Niezależne Forum Projektu Cheops

KIM JESTEM?

Zak³adam nowy w¹tek z myœl¹, ¿e pomo¿emy sobie nawzajem osi¹gn¹Ì zrozumienie i œwiadomoœÌ w³asnej egzystencji.
Zapraszam do dyskusji.


Pozdrawiam - Thotal :)

Wiesz Tho,chociaz nie jestem nastolatka,to nadzisiaj jestem na etapie,jezeli chodzi o poznawanie siebie,na etapie nastolatki,ktora wlasnie dowiedziala sie,co to jest sex.
A jak to sobie wszystko poukladam,prawde mowiac nie wiem.
Moze codzienna praca nad soba mi pomoze?
Moze pomoc innym ludziom?
Jestem optymistka,jezeli chodzi o zycie,ale prawde mowiac,nie mam zludzen.Z calych sil staram sie,ale jest juz chyba,dla mnie,za pozno.Za dlugo spalam i teraz niestety trzeba bedzie poniesc konsekwencje.
Choc prawde mowiac,mysle ze dana nam zostanie szansa,przynajmniej tym ktorzy chca sie zmienic.Mam taka nadzieje.

Nie musimy siĂŞ zmieniaĂŚ, wystarczy to jacy jesteÂśmy, ale sama obserwacja, jacy jesteÂśmy nie daje podstaw do zrozumienia KIM JESTEÂŚMY.
JakoœÌ naszej osobowoœci jest wynikiem ukszta³towania w procesie ró¿nych doœwiadczeù mentalnych, fizycznych i duchowych.
Jak zebraĂŚ te wszystkie doÂświadczenia by mĂłc odpowiedzieĂŚ na to fundamentalne pytanie - KIM JESTEM?
To jest zadanie dla nas wszystkich w procesie rozwoju ÂświadomoÂści.



Pozdrawiam - Thotal :)

Witajcie. To może być faktycznie świetny temat.
Słusznie Thotal zauważyłeś ,  że wszystkie nasze doświadczenia prowadzą kiedyś do tego  fundamentalnego pytania.
Jednakże każdy ma inny bagaż doświadczeń,  a co za tym idzie każdy dochodzi do innych wniosków na temat tego Kim Jest.  Dodatkowo możemy nawet wybierać kim chcemy być i czego doświadczyć. Czyli podejście nie na  zasadzie " kim się stałem " ale " kim chcę być".
Czy można znaleźć uniwersalną odpowiedź którą każdy mógłby zaakceptować ?
Wspomniałeś już Thotal o rozwoju świadomości. Myślę , że każdy może powiedzieć o sobie, że jest świadomy.
Świadom tego, czy tamtego, co jest podporządkowaniem świadomości jakiemuś myślowemu konceptowi, ale mimo to jednak - świadomym.
Kim jesteśmy zatem ? -  świadomością.
Czym jest świadomość ?
Według niektórych teorii, a w tym także fizyków kwantowych, wszystko jest świadomością.
Ostatnie doniesienia onetu w tym zakresie :

Dyrektor Centrum Fizyki Władimir Szilcew uważa również, że wynik, który został uzyskany w trakcie eksperymentu na akceleratorze, ma daleko idące konsekwencje. Jego zdaniem, zupełnie nowa cząstka może być pierwszym na świecie prawdziwym dowodem tzw. teorii supersymetrii, która głosi, że "różne rodzaje cząstek są w rzeczywistości przejawem tego samego zjawiska o nazwie supersymetria".

- Jeśli jest to rzeczywiście supersymetria, to jest to początek nowej ery - podsumował naukowiec.

http://wiadomosci.onet.pl/nauka/wielki-krok-dla-nauki-superboska-czastka,1,4236774,wiadomosc.html

Supersymetria to nic innego jak inna nazwa dla świadomości. To teoria, która ma szansę właśnie teraz zyskać dowody, a jeśli to się stanie to , jak pisze w artykule :
Jeśli odkrycie zostanie potwierdzone, wszystkie podręczniki do fizyki będą musiały zostać zmienione - zasugerował w wywiadzie dla BBC dr Dan Hooper - fizyk z z National Accelerator Laboratory w stanie Illinois (USA), gdzie znajduje się Tevatron.

Nie tylko podręczniki do fizyki, ale również filozofia,a pewnie nie pozostanie to bez wpływu i na religię. To już nie będzie podzielony świat, lecz świat połączeń wszystkiego ze wszystkim.
To właśnie stamtąd wszyscy pochodzimy.

..a wiĂŞc jednak :) "wszystko jest jednym"- jedni wiedzieli to tys. lat temu, a inni po swojemu odkrywajÂą to teraz ;)

Wg mnie  najwaÂżniejsze jest zrozumienie tego, Âże wszystko jest jednym.  Jestem tym drzewem i tym kamykiem przy drodze tak samo jak drugim czÂłowiekiem. Jestem wszystkim.
Tylko co to tak na prawdĂŞ oznacza ? Czy Âświat siĂŞ przez to zmieni, Âże zacznĂŞ to dostrzegaĂŚ ? 
WÂłaÂśnie to sÂą kluczowe pytania. 
SprĂłbujĂŞ  na to odpowiedzieĂŚ.
Skoro wszystko jest jednoÂściÂą i ja jestem jej czĂŞÂściÂą, wobec tego mam moÂżliwoœÌ, jako ÂświadomoœÌ, wpÂływania na ca³¹ resztĂŞ, a przynajmniej na ten poziom "wszystkiego" na ktĂłrym sam siĂŞ znajdujĂŞ. Tylko, Âże  dzieje siĂŞ  to na poziomie czystej ÂświadomoÂści, na ktĂłrej czĂŞstotliwoÂści nie funkcjonuje umysÂł. Dlatego, ze umysÂł jest tylko narzĂŞdziem. On zbiera dane i je przetwarza podajÂąc ÂświadomoÂści informacje. PoniewaÂż wielu ludzi uwaÂża, ze jest swoim umysÂłem ( myÂślĂŞ wiĂŞc jestem ) zatem umysÂł w swojej ignorancji przekazuje teÂż ÂświadomoÂści instrukcje do wykonania. Dzieje siĂŞ to poprzez podÂświadomoœÌ. UmysÂł nie ma juÂż dalej wpÂływu na to w jaki sposĂłb nastĂŞpuje  i czy w ogĂłle , nastĂŞpuje dalsze przetwarzanie instrukcji. Im bardziej jesteÂśmy Âświadomi siebie samych, tym bardziej widaĂŚ, ze umysÂł to tylko narzĂŞdzie, a wtedy przestajemy siĂŞ  z nim identyfikowaĂŚ.
Niestety czĂŞsto aby czÂłowiek mĂłgÂł zadaĂŚ sobie pytanie o to kim jest musi zaboleĂŚ. "Przypadkowo" ,albo poprzez "nieszczĂŞÂśliwe zbiegi okolicznoÂści" tracimy wszystko z czym siĂŞ utoÂżsamialiÂśmy, albo co miaÂło dla nas jak¹œ wartoœÌ. Czasem bĂŞdzie to majÂątek, czasami czyjeÂś uczucie, praca, wÂładza, przywileje, nawyki, przyzwyczajenia, albo wszystko to na raz. Boli prawda ? Pewnie Âże boli, ale to jest proces zdrowienia. ÂŚwiadomoÂści nie interesuje bĂłl Twojego egotycznego umysÂłu. Kiedy w odpowiedniej chwili  zadasz sobie pytanie DLACZEGO mnie to spotyka, wtedy, przy odpowiednim nastawieniu,  zaczynasz dostrzegaĂŚ to, czym wydawaÂło Ci siĂŞ, Âże byÂłeÂś. JeÂśli dalej nie zrozumiesz, to ..dalej tracisz, aÂż do utraty Âżycia w³¹cznie.

Sytuacja moÂże niekiedy wydawaĂŚ siĂŞ  groteskowa, gdy radoœÌ Ci sprawia, jak czujesz miotajÂące siĂŞ w Tobie ego, ktĂłremu z powodu jakiegoÂś "nieszczĂŞÂścia" wcale nie jest do Âśmiechu.  OczywiÂście i Ty rĂłwnieÂż, jako ÂświadomoœÌ, doÂświadczysz konsekwencji, ale przyjmiesz to tak jak jest. Któ¿  by siĂŞ chciaÂł utoÂżsamiaĂŚ z narzĂŞdziem, kiedy ma do dyspozycji caÂły wszechÂświat ? Moim zdaniem walka z ego to tylko pierwszy etap odzyskania kontroli nad sobÂą. Potem juÂż nie trzeba walczyĂŚ.. Wykorzystujesz umysÂł - kiedy jest taka potrzeba.
 Zaczynasz byĂŚ kreatorem rzeczywistoÂści, ale juÂż z innego poziomu.
Tzn tak podejrzewam, przeczuwam. Parê razy mi siê to uda³o ju¿ "lizn¹Ì". Trudno w to uwierzyÌ, ale faktycznie tak jest i tak mo¿e byÌ ca³y czas.
CaÂły czas rodzÂą siĂŞ  na ziemi ludzie, ktĂłrzy kreujÂą z ÂłatwoÂściÂą rzeczywistoœÌ  tak, jak my oddychamy. Tylko , Âże oni oddychajÂą rzeczywistoÂściÂą , bo sÂą ÂświadomoÂściÂą.
Z tych najbardziej znanych to np Jezus, Budda, albo ostatnio ten medytuj¹cy ch³opiec w Indiach. Ka¿dy z nas mo¿e staÌ siê kimœ takim, wspó³kreatorem rzeczywistoœci i to bêdzie wkrótce ca³kiem naturalna mo¿liwoœÌ, tylko trzeba sobie z niej zdaÌ sprawê. Kto ju¿ dojdzie do takiego etapu, ten nie nadu¿yje tego do jakichœ niecnych celów z prostej przyczyny. Poniewa¿ komórki jednego organizmu wspó³pracuj¹ ze sob¹, choÌ tak siê ró¿ni¹. Specjalizuj¹ siê po to, aby s³u¿yÌ lepiej innym, lecz jednoczeœnie otrzymuj¹ od innych wszystko, czego potrzebuj¹ do ¿ycia. I ca³y organizm roœnie, rozwija siê. Ka¿dy ma œwiadomoœÌ ca³oœci.
Dlatego na pytanie kim jestem odpowiem - najpierw ÂświadomoÂściÂą. Nigdy nie byÂło inaczej.
Zgodne i harmoniczne Âżycie z tÂą pierwszÂą zasadÂą prowadzi do bÂłyskawicznego rozwoju. ChociaÂż przebudzenie bywa bolesne.

KIM JESTEM?
Jedni odpowiadajÂą,Âże kierowcÂą, katolikiem, porzÂądnym czÂłowiekiem, inni Âże profesorem, generaÂłem, burmistrzem, albo Janem Nowakiem. Czy to sÂą odpowiedzi Âświadomego czÂłowieka? Czy zastanawiamy siĂŞ, czy ktoÂś nas prowokuje do prawidÂłowej odpowiedzi?
A moÂże my sami podÂświadomie zadajemy sobie to pytanie, a gdy odpowiedzi brak, spotykajÂą nas przeciwnoÂści losu zmuszajÂące do samookreÂślenia siĂŞ. NajczĂŞÂściej odpowiedzi dalej nie ma, a doÂświadczeĂą coraz wiĂŞcej.
Uwa¿am, ¿e nie jestem swoimi myœlami, ¿e nie jestem swoim cia³em, ale uwa¿am ¿e jestem indywidualnym bytem, byÌ mo¿e po³¹czonym z innymi (jeszcze tego nie doœwiadczy³em w tym ¿yciu), byÌ mo¿e jestem œwiadomoœci¹ jak opisuje toeast, a mo¿e jestem doœwiadczaj¹c¹ i kreuj¹c¹ siê na wiele sposobów mi³oœci¹?



Pozdrawiam - Thotal :)

Tworzenie swojej wÂłasnej rzeczywistoÂści .. .to coÂś , co jest nierozerwalnie zwiÂązane  z pytaniem o to , kim jetem.
ÂŚwietny artykuÂł na ten temat :
http://www.rozwojduchowy.net/artykuly-159_tworzenie_wlasnej_rzeczywistosci.html

itd, itd, itd,- kto wie??

East, czyÂż to co powyÂżej opisaÂłeÂś to nie sÂą wÂłaÂśnie te "przyciasne buty"?  ;] CzyÂż najczĂŞÂściej zmiana nie nastĂŞpuje rĂłwnieÂż przy doÂświadczeniu bolesnego otarcia, czyÂż to nie otwiera nam oczu? Czy nie bywa tak, Âże jeÂżeli nie wychodzimy poza to co dla nas znane, wygodne to mamy marne szanse na dalszy rozwĂłj?

Kim jestem?
Lepiej nie wiedzieĂŚ.  ;D

A nieco powaÂżniej. Morduje siĂŞ czÂłowiek, rozmyÂśla, kombinuje a i tak jest, czym jest. MoÂże caÂła zabawa tkwi w dociekaniu i kreowaniu (siĂŞ)?  ;)
Bo im dalej i g³êbiej, tym coraz wiĂŞcej nieokreÂślonoÂści, coraz wiĂŞcej pustej przestrzeni.   
I oby nie staÂło siĂŞ tak, Âże na samym koĂącu nic nie ujrzymy.
I moÂże nie na darmo zagĂŞszczamy WszechÂświat uciekajÂąc od pustki?
Tylko, gdzie jest punkt i masa krytyczna?  :)

Ale zmyÂślny temat. :D

Na to pytanie jest wiele odpowiedzi.

    Biolog powiedziaÂłby (mniej wiĂŞcej): JesteÂśmy po³¹czeniem iluÂś tam tysiĂŞcy komĂłrek, ktĂłre coÂś tam robiÂą, a myÂśli to impulsy elektryczne...
    Chemik, fizyk powiedziaÂłby (mniej wiĂŞcej): JesteÂśmy zÂłoÂżeni z atomĂłw, ktĂłre skÂładajÂą siĂŞ z... itd. W naszym ciele zachodzi wiele akcji, ktĂłrym towarzyszÂą reakcje (z 3-ciej zasady dynamiki Newtona :D )...
    Matematyk powiedziaÂłby (mniej wiĂŞcej): wszystko w naszym ciele dzieli siĂŞ zgodnie z liczbÂą fi...
    KsiÂądz powiedziaÂłby (mniej wiĂŞcej): SkÂładamy siĂŞ z ciaÂła i nieÂśmiertelnej duszy...
    Filozof powiedziaÂłby (mniej wiĂŞcej): czym jest Âżycie, czym jest czÂłowiek tego nie wie nikt, jesteÂśmy cieniami na Âścianie jaskini, rzuconymi przez istoty ze Âświata formy...
    JakiÂś fanatyk(bez urazy) powiedziaÂłby (mniej wiĂŞcej): wszystko jest czĂŞÂściÂą mojego umysÂłu, mojej wyobraÂźni...

itd. itd.
Ja powiem, ¿e jesteœmy kim jesteœmy. Czy trzeba czegoœ wiêcej. Po co ta wiedza. Dowiesz siê kim jesteœ i trach magia ¿ycia znika. Fakt, ludzie s¹ z natury ciekawi. Zadaj¹ ró¿ne dziwne pytania i wiêkszoœci przypadków, gdy dostaj¹ odpowiedŸ, mówi¹ "aha".

A ja jestem poprostu Misiu, i jestem z tym bardzo szczesliwa.

Rafaelko, przecieÂż do mnie zwracasz siĂŞ Misiu, wiĂŞc wychodzi na to, Âże jesteÂśmy tym samym.  :D
I pewnie dlatego szczĂŞÂście nas dopada.  ;)

aaaa co ja dopiero mam powiedziec?  Jedni mowia tak a drudzy ..podobnie. Wiec czy to jeszcze
tylko archetyp i na nim sie skonczy, czy tez ukoncze 12 prace ( oficjalnie).  ;D

Jak niewiele potrzebujemy, prawda Misiu.

No prawda, MisieĂąko.  :D  Bo i po co wiĂŞcej?   :)



A niech sobie mĂłwiÂą, ró¿nie ludzie gadajÂą. 
Ty nie mĂłw nic, tylko koĂącz te 12 prac, bo jeszcze 13 czeka. I wiesz jaka.  ;D

siĂŞ robi.  ;D
pozdrowienia dla misiĂłw  :)

o tak, bo to moÂże nas poraziĂŚ jak sÂłoĂące . I spaliĂŚ , albo tylko ogrzaĂŚ ...zaleÂży jak mocno siĂŞ  na to wystawisz ..

W samej g³êbinie nie ma nic, ale zabawa polega na tym, ze  owo NIC zawiera juÂż wszystko. Wszystko to , co siĂŞ do tej pory przejawiÂło i co siĂŞ jeszcze moÂże przejawiĂŚ w formie. Od zawsze zawieraÂło mnie i Ciebie, kaÂżdego.
MoÂże naleÂżaÂłoby siĂŞgn¹Ì najg³êbiej, by zapytaĂŚ StwĂłrcy, sÂłowami mmt : 


MoÂże wiĂŞc odpowiedziÂą StwĂłrcy byÂłoby "achaaa" .. albo jakieÂś "OMMMM" ;)
A na razie magia Âżycia trwa. Mamy kreowaĂŚ, tworzyĂŚ i cieszyĂŚ siĂŞ tym, co udaje nam siĂŞ stworzyĂŚ. Magia .. :)

jak bedzie sie wiedzialo kim chce sie byc i gdzie sie chce isc, latwiej bedzie okeslic kim sie jest :)

UwaÂżam, ze choĂŚ to piĂŞkne wiedzieĂŚ, kim chce siĂŞ  byĂŚ i dokÂąd chce siĂŞ iœÌ, to nie daje jeszcze peÂłni obrazu kim siĂŞ faktycznie jest.
MoÂżna siĂŞ bawiĂŚ w nieskoĂączonoœÌ w  koncepcje nowych toÂżsamoÂści, wybieraĂŚ nowe ÂścieÂżki, nazwy, przybieraĂŚ formy, ksztaÂłty, ale czy to zbliÂża nas bardziej do odpowiedzi na pytanie kim jestem ? Kim jest ten, ktĂłry nazywa "ja". Mooji zadaÂł takie pytanie w tym temacie : kim jest ten , ktĂłry obserwuje myÂśliciela generujÂącego myÂśli ?
Nienazywalny obserwator ma naturê tak¹ sam¹ u ka¿dego. Bo on jest ka¿dym. Nawet, kiedy siê ró¿ni w tej jednoœci, to stanowi jedynie t³o dla samoobserwacji, samopoznawania siebie. Dlatego nawet kiedy zapomnisz kim na prawdê jesteœ ( zapomnia³eœ, bo zadajesz to pytanie ) , to i tak jesteœ.

namotaÂłem hehe

Bardzo czesto w moim zyciu bylam bezwzgledna, bez skrupulow, pracowita ponad miare, obowiazkowa,
punktualna, pozwalalam na to aby ludzie mnie na rozny sposob wykozystywali i obrazali, chorowalam i pracowalam, nigdy nie bylam ta wazna czy najwazniejsza, rodzina byla dla mnie wszystkim , plakalam w ukryciu, cierpialam z roznych powodow, slyszalam jak mowiono, ona mam czas na wszystko, ona ma wszystko
co tylko chce, pastwilam sie nad soba nieswiadomie. Taka bylam w roznych momentach, dniach mojego zycia od dziecka do 45 roku zycia. To wszystko robilam nieswiadomie mojej duszy, mojemu sercu i samej sobie.
Juz w czterdziestym roku zycia zaczelam dostawac rachunek za to ze nie kochalam siebie, mojego organizmu, dolozylam jeszcze wiecej pracy i obowiazkow jak uczenie sie obcego jezyka i zycia w obcym kraju, ktury dzisiaj jest moim prawdziwym domem. Bo tu mialam prace, tu sa moje dzieci i wnuki. Tu jest moj maz, ktoremu w zeszlym roku tu uratowano zycie, tu mam lekarzy ktorzy dbaja o mnie abym mogla spokojnie zyc bez bolu, strachu. W pewnym momecie organizm odmowil posluszenstwa, nie mogl wiecej zyc w takim trybie jaki ja osobiscie mu nazucilam. Musialam przyznac, ze obchodzilam sie soba w najgorszy sposob, bez wytchnienia. Musialam zajac sie soba, pokazac swiat wiosenny, letni, jesienny i zimowy. Pokochac siebie i okazac sobie szacunek i respekt. Stwierdzilam sama sobie ,ze musze sie soba zajac, pozwolic na odpoczynek, na prace bez przymusu, ja niczego wiecej nie musze. Dzisiaj wiem kim jestem, kim bylam i dbam o spokojna ludzka przyszlosc  dla siebie. Dzisiaj wiem, ze za wszystko dostaje sie wyplate. Jedni sa alkoholikami, inni dostaja ciezkie choroby, ja dostalam ciezka depresje. Najciekawsze w tym wszystkim, ze ja sama musze z tego wszystkiego wyjsc. Pomaga mi w tym moj maz, kochaja mnie moje dzieci i wnuki, mam serdecznych przyjaciol ale kim jestem, zalezy dzisiaj tylko odemnie, to wiem napewno.

Rafaelo, jakÂże piĂŞkne i mÂądre sÂłowa. MyÂślĂŞ, Âże wielu z nas mogÂłoby siĂŞ pod nimi podpisaĂŚ.
Dobrze, jeÂśli w koĂącu przychodzi zrozumienie i opamiĂŞtanie. Bo niestety, niektĂłrzy do koĂąca Âżycia brnÂą w zaparte.
I Âżycie odpÂłaca piĂŞknym za nadobne.  ;)

Harmonia z sobÂą i Âświatem zewnĂŞtrznym nadaje Âżyciu lekkoÂści i celu, zdejmuje ciĂŞÂżary, ktĂłre nieÂświadomie
Âładujemy na wÂłasne barki.
A przecie¿ jesteœmy jak te kwiaty, by kwitn¹Ì i pachnieÌ na zielonej ³¹ce, a nie jak worek treningowy
dla zmordowanych i spoconych bokserĂłw, ktĂłrymi tak czĂŞsto staramy siĂŞ byĂŚ.
Szkoda tylko, Âże te razy, zadawane sobie i innym z takim zapamiĂŞtaniem okaleczajÂą nas mocno.
Ale mamy duszĂŞ i jej prowadzenie. I to jest pocieszajÂące.
 
S¹ ³¹ki zielone i wody bezkresne. Niekoniecznie ¿ycie musi byÌ znojem i wieczn¹ walk¹, przede wszystkim
z samym sobÂą.

Pozdrawiam CiĂŞ MisieĂąko bardzo ciepÂło.  :)

Dziekuje serdecznie. Teraz zyje bardzo spokojnie i tak jak chce. Rodzinka tez zobaczyla ze mama teraz
zasluzyla sobie na spokojne zycie. Ja zwracam uwage mojej corce i synowej, aby nie zapomnialy osobie, rezultal widzialy na wlasne oczy.  Wychodzenie z tego nie bylo latwe, najpierw musialam przyjac do wiadomosci co sobie sama zrobilam, zylam dla wszystkich. Ciesze sie ze to jest juz za mna, i ze moge sie cieszyc swiatem ktory nareszcie sama zobaczylam na wlasne oczy. Kazdy kwiatek, zachod slonca, nawet mucha
jest poprostu piekna.Nauczylam sie czuc dotykajac , cieszyc spogladajac.

I to jest to.  :)
ÂŚwiat ma tyle piĂŞkna do zaoferowania, a my oczy do patrzenia i dÂłonie do dotykania.
TakÂże drugiego czÂłowieka.
Jakie to wspania³e, ¿e ród³o tak siê podzieli³o, stworzy³o tak¹ ró¿norodnoœÌ.
Inaczej bylibyÂśmy mega narcystami.  :D

Rafaelo niezwykle mÂądre sÂłowa i wzruszajÂące napisaÂłaÂś . Teraz moÂżesz o tym  w ten sposĂłb myÂśleĂŚ i pisaĂŚ ,a jest to nagroda za caÂłe Twoje poÂświĂŞcenie jakie daÂłaÂś innym w swoim Âżyciu. Bez tego nie byÂłabyÂś teraz tu gdzie jesteÂś i nie zrozumiaÂłabyÂś jak cenne jest Âżycie.
Jeszcze tylko odniosê siê do poni¿szych s³ów :

Najciekawsze w tym wszystkim jest to JAK wychodzimy z depresji czy chorĂłb. Masz racjĂŞ ,ze tylko sami moÂżemy to osiÂągn¹Ì. Ja to zrozumiaÂłem na skutek wielu wydarzeĂą w moim Âżyciu, a jezyczkiem u wagi byÂła terapia antynikotynowa biorezonansem . MOJA ÂŚWIADOMO¦Æ (czyli ja )  wie najlepiej jak poradziĂŚ sobie z depresjÂą i chorobÂą, a nie umysÂł.

OczywiÂście umysÂłem moÂżna teÂż to osiÂągn¹Ì , kiedy mamy motywacjĂŞ w postaci przyjació³ i rodziny, ale nawet wtedy, gdy jest choroba to udajemy siĂŞ do lekarza - farmakologa. NajwiĂŞksza miÂłoœÌ do czÂłowieka nie uzdrowi nas samych, kiedy bĂŞdziemy pÂłakaĂŚ nad sobÂą w ukryciu , obwiniaĂŚ  Âżycie, innych, politykĂłw i caÂłe to NWO. W ten sposĂłb dajemy tylko si³ê temu, co nas wykaĂącza.
Ja zawierzy³em swojej œwiadomoœci. Wystarczy jej nie przeszkadzaÌ ,a pomóc jej mo¿na daj¹c narzêdzia, z których sama skorzysta , dziêki którym mo¿e wzmocniÌ cia³o i duszê. Tymi narzêdziami s¹ np m¹dre przekazy od m¹drych ludzi, mi³oœÌ do siebie Rafaelo, o której napisa³aœ tak piêknie, wiara w siebie jako czêœÌ wiêkszej ca³oœci , zaufanie w to, ¿e ta œwiadoma ca³oœÌ dobrze wie, co robi oraz jak najwiêksze zrozumienie oparte na wiedzy. To mog¹ te¿ byÌ urz¹dzenia skonstruowane w oparciu o m¹droœÌ p³yn¹c¹ z wiedzy ( albo wiedzy z m¹droœci ; ) )
Bo wiedza jest lekarzem dla umysÂłu.

I jeszcze Âżartobliwie o tym, dlaczego tu , na Ziemi , jesteÂśmy
http://www.youtube.com/watch?v=Gtszpk9zLL4&NR=1

Jezus powiedziaÂł;

JAM JEST DROGÂĄ, PRAWDÂĄ I ÂŻYCIEM,  JAM JEST ZMARTWYCHWSTANIEM I ÂŻYCIEM,  JAM JEST ZMARTWYCHWSTANIEM W ÂŚWIETLE

Jak te s³owa przenieœÌ na zrozumienie samego siebie w odwiecznym pytaniu KIM JESTEM?
Czy moÂżna sÂłowa Jezusa wdraÂżaĂŚ we wÂłasnym Âżyciu?
Moim zdaniem - TAK



Pozdrawiam - Thotal :)

Thotalu, zauwaÂż Âże  Jezus nie powiedziaÂł "Ja , Jezus, jestem tym a tym.." On powiedziaÂł JAM JEST. Po "jam jest" dodawaÂł okreÂślniki. On w ten sposĂłb dosÂłownie kreowaÂł rzeczywistoœÌ. To jak procedura wykonawcza dla programu pt "WszechÂświat". WypowiadaÂł instrukcje do zrealizowania.
I tak samo my moÂżemy dziaÂłaĂŚ. ZresztÂą robimy to kaÂżdego dnia powtarzajÂąc rytuaÂły i czynnoÂści,ktĂłre  nie sÂłu¿¹, niestety, nam , lecz Systemowi. Tyle, ze to my wprawiamy ten System w ruch , my go podtrzymujemy i zasilamy. Czas odwrĂłciĂŚ zaleÂżnoœÌ i wykorzystaĂŚ instrukcjĂŞ JAM JEST dla siebie. 
Dla tego, kim na prawdĂŞ jesteÂś :)

"INSTRUKCJA" dziaÂłania jest prosta;

"Jam jest drogÂą prawdÂą i Âżyciem",
- jestem w drodze ciÂągÂłych poszukiwaĂą, poszukiwaĂą nowych wariantĂłw doÂświadczania miÂłoÂści, tylko prawda doprowadzi mnie do wyznaczonego celu. ÂŻycie uÂłatwia mi zdobywanie nowych progĂłw, nowych, wyÂższych puÂłapĂłw potĂŞgi i mocy MIÂŁOÂŚCI.

"Jam jest zmartwychwstaniem i Âżyciem";
- ÂżyjĂŞ, umieram (fizycznie) i zmartwychwstajĂŞ w nowym Âżyciu, odradzam siĂŞ do dalszej wĂŞdrĂłwki, aÂż osiÂągnĂŞ cel.

"Jam jest zmartwychwstaniem w Âświetle";
- nasze prawdziwe JA jest Âświetliste, z chwilÂą opuszczenia ciaÂła fizycznego jesteÂśmy promieniujÂącÂą boskim ÂświatÂłem ÂświadomoÂściÂą.



Pozdrawiam - Thotal :)

Owszem prosta, ale czy na osobistej drodze moÂże przejawiaĂŚ siĂŞ nieprawda? Czy jakiekolwiek doÂświadczenie
jest nieprawdziwe? Inni wêdrowcy i ich drogi stanowi¹ jedynie t³o i okazjê do rozró¿niania, wartoœciowania.
Nie ujmuje to jednak nikomu jego prawdziwoÂści.

JeÂśli jesteÂśmy czÂąstkÂą jednej ÂświadomoÂści, ktĂłrÂą poprzez osobiste wĂŞdrowanie nieustannie poznajemy i modyfikujemy,
to poprzez kaÂżdego z nas dziaÂła JAM JEST, Âświadoma i sprawcza siÂła. 

Dlatego kaÂżdy, nie tylko Jahwe, moÂże powiedzieĂŚ, „Jestem, ktĂłry Jestem”, choĂŚ bardziej wÂłaÂściwe
dla wĂŞdrujÂącej ÂświadomoÂści byÂłoby, „Jestem, kim siĂŞ stajĂŞ”. I owo stawanie siĂŞ, Âświadczy o nieskoĂączonoÂści i trwaÂłoÂści procesu.
KaÂżdy ma istotny wkÂład oraz udziaÂł w tym, co siĂŞ wci¹¿ przejawia. 
Chocia¿ w g³êbinach jest cisza ród³a.

Lustro Jezusa umoÂżliwia nam wglÂąd we wÂłasne stawanie siĂŞ. Inne lustra, rĂłwnieÂż peÂłniÂą tĂŞ funkcjĂŞ.  ;)

Pozdrawiam  :)

PiĂŞkna interpretacja,  podoba mi siĂŞ. I jeszcze jedno, co zauwaÂżyÂłem. JAM JEST nie zawiera odniesienia do czasu. Jezus nie mĂłwi "byÂłem" czy "bĂŞdĂŞ" . Dlatego, Âże czas to iluzja ?
Wiêc dodatkowo mo¿na na to patrzeÌ tak, ¿e wszystko, o czym powiedzia³ JEST od zawsze. Nie ma tam do czego d¹¿yÌ, ¿adnych wêdrówek dok¹dœ. To znaczy my, jako œwiadomoœÌ "z³apana" w wir czasu , zorientowani w przestrzeni i w formie wype³niamy wskazania wedle tego, co piszesz ,Thotal , wg takich warunków jakie s¹. Ale jako œwiadomoœÌ Wy¿szego Ja na g³êbszym poziomie to wygl¹da inaczej bo nie ma tam takich ograniczeù.

Jak dla mnie logicznym kierunkiem rozwoju bĂŞdzie "zejÂście" ÂświadomoÂści WyÂższego Ja ( niektĂłrzy nazwÂą to ÂświadomoÂściÂą chrystusowÂą, owym ponownym przyjÂściem Jezusa ) do nas samych. ÂŚwiadomoœÌ przejmie  peÂłnÂą kontrolĂŞ nad umysÂłem lub teÂż zastÂąpi go.
PoniewaÂż jest to  proces niezaleÂżny od dziaÂłania umysÂłu i na kosmicznÂą skalĂŞ ( rĂłwnieÂż Ziemia przez to przechodzi ) wiĂŞc stanie siĂŞ tak bez wzglĂŞdu na to, co egotyczne istoty wymyÂślÂą lub zrobiÂą. Pytanie tylko jest na ile pozwolimy sobie samym zintegrowaĂŚ siĂŞ ze ÂświadomoÂściÂą. To trochĂŞ tak, jak z leczeniem. Pacjent, ktĂłry wspó³pracuje z lekarzem zdrowieje szybciej i mniejszym kosztem. Ten, ktĂłry siĂŞ broni cierpi znacznie dÂłuÂżej, a w skrajnych wypadkach pogarsza jeszcze bardziej swĂłj stan aÂż do Âśmierci w³¹cznie. 

No niezupeÂłnie jest to proces niezaleÂżny od dziaÂłania umysÂłu.
ÂŚwiadomoœÌ przejawia siĂŞ poprzez umysÂł i sÂą to ÂścisÂłe sprzĂŞÂżenia w akcie twĂłrczym czÂłowieka. 

Cytat:
„To manifestacje ÂświadomoÂści sÂą odpowiedzialne za tworzenie cegieÂłek, z ktĂłrych zbudowany jest WszechÂświat jaki widzisz. Sam akt naszej obserwacji Âświata wokó³ jest odpowiedzialny za jego wspó³tworzenie.

ByÌ mo¿e, ¿e bez obecnoœci cz³owieka ca³y Wszechœwiat by³by tylko polem potencja³ów, z których nie powsta³by nasz doœwiadczalny "poligon" jakim jest nasza b³êkitna planeta.

Powodem istnienia tego co doœwiadczamy jest to, ¿e wszêdzie tam, gdzie skierujemy wzrok (skupimy uwagê) - wszêdzie gdzie œwiadomoœÌ zamanifestuje jakieœ oczekiwanie tego, co mog³oby tam byÌ - sam taki akt bêdzie aktem twórczym, w procesie którego powstanie coœ, co bêdziemy w stanie dostrzec. Jakby nie patrzyÌ - posiadamy automatyczny udzia³ w budowie tego Wszechœwiata.

ŒwiadomoœÌ jest jêzykiem programowania dla Wszechœwiata. My jesteœmy przewodnikami tej œwiadomoœci - to nasza rola.

ÂŚwiadomoœÌ przepÂływa i emanuje poprzez nas. JesteÂśmy twĂłrcami, poniewaÂż na tej planecie to my stanowimy jej przekaÂźnik. To my transmitujemy tu rzeczywistoœÌ, kaÂżdy z nas.”

http://www.bochenia.pl/w-kierunku-madrosci/2010/listopad/poza-materie-i-umysl-do-wiadomoci.html

Witaj Ptaku.

I tutaj nale¿a³oby dobrze zrozumieÌ na czym polega sprzê¿enie "przekaŸnika" ze œwiadomoœci¹. To trochê tak, jak w tym wystêpie komika, do którego linka poda³em wy¿ej ,¿e jako "przekaŸniki" uwa¿amy siê za megalomanów , bo z naszego powodu powsta³a b³êkitna planeta. Tak na prawdê, to mo¿liwe, ¿e to my zostaliœmy powo³ani przez ni¹ bo potrzebowa³a takiego doœwiadczenia (PLASTIK ;) )
 Czy ludzkie ego pozwoli na takie postawienie sprawy ?  W istocie naleÂżaÂłoby dobrze siĂŞ rozeznaĂŚ w swojej roli jako przekaÂźnika.
PrzykÂładowo - zwierzĂŞta nie majÂą podobno poczucia "ja". To znaczy, Âże ono jest zredukowane do instynktĂłw oraz fizycznoÂści organizmu. Na podobnej zasadzie ludzie generalnie nie dysponujÂą informacjami o sobie sprzed narodzin ani tymi po Âśmierci, a co za tym idzie zadajÂą pytanie "Kim Jestem" .ZadajÂą je bo nie wiedzÂą tego. UmysÂł skwituje to krĂłtko " bo tego nie ma po prostu". Lubimy o sobie myÂśleĂŚ jak o szczytowej formie rozwoju ewolucyjnego. Có¿ za ignorancja. Prowadzi to do patologii i odrzucania wszystkiego co wykracza poza tak przyjĂŞty ÂświatopoglÂąd - ufo, anioÂły, Âświaty energetyczne, byty niematerialne. Cokolwiek bĂŞdzie ponad czÂłowiekiem zostanie uznane co najwyÂżej jako coÂś , co ma nam sÂłuÂżyĂŚ , a nad czym mamy oczywiÂście peÂłnÂą kontrolĂŞ. GdybyÂśmy tylko zechcieli.  Tak wiĂŞc niektĂłrzy uwaÂżajÂą, Âże  jesteÂśmy przewodnikami ÂświadomoÂści !
To mniej wiĂŞcej tak, jakby ryba twierdziÂła, Âże woda ( o ile by wiedziaÂła czym jest woda ) istnieje tu tylko z jej powodu. Jak wiemy planeta nasza liczy sobie powyÂżej 4,5 mld lat, a my jako ludzkoœÌ pojawiliÂśmy siĂŞ , uwzglĂŞdniajÂąc tĂŞ skalĂŞ czasowÂą, ledwie wczoraj. Nasza rola moÂże siĂŞ zakoĂączyĂŚ  rĂłwnie szybko jak siĂŞ zaczĂŞÂła, choĂŚby jutro ( w tej skali czasowej ) , albo i za sekundĂŞ ;) ( 2012r).
Czy to oznacza koniec ÂświadomoÂści ? Nie. Ona istniaÂła zanim zdecydowaÂła przejawiĂŚ siĂŞ na tej planecie jako czÂłowiek ( tak jak woda byÂła zanim z ikry wylĂŞgÂła siĂŞ nasza zarozumiaÂła ryba ). Pewnie wiĂŞc pojawi siĂŞ w innym inteligentnym wydaniu ale juÂż na przykÂład z wiĂŞkszym poziomem ÂświadomoÂści. ByĂŚ moÂże tak, jak chcÂą niektĂłrzy, czÂłowiek ewoluuje jako istota Âświadoma,  ale jednoczeÂśnie bĂŞdzie istniaÂł w dotychczasowym wydaniu.

Ale generalnie zgadzam siĂŞ, Âże logicznym jest, Âże w  pewnym zakresie umysÂł moÂże wpÂływaĂŚ na ÂświadomoœÌ. MoÂże na przykÂład jÂą zignorowaĂŚ. Albo prĂłbowaĂŚ jÂą sobie podporzÂądkowaĂŚ sprowadzajÂąc jej rolĂŞ do maszynki dla speÂłniania ÂżyczeĂą by zaspokajaĂŚ swoje egoistyczne i materialistyczne zachcianki (np skrzynka piwa na weekend, albo wygrana w lotto ). To siĂŞ jednak nie uda z nieodpowiednim nastawieniem. Aczkolwiek pewnie nie jest niemoÂżliwe. ;)

East, a to wszystko powyÂżej, to produkt ÂświadomoÂści, czy umysÂłu?
MoÂżesz daĂŚ jednoznacznÂą odpowiedÂź?  ;)

UmysÂłu

To produkt tego, jak on postrzega swoj¹ rolê wobec Œwiadomoœci w tej chwili. Mój umys³ ju¿ wie ,¿e ona istnieje we mnie i ¿e siê przejawia. Wie równie¿, ¿e to on jest tu na chwilê, przejœciowo. Wie równie¿, ¿e jedynym sposobem na prze¿ycie ( mo¿e to szansa na ¿ycie wieczne ) jest zrozumienie swojej roli wobec œwiadomoœci oraz wspó³praca z ni¹.

MĂłwisz, mĂłj umysÂł juÂż wie… opisujesz wiedzĂŞ swego umysÂłu…

Kto zatem jest narratorem? I kto wie, co umysÂł wie? :)

Wy¿sze Ja vel Anio³ Stró¿ :)

To teÂż awatary ÂŚwiadomoÂści :)
WyobraÂżam sobie WJ trochĂŞ jak sprzĂŞgÂło w samochodzie. Przy przejsciu na wyÂższy bieg potrzebne jest poÂśrednie przeÂłoÂżenie bo inaczej tryby siĂŞ spalÂą :)

WiĂŞc powoli zatrybiam :)

Ale skoro coÂś przechodzi przez umysÂł, wiĂŞc jest w sprzĂŞÂżeniu z umysÂłem.
SprzĂŞÂżenie, to wzajemne oddziaÂływanie, ktĂłre przekÂłada siĂŞ na twĂłrczoœÌ czÂłowieka.  :)
 

ŒwiadomoœÌ wy¿szego Ja mo¿e nie mieÌ ograniczeù.
Umys³ ogranicza œwiadomoœÌ poprzez uwarunkowania (dobrze to widaÌ u ludzi zdominowanych doktrynami) kulturowe, cywilizacyjne.
Cia³o fizyczne ograniczone jest poprzez zagêszczenie przestrzeni, ale dziêki gêstoœci materii mo¿emy doœwiadczaÌ wszystko to, czego czysta œwiadomoœÌ doœwiadczaÌ nie mo¿e.
OsobowoœÌ jest wynikiem splotu trzech elementów, cia³a, umys³u i œwiadomoœci wy¿szego JA.

Pytanie kim jestem dotyczy zrozumienia powi¹zaù sk³adaj¹cych siê na osobowoœÌ.



Pozdrawiam - Thotal :)