Niezależne Forum Projektu Cheops

Witam wszystkich,
Mitologia grecka znana jest z licznych opracowaù. Istnieje wiele ksi¹¿ek regularnie wznawianych, tu przypomnê Parandowskiego, Markowsk¹ czy Graves'a.
Znane sÂą teÂż liczne publikacje, w ktĂłrych prĂłbowano wyjaÂśnic mity, jako ÂźrĂłdÂła informacji astronomicznych, geograficznych czy przyrodniczych a nawet medycznych.
W Polsce np. znana jest ksi¹¿ka Leszka Weresa, szeroko traktuj¹ca ten mit na gruncie astrologicznym. W internecie tak¿e a¿ siê roi od stron zajmuj¹cych siê mitologi¹ i jej objaœnianiem .
ChciaÂłbym spojrzeĂŚ na mity od innej strony, na przykÂładzie historii Heraklesa.
ZakÂładam bezpoÂśredni zwiÂązek z psychikÂą czÂłowieka w szczegolnoÂści z jego rozwojem duchowym. To opisana "droga cierniowa" czy piec, w ktĂłrym zostaje wypalane nasze Ego. ZwiÂązek z psychikÂą podkreÂśla dodatkowo Zodiak, z ktĂłrego czĂŞÂściami korespondujÂą ÂściÂśle kolejne prace Herosa. Bo Zodiak oprocz tego, Âże sÂłuÂżyÂł do odmierzania czasu, to przede wszystkim pokazywaÂł caÂłej ludzkoÂści dwa cykle rozwojowe, cykl miÂłoÂści ( swastyka lewoskrĂŞtna) i cykl rezygnacji z pragnieĂą (swastyka prawoskrĂŞtna). OprĂłcz tego ten Zodiak pokazuje niemal wszystko waÂżne dla Âżycia na ziemi. Dla mnie na razie wystarczy powiÂązanie z Heraklesem, symbolizowane
ukladem 1+ 12, czyli Herakles i jego 12 prac, dokÂładnie jak centrum zodiaku i 12 znakĂłw.
Zapraszam do dyskusji.

Bardzo ciekawy temat. Zaczynaj wiêc WaœÌ.
MoÂże, by byÂło za porzÂądkiem, to od pierwszej jego pracy.
Podaj dokÂładniejszy "azymut", bo osobiÂście na tych cyferkowych (choĂŚ z grubsza o zodiaku mam pojĂŞcie) sprawach nie bardzo siĂŞ znam. ;) ;D

Cz.1
Herakles byÂł oficjalnie synem Alkmeny i Amfitriona krĂłla Tirynsu. Prawdziwym jego ojcem jednak byÂł Zeus. Zazdrosna zona Zeusa Hera, postanowiÂła utrudniĂŚ mu Âżycie. SpowodowaÂła m.in. Âże urodziÂł siĂŞ jako drugi, po  swoim kuzynie Eurysteuszu i dlatego nie zostal krolem w Mykenach .Potem Hera zesÂłaÂła na niego opĂŞtanie a wtedy Herakles zabiÂł w szale swoje dzieci. W ramach pokuty Eurasteusz zaÂżadaÂł od niego wykonania 12 prac.
Pierwszym zadaniem miaÂło byĂŚ zabicie Lwa z Nemei.
 .       Pierwsza praca, ktĂłrÂą Eurysteus kazaÂł wykonaĂŚ Heraklesowi, kiedy
         przybyÂłl do Tirynsu, polegaÂła na zabiciu Lwa Nemejskiego lub Kleonajskiego
         i zdarciu z niego skĂłry. ByÂło to olbrzymie zwierzĂŞ o skĂłrze, ktĂłrej nie mogÂło
         przebiĂŚ Âżelazo, brÂąz ani kamieĂą.
         Po przybyciu do miasta Kleonaj le¿¹cego miĂŞdzy Koryntem i Argos,
         Herakles zamieszkaÂł w domu jakiegoÂś robotnika najemnego czy teÂż pasterza
         imieniem Molorchos, ktĂłrego syna zabiÂł lew. Kiedy Molorchos chciaÂł przebÂła-
         gaĂŚ HerĂŞ skÂładajÂąc jej w ofierze tryka, Herakles kazaÂł mu siĂŞ wstrzymaĂŚ
'        i powiedziaÂł: "Poczekaj trzydzieÂści dni. JeÂśli wrĂłcĂŞ caÂły, ofiaruj go Zeusowi
         Zbawcy; jeÂśli nie wrĂłcĂŞ, z³ó¿ go mnie jako ofiarĂŞ naleÂżnÂą herosowi.
.        Herakles dotarÂł do Nemei w poÂłudnie, poniewaÂż jednak lew wyludniÂł
         okolicĂŞ, nie znalazÂł nikogo, kto mĂłgÂłby mu wskazaĂŚ drogĂŞ.,- po czym
         wybraÂł siĂŞ na gĂłrĂŞ Tretos i tu wÂłaÂśnie wytropiÂł lwa wracajÂącego do swej
         jaskini, ociekajÂącego krwiÂą po caÂłodziennej rzezi. ZasypaÂł go gradem strzaÂł,
         ale odbiÂły siĂŞ od grubej skĂłry nie wyrzÂądzajÂąc bestii Âżadnej szkody - lew
ziewa³ i liza³ ³apy. Nastêpnie ci¹³ Herakles swym mieczem, który zgi¹³ siê
jakby byÂł z oÂłowiu. W koĂącu chwyciÂł paÂłkĂŞ i tak silnie zdzieliÂł niÂą lwa po
pysku, Âże zwierzĂŞ wycofaÂło siĂŞ do swej jaskini o dwĂłch wejÂściach, potrzÂąsajÂąc
Âłbem - bynajmniej nie z bĂłlu, ale dlatego, Âże huczaÂło mu w uszach. Herakles
z ÂżaÂłoÂściÂą spojrzaÂł na poÂłamanÂą paÂłkĂŞ, po czym zagrodziwszy siatkÂą jedno
z wejœÌ do jaskini, sam wszed³ przez drugie. Poniewa¿ przekona³ siê, ¿e ¿adna
broù nie ima siê potwora, zacz¹³ siê z nim zmagaÌ. Lew odgryz³ mu jeden
palec, ale Herakles chwyciÂł jego Âłeb pod ramiĂŞ i tak dÂługo go dusiÂł, aÂż zadusiÂł
na ÂśmierĂŚ.
. Przez chwilê Herakles zastanawia³ siê, jak zdj¹Ì skórê lwa, a¿ wreszcie
z boskiego natchnienia posÂłuÂżyÂł siĂŞ ostrymi jak brzytwy pazurami zwierzĂŞcia.
WkrĂłtce mĂłgÂł juÂż chodziĂŚ w lwiej skĂłrze jak w pancerzu, Âłeb zaÂś sÂłuÂżyÂł mu za heÂłm.(cyt. z Greaves )

Tyle mit. Jak mozna go interpretowaĂŚ?. Przede wszystkim chodzi o znalezienie sensu a nie recepty. Wiec naleÂży odrzuciĂŚ literalne wyjasnienie.
WyglÂąda to mniej wiĂŞcej tak. Swiat mitu to Âświat archetypĂłw . Nasze Âżycie jest jego odpowiednikiem, to Âświat Ego. A w nim kaÂżdy z nas jest takim Heraklesem i mamy tak samo trudne zadania do rozwiÂązania. Tym Lwem dla nas, moze byc np. na³óg palenia czy jakiÂś kompleks, bezpoÂśredni przeÂłoÂżony, teÂściowa czy nawet pozornie bÂłacha sprawa, ale ktĂłrej pokonanie wymaga jednak najwyÂższego wysilku. Ale w naszym Âżyciu kaÂżde z tych zadaĂą jest mozliwe do wykonania, jest dokladnie na nas obliczone. Tak jak Herakles najpierw trzeba sie zdecydowaĂŚ walczyĂŚ=coÂś zmieniĂŚ, a wiĂŞc uwierzyĂŚ w moÂżliwosc zmiany. Po drugie naleÂży pokonaĂŚ strach. A wiec widzimy, Âże dopiero aktywne dziaÂłanie plus wiara zostajÂą nagradzane. Dalej widzimy, Âże Herakles wykonywaÂł zadanie samodzielnie, nie szukaÂł pomocnikĂłw ani nie zwracaÂł siĂŞ do bogĂłw o pomoc. Tak wiĂŞc i my, mamy do czynienia z "problemem" tylko i wy³¹cznie osobistym, to nie jest coÂś/ktoÂś gdzieÂś w Chinach, ale to co/kto jest bezpoÂśrednio z nami zwiÂązane. Walka z Lwem ujawnia nastĂŞpny aspekt, mianowicie wykorzystanie intelektu. PrĂłbowaĂŚ dotÂąd  aÂż uzyska siĂŞ efekt. NaleÂży siĂŞ stale rozwijaĂŚ i nowo nabytÂą wiedzĂŞ natychmiast stosowaĂŚ. Nie moÂżna siĂŞ zatrzymaĂŚ w rozwoju bo tak chce tradycja=miecz, luk,paÂłka czy aktualny dogmat=taktyka walki. JeÂśli one nie daja rozwiÂązania , nalezy je znaleŸÌ samemu=uduszenie. A w zasadzie naleÂży zawsze wszystko samemu rozwiÂązywaĂŚ.
Znak Lwa w Zodiaku odpowiada pierwszej pracy Heraklesa. Jest to znak staÂły=kardynalny, ktĂłremu odpowida ÂżywioÂł Ognia oraz zmysÂł wzroku. Odpowiada mu
jeden z czterech cherubow stojacych przy Tronie boskim. Na niebosklonie jest to gwiazda Regulus, jedna z czterech tworzacych niebianski krzyz.
MoÂżna narysowaĂŚ okrÂąg i dwie przecinajace siĂŞ pod kÂątem 90 stopni osie.Powstana cztery ĂŚwiartki i punkt w centrum. GĂłrna, po prawej ĂŚwiartka odpowiada ÂżywioÂłowi powietrza oraz znakowi Wodnika=czÂłowieka, nastĂŞpna ĂŚwiartka to Lew i ÂżywioÂł ognia, dalsza to Byk i ÂżywioÂł ziemi i w koĂącu ostatnia, ktorej odpowiada OrzeÂł i ÂżywioÂł wody. PatrzÂąc od gĂłry wyobraÂźmy sobie w centrum "Drzewo Âżycia" zaÂś "Drzewo poznania dobra i zla" przedstawia powierzchniĂŞ okregu jako poziom osobowoÂści. Tam ĂŚwiartka Lwa odpowiada Zasadzie mĂŞskiej, aktywnej ale destruktywnej. Ta zasada oznacza coÂś zaczynac, walczyĂŚ, paliĂŚ, ostrzyĂŚ, pod¹¿aĂŚ...  To takÂże odpowiada rzece biblijnej Tygrys w Asyrii oraz kierunkowi geograficznemu - WschĂłd.
W koĂącu "cykl miÂłosci" wyznacza swastyka lewoskrĂŞtna, czyli kierunek od Lwa do kolejno Wodnika, OrÂła i Byka.

Pierwsza rzecz, na któr¹ zwróci³em uwagê, to ró¿nica pomiêdzy postaw¹ bohatera a cz³owieka.
CzÂłowiek w obliczu problemu z reguÂły zwraca siĂŞ do siÂł wyÂższych (jak trwoga to do boga), Herakles zaÂś pokazuje, ze nie tĂŞdy droga. Sam dostaje po tyÂłku (utrata palca) ale stawia czoÂło "hydrze" (choĂŚ o niej bĂŞdzie dalej  ;) ;D).
To taka myœl, która mnie "przeœladuje" niemal od dzieciùstwa. Jesteœmy równi, nawet bogom, tylko musimy to sobie uœwiadomiÌ i wzi¹Ì sprawy w swoje rêce.

Witaj Darek,
dlatego wzorzec znajduje siĂŞ na nieboskÂłonie, aby Âżaden pacan na przestrzeni wiekĂłw nie wmawial Ci co innego.  ;D
pozdrawiam

Mimo, Âże kaÂżde z Âżyciowych zadaĂą jest obliczone na ludzkie siÂły, to jednak czÂłowiek nie zawsze potrafi temu podoÂłaĂŚ i czĂŞsto zaÂłamuje siĂŞ. NaleÂżaÂłoby zatem zastanowiĂŚ siĂŞ nad przyczynÂą tego stanu rzeczy. Czy jest to tylko niewiara we wÂłasne siÂły? A jeÂśli tak, to skÂąd siĂŞ ona bierze?

SÂądzĂŞ, Âże ma to zwiÂązek z naszymi dawnymi kontaktami z bogami i ich dominacjÂą nad ludÂźmi.  Bo czy nie mamy zakodowanej w pamiĂŞci niÂższoÂści, bojaÂźni oraz poddaĂąstwa?
SkÂąd do tej pory tak silna wiĂŞÂź psychiczna z Bogiem, za ktĂłrym kryjÂą siĂŞ dawni bogowie?
CzyÂżby pĂŞpowina nie zostaÂła jeszcze przerwana?

UwierzyĂŚ w siebie, w swojÂą moc rĂłwnÂą boskiej, to najwaÂżniejsze zadanie czÂłowieka. Niestety, religie raczej  utrudniajÂą to i uzaleÂżniajÂą od Boga. Nie uczÂą prawdziwej duchowoÂści. CzÂłowiek nadal czuje siĂŞ upoÂśledzonym i niedorastajÂącym do samodzielnej egzystencji. Wci¹¿ potrzebuje wsparcia siÂł wyÂższych.

Herakles wykonaĂŚ musiaÂł swoje prace za karĂŞ, za zamordowanie wÂłasnej rodziny.  Jednak zamordowaÂł, bo Hera nienawidzÂąca Heraklesa zesÂłaÂła na niego ob³êd.
A cz³owiek? Czy równie¿ nie zosta³ w pewnym sensie wprowadzony przez bogów w ob³êd? Czy nie zosta³ przez nich wykorzystany i ograbiony? I czy zmagaj¹c siê ze swoj¹ s³aboœci¹ i egzystencjonalnymi trudnoœciami nie p³aci za winy bogów?
Jaki grzech popeÂłniÂł czÂłowiek?
Ale chyba za bardzo odbiegam od tematu.  ;D

Chyba jeszcze nie zdbiegasz zbyt bardzo, zresztÂą >acent< bĂŞdzie pilnowaÂł wÂłaÂściwego toru. ;D


Naszym najwiĂŞkszym grzechem byÂło to, Âże jeden bĂłg chciaÂł nas niemal od razu wprowadziĂŚ na wyÂżyny, uczyniĂŚ rĂłwnym sobie zaÂś drugi za wszelkÂą cenĂŞ ciaÂł nas wykorzystaĂŚ tylko do swoich celĂłw i w efekcie finalnym wytrzebiĂŚ. ;) ;D

Z tego wniosek, Âże wielu mieliÂśmy "BogĂłw", a wszystkie wiĂŞksze religie czczÂą tylko jednego. Jednak juÂż w Biblii mĂłwi siĂŞ o elohim, czyli bogach, bo jest to liczba mnoga.
Pasuje to do dzielnej za³ogi statków Anunnaki. I pewnie Herakles nale¿a³ do nich, albo te¿ by³ jednym z ich potomków "zrodzonych z córy ziemskiej". W ten sposób namno¿y³o siê nam tu mnóstwo owych "pó³bogów" (có¿ za dziwactwo logiczne!) i herosów.

Ale pasuje do "mitĂłw", jak ulaÂł. CzyÂżby miaÂły byĂŚ bardziej "historyczne" niÂż nam siĂŞ wydaje...?

Wiele na to wskazuje.
ChoÌ nale¿a³oby dok³adniej roztrz¹sn¹Ì to zagadnienie bo coœ mi podpowiada, ¿e mitologia z Herkulesem/Heraklesem to zupe³nie inna historia ni¿ mitologia sumeryjska - o Annunakich.

A tak w ogĂłle, to najpierw powstaje mit, jako odzwierciedlenie danej sytuacji, powiedzmy w duÂżym uproszczeniu rzeczywistej. OczywiÂście opóŸnienie powstawania mitu ma wpÂływ na rzetelnoœÌ opisu i znieksztaÂłcenia wczeÂśniejszych wydarzeĂą. Zatem jest to odbicie jakby w krzywym zwierciadle. 
PóŸniej, po setkach a nawet tysiÂącach lat nadawane jest mu „odpowiednie” znaczenie. Mit rozbudowywany jest o treÂści niezupeÂłnie zgodne z pierwotnym przekazem. Interpretacja robiona jest pod kÂątem aktualnej wiedzy ogĂłlnej i jednostkowej. Zawiera filozofiĂŞ i doktryny bie¿¹ce. Czy zatem nie nastĂŞpuje zbytnie odejÂście od pierwowzoru i nadinterpretacja mitu?

Zastanawiaj¹ mnie równie¿ owe zapisane na niebie wzorce. Wskazywa³oby to, ¿e w momencie powstawania mitu brany by³ pod uwagê obraz nieba i na gor¹co wi¹zany z wydarzeniami na Ziemi. Tylko, ¿e tu równie¿ zachodziÌ mo¿e rozbie¿noœÌ obrazu nieba z czasem faktycznych wydarzeù a czasem rodzenia siê mitu.
No ale mit, to nie fakt. ChociaÂż fakty obrastajÂą w mity.

Ciekawe, na ile dawni bogowie mieszaj¹ aktualnie w naszym ¿yciu. Oraz na ile sami ulegli transformacji. I czy jeœli funkcjonuj¹ w naszej rzeczywistoœci fizycznie, jako wcielenia konkretnych ludzi, maj¹ œwiadomoœÌ swojej boskoœci?
MoÂże jakieÂś inkarnowane i Âświadome bĂłstwo wypowiedziaÂłoby siĂŞ w temacie? Taki np. peÂłen sprzecznoÂści Apollo?
A moÂże lepiej dla wÂłasnego bezpieczeĂąstwa nie tykaĂŚ bogĂłw? ChociaÂż, czy tak siĂŞ da?  ;D

Rzeczywiœcie, dziœ mo¿emy sobie tylko gdybaÌ "co mit mia³ na myœli". Ale co do tykania bogów, uwa¿am, ¿e czas najwy¿szy zacz¹Ì ich "tykaÌ", inaczej zawsze bêdziemy od nich zale¿ni, a oni bêd¹ mogli robiÌ co im siê ¿ywnie podoba. Czas to zmieniÌ.

Masz racjĂŞ Darku, tym bardziej, Âże bogowie juÂż nas tknĂŞli w przeszÂłoÂści, pozostawiajÂąc swoje, niezatarte do dziÂś piĂŞtno.
Zatem, by odreagowaĂŚ dawnÂą traumĂŞ musimy zbliÂżyĂŚ siĂŞ w obopĂłlnym poznaniu.

Bogowie potrzebujÂą nas tak samo jak my ich. Nasze wspĂłlne losy, ktĂłre splotÂły siĂŞ w zamierzchÂłej przeszÂłoÂści
domagaj¹ siê wyprostowania. Zrozumienie i zadoœÌuczynienie otworzyÌ mog¹ drzwi do innej alternatywy wspó³egzystencji.
Dlatego warto analizowaĂŚ nawet mity. Bo w nich tkwi ziarnko prawdy. A moÂże i wiĂŞcej niÂż tylko jedno ziarnko?  ;)

===================================

¯eby pod¹¿aÌ za g³osem serca trzeba czasami robiÌ z³e rzeczy. Doskona³oœÌ nie jest ludzka, ani nawet definiowalna.
Gdy przeÂżycia sÂą zbyt silne a czÂłowiek pozostaje sam, w oddzielnym ciele, za wszelkÂą cenĂŞ pragnie dzieliĂŚ je z drugÂą osobÂą.
D¹¿y do po³¹czenia ca³kowitego. Lecz mi³oœÌ nie zawsze bywa sprawiedliwa.

Pozornie sÂą to herezje, ale takie jest czÂłowieczeĂąstwo. Jedynie maszyny doznajÂą speÂłnienia, bo majÂą program,
mog¹ dojœÌ do granic. Cz³owiek jest jakby niedokoùczony, nieokreœlony. Posiada têsknotê, której nie mo¿e poj¹Ì ani zrealizowaÌ.
Granice s¹ ruchome, przesuwaj¹ siê w nieskoùczonoœÌ.
Samorealizacja jest d¹¿eniem, a nie osi¹gniêtym stanem. Jest tylko drog¹ i zmieniaj¹cymi siê pejza¿ami.
Istnieje niezliczonoœÌ odczuÌ i prze¿yÌ. I nic nie jest ostateczne.

Pewnie niewiele ma to wspĂłlnego z tematem, ale w tym kontekÂście 12 prac Heraklesa nabiera innego wymiaru.
Tak jak Âżycie czÂłowieka.

ScaliÂłem posty
Darek

Ju¿ pierwsze reakcje potwierdzaj¹ moje obawy. No, ale to tak jest. A wiêc jeszcze trochê wyjaœnieù ogólnych. Mit, proszê paùstwa to nie jest jakas tam bajeczka z egzotycznymi nazwami. On ma rangê przekazu, objawienia i tak jak one, ma strukturê fraktaln¹. Oznacza to bezposredni¹ zaleznoœÌ z ka¿dym aspektem naszego ¿ycia. Dowolny mit daje sie rozwin¹Ì na szereg p³aszczyzn np. plaszczyzn kszta³towania osobowoœci, pokazuj¹c drogê oraz konsekwencje. Mit daje sie przkladaÌ na zale¿noœci harmoniczne, na œcie¿ki I Ching i wiele innych. Taka jest moc mitu.
Mit odnosi siê tylko i wy³¹cznie do czlowieka i jego ¿ycia. Wszyscy bogowie tam wystêpujacy, pó³bogowie, herosi, ró¿ne stwory oraz krainy, to zawartoœÌ naszej œwiadomoœci. Kiedy elementy
naszej Âświadomosci nie sÂą w harmonii, wtedy powstajÂą potwory. W realu za konflikty jest odpowiedzialne nasze Ego. Jest bez znaczenia czy Tyfon z podÂświadomoÂści, czy kierownik Komorowski
jest naszym przeciwnikiem. To tylko ró¿ne nazwy tego samego.
pozdrawiam

AleÂż acentaur, nikt nie twierdzi, Âże mit to jakaÂś tam bajeczka. Zgadzam siĂŞ z TobÂą co do roli mitu.
Jednak on sam ma niewielkÂą moc bez udziaÂłu naszej ÂświadomoÂści. To my pozwalamy mu na rozwiniĂŞcie siĂŞ w nas
i obdarzenie swoj¹ m¹droœci¹. Do tego jednak potrzebna jest pewna dojrza³oœÌ, by zrozumieÌ przekaz.
Czyli odpowiednia œwiadomoœÌ. Bez niej, faktycznie mit pozostanie w krainie bajek, chocia¿ i te ucz¹.
No i czyÂż wÂłasnym Âżyciem nie tworzymy mitĂłw?  ;)

Wymowny jest ten przykÂład z kierownikiem Komorowskim, jako urzeczywistnionym stworem.
Zapewne wylazÂł on z wielu podÂświadomoÂści jako koszmar.  ;D

Tak by siĂŞ wydawaĂŚ miaÂło. Ale tak jak moÂżemy nie zauwaÂżac rolĂŞ i dziaÂłanie kierownika Komorowskiego, tak i moÂżemy zbagatelizowaĂŚ konflikty naszej ÂświadomoÂści. Ale i tak zostaniemy obdarzeni efektami dziaÂłalnosci kierownika tak jak i konflikty w Âświadomosci wpÂłynÂą na nasze Âżycie. Jeszcze jaÂśniej, czy chcemy czy nie, te wszystkie "Âświaty" zazĂŞbiaja sie wzajemnie a my tkwimy w nich po uszy.

Tytu³em wyjaœnienia pochodzenia tytanów i bóstw w mitologiach, pozwolê sobie zamieœciÌ fragment ksi¹¿ki Josepha P. Farrel'a pt. Wojna nuklearna sprzed 5 tysiêcy lat, roz. 4 str.75,76:

Pezron uwaÂżaÂł, Âże pierwotna rasa gigantĂłw migrowaÂła w dwĂłch grupach plemiennych, z ktĂłrych
jedna dotarÂła do Europy, druga zaÂś do Azji Mniejszej154. Grupa z Azji Mniejszej, gomariaĂąskie plemiĂŞ
Saków, dotar³a tam, pod¹¿aj¹c za swoim przywódc¹ Akmonem, i za³o¿y³a na wybrze¿u Morza Czarnego miasto nazwane Temikyr¹ na czeœÌ jego wnuczki Temis.
Lecz historia przybra³a dziwny obrót, kiedy owi olbrzymi osadnicy w pó³nocnej Anatolii zaczêli
nazywaĂŚ samych siebie tytanami. Zacytujmy znowu Stephena Quayle'a: “To interesujÂący (i
niedostrzegany przez wiêkszoœÌ wspó³czesnych historyków) zbieg okolicznoœci. Przekaz o
gomariaĂąskich olbrzymach zostaÂł utrwalony w greckiej mitologii; byli oni rzeczywistymi osobami o
ogromnych rozmiarach, traktowanymi jak bogowie. Tak wiĂŞc niektĂłrzy z greckich bogĂłw nie byli tylko
mitycznymi postaciami, lecz wywodzili siĂŞ od prawdziwych postaci historycznych"155.
Ale jak to moÂżliwe?
Syn Akmona, Uranos, ktĂłry po nim panowaÂł nad nowo podbitymi ziemiami, byÂł czczony przez
poddanych jako “czÂłowiek z nieba"156. Jak zauwaÂżyÂł Pezron, antyczny autor Simias z Rodos okreÂślaÂł
Uranosa imieniem Akmonides, czyli “syn Akmona"; jego opiniĂŞ podzielaÂł teÂż Hezychios157. Innymi
sÂłowy, “z tej jednej rodziny gigantycznych gomariaĂąskich ksi¹¿¹t pochodzili »ci, ktĂłrzy stali siĂŞ
najwiĂŞkszymi i najstarszymi bogami pogaĂąskiego Âświata«"158. Wydaje siĂŞ wiĂŞc, Âże opinie niektĂłrych
OjcĂłw KoÂścioÂła i innych wczesnych autorĂłw chrzeÂścijaĂąskich miaÂły antyczne ÂźrĂłdÂła.

I dlatego musimy jak ten Herakles wci¹¿ tyraÌ. A¿ dojdziemy ze œwiadomoœci¹ do ³adu. A z podœwiadomoœci
wyÂłoni siĂŞ w koĂącu nie kierownik straszydÂło i egzekutor, a pan miodzio.  ;)
Opowiadaj zatem dalej o zmaganiach Heraklesa ze swoimi zmorami. Po lwie zdaje siĂŞ przyszÂła kolej na hydrĂŞ?  ;D

Trzeba jeszcze wspomnieÌ o dwóch wa¿nych aspektach. Po pierwsze Herakles przyj¹³ ciê¿ar pokuty bez szemrania. Bo nie zmienia siê faktów ale trzeba siê zmieniÌ samemu. Po drugie, okazuje siê, ¿e po
wykonaniu zadania na miarĂŞ zabicia Lwa z Nemei, dostajemy w " nagrodĂŞ" coÂś, co jest jakby czĂŞÂścia
"problemu", z ktĂłrym sobie poradziliÂśmy. Herakles nie potrzebowaÂł wiĂŞcej siÂły, ale potrzebowaÂł osÂłony przed np. strzaÂłami a to daÂła mu skĂłra lwa. Ona pozwoliÂła mu na wykonanie nastĂŞpnych zadaĂą.

Ooooooooooo- podoba mi sie to.
Czy bedziesz Acentaur pisal o nastepnych znakach zodiaku? Ja jestem blizniakiem.

Witaj Rafaelo,
bĂŞdĂŞ,bĂŞdĂŞ, ale bliÂźniaki odpowiadajÂą 11 pracy Heraklesa, wiĂŞc musisz czekaĂŚ.  :)
Nastepna jest Hydra lernejska czyli znak Wagi.
pozdrawiam

...czyli co nas nie zabije to nas wzmocni...

pzdr

acentaur bardzo dziĂŞkujĂŞ za temat o Heraklesie. Niezmiernie ciekawy, duÂżo daje do myÂślenia, i oczywiÂście cierpliwie czekam na dalszy ciÂąg.
                  Pozdrawiam    Zochna.

To jeszcze nie wszystko.  :)
MoÂżna na prace Heraklesa popatrzec pod ró¿nym kÂątem.  Np. tak: Hera=Ewa=Ego to g³ówny "przeciwnik" Heraklesa. ZabĂłjstwo dzieci i Âżony nie jest faktyczne ale chodzi o walke z dogmatami, tradycjÂą, przesÂądami, ktĂłre on odrzuca. Przyjmuje Âświat taki jaki jest ( Lew oznacza m.in. TERAZ )  tu i teraz, z tym co posiada, wydaje walkĂŞ Egu.
JeÂśli do tego dodamy, Âże Lew symbolizuje sÂłoĂące ( mÂądroÂśc serca ) i wschĂłd, oraz Âże z rodu LEW-itĂłw miaÂł przyjÂśc ten , ktĂłry "oczyszcza", to kogo przypomina ten niewinny mit?

Prawda iÂż HERA = EWA , "zabĂłjstwo Âżony" , to akt rozdzielenia aspektĂłw mĂŞskiego i ÂżeĂąskiego z jedni dawnej osobowoÂści.
ByÂł to bardzo dawny atlantydzki eksperyment , ktĂłry pozbawiÂł kobiety mocy a mĂŞÂżczyzn intuicji.
SpowodowaÂł rĂłwnoczesne "zabĂłjstwo" dzieci , czyli rozwijajÂących siĂŞ juÂż dobrze  Dusz ( poprzednie wcielenia), ktĂłre w szybkim tempie doprowadziÂły by po zjednoczeniu do ewolucji Ducha.
Istotnie Hera -Ewa jest czĂŞÂściÂą Zeusa - Enki , Jego oddzielonym aspektem ÂżeĂąskim , ktĂłry od tamtej pory zacz¹³ ÂżyĂŚ juÂż swojÂą indywidualnoÂściom rozwijajÂąc w siebie przez wiedzĂŞ i moc  uzyskiwanÂą w trakcie ziemskich wcieleĂą , ktĂłrych byÂło cale mnĂłstwo.
CzytajÂąc mitologiĂŞ greckÂą moÂżna poznaĂŚ caÂły rĂłd Zeusa , oraz droge ich wzrastania przez borykanie siĂŞ ze swoimi brakami  w osobowoÂściach.

JedynÂą osobÂą z poza tego rodu  jednak ÂżyjÂąca rĂłwnieÂż w tamtych czasach byÂła Afrodyta.

A LEW... LEWICI? Tak zawsze to samo czyli lewa ¿eùska strona , kobiecoœÌ , bowiem kap³ankami zawsze by³y kobiety, mê¿czyŸni do³¹czali do tego grona gdy rozwinêli w sobie ponownie aspekt ¿eùski czyli w fizycznoœci intuicjê.
Kobiety stawaÂły siĂŞ krĂłlowymi gdy odzyskaÂły swojÂą moc przez doÂświadczenia borykania siĂŞ z wieloma przeciwnoÂściami losu i pokonywanie ich samodzielne.
Zawsze istnieje ta sama zasada by dojœÌ do swojej wewnêtrznej harmonii.

Na marginesie ... przedstawicielkÂą rodu LewitĂłw byÂła Maria Magdalena , gdy w tym Âżyciu uzyskaÂła moc ale rĂłwnieÂż absolutnÂą harmoniĂŞ miĂŞdzy swoimi aspektami ( co przejawia siĂŞ rĂłwnieÂż przez lewitacjĂŞ) staÂła siĂŞ Janem , i na dodatek Janem Chrzcicielem , tym samym , ktĂłry napisaÂł EwangeliĂŞ Jana.

Oczywiœcie i¿ osi¹gniêcie takiego stanu zawsze jest efektem korzystania z m¹droœci serca i jeszcze jedna oczywistoœÌ , LEWITA staÌ mo¿e siê ka¿dy , gdy osi¹gnie ten stan w sobie.
Z jednego prostego powodu o którym ju¿ pisa³am wiele razy , wszyscy , którzy posiadaj¹ Iskrê Bo¿¹ pochodz¹ z rodu Stwórcy , On jest praojcem nas wszystkich. Moment wydzielenia siê Iskier powodowa³ ich osobowoœÌ , która zawsze mo¿e siê zmieniaÌ w zale¿noœci od woli Ducha i podjêcia pracy nad przekszta³ceniem siebie na drodze dojœcia energetycznego do depozytu wiedzy w nas.
MoÂże moje wyjaÂśnienia pomogÂą zrozumieĂŚ dlaczego musiaÂło na ziemi zadziaĂŚ siĂŞ tak wiele "zÂłych " rzeczy?
Bowiem tylko i wy³¹cznie osobista praca nad sobÂą , zanurzanie siĂŞ w przeÂżycie zdarzeĂą daje kaÂżdemu z nas wiedzĂŞ , ktĂłra okreÂśla  miejsce jego osobistego  dobra ,jego wolÂą.
Czyli przedstawia osobowoœÌ i moc , która zawsze mo¿e byÌ zmienia na drodze rozwoju osobistego.

Kiara :) :)

ps. Sfinks to teÂż LEW , czyli tak naprawdĂŞ pomnik LEWITY , aspektu ÂżeĂąskiego , ku pamiĂŞci potomnych.

W moim rozumieniu zarówno kiedyœ jak i teraz by³ jeden, jedyny œwiat bogów=archetypów . Ten œwiat by³ od zawsze kompletny, doskona³y i komplementarny do œwiata przez nas postrzeganego. Ten œwiat bogów by³ i jest wci¹¿ w tym samym miejscu, w naszej œwiadomoœci. Nigdy nie by³o niczego poza tymi œwiatami, które w rzeczy samej s¹ jednym i tym samym.To tylko nasze ograniczone "widzenie" czy pojmowanie czyni ró¿nice. Wiec tak naprawdê wzajemne przenikanie siê polega na tej samej substancji i strukturze. Duchowoœc jawi siê nam jako œwiat archetypów zaœ w "realu" nie by³o, nie ma i nie bêdzie nikogo poza nami.

Wszystko istnieje tak jak pozwalamy mu istnieĂŚ w naszej ÂświadomoÂści.
Zatem dla Ciebie jest tak a dla mnie inaczej , bowiem dla mnie ten Âświat ( w znaczeniu epoki) nie jest peÂłniÂą wzorca a co za tym idzie peÂłniÂą  wiedzy tworzÂącÂą archetypy.

kiara :) :)

wÂłaÂśnie tak to rozumiem. MoÂżna mnoÂżyĂŚ byty na mniejsze czy wiĂŞksze potrzeby i one powstanÂą, bo za tym stoi Âżelazne prawo. Tylko po co? Wystarczy , Âże nieÂświadomie je tworzymy. Za resztĂŞ trzeba bĂŞdzie zapÂłaciĂŚ.
pozdrawiam

ChĂŞĂŚ doÂświadczania wiedzy , rozwĂłj przez niÂą , wzbogacanie siebie oraz doÂładowywanie energetyczne.
Jedni chcÂą poznaĂŚ wiedzĂŞ caÂłoÂści a inni czĂŞÂści.
Jednym odpowiada poÂłowa , ktĂłra staje siĂŞ ich caÂłym Âświatem a inni wolÂą wiedzĂŞ caÂłoÂści bo im polowa nie wystarcza do istnienia.
Wolny wybĂłr.
Ka¿dy otrzyma to czego pragnie jego œwiadomoœÌ ( inaczej Duch).

Kiara :) :)

Ace, a kto nas namnoÂżyÂł i na jakÂą potrzebĂŞ?  ;D

to nie ja, to En.Ki  ;D
no dobrze, niewÂątpliwie trochĂŞ moja wina. Tak jak i kazdego z nas. KaÂżdy produkuje indywidualny Âświat i za niego jest odpowiedzialny. Ale te Âświaty jakoÂś siĂŞ zazĂŞbiajÂą i trzeba wspó³pracowaĂŚ.  :)
pozdrawiam

Ja tam nie czujĂŞ siĂŞ winna, bo hybryd ani androidĂłw nie mnoÂżyÂłam.
Niech ich twĂłrcy siĂŞ o nich martwiÂą i pÂłacÂą za ten caÂły pasztet.  ;D

Ja teÂż nie, ale hmm. parĂŞ razy bĂŞdÂąc na imprezie ... nie pamietam jej zakoĂączenia. MoÂże wtedy
podstĂŞpnie jakaÂś androidka od Enkiego wykorzystaÂła mojÂą chwilowÂą sÂłaboœÌ.  ;D
PowaÂżnie, to sÂą tylko twory myÂślowe.

================================

No wiĂŞc jak Herakles pokonaÂł Lwa z Nemei (wstÂąpil na drogĂŞ samozbawienia) dostaÂł nastĂŞpne
zadanie.
DrugÂą pracÂą nakazanÂą przez Eurysteusa byÂłozgÂładzenie Hydry Ler-
nejskiej, potwora spÂłodzonego przez Tyfona i Echidne, wychowanego przez
HerĂŞ jako groÂźba dla Heraklesa. . Lerna znajduje siĂŞ nad morzem, o kilka mil
od miasta Argos. Na zachĂłd od niej wznosi siĂŞ gĂłra Pontinos, ze ÂświĂŞtym gajem
 platanĂłw schodzÂących aÂż do morza TĂŞ ÂżyznÂą i ÂświĂŞtÂą krainĂŞ terroryzowaÂła niegdyÂś Hydra.
Nora jej znajdowaÂła siĂŞ pod platanem, gdzie z siedmiu ÂźrĂłdeÂł braÂła poczÂątek rzeka Amymone,
ona te¿ straszy³a na niezg³êbionych bagnach lernejskich.
Hydra mia³a niezwyk³¹ postaÌ; podobna by³a do sa i mia³a osiem lub dziewiêÌ
wĂŞÂżowych ÂłbĂłw; a jeden z nich byÂł nieÂśmiertelny. NiektĂłrzy przypisujÂą jej piĂŞĂŚdziesiÂąt,
sto a nawet dziesiêÌ tysiêcy g³ów. Tak czy inaczej, by³a do tego stopnia jadowita,
 Âże nawet woĂą jej powodowaÂła ÂśmierĂŚ.
Herakles , zmusi³ Hydrê do wyjœcia z nory, ra¿¹c j¹p³on¹cymi strza³ami,
 po czym wstrzymaÂł oddech. i jÂą schwytaÂł, ale potwĂłrowin¹³ mu siĂŞ wokó³ nĂłg
 i usiÂłowaÂł powaliĂŚ na ziemiĂŞ. Na pró¿no waliÂł paÂłkÂą po Âłbach Hydry -
 ledwie jednÂą rozbiÂł, a juÂż na jej miejsce pojawiaÂły siĂŞ dwie lub trzy nowe.
Olbrzymi rak wypeÂłzÂł z bagna,.na pomoc Hydrze i wpiÂł siĂŞ w nogĂŞ
Heraklesa. Ten gwaÂłtownym uderzeniem rozwaliÂł jego skorupĂŞ wzywajÂąc
jednoczeÂśnie na pomoc Jolaosa. Joalos podpaliÂł jeden koniec gaju, po czym by
powstrzymaÌ pojawienie œiê nowych g³ów Hydry, przypala³ miejsca, w któ-
rych wyrastaÂły; w ten sposĂłb zatamowaÂł upÂływ krwi.
Teraz Herakles mieczem lub te¿ Ÿ³otym pa³aszem uci¹³ nieœmierteln¹
gÂłowĂŞ - niektĂłre jej czĂŞÂści byÂły ze zÂłota i zakopaÂł jÂą, syczÂącÂą jeszcze, pod
ciĂŞÂżkim gÂłazem przy drodze do Elajos. ÂŚcierwo wypatroszyÂł i zanurzyÂł swe
strza³y w ¿ó³ci. Odt¹d najmniejsza rana zadana tymi strza³ami by³a œmiertelna. ( cyt. z Gravesa)

Ogólnie, zabicie jakiegoœ stwora/przeciwnika oznacza posi¹œc jego w³asnoœci, stac siê nim.
W przypadku Hydry (ona sama i jej dziewiêc g³ów symbolizowa³o 10 przykazaù boskich) Herakles
na drodze do boskiej ÂświadomoÂści stal sie czÂłowiekiem ÂżyjÂącym w zgodzie z tymi zaleceniami.
Pozostaje jeszcze Rak. Prastary symbol Raka to celtyckie taijitu czy symbol yin/yang czyli harmonia
ÂżywioÂłu mĂŞskiego i ÂżeĂąskiego, czyli harmonia Âświadomosci. PiĂŞta jest stykiem miedzy
czÂłowiekiem a materia=ziemia, czyli miedzy ÂświadomoÂściÂą mĂŞskÂą i ÂżeĂąskÂą. Zabicie raka oznacza
harmoniĂŞ zaÂś Âśmierc od strzaÂły w piĂŞtĂŞ, oznacza niezrĂłwnowaÂżonÂą ÂświadomoÂśc ÂżeĂąskÂą czyli wybujaÂłe Ego.

ScaliÂłem posty
Darek

Ace, mam proÂśbĂŞ, mĂłgÂłbyÂś podaĂŚ nam autora owej interpretacji, znaczenia zabicia hydry?
SÂądzĂŞ, Âże inne wykÂładnie prac Heraklesa rĂłwnieÂż pochodzÂą z tego samego ÂźrĂłdÂła. Pytam, bo taka informacja
rĂłwnieÂż obfituje w informacje. Pod warunkiem, Âże autor i jego ÂświatopoglÂąd jest nam znany.
No chyba, Âże sÂą to Twoje wnioski na podstawie znanej Ci symboliki.

Zastanawia mnie przypisanie hydrze i jej gÂłowom dziesiĂŞciu przykazaĂą boÂżych.
PatrzÂąc bardzo prosto i pewnie prymitywnie, takie odniesienie do zaleceĂą Jahwe moÂże odzwierciedlaĂŚ
zderzenie z jego okrutn¹, mœciw¹ i nader zwierzêc¹ natur¹. Któr¹ przej¹³ cz³owiek i musi w sobie zwalczyÌ
poprzez stosowanie siĂŞ do reguÂł (przykazaĂą).
Ciekawe jest to, Âże owe przykazania pochodzÂą od tego, ktĂłry z pewnoÂściÂą jest Âświadomy wÂłasnej
dwoistoÂści i niedoskonaÂłoÂści. Inaczej nie powstaÂłoby <lekarstwo> przekazane skaÂżonemu bĂłstwem czÂłowiekowi.

Dalej patrzÂąc prymitywnie, ukÂąszenie raka znamionowaĂŚ moÂże niebezpieczeĂąstwo cofniĂŞcia siĂŞ
(chodzenie do ty³u) w rozwoju. Trzeba mieÌ tego œwiadomoœÌ i zabiÌ w sobie przywary, które temu sprzyjaj¹.
ZaÂś piĂŞta, jako styk z ziemiÂą oznacza przejmowanie materialnych, ziemskich uciech (niskich wibracji)
jako zagroÂżeĂą dla ducha. 
W efekcie, zabicie <raka> faktycznie prowadziĂŚ powinno do harmonii i pĂłjÂścia do przodu.  ;) 

Ale chyba za bardzo myÂślĂŞ wprost.  ;D

Hej Ace,

ÂŁadne zdrobienie Ace=As, :).

Nie zapomnij dopowiedzieÌ na koùcu ¿e w najstarszych wersjach mitu, po rytualnym zabiciu Herkulesa jego cia³o zjadano, a g³owê umieszczano na ma³ej ³ódce aby p³ynê³a w kierunku morza.

Kim jest ten Herkules??? :))))). Czy droga to bycia bogiem (first step to be a hero, HEROS) wiedzie przez du¿¹ dawkê adrenaliny i mase trupów? Nie ma co do tego w¹tpliwoœci, jako ¿e wszelkie konotacje z potworami maj¹ synonim ¿eùski - hydry, meduzy, sukuby - generalnie wszelkie twory z podœwiadomoœci maj¹ ¿eùski charakter, im wiêcej ubijesz tym zdrowsze bêdzie twoje poczucie œwiadomoœci, ba wszak potwory zaczynaj¹ ciê s³uchaÌ maj¹c w pamiêci zadane im rany - psy paw³owa, :). Hmmm .... tak tak, jesteœmy niewolnikami metalu, ale w jakim sensie metalu? lustrzanego czy muzycznego? DodaÌ równie¿ nale¿y ¿e to jednak frajer który robi to na zlecenie, ale kto za tym stoi i komu na rêkê? TzEUS?


:) Pozdrawiam, wypowiedziane bez niemieckiego akcentu Benedykta,

Witaj ptaku,
proszĂŞ bardzo:
Published by acentaur
All rights reserved
Te rewelacje wykluÂły siĂŞ wczoraj w nocy na skutek interakcji z moim ÂźrĂłdÂłem.  ;D
uprzedzenia czy to do Jahve czy Allacha czy jeszcze innych dopiero prowadza do dziwacznych interpretacji. Podczas czytania symboli naleÂży siĂŞ od tego uwolnic. To niby zdumiewÂąjace odkrycie 10 przykazaĂą u grekĂłw,
pokazuje tylko uniwersalnoÂśc boskich praw, ktĂłre byÂły znane wielu kulturom. Hebrajczycy byli tylko jednym
z wielu nacji, ktore te prawa poznali.
moÂżna i tak. OferujĂŞ 25% udziaÂłu w dochodach za wspĂłlna publikacjĂŞ.  ;D
pozdrawiam

==================================

Witaj nagu,
swoja droga, to ciekawe co Ci sie podoba.  :)
to juz przestarzaly cykl, to bylo kiedys, to historia.
dobrze wiesz, ze tak. Trup sie sciele, krew sie leje dla jednych, harmoniczna swiadomosc dla drugich.
Ale kazdy wie, jak trudno osiagnac harmonie.
dzieki, ja pozdrawiam Cie rowniez. Nawet sie ciesze, ze sie od czasu do czasu odezwiesz. Tu sie nic nie zmienilo. Zmienilo sie gdzie indziej. I po tym jak sie zwracasz do mnie, chyba o tym wiesz.

ScaliÂłem posty
Darek

Cykl byl ciekawy ale zakonczenia nie pamietam, w sumie w opowiesciach drogi liczy sie droga a nie jej koniec.

Ciekaw jestem co u ciebie sie zmienilo, bo w jakims innym tonie piszesz.Zwracalem sie do ciebie lekko zartobliwie, ale ups, wczesniej sie nie obrazales.

Pozdhhrawiam, :)

Witaj nagu,
i teraz teÂż siĂŞ nie obraÂżam.  :) i wiesz sam co sie zmienia, tego nie musze Ci mĂłwiĂŚ. Zawsze dobrze
wszystko wyczuwaÂłeÂś.
ByÂłoby nieÂźle, gdybyÂś wiĂŞcej w tamacie napisaÂł. Cykl Heraklesa to dobry moment, napisac cos sensownego, coÂś innego niz te bzdury powielane w internecie.

Hej,

Nigdy nie bêdê wiedzia³ wystarczaj¹co du¿o aby mieÌ pewnoœÌ ¿e siê nie mylê, zatem wole nic nie mówiÌ i poczytaÌ to co piszesz, zobaczymy jakie bêdzie zakoùczenie:).

Ta nieszczesna pieta, czy to gryziona przez raka czy weza, skorpiona, opisywana byla niemal w kazdej
kulturze. Oczywiscie Biblia zajmuje sie tym takze:

=======================================

w¹¿ jako symbol materii czyli ziemi, ona jest pod stopami wszystkich ludzi, ziemia przyjmuje=zjada prochy ludzkie
W¹¿=materia a Niewiasta=Ego, ego doprowadza do bezmyœlnego niszczenia materii, zas materia mœci siê na Egu
Ego podporzÂądkowane jest "prawdziwemu ja", poprzez niego funkcjonuje. ChociaÂż rozkazuje jeszcze, to dopiero
"prawdziwe ja" ostatecznie decyduje i wykonuje
MĂŞÂżczyzna="prawdziwe ja" posÂłuchal ÂżonĂŞ=ego i zjadÂł owoc z "drzewa poznania dobra i zÂła"="poznaÂł polarnoÂśc Âświata", dlatego czekajÂą czÂłowieka konsekwencje wynikajÂące z dwuznacznoÂści, miotanie siĂŞ miedzy biegunami


scaliÂłem posty
Darek

Wszystko fajnie, tylko dlaczego mĂŞÂżczyzna = prawdziwe ja, a kobieta = ego?
Kto stoi za takÂą symbolikÂą?  ;D

WÂłaÂśnie miaÂłem zadaĂŚ pytanie odentyczne do Ptaka, uprzedziÂł/a mnie. Niezbyt zgadzam siĂŞ z takim utoÂżsamienie, jako Âże ego mocno zwiÂązne jest z funkcjoinowaniem ÂświadomoÂści - mĂŞska konotacja. Kobieca konotacja nie jest "zaledwie" lekko nieÂświadomym dodatkiem do ÂświadomoÂści.

hm kobieta = ewa, hawwah - dajaca zycie wiec zwiazana jest ze swiatem materialnym...ale tez moze byc i z duchowym - kundalini
albo szekinah
archetypy np. Innana - Lilith...


sa 2 weze, jeden jest duchowy, a drugi cielesny - tz duchowego mozna wzbudzic w ciele:) - kundalini, a i jeszcze trzeci technologiczny- zbuntowany szatan..

http://translate.google.pl/translate?hl=pl&sl=en&u=http://en.wikipedia.org/wiki/Ouroboros&ei=jhKCTYevMaSisQbipMwE&sa=X&oi=translate&ct=result&resnum=1&ved=0CDUQ7gEwAA&prev=/search%3Fq%3Douroborous%26hl%3Dpl%26biw%3D1260%26bih%3D639%26prmd%3Divns

jest jeszcze taki i taki :)

jest tez drzewo poznania dobra i zla, ktore oznacza poznanie smierci i oddzielenie od swiata duchowego

i drzewo zycia - ktore oznacza zycie poprzez slowo i smierc dla swiata materialnego ...:)


cyt


Miedziana podobizna wĂŞÂża wykonana przez MojÂżesza podczas wĂŞdrĂłwki IzraelitĂłw po pustkowiu. Niedaleko granicy Edomu lud zacz¹³ siĂŞ buntowaĂŚ — narzekaÂł na cudownie dostarczanÂą mannĂŞ oraz brak wody. BĂłg ukaraÂł IzraelitĂłw, posyÂłajÂąc miĂŞdzy nich jadowite wĂŞÂże. W rezultacie wiele osĂłb zmarÂło od ich ukÂąszeĂą. Gdy Izraelici okazali skruchĂŞ i MojÂżesz wstawiÂł siĂŞ za nimi, BĂłg kazaÂł mu sporzÂądziĂŚ wizerunek wĂŞÂża i umieÂściĂŚ go na sÂłupie sygnaÂłowym. DziĂŞki temu „jeÂśli w¹¿ kogoÂś ukÂąsiÂł, ten zaÂś utkwiÂł wzrok w miedzianym wĂŞÂżu, to pozostawaÂł przy Âżyciu” (Lb 21:4-9; 1Ko 10:9).
Biblia nie podaje dokÂładnie, jakie wĂŞÂże zesÂłaÂł BĂłg. Hebrajskie wyraÂżenie przetÂłumaczone w Liczb 21:6 na „jadowite wĂŞÂże” (hannechaszĂ­m hasserafĂ­m) znaczy teÂż „ogniste wĂŞÂże”, co byĂŚ moÂże nawiÂązuje do pieczenia lub stanu zapalnego wywoÂłanego ich jadem.
Izraelici zachowali miedzianego wĂŞÂża, a póŸniej zaczĂŞli oddawaĂŚ mu niestosownÂą czeœÌ i ‛kadzili przed nim dymem ofiarnym’. PoniewaÂż zrobili z niego boÂżka, wiĂŞc gdy judzki krĂłl Ezechiasz (745-717 p.n.e.) przeprowadzaÂł reformy religijne, kazaÂł doszczĂŞtnie rozbiĂŚ tego ponad 700-letniego wĂŞÂża. W hebrajskim tekÂście 2 KrĂłlĂłw 18:4 powiedziano, Âże zaczĂŞto go nazywaĂŚ nechusztĂĄn. NiektĂłre przekÂłady zostawiajÂą w tym miejscu wÂłaÂśnie to sÂłowo (por. Bp, BT, Bw). W leksykonie L. Koehlera i W. Baumgartnera podano, Âże okreÂślenie nechusztĂĄn prawdopodobnie znaczy „w¹¿ z brÂązu” lub „w¹¿-boÂżek z brÂązu” (Hebräisches und aramäisches Lexikon zum Alten Testament, Lejda 1983, s. 653). W PrzekÂładzie Nowego ÂŚwiata sÂłusznie wiĂŞc fragment ten brzmi: „Zwano go miedzianym wĂŞÂżem-boÂżkiem”.
Jezus Chrystus wskazaÂł na prorocze znaczenie miedzianego wĂŞÂża i wydarzeĂą, ktĂłre siĂŞ rozegraÂły na pustkowiu. W rozmowie z Nikodemem oznajmiÂł: „Ponadto nikt nie wstÂąpiÂł do nieba oprĂłcz tego, ktĂłry z nieba zstÂąpiÂł — Syna CzÂłowieczego. I jak MojÂżesz uniĂłsÂł w gĂłrĂŞ wĂŞÂża na pustkowiu, tak musi byĂŚ uniesiony w gĂłrĂŞ Syn CzÂłowieczy, aby kaÂżdy, kto w niego wierzy, miaÂł Âżycie wieczne” (Jn 3:13-15). MojÂżesz umieÂściÂł miedzianego wĂŞÂża na sÂłupie; podobnie Syn BoÂży zostaÂł przybity do pala — jak zÂłoczyĂąca i grzesznik, jak ktoÂś przeklĂŞty (Pwt 21:22, 23; Gal 3:13; 1Pt 2:24). Osoby pokÂąsane przez jadowite wĂŞÂże, ktĂłre zesÂłaÂł BĂłg, najwyraÂźniej musiaÂły spoglÂądaĂŚ na miedzianego wĂŞÂża z wiarÂą. Do zdobycia Âżycia wiecznego rĂłwnieÂż niezbĂŞdna jest wiara — wiara w Chrystusa.
_________________
"..OkaÂż siĂŞ wierny aÂż do Âśmierci, a dam ci koronĂŞ Âżycia." [Objawienia 2:10]



ByÂło tak:, kiedy po Âśmierci Aarona ruszyÂł lud od gĂłry Hor drogÂą, ktĂłra wie¬dzie do Morza Czerwonego, aby obejœÌ ziemiĂŞ Edom, zdarzyÂło siĂŞ, Âże znĂłw jak tylekroĂŚ juÂż w przeszÂłoÂści - „pocz¹³ sobie lud przykrzyĂŚ drogĂŞ i trudy".
PoczĂŞli teÂż wyrzekaĂŚ na MojÂżesza i bluÂźniĂŚ Bogu.
I przysz³a plaga jadowitych wê¿ów na pustyni, tak, ¿e wielu uk¹szonych umar³o.
A gdy staÂło siĂŞ to, „przyszli do MojÂżesza i rzekli: »ZgrzeszyliÂśmy, mĂłwiÂąc przeciwko Panu/JHWH i tobie.
Wstaw siĂŞ za nami do Pana, aby oddaliÂł od nas wĂŞÂże«. I modliÂł siĂŞ MojÂżesz za ludem. I rzekÂł Pan/JHWH do niego: »UczyĂą wĂŞÂża miedzianego i postaw go na znak; kto, ukÂąszony, wejrzy naĂą, Âżyw bĂŞdzie«". I staÂło siĂŞ tak.

Z wielu powodĂłw jest to opowieœÌ wielce osobliwa, bardzo skompliko¬wana w swych treÂściach i niepozbawiona tajemniczoÂści. Rzecz jest w tym:
Na caÂłym staroÂżytnym Wschodzie w¹¿ byÂł symbolem Âżycia. W wykopali¬skach starosumeryjskich odnajduje siĂŞ obrzĂŞdowe laski oplecione wĂŞÂżami, przy czym wiadomo, Âże juÂż wtedy w¹¿ symbolizowaÂł Âżycie. W¹¿ na Âłodydze lotosu byÂł symbolem wiecznego trwania Egiptu. W mitologii greckiej pojawia siĂŞ postaĂŚ syna Apollona, Asklepiosa; byÂł on znakomitym lekarzem i bogiem sztuki lekarskiej, ojcem Machaona (patrona lekarzy chorĂłb wewnĂŞtrznych), Podalejrosa (chirurga) i Higiei (gr. „zdrowie", skÂąd dziÂś „higiena"). Legendy mĂłwiÂły o Asklepiosie, Âże wskrzeszaÂł umarÂłych. Jego atrybutem byÂła czara lekarska i opla¬tajÂący laskĂŞ podró¿nÂą w¹¿, symbol odradzajÂącego siĂŞ Âżycia. MaÂło tego: istnieje bardzo stara i bardzo zastanawiajÂąca legenda grecka wywodzÂąca siĂŞ z zamarÂłej kultury kreteĂąskiej, ktĂłra gÂłosi, Âże Asklepios przywrĂłciÂł Âżycie synowi, Minosa, Glaukosowi, zielem, ktĂłre na dnie grobu wskazaÂł mu w¹¿.

Asklepios sta³ siê u Rzymian Eskulapem. Pozosta³ patronem lekarzy, a w¹¿ Eskulapa nadal by³ symbolem cudownie zachowanego lub przywróconego ¿ycia. Kiedy dziœ widujemy w witrynach aptecznych czarê oplecion¹ wê¿em Eskulapa albo na odznakach wojskowej s³u¿by zdrowia laskê podró¿n¹ oplecion¹ wê¿em nie zdajemy sobie ju¿ sprawy, ¿e ów symbol ¿ycia towarzyszy naszej cywilizacji ju¿ nie od czasów rzymskich czy greckich, lecz wprost z najg³êbszych mroków i otch³ani prastarych pocz¹tków wszelkiej cywilizacji.
Otó¿ pierwsza zdumiewaj¹ca i prawie niepojêta osobliwoœÌ tkwi w tym, ¿e Biblia odrzuci³a, ¿e potrafi³a i by³a w stanie odrzuciÌ ca³¹ tê, potê¿n¹ przecie¿ i przygniataj¹c¹, tradycjê kulturow¹.
W biblijnym bestiarium, w œwiecie biblijnej symboliki od Ksiêgi Genesis poczynaj¹c, a na Apokalipsie koùcz¹c W¹¿, Smok, Nahasz, Rahab, Lewiatan s¹ konsekwentnie symbolem szatana, z³a, anty-Boga i antychrysta, k³amstwa, rozpadu, œmierci.
Nawet w opowieœci zanotowanej w Ksiêdze Liczb plaga wê¿ów oznacza z³o i œmierÌ.

I oto na naszych oczach dzieje siĂŞ rzecz jeszcze bardziej zdumiewajÂąca: ta sama Biblia, notujÂąc motyw ocalenia, stawiajÂąc Âżycie naprzeciw Âśmierci, stawia wĂŞÂża naprzeciw wĂŞÂży. WĂŞÂża niosÂącego Âżycie naprzeciw wĂŞÂży niosÂących ÂśmierĂŚ. Pierwsza myÂśl nawiedzajÂąca czytelnika czyÂżby byÂła to kapitulacja wobec symboliki caÂłego pozostaÂłego Âświata staroÂżytnego? CzyÂżby byÂło to zaÂłamanie wy¬obraÂżeĂą, symboli i znakĂłw biblijnych? AleÂż nie! W tym wÂłaÂśnie sedno zdumie¬wajÂącej sprawy biblijnej, Âże wcale siĂŞ to nie dzieje. Biblijna symbolika pozostaje w mocy i bĂŞdzie iœÌ przez caÂłe Pismo, prorocy bĂŞdÂą widzieli Jahwe walczÂącego z WĂŞÂżem w DzieĂą Ostatni i nawet MojÂżeszowy w¹¿ miedziany z pustyni zostanie póŸniej poÂłamany i zniszczony, gdy krĂłl Ezechiasz zauwaÂży, Âże lud wyobraÂżeniu temu pali kadzidÂło i oddaje czeœÌ, o czym opowiada Druga KsiĂŞga KrĂłlewska.

Biblia natomiast dokonuje rzeczy zupeÂłnie niewiarygodnej: w pewnym momencie Âłamie wÂłasne swoje symbole tak samo, jak uprzednio ÂłamaÂła symbole przyjĂŞte w otaczajÂącym jÂą Âświecie.

Pos³uchajmy, jak komentuje Ksiêga M¹droœci opowieœÌ o wê¿u miedzianym:

„Nie na wieki jednak trwaÂł gniew TwĂłj, ale dla pokarania na krĂłtki czas byli zatrwoÂżeni, majÂąc znak zbawienia (...).
Kto siĂŞ, bowiem zwrĂłciÂł, nie przez to byÂł uzdrowiony, na co patrzaÂł, ale przez Ciebie, Zbawicielu wszystkich;
przez to pokazaÂłeÂś nieprzyjacioÂłom naszym, Âże ty jesteÂś, ktĂłry wybawiasz od wszelkiego zÂłego. (...)
Synów twoich nie przemog³y zêby wê¿ów jadowitych, bo mi³osierdzie twoje, przyszed³szy, uzdrawia³o ich. (...)
Albowiem ani zioÂła, ani plastry nie uzdrawiaÂły ich, lecz twoje sÂłowo, Panie/JHWH, ktĂłre uzdrawia wszystko.
Ty, bowiem, Panie/JHWH, Âżycie i ÂśmierĂŚ masz w swojej mocy, przywodzisz do bram Âśmierci i wywodzisz".

Popatrzmy, co siĂŞ staÂło: oto wszelkie symbole staÂły siĂŞ jakoÂś niewaÂżne, choĂŚ nie straciÂły swych treÂści. W¹¿ miedziany zostaÂł podniesiony „na znak", lecz ludzie na pustyni nie sÂą uzdrawiani „przez to, na co patrzÂą", lecz przez Boga, ktĂłry na rĂłwni Âżycie i ÂśmierĂŚ trzyma w rĂŞku i ktĂłry tak dalece jest poza wszelkim wyobraÂżeniem, Âże symbole stajÂą siĂŞ czymÂś zupeÂłnie niewaÂżnym. I choĂŚ¬by caÂła Biblia widziaÂła w wĂŞÂżu znak Âśmierci i zÂła, BĂłg, jeÂśli zechce, moÂże zeĂą uczyniĂŚ znak Âżycia i ocalenia. Okazuje siĂŞ nagle, Âże gra toczy siĂŞ ponad wszelki¬mi wyobraÂżeniami i znakami. RozumiaÂł to takÂże ewangelista Jan, ktĂłry po¬sÂłuszny w Apokalipsie Âświatu biblijnych symboli i znakĂłw, patrzÂący na swoje wizje w peÂłnej z nimi zgodzie w wĂŞÂżu miedzianym, podniesionym na pustyni przez MojÂżesza, widziaÂł znak podniesienia Chrystusa na krzyÂżu:, „kto, ukÂąszony, wejrzy naĂą, Âżyw bĂŞdzie", jak mĂłwiÂła KsiĂŞga Liczb. UkÂąszeniem wĂŞÂża byÂła ÂśmierĂŚ.

Ocaleniem i ¿yciem by³ w¹¿.
Gra naprawdĂŞ toczy siĂŞ juÂż ponad symbolami i znakami.
Jan to odgadÂł, choĂŚ wiedziaÂł teÂż, Âże ludzkiego Âświata nie da siĂŞ wyplÂątaĂŚ z sieci znakĂłw i symboli. I Âże w ludzkim Âświecie znaki nie sÂą puste.

W Apokalipsie antychryst jest bardzo podobny do Chrystusa/Mesjasza, tak, Âże wielu bĂŞdzie zwiedzionych.
W Ksiêdze Liczb nios¹cy ¿ycie w¹¿ miedziany jest bardzo podobny do wê¿y nios¹cych œmierÌ.
W¹¿ naprzeciw wê¿y.
DziĂŞki KsiĂŞdze MÂądroÂści, a takÂże dziĂŞki Janowi wiemy wiele.
OpowieœÌ o wê¿u miedzianym wydaje mi siê jedn¹ z najbardziej zastanawiaj¹cych i niepokoj¹cych opowieœci biblijnych

Witam wszystkich,
jest to symbolika siêgaj¹ca ADAMA, czyli stworzenia androgynicznego. Te pojêcie to te¿ symbol i mówi tyle, ¿e to co cz³owiek zdo³a ogarn¹Ì pod uogólnieniami "¿eùski" i "mêski" znajduje sie w androgynie w stanie harmonii, równowagi. Androgyn to jakoœÌ przewy¿szajaca sumê swoich sk³adowych.
A wiĂŞc kiedy androgyn ulegÂł rozpadowi, czyli z ADAMA powstala EWA, w Âświecie materii objawia sie to
powstaniem ÂświadomoÂści "ÂżeĂąskiej" czyli EGA. Czyli w zasadzie kaÂżda postrzegana forma, ktĂłra siĂŞ nam jawi w materii, posiada charakter "ÂżeĂąski".
dla mĂŞÂżczyzny - "mĂŞskie" prawdziwe ja i "ÂżeĂąskie" Ego
dla kobiety - tak samo  ;D
Biologiczne pojĂŞcia odnoszÂą siĂŞ do innych jakoÂści. Ze ÂświadomoÂściÂą nie majÂą nic wspĂłlnego.
Pozosta³ jeszcze ten wê¿yk. Ma on dwa znaczenia. Ten pe³zaj¹cy czy zjadaj¹cy w³asny ogon, odnosi siê do œwiata materii, do ¿ycia przebiegaj¹cego w cyklach narodziny - œmierÌ. To sinusoida przebiegaj¹ca pomiêdzy przeciwnymi biegunami postrzeganych zjawisk, charakteryzuje œwiadomoœÌ
czÂłowieka "normalnego" czyli z niezharmonizowana ÂświadomoÂściÂą.
SwiadomoœÌ zharmonizowana, pe³na, androgeniczna, jezusowa jest symbolizowana wê¿em wyprostowanym.

hm a nie zjadajacy swoj ogon?:) poczatek i koniec, jednosc przeciwienstw:)

========================================

http://translate.googleusercontent.com/translate_c?hl=pl&sl=en&u=http://en.wikipedia.org/wiki/Mendes&prev=/search%3Fq%3Douroborous%26hl%3Dpl%26biw%3D1260%26bih%3D639%26prmd%3Divns&rurl=translate.google.pl&usg=ALkJrhh0-HXj8yDnVDS7v-c8BbxDHI3dkg#Religion

http://translate.google.pl/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.ancientegyptonline.co.uk/banebdjed.html&ei=Q4yCTfiWHtSUsAaPuYwF&sa=X&oi=translate&ct=result&resnum=8&ved=0CFgQ7gEwBw&prev=/search%3Fq%3DBanebdjedet%2B%2Btemplar%26hl%3Dpl%26biw%3D1260%26bih%3D524%26prmd%3Divns

http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRDWo2npmpDAW7xZeaAnLP51wYtLIfKb8M4P5telxk0s2Ky8kyb

http://pl.wikipedia.org/wiki/Baphomet


to podobno enki:)

http://2.bp.blogspot.com/_Oz0KBdWJvDQ/R-xPNVrOpwI/AAAAAAAAABE/TsW466cH7kM/s400/200px-Baphomet.png

ScaliÂłem posty
Darek

Przypomina raczej KozioroÂżca  ;D Albo pierwowzĂłr wizerunku diabÂła  >:D

no wszystko zalezy jak sie z czego korztsta..:) no ale to podobno atrybuty enki:) koziorozec-koziol..:)

No widzĂŞ Âże masz juÂż wszystko pouk³¹dane i niedÂługo jak Kiara bĂŞdziesz siĂŞ broniÂł przed tym aby konstrukcja nie runĂŞÂła, ;)))).  Zaczynasz obracaĂŚ siĂŞ wokó³ pojĂŞĂŚ zdefiniowanych przez samego siebie i dla ciebie czytelnych - dogmatĂłw? Ego - ÂżeĂąskie? To twĂłj wymysÂł? W sumie to raczej wiedza o twojej konstrukcji osobistej niÂż dogmat, dlaczego projektujesz Ewe na Ego? PrzecieÂż ego to Ich czyli Ja z niewielkimi dodatkami nieÂświadomoÂści.

Biologiczne pojĂŞcia nie majÂą nic wspĂłlnego ze ÂświadomoÂściÂą? hmmm, czyli Yin-Yang to tylko tam gdzie nam pasuje?

Wizja Adamowa w Bibli jest niezbyt udolnÂą kopiÂą egipskich mitĂłw Atuma i zaÂłozycieli Heliopolis , dlatego powoÂływanie sie na niÂą jest redukcjonizmem. To wszystko przyszÂło z MojÂższem. Mit HeliopolitaĂąski jest znacznie mÂłodszy od choĂŚby HermopolitaĂąskiego w ktĂłrym to nie Adam Atum masturbator jest poczÂątkiem Âświata lub w starszej wersji Atumowej poprzez zwiÂązek z "JezusickÂą" - Iusaaset, Jasuas.

A miaÂło byĂŚ o Herkulesie?

Witaj nagumulululi ,
jakiÂś system trzeba miec aby cokolwiek robic. JakoÂś mogĂŞ wiele tÂłumaczyc nie posiÂłkujÂąc siĂŞ pracami innych. Nigdzie nie twierdziÂłem , Âże to system doskonaÂły i o ostatecznej formie. Rozdzielenie ziemi od nieba jest decydujÂące
dla zrozumienia siebie. Dlatego jest obojĂŞtne czy opieram siĂŞ na tej czy innej mitologii.
tak wÂłaÂśnie, Ego to Twoje ich, czyli Ja =osobowoÂśc, ona stanowi o Tobie, ona zawiera wszystko czego
nauczyÂłeÂś siĂŞ w czasie dojrzewania i przedstawia siĂŞ jako Ty. To jest wÂłaÂśnie Ewa czyli Twoja Dusza ale to tylko czĂŞÂśc Twojej ÂświadomoÂści, najbardziej gloÂśna ale nie jedyna. Prawdziwym Ja jest ÂświadomoÂśc dziecka.
No, ale kaÂżdy moÂże miec inne zdanie. Tylko proszĂŞ pokazac jak ono funkcjonuje, jak tÂłumaczy przeszÂłoÂśc oraz teraÂźniejszoÂśc.
wiesz, temat Heraklesa jest dosyc zÂłoÂżony. JeÂśli masz jakieÂś sugestie, byÂłbym wdziĂŞczny gdybyÂś je przedstawiÂł
pozdrawiam

W takim razie inaczej rozumiemy pojĂŞcie ego - jakby nie patrzyĂŚ dziecko Freuda.

Ego jest œmiertelne, u dzieci nie wystêpuje i jest zwi¹zane z osobowoœci¹ jak napisa³eœ, ale osobowoœÌ nie jest to¿sama z dusz¹, która œmiertelna nie jest. Widzê same sprzecznoœci, dlatego pytam i nie wiem co ma to wyjaœniaÌ?

Nie zapominaj o Lilith, zanim pojawiÂła siĂŞ Ewa z jego ciaÂła, to byÂł ona, :), gdzie ona lÂąduje w twoich teoriach??

SkrzĂŞtne budowanie teorii w poÂśpiechu rodzi podejrzenie iÂż obecnie musisz byĂŚ zalewany treÂściami podÂświadomymi ktĂłrych twĂłj umysÂł nie potrafi zinterpretowaĂŚ, no moÂże nie obecnie ale od dawna??. Proponuje raczej ograniczaĂŚ siĂŞ do zapisywania luÂźnych wizji bez interpretacji, aby nie narzucaĂŚ kagaĂąca formy znieksztaÂłcajÂącej na te twory. Potem na spokojnie uksztaÂłtujÂą siĂŞ one powoli ewooluujÂąc.:)))).

Zgadzam siĂŞ z nagumulululi, tym bardziej, Âże np. pies z kagaĂącem nie zaszczeka i skÂąd bĂŞdzie wiadomo, Âże to pies?
Lepiej zatem nie ograniczaĂŚ tworĂłw, bo nie poznamy ich prawdziwej natury.  ;D

ego to samolubny oderwany od natury i od duchowosci twor :),w kazdym razie jest to wyobrazenie o sobie a nie rzeczywistosc,bo nie ma nic trwalego ani osobistego..moze byc powrot dokads, tak mysle..

tu bylo o herkulesie:)

cyt

Szef bĂłstw z Mendes byÂł baran bĂłstwo Banebdjedet (lit. Ba Pana Djedet), ktĂłry byÂł Ba z Ozyrysa i . Ram bĂłstwo Mendes zostaÂł opisany przez Herodota w jego historii (KsiĂŞga II, 42) [Robin tÂłumaczenie Waterfield] reprezentowane sÂą z gÂłowÂą i polar z kozÂła : "... majÂąc na uwadze, ktoÂś z sanktuarium Mendes lub ktĂłry pochodzi z prowincji Mendes, bĂŞdzie miaÂł nic wspĂłlnego z ( utraty ) kozy, ale korzysta z owiec , jak jego zwierzÂąt ofiarnych ...  MĂłwiÂą, Âże nadrzĂŞdnym pragnieniem Heraklesa byÂło zobaczyĂŚ Zeus , ale Zeus byÂł odmowy niech to zrobiĂŚ. . Ostatecznie, w wyniku Heraklesa pisma, Zeus wymyÂśliÂł plan. . On skĂłry barana i odci¹³ mu gÂłowĂŞ, a nastĂŞpnie peÂłniÂł gÂłowĂŞ przed siebie, na sobie polar, i pokazaÂł siĂŞ Herakles tak.  Dlatego egipskiej rzeÂźby Zeusa siĂŞ barana gÂłowy, dlatego sÂą ÂświĂŞte dla baranĂłw TebaĂączycy, a nie uÂżywaĂŚ ich jako zwierzÂąt ofiarnych. . Jednak jest tylko jeden dzieĂą w roku, w dniu festiwalu Zeus - gdy posiec jednego barana, to skĂłra, suknia posÂąg Zeusa w wymienionych sposĂłb, a nastĂŞpnie wnieœÌ posÂąg Heraklesa siĂŞ w pobliÂżu posÂąg Zeusa.  NastĂŞpnie wszyscy wokó³ sanktuarium opÂłakuje ÂśmierĂŚ barana i wreszcie pochowaĂŚ go w ÂświĂŞtym grobie. "

. Prawdopodobnie po "opis Herodota, okultysta Eliphas Levi w jego dogme et de la Haute Rituel Magie (1855) nazwa³ swoje kozy w g³owie koncepcja Baphomet "Baphomet of Mendes", a wiêc propagowanie i utrwalanie tego b³êdne uznanie, która da³a pocz¹tek powodzi fa³szywych po³¹czeù, takich jak "The Goat of Mendes" przez blackened death metal band Akercocke .

Witaj nagumulululi,
Ego jest Âśmiertelne -  tak
u dzieci nie wystĂŞpuje -  tak
jest zwiÂązane z osobowoÂściÂą -  tak
dusza nie jest Âśmiertelna -  tak
wiec jednak trochĂŞ zgodnoÂści jest.  :) Moim zdaniem Ego jest rĂłwnowaÂżne Duszy i wraz ze ÂśmierciÂą czÂłowieka
ulega wykasowaniu, tak by karma mogla dziaÂłac. Bez tego karma jest fikcjÂą.
swiête ksiêgi mówia o wielu stworzeniach powsta³ych w czasie kreacji. Swiatów by³o tez parê, ró¿nych sil i pomocników. Lilith nic tu nie pl¹cze, ani ¿aden inny stwor.
nie ma Âżadnego pospiechu, to Twoje przypuszczenia. OczywiÂście , ze sÂą to raz lepiej raz mniej dopracowane teorie ale ani ja ani Ty dowodĂłw nie bĂŞdziemy mieli. Nawet jak nie rozumiem jakiÂś aspektĂłw to jednak sporo
udaje mi sie wyjaÂśnic. Nie muszĂŞ mieszac tysiĂŞcy kamykĂłw i ukladac z nich mozaikĂŞ, bo mam coÂś wyraÂźnie lepszego.  :)  MoÂże to nie korespondowac z TwojÂą wiedzÂą, ale to nie powĂłd abym musiaÂł rezygnowac ze swojej.
tak to siĂŞ wÂłaÂśnie dzieje i na szczĂŞscie nie muszĂŞ niczego zmieniac.
pozdrawiam

Hmmm, z jednej strony piszesz Âże dusza nie jest Âśmiertelna, a w drugim zdaniu piszesz Âże Ego jest rĂłwnowaÂżne Duszy i wraz ze ÂśmierciÂą ulega wykasowaniu. W takim razie nie znam znaczenia wyrazu rĂłwnowaÂżne, bo te zdania sobie przeczÂą.

Po prostu utoÂżsamienie Ewy z Ego wydaje mi sie nie na miejscu, czego uzasadniĂŚ nie chcesz zbytnio. Przyznaje Âże to nie koresponduje z moim poglÂądem i mam poczucie Âże to niezbyt udane utoÂżsamienie zrobione "napredce". Nie badÂź KiarÂą, nie daj siĂŞ !!!! Ja tylko pytam.

O to samo chciaÂłam spytaĂŚ. Czy Ego, to dusza?  :)

ok jeszcze sie wtrace :)

to skomplikowany problem napewno ego nie jest dusza..:),niektorzy tak oddalili sie  od siebie i wszystkiego co zwiazane z duchem , dusza ze juz jej nie maja...(moze nie mieli...?)
dusza to moze byc czesc ducha, ktora mysli ze jest czyms oddzielnym, ale w istocie nie jest...:)
np
http://swiatducha.wordpress.com/dusza/

oooo o wÂłaÂśnie! dlatego teÂż, gdy piszĂŞ o rĂłwnowaÂżnosci duszy i ega, odnosi siĂŞ to do funkcji jakie speÂłnia dusza w materii. I nie ma tu Âżadnej sprzecznosci. Ego=dusza po smierci czÂłowieka zostaje wyzerowana i po narodzeniu jako nowy czÂłowiek, gotowa do ponownego zapisu.
pewnie, jest to pogl¹d, który wydaje sie niemo¿liwy. No ale on pozwala wyjœÌ z tego popl¹tania
umyslu, intelektu, ega, duszy, rozumu....bo to sÂą wszystko zamienniki w sensie funkcjonowania w materii.

Taka maÂła ciekawostka, zagwozdka:


str.165

TrochĂŞ wiĂŞcej o postaci Ninurty/Nergala~Heraklesa tutaj:

http://www.cheops.darmowefora.pl/index.php?topic=6589.msg75516#msg75516

ninurta zalozyl templariuszy a hiram  masonow:)

A co z naukÂą, rozwojem, skoro doÂświadczenia danego Âżycia sÂą zerowane wraz ze ÂśmierciÂą?
Nie zakÂładasz ciÂągÂłoÂści ÂświadomoÂści?   

Witaj ptaku,
nie bezpoÂśrednio. Bo gdyby tak byÂło, to nasz obraz byÂłby juÂż caÂłkiem marny. aÂż nie do zniesienia,
bo pomimo wiedzy wielu inkarnacji wierzymy w tyle bredni i gÂłosujemy na idiotĂłw.
DoÂświadczenia poszczegĂłlnych ludzi wpÂływaja do kolektywnej Âświadomosci, a ta stale oddziaÂłowuje na wszystkich. No i przede wszystkim ja nie narzekam.  ;D
pozdrawiam

No nie przesadzaj ace z tÂą marnoÂściÂą puchu. ;) Wszak sam widzisz, Âże brednie i gÂłosy na idiotĂłw
nie zaburzajÂą Ci beztroski i szczĂŞÂśliwoÂści bytowania.
Ciekawe, co CiĂŞ tak uskrzydla, skoro ÂświadomoœÌ kolektywna nie za bardzo?  ;D

trzecia praca Heraklesa, jakze inna niz pozostale, jest odpowiedzia.  :)

Trzecia praca Heraklesa polegaÂła na schwytaniu ÂŁani Kerynejskiej,.
i sprowadzeniu jej Âżywej do Myken. To Âłaciate, rÂącze stworzenie miaÂło kopyta
z brÂązu i zÂłote rogi jak jeleĂą; dlatego teÂż niektĂłrzy nazywajÂą jÂą jeleniem.l
PoÂświĂŞcoĂąa byÂła Artemidzie, ktĂłra jako dziecko jeszcze zobaczyÂła piĂŞĂŚ ÂłaĂą
wiĂŞkszych od bykĂłw pasÂących siĂŞ na brzegu ciemnokamienistej tesalskiej
rzeki Anauros u stĂłp Parnasu.
. Herakles, nie chcÂąc zraniĂŚ lub zabiĂŚ Âłani, wykonaÂł tĂŞ pracĂŞ unikajÂąc
wszelkiej przemocy. GoniÂł jÂą niestrudzenie przez caÂły rok, a pogoĂą zawiodÂła
go aÂż do Istru i krainy HyperborejczykĂłw. Kiedy wreszcie zmĂŞczona Âłania
schroniÂła siĂŞ na gĂłrze Artemizjon i stamtÂąd zeszÂła do rzeki Ladon, Herakles
rzuci³ siê za ni¹ i przebi³ jej obie przednie nogi strza³¹, która przesz³a miêdzy
koÂściÂą a ÂściĂŞgnami, nie przelewajÂąc ani kropli krwi. NastĂŞpnie schwytaÂł jÂą,
zarzuciÂł na plecy i pospieszyÂł przez ArkadiĂŞ do Myken. Inni jednak utrzymujÂą,
Âże uÂżyÂł sieci lub teÂż, idÂąc tropem Âłani, zaskoczyÂł jÂą, kiedy spaÂła pod drzewem.
Artemida wyszÂła Heraklesowi na spotkanie i wyrzucaÂła mu, Âże nieÂładnie
post¹pi³ z jej œwiêtym zwierzêciem, ale t³umaczy³ siê koniecznoœci¹, ca³¹ zaœ
winê zwali³ na Eurysteusa. Argumenty przekona³y boginiê i pozwoli³a zanieœÌ
mu ÂżywÂą ÂłaniĂŞ do Myken. ( cyt. Graves)

Prace Heraklesa to droga do boskosci czyli harmonizacja swiadomosci czyli wykrwawianie Ega. Ale nie zawsze trzeba te Ego traktowac tak brutalnie. Jego czêœÌ daje siê "oswoiÌ" czyli ³agodnie zintegrowaÌ. To owa kobiecoœÌ=³ania, tu jako nieposkromiona i dziewicza, podleg³a Artemidzie, w koùcu poddaje siê Heraklesowi a on nawet uzyskuje bogini aprobatê. Herakles potrzebowa³ caly rok na z³apanie ³ani, u¿y³ tylko w³asnych r¹k oraz oszczêdzi³ jej "duszê"=istotê, u¿ywaj¹c umiejêtnie strza³y. Mo¿na powiedzieÌ, ¿e poprzez wiarê w osi¹gniecie celu i wytrwa³oœÌ, Herakles osi¹ga sukces.
Istnieje jeszcze kobiecoœc zmys³owa (to te¿ czêœÌ Ega), ta reprezentowana przez Afrodytê, ale z ni¹ Herakles nie ma takich problemów. Podczas swoich licznych wypraw, zaludni³ wiele krain swoim
potomstwem.

No tak, niektĂłrym wspó³czesnym Herkulesom ta praca tak przypadÂła do gustu, Âże caÂłe Âżycie uganiajÂą siĂŞ za Âłaniami.  ;D
I integrujÂą to kobiece Ego… i prÂą do boskoÂści, siebie gubiÂąc po drodze…

A wÂłaÂściwie, to dlaczego chcemy byĂŚ bogami? 

chyba po tym uganianiu siĂŞ za kobiecym ego, nie pozostaje nic innego jak wÂłaÂśnie zostaĂŚ bogiem.  ;D
PowaÂżnie, jak wygubiĂŞ te wszystkie potwory, wytrzebiĂŞ tych oprychĂłw co napadajÂą na mnie bez ustanku i usiÂłuja wydrzeĂŚ moje skarby i odebraĂŚ sÂławĂŞ, jak speÂłniĂŞ ró¿ne proÂśby miejscowych krĂłli, zalo¿ê te miasta i osady, pomogĂŞ tym i tamtym, to chyba jest oczywiste , Âże muszĂŞ tym bogiem zostaĂŚ.  :P

cyt.

Interpretacja czwartej pracy i analogie ze znakiem KozioroÂżca


Aby zrozumieĂŚ symboliczne znaczenie greckiego mitu dotyczÂącego czwartej pracy Heraklesa i jej analogie ze znakiem KozioroÂżca, trzeba przede wszystkim podkreÂśliĂŚ fakt, Âże znak ten, wedÂług tradycyjnej astrologii, postrzegany jest w kontekÂście caÂłego zodiaku jako jego inicjator. UwaÂża siĂŞ, Âże zapoczÂątkowuje on Âświat Wiedzy i MÂądroÂści. Jak zauwaÂżyliÂśmy, teren wokó³ Erymantos, gdzie szerzyÂł przeraÂżenie dzik, nazwany byÂł imieniem syna Apollina. DosÂłownie jego imiĂŞ moÂżna przetÂłumaczyĂŚ jako „przepowiednia albo wybĂłr dokonany przez ciÂągniĂŞcie losĂłw". Czym przepowiednia - polegajÂąca na ciÂągniĂŞciu losĂłw - ró¿ni siĂŞ od pozostaÂłych sztuk przepowiadania przyszÂłoÂści? Grecy i Rzymianie na ich podstawie wybierali czÂłowieka, ktĂłremu chcieli zaufaĂŚ, powierzyĂŚ misjĂŞ, nadaĂŚ tytuÂł honorowy, albo tego, ktĂłry miaÂł odgrywaĂŚ waÂżnÂą rolĂŞ. Po skonsultowaniu z wyroczniÂą rozmawiali z bogami, ktĂłrzy mianowali tych wybranych.
Zgodnie z legend¹ dzik to nikt inny, tylko Apollo, który przybra³ tê postaÌ, by pomœciÌ swego syna i zabiÌ Adonisa, kochanka Afrodyty. W staro¿ytnej Grecji dzik by³ symbolem zarówno czystej odwagi i mocy, jak i si³ p³odnych i niszczycielskich zarazem. Z tego wzglêdu by³ on atrybutem Deme-ter, bogini Ziemi, która by³a córk¹ Kronosa-Saturna, planety w³adaj¹cej Kozioro¿cem. Co wiêcej, dzik jest zwierzêciem ksiê¿ycowym z powodu swoich k³ów w kszta³cie pó³ksiê¿yców oraz samotniczego trybu ¿ycia, jak sugeruje jego nazwa. Francuskie s³owo sanglier (dzik) pochodzi bowiem od ³aciùskiego singularis, czyli pojedynczy. (W angielskim singular - pojedynczy i solitary - samotny). Mamy wiêc tu do czynienia z osi¹ Ksiê¿yc-Kozioro¿ec w zodiaku, a wiêc tak¿e z Rakiem, którego rz¹dz¹c¹ planet¹ jest Ksiê¿yc. Rak znajduje siê w opozycji do Kozioro¿ca w zodiaku, a w³adc¹ tego ostatniego znaku jest Saturn. Dzik, zwierzê ksiê¿ycowe, znane jest ze strasznych spustoszeù, jakie czyni na polach uprawnych. Jednoczeœnie jednak wiemy, ¿e jest zwierzêciem prowadz¹cym samotny tryb ¿ycia. Symbolizuje wiêc niszczycielskie ksiê¿ycowe szaleùstwo, a tak¿e samotnoœÌ, izolacjê i saturniczn¹ postaÌ estety lub pustelnika, które zwi¹zane s¹ ze znakiem Kozioro¿ca. To ksiê¿ycowe szaleùstwo mo¿e zostaÌ przekszta³cone w czyst¹ m¹droœÌ, doskona³e zrozumienie, i jeœli wierzyÌ Tradycji, która widzia³a w Kozioro¿cu inicjatora zodiaku, we w³adzê duchow¹. Ta si³a duchowa jest tak potê¿na, ¿e kiedy Eu-rysteusz, uzurpator w³adzy doczesnej, zobaczy³ j¹ w ¿ywej postaci na ramionach Heraklesa, schowa³ siê w glinianej amforze, symbolu ³ona kobiecego. Powróci³ wiêc symbolicznie do ³ona matki.


Zanim pojma³ ¿ywcem olbrzymiego, potwornego dzika, którego schronienie znajdowa³o siê u stóp góry Erymantos musia³ stan¹Ì do walki z centaurami...


Pewnego razu odwiedzi³ ich (a konkretnie Chirona) Herakles. Chiron przyj¹³ go goœcinnie, bo by³ mi³ym i goœcinnym centaurem. Herakles poprosi³ go, aby ten otworzy³ dzban wina otrzymany od Dionizosa. Chiron t³umaczy³ mu, ¿e innym centaurom by siê to nie spodoba³o, lecz Herakles przypomnia³ mu, ¿e Dionizos nakaza³ otworzyÌ dzban, kiedy przybêdzie Herakles. Chiron da³ siê przekonaÌ i otworzy³ dzban. Jednak zapach wina przyci¹gn¹³ inne centaury, które zaczê³y siê gromadziÌ wokó³ domu Chirona. Rozpoczê³a siê walka, w której wygra³ Herakles, lecz Chiron zosta³ przez niego przypadkowo zabity.

tu trzeba cos o Dionizosie :)

Jest oczywiœcie bogiem mê¿czyzn¹, ale nieustannie otaczaj¹ go kobiety, jego s³u¿¹ce i te, którego czcz¹. Jego kult zawiera³ w sumie wszystko, co mo¿e zawieraÌ kult zwi¹zany z seksem - transwestycjê, orgiastycznoœÌ, ca³kowit¹ wolnoœÌ seksualn¹. Kobiety, które czu³y zew Dionizosa porzuca³y swoje domy i szaleùczo taùczy³y na wzgórzach, czêsto nago. Dlatego Dionozos jest w pewnym stopniu tak¿e bogiem seksu, a raczej wolnoœci seksualnej.

Przypomnijmy sobie, ¿e Szaleniec zrodzi³ siê ze œmiertelnej kobiety. WiêkszoœÌ zwi¹zków œmiertlna kobieta-bóg koùczy³o siê 'powstaniem' herosa - Herakles, Achilles, czy ktoœ tam inny, tym razem jednak urodzi³ siê bóg. Z tego powodu te¿ Dionizos z miejsca zosta³ umieszczony na linii pomiêdzy niebiaùskoœci¹ a ziemi¹, miêdzy bogiem a cz³owiekiem. Zreszt¹ on sam tak¿e o¿eni³ siê ze œmiertelniczk¹ - Ariadn¹.

dumnie okaÂż nam swoje skrzydÂła
wszak oto nadszedÂł dzieĂą gwaÂłcenia wszystkich
zakazanych praw, dzieĂą grzechu
dumnie okaÂż swe skrzydÂła
ludzie, czyÂż nie widzicie ich?

Wracaj¹c do pocz¹tku, opisuj¹c jeden mit, który wi¹¿e siê z symbolem ukrzy¿owanego Dionizosa (http://z.about.com/d...6/ssavior11.jpg), trzeba wspomnieÌ o tej historii, w której Szaleniec zostaje zabity przez Tytanów. Otó¿ - porwali go, jako niemowlaka wabi¹c go na dziwne, piêkne zabawki. Nastêpnie, gdy przygl¹da³ siê sobie w lustrze poder¿nêli mu gard³o i wrzucili do kot³a, najpierw gotuj¹c, potem piek¹c soczyste miêso. Zeus, zwabiony piêknym zapachem uczty odwiedzi³ siedziby Tytanów i szybko ³api¹c o co chodzi i co siê dzieje wyr¿n¹³ ich co do jednego. Nastêpnie bóg piorunów wskrzesi³ Dionizosa, a z prochu spalonych b³yskawic¹ Tytanów pojawili siê pierwsi ludzie. W ten sposób Dionizos sta³ siê bogiem, który umiera i zostaje wskrzeszony, a z jego œmierci, jego poswiêcenia powstaje ludzkoœÌ. W teologii Orfickiej - ludzie aktualnie cierpi¹ i prze¿ywaj¹ wiele ciê¿kich chwil w³aœnie dlatego, ¿e stworzeni zostali z jakiejœ tam czêœci Tytanów i poœmiertnie odkupuj¹ grzechy swoich 'ojców'. Poœwiêcenie Dionizosa wiêc, którego analogiê mo¿emy odnaleŸÌ w póŸniejszym ukrzy¿owaniu Chrystusa jest te¿ czymœ, z czego wychodzi kolejna analogia do grzechu pierworodnego. My podobno te¿ teraz cierpimy w ramach odkupienia kary, która spad³a na Adama i Ewê.



Chiron, Chejron (gr. Χείρων) - w mitologii greckiej: najmÂądrzejszy i najbardziej cywilizowany z centaurĂłw. NieÂśmiertelny krĂłl centaurĂłw. Raniony przypadkowo zatrutÂą strza³¹ wypuszczonÂą przez Heraklesa, ktĂłry w trakcie wykonywania czwartej pracy starÂł siĂŞ z centaurami. Chejron mimo nieÂśmiertelnoÂści, drĂŞczony bĂłlem z zatrutej strzaÂły wybraÂł ÂśmierĂŚ. Nie mogÂąc umrzeĂŚ, zgodziÂł siĂŞ przenieœÌ swojÂą nieÂśmiertelnoœÌ na Prometeusza i udaĂŚ siĂŞ w gwiazdy


Nessos (gr. Νέσσος) -inny  centaur w mitologii greckiej. ByÂł synem Iksjona i Nefele.

Uczestniczy³ w walce przeciw Folosowi i Herkulesowi. Gdy zosta³ wygnany przez herosa, zamieszka³ nad brzegiem rzeki Euenos, gdzie trudni³ siê jako przewoŸnik. Tam napotka³ kolejny raz Herkulesa, który przeprawi³ siê razem z Dejanir¹ przez rzekê. Herkules przep³yn¹³ wp³aw na drugi koniec rzeki, a swoj¹ ¿onê powierzy³ przewoŸnikowi. Centaur wykorzysta³ chwilê nieuwagi herosa i próbowa³ zgwa³ciÌ Dejanirê, a gdy ta wzywa³a na pomoc, jej m¹¿ ustrzeli³ centaura z ³uku, do którego strza³y by³y maczane w ¿ó³ci hydry lernejskiej. Centaurowi uda³o siê dotrzeÌ na drugi brzeg rzeki. Spragniony zemsty, zacz¹³ szeptaÌ do Dejaniry, co usz³o uwadze Herkulesa. Podarowa³ Dejanirze szatê, zapewniaj¹c, i¿ jeœli zanurzy j¹ w odpowiednim p³ynie odzienie zmusi Herkulesa do wiernoœci ¿onie. Wed³ug innych podaù centaur poradzi³ Dejanirze wzi¹Ì próbkê jego krwi ze strza³y. Ta szybko ukry³a pod sukni¹ flakonik z krwi¹ centaura i powróci³a do mê¿a.

Po latach Dejanira skorzysta³a z rady centaura, gdy dowiedzia³a siê, ¿e ma rywalkê. Przekaza³a p³aszcz goùcowi Lichasowi, który dostarczy³ go Herkulesowi. Okaza³o siê, ¿e szata by³a nas¹czona trucizn¹. Kawa³ki szaty przylega³y do cia³a Herkulesa, który za ka¿dym razem, gdy próbowa³ j¹ zdj¹Ì obdziera³ siê ze skóry. Ostatecznie zosta³ ¿ywcem spalony na stosie na w³asne ¿¹danie. Zrozpaczona Dejanira pope³ni³a samobójstwo.

wiec jakis blad powstal przy zabiciu hydry lernejskiej?? :), moze inna interpretacja ?:)


cyt..
Po uduszeniu potomka Tyfona Herakles otrzymaÂł zadanie pomocy mieszkaĂącom Argos nĂŞkanym przez hydrĂŞ (wĂŞÂża wodnego) z lernejskich bagien (Znak WĂŞÂża, Serpens). NieÂśmiertelny Âłeb potwora zmiaÂżdÂżyÂł ogromnym kamieniem. W tym samym momencie w jego piĂŞtĂŞ wpiÂł siĂŞ krab nasÂłany przez HerĂŞ. Scena ta przypomina fragment z Ks. Rodzaju (3,15), w ktĂłrym to Jewe Elohim zwraca siĂŞ do WĂŞÂża:
I ustanowiê nieprzyjaŸù miêdzy tob¹ a kobiet¹,
miĂŞdzy potomstwem twoim, a jej potomstwem;
ono zdepcze ci gÂłowĂŞ, a ty ukÂąsisz je w piĂŞtĂŞ.

Hydrê Lernejsk¹ uto¿samiono z wê¿em le¿¹cym poni¿ej Lwa, jednak taka interpretacja jest wtórna. Ten sam w¹¿ (serpens) le¿y na pasie zodiakalnym obok skorpiona/smoka.

Motyw uÂśmiercenia wodnego potwora wywodzi siĂŞ z babiloĂąskiego eposu Enuma Elish, w ktĂłrym to bĂłg Marduk („BerÂło UmiÂłowane") rozcina Wodnego WĂŞÂża Tiamat, tworzÂąc w ten sposĂłb Niebo i ZiemiĂŞ. Epos ten wywarÂł znaczny wpÂływ zarĂłwno na kosmogoniĂŞ biblijnÂą jak i caÂłoœÌ ksiÂąg Starego Testamentu. Motyw Lewiatana, uroborosa oplatajÂącego ziemski krÂąg, wĂŞÂża pokonanego przez Jewe, odnajdujemy w szeregach ksiÂąg biblijnych:
Kolumny niebieskie chwiej¹ siê i dr¿¹ przed jego groŸb¹.
SwojÂą mocÂą uspokoiÂł Morze (Tihom), swÂą mÂądroÂściÂą zmiaÂżdÂżyÂł Rahaba
(Job 26,11-12)

Rahab oznacza dosÂłownie "wodnego smoka (wĂŞÂża)". Tihom (morska otchÂłaĂą) stanowi bezpoÂśrednie zapoÂżyczenie od Tiamat.
1.2. A ziemia byÂła mĂŞtem i zamĂŞtem [tohu wa-bohu],
i mrokiem na obliczu OdmĂŞtu [T'hum],
a tchnienie Elohima nosiÂło siĂŞ na obliczu wĂłd.

W ksiĂŞdze Izajasza (51,9) czyny Marduka przypisane zostajÂą Âżydowskiemu bogu:
ObudŸ siê, obudŸ siê, oblecz siê w si³ê, tyœ, ramiê Pana!
ObudÂź siĂŞ jak za dni dawnych, jak w czasach odlegÂłych!
Czy to nie tyÂś rozÂłupaÂło potwora, przeszyÂło smoka morskiego?

Marduk, jako wÂładca umiÂłowany, ukochany syn Enlila, stanowi pierwowzĂłr postaci PomazaĂąca. W Psalmie 2 czytamy:
Synem [sÂługÂą] moim jesteÂś, dziÂś ciĂŞ zrodziÂłem.
ProÂś mnie a dam ci narody w dziedzictwo,
I kraĂące Âświata w posiadanie.
Rozgromisz je berÂłem Âżelaznym,
RoztÂłuczesz jak naczynie gliniane.

Równie wa¿ny jest motyw 'uk¹szenia' w piêtê, powszechny w literaturze tamtych czasów, lecz przewa¿nie niezrozumiany. Achilles ginie, zostaj¹c postrzelony w piêtê przez Parysa. Myœliwy Orion, próbuj¹c pozbawiÌ cnoty Artemidê, umiera ugodzony przez skorpiona. Podobna scena stanowi trzon hinduizmu: Kriszna staje do boju z ogarniêtymi sza³em Jawawami. Po ich pokonaniu postanawia odpocz¹Ì pod drzewem figowca. Z jego ust wype³za w¹¿. Wtedy to zbli¿a siê myœliwy, który myl¹c œpi¹cego z jeleniem strzela z ³uku trafiaj¹c go prosto w piêtê. Bóg-pasterz umiera na drzewie ¿ycia, jednocz¹c siê ze swym niebiaùskim ojcem Wisznu.

Piêta bowiem, jako podstawa cz³owieka, jako ta czêœÌ, która mia³a bezpoœredni kontakt z Matk¹-Ziemi¹, stanowi³a w praindoeuropejskich wierzeniach miejsce przebywania duszy.

Witaj  quetzalcoatl44,
oto stanowisko oficjalne. Bogowie zaszufladkowani pomiĂŞdzy solarnymi a lunarnymi, krĂłlowie wykastrowani, kapÂłanki w transie seksualnym, dusza w piĂŞcie, Apollo w dziku  i tym podobne rewelacje.
One majÂą takÂą samÂą rangĂŞ jak stwierdzenie o piramidach jako grobowcach faraonĂłw, braku wierzeĂą u slowian, o czÂąstce Higgsa, o tym co bylo przed Big Bang , o grawitacji, magnetyzmie.
Nie tlumaczÂą tego co bylo kiedyÂś, co jest teraz i co dopiero bĂŞdzie. TraktujÂą wszystko jako oderwane od siebie modele, do ktĂłrych moÂżna wszystko wrzuciĂŚ, no bo przecieÂż to bylo dawno i nieprawda. I tak wmawia siĂŞ ludziom, Âże nie ma Âąadnych powiÂązaĂą z przeszÂłoÂściÂą, Âże moÂżna Âżyc bez historii i korzeni, bo bĂłg nauki i pieniÂądza teraz zbawia.

 ???
Sk¹d zaczerpn¹³eœ tê interpretacjê?

no wiesz Acentaur jest tego troche ale trzeba sie przekopywac..:)

Darek stad, moze to jakis blad chyba chodzilo o Enki
http://www.racjonalista.pl/kk.php/t,225

czyli reasumujac najwazniejsze jest umrzec dla samego siebie i odrodzic sie..
 



Jezus i Herakles

PomiĂŞdzy tymi obiema postaciami napotkamy bardzo wiele podobieĂąstw. Oto oboje sÂą przeÂśladowani zaraz po narodzeniu (Hera i Herod). Kiedy oddalajÂą siĂŞ w samotnoÂści od ludzi — sÂą kuszeni. Heraklesowi zostaje — ze szczytu wysokiej gĂłry — pokazane krĂłlestwo pod wÂładza tyrana, podobnie Jezus trafia na wysokÂą gĂłrĂŞ, skÂąd szatan pokazuje mu wszystkie krĂłlestwa tego Âświata i kusi go. Oboje opierajÂą siĂŞ pokusie. Podobne sÂą okolicznoÂści Âśmierci obu: trzĂŞsie siĂŞ ziemia i nastajÂą ciemnoÂści. Oboje teÂż wstĂŞpujÂą do nieba. NajwiĂŞkszym czynem Heraklesa byÂło pokonanie Âśmierci, podobnie w przypadku Jezusa. Herakles jest adwokatem ludzkoÂści, proszÂącym o Âłaski. Wizerunek Heraklesa jest starszy od Jezusowego o ok. piĂŞĂŚ wiekĂłw… W czasach Jezusa istniaÂł juÂż religijny kult tego pogaĂąskiego herosa. Ewangelista Jan skorzystaÂł co nieco na tym. Zaczerpn¹³ do swojej opowiastki motyw o ulubionym uczniu, ktĂłrego nie znali jeszcze synoptycy. Scenka Janowa Âżywo przypomina historiĂŞ Heraklesa: Âświadkami jego Âśmierci byli wÂłaÂśnie jego matka oraz ulubiony uczeĂą Hyllos! Na tym jednak nie koniec podobieĂąstw. GÂłos Heraklesa wziĂŞtego do nieba woÂła: "...nie biadaj, matko… wstĂŞpujĂŞ teraz w niebo". Podobnie Jezus u Jana: po zmartwychwstaniu zapytuje: "Niewiasto, czemu pÂłaczesz?" (20, 15), chwilĂŞ póŸniej mĂłwi: "WstĂŞpujĂŞ do Ojca mego (...)" (20, 17). UmierajÂąc oboje wypowiadajÂą te same sÂłowa: "WykonaÂło siĂŞ" (Jezus tylko u Jana, ktĂłry musiaÂł byĂŚ zafascynowany historiÂą Heraklesa, u synoptykĂłw Jezus biadaÂł na krzyÂżu). I Jezus i Herakles zostali obdarzeni mianem "logos". Jezus jest logos-emoczywiÂście jedynie ...u Jana. Kult Heraklesa mĂłwi: "Logos nie po to istnieje, Âżeby szkodziĂŚ albo karaĂŚ, lecz po to, Âżeby ocalaĂŚ". Podobnie u Jana: "A jeÂżeli ktoÂś posÂłyszy sÂłowa moje, ale ich nie zachowa, to Ja go nie sÂądzĂŞ. Nie przyszedÂłem bowiem po to, aby Âświat sÂądziĂŚ, ale aby Âświat zbawiĂŚ." (12, 47). Jest to zresztÂą sprzeczne z wczeÂśniejszym fragmentem tej ewangelii: "Ojciec bowiem nie sÂądzi nikogo, lecz caÂły sÂąd przekazaÂł Synowi" (5, 22)

Jezus i Dionizos

Dzieje Dionizosa w rĂłwnie wielkim stopniu „natchnĂŞÂły" Jana, co dzieje Heraklesa. Oto niektĂłre paralele: Dionizos jest rĂłwnieÂż synem boga (Zeusa) i Âśmiertelnej kobiety, jest bogiem cierpiÂącym, ukrzyÂżowanym i zmartwychwstaÂłym (gminy dionizyjskie czciÂły Dionizosa jako ukrzyÂżowanego boga nad oÂłtarzem, na ktĂłrym znajdowaÂły siĂŞ naczynia z winem). RĂłwnieÂż Dionizos zwany byÂł logosem. "Kult Dionizosa byÂł chyba pierwszym w Âświecie ÂśrĂłdziemnomorskim, ktĂłrego wyznawcy prowadzili dziaÂłalnoœÌ misyjnÂą, i rozpowszechniÂł siĂŞ w Grecji juÂż w VIII wieku przed naszÂą erÂą. Sanktuaria tej religii znajdowaÂły siĂŞ we wszystkich znaczniejszych miastach greckich. Ponadto w Rzymie doliczono siĂŞ juÂż w roku 186 przed Chrystusem siedmiu tysiĂŞcy wyznawcĂłw Dionizosa. StaÂł siĂŞ on ulubionym bogiem Âświata antycznego. Od Azji po HiszpaniĂŞ czczono go podczas wspaniaÂłych ÂświÂąt i procesji (...) imiĂŞ Dionizos staje siĂŞ tak powszechnie uÂżywane, Âże bez oporĂłw noszÂą je (...) nawet biskupi (...) Jeden z najbardziej znanych tytu³ów Dionizosa, ÂŤpĂŞd winoroÂśliÂť, ewangelia Jana przenosi na Chrystusa [mĂłwi Jezus: "Ja jestem prawdziwym krzewem winnym" — por. J 15, 1-6], w innym tekÂście chrzeÂścijaĂąskim [Didache] z poczÂątku II wieku nazywany jest ÂŤÂświĂŞtÂą winoroÂślÂą DawidaÂť" (Deschner). O tym jak bardzo popularny byÂł kult Dionizosa w poczÂątkach chrzeÂścijaĂąstwa dowodzi odkrycie w Londynie malowideÂł ÂściennychprzedstawiajÂących Bachusa wraz z korowodem bachantek i menad, kobiet towarzyszÂących bogu w jego podró¿ach. CaÂła scena jest otoczona przedstawieniami kiÂści winogron, kwiatĂłw, mirtu i liÂści winnego krzewu. Archeolodzy datujÂą odnalezione malowidÂło na 120-160 r. n.e. (PAP, 6 II 2002). Bardziej wnikliwi chrzeÂścijanie zdajÂą sobie sprawĂŞ z owych „podobieĂąstw", gdyÂż informuje o nich jeden z OjcĂłw KoÂścioÂła, Âśw. Justyn, najwybitniejszy apologeta chrzeÂścijaĂąski, ktĂłry juÂż w II w. spostrzegÂł wiele zbieÂżnoÂści miĂŞdzy Jezusem oraz Dionizosem, tym niemniej nie stanowi to dla niego Âżadnego argumentu przeciwko chrzeÂścijaĂąstwu (zob. Dialog z Âżydem Tryfontem 69, 2-3). Cud w Kanie — najbardziej zadziwiajÂący (Jan unikaÂł raczej kompromitujÂących cudĂłw), bezsensowny (có¿ wspĂłlnego z jego misjÂą ma wyprodukowanie okoÂło 600 litrĂłw wina? — nie bez kozery zwano Jezusa "winopijcÂą") i nie pasujÂący do Jezusa cud (byÂł generalnie uzdrowicielem, jedyny podobny do tego mĂłgÂłby byĂŚ cud rozmnoÂżenia chleba, jednak tamten miaÂł trochĂŞ g³êbsze znaczenie), znalazÂł siĂŞ u Jana (i tylko tam!) dziĂŞki Dionizosowi. W rzeczywistoÂści byÂł to cud dokonany przez Dionizosa, a przypisany póŸniej Jezusowi. OpisywaÂł go m.in. Eurypides (ok. 480-406 p.n.e.) w Bachantkach (Jak siĂŞ niÂżej przekonamy — nie jest to jedyne zapoÂżyczenie w tekstach NT z owego dzieÂła greckiego) przy opisie misteriĂłw dionizyjskich (wieÂś Kana, ktĂłra u Jana ma byĂŚ jednym z g³ównych miejsc dziaÂłalnoÂści publicznej Jezusa, przez synoptykĂłw nie jest nawet wspominana). RocznicĂŞ wesela w Kanie obchodzili chrzeÂścijanie w dawnej liturgii 6 stycznia. Dziwnym trafunkiem akurat z 5 na 6 stycznia zaczynaÂło siĂŞ ÂświĂŞto ku czci Dionizosa (w Gerazie pod chrzeÂścijaĂąskim martyrionem g³ównego koÂścioÂła odnaleziono Âślady ÂświÂątyni Dionizosa).


ale dionizos to i ozyrys :) herkules mowil ze najwazniejszy jest ozyrys :)

ozyrys pan duszy, ankh, ojciec horusa, izyda... swiatlo, kundalini i zycie - orion :)

cyt.
NaleÂży wspomnieĂŚ rĂłwnieÂż bardziej wyszukane hipotezy, ktĂłre pojawiÂły siĂŞ ostatnimi laty dziĂŞki podjĂŞciu studiĂłw nad tradycjÂą Sabian z Harran. Przede wszystkim chodzi tu o obserwacjĂŞ astronomicznÂą przeprowadzonÂą przez uczonych z sekty Sabian, ktĂłrzy albo obserwowali konstelacjĂŞ Ryb o Âświcie po rĂłwnonocy, albo konstelacjĂŞ Oriona, skÂąd pochodziÂłby termin „jego gwiazda” okreÂślajÂący konstelacjĂŞ zwiÂązanÂą z mesjaszem. Wiemy bowiem – dziĂŞki kosmicznej tradycji precesji –  Âże chodziÂło o konstelacjĂŞ Ryb, natomiast dziĂŞki zestawieniu Jezusa z Ozyrysem, ktĂłremu przypisywano konstelacjĂŞ Oriona, mĂŞdrcy obserwowali gwiazdy Oriona i zauwaÂżyli, Âże okoÂło 4 roku p.n.e., w okolicy Harran, jedna z nich znalazÂła siĂŞ w poÂłudniku, ok. 51˚ 52'. Warto zauwaÂżyĂŚ, Âże te dane odpowiadajÂą w stopniach nachyleniu Wielkiej Piramidy Cheopsa, co pozwala domyÂślaĂŚ siĂŞ, Âże mamy do czynienia z zamysÂłem mesjaĂąskim Âświadomie zrealizowanym przez budowniczych piramid lub przyswojonym przez ezoterycznÂą tradycjĂŞ Sabian, ktĂłrzy praktykujÂąc kult astralny oczekiwali na wydarzenie mesjaĂąskie, rozbudowujÂąc swoje wierzenia w tej materii dziĂŞki badaniom astronomicznych i geometrycznych monumentĂłw z Gizy, ktĂłre byÂły przez nich wyjÂątkowo czczone i do ktĂłrych pielgrzymowali. Ta caÂłkowicie zlekcewaÂżona hipoteza jest w rzeczywistoÂści bardzo waÂżna, poniewaÂż tÂłumaczy sÂłabe obycie ze strony ludzi nie znajÂących wspomnianej tradycji ezoterycznej z proroctwem odczytanym ze znakĂłw na niebie niewidzialnych dla osĂłb postronnych, oraz powĂłd, dla ktĂłrego ewangelista pisze o ucieczce ÂŚwiĂŞtej Rodziny do Egiptu, gdzie Jezus mĂłgÂł przyswoiĂŚ sobie te elementy tradycji mÂądroÂściowej, ktĂłre umoÂżliwiÂłyby mu utrwalenie mitu o Ozyrysie.       

ten zodiak wskazywal czas urodzenia sie Chrystusa
http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQXjcmOuIRXSpTHgkp-HacSC_bpooEEeWHTiV0BsrQeAxqR2z_I


ANKH - OGDOAD - czyli zycie, dusza, itd...to sa archetypt ale przeciez cos znacza...

http://www.secretoftheankh.com/wp-content/uploads/2010/08/secretoftheankh1-300x241.jpg


ksztal ogdoad - geometria, slowa, itd..

http://img524.imageshack.us/i/znake.jpg/


tutaj taki cyt.. o baranie baranku - ozyrysie juz bylo

WchodzÂąc do Âżydowskiego domu, na odrzwiach po prawej stronie mamy zawsze mezuzĂŞ. Jest ona speÂłnieniem przykazania z Pwt 6,9: "I wypiszesz je [te sÂłowa] na odrzwiach swojego domu i na swoich bramach". Pewien uczony w PiÂśmie zapytaÂł Jezusa: "Jakie przykazanie jest najwiĂŞksze?" Co odpowiedziaÂł Jezus? WiĂŞkszoœÌ chrzeÂścijan odpowiada: "Jezus powiedziaÂł: BĂŞdziesz miÂłowaÂł Pana Boga swego z caÂłego serca, z caÂłej duszy i z caÂłych siÂł, i caÂłym swoim umysÂłem". Tymczasem odpowiedÂź Jezusa brzmiaÂła: "SÂłuchaj Izraelu! Pan, BĂłg nasz, Pan jest jeden! SZEMA ISRAEL JHWH ELOHEINU JHWH ECHAD! BĂŞdziesz tedy miÂłowaÂł Pana Boga swego z caÂłego serca, z caÂłej duszy i z caÂłych siÂł, i caÂłym swoim umysÂłem". (Mk 12,28-30, cyt. Pwt 6,4-5). WÂłaÂśnie te sÂłowa sÂą wypisane na kaÂżdej jednej mezuzie, zawieszonej na odrzwiach kaÂżdego Âżydowskiego domu! 

           SÂłowo "mezuza" moÂżna wyprowadziĂŚ od hebrajskiego sÂłowa "zuz" –„usuwaĂŚ”. Warto zapytaĂŚ, co zostanie usuniĂŞte z Âżydowskiego domu, na ktĂłrego odrzwiach zawiesza siĂŞ mezuzĂŞ?

"MojÂżesz zwoÂłaÂł wszystkich starszych Izraela i rzekÂł do nich: «Od³¹czcie i weÂźcie baranka dla waszych rodzin i zabijcie jako paschĂŞ. WeÂźcie ga³¹zkĂŞ hizopu i zanurzcie jÂą we krwi, ktĂłra jest w naczyniu, i krwiÂą z naczynia skropcie prĂłg i oba odrzwia. AÂż do rana nie powinien nikt z was wychodziĂŚ przed drzwi swego domu. A gdy Pan bĂŞdzie przechodziÂł, aby poraziĂŚ Egipcjan, a zobaczy krew na progu i na odrzwiach, to ominie Pan takie drzwi i nie pozwoli Niszczycielowi wejœÌ do tych domĂłw, aby [was] zabijaÂł" (Wj 12,20-23). Z tego tekstu widaĂŚ, Âże mezuza jest znakiem paschalnego baranka, zawieszanym na odrzwiach kaÂżdego Âżydowskiego domu. Pascha oznacza  „przejÂście”, a barankiem zÂłoÂżonym na ofiarĂŞ jest Jeszua. Mezuza jest symbolem krwi Jezusa! W ten sposĂłb ÂŻydzi od pradawnych czasĂłw aÂż do dziÂś, zachowujÂąc tradycjĂŞ i przykazania, nie Âświadomi tego, Âże Jezus  jest prawdziwym Barankiem BoÂżym, umieszczajÂą na odrzwiach swoich domĂłw symbol Jego Krwi!

  Ale powróÌmy do pytania: co ma byĂŚ usuniĂŞte, oddalone od domĂłw, na ktĂłrych jest mezuza? Jest napisane: "...aby przez ÂśmierĂŚ pokonaĂŚ tego, ktĂłry dzierÂżyÂł wÂładzĂŞ nad ÂśmierciÂą, to jest diabÂła, i aby uwolniĂŚ tych wszystkich, ktĂłrzy caÂłe Âżycie przez bojaŸù Âśmierci podlegli byli niewoli" (Hbr 2,14-15). Jeszua powiedziaÂł: "Jam jest Pierwszy i Ostatni, i ÂżyjÂący. ByÂłem umarÂły, a oto jestem ÂżyjÂący na wieki wiekĂłw i mam klucze Âśmierci i OtchÂłani" (Ap 1,17-18). Czyli, Krew Baranka usuwa samÂą ÂśmierĂŚ! WÂłaÂśnie taka jest symbolika mezuzy.                   

            Kiedy poznaÂłam Jezusa i wyznaÂłam Go swoim Panem i Zbawicielem, ProsiÂłam Ojca, by podaÂł mi dowody biblijne na to, Âże wÂłaÂśnie On jest naszym oczekiwanym Mesjaszem. OtrzymaÂłam znak w postaci sÂłowa "Daniel", wiĂŞc zaczĂŞÂłam czytaĂŚ ksiĂŞgĂŞ Daniela. RozdziaÂł 7 mĂłwi o Synu CzÂłowieczym przychodzÂącym na obÂłokach! Jemu jest dana wÂładza nad wszystkimi krĂłlestwami i narodami, i wszystkie ludy bĂŞdÂą Mu sÂłuÂżyĂŚ. Bardzo siĂŞ cieszyÂłam, kiedy to przeczytaÂłam, ale w nocy otrzymaÂłam kolejne sÂłowo: METATRON. "Metatron" oznacza KogoÂś siedzÂącego na tronie. Dawni rabini dokÂładnie wiedzieli, o co chodzi w tym pojĂŞciu, ktĂłre pojawia siĂŞ rĂłwnieÂż w naszych Âżydowskich modlitewnikach. ZnalazÂłam wytÂłumaczenie tego sÂłowa: Metatron jest ArcykapÂłanem w Niebiosach, jest Ukrytym ÂŚwiatÂłem, jest KsiĂŞciem Oblicza BoÂżego (hbr. SAR HAPANIM). To jest jedyna istota ludzka, ktĂłra widziaÂła oblicze Boga. On jest SZADDAJ. Jego imiĂŞ, rĂłwnieÂż wymienione w modlitewnikach Âżydowskich, jest JESZUA. W Psalmie jest powiedziane: "Nie Âśpi i nie drzemie stró¿ Izraela". Rabini wyjaÂśniajÂą: "Ten, ktĂłry strzeÂże drzwi Izraela" (hbr. SZomer Dlatot Israel, pierwsze litery SZ-D-I, ktĂłrych nazwa brzmi po hebrajsku SZin, Dalet, Jud). Tymi literami (szin/dalet/jud) zapisuje siĂŞ ImiĂŞ Boga NajwyÂższego - SZADDAJ. To sÂłowo (te trzy litery) sÂą wypisane na kaÂżdej mezuzie, a ich wartoœÌ liczbowa wynosi 314, dokÂładnie tyle samo, co sÂłowa METATRON!

     Od dziecka kaÂżdy ÂŻyd jest przyzwyczajony do tego, by caÂłowaĂŚ mezuzĂŞ wchodzÂąc lub wychodzÂąc z domu. Kiedy dowiedziaÂłam siĂŞ o tym, Âże krew Baranka noszÂącego imiĂŞ SZADDAJ -  METATRON jest ukryta w znaku mezuzy, uwierzyÂłam caÂłkowicie w to, Âże wÂłaÂśnie Jezus jest Barankiem Paschalnym, ktĂłry cierpiaÂł za nasze grzechy. Czy widzicie ten zwiÂązek? Mezuza symbolizuje Krew Baranka, Krew Jezusa! WÂłaÂśnie moc Jezusa - SZADDAJ powstrzymuje Niszczyciela i usuwa go sprzed naszych domĂłw...


ogolnie zeby wyjasnic wg mnie Jezus nie ma nic wspolnego z Babilonem i Enki, Enilem a wrecz przeciwnie

 chociaz w jakiejs czesci te mity sie mieszaja

Witaj quetzalcoatl44,
ani chybi tak  :) oczywiscie jak wczesniej zrozumiesz co oznacza "dla samego siebie"
podales bardzo dobry przyklad o interpretacji swiatych ksiag.  O tym jak zamieniono nauki o rozwoju duchowym na zbior zakazow i nakazow regulujacych kazdy aspekt zycia czlowieka, jak wiara w amulety i swiete znaki wyparla sens nauk Jezusa/Buddy/Tao/.
Jak dla mnie, pisanie o takim traktowaniu starozytnej wiedzy o czlowieku, czyli na lokalne potrzeby
kolejnych mesjaszy, wladcow, staje sie naprawde nudne. Te tony zasmarowanego papieru tylko
swiadcza o tym, ze nic do dzis nie zrozumiano.

wiec teraz kazdy musi sie zastanowic czy chce byc niewolnikiem, Enkiego, Enila, technologi,sexu, materii, Babilonu itd..:) czy chce trafic do Jezusa, Horusa, Ozyrysa, Izydy i budowac cos fajnego np piramidy.:)

W tym sensie zawsze bĂŞdziemy niewolnikami.

hm no tak trzeba wybierac.. ale jedno jest konstruktywne, drugie destruktywne :)

dokÂładnie tak, czÂłowiek musi wybieraĂŚ sam, a nie jak mu usiÂłuje wmĂłwic jedynie sÂłuszna religia czy partia, tradycja. Musi byc Âświadomy swojego wyboru na podstawie wÂłasnych przemyÂślen i doÂświadczeĂą. To czego nauczy siĂŞ w szkole, potrzebne jest tylko do zapewnienia egzystencji i nic wiĂŞcej.  :)

Hm, to sugeruje wybieranie tylko pomiĂŞdzy tymi dwiema opcjami: En-Ki, Marduk kontra En-Lil, Jezus.
TrochĂŞ zawĂŞÂżone moÂżliwoÂści. ;D

Jest jeszcze opcja z pierwiastkiem ÂżeĂąskim, ich siostra.  ;D
 No i sam StwĂłrca teÂż wchodzi w rachubĂŞ. Zatem nie jest tak Âźle z tym wyborem.  ;)

 ;D
RĂłwnieÂż tak uwaÂżam i dostrzegam szerszy aspekt wyboru.  ;)
Jednak warto zapytaĂŚ.  ;D

taaaa, i tak wszystko zostanie w "rodzinie"...
ech, szkoda tylko, ¿e w amoku i Jezusa tam próbuj¹ w³¹czyÌ...

Tylko, ¿e Jezus nie jest taki g³upi, by daÌ sob¹ manipulowaÌ. Nigdzie go nie w³¹cz¹.
A Wojtek nawet siĂŞ nie odezwaÂł.

Mi Wojtek i jego ekipa najbardziej kojarzy siê z nagraniem, a œciœlej z odtwarzaniem nagrania w którym mydli siê oczy. Tak mi wychodzi gdy zbieram do kupy wszystkie dane. Gdzie nie zajrzeÌ tam "naucza", "pomaga", "oœwieca" - niezmordowanie i niestrudzenie. Lecz gdy zadasz pytanie - cisza... milczy... tak jakby nagrywaj¹c nie przewidziano takiego tematu. Szczególnie gdy pada niewygodne pytanie - woda w usta, a operator/tuba stosuje zawsze te same sztuczki - nie chcê, nie muszê, nie ulegnê wymuszeniu. Czasami po takie rozgrywce chwilowo "rozg³oœnia" œcisza siê - by po czasie jaki uzna za wystarczaj¹cy na przyschniêcie zaczyna ze wzmo¿on¹ si³¹.
Do tego podszywanie siĂŞ pod pewne autorytety i uczucia wyÂższe...

MoÂże przeniesiemy te dywagacje o "Wojtku" do odpowiedniego wÂątku?

Wracajac do Heraklesa.
Jego prace pokazujÂą dwie moÂżliwe drogi osiÂągniĂŞcia celu.
Pierwsza - to droga "poprzez" pierwiastek ¿eùski, pasywny. To droga rezygnacji z po¿¹dania czegoœ wiêcej ni¿ to co niezbêdne ( manna na pustyni egipskiej ) , droga ufnoœci i oddania siê bogu. To w³asnie droga wykrwawiania ega. Ta przebudowa w³asnego Ja, pozornie prowadzi do spadku energii
ale tylko ta droga wyzwala prawdziwÂą energiĂŞ i prowadzi prosto do celu.
Druga - to droga "poprzez" pierwiastek mĂŞski, aktywny ale negatywny aÂż do pozytywnego. Oznacza to najpierw ciĂŞÂżkÂą walkĂŞ aby siĂŞ wybiĂŚ, osiÂągn¹Ì wÂładzĂŞ aby potem mĂłc zacz¹Ì realizowaĂŚ wÂłasny cel stawania sie tym o malutkim ego.  :) Jest to droga niebezpieczna, gdyz czesto po osiagnieciu wÂładzy stajemy sie kimÂś innym niÂż planowaliÂśmy. A nawet bardzo czĂŞsto.  :(

ok nie wiem gdzie to dokonczyc :), ale tez jeszcze odnosnie oriona i piramidy i 144 tysiecy

http://translate.google.pl/translate?hl=pl&sl=en&u=http://www.ancient-world-mysteries.com/great-pyramid-base-length.html&ei=q56HTfywL9jfsAaxq9yICQ&sa=X&oi=translate&ct=result&resnum=2&ved=0CCkQ7gEwAQ&prev=/search%3Fq%3D144000%2Bpyramid%26hl%3Dpl%26biw%3D1260%26bih%3D639%26prmd%3Divns


http://djkupras.blogspot.com/2011/02/orion-wierzenia-majow.html

herkules byl blizniakiem :)


Archetyp Heraklesa – Herkulesa
W poszukiwaniu toÂżsamoÂści

Najpierw fakty z Âżycia Heraklesa:
Urodzi³ siê jako jedno z dwóch bliŸni¹t. Ca³kowicie ró¿ni¹c siê fizycznie i psychicznie od brata Ifiklesa.
O dziwo, mit od razu podaje ¿e ojcem Heraklesa by³ Bóg Zeus, a jego brata bliŸniaka Amfitrion, król Tirinsu. Matk¹ by³a ¿ona Amfitriona Alkmena, która poczê³a Heraklesa pod nieobecnoœÌ mê¿a.

Czy to moÂżliwe?
Tak, jak najbardziej. Medycyna zna takie przypadki. W przypadku bliŸni¹t wielojajowych, w co 7 przypadku dochodzi do sytuacji, ¿e jajo z drugiego jajnika schodzi w kilka, kilkanaœcie dni po pierwszym i mimo ró¿nicy czasu bliŸniaki rodz¹ siê jednego dnia. ród³a mówi¹, ¿e 1 na 400 bliŸni¹t ma ró¿nych ojców.
Z uwagi na to, ¿e jest ró¿nica w d³ugoœci ci¹¿y mo¿e dochodziÌ do 2-3 tygodni, m³odsze z bliŸni¹t musi byœ s³absze, niedonoszone.
Alkmena musia³a baÌ siê, ¿e m¹¿ dowie siê o jej zdradzie, gdy¿ usi³owa³a opóŸniÌ poród (by termin siê zgadza³). W micie ukazane jest to jako dzia³ania Ejletyji (czarownicy), która krzy¿uj¹c nogi i rêce przez 9 dni uniemo¿liwia³a poród.

Z w/w faktĂłw wynika, Âże Herakles nie wiedziaÂł kto jest jego ojcem. Teza o tym Âże byÂł nim Zeus jest nie do udowodnienia, podobnie jak domniemane ojcostwo Jezusa. BĂłg jest tu wytÂłumaczeniem, ktĂłrego nikt nie zakwestionuje.

Co z tego wynika?
Archetyp Heraklesa polega na tym, Âże pokazuje skutki braku toÂżsamoÂści.
CiĂŞÂżki los takiej osoby.

Czym jest to¿samoœÌ?
NajkrĂłcej mĂłwiÂąc jest odpowiedziÂą na pytanie „KIM JESTEM”. KaÂżdy czÂłowiek ma takÂą wrodzonÂą potrzebĂŞ. Aby okreÂśliĂŚ swojÂą toÂżsamoœÌ musimy mieĂŚ staÂły punkt odniesienia. Dla dziecka sÂą nim jego biologiczni rodzice. MajÂąc ten staÂły, niezmienny punkt, moÂżemy siĂŞ od niego oddalaĂŚ, wchodziĂŚ w ró¿ne role spoÂłeczne.
Bez to¿samoœci jesteœmy zawieszeni w pró¿ni. Naœladujemy innych ludzi (wygl¹dem, zachowaniem, sposobem wyra¿ania itp.)

Przyk³ad: syn rybaka, rolnika, króla, wojownika nie ma problemu z to¿samoœci¹. Jako doroœli, rozgl¹damy siê wokó³ i widz¹c np. szpital, bia³y fartuch, chorych, wiemy ¿e jesteœmy lekarzem. Widz¹c kuŸniê, palenisko, podkowê, wiemy ¿e jesteœmy kowalem. Widz¹c pole, zagrodê, konia, krowê, wiemy ¿e jesteœmy rolnikiem.
A jak ma siĂŞ okreÂśliĂŚ dziecko nieznajÂące ojca?

Wszystkie heroiczne czyny których dokona³ Herakles, s¹ tylko sposobem okreœlenia swojej to¿samoœci. W poszukiwaniu to¿samoœci, by³ wojownikiem (raczej najemnikiem), awanturnikiem, niewolnikiem przez 12 lat, a póŸniej jeszcze przez 3 lata (podobno musia³ chodziÌ w damskich ciuszkach i prz¹œÌ we³nê u królowej Omfale). Czyli jako cz³owiek by³ nikim. Po œmierci zosta³ mitycznym herosem.

SkupiĂŞ siĂŞ na jeszcze na jednej tylko sferze Âżycia Heraklesa.
Jego relacje z kobietami i dzieĂŚmi. BĂŞdÂąc mÂłodzieĂącem, zapÂłodniÂł 50 cĂłrek krĂłla Tespiosa. Nie znajÂąc ojca, nieÂświadomie zachowaÂł siĂŞ jak on. MiaÂł kilka Âżon, co nie przeszkadzaÂło mu spÂłodziĂŚ w sumie 72 dzieci, w wiĂŞkszoÂści nieÂślubnych.
Ludzie znajÂący swoich rodzicĂłw, nie majÂą takich problemĂłw Âżyciowych.

Niezbyt rozumiem dlaczego rugasz Quetza? Te porównania s¹ doœÌ istotne choÌ nie posuwaja sie zbyt daleko w g³ab mrocznej puszczy. Jakie s¹ prawdy na temat nauk Jezusa?

Napisze moÂże coÂś kontrowersyjnego, jednakÂże prawdziwego z mojego punktu widzenia.

Od dawna nie dawa³a mi spokoju wieœÌ o tym jakoby Chrystus jest tym który ofiaruje siê za nasze grzechy, na czym to mia³oby polegaÌ? Pytanie proste i oczywiste, ka¿dy chrzescijanin powie ¿e zna na nie odpowiedŸ. W ty, kontekscie postaram sie znaleŸÌ odpowiedŸ na to pytanie.

Poszukiwanie prawdy o Chrystusie spe³znie na niczym je¿eli bedzie traktowaÌ go jednostkowo, jednostkowego czlowieka boga. Gdybyœmy przenieœli siê w czasie i do tego poszukwiania wykorzystali umys³ jakiegoœ staro¿tynego cz³owieka, on zacz¹³by szukaÌ "plemienia" Jezusowego, ludu który reprezentuje podobne archetypowi cechy. Ka¿de bóstwo starozytne pierwotnie reprezentowa³o okreœlone plemiona, w ktorych dominujace cechy fizyczne i psychiczne obowiazywaly w danej grupie. WeŸmy Aresa strzelca, który jak wiadomo pochodzi³ ze stepów, ujeŸdz¹³ konia i walczy³ namietnie, podobnie z innymi.

W tym kontekscie zastanĂłwmy sie co na mapie Âświata dziaÂło siĂŞ w tym czasie gdy Jezus chodziÂł po ziemi. Otó¿ w tym czasie nastepowaÂł wielki historyczny przeÂłom. Cezar ostatecznie podbiÂł celtĂłw, slawetna meka Verynogetoryxa - smierc polowy Europy, umieraÂł rĂłwnieÂż Egipt, z ktĂłrego Kleopatra uciekaÂła lecz bezskutecznie. Wraz podrastaniem Jezusa na swiatÂło dziennie wyÂłaniaÂła siĂŞ nowa potĂŞga Germanow, zmartwychwstawala rzeklbym-  GermanĂłw - Germ - robaak. Skad znamy robaka? Z egiptu, jest symbolem sÂłoĂąca, odrodzenia i oczyszczenia. Na czym ma polegaĂŚ rola GermanĂłw ktĂłrzy nabierali mocy wraz z rozwojem chrzesijaĂąstwa i ostatecznie zwyciezyli Rzym, siedlisko brudu? Ich misja polega na tym Âże poÂświĂŞcaja siĂŞ za wszystkich innych, mordujÂąc namiĂŞtnie przez wieki "grzesznikĂłw", aby ostatecznie osiaœÌ na tronie. RozwĂłj chrzesijanstwa, podkreslam nastepowaÂł wraz z mocÂą GermanĂłw, skÂąd posiadali tĂŞ moc? Z mocy miÂłosci? :)))). Jezyk miÂłosci daje duÂże mozliwoœÌ hipokryzji, jak wiadomo. W tym ujeciu, ojcem Jezusa musialby byc legionista pochodzacy z germanskiej polnocy - Mars.

PodobnÂą rolĂŞ niestety odegraÂł Hitler, ktĂłry z punktu widzenia germanĂłw byÂł Chrystusem czyscicielem. Istnieje wiele argumentĂłw za tym Âże taka rola byÂła mu przypisana.

Odkrycie prawdy o Chrystusie, GermaĂąskiim Herkulesie, ktĂłrzy poÂświeca siĂŞ za wszystkich aby mordowaĂŚ grzesznikĂłw zostanie kiedyÂś odkryta i to bedzie moÂże koniec chrzescijaĂąstwa, ale kto wie. Co jest do cholery ÂźrodÂłem miÂłosci? Kto miorduje gladiatora na arenie, raczej dobija?

To krotka notatka i nie bede jej uzasadnial, choc istnieje szereg dowodow z obszarow zaswiatowych.

EDIT:

Chrystus raczej tego nie ukrywa, ze wie kim jest.

"Nie s¹dŸcie, ¿e przyszed³em pokój przynieœÌ na ziemiê. Nie przyszed³em przynieœÌ pokoju, ale miecz. " - ew. Mateusz.

1. tz mozna to rozumiec w tym sensie ze jezeli umarl i zmartwychwstal tym samym wytyczyl droge ktora mozna isc i stala sie rzeczywistoscia...
2. zaistnienie swiata materialnego oddzielilo ludzkosc od swiata duchowego
-swiat materialny oznaczal dobro i zlo i poznanie smierci
3.jezeli wszechswiat jest mentalny(a jest) wiara w zmartwychwstanie i dobro, milosc, staje sie czym realnym

cyt
Dlaczego Jezus umarÂł na krzyÂżu? Jest to pytanie na ktόre jest nam czĂŞsto trudno odpowiedzieĂŚ. NaszÂą odpowiedziÂą jest Âże Jezus umarÂł za nasze grzechy ale konkretnym pytaniem jest „dlaczego Jezus umarÂł za nasze grzechy?”


Aby poprawnie odpowiedzieĂŚ na powyÂższe pytanie musimy zrozumieĂŚ Âże Jezus nie musiaÂł umieraĂŚ na krzyÂżu za nikogo! Naszym problemem jako ludzie jest to Âże myÂślimy Âże Bόg jest nam coÂś winien i Âże tak naprawde na coÂś lepszego zasÂługujemy. KaÂżdy z nas zasÂługuje na jednÂą rzecz a jest niÂą wieczne potĂŞpienie w piekle. Lecz prawdÂą jest Âże on jest StwόrcÂą a my stworzeniem, jak mόwi zresztÂą ApostoÂł PaweÂł w LiÂście do Rzymian 9:20-21:


CzÂłowiecze! KimÂże ty jesteÂś, byÂś mĂłgÂł siĂŞ spieraĂŚ z Bogiem? CzyÂż moÂże naczynie gliniane zapytaĂŚ tego, kto je ulepiÂł: „Dlaczego mnie takim uczyniÂłeÂś?” CzyÂż garncarz nie ma mocy nad glinÂą i nie moÂże z tej samej zaprawy zrobiĂŚ jednego naczynia ozdobnego, drugiego zaÂś na uÂżytek niezaszczytny?


A wiĂŞc jak widzimy Bόg jest StwόrcÂą a my stworzeniem, problem polega na tym Âże Bόg stworzyÂł nas z wolnÂą wolÂą a my wybraliÂśmy grzech i sprzeciwiliÂśmy siĂŞ nakazowi BoÂżemu i skosztowaliÂśmy owocu z drzewa poznania dobra i zÂła (KsiĂŞga Rodzaju 3:1-24). Bόg powiedziaÂł Âże napewno umrzemy i umarliÂśmy duchowo oraz fizycznie, kaÂżda osoba rodzÂąca siĂŞ na ten Âświat przychodzi jako grzesznik aby umrzeĂŚ! ÂŚmierĂŚ jest wypisana na kaÂżdym czÂłowieku, kto siĂŞ rodzi musi umrzeĂŚ poniewaÂż kaÂżdy zgrzeszyÂł: „Dlatego teÂż jak przez jednego czÂłowieka grzech wszedÂł na Âświat, a przez grzech ÂśmierĂŚ, i w ten sposĂłb ÂśmierĂŚ przeszÂła na wszystkich ludzi, poniewaÂż wszyscy zgrzeszyli...”(Rzymian 5:12).


Bόg nie daÂł ofiary przebÂłagalnej dla anioÂłόw ktόrzy Jemu siĂŞ sprzeciwili, Bόg potĂŞpiÂł ich na wieczne mĂŞki w piekle jednak dla czÂłowieka Bόg przygotowaÂł ofiare zastĂŞpczÂą, przebÂłagalnÂą. Musimy pamiĂŞtaĂŚ Âże Bόg jest sprawiedliwy i musi potĂŞpiĂŚ grzech tak jak policjant ktόry musi zaaresztowaĂŚ zÂłodzieja. Bόg Ojciec w Swojej miÂłoÂści i sprawiedliwoÂści od wiecznoÂści przygotowaÂł krzyÂż: „ On byÂł wprawdzie przewidziany przed stworzeniem Âświata, dopiero jednak w ostatnich czasach siĂŞ objawiÂł ze wzglĂŞdu na was.” (I Piotra 1:20). KrzyÂż nie byÂł planem B jakby Bόg zawaliÂł sprawe, poto byÂł upadek aby byÂł krzyÂż, abyÂśmy poznali niezg³êbionÂą mÂądroœÌ i miÂłoœÌ Bo¿¹ oraz chwaÂłe ktόra jest na obliczu Chrystusowym (II Koryntian 4:6). Jezus umarÂł bo byÂła to jedyna droga, czÂłowiek zgrzeszyÂł przeciwko Bogu ktόry jest ÂŚwiĂŞty; caÂłkowicie inny i oddzielony od nas, to znaczy sÂłowo ÂświĂŞty; inny. Tylko Bόg moÂże zapÂłaciĂŚ za nasze winy bo zgrzeszyliÂśmy przeciwko Bogu. Musimy zrozumieĂŚ Âże pierwszo¿êdnie grzeszymy przeciwko Bogu a potem ludziom: „ Tylko przeciw Tobie zgrzeszyÂłem i uczyniÂłem, co zÂłe jest przed TobÂą, tak Âże siĂŞ okazujesz sprawiedliwym w swym wyroku i prawym w swoim osÂądzie (Psalm 51:6).


A wiĂŞc w konkluzji, Jezus nie musiaÂł za nas umrzeĂŚ ale Bόg w Swej mÂądroÂści, sprawiedliwoÂści i miÂłoÂści DAÂŁ nam SYNA Swego aby kto kolwiek w Niego uwierzy nie zginie ale Âżycie wieczne bĂŞdzie miaÂł, „Ja jestem droga, prawda i Âżycie, i nikt nie przychodzi do Ojca jak tylko przeze Mnie” (Jan 14:6). Jezus jest jedynÂą drogÂą na zbawienie, kaÂżda inna wiedzie na zatracenie, Jezus jest prawdÂą, wszystko inne jest kÂłamstwem, Jezus jest Âżyciem a wszystko inne jest ÂśmierciÂą, przyjĂŚ do Jezusa, uchwyĂŚ siĂŞ krzyÂża, przestaĂą grzeszyĂŚ, odwrόĂŚ siĂŞ od grzechu, zawoÂłaj do Niego teraz zaufaj mu Âże Jego ÂśmierĂŚ na krzyÂżu jest wystarczajÂąca na zbawienie, w koĂącu to Bόg umarÂł ktόry moÂże zbawiĂŚ na wieki!


tylko ze wariantem realizowania krzyza przez ludzi powinien byc ten sposob raczej..

http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcReiaKdrBbFBIjJRwAtB2ZIS45lQYVPcbBNpE0cBFrexN2oYvBIf8MEaDXH

ale nie sprowadzony do tego...:)

http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSNdii85OuVlkEFr3MK-hJ6wEtG2RyxrLjfwyw_52DIa3dJqT7L9QMlyXk


mit o herkulesie i zduszeniu 2 wezy..hm no nie wiem czy odrazu je trzeba dusic..:)

Witaj quetzalcoatl44,

z mitu nie mozna tego wyczytaĂŚ. FizycznoÂści Heraklesa siĂŞ nie udowadnia, ani ojcostwa Zeusa ani czegokolwiek innego w mitach. One dotycza tylko obszaru duchowego.
oczywiÂście tak, tak jak w przypadku prawie wszystkich ludzi, gdzie proces "zdobywania" toÂżsamoÂści trwa cale zycie. To jest wlasnie budowanie Ego.
te relacje zawierajÂą sie w Âświecie duchowym. OkreÂślajÂą one sumĂŞ siÂł=elohim jakie uÂżywa mniej czy bardziej Âświadomie mityczny heros, dokladnie tyle jak w biblii.

Czytajac ten i podobne "dowody" mozna Âłatwo zauwaÂżyĂŚ mnĂłstwo manipulacji polegajacych na mieszaniu czego siĂŞ da, aby sfabrykowaĂŚ logiczny na pierwszy rzut oka wywĂłd. Ale to w sumie tylko woda.
Ale czujĂŞ , Âże jesteÂś tego Âświadomy, bo Twoje wÂłasne wypowiedzi sa znacznie powaÂżniejsze.

OdniosĂŞ siĂŞ teÂż do Twojego drugiego postu, tego o Jezusie. Tu taktyka dowodowa jest trochĂŞ inna. Ona musi opieraĂŞ siĂŞ na kanonie, wiec zacytowuje siĂŞ dowolny temat niezliczonymi wersami. Bez interpretacji pasuja one raz lepiej raz gorzej. A jeÂśli juÂż dojdzie do wypowiedzi wÂłasnymi sÂłowami, to o dziwo, nie ró¿ni siĂŞ ona od biblijnego wzorca. Jesli chcesz, sprĂłbuj wÂłasnymi sÂłowami  objaÂśnic ten fragment.
MyÂślĂŞ, Âże wielu bĂŞdzie miaÂło powaÂżne problemy, bez uciekania siĂŞ do tych fraz, klepanych od setek lat.
no trzeba.. :)
pozdrawiam

proces budowania tozsamosci to raczej pozbywanie sie ego :) tak jak mowil Jezus ja i ojciec jedno jestesmy..
no chodzi w tym fragmencie o milosc, ze milosc jest droga, prawda i zyciem...w dobrze rozumianym sensie:)


zdusic weze.., no tak :)

http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcThcSgAd4KKNdpjaHWDgxSPpFI6J_x_AtspP4og4axIM-wn9yBY9g


tutaj jest ojciec -bog JOVE, moze LOVE ?:) jak byscie zinterpretowali ten obrazek?

http://www.jrbooksonline.com/pob/pob_images/pob_fig035.jpg


moze te dwa weze to waz materializmu i waz technologii? hm nie wiem..w kazdym razie ten swiat nie przypomina LOVE..

z punktu widzenia normalnego czÂłowieka  proces indywidualizacji to wÂłasnie proces powstawania Ego, z punktu widzenia rozwoju duchowego jest przeciwnie, to minimalizacja ego.
coÂś takiego, te wĂŞÂże reprezentujÂą nasze bytowanie w materii, cyklicznoÂśc narodzin i Âśmierci, peÂłzanie w materii bez zrozumienia sensu Âżycia...

hm ale jak bys zinterpretowal ten sumeryjski obrazek kto na nim jest? i czemu nigdzie nie bylo o Bogu Iahvh ?

Bo nie ma Âżadnego Boga JHVH , to symbol reprezentujÂący wiedzĂŞ peÂłni.

WĂŞÂże zawsze sÂą symbolem wiedzy , inna interpretacja jest usiÂłowaniem przekodowania tych symboli , trwa juÂż od bardzo dawna.


Kiara :) :)

no ale na tamtym sumeryjskim obrazku jest :)

pozatym zalezy jaka wiedza i po co, np 2 weze befemota to co innego niz kundalini..:)

http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcThcSgAd4KKNdpjaHWDgxSPpFI6J_x_AtspP4og4axIM-wn9yBY9g

ale moze jest ieue a nie jahve ?:)

http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcT8ocQkJDDgLa4qYSoe_UVVxOpG1sNpkKvlOokD4CuYhHvv-umi


http://translate.google.pl/translate?hl=pl&sl=en&u=http://beyondthechurch.spaces.live.com/blog/&ei=0ieJTc-WPKSisQbEldz5CA&sa=X&oi=translate&ct=result&resnum=1&ved=0CCAQ7gEwAA&prev=/search%3Fq%3Dhttp://beyondthechurch.spaces.live.com/blog/%26hl%3Dpl%26sa%3DG%26biw%3D1260%26bih%3D563%26prmd%3Divns

Kiaro, czy wg Ciebie JHVH = Jahwe?  JeÂśli tak, czy to znaczy, Âże boga Jahwe rĂłwnieÂż nie byÂło? 

nawet nie podejmuje sie tego. To wyrwane z kontekstu, moÂżna wiele tworzyc. Tak jak do tej pory wiadomo,
najstarsze informacje (tabliczki) nie zawieraj¹ informacji o wielu bogach, dopiero póŸniejszy okres babiloùski, czyli semici, przyniós³ eksplozje bogów. Wtedy tez pojawi³o siê po raz pierwszy s³owo Jahve.
Z cala pewnoÂścia nie jest to nazwa/imie Boga .
A symbol wê¿a? Ka¿dy symbol ma wiele warstw, zale¿nie z jakiego poziomu jest rozpatrywany, mo¿e oznaczac ró¿ne rzeczy.

ale to imie ma tez zwiazek z jezusem, przyczynowo - skutkowy i znaczeniowy...wiec jak nie ma jhvh to nie ma i jezusa - jehszuah...nie ma zwiazkow, powiazan, arki przymierza, templariuszy itd...

imie oznacza oswoic cos lub miec nad czyms wladze, jest to funkcja jezyka, JHVH moze tez oznaczac cztery zywioly - czemu nie..:) byc w kontakcie z tymi imienim oznacza wypelniac tworzyc pewna rzeczywistosc...kazdy jaks tam wybiera..

sam JHVH jest jezykiem, slowem, byc stawac sie., jest bardzo podbne tez wlasnie do ewa w tej formie, dawac zycie...

takze litery JHVH ukladaja sie w DNA..

Witaj nagumulululi,
jakoÂś quetz sie nie skarzy, wiec skÂąd te obawy?
budowanie hipotezy na mniej czy bardziej prawdopodobnych przypuszczeniach ma tê w³aœciwoœÌ, ¿e nie da siê weryfikowaÌ. To funkcjonuje tylko wewn¹trz w³asnych ramek. Dlatego biorê t¹ historiê bardzo swobodnie. Raczej jako fantazjê maj¹c¹ na celu wybadanie mojej reakcji.
Takie skojarzenia czyœciciel - wybawiciel s¹ bardzo luŸne, a wniosek Hitler-Jezus jeszcze bardziej luŸniejszy. Jêzyk mi³osci jako jezyk hipokryzji? W ten sposób mo¿na dos³ownie wszystko postawiÌ na g³owie. I chyba to chcia³eœ osi¹gn¹Ì.
to tez wyjaÂśnialem. SÂłowa te to symbole i odnoszÂą siĂŞ do ducha, nie wolno tego braĂŚ doslownie. OznaczajÂą one tylko bezkompromisowÂą walkĂŞ z dogmatami.
Nagu, po raz pierwszy nie kupujĂŞ tego co przedstawiasz.
pozdrawiam

Gdybym mia³ zamiar coœ sprzedaÌ, pewnie opakowa³bym towar w bezwarunkow¹ mi³oœÌ, :)))).

Nic nie jest takie jak nam sie wydaje , :)))).

Pozdhrawiam,.

===================================

A tak na powa¿nie to proponuje od rozpoczêcia poszukiwaù wychodz¹c od s³ów "Pijcie moj¹ krew i jedzcie moje cia³o". Je¿eli uwa¿asz ¿e te s³owa nie s¹ wa¿ne i stanowi¹ tylko ¿art Chrystusa, to faktycznie mo¿na o nich zapomnieÌ i snuÌ swoje interpretacje. Problem jednak w tym ¿e zwyczaje picia krwi i jedzenia cia³a istnia³y na tysi¹ce lat wczeœniej zanim Chrystus siê narodzi³ i stanowi³y kanwe wierzeù wielu ludów. Jak pewnie zda¿y³eœ siê o tym dowiedzieÌ o jakie ludy chodzi? :))).

Mam nadzieje Âże tym razem nie bĂŞdziesz uciekaÂł w interpretacje Âże Chrystusowi tak naprawdĂŞ chodziÂło o coÂś zupeÂłnie innego, a zwyczaje "tych" ludĂłw tak naprawdĂŞ przypadkwo zbiegaÂły siĂŞ z tym co mĂłwiÂł, :)))).

ScaliÂłem posty
Darek

Tak, to ma jakiÂś sens, gdy weÂźmie siĂŞ pod uwagĂŞ, Âże wszystko dzieje siĂŞ rĂłwnoczeÂśnie na pÂłaszczyÂźnie duchowej i fizycznej.
W materialnym Âświecie, faktycznie owo czyszczenie realizowaÂło siĂŞ za pomocÂą GermanĂłw, co rozciÂągnĂŞÂło siĂŞ w czasie do dziÂś, dajÂąc miejsce na rozwĂłj chrzeÂścijaĂąstwa. Jako religii dominujÂącej i jedynie sÂłusznej, gdyÂż tylko, kto uwierzy w Jezusa Chrystusa bĂŞdzie zbawiony.
 
Czyli rozwĂłj idei miÂłoÂści, de facto usprawiedliwiajÂącej czyszczenie fizyczne oraz duchowe. Za pomocÂą miecza i sÂłowa.  ZwyciĂŞstwo oraz tron tu i tam, na dole i na gĂłrze. 
Ostatnio na sile przybiera ruch intronizacji Chrystusa KrĂłla. Ukoronowaniem czego ma to byĂŚ?
A w zaÂświatach jakie „plemiĂŞ” czyÂści? Jacy to bogowie dzier¿¹ miecz? I kto trzyma berÂło?

W tym kontekÂście ciekawie jawi nam siĂŞ miÂłoœÌ. Ale kaÂżdy medal ma dwie strony.  :)
A korzenie Chrystusowe? Wszystkie drogi prowadzÂą do Egiptu…
No i jest jeszcze ma³y problem. To nie Chrystus mordowa³, lecz Koœció³ powsta³y na idei Chrystusowej. Czy jednak nie wypaczonej zbytnio?
Co kryje siĂŞ pod opakowaniem miÂłoÂści? I kto oraz co prĂłbuje nam sprzedaĂŚ?

Pozdrawiam  :)

pijcie moja krew i jedzcie moje cialo to rytual, najsilniejszy jaki moze byc...tylko ze tym krwia i cialem jest chleb i wino - cos dobrego i chodzi tu tylko o symbol, poprzez materialna czynnosc w spolecznosci i majac na uwadze wydarzenia ktore dzialy sie naprawde chrystus byl mesjaszem itd...ma to na celu wyzwolenie od grzechu pierworodnego ,juz o tym mowilismy troche :) ma to utworzyc wiez, wspolnote i zycie zyciem duchowym (tz bycie na swiecie ale nie z tego swiata..:)  - Matreria zbudowana jest ze swiatla...Szczegolnie Chrystys IXOYE...tez jako logos -slowo :) Jezeli sie w to wierzy to np nigdy juz sie ktos nie odrodzi na Ziemi jezeli nie bedzie chcial ?:)

ja to tak rozumiem, tylko ze sens tego zostal wypaczony no i tylko kaplani mogli uczestniczyc w pelnej eucharystii...:(

Czwarta praca Heraklesa
CzwartÂą pracÂą Heraklesa byÂło schwytanie Âżywcem Dzika Erymantej-
skiego, olbrzymiej, okrutnej bestu, ktĂłra pustoszyÂła pokryte gajami cypryso-
wymi stoki gĂłry Erymantos, gÂąszcze na arkadyjskiej gĂłrze Lampeia i okolicĂŞ
Psofis....Mimo to gĂłra poÂświĂŞcona jest Artemidzie. Herakles wyruszyÂł teraz,
by upolowaĂŚ dzika nad brzegami rzeki Erymantos. WziĂŞcie tak zajadÂłej bestu
Âżywcem byÂło zadaniem nie lada. WypĂŞdziÂł
zwierzê z g¹szczu g³oœnymi okrzykami, pogna³ w g³êbokie zaspy œnie¿ne
i skoczyÂł mu na grzbiet. Potem skuÂł je ÂłaĂącuchami i Âżywe zaniĂłsÂł na plecach do
Myken. Kiedy jednak dowiedziaÂł siĂŞ, Âże Argonauci wybierajÂą siĂŞ do Kolchidy,
porzuciÂł dzika na rynku i nie czekajÂąc na dalsze rozkazy Eurysteusa, ukrywa-
j¹cego siê w beczce z br¹zu, wyruszy³ wraz z Hylasem, by przy³¹czyÌ siê do
wyprawy. ( cyt. Graves)
Scieranie siĂŞ pierwiastkĂłw ÂżeĂąskiego i mĂŞskiego w ÂświadomosÂści  powoduje ustalanie siĂŞ nowej harmonicznej rĂłwnowagi ( ZawiÂązuje siĂŞ nowa rĂłwnowaga Yin-Yang ),co wywoÂłuje  powstawanie zmian w Âświecie realnym, materialnym.
Hera utrudnia³a ¿ycie Heraklesowi na ka¿dym kroku, Atena pomaga³a mu, Artemida w zasadzie pozostawa³a neutralna - to ró¿ne aspekty duszy=Ega, pierwiastka ¿eùskiego naszego ducha. Sam dzik jest wytworem tego pierwiastka, inaczej mówiac stworem lunarnym=ksiê¿ycowym. Te si³y lunarne chocia¿ s³absze jednak mog¹ przes³oniÌ nasze postrzeganie, punkt widzenia, tak jak to robi mniejszy ksiezyc=ego przes³aniajac s³once=prawdziwe ja.
Herakles uÂżywaÂł podstĂŞpu, fortelu, czyli intelektu czyli czĂŞÂści samego Ega ( tÂą czêœÌ reprezentuje Atena) oraz wÂłasnych rÂąk, czyli siÂł wewnĂŞtrznych czyli siÂł duchowych. Dzik, czy inne zwierzĂŞta mityczne reprezentujÂą Ego w jego ekstremach, nie naleÂży ich zabiĂŚ czy zniewoliĂŚ (wyprzeĂŚ ze ÂświadomoÂści czy siĂŞ im podporzadkowaĂŚ )  ale poskromiĂŚ=zharmonizowaĂŚ. Chodzi tu o przeciwstawienie siĂŞ , stawienie czola najwazniejszym siÂłom w Âżyciu czÂłowieka - ojciec, matka, starsze rodzeĂąstwo, nauczyciel, przywĂłdca grupy mÂłodzieÂżowej, przeÂłoÂżony w pracy czyli lokalny wÂładca, przywĂłdca duchowy, moÂżna wybieraĂŚ kim jest ten dzik w realu.  :)
Herakles poskromiÂł dzika na Âśniegu a Âśnieg to inna postaĂŚ wody, a woda to czas. Oznacza to, Âże te wytwory Ega mogÂą egzystowaĂŚ tylko w czasie, czyli sami stwarzamy nasz Âświat i postrzeganie jego fenomenow stwarza uczucie upÂływajÂącego czasu.
Mozna zauwaÂżyĂŚ , Âże woda jest zawsze obecna kiedy Herakles wykonuje swoje prace.

ps. te slowa "Pijcie mojÂą krew i jedzcie moje ciaÂło". sa waÂżne , no i tak jak zwykle sa symbolami, wiec
nie moÂżna je braĂŚ doslownie. Ale to nie do tego tematu bo sie on za bardzo rozmyje.

hm sami stwarzamy nasz swiat...symbole nie sa tylko symbolami...:), choc rzeczywistosc jest slowami i kodem..krew i cialo nie jest tylko symbole w odniesieniu do Chrystusa ma to na celu stworzenie rzeczywistosci duchowej...uwolnienie duszy z objec Kronosa - czasu..
GDYBY TO nie bylo wazne to czy toczyloby sie tyle wojen o to , sw grall itd..o te iluzoryczna wladze, czy wszystko bylo by tak falszowane...dlaczego nie ma pelnej komuni jak to robili pierwsi chrzescijanie itd...trzeba to zrozumiec...

no ale wracajac do mitow no wlasnie woda to raczej symbol uczucia,zycia  - moze tez w znaczeniu uplywjacego czasu.....a czas to KRONOS - saturn pozerajacy wlasne dzieci- inaczej Kubik w ktorym sie znajdujemy...

"Kto kontroluje przesz³oœÌ, ten ma w³adzê nad przysz³oœci¹" .orwel :), juz nie raz manipulowano czasem..

swiadomosc zakrzywia czas :)

Ad. quetzalcoatl44 i Ace.

Wspó³czeœnie gdy zapytamy cz³owieka czym w³aœciwie jest litera A, odpowie ¿e tylko symbolem, umownym kszta³tem który oznacza dŸwiêk A, AAAAAAA. Dla niego nie znaczy to nic wiêcej, poniewa¿ wgl¹du "poni¿ej" mieÌ nie mo¿e sk¹d w³asciwie wziê³a siê litera A. To tak oczywiste ¿e trudno czyniÌ dalsze rozwa¿ania na ten temat - rzek³y wspó³czeœnik.

Podobie jest z a analizowaniem Chrystusa, ktory dla wspó³czesnego cz³owieka wzi¹³ siê "znik¹d" czyli z nieba i nic wspólnego z "brudn¹" staro¿ytnoœci¹ mieÌ nie mo¿e, operuje tylko symbolami, które jak wiadomo s¹ "delikatne" i krwi w nich byÌ nie mo¿e. Zreszt¹ takie postrzeganie jest jak najbardziej normalne, poniewa¿ on stanowi "bramê" do tego co by³o wczeœniej, siedz¹c na tronie i nikomu nie pozwala spojrzeÌ co ma za plecami - tworz¹Ì iluzje ¿e czas zacz¹³ siê nowym cyklem Chrystusa. Problem podobny i trudno mo¿e to zrozumieÌ komuœ kto nie zda³ sobie z tego sprawy i odrzuca wszelkie zwi¹zki Chrystusa ze œwiatem przed nim.

Aby mówiÌ o tym jak i co nale¿y interpetowaÌ, nale¿y zdawaÌ sobie sprawê z "metodyki" powstawania symboli i ich ewolucji. Powierzchowna interpretacj¹ ¿e to tylko obrazowe ujecie czegoœ oznacza ¿e nie zdajemy sobie sprawy z g³êbszego znaczenia symboliki. Im bardziej nie zdajemy sobie sprawy z g³êbszego znaczenia, tym bardziej ten symbol na nas oddzia³ywuje, obrastaj¹c w czasie w mityczn¹ potêgê i w³adzê. Symbolika i mit siêga g³êbiej ni¿ nam siê zdaje i posiada miliony wymiarów w œwiecie duchowym i fizycznym - polecam Z³ot¹ Ga³¹Ÿ Frazera, któr¹ kiedyœ krytykowa³em, ae nie ma nic lepszego.

No Ace, wydawaÂło mi sie Âże przebiÂłeÂś siĂŞ trochĂŞ przez mur powierzchownoÂści - Mai.

symbolika, slowa, mity, sa niesmiertelne, wszystko jest zywe tak jak jezyk (dlatego tak wazne jest zdawanie sobie sprawy z logosu itd i ze na poczatku bylo slowo...) i sie ze soba wiaze..na niebie wszystko jest wypisane...czas ma w pewnym momencie przestac istniec...
a wracajac do mitow co oznacza wg was ze wezonik wrocil do zodiaku (wg astrologow) tez jest zwiazany z herkulesem ?:)

========================================

asklepios - wezownik, chiron, chrystus, orion...:)

znak chi ro - podobny tez do ankh..:)

http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTnZzonW7Zsoy24rPIZqYPpZ5NUMWuDtD66XG-mZQU3QrAE1mbQPA

ale to powinno byc cos takiego- symbol arki

http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSXRVPj9pbx1k4FXGIhQWQL56_yDQ03bJFfk3XbRLivRcI5q3rzWw



or (swiatlo) ion

http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcR8TUyXbfskPFC7W-RK5B7fwp6cIfzGUpapVgKKQEUoMepiOwZ5OtmTPlxN

ScaliÂłem posty
Darek

Witaj nagumulululi,
zgoda, zgoda ale ja chciaÂłbym siĂŞ jednak skoncentrowaĂŚ na Heraklesie i na ÂźrĂłdle wszelakich domniemaĂą i symboli, czyli na ÂświadomoÂści. Natomiast jeÂśli sam chcesz z jakiegoÂś powodu uzupeÂłniĂŚ
moje interpretacje, poszerzajÂąc je, to zrob to, ale tu nie bĂŞdĂŞ siĂŞ wdawal w dÂługie dyskusje. ChciaÂłbym
dokoĂączyc temat z takimi ograniczeniami.  :)
pozdrawiam

Hej,

ChciaÂłem ci przytoczyĂŚ rekonstrukcje mitu Herkulesa dokonanÂą w BiaÂłej Boginii Gravesa. Ta rekonstrukcja sprowadza siĂŞ do ni mniej ni wiĂŞcej do "Jedzcie moje ciaÂło i pijcie mojÂą krew" - przynajmniej tak to wyglÂąda z opisu rytu. Wiem Âże to nie na temat z twojego punktu widzenia, pisz swoje zobaczymy do czego dojdziesz na koĂącu.

Witaj quetzalcoatl44,
jesli sie wszystko ze wszystkim wiaze, to istnieje oczywicie relacja miedzy swiadomoscia, a wlasciwie jej czescia , czyli podswiadomoscia a tym co widzimy jak spojrzymy w gore. Jesli nauczymy sie "rozmawiac" z podswiadomoscia to... i oglad "nieba" ulegnie zmianie.  :)
Wezownik tak jak i inne konstelacje zawsze byl, uzywano go nieco wczesniej, w czasach przedchrystusowych. Wtedy obowiazywal kalendarz ksiezycowy i potrzebowano takze wtedy od czasu do czasu robic korektury. Byl on znany jako "Kruk" czy tez " Pan zagrozenia". I pod tymi nazwami go wprowadzano. Gdybys mnie przed rokiem 0 n.e spytal, pewnie bym musial jakos powiazac
Heraklesa z wezownikiem.  ;D  No ale teraz luz, mam tylko te 12 prac do wyjasnienia.  ;D
pozdrawiam

=======================================

Piata praca Heraklesa.
PiÂątÂą pracÂą Heraklesa byÂło wymiecenie w ciÂągu jednego dnia stajni
Augiasza. Eurysteus promieniaÂł myÂślÂąc o tym, jak brzydziĂŚ siĂŞ bĂŞdzie Hera-
kles ÂładujÂąc gnĂłj do koszĂłw i wynoÂśzÂąc je na wÂłasnych plecach. Augiasz, krĂłl
Elidy, byÂł synem Heliosa lub Elejosa i Naupiadamy, cĂłrki Amfidamasa, lub
teÂż, jak twierdzÂą niektĂłrzy, Ifiboe. Jeszcze inni zwÂą go synem Posejdona. MiaÂł
najbogatsze na Âświecie trzody i stada, z boskiej bowiem woli byÂły one wolne
od chorĂłb i nieskoĂączenie pÂłodne; nigdy teÂż nie roniÂły. Co prawda, niemal
zawsze wydawaÂły na Âświat ÂżeĂąskie potomstwo. MiaÂł jednak poza tym trzysta
biaÂłonogich czarnych bykĂłw i dwieÂście bykĂłw czerwonych, rasowych. Poza
tym jeszcze dwanaÂście niezwykÂłych srebrzystobiaÂłych bykĂłw poÂświĂŞconych
ojcu, Heliosowi. Ten tuzin bykĂłw chroniÂł jego stada przed rabusiami z lesis-
tych gĂłr.
Przez wiele lat nie. wynoszono gnoju ze stajni i owczarĂą Augiasza,
i chociaÂż przykry smrĂłd nie szkodziÂł bydÂłu, staÂł siĂŞ jednak ÂźrĂłdÂłem zarazy,
ktĂłra nawiedziÂła caÂły Peloponez. Co wiĂŞcej, pastwiska gĂłrskie leÂżaÂły pod tak
grubÂą warstwÂą gnoju, Âże nie nadawaÂły siĂŞ juÂż wiĂŞcej do orki pod zboÂże.
Herakles z daleka przywitaÂł siĂŞ z Augiaszem i obiecaÂł oczyÂściĂŚ stajnie
przed zapadniĂŞciem zmierzchu w zamian za dziesiĂŞcinĂŞ bydÂła. Augiasz ÂśmiaÂł
siĂŞ z niedowierzaniem i wezwaÂł Fyleusa, swego najstarszego syna na Âświadka
propozycji Heraklesa. "PrzysiĂŞgnij, Âże skoĂączysz robotĂŞ przed nastaniem
nocy!" - za¿¹da³ Fyleus. Przysiêga, któr¹ Herakles z³o¿y³ kln¹Ì siê na imiê
swego ojca, byÂła pierwszÂą i ostatniÂą, jakÂą kiedykolwiek skÂładaÂł. Augiasz
rĂłwnieÂż przysiÂągÂł, Âże dotrzyma warunkĂłw umowy.
Za radÂą Menedemosa Elejczyka, wspomagany przez Jolaosa, Herakles
zacz¹³ od tego, ¿e wyburzy³ mur w dwóch miejscach i nastêpnie skierowa³
sÂąsiednie rzeki Alfejos i Penejos albo Menios tak, by ich wody popÂłynĂŞÂły przez
stajnie, wymyÂły je, a nastĂŞpnie oczyÂściÂły owczarnie i pastwiska w dolinach.
W ten sposĂłb wykonaÂł Herakles swÂą pracĂŞ w jeden dzieĂą, przywrĂłciÂł ziemi
¿yznoœÌ nie brudz¹c przy tym nawet ma³ego palca. Augiasz, który dowiedzia³
siĂŞ od Kopreusa, Âże Herakles otrzymaÂł juÂż wczeÂśniejsze polecenie Eurysteusa,
odmĂłwiÂł wypÂłacenia nagrody, a nawet oÂśmieliÂł siĂŞ przeczyĂŚ temu, jakoby
zawarÂł jakÂąkolwiek umowĂŞ z Heraklesem. Herakles zaproponowaÂł przekazaĂŚ
sprawĂŞ sÂądowi polubownemu, kiedy jednak sĂŞdziowie zasiedli, a Fyleus,
wezwany przez Heraklesa na Âświadka, potwierdziÂł prawdĂŞ,
Augiasz zerwaÂł siĂŞ wÂściekÂły i obu wygnaÂł z Elidy
utrzymujÂąc, Âże zostaÂł oszukany przez Heraklesa, poniewaÂż pracĂŞ wykonaÂł bĂłg
rzeczny, a nie on. ( Cytat z Gravesa)
WyjaÂśnienie jakÂże proste. CaÂłe stado krĂłw to dar boski jaki mamy w sobie. Mamy go, ale nie potrafimy
go rozpoznaĂŚ ani uÂżyĂŚ. Te skarby stojÂą w gnoju naszych dogmatĂłw, ideologii, przesÂądĂłw czyli w produktach naszego Ega , co stwarza iluzjĂŞ normalnego Âświata.
Wiec te Âłajno to teza ( nasze widzenie Âświata), woda (czas)  z obu rzek/strumieni czyszczÂąca stajnie, to antyteza. Lajno wprawdzie zostaje gruntownie wymiecione w jednym miejscu ale w drugim miejscu jest spoÂżytkowane jako nawĂłz. Tak jak z dogmatami, naleÂży je najpierw caÂłkiem odrzuciĂŚ aby potem na bazie wÂłasnych doÂświadczen, zweryfikowaĂŚ.

ScaliÂłem posty
Darek

Ptaki stymfalskie - szĂłsta praca Heraklesa
SzĂłsta praca Heraklesa polegaÂła na przepĂŞdzeniu niezliczonej chmary
poÂżerajÂących ludzi ptakĂłw o dziobach i skrzydÂłach z brÂązu, poÂświĂŞconyĂŚh
Aresowi. Ptaki te, wypÂłoszone przez wilki z Wilczego Jaru na drodze do
Orchomenos, zamieszkaÂły na Bagnach Stymfalskich.l MnoÂżyÂły siĂŞ i brodziÂły
nad rzekÂą tej samej nazwy, wzbijajÂąc siĂŞ od czasu do czasu w powietrze
wielkimi stadami, by zabijaĂŚ ludzi i trzody gradem piĂłr z brÂązu, i rĂłwnoczeÂś-
nie wydalajÂąc jadowity kaÂł, ktĂłry trawiÂł plony.
Po przybyciu nad bagna otoczone gĂŞstym lasem Herakles stwierdziÂł, Âże
strzaÂłami nie uda mu siĂŞ przepĂŞdziĂŚ ptactwa; zbyt wiele go byÂło. Ponadto                           
bagna wydawaÂły siĂŞ nie doœÌ suche, by moÂżna po nich chodziĂŚ, i nie doœÌ                             
zalane wod¹, by u¿yÌ ³odzi. Kiedy Herakles stan¹³ bezradny na brzegu, Atena
daÂła mu parĂŞ kastanietĂłw z brÂązu zrobionych przez Hefajstosa ; moÂże byÂła to
warkotka. StojÂąc na szczycie Kyllene gĂłrujÂącym nad bagnami, Herakles
grzechotaÂł kastanietami lub teÂż warkotkÂą, i narobiÂł takiej wrzawy, Âże ptaki,
oszalaÂłe ze strachu, wielkim stadem wzbiÂły siĂŞ w powietrze. ZastrzeliÂł ich
wĂłwczas dziesiÂątki ; reszta uciekÂła na WyspĂŞ Aresa na Morzu Czarnym, gdzie
odnaleŸli je póŸniej Argonauci. Niektórzy opowiadaj¹, ¿e Herakles towarzy-
szyÂł Argonautom i zabiÂł jeszcze wiĂŞcej ptakĂłw (cytat Graves)

Oczyszczanie siê z dogmatów, ideologii, przes¹dów, tradycji, wiedzy nabytej w szkole, w domu...wiedzy powtarzanej bezmyœlnie. Herakles u¿y³ klekotek do wyp³oszenia ptaków czyli dŸwieku, slowa, co oznacza oœwiecenie siê, otwarcie na nowe, oraz zatrutych jadem Hydry strzal do ich wytêpienia. Co bylo tym jadem, którego ró¿ne kreatury a nawet bogowie tak siê lêkali? To co jest najskuteczniejsze a w zasadzie jedyne w takiej "walce" a mianowicie mi³oœÌ bezwarunkow¹.
Ptaki to symbol duszy a wiec Ega, duszy zdolnej do poruszania siĂŞ miĂŞdzy dwoma Âświatami, miĂŞdzy niebem a ziemia.Ale to nie dotyczy normalnego czlowieka
ktorego symbolizuje np. Golem, tylko czlowieka o œwiadomoœci jezusowej. One po¿era³y ludzi=ego zniewalaj¹ce cz³owieka, pogr¹¿aj¹ce go w materii, zamykaj¹ce cz³owieka w cyklach narodziny-œmierÌ bez mo¿liwoœci ewolucji.
Z drugiej strony Ptaki=Ego=Dusza na bagnach ¿yj¹ce oznaczaj¹ zwi¹zek z czasem, taki jaki ³¹czy materiê z czasem a tê ze œwiadomoœci¹=duchem . A wiec wraz z likwidacj¹ ptaków=wytworów ega ( ale nie calkowit¹, czêœÌ zginê³a ale wiele ocala³o, co oznacza odrzucenie tylko niektórych dogmatów a weryfikacjê innych) zmienia siê czas, a to jest w³aœnie osi¹gniêciem poziomu œwiadomosci umo¿liwiaj¹cej poruszanie siê miêdzy "niebem" a ziemi¹.

Ace, trochĂŞ zawiÂłe to Twoje tÂłumaczenie. 
Wynika z tego, Âże ego poÂżera samo siebie przy pomocy sÂłowa i miÂłoÂści bezwarunkowej. Tym samym zaplÂątujÂąc siĂŞ
w cykl narodzin i Âśmierci?
Czy to moÂże ja siĂŞ zaplÂątaÂłam w odczycie Twoich symboli?   :)

Ptaku, nie da sie ukryc, ze Twoj odczyt nie pokrywa sie z moimi intencjami.  ;D
Wiêc bedê musia³ bardziej zwróciÌ uwagê na jasnoœÌ moich postów. Ptaki po¿eraj¹ce ludzi to symbol
ega , ktĂłre zamyka nas w materii. SÂłowo i miÂłoœÌ bezwarunkowa "reperujÂą" ego.  :)

Hej Ace,

Proponuje abys zdefiniowal co to jest wg. ciebie Ego, bo zdaje sie mocno odbiegasz od powszechnie uznawanych definicji w tym zakesie.

robilem to juz wiele razy ale niech Ci bedzie  :)
wedlug mnie Ego jest czĂŞÂściÂą naszej ÂświadomoÂści stanowiacÂą nasze Ja, naszÂą maskÂą na zewnatrz.
Ono rzÂądzi nami zakrzykujÂąc nasze "prawdziwe ja". Zawiera wszystko czego nauczyliÂśmy siĂŞ, to co nam wtÂłoczono do gÂłowy w trakcie procesu indywidualizacji. StÂąd Ego rĂłwnowaÂżne jest intelektowi czy umysÂłowi. Biblijny odpowiednik to EWA.

definicja niby ok, ale skad utozsamienie ego z dusza? Ewa?

Jezel bierzemy pod uwage slowo soul, pochodzenia germanskiego to wyraznie wskazuje ono na slonce , nie ci bedzie ze intelekt, ale juz grecki wyraz anima przeczy tej interpetacji.

Widzisz ja dusze okreslam jako anima i jest rodzaju zenskiego, ty dusze uwazasz za intelekt i niby rozmawiamy o tym samym ale jakze roznym.

W istocie intelekt w alchemi okreslany jako lucyfer ma nature hermoafrodyty, co jest oczywiste jako posrednika. Z reszta faktycznie jej kochankiem jest lucyfer, ktory zniewala ludzkie umysly tworzac iluzje rzeczywistosci, jakeze klamliwej, ale stabilnej i pozwlajace na sprawowanie rzadow dusz.

to rozwarstwienie swiadomosci adamowej, stÂąd Ewa, rodzaj Âżenski. Przed tym byÂł Adam hermafrodytÂą.
teraz to ja Cie poproszĂŞ o wyjaÂśnienie

ee nie chce mi sie wieczorem objasniac, :)

ale krazy mi po glowie akurat temat lucyfera, bo wiem kim dokladnie jest, jak wyglada i jaki to archetyp -  czlowieka kulturalnego, tolerancyjnego, milego, obytego i swiatlego, lubianego przez wszystkich, postepowego! Wydaje mi sie ze wspolczeny kosciol uznalby go za chrystusa, hmmm :). Cos w tym jest ...cholerny cwany pawian.

widzisz, to nie jest wcale trudne, to wlasnie przeciwienstwo archetypu Jezusa  ;D 
Do lucyfera ÂśliniÂą siĂŞ wszyscy, no bo to taki mily pan, ma na wszystko receptĂŞ i chce tylko naszego dobra

a ty myÂślisz Âże jak Jezus to umiera kto dzierÂży wÂładzĂŞ w jego imieniu po jego Âśmierci? Oczywistym jest Âże Jezus "ma w sobie" Lucyfera jako Âże sam jest synem jutrzenki.

Nagu, Ty to masz zdolnoÂśc do rozwijania wÂątkĂłw pobocznych.  ;D
Masz racjĂŞ z tym " w sobie" , to wszystko a wiĂŞc i Herakles ma tyle warstw. Ale chcĂŞ siĂŞ skoncentrowac na jednej,
 bo inaczej tego tematu nigdy nie skoĂączĂŞ.  :)

Fajnie ¿e siê uœmiechasz i odsy³asz do katechizmu, :). Zak³¹dam ¿e ¿adna kontrowersyjna myœle jednak nie zawita w twoich progach, choÌ od¿egnujesz siê od dogmatów, jednoczeœnie ku utrwaleniu owych jak mniemem opisujesz rzeczywistoœÌ z twojego punktu widzenia.

Kiedy ja piszĂŞ Âże stary herkules jako myÂśliciel, filozof i orĂŞdownik pokoju ustĂŞpuje miejsca nowemu Herkulsowei ktĂłry zabija starego, ty twierdzisz Âże prawdziwym Herkulsem jest tylko ten ktĂłry umiera a nie ten ktĂłry przychodzi na jego miejsce, a moje "brednie" o germaĂąskim chrystusie wydaja ci siĂŞ przeczyĂŚ dogmatom powszchnie gÂłoszonym, bez ktĂłrych kazdy czÂłowiek "tonie" w mroku ! Problem jednak w tym Âże aby coÂś ujrzeĂŚ trzeba utonaĂŚ !

I tu siĂŞ caÂłkowicie z TobÂą zgadzam. Tym bardziej, Âże tonĂŞÂłam i wiem jak to jest…

MyÂślĂŞ jednak, Âże trochĂŞ niesprawiedliwie oceniasz acentaura. Nie sÂądzĂŞ, by byÂł zamkniĂŞty na nowoÂści lecz pragnie jak najszybciej uporaĂŚ siĂŞ ze swoim tematem. PrzecieÂż on (jak i my wszyscy), jak ten Herkules zmaga siĂŞ z Âżyciem. A stare trzeba zakoĂączyĂŚ, chociaÂż szkoda, Âże bez wzbogacenia o nowe. Z pewnoÂściÂą wÂątki poboczne nie zaszkodziÂły jego tematowi, a wrĂŞcz przeciwnie.
Ja np. chĂŞtnie zapoznaÂłabym siĂŞ przy okazji Herkulesa z germaĂąskimi korzeniami Chrystusa, czy chociaÂżby Lucyferem w oglÂądzie innym od tradycyjnego.

Dlatego, proszê nagu, za³ó¿ w³asny autorski w¹tek i przedstawiaj efekty swoich dociekaù bez skrêpowania. S¹dzê, ¿e wielu na tym forum ma doœÌ otwarte umys³y na innowacyjne teorie.
Tradycjonalistami przejmowaĂŚ siĂŞ nie warto, bo im nic nie zaszkodzi, a to z racji chronicznej  nie przyswajalnoÂści wszystkiego, co wybiega poza schemat.   ;)

No i to, Âże Chrystus ma w sobie Lucyfera… bomba…
Nagu, rozwijaj swoje myÂśli. Miejsca jest tu wiele.  :)

Pozdrawiam 

Problem w tym Âże nia ma wÂątkĂłw odseparowanych od wszystkiego.

OdoÂśnie Lucyfera Apokalipsa Âśw. Jana (Ap 22, 16) - czasem Chrustus to gwiazda poranna - a czesm gwiazda poranna to Lucyfer, gdzy szukaĂŚ samych ÂźrodeÂł, ale wiele by pisaĂŚ.

WiĂŞc pisz wiele… rĂłwnieÂż goÂścinnie u Ace, z pewnoÂściÂą nie obrazi siĂŞ.  :)

no, nie jest tak Âźle, bo skoro pisze o rozwoju Âświadomosci to zakÂładam jej zmianĂŞ tak, jak to juÂż kaÂżdy wie jeÂśli chodzi o materie. Ta zmiana ÂświadomoÂści moÂże siĂŞ nazywac - toniĂŞciem, zmartwychwstaniem, spaleniem na stosie,
odciĂŞciem gÂłowy, poÂżarciem rytualnym przez wspó³plemiencĂłw, rozpadem ÂświadomoÂści..... W koĂącu sam Herakles dokoĂączyÂł Âżywota na stosie, jak siĂŞ zatliÂł po wÂłoÂżeniu koszulki Dejaniry.  :)
a jaki punkt widzenia mam przyjÂąc jak nie wÂłasny?. Pisz co uwaÂżasz za sÂłuszne ale nie zmuszaj mnie bym to braÂł za swoje. Ja najwyÂżej Ci powiem, ze siĂŞ z TobÂą nie zgadzam. I tyle chyba moÂżesz wytrzymac.
Ty dobrze wiesz, Âże siĂŞ nie obra¿ê  :)

Hej Ace,

Pewnie Âże mogĂŞ wytrzymaĂŚ a nwet przywykÂłem Âże nie moÂżna siĂŞ ze mnÂą zgadaĂŚ, bo nie ma takiego czÂłowieka ktĂłry zgadzaÂłby siĂŞ ze mnÂą, :))). Nadal jednak nie wiem dlaczego Ego to Ewa? Skoro Ego to Ja.

Ale fajnie siĂŞ czyta, bo mogĂŞ siĂŞ dowiedzieĂŚ o twojej konstrukcji psychicznej wiecej niÂż o mitach, :)))).

:)
Pewnie niejednokrotnie bĂŞdziemy to przerabiali. ChociaÂż Ty wiesz, Âże ja wiem.  :)

proszĂŞ administracjĂŞ o nie scalanie postĂłw.

Byk Kretenski - siĂłdma praca
<<Jako siĂłdmÂą pracĂŞ Eurysteus nakazaÂł Heraklesowi schwytanie Byka
KreteĂąskiego. Jest jednak kwestiÂą nader spornÂą, czy byÂł to byk zesÂłany przez
Zeusa, by uniĂłsÂł EuropĂŞ na KretĂŞ, czy teÂż byk, ktĂłrego Minos nie zÂłoÂżyÂł
w ofierze Posejdonowi i ktĂłry spÂłodziÂł z Pazyfae Minotaura. PustoszyÂł on
podĂłwczas KretĂŞ, szczegĂłlnie okolice nawadniane przez rzekĂŞ Tetris, ryjÂąc
pola i rozwalajÂąc mury chroniÂące sady.
Kiedy Herakles przyp³yn¹³ na Kretê, Minos ofiarowa³ mu wszelk¹
pomoc, on jednak wolaÂł wÂłasnorĂŞcznie poradziĂŚ sobie z bykiem, chociaÂż
bestia ziaÂła ogniem spalajÂącym wszystko. Po dÂługiej walce sprowadziÂł zwie-
rzê do Myken, gdzie Eurysteus wypuœci³ byka na wolnoœÌ poœwiêcaj¹c go
Herze. Bogini gardzÂąc darem, ktĂłry powiĂŞkszyÂł sÂławĂŞ Heraklesa, zapĂŞdziÂła
byka wpierw do Sparty, po czym z powrotem przez ArkadiĂŞ i Przesmyk do
Maratonu attyckiego, stamt¹d zaœ Tezeusz zawlók³ go póŸniej do Aten i z³o¿y³
w ofierze Atenie.>> (cyt. Graves)
Byk to podstawowe zwierzĂŞ ludĂłw osiadÂłych,  rolnikĂłw, ale jako czêœÌ Ega wi¹¿e siĂŞ z Hera ( przed walkÂą z tyfonem ze strachu zamieniÂła siĂŞ w byka ). I jak kaÂżda czêœÌ ega moÂże byĂŚ albo pozytywna albo negatywna, pasywna albo bierna, budujÂąca albo niszczÂąca.
Byka w wersji niszczÂącej, pojmaÂł Herakles wÂłasnymi rĂŞkami, czyli uÂżyÂł siÂł wewnĂŞtrznych, wÂłasnej ÂświadomoÂści=duchowoÂści. Ujarzmiony byk zostaÂł podarowany Herze, a wiĂŞc tej , ktĂłra niejako go "wyprodukowaÂła". Jest to osiÂągniecie peÂłnej harmonii poprzez zrozumienie i akceptacjĂŞ.
Wystêpuje w micie znowu woda czyli czas, czyli mamy zale¿nosc zwrotn¹ , najpierw nasza œwiadomoœÌ niejako produkuje czas, a na skutek jej reorganizacji czas ulega zmianom ( jesli potrafimy to wykorzystaÌ ).
WczeÂśniej np. Mitra byka zabijaÂł, ale Herakles tylko pojmaÂł. SmierĂŚ jest symbolem przemiany ale cykl dalej trwa, nie ulega przerwaniu. Przemiana u Heraklesa jest trwaÂła i prowadzi  póŸniej do przerwania cyklu.

Hej Ace,

Pytanie pomocnicze odnosnie Ega. Ego przynaleÂży czÂłowiekowi jako Âże mocno powiazane jest ze ÂświadomoÂściÂą. Zatem zgodnie z twoim rozumiem duszy , zwierzeta jej nie majÂą?

KiedyÂś wysÂłuchiwaÂłem opowiesci szamanski, ktĂłrej sÂłowa byÂły tÂłumaczone na angielski. Przypadkowo sÂłow Ego zostaÂło przetÂłumaczone na sÂłowo Eagle i dÂługo sie na tym zastanawiaÂłem , jako ze pomyÂłki niosÂą wiecej wiedzy niÂż prosta prawda - z doÂświadczenia w odkrywaniu tego vo ukryte.

Witaj Nagu,
tak, zwierzĂŞta nie majÂą duszy w sensie takiej ÂświadomoÂści , jakÂą ma czÂłowiek. ChociaÂż wielu sÂądzi inaczej, jest to tylko Âżyczenie. Nie sÂądzĂŞ, aby to zwierzĂŞtom jakoÂś przeszkadzaÂło czy wrĂŞcz ujmowaÂło.
Cz³owiek jest w koùcu jakoœ wyró¿niony we wszechœwiecie, raczej nie przez miêso, krew i koœci
ale wÂłaÂśnie przez ÂświadomoœÌ. Niestety niektĂłrzy nie robiÂą z tego daru poÂżytku i wolÂą zachowywaĂŚ siĂŞ jak zwierzĂŞta.  :(
ale Ty tĂŞ symbolikĂŞ znasz, duszĂŞ/ducha zawsze symbolizowaly ptaki, jako te ,ktĂłre poruszajÂą siĂŞ
miedzy "niebem" a ziemiÂą.

I tu wystepuje miedzy nami zasadnicza ró¿nica, bo twoje rozumienie wyrasta wprost z chrzeœcijaùskiej doktryny.

Dusza (to nie œwiadomoœÌ) jako cz¹stka "boska" w cz³owieku jest jego nieœwiadomym ³¹cznikiem z Duchem - niewidzialnym bóstem uniwerslnym. Zatem idaÌ tym rozumowaniem Bóg ludzi nie jest bogiem zwierz¹t lecz bogiem ludzi, poniewa¿ nie posiada ³acznika ze zwierzêtami. Robi¹c dodatkowy krok, nale¿a³oby wnioskowac ¿e idealny cz³owiek zatem musi odci¹Ì siê od swiata zwierz¹t, jako œwiata z³a, pozbawionego praw i dekalogu. Dok³adnie tak rozumowano przez ostatnie 2 tysiace lat, traktuj¹c zwierzeta jak byd³o i kupê miêsa. Otó¿ oznajmiam ci ¿e w myœl tego rozumowania, idealny cz³owek to to po prostu maszyna pozbawiona "zwierzêcych" odruchów, ale jak¿e "moralna".

Oczywistym jest Âże czÂłowiek zyskaÂł swiadomoœÌ dziĂŞki temu Âże oderwaÂł sie od natury, poniewaÂż swiadomoœÌ nie jest niczym innym jak lustrzanym odbiciem samego siebie, niczym innym niÂż alchemiczne zwierciadÂło, niczym innym jak sztucznym naÂśladownictwm natury, w istocie zwizanym ze srebrzystym, metalicznym lustem obserwowanym przez samego siebie, tu wlasnie rodzi siĂŞ Ego.  W tym momencie wypdaÂłoby zadaĂŚ pytanie dlaczego tak siĂŞ staÂło  Âże nastÂąpiÂło to oderwanie. Aby rozwiÂązaĂŚ tÂą zagadkĂŞ (choĂŚ ty masz odpowiedÂź, Âże tak siĂŞ staÂło, dziĂŞki Bogu, Âże tak sie staÂło i chawaÂła mu za to Âże nie Âżyjemy jak bydÂło) naleÂżaÂłoby roztoczyĂŚ nad tym wszystkim sposĂłb rozumowania w kategoria niemal wiekĂłw geologicznych, aby nie przysÂłaniaĂŚ sobie teraÂźniejszosciÂą interesujÂących odpowiedzi.

Prawda moÂże byc jednak odwrotna, bo czÂłowiek nieustannie potrzebuje Âżywiciela, potrzebuje natury, dziekiej natury w ktĂłrej mieszka symboliczna, czysta dziewica jeszcze nie zbeszczona przez czÂłowieka, poniewaÂż tylko z niej moÂże odrodziĂŚ siĂŞ nieÂśmiertelny. CzÂłowiek sam w sobie jak i jego bogowie to chora rasa, chora na nieustanne umieranie, chora jak promieniotwĂłrczy uran ktĂłry ulega rozpadowi  i odradzenie siĂŞ z dziekiej natury to jedyne lekarstwo ktĂłre pozwala mu przedÂłuÂżaĂŚ swoja agonie, bez ktĂłrej nie moÂże ÂżyĂŚ. Tylko dzieki tej chorobie, sama natura odrzuca czÂłowieka, a nie czÂłowiek odziela sie od natury i zysykuje dzieki temu ÂświadomoœÌ, to nie wyró¿nienie we wrzechÂświecie ale tragedia. Poza tym czÂłowiek ma wraÂżenie Âże zwierzeta nie mĂłwiÂą, nie kominikuja siĂŞ i traktuje ja jak kupĂŞ miesa, ale nic bardziej mylnego, poniewaÂż mozna siĂŞ z nimi kominikowaĂŚ, zapewniam. Gdyby czÂłoweiak nadal pozstawaÂł w rodzinie zwierzĂŞcej , wiedziaÂłby Âże wrchÂświat nie jest martwy. A rasa ludzka, to martwe drzewo zanurzone w wodzie , ktĂłre jak krokodyl rodzi barana aby wladaĂŚ, o czym wiedzili egipscy kapÂłani, jako jedyni przenikliwi na tyle aby opisac Âświat.

Witaj nagu,
uÂżywasz czĂŞsto okreÂślen, ktĂłre nie definiujesz tylko przypisujesz im niejasne funkcje.
prowadzisz wnioskowanie, ktĂłremu nadajesz cechy jedynej prawdy

zrĂłwnujesz wÂłasne przypuszczenia z prawdÂą i niby definiujesz coÂś, ale w oparciu o niejasne sformuÂłowania. Niezdefiniowane sÂłuzy do definicji innego.
Jest to ciÂąg logiczny moÂże poprawny w zapisie ale to sÂą tautologie.
caly czas brak definicji....itd
zdajê sobie sprawê, ¿e s¹ to skróty myœlowe albo jeszcze nie chcesz po prostu wszystkiego przedstawiÌ. Ale tym samym nie dajesz niczego do porównania, choÌ sam ¿¹dasz dok³adnych definicji. W sumie spierasz siê tylko o wnioski wyci¹gane z tych samych faktów.
no i jak mam z tym dyskutowaĂŚ? UÂżywasz swĂłj jĂŞzyk symboli zamkniĂŞty dla innych.  :)
pozdrawiam

Odnosie mojego sformulowania:

Augustyn nie traktuje cia³a, jako wiêzienia duszy i cierpienia, ale te¿ wyraŸnie zaznacza fakt, nie bycia obrazem Boga. To dusza jest ³¹cznikiem pomiêdzy Bogiem, a cz³owiekiem. "Tak jak Bóg jest ¿yciem duszy, tak dusza jest ¿yciem swego cia³a" - sw. Augustyn.

Ojj, widze ze chciales byc zlosliwy, :). Problem w tym ze ty wlasnie poslugujesz sie "wlasnymi" tautologiami i na ich podstawie wyciagasz wnioski. Pytalem skad Ewa to Ego, nie napisales ani slowa na ten temat.

Odnosnie natomiast tezy ktora glosze, proponuje zajrzec do Bibli i historii ogrodu rajskiego. Tam wyraznie jest powiedziane ze nie nalezy spozywac owocu z drzewa dobra i zla aby stac sie takimi jak bogowie - widac nie tylko ja tak twierdze, ale wczesniej jakis zydowski kompilator biblijny.

A czy to przypadkiem sama natura nie wyposa¿y³a cz³owieka w œwiadomoœÌ, bêd¹c¹ jej atrybutem?
I czy zakres  ÂświadomoÂści nie wspó³gra ze stopniem wyewoluowania danego gatunku?

PrzecieÂż czÂłowiek nadal jest elementem natury. A moÂże przynaleÂży do niej tylko swoim miĂŞsem?
Czym w takim razie jest materia na swoim najg³êbszym poziomie? Dlaczego granice miêdzy materialne a duchowe
rozmywajÂą siĂŞ pod mikroskopem nauki? CzyÂżby szkieÂłka niewÂłaÂściwe? Czy nie z tej strony patrzymy?

NaprawdĂŞ kamieĂą jest martwy?

materia jest swiatlem, wszystko jest zywe i swiadome do pewnego stopnia, np rosliny psychoaktywne skad sie wziely?..:) dusza to podswiadoma czesc osobowosci - pelna lekow i zagubienia , dlatego wazne zeby umiec kierowac swoja dusza i jej nie stracic..ego to mozna powiedziec wola, wola samego zycia i dawania go to ewa...i wola przetwarzania rzeczywistosci to adam, - tu sa rozne mozliwosci..
duch to jezeli w pelni zrealizowana jaŸù to polaczenie ducha i duszy, to  swiadomosc chrystusowa polaczenie z Bogiem. Pozniej ma byc tak ze np tygrysy maja sie pasc z owcami tz ze cale stworzenie bedzie bardziej swiadome :)

Witaj nagu,
zÂłoÂśliwy nie, moÂże trochĂŞ zniecierpliwiony.  :) Biblijny opis powstania Ewy, to nie powstanie kobiety ale wÂłasnie podziaÂł ÂświadomoÂści/ducha. Podzielony duch zachwyca siĂŞ materiÂą i podporzÂądkowuje Egu=Ewie. Taki duch w materii posiada kolektywnÂą duszĂŞ=podÂświadomoœÌ oraz nadÂświadomoœÌ=wyÂższe ja. Pierwotnie istnieje tylko jednorodny duch.
Augustyn ma racjĂŞ , bo aby Âżyc w materii niezbĂŞdna jest Ego=dusza=Ewa=Hera=umysl=intelekt=rozum.
No wiĂŞc walka na tautologie  ;D .... a moÂże jednak zaczekamy aÂż zakonczĂŞ temat i wtedy zaczniemy wyjaÂśniac to co niezbĂŞdne?

ale¿ to jest jedynie Twoja interpretacja, Biblia odnosi siê do ducha wiêc i ten opis nic innego nie robi, jak wyjaœnia konsekwencje powsta³e po powstaniu Ega=Ewy=duszy, czyli dualnoœÌ materii.

Witaj ptaku,
jeÂśli widzimy siĂŞ jako miĂŞso to jesteÂśmy elementam natury. Materia czyli ziemia, to Raj stworzony przez
wyÂższe ja dla podzielonego ducha. Ten Raj zamieniany jest w piekÂło przez Ego, ktĂłremu siĂŞ wydaje, Âże
jest doskonaÂłe czyli wÂłasnie niewÂłaÂściwe szkieÂłka.
pozdrawiam

Hej ace,

Widzisz, pierwszy raz slysze o takich konotacjach, ktore jak dla mnie sa z kosmosu, wiec pytam, ale nadal nie widze uzasadnienia. W tym co piszesz zupelnie pominales rajskie drzewo i moment wyrzucenia czlowieka z raju.

Jako uzasadnienie ze twoje wywody z mojego punktu widzenia nie trzymaja sie kupy, przytocze wyklad Eichelbergera , ktore wedlug mnie przybliza nieco tematyke Ego. Ok. To moja ostatnia wypowiedz w tym temacie bo widze ze uparcie trwasz przy swoich slownych wezykach.

"ChciaÂłbym zabraĂŚ gÂłos w sprawie zasadniczej czyli ciaÂła i duszy. To waÂżny temat, szczegĂłlnie w naszych czasach, kiedy zarĂłwno z ciaÂłem jak i z duszÂą nie za dobrze sobie radzimy. Mam nadziejĂŞ, Âże uda nam siĂŞ zachowaĂŚ tradycjĂŞ rozmowy obowiÂązujÂącÂą w trakcie poprzednich spotkaĂą w tej sali. Tym bardziej, Âże nie jestem dobrym wykÂładowcÂą, ani mĂłwcÂą i najlepiej czujĂŞ siĂŞ w dialogach.
Najistotniejsze pytanie jakie mo¿emy i powinniœmy postawiÌ w kwestii duszy i cia³a brzmi; czy cia³o i dusza to dwa - czy jedno? Aby przybli¿yÌ siê do odpowiedzi musimy cofn¹Ì siê do tego, co w ró¿nych przekazach mitycznych i religijnych nazywane jest Pocz¹tkiem i Oddzieleniem.
Wszystkie znane mi wersje Pocz¹tku podkreœlaj¹, ¿e u swego zarania cz³owiek ¿y³ w stanie ca³kowitej jednoœci z Bogiem i z Wszechœwiatem przebywaj¹c w krainie wiecznej szczêœliwoœci zwanej w tradycji chrzeœcijaùskiej Rajem. Dzia³o siê tak poniewa¿ istota zwana cz³owiekiem doœwiadcza³a wówczas siebie i wszystkich innych zjawisk i istot jako przejawów jedynego, jednorodnego bytu. Byt ten zwany jest w religiach monoteistycznych Bogiem a np. w buddyzmie Prawdziw¹ Natur¹ albo Pustk¹. Inaczej mówi¹c; cz³owiek zosta³ stworzony przez Boga na Jego wzór i podobieùstwo. Ca³oœÌ by³a czêœci¹, ka¿da czêœÌ by³a ca³oœci¹ - tak jak ka¿da fala jest morzem a morze ka¿d¹ fal¹. Nie istnia³ wiêc ¿aden powód aby rajski cz³owiek czu³ siê podzielony na przestrzeù duszy i przestrzeù cia³a.
Ale po jakimœ czasie wydarza siê coœ dramatycznego i tajemniczego: cz³owiek zjada owoc z drzewa wiadomoœci z³ego i dobrego i zostaje wypêdzony z Raju. Aby nie nabyÌ chronicznej odrazy do jab³ek i jab³onek powinniœmy sobie zadaÌ pytanie; czym w istocie by³o rajskie drzewo i jego owoc? Z ró¿nych interpretacji tej historii najbardziej przemawia do mnie ta, która drzewo uznaje za metaforê centralnego uk³adu nerwowego cz³owieka a owoc zrodzony w koronie tego drzewa za pierwsz¹ dyskursywn¹ myœl powsta³¹ w tym uk³adzie - czyli w ludzkim umyœle. Ta pierwsza myœl dziel¹ca jednoœÌ wszechrzeczy na te dobre i na te z³e, poci¹gnê³a za sob¹ lawinê innych rozró¿niaj¹cych myœli w konsekwencji czego œwiat zacz¹³ nam siê jawiÌ ju¿ nie jako œwiat jednoœci ale jako œwiat dychotomii i konfliktu. Ludzki umys³ utraci³ swoj¹ wrodzon¹ otwartoœÌ i niewinnoœÌ a tym samym kontakt z prawdziwym, rajskim œwiatem. Jednoczeœnie samozwaùczo okreœli³ siê jako byt odrêbny i szczególny i rozpocz¹³ swoj¹ pozorn¹, wype³nion¹ cierpieniem egzystencjê, w œwiecie przez siebie wymyœlonym - w œwiecie w³asnej projekcji.
Zauwa¿my, ¿e po zjedzeniu owocu z Drzewa Wiadomoœci, obie postacie ludzkie po raz pierwszy doœwiadczy³y uczucia wstydu. W ich umys³ach pojawi³a siê fa³szywa, rozszczepiona œwiadomoœÌ cia³a, jako przedmiotu ró¿nego od podmiotu, który go doœwiadcza, a tak¿e fa³szywe widzenie drugiego cz³owieka, jako bytu zasadniczo odrêbnego. W ten sposób w umys³ach pierwszych rodziców rozpocz¹³ siê lawinowy proces fragmentacji pierwotnej i doskona³ej jedynoœci boskiego bytu. Tak wiêc, zgodnie z t¹ interpretacj¹ wypêdzenie z Raju nale¿y uznaÌ za to¿same i jednoczesne z pojawieniem siê w naszym umyœle pierwszej dyskursywnej myœli. Wygl¹da na to, ¿e tworz¹c iluzjê oddzielenia sami i na w³asne ¿yczenie postawiliœmy siê poza granicami rzeczywistego, rajskiego œwiata. ChoÌ z drugiej strony trudno uznaÌ, ¿e wydarzenie tej miary mog³o siê wymkn¹Ì boskim planom.
Jednak w kontekœcie naszej dyskusji nie to jest wa¿ne. Wa¿ne jest, ¿e œwiadomoœÌ cia³a, która pojawi³a siê w momencie oddzielenia zwi¹zana by³a z uczuciem wstydu. Dlaczego cz³owiek pierwszy raz popatrzywszy na swoje cia³o z perspektywy oddzielenia, zawstydzi³ siê? Sk¹d ta zasadnicza przemiana, od czasu której zawstydzenie cia³em nieustannie nam towarzyszy?
Reakcja pierwszych rodziców, którzy jeszcze przed chwil¹ znajdowali siê w rajskim stanie umys³ów, œwiadczy o tym, ¿e zawstydzenie cia³em nie jest wynikiem wychowania, obyczaju czy przekazu kulturowego lecz jest zwi¹zane z dyskursywnym myœleniem i wynikaj¹cym z niego fa³szywym, dualistycznym postrzeganiem rzeczywistoœci. Przestaliœmy byÌ i zaczêliœmy mieÌ. NajwyraŸniej od tej chwili posiadanie cia³a sta³o siê k³opotliwe. Dlaczego?
Czas zastanowiĂŚ siĂŞ nad tym jak to co powstaÂło w naszym umyÂśle w momencie oddzielenia, ma siĂŞ do duszy? Czy sÂłusznie z gĂłry zakÂładamy (tak jak w sformuÂłowaniu tematu tego cyklu wykÂładĂłw), Âże to dusza wÂłaÂśnie wdaÂła siĂŞ w dychotomicznÂą, konfliktowÂą relacjĂŞ z ciaÂłem?
Wszystko wskazuje na to, Âże nie - Âże to nie dusza lecz wyobraÂżenie oddzielonego "ja", zwane z ÂłaciĂąska "ego", zamieszkaÂło wĂłwczas w ludzkim ciele."

Edit:

"Ego i zwi¹zane z nim poczucie odrêbnoœci z pewnoœci¹ stanowi wygodne i jak siê wydaje, niezbêdne narzêdzie do porz¹dkowania miêdzyludzkich relacji( szczególnie w³asnoœciowych i - w szerokim tego s³owa znaczeniu - terytorialnych) ale pozostaje nim tylko tak d³ugo, jak d³ugo dostrzegalna jest dla nas umownoœÌ i wzglêdnoœÌ jego egzystencji. Ego przypisuj¹ce sobie naturalny, boski rodowód i absolutn¹ w³adzê staje siê nieobliczalne, groŸne, destrukcyjne, - o czym wymownie œwiadczy ca³a ludzka historia a tak¿e aktualna kondycja planety zwanej Ziemi¹.
Przyznajmy wiĂŞc, Âże moment wypĂŞdzenia z raju jednoÂści w Âżadnej mierze nie byÂł narodzinami duszy. ByÂł narodzinami ego. W tym samym momencie zrodziÂła siĂŞ takÂże nasza pycha i arogancja, stanowiÂące samÂą istotĂŞ ego, ktĂłre pierwotnie zamanifestowaÂło siĂŞ przecieÂż w akcie przeciwstawienia siĂŞ zasadzie boskiej jedynoÂści. Akt ten zwany jest w tradycji chrzeÂścijaĂąskiej pierworodnym grzechem nieposÂłuszeĂąstwa. MyÂślĂŞ, Âże w kontekÂście naszych rozwaÂżaĂą rĂłwnie dobrze moglibyÂśmy nazwaĂŚ go grzechem ego albo grzechem oddzielenia."

i ten fragment szczegolnie polecam

"W tym punkcie, niepostrzeÂżenie zmienia siĂŞ temat naszych rozwaÂżaĂą. Nie mĂłwimy juÂż o relacji ciaÂło - dusza lecz o relacji ciaÂło - ego. Takie sformuÂłowanie tematu moÂże uporzÂądkowaĂŚ nasze myÂślenie w obu tych kwestiach. Po pierwsze dlatego, Âże nader czĂŞsto ego nazywamy duszÂą, zapominajÂąc o tym, Âże dusza zostaÂła "tchniĂŞta" w ciaÂło w chwili stworzenia a nie w momencie oddzielenia. Co wiĂŞcej dusza najwyraÂźniej nie przeszkadzaÂła nam w rajskim pojednaniu ze StwĂłrcÂą."

Z tym momentem powstania Ego sie zgadzam, zupelnie nie widze zwiazku Ego z dusza a tym bardziej kobieta - Ego to typowo meski twor. Polecam rozwazyc powyzsze, jako ze ja autoryteem dla ciebie nie jestem, ale moze ktos napisal cos co ciekawego, co warto przeczytac i przemyslec.

"P. Skoro uwaÂżamy zwierzĂŞta za istoty czĂŞÂściowo idealne, to dlaczego zwierzĂŞca agresja, ktĂłrÂą odziedziczyliÂśmy od zwierzÂąt i ktĂłrÂą EGO czĂŞÂściowo kontroluje, uznawana jest przez Pana za zjawisko negatywne?

WE. "Istota idealna" to termin niebezpieczny. Idealne jest to co zwyczajne to co jest takie jakie jest. Zwierzê jest tym, czym jest, niczym wiêcej, niczym mniej i dlatego nazywane jest "idealnym". Ktoœ bawi¹c siê s³owem "idealne" i wyobra¿eniami, które uruchamia powiedzia³, ¿e zwierzê jest istot¹ "idealn¹", bo zajmuje tylko to miejsce na którym stoi. Widzia³ Pan kiedyœ cz³owieka, który zajmuje tylko to miejsce na którym stoi? Gdyby zapytaÌ ego ile miejsca zajmuje na œwiecie, to naprawdê by³oby tego du¿o. A ile rzeczy potrzebuje aby siê czuÌ bezpiecznie. Ekspansja zagro¿onego ego jest tak wielka, ¿e wydawaÌ by siê mog³o, i¿ ta planeta nie jest naszym domem, ¿e przybyliœmy tu nie wiadomo sk¹d i musimy tworzyÌ specjalne miasta - rezerwaty aby utrzymaÌ siê przy ¿yciu. Jeœli chodzi o agresjê, to agresja zwierz¹t w porównaniu z agresj¹ cz³owieka to niewinne igraszki. Jest wy³¹cznie instynktowna, nie jest wzmacniana przez ego, i u¿ywana w s³u¿bie jego egotycznych wyobra¿eù. Np. takich jak; "jestem wielkie i wa¿ne", "wszystko mi siê nale¿y" albo "inni s¹ okropni i nale¿y ich zlikwidowaÌ". Stereotyp, który ka¿e nam s¹dziÌ, ¿e œwiat zwierz¹t jest straszny i agresywny, a my ludzie piêkni i kochaj¹cy, trzeba jak najprêdzej porzuciÌ. Nasza naturalna popêdowoœÌ staje siê nieobliczalna i zwyrodnia³a przez to, ¿e zostaje wprzêgniêta w s³u¿bê ego. Aby ten niebezpieczny proces kontrolowaÌ, poprzez wychowanie i uczestniczenie w tzw. wy¿szej kulturze, instalujemy w naszych umys³ach kontrolera zwanego "superego" ale i on przysparza wielu k³opotów bo jest na ogó³ albo zbyt albo nie doœÌ represyjny."

Na koniec to delikatna rada, aby nieco wyleczyc sie z podejscia ktore ma na celu uzasadniannie jaki to czlowiek boski jest.

Ten fragment ponizs uzasadnia na czym polega twoj blad:
"P. Nie podoba mi siê to sformu³owanie, ¿e zwierzêta nie maj¹ EGO. To przecie¿ nie tylko jest œwiadomoœÌ bytu, ale w ich ¿yciu jest miejsce na emocje, a nikt kto mia³ zwierzêta nie powie, ¿e s¹ one pozbawione emocji.

WE WolaÂłbym emocje zwierzÂąt przypisaĂŚ umysÂłowi wolnemu od EGO czyli duszy. "

Jezeli zatem EGO uwazasz za swoja dusze, to musi byc z toba nie dosc dobrze, :). Z egiem dyskutowac raczej sensu nie ma.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hej Ptaku,

ciekawe pytania i jak sie zastanowie to odpowiem.

Kamien nie jest martwy, jest czescia natury.

ScaliÂłem posty. Janusz.

ego mozna wiazac z ewa w tym sensie, ze ewa jest zwiazana ze swiatem materialnym z powstaniem swiata materialnego - upadkiem...no ale juz to rodzielenie bylo wczesniej Bog w sumie rozdzielil czlowieka,wiec nie wiem jak to ma byc :) w kazdym razie ego lewej sciezki adama - czarnej magii, ktora woli "rzadzic w piekle niz sluzyc w niebie" moze doprowadzic do zniszczenia swiata, zadaniem ewy jest teraz podtrzymanie zycia jezeli ma to sie jeszcze tutaj krecic tz powrot bogini , kaplanstwo itd :)

Witaj nagu,
Ego jako czêœÌ ducha ( czêœci ducha musz¹ te¿ byc duchem) odpowiada w³aœnie za "wynaturzenie"
czÂłowieka, zaÂś zwierzĂŞta nie muszÂą siĂŞ o to martwiĂŚ, one sÂą jakie sÂą i takie zawsze pozostanÂą.
Wynaturzenie cz³owieka nale¿y odró¿niÌ od wyodrêbnienia siê duszy=ega.
WĂŞÂżyki sÂłowne Eichelbergera wcale nie odbiegajÂą od moich, w zasadzie dobrze sie pokrywajÂą choĂŚ
Ty uparcie twierdzisz, Âże jest inaczej.  ;D
Emocje a Ego to dwie ró¿ne sprawy, a wiec wystêpowanie emocji, czy czegoœ podobnego u zwierz¹t
wcale nie oznacza wystĂŞpowania ega. SkÂąd to nagÂłe uduchawianie zwierzÂąt i do czego jest to potrzebne? To , ze wszystko co nam siĂŞ podoba i wzbudza nasze uczucia personifikujemy, nie oznacza, Âże udowodniliÂśmy jak¹œ duchowoœÌ. Jesli natomiast powi¹¿emy "dowody" naukowe wynikÂłe z traktowania pradem czĂŞÂści naszego organizmu z nasza duchowoÂścia ... to wszystko jest moÂżliwe.  :)
dla mnie wskazuje i to jednoznacznie  :)
a jak bĂŞdĂŞ Ci potakiwaÂł to bĂŞdziesz komentowaÂł? Chyba przesadzasz.
Nagu, caÂły czas wysoko sobie ceniĂŞ TwojÂą wiedzĂŞ, ale czasem inaczej jÂą interpretujĂŞ. Mi to w niczym
nie przeszkadza, ¿e mamy czasem ró¿ne widzenie tych samych rzeczy. Dlatego proszê abys pisa³ dalej.

Ace,

Jezeli ty uwazasz ze teksty Eichelbergera wspolbrzmia z twoimi i nadal utozsamiasz dusze z egiem, to dalsza dyskusja nie ma zbytniego sensu, poniewaz nie potrafimy sie komunikowac, nadajemy na innych zupelnie falach. Wlasciwie to moglibysmy wspolnie "pocwierkac" i wyszloby na to samo. Przynajmniej wynosze wiedze o tym co ludzie uwazaja wspolczesnie za swoja dusze, hahaha, Ewa=dusza=umusl=intelekt jak napisales. To raczej tragiczne jak wczesniej pisalem, ale jak widac tylko z mojego punktu widzenia.

Pytasz, skad nagle uduchawianie zwierza, czemu to sluzy? Te pytania brzmia beznadziejnie, serio. Odnosnie ego, zwierzat i duszy, to raczej chyba nie doczytales dokladnie.

Witaj nagu,
ja przedstawiam swojÂą wizjĂŞ prac Heraklesa a nie uzgadniam tego z TobÂą. KomunikowaĂŚ siĂŞ przy tym jak najbardziej moÂżemy, nawet jeÂśli zupeÂłnie inaczej interpretujemy.
Ale jeÂśli jest to solÂą w oku, to có¿, muszĂŞ siĂŞ z tym pogodziĂŚ.  :(

emocje u zwierzat swiadcza o duszy, dusza to glownie emocje..:), ego to wymysl,ok niech bedzie jako pomost jazni :), ale raczej ego jest kojarzone z nieswiadomoscia - pewna rola.. i poprostu instynktownymi czy obronnymi mimo wszystko dzialaniami

http://pl.wikipedia.org/wiki/Ja%C5%BA%C5%84

Witaj quetzalcoatl44,
panuje rzeczywiscie spore zamieszanie jesli chodzi o terminologie dotyczaca i duchowosci i psychiki czlowieka.
emocje sa prostymi i pierwotnymi funkcjami swiadomosci=ducha, wiec wiaza sie z temperamentem wiec i z podswiadomoscia, . Uczucia, zabarwione roznymi kolorami to wytwor wyzszy zwiazany z dusza=ego. Ego nie moze byc podswiadomoscia bo podlega rozwojowi, zmianom w procesie indywiduacji.

No, z mojego punktu widzenia teÂż to tragiczne.  :D  Dlatego nie zwaÂżam na ĂŚwierkania ego,
niech sobie zdziera dzioba a Ewa i tak pozostanie EwÂą bez wzglĂŞdu na wĂŞÂżyki sÂłowne, nie tylko Eichelbergera.  ;)
Jak widaĂŚ wszystko rozbija siĂŞ o sÂłowo, produkt ego.

Fajnie siĂŞ Was czyta, super lektura dla ducha, proszĂŞ o wiĂŞcej.   :)

Dobranoc

Konie/klacze Diomedesa -  Ăłsma praca Heraklesa
Jako ĂłsmÂą pracĂŞ Eurysteusz nakazaÂł Heraklesowi schwytanie czterech
dzikich klaczy trackiego krĂłla Diomedesa - spĂłr toczy siĂŞ o to, czy Diomedes
byÂł synem Aresa i Kyrene, czy teÂż urodziÂł siĂŞ z nieprawego zwiÂązku miĂŞdzy
AsteriÂą i jej ojcem Atlasem - ktĂłry panowaÂł nad wojowniczymi Bistonami
i ktĂłrego stajnie w nie istniejÂącym juÂż mieÂście Tiridzie byÂły postrachem caÂłej
Tracji. Klacze Diomedesa przykute by³y do br¹zowych ¿³obów ¿elaznymi
ÂłaĂącuchami, a karmiÂł je miĂŞsem nie podejrzewajÂących niczego goÂści.
Herakles w towarzystwie kilku ochotników odp³yn¹³ do Tracji i po
drodze odwiedziÂł swego przyjaciela, krĂłla Admetosa z Feraj. Po przybyciu do
Tiridy opanowaÂł koniuchĂłw Diomedesa i popĂŞdziÂł klacze ku morzu, gdzie
pozostawiÂł je na wzgĂłrzu pod opiekÂą swego ulubieĂąca, Abderosa, sam zaÂś
zawrĂłciÂł, by odeprzeĂŚ BistonĂłw, ktĂłrzy puÂścili siĂŞ za nim w poÂścig. Mieli oni
co prawda przewagĂŞ liczebnÂą. Ale Herakles sprytnie poradziÂł sobie z nimi
przeciÂąwszy kanaÂł, dziĂŞki czemu morze zalaÂło nisko poÂłoÂżonÂą rĂłwninĂŞ.
Bistonowie zawrĂłcili i zaczĂŞli uciekaĂŚ, Herakles zaÂś ruszyÂł za nimi. PaÂłkÂą
ogÂłuszyÂł Diomedesa, po czym zawlĂłkÂł go na brzeg ÂświeÂżo powstaÂłego jeziora
 i rzuciÂł, Âżywego jeszcze, klaczom na poÂżarcie. ByÂły juÂż teraz syte, zd¹¿yÂły
 bowiem uprzednio, pod nieobecnoœÌ Heraklesa, poÂżreĂŚ Abderosa, poskromiÂł
 je wiĂŞc bez trudu. (cyt. Graves )

JakÂą czêœÌ Ega reprezentuje koĂą. Kojarzy siĂŞ ze stepem, wiĂŞc z nomadami, ludami pasterskimi, stalym zagroÂżeniem dla rolnikĂłw. Wydaje siĂŞ on pierwiastkiem przecieÂż typowo mĂŞskim, a nie powinien.  :)  Produkty ÂżeĂąskiego Ega muszÂą mieĂŚ takÂże ÂżeĂąski charakter. Klacze zamiast sÂłuÂżyĂŚ czÂłowiekowi, Âżywily siĂŞ ludzkim miĂŞsem, czyli Ego dba o to, aby Âświat naszych dogmatĂłw i ideologii nie miaÂł konkurencji, ba, aby byl tym "zÂłotym cielcem" ktĂłry naleÂży traktowaĂŚ jako ÂświĂŞtoœÌ. WiĂŞc "poÂżera" wszystko to co moÂże naruszyĂŚ jego  Âświat i niestety poÂżera to co najcenniejsze, niszczÂąc rozwĂłj duchowy.
Struktura ega, pozwala wykorzystaĂŚ jednÂą czêœÌ przeciwko drugiej. ChÂłodny rozum i wiedza (Atena) jest ta czĂŞÂściÂą, ktĂłrÂą wykorzystaÂł Herakles przeciwko  innej czĂŞÂści, tej  targanej emocjami (Hera). To Hera czyli jej przejawy, emanacje ( dzik, byk, konie...)  walczy o dominacjĂŞ za kaÂżdÂą cenĂŞ.UsiÂłuje wszystkimi moÂżliwymi sposobami nad nami zapanowaĂŚ i potem kontrolowaĂŚ. Najlepiej poprzez strach. WiĂŞc produkuje sytuacje wydajÂące siĂŞ nas przerastaĂŚ albo teÂż wpaja w nas kompleksy. I to sa te prawdziwe "potwory" z ktĂłrymi "walczy" Herakles. Herkles nakarmiÂł klacze miĂŞsem ich wÂłaÂściciela czyli obrĂłciÂł dogmaty przeciwko sobie, zapĂŞtliÂł je, sprowadziÂł do absurdu.
W³asn¹ wiedzê i logikê nale¿y wykorzystaÌ do przebudowy ega, do weryfikacji dogmatów i ideologii. Bo one s¹ tylko iluzj¹ stworzon¹ przez czêœÌ nas samych (ego) , która to czêœÌ uzurpuje sobie prawo bycia ca³oœci¹. To jest jedyna rzecz, z która cz³owiek naprawde walczy.

Post >quetz'a< przeksztaÂłciÂłem w nowy wÂątek EWA - synonim upadku czÂłowieka (http://www.cheops.darmowefora.pl/index.php?topic=6834.0)

Pas Hippolity - dziewiÂąta praca Heraklesa
DziewiÂątÂą pracÂą Heraklesa byÂło zdobycie dla Admete, cĂłrki Eurys-
teusa, zÂłotej przepaski Aresa, ktĂłrÂą nosiÂła krĂłlowa Amazonek Hippolita
Amazonki byÂły cĂłrkami Aresa i najady Harmonii. PrzyszÂły na Âświat
w wÂąwozach frygijskiej Akmonu; niektĂłrzy jednak sÂądzÂą, Âże matkÂą ich byÂła
Afrodyta lub Otrere, cĂłrka Aresa.
PodĂłwczas, jak i teraz, Amazonki uznawaÂły pochodzenie jedynie ze
strony matki, Lizyppe zaÂś ustanowiÂła prawo nakazujÂące mĂŞÂżczyznom wyko-
nywanie wszelkich prac gospodarczych - kobiety natomiast walczyÂły i rzÂą-
dziÂły. Nowo narodzonym chÂłopcom Âłamano rĂŞce i nogi, by nie mogli wojowaĂŚ
i podró¿owaÌ. Zwyrodnia³e niewiasty, przez Scytów zwane Ojorpatami, nie
miaÂły poszanowania dla zasad sprawiedliwoÂści i przyzwoitoÂści, sÂłynĂŞÂły
natomiast z wojowniczoÂści i pierwsze uÂżyÂły w walce kawalerii.Uzbrojone
w ³uki z br¹zu i krótkie tarcze w kszta³cie pó³ksiê¿yya, nosi³y he³my, szaty
i przepaski robione ze skĂłr dzikich zwierzÂąt. Lizyppe zginĂŞÂła w bitwie,
przedtem jednak wybudowaÂła wielkie miasto TemiskyrĂŞ i podbiÂła wszystkie
plemiona aÂż po rzekĂŞ Tanais. ÂŁupy zdobyte na wyprawach zuÂżyÂła na wznosze-
nie ÂświÂątyĂą Aresowi i Artemidzie Tauropolskiej, ktĂłrej kult ustanowiÂła. Jej
potomkowie rozszerzyli imperium Amazonek na zachĂłd, poza rzekĂŞ Tanais aÂż
do Tracji, na poÂłudniowym zaÂś wybrzeÂżu Amazonki dotarÂły w kierunku
zachodnim poprzez Termodont do Frygii. Trzy sÂłynne krĂłlowe Amazonek,
Marpesja, Lampado i Hippo, podbi³y znaczn¹ czêœÌ Azji Mniejszej i Syrii
 i zaÂłoÂżyÂły miasta Efez, SmyrnĂŞ, Kyrene i Myrine. DzieÂłem Amazonek sÂą
rĂłwnieÂż miasta Tiba i Synope.
 Kiedy Herakles przybyÂł do Amazonek, wszystkie juÂż powrĂłciÂły nad
rzekĂŞ Termodont, a nad ich trzema miastami sprawowaÂły rzÂądy Hippolita,
Antiope i Melanippe. Po przybyciu do ujœcia rzeki Termodont Herakles stan¹³ na kotwicy
w porcie Temiskyra. OdwiedziÂła go tam Hippolita, skuszona jego muskular-
nym ciaÂłem, i ofiarowaÂła mu jako dar miÂłosny przepaskĂŞ Aresa. Tymczasem
Hera, przebrana za Amazonkê, kr¹¿y³a po okolicy, ro¿puszczaj¹c plotkê, ¿e
Herakles chce uprowadziĂŚ HippolitĂŞ. Podniecone bitne niewiasty dosiadÂły
koni i ruszyÂły do ataku na okrĂŞt. Herakles podejrzewajÂąc zdradĂŞ zabiÂł
Hippolitê, zdj¹³ jej przepaskê, zabra³ topór i resztê broni i przygotowa³ siê do
obrony. ZabiÂł po kolei wszystkie Amazonki dowodzÂące oddziaÂłami i po
wielkiej rzezi zmusiÂł je do ucieczki. PowrĂłciwszy wreszcie do Myken,
wrĂŞczyÂł Eurysteusowi przepaskĂŞ, ten zaÂś daÂł jÂą Admete. PozostaÂłe Âłupy
rozdzieliÂł nastĂŞpujÂąco: bogate szaty ofiarowaÂł ÂświÂątyni Apollina w Delfach,
królowej Omfale zaœ da³ topór Hippolity, który w³¹czy³a do regaliów
krĂłlĂłw lidyjskich. W koĂącu topĂłr Ăłw znalazÂł siĂŞ w karyjskiej ÂświÂątyni
Zeusa Labradyjskiego, umieszczony w dÂłoni boskiego posÂągu. ( cyt. Graves )

Ten pas to równie¿ aspekt ega, to kobiecoœÌ ( ta czysta, dziewicza i nieposkromiona ) ktora Herakles ob³askawi³ bez u¿ycia broni ( bez przemocy czyli rezygnacja z dogmatow) aby zdobyc cudowny przedmiot. Co jest tym przedmiotem? - w³aœnie sama kobieta=ego=dusza=ziemia=wszechswiat. Wtedy jakby ego samo oddaje siê , ustala siê nowa harmonia, harmonizuje siê materialny œwiat czyli zanika polarnoœÌ na rzecz biegunowoœci a wszystkie elementy œwiadomoœci=ducha zaczynaj¹ pracowaÌ zgodnie razem. Naturalnie przeciwna temu jest czêœÌ ega reprezentowana przez Herê, walczy ona do koùca pragn¹c ratowaÌ to, co ju¿ nie jest do uratowania, zapewniaj¹c dobrej klasy "cierniow¹ drogê", pod góre....z "krzy¿em" na koncu. Ale i ta czêœÌ ega przegrywa ( pogrom Amazonek ) z kretesem. To koniec pracy Heraklesa nad Ego, tym samym uzyskuje on œwiadomoœÌ wy¿szego rzêdu, jest ju¿ gotowy do poznania ostatnich tajemnic ducha.

Ace, skoro wg Ciebie kobieta jest egiem, dusz¹, ziemi¹, wszechœwiatem, to atrybutem mê¿czyzny mo¿e ju¿ byÌ tylko sam duch, czyli œwiadomoœÌ?
NieÂźle to Twoje „kobiece” ego wykombinowaÂło.  ;D
Nie kupujê tej wersji drogi krzy¿owej. I czy masz pewnoœÌ, ¿e powiesiwszy ego na krzy¿u, ono po trzech dniach nie zmartwychwstanie?

Poza tym piszesz, ¿e znika polarnoœÌ na rzecz biegunowoœci.
PolarnoœÌ, to w³aœciwoœÌ zwi¹zku chemicznego oznaczaj¹ca asymetryczn¹ budowê z czêœciowo przemieszczonym ³adunkiem elektrycznym.
Chyba miaÂło byĂŚ, Âże znika polaryzacja, ale przecieÂż nie na rzecz biegunowoÂści, bo to jest to samo. MoÂżesz objaÂśniĂŚ, co miaÂłeÂś na myÂśli?
No i komu/czemu oddaje siĂŞ ego? Bo przecieÂż nie duszy, skoro niÂą jest. Domniemywam, Âże duchowi, czyli mĂŞÂżczyÂźnie?   ;)
Nie promujesz przypadkiem koncepcji patriarchatu?  ;D

Witaj ptaku.
te wszystkie "suche" podzia³y dotycz¹ materii, s³u¿¹ raczej klasyfikacji. Nie dr¹¿¹c specjalnie, chyba wystarczy przyjaÌ, ¿e ten pierwiastek ¿eùski ( nie atrybut ) to to czego nie mo¿emy z marszu zrozumieÌ. St¹d ten ca³y œwiat obserwowany w lustrze, o którym teraz rozpisuje siê nagumulululi ma charakter ¿eùski.
aha, iÂście diabelskie pomysly  ;D
MoÂże i to niezÂły przyklad aby zrozumieĂŚ te pojĂŞcia ...ale jeszcze lepiej przejœÌ do Âświata makro.  :)
Polaryzacja wtedy oznacza arbitralne wyró¿nienie jakiœ czesci tego samego obiektu i traktowanie ich jak odrêbnych tworów. BiegunowoœÌ zauwa¿a zró¿nicowan¹ strukture ale ma przed oczami caloÌc.
PolarnoœÌ - góra i dolina
BiegunowoœÌ - teren górzysty
Problemy z odpowiednimi nazwami pojawiajÂą siĂŞ przy  przejÂściu do sfery uczuĂŚ, emocji.  :(
no wlaÂśnie duchowi, jego czeÂści zwanej "prawdziwe ja", ktorej charakter okreÂślamy "mĂŞskim",  ale
wtedy, gdy ego juÂż pozbylo siĂŞ balastu. Wtedy zachodzi na nowo "fuzja"  ;D

Witaj Ace,

Czy dusza albo ego sÂą materiÂą? 
I dlaczego Âświat obserwowany w lustrze ma mieĂŚ charakter ÂżeĂąski? Bo z marszu nie potrafisz zrozumieĂŚ pierwiastka ÂżeĂąskiego?
To moÂże badaĂą dokonuj nie z marszu?  ;D


Nie wiem, dlaczego „prawdziwe ja” ma byĂŚ mĂŞskie. Nie rozumiem rĂłwnieÂż Twego podziaÂłu.
No i dlaczego duszĂŞ utoÂżsamiasz z egiem i zaliczasz do sfery materialnej? Bo w niej bywa? Bo zostaje niÂą  „skaÂżona”?
Tylko, Âże sama materia nie ma w sobie niczego „brudnego”. To operowanie w niej doÂświadczajÂącej duszy
pod kierownictwem Ega, rodzi nieczystoÂści duchowe, ktĂłre uszkadzajÂą materiĂŞ.

Pozdrawiam  :)

Witaj ptaku,
Gdy wydzieliÂło siĂŞ ze Âświadomosci ego, zyskaÂło odmienny charakter niÂż czêœÌ pozostaÂła. PowstaÂły dwa bieguny, ego ma charakter ...ujemny. Dlatego chyba lepiej mĂłwiĂŚ , Âże jednak ÂżeĂąski, Ewa.  :)
WiĂŞc skoro Ego jest ÂżeĂąskie, wiĂŞc i jego "produkty" majÂą taki charakter.
Pisa³em "dotycz¹ materii" w sensie funkcjonowania. I w³asnie w materii "prawdziwe ja" nie mo¿e poj¹Ì
Ega a tylko bezwolnie mu zawierza.
no moÂże byĂŚ "pozytywne" albo "zielone"... ale ego "czerwone"  ;D, to tylko nazwa a nie realna jakoœÌ w materii. Sa to wszystko pojĂŞcia dotyczÂące ducha, o niezliczonych aspektach, ujĂŞte pod takim zbiorczym okreÂśleniem. Caly czas mĂłwie o funkcjonowaniu ducha i jego czĂŞÂści w materii. NamnoÂżenie
ró¿nych bytów o zdublowanych funkcjach wprowadza taki zamêt, ¿e nawet Jung i Eichelberger
nie dali rady.  ;D  ProszĂŞ coÂś z tego uÂłoÂżyĂŚ - ÂświadomoœÌ, duch, dusza, intelekt, umysÂł, rozum, ego, podÂświadomoœÌ, Ja, wyÂższa jaŸù, Anima.....
Tak, dusza czyli ego zostaje "skazone" materia z prostego powodu, ego nie wie o swojej boskosci, nie
ma ÂśrodkĂłw na prawidÂłowe widzenie, dlatego zafalszowuje to co "widzi". Ale ten swĂłj niepeÂłny obraz
wciska za wszelkÂą cenĂŞ " prawdziwemu Ja". Te bierze to za dobra monetĂŞ i oglada w swoich zwierciadÂłach, dwĂłch do tego, po jednym na kaÂżde oko. Dlatego nie jesteÂśmy w stanie ujrzeĂŚ siĂŞ w lustrze, bo widzimy tylko obraz Ego. I na skutek takiego oglÂądu poprzez ego, "prawdziwe ja" podejmuje decyzje...i marnieje w materii.  :(
pozdrawiam

Trzoda Geryona - dziesiÂąta praca Heraklesa
DziesiÂąta praca Heraklesa polegaÂła na przyprowadzeniu sÂłynnej
trzody Geriona z Erytei, wyspy le¿¹cej w pobli¿u rzeki Okeanos, nie prosz¹c
o niÂą i nie ofiarujÂąc zapÂłaty. Gerion, syn Chryzaora i Kalliroe, cĂłrki tytana
Okeanosa, byÂł krĂłlem Tartessosu w Hiszpanii i podobno najsilniejszym
czÂłowiekiem na Âświecie.l UrodziÂł siĂŞ z trzema gÂłowami, szeÂścioma rĂŞkami
i trzema cia³ami po³¹czonymi w pasie. Trzody Geriona, z³o¿onej z cudownych
zwierzÂąt o czerwonej maÂści, strzegÂł pastuch Euzytion, syn Aresa, i dwugÂłowy
pies owczarek Ortros, urodzony z Tyfona i Echidne, nale¿¹cy uprzednio do
Atlasa. . WĂŞdrujÂąc przez EuropĂŞ wytĂŞpiÂł Herakles wieIe dzikich bestii, a kiedy
wreszcie dotatarÂł do Tartessosu, postawiÂł parĂŞ sÂłupĂłw po obu stronach
cieÂśniny, jeden w Europie, drugi zaÂś w Afryce. NiektĂłrzy sÂą zdania, Âże dawniej
oba kontynenty by³y po³¹czone, a Herakles wykopa³ miêdzy nimi kana³ czy
te¿ rozsun¹³ ska³y; inni natomiast twierdz¹, ¿e wrêcz przeciwnie, zwêzi³
cieÂśninĂŞ, by utrudniĂŚ wejÂście na morze wielorybom i innym morskim po-
tworom.
Helios raziÂł swymi promieniami Heraklesa, ktĂłry nie bĂŞdÂąc w stanie
pracowaÌ w takim upale, naci¹gn¹³ ³uk i puœci³ strza³ê w bóga. "DosyÌ ju¿
tego!" - zawoÂłaÂł rozgniewany Helios, a Herakles przepraszajÂąc za wybuch
gniewu natychmiast zwolni³ ciêciwê ³uku. Helios nie pozwoli³ przeœcign¹Ì siê
w uprzejmoÂści; zesÂłaÂł Heraklesowi  tÂą czaszĂŞ w ksztaÂłcie lilii wodnej,
w której ten pop³yn¹³ do Erytei. Tytan Okeanos, chc¹c go wypróbowaÌ,
gwa³townie rozko³ysa³ fale unosz¹ce czaszê. Herakles znowu siêgn¹³ po ³uk,
skÂłaniajÂąc tym przestraszonego Okeanosa do uspokojenia morza.
Po przybyciu na miejsce wszedÂł na gĂłrĂŞ Abas. Pies Ortros rzuciÂł siĂŞ na
niego, ale uderzony pa³k¹ zgin¹³ na miejscu, Eurytion zaœ, pastuch Geriona,
ktĂłry ruszyÂł z pomocÂą Ortrosowi, polegÂł w taki sam sposĂłb. Teraz Herakles
zaj¹³ siê wyprowadzeniem trzody. Menojtes, który pas³ w pobli¿u trzady
Hadesa, mimo ¿e Herakles ich nie tkn¹³, pobieg³ szybko z wiadomoœciami do
Geriona. Wyzwany do walki Herakles zaszed³ Geriona z boku i jedn¹ strza³¹
przeszyÂł trzy jego ciaÂła; niektĂłrzy jednak utrzymujÂą, Âże Gerion stawiÂł mu
czoÂło, a Herakles wypuÂściÂł od razu trzy strzaÂły. Kiedy Hera poÂśpieszyÂła
Gerionowi z pomoc¹, Herakles zrani³ j¹ strza³¹ w praw¹ pierœ i zmusi³ do
ucieczki. W ten sposĂłb zdobyÂł trzodĂŞ nie proszÂąc o niÂą i nie pÂłacÂąc, po czym
w z³otej czaszy przyp³yn¹³ do Tartessos i tam zwróci³ j¹ Heliosowi. ( cyt. Graves )

Jest to przygotowanie do zejscia w zaswiaty, do tartaru czyli podroz do podswiadomosci.
W opisie  tej pracy teraz chodzi o nasze zmysly, niby bezposrednio odczuwalne ( organy i receptory w ciele) ale "zawiadywane" przez mozg, przetrawione przez ego i odbierane przez swiadomosc, nasze "prawdziwe ja".
Ta praca opisuje swiat zmyslow, granice materii i ducha. Helios to bog slonca, ale tego zewnetrznego. Umozliwia nam widzenie za dnia, jest czyms niezmiennym, stalym, absolutnym pewnikiem. To na koncu takze trzeba zanegowac, no bo nie chodzi o to co zewnetrzne a wiec iluzoryczne, a o to co wewnetrzne, nasze prawdziwe slonce, serce, czakra serca, Jezus. Dlatego Herakles zagrozil sloncu swoja zatruta strzala. Tak samo z Posejdonem, bogiem oceanu a wiec czasu. Czas jest tylko iluzja, skladnikiem czasoprzestrzeni wygenerowanej przez naszego ducha. Reszta mitu jak Geryon, jego stado, straznicy stada i sama wyspa to elementy swiata zewnetrznego, postrzeganego naszymi zmyslami, tu ekstremalnie wynaturzony ale podkreslajcy doznania zmyslowe - ograniczone i zawodne, ale przeciez wyznaczajace nam "rzeczywistosc". Sama wyspa to "zewnetrznosc" naszego postrzegania, jako cos, co nam sie jawi jako rozdzielne od ducha, trzy korpusy Geryona=trzy wymiary naszej "rzeczywistosci", pies Ortros o dwoch glowach pilnujacy stada symbolizuje przeszlosc i przyszlosc, cudowne czerwone byki i jalowki symbolizuja krew, symboliczne siedlisko duszy=ega.Ta praca szczegolnie obfituje w niezliczone walki, intrygi, spory tak jak zycie w materii, konflikty o iluzoryczne wartosci i racje.

Jedenasta praca Heraklesa - JabÂłka Hesperyjskie
<<Jedenasta praca polegaÂła na przyniesieniu jabÂłek ze zÂłotego
  drzewa, prezentu weselnego ofiarowanego Herze przez MatkĂŞ ZiemiĂŞ. Hera
  tak sobie to drzewo upodobaÂła, Âże posadziÂła je w swym boskim sadzie.
  ZnajdowaÂł siĂŞ on na stokach gĂłry Atlas, gdzie koĂączyÂły swÂą codziennÂą
  wĂŞdrĂłwkĂŞ zdyszane konie sÂłoĂąca i gdzie na bezpaĂąskich pastwiskach pasÂły
  siĂŞ owce i bydÂło Atlasa, trzody liczÂące po tysiÂąc sztuk kaÂżda. Pewnego dnia
  Hera stwierdziÂła, Âże cĂłrki Atlasa, Hesperydy, ktĂłrym powierzyÂła jabÂłoĂą,
  kradnÂą owoce - i odtÂąd drzewa strzegÂł wiecznie czujny smok Ladon owiniĂŞty
  wokó³ pnia.
NiektĂłrzy twierdzÂą, Âże Ladon byÂł dzieckiem Tyfona i Echidne; inni, Âże
  byÂł najmÂłodszym potomkiem Keto i Forkysa ; inni jeszcze, Âże byÂł partenogeni-
  cznym synem Matki Ziemi. MiaÂł sto g³ów i przemawiaÂł ró¿nymi jĂŞzykami.
Herakles, nie wiedzÂąc, w ktĂłrej stronie Âświata leÂży OgrĂłd Hesperyd,
przemierzy³ ca³¹ Iliriê do rzeki Pad, gdzie mieszka³ wieszczy bóg Nereus.
Kiedy wreszcie Herakles dotarÂł do Padu, nimfy rzeczne, cĂłrki Zeusa
i Temidy, wskazaÂły mu ÂśpiÂącego Nereusa. ChwyciÂł wiĂŞc wÂłochatego starego
boga morskiego i mimo wielu Proteuszowych przemian, utrzymaÂł go w uÂści-
sku i zmusiÂł do wyprorokowania, w jaki sposĂłb moÂżna zdobyĂŚ zÂłote jabÂłka.
Nereus poradziÂł Heraklesowi, by sam,nie zrywaÂł jabÂłek, lecz zatrudniÂł
przy tej pracy Atlasa, zastĂŞpujÂąc go chwilowo w dÂźwiganiu straszliwego
ciĂŞÂżaru. Po przybyciu do Ogrodu Hesperyd zwrĂłciÂł siĂŞ wiĂŞc Herakles do
Atlasa z proœb¹ o przys³ugê. Atlas podj¹³by siê ka¿dej niemal pracy za
godzinkĂŞ odpoczynku, lecz baÂł siĂŞ Ladona. HerakleÂś zabiÂł wĂłwczas smoka
ra¿¹c go zza muru strza³¹, zgi¹³ plecy, by wzi¹Ì na siebie glob niebieski. Atlas
zaÂś poszedÂł i po pewnym czasie wrĂłciÂł z trzema jabÂłkami, ktĂłre zerwaÂły jego
córki. WolnoœÌ okaza³a siê rozkoszna.
  - NiezwÂłocznie sam zaniosĂŞ te jabÂłka Eurysteusowi - powiedziaÂł - jeÂśli
potrzymasz jeszcze przez kilka miesiĂŞcy niebo.
  Herakles udawaÂł, Âże siĂŞ zgadza, poniewaÂż jednak Nereus ostrzegÂł go, by nie
przyjmowaÂł tego rĂłdzaju propozycji, poprosiÂł Atlasa, by przez chwilĂŞ pod-
trzymaÂł glob, a on tymczasem podÂłoÂży sobie coÂś, aby mu byÂło wygodniej. Atlas
bez trudu da³ siê zwieœÌ, zostawi³ jab³ka na ziemi i wzi¹³ z powrotem ciê¿ar,
a wtedy Herakles zabraÂł jabÂłka i odszedÂł ironicznie ÂżegnajÂąc tytana.
Po kilku miesiÂącach Herakles przyniĂłsÂł jabÂłka, Eurysteusowi, ktĂłry
z powrotem mu je oddaÂł. OfiarowaÂł je z kolei Atenie, ta zaÂś zwrĂłciÂła je
nimfom, poniewa¿ prawo zabrania³o im wydawaÌ w³asnoœÌ Hery. Herakles
którego po tej pracy mêczy³o pragnienie, tupn¹³ nog¹ i z ziemi wytrysnê³o
Ÿród³ó; w przysz³oœci mia³o ono ocaliÌ ¿ycie Argonautom, kiedy znaleŸli siê
bezradni, bez wody, na Pustyni Libijskiej. Hera tymczasem opÂłakujÂąc Ladona
umieÂściÂła jego wizerunek miĂŞdzy gwiazdami jako konstelacjĂŞ WĂŞÂża.>> ( cyt. Graves )

To poznanie samego siebie, swojej natury, odpowiedÂź dla Sfinxa oraz Pytii.
To swiat podœwiadomoœci, który nale¿y zrozumieÌ, zintegrowaÌ, otwieraj¹c siê na niego. Tam s¹ nasze owoce na drzewie ¿ycia, które mo¿emy zebraÌ, kiedy problemy naszej psychiki zepchniête do podœwiadomoœci zostan¹ zintegrowane .Te problemy objawiaj¹ siê niejawnie, w postaci symboli i nimi nasza psychika jet obarczona. Musimy je stamt¹d "wyci¹gn¹Ì" (to co brakuje do syntezy, czyli antyteza) i ta synteza staje sie tez¹ do nowej syntezy. Dopiero takie owoce, czyli ca³oœÌ poczynaù cz³owieka, s¹ owocami z "premi¹ g³ówn¹". Herakles najpierw spotyka Atlasa dŸwigaj¹cego œwiat na swoich barkach. Atlas jest niczym innym jak samym Heraklesem, jego alter ego. Symbolizuje cz³owieka obarczonego ca³ym ciê¿arem swojego doœwiadczanego œwiata. Praca ta, oznacza poznanie samego siebie, bo to Atlas zbiera w koncu jab³ka . Herakles wykorzysta³ tu ponownie swój rozum, umiejêtnie wykorzystuj¹c Atlasa. Tym razem smok nie oznacza materii, ale stanowi z Atlasem parê, czyli nas samych, co wydaje sie niemo¿liwe do pokonania.
Jako para nie, ale oddzielnie jest do pokonania. Co to wiêc za para? To nic innego jak Ego=smok zaœ Atlas="prawdziwe ja". Dlatego Herakles musial zacz¹Ì od Atlasa.

Pojmanie Cerbera - dwunasta praca Heraklesa
<<Ostatnia i najtrudniejsza praca Heraklesa pĂłlegaÂła na przyprowadzeniu
    psa Cerbera z Tartaru.. Zanim do niej przystÂąpiÂł, udaÂł siĂŞ do Eleuzis proszÂąc
    o dopuszczenie go do misteriĂłw i pozwolenie noszenia wianka mirtowego.
. Tak wiĂŞc oĂŚzyszczony i przygotowany zstÂąpiÂł Herakles do Tartaru
    z lakoĂąskiego Tajnaronu lub teÂż, jak tw#erdzÂą niektĂłrzy, z Pó³wyspu Acheru-
    zyjskiego w pobliÂżu Heraklei nad Morzem Czarnym.
Charon, przeraÂżony groÂźnÂą minÂą  Heraklesa, przewiĂłzÂł go bez sÂłowa przez rzekĂŞ Styks;
za to naruszenie     przepisĂłw ukaraÂł go Hades zakuwajÂąc w kajdany na caÂły rok. Kiedy Herakles
    wyszedÂł z chybotliwej Âłodzi na brzeg, wszystkie duĂŚhy uciekÂły z wyjÂątkiem
    Meleagra i Gorgony Meduzy. Kiedy Herakles za¿¹daÂł Cerbera, Hades stojÂąc u boku
swej Âżony odpowiedziaÂł ponuro :
       - TwĂłj bĂŞdzie, jeÂśli tyiko potrafisz go ujarzmiĂŚ bez uÂżycia paÂłki i strzaÂł.
       Herakles znalazÂł psa przykutego do bram Acherontu i ÂśmiaÂło chwyciÂł go za
     gardÂło - z ktĂłrego wyrastaÂły trzy gÂłowy, kaÂżda otoczona grzywÂą z wĂŞÂży.
     Kolczasty ogon siĂŞ uniĂłsÂł, by wymierzyĂŚ cios, Herakles jednak, pod ochronÂą
     lwiej skĂłry, niDziĂŞki pomocy Ateny raz jeszcze przebyÂł Herakles bezpiecznie rzekĂŞ
 Styks, po czym na wpó³ wlokÂąc, na wpó³ niosÂąc Cerbera wyprowadziÂł go
      z przepaÂści w pobliÂżu Trojzeny, przez ktĂłrÂą wiĂłdÂł Dionizos swÂą matkĂŞ
      Semele. e puszczaÂł Cerbera, dopĂłki ten nie zacz¹³ siĂŞ dÂławiĂŚ i siĂŞ nie
     poddaÂł. Wszyscy jednak zgodni sÂą co do tego, Âże kiedy Herakles przyprowadziÂł
Cerbera do Myken, Eurysteus, ktĂłry wÂłaÂśnie skÂładaÂł ofiary, wrĂŞczyÂł Herakle-
sowi porcjĂŞ przeznaczonÂą dla niewolnika, zachowujÂąc najlepsze kÂąski dla
swoich rodakĂłw. Herakles daÂł wyraz swemu niezadowoleniu zabijajÂąc trzech
synĂłw Eurysteusa: Perimedesa, Eurybiosa i Euzypylosa.>> ( cyt. Graves )

Jak ju¿ ³atwo siê domysleÌ, kiedy ju¿ poznaliœmy w³asna naturê, pozosta³a jeszcze do rozwi¹zania zagadka œmierci. Nale¿y j¹ szukaÌ w podœwiadomoœci czyli w krolestwie Hadesa, Tartarze. Tam, gdzie w ci¹gu naszego ca³ego ¿ycia spychaliœmy "potwory" , które produkowa³o Ego. Wiele z nich zosta³o przejmowane z kultury, w której wyrastaliœmy. Ale te najstraszniejsze wyprodukowaliœmy w³asnymi rêkami. A wszystkie one towarzysz¹ Smierci, przed która mamy najwiekszy strach. Ten strach narasta w ci¹gu naszego ¿ycia, bo nie znamy sposobu unikn¹Ì œmierci, nawet jak mamy zainstalowane te wspaniale elektroniczne cuda.
I Herakles najpierw usiÂłowaÂł zastosowaĂŚ rozwiÂązanie "siÂłowe" czyli zmierzyĂŚ siĂŞ z niÂą na jej terenie, z ktĂłrego "ona" zawsze wyrusza by wykoĂączyĂŚ EGO.
Bramy do podÂświadomoÂści broniÂł trojgÂłowy pies Cerber. Walka z Cerberem i wywleczenie go z Tartaru, to prĂłba rozwiÂązania cyklu czasowego urodziny-ÂśmierĂŚ.
I teraz Herakles  walczyÂł goÂłymi rĂŞkami czyli uÂżyÂł swoje siÂły wewnĂŞtrzne, duchowe. UÂżycie przemocy takÂże nie prowadzi do przeÂłamania cyklu, czyli NIE walka ze ÂśmierciÂą ale POGODZENIE siĂŞ z losem, rezygnacja z nieustajÂącej walki o Âżycie za wszelkÂą cenĂŞ. Bo cenÂą jest zakÂłamanie wÂłasnej istoty a to zapĂŞtla w cyklu narodziny-ÂśmierĂŚ. Dlatego Cerber zostaÂł uwolniony przez Heraklesa.
Bo waÂżniejsza jest wczeÂśniejsza przemiana duchowa , umoÂżliwiajÂąca poruszanie siĂŞ miĂŞdzy "Âświatami"  niÂż te fizyczne ciaÂło a co jest wstĂŞpem do dalszych przemian.

Pierwsze uzupelnienie -  Narcyz i Echo
Narcyz by³ Tespijczykiem, synem b³êkitnej nimfy Lejriope, któr¹ bóg
rzeczny Kefizos razu pewnego otoczyÂł zwojami swoich strumieni i uwiĂłdÂł.
Wieszczek Tejrezjasz powiedziaÂł Lejriope, pierwszej osobie, ktĂłra zwrĂłciÂła
siĂŞ do niego o poradĂŞ: "Narcyz bĂŞdzie ÂżyÂł dÂługo pod warunkiem, Âże nigdy
siebie nie zobaczy." NiĂŚ w tym nie byÂło dziwnego, Âże kaÂżdy mĂłgÂłby siĂŞ
zakochaÌ w Narcyzie, albowiem ju¿ w dzieciùstwie odznacza³ siê niezwyk³¹
urodÂą, a tak byÂł z niej dumny, Âże gdy miaÂł lat szesnaÂście, jego droga usÂłana
byÂła zÂłamanymi sercami kochankĂłw obu pÂłci, ktĂłrych wzglĂŞdy odrzuciÂł.
Kocha³a siê w nim miêdzy innymi nimfa Echo, która straci³a w³asny g³ós
i mogÂła juÂż tylko gÂłupio powtarzaĂŚ cudze okrzyki. ByÂła to kara za to, Âże
zabawiaÂła przez dÂługie godziny HerĂŞ nie koĂączÂącymi siĂŞ opowieÂściami, gdy
w tym czasie nimfy gĂłrskie, konkubiny Zeusa, z dala od jej zazdrosnych oczu
korzystaÂły z wolnoÂści. Pewnego dnia wybraÂł siĂŞ Narcyz zastawiaĂŚ sidÂła na
jelenie, a Echo szÂła za nim przez bezdroÂżny las marzÂąc o tym, by mĂłc do niego
przemĂłwiĂŚ, ale nie zdoÂłaÂła odezwaĂŚ siĂŞ pierwsza. Narcyz stwierdziwszy, Âże
zgubiÂł swych towarzyszy, zawoÂłaÂł:
 - Hej !
 - Hej! - odpowiedziaÂła Echo zdumionemu Narcyzowi, ktĂłry nie widziaÂł
nikogo w pobliÂżu.
 - ChodÂź tu !
 - ChodÂź tu !
 - Dlaczego siĂŞ kryjesz przede mnÂą?
 - Dlaczego siĂŞ kryjesz przede mnÂą?
 - Spotkajmy siĂŞ!
 - Spotkajmy siĂŞ! - powtĂłrzyÂła Echo i uradowana wyskoczyÂła ze swej
kryjĂłwki rzucajÂąc siĂŞ na szyjĂŞ Narcyzowi. On jednak brutalnie jÂą odtrÂąciÂł
i uciekÂł
- Umrê, a ciebie nie pokocham! - krzykn¹³.
 - Kocham! - skarÂżyÂła siĂŞ ÂżaÂłoÂśnie Echo.

 Ale Narcyz znikÂł juÂż, ona zaÂś spĂŞdziÂła resztĂŞ Âżycia w samotnych wÂąwozach
ginÂąc z miÂłoÂści i smutku, aÂż zostaÂł po niej tylkn gÂłos.l

Pewnego dnia posÂłaÂł Narcyz miecz najbardziej uporczywemu zalotniko-
wi, Amejniosowi, ktĂłremu nazwĂŞ swÂą zawdziĂŞcza rzeka Amejnios, dopÂływ
rzeki Helisson, ktĂłra wpada do Alfejosu. Amejnios przebiÂł siĂŞ tym mieczem na
progu domu Narcyza, wzywajÂąc bogĂłw, by go pomÂścili.
UsÂłyszaÂła tĂŞ proÂśbĂŞ Artemida i sprawiÂła, Âże Narcyz siĂŞ zakochaÂł, ale nie
mĂłgÂł zaznaĂŚ speÂłnienia swej miÂłoÂści. Pod gĂłrÂą Donakon w Tespiaj napotkaÂł na
swej drodze ÂźrĂłdÂło czyste jak srebro, ktĂłrego wody nigdy jeszcze nie zamÂąciÂło
ani byd³o, ani ptaki, ani dzikie zwierzêta, ani nawet ga³¹zki spadaj¹ce
z drzew, ktĂłre je ocieniaÂły. ZmĂŞczony, padÂł na trawĂŞ, pochyliÂł siĂŞ, by ukoiĂŚ
pragziienie, i zakocha³ siê we w³asnym odbiciu. Próbowa³ pocz¹tkowo obj¹Ì
i ucaÂłowaĂŚ piĂŞknego chÂłopca spoglÂądajÂącego ku niemu z wody, ale wtem
rozpoznaÂł w nim siebie i odtÂąd przez dÂługie godziny leÂżaÂł wpatrujÂąc siĂŞ
z zachwytem w taflê wodn¹. Jak¿e móg³ znieœÌ stan taki, w którym posiada³,
a jednak posi¹œÌ nie móg³? ¯al go trawi³, a jedùak cierpienia te sprawia³y mu
przyjemnoœÌ, wiedzia³ bowiem, ¿e przynajmniej to drugie ja, cokolwiek by siê
wydarzyÂło, pozostanie mu wierne na zawsze.
Echo nie wybaczyÂła co prawda Narcyzowi, ale razem z nim siĂŞ smuciÂła
i powtarza³a ze wspó³czuciem: "Niestety! Niestety! ", gdy wbija³ sobie sztylet
w pierÂś, i powtĂłrzyÂła za nim jego ostatnie sÂłowa: "ÂŻegnaj, mÂłodzieĂącze, na
pró¿no ukochany!" Krew wsi¹k³a w ziemiê i wyros³y z niej bia³e narcyzy
z czerwonÂą koronÂą ( cytat Graves Mity greckie )
Wiele mitĂłw moÂżna traktowaĂŚ jako uzupeÂłnienie dla mitu o Heraklesie. Na pierwszy rzut oka maÂło
co wi¹¿¹ siê ze sob¹, ale nie chodzi tu o zewnetrznoœÌ tylko o sens. A ten w obu wypadkach dotyczy tego samego, czyli EGA. Narcyz reprezentuje cz³owieka przed powstaniem Ega. Dopiero jak zobaczy³
swoje odbicie w wodzie (czyli zapanowaÂło nad nim Ego ) nastÂąpiÂł podziaÂł ducha na prawdziwe ja oraz Ego. Prawdziwe ja zakochuje siĂŞ we wÂłasnym odbiciu , biorÂąc je za wÂłasne, ale oznacza to Âślepe
oddanie siĂŞ Egu. OdtÂąd widzi Âświat tylko poprzez oczy Ega , sÂłyszy=odbiera, pojmuje  tylko Echo tego co prawdziwe.

Bardzo sÂłuszne spostrzeÂżenia , wÂładcy przeszÂłoÂści za pomocÂą zmienionego czasu ( inaczej przekodowanych wzorcĂłw ) kontrolowali czas. Czyli zatrzymywali nasze myÂśli , sÂłowa i czyny w wyznaczonych przez nich dla nas miejscach.
Ta machina manipulacji zmienia swoje dziaÂłanie, traci zdeponowanÂą w sobie energiĂŞ na rzecz prawdziwego czasu i prawdziwych wzorcĂłw.

Kiara :) :)

Hej

21:40 czasu polskiego? :) zagadki sfinxa. Pozdrawiam.

Witaj nagumulululi,
trudno, ale nie obejrzaÂłem.  :(  czy przegapiÂłem coÂś istotnego?
Ale ciesze siĂŞ, Âże jesteÂś i moÂżna by coÂś w temacie dodac.

PudÂło, szukaj dalej.

Witaj nagumulululi,
jak wolisz. Nie bede plakal z tego powodu, choc musze przyznac, ze troche zaskakujesz mnie,
niestety negatywnie. Ja mam co pisac w tym temacie.

Ty rownez mnie zaskakujesz, chocby tym ze sluchasz juz wylacznie tylko tego co sam powiesz, :)))) i krytyki nie znosisz. Tak jest z kazdym ktoremu sie wydaje ze jest bogiem, :)))), zapytaj Kiary. Zagadka byla na serio i nadal jest. A i znamienne jest to ze irytuje cie to czego wiedziec nie mozesz,

A rozwiazania zagadek sa dla tych ktorzy godni ... kto wie.

Pozdrawiam,

CoÂś mi siĂŞ widzi, Âże szykuje siĂŞ trzynasta praca Heraklesa. I to najtrudniejsza.  ;)

Czy obywatel Herakles nie za wiele wzi¹³ na siebie? Nie jestem pewien, czy to jest zgodne z Kodeksem pracy... ;D

Witaj nagu,
No dobrze, przestanĂŞ byĂŚ bogiem.  :) Nie wiem co mnie irytuje, ale na wszelki wypadak obiecujĂŞ siĂŞ nie irytowaĂŚ. Serio. JakoÂś nie ÂłapiĂŞ o jakÂą zagadkĂŞ chodzi. O tym ,Âże zagadki sÂą dla godnych, jest peÂłna zgoda. Nie uzurpujĂŞ sobie i nie uzurpowaÂłem nigdy znaĂŚ odpowiedzi na ró¿ne zagadki.
pozdrawiam

krzysiek,
Cytuj
trenuje siĂŞ tak, aby 2-3 rundy dodatkowo jeszcze wytrzymaĂŚ. No wiec para jest, tylko komu trzeba Âłeb ukrĂŞciĂŚ? zaÂświadczenie do pracy mam jeszcze waÂżne, stempel samoaktualizujÂący siĂŞ.
pozdrawiam