Zdrada, niewiernosc- czy potrafisz przebaczyc.

[wiki]

Sarkazm Wiki takÂże jest niepotrzebny, choĂŚ rozumiem, Âże jest spowodowany pewnym rozgoryczeniem oraz tym, Âże uwaÂżasz, Âże nie znam Twojej sytuacji a moje sÂłowa CiĂŞ krzywdzÂą - nie jestem i nie uwaÂżam siĂŞ za jakiÂś wzĂłr, jestem Âświadom wÂłasnych uÂłomnoÂści i nie zaprzeczam ich.

Twoje sÂłowa mnie nie krzywdzÂą  a to, Âże swoje ma³¿eĂąstwo i zachowanie w nim Twojej osoby stawiaÂłeÂś wiele razy za wzĂłr pozwala mi tylko przypuszczaĂŚ, Âże jesteÂś doskonaÂły

W ¿yciu kierujê siê pewnymi zasadami, które przynosz¹ pozytywne efekty i szczêœcie. Przedstawiam je, a nie generalizujê. Wielokrotnie te zasady by³y wyœmiewane na tym forum. Widzisz Wiki - podejrzewam na granicy z pewnoœci¹ - ¿e móg³bym wykazaÌ, ¿e wiele z wytycznych którymi siê kierujê zosta³o przez Ciebie naruszonych, móg³bym spróbowaÌ wykazaÌ, ¿e to przyczyni³o siê do sytuacji z której chcia³aœ siê wyrwaÌ... Jednak niestosownym by³oby publicznie wchodziÌ w szczegó³y Twojego ¿ycia.

 A wiĂŞc w Twoim mniemaniu nie Ty, ale Twoje zasady sÂą nieomylne i krysztaÂłowe,tak nie chodzĂŞ do koÂścioÂła, nawet nie wiem czy jest bĂłg, ale staram siĂŞ jak tylko umiem szanowaĂŚ wybory i decyzjĂŞ innych ludzi. Nie mi oceniaĂŚ czy To Twoje zasady sÂą sÂłuszne czy moje, poniewaÂż ja czujĂŞ siĂŞ szczĂŞÂśliwÂą osobÂą i z tego co piszesz ty rĂłwnieÂż, wiĂŞc nie mam pojĂŞcia co chcesz wykazaĂŚ 
Jestem szczĂŞÂśliwa, wczeÂśniej nie byÂłam czy wg Ciebie mam czuĂŚ siĂŞ winna?

Masz racjĂŞ, Âże rozwĂłd nie bierze siĂŞ  znikÂąd, ale jeÂżeli siĂŞ w koĂącu bierze to zacytujĂŞ tu Ptaka, poniewaÂż mysle podobnie :

Czy w takiej sytuacji wÂłaÂściwym jest do koĂąca Âżycia brzmieĂŚ faÂłszywie? Tylko dlatego, Âże kiedyÂś w innych okolicznoÂściach, bĂŞdÂąc innym czÂłowiekiem i majÂąc do czynienia z innÂą osobÂą zÂłoÂżyÂło siĂŞ przysiĂŞgĂŞ? Czy jej dochowanie nie jest zdradÂą siebie samego i tego, do czego doszliÂśmy i czym siĂŞ staliÂśmy?
OczywiÂście, Âże odejÂście bĂŞdzie bolaÂło. Ale, czy wspĂłlne, nieharmonijne Âżycie nie boli bardziej?
Zdrada siebie samego niesie najbardziej traumatyczne przeÂżycia, ciÂągÂły stres, rozbija nas od wewnÂątrz. Czy takÂą cenĂŞ trzeba pÂłaciĂŚ, by dochowaĂŚ przysiĂŞgi?

Pozdrawiam ))
 i wklejĂŞ jeszcze raz sÂłowa boga z ksi¹¿ki Walscha

" G³oœ chwa³ê tego, czym jesteœ dziœ, lecz nie potêpiaj tego, czym by³eœ wczoraj ani nie przekreœlaj tego, czym mo¿esz staÌ siê jutro.
Zrozum, Âże gdy mĂłwisz, Âże coÂś jest “sÂłuszne", a co innego “naganne", coÂś jest “w porzÂądku", a co innego “nie w porzÂądku", dajesz tylko wyraz swym najnowszym preferencjom i wyobraÂżeniom. "

[east]

OdpowiadajÂąc Artkowi

Czy chcesz powiedzieĂŚ, Âże siĂŞ oboje cieszyliÂście z rozwodu?

PozwĂłl , Âże w odpowiedzi Ptaka zacytuje

Czy w takiej sytuacji wÂłaÂściwym jest do koĂąca Âżycia brzmieĂŚ faÂłszywie?
Tylko dlatego, Âże kiedyÂś w innych okolicznoÂściach, bĂŞdÂąc innym czÂłowiekiem i majÂąc do czynienia z innÂą osobÂą zÂłoÂżyÂło siĂŞ przysiĂŞgĂŞ?

Nie , nie cieszyliÂśmy siĂŞ. ZrobiliÂśmy to, co byÂło trzeba. Inaczej nie mogĂŞ Ci odpowiedzieĂŚ bez naruszania prywatnoÂści.

ÂŻe dziecko cieszyÂło siĂŞ, Âże rodzice siĂŞ rozstajÂą?

Nie odwracaj kota ogonem. Nigdzie nie napisaÂłem , Âże siĂŞ cieszyÂło. ZrozumiaÂło to. Dzieci nie postrzegajÂą Âświata tak , jak doroÂśli. CzujÂą to, kim dla niego sÂą rodzice. Mama i Tata. W tym NIC siĂŞ nie zmieniÂło z perspektywy dziecka.

ÂŻe nie bĂŞdzie miaÂło obojga rodzicĂłw przy sobie?

SÂą rodzice, ktĂłrzy na zmianĂŞ zajmujÂą siĂŞ dzieĂŚmi z powodu pracy. SÂą tacy, ktĂłrzy widzÂą swoje dzieci raz na tydzieĂą czy miesiÂąc (np kierowcy tirĂłw, albo marynarze ) , ale to , jak rozumiem , Artku, wg doktryny dalej oznacza "mieĂŚ rodzicĂłw przy sobie". Moje dziecko ma kaÂżdego  rodzica przy sobie kiedy tylko tego zapragnie i nawet obojga. Razem omawiamy nasze rodzinne sprawy. TAK - chociaÂż moÂże Ci siĂŞ to wydaĂŚ szokujÂące, to rodzice w stosunku do swojego dziecka , zawsze bĂŞdÂą stanowili rodzinĂŞ. Dziecko i wszystko , co je dotyczy to caÂła rodzina bez wzglĂŞdu na to, jaki status urzĂŞdowy reprezentujÂą rodziciele wobec siebie.

SÂłyszysz sam siebie?

Dobrze siebie s³yszê i rozumiem. Rodzina to coœ wiêcej ni¿ zamieszkiwanie w jednym domu. Mi³oœÌ to coœ wiêcej ni¿ dogadzanie sobie nawzajem w wiecznym taùcu godowym. To podstawowy dŸwiêk, czêstotliwoœÌ bez której nic nie istnieje.

Dlaczego nagle teraz ma wiĂŞcej?

Ma wiĂŞcej ojca , ma wiĂŞcej matki, ma wiĂŞcej pewnoÂści rodziny , bo ona istnieje dla niego pomimo tego, Âże wszystko siĂŞ zmienia.

Kod:

 Dlaczego nie miaÂło mieĂŚ tego wszystkiego w ÂżyjÂącej razem rodzinie? 

Szczegó³ów nie mogê tu niestety publicznie zdradziÌ. Kiedyœ , jak siê spotkamy, mo¿e Ci opowiem.

Czy to "wiĂŞcej" to jednak nie podÂświadoma prĂłba rekompensaty za - co by tu nie mĂłwiĂŚ - wyrzÂądzonÂą mu krzywdĂŞ?

Nie ma ¿adnej krzywdy - co by tu nie mówiÌ. Mi³oœÌ nie ma wyznania, to nie jest kontrakt, ani umowa, czy przysiêga ma³¿eùska . Mi³oœci nic nie warunkuje. Jeœli to wszystko dziecko czuje, ma dobre wyniki w nauce i wsparcie to powiedz mi, jak¹ mia³oby odczuwaÌ krzywdê ? Mój syn dzisiaj z podniesion¹ g³ow¹ mo¿e powiedzieÌ "moi rodzice siê rozwiedli" stwierdzaj¹c po prostu fakt. Ma ju¿ 12 lat i nie widzi w tym ¿adnego wstydu. Nie czuje siê gorszy od rówieœników z tzw pe³nych rodzin. To ju¿ sa zupe³nie inne czasy Arteq, nie ma w tym wzglêdzie ostracyzmu spo³ecznego na szczêœcie.

ÂŻaden zdrowy i odczuwajÂący czÂłowiek nie czerpie radoÂści z rozstania siĂŞ z osobÂą ktĂłra byÂła mu bliska

PrzecieÂż tu nie chodzi o ÂżadnÂą radoœÌ z rozstania. Nie bĂŞdĂŞ tego rozwijaÂł bo musiaÂłbym siĂŞ podzieliĂŚ szczegó³ami , ktĂłrych nie mogĂŞ upubliczniaĂŚ bez zgody ex-Âżony. Jestem zdrowy , odczuwam i czujĂŞ radoœÌ z wielu powodĂłw. Niech to Ci  wystarczy.

Co do samej przysiêgi ma³¿eùskiej to po prostu zacytujê Siostrê w rozumie :

Czy jej dochowanie nie jest zdradÂą siebie samego i tego, do czego doszliÂśmy i czym siĂŞ staliÂśmy?

Co do Piotra. K³amca jest œwiêtym. Nie oznacza to , ¿e go potêpiam za ten trzykrotny czyn, ani za jakikolwiek inny. Co wiêcej - usprawiedliwiam go sytuacj¹ i okolicznoœciami, którym nie podo³a³ po wielekroÌ. Jego mi³oœÌ do Jezusa by³a prawdziwa, a kiedy wszystko siê zmieni³o to zapar³ siê Go i to te¿ jest takie bardzo ludzkie. Z tego nauka p³ynie, ¿ebyœmy nie musieli siê zapieraÌ ludzi, kiedy wszystko siê w ¿yciu pogmatwa i pozmienia. Obyœmy potrafili wybaczyÌ i potrafili poprosiÌ o wybaczenie. To przenosi relacje ludzkie na zupe³nie inny wymiar duchowego po³¹czenia, gdzie nawet zdrada uczy tego, jak kochaÌ tych, którzy i tak s¹ zawsze ze sob¹ po³¹czeni.

[Thotal]

Wœród moich znajomych s¹ dwie pary, które podjê³y podobn¹ próbê bycia ze sob¹ na odleg³oœÌ.
Mimo rozejÂścia sÂą nadal mocno zwiÂązani, czĂŞsto dzwoniÂą do siebie, spĂŞdzajÂą ÂświĂŞta i wakacje. ByĂŚ moÂże nie jest to "ukÂład" idealny, ale na pewno duÂżo lepszy od sytuacji gdzie zmuszeni byli ÂżyĂŚ razem. Emocje opadÂły, wiĂŞÂź pozostaÂła, wybrali drogĂŞ najlepszÂą jakÂą na ten moment dyktowaÂło im Âżycie. Dzieci rĂłwnieÂż dostosowaÂły siĂŞ do nowych warunkĂłw, ale wiedzÂą, Âże obydwoje rodzice je kochajÂą, Âże majÂą w nich podporĂŞ.
MyÂślĂŞ, Âże emocjonalne niedopasowanie rodzicĂłw i staÂły konflikt w rodzinie ma duÂżo wiĂŞkszy, niekorzystny wpÂływ na rozwĂłj emocjonalny dziecka.



Pozdrawiam - Thotal

[wiki]

Polecam doœÌ obszerny cytat z "Rozmów z Bogiem" na temat ma³¿eùstwa, zdrady i mi³oœci



Jak mĂłwiÂłem... rodzaj ludzki d¹¿y do zaznania miÂłoÂści, ktĂłra jest nieograniczona, wieczna i wolna. PrĂłba uwiecznienia miÂłoÂści jest wasza instytucja ma³¿eĂąstwa. W ramach niej zgadzacie siĂŞ zostaĂŚ ze sobÂą na caÂłe Âżycie. Ale nie sprzyja ona miÂłoÂści, ktĂłra jest “nieograniczona" i “wolna".
Dlaczego? Jeœli ¿enimy siê z wolnego wyboru, czy nie jest to przejawem wolnoœci? A deklaracja, ¿e z nikim innym prócz ma³¿onka nie bêdzie siê obcowa³o intymnie, to nie ograniczenie, lecz wybór. A wybór to nic innego jak u¿ytek, jaki robimy z wolnoœci.
Tak dÂługo jak pozostaje wyborem, owszem. Musi pozostaĂŚ. TakÂą zÂłoÂżyliÂśmy obietnicĂŞ. Tak – i w tym wÂłaÂśnie sĂŞk.
 
Pomó¿ mi zrozumieÌ.
Pos³uchaj, mo¿e przyjœÌ czas, ¿e zechcesz doœwiadczyÌ czegoœ naprawdê szczególnego w zwi¹zku z drug¹ osoba. I nie chodzi o to, czy jest ona kimœ wyj¹tkowym, ale niepowtarzalny sposób, w jaki zamierzasz okazaÌ mi³oœÌ, jaka ¿ywisz do wszystkich ludzi
-  i do samego Âżycia – jest moÂżliwy tylko z ta wÂłaÂśnie osoba.
W istocie sposób, w jaki wyra¿asz swa mi³oœÌ do ka¿dej z osób, które kochasz, jest wyj¹tkowy. Nikogo nie kochasz tak samo. Poniewa¿ jesteœ istota twórcza, cokolwiek tworzysz, jest niepowtarzalne. Twoje myœli, s³owa, czyny powielaÌ siê po prostu nie mog¹. Nie potrafisz powielaÌ, potrafisz tworzyÌ.
Wiesz, dlaczego nie ma dwĂłch takich samych pÂłatkĂłw Âśniegu? PoniewaÂż to jest niemoÂżliwe. “Tworzenie" to nie “powielanie", a StwĂłrca moÂże jedynie tworzyĂŚ.
Dlatego nie ma dwĂłch takich samych pÂłatkĂłw Âśniegu, ludzi, myÂśli, zwiÂązkĂłw – Âżadnych dwĂłch takich samych rzeczy.
WszechÂświat – i wszystko, co siĂŞ w nim znajduje
- jest jedyne i niepodobne do niczego innego.
Oto po raz kolejny Boska Dychotomia. Wszystko jest niepowtarzalne, mimo to wszystko jest Jednym.
W³aœnie. Ka¿dy palec u twej rêki jest inny, ale to ta sama rêka. Powietrze w twoim domu nie jest ró¿ne od powietrza gdzie indziej, lecz powietrze w poszczególnych pokojach nie jest takie same, czuje siê wyraŸna ró¿nice.
Podobnie jest z ludÂźmi. Wszyscy sÂą Jednym, lecz nie ma dwĂłch takich samych ludzi. Nie moÂżna wiec kochaĂŚ dwĂłch osĂłb w taki sam sposĂłb, nawet gdyby siĂŞ chciaÂło – ale tego nigdy byÂś nie prĂłbowaÂł, poniewaÂż miÂłoœÌ to jedyna i niepowtarzalna reakcja na to, co jedyne i niepowtarzalne.
ToteÂż kiedy okazujesz swa miÂłoœÌ jednej osobie, robisz to w sposĂłb wyjÂątkowy, niemoÂżliwy do powielenia wobec drugiej. Twoje myÂśli, sÂłowa i czyny -twoje reakcje – sÂą jedyne w swym rodzaju... tak jak osoba, do ktĂłrej sÂą skierowane.
Jeœli zapragn¹³eœ okazaÌ mi³oœÌ w ten szczególny sposób wy³¹cznie z ta jedna osoba, wybierz to, og³oœ. Lecz niech twoje oœwiadczenie bêdzie nieustannie ponawiana deklaracja wolnoœci, a nie wi¹¿¹cym zobowi¹zaniem. Prawdziwa mi³oœÌ zawsze jest wolna, nie do pogodzenia z obowi¹zkiem.
JeÂśli zaÂś swÂą decyzje postrzegasz jako ÂświĂŞtÂą obietnicĂŞ, ktĂłrej nie wolno zÂłamaĂŚ, moÂże przyjœÌ czas, Âże doÂświadczysz tej obietnicy jako zobowiÂązania – i bĂŞdzie ci ona ci¹¿yĂŚ. Lecz jeÂśli widzieĂŚ w niej bĂŞdziesz nie jednorazowe przyrzeczenie, lecz wolny wybĂłr, dokonywany wci¹¿ na nowo, nigdy nie bĂŞdzie dla ciebie uci¹¿liwa.
PamiĂŞtaj: Jedna tylko jest ÂświĂŞta obietnica – abyÂś gÂłosiÂł swojÂą prawdĂŞ i niÂą ÂżyÂł. Wszystkie inne stanowiÂą zaprzepaszczenie wolnoÂści, a to nie ma nic wspĂłlnego ze ÂświĂŞtoÂściÂą. Albowiem wolnoœÌ jest twojÂą prawdziwÂą istotÂą. Gdy zaprzepaszczasz wolnoœÌ, zaprzepaszczasz swÂą JaŸù. A to nie sakrament, to bluÂźnierstwo.
 
13
Mocne sÂłowa! Twierdzisz wiĂŞc, Âże nigdy nie powinniÂśmy skÂładaĂŚ obietnic – Âże nie powinniÂśmy niczego nikomu przyrzekaĂŚ?
Patrz¹c na to, jakie ¿ycie wiedzie wiêkszoœÌ z was, w ka¿dej obietnicy skrywa siê k³amstwo. Sk¹d bowiem mo¿ecie dziœ wiedzieÌ, jakie bêd¹ wasze uczucia i co bêdziecie chcieli zrobiÌ w dowolnej chwili w przysz³oœci? Tego wiedzieÌ nie mo¿ecie, gdy¿ prowadzicie ¿ycie reaktywne. Tylko wtedy gdy staniecie siê istotami prawdziwie kreatywnymi, mo¿ecie sk³adaÌ obietnice wolne od k³amstwa.
Istoty twĂłrcze wiedza, co bĂŞdÂą czuÂły wobec danej rzeczy w dowolnej chwili w przyszÂłoÂści, poniewaÂż istoty twĂłrcze stwarzajÂą swoje uczucia, ksztaÂłtujÂą je, a nie po prostu przeÂżywajÂą.
DopĂłki nie potrafisz stworzyĂŚ swej przyszÂłoÂści, dopĂłty nie moÂżesz jej przewidzieĂŚ. DopĂłki nie potrafisz przewidzieĂŚ swej przyszÂłoÂści, dopĂłty nie moÂżesz prawdziwie nic obiecaĂŚ.
Ale nawet ten, kto zarĂłwno tworzy jak i przewiduje swa przyszÂłoœÌ, ma wÂładze – i prawo – aby ja zmieniĂŚ. Zmiana jest niezbywalnym prawem wszelkich stworzeĂą. Nawet wiĂŞcej niÂż “prawem", poniewaÂż “prawo" jest nadane. “Zmiana" jest tym, co Jest.
Zmiana jest.
Ty jesteÂś zmiana.
Nie moÂżna ci tego nadaĂŚ. Ty jesteÂś tym.
 
Zatem skoro jesteÂś “zmiany" – skoro zmiana to w tobie jedyna staÂła rzecz – nie moÂżesz obiecaĂŚ, Âże zawsze bĂŞdziesz taki sam, bo skÂłamiesz.
Chcesz powiedzieĂŚ, Âże we wszechÂświecie nie ma nic staÂłego? ÂŻe w caÂłym stworzeniu nic nie pozostaje niezmienne?
Proces zwany ¿yciem polega na stwarzaniu na nowo. Wszystko, co sk³ada siê na ¿ycie, ci¹gle stwarza siê na nowo w ka¿dej chwili teraŸniejszoœci. 'Wyklucza to identycznoœÌ, jeœli coœ jest identyczne, to wcale siê nie zmieni³o. Lecz chocia¿ identycznoœÌ jest niemo¿liwa, podobieùstwo nie. Podobieùstwo uzyskuje siê dziêki procesowi przemiany przynosz¹cemu wynik zbie¿ny z poprzednim.
Gdy twórczoœÌ osi¹ga wysoki stopieù podobieùstwa, mówicie, ¿e to identycznoœÌ. I z waszego niedoskona³ego punktu widzenia, tak to siê przedstawia.
Dlatego w ludzkiej percepcji wszechœwiat wydaje siê w du¿ej mierze sta³y. To znaczy, rzeczy wygl¹daj¹ na jednakowe, tak jak czyny i reakcje. Postrzegacie tu spójnoœÌ.
To dobrze, poniewaÂż dziĂŞki temu zyskujecie system odniesienia, w ramach ktĂłrego moÂżecie doÂświadczaĂŚ istnienia w Âświecie fizykalnym i je rozwaÂżaĂŚ.
Ale Ja powiadam ci: W perspektywie caÂłoÂści Âżycia – zarĂłwno fizykalnego jak niefizykalnego – pozory staÂłoÂści znikajÂą. Rzeczy doÂświadczane sÂą takimi, jakimi sÂą naprawdĂŞ: stale ulegajÂącymi przemianie.
Wynika stÂąd, Âże zmiany czasami sÂą tak subtelne, tak drobne, iÂż z naszego punktu widzenia rzeczy
wydajÂą siĂŞ takie same – niekiedy dokÂładnie takie same – podczas gdy w istocie nie sÂą.
W istocie.
Nie ma czegoÂś takiego jak “identyczne bliÂźniaki". Otó¿ to. ÂŚwietnie to uj¹³eÂś.
Mimo to potrafimy stworzyĂŚ siĂŞ na nowo w postaci dostatecznie zbliÂżonej, aby powstaÂł efekt staÂłoÂści.
Tak.
I moÂżemy tego dokonywaĂŚ w obrĂŞbie naszych zwiÂązkĂłw, jeÂśli chodzi o nasze postĂŞpowanie i o to, za kogo siĂŞ uwaÂżamy.
Owszem – chociaÂż wiĂŞkszoÂści przychodzi to niezwykle trudno.
Poniewa¿ sta³oœÌ stanowi pogwa³cenie naturalnego prawa i trzeba wielkiego mistrza, aby stworzyÌ nawet pozory identycznoœci.
Mistrz przezwyciê¿a naturalna sk³onnoœÌ do zmiany po to, aby uchodziÌ za takiego samego. W rzeczywistoœci nie mo¿e on wystêpowaÌ w takiej samej postaci. Potrafi jednak wyst¹piÌ w postaci na tyle zbli¿onej, aby powsta³o wra¿enie identycznoœci.
Ale ludzie, ktĂłrym daleko do mistrzostwa, ciÂągle sÂą tacy sami. Znam osoby, ktĂłre sÂą tak przewidywalne, Âże moÂżna postawiĂŚ na nie swoje Âżycie.
 
Ale celowe takie dziaÂłanie wymaga wiele wysiÂłku.
Mistrz to ten, kto osiÂąga wysoki stopieĂą podobieĂąstwa (“spĂłjnoÂści") w sposĂłb zamierzony. Ucznia poznaĂŚ po tym, Âże spĂłjnoœÌ, jaka przejawia, niekoniecznie jest zamierzona.
KtoÂś, kto zawsze reaguje tak samo w okreÂślonych okolicznoÂściach, czĂŞsto mĂłwi: “Nie mogÂłem nic na to poradziĂŚ".
Tego mistrz nie powie nigdy.
Nawet gdy czyjaÂś reakcja przynosi wynik godny podziwu – coÂś, za co otrzymujÂą pochwa³ê – sÂłyszy siĂŞ czĂŞsto w odpowiedzi: “To nic takiego. DziaÂłaÂłem odruchowo. KaÂżdy by tak postÂąpiÂł".
Tak rĂłwnieÂż nie zachowaÂłby siĂŞ mistrz.
Mistrz to ten, kto – caÂłkiem dosÂłownie – wie, co robi.
Wie takÂże dlaczego.
Dla ludzi, ktĂłrzy nie wznieÂśli siĂŞ na ten poziom, zagadka jest czĂŞsto i jedno, i drugie.
Dlatego tak trudno jest dotrzymaĂŚ obietnicy?
Miedzy innymi. Jak mĂłwiÂłem, dopĂłki nie potrafisz przewidzieĂŚ swojej przyszÂłoÂści, dopĂłty nie moÂżesz niczego prawdziwie przyrzekaĂŚ.
Drugim powodem, dla ktĂłrego trudno ludziom dotrzymaĂŚ danego sÂłowa jest to, Âże popadajÂą przez to w konflikt ze swa autentycznoÂściÂą.
Co masz na myÂśli?
Chodzi mi o to, ¿e ich prawda podlega ewolucji i ró¿ni siê od tego, co jak przysiêgali, na zawsze
pozostanie ich prawda. Prawda ta moÂże dotyczyĂŚ ró¿nych zjawisk. Powstaje wiec g³êboki konflikt. Czemu mam byĂŚ wierny – mojej prawdzie czy mojej przysiĂŞdze.
Twoja rada?
DawaÂłem wam ja juÂż wczeÂśniej:
Zdradzenie samego siebie po to, aby nie zdradziĂŚ drugiego, to mimo wszystko zdrada. To zdrada najwyÂższego rzĂŞdu.
Ale to spowodowaÂłoby powszechne Âłamanie obietnic! PrzestaÂłoby siĂŞ w ogĂłle liczyĂŚ sÂłowo dane w jakiejkolwiek sprawie. Nie moÂżna byÂłoby na nikim polegaĂŚ!
Zatem liczyÂłeÂś na innych – Âże dotrzymajÂą danego sÂłowa, tak? Nic dziwnego, Âże wci¹¿ byÂłeÂś taki nieszczĂŞÂśliwy.
Kto mĂłwi, Âże byÂłem nieszczĂŞÂśliwy?
Chcesz powiedzieĂŚ, Âże tak przedstawia siĂŞ i zachowuje ktoÂś, kto jest szczĂŞÂśliwy?
W porzÂądku, zgoda. BywaÂłem nieszczĂŞÂśliwy. Nieraz.
Wiele razy. Nawet kiedy miaÂłeÂś wszelkie podstawy ku temu, aby byĂŚ szczĂŞÂśliwy, ty siĂŞ unieszczĂŞÂśli-wiaÂłeÂś. ZamartwiaÂłeÂś siĂŞ tym, czy uda ci siĂŞ zachowaĂŚ szczĂŞÂście.
 
A martwiÂłeÂś siĂŞ dlatego, Âże “zachowanie szczĂŞÂścia" zaleÂżaÂło w duÂżej mierze od dotrzymania obietnic przez innych.
Chcesz powiedzieĂŚ, Âże nie mam prawa oczekiwaĂŚ albo chociaÂż mieĂŚ nadziei na to, Âże inni dotrzymajÂą swego sÂłowa?
Dlaczego chciaÂłbyÂś mieĂŚ takie prawo?
JeÂśli ktoÂś nie chce wywiÂązaĂŚ siĂŞ z obietnicy, to dlatego, Âże nie chce – albo uwaÂża, Âże nie moÂże, co na jedno wychodzi.
A jeÂśli ktoÂś nie chce lub uwaÂża, Âże z jakiegoÂś powodu nie moÂże, dotrzymaĂŚ sÂłowa, dlaczego chciaÂłbyÂś, aby to zrobiÂł?
Czy naprawdĂŞ zaleÂży ci na tym, aby ktoÂś dotrzymaÂł umowy, ktĂłrej nie chce dotrzymaĂŚ? Czy naprawdĂŞ sadzisz, Âże powinno siĂŞ zmuszaĂŚ ludzi do robienia czegoÂś, czego ich zdaniem zrobiĂŚ nie mogÂą?
Dlaczego chciaÂłbyÂś zmuszaĂŚ kogoÂś, aby robiÂł coÂś wbrew swojej woli?
MoÂże taki powĂłd wystarczy: poniewaÂż puszczenie im tego pÂłazem uderzyÂłoby we mnie – lub mojÂą rodzinĂŞ.
Czyli aby unikn¹Ì uderzenia, wolisz sam uderzyÌ.
Nie rozumiem, w jaki sposĂłb moÂże ktoÂś ucierpieĂŚ, gdy prosi siĂŞ go po prostu o dotrzymanie sÂłowa?
Niemniej on sam musi widzieĂŚ w tym uszczerbek dla siebie, bo inaczej z chĂŞciÂą wywiÂązaÂłby siĂŞ z obietnicy.
WiĂŞc to ja powinienem doznaĂŚ uszczerbku lub moje dzieci i rodzina, zamiast naraÂżaĂŚ na “cierpienie" kogoÂś, kto daÂł swoje sÂłowo, przez ¿¹danie, aby go dotrzymaÂł?
Czy naprawdĂŞ uwaÂżasz, Âże jeÂśli wymusisz na kimÂś, aby wywiÂązaÂł siĂŞ z obietnicy, nie doznasz uszczerbku?
Powiadam ci: WiĂŞcej szkody wyrzÂądzajÂą drugim osoby zadrĂŞczajÂące siĂŞ skrycie (to znaczy, postĂŞpujecie tak, jak w swym mniemaniu “musza" postĂŞpowaĂŚ), aniÂżeli ci, ktĂłrzy swobodnie oddajÂą siĂŞ temu, co chcÂą robiĂŚ.
Kiedy dajesz komuÂś wolni} rĂŞkĂŞ, dusisz zagroÂżenie w zarodku, nie podsycasz go.
Owszem, mo¿e wygl¹daÌ tak, ¿e zwolnienie kogoœ z obietnicy czy zobowi¹zania na krótka metê przynosi ci szkodê, ale nigdy nie zaszkodzi ci w d³u¿szej perspektywie, albowiem kiedy dajesz komuœ wolnoœÌ, dajesz wolnoœÌ równie¿ sobie. I w ten sposób uwalniasz siê od ciepieù, ataków na w³asn¹ godnoœÌ i poczucie w³asnej wartoœci, które nieuchronnie musz¹ nast¹piÌ, gdy zmuszasz kogoœ do dotrzymania obietnicy, której dotrzymaÌ nie chce.
Czy ma to rĂłwnieÂż odniesienie do biznesu? Czy moÂżna w taki sposĂłb prowadziĂŚ interesy?
To jedyny rozsÂądny sposĂłb na ich prowadzenie.
Problem z caÂłym waszym spoÂłeczeĂąstwem polega na tym, Âże opiera siĂŞ ono na sile. “Mocy prawa" oraz, zbyt czĂŞsto niestety, na “sile piĂŞÂści", czyli jak to nazywacie, “siÂłach zbrojnych".
Nie opanowaliÂście jeszcze sztuki perswazji.
 
Ale jak moÂżna wpÂłyn¹Ì na drugÂą stronĂŞ, aby dotrzymaÂła warunkĂłw umowy, jeÂśli nie drogÂą sÂądowÂą, “mocÂą prawa"?
ZwaÂżywszy na etykĂŞ panujÂąca obecnie w waszym spoÂłeczeĂąstwie, moÂże nie byĂŚ innego sposobu. Lecz gdy etyka spoÂłeczna siĂŞ zmieni, sposĂłb, w jaki teraz zapobiegacie odstĂŞpowaniu od umowy, wyda siĂŞ prymitywny.
MĂłgÂłbyÂś to wytÂłumaczyĂŚ?
Obecnie wasza gwarancja, Âże umowa bĂŞdzie przestrzegana, jest siÂła. Lecz ze zmiana etyki spoÂłecznej, kiedy uwzglĂŞdnicie to, Âże wszyscy stanowicie Jedno, nigdy nie uciekniecie siĂŞ do przemocy, poniewaÂż to zaszkodziÂłoby wam samym. Nie bije siĂŞ lewej rĂŞki prawa.
Nawet jeÂśli lewa rĂŞka dusi ciĂŞ za gardÂło?
Do czegoœ takiego równie¿ by nie dosz³o. Skoùczy³oby siê samookaleczanie, odgryzanie sobie nosa na z³oœÌ cioci. £amanie umów. Rzecz jasna, same umowy wygl¹da³yby zupe³nie inaczej.
Przekazywanie wartoÂści przestaÂłoby siĂŞ odbywaĂŚ tylko i wy³¹cznie pod warunkiem otrzymania czegoÂś nie mniej wartoÂściowego w zamian – jak to ma miejsce obecnie. Dzielenie siĂŞ z innymi przestaÂłoby siĂŞ odbywaĂŚ tylko i wy³¹cznie dla godziwego zysku.
DawaÂłbyÂś i dzieliÂł siĂŞ odruchowo, dlatego zawierano by i Âłamano znacznie mniej umĂłw, poniewaÂż umowa dotyczy wymiany dĂłbr i usÂług, zaÂś twoje
Âżycie polegaÂłoby na dawaniu dĂłbr i Âświadczeniu usÂług, niezaleÂżnie od tego czy wymiana dojdzie czy nie dojdzie do skutku.
Lecz to wÂłaÂśnie w takim jednostronnym dawaniu musicie upatrywaĂŚ zbawienia dla siebie, bo w ten sposĂłb odkryjecie to, czego doÂświadczyÂł BĂłg: to, co dajesz drugiemu, dajesz samemu sobie. Co od ciebie wychodzi, trafia z powrotem do ciebie.
Wszystko, co pÂłynie od ciebie, do ciebie powraca.
Z nawiÂązka. Nie trzeba siĂŞ wiĂŞc martwiĂŚ tym, co dostanie siĂŞ w zamian. Trzeba tylko myÂśleĂŚ o tym, co daĂŚ z siebie. W Âżyciu chodzi o najwyÂższej jakoÂści dawanie, a nie dostawanie.
Ten zwrot pociÂągnie za sobÂą gruntowne przewartoÂściowanie pojĂŞcia “sukcesu". Obecnie miara “sukcesu" w waszej kulturze jest to, ile “dostajesz", ile zgromadzisz zaszczytĂłw, pieniĂŞdzy, wÂładzy i majÂątku. W Nowej Kulturze twĂłj “sukces" bĂŞdzie mierzyĂŚ siĂŞ tym, ile dziĂŞki tobie zdoÂłajÂą zgromadziĂŚ inni.
Ironia polega na tym, Âże im wiĂŞcej dziĂŞki tobie zgromadza inni, tym wiĂŞcej nabĂŞdziesz ty sam, bez Âżadnego wysiÂłku. Bez “kontraktĂłw", “targĂłw", “negocjacji", procesĂłw, sadĂłw czy innych form nacisku sÂłu¿¹cych do wyegzekwowania od was, abyÂście dawali sobie nawzajem to, co “obiecaliÂście".
W gospodarce przyszÂłoÂści nie bĂŞdzie siĂŞ dziaÂłaĂŚ dla wÂłasnego zysku lecz dla wÂłasnego rozwoju, ktĂłry bĂŞdzie stanowiĂŚ twĂłj zysk. Lecz przypadnie ci teÂż w udziale “zysk" liczony w kategoĂąach materialnych w miarĂŞ, jak bĂŞdziesz stawaÂł siĂŞ coraz okazalsza, Âświetniejsza wersja siebie, Jakim JesteÂś W Istocie.
 
PosÂługiwanie siĂŞ. si³¹ w celu uzyskania od kogoÂś czegoÂś, co “obiecaÂł", wyda siĂŞ wtedy wam rzeczÂą niesÂłychanie prymitywnÂą. JeÂśli ktoÂś nie dotrzyma sÂłowa, pozwolicie mu pĂłjœÌ swoja droga, dokonywaĂŚ wÂłasnych wyborĂłw i ksztaÂłtowaĂŚ swoje doÂświadczenie siebie. I nie bĂŞdzie ci brakowaÂło tego, czego od nich nie otrzymaÂłeÂś, gdyÂż bĂŞdziesz wiedzieĂŚ, Âże “jest tego wiĂŞcej tam, skÂąd to siĂŞ wziĂŞÂło" – i Âże to nie on jest tego ÂźrĂłdÂłem, lecz ty.
Rozumiem. Ale chyba trochĂŞ odbiegliÂśmy od tematu. Punktem wyjÂścia do tej dyskusji byÂło moje pytanie o miÂłoœÌ – czy ludzie kiedykolwiek pozwolÂą sobie na wyraÂżanie jej bez ograniczeĂą. Z tego wyniknĂŞÂła kwestia ma³¿eĂąstwa otwartego. Potem nagle odbiegliÂśmy od tematu.
NiezupeÂłnie. Wszystko, o czym teraz byÂła mowa, jest jak najbardziej na miejscu, l Âładnie wi¹¿e sip z twym pytaniem o spoÂłeczeĂąstwo oÂświecone czy teÂż wyÂżej rozwiniĂŞte. PoniewaÂż w oÂświeconym spoÂłeczeĂąstwie nie wystĂŞpuje ani “ma³¿eĂąstwo", ani “biznes" – ani Âżaden inny sztuczny twĂłr wymyÂślony dla scalenia spoÂłeczeĂąstwa.
Tak, racja, zaraz do tego przejdziemy. Chcê jednak doprowadziÌ tê dyskusjê do koùca. Kilka twoich spostrze¿eù mnie zaintrygowa³o. Jak ja to widzê, chodzi o to, ¿e istoty ludzkie nie mog¹ dotrzymywaÌ obietnic, zatem nie powinny ich sk³adaÌ. To podwa¿a w³aœciwie sam¹ instytucjê ma³¿eùstwa.
Podoba Mi siĂŞ sÂłowo “instytucja" w tym kontekÂście. Tak doÂświadcza tego wiĂŞkszoœÌ ludzi ÂżyjÂących w ma³¿eĂąstwie.
Albo jeszcze lepiej “zakÂład" – karny lub dla umysÂłowo chorych czy przynajmniej naukowy!
W³aœnie. Dok³adnie. To w³aœnie jest doœwiadczeniem ogó³u ludzi.
¯arty ¿artami, ale chyba nie ogó³u ludzi. Miliony ludzi kochaj¹ instytucjê ma³¿eùstwa i chc¹ j¹ zachowaÌ.
Obstajê przy tym, co powiedzia³em. Dla wiêkszoœci -ludzi ma³¿eùstwo to ciê¿ka przeprawa, nie odpowiada im to, jak ono na nich wp³ywa.
Dowodzi tego rosnÂąca liczba rozwodĂłw na Âświecie.
Czyli twierdzisz, ¿e ma³¿eùstwo nale¿y odstawiÌ do lamusa?
Nie mam preferencji, jeÂśli o to chodzi, tylko -- wiem, wiem, dzielisz siĂŞ spostrzeÂżeniami.
Brawo! UsiÂłujesz zrobiĂŚ ze Mnie Boga, ktĂłry ma swoje upodobania, a tak nie jest. CieszĂŞ siĂŞ, Âże prĂłbujesz z tym skoĂączyĂŚ.
Có¿, w ten sposób za³atwiliœmy nie tylko ma³¿eùstwo ale i religiê!
To prawda, ¿e religie straci³yby racje bytu, gdyby ludzkoœÌ zrozumia³a, ¿e Bóg nie ma upodobaù, poniewa¿ religia uchodzi za wierne odbicie Boskich preferencji.
 
' A jeÂśli nie masz swoich upodobaĂą, to religia musi byÂś kÂłamstwem.
KÂłamstwo to za ostre stĂłwo. NazwaÂłbym ja fikcjÂą. Waszym wymysÂłem.
Tak jak wymyœliliœmy sobie, ¿e Bóg woli, kiedy zawieramy zwi¹zek ma³¿eùski?
Zgadza siê. Nie preferuje ma³¿eùstwa. Zauwa¿am jednak, ¿e wy tak.
Dlaczego? Dlaczego wolimy siê ¿eniÌ czy wychodziÌ za m¹¿, skoro wiemy, ¿e to takie trudne wyzwanie?
PoniewaÂż nie potrafiliÂście w inny sposĂłb zagwarantowaĂŚ swojemu doÂświadczeniu miÂłoÂści staÂłoÂści czy “wiecznoÂści".
Tylko w ten sposĂłb kobieta mogÂła zapewniĂŚ sobie opiekĂŞ i przetrwanie; tylko w ten sposĂłb mĂŞÂżczyzna mĂłgÂł zapewniĂŚ sobie seks “na ¿¹danie" i staÂłe towarzystwo.
Stworzono wiec normĂŞ spoÂłeczna. Zawarto umowĂŞ. Ja dam ci to, a ty mi tamto. PrzypominaÂło to transakcje handlowa. PoniewaÂż obu stronom zaleÂżaÂło na tym, aby umowa miaÂła “moc wi¹¿¹ca", postanowiono, Âże jest to “ÂświĂŞty zwiÂązek" zawarty przed Bogiem – i kto go zerwie, poniesie karĂŞ.
PóŸniej, gdy to nie spe³ni³o swego zadania, z pomoc¹ praw ustanowionych przez ludzi próbowano wymóc na obu stronach, aby przestrzega³y umowy.
Ale nawet to nie pomogÂło.
Ani tak zwane prawa Boskie, ani prawa stanowione nie powstrzymuj¹ ludzi przed ³amaniem œlubów ma³¿eùskich.
Jak to moÂżliwe?
Poniewa¿ œluby ma³¿eùskie w takiej postaci, jaka im nadaliœcie, s¹ sprzeczne z jedynym prawem, jakie siê Uczy.
Mianowicie?
Prawem naturalnym.
Ale w naturze rzeczy, Âżycia leÂży wyraÂżanie JednoÂści. Czy nie taki wniosek pÂłynie z tych wszystkich rozwaÂżaĂą? A ma³¿eĂąstwo jest najpiĂŞkniejszym tego ludzkim przejawem. Sam wiesz – “Co BĂłg z³¹czyÂł, niech Âżaden czÂłowiek nie roz³¹cza", i tak da-lej.
Ma³¿eùstwo w waszym wydaniu nie nale¿y do szczególnie powabnych rzeczy. Stanowi bowiem pogwa³cenie dwóch z trzech podstawowych prawd ludzkiej natury.
Mo¿emy to powtórzyÌ? Chyba wreszcie zaczyna mi siê to uk³adaÌ w spójn¹ ca³oœÌ.
Dobra. No to jazda.
JesteÂście miÂłoÂściÂą, Tym JesteÂście W Istocie.
Mi³oœÌ jest nieograniczona, wieczna i wolna.
 
Zatem, tacy wÂłaÂśnie jesteÂście. To stanowi waszÂą naturĂŞ. JesteÂście nieograniczeni, wieczni i wolni, z natury.
Co siĂŞ zaÂś tyczy wszelkich sztucznych spoÂłecznych, moralnych, religijnych, filozoficznych, ekonomicznych czy politycznych ram godzÂących w wasza naturĂŞ, to naruszajÂą one sama JaŸù – a przeciw temu zawsze bĂŞdziecie siĂŞ buntowaĂŚ.

[wiki]

Tak się obawiacie żyć – tak się obawiacie samego życia – że wyrzekliście się swej prawdziwej istoty na rzecz bezpieczeństwa. Instytucja zwana przez was małżeństwem to wasza próba zapewnienia sobie bezpieczeństwa, tak jak instytucja zwana przez was rządem – to jedno i to samo w dwóch postaciach, sztuczny twór społeczny, który ma na celu narzucanie określonych zachowań.
Wielkie nieba, nigdy tak o tym nie myślałem. Zawsze uważałem małżeństwo za najwyższy dowód miłości.
W twym własnym wyobrażeniu, owszem, ale nie w takiej formie, jaka mu nadaliście. W takiej formie, jaka mu nadaliście, stanowi najwyższy dowód lęku.
Gdyby małżeństwo pozwalało wam kochać w sposób nieograniczony, wieczny i swobodny, wówczas stanowiłoby najwyższy dowód miłości.
Jednak zważywszy na to, jak się rzeczy maja, bierzecie ślub po to, aby zniżyć swoja miłość do poziomu obietnicy czy gwarancji.
Małżeństwo ma być rękojmią, że tak, “jak jest", będzie zawsze. Gdyby nie zależało wam na takiej gwarancji, małżeństwo nie byłoby wam potrzebne. A do czego służy wam ta rękojmia? Po pierwsze, do zapewnienia sobie poczucia bezpieczeństwa (zamiast oprzeć je na tym, co płynie z waszego wnętrza), a po drugie, gdy to bezpieczeństwo nie jest zapewniane stale i na bieżąco, wykorzystujecie ja jako narzędzie kary. Albowiem odstąpienie od przysięgi małżeńskiej może stanowić podstawę postępowania sadowego.
Toteż małżeństwo okazało się nader przydatne -mimo że z niewłaściwych względów.
Przez małżeństwo usiłujecie też zastrzec sobie, że uczucia, jakie żywicie do siebie nawzajem, nigdy nie zostaną przeniesione na osoby trzecie. Albo przynajmniej wyrażone w taki sam sposób.
Czyli przez seks.
Czyli przez seks.
Wreszcie, małżeństwo w takiej postaci, jaka mu nadaliście, stanowi deklaracje: “Ten związek jest szczególny. Przedkładam go ponad wszystkie pozostałe".
Co w tym złego?
Nic. To nie jest kwestia “dobra" lub “zła". Chodzi o to, co wam służy. Co od nowa tworzy was na kolejny wyższy obraz i podobieństwo Waszej Prawdziwej Istoty.
 
Jeśli jesteś istotę, która oświadcza: “Ten jeden związek – ten właśnie, a nie inny – jest mi droższy od pozostałych", wtedy wasza forma małżeństwa doskonale spełnia swoje zadanie. Ciekawe jednak, że prawie nikt, kto jest uznany za duchowego mistrza, nie jest lub nie był żonaty lub zamężny.
No, tak, bo duchowi mistrzowie żyją w celibacie. Nie uprawiają seksu.
Nie. To dlatego, że mistrzowie nie mogą z czystym sumieniem złożyć oświadczenia, którego wymaga od nich wasza obecna postać małżeństwa: że jedna osoba jest im droższa od pozostałych.
Takie oświadczenie mistrzowi nie przystoi, nie przystoi również Bogu.
Prawda jest taka, że wasze małżeńskie śluby każą wom wypowiadać słowa przysięgi nie mającej z Bogiem nic wspólnego. Lecz jak na ironie uznajecie ją. zarazem za najświętszą, z obietnic, a Bóg takiej obietnicy nie złożyłby nigdy.
Po to, aby usprawiedliwić swoje obawy, wymyśliliście Boga, który postępuje dokładnie tak jak wy. To dlatego powołujecie się na “obietnice" Boga daną. “wybranemu ludowi" oraz na umowy miedzy Bogiem a tymi, których On kocha w sposób szczególny.
Nie możecie pogodzić się z tym, że Bóg nie kocha nikogo bardziej od pozostałych. Tworzycie wiec fikcje o Bogu, który darzy miłością pewnych ludzi z pewnych względów. I nadajecie im miano Religii. Dla mnie są one bluźnierstwem. Albewiem fałszem jest każda myśl, że przedkładam kogoś nad innych – a obrządek, który nakazuje tobie złożyć takie samo
oświadczenie, nie sakramentem jest, lecz świętokradztwem.
O, Boże, przestań. Przestań! Zabijasz we mnie wszelkie dobre myśli na temat małżeństwa! To nie może płynąć od Boga. Bóg nigdy by tak się nie wypowiadał o religii i małżeństwie!
Religia i małżeństwo w takiej postaci, jaką im nadaliście – o tym jest tutaj mowa. Wydaje ci się to zbyt ostre? Powiadam ci: Wypaczyliście Słowo Boga, aby usprawiedliwić swoje leki i uzasadnić obłęd, jaki panuje w waszych wzajemnych stosunkach.
Przypiszecie Bogu każde słowa, byle tylko móc dalej ograniczać siebie nawzajem, ranić, a nawet zabijać w imię Moje.
O, tak, od stuleci głosicie Moje imię, wymachujecie Moim sztandarem i zasłaniacie krzyżem na bitewnych polach, wszystko to na dowód, że Ja przedkładam jeden lud nad inne i domagam się, abyście dali tego świadectwo zabijając.
Lecz Ja oświadczam: Moja miłość jest bezkresna i bezwarunkowa.
Lecz tej jednej rzeczy nie możecie przyjąć do wiadomości, tej jednej prawdy nie możecie ścierpieć, albowiem jej wszechogarniający charakter burzy nie tylko instytucje małżeństwa (w waszym wydaniu), ale także każda z waszych religii oraz instytucji rządu.
Wy bowiem utworzyliście kulturę oparta na idei wyłączności, osadzona w kulturowym micie Boga, który wyklucza.
Lecz Boża kultura zasadza się na idei włączania. Miłość Boża ogarnia każdego. Do Królestwa Bożego zaproszeni są wszyscy.
 
I tę. prawdę wy zwiecie bluźnierstwem.
Musicie. Ponieważ jeśli to prawda, to przekreśla wszystko, co stworzyliście. Wszelkie ludzkie zwyczaje i wszelkie ludzkie wytwory obarczone są skaza w takiej mierze, w jakiej zaprzeczają temu, co nieograniczone, wieczne i wolne.


Rozmowa z Tobą schodzi na tak interesujące tematy, że czasem gubię pierwotny wątek. Lecz tym razem nie. Omawialiśmy małżeństwo. Omawialiśmy miłość i wymagania, jakie ze sobą pociąga.
Miłość nie stawia żadnych wymagań. Dlatego właśnie jest miłością.
Jeśli twoja miłość do drugiego niesie ze sobą wymagania, to wówczas wcale nie jest miłością, lecz jej imitacja.
To staram się tutaj tobie przekazać, na różne sposoby.
Na przykład, w ramach małżeństwa ślubujecie sobie nawzajem pewne rzeczy, czego miłość nigdy by się nie domagała. Ale wy się ich domagacie, ponieważ nie wiecie co to miłość. Dlatego każecie sobie nawzajem przysiąc to, o co miłość nigdy by nie prosiła.
A jednak jesteś przeciwny małżeństwu!
Nie jestem “przeciwny" niczemu. Opisuje tylko to, co dostrzegam.
Wy zaś możecie zmienić ten obraz. Możecie przekształcić instytucje społeczna zwana “małżeństwem" tak, aby nie żądała od was tego, o co Miłość nie prosiłaby nigdy, ale raczej ogłaszała to, co jedynie miłość mogłaby ogłosić.
Innymi słowy, zmieńcie małżeńską przysięgę.
Więcej. Zmieńcie oczekiwania, jakie leżą u podstaw tej przysięgi. To nie przyjdzie łatwo, ponieważ te oczekiwania stanowią wasze kulturowe dziedzictwo. Ono zaś wynika z mitów waszej kultury.
Widzę, że dręczy Cię ta kwestia kulturowych mitów.
Staram się tylko odpowiednio was ukierunkować. Widzę, dokąd chcecie zajść jako społeczeństwo, i próbuje dobrać słowa i określenia, które mogą was naprowadzić na te drogę.


  niestety nie można zrobić z tego jednej wiadomości, ponieważ liczba znaków jest przekroczona stąd posty jeden pod drugim

[east]

PiĂŞkna wypowiedÂź wiki. Wiele wypowiedzianych mÂądroÂści ze mnÂą rezonuje.

[Constantin]

Nic dodaÌ, nic uj¹Ì.
nadszedÂł czas aby ludzie to wreszcie pojĂŞli.

[wiki]

 i jeszcze coÂś na temat przysiĂŞgi ma³¿eĂąskiej:

"Ale najpierw powiem ci, jak mo¿ecie przekszta³ciÌ wasz wynalazek zwany ,,ma³¿eùstwem" tak, aby bardziej s³u¿y³ waszemu celowi.
Nie pozbywajcie siĂŞ go, nie przekreÂślajcie – zmieĂącie.
Bardzo bym chciaÂł wiedzieĂŚ jak. ChciaÂłbym wiedzieĂŚ, czy w ogĂłle moÂżliwa jest forma, w jakiej ludziom bĂŞdzie wolno wyraÂżaĂŚ prawdziwÂą miÂłoœÌ. PowrĂłcĂŞ wiĂŞc do pytania wyjÂściowego: Jakie ograniczenia mamy – czy zdaniem niektĂłrych, musimy – nakÂładaĂŚ na wyraÂżanie miÂłoÂści?
¯adne. ¯adnych ograniczeù. I to w³aœnie powinny uwzglêdniaÌ wasze œluby ma³¿eùskie.
To zadziwiajÂące, poniewaÂż dokÂładnie to zawieraÂły moje i Nancy Âśluby!
Wiem.
Kiedy Nancy i ja postanowiliœmy siê pobraÌ, w przyp³ywie natchnienia u³o¿y³em zupe³nie nowy tekst przysiêgi ma³¿eùskiej.
Wiem.
Nancy mnie poparÂła. ZgodziÂła siĂŞ, Âże zÂłoÂżenie tradycyjnych ÂślubĂłw nie wchodzi w rachubĂŞ.
Wiem.
UsiedliÂśmy wiĂŞc i opracowaliÂśmy nowe Âśluby, ktĂłre “sprzeciwiaÂły siĂŞ kulturowemu nakazowi", jakbyÂś to uj¹³.
Zgadza siĂŞ. Bytem z was dumny.
Kiedy pisaliÂśmy, kiedy przelewaliÂśmy sÂłowa na papier do odczytania przez pastora, naprawdĂŞ uwaÂżam, Âże oboje byliÂśmy natchnieni.
OczywiÂście. Chcesz powiedzieĂŚ -?
Myœlisz, ¿e przychodzê do ciebie tylko wtedy, kiedy piszesz ksi¹¿ki?
Jasny gwint.
A jasny, jasny.
MoÂże byÂś tak przytoczyÂł te sÂłowa tutaj?
Co proszĂŞ?
ÂŚmiaÂło. Masz przecieÂż ten tekst. Wstaw go tutaj.
Nie byÂło naszym zamiarem dzieliĂŚ siĂŞ nim z caÂłym Âświatem.
Kiedy przystĂŞpowaÂłeÂś do tego dialogu, nie przypuszczaÂłeÂś, Âże choĂŚ odrobina jego pĂłjdzie w Âświat. ÂŚmiaÂło. Wstaw go tutaj.
Nie chcĂŞ, Âżeby ludzie pomyÂśleli, Âże siĂŞ chwalĂŞ, Âże to “PrzysiĂŞga Ma³¿eĂąska Najlepsza z MoÂżliwych!".
Nagle przejmujesz siĂŞ tym, co powiedzÂą ludzie? Och, przestaĂą. Wiesz dobrze, o co mi chodzi.
SÂłuchaj, nikt nie mĂłwi, Âże to “PrzysiĂŞga Ma³¿eĂąska Najlepsza z MoÂżliwych".
Pewnie masz racjĂŞ.
Po prostu nikt na tej planecie nie wymyÂśliÂł dotÂąd lepszej.
Hej -!
ÂŻartowaÂłem tylko. Trzeba trochĂŞ rozÂładowaĂŚ atmosferĂŞ.
Dalej, wstaw te Âśluby. OdpowiedzialnoœÌ biorĂŞ na siebie. Ludziom na pewno przypadnÂą do serca. DadzÂą im wyobraÂżenie, o czym tutaj mĂłwimy. A moÂże zachĂŞcisz innych, aby zÂłoÂżyli takie Âśluby. WÂłaÂściwie to nie tyle “Âśluby" co obopĂłlne oÂświadczenia o ma³¿eĂąstwie.
No, dobrze. Oto co Nancy i ja powiedzieliÂśmy sobie zawierajÂąc zwiÂązek ma³¿eĂąski... pod wpÂływem “natchnienia", jakiego doznaliÂśmy:
KapÂłanka:
Neale i Nancy przybyli tu dziœ wieczór nie po to, aby z³o¿yÌ uroczyst¹ obietnicê czy po³¹czyÌ siê uœwiêconym wêz³em.
Neale i Nancy przybyli tu dziÂś, aby ogÂłosiĂŚ wszem i wobec swÂą miÂłoœÌ do siebie nawzajem; obwieÂściĂŚ swojÂą prawdĂŞ; oznajmiĂŚ o swoim postanowieniu wspĂłlnego Âżycia i wzrastania – peÂłnym gÂłosem i w waszej obecnoÂści, powodowani pragnieniem, abyÂśmy my wszyscy odczuli bardzo rzeczywiste i intymne podÂłoÂże ich postanowienia, i przez to jeszcze bardziej je umocnili.
Przybyli tu ponadto w nadziei, Âże ten obrzÂądek po³¹czenia pomoÂże nam wszystkim zbliÂżyĂŚ siĂŞ do siebie. JeÂśli jesteÂście tu obecni wraz z ma³¿onkÂą czy ma³¿onkiem, niech ta ceremonia bĂŞdzie dla was odÂświeÂżeniem – odnowieniem waszego miÂłosnego zwiÂązku.
Zadajmy sobie na poczÂątek pytanie: Dlaczego braĂŚ Âślub?
Neale i Nancy sami odpowiedzieli sobie na to pytanie i przekazali mi odpowiedÂź. Teraz zapytam ich o to raz jeszcze, aby ugruntowaÂło siĂŞ ich rozumienie i okrzepÂło oddanie prawdzie, ktĂłrÂą dzielÂą ze sobÂą.
(Kap³anka podnosi ze sto³u dwie czerwone ró¿e...)
Oto Obrz¹dek Ró¿, podczas którego Nancy i Neale dziel¹ siê swym rozumieniem i upamiêtniaj¹ to zdarzenie.
Nancy i Neale, oznajmiliœcie mi, ¿e jesteœcie g³êboko przekonani, i¿ powodem zawarcia tego ma³¿eùstwa nie jest bezpieczeùstwo...
...¿e jedyne i prawdziwe bezpieczeùstwo znaleŸÌ mo¿na nie w posiadaniu czy byciu posiadanym, we w³asnoœci czy byciu w³asnoœci¹...
...nie w ¿¹daniu czy oczekiwaniu, ani nawet w nadziei na to, ¿e ten drugi zapewni ci wszystko, czego twoim zdaniem potrzebujesz w ¿yciu...
...ale w œwiadomoœci, ¿e wszystko, czego ci potrzeba... ca³¹ mi³oœÌ, ca³¹ m¹droœÌ, ca³¹ przenikliwoœÌ, ca³¹ moc, ca³¹ wiedzê, ca³e pojmowanie, ca³e wspó³czucie i ca³¹ si³ê... znajdziesz wewn¹trz siebie...
...i ¿e nie poœlubiacie tego drugiego z nadziej¹ otrzymania tych rzeczy, ale z nadziej¹ rozdania tych darów, aby mia³ on ich jeszcze wiêksz¹ obfitoœÌ.
Czy takie jest wasze g³êbokie przeœwiadczenie dziœ wieczór?
(OdpowiadajÂą, Âże jest.)
Ponadto, Neale i Nancy, oÂświadczyliÂście mi, Âże nie wstĂŞpujecie w ten zwiÂązek ma³¿eĂąski z zamiarem ograniczania i kontrolowania siebie nawzajem, powstrzymywania przed szczerym wyraÂżaniem i godnym ÂświĂŞtowaniem tego, co w was najwyÂższe i najlepsze – w tym miÂłoÂści do Boga, umiÂłowania Âżycia, umiÂłowania ludzi, umiÂłowania twĂłrczoÂści, umiÂłowania pracy i kaÂżdego innego aspektu waszej istoty, ktĂłry prawdziwie was oddaje i sprawia wam radoœÌ. Czy takie jest wasze g³êbokie postanowienie dziÂś wieczĂłr?
(OdpowiadajÂą, Âże jest.)
Wreszcie, Neale i Nancy, powiedzieliÂście mi, Âże chcecie byĂŚ ze sobÂą nie dlatego, Âże siĂŞ do tego
zobowiÂązaliÂście, ale abyÂście sobie nawzajem zapewniali moÂżliwoÂści...
...moÂżliwoÂści rozwoju, wyraÂżania swej JaÂźni, wznoszenia waszego Âżycia na wyÂżyny swego potencjaÂłu, uleczenia faÂłszywego czy niskiego mniemania o sobie i przez bliskie obcowanie waszych dusz, ponownego zjednoczenia siĂŞ z Bogiem...
...¿e to jest prawdziwe œwiête obcowanie... wspólna podró¿ przez ¿ycie z ukochan¹ osob¹ jako równoprawnym partnerem, dzielenie siê na równi w³adz¹ i obowi¹zkami, dŸwiganie na równi brzemienia i p³awienie siê na równi w chwale.
Czy ta wizja nadal wym przyÂświeca?
(OdpowiadajÂą, Âże tak.)
Wrêczam wam teraz te czerwone ró¿e, jako znak waszego indywidualnego rozumienia tych ziemskich spraw; ¿e oboje wiecie i zgadzacie siê co do tego, jak bêdzie wygl¹da³o wasze ¿ycie cielesne, w obrê-bie"tworu zwanego ma³¿eùstwem. Podajcie sobie teraz te ró¿e, na znak, ¿e w mi³oœci dzielicie ze sob¹ tê wiedzê i rozumienie.
Teraz weŸcie, proszê, po jednej bia³ej ró¿y. Stanowi ona symbol waszego wy¿szego pojmowania, waszej duchowej natury i duchowej prawdy. Oznacza czystoœÌ waszej Prawdziwej i Najwy¿szej JaŸni, oraz czystoœÌ Bo¿ej mi³oœci, która nigdy nie przestaje wam œwieciÌ.
(Wrêcza Nancy ró¿ê z obr¹czk¹ Neale'a na ³odydze, a Neale'owi ró¿ê z obr¹czk¹ Nancy.)
Co bĂŞdzie symbolem upamiĂŞtniajÂącym zÂłoÂżone i otrzymane dziÂś obietnice?
(Oboje zdejmujÂą obrÂączki z Âłodyg i przekazujÂą kapÂłance, ktĂłra trzyma je w rĂŞku wypowiadajÂąc nastĂŞpujÂące sÂłowa...)
Okr¹g jest symbolem S³oùca, Ziemi, wszechœwiata. Symbolizuje œwiêtoœÌ, doskona³oœÌ, pokój. Stanowi równie¿ symbol wiecznoœci duchowej prawdy, mi³oœci, ¿ycia... tego, co nie ma pocz¹tku i koùca. A w tej chwili wspólnym wyborem Neale'a i Nancy jest, aby okr¹g symbolizowa³ równie¿ jednoœÌ, lecz nie posiadanie; po³¹czenie, lecz nie ograniczenie; otoczenie, lecz nie osaczenie. Albowiem mi³oœci nie da siê posi¹œÌ ani te¿ ograniczyÌ, l duszy nigdy nie da siê osaczyÌ.
WeÂźcie teraz, Neale i Nancy, te obrÂączki, ktĂłrymi pragniecie siebie obdarowaĂŚ.
(PrzyjmujÂą od siebie obrÂączki.)
ProszĂŞ Neale'a, aby powtarzaÂł za mnÂą.
Ja, Neale... proszê ciebie, Nancy... abyœ zosta³a m¹ towarzyszk¹, kochank¹, przyjació³k¹ i ¿on¹... Wyra¿am mój zamiar darzenia ciebie najg³êbsz¹ przyjaŸni¹ i mi³oœci¹... nie tylko w chwilach radoœci... ale i w chwilach smutku... nie tylko wtedy, kiedy jasno pamiêtasz, Kim Jesteœ... ale i kiedy zapominasz... nie tylko wtedy, kiedy okazujesz mi³oœÌ... ale i wtedy, kiedy nie okazujesz jej... Ponadto oœwiadczam... Bogu oraz zebranym tutaj... i¿ zawsze bêdê stara³ siê dostrzegaÌ obecne w tobie Œwiat³o Boskoœci... i zawsze bêdê stara³ siê dzieliÌ... Œwiat³em Boskoœci obecnym we mnie... nawet i szczególnie... w najczarniejszej godzinie.
Jest moim zamiarem pozostaĂŚ z tobÂą na zawsze... w ÂświĂŞtym obcowaniu dusz... abyÂśmy wspĂłlnie mogli tworzyĂŚ BoÂże dzieÂło... obdarowujÂąc tym, co w nas dobre... wszystkich, o ktĂłrych w naszym Âżyciu siĂŞ ocieramy.
(KapÂłanka zwraca siĂŞ do Nancy.)
Nancy, czy zgadzasz siê uczyniÌ zadoœÌ proœbie Neale'a i zostaÌ jego ¿on¹?
(Odpowiada, Âże tak.)
Nancy, powtarzaj teraz za mnÂą.
Ja, Nancy... proszĂŞ ciebie, Neale'a... (SkÂłada takÂą samÂą obietnicĂŞ.)
KapÂłanka zwraca siĂŞ do Neale'a.
Neale, czy zgadzasz siê uczyniÌ zadoœÌ proœbie Nancy i zostaÌ jej mê¿em?
(Odpowiada, Âże tak.)
Zatem weÂźcie te obrÂączki, ktĂłre sobie nawzajem zaÂłoÂżycie, i powtarzajcie za mnÂą: TÂą obrÂączkÂą... zaÂślubiam ciebie... i biorĂŞ od ciebie obrÂączkĂŞ... (wymieniajÂą obrÂączki)... ktĂłrÂą nakÂładam sobie... (nakÂładajÂą obrÂączki)... jako widoczny dla wszystkich znak... mej miÂłoÂści do ciebie.
(Na zakoĂączenie kapÂłanka mĂłwi:)
Jesteœmy w pe³ni œwiadomi tego, ¿e tylko oblubieùcy mog¹ udzieliÌ sobie sakramentu ma³¿eùstwa i tylko oni mog¹ je uœwiêciÌ. Ani mój koœció³, ani ¿adna w³adza powierzona mi przez paùstwo, nie upowa¿niaj¹ mnie do og³oszenia tego, co jedynie dwa serca mog¹ og³osiÌ i co dusza jedynie mo¿e urzeczywistniÌ.
Tak wiĂŞc, jako Âże ty, Nancy, oraz ty, Neale, obwieÂściliÂście prawdĂŞ zapisanÂą juÂż w waszych sercach i daliÂście jej Âświadectwo w obecnoÂści zebranych tu waszych przyjació³ oraz Jedynego ÂŻywego Ducha – wypada mi z radoÂściÂą oznajmiĂŚ, Âże tym samym uznaliÂście siĂŞ za... poÂślubionych sobie.
Po³¹czmy siê w modlitwie.
Duchu MiÂłoÂści i ÂŻycia: oto z caÂłego Âświata, te dwie dusze odnalazÂły siebie nawzajem. Ich losy bĂŞdÂą odtÂąd splecione w jeden wzĂłr, bĂŞdÂą nieroz-dzielne i w niebezpieczeĂąstwie, i w szczĂŞÂściu.
Neale i Nancy, niech wasz dom bêdzie szczêœliw¹ przystani¹ dla wszystkich, którzy wst¹pi¹ pod jego dach; przybytkiem, w którym starzy i m³odzi znajd¹ nawzajem pociechê w swoim towarzystwie; miejscem, w którym rozbrzmiewaÌ bêdzie muzyka i radoœÌ, miejscem modlitwy i mi³oœci.
Oby piêkno i obfitoœÌ waszej mi³oœci wzbogaca³y tych, którzy was otaczaj¹ na co dzieù; oby wasza praca przynios³a wam radoœÌ a pos³ugê œwiatu, i obyœcie zaznali d³ugich i pogodnych dni na Ziemi.
Amen.
Jestem taki wzruszony. PoczytujĂŞ to sobie za zaszczyt i bÂłogosÂławieĂąstwo, Âże znalazÂłem kogoÂś, z kim mogÂłem wypowiedzieĂŚ te sÂłowa, szczerze i z przekonaniem. Drogi BoÂże, dziĂŞkujĂŞ Ci za to, Âże zesÂłaÂłeÂś mi Nancy.
Ty teÂż jesteÂś dla niej darem BoÂżym, wiesz? Mam nadziejĂŞ.
Wierz Mi. ChciaÂłbyÂś poznaĂŚ moje skryte pragnienie?
Zamieniam siĂŞ w sÂłuch.
Pragnê, aby wszyscy ludzie mogli z³o¿yÌ takie Oœwiadczenia o Ma³¿eùstwie. Pragnê, aby je wyciêli lub przepisali, i u¿yli w trakcie swojej ceremonii ma³¿eùskiej. Liczba rozwodów spad³aby na ³eb, na szyjê.
NiektĂłrym ciĂŞÂżko byÂłoby wymĂłwiĂŚ te sÂłowa – a wielu trudno byÂłoby dochowaĂŚ im wiernoÂści.
Mam nadziejĂŞ, Âże nam siĂŞ uda wytrwaĂŚ! To znaczy, sĂŞk w tym, Âże gdy zamieÂścimy tu te sÂłowa, bĂŞdziemy musieli wedle nich ÂżyĂŚ.
A nie mieliÂście zamiaru ÂżyĂŚ wedle nich?
OczywiÂście, Âże mieliÂśmy. Ale jesteÂśmy ludÂźmi, jak wszyscy inni. Lecz gdy nam siĂŞ nie powiedzie, jeÂśli coÂś przytrafi siĂŞ naszemu zwiÂązkowi czy, nie daj BoÂże, zechcemy go zakoĂączyĂŚ, wszyscy bĂŞdÂą rozczarowani.
Bzdura. ZrozumiejÂą, Âże pozostajecie wierni samym sobie; Âże dokonaliÂście nowego wyboru. ZwaÂż na moje sÂłowa z ksiĂŞgi pierwszej: Nie naleÂży myliĂŚ dÂługoÂści zwiÂązku z jakoÂściÂą. Nie jesteÂś chodzÂące ikona, Nancy teÂż, i nikt nie powinien was wynosiĂŚ na oÂłtarze – ty sam rĂłwnieÂż nie powinieneÂś tam siebie stawiaĂŚ. BÂądÂź ludzki. BÂądÂź ludzki w peÂłnym tego sÂłowa znaczeniu. JeÂśli póŸniej uznacie z Nancy, Âże chcecie nadaĂŚ waszemu zwiÂązkowi inna postaĂŚ, macie do tego prawo. Na tym polega przesianie tego dialogu.
I to wÂłaÂśnie gÂłosiÂły nasze oÂświadczenia!
DokÂładnie. CieszĂŞ siĂŞ, Âże tak to widzisz.
PodobajÂą mi siĂŞ te oÂświadczenia. Dobrze, Âże je tu wstawiliÂśmy. To wspaniaÂły nowy sposĂłb na rozpoczĂŞcie wspĂłlnego ze sobÂą Âżycia. Koniec z ¿¹daniem od kobiety, aby “miÂłowaÂła, szanowaÂła i byÂła posÂłuszna". To przejaw pró¿noÂści i pychy ze strony mĂŞÂżczyzn.
Masz racje, oczywiÂście.
Jeszcze wiêkszym przejawem pró¿noœci i pychy by³o twierdzenie, ¿e taka mêska dominacja zosta³a ustanowiona przez Boga.
I znĂłw masz racje. Nigdy nie ustanawiaÂłem niczego podobnego.
Wreszcie mamy s³owa ceremonii zaœlubin naprawdê p³yn¹ce od Boga. S³owa, które nie czyni¹ osobistej w³asnoœci z nikogo. S³owa, które mówi¹ prawdê o mi³oœci. S³owa, które nie nak³adaj¹ wiêzów, lecz obiecuj¹ wy³¹cznie wolnoœÌ! S³owa, którym wierne pozostaÌ mo¿e ka¿de serce.
Znajda siĂŞ tacy, ktĂłrzy wytknÂą ci, Âże “kaÂżdy moÂże dochowaĂŚ ÂślubĂłw, ktĂłre nie stawiajÂą Âżadnych wymagaĂą". Co ty na to?
Odpowiem im: “Znacznie trudniej jest uwolniĂŚ kogoÂś niÂż kontrolowaĂŚ. Gdy sprawujesz nad kimÂś wÂładzĂŞ, stawiasz na swoim. Gdy zwracasz komuÂś wolnoœÌ, speÂłniasz jego pragnienie".
MÂądra odpowiedÂź.
Przyszed³ mi do g³owy œwietny pomys³! Powinniœmy wydaÌ ksi¹¿eczkê z tekstem nowej ceremonii ma³¿eùskiej, ludzie mogliby korzystaÌ z niej w dniu swoich zaœlubin.
Ksi¹¿eczka ta zawiera³aby równie¿ kluczowe spostrze¿enia na temat mi³oœci i zwi¹zków zebrane z trzech czêœci tego dialogu, jak równie¿ specjalne modlitwy i medytacje poœwiêcone ma³¿eùstwu -któremu, jak siê okazuje, nie jesteœ przeciwny!
Tak siê cieszê, poniewa¿ przez chwilê wygl¹da³o na to, jakbyœ by³ wrogiem ma³¿eùstwa.
Jak mĂłgÂłbym byĂŚ przeciwnikiem ma³¿eĂąstwa? My wszyscy jesteÂśmy sobie zaÂślubieni, zwiÂązani ze sobÂą nawzajem – teraz i na wieki wiekĂłw. JesteÂśmy Jednym. ÂŁÂączy nas najwspanialsza ceremonia ma³¿eĂąska. Nie ma donioÂślejszego Âślubu niÂż ten: BĂŞdĂŞ zawsze ciĂŞ miÂłowaÂł i dawaÂł wolnÂą rĂŞkĂŞ we wszystkim. Moja miÂłoœÌ w niczym ciebie nie ograniczaa. Albowiem nieskrĂŞpowane stawanie siĂŞ, Kim Decydujesz siĂŞ ByĂŚ, twe najwiĂŞksze pragnienie i MĂłj najwiĂŞkszy dar.
Czy bierzesz Mnie teraz za swego prawowitego partnera w dziele tworzenia, zaÂślubionego zgodnie z najwyÂższymi prawami wszechÂświata?
BiorĂŞ.
A czy Ty bierzesz mnie za swego partnera w dziele tworzenia?
Biorê i zawsze bra³em. Teraz i przez ca³¹ wiecznoœÌ stanowimy Jedno. Amen."

[arteq]

Widzisz East, w tym momencie aby przekonywaÌ i argumentowaÌ swój punkt widzenia, bêd¹cy innym ni¿ Twój musia³bym wchodziÌ w Twoj¹ sytuacjê, ci¹gn¹Ì Ciê za jêzyk, wchodziÌ w strefê prywatnoœci - nie tylko Twojej. Nie chcesz tego i w zaden sposób nie zamierzam do tego namawiaÌ.
PodsumujĂŞ tylko 2 rzeczy:
1. przykÂład z Piotrem - owszem zdradziÂł, ale zrozumiaÂł co zrobiÂł, ÂżaÂłowaÂł tego i... tak, wrĂłciÂł do Jezusa.
2. tak, broniĂŞ i namawiam do swoich poglÂądĂłw, zasad i wytycznych. Zgadzam siĂŞ, Âże mĂłwiĂŚ moÂżna duÂżo, lecz zauwaÂż, Âże dziĂŞki moim zasadom [nieco koÂślawe sÂłowo, nie oddajÂące peÂłni zagadnienia] moja droga wyglÂąda nieco inaczej - nie musiaÂłem siĂŞ rozstawaĂŚ, nie musiaÂłem naraÂżaĂŚ na stres Âżony, dzieci i trwam w szczĂŞÂśliwym zwiÂązku. Nie mogĂŞ uczciwie stwierdziĂŚ, Âże zasady te sÂą 100% gwarantem na unikniĂŞcie np. rozwodu, rozstaĂą lecz w znacznym stopniu ograniczajÂą takÂą ewentualnoœÌ.   

[Dariusz]

Porady na zdrady
Wojciech OrliĂąski
2010-03-23, ostatnia aktualizacja 2010-03-18 17:56


Detektyw Marcin Popowski niejedn¹ zdradê ma³¿eùsk¹ wytropi³. Teraz radzi, na co dyskretnie zwracaÌ uwagê

Detektyw Marcin Popowski niejedn¹ zdradê ma³¿eùsk¹ wytropi³. Teraz radzi, na co dyskretnie zwracaÌ uwagê.

Porady na zdrady' czyta siê jednym tchem, choÌ po lekturze mo¿na zw¹tpiÌ w cz³owieka. Nie w mê¿czyzn, nie w kobiety - w LudzkoœÌ Jako Tak¹. W idealnym œwiecie taka ksi¹¿ka nie mog³aby powstaÌ, ale ¿yjemy, gdzie ¿yjemy, wiêc dziw, ¿e powsta³a dopiero teraz.
...

http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,53664,7677462,Porady_na_zdrady.html

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Edit:

Przez jej zazdroœÌ móg³ straciÌ ¿ycie
ÂŚroda, 24 marca (16:45)



Dolnoœl¹ska policja zatrzyma³a kobietê, która próbowa³a autem zepchn¹Ì do rowu samochód prowadzony przez jej by³ego partnera. Jak przyzna³a 30-latka, powodem jej zachowania by³a zazdroœÌ.
...

http://polskalokalna.pl/wiadomosci/dolnoslaskie/wroclaw/news/zemsta-zazdrosnej-30-latki-na-bylym-partnerze,1456329

[east]

Za³ó¿my wiêc, ¿e czytelniczka tej ksi¹¿ki postanowi jednak poznaÌ prawdê o swoim mê¿u i jego podejrzanie czêstych zebraniach. Nim j¹ pozna, czeka j¹ dobre kilka miesiêcy wyrzeczeù. Detektyw radzi, by bardzo uwa¿a³a na to, co mówi i o co pyta. Do swoich podejrzeù nie mo¿e siê przyznaÌ znajomym, bo nie ma gwarancji, ¿e plotka ko³em nie dotrze do ma³¿onka. Nie mo¿e te¿ piÌ alkoholu ani w inny sposób os³abiaÌ ci¹g³ej inwigilacyjnej czujnoœci. Detektyw radzi, jak inwigilowaÌ profesjonalnie. Nale¿y prowadziÌ zeszyt obserwacji (godziny przyjœcia, godziny wyjœcia). Dyskretnie sprawdziÌ komputer i komórkê, czytaj¹c e-maile i SMS-y. PrzejrzeÌ kieszenie. Wszystko notowaÌ, bo wa¿ne mog¹ byÌ zmiany pozornie drobnych szczegó³ów, np. przesiadka na elegantsze skarpetki albo niespodziewane zami³owanie do s³odyczy (seks po¿era kalorie). SprawdzaÌ wyci¹gi z kart bankowych ('tankowa³ w Pu³awach?'), dyskretnie obw¹chiwaÌ.

Ale jaja. I po co to komu ? Po co ta wojna podjazdowa poch³aniaj¹ca ca³¹ energiê i radoœÌ ¿ycia ? Mo¿e siê okazaÌ , ¿e niewinna z pozoru i ca³kiem uzasadniona inwigilacja mo¿e siê przerodziÌ w obsesjê. Mo¿na siê wkrêciÌ samemu niesamowicie i to na ca³e ¿ycie. To jak budowanie sobie wiêzienia. Jak ju¿ raz zaczniesz to nigdy nie skoùczysz. Wiecznie bêdziesz wêszyÌ ...

Nie lepiej oszczĂŞdziĂŚ sobie i drugiej osobie tego wszystkiego po prostu szczerÂą rozmowÂą ?
A najlepiej jest zbudowaĂŚ siebie - istotĂŞ niezaleÂżnÂą mentalnie  od kogokolwiek. MiÂłoœÌ to dawanie, dzielenie siĂŞ sobÂą. JeÂśli ktoÂś nie chce przyj¹Ì tego daru to jego/jej strata , a nie Twoja.

[arteq]

Bêdzie zachwala³ takie podejœcie bo z tego ¿yje. Dla mnie takowa postawa jest chora i mo¿e prowadziÌ do popsucia relacji z -ca³kiem prawdopodobne - niewinnym ma³¿onkiem. Nie mozna normalnie funkcjonowaÌ w takiej kreowanej atmosferze.