Niezależne Forum Projektu Cheops

ZAMACH
13 maja 1981 roku o piÂątej po poÂłudniu na Placu ÂŚw. Piotra PapieÂż jak zwykle jechaÂł swoim biaÂłym jeepem i ÂściskaÂł wyciÂągniĂŞte do Niego dÂłonie pielgrzymĂłw. ByÂła to dokÂładnie ta sama pora dnia i godzina co wtedy, kiedy Karol WojtyÂła zostaÂł papieÂżem.
Nagle pad³o piêÌ strza³ów, go³êbie wzbi³y siê w powietrze, zapad³a g³êboka cisza. Nagle ludzie zobaczyli jak auto zawraca, a ks. Dziwisz podtrzymuje bezw³adn¹ postaÌ Papie¿a. Jego twarz by³a bardzo blada i na twarzy nik³ jego sztuczny uœmiech. Samochód uda³ siê jak najszybciej do centrum sanitarnego, gdzie by³ ambulans. Dla Ojca Œw. rozpoczyna siê dramatyczna walka z czasem. Okazuje siê ¿e Jan Pawe³ II nie jest w tej karetce co powinien byÌ, nie ma ona jednak pe³nego wyposa¿enia. Jest on przenoszony do nastêpnej, gdzie szybko rusza do Polikliniki Gemelli. Minê³o 8 minut i karetka by³a pod klinik¹. Stamt¹d przygotowany personel wiezie Papie¿a na 10 piêtro i pada decyzja szybkiej operacji. Od czasu strza³u straci³ on ju¿ 3,5 litra krwi. O 18.47 lekarze informuj¹ ¿e ¿aden wa¿ny organ nie zosta³ uszkodzony. O godzinie 20.10 jest komunikat ¿e operacja dobiega koùca pomyœlnie. Operacja skoùczy³a siê o godzinie 23.35. Jednak ko³o pó³nocy Ojciec Œw. budzi siê z narkozy i pyta ks. Dziwisza: "Czy odmówiliœmy kompletê?" Na Placu Œw. Piotra wci¹¿ pozostaj¹ t³umy i chc¹ wiedzieÌ co siê dzieje w klinice. Ludzie w miejscu postrza³u postawili fotografiê b³ogos³awionego Jana Paw³a II, a przed pustym fotelem papieskim postawili obraz Matki Boskiej Czêstochowskiej. Wielu ludzi zaczê³o modliÌ siê o zdrowie Papie¿a, zosta³y pootwierane wszystkie koœcio³y na ca³¹ noc. Lekarze informuj¹ 23 maja, ¿e Wojtyle nie zagra¿a niebezpieczeùstwo. Ze szpitala wychodzi 3 czerwca, ale okazuje siê, ¿e musi wróciÌ ponownie, gdzie wychodzi ze szpitala ju¿ zupe³nie zdrowy 14 sierpnia. Zamachowiec Turek Ali Agca zosta³ aresztowany na miejscu zbrodni, s¹d go skaza³ 22 lipca 1981 na do¿ywocie. Papie¿ zaraz po wyjœciu ze szpitala przebaczy³ zamachowcowi i nazwa³ go "bratem". Spêdzi³ z nim 20 minut w celi rozmawiaj¹c. Wojty³a wie, ¿e ¿yje za spraw¹ cudu i zawdziêcza to Matce Boskiej Fatimskiej, a zakrwawion¹ stu³ê podarowa³ Matce Boskiej Czêstochowskiej. Od momentu zamachu papie¿ jeŸdzi w "szklanej klatce", czyli Papamobile, który ma szyby kuloodporne.


PIELGRZYMKI

Pierwsza Pielgrzymka do Polski (2 - 10 czerwca 1979 roku)
Planowana przez Papie¿a-Polaka pielgrzymka do Polski bardzo niepokoi³a w³adze komunistyczne. Przewidywano, ¿e biskup Rzymu rozbudzi uœpionego ducha narodu. Najbardziej niepokoi³ siê przywódca Zwi¹zku Radzieckiego Leonid Bre¿niew, który sugerowa³, by Papie¿a do Polski nie wpuœciÌ. Ostrzega³ on I sekretarza PZPR tymi s³owami: "Róbcie jak uwa¿acie, byle byœcie wy i wasza partia póŸniej tego nie ¿a³owali". Jednak dosz³o do rozmowy miêdzy prymasem Wyszyùskim a sekretarzem partii Edwardem Gierkiem i jednak dosz³o do porozumienia gdzie Papie¿ móg³ przylecieÌ do Polski.
HasÂło Pielgrzymki:
"Niech stÂąpi duch twĂłj i odnowi oblicze ziemi Tej ziemi - wyprorokowaÂł Polakom Jan PaweÂł II w pamiĂŞtnym czerwcu `79

Druga Pielgrzymka do Polski (16 - 23 czerwca 1983 roku)
Druga pielgrzymka nast¹pi³a w trudnych warunkach dla Polski, trwa³ wprowadzony 13 grudnia 1981 roku stan wojenny. Przyjazd Papie¿a spodziewano siê ju¿ 1982 w sierpniu w zwi¹zku z 600-lecia Obrazu Matki Boskiej Jasnogórskiej. Papie¿ wykorzystywa³ ka¿d¹ sposobnoœÌ do kontaktu z ludŸmi. Spotka³ siê z profesorami KUL, dawnymi wspó³pracownikami, z robotnikami, uczonymi, studentami, a nawet z chórem Akademii Teologii Katolickiej i wszêdzie wita³y go t³umy.

Trzecia Pielgrzymka do Polski (8 - 14 czerwca 1987 roku)
Pretekstem do tej wizyty by³a 50 rocznica Kongresu Eucharystycznego w Poznaniu, ale naprawdê by³o inaczej Papie¿ chcia³ zapocz¹tkowaÌ tradycjê regularnego pielgrzymowania do ojczyzny co cztery lata. W³adze komunistyczne nie chcia³y aby na trasie pielgrzymki znalaz³ siê Gdaùsk, spotkanie z Wa³ês¹ oraz odwiedziny grobu ks. Popie³uszki na warszawskim ¯oliborzu, ale Jan Pawe³ II by³ nieprzejednany. Podczas pierwszej pielgrzymki Papie¿ nas budzi³ podczas drugiej pociesza³, teraz chcia³ wiêcej "wymaga".

Czwarta Pielgrzymka do Polski (czêœÌ 1: 1 - 9 czerwca 1991 roku)
(czêœÌ 2: 13 - 16 sierpnia 1991 roku)
Witaj¹c Polskê na lotnisku pod Koszalinem, Papie¿ powiedzia³: "Radujê siê z tego wielkiego dobra, jakie siê sta³o i wci¹¿ siê dokonuje w mojej OjczyŸnie. Serdecznym moim pragnieniem jest g³osiÌ pokój moim Rodakom. Ten pokój, który umniejsza zw¹tpienie, przywraca zgodê i pobudza do mi³oœci.

DziesiĂŞciogodzinna Wizyta (22 maja 1995 roku)
Zgodnie z tradycjÂą zapoczÂątkowanÂą w 1979 roku po czterech latach PapieÂż znowu odwiedza PolskĂŞ. Tym razem jest to wizyta nieoficjalna, zÂłoÂżona przy okazji kanonizacji w OÂłomuĂącu na Morawach Jana Sarkandra. PapieÂż pragnie odwiedziĂŚ rodzinne miasto ÂświĂŞtego, SkoczĂłw, a przy okazji rzuciĂŚ okiem na ukochane Beskidy. Wizyta trwaÂła tylko 10 godzin.

PiÂąta Pielgrzymka do Polski (31 maja - 10 czerwca 1997 roku)
To ju¿ trzecia pielgrzymka do wolnej Polski. ChoÌ nie wolnej od podzia³ów. W Koœciele trwa³ spór o obecnoœÌ w ¿yciu publicznym oraz odwlekana przez rz¹d ratyfikacja konkordatu ze Stolic¹ Apostolsk¹.

SzĂłsta Pielgrzymka do Polski (5 - 17 czerwca 1999 roku)
Najd³u¿sza, 13 dniowa pielgrzymka do Polski by³a wielkim wyœcigiem. Organizatorzy rywalizowali miêdzy sob¹ o wielkoœÌ i okaza³oœÌ swoich o³tarzy, a wierni poszczególnych diecezji o to, kto wiêcej razy zag³uszy g³os Papie¿a okrzykami i barwami, aura nie mog³a zd ecydowaÌ siê, która wersja - zimno, ulewa czy te¿ omdlewaj¹co, upalna bêdzie odpowiedniejsza dla tej wizyty Ojca Œwiêtego. Papie¿ odwiedzi³ 22 miasta a jego has³em pielgrzymki by³o przes³anie "Bóg jest mi³oœci¹", a tematem by³o - osiem ewangelicznych b³ogo s³awieùstw.


Jan Pawe³ II od pocz¹tku lat 90. cierpia³ na postêpuj¹c¹ chorobê Parkinsona. Mimo licznych spekulacji i sugestii ust¹pienia z funkcji, które nasila³y siê w mediach zw³aszcza podczas kolejnych pobytów papie¿a w szpitalu, pe³ni³ j¹ a¿ do œmierci. Nag³e pogorszenie stanu Zdrowia papie¿a rozpoczê³o siê 1 lutego 2005 r. Przez ostatnie dwa miesi¹ce ¿ycia Jan Pawe³ II wiele dni spêdzi³ w szpitalu i nie udziela³ siê publicznie. Przeszed³ grypê i zabieg tracheotomii, wykonany z powodu niewydolnoœci oddechowej. W czwartek 31 marca wyst¹pi³y u Ojca Œwiêtego silne dreszcze ze wzrostem temperatury cia³a do 39,6°C. By³ to pocz¹tek wstrz¹su septycznego po³¹czonego z zapaœci¹ sercowo-naczyniow¹. Uszanowano wolê papie¿a, który chcia³ pozostaÌ w domu. Podczas mszy przy jego ³o¿u, któr¹ Jan Pawe³ II koncelebrowa³ z przymkniêtymi oczyma, kardyna³ Marian Jaworski udzieli³ mu sakramentu namaszczenia. 2 kwietnia o godz. 7.30 papie¿ zacz¹³ traciÌ przytomnoœÌ a o godz. 19.00 wszed³ w stan œpi¹czki. Monitor wykaza³ postêpuj¹cy zanik funkcji ¿yciowych. O godz. 21.37 osobisty papieski lekarz Renato Buzzonetti stwierdzi³ œmierÌ Jana Paw³a II. Ojciec Œwiêty Jan Pawe³ II zmar³ 2 kwietnia 2005 r. po zakoùczeniu Apelu Jasnogórskiego, w pierwsz¹ sobotê miesi¹ca i wigiliê Œwiêta Mi³osierdzia Bo¿ego, w 9666 dniu swojego pontyfikatu. W ci¹gu ostatnich dwóch dni ¿ycia towarzyszyli mu nieustannie wierni z ca³ego œwiata.

2276092346_122ab145a1_s.jpgPogrzeb Jana PawÂła II odbyÂł siĂŞ w piÂątek 8 kwietnia 2005r, w ktĂłrym uczestniczyÂło na placu Âśw. Piotra ok. 300 tys. wiernych oraz 200 prezydentĂłw i premierĂłw a takÂże przedstawiciele wszystkich wyznaĂą Âświata, w tym duchowni islamscy i Âżydowscy. Po zakoĂączeniu naboÂżeĂąstwa ÂżaÂłobnego, w asyÂście tylko duchownych z najbliÂższego otoczenia, papieÂż zostaÂł pochowany w podziemiach bazyliki Âśw. Piotra, w krypcie Jana XXIII, beatyfikowanego w 2000 r.

 

13 maja 2005 r. papieÂż Benedykt XVI (nastĂŞpca Jana PawÂła II) zezwoliÂł na natychmiastowe rozpoczĂŞcie procesu beatyfikacyjnego Jana PawÂła II, udzielajÂąc dyspensy od piĂŞcioletniego okresu oczekiwania od Âśmierci kandydata, jaki jest wymagany przez prawo kanoniczne. Formalny proces rozpaczaÂł siĂŞ 28 czerwca 2005 r., kiedy zaprzysiĂŞÂżeni zostali czÂłonkowie trybunaÂłu beatyfikacyjnego. Postulatorem zostaÂł polski ksiÂądz SÂławomir Oder. 2 kwietnia 2007 r. zakoĂączyÂła siĂŞ faza diecezjalna procesu i wszystkie akta zostaÂły przekazane do watykaĂąskiej Kongregacji ds. kanonizacyjnych.