songo1970
Maszyna do pisania...
Punkty Forum (pf): 22
Offline
P³eæ:
Wiadomo¶ci: 4934
KIN 213
Zobacz profil
|
|
« Odpowiedz #1 : Grudzieñ 17, 2011, 17:32:43 » |
|
Bardzo proszê nie scalaæ tych postów gdy¿ takie ich u³o¿enie jest wynikiem wielokrotnego dzielenia i ³aczenia w±tków. Darek
wklejam tu, ale mo¿a przenie¶æ, choæ to te¿ o energii- tej najwa¿niejszej..
¦wiadomo¶æ – niezwyk³a postaæ energii
Jeste¶my ¿ywym uk³adem, ale my¶l±cym, posiadaj±cym ¶wiadomo¶æ i uczucia. Jak to potraktowaæ?
Czy ¶wiadomo¶æ jest dostrzegalna? Czy mo¿na j± zmierzyæ, zwa¿yæ, zarejestrowaæ? Oczywi¶cie, ¿e nie – przynajmniej dostêpnymi nam metodami i w naszym wymiarze. W innych wymiarach – owszem, byæ mo¿e jest to mo¿liwe.
Prof. David Bohm, s³ynny angielski fizyk, na podstawie precyzyjnych obliczeñ potwierdzi³ istnienie we Wszech¶wiecie 12 wymiarów, w jakich rozgrywa siê nasza rzeczywisto¶æ. Drzwi do innych, równoleg³ych ¶wiatów mog± otwieraæ – wed³ug niektórych naukowców – potê¿ne pola magnetyczne tworz±c swoiste „szczeliny” w czasie i przestrzeni.Tezê o istnieniu równoleg³ych ¶wiatów (teoria wielo¶ci ¶wiatów we Wszech¶wiecie) przedstawi³ równie¿ w koñcu XVI (!) wieku genialny filozof Giordano Bruno (dominikanin zreszt±), spalony w 1600 r. na stosie za tê herezjê. A ju¿ na marginesie naszego zasadniczego tematu: liczba „12” jawi siê jako liczba w pewnym sensie mistyczna – 12 godzin na zegarze, 12 miesiêcy, 12 znaków Zodiaku, 12 czakramów (centrów energii), 12 cia³ niebieskich w naszym Uk³adzie S³onecznym (w³±cznie z planet± „X” – Transplutonem, zwanym przez staro¿ytnych Sumerów Mardukiem), a z tematów biblijnych (w tym apokaliptycznych) – 12 aposto³ów, 12 tysiêcy opieczêtowanych z 12 plemion Izraela, 12 bram w ¦wiêtym Mie¶cie, a na bramach 12 anio³ów, 12 warstw fundamentów murów miasta o d³ugo¶ci 12 tysiêcy stadiów itd. Dodajmy do tego dwana¶cie królestw dla dwunastu o¶wieconych, dwunastu w³adców przemawiaj±cych do dwunastu anio³ów – to ju¿ z „Ewangelii Judasza”... Uff! Wracajmy do tematu.
Fizjolog mózgu, noblista sir John C.Ecless przeprowadza³ badania nad zjawiskiem tzw. „wêdruj±cej ¶wiadomo¶ci”. Opieraj±c siê na podstawowym w fizyce prawie zachowania masy i energii doszed³ do wniosku, ¿e bioenergia cz³owieka nie mo¿e znikn±æ nawet po ¶mierci. Zagadk± jest tylko, czy energia ¶wiadomo¶ci po ¶mierci ustroju pozostaje ca³o¶ci±, czy te¿ zostaje rozbita na drobne cz±stki? Energia jest równowa¿na materii (i na odwrót - przynajmniej tak dzis uwa¿amy na podstawie znanych praw fizyki przyjêtych za s³uszne...), wiêc materia podobnie jak energia mo¿e pojawiaæ siê w ka¿dym wymiarze, choæ niekoniecznie musimy j± dostrzegaæ.
Wyobra¼ sobie ³opaty ¶mig³owca. Widzisz je doskonale, kiedy s± nieruchome. Po wprowadzeniu w ruch wirowy nie widzimy ich, nie potrafimy wykryæ zmys³ami ich obecno¶ci. Jedynie nasza ¶wiadomo¶æ oparta na wiedzy i do¶wiadczeniu mówi, ¿e one istniej± i nie nale¿y zbli¿aæ siê do nich. Dla cz³owieka nie¶wiadomego takie spotkanie z niewidoczn± dla niego energi± mo¿e skoñczyæ siê tragicznie.W tym sensie wiruj±ce ³opaty wirnika s± dla nas w innym wymiarze. S± dostêpne dla naszych zmys³ów pod warunkiem, ¿e znajdziemy sposób na przywrócenie ich do naszego dostrzegalnego ¶wiata. Wystarczy wiêc zatrzymaæ wirnik.
Mo¿na ównie¿ wej¶æ w „inny wymiar”. Jak? Po prostu usi±¶æ na wiruj±ce ³opaty wirnika (technicznie jest to trochê trudne, prawda?). Wzglêdem ³opat nasze cia³o bêdzie nieruchome – wszak¿e poruszamy siê z jednakowymi prêdko¶ciami. Bêdziemy wówczas widzieli ka¿dy szczegó³ budowy wirnika. Jednak jednocze¶nie stracimy z oczu ca³y ¶wiat – znajdziemy siê w innym wymiarze. Zatrzymanie ³opat wirnika– to powrót do naszego wymiaru. Typowe dla teorii wzglêdno¶ci – je¶li chcemy powiedzieæ, ¿e poruszamy siê (lub nie poruszamy siê), to zawsze nale¿y dodaæ: „A wzglêdem czego?” I inna jeszcze ilustracja teorii wzglêdno¶ci Einsteina. Trzymasz w rêkach gor±cy garnek przez sekundê – wydaje Ci siê, ¿e to godzina; trzymasz w ramionach gor±c± kobietê przez godzinê – wydaje siê, ¿e up³ynê³a sekunda ...
Przyk³ad ¶mig³owca – z pewno¶ci± nies³ychanie uproszczony – jest ilustracj± ruchu materii poza granicê naszego postrzegania i jej powrotu do ¶wiata ludzkich zmys³ów. Czy w takim razie nasza ¶wiadomo¶æ nie mo¿e zachowywaæ siê podobnie? Okazuje siê, ¿e ¶wiadomo¶æ to równie¿ forma energii. Energia jest niewidoczna, niewyobra¿alna. Dostrzegalne s± jedynie jej skutki. ¦wiadomo¶æ cz³owieka wykazuje dzia³anie - jest w stanie spowodowaæ ujemne, wzglêdnie dodatnie skutki w tkance ³±cznej i nerwowej, ba! - w ca³ym ustroju cz³owieka. ¦wiadomo¶æ nie odgrywa li-tylko roli poznawczej, ¶wiadomo¶æ jest stwórcza - nie tylko od-twórcza. Warto tu przypomnieæ przedstawian± wcze¶niej hipotezê przyczynowo¶ci formatywnej Ruperta Sheldrake’a i wizjê Pierre’a Teilharda de Chardin. Jest wiêc tak, ¿e: MY¦L STWARZA.
My¶l jest energi±, a my sami zmaterializowan±, czyli bardzo gêst± postaci± energii obdarzon± ¶wiadomo¶ci±. ¦wiadomo¶æ jest wiêc stanem energetycznym (W. Sedlak), a nie tylko poznawczym, nosi wiêc cechy materii. Energetyczna strona materii to dynamika i dzia³anie, to si³y oraz ich zale¿no¶ci.To z kolei powoduje, ¿e ¶wiadomo¶æ bezustannie komunikuje siê. Bowiem ¶wiadomo¶æ wibruje lub mo¿na j± zmusiæ do wibracji. Kluczem tej komunikacji i wibracji jest spektrum elektromagnetyczne dzia³aj±ce na bioelektroniczny uk³ad naszego organizmu (bêdziemy do tego jeszcze kilkakrotnie wracaæ).
¦WIADOMO¦Æ JEST BYÆ MO¯E NAJSUBTELNIEJSZ¡ FORM¡ MATERII I RUCHU,
BARDZIEJ SUBTELNYM ASPEKTEM RUCHU CA£O¦CIOWEGO.
David Bohm
Poniewa¿ my¶l jest energi±, wiêc my¶l± (a tak¿e u¶wiadomieniem sobie ¼ród³a naszej mocy, tj. obecno¶ci Boga w cz³owieku – „JAM JEST...” – przecie¿ je¶li zostali¶my stworzeni przez Boga, to jeste¶my Jego dzieæmi, a wiêc posiadamy boski pierwiastek...) - mo¿emy zmieniaæ i tworzyæ nasz± rzeczywisto¶æ, nasz ¶wiat zgodnie z naszymi potrzebami i intencjami (ale w zgodzie z Najwy¿szym Dobrem wszystkich istot – inaczej negatywne intencje i dzia³ania obróc± siê wcze¶niej czy pó¼niej przeciw ich twórcom).Mówi o tym m.in. G.I. Szypow, wed³ug którego materia powstaje z wcze¶niejszych planów, pierwotnej idei, pomys³u, intencji, które dok³adnie przetworzone w naszym umy¶le, u³o¿one w mentalny projekt zamieniaj± siê w projekt rysunkowy, aby pó¼niej przeobraziæ siê w konkretny materialny kszta³t.
W celu realizacji takich marzeñ czy idei potrzebna jest jednak do tego my¶l – gor±ca, pe³na pozytywnej emocji (o negatywnej nawet nie wspominajmy...), pozbawiona niezdrowego egoizmu, samolubstwa, my¶l pe³na niezachwianej wiary. Efektem bêdzie podporz±dkowanie energii naszej woli, co umo¿liwi stworzenie tego, co pragniemy. Jedna uwaga jednak – nie mo¿e to byæ my¶l stricte rozumowa, „zimna”, wykalkulowana.
I te wynurzenia autora nie s± czyst±, my¶low± spekulacj± – to wnioski z fizyki kwantowej, wg której cz±stki elementarne, np. fotony zachowuj± siê tak, jakby by³y obdarzone ¶wiadomo¶ci±, potrafi± przekazywaæ sobie informacje – nawet na olbrzymie odleg³o¶ci i s± w stanie podporz±dkowaæ siê naszej woli.Ju¿ David Bohm wskazywa³ na to niesamowite, niepojête wprost zjawisko nazywaj±c je NIELOKALNO¦CI¡.Oznacza ono po prostu fakt, ¿e na taki obiekt kwantowy jak np. elektron wp³ywa nie tylko to, co dzieje siê w jego bezpo¶rednim otoczeniu (w tzw. „lokalno¶ci” obiektu). Okazuje siê, ¿e nawet zdarzenia w miejscach po³o¿onych daleko od obiektu („nielokalno¶æ”) maj± na jego zachowania zasadniczy wp³yw. Dodajmy dodatkowo – o czym wcze¶niej wszak¿e ju¿ mówili¶my, ¿e takie wp³ywy nielokalne rozchodz± siê natychmiastowo, nieskoñczenie szybko (co wykazano równie¿ eksperymentalnie). „Pewne «wiadomo¶ci» miêdzy obiektami kwantowymi podró¿uj± nie tylko szybciej ni¿ ¶wiat³o, lecz w istocie natychmiastowo. Einstein nazwa³ to zjawisko «niesamowitym dzia³aniem na odleg³o¶æ».” („Encyklopedia fizyki kwantowej”, John Gribbin). Nielokalno¶æ jest integraln± cech± ¶wiata kwantów. To, co siê dzieje w jednej jego czê¶ci ma natychmiastowy wp³yw na ca³y ¶wiat. Potwierdza to równie¿ kwantowa teoria tzw. zmiennych ukrytych.
Fizyk Brian Josephson, noblista („z³±cze Josephsona”) powiedzia³ swego czasu, ¿e: „Wygl±da na to, ¿e jedna czê¶æ Wszech¶wiata wie o innej czê¶ci.”, za¶ inny fizyk – Jack Sarfatti z Centrum Fizyki Teoretycznej Trie¶cie (W³ochy) stwierdzi³: „Je¶li informacja jest gdzie¶ w systemie reprezentowana, musi w tym systemie wystêpowaæ wszêdzie!”. Warto wiêc teraz uzmys³owiæ sobie, ¿e my, ludzie, jako istoty elektromagnetyczne o ¶wietlistych cia³ach, nale¿ymy do ¶wiata kwantów. To sprawia, ¿e zarówno na nas jest wywierany natychmiastowy wp³yw ca³ego szeregu zjawisk, w tym elektromagnetycznych, jak równie¿ i my sami wywieramy kolosalny natychmiastowy wp³yw na otaczaj±cy ¶wiat. W jaki sposób? Otó¿ poprzez wymianê informacji – zarówno wysy³anej przez nas w przestrzeñ, jak i odbieranej przez nas z przestrzeni – o czym wcze¶niej ju¿ by³a mowa. Wymaga wiêc to szczególnej odpowiedzialno¶ci z naszej strony za nasze postêpowanie, za ka¿de wypowiedziane s³owo i ka¿d± powziêt± my¶l. Rozwa¿: „Mowa jest srebrem, milczenie – z³otem”. Nastêpny wiêc wniosek wyp³ywaj±cy z kwantowego postrzegania ¶wiata jest prosty:
CZYÑ INNYM TAK, JAKBY¦ CHCIA£, ¯EBY INNI CZYNILI TOBIE...
Z³ota Regu³a
W dodatku - jak wspomnia³em - mamy wp³yw na zachowania cz±stek elementarnych, poniewa¿ mog± siê one zachowywaæ zgodnie z nasz± wol±. Jest to szokuj±ce nawet dla naukowców zajmuj±cych siê fizyk± kwantow±.Powiedzieli¶my wcze¶niej za Einsteinem, ¿e materia jest jakby zamro¿onym, zestalonym ¶wiat³em. ¦wiat³o za¶ jest podstawowym budulcem wszech¶wiata. Prze¶led¼ teraz pewn± logikê rozumowania.
Wiesz, ¿e ca³a materia zbudowana jest z ró¿norodnych pierwiastków, a te z atomów. Wibruj±ce ci±gle atomy nie s± „pe³ne” – s± puste w ¶rodku – o czym ju¿ mówili¶my. Wokó³ ich j±der kr±¿± elektrony dokonuj±c przeskoków kwantowych (okre¶lenie Erwina Schrödingera). Kr±¿±ce po danej orbicie elektrony posiadaj± energiê charakterystyczn± dla tej w³a¶nie orbity, czyli tzw. stan kwantowy, poziom energetyczny. Ciekawe jest, ¿e te przeskoki miêdzy poziomami dokonuj± siê NATYCHMIASTOWO, nie wymagaj± czasu (!). Elektrony dokonuj±c przeskoków miêdzy stanami energetycznymi emituj± lub poch³aniaj± energiê, czyli wymieniaj± siê informacjami – jak wspomnieli¶my – natychmiastowo. Wypromieniowana w postaci fali elektromagnetycznej energia ma ¶cis³e parametry – m.in. d³ugo¶æ, czêstotliwo¶æ. Od parametrów tych zale¿y ¶ci¶le charakterystyka promieniowania – np. barwa wypromieniowanego w postaci kwantów ¶wiat³a.
Promieniuj± wszelkie substancje. W przypadku ¿ywych komórek jest to promieniowanie mitogeniczne, zbli¿one do promieniowania nadfioletowego. Takie promieniowanie kwasów nukleinowyh i bia³ek bada³ m.in. prof. Fritz-Albert Popp, czo³owy ekspert od biologicznie emitowanych fotonów z Miêdzynarodowego Instytutu Biofizyki w Niemczech. Og³osi³ on w 1974 r. teoriê, wg której „…biologiczna materia konfiguruje siê w ¶wietle s³onecznym w takim wymiarze, który umo¿liwia wzrastanie zdolno¶ci jego gromadzenia, s³u¿±cego nadrzêdnym celom.” [czy¿by wy¿szym?! – przyp. autora]. Postrzega³ cz³owieka nie jako zjadacza kalorii, lecz jako ¿ywy organizm „pobieraj±cy ze ¶rodowiska ¶wiat³o” („Czwarty Wymiar nr 4/2006, „Spirale ¿ycia i energii”, Ilona S³ojewska) oraz emituj±cy ¶wiat³o. W dodatku „(...)Popp i jego zespó³ uwa¿aj±, ¿e ¶wiat³o z czo³a i r±k pulsuje w tych samych podstawowych rytmach, które u ludzi chorych ulegaj± zak³óceniu.” („Nexus” nr 3/2006, „Wie¶ci z globalnej wioski” – „Emituj±ce ¶wiat³o palce”).
Najnowsze badania potwierdzaj± twierdzenia prof. Poppa. „Mitsuo Hiramatsu, naukowiec z Centralnego Laboratorium Badawczego przy Hamamatsu Photonics w Japonii, który prowadzi³ badania, o¶wiadczy³ przedstawicielom Discovery News, ¿e rêce nie s± jedyn± czê¶ci± cia³a, która emituje ¶wiat³o, uwalniaj±c ¶wiat³o, uwalniaj±c fotony, czyli maciupeñkie naergetyzowane porcje ¶wiat³a. – Nie tylko rêce, ale równie¿ czo³o i podeszwy naszych stóp emituj± ¶wiat³o – oznajmi³. – Obecno¶æ fotonów oznacza, ¿e nasze rêce ca³y czas wytwarzaj± ¶wiat³o”.
Wszelkie niedomagania organizmu maj± bezsprzecznie wp³yw na charakterystykê emisji tego ¶wiat³a, w zwi±zku z czym pojawiaj± siê nowe mo¿liwo¶ci diagnozowania pacjentów, jak te¿ nowe metody leczenia (np. stosowanie tzw. „przeszczepów informacyjnych”) oraz potrzeba powrotu do metod zapomnianych (np. leczenia ¶wiat³em). Czy fakt istnienia promieniowania ¿ywych organizmów oznacza automatycznie, ¿e musimy ka¿dy rodzaj promieniowania dostrzec naszymi zmys³ami? Oczywi¶cie nie, bowiem ca³y typowy uk³ad optyczny cz³owieka, tj. wzrok, funkcjonuje jedynie w zakresie pasma widzialnego, tj. ¶wiat³a bia³ego sk³adaj±cego siê z têczowych barw (po rozszczepieniu ¶wiat³a bia³ego w pryzmacie – czyli dyspersji).
Ka¿dy z pierwiastków danej substancji promieniuje inaczej, ma inn± charakterystykê, ma w³asny zestaw linii widmowych. Na tej podstawie ³atwo zidentyfikowaæ sk³ad substancji tworz±cych np. gwiazdy odleg³e od Ziemi o niewyobra¿alne dla nas odleg³o¶ci. Wykorzystuje siê to zjawisko w tzw. widmowej analizie spektroskopowej (badanie widma promieniowania elektromagnetycznego, a zw³aszcza linii widmowych). Innych rodzajów promieniowania, np. nadfioletowego lub podczerwonego oko ludzkie nie jest w stanie dostrzec. Co nie oznacza, ¿e promieniowania tego nie odbieramy. Wypromieniowywane w postaci niewyobra¿alnie ma³ych porcji – kwantów – ¶wiat³o (energia) jest wiêc ¶ci¶le zwi±zane z elektronami i atomami.
I w³a¶nie dlatego ¶wiat³o stanowi podstawowy budulec Wszech¶wiata. Podobnie jak ziarenka piasku s± podstawowym budulcem potê¿nego budynku, a nie tworz±ce go ceg³y czy betonowe p³yty. Piasek w stanie lu¼nym przesypuje siê miêdzy palcami. Je¶li jednak dodasz do tego spoiwo lub odpowiednio silnie go ¶ci¶niesz zamieni siê w sta³y kszta³t zgodnie z ¿yczeniami buduj±cego.Podobnie woda. Nie widzisz cz±steczek pary wodnej. Jednak zdajesz sobie sprawê, ¿e one istniej±. Wystarczy stworzyæ odpowiednie warunki (odbieraj±c energiê) i cz±steczki pary zaczn± zbli¿aæ siê do siebie. Kiedy bêdzie ich ju¿ wystarczaj±co du¿o utworz± kroplê. Wiele kropel utworzy ka³u¿ê, wiele ka³u¿ utworzy za¶ jezioro, rzekê czy ocean.
Kiedy posuniesz siê z procesami fizycznymi jeszcze dalej, to mo¿esz spowodowaæ, ¿e woda jeziora zamarznie. Je¶li wla³by¶ wodê do odpowiedniej formy i zamrozi³, to zamarz³aby tworz±c ¿±dany przez Ciebie kszta³t. Nie zmienia to wszystko jednak pewnego podstawowego faktu - kszta³t ten tworz± niezliczone ilo¶ci pojedynczych cz±steczek wody, które zmusi³e¶ do tego, aby zbli¿y³y siê do siebie, aby nie pozostawa³y w dotychczasowym rozproszeniu. Ty zagê¶ci³e¶ te krople tak bardzo, ¿e stworzy³y widoczn±, zestalon± (ale jednak ci±gle dziuraw±!) materiê.
Przypominasz sobie zabawê w ¶nie¿ki? Zbierasz ¶nie¿ny puch, ugniatasz go zbli¿aj±c do siebie p³atki ¶niegu tak bardzo, a¿ utworzy siê twarda, ¶nie¿na kula. Pojedyncze kule toczysz po lepi±cym siê ¶niegu zwiêkszaj±c ich masê, rozmiary i budujesz ¶nie¿ny dom.I znów – nie zmienia to faktu, ¿e podstawow± cz±stk± budulcow± tego ¶nie¿nego pa³acu jest pojedynczy p³atek ¶niegu, a w zasadzie cz±steczka H2O – cz±steczka wody, a w zasadzie dwa atomy wodoru i atom tlenu, a w zasadzie tworz±ce atomy j±dra atomowe i kr±¿±ce po orbitach wokó³ nich elektrony po³±czone elektromagnetycznym i grawitacyjnym spoiwem. Co to wszystko ma wspólnego ze ¶wiat³em? A otó¿ ma.
Podobnie jak zagêszcza³e¶ cz±steczki i krople wody, podobnie jak lepi³e¶ p³atki ¶niegu, tak mo¿esz zagê¶ciæ fotony ¶wiat³a (jakie to proste...), te mikroskopijne cz±steczki. Wcze¶niej rozproszone mog± teraz utworzyæ gaz fotonowy, pó¼niej chmurê fotonow±, nastêpnie fotonowe jezioro, by dalej przybraæ zestalony kszta³t. Pojmujesz ju¿ teraz zupe³nie ³atwo, jaki jest sens stwierdzenia, ¿e „materia jest uwiêzionym (zamro¿onym) ¶wiat³em”. U¶wiadomienie tego ma g³êbszy sens. Okazuje siê w takim razie, ¿e ka¿dy z nas ma pod rêk± niewyobra¿alne ilo¶ci podstawowego surowca, z którego zbudowany jest ca³y Wszech¶wiat, wszelkie substancje tworz±ce niezliczone przedmioty, nasz codzienny pokarm i nasze cia³a.
Czy rozumiesz ju¿, ¿e si³± swojej woli móg³by¶ w ka¿dym momencie siêgaæ do tego niewyobra¿alnie wielkiego i zaopatrzonego w niezmierzone ilo¶ci zapasów specjalnie przygotowanego dla Ciebie spichrza?Czy pojmujesz ju¿, ¿e równie¿ si³± Twojej woli móg³by¶ ukszta³towaæ dane Ci pierwotne tworzywo w wyrób, jaki jest Ci niezbêdny do ¿ycia lub jakiego pragniesz?
Ciekawe tylko, ¿e ponad 2000 lat temu pojawi³ siê na Ziemi cz³owiek, o którym zwykle s±dzimy, ¿e absolutnie nie móg³ mieæ pojêcia o fizyce kwantowej, a czyni³ cuda, materializowa³ pragnienia i twierdzi³, ¿e my jeszcze wiêksze cuda bêdziemy czynili... Tyle tylko, ¿e Ten Cz³owiek odkry³, ¿e jest dzieckiem Boga Doskona³ego, które posiada w takim razie wszelkie atrybuty Boga pochodz±ce bezpo¶rednio z Boskiego ¬ród³a i pozwalaj±ce stawaæ siê stwórc±. Niezbêdny by³ jednak do tego bezpo¶redni kontakt z Najwy¿szym Stwórc±, rezonans z Bosk± Energi±, jedno¶æ z Bogiem. Z kolei warunkiem podstawowym nawi±zania bezpo¶redniego kontaktu ze ¬ród³em Mocy i korzystania z Jego zasobów mia³a byæ niezachwiana wiara w Dzieciêctwo (Synostwo) Bo¿e (czyli dziedziczenie mo¿liwo¶ci stwórczych Boga), absolutna czysto¶æ intencji i krystalicznie czysta ¶wiadomo¶æ przepe³niona i promieniuj±ca Uniwersaln± Mi³o¶ci±.
I swoim odkryciem cz³owiek ten – Jezus z Nazaretu – dzieli³ siê z innymi pragn±c, aby – podobnie jak On – i inni mieli mo¿liwo¶æ zbli¿enia siê, powrotu do Boga, stania siê Jedni± ze Stwórc±. W dodatku wiedzia³ doskonale, ¿e wiêkszo¶æ Go nie zrozumie, wielu przeinaczy jego my¶l i dzia³anie, a bêd± równie¿ tacy, dla których stanie siê kamieniem obrazy. Wiedzia³ jednak równie¿, ¿e raz posiane ziarno skie³kuje i da odpowiedni plon we w³a¶ciwym czasie. Mia³ tak¿e ¶wiadomo¶æ, ¿e skoñczy siê to wszystko Ostateczn± Prób± mo¿liwo¶ci i mocy (dodajmy – zwyciêsk± prób±), jakie posiada³ bêd±c w jedno¶ci z Bogiem. Posiada³ wiêc ¶wiadomo¶æ mocy, która umo¿liwi Mu odbudowanie cia³a w ka¿dej chwili - nawet wtedy, kiedy uleg³oby zupe³nemu rozk³adowi. Przecie¿ odpowiedni surowiec mia³ do swojej dyspozycji we Wszech¶wiecie w niewyczerpalnych wprost ilo¶ciach. Próba ta mia³a udowodniæ wszystkim, ¿e mo¿liwe jest „odbudowanie zburzonej ¶wi±tyni”, w dodatku w ci±gu trzech dni (choæ móg³ zrobiæ to szybciej) – co te¿ nie by³o przypadkowe...
Czy i ten dowód mocy woli sta³ siê dowodem wystarczaj±co przekonuj±cym dla wiêkszo¶ci z nas? I na koniec s³owa: „Przebacz im, Panie, bo nie wiedz±, co czyni±...”. Nic nowego pod s³oñcem - ignorancja, nie¶wiadomo¶æ powoduj± zwykle straszne skutki.Tymczasem jaka jest nasza ¶wiadomo¶æ dzisiaj?
Przypuszcza siê, ¿e masa ¶wiadomo¶ci stanowi±ca sumê ¶wiadomo¶ci wszystkich istot, ich my¶li, uczynków wchodzi w rezonans z wiedz± kosmiczn± albo jej fragmentami (rezonans morficzny) i stamt±d odbiera informacje (wrócimy do tego tematu przy tzw. Gaiamind Project).Ta zbiorowa ¶wiadomo¶æ tworzy swoiste „pole pamiêciowe” (pole morfogenetyczne wg R. Sheldrake’a) otaczaj±ce kulê ziemsk±, w którym przechowywane jest w postaci impulsów my¶lowych wszystko to, co ludzko¶æ (i nie tylko ludzko¶æ) kiedykolwiek czu³a, my¶la³a, czyni³a. Trudno wiêc mówiæ jedynie o polu grawitacyjnym czy magnetycznym naszej planety.
Gustaw Fechner, niemiecki fizyk, ma pewnie racjê twierdz±c, ¿e musi istnieæ co¶, co jest ¶wiadomo¶ci± planety: „Tak jak mózg cz³owieka sk³ada siê z milionów komórek, tak ¶wiadomo¶æ planety sk³ada siê ze ¶wiadomo¶ci zamieszkuj±cych j± organizmów.” Wszystkie wiêc stworzenia maj± wk³ad w intelekt naszej planety i jej biosfery, a ten z kolei jest czê¶ci± m±dro¶ci ca³ego Kosmosu.
cdn.
|