Odp: NAUKA

[greta]

Grupa badaczy pracujÂących nad Projektem Poznania Ludzkiego Genomu (Human Genome Project) wskazuje, Âże dokonaÂła zaskakujÂącego odkrycia: wierzÂą oni, Âże 97% niekodujÂących sekwencji w ludzkim kodzie DNA jest niczym innym, jak kodem genetycznym pozaziemskich form Âżycia.

NiekodujÂące sekwencje sÂą wspĂłlne dla wszystkich Âżywych organizmĂłw na Ziemi, poczÂąwszy od pleÂśni i ryb, a na istotach ludzkich skoĂączywszy. W ludzkim DNA stanowiÂą one wiĂŞkszÂą czêœÌ caÂłego genomu – twierdzi profesor Sam Chang, szef badaczy. NiekodujÂące sekwencje znane pierwotnie jako „Âśmieciowe DNA” („junk DNA”) odkryto wiele lat temu, ale funkcja jakÂą peÂłniÂą pozostaÂła zagadkÂą. PrzytÂłaczajÂąca wiĂŞkszoœÌ ludzkiego DNA jest nie z tego Âświata. W sposĂłb oczywisty „pozaziemskie geny Âśmieciowe” zaledwie „cieszÂą siĂŞ tylko przejaÂżdÂżkÂą”, podczas gdy przekazywane z pokolenia na pokolenie geny aktywne ciĂŞÂżko pracujÂą.

Po dog³êbnych badaniach z pomocÂą innych naukowcĂłw, programĂłw komputerowych, programistĂłw, matematykĂłw oraz innych specjalistĂłw profesor Chang zastanawiaÂł siĂŞ, czy aby ten „Âśmietnik ludzkiego DNA” nie zostaÂł stworzony przez jakiegoÂś „pozaziemskiego programistĂŞ”. Jak zaobserwowaÂł prof. Chang obce odcinki w ludzkim DNA „posiadajÂą swoje wÂłasne ÂżyÂły, tĂŞtnice oraz wÂłasny system immunologiczny, ktĂłry stanowczo opiera siĂŞ naszym lekom przeciwnowotworowym”.

Prof. Chang: „nasza hipoteza zakÂłada, Âże w tworzenie nowego Âżycia i umieszczenie go na ró¿nych planetach zostaÂła zaangaÂżowana wyÂższa pozaziemska forma Âżycia. Ziemia jest tylko jednÂą z nich. ByĂŚ moÂże po zaprogramowaniu, nasi stwĂłrcy hodowali nas tak samo jak my hodujemy bakterie na szalce Petriego. Nie moÂżemy poznaĂŚ motywĂłw jakimi siĂŞ kierowali – czy byÂł to eksperyment naukowy, czy teÂż sposĂłb na przygotowanie kolejnych planet pod kolonizacjĂŞ, czy teÂż jest to na dÂłuÂższÂą skalĂŞ zaprojektowany plan rozsiewania Âżycia we wszechÂświecie”.

Prof. Chang w dalszej kolejnoÂści wskazuje, Âże „jeÂśli pomyÂślimy o tym w kategoriach ludzkich to ci ‘pozaziemscy programiÂści’ najprawdopodobniej pracowali nad ‘jednym wielkim kodem’ skÂładajÂącym siĂŞ z kilku projektĂłw i te projekty powinny wytworzyĂŚ roÂżne formy Âżycia dla ró¿nych planet. WyprĂłbowali oni takÂże wiele rozwiÂązaĂą. Napisali oni ten ‘wielki kod’ wykonali go, nie podobaÂły im siĂŞ jego pewne funkcje, wiĂŞc je zmienili i dodali nowe, powtĂłrnie go wykonali i dodali wiĂŞcej poprawek prĂłbujÂąc ciÂągle od nowa”.

Zespó³ badaczy pod kierownictwem prof. Changa konkluduje, Âże ‘ci pozaziemscy programiÂści’ byĂŚ moÂże otrzymali polecenie wyciĂŞcia wszystkich idealistycznych planĂłw na przyszÂłoœÌ wtedy, gdy skupiali siĂŞ na ‘projekcie Ziemia’ aby zd¹¿yĂŚ przed nieubÂłaganie pÂłynÂącym czasem. Bardzo moÂżliwe, Âże w tym poÂśpiechu ‘pozaziemscy programiÂści’ znacznie uproÂścili ten wielki kod i dostarczyli podstawowy kod z zamiarem wykorzystania go na Ziemi.

Prof. Chang jest jednym z wielu badaczy i innych naukowcĂłw, ktĂłrzy odkryli pozaziemskie pochodzenie ludzkoÂści.

Prof. Chang i jego koledzy wskazujÂą, Âże luki w pozaziemskim oprogramowaniu sekwencji DNA wywoÂłane hipotetycznym poÂśpiechem w tworzeniu Âżycia ludzkiego na Ziemi obdarzyÂły rodzaj ludzki nielogicznym wzrostem mas komĂłrek, ktĂłre znane nam sÂą jako rak.

Prof. Chang wskazuje dalej: „to, co widzimy w naszym DNA jest programem skÂładajÂącym siĂŞ z dwĂłch wersji: wielkiego kodu oraz kodu podstawowego”. Pan Chang twierdzi: „pierwszym faktem jest to, Âże kompletny ‘program’ zdecydowanie nie byÂł napisany na Ziemi; jest to juÂż fakt zweryfikowany. Kolejnym faktem jest to, Âże geny jako takie nie wystarczÂą do wytÂłumaczenia procesu ewolucji; w tej ‘grze’ musi byĂŚ coÂś jeszcze”.