Wspolczesne trendy w swietle Ewangielii

Istota przesÂłania Jezusa z Nazaretu

ÂŻeby dobrze odpowiedzieĂŚ na podstawowe dla wierzÂącego czy poszukujÂącego pytanie, czy i na ile spoÂłeczeĂąstwa poczÂątku XXI wieku stosujÂą siĂŞ do zasad ewangelicznych, trzeba najpierw odnaleÂźĂŚ i zdefiniowaĂŚ istotĂŞ przesÂłania Jezusa z Nazaretu. Ewangelie synoptyczne podkreÂślajÂą zgodnie, Âże nauka Jezusa jest prawdziwa, pochodzi z nieba, poniewaÂż gÂłosiÂł jÂą sam BĂłg, ktĂłry wcieliÂł siĂŞ w czÂłowieka i wÂłÂączyÂł w bieg historii oraz caÂłej ewolucji Âświata. Dwa najwaÂżniejsze przykazania, jakie przekazaÂł, sÂą niezmiernie proste, nie wymagajÂą Âżadnych technik medytacyjnych, ani szczegĂłlnej ascezy: bĂŞdziesz miÂłowaÂł Pana Boga twego, a bliÂźniego swego jak siebie samego. To jest serce Ewangelii, potwierdzone Âżyciem Chrystusa, ktĂłry nauczaÂł ludzi prawdy wiecznej i uzdrawiaÂł choroby, wczeÂśniej przebaczajÂąc winy. WÂłaÂściwie moÂżna rzec, Âże kto Âżyje miÂłoÂściÂą, Âżyje EwangeliÂą. Jan od KrzyÂża napisaÂł, Âże pod wieczĂłr Âżycia bĂŞdziemy sÂądzeni z miÂłoÂści. Tylko tyle. Ale zarazem ta piĂŞkna prawda jakÂże trudna bywa w praktyce codziennoÂści, poczÂąwszy od ustÂąpienia komuÂś miejsca w tramwaju po wielkie czyny miÂłosierdzia, pracĂŞ spoÂłecznÂą czy jakieÂś wolontariaty.

NajwiĂŞkszym wrogiem miÂłoÂści wcale nie jest nienawiÂśĂŚ. Biblia podaje, Âże trzeba byĂŚ gorÂącym lub zimnym. NajwiĂŞkszym wrogiem miÂłoÂści jest letnioÂśĂŚ i oziĂŞbÂłoÂśĂŚ egoizmu, ktĂłry wystĂŞpuje dziÂś jako egocentryzm, zwykle miÂłoÂśĂŚ wÂłasna, aÂż po gÂłĂŞbokie zaburzenia narcystyczne, ktĂłre stanowiÂą czĂŞstÂą przypadÂłoÂśĂŚ np. artystĂłw, ludzi sÂławnych, osiÂągajÂących sukcesy.

Brak chĂŞci do zrobienia czegoÂś wiĂŞcej

Na rĂŞkĂŞ wspĂłÂłczesnym kapitalistom, ktĂłrzy ÂżerujÂą na trudnej sytuacji ekonomicznej Âświata, jest osÂłabienie solidarnoÂści miĂŞdzyludzkiej. Przejawia siĂŞ to w sÂłabiej dziaÂłajÂących zwiÂązkach zawodowych, ktĂłre nie majÂą juÂż takiej siÂły, jak w czasach "SolidarnoÂści". Objawia siĂŞ to wzrostem zaabsorbowania swoim Âżyciem, przepychaniem siĂŞ Âłokciami, czasem zupeÂłnie dosÂłownie, czy brakiem chĂŞci do zrobienia czegoÂś wiĂŞcej niÂż siĂŞ od nas wymaga, a co wynika z umowy o pracĂŞ. JakÂże rzadko dziÂś spotkaĂŚ moÂżna ludzi bezinteresownych, ktĂłrzy potrafiÂą i chcÂą zapomnieĂŚ choĂŚ na chwilĂŞ o sobie, swoim "ego", samorealizacji, samospeÂłnieniu, potrafiÂą wyjÂśĂŚ z siebie, popatrzeĂŚ na ludzi od ich strony, zmieniĂŚ perspektywĂŞ.

Podstawowym ustrojem gospodarczym w naszym kraju jest od czasu upadku socjalistycznej gospodarki nakazowo-rozdzielczej kapitalizm. JuÂż 20 lat Âżyjemy w nowej rzeczywistoÂści ekonomicznej. NaszÂą nadziejÂą przed laty byÂł dobrobyt, dostrzegany na Zachodzie i w Ameryce, tam, dokÂąd wielu wyemigrowaÂło za chlebem i lepszym Âżyciem. NiszczÂąc pomniki Lenina, mieliÂśmy wszyscy nadziejĂŞ na sprawiedliwoÂśĂŚ spoÂłecznÂą, zmniejszenie, a docelowo likwidacjĂŞ biedy, usuniĂŞcie szarej strefy, walkĂŞ z patologiami i przestĂŞpczoÂściÂą.

Natura nie lubi prĂłÂżni

Socjalizm byÂł znienawidzony jako ustrĂłj antyewangeliczny, oparty na zÂłudnej rĂłwnoÂści i materializmie dialektycznym jako nadbudowie ideologicznej, ktĂłry polegaÂł na postrzeganiu dziejĂłw jako ciÂągÂłem walki klas - wyzyskujÂącej i wyzyskiwanej. Od czasĂłw rewolucji francuskiej (1789) dokonywaÂła siĂŞ emancypacja klas niÂższych, potem kobiet, co jednak doprowadziÂło do okrutnych krzywd i zbrodni XX wieku - stulecia najbardziej okrutnego w caÂłej historii ostatnich 2000 lat.

SÂłusznie zatem socjalizm musiaÂł zniknÂąĂŚ. Jako, Âże natura nie lubi prĂłÂżni, w miejsce znienawidzonego totalitaryzmu, pojawiÂł siĂŞ wolny rynek, oparty na kapitalistycznej wizji gospodarki. GdzieÂś w gÂłĂŞbi duszy czuliÂśmy, Âże kapitalizm przyniesie wszystkim szybko wzbogacenie, da szansĂŞ na dobrÂą pracĂŞ w prywatnych firmach, Âże wszyscy bĂŞdÂą zadowoleni. Tak siĂŞ nie staÂło. ByĂŚ moÂże nadejdzie dzieĂą, kiedy kapitalizm ukaÂże ludzkie oblicze. Do tej pory jednak coÂś jest nie tak.

Powstaje tedy pytanie: czy kapitalizm, oparty na wolnym rynku, ktĂłrego "niewidzialna rĂŞka" reguluje wszystkie procesy produkcji, podaÂży i konsumpcji jest systemem sprawiedliwym? Czy odpowiada na apel Jezusa, ktĂłry prosiÂł, aby "ten, kto ma dwie suknie daÂł jednÂą temu, ktĂłry nie ma Âżadnej"?

Prawda o wspĂłÂłczesnym Zachodzie

Ekonomia to matematyka. JeÂśli zarabiam wiĂŞcej, to znaczy tyle, Âże ktoÂś inny zarobi mniej. JeÂśli pracujĂŞ na trzech etatach, ktoÂś - choĂŚby chciaÂł dorobiĂŚ – musi siĂŞ zadowoliĂŚ jednym etatem albo nie ma w ogĂłle pracy. Awans wiÂąÂże siĂŞ ÂściÂśle z konkurencjÂą, ktĂłra w gorszym wydaniu, wÂłaÂściwym krajom nowo "nawrĂłconym" na kapitalizm, bywa zwyczajnÂą rywalizacjÂą bÂądÂź po prostu brutalnÂą walkÂą o byt.

CzÂłowieczeĂąstwo wyraÂżaĂŚ siĂŞ musi w dzieleniu siĂŞ: jeÂśli wykupiĂŞ 2 litry mleka, to byĂŚ moÂże dla kogoÂś nie wystarczy ani jeden lub bĂŞdzie musiaÂł wystarczyĂŚ mu jeden litr. JeÂśli dajĂŞ ÂłapĂłwki, osÂłabiam gospodarkĂŞ, poniewaÂż wtedy produkujĂŞ "pusty pieniÂądz", na pokrycie ktĂłrego wartoÂści ktoÂś bĂŞdzie musiaÂł pracowaĂŚ za darmo.

Ewangelia wskazuje, Âże podstawÂą Âżycia jest miÂłoÂśĂŚ, gotowa sÂłuÂżyĂŚ, pomagaĂŚ, dzieliĂŚ siĂŞ, byĂŚ solidarnym w biedzie, wspieraĂŚ biednych, "ktĂłrych zawsze macie miĂŞdzy sobÂą". Skoro mam pracĂŞ, powinienem byĂŚ za niÂą wdziĂŞczny, bo ktoÂś inny jej nie ma. Prawda o wspĂłÂłczesnym Zachodzie, do ktĂłrego doÂłÂączamy, jest bolesna, ale konieczna.

KtoÂś obliczyÂł, Âże grupa najbogatszych paĂąstw (G20) mogÂłaby bez problemu zaradziĂŚ gÂłodowi w Afryce i innych regionach Âświata. Marnowane sÂą olbrzymie iloÂści jedzenia. KiedyÂś pracujÂąc w jednym z zagranicznych marketĂłw w Krakowie, byÂłem Âświadkiem, ile dobrego jeszcze jedzenia (nawet owoce egzotyczne!) szÂło do zgniatarki i na Âśmietnik. To woÂła do nieba wielkim gÂłosem! Ile jedzenia zmarnowaÂło siĂŞ w mojej rodzinie, bo przez brak poznania naszych gustĂłw kulinarnych, kupowaliÂśmy jedzenie, ktĂłrego nie jedliÂśmy i trzeba je byÂło wyrzuciĂŚ! Martwimy siĂŞ o los zwierzÂąt, ktĂłre dokarmiamy i sÂłusznie, ale wokĂłÂł sÂą niedoÂżywione dzieci, biedni emeryci, ÂżyjÂący w nĂŞdzy renciÂści, ludzie niepeÂłnosprawni, ludzie odrzuceni, byli wiĂŞÂźniowie zakÂładĂłw karnych bez pracy, sieroty i wdowy. Gdzie nasza wyobraÂźnia miÂłosierdzia?

KapitaÂł to wartoÂśĂŚ skoĂączona

Dawniej pÂłacono dziesiĂŞcinĂŞ, ktĂłra nie sÂłuÂżyÂła tylko ludziom KoÂścioÂła, lecz caÂłemu spoÂłeczeĂąstwu, a wywodziÂła siĂŞ z reguÂły starotestamentalnej, nakazujÂącej oddaĂŚ Bogu dziesiÂątÂą czĂŞÂśĂŚ pÂłodĂłw czy dochodu. PÂłacimy podatki, ktĂłre sÂą zarzÂądzane czasami lepiej, ale czasami po prostu fatalnie. Zamiast budowaĂŚ kolejny stadion, na ktĂłrym bĂŞdÂą lataÂły butelki po piwie, czyÂż nie powinno siĂŞ wprowadziĂŚ drugiego Âśniadania w szkoÂłach, choĂŚby podstawowych? DofinansowaĂŚ rodziny wielodzietne, ktĂłre sÂą dziÂś wyÂśmiewane ("wpadli" to najsÂłabsze z impertynencji), lecz bez ktĂłrych nie byÂłoby rÂąk do pracy w przyszÂłoÂści? Nie wolno ÂśmiaĂŚ siĂŞ z wielodzietnoÂści, poniewaÂż pÂłodnoÂśĂŚ i dzietnoÂśĂŚ sÂą bÂłogosÂławieĂąstwem, a relacje w takich rodzinach sÂą o wiele bogatsze niÂż w rodzinach bez dzieci lub jednym dzieckiem. A bogate relacje ksztaÂłtujÂą potrzebne w spoÂłeczeĂąstwie umiejĂŞtnoÂści interpersonalne, poniewaÂż jest w takich rodzinach wiĂŞcej rozmĂłw, wiĂŞcej emocji i wiĂŞcej pozytywnych bodÂźcĂłw.

Kapitalizm opiera siĂŞ na kapitale, czyli pieniÂądzu i finansach. Nieprzypadkowo sektor bankowoÂści i usÂług finansowych rozwija siĂŞ najszybciej poza informatykÂą. KapitaÂł to wartoÂśĂŚ skoĂączona, to znaczy, Âże nie moÂżna w nieskoĂączonoÂśĂŚ emitowaĂŚ ÂśrodkĂłw pÂłatniczych bez pokrycia. Dobrze znane jest to w socjalizmie, ktĂłry nie szanowaÂł wÂłasnoÂści prywatnej, przez co nikomu nie zaleÂżaÂło na jakoÂści produkcji, dlatego trzeba byÂło produkowaĂŚ bilety pÂłatnicze – banknoty i monety – bez wartoÂści nabywczej i siÂły pieniĂŞÂżnej. Efektem byÂły dÂługie kolejki do sklepĂłw z pustymi pĂłÂłkami i samonapĂŞdzajÂąca siĂŞ inflacja. Nie byÂło towaru – byÂły fikcyjne pieniÂądze.

DziÂś mamy do czynienia z drugÂą skrajnoÂściÂą: sklepy i markety, od spoÂżywczych poczÂąwszy przez AGD-RTV po sklepy luksusowe uginajÂą siĂŞ od rĂłÂżnorodnego w ofercie towaru i mnogoÂści dĂłbr materialnych, ale ludzie nie majÂą pieniĂŞdzy, bo wszystko droÂżeje. PodstawowÂą potrzebÂą ludzkÂą jest wyÂżywienie, schronienie i ubiĂłr. JeÂśli nie sÂą zaspokojone te trzy prymarne potrzeby, to – jeÂśli wierzyĂŚ psychologii – nie ma co mĂłwiĂŚ o potrzebach wyÂższych.

Widzimy, Âże kapitalizm wprowadza silny rozdziaÂł miĂŞdzy polaryzujÂące siĂŞ grupy posiadajÂące dobra materialne i coraz liczniejszÂą rzeszĂŞ ludzi, ktĂłrzy majÂą maÂło lub zgoÂła nic. BezdomnoÂśĂŚ, bezrobocie, patologie, alkoholizm to nieodÂłÂączne dzieci kapitalizmu w wydaniu prymitywnym, nie zwaÂżajÂącym na ekologiĂŞ, takÂże w szerszym rozumieniu – jako zwaÂżanie na otoczenie celu. Innymi sÂłowy, menedÂżer powinien zadbaĂŚ o to, by obrany przez firmĂŞ cel – najczĂŞÂściej maksymalny zysk przy minimalnej inwestycji siÂł i ÂśrodkĂłw – jest zgodny z interesami szerszego otoczenia. Obserwujemy egoistyczne i ekstensywne bogacenie siĂŞ niewielkich grupek i gwaÂłtownÂą pauperyzacjĂŞ caÂłych warstw spoÂłecznych, ktĂłre sÂą najpierw marginalizowane, a potem wykluczane z obrotu ekonomicznego.

OdwrĂłcona logika

Papierkiem lakmusowym jest teÂż sÂłuÂżba zdrowia. Bez zdrowia czÂłowiek nie ma szans na rozwĂłj i utrzymanie siebie oraz rodziny. Zdrowie kosztuje coraz wiĂŞcej. Ludzie zapadajÂą teraz juÂż masowo na choroby psychiatryczne, somatyczne, nowotworowe i psychosomatyczne, a paĂąstwo kaÂże pÂłaciĂŚ za coÂś, co powinno byĂŚ naturalne, bo nikt nie jest winny, Âże choruje, a z drugiej strony nikt nie moÂże powiedzieĂŚ: mam zdrowie, bo na to zasÂłuÂżyÂłem! Publiczna sÂłuÂżba zdrowia jest mitem. I nie chodzi tylko o wrĂŞczane ÂłapĂłwki, bo lekarze pracujÂąc po 400 godzin majÂą teÂż prawo do godziwej zapÂłaty. Chodzi o Âźle dystrybuowane Âśrodki, niewÂłaÂściwy rozdziaÂł pieniĂŞdzy, Âźle pojĂŞtÂą konukurencjĂŞ, brak celĂłw dÂługoterminowych oraz "jakoÂś – to – bĂŞdzie", czyli krĂłtkowzrocznoÂśĂŚ polityki zdrowotnej.

W efekcie wielu mogÂłoby wyzdrowieĂŚ, ale skazani sÂą na chorobĂŞ, za ktĂłrÂą idzie z reguÂły nĂŞdza. Inni zapadnÂą na chorobĂŞ, bo brakuje pieniĂŞdzy na edukacjĂŞ i profilaktykĂŞ. Chorzy stajÂą siĂŞ coraz bardziej chorzy, a zdrowi – jeszcze zdrowsi. Nie jest to ewangeliczny model Âżycia. Kapitalizm to wÂłaÂściwie hasÂło: dbaj najpierw o siebie, promuj siebie, realizuj siĂŞ, a potem ewentualnie inni. OdwrĂłcona logika ewangeliczna to karykatura nauki Jezusa, ktĂłry na pierwszym miejscu stawia zawsze "alter" – innego, a dopiero potem siebie. Gdy nie dajĂŞ komuÂś czegoÂś, dziaÂłam teÂż na szkodĂŞ wÂłasnÂą, bo przecieÂż mĂłgÂłbym otrzymaĂŚ wiĂŞcej niÂż myÂślĂŞ. KtoÂś nie obdarowany przeze mnie wie o tym i cierpi, bo nie moÂże mi siĂŞ on z kolei odwdziĂŞczyĂŚ.

Kapitalizm w obecnym wydaniu nie jest zgodny z EwangeliÂą. To wciÂąÂż kapitalizm dziewiĂŞtnastowieczny, w ktĂłrym chodzi o maksymalne wykorzystanie, by nie rzec – wyzysk – ludzi pracy. Pracodawca ma interes w tym, Âżeby pracownik zrobiÂł jak najwiĂŞcej, a otrzymaÂł moÂżliwie jak najmniej. Jest to logika kapitalistyczna, ktĂłrÂą obserwujĂŞ w mojej firmie, gdzie ludzie nie otrzymujÂą umĂłw o pracĂŞ, tylko umowy zlecenia, w zwiÂązku z czym majÂą marne szanse na jakÂąkolwiek emeryturĂŞ, nie sÂą chronieni przed wypadkami czy chorobÂą lub inwalidztwem, nie majÂą gwarantowanego, pÂłatnego urlopu. Zdarza siĂŞ, Âże pracownik ma nastĂŞpujÂący dylemat: pracodawca pÂłaci mu co prawda wiĂŞcej, ale w umowie wpisuje tylko pĂłÂł etatu, dziĂŞki czemu moÂże pÂłaciĂŚ mniejsze obowiÂązkowe skÂładki lub wpisuje caÂły etat, lecz wtedy pracownik otrzymuje na rĂŞkĂŞ mniej. JeÂśli w pierwszym wypadku pracownik nie otworzy sobie prywatnego funduszu emerytalnego, nie bĂŞdzie miaÂł z czego ÂżyĂŚ pod koniec Âżycia. NieuczciwoÂśĂŚ pracodawcy godzi w dÂługoterminowy interes pracownikĂłw, a takÂże powiĂŞksza i tak sporÂą szarÂą strefĂŞ, czyli osÂłabia gospodarkĂŞ paĂąstwa i de facto jego pozycjĂŞ ekonomicznÂą na rynku Âświatowym.

To tyle w najwiĂŞkszym skrĂłcie. DodaĂŚ trzeba jeszcze brak osÂłon socjalnych, pracĂŞ w nadgodzinach bez zwiĂŞkszonej stawki (czasem firma oddaje nadgodziny w formie wolnego), zÂłe warunki pracy, niebezpieczne warunki pracy, brak urlopu, przemĂŞczanie pracownikĂłw i fatalnÂą atmosferĂŞ w firmach, gdzie jeden drugiego traktuje jak wroga, a na pewno konkurenta. OsÂłabienie solidarnoÂści miĂŞdzy pracownikami jest na rĂŞkĂŞ zarzÂądom firm.

ZÂło jest krzykliwe i wyjÂątkowo noÂśne

Kultura. JeÂśli o niÂą chodzi, to tutaj jest jeszcze gorzej. GÂłĂłwnym kanaÂłem kultury wspĂłÂłczesnej nie sÂą juÂż teatry, opery czy filharmonie, lecz media i to coraz bardziej multimedia elektroniczne. Reklamy oparte o apel do najbardziej pierwotnych instynktĂłw ludzi, gÂłĂłwnie z podtekstami erotycznymi, to standard. TwĂłrcy reklam nie zadajÂą sobie pytania, czy ich produkt nie zgorszy maluczkich, zresztÂą nie tylko dzieci, czy ich nie rozbudzi przedwczeÂśnie. Liczy siĂŞ szokowanie, epatowanie seksem, prymitywne scenki rodzajowe a la Eden plus jakaÂś obÂłudna scenka rodzinna z erotykÂą w tle. Gros reklam jest kierowanych do sektora singli. W wielu reklamach mamy singla lub singielkĂŞ w wielkim, nowoczeÂśnie urzÂądzonym mieszkaniu, gdzie delektujÂą siĂŞ kawÂą lub najnowszym telewizorem LCD. W sytuacji, gdy rodziny nie majÂą mieszkaĂą, pokazywanie singla, ktĂłry Âżyje sam na sporej przestrzeni jest nieetyczne. Zamiast promowaĂŚ peÂłnÂą, zdrowÂą rodzinĂŞ, mamy popieranie egoistycznego stylu Âżycia, ktĂłre nie moÂże byĂŚ szczĂŞÂśliwe.

Filmy stanowiÂą bardzo mocny przekaz werbalny i niewerbalny. OperujÂą obrazem ruchomym, dÂźwiĂŞkiem, sÂłowem, gestem, dlatego moÂżna ÂśmiaÂło rzec, Âże film dobry to taki, ktĂłry jest zgodny z naukÂą Chrystusa. Czy obowiÂązkowe sceny "ÂłĂłÂżkowe" w kaÂżdym dziÂś filmie sÂą zgodne z naukami ewangelicznymi? PrzecieÂż nastrĂłj, jaki siĂŞ wtedy wytwarza w przestrzeni publicznej, jakÂą jest kino, jest nieadekwatny do sytuacji. NastrĂłj podniecenia zgodny z sytuacjÂą moÂże mieĂŚ miejsce jedynie w przestrzeni prywatnej - w domu i rodzinie. Innym waÂżnym sprawdzianem sÂą relacje. JeÂżeli film pokazuje agresjĂŞ, przemoc i zbrodniĂŞ, to naleÂży zapytaĂŚ, o co chodzi reÂżyserowi? Czy aby na pewno na Âświecie istnieje tylko przemoc? ZÂło jest krzykliwe i wyjÂątkowo noÂśne, ale film powinien pokazywaĂŚ caÂłoÂśĂŚ rzeczywistoÂści, rĂłÂżne jej przejawy, a nie tylko jej mrocznÂą stronĂŞ.

Podobnie dzieje siĂŞ w literaturze, z tym, Âże powoli zmniejsza siĂŞ oddziaÂływanie sÂłowa. KtĂłÂż dziÂś po przeczytaniu "Wertera" popeÂłniÂłby samobĂłjstwo, jak to siĂŞ dziaÂło w czasach Goethego? Zmniejszenie czytelnictwa ma zatem i dobrÂą stronĂŞ - juÂż nie wierzymy we wszystko, co siĂŞ pisze. Problem w tym, Âże omijamy teÂż zarazem wiele wartoÂściowych ksiÂąÂżek. Bo nie wszystkie kierujÂą siĂŞ prymitywnymi ÂżÂądzami, jak produkcje Dona Browna.

W nauce jest jeszcze gorzej. Nie jest zgodne z ewangeliÂą manipulowanie Âżyciem, klonowanie, wiĂŞkszoÂśĂŚ wynalazkĂłw genetycznych. Zabawa w StwĂłrcĂŞ skoĂączy siĂŞ bardzo Âźle. Nie wolno ingerowaĂŚ w proces powstawania Âżycia, bo proces ten sam siĂŞ reguluje i optymalizuje. Bioetyka ma do speÂłnienia waÂżnÂą rolĂŞ, z tym, Âże prawo wielu paĂąstw (zwÂłaszcza azjatyckich) bĂŞdzie sprzyjaĂŚ powstawaniu laboratoriĂłw, gdzie Âżycie traktowane jest jak pole do popisĂłw genetycznych. MĂłwienie o korzyÂściach medycznych to zasÂłona dymna - tak naprawdĂŞ chodzi o stworzenie nowego czÂłowieka, robota, ktĂłry bĂŞdzie idealny pod kaÂżdym wzglĂŞdem i bĂŞdzie mĂłgÂł generowaĂŚ wysokie zyski, pracujÂąc non-stop. Fukuyama w ksiÂąÂżce "Koniec czÂłowieka" bardzo powaÂżnie obawia siĂŞ o przyszÂłoÂśĂŚ czÂłowieka, ktĂłrego aÂż dotÂąd cechowaÂła staÂła natura oraz wolna wola. Wyprodukowanie czÂłowieka Âłamie podstawowÂą cechĂŞ czÂłowieka – wolnÂą wolĂŞ oraz godzi w istnienie i staÂłoÂśĂŚ natury ludzkiej.

ZagroÂżone Âżycie wieczne ludzkoÂści

PrzykÂłady moÂżna mnoÂżyĂŚ. W dziedzinie humanistyki panuje postmodernizm, ktĂłry wyklucza takie pojĂŞcia, jak prawda, sens, cel, wartoÂśĂŚ, zasady pierwsze, traktujÂąc je jak wytwĂłr okreÂślonej epoki. W gruncie rzeczy to zamaskowany come-back marksizmu w nowoczesnym wydaniu, pasujÂącym lepiej do mentalnoÂści ludzi obecnych.

Nie ma takiej dziedziny Âżycia dziÂś, ktĂłra nie przynosiÂłaby przykÂładĂłw anty-ewangelii i nie generowaÂłaby cywilizacji Âśmierci. Tak naprawdĂŞ na Âświecie trwa walka nie tyle dobra ze zÂłem, lecz raczej Âżycia i Âśmierci. Coraz wiĂŞcej przestĂŞpstw, mafijne ukÂłady, handel ludÂźmi i narkotykami, pedofilia, kÂłamstwa na porzÂądku dziennym. ZagroÂżone jest Âżycie wieczne ludzkoÂści, zagroÂżone jest juÂż nawet proste przetrwanie biologiczne. Wydaje siĂŞ, Âże ciemnoÂści kryjÂą ziemiĂŞ, lecz czasami jak wiemy mrok gĂŞstnieje przed Âświtem. MuszĂŞ ÂżyĂŚ tak, jakby ode mnie zaleÂżaÂło przetrwanie ludzkoÂści. DziÂś i codziennie stajemy juÂż tylko przed fundamentalnym wyborem. ÂŻycie czy ÂśmierĂŚ?

RafaÂł Sulikowski – absolwent polonistyki UJ, doktorant literatury wspĂłÂłczesnej z zakresu kwestii metafizycznych,

	Witamy, Gość. Zaloguj się lub zarejestruj.	Grudzień 22, 2024, 08:07:13
		Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

	Autor	Wątek: Wspolczesne trendy w swietle Ewangielii (Przeczytany 1737 razy)
0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.