Niezależne Forum Projektu Cheops

Baza kosmiczna Westa

 Kategorie: Astronomia, KOSMOS, NAUKA
Tagi: asteroidy, Carl Sagan, Down, Michio Kaku, NASA, NikoÂłaj Kardaszew, planetoidy, Richard Hoagland, Westa

(http://nowaatlantyda.com/wp-content/uploads/2011/08/Westa_2.jpg)
Kiedy sonda kosmiczna Dawn wyruszyÂła w stronĂŞ Westy – drugiej co do wielkoÂści planetoidy naszego UkÂładu SÂłonecznego – naukowcy badajÂący takie ciaÂła niebieskie, wiedzieli czego mogÂą oczekiwaĂŚ po fenomenalnych zbliÂżeniach powierzchni planetoidy, sfotografowanej przez sondĂŞ. Westa byÂła juÂż wczeÂśniej oglÂądana przez teleskop Hubbla i choĂŚ zdjĂŞcia nie byÂły zbyt wyraÂźne, moÂżna byÂło dostrzec, Âże coÂś „odgryzÂło” kawaÂłek planetoidy w czĂŞÂści gdzie znajduje siĂŞ jej biegun poÂłudniowy. ZdjĂŞcia z sondy Down miaÂły dostarczyĂŚ wiĂŞcej szczegó³ów na ten temat.

Naukowcy byli przekonani, Âże to wÂłaÂśnie odÂłamki z Westy kr¹¿¹ w wielkiej liczbie w pasie planetoid i zaskakujÂąco spora ich liczba spada na ZiemiĂŞ w formie meteorĂłw. Jednak juÂż pierwsze spojrzenie na zdjĂŞcie krateru zrobione z sondy wykazaÂło, Âże teoria ta nie ma nic wspĂłlnego z rzeczywistoÂściÂą. Domniemane kratery miaÂły Âściany, ktĂłre otaczaÂły wewnĂŞtrznÂą depresjĂŞ tylko do poÂłowy, a na ich dnie znajdowaÂły siĂŞ duÂżych rozmiarĂłw kopce, zamiast jak to jest zazwyczaj – stoÂżkowe wzniesienia. Ma siĂŞ wraÂżenie, Âże siÂła uderzenia stopiÂła fragment powierzchni Westy i wrĂŞcz „wychlusnĂŞÂła” zawartoœÌ krateru na zewnÂątrz, gdzie po ostygniĂŞciu stworzyÂła jego niekompletnÂą ÂścianĂŞ.


 W rejonie rĂłwnika Westy moÂżna dostrzec wyraÂźne krĂŞgi ciÂągnÂące siĂŞ dookoÂła planetoidy, ktĂłrych pochodzenia nie sposĂłb na razie wyjaÂśniĂŚ. Obserwacji dokonano kiedy Down zbliÂżyÂł siĂŞ do Westy na odlegÂłoœÌ 5200 km. Obecnie Down orbituje jeszcze bliÂżej bo w odlegÂłoÂści 2700 km od planetoidy, co z pewnoÂściÂą sprawi, Âże zdjĂŞcia bĂŞdÂą jeszcze dokÂładniejsze i byĂŚ moÂże poka¿¹ inne nietypowe elementy. Nadal nieznana jest odpowiedÂź na pytanie dlaczego Westa jest jednÂą z najjaÂśniejszych planetoid i odbija od siebie 40% padajÂącego na niÂą ÂświatÂła. Na zbliÂżeniach widaĂŚ, Âże niektĂłre fragmenty Westy sÂą jaÂśniejsze od innych i na razie naukowcy uwaÂżajÂą, Âże byĂŚ moÂże sÂą to jakieÂś krystaliczne struktury. Z pewnoÂściÂą miejsca te zostaÂły zbadane spektometrem, ale wyniki tych badaĂą nie zostaÂły jeszcze podane do wiadomoÂści publicznej.

Na planetoidzie moÂżna dostrzec takÂże inne tajemnicze struktury o ksztaÂłcie wskazujÂącym na inne niÂż naturalne pochodzenie. Richard Hoagland juÂż w tej chwili stworzyÂł teoriĂŞ, Âże w przypadku Westy mamy byĂŚ moÂże do czynienia z ogromnÂą stacjÂą kosmicznÂą. Kto byÂłby w stanie zbudowaĂŚ coÂś tak olbrzymiego w przestrzeni kosmicznej? Tego nie wiadomo, ale nie moÂżna wykluczyĂŚ istnienia w bardzo odlegÂłej przeszÂłoÂści cywilizacji zwanej Typem II.

NazwĂŞ tÂą stworzyÂł rosyjski astronom NikoÂłaj Kardaszew w 1964 roku, tworzÂąc swojÂą sÂłynnÂą skalĂŞ, za pomocÂą ktĂłrej okreÂśla siĂŞ rozwĂłj cywilizacyjny istot pozaziemskich. Skala ta staÂła siĂŞ niezwykle popularna, gdy wypromowaÂł jÂą w swoich teoriach Michio Kaku. Kardaszew wyró¿niÂł trzy g³ówne typy cywilizacji zamieszkujÂących kosmos. Typ I – ktĂłry kontroluje energiĂŞ swojej wÂłasnej planety, Typ II – ktĂłry kontroluje energiĂŞ swojego ukÂładu sÂłonecznego i Typ III, ktĂłry kontroluje energiĂŞ galaktyki i miliardy jej sÂłoĂąc.

(http://nowaatlantyda.com/wp-content/uploads/2011/08/Westa_1.jpg)
 Dlatego uwaÂżne oglĂŞdziny powierzchni Westy byĂŚ moÂże wskazujÂą na istnienie cywilizacji Typu II, w ktĂłrej cieniu nasza wÂłasna rosÂła przez setki tysiĂŞcy lat nie majÂąc o niej najmniejszego pojĂŞcia. NASA wydaje siĂŞ braĂŚ serio takÂą moÂżliwoœÌ pod uwagĂŞ, bo misja sondy kosmicznej Down nie jest typowÂą misjÂą. Sonda posiada wÂłasny napĂŞd (silnik jonowy), ktĂłry pozwala jej na dowolnÂą zmianĂŞ wysokoÂści orbity wokó³ Westy po to, by mĂłc dokonaĂŚ bardziej szczegó³owych oglĂŞdzin. To co zaskakuje i irytuje najbardziej to fakt, Âże NASA pokazuje jedno jedyne zdjĂŞcie na tydzieĂą! Wiadomo, Âże sonda wykonuje tysiÂące takich zdjĂŞĂŚ, z ktĂłrych my moÂżemy zobaczyĂŚ tylko jedno. Na szczĂŞÂście nawet te kilka nielicznych zdjĂŞĂŚ pozwalajÂą zobaczyĂŚ, Âże Westa nie jest zwykÂłym kosmicznym kamykiem. Nawet jej ksztaÂłt wskazuje na regularnoœÌ, ktĂłrej brakuje innym planetoidom zazwyczaj przypominajÂących wyglÂądem kartofla.

Carl Sagan powiedzia³ kiedyœ, ¿e inteligentne ¿ycie na Ziemi objawia swoj¹ obecnoœÌ poprzez zastosowanie geometrii przy tworzeniu w³asnych konstrukcji. Ilustrowa³ t¹ myœl pokazuj¹c pierwsze zdjêcia Ziemi jakie zrobiono z satelitów w latach 70-tych, na których wyraŸnie mo¿na by³o odró¿niÌ struktury jakie zbudowa³ cz³owiek od tych stworzonych przez naturê. Dzisiejsza technologia pozwala na znacznie dok³adniejsze oglêdziny powierzchni planety i znalezienie takiej geometrii, która wskazywa³aby, ¿e mamy do czynienia z czymœ wiêcej ni¿ zwyk³e cia³o niebieskie.

ByĂŚ moÂże wiĂŞc zmiana zainteresowaĂą NASA z powtĂłrnego lotu na KsiĂŞÂżyc, na zaÂłogowy lot w kierunku planetoid, w tym znaczeniu pokazuje prawdziwy sens takiej decyzji a potencjalne odkrycie pozostaÂłoÂści po cywilizacji Typu II moÂże sprawiĂŚ, Âże nasza wÂłasna dostanie kosmicznego przyspieszenia, ktĂłre pozwoli nam na swobodnÂą penetracjĂŞ nie tylko UkÂładu SÂłonecznego, ale takÂże i tego co jest poza nim.

http://nowaatlantyda.com/2011/08/16/baza-kosmiczna-westa/

PatrzÂąc na zdjĂŞcie Westy
26 sie 2011

(http://nowaatlantyda.com/wp-content/uploads/2011/08/sonda-Dawn.jpg)

ZdajĂŞ sobie sprawĂŞ, Âże wÂśrĂłd czytelnikĂłw NA jest wielu takich, ktĂłrzy ze zdziwieniem, niedowierzaniem i szczyptÂą sceptycyzmu przyjmujÂą wiele teorii jakie pojawiajÂą siĂŞ na stronie. NiewÂątpliwie jest niÂą hipoteza, wg. ktĂłrej planetoida Westa jest pozostaÂłoÂściÂą po wielkiej stacji kosmicznej, zbudowanej przez nieznanÂą nam cywilizacjĂŞ zamieszkujÂącÂą UkÂład SÂłoneczny miliony lat temu. JeÂśli okazaÂłoby siĂŞ to prawdÂą, to nasza najbardziej zamierzchÂła historia bardziej przypominaÂłaby „Gwiezdne Wojny” niÂż wykÂład z geologii.

Fakt wysÂłania sondy Dawn na orbitĂŞ Westy sam w sobie jest interesujÂący, bo nie wyrzuca siĂŞ milionĂłw dolarĂłw w bÂłoto, jeÂśli nie ma siĂŞ pewnych podejrzeĂą… Dawn od jakiegoÂś czasu pracowicie kr¹¿y wokó³ planetoidy i z ca³¹ pewnoÂściÂą robi tysiÂące zdjĂŞĂŚ. NASA jednak z jakichÂś powodĂłw pokazuje nam tylko kilka, a i te od czasu do czasu. Jednak nawet na tych nielicznych, nie sposĂłb nie dostrzec struktur, ktĂłre wglÂądajÂą niepokojÂąco sztucznie, jakby natura nie miaÂła z nimi nic wspĂłlnego…

(http://nowaatlantyda.com/wp-content/uploads/2011/08/Westa.jpg)

http://nowaatlantyda.com/2011/08/26/patrzac-na-zdjecie-westy/

CieĂą wielkiej gĂłry… na WeÂście
4 paÂź 2011

(http://nowaatlantyda.com/wp-content/uploads/2011/10/Dawn_patch.jpg)

Sonda kosmiczna Dawn, orbitujÂąca planetoidĂŞ Westa, odkrywa jej kolejne tajemnice. Tym razem jest to gĂłra na jej powierzchni, ktĂłra jest wyÂższa od najwyÂższego szczytu Ziemi – Mt. Everest.

GĂłra znajduje siĂŞ na poÂłudniowej pó³kuli Westy. Ró¿norodnoœÌ geologiczna Westy sprawia, Âże czĂŞsto nazywa siĂŞ tÂą planetoidĂŞ najmniejszÂą ziemskÂą planetÂą. Podobnie jak Ziemia – Westa ma w swoim wnĂŞtrzu metalowe jÂądro a jej powierzchnia pokryta jest bazaltowÂą lawÂą.

Olbrzymia góra ma wielkoœÌ najwiêkszej z hawajskich wysp (Big Island) a swoj¹ wysokoœci¹ dorównuje maj¹cej 24 tys m. górze (która jest tak¿e wulkanem) Olympus Mon na Marsie. Olympus Mon jest uwa¿ana za najwy¿szy szczyt Uk³adu S³onecznego. Najwiêkszym wulkanem na Ziemi jest hawajski Mauna Lea, który mierzony od swojej podstawy na dnie oceanu siêga 9 tys. m. wysokoœci.

Sonda Dawn znajduje siĂŞ obecnie na niskiej orbicie Westy, pracowicie tworzÂąc mapĂŞ planetoidy. Fotografie robione sÂą wielokrotnie w rozmaitej rezolucji, a takÂże w podczerwieni. Kompletna mapa Westy ma wg planu zostaĂŚ stworzona do koĂąca tego roku.

(http://nowaatlantyda.com/wp-content/uploads/2011/10/Westa.jpg)

Tak dokÂładne fotografie majÂą pomĂłc odpowiedzieĂŚ na pytanie, dlaczego powierzchnia Westy jest tak mocno pofaÂłdowana, a takÂże dlaczego odbija ona ÂświatÂło mocniej niÂż inne planetoidy. Podejrzewa siĂŞ obecnie, Âże sfaÂłdowana powierzchnia planetoidy jest przyczynÂą takiego rozrzucenia ÂświatÂła. Innym powodem mogÂą teÂż byĂŚ jakieÂś mineraÂły na jej powierzchni.

Dawn bĂŞdzie obserwowaÂł Weste aÂż do polowy 2012 roku, po czym odleci w stronĂŞ najwiĂŞkszej planetoidy UkÂładu SÂłonecznego – Ceres, gdzie jest spodziewana w lutym 2015 r.

http://nowaatlantyda.com/2011/10/04/cien-wielkiej-gory-na-wescie/