Ech.... Cyganie!

Temat zostaÂł wykasowany, ale to wcale nie znaczy Âże musi przestaĂŚ istnieĂŚ, ta tajemnicza grupa etniczna ma dosyĂŚ dÂługÂą i barwnÂą historie warto przywrĂłciĂŚ ciutkĂŞ wiedzy o niej.
Zatem zaczniemy ponownie od muzyki... i patronki CyganĂłw Czarnej Madonny - Marii Magdaleny. Ech.... Cyganie!

CygaĂąska czarna madonna

http://www.youtube.com/watch?v=2q_vX1x4D0s

Kult Czarnej Madonny.

Czarna Madonna

Na terenie Marsylii, po czĂŞÂści za sprawÂą Jana Kasjana, ktĂłry zaÂłoÂżyÂł na tych terenach szkoÂły ÂżeĂąskie i mĂŞskie oraz zakon kasjanicki w 410 roku, narodziÂł siĂŞ kult Matki Boskiej Gromnicznej oraz kult Czarnej Madonny z Ferrieres[17], zwiÂązany bezpoÂśrednio z MariÂą MagdalenÂą.

PowiÂązanie Czarnej Madonny z MariÂą z Nazaretu wiÂąÂże siĂŞ z jej przewodnictwem zakonu nazarejskiego, gdzie mogÂła ubieraĂŚ siĂŞ na czarno. Pochodzenie tego kultu tÂłumaczy siĂŞ rĂłwnieÂż postaciÂą oblubienicy Salomona z PieÂśni nad pieÂśniami, ktĂłra posiadaÂła ciemnÂą opalonÂą karnacjĂŞ. Zwolennicy teorii Graala kult Czarnej Madonny ÂłÂączÂą z SarÂą - ciemnoskĂłrym dzieckiem, ktĂłre przypÂłynĂŞÂło do Francji wraz z MariÂą MagdalenÂą.

Kult Czarnej Madonny rozprzestrzeniÂł siĂŞ po caÂłej Europie. W IX wieku Karol Wielki odwiedziÂł MadonnĂŞ z Rocamadour, posÂąg z Tuluzy. Znane sÂą stare rzeÂźby Czarnej Madonny z Oropa w Alpach Szwajcarskich pochodzÂącej z V wieku, Madonny z Valcourt (X wiek), Madonny z Myans (XII wiek), Madonny z Monserrat (XII w.), Madonna Podziemna z krypty katedry Chartres, Madonny z LaSarte (XII w.) oraz "Madonny od Filaru" rĂłwnieÂż z Chartres i polskÂą MadonnĂŞ CzĂŞstochowskÂą.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Maria_Magdalena

* Pierwsze imiĂŞ urodzeniowe MM. to wÂłaÂśnie IraĂąska SARENA w hebrajskim odnoÂśnik SARA.

czarna Sara.

Daily news
main image

Romska patronka

W krajach chrzeÂścijaĂąskich basenu Morza ÂŚrĂłdziemnego w ÂświadomoÂści mieszkaĂącĂłw zamieszkujÂących ten rejon Europy zakorzeniona jest tradycja kultywowania patronek, ktĂłre czĂŞsto w swej nazwie majÂą okreÂślenie czarna – wiele jest czarnych dziewic, madonn uznawanych za opiekunki poszczegĂłlnych miasteczek bÂądÂź grup zawodowych. W tym gronie kult oddawany Czarnej Sarze przez RomĂłw w Les Saintes Maries de la Mer Camargue na poÂłudniu Francji stanowi swego rodzaju tajemnicĂŞ. Pochodzenie wizerunku przedstawiajÂącego CzarnÂą SarĂŞ ginie w mrokach historii i nie podlega Âżadnej wÂątpliwoÂści, Âże kult czarnej bogini miaÂł miejsce na dÂługo wczeÂśniej przed pojawieniem siĂŞ chrzeÂścijaĂąstwa. Zgodnie z podaniami historycznymi obecna nazwa miasteczka Les Saintes Maries de la Mer pierwotnie znana byÂła jako ratis, co w jĂŞzyku ÂłaciĂąskim oznacza tratwĂŞ. W pĂłÂźniejszych latach w XII wieku w miejscowoÂści tej wzniesiono koÂściĂłÂł w ksztaÂłcie Âłodzi, ktĂłry przez wiele lat zwany byÂł jako Notre Dame de Ratis (nasza pani z tratwy). Jest kwestiÂą oczywistÂą, ze w pierwszym wieku po narodzeniu Chrystusa znajdowaÂły siĂŞ w tym miejscu ÂświÂątynie Artemis, Kybele, Isis oraz celtyckiej potrĂłjnej bogini.
Wraz z rozpowszechnianiem siĂŞ w Europie chrzeÂścijaĂąstwa, dawne bĂłstwa i ich ÂświÂątynie zostaÂły wchÂłoniĂŞte i zainkorporowane przez tĂŞ nowÂą, dynamicznÂą religiĂŞ, ktĂłra zajĂŞÂła miejsce dotychczasowych wierzeĂą. Politeizm zakorzeniony przez stulecia w ÂświadomoÂści Ăłwczesnych mieszkaĂącĂłw Europy sprawiaÂł, iÂż koÂściĂłÂł aby odnieÂśĂŚ sukces, musiaÂł zaadoptowaĂŚ pewne formy dawnych kultĂłw i rytuaÂłĂłw na swĂłj uÂżytek. Proces asymilacji i synkretyzacji trwaÂł przez kilka wiekĂłw, powodujÂąc z czasem wyparcie dotychczasowych kultĂłw i obrzĂŞdĂłw, ktĂłre zostaÂły przejĂŞte i wÂłÂączone w nurt nowej dominujÂącej religii – chrzeÂścijaĂąstwa. Legenda czarnej Sary na przestrzeni wiekĂłw przybieraÂła rĂłÂżne formy, zawierajÂąc rĂłÂżne komponenty wÂłÂączajÂąc w to oficjalnÂą interpretacjĂŞ prezentowanÂą przez koÂściĂłÂł katolicki, lokalne mity i legendy okolicznej ludnoÂści, teorie autorĂłw i badaczy ktĂłrzy starali siĂŞ wyjaÂśniĂŚ fenomen i legendĂŞ opowiadanÂą przez romskie grupy wĂŞdrowne przybywajÂące rokrocznie do kaplicy z wizerunkiem czarnej Sary miĂŞdzy 24 – 25 maja w miejscowoÂści Les Saintes Maries de la Mer z terenĂłw Francji i Hiszpanii a nawet tak odlegÂłych terenĂłw jak WĂŞgry, kraje baÂłkaĂąskie oraz StanĂłw Zjednoczonych i Kanady. WiĂŞkszoÂśĂŚ z tych pielgrzymĂłw przybywa kilka dni przed 24.05 i spĂŞdza je na okolicznych kampingu, gdzie moÂże siĂŞ spotkaĂŚ ze swymi romskimi rodakami z rĂłÂżnych krajĂłw, wymieniĂŚ opinie i poglÂądy, zaaranÂżowaĂŚ przyszÂłe maÂłÂżeĂąstwa oraz graĂŚ muzykĂŞ i taĂączyĂŚ ku czci Czarnej Sary, jednoczeÂśnie jest to okazja do zarobienia pieniĂŞdzy poprzez wystĂŞpy muzyczne, handel obwoÂźny oraz inna dziaÂłalnoÂśĂŚ handlowÂą, a takÂże czas powszechnej radoÂści i zabawy. Pielgrzymi czuwajÂą w noc poprzedzajÂącÂą ceremoniĂŞ w dniu 25 maja w krypcie, gdzie znajduje siĂŞ posÂąg Czarnej Sary. Romscy muzycy podczas czuwania przynoszÂą ze sobÂą instrumenty i grajÂą na jej czeÂśĂŚ. KoÂściĂłÂł zaaprobowaÂł festiwal i prowadzi swojÂą wÂłasnÂą dziaÂłalnoÂśĂŚ na rzecz zbierania funduszy dla potrzebujÂących.
W Âśredniowieczu na terenie Prowansji szeroko rozpowszechniona byÂła legenda mĂłwiÂąca, Âże Maria - Âżona Cleopasa, Maria Salomea i Maria Magdalena przybyÂły do poÂłudniowej Francji na pokÂładzie statku pÂłynÂącego z Palestyny po ukrzyÂżowaniu Chrystusa. Tam przypuszczalnie gÂłosiÂły nauki Jezusa Chrystusa wÂśrĂłd miejscowej ludnoÂści. Jest to tylko mit, albowiem oficjalnie chrzeÂścijaĂąstwo na tych terenach pojawiÂło siĂŞ o wiele pĂłÂźniej i nie ma Âżadnych Âświadectw ich historycznej obecnoÂści na tych obszarach. DokÂładne miejsce domniemanego przybycia okrĂŞtu oryginalnie nie byÂło zdefiniowane. Legenda ta wspomina o Sarze, czarnej egipskiej sÂłuÂżÂącej, ktĂłra towarzyszyÂła „trzem Mariom” i ktĂłra wspieraÂła i podtrzymywaÂła je na duchu podczas gÂłoszenia Biblii w czasie podrĂłÂży oraz przy zbieraniu jaÂłmuÂżny. Inna wersja legendy gÂłosi, ze Egipcjanka Sara rozpostarÂła swĂłj pÂłaszcz na wodzie, kiedy statek zagroÂżony byÂł zatoniĂŞciem, umoÂżliwiajÂąc tym samym Marii Magdalenie i Marii Salomei bezpieczne dopÂłyniecie do brzegu. Romska legenda opowiada, Âże Sara byÂła krĂłlowÂą grup romskich, ÂżyjÂących na terenie dzisiejszej poÂłudniowej Francji, kiedy przybyÂły tam „trzy Marie”; ktĂłra przyjĂŞÂła chrzest i nawrĂłciÂła swĂłj lud na chrzeÂścijaĂąstwo. Jest to oczywiÂście niezgodne z prawdÂą, gdyÂż Romowie przybyli do Europy Zachodniej dopiero w XIII stuleciu.
Do roku 1438 ustalono miejsce lokalizacji, gdzie Czarna Sara po raz pierwszy postawiÂła stopĂŞ z chwilÂą przybycia do poÂłudniowych brzegĂłw dzisiejszej Francji – swojej nowej ojczyzny - nazywajÂąc je Les Saintes Maries, gdzie obecnie wznosi siĂŞ koÂściĂłÂł, w ktĂłrym mieszczÂą siĂŞ posÂągi „dwĂłch biaÂłych Marii” i czarnej „ÂświĂŞtej Sary”. Pielgrzymki do tego miejsca sÂą datowane na poczÂątek XV wieku. „Egipcjanie” (nazwa uÂżywana wĂłwczas na okreÂślenie RomĂłw w Europie sÂą obecni na pielgrzymkach od poczÂątku piĂŞtnastego stulecia. Ten fakt moÂże odpowiadaĂŚ prawdzie, albowiem Romowie przybyli do ÂŚrodkowej Europy przez RumuniĂŞ pod koniec XIV wieku i do poÂłowy XV stulecia rozprzestrzenili siĂŞ na zachodzie aÂż po HiszpaniĂŞ, na wschodzie zaÂś dotarli do Polski. Pierwsze udokumentowane historycznie Âświadectwo obecnoÂści RomĂłw we Francji pochodzi z ParyÂża z roku 1415.
W 1448 odkryto szkielety czterech kobiet pozbawionych gÂłĂłw w miejscu fundacji koÂścioÂła, ktĂłre zostaÂły zidentyfikowane jako szczÂątki „trzech Marii” oraz Sary, ich egipskiej sÂłuÂżÂącej. Po tym znalezisku, Maria Magdalena zniknĂŞÂła z „trĂłjcy Maryjnej” i obecnie, tylko Maria, Âżona Clopasa (Maria Jakuba) i Maria Salomea weszÂły w poczet oficjalnych ÂświĂŞtych koÂścioÂła. Jedna z legend mĂłwi, Âże Maria Magdalena zostaÂła pustelniczkÂą, zapuÂściÂła dÂługie wÂłosy i zamieszkaÂła sama w grocie celem odpokutowania swoich grzechĂłw. ZostaÂła ona zapomniana przez koÂściĂłÂł i wedÂług wspĂłÂłczesnej wersji legendy, gÂłoszonej przez wÂładze koÂścielne, tylko Maria Jakuba i Maria Salomea przybyÂły na pokÂładzie statku pÂłynÂącego z Palestyny wraz z ich sÂłuÂżÂącÂą SarÂą, ktĂłra obecnie zwana jest „ÂŚwiĂŞtÂą SarÂą” wbrew oficjalnemu stanowisku koÂścioÂła, ktĂłry nie zalicza jej w poczet ÂświĂŞtych. RĂłwnie tajemnicza jest kwestia obecnoÂści posÂągu „czarnej ÂświĂŞtej” w krypcie koÂścioÂła. MĂłwi siĂŞ, Âże obecna statua zastÂąpiÂła wczeÂśniejszÂą. WÂłaÂśnie pytanie od jak dawna wizerunek czarnej madonny bÂądÂź wczeÂśniejszej pogaĂąskiej czarnej dziewicy znajduje siĂŞ w tym miejscu jest nieznane. Oryginalna statua ma tak czy inaczej zwiÂązek z koÂśĂŚmi, znajdujÂącymi siĂŞ w szkatule, ktĂłre podobno naleÂżÂą do Sary, egipskiej sÂłuÂżÂącej wyniesionej w pĂłÂźniejszym okresie przez swych romskich wyznawcĂłw do miana ÂświĂŞtej, ktĂłra oficjalnie nie zostaÂła uznana przez koÂściĂłÂł.
Wszelkie prĂłby zdefiniowania kim obecnie jest Kali Sara bÂądÂź wyjaÂśnienie, w jaki sposĂłb staÂła siĂŞ ona obiektem czci dla RomĂłw w kontekÂście oficjalnego dogmatu jest skazana na niepowodzenie, gdyÂż kwestia ta zakorzeniona jest w kulturze romskiej. W przeszÂłoÂści, wiĂŞkszoÂśĂŚ RomĂłw, ktĂłrzy corocznie odbywali pielgrzymkĂŞ pochodziÂła z francuskich Sinti i innych grup romskich zamieszkujÂących FrancjĂŞ oraz hiszpaĂąskie Kale. W okresie panowania komunizmu, Romowie w krajach Europy ÂŚrodkowo – Wschodniej byli pozbawieni moÂżliwoÂści uczestnictwa w pielgrzymce, rĂłwnieÂż Romowie z USA i Kanady rzadko uczestniczyli. Podczas gdy nie-Romscy pielgrzymi przybywajÂą na festiwal, aby oddaĂŚ czeÂśĂŚ „dwĂłm Mariom”, ktĂłrych posÂągi sÂą zanoszone w pobliÂże Morza ÂŚrĂłdziemnego w dniu 24 maja, ktĂłry gromadzi wielu turystĂłw chcÂących zobaczyĂŚ kolorowy korowĂłd i robiĂŚ zdjĂŞcia; Romowie przybywajÂą adorowaĂŚ „ÂŚwiĂŞtÂą SarĂŞ”, ktĂłra zwana jest Sara La Kali przez Sinti i Kale z zachodniej Europy bÂądÂź Kali Sara przez RomĂłw z Europy ÂŚrodkowo –Wschodniej w romskich dialektach tych dwĂłch grup. Ceremonia ma miejsce w dniu 25 maja. Oryginalnie byÂło to wyÂłÂącznie romskie wydarzenie, obecnie uczestniczÂą w nim turyÂści, „cyganolodzy”, antropologowie, zawodowi i amatorscy filmowcy i inni nie-Romowie zwykle w liczbie przekraczajÂącej ogĂłlnÂą liczbĂŞ pielgrzymĂłw romskich.
Do niedawna powszechnie wierzono, Âże kult Kali Sary, romskiej Czarnej Madonny ograniczaÂł siĂŞ tylko do Les Saintes Maries de la Mer. Ostatnie badania i obserwacje przeprowadzone wÂśrĂłd romskich uchodÂźcĂłw z Republiki Czeskiej, SÂłowacji, Polski i krajĂłw baÂłkaĂąskich odkryÂły dotÂąd maÂło znany fakt, iÂż inne czarne dziewice sÂą czczone przez RomĂłw w krajach Europy ÂŚrodkowo – Wschodniej i w tych krajach odprawiajÂą podobne rytuaÂły. RytuaÂły te obejmujÂą skÂładanie kwiatĂłw u stĂłp monumentu, strojenie je w szaty, ktĂłrych dotkniĂŞcie ma chroniĂŚ wiernych przed chorobami, skÂładanie prĂłÂśb przed statuÂą oraz zapalanie Âświec dla Kali Sary. Dla RomĂłw Kali Sara jest patronkÂą, ktĂłra chroni przed chorobami, przynosi szczĂŞÂście i pÂłodnoÂśĂŚ oraz wielki sukces w sprawach finansowych.
Romski obrzĂŞd w Les Saintes Maries, jak rĂłwnieÂż w innych miejscach, skÂłada siĂŞ z ceremoniaÂłu zanoszenia przystrojonego w kwiaty posÂągu do najbliÂżej znajdujÂącego zbiornika wodnego jak np. morze, jezioro, rzeka lub nawet duÂży staw z czystÂą wodÂą. Platforma, na ktĂłrej umieszczona jest statua, jest nastĂŞpnie opuszczona tak, aby dotknĂŞÂła powierzchnie wody, w tym czasie zgromadzony tÂłum wrzuca kwiaty do wody. Indyjscy uczeni tacy jak Dr. Weer Rishi i inni, ktĂłrzy naocznie obserwowali romski ceremoniaÂł podobnie jak zachodni badacze specjalizujÂący siĂŞ hinduskich zwyczajach religijnych, utoÂżsamiajÂą ten obrzĂŞd z indyjskim ceremoniaÂłem Durga Pooja. W romani Kali Sara oznacza CzarnÂą SarĂŞ, w Indiach, Bogini Kali jest rĂłwnieÂż znana jako Kali/Durga/Sara. Podobnie jak Hindusi, Romowie praktykujÂą szaktryzm, oddajÂąc czeÂśĂŚ bĂłstwom ÂżeĂąskim. Innymi sÂłowy Romowie udajÂący siĂŞ na pielgrzymkĂŞ do Les Saintes Maries de la Mer w Francji oraz biorÂący udziaÂł w podobnych ceremoniaÂłach w innych miejscach oddajÂą kult czarnym, ÂżeĂąskim boginiom; sÂą faktycznie kontynuatorami wyznawcĂłw Kali/Durga/Sara – BogiĂą wywodzÂących siĂŞ z Indii.
Zgodnie z Durgasaptashati (siedemset wersĂłw ku czci Bogini Durga i jej rĂłÂżnym wcieleniom), rozdziaÂł 5, wers 12, ktĂłry wspomina o Sarze, czytamy: „Niech bĂŞdzie pozdrowiona Durga, Durgapara, Sara (uosobienie wszystkiego par excellence), przyczyna wszystkiego, Kriszna i Dhurma”. Inne odniesienia do staroÂżytnego hinduskiego rzeÂźbiarstwa takÂże potwierdzajÂą, ze Sara jest jednÂą i ta samÂą postaciÂą co indyjska Bogini Durga, ktĂłra jest takÂże innym przejawem Kali, maÂłÂżonki Shivy. Wg Legendy Kali wyskakuje z gÂłowy Durhi, kiedy ta jest zÂła.
PamiĂŞĂŚ o indyjskim bogu ÂŚiwie zostaÂła zachowana wÂśrĂłd RomĂłw jako O Baro Devel w jĂŞzyku romani. W czwartek Romowie modlÂą siĂŞ do Kali Sary o wstawiennictwo u Baro Devel, aby przyniĂłsÂł im szczĂŞÂście, zdrowie i pomyÂślnoÂśĂŚ. Podczas ceremonii Durga Pooja w Indiach, ktĂłra rokrocznie ma miejsce w paÂździerniku, posÂąg Durgi jest zanoszony na platformie do wody i nastĂŞpnie zatapiany celem jego zniszczenia. W Les Saintes Maries, Romowie nie zatapiajÂą go, choĂŚ z drugiej strony obie ceremonie sÂą tak podobne, Âże podobieĂąstwa te nie mogÂą byĂŚ tylko przypadkowe. W Francji obrzĂŞd ku czci Kali Sary ma takÂże miejsce w paÂździerniku, jako uzupeÂłnienie gÂłĂłwnych obrzĂŞdĂłw z festiwalu majowego.
Trudno wyjaÂśniĂŚ jak kult Kali zÂłÂączyÂł siĂŞ z CzarnÂą MadonnÂą w krypcie w Arles. Najbardziej prawdopodobne jest, Âże w Les Saintes Maries zawsze znajdowaÂła siĂŞ Czarna Dziewica, poczÂąwszy od czasĂłw pogaĂąskich, ktĂłra w pĂłÂźniejszym okresie zostaÂła zaadoptowana przez chrzeÂścijaĂąstwo. By wyjaÂśniĂŚ obecnoÂści czarnego posÂągu, koÂściĂłÂł mĂłgÂł Âłatwo wymyÂśliĂŚ legendĂŞ Sary, egipskiej sÂłuÂżÂącej „trzech Marii”, zredukowanych z upÂływem czasu do grona dwĂłch. Prawdopodobnie byÂło wiele odmian pierwotnej Czarnej Bogini, lecz imiona owych bogiĂą w okresie chrystianizacji kontynentu europejskiego ulegÂły zapomnieniu.
W regionie Les Saintes Maries istniaÂło wiele kultur i religii, na tym obszarze moÂżna byÂło zaobserwowaĂŚ byĂŚ moÂże nawet wpÂływy kultury egipskiej i kreteĂąskiej. Z caÂłÂą pewnoÂściÂą tereny te zamieszkiwali Fenicjanie, zakÂładajÂący swoje kolonie w pobliÂżu dzisiejszej Marsylii, Galowie, Grecy, Rzymianie oraz przodkowie miejscowej ludnoÂści.
Romowie przybyli do Europy Zachodniej na poczÂątku XV wieku, byli wĂłwczas zmuszeni do ukrywania swoich indyjskich wierzeĂą i praktyk religijnych, by uniknÂąĂŚ potĂŞpienia i przeÂśladowaĂą przez koÂściĂłÂł, ktĂłry w tym okresie zaczÂąÂł wykorzeniaĂŚ wszelkie objawy herezji i guÂślarstwa. ZnaleÂźli wiĂŞc swoistÂą niszĂŞ, gdzie kontynuowali kult Kali pod postaciÂą egipskiej Sary.
Wzorce i normy religii chrzeÂścijaĂąskich zadomowiÂły siĂŞ na poÂłudniu Francji dosyĂŚ pĂłÂźno i dziĂŞki temu Romowie mogli, nie obawiajÂąc siĂŞ przeÂśladowaĂą, sprawowaĂŚ kult ku czci Kali Sary. AÂż do dnia dzisiejszego przetrwaÂły w tym regionie pozostaÂłoÂści przedchrzeÂścijaĂąskich religii, poczynajÂąc od kultu ÂświĂŞtych biaÂłych prowansalskich bykĂłw i koni, poprzez elementy skÂładajÂące siĂŞ na dziedzictwo staroÂżytnych pogaĂąskich wierzeĂą zwiÂązanych z kultem boga Mitry, jak trĂłjzĂŞby niesione przez straÂżnikĂłw odprowadzajÂących posÂągi „dwĂłch Marii” i Kali Sary do morza w dniu 24 maja.
W 1998 roku miaÂł miejsce pierwszy festiwal Kali Sary w Kanadzie. W 2001 roku kolejny posÂąg bogini ustawiony zostaÂł w Toronto. ZadziwiajÂące, Âże podczas tych ceremonii romscy emigranci niedawno przybyli z krajĂłw Europy ÂŚrodkowo-Wschodniej oraz BaÂłkanĂłw mieli ÂświadomoÂśĂŚ, kim byÂła Kali Sara i znali jej odpowiedniczki z krajĂłw swojego pochodzenia. Nawet Romowie wyznania muzuÂłmaĂąskiego opisywali ceremonie podobne do tych ku czci Kali Sary, gdzie ÂżeĂąskie bĂłstwo, E Gugli Sagiya (odpowiednik anioÂła strĂłÂża), byÂło czczone przez romskich muzuÂłmanĂłw w poÂłudniowych BaÂłkanach (dawnej Rumelii). Tamtejsi Romowie twierdzili, Âże modÂły skÂładane w intencji bogini przynoszÂą zdrowie, szczĂŞÂście i sukces. Dlatego, abstrahujÂąc od faktu, iÂż jest to odosobniona pozostaÂłoÂśĂŚ wierzeĂą religijnych ich hinduskich przodkĂłw, romski kult Kali Sary w Les Saintes Maries de la Mer jest najbardziej znanÂą praktykÂą religijnÂą wÂśrĂłd RomĂłw, coraz powszechniejszÂą w wielu krajach Europy, a obecnie takÂże w Kanadzie.
W Meksyku Romowie uczestniczÂą w festiwalu Dziewicy z Gwadelupy, ktĂłry umoÂżliwia im oddawanie czci ÂżeĂąskiej bogini pod auspicjami koÂścioÂła. Z kolei w dniu Âśw. Anny ze Beaupre z Quebecku kanadyjscy i amerykaĂąscy Romowie biorÂą udziaÂł w nowennie (24-26 lipiec), podczas ktĂłrej praktykujÂą siaktyzm. CentralnÂą figurÂą jest tam Santana (Âśw.Anna), ktĂłrÂą Romowie identyfikujÂą jako E De Devleski (Matka Boga bÂądÂź Matka Ziemia). Owe romskie ceremonie sÂą podobne do tych odprawianych w Les Saintes Maries na czeÂśĂŚ Kali Sary.
Nawet gdy Kali Sara nie jest ogniskiem wspomnianych ceremonii, Romowie na caÂłym Âświecie praktykujÂą oddawanie czci ÂżeĂąskim bĂłstwom bÂądÂź ÂświĂŞtym w ÂświÂątyniach, zlokalizowanych w pobliÂżu zbiornikĂłw wodnych. HonorujÂą je za pomocÂą obrzĂŞdĂłw, ktĂłre nie majÂą swego ÂźrĂłdÂła w chrzeÂścijaĂąstwie, lecz w hinduizmie. WspĂłÂłczesny kult Kali Sary, ktĂłry bliski jest szczegĂłlnie mÂłodszemu pokoleniu RomĂłw, coraz bardziej nawiÂązuje do koncepcji, zgodnie z ktĂłrÂą Kali Sara jest indyjskÂą boginiÂą. ChcÂąc wyjaÂśniĂŚ fenomen Kali Sary, Romowie coraz czĂŞÂściej siĂŞgajÂą do swych korzeni na subkontynencie indyjskim, bĂŞdÂącym kolebkÂą romskiego narodu.

http://www.stowarzyszenie.romowie.net/index.php/czytnik-artykulow/items/100.html

* CZARNA MADONNA - Madonna RomĂłw

http://www.youtube.com/watch?v=amI_Z4gdOjE

Kiara

	Witamy, Gość. Zaloguj się lub zarejestruj.	Grudzień 21, 2024, 15:31:42
		Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

	Autor	Wątek: Ech.... Cyganie! (Przeczytany 10181 razy)
0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.