HOLOKAUST - czyÂżby kant i manipulacja

[Sventer]

Anatomia perfidii J. T. Grossa jest tematem mojego artykuÂłu dla prasy katolickiej w USA pod tytuÂłem „Holocaust Profiteering by Literary Hoax”, czyli „Eksploatacja Holokaustu za pomocÂą faÂłszerstw literackich”. G³ównym negatywnym bohaterem tego artykuÂłu jest J. T. Gross i jego cztery ostatnie ksi¹¿ki faÂłszujÂące historiĂŞ na korzyœÌ dziÂś kompromitowanego przez niektĂłrych autorĂłw Âżydowskich, Âżydowskiego ruchu roszczeniowego.

Wykupiona przez ÂŻydĂłw gazeta The Wall Street Journal pierwsza puÂściÂła w obieg wyraÂżenie „Holocaust profiteering”. Poznanie anatomii tego zjawiska wymaga zacytowanie informacji podanych w Buenos Aires przez Reuter Agency w piÂątek 19 kwietnia 1996 (14:50:17 PDT), dotyczÂących zjazdu ÂŚwiatowego ZwiÂązku ÂŻydĂłw, na ktĂłrym to zjeÂździe Rabin Izrael Singer, G³ówny Sekretarz ÂŚwiatowego ZwiÂązku ÂŻydĂłw stwierdziÂł, Âże: „Ponad trzy miliony ÂŻydĂłw straciÂło Âżycie w Polsce i Polacy nie bĂŞdÂą spadkobiercami ÂŻydĂłw polskich. My nigdy na to nie pozwolimy. (…) Oni bĂŞdÂą sÂłyszeĂŚ od nas w nieskoĂączonoœÌ. JeÂżeli Polska nie zaspokoi ¿¹daĂą Âżydowskich to bĂŞdzie ‘publicznie atakowana i poniÂżana’ na forum miĂŞdzynarodowy.”

We wtorek, 5 lutego 2002 w dziale „Bookshelf”, gazeta The Wall Street Journal zamieÂściÂła recenzjĂŞ ksi¹¿ki podobnie tendencyjnej jak ksi¹¿ki Grossa. Autorem „PostrzĂŞpionego ÂŻycia” byÂł Blakie Skin, a recenzja nosiÂła tytuÂł „Faktyczne okropnoÂści i faÂłszywe roszczenia” („Real Horrors, Phony Claims”). Opisuje ona kwintesencjĂŞ eksploatacji Holokaustu za pomocÂą faÂłszerstw literackich takich jakich dopuÂściÂł siĂŞ Gross w swoich czterech ostatnich ksi¹¿kach.

W pi¹tek, 5 stycznia 2011, J. T. Gross ¿ydowskiego pochodzenia, razem z jego ¿on¹ Polk¹, wyst¹pili przez kamerami TVP. Redaktor Tomasz Lis nie ukrywa³ swojej negatywnej opinii o ksi¹¿kach Grossa i zada³ swoim goœciom kilka rzeczowych pytaù, z których wynika³o, ¿e pan Lis zdaje sobie sprawê z licznych oszczerstw Grossa przeciwko Polsce i Polakom. Insynuacje Grossa zarzucaj¹ Polakom ludobójstwo ¯ydów i masow¹ kradzie¿ mienia ¿ydowskiego w czasie Drugiej Wojny Œwiatowej.

W czasie wystÂąpienia przed kamerami telewizyjnymi, J. T. Gross i jego Âżona wystĂŞpowali jako wspó³autorzy ksi¹¿ki „ZÂłote Âżniwa”. Zgodzili siĂŞ znacznie obniÂżyĂŚ liczbĂŞ PolakĂłw winnych zbrodni przeciwko ÂŻydom do kilkunastu tysiĂŞcy (z 30 milionĂłw PolakĂłw). J. T. Gross jÂąkaÂł siĂŞ i miaÂł trudnoÂści ze znalezieniem wÂłaÂściwych s³ów. PowtarzaÂł kilkakrotnie te same nonsensy, jakich jest peÂłno w ostatnich czterech jego ksi¹¿kach, poczÂąwszy od „Upiornej Dekady”.

Wydaje siĂŞ, Âże J. T. Gross, socjolog zatrudniony w Nowym Jorku, zmieniÂł siĂŞ w historyka z powodu niepowodzeĂą jego wczeÂśniejszych ksi¹¿ek i staÂł siĂŞ perfidnym oszczercÂą PolakĂłw dla dobra Âżydowskiego ruchu roszczeniowego, dziĂŞki ktĂłremu dorabia siĂŞ fortuny postĂŞpujÂąc wedÂług wyÂżej cytowanej wypowiedzi rabina Singera opublikowanej przez Reuter Agency. Gross udokumentowaÂł swojÂą nienawiœÌ i chciwoœÌ w czterech propagandowych ksi¹¿kach: “Upiorna Dekada” (Universitas, KrakĂłw 1994), “SÂąsiedzi (Princeton University Press, 2001), “Strach: Anti-Semityzm w Polsce po Auschwitzu” (Random House, New York, 2006, ISBN 978-0-8129-3), oraz obecnie “ZÂłote Âżniwa”. Ksi¹¿ki opublikowane byÂły przez wydawnictwo Znak i wywoÂłaÂły protesty czytelnikĂłw. Jan Tomasz Gross opisuje powojenne wypadki znalezienia biÂżuterii ÂŻydĂłw na terenach Treblinki.

Ksi¹¿ka Tomasza Grossa „ZÂłote Âżniwa” – ktĂłra jest antypolskÂą propagandÂą i czwartÂą z kolei jego publikacjÂą bardzo korzystnÂą dla Âżydowskiego ruchu roszczeniowego, obecnie wielokrotnie kompromitowanego przez samych ÂŻydĂłw takich jak profesorowie Norman Finkelstein, autor takich ksi¹¿ek jak „PrzedsiĂŞbiorstwo Holokaust” i Noam Chomsky, „wrĂłg Izraela numer jeden,” ktĂłrzy nazywajÂą dziaÂłaczy Âżydowskiego ruchu roszczeniowego zÂłodziejami i oszustami („crooks” etc.) – przypomniaÂła mi handel zÂłotymi zĂŞbami w obozie w Sachsenhausen.

W czasie wojny byÂłem wiĂŞÂźniem w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen pod Berlinem, od 10 sierpnia 1940 roku aÂż do tak zwanego „marszu Âśmierci w Brandenburgii”, w czasie ktĂłrego z 38 000 maszerujÂących wiĂŞÂźniĂłw, Niemcy zastrzelili wĂłwczas okoÂło 6000 ludzi. PamiĂŞtam, Âże wĂłwczas wÂśrĂłd wiĂŞÂźniĂłw nie widziaÂłem nikogo oznaczonego gwiazdÂą Dawida. StaÂło siĂŞ tak, poniewaÂż Niemcy wczeÂśniej wywieÂźli z Sachsenhausen na wschĂłd wszystkich ÂŻydĂłw, z wyjÂątkiem maÂłej grupy, ktĂłra stanowiÂła permanentne Krematorium Komando, do ktĂłrego Niemcy przydzielali wy³¹cznie ÂŻydĂłw.

Handel zÂłotymi zĂŞbami w obozie w Sachsenhausen zaczynaÂł siĂŞ w krematorium, gdzie przydzieleni do pracy ÂŻydzi wyrywali obcĂŞgami ze zwÂłok wiĂŞÂźniĂłw zÂłote zĂŞby, ktĂłre nastĂŞpnie sprzedawali straÂżnikom i zbrodniczej kryminalnej mafii obozowej, zorganizowanej przez hierarchiĂŞ kryminalistĂłw niemieckich obozowych prominentĂłw oznaczonych zielonymi winklami. Byli to tak zwani po niemiecku „Beruf Verbrecher”.

Mafia ta byÂła bardzo niebezpieczna. PamiĂŞtam jak znajomy mĂłj Leonard KrasnodĂŞbski popadÂł w konflikt z tymi zbrodniarzami i zostaÂł zamordowany przez nich przez powieszenie go na haku od lampy w jednym z pomieszczeĂą izby chorych.

Przypominam sobie znajomego im dobrze niemieckiego ¯yda, Paula, który zdaje mi siê, ¿e mia³ na nazwisko Kaufman. Jego koledzy byli cz³onkami Krematorium Komando. Na cz³owieku tym Niemcy dokonali zbrodniczej operacji, niby eksperymentalnej i wyciêli mu czêœÌ koœci goleniowej, co spowodowa³o mu parali¿ stopy tak, ¿e kula³ i musia³ zg³aszaÌ siê na badania dla ci¹g³oœci eksperymentu ju¿ po masowej wywózce ¯ydów z Sachsenhausen.

Pewnego dnia Paul powiedzia³ mi, ¿e wydaje mu siê, ¿e jest ostatnim ¯ydem pozosta³ym jeszcze w Sachsenchausen. Poniewa¿ w obozie w Sachsenchausen w ogóle nie tatuowano wiêŸniom numerów na rêkach, wiêc zaproponowa³em Paulowi ¿eby przyszy³ sobie oznaczenia i numer zmar³ego Polaka i w ten sposób pozby³ siê gwiazdy Dawida i unikn¹³ transportu jako ¯yd. Niestety Paul ba³ siê tortur na wypadek gdyby wykryto w nim ¯yda zw³aszcza, ¿e nie zna³ polskiego jêzyka. Z tego powodu nie unikn¹³ transportu na wschód do Treblinki lub Oœwiêcimia.

Makabryczny handel zÂłotymi zĂŞbami w obozie w Sachsenhausen, ktĂłry zaczynaÂł siĂŞ w krematorium, gdzie pracujÂący ÂŻydzi wyrywali obcĂŞgami ze zwÂłok wiĂŞÂźniĂłw zÂłote zĂŞby, jest na pewno znacznie bardziej szokujÂący niÂż fantastyczne i zmyÂślone opisy w „ZÂłotych Âżniwach” autorstwa ma³¿eĂąstwa GrosĂłw, ktĂłrzy dorabiajÂą siĂŞ na sÂłuÂżbie coraz bardziej skompromitowanego Âżydowskiego ruchu roszczeniowego.

Autorzy ksi¹¿ki „ZÂłote Âżniwa” w bezwstydny sposĂłb „wrzucajÂą do jednego worka” wszystkich PolakĂłw ukazujÂąc narĂłd polski jako zÂłodziei, hieny cmentarne, dzikie zwierzĂŞta bez sumienia oraz zaciekÂłych antysemitĂłw.

W ksi¹¿ce „Strach” Gross przypisaÂł polskim katolikom udziaÂł w dobijaniu ÂŻydĂłw ocalaÂłych z holokaustu. Natomiast „ZÂłote Âżniwa” sÂą przykÂładem jak ÂŻyd Gross wraz z jego ÂżonÂą PolkÂą wspĂłlnie eksploatujÂą stosunki ekonomiczne polsko-Âżydowskie po wojnie – Gross oskarÂża PolakĂłw o to, Âże regularnie bogacili siĂŞ za pomocÂą przywÂłaszczania sobie majÂątku poÂżydowskiego.

Ksi¹¿ka Tomasza Grossa „SÂąsiedzi” nadal jest czĂŞsto omawiana w kontrolowanej przez ÂŻydĂłw prasie w USA. Ostatnio, 6 stycznia 2011 w The Wall Street Journal przy okazji omawiania ksi¹¿ki Daniela Barmana pod tytuÂłem „The Death Marches: The Final Phase of Nazi Genocide” („Marsze ÂŚmierci: Ostatnia faza ludobĂłjstwa dokonywanego przez NazistĂłw.”). Tak, wiĂŞc na pewno uroÂśnie fortuna dorobkiewicza i socjologa-historyka Grossa, ktĂłrÂą to fortunĂŞ buduje on na swoich oszczerczych ksi¹¿kach zniesÂławiajÂących PolakĂłw, dla dobra Âżydowskiego zÂłodziejskiego ruchu roszczeniowego.

Trzeba pamiĂŞtaĂŚ, Âże powojenny sowiecki terror byÂł nazywany „latami terroru Jakuba Bermana” w czasie ktĂłrego, wiĂŞkszoœÌ przywĂłdztwa sowieckiego aparatu terroru w Polsce skÂładaÂła siĂŞ z ÂŻydĂłw. Kolaboracja „komitetĂłw Âżydowskich” kolaborujÂących z NKWD jest dobrze udokumentowana. WĂłwczas ostatnim wspomnieniem wielu PolakĂłw byÂł milicjant Âżydowski, ktĂłry zatrzaskiwaÂł za nimi drzwi wagonu bydlĂŞcego w drodze na SyberiĂŞ. Faktem jest, Âże nie byÂło podobnej kolaboracji miĂŞdzy Polakami i Nazistami. Film „Pianista” Romana PalaĂąskiego Âżywo pokazuje okrutne postĂŞpowanie policji Âżydowskiej w gettach, w ktĂłrej kaÂżdy Âżydowski policjant, na przykÂład w getcie warszawskim, wysyÂłaÂł na ÂśmierĂŚ w komorach gazowych okoÂło 2200 ÂŻydĂłw. Fakty te uwypuklajÂą perfidiĂŞ J. T. Grossa w jego ostatnich czterech ksi¹¿kach, w³¹cznie ze “ZÂłotymi Âżniwami”.

http://wolnemedia.net/historia/anatomia-perfidii-j-t-grossa/