; dodaj do tego bardzo dÂługÂą szyjĂŞ, a na niej - ptasiÂą gÂłowĂŞ. Nareszcie ubierz tego potwora w zbrojĂŞ pokrytÂą na grzbiecie zagiĂŞtymi kolcami...

Teraz pomyœl, ¿e figura ta stoi na nogach, rêkoma i piersiami oparta o ska³ê...

- To coÂś bardzo brzydkiego - wtrÂąciÂł faraon - Zaraz bym to zabiÂł...

- To nie byÂło brzydkie - mĂłwiÂł kapÂłan wstrzÂąsajÂąc siĂŞ. - Bo pomyÂśl panie, Âże ten potwĂłr byÂł wysoki jak obelisk...

Ramzes XIII zrobiÂł gest niezadowolenia.

- Samentu - rzekÂł - zdaje mi siĂŞ, ÂżeÂś swoje pieczary zwiedzaÂł we Âśnie...

- PrzysiĂŞgam ci, panie, Âże mĂłwiĂŞ prawdĂŞ. - Tak jest, ten potwĂłr w skĂłrze gada, okryty kolczastÂą zbrojÂą, gdyby leÂżaÂł na ziemi, miaÂłby wraz z ogonem z piĂŞĂŚdziesiÂąt krokĂłw dÂługoÂści... Pomimo trwogi i odrazy kilkakrotnie wracaÂłem do jego jaskini i obejrzaÂłem go sobie najuwaÂżniej...

 

---oooOooo---

Wybacz mi Czytelniku tĂŞ dygresjĂŞ, ale muszĂŞ tutaj dodaĂŚ coÂś od siebie, a mianowicie - BolesÂław Prus z niesamowitÂą intuicjÂą przewidziaÂł to (a moÂże miaÂł po temu jakieÂś konkretne dane - kto wie? - to kolejna tajemnica XIX wieku), iÂż zostanie udowodniony w XX wieku fakt kontaktĂłw ludĂłw z basenu Morza ÂŚrĂłdziemnego z dinozaurami. Prof. dr Bernard Huevelmans w swej biblii kryptozoologĂłw pt. „Na tropie nieznanych zwierzÂąt” (Warszawa 1963) w peÂłni potwierdza istnienie niektĂłrych dinozaurĂłw w czasach rozkwitu Egiptu, Babilonu czy Asyrii.

NB, sÂłynny fiĂąski pisarz Mika Valtari w swej kultowej powieÂści „Egipcjanin Sinuhe” takÂże opisuje spotkanie g³ównego bohatera z tajemniczym gadem morskim, w podziemiach minojskiej Krety, ktĂłrÂą to scenĂŞ literalnie zerÂżn¹³ z „Faraona”. Za BolesÂławem Prusem poszedÂł caÂły legion autorĂłw powieÂści, nowel i opowiadaĂą grozy, Âże wspomnĂŞ tylko H. Ph. Lovecrafta czy jego nastĂŞpcĂŞ R. E. Howarda oraz E. A. PoĂŤ, a na japoĂąskich twĂłrcach potworĂłw z filmĂłw Inoshiro Hondy i Takao Okawary skoĂączywszy. PowróÌmy jednak do opowieÂści Samentu o Godzilli z Synaju:

---oooOooo---

- WiĂŞc on ÂżyÂł?

- Nie. To by³ ju¿ trup, bardzo dawny, ale tak zachowany, jak nasze mumie. Utrzyma³a go wielka suchoœÌ powietrza, a mo¿e i nieznane sole ziemi.

By³o to moje ostatnie odkrycie - ci¹gn¹³ Samentu. Nie wchodzi³em ju¿ do jaskiù, alem du¿o rozmyœla³. Ozyrys - mówi³em - tworzy wielkie istoty: lwy, s³onie, konie... - zaœ Set rodzi wê¿a, nietoperza, krokodyla... Potwór, którego spotka³em, jest na pewno tworem Seta, a poniewa¿ przerasta wszystko, co znamy pod s³oùcem, wiêc Set jest mocniejszym bogiem, ni¿ Ozyrys...


„Faraon” tom 3, rozdz. VIII

Tak wiĂŞc wyglÂąda na to, Âże wÂłaÂśnie wtedy Ozyrys przegraÂł swojÂą walkĂŞ z Setem...

cd.....

cd....

Kult Voodoo w krainie piramid

SzczegĂłlnÂą kategoriĂŞ czarodziejskich praktyk tworzyÂła kreacja zastĂŞpczego ciaÂła, ktĂłra sÂłuÂżyÂła zwÂłaszcza w praktykach czarnej magii. StaroÂżytni Egipcjanie sÂądzili, Âże jak czarownik stworzy woskowÂą podobiznĂŞ czÂłowieka, to na zasadzie pars pro toto jest w stanie przenosiĂŚ swe oddziaÂływanie poprzez woskowÂą podobiznĂŞ na konkretnego czÂłowieka.

Jedna z najstarszych z dotychczas odkrytych wzmianek o magicznych rytuaÂłach z woskowymi laleczkami, majÂących na celu uÂśmiercenie ofiary, pochodzi z inskrypcji na trumnach z okresu ÂŚredniego PaĂąstwa. Charakterystyczne przykÂłady pochodzÂą takÂże z okresu Nowego PaĂąstwa, oraz epoki krĂłla Aleksandra II (323-310 p. Chr.).

ZabraÂł siĂŞ do czarowania, aby wywoÂłaĂŚ i sprowadziĂŚ nieszczĂŞÂście - czytamy w papirusie Rollina - SporzÂądziÂł kilka figurek bogĂłw i ludzi z wosku, aby potem tych ludzi przyprawiĂŚ o zeschniĂŞcie czÂłonkĂłw i daÂł je Rabbekameowi, ktĂłrego boski Re nie dopuÂściÂł do ustanowienia naczelnikiem domu.

Ten cytat jest niezmiernie waÂżnym dla naszych dalszych rozwaÂżaĂą, bowiem naleÂży do grupy zabytkĂłw piÂśmiennych informujÂących nas o haremowym spisku wymierzonym przeciwko Ramzesowi III (1188-1157 p.n.e.), ostatniemu wspaniaÂłemu wÂładcy Nowego paĂąstwa. Przeciwko niemu wystÂąpili wtedy niektĂłrzy magowie, ktĂłrzy zwrĂłcili przeciwko niemu i jego pretorianom swÂą czarnomagicznÂą sztukĂŞ.

Pentiboon, który by³ zarz¹dc¹ maj¹tku, tak mu powiedzia³: <<Przynieœ mi ksiêgê, która doda³aby mi czarodziejskiej si³y i w³adzy>> - czytamy w Papirusie Lee - I on przyniós³ mu czarodziejsk¹ ksiêgê z biblioteki faraona Vesermaat-Re-meri-Amona, wielkiego boga, swego pana, i poszed³ on zastosowaÌ bosk¹ si³ê dla ludu swego. Urzêdnik El-rem wykona³ ludzkie figurki z wosku i odprawia³ nad nimi ró¿ne czary i zaklêcia. I spuœcili obaj na ludzi chorobê i mór i inne nieszczêœcia.

Magowie przeciwko faraonowi

Jak to wiadomo z sÂądowego Papirusu TuryĂąskiego, sprzysiĂŞÂżenie to zostaÂło ujawnione i Âśledztwo zostaÂło przeprowadzone przez sÂąd. Jednego czarownika stracono w okrutny sposĂłb, zaÂś drugiego zmuszono do popeÂłnienia samobĂłjstwa:

PrawdÂą byÂło to, Âże zamierzaÂł on wykonaĂŚ te wszystkie zbrodnie i inne niegodziwoÂści, o ktĂłre go posÂądzano. PrawdÂą byÂło to, co zamierzaÂł dokonaĂŚ wraz z innymi winowajcami, wzbudzajÂąc gniew i odrazĂŞ wszystkich bogĂłw i wszystkich bogiĂą. Wykonano na nim najciĂŞÂższÂą karĂŞ Âśmierci, o ktĂłrym zadecydowali bogowie.

ByÂły to ciĂŞÂżkie Âśmiertelne grzechy i zbrodnie na caÂły Âświat, ktĂłrych on siĂŞ dopuÂściÂł - to byÂło na temat drugiego maga - kiedy zaÂś mu udowodniono, Âże to on siĂŞ ich dopuÂściÂł, sam podniĂłsÂł na siebie rĂŞkĂŞ i siĂŞ uÂśmierciÂł.

Sprawa ma jeszcze drugie dno, bo jak moÂżna byÂło panujÂącemu czarami zaszkodziĂŚ, czy nawet go czarami uÂśmierciĂŚ, to z drugiej strony czarami moÂżna go byÂło takÂże chroniĂŚ.

Zrobiono z wosku figurki wszystkich Âżywych lub nieÂżywych przeciwnikĂłw i wrogĂłw faraona i ich imiona wypisano na nich zielonÂą farbÂą - pisze o tym w ksiĂŞdze poÂświĂŞconej demonowi Apopowi - potem wkÂłada siĂŞ je do skrzynki, pluje na nie, a nastĂŞpnie depce lewÂą „nieczystÂą” nogÂą, kÂłuje noÂżem, a potem wrzuca do pÂłonÂącej sÂłomy, ktĂłrÂą potem gasi siĂŞ moczem dojrzaÂłej kobiety. A potem napisane imiona demona Apopa i wszystkich nieprzyjació³ faraona - oby ÂżyÂł wiecznie! - czy to Âżywych czy to martwych rzuĂŚ na ziemiĂŞ i depcz po nich lewÂą nogÂą!

Amulety i rytuaÂły

Do nastĂŞpnej grupy czarodziejskich ÂśrodkĂłw naleÂżaÂły amulety - ktĂłre noszone byÂły po to, by chroniÂły swego wÂłaÂściciela przed nieprzyjaznymi i szkodliwymi wpÂływami. UÂżycie amuletĂłw w staroÂżytnym Egipcie byÂło doœÌ rzadkie do Drugiego Okresu PrzejÂściowego (1790-1580 begin_of_the_skype_highlighting              1790-1580      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1790-1580      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1790-1580      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              1790-1580      end_of_the_skype_highlighting r. p. Chr.), a znane byÂły w tym sensie, jako Âśrodek ochronny, o czym czytamy u Pliniusza (z Âłac. amuletum = ochronny lub leczniczy przedmiot), w okresie Nowego PaĂąstwa staje siĂŞ powszechne i amulety pojawiajÂą siĂŞ w niewiarygodnym bogactwie form i ksztaÂłtĂłw oraz przeznaczeĂą. Staja siĂŞ one wszechobecne w czasie rozkÂładu tradycyjnej egipskiej religii i kultury. MoÂżna je podzieliĂŚ wedÂług formy na amulety wieczne - drobne przedmioty wykonane z ceramiki, kamienia, metalu czy szkÂła; pisane - kawaÂłki papirusu lub p³ótna z tekstami zaklĂŞĂŚ, lub rysunkami ochronnych symboli oraz amulety wĂŞzÂłowe - pasy tkaniny z wĂŞzÂłami, czasami dodatkowo wyposaÂżonymi w drobne przedmioty umieszczonymi w wĂŞzÂłach.

Jak dot¹d mówiliœmy o magicznych przedmiotach, a teraz powiemy o tym, w jaki sposób je wykorzystywano w magicznych obrzêdach. Sam proces u¿ycia tych magicznych œrodków mo¿na - wed³ug wspó³czesnych pogl¹dów - porównaÌ do algorytmu, w tym sensie, ¿e przepisuje konkretne procedury i operacje, które musz¹ byÌ wykonane, by zaklinanie odnios³o swój skutek. Zazwyczaj nie by³o przy tym wa¿nym to, kto wypowiada³ zaklêcie - przy zamawianiu choroby wypowiada³ je sam pacjent, albo jego lekarz, zaœ przy skomplikowanych operacjach nekromantycznych by³ to sam mag czy jego pomocnik, który spe³nia³ okreœlone warunki.

Ten, ktĂłry czarowaÂł, musiaÂł przejœÌ okreÂślonÂą procedurĂŞ oczyszczenia - jak to robiÂł doktor Sinuhe z powieÂści Miki Valtari’ego - [ZaklĂŞcie] ma byĂŚ wypowiedziane przez oczyszczonego czÂłowieka - czytamy w czarodziejskiej ksiĂŞdze demona Apopa. Medialnym poÂśrednikiem - medium - przy przywoÂływaniu bogĂłw miaÂła byĂŚ mÂłoda osoba pÂłci mĂŞskiej, jak to ujmuje czarodziejska KsiĂŞga LondyĂąska i LeideĂąska: PrzywiedÂź czystego chÂłopca, ktĂłry jeszcze nie byÂł z kobietÂą.

MÂłodzieniec musiaÂł wedle ksiĂŞgi wykazywaĂŚ zdolnoÂści medialne, bowiem nie kaÂżdy byÂł dostatecznie podatny na sugestiĂŞ i hipnozĂŞ, ktĂłre - jak sÂądzĂŞ - graÂły kluczowÂą rolĂŞ przy wywoÂływaniu bogĂłw, Âświetlistych duchĂłw, demonĂłw i nekromancji. (NB, doskonale przedstawiÂł wÂłaÂśnie takÂą operacjĂŞ wielokrotnie juÂż tu wspomniany BolesÂław Prus, ktĂłry w „Faraonie”, [tom 2, rozdz. XXIII], pokazuje nam, jak to babiloĂąsko-cheldejski mag i kapÂłan Beroes ukazuje konajÂącemu Ramzesowi XII czÂłowieka - wÂłaÂśnie nieletniego chÂłopca, ktĂłrego modÂły docierajÂą do uszu Przedwiecznego Amona...) JeÂżeli przeszedÂł on przez ten egzamin, otrzymywaÂł od swego mistrza magicznÂą ochronĂŞ, ktĂłra mu miaÂła zapewniĂŚ bezpieczeĂąstwo w czasie nekromantycznych operacji magicznych.

Amulet sporz¹dzano z pasków z czterech bia³ych, czerwonych, zielonych i niebieskich nici powi¹zanych w wêz³y, skropionych krwi¹ dudka. Na ten pasek, dostatecznie d³ugi, by mo¿na nim opasaÌ cia³o ch³opca, nawleka³o siê ma³y woreczek ze skarabeuszem utopionym w mleku od czarnej krowy. Poza amuletami, które w ró¿nych kombinacjach s³u¿y³y magowi do obrony przed z³ymi duchami i zapewnia³y powodzenie, przeciwko z³ym duchom i demonom s³u¿y³a tak¿e magiczna ró¿d¿ka, która w okresie Starego i Œredniego Paùstwa mia³a kszta³t bumerangu z wyrzeŸbionymi naù hieroglifami, które zapewnia³y jej magiczn¹ si³ê.

http://www.sm.fki.pl/Lesniakiewicz/Lesniakiewicz.php?nr=Z_Archiwum_H_X

************

TraktujÂąc zupeÂłnie powaÂżnie zakres powyÂższych informacji poniÂższego filmiku wcale bym nie lekcewaÂżyÂła i nie traktowaÂła jako fotomontaÂż.

http://www.youtube.com/watch?v=tnWo1kbu5QE&feature=player_embedded

Zwyczajnie ktoÂś przypadkowo uchwyciÂł moment materializacji siĂŞ demona z energii tÂłumu.
Naprawdê nikt albo ma³o osób wie co jest pod tym placem i jakie ma to po³¹czenie z Wielk¹ Piramid¹.
Jednak nie lekcewaÂżyÂła bym info o podziemnych tunelach , ktĂłrych jest tam mnĂłstwo.

Kiara :) :)

Wró¿by i proroctwa

Ka¿dy rytua³ mag zaczyna³ od wypowiedzenia tekstu magicznej formu³y - inwokacji, w którym prosi³ bogów o przychylnoœÌ dla swych zamiarów. Kiedy ju¿ dokona³ wszystkich przygotowaù, hipnotyzowa³ pomocnika w nastêpuj¹cy sposób:

Czarownik zapalaÂł lampĂŞ w ciemnym pomieszczeniu i sadzaÂł chÂłopca naprzeciw niej tak, aby jego zamkniĂŞte oczy byÂły zwrĂłcone ku pÂłomykowi lampy. Potem stawaÂł przed nim, skÂłoniÂł siĂŞ i wymawiaÂł odpowiednie zaklĂŞcie i pukaÂł palcem w gÂłowĂŞ chÂłopca. NastĂŞpnie go pytaÂł, czy widzi ÂświatÂło. Jak chÂłopiec potwierdzaÂł, to pytaÂł go o wszystko, co go interesowaÂło.

Inny sposĂłb polegaÂł na tym, Âże chÂłopiec kÂładÂł siĂŞ na brzuchu przed miskÂą peÂłnÂą oliwy tak, by jego gÂłowa znajdowaÂła siĂŞ nad jej powierzchniÂą. Potem chÂłopiec zamykaÂł oczy, zaÂś czarodziej schylony ku jego gÂłowie wymawiaÂł po siedemkroĂŚ zaklĂŞcie, a potem wzywaÂł chÂłopca do otwarcia oczu. HipnotyzujÂące dziaÂłanie ÂświatÂła lampy lub Âświetlistej powierzchni oliwy wzmagaÂł ciĂŞÂżki aromat palonego kadzidÂła a takÂże spojrzenie w krÂąg wschodzÂącego sÂłoĂąca lub ksiĂŞÂżycowej peÂłni. Kiedy pomocnik odpowiedziaÂł na wszystkie pytania, ktĂłre zajmowaÂły jego mistrza, czarodziej wybudzaÂł go ze stanu hipnozy zaklĂŞciami i czynnoÂściami, ktĂłre doprowadzaÂły go do normalnego stanu umysÂłu. Kiedy mag sam na sam porozmawiaĂŚ z bogami, czy innymi istotami z zaÂświatĂłw bez uÂżycia medium, wykonywaÂł wyÂżej opisane czynnoÂści sam na sobie.

Taka metoda by³a u¿ywana w czasie wró¿enia na potrzeby ¿ycia codziennego. Przy stawianiu d³ugookresowych proroctw istnia³y bardziej z³o¿one procedury, o których jednak wspó³czeœnie niewiele wiadomo. Niekiedy te proroctwa ogarnia³y nieprawdopodobnie daleki horyzont czasowy, je¿eli - oczywiœcie - wy³¹czymy mo¿liwoœÌ antydatowania tych wyroczni. Typowym przyk³adem takiego dalekosiê¿nego w czasie proroctwa jest przepowiednia przypisywana jasnowidzowi Nefertiemu, który ¿y³ u koùca XXVII w. p.n.e. - a dotycz¹ca w³adzy za³o¿yciela XII dynastii faraona Amenemheta I (2000-1970 r. p.n.Chr.):

Faraon nazywany Ameni, syn kobiety z PoÂłudnia, przybĂŞdzie do GĂłrnego Egiptu... Radujcie siĂŞ wy, ktĂłrzy bĂŞdziecie Âżyli w jego czasach! Syn szlachetnego mĂŞÂża uczyni swe imiĂŞ nieÂśmiertelnym. Ci, ktĂłrzy wywoÂłujÂą swary i niepokoje, stracÂą swe sandaÂły ze strachu przed nim... I dobro przybĂŞdzie do kraju, a zÂło bĂŞdzie pognĂŞbione.

Dziwne moÂżliwoÂści CherihebĂłw

Jak osoba majÂąca przeprowadzaĂŚ operacje czarodziejskie, takoÂż i miejsce powinno byĂŚ nienagannie czyste. ProcedurĂŞ oczyszczenia powinny przejœÌ wszystkie osoby i przedmioty w niej uczestniczÂące. ZaklĂŞcia i rysunki ochronnych znakĂłw powinny byĂŚ wyrysowane ÂświeÂżym atramentem na nowych kartach papirusu. Ze wzglĂŞdu na ryzyko, Âże glina mogÂła byĂŚ wyrabiana przez czÂłowieka nieczystego czy dotkniĂŞta przez nieczyste zwierzĂŞ, magowie uÂżywali do sporzÂądzania swych magicznych figurek tylko i wy³¹cznie „czystego” wosku pszczelego.

Co zaÂś siĂŞ tyczy samego miejsca operacji magicznych, to przywoÂływanie bogĂłw miaÂło siĂŞ odbywaĂŚ w czystym i ciemnym miejscu, najlepiej jakimÂś skrytym pomieszczeniu umytym lodowatÂą wodÂą, ktĂłrego drzwi znajdujÂą siĂŞ na wschodniej Âścianie. ZwracajÂąc siĂŞ do SÂłoĂąca (symbolizujÂącego boga Ra [Re]) mag winien staĂŚ na wolnej przestrzeni, by mĂłgÂł patrzeĂŚ na wschodzÂący okrÂąg sÂłoneczny, zaÂś zwracajÂąc siĂŞ do KsiĂŞÂżyca (bogowie Chonsu i Thot [Tot]), powinien staĂŚ na dachu domu.

ZaklĂŞcia majÂące za zadanie przywoÂłanie nadprzyrodzonych istot i mocy miaÂło byĂŚ wypowiadane gÂłosem cichym, syczÂącym, ale zrozumiale. W starszych czasach wypowiadano je normalnie, gÂłoÂśno, czterokrotnie - zaÂś w czasach panowania Ptolmeuszy aÂż siedemkroĂŚ, albo - niezmiernie rzadko - trzykrotnie bÂądÂź aÂż dziewiĂŞciokrotnie!

NaleÂży do tego jeszcze dodaĂŚ to, Âże bogĂłw przywoÂływaÂło siĂŞ woniÂą kadzidÂła, ktĂłra odganiaÂła demony i „martwych” - tj. dusze zmarÂłych niesprawiedliwych: zbrodniarzy, ÂświĂŞtokradcĂłw, itd. WoĂą aromatycznych kadzideÂł przywoÂływaÂła bogĂłw, zaÂś fetor i smrĂłd ich odganiaÂł. I tak, kiedy czarownik (albo po prostu lekarz) chciaÂł wygoniĂŚ demony z ciaÂła chorego wraz z bogami, spalaÂł kadzidÂło - ewentualnie kiedy chciaÂł demony z ciaÂła pacjenta wyciÂągn¹Ì, wtedy spalaÂł nie kadzidÂło, ale maÂłpie ekskrementy...

Magia byÂła samodzielnÂą dziedzinÂą egipskiej wiedzy juÂż w Starym PaĂąstwie, jak to moÂżna odczytaĂŚ z napisĂłw na grobie Ăłwczesnego wielmoÂży Herchufa, ktĂłry ÂżyÂł za panowania faraonĂłw VI dynastii: Piopeusza I i Merenrea I w latach 2390-2370 begin_of_the_skype_highlighting              2390-2370      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              2390-2370      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              2390-2370      end_of_the_skype_highlighting p.n.Chr. W tych tekstach magowie sÂą okreÂślani jako mĂŞdrcy uprawiajÂący magiczne obrzĂŞdy: Jestem cherichebem, znanym ze swych zaklĂŞĂŚ, jak to dosÂłownie czytamy.

PowaÂżanie, jakim cieszyli siĂŞ cherichebowie ilustrujÂą teksty na hieratycznym papirusie, ktĂłry darowaÂła pani Westcar w 1839 roku niemieckiemu egiptologowi Richardowi Lepsi, a potem staÂł siĂŞ on jednym z zabytkowych papirusĂłw z berliĂąskiego Pergamon Museum. Cherichebowie potrafili oÂżywiaĂŚ posÂągi, zaczarowaĂŚ wodĂŞ by siĂŞ rozstĂŞpowaÂła, okieÂłznaĂŚ lwy, czy oÂżywiĂŚ ÂściĂŞtego mieczem czÂłowieka poprzez przyÂłoÂżenie gÂłowy do ciaÂła...

 

W poszukiwaniu zwoju Thota

Jeden z najznamienitszych tekstów o mo¿liwoœciach staroegipskich czarnoksiê¿ników znajduje siê w demotycznym rêkopisie z III wieku przed Chrystusem, a który znaleziono w grobie w Tebach, zaœ w 1865 roku zakupi³ go August Mariette dla Muzeum Egipskiego w Kairze. Mówi on o Wielkim Ksiêciu Memfisu Setnie Chamusie, który usi³uje uzyskaÌ wiadomosci od swego zmar³ego poprzednika - s³ynnego maga Neferkeptaha. Wreszcie dowiaduje siê, ¿e w grobie Neferkeptaha znajduje siê czarodziejski rulon pergaminu, który zosta³ napisany przez samego egipskiego boga m¹droœci i patrona czarnoksiê¿ników - Thota (Thovt, Tot). Ksi¹¿ê wraz ze swym bratem Jenhorurem weszli do grobowca, gdzie ostrzeg³y ich duchy osób zabitych przez Thota w trakcie poszukiwaù czarodziejskiego zwoju za to, ¿e ukradli ten dokument z trumny ukrytej na dnie morza. Setna jednak nie rezygnuje - przy u¿yciu amuletów i zaklêÌ pokonuje wszelkie z³e zaklêcia Thota i uzyskuje bezcenny papirus. W zakoùczeniu jego przygód pod ziemi¹ czytamy:

Kiedy Setna wychodzi³ z grobowca, to œwiat³o sz³o przed nim, a ciemnoœÌ sz³a za nim.

To jeszcze nie wszystko, bo nasz bohater w pustyni natkn¹³ siê na nieznajom¹ piêknoœÌ, która przedstawi³a mu siê imieniem Tabubu. I oczywiœcie Setna zakocha³ siê w niej bez pamiêci, ale ona powiedzia³a mu, ze nie bêdzie jego, zanim nie zabije on swej ¿ony i dzieci, a jej odda ca³y maj¹tek. Setna w zaÌmieniu umys³u zgodzi³ siê to zrobiÌ, jednak¿e po chwili, kiedy wzi¹³ tajemnicz¹ kobietê w ramiona, ockn¹³ siê nagi i opuszczony na jakiejœ drodze.

Po powrocie do domu jednak Setna znalazÂł swych bliskich Âżywych i zdrowych. Nieznajoma piĂŞknotka byÂła tylko duchem, a on postanowiÂł zwrĂłciĂŚ zwĂłj Thota, by nie naraÂżaĂŚ siĂŞ na straszliwy gniew bogĂłw.

 

Jak siĂŞ wydaje, opowiadanie to nie jest tylko legendÂą. Ów ksi¹¿ê jest znany w historii jako syn faraona Ramzesa II, ktĂłry peÂłniÂł funkcjĂŞ arcykapÂłana boga Ptaha. Z tytuÂłu swego urzĂŞdu mĂłgÂł on zwiedzaĂŚ i penetrowaĂŚ piramidy oraz nekropolie przy Gizie. Czarodziejska „KsiĂŞga Thota” pojawia siĂŞ w staroegipskich tekstach tak czĂŞsto, Âże z ca³¹ pewnoÂściÂą nie moÂże ona byĂŚ li tylko legendÂą. WedÂług jednej z wersji, byÂła ona przechowywana w pewnej ÂświÂątynnej bibliotece, zaÂś wedÂług innej - zostaÂła ona wrzucona na dno Morza Czerwonego i jest strzeÂżona przez zastĂŞpy skorpionĂłw i jadowitych gadĂłw. Jedna z najstarszych wzmianek o niej moÂżna znaleŸÌ w papirusie pani Westcar, gdzie faraon Chufu (Cheops) rozmawia o tej ksiĂŞdze z czarodziejem Zedim, ktĂłrego przyprowadziÂł doĂą jego syn - ksi¹¿ê Hardedeph.

W œlady swego ojca poszed³ syn Setny - Siusireph, którego urodzi³a mu jego ma³¿onka Mehveschet (Mehvesket). O jego losach dowiadujemy siê z demotycznego tekstu, napisanego na dwóch zwojach greckiego papirusu, na których znajduje siê notatka urzêdowa z siódmego roku panowania cezara Klaudiusza (Tiberius Claudius Nero Germanikus), tj. z lat 46-47 n.e. Syn Setniego przed swoim znikniêciem oœwiadcza, ¿e jest wcieleniem Hora syna Panehsiego, który za zezwoleniem boga Ozyrysa, w³adcy paùstwa umar³ych, powróci³ znowu na œwiat po to, by zniszczyÌ wielkiego maga, z którym ju¿ by³ walczy³ w swym pierwszym wcieleniu.

Ockn¹³em siê znów [w œwiecie ¿ywych] i sta³em siê zarodkiem po to, bym znalaz³ Setniego, syna faraona, na pustyni przy On czy Memfisie. Wros³em w pêd melona, abym móg³ znów powróciÌ do œwiata i swego cia³a, odrodziÌ siê na Ziemi i czarowaÌ przeciwko temu egipskiemu nieprzyjacielowi - czytamy w tej staroegipskiej wariacji na temat reinkarnacji.

Magiczna walka dobra ze zÂłem

Z tego papirusu dalej dowiadujemy siê, jak to nubijski wódz poprosi³ faraona, by w swej krainie znalaz³ cz³owieka, który przeczyta³by ten list, bez jego otwierania. Syn Setniego podj¹³ wyzwanie i zgodzi³ siê na próbê g³oœnego odczytania listu. Kiedyœ, dawno temu, nubijski czarnoksiê¿nik Hor (syn Murzynki) o¿ywi³ cztery woskowe figury, które porwa³y egipskiego faraona, a zanim przynios³y go do jego pa³acu - wymierzy³y mu piêÌset kijów na go³e plecy. W ramach rewan¿u dok³adnie to samo zrobi³ egipski mag w³adcy Nubii, nastêpnie pokona³ nubijskiego maga i wygna³ go na 1500 lat z Egiptu. Teraz, jak to przeczyta³ Susireph, wódz Nubijczyków przedstawi³ siê jako ten sam czarodziej, który po stuleciach wróci³ do Egiptu by siê zemœciÌ. I wybuch³a magiczna wojna z wzmo¿on¹ si³¹:

Hor, syn Panehsiego powiedziaÂł: <<JakoÂż Âże Âżyje Atum, pan Onu, bogowie egipscy ciĂŞ tutaj przywiedli, bym ciĂŞ pokaraÂł w swej wÂładzy. BĂłj siĂŞ - idĂŞ do ciebie!>>

Kiedy to Hor, syn Panehsiego, powiedzia³ - Hor, syn Murzynki, tako¿ mu odrzek³: <<To jest zatem ten, który czarowa³ przeciwko mnie, a którego nauczê mowy szakali!>> - i zacz¹³ czarowaÌ, i pos³a³ ogieù na pa³ac przeciwnika.

Faraon i ksi¹¿êta widz¹c co siê dzieje, wielkimi g³osami zawo³ali, by szybko przyby³ Hor syn Panehsiego.

Hor, syn Panehsiego, szybko przeczytaÂł stronĂŞ ksiĂŞgi i spowodowaÂł to, Âże spadÂł deszcz i ogieĂą ugasiÂł w jednej chwili.

Tymczasem w odpowiedzi na to Nubijczyk spowodowaÂł, Âże powstaÂła wielka chmura nad paÂłacem, tak Âże nikt nie mĂłgÂł widzieĂŚ ani swego brata czy przyjaciela.

Hor, syn Panehsiego, przeczytaÂł znĂłw czarnoksiĂŞskie zaklĂŞcia i oczyÂściÂł niebo z chmury i zÂłego powietrza, ktĂłrym byÂło nasycone.

ZakoĂączenie magicznego pojedynku wedle egipskiego papirusu wyglÂądaÂło tak:

Hor, syn Panehsiego, maj¹cy postaÌ Siusira odprawi³ czary przeciwko etiopskiemu w³adcy i otoczy³ go ogniem, który go strawi³ przed pa³acem. Faraon patrzy³ na to i ksi¹¿êta i egipskie wojsko, a potem znik³ sprzed oczu faraona i swego ojca tak, ¿e go ju¿ nigdy nie widzieli.

Bogowie, magowie i uczeni.

ReasumujÂąc, moÂżna stwierdziĂŚ, Âże staroegipskie teksty o czarownikach i czarowaniu dajÂą nam wiedzĂŞ o egipskiej magii, a dzisiaj sÂą traktowane jako utwory stricte beletrystyczne.

Czarodziej Bata, ktĂłrego czyny opiewane sÂą w „papirusie pani d’Orbiney” z British Museum, rozumie mowĂŞ zwierzÂąt. Aby uniemoÂżliwiĂŚ swemu bratu zbliÂżenie siĂŞ do rzeki, wytworzyÂł pomiĂŞdzy nim a rzekÂą stado groÂźnych krokodyli i rozkazywaÂł ÂżywioÂłom przyrody tak, jak mag Zezemonech, ktĂłry wedÂług „papirusu Westcar” kazaÂł rozstÂąpiĂŚ siĂŞ wodom jeziora tysiÂąc lat wczeÂśniej. Podobnej rzeczy dokonaÂł takÂże Neferkaptach, ktĂłry zstÂąpiÂł na dno morza, by wydobyĂŚ tajemniczy, czarodziejski „papirus Thota”. Tak samo chwalili siĂŞ nubijscy czarownicy, Âże mogÂą zesÂłaĂŚ na Egipt nieurodzaj i jasny dzieĂą przemieniĂŚ w noc - jednakÂże te czary ich egipscy przeciwnicy byli w stanie powstrzymaĂŚ, jak to wiemy z poprzedniego ustĂŞpu.

Nieprawdopodobne moÂżliwoÂści magĂłw staroegipskich udowadniajÂą dalsze przykÂłady: Kiedy Neferkaptach byÂł otoczony przez wĂŞÂże i skorpiony, zamroziÂł je swym wzrokiem i dowiĂłdÂł, Âże na odlegÂłoœÌ jest w stanie zabiĂŚ gada, ktĂłry strzegÂł „KsiĂŞgi Thota”. Siusirev poraziÂł nieprzyjaciela tym, Âże zesÂłaÂł na niego ogieĂą, ktĂłrego pÂłomienie strawiÂły go na oczach faraona i jego ludu. CzarnoksiĂŞÂżnik czy mag doskonaÂły byÂł bardzo rzadko widywany. Hor syn Panehsiego, narodziÂł siĂŞ ponownie po 1500 latach, aby daĂŚ wycisk wrogowi zagraÂżajÂącemu Egiptowi. PĂłki czaromistrz mĂłgÂł wskrzesiĂŚ sam siebie, pĂłty mĂłgÂł przywracaĂŚ do Âżycia i innych. Chericheb Zedi przywrĂłciÂł Âżycie gĂŞsi i bykowi, ktĂłrym uciĂŞto gÂłowy, Neferkaptach wyciÂągn¹³ swÂą magicznÂą si³¹ swÂą utopionÂą ÂżonĂŞ i syna z dna Nilu na pokÂład statku po to, by siĂŞ dowiedzieĂŚ, dlaczego zmarli.

W póŸniejszym okresie magia by³a powszechnie uwa¿ana za naukê stosowan¹, któr¹ uprawia³a tylko w¹ska garstka specjalistów. Czarodziejskie obrzêdy odbywa³y siê w Domach ¯ycia, w œwi¹tynnych szko³ach, i w prywatnej bibliotece faraona mo¿na by³o znaleŸÌ poza traktatami z zakresu historii, matematyki, fizyki czy astronomii tak¿e dzie³a z zakresu magii i czarodziejstwa.

W staroÂżytnym Egipcie magia byÂła najbardziej jednak zwiÂązana z medycynÂą i farmacjÂą. PodzielaÂłem ten poglÂąd w czasie, kiedy zajmowaÂłem siĂŞ profesjonalnie historiÂą medycyny. W swoich referatach i w publicznych wystÂąpieniach ilustrowaÂłem swe sÂłowa Âżyciorysem staroegipskiego lekarza Thessalosa, ktĂłry szukaÂł drogi ku staroegipskiej medycynie wÂśrĂłd bogĂłw egipskich ÂświÂątyĂą.

TenÂże to Thessalos staÂł siĂŞ z biegiem wieku osobÂą mi bliskÂą, a ja staraÂłem siĂŞ ÂśledziĂŚ jego kroki w historii. CzÂłowiek ten ÂżyÂł w okresie panowania cezara Oktawiana Augusta (27 r. p.Chr. - 14 r. n.e.) staÂł mi siĂŞ bliskim nie tylko przez usiÂłowania rozszerzenia swego poznania, ale takÂże dziĂŞki mojej sÂłaboÂści do wszelkich tajemnic historii i to tym bardziej, Âże w historii staroÂżytnej medycyny nie znalazÂło siĂŞ dlaĂą miejsce obok Hipokratesa, Galena, Awicenny czy Gebera...

A teraz pozwĂłlmy wypowiedzieĂŚ siĂŞ samemu Thessalosowi, ktĂłry odwiedziÂł Egipt w czasie, kiedy byÂł on rzymskÂą prowincjÂą:

cd....



http://www.sm.fki.pl/Lesniakiewicz/Lesniakiewicz.php?nr=Z_Archiwum_H_X

OpowieœÌ Thessalosa.

[Przebywaj¹c] w Azji opanowa³em gramatykê i rozumia³em j¹ lepiej, ni¿ tameczni nauczyciele. Doszed³em do wniosku, ¿e mogê wyci¹gn¹Ì jakieœ korzyœci z tej znajomoœci. Pop³yn¹³em zatem do miasta, które wabi i przyci¹ga wszystkich, do Aleksandrii. Pieniêdzy mia³em w bród, i zatem chodzi³em przys³uchiwaÌ siê dysputom filozoficznym, a ka¿dy ze znamienitych filozofów chwali³ moje zainteresowania i lekkoœÌ, z jak¹ opanowywa³em wiadomoœci.

Najbardziej interesowa³y mnie tajemnice dialektycznej medycyny - dos³ownie pali³em siê chêci¹ poznania tej dziedziny wiedzy. I kiedy zbli¿a³a siê pora powrotu do domu, zacz¹³em szukaÌ w bibliotekach dalszych ksi¹g traktuj¹cych o medycynie, bowiem ta dziedzina wiedzy nie by³a mi ju¿ obca. Wreszcie natkn¹³em siê na dzie³o, które napisa³ faraon Necheps. Mówi³o ono o 24 sposobach leczenia cia³a z choroby przy pomocy kamieni i roœlin, ze szczególnym uwzglêdnieniem znaku Zodiaku. WielkoœÌ tego sposobu myœlenia o chorobie, literalnie mnie przyt³oczy³a. Wkrótce jednak doszed³em do wniosku, ¿e dzie³o to mo¿na by³o nazwaÌ pomnikiem faraoùskich omy³ek. Po prostu u¿y³em jego przepisów leczenia mych pacjentów i za ka¿dym razem wskazówki te by³y nic nie warte!

Ten fakt staÂł siĂŞ dla mnie gorszym od Âśmierci. StaÂło siĂŞ tak, Âże w Âślepej wierze w mÂądroÂści zawarte w dziele Nechepsa, napisaÂłem do rodzicĂłw, Âże poznam dziĂŞki niemu niezwykÂłe leki i dodaÂłem, Âże jak powrĂłcĂŞ, to wyprĂłbujĂŞ je, jak dziaÂłajÂą. WyszÂła z tego taka sytuacja: w Aleksandrii nie mogÂłem zostaĂŚ ze wzglĂŞdu na intrygi zawistnikĂłw (jakieÂż to ludzkie - jak ktoÂś chce siĂŞ wybiĂŚ, to rzuca mu siĂŞ kÂłody pod nogi), a z drugiej strony nie ÂśpieszyÂło mi siĂŞ do domu, gdzie musiaÂłbym speÂłniĂŚ mojÂą obietnicĂŞ danÂą rodzicom...

W takim stanie rzeczy, zdecydowa³em siê na odbycie podró¿y po Egipcie, poganiany cierniem w mym sercu. Szuka³em sposobu, jak spe³niÌ te nadzieje, które zacz¹³em tak lekkomyœlnie ¿ywiÌ w zwi¹zku z faraoùskim traktatem - gdyby siê to nie uda³o, by³em gotów nawet pope³niÌ samobójstwo. Pos³ysza³em wewnêtrzny g³os, który mi powiedzia³, ¿e nawi¹¿ê kontakt z bogami. Dlatego te¿ nieustannie podnosi³em rêce ku niebiosom i prosi³em nieœmiertelnych bogów, aby dali mi znak - sen, wizjê, czy w jakiœ inny sposób dali znaÌ o sobie, bym móg³ wróciÌ z twarz¹ do Aleksandrii i do domu.

Wywiad w ÂświÂątyni.

Na chwilê przerwê opowiadanie mojego przyjaciela Thessalosa, abym móg³ dodaÌ, ¿e w czasie swej podró¿y po Egipcie w górê Nilu, odwiedzi³ on Teby, najpiêkniejsze miasto, które w czasie Œredniego i Nowego Paùstwa by³o stolic¹ kraju faraonów. Mo¿emy przypuszczaÌ, ¿e w tym czasie ogromne ruiny œwi¹tyù Amona jeszcze sta³y ponad ubogimi chatkami dzielnicy nêdzarzy, œwiadcz¹c o niegdysiejszej chwale. W czasie tysi¹cletniej historii na Teby spad³o wiele niszcz¹cych ciosów, ale wci¹¿ jeszcze znajdowa³a siê tam wielka iloœÌ kap³anów i p¹tników. Oddajê teraz g³os Thessalosowi:

I tak wróci³em znów do Teb, gdzie zamierza³em spêdziÌ czas d³u¿szy, zw³aszcza licz¹c na spotkania z medykami i innymi uczonymi w ró¿nych innych dziedzinach kap³anami. Czas p³yn¹³ i zacieœnia³y siê wiêzy przyjaŸni pomiêdzy mn¹ a kap³anami. I tak pewnego razu oœmieli³em siê ich zapytaÌ, czy uprawiaj¹ jakieœ magiczne praktyki. WiêkszoœÌ z nich siê zgorszy³a s³ysz¹c to pytanie. Ale jeden z nich, cz³owiek wysoko urodzony i ju¿ starszy, nie zawiód³ moich nadziei. Stwierdzi³ on, ¿e mo¿e wywo³aÌ widzenie w misce nape³nionej wod¹.

Pewnego dnia poprosi³em tego kap³ana, by wybra³ siê zemn¹ na spacer po najbardziej opuszczonych dzielnicach tego miasta. Doszliœmy a¿ do gaju, w którym panowa³a g³êboka cisza. Tam pad³em przed nim na kolana, obejmuj¹c jego nogi. Zamar³ na chwilê i zapyta³, o co mi chodzi. Powiedzia³em mu:

<<Moje ¿ycie jest w twoich rêkach. Musimy szybko nawi¹zaÌ ³¹cznoœÌ z bogami! Jak siê to moje ¿yczenie nie spe³ni, skoùczê z sob¹!>>

kap³an podŸwign¹³ mnie z ziemi i serdecznie pocieszy³. Przyrzek³ mi, ¿e wys³ucha mojej proœby. Potem doda³, ¿e muszê poœciÌ od tej chwili przez trzy dni. Wzruszony dog³êbnie jego zgod¹, uca³owa³em mu rêce i ³zy p³ynê³y mi z oczu z wdziêcznoœci i wzruszenia. Takie jest ju¿ prawo przyrody, ¿e nieoczekiwana radoœÌ daje wiêcej ³ez, ani¿eli smutek...

niecierpliwoœÌ mojego oczekiwania spowodowa³a, ¿e te trzy dni postu wydawa³y mi siê trzema latami. Wreszcie czas nadszed³. Wyszed³em z domu o œwitaniu i uda³em siê, by powitaÌ kap³ana - ten zaœ zaprowadzi³ mnie do czystego pomieszczenia, w którym znajdowa³o siê wszystko, co by³o potrzebne do próby. Ja mia³em ze sob¹ trzcinê, papirus i atrament, aby wszystko spisaÌ, co czu³bym, widzia³bym i s³ysza³bym w trakcie eksperymentu, ale zachowa³bym to w tajemnicy.

I zapytaÂł mnie kapÂłan, z kim chciaÂłbym rozmawiaĂŚ: z cieniem martwego czÂłowieka czy z bogiem? OdpowiedziaÂłem:

- Z bogiem Asklepiosem.

I zaraz doda³em, ¿eby ukoronowa³ swoja dobroÌ pozwalaj¹c mi pozostaÌ z bogiem sam na sam. Zgodzi³ siê z tym, chocia¿ by³ niezadowolonym - co da³o siê poznaÌ po wyrazie jego twarzy. Potem poleci³ mi si¹œÌ twarz¹ do tronu, na którym mia³o pojawiÌ siê bóstwo i przywo³a³ Asklepiosa przy pomocy tajemnego zaklêcia, poczym odszed³ zamykaj¹c drzwi. A ja zupe³nie zaniemówi³em - tak cudowny obraz zobaczy³em. Nie ma ¿adnej mo¿liwoœci wys³owiÌ tego w ¿adnym ludzkim jêzyku piêknoœci jego twarzy i œwiat³a bij¹cego z boskiej postaci.

Asklepios poniĂłsÂł prawÂą rĂŞkĂŞ, pozdrowiÂł mnie i w te ozwaÂł siĂŞ sÂłowa:

-Szczêsny Thessalosie! Dzisiaj bóg okazuje ci sw¹ ³askawoœÌ, ale zanim ludzie czciÌ ciê bêd¹ jako boga, niechaj pierwej dowiedz¹ siê o twym bohaterstwie! Pytaj mnie o co tylko chcesz. Odpowiem ci na ka¿de twe pytanie...

Z poczÂątku nie mogÂłem wydobyĂŚ z siebie gÂłosu, tak olÂśniÂło mnie piĂŞkno boga, wreszcie siĂŞ przemogÂłem i zapytaÂłem:

- Dlaczego nie miaÂłem dobrych rezultatĂłw leczenia, kiedy posÂługiwaÂłem siĂŞ metodami faraona Nechepsa?

- Necheps byÂł mÂądrym czÂłowiekiem, ktĂłry opanowaÂł wszelkÂą magicznÂą moc, ale nie otrzymaÂł z ust Âżadnego boga tego, co ty teraz ode mnie usÂłyszysz. Necheps dziĂŞki wrodzonej bystroÂści szybko powiÂązaÂł lecznicze wÂłaÂściwoÂści kamieni i roÂślin z gwiazdami, ale nie potrafiÂł przewidzieĂŚ czasu i miejsca, w ktĂłrym trzeba zbieraĂŚ te zioÂła. A przecieÂż wzrost i dojrzewanie owocĂłw roÂślin zaleÂży wÂłaÂśnie od wpÂływu gwiazd!

Pojawienie siĂŞ Immhotepa.

Œcis³y zwi¹zek pomiêdzy medycyn¹ a magi¹ mo¿na najlepiej dowieœÌ na przyk³adzie Immhotepa (Imhotepa), wysokiego dostojnika za czasów faraona D¿osera i jego nastêpcy Sechmechta z III dynastii, konstruktora pierwszej piramidy w Sakkara, którego w czasie rz¹dów Ptolemeuszy og³oszono bogiem lekarzy.

Historyk Manethon w swych „OsobliwoÂściach egipskich” twierdzi dosÂłownie, ze Egipcjanie utoÂżsamiali go nawet z bogiem Asklepiosem. Od niedawna ukazaÂło siĂŞ kilka popularnych opracowaĂą na temat Immhotepa, w ktĂłrych pisze siĂŞ, jak to cudownym sposobem leczyÂł swych pacjentĂłw i to takich, ktĂłrzy byli w stanie terminalnym i stracili wszelkÂą nadziejĂŞ. (!) Niestety, papirusy, na ktĂłrych opisane byÂły te jego dokonania i wyczyny, ulotniÂły siĂŞ w dziwnych okolicznoÂściach. Wyjatek stanowi papirus oznaczony numerem 1381, znaleziony w nekropolii w Oxyrhynchu, w ktĂłrym pewien Grek zamieszkaÂły w Memfis przeÂłoÂżyÂł teks egipski do greki, chociaÂż - jak sam przyznaje - szÂło o wcale nielekkie zadanie:

Niejeden raz zabiera³em siê do przet³umaczenia [tego tekstu]. Dzia³o siê jednak tak ju¿ podczas pisania, ¿e wielkoœÌ tego zadania przekracza³a me si³y, bowiem tylko bogowie mog¹ opiewaÌ czyny bogów.

I tak przez trzy lata odkÂładaÂł speÂłnienie swego zamiaru, aÂż zaczĂŞÂły siĂŞ tam dziaĂŚ niezwyczajne rzeczy:

Przez te trzy lata niezmiernie cierpia³a moja matka na gor¹czkê, któr¹ na ni¹ zes³a³ bóg. Kiedy zorientowaliœmy siê, choÌ trochê póŸno, co trzeba zrobiÌ - stanêliœmy przed nim, prosz¹c o ochronê. A on, jako ¿e jest niezmiernie ³askawy, nawiedzi³ chor¹ we œnie i uzdrowi³ j¹ prostymi lekami. Podziêkowaliœmy mu za zdrowie sk³adaj¹c wielkie ofiary. Wkrótce potem dosta³em boleœci w prawym boku - i znów zwróci³em siê ku dobroczyùcy ludzkoœci, a on znów siê zlitowa³ i raz jeszcze ukaza³ swe mi³osierdzie.

By³a noc. Wszystko, co ¿yje spa³o, poza cierpi¹cymi. Mia³em gor¹czkê i zwija³em siê w skurczach, mêczy³ mnie kaszel i trudno mi by³o oddychaÌ. Bola³o mnie w prawym boku. G³owa moja by³a ciê¿ka: œmiertelnie zmordowany pad³em na ³ó¿ko. Moja matka siedzia³a ko³o mnie, bez odrobiny odpoczynku. Cierpia³a razem ze swym dzieciêciem, bo mia³a z przyrodzenia miêkkie serce. Naraz - kiedy pad³em kompletnie wyczerpany - mia³a widzenie: to nie by³ ani sen, ani nocna mara - bowiem oczy mia³a otwarte, ale nie mog³a widzieÌ wszystkiego, co siê wokó³ niej dzia³o, z pe³n¹ jasnoœci¹, a pojawienie siê boga nape³ni³o j¹ przera¿eniem. Widzia³a ona albo samego boga, albo jego pos³aùca. By³a to postaÌ wzrostem przewy¿szaj¹ca cz³owieka, odzianego w g³adkie powiewne szaty, w lewej rêce trzymaj¹ca zapisany zwój. Spojrza³a na mnie od stóp do g³ów dwukrotnie lub trzykrotnie, poczym znik³a.

Kiedy matka ponownie wróci³a do siebie, zaczê³a mnie budziÌ, wci¹¿ nie przestaj¹c siê chwiaÌ na nogach. Ku swemu zdumieniu stwierdzi³a, ¿e gor¹czka ca³kiem opad³a, a ja jestem zlany potem. Wtedy z³o¿y³a ho³d bogowi, który siê jej by³ zjawi³. Nastêpnie otar³a mi z twarzy pot i poczu³em siê znacznie lepiej.

Po pewnym czasie opowiedzia³a mi o cudownym zdarzeniu, a ja jej doda³em pewne szczegó³y, bowiem to, co ona widzia³a na jawie, ja widzia³em w formie snu...

Sarkofag na RMS Titanic.

Ostatnim, ale za to najszczytniejszym zadaniem staroegipskich magĂłw, byÂło strzec tajemnic i spokoju umarÂłych, ktĂłrym sÂłuÂżyli za Âżycia. Ci ÂświĂŞci i mocÂą magii silni mĂŞÂżowie z krainy Khem potrafili wiele za Âżycia i potrafili jeszcze wiĂŞcej po Âśmierci. O zÂłowieszczym dziaÂłaniu klÂątwy wymierzonej przeciwko bezczeÂścicielom grobĂłw i hienom cmentarnym mieliÂśmy siĂŞ przekonaĂŚ jeszcze w dzisiejszych czasach, ot np. dziĂŞki serii do dziÂś dnia niewyjaÂśnionych zgonĂłw, ktĂłre nastÂąpiÂły po otwarciu grobowca faraona Tutenchamona. Na zakoĂączenie moÂżna by jeszcze wspomnieĂŚ tutaj o wydarzeniach zwiÂązanych z rozpĂŞtaniem negatywnych i okrutnych siÂł, jakie miaÂły miejsce po zÂłamaniu pieczĂŞci do grobowca kapÂłanki Amona-Ra, ktĂłra ÂżyÂła w Veset na 1600 lat przed narodzeniem Chrystusa. Miejsce jej wiecznego spoczynku odkryÂła arabska banda hien cmentarnych w latach 60. XIX wieku w Dolinie KrĂłlĂłw przy Biban el-Muluku. Mumia kapÂłanki gdzieÂś zaginĂŞÂła - prawdopodobnie zostaÂła zniszczona - ale za to zostaÂła tylko trumna z wyobraÂżonÂą na niej ÂżeĂąska twarzÂą o demonicznej urodzie. Jak mĂłwi tradycja - kaÂżdy, kto miaÂł do czynienia z tÂą trumnÂą - umieraÂł przedwczeÂśnie. Jej wÂłaÂściciele wraz ze swymi najbliÂższymi umierali jedni za drugimi. Legenda mĂłwi, Âże fotograf, ktĂłry zrobiÂł zdjĂŞcie wieka trumny demonicznej kapÂłanki, na pozytywie ujrzaÂł ludzka twarz Egipcjanki z okrutnym i zÂłowieszczym uÂśmiechem na wargach...

Ostatnia w³aœcicielka tego artefaktu uratowa³a siê tym, ¿e przekaza³a go do zbiorów British Museum. Kl¹twa jednak dzia³a³a dalej. Tragarz, który dostarczy³ j¹ do magazynu muzealnego, zgin¹³ w wypadku drogowym, a jego pomocnik zosta³ powa¿nie ranny.

Cieù kap³anki Amona-Ra nie da³ ani chwili za wygran¹ - kiedy iloœÌ zmar³ych stra¿ników i pracowników muzeum dosiêg³a niepokoj¹cego pu³apu - postanowiono daÌ trumnê do podziemnego magazynu, zaœ wystawiÌ w zamian kopiê na witrynie.

Trumna nieoczekiwanie zainteresowali siĂŞ Amerykanie, i w roku 1912 zostaÂł zorganizowany tajny transfer trumny do USA. Zapakowano jÂą w zwyk³¹ skrzyniĂŞ z napisem „Ksi¹¿ki”, a w konosamencie Âładunkowym i manifeÂście celnym takÂże wpisano jÂą jako: „skrzyniĂŞ z ksi¹¿kami” i w dniu 10 kwietnia 1912 roku zaÂładowano jÂą w Southampton. Wszyscy wiemy na j a k i statek, i czym siĂŞ to skoĂączyÂło...

Brytyjski parowiec Poczty KrĂłlewskiej - Royal Mail Ship - potĂŞÂżny i uchodzÂący za niezatapialny s/s Titanic uderzyÂł w czasie swego dziewiczego rejsu w nocy 14/15 kwietnia 1912 roku w gĂłrĂŞ lodowÂą - NB, j e d y n Âą w promieniu kilkudziesiĂŞciu mil! Konstruktorzy i zaÂłoga tego gigantycznego transatlantyku nadĂŞcie mĂłwili: „Tego statku nie moÂże zatopiĂŚ nawet sam BĂłg!” Nie musiaÂł to byĂŚ od razu BĂłg, wystarczyÂła zwykÂła gĂłra lodowa, ktĂłra z woli od tysiĂŞcy lat martwej kapÂłanki Amona-Ra przeciĂŞÂła drogĂŞ ogromnego parowca. Z caÂłkowitej liczby 2227 pasaÂżerĂłw uratowaÂło siĂŞ tylko 705 ludzi. Pozostali znaleÂźli swojÂą zbiorowÂą mogi³ê na dnie Atlantyku, gdzie teraz tylko g³êbinowe ryby w chÂłodnym i dziwnym Âświetle swych latarek, w milczeniu kreÂślÂą koÂła nad poÂśmiertnÂą maskÂą z groÂźnym i szyderczym uÂśmiechem kapÂłanki Amona-Ra...

Miloš Jesenský

 

- Trwa³oœÌ, trwa³oœÌ i majestat - mrucza³ szlifierz - Przystoi kamieniom... Majestat... Centrum œwiata... Centrum œwiata... Ujawnij siê ty, który w kamieniu... Skamienieli... Centrum i Wejœcie...

Marta Tomaszewska – „Podró¿ do Krainy Om”

cd...


http://www.sm.fki.pl/Lesniakiewicz/Lesniakiewicz.php?nr=Z_Archiwum_H_X

Kamienie nigdy nie kÂłamiÂą...

Krzysztof BoruĂą i Andrzej Trepka – „Proxima”

 

Sprawa 002/X - TRWA£O¦Æ PRZYSTOI KAMIENIOM

 

Kiedy w 1979 roku po raz pierwszy przeczyta³em ksi¹¿kê Marty Tomaszewskiej o Krainie Om, to wydawa³o mi siê to jeszcze jednym rojeniem fantastki o krainie Nigdy-Nigdy, która istnia³a jedynie w wyobraŸni Autorki - NB, której ksi¹¿ki bardzo lubiê za ciep³y i serdeczny klimat, jak¿e daleki od oszala³ej i skrzecz¹cej pospolitej rzeczywistoœci. Nie spodziewa³em siê, ¿e jest to powieœÌ z kluczem. Ten klucz odnalaz³em w Krakowie w dwadzieœcia lat póŸniej - w dniu 13 grudnia 1999 roku. Tego wieczoru dane mi by³o obejrzeÌ film autorstwa red. Romana Warszewskiego o jego wyprawie na P³askowy¿ Marcahuasi w peruwiaùskich Andach. Bo je¿eli istnia³a kiedyœ Kraina Om, o której pisa³a Marta Tomaszewska, to w³aœnie tam - w Andach... Je¿eli kierowa³a ni¹ tylko kobieca intuicja pisarki science-fiction, to trafi³a w dziesi¹tkê - ta Kraina Om rzeczywiœcie istnieje...

To mnie akurat nie dziwi. Wielu pisarzy posiada szczegĂłlna wraÂżliwoœÌ i dziĂŞki niej moÂżemy dziÂś czytaĂŚ wspaniaÂłe opowiadania grozy H. Ph. Lovecrafta, E. A. PoĂŤgo, P. MerimĂŠe’a, R. E. Howarda czy T. Oszubskiego albo J. S. Le Fanu. Dla tych ludzi Âświat nie koĂączy siĂŞ na najbliÂższym rogu ulicy, jak dla wiĂŞkszoÂści obywateli naszej planety na przeÂłomie XX i XXI wieku.

PóŸnym zimowym wieczorem wraca³em w ciasnym minibusie do Jordanowa i stara³em siê uporz¹dkowaÌ w myœlach to, co wraz z kolegami z Ma³opolskiego Centrum Badaù UFO i Zjawisk Anomalnych Bartkiem Soczówk¹ i Marcinem Mioduszewskim widzia³em na filmie Romana Warszewskiego. Wci¹¿ przed oczami mia³em andyjskie pejza¿e, niczym nieograniczon¹ przestrzeù i to bia³e, okrutne górskie s³oùce... Ogromne rzeŸby, niemal nieczytelne, zatarte przez czas, wiatry, upa³y i mrozy. A tak, bo P³askowy¿ Marcahuasi le¿y na wysokoœci 4.200 m n.p.m. i w dzieù temperatura siêga tam nawet do +400C , zaœ w nocy spada do -100C i to mimo tego, ¿e miejsce to znajduje siê zaledwie 110 na po³udnie od równika...

Na Marcahuasi dzia³aj¹ jakieœ nieznane si³y - byÌ mo¿e Przybyszów z Kosmosu, a mo¿e tylko dzia³aj¹ urz¹dzenia techniczne Atlantydów czy innych przodków sprzed 12.000 lat , wytworzone przez poprzedni¹ Supercywilizacjê? Kto wie... Kiedyœ napisa³em, ¿e mo¿e w Peru, Kolumbii, a nade wszystko w Amazonasie mog¹ znajdowaÌ siê ruiny miast zbudowane przez Supercywilizacjê. I nie tylko miast, bo byÌ mo¿e s¹ tam tak¿e ich instalacje energetyczne, sanitarne, militarne... Indianie je znaj¹, i omijaj¹ z daleka, jako miejsca tabu, zaœ oœlepieni ¿¹dz¹ mamony i pych¹ ludzi ucywilizowanych konkwistadorzy pchali siê w nie i ginêli jak muchy na lepie. I jeszcze à propos nieznanych si³ dzia³aj¹cych na mesecie - przecie¿ widziano tam, i to niejednokrotnie, œwietliste kule czy tarcze Nieznanych Obiektów Lataj¹cych - czyli UFO. na ska³ach pokazywali siê nawet Obcy - co siê uda³o komuœ sfotografowaÌ, i jak dot¹d ¿adnemu sceptykowi nie uda³o siê zakwestionowaÌ autentycznoœci tych zdjêÌ...

I s¹ tam tunele. Rzecz w tym, ¿e opowieœci o tunelach, które ³¹cz¹ ze sob¹ kontynenty, s¹ znane tak¿e i u nas - w Europie. Ich wyloty maj¹ znajdowaÌ siê w okolicach Grassington w Anglii, Utensberg w Alpach Wapiennych ko³o Salzburga w Austrii, Aggetelek na Wêgrzech i Domica na S³owacji (zespó³ jaskiù Domica - Baradla), w Babiej Górze na polsko-s³owackim pograniczu i na brzegach œwiêtego jeziora Nam-tso-to-rin w krainie Szan-szun-bus - œwiêtej Szamballi w Himalajach...

Wydaje siĂŞ, Âże legendy o tunelach podziemnych sÂą kolejnym punktem w spisie ogĂłlnoÂświatowych legend. WystĂŞpujÂą one we wszystkich kulturach i cywilizacjach Ziemi. OczywiÂście sceptycy twierdzÂą, Âże ludzie musieli czymÂś zaludniĂŚ planetarne podziemia: a to chtonicznymi istotami w rodzaju krasnoludkĂłw i skandynawskich trolli, a to diabÂłami i potĂŞpionymi duszami ludzkimi z chrzeÂścijaĂąskiego PiekÂła. Tak czy owak, miaÂło tam siĂŞ znajdowaĂŚ coÂś - jakaÂś Shamballah - Agharta - a dojœÌ do niej moÂżna byÂło tylko poprzez system tuneli... Czy pamiĂŞtasz Czytelniku podró¿ prof. Otto Lidenbrocka i jego niesfornego siostrzeĂąca Axela z islandzkiego krateru wulkanu Sneffeljokull do krateru wÂłoskiego wulkanu Staromboli na Wyspach Liparyjskich? Fantazja Juliusza Verne’a takÂże miaÂła doskona³¹ poÂżywkĂŞ, a byÂły niÂą wszystkie uczone dzieÂła w rodzaju „Mundus subterraeus” Anastasiusa Kirchera czy prace gĂłrniczo-mineralogiczne Georga Bauera alias Georgiusa Agricoli. Obaj powoÂłani tu Autorzy Âżywili przekonanie, Âże „Ziemia jest ogromnym gmachem poprzecinanym szczelinami, szparami i pĂŞkniĂŞciami, z ogromnÂą iloÂściÂą wewnĂŞtrznych pustek...” W legendy te chĂŞtnie wierzyÂł Adolf Hitler i nakazaÂł swoim uczonym i „czarnej gwardii” - SS - odnaleŸÌ wejÂścia do tych podziemnych ÂświatĂłw. PosÂłaÂł ich do kompleksu jaskiĂą Domica - Baradla, a kiedy nie znaleÂźli tam wejÂścia do Agharty, wysÂłaÂł komandora Heinricha BroddĂŞ na U-209 pod lody Bieguna Pó³nocnego, by odkryÂł drogĂŞ do podziemnego paĂąstwa AriĂłw. Kmdr Brodda drogi tej nie znalazÂł, ale jego misja nie poszÂła na marne, gdyÂż odkryÂł on pÂłoniĂŞ Great North-East Water u wybrzeÂży Ziemi Peary’ego na Grenlandii. Tam wÂłaÂśnie potem wybudowano KancelariĂŞ IV Rzeszy, do ktĂłrej zbiegÂł z pÂłonÂącego Berlina FĂźhrer III Rzeszy, ale to juÂż inna historia...

Roman Warszewski celnie porĂłwnuje megalityczne rzeÂźby PÂłaskowyÂżu Marcahuasi z rzeÂźbami moai na Wyspach Wielkanocnych - rzeczywiÂście - maniera rzeÂźbiarska i rozmach sÂą takie same... I jest jeszcze coÂś - jedna z gigantycznych rzeÂźb Marcahuasi przypomina mi wyglÂądem figurĂŞ „KlĂŞczÂącego Trolla” odkopana na Wyspie Wielkanocnej przez ekipĂŞ prof. Thora Hayerdahla, a ktĂłrÂą moÂżna zobaczyĂŚ dzisiaj w cieniu wulkanu Rano Raraku przy Hotuiti... Zainteresowanych odsyÂłam do jego ksi¹¿ki i filmu pt. „Aku-Aku”. A zatem potwierdza siĂŞ teza, Âże rzeÂźbiarskie maniery Marcahuasi przeniosÂły siĂŞ takÂże na wyspy Pacyfiku. Bo nie tylko wielkie rzeÂźby znajdujÂą siĂŞ jedynie na Wyspie Wielkanocnej! Cyklopie mury - zwane „ahu” - budowano takÂże na Tahiti, Fatu Hivie, Ponape i innych wyspach Oceanii. „Moai” w wersji zminiaturyzowanej teÂż tam znajdziemy. To, Âże byÂły one najwiĂŞksze na Wyspie Wielkanocnej moÂżna wyjaÂśniĂŚ bardzo Âłatwo tym, Âże tam byÂły najoptymalniejsze warunki do ich tworzenia - ot, i caÂła tajemnica. Znaleziono tam odpowiedni kamieĂą, ktĂłry nadawaÂł siĂŞ do obrĂłbki przy pomocy obsydianowych siekierek. KtoÂś powie, Âże obsydian byÂł daleko bardziej miĂŞkki od twardej skaÂły wulkanicznej. To prawda, ale... Ale nie zapominajmy o tym, Âże rzeÂźbiarz uderzaÂł wielokrotnie siekierkÂą w jedno miejsce i polewaÂł od czasu do czasu wodÂą. Jedno uderzenie pozostawiaÂło niemal niewidocznÂą rysĂŞ, nastĂŞpne jÂą pog³êbiaÂło, a po kilku milionach ciosĂłw skaÂła musiaÂła siĂŞ poddaĂŚ! Zgodnie z ÂłaciĂąskÂą sentencjÂą: guttae lapidem caveat... Czasu mieli pod dostatkiem, kamienia - do bĂłlu! Gdyby nie krach ÂżywnoÂściowy, jak to zasugerowali realizatorzy filmu „Rapa Nui” z Kevinem Costnerem w roli g³ównej, to prawdopodobnie pochĂłd kolosĂłw nie skoĂączyÂłby siĂŞ na okoÂło 650 figurach...

Inna rzeÂźba skojarzyÂła mi siĂŞ z czymÂś, co uczeni nazwali Wenus z Vestonic, a ktĂłra pochodziÂła z Paleolitu. WyrzeÂźbiono jÂą z kÂła mamuta jakieÂś 30.000 lat temu. Ta Wenus ma ogromne piersi i potĂŞÂżne biodra, ale gÂłowĂŞ jej ozdabiajÂą kunsztownie uplecione w koronĂŞ dÂługie wÂłosy. Uczeni kojarzÂą jÂą z kultem bogini pÂłodnoÂści i Matki Ziemi. ByĂŚ moÂże, ale rzecz w tym, Âże ja widziaÂłem ogromnÂą replikĂŞ tej rzeÂźby w kamiennym sanktuarium Marcahuasi...

Sceptyk oczywiœcie powie, ¿e skoro wyrzeŸbi³ j¹ jakiœ ³owca w kle mamuta, to dowodzi to tylko jego prymitywizmu. Ba! - nic bardziej b³êdnego! Wszak¿e dzisiaj rzeŸbi siê ró¿ne rzeczy w k³ach s³oni czy morsów, a twórców tych dzie³ nikt nie nazwie prymitywnymi. Nie wiem, czy sceptycy nie zastanawiaj¹ siê nad tym, ¿e po kilku tysi¹cach lat archeolodzy odkopawszy np. Warszawsk¹ Syrenkê czy Statuê Wolnoœci te¿ bêd¹ wydziwiali na nasz prymitywizm, który kaza³ nam wyrzeŸbiÌ facetkê z ogonem rybim zamiast nóg, czy z koron¹ promieni na czole, a przecie¿ wiadomo, ¿e takowe nie istniej¹, ergo dzia³ali tu prymitywni rzeŸbiarze pod wp³ywem mitów religijnych. Zwalanie wszystkiego na mity religijne jest domena tych, którzy s¹ pozbawieni elementarnej wyobraŸni. Sceptyków w³aœnie...

WracajÂąc jeszcze do korytarzy i podziemi, to rzuciÂło mi siĂŞ w uszy jeszcze jedno: otó¿ indiaĂąskie legendy mĂłwiÂą o tym, Âże korytarze prowadzÂą do podziemnego jeziora i umieszczonej poÂśrodku niego wyspy, ktĂłra zamieszkuje rasa mĂŞdrcĂłw... JakÂże przypomina to relacjĂŞ dr LudmiÂły Szaposznikowej o Nam-tso-to-rin i ÂświĂŞtym jeziorze Namche w krainie Szan-szun-bu czyli Krainie d’Bus (czytaj: Ui lub Üi) albo ÂświĂŞtej Shamballi, ktĂłrÂą m.in. Ferdynand Antoni Ossendowski i inni mistycy utoÂżsamiali z mitycznÂą AghartÂą. JeÂżeli to prawda, to uzyskaliÂśmy kolejny dowĂłd na to, Âże kiedyÂś - dawno, dawno temu - co najmniej 50.000 lat przed Chrystusem, na Ziemi panowaÂła jedna rasa, jeden jĂŞzyk i jedno pismo - czego dowodzi m.in. prof. dr hab. Benon Zbigniew SzaÂłek w swych pracach - jedna Supercywilizacja, ktĂłra znikÂła w tajemniczych okolicznoÂściach, natomiast jej Âślady sÂą dosÂłownie wszĂŞdzie! Tylko trzeba je poszukaĂŚ.

Ostatnio z ciekawÂą hipotezÂą wystÂąpiÂł mgr Andrzej Kotowiecki, ktĂłry twierdzi m.in. to, Âże tunele i hale w GĂłrach Sowich na Dolnym ÂŚlÂąsku powstaÂły na bazie istniejÂącego juÂż systemu korytarzy, ktĂłry jest o wiele starszy od tego, ktĂłry zostaÂł wykuty w twardych skaÂłach gnejsowych przez niewolnikĂłw III Rzeszy w czasie II wojny Âświatowej. Nie zapominajmy, Âże GĂłry Sowie liczÂą sobie - bagatela! - 2 mld lat i sÂą jednymi z najstarszych gĂłr w Europie.

Egipskie piramidy...

Postawione na Saharze,

Razem z Nilem stojÂą w parze.

CieszÂą oczy wszystkich ludzi

I nikt z nimi siĂŞ nie nudzi.

To egipskie cuda Âświata,

Jedne z siedmiu najwspanialszych

Podziwiane przez wytrwalszych.

Zbudowane z woli faraonĂłw.

Aby godnie ich przechowaĂŚ

I w grobowcach ich pochowaĂŚ.

NajsÂłynniejsze stojÂą w Gizie,

A krzywa wieÂża w Pizie,

Nie ma do nich porĂłwnania

I nie jest tak podziwiana.

Chcemy czĂŞsto tam przebywaĂŚ

I z bliska je podziwiaĂŚ!

cd...



http://www.sm.fki.pl/Lesniakiewicz/Lesniakiewicz.php?nr=Z_Archiwum_H_X

cd....

Kasia JeleĂąska – „Egipskie piramidy”

Kto wie, czy s³ynne egipskie, nubijskie czy meksykaùskie piramidy nie s¹ pozosta³oœciami po niej? Bo NIKT dok³adnie nie wie, kiedy i przez kogo zosta³y one zbudowane! NIKT! Przypuszcza siê tylko, ¿e powsta³y one oko³o 4 tysi¹clecia p. Chr. i zbudowali je faraonowie z pierwszych dynastii - jak sugeruje to Kasia Jeleùska w swoim dzieciêcym wierszyku, ale czy na pewno? Te 6.000 lat stanowi - jak podejrzewam - jedynie pobo¿ne ¿yczenie archeologów, a nie ich konkretn¹ wiedzê. Osobiœcie datowa³bym je na co najmniej 20.000 lat p. Chr., kiedy to Sahara by³a jeszcze kwitn¹c¹ krain¹ pe³na lasów i zwierzyny oraz zamieszka³¹ przez ludzi. Dowodem na to s¹ naskalne malowid³a w Tassili-en-D¿er, i nie tylko. Podobnie by³o i z Kalahari, o czym mówi¹ malowid³a z Brandbergu. Powstaje pytanie: co spowodowa³o tak straszliwe spustoszenie tych ziem? Dzia³alnoœÌ przemys³owa cz³owieka? Katastrofa ekologiczna powsta³a wskutek spadku asteroidu? AktywnoœÌ wulkaniczna? Wojna nuklearna? Inwazja Kosmitów na Ziemiê? Co jeszcze???...

PÂłaskowyÂż Marcahuasi TEÂŻ KIEDYÂŚ BYÂŁ ÂżyznÂą i nawodnionÂą krainÂą - o czym ÂświadczÂą tu i Ăłwdzie widoczne resztki sieci irygacyjnej, a teraz jest tylko wyniesionÂą na 4.200 m n.p.m. wyspa suchych jak pieprz skaÂł ogniowych, smaganych promieniami bezlitosnego na tej wysokoÂści SÂłoĂąca i wiatrami... Marcahuasi jest zatem DOWODEM na istnienie Tych, KtĂłrzy Byli Przedtem. Kraina Om z powieÂści Tomaszewskiej. PeruwiaĂąska ekspozytura Agharty...

Jak ju¿ powiedzia³em, œladów istnienia wokó³ nas cyklopiej cywilizacji jest do licha i trochê, i wystarczy dobrze rozejrzeÌ siê dooko³a, by je ujrzeÌ. Ja te¿ je zobaczy³em. Nie, nie w Ameryce Œrodkowej czy Po³udniowej. Nie musia³em jechaÌ tak daleko. Wystarczy³o przejechaÌ oko³o 50 km w jedna stronê na po³udnie i wschód od Jordanowa, w którym mieszkam - w Tatry i do Smykalni k./Szczyrzyca. Oczywiœcie nie szuka³em tam ¿adnych œladów Supercywilizacji, a jedynie relaksu i wypoczynku po trudach s³u¿by granicznej. Znalaz³em te œlady, które przypomina³y zjawiskowo to, co sfilmowa³ red. Warszewski w Peru. By³y to gigantyczne formacje skalne, które przypomina³y gigantyczne rzeŸby Marcahuasi.

Pierwsza formacja, ktĂłra przypomina ruiny jakiegoÂś fantastycznego miasta - a ktĂłrÂą nazwaÂłem „Miastem InkĂłw” - znajduje siĂŞ vis-Ă -vis Sarniej SkaÂły, od strony pó³nocnego-wschodu - to sÂą turniczki Jatek. BiaÂło-¿ó³te i ¿ó³tawo-szare wapienne skaÂłki ukÂładajÂą siĂŞ w widmowy obraz zrujnowanego przed tysiÂącleciami miasta. PatrzÂąc na nie, oko czÂłowieka skÂłada podÂświadomie potĂŞÂżne bloki wapienia w arkady i portyki, kolumny i Âściany zaginionego miasta. To miejsce juÂż daÂło raz inspiracjĂŞ literackÂą pisarzowi polskiemu Jerzemu ÂŻuÂławskiemu, ktĂłry w pierwszej czĂŞÂści ksiĂŞÂżycowej trylogii pt. „Na Srebrnym Globie” tak je opisuje:

Trzecia doba, 30 godzin po pó³nocy, na Mare Imbrium, 9014’ W i 43058’ N ksiĂŞÂżycowej.

Dziwne jest to, co widzê... Smuga piasku [...] ci¹gnie siê na znacznej przestrzeni ku pó³nocnemu-zachodowi lekko wygiêtym ³ukiem, odbijaj¹c siê jaœniejsz¹ barw¹ od ciemnego t³a kamienistej pustyni. O ile mogê dostrzec przy œwietle Ziemi, koùczy siê u szczególnej grupy ska³, podobnej z dala do fantastycznych zwalisk jakiegoœ zamku czy miasta. Miasta?...

Posuwamy siê doœÌ szybko, a tymczasem owa grupa ska³ widoczna z dala wystêpuje przed nami coraz wyraŸniej. Teraz mo¿na rozró¿niÌ dok³adnie poszczególne g³azy, fantastycznie spiêtrzone, a przypominaj¹ce do z³udzenia ruiny wie¿ i gmachów...

To miejsce istnieje naprawdĂŞ, tyle Âże na Ziemi - tutaj, w Polskich Tatrach. I moÂżna je podziwiaĂŚ bez wiĂŞkszego wysiÂłku - wystarczy wejœÌ na SarniÂą Ska³ê i spojrzeĂŚ w kierunku Doliny Str¹¿yskiej. To „Miasto InkĂłw” najbardziej przypomina je w zimie, kiedy biel ÂśniegĂłw nadaje jeszcze wiĂŞkszej g³êbi tej grupie turniczek, a tego nie odda nawet najlepsze zdjĂŞcie.

Kiedy w paŸdzierniku 1987 roku, po d³ugiej nieobecnoœci powróci³em w Tatry znad morza, to moj¹ pierwsz¹ zrobion¹ wtedy wycieczk¹ by³ odcinek graniowego szlaku pomiêdzy Czerwonymi Wierchami a Kasprowym Wierchem. Najpierw wyrobi³em wysokoœÌ id¹c z Hali Kondratowej na Prze³êcz pod Kop¹ Kondrack¹, potem na siodle prze³êczy skrêci³em w lewo - na wschód, id¹c za czerwonymi znakami przez Suchy Wierch Kondracki, Suche Czuby, Goryczkowe Czuby, Poœledni Wierch Goryczkowy dotar³em do Kasprowego Wierchu. Id¹c podziwia³em fantastyczne kszta³ty ska³ i g³êboki, w³oski b³êkit nieba, na którym od czasu do czasu przesuwa³ siê wybielony s³oùcem ob³oczek. I znów skojarzy³o mi siê to z kamiennym zwierzyùcem Marcahuasi: patrz¹c od wschodu na szczyt Goryczkowej Czuby widzia³em or³a, który przysiad³ na chwilê, by odpocz¹Ì... Orze³ ten ma co najmniej 30 m d³ugoœci i 15 m wysokoœci, jak nie wiêcej - jak giganty z Peru. Nie muszê chyba przypominaÌ, ¿e Orze³ Bia³y by³ i jest narodowym symbolem naszego kraju...

Widziane od zachodu Suche Czuby przypomina³y jakieœ ogromne cielska przedpotopowych brontozaurów czy diplodoków pokryte pancernymi ³uskami... Zrobi³em kilka slajdów, ale dwuwymiarowy obrazek nie oddaje w pe³ni g³êbi tego widowiska - a szkoda!

KtoÂś powie: to wina przeczytanych lektur, zmĂŞczenia i rozigranej wyobraÂźni - i na tym sprawĂŞ zakoĂączy. Hmmm... - byĂŚ moÂże tak byÂło w dwĂłch opisywanych wczeÂśniej przypadkach, kiedy rzeczywiÂście byÂłem tam sam i nie miaÂłem z kim skonsultowaĂŚ swych spostrzeÂżeĂą. Niech mu bĂŞdzie. Ale te slajdy oglÂądali czÂłonkowie mojej rodziny i znajomi, i wszyscy widzieli w nich dokÂładnie TO SAMO!... A co mam powiedzieĂŚ, kiedy w jeszcze innym zakÂątku Tatr przeÂżyÂłem coÂś w rodzaju „przebicia z innej rzeczywistoÂści”, kiedy moja koleÂżanka z pracy, przyjació³ka ze szlaku i miÂłoÂśniczka Tatr, major StraÂży Granicznej i magister filologii germaĂąskiej w jednej osobie, pani Irena Ch. patrzÂąc na fantazyjne turniczki RzĂŞdĂłw SmytniaĂąskich na Iwaniackiej prze³êczy wykrzyknĂŞÂła z zachwytem - „AleÂż to istna aleja rzeÂźb!”. Tak samo krzyknĂŞliÂśmy unisono w Dolinie za BramkÂą, patrzÂąc na fantastyczne ksztaÂłty Jasiowych Turniczek. I podobnie, jak na Iwaniackiej, mieliÂśmy wraÂżenie, Âże KtoÂś nas bacznie obserwuje. Nachalnie i bezczelnie. Magia gĂłr - powie ktoÂś. ByĂŚ moÂże - wszak opisywaÂł to m.in. Jan DÂługosz w „Kominie PokutnikĂłw” - ale rzecz w tym, Âże byliÂśmy w bezpiecznej reglowej dolince, a nie wisieliÂśmy na Âścianie, pod ostrzaÂłem serakĂłw i kamieni. A jednak CoÂś gapiÂło siĂŞ na nasze plecy. MoÂże to i prawda, Âże w gĂłrach ÂśmierĂŚ siada ludziom na lewym ramieniu i jak siĂŞ szybko obejrzysz, to jÂą moÂżesz zobaczyĂŚ...

Uczucie grozy - irracjonalnego lĂŞku, ktĂłrego ÂźrĂłdÂła nie byÂłem w stanie nawet zdefiniowaĂŚ - najbardziej odczuÂłem w jednym z najpiĂŞkniejszych miejsc Tatr Zachodnich. To miejsce, to osÂławione Wantule.

Nazwa pochodzi od s³owa wanta czyli ogromny g³az. I rzeczywiœcie - g³azów tam jest od metra. Uczeni twierdz¹, ¿e oko³o 10.000 lat temu dziêki wstrz¹sowi tektonicznemu, oberwa³a siê na dolinê ca³a pó³nocno-zachodnia czêœÌ turni Dziurawego, i w postaci skalnych ba³wanów runê³a w dó³ - na jêzor cofaj¹cego siê lodowca, który topniej¹c zwióz³ je w Dolinê Miêtusi¹, tworz¹c ogromne g³azowisko - dzisiaj poroœniête jarzêbami i olszynami, które jak zielone p³omienie obejmuj¹ ogromne wieluset tonowe wanty, bia³e - bo wapienne.

Legenda mówi, ¿e dawno, dawno temu pasali tam owce górale pod wodz¹ starego sk¹pego bacy. Pewnego wieczoru zaszed³ tam jakiœ starzec, któremu odmówiono jad³a i noclegu. Staruszek przekl¹³ sk¹pców i bacê-kutwê, w rezultacie na obozowisko runê³a potê¿na lawina kamienna grzebi¹c bacê, juhasów i owce. Podobno jeszcze dzisiaj, w bezksiê¿ycowe noce, na Wantulach s³ychaÌ beczenie owiec, szczekanie owczarków i pokrzykiwania juhasów wêdz¹cych oscypki...

ByÂłem tam kilka razy ze swymi znajomymi z Dalekiego Wschodu. Mnie zrazu ujĂŞÂło spokojne piĂŞkno tego miejsca - zwÂłaszcza po zejÂściu w Wantule z niebieskiego szlaku z PrzysÂłopu MiĂŞtusiego na MaÂło³¹czniaka. W prostocie ducha i niebotycznej swej gÂłupocie wyobraÂżaÂłem sobie, Âże zejÂście zajmie nam tam jakiÂś kwadrans... Faktycznie zabraÂło trzy kwadranse. KluczyliÂśmy w wysokich do piersi trawach i jakichÂś ró¿owych kwiatach wÂśrĂłd powalonych k³ód, wykrotĂłw smrekowych i potĂŞÂżnych kamieni, aby nie poharataĂŚ goÂłych rÂąk i nĂłg, co i tak zdaÂło siĂŞ psu na budĂŞ, bo to, co z gĂłry wydawaÂło siĂŞ nam w miarĂŞ rĂłwna pÂłaszczyznÂą, de facto byÂło terenem najeÂżonym ró¿nymi puÂłapkami i przeszkodami. Bezpieczniej czuÂłem siĂŞ tylko na polu minowym... Po 45 minutach tej woltyÂżerki dotarliÂśmy na dno MiĂŞtusiej, mokrzy od rosy i potu, zziajani jak charty i podrapani, jak nieboskie stworzenia, jednakÂże to, co tam ujrzeliÂśmy wynagrodziÂło nam wszelkie zmĂŞczenie i bĂłl. Z tyÂłu i po prawej stronie zieleniÂł siĂŞ smrekowy regiel. Z lewej mieliÂśmy stok caÂły zielono-biaÂło-ró¿owy od kwiatĂłw i wysokich traw, zaÂś z przodu... PatrzeliÂśmy jak urzeczeni na potĂŞÂżny biaÂły mur MaÂło³¹czniaka, Krzesanicy i Ciemniaka, opadajÂący w dó³ podciĂŞtymi i przewieszonymi gdzieniegdzie spasztami. To chyba ten widok miaÂł na myÂśli ÂŻuÂławski piszÂąc w „Na Srebrnym Globie”:

Na Mare Imbrium, 7*45’ W i 21*01’ N ksiĂŞÂżycowej, wyniosÂłoœÌ E, o pierwszej godzinie, drugiej doby ksiĂŞÂżycowej.

WjechaliÂśmy w Âśrodek dziwnego pó³ksiĂŞÂżyca, utworzonego ze skaÂł amfiteatralnie spiĂŞtrzonych. [...] Aha - te gĂłry... Dziwny to amfiteatr, ze cztery kilometry szeroki, otwarty od poÂłudnia. Nad nim, jak lampa zawieszona Ziemia. Tak to wszystko strasznie wyglÂąda. Teatr dla olbrzymĂłw, potwornych koÂściotrupich olbrzymĂłw. Nie zdziwiÂłbym siĂŞ, gdyby te stoki zasnuÂły siĂŞ raptem tÂłumem ogromnych koÂściotrupĂłw, zwolna w Âświetle Ziemi idÂących i zajmujÂących miejsca widzĂłw. KoÂściotrupy gigantĂłw siedzÂą i tak mĂłwiÂą do siebie: „KtĂłra godzina? Jest juÂż pó³noc, Ziemia nasz wielki i jasny zegar, stoi w peÂłni na niebie - pora zaczynaĂŚ” - A potem do nas: „Pora zaczynaĂŚ, umierajcie zatem, patrzymy...”

Dreszcz mnie przechodzi.

Albo:

Druga doba ksiĂŞÂżycowa, 14 godzin po poÂłudniu na Mare Imbrium, 8*54’ W i 32*16’ N ksiĂŞÂżycowej, miĂŞdzy kraterami c-d.

[...] byÂło coÂś nielitoÂściwie srogiego i nieubÂłaganego w tym ostrym lÂśnieniu barwnych gÂłazĂłw, lÂśnieniu nie przyĂŚmionym i nie zÂłagodzonym niczym, nawet powietrzem... JakiÂś przepych ÂŚmierci biÂł od tych gĂłr...

DokÂładnie tak.

Ciekawe, bo zamilkliÂśmy, a Neusa Yara, moja japoĂąska towarzyszka za szlaku zadaÂła mi dziwne pytanie:

- Czy tutaj zdarzyÂło siĂŞ coÂś okropnego?

- SkÂąd to pytanie - zdumiaÂłem siĂŞ.

- Ja to tak jakoÂś czujĂŞ... - odparÂła - tu musiaÂło siĂŞ staĂŚ coÂś strasznego.

Kobieca intuicja? Ludzie Wschodu myœl¹ trochê inaczej, ni¿ Europejczycy i dlatego przesta³em siê dziwiÌ. ByÌ mo¿e Neusa Yara bêd¹ca bli¿ej Natury ni¿ my - jest Japonk¹, ale urodzon¹ i wychowan¹ w brazylijskiej selvie - wyczu³a to, co pieczo³owicie zbiera³em od kilku lat w ramach PROJEKTU TATRY. Nie mog³a czytaÌ powieœci ¯u³awskiego, bo nie zna³a polskiego, a nie s³ysza³em, by powsta³ przek³ad jego trylogii na japoùski, portugalski czy angielski... A byliœmy natomiast niemal w centrum, wydarzeù - do dziœ dnia niewyjaœnionych - które rozegra³y siê w³aœnie w masywie Czerwonych Wierchów. To tutaj w³aœnie znikali bez wieœci, lub umierali w niewyjaœnionych okolicznoœciach i nieznanych do koùca przyczyn turyœci, którzy mieli pecha wejœÌ w drogê... - no w³aœnie - Komu czy Czemu???... I jeszcze jedno. Nie ma tam jakichœ monumentalnych rzeŸb, a podciête przewieszkami wapienne spaszty nie przypominaj¹ mesety, ale gmach Czerwonych Wierchów odznacza siê jeszcze jedna osobliwoœci¹ - otó¿ od zachodniego stoku Ciemniaka biegnie ku zachodowi jedna z najdziwniejszych formacji Tatr Zachodnich - to W¹wóz Kraków. Jest on w¹wozem dopiero od 10.000 lat, dawniej by³a tam jaskinia z licznymi odnogami, d³uga niemal na 4 km, której strop run¹³ w dó³, a œciany pozosta³y, co mo¿emy podziwiaÌ, zw³aszcza w najni¿szych jego partiach od strony Doliny Koœcieliskiej. I tak jak w przypadku Wantul - zadzia³a³ tu silny impuls sejsmiczny. Czy by³ to mo¿e ten sam impuls, który oberwa³ turniê dziurawego? No dobrze, ale w takim razie dlaczego nie zawali³o siê pozosta³e 150 jaskiù z gmachu Czerwonych Wierchów? To jest jeszcze jedna zagadka Tatr. I nie tylko, bo dochodzi tutaj do zadziwiaj¹cej zbie¿noœci z odkryciami Romana Warszewskiego na Marcahuasi: katastrofy tatrzaùskie i zanik wody na Marcahuasi wyst¹pi³y dok³adnie w tym samym czasie! I ¿eby by³o ciekawiej - w tym samym czasie posz³a na dno oceanu mityczna Atlantyda...

Czy to wszystko? Nie, pozosta³ jeszcze Diabli Kamieù. To jest niezwyk³a formacja skalna o rozmiarach 55 x 20 x 12 m znajduj¹ca siê w Smykalni k./Szczyrzyca w powiecie Limanowa, woj. ma³opolskie. Napisano o niej ju¿ wiele, TVN zrobi³a program z cyklu Nie do wiary, ale najciekawsze by³o to, co odkry³ tam Marcin Mioduszewski z MCBUFOiZA w Krakowie - otó¿ odkry³ on tam kamienne kule i negatywy kuliste - niemal takie same, jakie odkry³ dr Miloš Jesenský w s³owackich i czeskich Javornikach, w dorzeczu Kysucy.

Te kamienne kule. Uczeni beÂłkocÂą coÂś o wietrzeniu kulistym, ale nie potrafiÂą tego udowodniĂŚ. WziĂŞÂła w Âłeb teoria o kulistej kumulacji fali uderzeniowej wybuchĂłw w twardym piaskowcu magurskim. Ostatnio w czasie IX ÂŚrodkowoeuropejskiego Kongresu Ufologicznego pewien sÂłowacki geolog objaÂśniÂł powstanie kul kamiennych tym, Âże sÂą one pochodzenia morskiego, i Âże powstaÂły one na dnie Oceanu Tetys tak, jak dzisiejsze konkrecje manganowe na dnie Pacyfiku. Rzecz jednak w tym, Âże konkrecje takie sÂą kilkakrotnie mniejsze, a na dodatek te z Kysuc nie zawierajÂą ani grama manganu... Tam, gdzie wystĂŞpujÂą te kule, znajdujÂą siĂŞ skaÂły o fantastycznych ksztaÂłtach - jak te, ktĂłre Peter Weir pokazaÂł w filmie „Piknik pod WiszÂącÂą Ska³¹” wedÂług powieÂści Joan Lindsay pod tym samym tytuÂłem. Wydarzenia opisane przez autorkĂŞ staÂły siĂŞ naprawdĂŞ w dniu 14 lutego 1900 roku, na Mt. Macedon w Nowej PoÂłudniowej Walii. My nie musieliÂśmy jechaĂŚ tak daleko - wystarczyÂło pojechaĂŚ do rezerwatu SkamieniaÂłe Miasto, do Kamieni Komonieckiego czy Diablego Kamienia w Rudniku albo Wychodni Kopytko w Sieprawiu. Tam wszĂŞdzie znajdujÂą siĂŞ tajemnicze skaÂłki o ksztaÂłtach ludzi i zwierzÂąt. I nie sÂą to bynajmniej miĂŞkkie wapienie, ale twarde i ÂścisÂłe piaskowce ciĂŞÂżkowickie. Ludzie od wiekĂłw wyczuwali ich niezwykÂłoœÌ i tam wÂłaÂśnie znajdujÂą siĂŞ miejsca pradawnych kultĂłw, niektĂłre pochodzÂą sprzed 6.000 lat! Obawiam siĂŞ, Âże to jeszcze nie wszystko...

To samo moÂżna powiedzieĂŚ o dziwnych skaÂłkach w GĂłrach StoÂłowych, czy w Karkonoszach, ktĂłre badaÂła ekipa mgr JarosÂława „Foxa Muldera” KrzyÂżanowskiego z legnickiego „Kontaktu”. Tam szczegĂłlnie dziwnymi sÂą formacje w rodzaju WaloĂąskiego Kamienia k./Przesieki czy grupy skaÂł, zwane PrzÂądkami, na g³ównym grzbiecie Karkonoszy. NB, Jarek KrzyÂżanowski badajÂąc z nami Diabli KamieĂą w Smykalni stwierdziÂł na jego grzbiecie identyczne prostokÂątne naciĂŞcia, jak na powierzchni WaloĂąskiego Kamienia w Karkonoszach!... Nauka tÂłumaczy powstanie tych wszystkich dziwnych skaÂłek dziaÂłaniem wiatru, wody, sÂłoĂąca i zmian temperatury. To dziwne, ale nie widziaÂłem koÂło Âżadnej z nich stoÂżkĂłw okruchĂłw rumoszu skalnego, jak np. w Tatrach, a wiĂŞc co siĂŞ z nimi staÂło? Kto je usun¹³ i gdzie?

I Âżeby juÂż caÂłkiem zakoĂączyĂŚ ten artykuÂł, to pozwĂłl Czytelniku, Âże przypomnĂŞ Ci jeszcze jedna osobliwoœÌ. PiĂŞĂŚ lat temu, grupa badaczy z „The Mars Mission” opublikowaÂła rewelacyjne zdjĂŞcia pewnych dziwnych formacji na powierzchni KsiĂŞÂżyca: sÂą tam m.in. piramidy, iglice, wieÂże... - a wszystko w gigantycznej skali. DoœÌ powiedzieĂŚ, Âże jedna z formacji ma 2.400 m wysokoÂści, a najwyÂższa mierzy ponoĂŚ aÂż 16 km nad poziom ksiĂŞÂżycowego gruntu! Kiedy ujrzaÂłem na ekranie pewne kadry Romana Warszewskiego przedstawiajÂące ska³ê w ksztaÂłcie wydÂłuÂżonego stoÂżka, poczuÂłem, Âże robi mi siĂŞ gorÂąco: staÂła ta przypominaÂła „The Shard” na Sinus Medii, co szczegĂłlnie rzucaÂło siĂŞ w oczy przy zmianie obrazu pozytywowego na negatywowy! Czarne niebo i jasne skaÂły - to byÂło to! Przypadkowe skojarzenia ksztaÂłtĂłw, barw, gry cieni, kolorĂłw i walorĂłw. IleÂż daÂłbym za to, by zbadaĂŚ rzecz in situ - tam, na Sinus Medii!

Mam nadziejĂŞ, Âże film Romana Warszewskiego zrobi poczÂątek badaniom Supercywilizacji Marcahuasi i innych zagadek Zielonego Kontynentu. Niestety, obawiam siĂŞ, Âże do sprawy dorwÂą siĂŞ ludzie nieodpowiedzialni, ktĂłrzy zrobiÂą wszystko, co w ich mocy, by ludzie zapomnieli o Marcahuasi, ktĂłre mogÂą byĂŚ naszymi korzeniami. W tym filmie najcudowniejsza jest muzyka, brzmiÂąca tak, jak pozdrowienie ze Âświata, ktĂłrego juÂż nie ma. ChciaÂłbym, by udaÂło siĂŞ go wskrzesiĂŚ, choĂŚby po czĂŞÂści...

Robert K. LeÂśniakiewicz

"Emocjonalne" posty przeniosÂłem tu:

http://www.cheops.darmowefora.pl/index.php?topic=5194.0



>Kiaro<, Te posty bardziej pasujÂą do wÂątku o magii.
Co to ma wspĂłlnego z tym tematem?

Widzisz magia dawniej byÂła oficjalnie uÂżywana dla uzyskania wÂładzy, ludzie wiedzieli o niej uÂżywali jÂą w swoim codziennym Âżyciu.
Wojna zawsze polegaÂła na uÂżywaniu magii.

Wspó³czeœnie magia równie¿ jest u¿ywana przez osoby pe³ni¹ce w³adze , ale jest to wiedza tajemna.
Ogó³owi ludzi mówi siê i¿ jej nie ma a czasami u¿ywaj¹ j¹ jacyœ nieodpowiedzialni ludzie.
Jest potĂŞpiana , ludzie usiÂłujÂący jej uÂżywaĂŚ oskarÂżani i czĂŞsto karani.

Natomiast magia jest obok nas , wszyscy sprawujÂący wÂładze na najwyÂższych stanowiskach korzystajÂą z niej w wiĂŞkszym lub mniejszym stopniu.

O jej zasady opiera siĂŞ istnienie wzorcĂłw energetycznych , ktĂłre sÂłu¿¹ wÂładzy. 
KaÂżda wojna ma ustalenia energetyczne , ktĂłre nie nazywamy magiÂą ale one niÂą sÂą.Zawsze tworzone sÂą wzorce egregory , ktĂłre napeÂłniane sÂą energiom zdarzeĂą.
Na tej zasadzi odbywa³y siê walki dawniej i na niej opieraj¹ siê one wspó³czeœnie.

ÂŻeby zrozumieĂŚ dawne walki BogĂłw trzeba poznaĂŚ zasady ich dawnego Âżycia.

Teksty te przybli¿aj¹ to zrozumienie. Dzisiaj nie ró¿ni siê niczym od wczoraj , zmieni³y siê ubrania i scenografia , zasady pozosta³y te same.

Kiara :) :)

Rozumiem pojêcie magii i jej stosowania, w w¹tku poœwiêconym temu zagadnieniu doœÌ obszernie zosta³o to wyjaœnione. Mimo to uwa¿am, ¿e te post powinny znaleŸÌ siê w tamtym temacie, a tu mo¿na by³o bardziej ogólnikowo o tym wspomnieÌ, jako nieod³¹cznym elemencie wojen.
To jest w³aœnie problem ofowania, mo¿na o czymœ napomkn¹Ì, ale szczegó³y pozostawiÌ do odpowiedniego tematu.

To ja jeszcze coÂś dodam do tego co moÂże siĂŞ potwierdziĂŚ

Oto fragment ksi¹¿ki M. Jerzego £atka: Antyczne Tajemnice


SzczĂŞÂśliwym zbiegiem okolicznoÂści wykorzystana zostaÂła wspaniaÂła okazja do wykonania monumentu,ktĂłry staÂł siĂŞ znakiem Ăłwczesnej cywilizacji udziaÂł w budowie miaÂło wiele wybitnych osĂłb w tym RA-TA zwany juÂż jako RA tajemnicza postaĂŚ architekta,ktĂłrym byÂł Hermes,a takÂże Atlantydzi Hept-Supht i Ajax-ol :

„ZaczĂŞto pierwsze przygotowania do budowy,ktĂłrÂą póŸniej nazwano WielkÂą PiramidÂą...”(294-151)
„...przybyli Hermes i RA – jedni z tych co przybyli po wygnaniu...pod patronatem Ra i Hermesa jako kierownika albo jak by to dzisiaj okreÂślono konstruktora,czy architekta konstrukcji,razem z kapÂłanem Ra stanowili kierownictwo,a Isis wspieraÂła ich radÂą...”(294-151)
W piramidzie dowody Ăłwczesnej wiedzy i przepowiednie. Po ukoĂączeniu sÂłuÂżyÂła jako ÂświÂątynia BiaÂłego Bractwa:
„NastĂŞpnie Hermes i Ra (przyjĂŞli do wspó³pracy Araaraarta) rozpoczĂŞli budowĂŞ zwanÂą teraz Giza i zamieÂścili tam proroctwa,ktĂłre byÂły w ÂświÂątyni kronik i ÂświÂątyni piĂŞkna,i wykonali Hol inicjacji majÂący zwiÂązek z wtajemniczeniami BiaÂłego Bractwa”(5748-5)
„Nie tylko pomagali w budowie samego monumentu, lecz Atlantydzi teÂż w tworzeniu piramidy z zapisem wszystkich wiekĂłw do okresu nowego rozdziaÂłu,ktĂłry ma nadejœÌ” (281-43)

Kolory zamieszczone w piramidzie przedstawiaj¹ ró¿ne okresy,a tak¿e interpretacjê On,RA i Hermesa oraz mêdrców tego okresu umieszczone zosta³y w odpowiednim porz¹dku przez Ajax-ola

„Wszystkie te wydarzenia i proroctwa przekazane przez KapÂłana,Ararta,Araaraarta Ra do okresu ,kiedy bĂŞdÂą zmiany w pozycji ziemi i powrotu Wielkiego Wtajemniczonego do tego i innych krajĂłw zostaÂły tam zamieszczone w zmiennoÂści korytarzy ,od bazy do szczytu ,albo od otwartego sarkofagu do szczytu zaznaczone jest to w warstwach,kolorze i w jakim kierunku jest zakrĂŞt zrealizowany”(5748-5)
Ci¹gle nie wiadomo w jaki sposób potrafiono tak ogromn¹ iloœÌ bloków kamiennych u³o¿yÌ z tak wielk¹ dok³adnoœci¹,skoro w podobno w dawnych czasach nie dysponowano odpowiedni¹ technik¹ .nie mo¿na by³o u¿yÌ dowolnej liczby robotników bo to ogranicza³oby wydajnoœÌ i mo¿liwoœci transportu. Cayce mówi,¿e wcale nie by³o wielu robotników,nawet raz powiedzia³,¿e wiêcej by³o w œwi¹tyniach ni¿ na budowie.
P- Jak ta szczegĂłlna Wielka piramida w Gizie zostaÂła wybudowana?
O – Przez uÂżycie siÂł natury,ktĂłre sprawiajÂą,Âże Âżelazo pÂływa. Kamienie pÂływajÂą w podobny sposĂłb. To bĂŞdzie odkryte w 59r.(5748- 6)
P – Kiedy zaczĂŞto i ukoĂączono budowĂŞ Wielkiej Piramidy?
O – Budowano i ukoĂączono w ciÂągu 100 lat. ZaczĂŞto i ukoĂączono w czasie Araaratara,Hermesa i Ra
P – Jaka to byÂła data przed Chrystusem w tym okresie?
O - 10.490 – 10.390 przed wstÂąpieniem KsiĂŞcia Pokoju do Egiptu
Na podstawie informacji zawartej w radingach dowiadujemy siĂŞ,Âże ukÂład korytarzy ich ksztaÂłt nie sÂą przypadkowe lecz dokÂładnie okreÂślajÂą dzieje ludzkoÂści od poczÂątku stworzenia do momentu powstania nowej rasy.
Zagadka dla archeologów jest brak napisów ho³downiczych na czeœÌ wielkiego faraona,który wybudowa³ sobie tak potê¿ny sarkofag.

P- Na jaki konkretnie okres wskazuje wejÂście do komnaty krĂłla ?
O – Kiedy zbliÂża siĂŞ pan mÂłody I wszyscy siĂŞ radujÂą.kiedy uÂświadomimy sobie obecnoœÌ krĂłla w mentalnym odczuwaniu zapanuje radoœÌ,pogoda ducha,nowe rozumienie,nowe Âżycie w tym okresie
P - co oznacza pusty sarkofag?
O – Ze nie bĂŞdzie wiĂŞcej Âśmierci ,nie naleÂży to dosÂłownie rozumieĂŚ,to rozumienie Âśmierci bĂŞdzie jasne (5748-6)
P.- JeÂśli armagedon jest przepowiedziany w Wielkiej Piramidzie to proszĂŞ podaĂŚ opis poczÂątku I koĂąca
O – Nie ma w tym co pozostaÂło to bĂŞdzie jak 1000 lat walki w powietrzu i jak to byÂło pomiĂŞdzy tymi,co wracajÂą i tymi co opuszczajÂą ziemiĂŞ.

====================================

W innym miejscu tej ksi¹¿ki pisze,ze "wielu bêdzie próbowa³o ja uaktywniÌ(mowa o piramidzie Cheopsa),lecz tylko tylko najwy¿szy pomazaniec jest w sanie dowierciÌ potêgi swego ducha"

ScaliÂłem posty
Darek

Przeczyta³am ju¿ jedn¹ ksi¹¿kê Pana £atka i znalaz³am tam nieograniczon¹ liczbê bzdur.
Nie wiem czy napisaÂł tak na podstawie dosÂłownego przekazu ÂśpiÂącego proroka , czy sÂą to tylko jego osobiste interpretacje.

Jednak ksi¹¿kÂą w ktĂłrych nie ma kopi oryginalnego  channelingu nie zaufam.
Nie wiem teÂż czy przekazy byÂły takie czy umysÂł Cayce odrzucaÂł coÂś co nie akceptowaÂł deformujÂąc przekaz.

Kiara :) :)

Nie martw siĂŞ Kiara wkrĂłtce siĂŞ to okaÂże,czy to jest prawda czy nie.W koĂącu w sieci poszÂła informacja(plotka?)Âże w kierunku ziemi lecÂą 3 ogromne statki kosmiczne

pozdrawiam

Krons :)

Jestem pod wraÂżeniem Twej zdolnoÂści dopasowania wszystkiego z wszystkim.
Mimo to moze jednak zacznijmy oscylowaĂŚ bardzie przy boÂżych wojnach a te nieszczĂŞsne flagi pozostawmy w spokoju.

Ostanio mam coÂś do siebie, Âże co rusz napotykam na brak logiki i  mase faktologicznych nonsensĂłw.
PrzykÂład :
Pani Kotwicka pisze opierajÂąc siĂŞ ÂściÂśle w/g Kalendarza MajĂłw, Âże :
w kinach od 194 zapisano, ¿e 6600 lat temu wkroczy³a tu obca cywilizacja i dokona³a spustoszenia w ludzkiej œwiadomoœci, czego nastêpstwem sta³a siê nienawiœÌ, bratobójcze wojny itp...
Ok, bo Pani Kotwicka tego nie wymyÂśliÂła, tylko zapisali to Majowie.
Tylko, ¿e...... bratobójcze wojny i nienawiœÌ zawsze towarzyszy³y od pradziejów ludzkoœci i potê¿ne bitwy znane s¹ jeszcze w czasach przed nasz¹ er¹, a w naszej erze sam Egipt prowadzi³ wojny.
No gdzie ta mi³oœÌ, któr¹ to niby zatraciliœmy 6600 lat temu ?
Czy Ci ludzie nie potrafiÂą myÂśleĂŚ i piszÂą rzeczy, ktĂłre nie majÂą wogĂłle potwierdzenia w historycznych faktach !
MogĂŞ wiĂŞc siĂŞ zgodziĂŚ, Âże to spustosznie zostaÂło dokonane 66000 tys. lat temu, a nie 6600 !
Ale napisano wyraÂźnie - 6600 lat temu.

Wszelkie kategoryczne stwierdzenia dotycz¹ce historii, zawsze by³y, s¹ i bêd¹ kontrowersyjne. Natomiast intencje i rezultaty mo¿emy odczytywaÌ intuicyjnie przy pomocy ró¿nie pouk³adanych szczegó³ów. Lubiê czuÌ pewne mo¿liwoœci i rozwa¿aÌ idee kieruj¹ce ludŸmi dawnych czasów, ale nigdy nie oœmieli³bym siê powiedzieÌ ¿e by³o tak NA PEWNO.
Nie powiedziaÂłbym takÂże Âże tak nie BYÂŁO...


Pozdrawiam - Thotal

Poczytaj sobie , zrozumieĂŚ symbolikĂŞ dawnÂą przeniesionÂą na wspó³czesnoœÌ to zrobiĂŚ odczyt historyczny , ktory wcale nie jest taki Âłatwy biorÂąc pod uwagĂŞ przewartoÂściowywanie symboli. 

Ale jak je zrozumiesz , to wiesz kto z kim i o co walczy.

Natomiast dawne znaczenie sÂłowa BĂłg  nie jest takie jak je rozumiemy wspó³czeÂśnie. Bowiem kiedyÂś znaczyÂło to wÂładca , czyli pan czegoÂś co jest mu podporzÂądkowane.

Wspó³czeœnie Bogiem nazywamy Stwórce co obni¿a jego rangê, a jednoczeœnie sieje zamêt i niezrozumienie wieloœci Bogów oraz Boga ( w³adcê) starotestamentowego.

Symbolika jest skondensowanÂą wiedzÂą na jakiÂś temat.

http://artfolie.wordpress.com/2009/02/13/symbole-w-sztuce-starozytnego-egiptu/

Kiara :) :) 

Wracaj¹c do tematu "wojen bogów", wiele zdaje siê wskazywaÌ na to, ¿e piramida (Wielka Piramida) w Gizie jest broni¹ - choÌ mo¿e byÌ broni¹ obosieczn¹, któr¹ chc¹ wykorzystaÌ do obalenia porz¹dku wszechœwiata, a przynajmniej galaktycznego. Taki wniosek mo¿na wysnuÌ z treœci ksi¹¿ki, na któr¹ powo³uje siê >Krons< czyli Wojna nuklearna sprzed 5 tysiêcy lat.
Ksi¹¿ka ta jest doœÌ wnikliw¹ analiz¹ ró¿nych staro¿ytnych doniesieù o wczeœniejszych wojnach pomiêdzy "bogami" i ich planach na przysz³oœÌ. Ta przysz³oœÌ rysuje siê ..., ró¿nie. Jednak, przynajmniej na tê chwilê, przedstawianie En-Ki'ego w roli negatywnego bohatera nie do koùca jest rzeczowe.
ByĂŚ moze po dalszej lekturze niektĂłre aspekty tej arcy ciekawej sprawy zmieniÂą swĂłj obraz w moich oczach, jednak na ten moment widzĂŞ to nieco inaczej od ogĂłlnie rysowanego scenariusza:


str.151

ByĂŚ moÂże to pochopne wnioski, jednak na gorÂąco i do tej pory tak to postrzegam.
(Kurysywa, to moja sprawka - lepiej siĂŞ czyta).

Z najnowszych informacji wynika Âże kultura DogonĂłw jest jakby "pokrewna" kulturze StaroÂżytnego Egiptu. A trzeba tutaj pamiĂŞtaĂŚ Âże u DogonĂłw wiedza jest przekazywana sÂłownie, w pieÂśniach, rytuaÂłach.

Dogoni zamieszkuj¹ obecne Mali wiêc jest to daleko od Egiptu. Po za tym jeœli tak zastanowiÌ wed³ug naszej znanej wiedzy Koincydencja (z ³aciny) to jednoczesne wyst¹pienie kilku zjawisk lub zdarzeù. Zbie¿noœÌ, zbieg okolicznoœci. Kolejne s³owo, które oprócz serdabu i cenotafu zrobi³o zawrotn¹ karierê w opracowaniach historycznych. T³umacz¹c to na bli¿szy nam jêzyk oznacza, ¿e pomimo ró¿nic we wzroœcie, kolorze skóry czy religii wszyscy posiadamy ten sam mózg i pozwala to na wymyœlenie lub wytworzenie takich samych rzeczy we wszystkich zak¹tkach Ziemi, nawet tych ca³kowicie odizolowanych od reszty. Czy s³owo to ma t³umaczyÌ brak bardziej pomys³owych hipotez naszych specjalistów od staro¿ytnoœci?

WystĂŞpuje w bardzo wielu kulturach. PrzykÂład:


To tylko jeden z tysiêcy takich przyk³adów. WidaÌ to nie tylko w architekturze ale tak¿e schematy religijne s¹ podobne. Mniej wiêcej w ka¿dej religii istnieje pewna wspólna cecha. To tak jakby ktoœ stworzy³ wzór i narzuci³ go kilkunastu kulturom w ró¿nych epokach. A trzeba pamiêtaÌ ¿e Ameryka Œrodkowa, a Azja wschodnia(Kambod¿a) to tak odleg³e rejony ¿e trudno by by³o aby dosz³o do kontaktów tych dwóch cywilizacji.

Dlaczego nie ktĂłre kultury budowaÂły duÂże gÂłowy?

---

Opowieœci o tych wojnach przekazywano ustnie z pokolenia na pokolenie, a¿ w koùcu je spisano. Znamy je jako œwiête eposy narodu indyjskiego: "Mahabharata", "Ramajana" oraz traktat kosmologiczny "Bhagavata Purana". Przyzwyczailiœmy siê s¹dziÌ, ¿e staro¿ytne mity s¹ jedynie wytworem ludzkiej wyobraŸni, zapisem marzeù cz³owieka o potêdze. Nie we wszystkich przypadkach tak jest. TreœÌ niektórych œwiêtych ksi¹g wprawia wczytuj¹cych siê w nie badaczy w os³upienie, a nawet w przera¿enie. Okazuje siê bowiem, ¿e one dok³adniej opisuj¹ rzeczywisty œwiat ni¿ wspó³czesne podrêczniki historii czy... fizyki. "Mahabharata" i "Ramajana" opowiadaj¹ o wojnach, jakie kiedyœ prowadzili na Ziemi "bogowie". "Bhagavata Purana" jest tekstem kosmologicznym, w którym zawarta jest staro¿ytna wiedza o wszechœwiecie. Wbrew pozorom, staro¿ytna - nie znaczy b³êdna. Wrêcz przeciwnie.

MO¯EMY SIÊ UCZYÆ OD PRZODKÓW

Pod koniec XIX wieku indyjski jogin Swami Vivekananda jako pierwszy zaprezentowa³ w USA i Europie filozofiê i religiê wedyjsk¹. Spotyka³ siê z wielkimi ówczesnego œwiata naukowego: Edisonem, lordem Kelvinem, Nicol¹ Tesl¹. Tesla zachwyci³ siê wedyjsk¹ kosmologi¹, gdy¿ nagle zrozumia³, ¿e staro¿ytne koncepcje uzupe³niaj¹ zachodnie teorie. Jednak mimo staraù nie uda³o mu siê tego udowodniÌ - dopiero teoria wzglêdnoœci Einsteina dowiod³a, ¿e wedyjska koncepcja to¿samoœci materii i energii jest prawdziwa. Zapisane w staro¿ytnych tekstach niezwyk³e koncepcje naukowe, które daleko wykraczaj¹ nawet poza wspó³czesny poziom kosmologii, sk³oni³y niektórych badaczy do dok³adniejszego przyjrzenia siê eposom literackim, w których a¿ siê roi od ró¿nych bogów, lataj¹cych statków i opisów niezwyk³ych broni. Jeszcze sto lat temu badacze tych tekstów owe opisy traktowali jako wytwór "magicznej" wyobraŸni autorów, a to dlatego, ¿e nie posiadali odpowiedniej wiedzy naukowej. Natomiast wspó³czeœni fizycy, konstruktorzy samolotów i rakiet kosmicznych, a tak¿e ufolodzy, czytaj¹c te eposy, ³api¹ siê za g³owy: to¿ to ¿adne bajki! Mamy do czynienia z precyzyjnymi opisami statków napêdzanych paliwem chemicznym lub - jak w przypadku wspó³czesnych UFO - nieznan¹ energi¹. Rozpoznajemy efekty u¿ycia broni j¹drowej, dŸwiêkowej, promieni parali¿uj¹cych itp. A opisy ró¿nych "bogów" jako ¿ywo przypominaj¹ wspó³czesne opisy ufonautów. Wszystko to nie mog³o byÌ wytworem wyobraŸni nawet najgenialniejszego poety. Tak precyzyjne opisy mog³y byÌ podane tylko przez œwiadków tamtych wydarzeù.

VIMANY - STAROÂŻYTNE LATAJÂĄCE TALERZE

Przed piêcioma tysi¹cami lat na terenie Indii oraz Lanki (tak nazywa³ siê istniej¹cy niegdyœ ogromny archipelag wysp, ci¹gn¹cy siê prawdopodobnie a¿ do Afryki; jego pozosta³oœci¹ jest m.in. wyspa Sri Lanka) widywano pojazdy, które dziœ okreœlamy mianem UFO. Wed³ug pism wedyjskich, na Ziemi przebywa³o wówczas (tymczasowo lub na sta³e) kilka ras istot pozaziemskich. Niektóre z nich walczy³y ze sob¹ o dominacjê nad nasz¹ planet¹. Wojny by³y toczone za pomoc¹ lataj¹cych pojazdów i broni ró¿nego rodzaju. W tekœcie "Vaimanika Shastra", bêd¹cym czêœci¹ "Mahabharaty", znajduje siê opis podró¿y pó³boga Ramy do kraju Lanka na pok³adzie vimany, czyli lataj¹cego pojazdu zdolnego zabraÌ trzystu zbrojnych oraz zapasy ¿ywnoœci i paliwa na rok podró¿y. Mia³em okazjê czytaÌ wierny przek³ad tego tekstu z jêzyka kannara (starszego ni¿ sanskryt) na angielski, dokonany przez hinduskiego doktora fizyki Sundera Seshu. Dziêki temu, i¿ t³umacz by³ fizykiem, szybko siê zorientowa³, ¿e z "bajkowego" opisu vimany mo¿na siê dok³adnie dowiedzieÌ, na jakiej zasadzie dzia³a³ napêd tego pojazdu. Okaza³o siê, ¿e energi¹ pozwalaj¹c¹ na lot vimaany w atmosferze i w kosmosie by³o silne pole magnetyczne bêd¹ce efektem ubocznym przetwarzania rtêci w czwarty stan materii, czyli w plazmê. Dla naszych fizyków to dopiero pieœù przysz³oœci. Jak podaj¹ prastare pisma, niektóre vimany mia³y kszta³t sto¿ka podobnego do piramidy. Rosyjski podró¿nik, emigrant z dawnej carskiej Rosji Miko³aj Roerich zapisa³, i¿ w 1930 roku widzia³ w pó³nocnym Tybecie vimanê lec¹c¹ nad górami.

STRASZLIWA BROÑ STARO¯YTNYCH

W opisie arsena³u indyjskich bogów mo¿na odnaleŸÌ informacje o broniach, których dzia³anie mo¿emy przyrównaÌ do dzia³ania wspó³czesnych broni masowego ra¿enia. Spójrzmy: "strza³a Indry" to pocisk przelatuj¹cy tysi¹ce mil po to, by spaœÌ u celu, niszcz¹c ca³e miasto (samonaprowadzaj¹cy pocisk j¹drowy?). Inna broù, "puszapati", mog³a spowodowaÌ, ¿e przez 12 lat na terenie, gdzie wybuch³a, "nie spad³a ani kropla deszczu"

Najstraszniejsz¹ broni¹ by³a "G³owa Brahmy" - prawdopodobnie pocisk j¹drowy wielkiej mocy. U¿yÌ jej mia³ jeden z pó³bogów, Ard¿una, w walce z Ravan¹, wodzem wrogich Asurów (rasa kosmitów, która zbuntowa³a siê przeciwko w³adzy Devów, innej rasy, która - wed³ug tekstów wedyjskich - sprawuje rz¹dy w kosmosie). Ravana mia³ do swej dyspozycji lataj¹ce miasto, zazwyczaj zawieszone w kosmosie pomiêdzy Ziemi¹ a Ksiê¿ycem. Wed³ug naszych przypuszczeù, móg³ to byÌ olbrzymi statek kosmiczny znajduj¹cy siê na orbicie oko³oziemskiej, pe³ni¹cy rolê bazy kosmicznej.

Ard¿una wypuœci³ G³owê Brahmy w stronê wroga: "Lataj¹ce miasto wzbija³o siê wysoko w kosmos po to, by b³yskawicznie opaœÌ tu¿ nad ziemiê, i za chwilê znów wzbija³o siê w górê. Wpada³o do wód oceanu i za chwilê startowa³o na niebotyczne wysokoœci... i tu dopad³a go G³owa Brahmy. Szcz¹tki tego pojazdu spad³y w kawa³kach na Ziemiê, a jego mieszkaùcy sp³onêli." (Mahabharata, Vanaparwan, rozdz.168-172) Niektóre opisy walk czy dzia³aù "bogów" s¹ bardzo kwieciste i "magiczne". Pamiêtajmy jednak, ¿e przez wiele wieków historie owe by³y przekazywane z ust do ust przez ludzi, którzy nie mieli pojêcia, o czym naprawdê opowiadaj¹. Dla nich broù dŸwiêkowa czy laserowa by³y broniami wykorzystuj¹cymi moce magii, a u¿ywaj¹ce ich istoty z pewnoœci¹ by³y bogami. Dopiero teraz, maj¹c wspó³czesn¹ wiedzê, mo¿emy w³aœciwie zrozumieÌ staro¿ytne przekazy. Co wiêcej, wielu uczonych badaj¹cych wedyjsk¹ kosmologiê twierdzi, ¿e wraz z nowymi odkryciami wspó³czesnej fizyki i matematyki kolejne staro¿ytne koncepcje nabieraj¹ sensu.

Autor: Kazimierz Bzowski

-------

Inne opracowanie:

Indie. Kraj czterdziestu tysiĂŞcy bogĂłw. Nic dziwnego, Âże w tak licznym gronie dochodziÂło do konfliktĂłw, bogowie Âścierali siĂŞ ze sobÂą wykorzystujÂąc do tego najnowoczeÂśniejszÂą technikĂŞ, najbardziej niszczycielskÂą broĂą. KorzystajÂąc ze swych latajÂących pojazdĂłw zwanych vimanami siali zniszczenie nie tylko w Kosmosie, ale i na Ziemi, czego barwne opisy znajdziemy w staroÂżytnym tekÂście Srimad Bhagawatam [Bhagawata Purana].

PoÂśrodku tych konfliktĂłw zawsze znajdowaÂł siĂŞ czÂłowiek. Nie byÂł li tylko przypadkowÂą ofiarÂą boskich wojen. CzĂŞsto bywaÂło i tak, Âże siÂły bogĂłw wzajemnie siĂŞ rĂłwnowaÂżyÂły i o zwyciĂŞstwie decydowaÂła ludzka armia. Wierna rozkazom swych boskich dowĂłdcĂłw braÂła udziaÂł w 'ÂświĂŞtej [tylko w ich mniemaniu] wojnie', szÂła do bitwy, ktĂłra mogÂła siĂŞ skoĂączyĂŚ tylko masakrÂą. Do bitwy, w ktĂłrej bogowie wytoczyli najciĂŞÂższe dziaÂło - energiĂŞ atomu.

Opisy wojen bogów s¹ rzecz¹ powszedni¹ we wszystkich mitologiach œwiata. Teksty indyjskie wyró¿niaj¹ siê jednak swoj¹ wymownoœci¹ i wiekiem. Pierwotne wersje niektórych eposów z subkontynentu datuje siê na wiele tysiêcy lat. Pora, wiêc przyjrzeÌ siê wybranym fragmentom tych ksi¹g i orzec, czy aby na pewno s¹ to tylko wytwory bujnej wyobraŸni naszych przodków, czy te¿ mamy tu do czynienia z zapisem wydarzeù rzeczywistych, z reportersk¹ relacj¹, któr¹ uznajemy za bajkê, dlatego tylko, ¿e nie dopuszczamy do siebie myœli, i¿ bogowie istniej¹ naprawdê - jako istoty z krwi i koœci.


Cd.

1. Mahabharata [ksiĂŞga Mausalaparwan]

Wyrzucono pojedynczy pocisk za³adowany ca³¹ energi¹ wszechœwiata. ¯arz¹cy siê s³up dymu i p³omienia, jasny jak dziesiêÌ tysiêcy s³oùc, wzniós³ siê w ca³ej swej wspania³oœci... By³a to nieznana broù, ¿elazny grom, gigantyczny wys³annik œmierci, który w popió³ obróci³ wszelki lud Vrishni i Andhaka... Cia³a by³y tak spalone, ze nie dawa³y siê rozpoznaÌ, w³osy i paznokcie odpad³y, gliniane naczynia rozpad³y siê bez ¿adnej widocznej przyczyny, a pióra ptaków sta³y siê bia³e. W ci¹gu jednej godziny wszystkie potrawy sta³y siê niejadalne... w ucieczce od owego ognia ¿o³nierze rzucili siê do strumieni, aby obmyÌ swoje cia³a i sprzêt...

[ta bron]...odrzuciÂła tÂłumy [wojownikĂłw] razem z ich rumakami, sÂłoniami, pojazdami naziemnymi i ich broniÂą, jak gdyby byÂły to suche liÂście drzewa. Odrzuceni podmuchem...wyglÂądali piĂŞknie, jak ptaki w locie... odlatujÂące z drzew...

I jak? Gdyby nie kilka archaicznych sformu³owaù mo¿na by pomyœleÌ, ¿e mamy tu do czynienia ze wspó³czesn¹ relacj¹ z ataku nuklearnego na maszeruj¹c¹ armiê. Z opisu, który nale¿y datowaÌ na jakieœ 2 do 6 tysiêcy lat jasno wynika, i¿ Amerykanie bombarduj¹cy Hiroszimê nie byli pierwsi - ju¿ w staro¿ytnoœci ludzkoœÌ mia³a do czynienia z podobnie niszcz¹cymi dzia³aniami.

Co ciekawe, powy¿szy fragment pozwala wysnuÌ szczególnie interesuj¹cy wniosek. Osoba, spisuj¹ca tê relacjê zdaje siê rozumieÌ istotê zdarzenia, które opisuje, wydaje siê znaÌ zasadê dzia³ania bomby atomowej. Bo czy¿ mo¿na lepiej okreœliÌ istotê reakcji j¹drowej, ni¿ s³owami 'ca³a energia wszechœwiata'? W koùcu, zachodz¹ca w czasie wybuchu reakcja j¹drowa polega na rozerwaniu wi¹zaù atomowych, a có¿, jak nie ta energia, trzymaj¹ca w kupie wszelk¹ istniej¹c¹ materiê, mo¿e byÌ tak okreœlona?

Dalszy opis jest równie¿ jak najbardziej rzeczowy i zgodny z faktycznym biegiem wydarzeù w czasie wybuchu j¹drowego. Mamy, wiêc majestatycznie wznosz¹cy siê ku niebu s³up ognia, a póŸniej dymu - któ¿ z nas nie widzia³ wspania³ych [aczkolwiek tylko wizualnie] zdjêÌ z prób j¹drowych na wojskowych poligonach. Mamy spalone, rozpadaj¹ce siê w oczach cia³a i przedmioty - dla lepszego wyobra¿enia sobie piek³a, jakie wywo³a³ taki atak obejrzycie sobie pamiêtn¹ scenê z placu zabaw w Terminatorze 2... W tym te¿ filmie u¿yto sformu³owania 'dzieci, jak ze spalonego papieru'. Tu mamy, przy okazji opisu fali uderzeniowej niszcz¹cej wszystko, co stanie jej na drodze równie wymowne okreœlenie: 'jak gdyby by³o to suche liœcie z drzewa'.

Co do zastosowanej techniki, mowa o '¿elaznym gromie'. Czy mo¿e to byÌ wskazówka, i¿ chodzi tu o bombê tak¹, jak¹ znamy - zamkniêt¹ w metalowej puszce, a nie jak¹œ super wymyœln¹ machinê rodem ze Star Treka? ByÌ mo¿e, faktem jest natomiast to, i¿... wiedziano, co robiÌ. Zdawano sobie sprawê ze ska¿enia radioaktywnego, z tego, i¿ ¿ywnoœÌ w obszarze ska¿enia nie nadaje siê do spo¿ycia. Ba, mo¿na przypuszczaÌ, i¿ istnia³y wówczas przepisy BHP na wypadek takiego ataku, mo¿na sobie nawet wyobraziÌ apel, na którym tysi¹ce ¿o³nierzy wys³uchuje wyk³adu na temat sposobów zminimalizowania zagro¿enia spowodowanego opadem radioaktywnym: 'obmyÌ swoje cia³a i sprzêt'. Potwierdza to kolejny fragment:

Grom opad³ i sta³ siê drobnym py³em. Aby ujœÌ przed tym ogniem, ¿o³nierze rzucili siê do rzek, aby obmyÌ cia³a i zbroje.

A propos sprzêtu, chcia³bym wtr¹ciÌ tu ma³¹ dywagacjê. Mahabharata mówi nam o 'pojazdach naziemnych', Biblia w ksiêdze Hioba opisuje 'krokodyla' i 'hipopotama', które bynajmniej nie s¹ zwyk³ymi zwierzêtami, ale zbudowanymi z metalu machinami wojennymi. Wreszcie w Chinach odnajdujemy nastêpuj¹c¹ charakteryzacjê machin wojennych: 'Ich g³owy by³y z br¹zu, a czo³a z ¿elaza. Mia³y ludzkie oblicza, ale cia³a zwierz¹t'. Czy tak mog³y wygl¹daÌ antyczne pojazdy opancerzone?

Oto inny fragment:

Dwa takie pociski spotkaÂły siĂŞ w powietrzu. WĂłwczas ziemia wraz z wszystkimi gĂłrami, morzami i drzewami zaczĂŞÂła dygotaĂŚ, a wszelkie Âżywe stworzenia zostaÂły poraÂżone energia tej broni i ogromnie ucierpiaÂły. Niebo stanĂŞÂło w ogniu, a dziesiĂŞĂŚ stron horyzontu napeÂłniÂło siĂŞ dymem...

Tu mamy coœ jeszcze lepszego! Coœ na miarê systemu wojen gwiezdnych, jaki planuj¹ stworzyÌ Amerykanie, a jeœli nawet nie, to i tak system obrony przeciw rakietowej w czasach odleg³ych o tysi¹ce lat wstecz jest czymœ niezwyk³ym. Przy okazji poprzedniego cytatu sugerowa³em, i¿ mamy do czynienia z bomb¹ atomow¹. Tu, z ca³¹ pewnoœci¹ mamy opis rakiety balistycznej i jej zderzenia z kontr-pociskiem wystrzelonym przez drug¹ stronê. Do eksplozji nuklearnej dosz³o wysoko w atmosferze, a mimo to skutki, jakie zdarzenie to wywo³a³o budz¹ respekt. Ognista fala uderzeniowa dotar³a do powierzchni zasnuwaj¹c niebo dymem i p³omieniami. 'Wszelkie ¿ywe stworzenia [...] ogromnie ucierpia³y' - nawet, jeœli nie zginê³y od ¿aru i p³omieni, to wyniszczy³a je choroba popromienna...

2. Mahabharata [ksiĂŞga Dronaparwan]

By³o tak, jakby wszystkie ¿ywio³y zerwa³y pêta. S³oùce krêci³o siê w kó³ko. Wypalony ogniem broni œwiat zatacza³ siê w gor¹czce. Rozszala³e s³onie biega³y tam i z powrotem w poszukiwaniu schronienia przed potwornym ¿arem. Woda sta³a siê gor¹ca, zwierzêta zginê³y, wróg pad³ jak podciêty kos¹, a huk ognia powali³ szeregi drzew. S³onie rycza³y straszliwie i martwe pada³y na ziemiê, ich cia³a œcieli³y siê na du¿ym obszarze. Konie i wozy bojowe sp³onê³y. Tysi¹ce wozów uleg³y zniszczeniu, a potem nad morzem zaleg³a martwa cisza. Rozszala³y siê wiatry i ziemia siê rozjaœni³a. Ukaza³ siê przejmuj¹cy groz¹ widok. Potworne gor¹co zniekszta³ci³o martwe cia³a, które nie wygl¹da³y jak cia³a ludzi. Nigdy wczeœniej nie s³yszeliœmy o takiej broni i nigdy wczeœniej nie widzieliœmy broni równie okrutnej.

Apokalipsa. W obszarze epicentrum wybuchu wszystko ulegÂło zniszczeniu. Im dalej od miejsca eksplozji tym szkody byÂły mniejsze, ale olbrzymia fala ognia i gorÂąca, jaka zaistniaÂła wyniszczyÂła sprzĂŞt bojowy, ÂżoÂłnierzy, zwierzĂŞta. Niebo zasnuÂło siĂŞ dymem. Obraz koĂąca Âświata. Jednak dopiero, gdy ÂświatÂło sÂłoneczne rozjaÂśniÂło pole bitwy moÂżna byÂło ujrzeĂŚ prawdziwy koszmar. Tak niszczycielska broĂą, ktĂłra przecieÂż zabijaÂła ludzi w obu walczÂących armiach mogÂła byĂŚ uÂżyta jedynie w ostatecznoÂści. Nie w celu przechylenia szali zwyciĂŞstwa na swojÂą stronĂŞ, ale w akcie desperacji, tak by nikt nie byÂł w stanie wygraĂŚ. Nigdy wczeÂśniej taka broĂą nie byÂła uÂżyta, nasilenie siĂŞ gwaÂłtownoÂści boskich starĂŚ miaÂło wkrĂłtce doprowadziĂŚ do powszechnego wprowadzenia broni atomowej na pole bitewne - ZiemiĂŞ.

Ze wszystkich stron Cukra miota³ grom na potrójne miasto. Na jego trzy czêœci ciska³ pocisk, który kry³ w sobie energiê Kosmosu. Miasto stanê³o w p³omieniach. W niebo wystrzeli³ jaskrawy dym, równy dziesiêciu tysi¹com s³oùc. Rozsza³a³y siê gwa³towne nawa³nice; deszcz la³ strumieniami. Rozleg³y siê grzmoty, choÌ niebo by³o bezchmurne. Zatrzês³a siê ziemia. Podnios³y siê wody. Rozst¹pi³y siê szczyty gór, nasta³a ciemnoœÌ.

Ci, którzy stanêli po niew³aœciwej stronie frontu, czyli przeciwko bogu wyposa¿onemu w arsena³ nuklearny, byli skazani na zag³adê. Ofiar¹ niszczycielskich ataków pada³y ju¿ nie tylko walcz¹ce armie, ale ca³e miasta. Zwyciêzca ruszy³ z pola bitwy by zmieœÌ z powierzchni ziemi krainy pozostaj¹ce pod w³adz¹ swego oponenta. Pocisk atomowy uderzy³ w samo centrum miasta. W ci¹gu u³amku sekundy wszystko wokó³ stanê³o w ogniu, a w niebo wystrzeli³ pióropusz dymu. Niewiarygodny blask oœlepia³, ale nikt nie po¿y³ na tyle d³ugo by móc martwiÌ siê swoj¹ œlepot¹...

Si³a u¿ytej bomby musia³a byÌ naprawdê niezwyk³a, skoro spowodowa³a gwa³towne zmiany pogody. Uderzenie rozdzieraj¹ce pod³o¿e wywo³a³o trzêsienie ziemi. Gwa³towne wy³adowania elektryczne nape³nia³y niebo hukiem. Góry, czy to w wyniku samej eksplozji, czy póŸniejszego trzêsienia ziemi, rozpada³y siê w proch. Obraz totalnej zag³ady przes³oni³y w koùcu wody powodzi.

3. Mahabharata [ksiĂŞga Wanaparwan]

Miecze, straszliwe oszczepy i maczugi o przera¿aj¹cym wygl¹dzie, i posiadaj¹ce bosk¹ moc dziryty, i gromy wielkiej jasnoœci tam¿e, a tak¿e pioruny... lataj¹ce kule, wzbudzaj¹ce porywisty wiatr... wydaj¹ce dŸwiêk wielkiej chmury... I spada³y z powietrza setki meteorów: pêkaj¹cych, og³uszaj¹cych, po³¹czonych z porywistym wiatrem, grzmi¹cych, od których w³osy stawa³y dêba.

Ciekawe, jak udawa³o siê bogom utrzymaÌ dyscyplinê w armii bezsilnie czekaj¹cej na zag³adê, która nadchodzi³a z nieba? ChoÌ, nale¿y przypuszczaÌ, i¿ obie strony dysponowa³y si³ami powietrznymi, które œciera³y siê na walcz¹cymi w polu armiami. Fragment ten daje nam ciekawy obraz walki tocz¹cej siê na ziemi pomiêdzy uzbrojonymi w zwyk³¹ broù bia³¹ ludzkimi wojownikami i eskadrami kulistych, lataj¹cych pojazdów, które nieustannie bombardowa³y przeciwnika najwymyœlniejszymi œrodkami bojowymi. ByÌ mo¿e z takich w³aœnie pojazdów w innych bitwach dokonano ataku j¹drowego?

4. Mahabharata - bitwa tarakamaja

Tzw. bitwa tarakamaja to jeden z istotniejszych w¹tków indyjskiego eposu. Opowiada on o wielkiej wojnie, jaka toczy³a siê pomiêdzy bogami œwiat³a, a asurami, któr¹ to nazw¹ w mitologii hinduskiej okreœla siê demony. Walka toczy³a siê na ca³ej planecie: na l¹dzie, w morzu i w powietrzu. Na pocz¹tku pojedynek toczyli: Wirta - przywódca asurów i bóg nieba - Indra. PóŸniej nast¹pi³a eskalacja konfliktu. Na Ziemiê przylecia³ bóg ognia - Agni w towarzystwie 33 innych bogów zmuszaj¹c demony do ucieczki w g³¹b mórz. Do zwyciêstwa by³o jednak daleko.

Mahabharata przekazuje nam historiê Ard¿uny i Kryszny, którzy przed czekaj¹ca ich walk¹ poprosili Siwê-Paœupati i Durgê, aby Ci udostêpnili im 'magiczn¹' broù. I w ten sposób do tocz¹cej siê na Ziemi walki w³¹czono broù ostateczn¹ - pociski nuklearne. Z ich to wykorzystaniem Ard¿una potrafi³ likwidowaÌ ca³e miasta, które 'znika³y' w bia³ej chmurze powsta³ej po eksplozji. Maj¹c na uwadze wczeœniejsze opisy, nie w¹tpiê, ¿e unicestwienie ca³ych miast le¿a³o w zasiêgu boskich mo¿liwoœci.

ArdÂżuna uzyskawszy najwspanialszÂą z moÂżliwych broni wyruszyÂł na rozkaz Indry do walki z demonami, ktĂłrzy w podmorskich twierdzach zgromadzili 30 milionĂłw ÂżoÂłnierzy! Pan niebios przekazaÂł ArdÂżunie swĂłj latajÂący pojazd, ktĂłry mĂłgÂł rĂłwnieÂż poruszaĂŚ siĂŞ pod wodÂą, a takÂże najlepszego pilota o imieniu Matali. DoszÂło do zaciekÂłego starcia, ktĂłre przybraÂło postaĂŚ globalnej katastrofy. Asurowie chcieli sprowadziĂŚ na Âświat potop, ale niszczycielski atak ArdÂżuny 'wysuszyÂł' wodĂŞ i unicestwiÂł siÂły demonĂłw. Tryumfator wkroczyÂł do siedzib pokonanych.

W innym miejscu eposu odnajdujemy jeszcze bardziej 'fantastyczn¹' historiê. Ard¿una zaatakowa³ kosmiczne miasto kr¹¿¹ce, jak siê zdaje na oko³oziemskiej orbicie. Kosmiczna stacja zosta³a zepchniêta z orbity tak, ¿e omal nie spad³a na Ziemiê, a nastêpnie zosta³a rozerwana na strzêpy przez œmiercionoœny pocisk odpalony przez Ard¿unê. Totalne zwyciêstwo.

5. Rygweda

I caÂłe stworzenie drÂżaÂło przed nim [ParajanÂą] i jego straszliwÂą broniÂą; takÂże niewinny ustĂŞpowaÂł przed nim, co miaÂł siÂły byka, kiedy on, Parajana, grzmiÂąc zabijaÂł zÂłoczyĂącĂłw.

Nic dziwnego, Âże nawet nie bĂŞdÂący wrogami Parajany ustĂŞpowali przed jego gniewem. W koĂącu broĂą atomowa nie wybiera, kogo ma zabiĂŚ. Tak, jak w obecnych czasach, ten, kto ma do dyspozycji broĂą jÂądrowÂą stoi na uprzywilejowanej pozycji. ZwÂłaszcza, gdy siÂła jego nuklearnego ataku jest naprawdĂŞ potĂŞÂżna:

O kapÂłani, jednym rzutem rozbiÂł sto zamkĂłw Cambry...

a zniszczenia napawajÂą grozÂą:

Poœpiesznie lec¹ twe wiruj¹ce p³omienie, postêpuj¹ ze œmia³¹ odwag¹. Uwolnione z wiêzów rozlewaj¹ siê wokó³ skrzydlate p³omienie.

Ju¿ wskazywa³em na to uwagê, ale warto przedstawiÌ to na kolejnym fragmencie. Otó¿ znów pojawia nam siê ognista fala uderzeniowa towarzysz¹ca eksplozji nuklearnej, ale nie to jest najciekawsze. Jak wiadomo w wyniku reakcji j¹drowej zachodz¹cej w czasie eksplozji dochodzi do rozerwania wi¹zaù atomowych, co powoduje wyzwolenie olbrzymich iloœci energii. W powy¿szym opisie jest mowa o 'uwolnieniu z wiêzów'. Zdajê sobie sprawê, i¿ taka interpretacja jest œmia³a i mo¿e okazaÌ siê za daleko id¹c¹, ale... Czy aby na pewno jest to tylko metafora? Czy tylko przypadkiem okreœlenie takie pojawia siê kilkukrotnie przy okazji relacji z ataku j¹drowego? A mo¿e jest to nieœwiadomy przekaz istoty dzia³ania tej broni, który przekazany przez bogów zosta³ wypaczony przez ludzi? Lektura coraz to nowych mitologii, pe³nych technonaœladowczych okreœleù sk³ania mnie do coraz œmielszych hipotez, które szybko znajduj¹ oparcie w rzeczowych argumentach.

6. Ramajana

Przyodziany w niebiaĂąskie materie, wstĂŞpuje Rama do rydwanu i rzuca siĂŞ do walki, jakiej ludzkie oczy dotÂąd nie widziaÂły. Bogowie i Âśmiertelnicy baczyli na bitwĂŞ, w drÂżeniu spoglÂądali na atak Ramy w jego niebiaĂąskim bojowym rydwanie. Chmury od Âśmiertelnych pociskĂłw przyĂŚmiÂły bÂłyszczÂące oblicze firmamentu. I nastaÂł mrok nad polem bitwy.

Rama by³ swego czasu najpotê¿niejszym bogiem hinduskim. Nic jednak dziwnego, skoro w swym lataj¹cym statku bojowym wyposa¿onym w straszliw¹ broù by³ nie do pokonania, decydowa³ o ¿yciu i œmierci ca³ych narodów. Na szczególn¹ uwagê zas³uguje okreœlenie 'przyodziany w niebiaùskie materie'. Podobne okreœlenie znajdziemy w wielu innych mitologiach œwiata. W Mezopotamii bogini Isztar zanim wyruszy³a w podró¿ lataj¹cym pojazdem ubiera³a siê w szatê zwan¹ 'pala'. W Biblii Ezechiel zosta³ ubrany w specjalne szaty, zanim pojazd boga przewióz³ do na 'wysok¹ górê'. Na ca³ym œwiecie spotykamy wyobra¿enia bogów w dziwnych szatach, he³mach... Dziœ mamy na nie specjalne okreœlenie - skafander kosmiczny.

Straszliwe wiatry wstrz¹snê³y wzgórzami, dolinami i oceanem, s³oùce poblad³o. A skoro bitwa nawet teraz nie chcia³a ustaÌ, chwyci³ Rama w gniewie broù Brahmy, na³adowan¹ niebiaùskim ogniem. To by³a skrzydlata broù œwiat³a, œmiercionoœna niczym piorun zes³any przez niebo. A gdy okr¹g³y ³uk przyœpieszy³ jej lot, broù gromow³adna runê³a w dó³ i na wskroœ przewierci³a metalowe serce Rawany.

Gdy wszelkie inne œrodki zawodzi³y bogowie siêgali po broù nuklearn¹ - œrodek ostateczny. S¹dz¹c po opisie Brahma dysponowa³ tak¹ broni¹, któr¹ udostêpni³ Ramie. Musia³a ona mieÌ olbrzymi zasiêg. Jak wspó³czesne rakiety balistyczne dalekiego zasiêgu wystrzelone, lecia³y po paraboli, najpierw unosz¹c siê w do wysokich warstw atmosfery, by potem spaœÌ z nieba 'niczym piorun' nios¹c œmierÌ i zniszczenie...

I to tyle, jeœli chodzi o mitologiê indyjsk¹. Na pewno wiele jest jeszcze równie ciekawych fragmentów, w koùcu eposy hinduskie nale¿¹ do najd³u¿szych dzie³ spisanych w historii ludzkoœci. S¹dzê jednak, i¿ to, co przedstawi³em w zupe³noœci wystarcza by Ciê drogi czytelniku zaciekawiÌ. W kolejnych czêœciach cyklu zapoznamy siê z innymi mitami wskazuj¹cymi na to, i¿ wojny j¹drowe w staro¿ytnoœci by³y faktem. Przedstawiê równie¿ dowody materialne na potwierdzenie moich tez. Tych¿e znajdziemy sporo ju¿ w samych Indiach.

http://www.nieznane.pl/bron-starozytnosci,221.html

Wojny bogĂłw, czy toczyÂły siĂŞ tylko na Ziemi?
Chyba nie:

...

a. Czerwona Ziemia

Ale o ktĂłrÂą planetĂŞ chodzi?
WskazĂłwki, ktĂłre przeanalizowaliÂśmy do tej pory, i takie, ktĂłre dopiero bĂŞdziemy analizowaĂŚ,
wskazujÂą jednoznacznie na Marsa - zwanego CzerwonÂą PlanetÂą. KolejnÂą wskazĂłwkĂŞ dotyczÂącÂą roli
Marsa w tej paleostaro¿ytnej miêdzyplanetarnej wojnie mo¿na znaleŸÌ w Zaklêciu 17 egipskiej Ksiêgi
UmarÂłych, ktĂłre zawiera zagadkowÂą wzmiankĂŞ o “dzieciach niebios", ktĂłre “wkroczyÂły do wschodniej
czĂŞÂści nieba", po czym “natychmiast rozpoczyna siĂŞ bitwa w niebie i na caÂłej ziemi"523.

Wzmianka o “wschodniej czĂŞÂści nieba" ma naturalnie charakter astronomiczny, ale jej znaczenie
niekoniecznie musi byÌ zwi¹zane wy³¹cznie z miejscem, gdzie wschodzi s³oùce. Okreœlenie
“wschodnia czêœÌ nieba" odnosi siĂŞ do tych regionĂłw przestrzeni kosmicznej i planet, ktĂłre le¿¹ poza
orbitÂą Ziemi, czyli Marsa, Jowisza i Saturna, natomiast “zachodnia" czêœÌ to te regiony i planety, ktĂłre
znajdujÂą siĂŞ wewnÂątrz ziemskiej orbity, czyli Wenus, Merkurego i SÂłoĂąca524. Zatem jeÂśli wierzyĂŚ
informacjom zawartym w samych mitach, wojna toczyÂła siĂŞ na zewnÂątrz ziemskiej orbity i na samej
planecie Ziemi. Innymi sÂłowy toczyÂła siĂŞ na Marsie, Jowiszu i Saturnie oraz byĂŚ moÂże na ich
satelitach. Jest to pierwsza tekstowa informacja o tym, gdzie toczyÂła siĂŞ wojna.
...

Wojna nuklearna ... str. 217

Czytam sobie  Wojny bogĂłw i ludzi i mam nieodparte wraÂżenie Âże ktos tu na ziemi sobie u¿¹dziÂł niez³¹ imprezki , zrobiÂł siĂŞ bogami i nieÂżle siĂŞ z tym  ma, a co smieszne oni chyba nadal ÂżyjÂą ,chyba Âże siĂŞ sami pozabijali bo przecieÂż u nich 1 rok to zimskich jakieÂś 3500 lat wiĂŞc Enki jest moÂże nadal ÂżywÂą istoto  takie sÂą moje przemyÂślenia po przeczytaniu na razie kawaÂłka  z ksi¹¿ki co bedzie dalej zobacze jak skoĂącze ,byc moze cos siĂŞ zmieni a moÂże nie

Ciekawa lektura, czyÂż nie? ;D
Czytasz wersjĂŞ papierowÂą czy elektronicznÂą?

elektronicznÂą

WiĂŞc podeÂślij mi jÂą.

Mitologiczne latajÂące spodki z Indii
Âśr., 2011-12-07 23:04

http://www.youtube.com/v/wFssEh-b7A8?version=3&amp;hl=pl_PL

Staro¿ytne indyjskie eposy opisuj¹ miêdzy innymi wojny toczone przez bogów. S¹ to opisy o ile traktowaÌ je, jako zapis rzeczywistych zdarzeù, przypominaj¹ce ataki z wykorzystaniem broni j¹drowej. Czêsto stosowanym narzêdziem s³u¿¹cym indyjskim bogom do przemieszczania siê by³y tak zwane Vimany. Najproœciej rzecz ujmuj¹c by³y to lataj¹ce spodki.

Teatr dzia³aù opisanych w eposach takich jak Mahabharata rozgrywa³ siê rzekomo 5000 lat temu. Ludzie wspó³czeœni czytaj¹cy te indyjskie prace ³api¹ siê za g³owy gdy¿ s¹ tam opisy urz¹dzeù wraz z ich napêdem.

Wimany miaÂły byĂŚ napĂŞdzane systemem ÂżyroskopĂłw i poruszajÂącej siĂŞ w polu magnetycznym rtĂŞci, co miaÂło wyzwalaĂŚ wiry grawitacyjne. ÂŻyroskopy pomagaÂły utrzymaĂŚ urzÂądzenie w prawidÂłowej pozycji.

Nie da siê ukryÌ, ¿e opisy tych pojazdów zawarte w tych ksiêgach przypominaj¹ wspó³czesne UFO. Wed³ug pism wedyjskich 5000 lat temu na Ziemiê przybywa³o kilka ras pozaziemskich, które toczy³y ze sob¹ wojny. Wszystko to dzia³o siê w czasach, gdy istnia³ jeszcze wielki rozci¹gaj¹cy siê a¿ do Afryki archipelag wysp Lanka, z którego pozosta³a Sri Lanka, dzisiejszy Cejlon.

W tekœcie Vimanika Shastra, bêd¹cym czêœci¹ Mahabharaty, znajduje siê opis podró¿y boga Ramy do kraju Lanka na pok³adzie vimany, czyli lataj¹cego pojazdu zdolnego zabraÌ trzystu zbrojnych oraz zapasy ¿ywnoœci i paliwa na rok podró¿y.

Wed³ug wspó³czesnych interpretacji, energi¹ pozwalaj¹c¹ na lot vimany w atmosferze i w kosmosie by³o silne pole magnetyczne (http://innemedium.pl/kategoria/pole-magnetyczne) bêd¹ce efektem ubocznym przetwarzania rtêci w czwarty stan materii, czyli w plazmê. Dla naszych fizyków to dopiero pieœù przysz³oœci. Jak podaj¹ prastare pisma, niektóre vimany mia³y kszta³t sto¿ka podobnego do piramidy.

Podobno vimany byÂły widziane w Tybecie jeszcze w latach trzydziestych dwudziestego wieku.  Rosyjski podró¿nik, emigrant z dawnej carskiej Rosji MikoÂłaj Roerich oÂświadczyÂł, iÂż w 1930 roku widziaÂł w pó³nocnym Tybecie vimanĂŞ lecÂącÂą nad gĂłrami.

 ÂŹrĂłdÂło: Google Books (http://http//books.google.pl/books?id=XyvtdDEc1PwC&pg=RA1-PA333&lpg=RA1-PA333&dq=roerich+vimana&source=bl&ots=yZtqJhlxHe&sig=ijbUJ_Mmb69BGlVU5aC7t6-fpT4&hl=pl&ei=mOHfTvb7E5L44QTWrInYBg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=3&ved=0CCsQ6AEwAg#v=onepage&q=roerich%20vimana&f=false)

http://innemedium.pl/wideo/mitologiczne-latajace-spodki-indii

 

Thor
Thor (ze st. skand.PĂłrr - grom) – jeden z g³ównych bogĂłw nordyckich z dynastii AzĂłw, odpowiednik poÂłudniowogermaĂąskiego Donara. BĂłg burzy i piorunĂłw, bĂłg siÂł witalnych, bĂłg rolnictwa, jako sprowadzajÂący deszcz odpowiedzialny za urodzaje, patronowaÂł takÂże ognisku domowemu i ma³¿eĂąstwu. Syn Odyna i JĂśrd, ma³¿onek Sif.
 
Thor by³ uznawany za boga bardziej przychylnego ludziom ni¿ Odyn - jest równie gwa³towny, ale mniej tajemniczy. Przedstawiano go zwykle z d³ug¹, rud¹ brod¹ i m³otem MjÜllnirem w rêku - symbolem jego si³y. Drzewem poœwiêconym Thorowi by³ d¹b. Podró¿owa³ rydwanem zaprzê¿onym w koz³y. Nie by³ tak przebieg³y jak Odyn i zdarza³o mu siê wpaœÌ w pu³apkê (przyk³adem tego jest s³ynna przygoda Thora w goœcinie u króla Utgardu, olbrzyma zwanego Skirnirem), ostatecznie jednak zawsze zwyciê¿a³. W czasie zmierzchu bogów Thor zabije Wê¿a Midgardu, wielkiego Jormunganda, lecz zginie zatruty jego jadem.
 Od jego imienia pochodzi nazwa czwartku w jĂŞzyku norweskim, duĂąskim, szwedzkim (torsdag), farerskim (hĂłsdagur/tĂłrsdagur) fiĂąskim (torstai), holenderskim (donderdag), niemieckim (Donnerstag) i staroangielskim (&THORN;unresd&aelig;g) oraz wspó³czesnym angielskim (thursday) = 'dzieĂą Thora'.


http://www.youtube.com/v/YRF4jJB0gxM?version=3&amp;hl=pl_PL

Bardzo ciekawe :) Nie znaÂłam.
Jeszcze ciekawsze jest to Âże w mitologii babiloĂąskiej odpowiednikiem Thora jest Marduk syn Enki  :o
ZastanawiajÂące jest rĂłwnieÂż to Âże Thor jest synem boga Odyna ( nieba ) i bogini JĂśrd ( ziemi )  WalczyÂł ze zÂłem , obroĂąca ludzi.
SkojarzyÂł  mi siĂŞ z Synem Boga - Jezusem i ziemianki Marii .Jezus teÂż walczyÂł ze zÂłem.

A mnie dopadÂły skojarzenia z TorÂą - PiĂŞcioksiÂągiem judaizmu, ktĂłrego autorstwo przypisywane jest MojÂżeszowi, choĂŚ nie brak w tej sprawie krytycznych opinii. W kaÂżdym razie to najwaÂżniejsze ksiĂŞgi dla tego wyznania.

ale dlaczego z TorÂą ? Chodzi ci o walkĂŞ z potworem ?

To jest proste bardzo.

Napisalem dziÂś cos w wÂątku "Arka Noego" - ale najciekawsze jest to czego nie napisaÂłem.
I otym bedziemy tu i Ăłwdzie dalej nierozmawiaĂŚ.

Tak. To ju¿ historia. Bardzo wspó³czesna - jednak przeszloœÌ.
GÂłebiej ten temat moÂżna obejrzeĂŚ badajÂąc zjawiska ktĂłre m.in. opisywaÂłem opatrujÂąc pozornie dosyĂŚ matematycznym tytuÂłem:
12+1  vs  11+1  oraz pewnymi tematami pokrewno-obocznymi.

Ale nie chce siê na tutejszym forum rozwodziÌ o tych sprawach w zwi¹zku z ró¿nym rzeczami, które siê tu dziej¹.



Bardzo trafne CiĂŞ skojarzenia dopadÂły. (Nie wiem jak chodzi o TorĂŞ - bo nie czytalem treÂści. Z nazwy: TORA  ..trafne)
Ale przede wszystkim trafne z definicji "5 - O  XiĂŞgu"



Thurs Day  ,   Thurs  <   Thur  <  TUR  (ale to tez nie esncjonalne znaczenie) Lecz go tu nie umieszczĂŞ.

Wszystko to prowadzi w ten jeden i ten sam "punkt".
RĂłwniez i THor

jak i slowo, Âże  toRA,
THORA  (THOR-A ; T-HOR-A)

MoÂżna tez zupeÂłnie inaczej...  T co ma teÂż dawne znaczenie X, OR co w JudaiÂżmie znaczy zÂłote ÂświatÂło  ,A zwiÂązane z pradzwiekiem , prapoczÂątkiem i alfÂą i teÂż wyjdzie T OR A

Kiara :) :)

MoÂżna. Bardzo dobrze. Wszystko siĂŞ tu zgadza.
To dla mnie Âświetne uzupeÂłnienie, Kiara.
Przy okazji wyjaÂśnilaÂś mi pewnÂą watpliwoÂśc, ktĂłrÂą miaÂłem od czasĂłw Blada,
podejrzewalem bowiem, ze jakiÂś element ukladanki oparÂłem na jego pomyÂłce
- jednak okazuje siĂŞ Âże raczej na informacji faktycznej.
(chdziÂło wÂłaÂśnie o to:"T co ma teÂż dawne znaczenie X").
A bylo to w czasach, kiedy dzieci dostaÂły spodek do zabawy
i przywalily nim bodjÂże w ÂśnieÂżkĂŞ. Prawie rozpadlo siĂŞ schronisko
i jeden ÂżoÂłnierz spadÂł i wypadku zginÂąl

Powiedzmy, ze doszlismy do porozumienia i zgody, co do etykietek i symboli.
Zatem wszyscy, ktĂłrzy przekroczyli ten etap
zaprosili siebie niejako do etapu w ktĂłrym przyjdzie im poznac
czym jest zgoda w ich znaczeniu i pojmowaiu - a takÂże praktyce.

..czyli 'jak powstaje i jak wytwarzane jest trwaÂłe zlote Âświatlo'.

Tak bo kaÂżda litera to zupeÂłnie oddzielny symbol graficzny kod w ktĂłrym jest przeogromny indywidualny depozyt wiedzy. SÂłowo zestaw liter moÂżna odczytywaĂŚ na wiele sposobĂłw w roÂżnych konfiguracjach i kaÂżda z nich przyniesie inny zestaw informacja, zaleÂżny od potrzeb i umiejĂŞtnoÂści odczytu czytajÂącego.
Tak jak wymowa da inny dŸwiêk wibracjê po³¹czenie z inn¹ przestrzeni¹ i inny zestaw wiedzy tak samo jest z mo¿liwoœciami odbioru odczytu co za tym idzie twierdzenia i¿ coœ niesie w sobie coœ ... i jest tym.. a nie tamtym...
A ca³e s³owo to ju¿ ogromna wieloznaczeniowoœÌ zale¿na od kontekstu.

Kiara :)

Czy wojny atomowe mogly byc toczone na naszej planecie juÂż wiele tysiĂŞcy lat temu
admin, ndz., 2012-02-19 18:33

 Skala zjawiska:  globalne
 
 mysticsaint.info

CzĂŞsto mĂłwi siĂŞ, Âże historia koÂłem siĂŞ toczy. To sformuÂłowanie bardzo dobrze oddaje tematykĂŞ, ktĂłrÂą zamierzamy tutaj poruszyĂŚ. Wydaje nam siĂŞ, Âże nasza cywilizacja osiÂągnĂŞÂła stopieĂą rozwoju nieosiÂągalny dla wszystkich znanych nam cywilizacji z przeszÂłoÂści. Jednak caÂła historia ludzkoÂści to raptem kilka tysiĂŞcy lat. Czy to moÂżliwe, Âże na naszej planecie istniaÂły w przeszÂłoÂści bardzo zaawansowane cywilizacje, ktĂłre w jakiÂś sposĂłb ulegÂły unicestwieniu? Istnieje wiele dowodĂłw potwierdzajÂących te ÂśmiaÂłe hipotezy.

(http://innemedium.pl/sites/default/files/imagecache/zdjecie_640-480/krishna_arjuna_Mahabharata-Kurukshetra.jpg)
 

Czy to mo¿liwe, ¿e cz³owiek osi¹gn¹³ ju¿ w przesz³oœci poziom rozwoju porównywalny a nawet przewy¿szaj¹cy ten posiadany w czasach teraŸniejszych? Dowodów jest a¿ nadto i s¹ nawet œlady toczonych w zamierzch³ej przesz³oœci konfliktów z wykorzystaniem broni j¹drowej.

 

Gdy rdzenni mieszkaùcy Ameryki zobaczyli po raz pierwszy strzelby nazwali je "grzmi¹cymi kijami" id¹c tym samym tropem osoba niebêd¹ca w stanie okreœliÌ tego, co tak naprawdê widzi pos³uguje siê najczêœciej znanym sobie zakresem pojêÌ. Gdyby t¹ miar¹ przeanalizowaÌ staro¿ytne indyjskie eposy nie sposób nie dojœÌ do wniosku, ¿e to, co widzieli nasi przodkowie to nie by³y ¿adne wojny bogów z wykorzystaniem broni "jaœniejszych ni¿ tysi¹c s³oùc" tylko po prostu s¹ to opisy toczonych w zamierzch³ej przesz³oœci wojen atomowych.

 

ZresztÂą staroÂżytne teksty nabraÂły takiego znaczenia dopiero kilkadziesiÂąt lat temu, bo jeszcze przed druga wojna ÂświatowÂą nikt nie pokusiÂłby siĂŞ o takÂą interpretacje "Mahabharaty”, w ktĂłrej odchodzimy od mitologii i zbliÂżamy siĂŞ do opisu niezrozumiaÂłych i gwaÂłtownych zjawisk i konfliktĂłw prowadzonych na oczach naszych przodkĂłw.



Trudno powiedzieĂŚ czy walczÂące ze sobÂą strony to byli przedstawiciele ziemskich cywilizacji czy jak chcÂą inni po prostu obcy, ktĂłrzy przebywali czasowo na naszej planecie w celu pozyskania surowcĂłw naturalnych, zwÂłaszcza zÂłota. WedÂług niektĂłrych "wyklĂŞtych" przez naukĂŞ autorĂłw te istoty walczÂące w czasach, do ktĂłrych nie siĂŞga nasza pamiĂŞĂŚ, jako gatunku, w istocie stworzyÂły nas, ludzi, jako sobie podlegÂłych niewolnikĂłw uÂżywanych w procesach ekskawacji gruntu na terenie dzisiejszego Iranu i Republiki PoÂłudniowej Afryki.



Gdyby siĂŞ nad tym zastanowiĂŚ to teorie o stworzeniu czÂłowieka w wyniku interwencji z wykorzystaniem inÂżynierii genetycznej nie sÂą pozbawione sensu. Homo Sapiens pojawia siĂŞ nagle i od razu gĂłruje nad innymi gatunkami. Nikt nie wie, dlaczego tak siĂŞ staÂło i dlaczego to akurat ten gatunek zwierzÂąt, jakimi jesteÂśmy okazaÂł siĂŞ tak gĂłrowaĂŚ nad wszystkimi innymi stworzeniami na tej planecie.

 

Przez ponad 1500 lat nikt nie traktowaÂł staroindyjskiego eposu "Mahabharata”, jako czegoÂś innego niÂż zbioru baϝ i legend. Dopiero niedawno niektĂłrzy ludzie zaczĂŞli sobie zadawaĂŚ pytanie czy nie jest to przypadkiem Âślad podaĂą naocznych ÂświadkĂłw zdarzeĂą wymykajÂących siĂŞ zdolnoÂści postrzegania ludzi sprzed wielu tysiĂŞcy lat.

 

Rosjanie ju¿ w latach siedemdziesi¹tych ubieg³ego wieku zauwa¿yli, ze opisy w staro¿ytnych eposach indyjskich bardzo przypominaj¹ te, jakie mogliby dostarczyÌ prymitywni ludzie obserwuj¹cy próbê j¹drow¹. Zreszt¹ dowody na to, ¿e w przesz³oœci dosz³o do gwa³townego konfliktu j¹drowego mo¿na odnaleŸÌ w wykopaliskach prawie na ca³ym œwiecie.

 

Dobrym przykÂładem jest ziggurat w Borsippa uwaÂżany poczÂątkowo za ruiny mitycznej wieÂży Babel. Ten znajdujÂący siĂŞ na terenie staroÂżytnego Babilonu zabytek nosi Âślady wielkiego poÂżaru, zdolnego topiĂŚ kamieĂą. Dobrze wiemy, co siĂŞ staÂło na pustyni Los Alamos, gdy zdetonowano pierwszÂą bombĂŞ atomowÂą. Tytanowa wieÂża wyparowaÂła a piasek pokryÂł siĂŞ szkliwem, dosÂłownie zmieniÂł siĂŞ w szÂło. Ta reakcja musiaÂła zachodziĂŚ w niewyobraÂżalnie duÂżych temperaturach niemoÂżliwych do uzyskania bez okieÂłznania atomu.

 

Nagle dociera do nas, Âże jest wiele ÂśladĂłw podobnych eksplozji w przeszÂłoÂści i to nie tylko w Indiach czy w Babilonie, ale rĂłwnieÂż w Irlandii (ruiny Dundalk i Ekoss) a takÂże w Szkocji gdzie odnaleziono dosÂłownie zeszklone forty takie jak  Tap o'Noth, Dunnideer, Craig Phadraig.

 

Eposy indyjskie, gdy spojrzymy na nie z zarysowanej tutaj perspektywy wydaj¹ siê byÌ opisem du¿o bardziej literalnym ni¿ religijnym. Jednak temat ten jest tak obszerny, ¿e wystarczy³by na ksi¹¿kê a dzisiaj dopiero go tutaj dotknêliœmy. OpowieœÌ o Ard¿unie, który dosta³ od boga Sziwy specjalne bronie jest tak fascynuj¹ca i zdumiewaj¹ca, ¿e warta jest poœwiêcenia temu zagadnieniu osobnego artyku³u.
http://innemedium.pl/wiadomosc/czy-wojny-atomowe-mogly-byc-toczone-naszej-planecie-juz-wiele-tysiecy-lat-temu

Nie daje mi spokoju ta informacja od Kronsa :

PóŸniej greta pisze, ¿e podobno ktoœ przeszed³ przez zabezpieczenia "swietlistej œciany". ByÌ mo¿e tak, ale czy wy³¹czy³ zabezpieczenia? Nie wiadomo. Jeœli by³ to ktoœ z w³aœciwym DNA (odpowiednim kodem wibracyjnym ) to mo¿liwe, ale to nie znaczy od razu, ¿e Egipt posiada jak¹œ tajn¹ technologiê, czy te¿ ma juz ten tajemniczy statek dla siebie.
Mam wraÂżenie, Âże ten "Statek" to tak zaawansowana, inteligentna technologia (sam Thot to w koĂącu wymyÂśliÂł ), Âże jest bardzo dobrze zabezpieczony przed niepowoÂłanym dostĂŞpem chciwcĂłw. 
Pytanie bowiem dlaczego Thot postanowiÂł przekazaĂŚ "statek" ludzkoÂści ?
CzyÂżby wiedziaÂł, ze w toku ewolucji ludzkoœÌ osiÂągnie jednak status rĂłwny  "bogom" lecz, z jakichÂś waÂżnych powodĂłw, potrzebne bĂŞdzie nam wsparcie technologiczne z odlegÂłej przeszÂłoÂści ?
MoÂżliwe, Âże takich "depozytĂłw" Ziemia ukrywa znacznie wiĂŞcej. Sam KsiĂŞÂżyc (pusty, sztuczny satelita ) moÂże byĂŚ takim centralnym komputerem, ktĂłry w odpowiednim momencie "ruszy".

Tam teÂż to jest napisane w tablicy VI - Prawo przyczyny i skutku i prawo do przepowiedni

"Tak,cz³owiecze po twoim odejœciu nadejd¹ inni tam gdzie ¿y³eœ.Wiedza i m¹droœÌ zostan¹ zapomniane i prze¿yje tylko wspomnienie o Bogach. Tak samo jak ja ze wzglêdu na moj¹ wiedzê jestem dla was Bogiem,macie i wy staÌ siê Bogami przysz³oœci gdy¿ wiedza wasza daleko ich wiedzê przewy¿szy.Wiedz jednakowo¿ ¿e cz³owiek ka¿d¹ swoj¹ czêœci¹ ma dojœcie ma dojœcie do prawa ale musi tego chcieÌ.

nadchodz±ce wieki ujrz± ponownie rozkwit m±dro¶ci pomiêdzy tymi ,którzy twoje miejsce na tej gwie¼dzie odziedzicz±.Równie¿ oni maj± doj¶æ do m±dro¶ci i nauczyæ siê przeganiaæ ciemno¶æ ¦WIAT£EM,lecz i oni musz± przez wieki bardzo siê staraæ by móc samemu osi±gn±æ wolno¶æ ¶wiat³a (czy¿by o Kundalini chodzi³o?). Wielu ,którzy w ciemno¶ciach s± zaplatani nie powinni siê staraæ aby innych od ¦wiat³a odci±gaæ. Wtedy wybuchnie wielka wojna miedzy lud¼mi, która spowoduje zachwianie siê Ziemi z jej kursu i jej zadr¿enie ( co ju¿ z reszt± WIDAÆ) tak wtedy ciemni bracia rozpoczn± wojnê miedzy ¦WIAT£EM, a Noc±

Kiedy ludzkoœÌ opanuje oceany,a w powietrzu bêdzie fruwaÌ jak ptak,kiedy nauczy siê spo¿ytkowaÌ pioruny wtedy rozpocznie siê czas wojny. Wielka bêdzie walka pomiêdzy mocami wojna miêdzy ciemnoœci¹, a œwiat³em. Narody powstan¹ przeciw narodom ozywaj¹c ciemnych mocy dla wymazania ziemi. Potê¿na broù zdmuchnie ludzi na Ziemi,a¿ po³owa istniej¹cych ras zniknie Wtedy wyst¹pi¹ Synowie Poranka daj¹c dzieciom ludzkim przes³anie. "O wy ludzie zaprzestaùcie walk z waszymi braÌmi tylko tak mo¿ecie dojœÌ do œwiat³a. OdejdŸcie od waszej niewiary idŸcie za œcie¿ka wiedz¹ ,ze macie racjê" Wtedy ludzie zaprzestan¹ dalszych walk brata przeciw bratu, ojca przeciw synowi..."

(jeœli mo¿esz Darek to przenieœ te ostatni¹ czêœÌ tam gdzie s¹ te¿ przepowiednie)

 On musical przewidzieĂŚ ,ze ludzkoœÌ zrobi werwĂŞ do wolnoÂści duchowej w przyszÂłoÂści do tego stopnia,Âże ciaÂło moÂże byĂŚ niepotrzebne w dalszym etapie rozwojowym zostanie pokonane Âłaknienie na jedzenie i nie tylko.
Z tego wszystkiego EAST wychodzi coÂś takiego,Âże pewna ulubiona przeze mnie bajka z dawnych lat jak Tajemnicze ZÂłote Miasta nie byÂła wcale kitem wciskanym dzieciom ;D tam byÂło sporo historii o "latajÂących ÂświÂątyniach bogĂłw" ktoÂś coÂś wiedziaÂł,ale wolano przekazaĂŚ to na poczÂątek w takiej wÂłaÂśnie formie,aby ludziki nie zadawali zbĂŞdnych pytaĂą, kocioÂł i tak zrobiÂł siĂŞ póŸniej  :)

"potrzebne bĂŞdzie nam wsparcie technologiczne z odlegÂłej przeszÂłoÂści?"

Pytanie...z jak dalekiej? Skoro On, Thot twierdzi,Âże zostawiÂł go tam na dÂługo zanim powstaÂł czÂłowiek w obecnej formie. WyglÂąda,ze chodzi tutaj o puÂłap znacznie wiĂŞkszy niÂż obecnie siĂŞ datuje powstanie czÂłowieka czyli 300 tyÂś.
NastĂŞpna sprawa to kto moÂże go pilotowaĂŚ, jacyÂś...ÂświĂŞci co maja nieÂźle wyÂśrubowane geny? Bo na to siĂŞ zanosi, jeÂśli tak to ilu?
-----------------

Swoja drogÂą ostatnio w necie zamieszczono ca³¹ ( przynajmniej tak twierdzÂą) KsiĂŞgĂŞ Henocha,zastanawiajÂące jest to dla czego przez tak dÂługi czas jej publikacja byÂła nie peÂłna w PiÂśmie ÂświĂŞtym (czy moÂże zabroniona przez KRK?) i dla czego akurat teraz w tych czasach zdecydowano siĂŞ opublikowaĂŚ caÂłoœÌ? Z opisĂłw wynika,Âże caÂły ten ambaras zacz¹³ siĂŞ od AnioÂłkĂłw  ;D  Niemniej warto zapoznaĂŚ siĂŞ z fragmentem z tej strony: http://www.seremet.org/bibl051.html oto fragment:

Grzech anio³ów
6.
1 Kiedy ludzie rozmnoÂżyli siĂŞ, urodziÂły im siĂŞ w owych dniach Âładne i piĂŞkne cĂłrki.
2 Ujrzeli je synowie nieba, anioÂłowie, i zapragnĂŞli ich. Jeden drugiemu powiedziaÂł: "ChodÂźmy, wybierzmy sobie Âżony z cĂłrek ludzkich i spÂłodÂźmy sobie dzieci".
3 Szemihaza, ktĂłry byÂł ich dowĂłdcÂą, powiedziaÂł do nich: "Obawiam siĂŞ, Âże moÂże nie zechcecie tego zrobiĂŚ i Âże tylko ja sam poniosĂŞ karĂŞ za ten wielki grzech".
4 Wszyscy odpowiadaj¹c mu rzekli: "Przysiêgnijmy wszyscy i zwi¹¿my siê przekleùstwami, ¿e nie zmienimy tego planu, ale doprowadzimy zamiar do skutku".
5 NastĂŞpnie wszyscy razem przysiĂŞgli i zwiÂązali siĂŞ wzajemnie przekleĂąstwami.
6 ByÂł o ich wszystkich dwustu. ZstÂąpili na Ardis, szczyt gĂłry Hermon. Nazwali jÂą gĂłrÂą Hermon, albowiem na niej przysiĂŞgali i zwiÂązali siĂŞ wzajemnie przekleĂąstwami.
7 Te sÂą imiona ich przywĂłdcĂłw: Szemihaza, ich dowĂłdca, Urakiba, Ramiel, Kokabiel, Tamiel, Ramiel, Daniel, Ezekiel, Barakiel, Asael, Armaros, Batriel, Ananiel, Zakiel, Samsiel, Sartael(...), Turiel, Jomiel, Araziel.
8 S¹ to dowódcy dwustu anio³ów i wszystkich innych z nimi.

7.
l WziĂŞli sobie Âżony, kaÂżdy po jednej. ZaczĂŞli do nich chodziĂŚ i przestawaĂŚ z nimi. Nauczyli je czarĂłw i zaklĂŞĂŚ i pokazali im, jak wycinaĂŚ korzenie i drzewa.
2 Zasz³y one w ci¹¿ê i zrodzi³y wielkich gigantów. Ich wysokoœÌ wynosi³a trzy tysi¹ce ³okci.
3 PoÂżerali oni wszelki znĂłj ludzki, a ludzie nie potrafili ich utrzymaĂŚ.
4 Giganci obrĂłcili siĂŞ przeciwko ludziom, aby ich poÂżreĂŚ.
5 I grzeszyli przeciw ptakom, zwierzĂŞtom, gadom i rybom. PoÂżerali miĂŞso jedni drugich i pili zeĂą krew. 6 Wtedy ziemia poskarÂżyÂła siĂŞ na nieprawych.

8.
1 Azazel nauczyÂł ludzi wyrabiaĂŚ miecze, sztylety, tarcze i napierÂśniki. PokazaÂł im metale i sposĂłb ich obrĂłbki: bransolety i ozdoby, sztukĂŞ malowania oczu i upiĂŞkszania powiek, bardzo cenne i wyszukane kamienie i wszelki [rodzaj] kolorowych barwnikĂłw. I Âświat ulegÂł zmianie.
2 Nasta³a wielka niegodziwoœÌ i wielki nierz¹d. Pob³¹dzili, a wszystkie ich drogi sta³y siê zepsute.
3 Amezarak wyuczyÂł zaklinaczy i nacinaczy korzeni, Armaros [nauczyÂł] odklinania, Barakiel [ wychowaÂł] astrologĂłw, Kokabiel zÂłowieszczĂłw, Tamiel wyuczyÂł astrologĂłw, Asradel nauczyÂł drĂłg ksiĂŞÂżyca.
4 Ludzie ginÂąc woÂłali, a gÂłos ich doszedÂł do nieba.

Wstawiennictwo archanio³ów na rzecz ludzi
9.
1 Wówczas Micha³, Gabriel, Suriel i Uriel spojrzeli z nieba i ujrzeli wielk¹ iloœÌ rozlanej krwi na ziemi i wszelk¹ niegodziwoœÌ, jakiej dokonano na ziemi.
2 Powiedzieli je-den do drugiego: "Niech zniszczona ziemia zawoÂła gÂłosem ich krzykĂłw aÂż do bramy niebios.
3 A teraz, wam to, O Œwiêci niebios, skar¿¹ siê dusze ludzi mówi¹c: "Zanieœcie nasz¹ skargê przed Najwy¿szego".
4 Rzekli do Pana, KrĂłla: "Panie panĂłw, BoÂże bogĂłw, KrĂłlu krĂłlĂłw! TwĂłj chwalebny tron [ trwa] po wszystkie pokolenia Âświata, a twoje imiĂŞ jest ÂświĂŞte i wychwalane przez wszystkie pokolenia Âświata, bÂłogosÂławione i chwalebne! TyÂś wszystko uczyniÂł i wÂładza nad wszystkim jest Twoja. Wszystko jest jawne i otwarte przed TobÂą i widzisz wszystko i nie ma niczego, co mogÂłoby byĂŚ przed TobÂą ukryte.
6 Zobacz wiĂŞc, co uczyniÂł Azazel, jak nauczyÂł wszelkiej niegodziwoÂści na ziemi i odsÂłoniÂł odwieczne tajemnice przechowywane w niebie.
7 Semiaza nauczyÂł zaklĂŞĂŚ, ten, ktĂłremu daÂłeÂś wÂładzĂŞ, aby panowaÂł nad tymi, ktĂłrzy sÂą z nim.
8 PospoÂłu poszli do cĂłrek ludzkich i spali z tymi kobietami i stali siĂŞ nieczyÂści i objawili im te grzechy.
9 Kobiety zrodziÂły gigantĂłw i przez to caÂła ziemia napeÂłniÂła siĂŞ krwiÂą i niegodziwoÂściÂą.
10 Teraz zaœ dusze zmar³ych wo³aj¹ i skar¿¹ siê. A¿ do bram niebios skarga ich dotar³a, bo nie mog¹ przemóc niegodziwoœci pope³nionej na ziemi.
11 Ty wiesz wszystko, zanim coœ siê stanie i znasz ich sprawê. Jednak nic nam nie mówisz. Co mamy z nimi pocz¹Ì?"

10.
1 WĂłwczas NajwyÂższy, Wielki i ÂŚwiĂŞty odezwaÂł siĂŞ. PosÂłaÂł Arsialaiura do syna Lamecha mĂłwiÂąc mu:
2 "Powiedz mu w moim imieniu: 'Ukryj siĂŞ!' Wyjaw mu nadchodzÂący koniec, albowiem caÂła ziemia zostanie zniszczona. Na caÂłej ziemi nastanie potop i to, co na niej siĂŞ znajduje, ulegnie zniszczeniu.
3 A teraz naucz go, jak ma uciec i jak jego potomstwo ma przeÂżyĂŚ na ziemi".
4 Nastêpnie Pan powiedzia³ do Rafa³a: "Zwi¹¿ Azazela za rêce i nogi i wrzuÌ go do ciemnoœci. Otwórz pustyniê, która jest w Dudael, i wrzuÌ go tam.
5 I rzuĂŚ na niego chropowate i ostre kamienie i przykryj go ciemnoÂściÂą. Niech tam przebywa na zawsze! Przykryj jego oblicze, Âżeby nie mĂłgÂł widzieĂŚ ÂświatÂła
6 I Âżeby w wielki dzieĂą sÂądu mĂłgÂł byĂŚ wrzucony do ognia.
7 OÂżyw ziemiĂŞ, ktĂłrÂą zniszczyli anioÂłowie, i zapowiedz uzdrowienie ziemi, albowiem ja oÂżywiĂŞ ziemiĂŞ tak, Âże nie wszyscy synowie ludzcy wyginÂą z powodu wszelkiej tajemnicy, ktĂłrÂą [anioÂłowie] dali poznaĂŚ i nauczyli swych synĂłw.
8 CaÂła ziemia zostaÂła zrujnowana naukÂą dzieÂł Azazela i jemu przypisz caÂły grzech!".
9 Pan powiedzia³ do Gabriela: "Wyst¹p przeciwko bêkartom i rozpustnikom i przeciwko synom nierz¹du i zg³adŸ synów nierz¹du i synów Czuwaj¹cych z poœrodku ludzi. Odeœlij ich, poœlij ich jednego przeciwko drugiemu, niech siê wygubi¹ w bitwie, bo d³ugoœÌ dni nie bêdzie im dana.
10 BĂŞdÂą ciĂŞ oni wszyscy prosiĂŚ, bo spodziewajÂą siĂŞ Âżycia wiecznego i Âże kaÂżdy z nich bĂŞdzie ÂżyÂł piĂŞĂŚset lat".
11 A do Micha³a Pan powiedzia³: "IdŸ, powiadom Semiazê i innych, którzy s¹ z nim, którzy po³¹czyli siê z kobietami i ulegli z nimi zepsuciu z wszelk¹ ich nieczystoœci¹.
12 Kiedy wszyscy ich synowie wzajemnie siê pozabijaj¹ i kiedy ujrz¹ zniszczenie swych umi³owanych, zwi¹¿ ich na siedemdziesi¹t pokoleù pod wzgórzami ziemi a¿ do dni s¹du i ich spe³nienia, a¿ dope³ni siê s¹d przeznaczony na ca³¹ wiecznoœÌ.
13 W owych dniach zaprowadz¹ ich do otch³ani ognia na mêki i zostan¹ zamkniêci w wiêzieniu na ca³¹ wiecznoœÌ.
14 WĂłwczas [Szemihaza] zostanie spalony i unicestwiony wraz z nimi. ZostanÂą razem zwiÂązani aÂż do koĂąca wszystkich pokoleĂą.
15 Zniszcz wszystkie dusze lubieÂżne i synĂłw czuwajÂących, bo zepsuli oni ludzi.
16 Zniszcz wszelkie z³o z powierzchni ziemi, a wszelkie z³e dzie³o ustanie. Niech pojawi siê roœlina sprawiedliwoœci i prawdy, a czyny stan¹ siê b³ogos³awieùstwem. SprawiedliwoœÌ i prawdê bêd¹ sadziÌ w radoœci na zawsze.
17 A teraz wszyscy sprawiedliwi ocalejÂą i ÂżyĂŚ bĂŞdÂą [tak dÂługo aÂż] zrodzÂą tysiÂące. Wszystkie dni ich mÂłodoÂści i ich staroÂści dopeÂłniÂą siĂŞ w pokoju.
18 W owych dniach caÂła ziemia napeÂłniona zostanie sprawiedliwoÂściÂą i caÂła zostanie zasadzona drzewami i napeÂłni siĂŞ bÂłogosÂławieĂąstwem.
19 ZasadzÂą na niej wszelkie przyjemne drzewa, zasadzÂą na niej winoroÂśle, a winoroÂśl, ktĂłra zostanie na niej zasadzona, wyda obfity owoc. Wszelkie nasienie, ktĂłre na niej bĂŞdzie posiane, kaÂżda miara wyda tysiÂąc, a kaÂżda miara oliwek wyda dziesiĂŞĂŚ bat oliwy.
20 Wy natomiast oczyœÌcie ziemiê z wszelkiego z³a i z wszelkiej nieprawoœci, i z wszelkiej nieczystoœci, któr¹ przyniesiono na ziemiê. Usuùcie je z ziemi.
21 Wszyscy synowie ludzcy bĂŞdÂą sprawiedliwi i wszystkie narody bÂłogosÂławiĂŚ i sÂłuÂżyĂŚ mi bĂŞdÂą.
22 Ziemia zostanie oczyszczona z wszelkiego zepsucia, z wszelkiego grzechu, z wszelkiego gniewu i z wszelkiej udrĂŞki. Nie zeÂślĂŞ wiĂŞcej na niÂą potopu po wszystkie pokolenia na wieki.

Dalej mamy coÂś takiego:

64.
1 UjrzaÂłem inne postacie ukryte w tym miejscu.
2 UsÂłyszaÂłem gÂłos anioÂła mĂłwiÂący: "To sÂą anioÂłowie, ktĂłrzy zstÂąpili z nieba na ziemiĂŞ i objawili to, co stanowi tajemnicĂŞ dla ludzi. Skusili oni ludzi doprowadzajÂąc ich do grzechu".

65.
1 W owych dniach zobaczyÂł Noe, Âże pochyliÂła siĂŞ ziemia i przybliÂżyÂło jej zniszczenie.
2 WyruszyÂł stamtÂąd, udaÂł siĂŞ na kraĂące ziemi i zawoÂłaÂł do swego pradziada Henocha. ZbolaÂłym gÂłosem Noe trzykrotnie zawoÂłaÂł: "PosÂłuchaj mnie, posÂłuchaj mnie, posÂłuchaj mnie!"
3 powiedzia³ do niego: "Powiedz mi, co siê sta³o na ziemi, ¿e tak siê mêczy i chwieje. Czy i ja mam razem z ni¹ zgin¹Ì?"
4 Natychmiast miaÂł miejsce wielki wstrzÂąs ziemi i daÂł siĂŞ sÂłyszeĂŚ gÂłos z nieba. PadÂłem na twarz.
5 Przyszed³ mój pradziad Henoch, stan¹³ przy mnie i powiedzia³ mi: "Dlaczego wo³a³eœ do mnie tak gorzkim g³osem i p³aczem?
6 Wyszed³ rozkaz sprzed Pana przeciw mieszkaùcom ziemi, ¿e musi nastaÌ ich koniec, bo poznali wszystkie tajemnice anio³ów i gwa³t i moce szatanów, tajemnicê tajemnic, ca³¹ tajemnicê guœlarzy, moc czarów i moc tych, którzy wytapiaj¹ metal na ca³ej ziemi.
7 Nauczyli siĂŞ wyrabiaĂŚ srebro z pyÂłu ziemi i jak wytapiaĂŚ metal na ziemi.
8 Bo o³ów i cyna nie rodz¹ siê z ziemi jako pierwsze. Istnieje Ÿród³o, które je wydaje. Zarz¹dza nim anio³ i ten anio³ je wydziela".
9 Potem mĂłj pradziad Henoch chwyciÂł mnie swojÂą rĂŞkÂą, podniĂłsÂł mnie i rzekÂł do mnie: "IdÂź! ZapytaÂłem bowiem Pana DuchĂłw na temat tego zamĂŞtu na ziemi.
10 PowiedziaÂł mi: 'Z powodu ich niegodziwoÂści postanowiono ten ostateczny wyrok na grzesznikĂłw. Nie bĂŞdÂą siĂŞ oni juÂż liczyĂŚ przede MnÂą. Z powodu czarĂłw, ktĂłrych szukali i wyuczyli siĂŞ ich, ziemia i jej mieszkaĂący zostanÂą zniszczeni'.
11 Co zaÂś tyczy siĂŞ tych tutaj, nigdy nie zaznajÂą schronienia, gdyÂż wyjawili oni ludziom tajemnice. To sÂą potĂŞpieĂący. Natomiast gdy chodzi o ciebie, mĂłj synu, Pan DuchĂłw wie, Âże ty jesteÂś czysty i wolny od ohydy pochodzÂącej z tajemnic.
12 ZachowaÂł twe imiĂŞ wÂśrĂłd ÂświĂŞtych, zbawi ciĂŞ wÂśrĂłd mieszkaĂącĂłw ziemi. PostanowiÂł, Âże twoje potomstwo trwaĂŚ bĂŞdzie w sprawiedliwoÂści przeznaczajÂąc je do wielkiej chwaÂły. Z jego nasienia powstanie ÂźrĂłdÂło niezliczonych sprawiedliwych i ÂświĂŞtych na wieki".

66.
1 Potem pokaza³ mi anio³ów kary, którzy s¹ gotowi przyjœÌ i wypuœciÌ moce wody znajduj¹cej siê pod ziemi¹, aby dokonaÌ s¹du i zniszczenia na wszystkich mieszkaùcach ziemi.
2 Pan DuchĂłw nakazaÂł anioÂłom, ktĂłrzy wychodzili, by nie podnosili rÂąk, lecz byli w pogotowiu. AnioÂłowie ci przewodzili mocom wĂłd.
3 I odszedÂłem od Henocha.

Wygl¹da na to ,¿e zniszczenie poprzedniej cywilizacji by³o "celowe objawienie" pewnych tajemnic (technologii), niebezpiecznych dla tego œwiata, który nie by³ duchowo gotowy na to.Niestety... poprzedni królowie na tym skorzystali, przy czym niestety nadu¿yli ze swojej ¿¹dzy w³adzy,ale ja czasami siê zastanawiam czy tutaj czasami nie przegiêto z niektórymi tajemnicami?

Pozdrawiam

WstawiÂłem spacjĂŞ przed adresem, ktĂłry podaÂłeÂś ( http://www.seremet.org/bibl051.html ) aby wyÂświetliÂł siĂŞ jako link.
Darek