Archeologia - rodzima

[Dariusz]

Zachwycamy siê egipskimi i nie tylko wykopkami, a tym czasem okazuje siê, ¿e i u nas mamy swoje skarby historyczne (pomijaj¹c Œlê¿ê, bo o niej istnieje ju¿ osobny w¹tek).
Zapraszam do dzielenia siĂŞ naszymi, rodzimymi odkryciami archeologicznymi.

Sensacja archeologiczna. Ksi¹¿ê le¿a³ na trasie A4
Magdalena Mach
2010-10-18, ostatnia aktualizacja 41 minut temu

Sensacja na skalĂŞ europejskÂą: na trasie przyszÂłej autostrady A4 rzeszowscy archeolodzy odnaleÂźli bogato wyposaÂżony grĂłb mÂłodego ksiĂŞcia sprzed szeÂściu tysiĂŞcy lat.

...

http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80273,8532378,Przelomowe_odkrycie_archeologiczne__Ksiaze_lezal_na.html

[chanell]

Najstarsze Âślady dinozaurĂłw sÂą w Polsce

ÂŚlady dinozaurĂłw, ktĂłre odkryto w GĂłrach ÂŚwiĂŞtokrzyskich, pochodzÂą sprzed 250 mln lat i sÂą starsze o dziewiĂŞĂŚ mln lat od najstarszych znanych pozostaÂłoÂści tych zwierzÂąt – informujÂą odkrywcy na Âłamach najnowszego numeru „Proceedings of the Royal Society B”.

W badaniach bra³ udzia³ polski paleontolog, Grzegorz NiedŸwiedzki z Uniwersytetu Warszawskiego. Naukowiec w styczniu tego roku zas³yn¹³ jako wspó³odkrywca œladów najstarszych czworonogów na Ziemi. Znalezisko zosta³o dokonane równie¿ w Górach Œwiêtokrzyskich.

ÂŚlady zwierzĂŞcia, ktĂłremu nadano nazwĂŞ Prorotodactylus, mierzÂą kilka centymetrĂłw dÂługoÂści. Wynika z tego, Âże prymitywne dinozaury, dinozauromorfy, byÂły niepokaÂźnymi zwierzĂŞtami wielkoÂści kotĂłw. WaÂżyÂły rĂłwnieÂż niewiele – kilogram lub dwa. ChodziÂły na czterech nogach i byÂły zwierzĂŞtami dosyĂŚ rzadkimi. Z analiz stanowiska paleontologicznego wynika, Âże ich tropy stanowiÂą zaledwie 2-3 proc. wszystkich tropĂłw zwierzÂąt odciÂśniĂŞtych w tym miejscu.

PrawdziwÂą sensacjÂą naukowÂą jest to, Âże Âślady datowano na dwa mln lat po tzw. wymieraniu permskim, najwiĂŞkszej tego typu katastrofie w dziejach Ziemi, w ktĂłrej zniknĂŞÂło z powierzchni naszej planety 90 proc. gatunkĂłw. AÂż do czasu najnowszego odkrycia, Âświat naukowy byÂł przekonany, Âże dinozaury pojawiÂły siĂŞ 15 do 20 mln lat po tej katastrofie.

- W skali geologicznej dwa mln lat to mgnienie oka – wyjaÂśnia g³ówny autor artykuÂłu, Stephen Brusatte z American Museum of Natural History w Nowym Jorku.

Zdaniem badaczy, bez tej katastrofy dinozaury nie pojawi³yby siê. Podobnie by³o ze ssakami, które zyska³y mo¿liwoœÌ ekspansji dopiero po wymieraniu, które dotknê³o dinozaury 65 mln lat temu.

Tekst pochodzi z serwisu Nauka w Polsce.

Brusatte, S., Niedzwiedzki, G., & Butler, R. (2010). Footprints pull origin and diversification of dinosaur stem lineage deep into Early Triassic Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences DOI: 10.1098/rspb.2010.1746

Œlady wczesnych dinozaurów odkryto na stanowiskach w Stryczowicach, Wiórach i Baranowie w pó³nocnej czêœci Gór Œwiêtokrzyskich. Najstarsze z nich znajduj¹ siê w po³o¿onych 10 km na po³udnie od Ostrowca Œwiêtokrzyskiego Stryczowicach. Œlady w pozosta³ych dwóch miejsca s¹ trochê m³odsze, ale i tak nale¿¹ do najstarszych na œwiecie.
http://archeowiesci.wordpress.com/2010/10/10/najstarsze-slady-dinozaurow-sa-w-polsce/

[Dariusz]

Sensacyjne odkrycie na ÂŚlÂąsku CieszyĂąskim

Odkryto Âślady Homo erectusa sprzed 800 tys. lat!
Czwartek, 21 paÂździernika (13:21)
Aktualizacja: Czwartek, 21 paÂździernika (16:00)

Zespó³ badawczy pod kierownictwem archeologa dr. Eugeniusza Foltyna i paleogeografa dr. Jana Macieja Wagi odkry³ najstarsze œlady obecnoœci cz³owieka na terenie Polski. S¹ to pó³produkty i narzêdzia wykonane rêk¹ pracz³owieka - Homo erectusa. Materia³y zosta³y znalezione w osadach buduj¹cych sto¿ek nap³ywowy u wylotu Bramy Morawskiej w okolicach Koùczyc (Ziemia Cieszyùska).


Homo erectus /Gazeta Codzienna

...

http://polskalokalna.pl/wiadomosci/slaskie/news/sensacyjne-odkrycie-na-slasku-cieszynskim,1547632

[Dariusz]

Odkrycie archeologĂłw! Osada sprzed dziewiĂŞciu wiekĂłw
Piotr KozÂłowski      2010-11-11, ostatnia aktualizacja 2010-11-09 21:30


Odkrycie archeologĂłw! Osada sprzed dziewiĂŞciu wiekĂłw      Fot.Andrzej Kokowski

W maju archeolodzy pracujÂący na terenach, gdzie bĂŞdzie przebiegaÂła obwodnica Lublina odkryli osadĂŞ i cmentarzysko sprzed 5,5 tysiÂąca lat. Teraz naukowcy znaleÂźli Âślady osadnictwa z okresu od XII do XVII wieku.

...

http://lublin.gazeta.pl/lublin/1,35640,8639431,Odkrycie_archeologow__Osada_sprzed_dziewieciu_wiekow.html

[east]

Zachwycamy siê egipskimi i nie tylko wykopkami, a tym czasem okazuje siê, ¿e i u nas mamy swoje skarby historyczne (pomijaj¹c Œlê¿ê, bo o niej istnieje ju¿ osobny w¹tek).
Zapraszam do dzielenia siĂŞ naszymi, rodzimymi odkryciami archeologicznymi.

Sensacja archeologiczna. Ksi¹¿ê le¿a³ na trasie A4
Magdalena Mach
2010-10-18, ostatnia aktualizacja 41 minut temu

Sensacja na skalĂŞ europejskÂą: na trasie przyszÂłej autostrady A4 rzeszowscy archeolodzy odnaleÂźli bogato wyposaÂżony grĂłb mÂłodego ksiĂŞcia sprzed szeÂściu tysiĂŞcy lat.

...

http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80273,8532378,Przelomowe_odkrycie_archeologiczne__Ksiaze_lezal_na.html

Dodajmy tylko, ze prawdopodobnie nie byl to nasz "rodzimy" ksi¹¿ê, lecz , cytat "ByÂł ksiĂŞciem-wojownikiem, przewodziÂł ludowi koczowniczemu - mĂłwi archeolog. Wiadomo o nim jeszcze tylko tyle, Âże byÂł mÂłody (...)  podobne odnajdywano aÂż w Siedmiogrodzie (dzisiejsza Rumunia - red.). Nasz posiada ÂścisÂłe analogie do tych z Siedmiogrodu, co Âświadczy o skali kontaktĂłw, jakie miaÂły Ăłwczesne ludy "

SwojÂą drogÂą to ciekawe kto zaÂłatwiÂł tego ksiĂŞcia wraz z jego kompanami ? Chyba nie byÂł u nas mile widzianym goÂściem z Rumunii

[greta]

A,to jest tez cos z archeologii,poniewaz glowny bohater jest archeologiem.
Dla mnie bomba.A,co Wy o tym sadzicie?

http://alterkino.org/wypalony

[Betti]

Jan TĂŞczyĂąski odnaleziony u klarysek?
Pod podÂłogÂą zakrystii koÂścioÂła Âśw. Andrzeja w Krakowie znaleziono prawdopodobnie szkielet dyplomaty i urzĂŞdnika dwĂłch polskich krĂłlĂłw.

Konserwatorzy, którzy prowadz¹ prace w koœciele przy ulicy Grodzkiej w Krakowie, najpierw zajmowali siê œcianami i drewnianym wyposa¿eniem. Wtedy okaza³o siê, ¿e trzeba rozpocz¹Ì walkê z zawilgoceniem i grzybem.

W tym roku zabrano siê za takie w³aœnie prace (kosztuj¹ one ponad 260 tys. z³, a pochodz¹ z Narodowego Funduszu Rewaloryzacji Zabytków Krakowa). Archeolodzy zajrzeli g³êbiej pod XIX-wieczny parkiet i natrafili na niezwyk³e znalezisko. Obecna zakrystia okaza³a siê kaplic¹ grobow¹ z XIV w., gdzie spoczywa byÌ mo¿e znamienita postaÌ z rodu Têczyùskich.

KoÂści, kilka czaszek i szkielet

- Pod podÂłogÂą byÂły ukryte: oÂłtarz z wnĂŞtrzem przeznaczonym na relikwie, okazaÂły grobowiec i resztki posadzki gotyckiej - relacjonuje archeolog dr Janusz Firlet. Okazuje siĂŞ, Âże obecna zakrystia ma takÂą funkcjĂŞ od XVII w., natomiast pierwotnie byÂła to prawdopodobnie kaplica grobowa przylegajÂąca do prezbiterium romaĂąskiego koÂścioÂła. Kaplica ta powstaÂła w II poÂłowie XIV wieku. Badacze znaleÂźli pojedyncze koÂści i kilka czaszek - z jeszcze wczesnoÂśredniowiecznego cmentarzyska, ktĂłre musiaÂło otaczaĂŚ prezbiterium koÂścioÂła. Natomiast w murowanym grobowcu, zasypanym piaszczystÂą ziemia z gruzem, natrafili najpierw na niekompletny szkielet mĂŞÂżczyzny.
""MusiaÂł byĂŚ moÂżnowÂładcÂą""

- NiespodziankÂą byÂło to, Âże poniÂżej niego znajdowaÂł siĂŞ doskonale zachowany szkielet mĂŞski. To pierwotny pochĂłwek w kaplicy grobowej - opowiada dr Firlet. Grobowiec byÂł pierwotnie nakryty pÂłytÂą. ZmarÂły mĂŞÂżczyzna zostaÂł w nim uÂłoÂżony, zgodnie ze Âśredniowiecznym obyczajem, z nogami w kierunku oÂłtarza kaplicy. MusiaÂł byĂŚ moÂżnowÂładcÂą, znacznÂą personÂą. - ZasÂłuÂżonego czÂłowieka chowaÂło siĂŞ wĂłwczas jak najbliÂżej oÂłtarza, Âżeby wstajÂąc na SÂąd Ostateczny, wstawaÂł z gÂłowÂą w stronĂŞ oÂłtarza - wyjaÂśnia dr Firlet.

Przebadaniem szkieletu zajêli siê antropolodzy, którym dowodzi dr hab. Henryk G³¹b z UJ. Stwierdzili, ¿e mê¿czyzna by³ masywnie zbudowany. Mia³ ok. 180 cm wzrostu - z czego mo¿na wnioskowaÌ, ¿e pochodzi³ z dobrze sytuowanej rodziny arystokratycznej, a we wczesnych latach m³odoœci dobrze siê od¿ywia³. Umar³ w wieku co najmniej 70 lat, a móg³ do¿yÌ nawet 80-ki (podczas gdy w tamtych czasach przeciêtnie do¿ywa³o siê 40 - 50 lat).


ÂŚlady ÂświadczÂące o chorobie nowotworowej

WiêkszoœÌ zêbów utraci³ za ¿ycia, a pozosta³e mia³ mocno zaatakowane przez próchnicê. Prawdopodobnie mia³ te¿ schorzenia krêgos³upa zwi¹zane z podesz³ym wiekiem. Znaleziono równie¿ œlady œwiadcz¹ce o chorobie nowotworowej, która da³a przerzuty na koœci. Nie ma ¿adnej informacji historycznej o odkrytej kaplicy grobowej, wiêc stanowi ona spore zaskoczenie. Badacze zgodnie wysuwaj¹ hipotezê, ¿e nale¿a³a ona do rodu Têczyùskich - potomków fundatora koœcio³a œw. Andrzeja z XI wieku, Sieciecha. Ród posiada³ ziemie bezpoœrednio ko³o koœcio³a.


"ZmarÂły w grobowcu to Jan TĂŞczyĂąski"

- Poszed³bym jeszcze dalej: uwa¿am, ¿e zmar³y w grobowcu to Jan Têczyùski, kasztelan i starosta krakowski, który umar³ w 1405 roku, w podesz³ym wieku ok. 80 lat - mówi archeolog Janusz Firlet. Przypomina, ¿e ów Jan Têczyùski by³ to cz³owiek-epoka: negocjator, dyplomata zwi¹zany z dworem królewskim na Wawelu, urzêdnik królów: Kazimierza Wielkiego i Jagie³³y. - JeŸdzi³ z poselstwem do Krzy¿aków, Wêgrów, Mo³dawian. Senior potê¿nego rodu Têczyùskich, który bra³ udzia³ w sprawach wagi paùstwowej. Dwa razy ¿onaty, drugi raz w podesz³ym wieku i maj¹cy te¿ wtedy kolejnego potomka, w koùcu XIV wieku ju¿ sêdziwy starzec - wymienia archeolog.


Przodkowie byli chowani przy oÂłtarzu

Dodaje, ¿e przodkowie i potomkowie owego Jana Têczyùskiego byli chowani przy o³tarzu œw. Andrzeja w Katedrze Wawelskiej. Zarówno o³tarz i grobowiec póŸniej zniknê³y, ale s¹ zapiski. Natomiast nie ma nekrologu wskazuj¹cego na miejsce pochowania Jana Têczyùskiego.

- ¯y³ dostatecznie d³ugo, ¿eby wybudowaÌ sobie tak¹ kaplicê przy koœciele œw. Andrzeja, na swoich w³oœciach, aby tam go pochowano. A rodzina wymar³a w XVII wieku i st¹d te¿ zaniknê³a wiadomoœÌ o kaplicy - tak¹ tezê stawia dr Firlet. Co do drugiego szkieletu w grobowcu, zapewne to bliski krewny.

MaÂłgorzata Mrowiec

malgorzata.mrowiec@dziennik.krakow.pl
http://polskalokalna.pl/wiadomosci/malopolskie/krakow/news/jan-teczynski-odnaleziony-u-klarysek,1691504,3320

[Dariusz]

Srebrna gÂłowa byka
dodano: 2011-12-29 (20:26)




(fot. Parczewski)

To opowieœÌ o jednym z najdziwniejszych i najbardziej fascynuj¹cych znalezisk archeologicznych w Polsce. Tajemnica otacza rodowód zabytku oraz przynale¿noœÌ etniczn¹ wytwórców.

Pod znakiem zapytania stoi kompletnoœÌ formy unikatowego pos¹gu, nic nie wiemy o pierwotnej funkcji, przyczynach i okolicznoœciach jego ukrycia lub porzucenia, wreszcie o losach tego osobliwego przedmiotu po wydostaniu go na œwiat³o dzienne.

Byk z Sanu

SrebrnÂą gÂłowĂŞ byka, wyciÂągniĂŞtÂą 26 czerwca 1826 r. z Sanu w pobliÂżu miasteczka Radymno, znamy ze starej ryciny przechowywanej w Muzeum Archeologicznym w Krakowie. Podpis gÂłosi, Âże:

"G³owa iest srebna wyz³acana i dêta, wielkoœÌ tey¿e iako bydlêcia maj¹cego lat 2,
rogi teyÂże gÂłowy maiÂą cali 14 dÂługoÂści. (…) Korpus tey gÂłowy
zostaÂł w Wodzie.(…) znaleziona dnia 26 Juny. 826."

O odkryciu mĂłwi rĂłwnieÂż relacja „Gazety Warszawskiej” z lipca 1826 r., w swoim czasie wydobyta z zapomnienia przez J. GÂłosika. Otó¿:

"GÂłowa ta z ciÂągnionego srebra trzynastey proby zrobiona, niegdyÂś pozÂłacana,
waÂży do trzech funtĂłw WiedeĂąskich [tzn. ponad pó³tora kilograma – MP].
KsztaÂłt iey iest iakiegoÂś zwierzĂŞcia niewiadomego (…). Musi reszta potworu
tego znaydowaÌ siê na dnie, bo bia³oœÌ srebra w od³amaniu dowodzi
ÂświeÂże oderwanie gÂłowy od korpusu. MiaÂłem tĂŞ gÂłowĂŞ w mych rĂŞkach (…).
RzÂąd kraiowy (…) postawiÂł straÂż na brzegach i trudni siĂŞ robieniem skrzyni, Âżeby
wypompowaĂŚ wodĂŞ i dalsze czyniĂŚ poszukiwania. (…) rybacy utrzymuiÂą,
Âże korpus zwierzĂŞcia tego (…) naymniey dwa Âłokcie przysypany iest piaskiem."

Jedyne w swoim rodzaju dzieÂło dawnego rzemiosÂła artystycznego zaczĂŞÂło przykuwaĂŚ uwagĂŞ archeologĂłw dopiero po upÂływie stulecia od niespodziewanego „poÂłowu”, niekiedy zresztÂą wyprowadzajÂąc badaczy na manowce. Do dzisiaj nie udaÂło siĂŞ odnaleŸÌ stuprocentowych analogii do nietypowego przedmiotu, a szczegĂłlne okolicznoÂści odkrycia (korpus tey gÂłowy zostaÂł w wodzie [!]), potĂŞgujÂą aurĂŞ niezwykÂłoÂści.

Czy – jak przypuszcza czêœÌ znawcĂłw kultury lateĂąskiej – wyrĂłb powstaÂł w Âśrodowisku celtyckim, ponad dwa tysiÂące lat temu? WedÂług opinii specjalistĂłw (Z. WoÂźniaka i T. Bochnaka) przedmiot ten ma jednak niepewnÂą genezĂŞ i chronologiĂŞ. A moÂże – w nawiÂązaniu do dawnego odkrycia skarbu z Choniakowa na WoÂłyniu (jedna z tamtejszych g³ów zwierzĂŞcych jest w zbiorach The Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku) – trzeba przyjrzeĂŚ siĂŞ uwaÂżniej wytworom sztuki póŸnosasanidzkiej (V–VI w. n.e.)?

Nie potrafimy równie¿ odpowiedzieÌ na pytanie o pierwotn¹ funkcjê obiektu z Radymna. T. Bochnak i G. Kieferling s¹dz¹, ¿e stanowi³ czêœÌ wiêkszej ca³oœci, byÌ mo¿e kompletnej rzeŸby byka, lub te¿ zdobi³ jak¹œ du¿¹ konstrukcjê drewnian¹. Dawna hipoteza, i¿ by³o to okucie rogu do picia, stanowi efekt jawnego nieporozumienia.

WiedeĂąski Âślad

PoniewaÂż w jednym z XIX-wiecznych pamiĂŞtnikĂłw natrafiÂłem na przekaz, Âże zabytek wziĂŞto (...) do zbioru staroÂżytnoÂści w Wiedniu, przy pierwszej okazji sprawdziÂłem tĂŞ relacjĂŞ u ÂźrĂłdÂła, w archiwum Kunsthistorisches Museum. Ku mojemu przyjemnemu zaskoczeniu zachowaÂły siĂŞ dwa pisma w sprawie znaleziska z Radymna. W grudniu 1826 r. dyrektor C.K. Gabinetu Monet i StaroÂżytnoÂści pytaÂł o bliÂższe dane na temat odkrycia staroÂżytnego przedmiotu z pozÂłacanego brÂązu. W odpowiedzi urzÂąd C.K. Nadkomorzego [Oberstkämmereramt] podaÂł m.in.: "Znalezisko skÂłada siĂŞ z kilku fragmentĂłw przedniej czĂŞÂści posÂągu, ktĂłry zostaÂł uformowany z blachy miedzianej i przedstawia rogatÂą figurĂŞ zwierzĂŞcÂą. Znalezisko zostaÂło dokonane przez rybakĂłw w zatoce rzeki San przy pó³nocno-wschodnim kraĂącu osady targowej Radymno i Wysocko, 360 s¹¿ni wiedeĂąskich od pierwszej miejscowoÂści i 1650 s¹¿ni wiedeĂąskich w prostej linii od zamku Wysocko (…). PoniewaÂż zachowane fragmenty pod Âżadnym wzglĂŞdem nie majÂą wartoÂści, c. k. gubernator krajowy Galicji sÂądzi, Âże powinno siĂŞ poniechaĂŚ przesyÂłki [do Wiednia], a znalezisko ofiarowaĂŚ narodowemu zakÂładowi naukowemu w Galicji."

UrzĂŞdowa odpowiedÂź sygnowana przez hrabiego Czernina zawiera kilka informacji kapitalnej wagi, ktĂłre rzucajÂą nowe ÂświatÂło na nasze znalezisko. Jak widaĂŚ wyjaÂśnieniu sprawy nadano wysoki priorytet urzĂŞdowy. WiedeĂą zwrĂłciÂł siĂŞ do gubernatora krajowego Galicji, centralnego organu austriackiej administracji z siedzibÂą we Lwowie. ZlekcewaÂżenie w przytoczonym piÂśmie rangi zabytku (ktĂłry miaÂł wszelkie szanse, aby staĂŚ siĂŞ Âłakomym kÂąskiem dla kolekcji wiedeĂąskich) to jedna z zagadek, ktĂłre prĂłbujĂŞ rozwiÂązaĂŚ w innym miejscu. Tu ograniczymy siĂŞ do wykorzystania tych przesÂłanek, ktĂłre mogÂą posÂłuÂżyĂŚ do dokÂładniejszego zlokalizowania rejonu odkrycia.

Rzecz nie jest prosta, gdy¿ przebieg koryta Sanu w pierwszej po³owie XIX w. (rzeka meandrowa³a wówczas swobodnie w obrêbie doliny zalewowej o szerokoœci oko³o 4 km) wykazywa³ siê du¿¹, nieraz gwa³town¹ zmiennoœci¹, a nie dysponujemy kartogramem, na którym zosta³by zarejestrowany stan œciœle z roku 1826.

W dokumencie z 1827 r. wyliczono odlegÂłoÂści z dwĂłch punktĂłw oddalonych od siebie o okoÂło 4 km, w Radymnie i w Wysocku, miejscowoÂściach poÂłoÂżonych na przeciwlegÂłych brzegach Sanu. StosujÂąc przelicznik 1 s¹¿eĂą wiedeĂąski = 190,16 cm (wg J. SzymaĂąskiego), otrzymujemy nastĂŞpujÂące wyniki: pierwszy odcinek mierzony z Radymna, tzn. 360 s¹¿ni = 684,5 m; drugi odcinek mierzony z Wysocka, tzn. 1650 s¹¿ni = 3137,6 m. Za narzĂŞdzie analizy kartograficznej mogÂły posÂłuÂżyĂŚ sporzÂądzone pod koniec XVIII i w XIX w. wielkoskalowe (1:28 800) mapy austriackie, w tym tzw. mapa Miega (1779–1782) oraz tzw. „zdjĂŞcie franciszkowskie” (1862–1863). Na obydwu mapach naniesiono cyrklem krĂŞgi o promieniach odpowiadajÂących dystansom 684,5 i 3137,6 m. Ten sam obraz naÂłoÂżono na mapĂŞ wspó³czesnÂą. Stosunkowo wÂąska strefa (50–170 m) nakÂładajÂących siĂŞ na siebie zasiĂŞgĂłw obydwu odcinkĂłw to najbardziej prawdopodobne miejsce odkrycia.

Co dalej? WróÌmy do tych partii dawnych opisów znaleziska, które zdaj¹ siê zapowiadaÌ, ¿e przygoda archeologów z unikatowym dzie³em staro¿ytnego artysty byÌ mo¿e jeszcze nie dobieg³a koùca. Czy rzeczywiœcie pozosta³ w ziemi korpus zwierzêcy, od którego oderwano tylko g³owê? W tak¹ szansê, równie¿ i dzisiaj pobudzaj¹c¹ wyobraŸniê, wcale wtedy nie w¹tpiono...

MichaÂł Parczewski

Archeologia ÂŻywa

http://odkrywcy.pl/kat,116796,title,Srebrna-glowa-byka,wid,14123873,wiadomosc.html

[greta]

Tajemniczy cmentarz na Kujawach
wp.pl | dodano: 2012-09-24 (14:57) 78 opinii wp.pl Tajemniczy cmentarz na Kujawach (fot. SXC.hu)   A A A
Na terenie budowy autostrady A-1 znaleziono 57 tajemniczych grobów pochodz¹cych z X lub XI wieku naszej ery. Kim byli zmarli? Pozostaje to zagadk¹ - sposób ich pochówku nie jest bowiem podobny do ¿adnego z rytua³ów pogrzebowych, jakie odprawiano na naszych ziemiach w tamtych czasach.

Odkrycia dokonano w miejscowoÂści Bodzia na Kujawach. Odkopano w sumie szczÂątki 14 mĂŞÂżczyzn, 21 kobiet i 14 dzieci. Co ciekawe, caÂła ta grupa najprawdopodobniej nie pochodziÂła z terenĂłw Kujaw. Pochowano ich w bardzo nietypowy sposĂłb. Wiele ciaÂł znaleziono w drewnianych trumnach, ktĂłrych SÂłowianie nie uÂżywali do chowania swoich zmarÂłych – zwyczaj ten pojawiÂł siĂŞ na naszych ziemiach o wiele póŸniej.


REKLAMA   Czytaj dalej




TakÂże w samych grobach znajdowaÂły siĂŞ bardzo niezwykÂłe przedmioty. Najbardziej tajemnicze sÂą dwie niewielkie srebrne szkatuÂłki, ktĂłre wyglÂądem przypominajÂą kaptorgi, czyli puzderka, w ktĂłrych przechowywano relikwie i amulety. Ozdobiono je wizerunkiem orÂła, ktĂłry najprawdopodobniej jest symbolem rodu, do ktĂłrego naleÂżeli zmarli. Jednak historycy jak dotÂąd nigdzie w Polsce ani w sÂąsiednich krajach nie spotkali siĂŞ z dokÂładnie takim herbem.

W jednym z grobĂłw znaleziono rĂłwnieÂż srebrny miecz. Jak twierdzÂą archeolodzy, najprawdopodobniej nigdy nie zostaÂł uÂżyty w walce. ByÂł bogato zdobiony i zbyt nieporĂŞczny, aby moÂżna byÂło siĂŞ nim wygodnie posÂługiwaĂŚ w starciu. StÂąd hipoteza, Âże mĂŞÂżczyzna, przy ktĂłrym znaleziono miecz, byÂł kimÂś waÂżnym i dlatego po Âśmierci pochowano go z tym skarbem.

Sam mê¿czyzna móg³ byÌ wojownikiem w wieku 20-30 lat. Jego szcz¹tki u³o¿one by³y w pozycji embrionalnej, a w d³onie w³o¿ono mu miecz. Miejsce pochówku zosta³o wybrane najprawdopodobniej specjalnie dla niego. Cia³o zorientowane by³o na pó³noc-po³udnie, co by³o tradycyjnym obrz¹dkiem w Skandynawii, podobnie jak chowanie broni wraz ze zmar³ym. St¹d przypuszczenie, ¿e m³ody wojownik by³ Wikingiem.

W jego grobie znaleziono rĂłwnieÂż skĂłrzany pas, na ktĂłrym wytÂłoczono symbol ÂŚwiatopeÂłka PrzeklĂŞtego - wÂładcy Rusi Kijowskiej. Oznacza to, Âże mĂŞÂżczyzna najprawdopodobniej sÂłuÂżyÂł temu ksiĂŞciu.

Nie by³ on jednak jedynym Wikingiem na us³ugach s³owiaùskiego w³adcy. Na podstawie wszystkich jak dot¹d odkrytych œladów bytnoœci Skandynawów na naszych ziemiach uznano, ¿e przybysze z pó³nocy tworzyli elitarn¹ grupê wojowników Mieszka I.

ChoÌ wszelkie odkryte œlady zdaj¹ siê sugerowaÌ, ¿e pochowany z mieczem mê¿czyzna by³ Wikingiem, to nadal nie wiadomo sk¹d pochodzi³a reszta pogrzebanych na Kujawach osób. Na cmentarzu archeolodzy odnaleŸli elementy pochodz¹ce zarówno z obrz¹dków pogrzebowych S³owian, jak i Skandynawów, wschodnich ludów stepowych, mieszkaùców Bizancjum, Wielkomorawian, czy Brytów. ByÌ mo¿e przesz³oœÌ tych ludzi pozostanie na zawsze tajemnic¹.

AB/mnd


www.odkrywcy.pl

[east]

PozostaÂłe groby mogÂłyby zawieraĂŚ szczÂątki wojĂłw owego Wikinga, albo innych najemnikĂłw.

Fajnie byÂłoby wykonaĂŚ jakieÂś remote viewing (zdalne widzenie) w tym temacie. MoÂże wtedy dowiedzielibyÂśmy siĂŞ wiĂŞcej ?

KtoÂś zapyta Jackowskiego ?

W sumie to ciekawe info, ¿e Mieszko Iszy pos³ugiwa³ siê najemnikami zza morza. Zreszt¹ pos³ugiwa³ siê te¿ piratami rodzimymi, ch¹œnikami, czyli w³aœcicielami szybkich ,lekkich ¿aglowo-wios³owych ³odzi ba³tyckich specjalnie zaprojektowanych do walki na morzu z ciê¿kimi kupieckimi ¿aglowcami (lub do ich ochrony w zale¿noœci kto wiêcej zap³aci³ ).

SÂłowiaĂąscy Wenedowie byli w tym tak dobrzy, bo z powodzeniem rywalizowali z Wikingami na BaÂłtyku o dominacje. Podobno Wikingowie unikali wypraw ÂłupieÂżczych na tereny dzisiejszej Polski (bo tu spotykali rĂłwnych sobie) wolÂąc siĂŞ dogadywaĂŚ jako najemnicy, zaÂś swoje prawdziwe zapĂŞdy realizowali poza BaÂłtykiem

edit. ps . A swoj¹ drog¹ to ciekawe, ¿e g³ównych odkryÌ teraz dostarczaj¹ prace przy autostradach
ChciaÂłoby siĂŞ poprosiĂŚ o wiĂŞcej drĂłg
IleÂż takich ciekawych odkryĂŚ moÂżna natrafiĂŚ "przypadkowo" . I Âżal , ze nie ma kasy na eksploracjĂŞ tych juÂż znanych miejsc choĂŚby z miejscowych legend.