TRANSPLANTACJA

[Rafaela]

To wszystko co tu piszecie nadaje sie bardzo dobrze do tematu o TRANSPLANTACJI. Nie wiem jak to zrobic aby ten temat mogl wyladowac na temacie
TRANSPLANTACJA. Pozdrawiam wiosennie. Rafaela

[east]

@Kiara

"£atka" organiczna posiada swoj¹ osobowoœÌ i mo¿e dzia³aÌ ro¿nie na mentalnoœÌ biorcy , bowiem jest w niej zapis jego osobowoœci jak w ka¿dym innym fragmencie jego materii. w grê wchodzi osobowoœÌ dawcy i biorcy.

Czyli innymi s³owy , jeœli uto¿samienie- czyli osobowoœÌ - s¹ ca³y czas podsycane, to mog¹ trwaÌ nawet i po œmierci. Bo na przyk³ad cz³owiek nie odró¿nia tego, ¿e go nie ma ( po œmierci) od stanu JA JESTEM ,który sobie zaaplikowa³ . Lekarze twierdz¹, ¿e z czasem organ "siê przyj¹³"- to znaczy, ¿e mo¿e zmieni³ wibracje na wibracje biorcy ? A co siê dzieje z osobowoœci¹ po œmierci ?
Nawi¹zano tu do pamiêci holograficznej. ByÌ mo¿e wiêc ta osobowoœÌ zosta³a gdzieœ tam zapisana w przepastnej bazie danych ca³ego hologramu, lecz ju¿ nie ma uto¿samienia, tego po³¹czenia , z ¿ywym organizmem. Lub te¿ jest to s³abe po³¹czenie. Komórki organu jako takie nie posiadaj¹ "swojej osobowoœci" ,tak jak nie posiadaj¹ "swojego" pr¹du. Pr¹d - pole, po prostu przep³ywa. Informacja przep³ywa. Nie ma w tym ¿adnego samostanowi¹cego JA.
JeÂśli tÂą iluzjĂŞ rozpoznaĂŚ to rozpuÂści siĂŞ juÂż tu, za Âżycia. Zniknie rozdzielenie dawca-biorca. Moje-Twoje.
Po prostu to wszystko przejdzie przez ¦MIERÆ. Umrze "tu". Odrodzi siê ... we wszystkim.

kaÂżdy dotyk czegoÂś tworzy silniejszÂą lub sÂłabszÂą  liniĂŞ energetycznÂą ³¹czÂąca osobĂŞ z przedmiotem

Tak, da siê odczuÌ w mieszkaniu osobowoœÌ ostatniego lokatora. Na przyk³ad z pokoju zmar³ej osoby coœ nagle skrzypi, coœ przypomina j¹ ci¹gle, gdzieœ jakiœ stukot, zapach, a choÌby i wystrój wnêtrza. To wszystko przypomina osobê, bo jest ni¹ przesi¹kniête . Jak by³a to silna osobowoœÌ to silniejsza linia, jak s³absza to s³absza linia. W autobusie takich wra¿eù nie czuÌ. Jeœli s¹ s³absze linie energetyczne , to czemu s¹ s³absze ?
Czy to nie dlatego, ¿e osobowoœÌ by³a s³aba - w sensie, ¿e na przyk³ad chwiejna, jakby wiecznie nieobecna, "nie z tego œwiata" ?

Techniki. Wszystkie techniki zawsze sÂą skopiowane z naszych naturalnych moÂżliwoÂści, a nie odwrotnie.

Wydaje siĂŞ , Âże to ,co nazywasz naturalnymi moÂżliwoÂściami istnieje niczym wzory rozpiĂŞte w przestrzeni w kaÂżdym kierunku. Zestrojenie z czymÂś nagle czyni to coÂś widoczne , jako Twoje wÂłasne moÂżliwoÂści. Tak rozpoznane jest w oczach innych bytĂłw poprzez filtr "ja".

 Tak na prawdĂŞ nie jest Twoje tak samo jak Âżadna rzecz ,ktĂłrej siĂŞ z tego Âświata nie zabierze. ..a poznajecie ? skÂąd to cytat ?

KSIÂĄDZ
KtoÂś ty, bracie? odpowiadaj.

PUSTELNIK
(powolnie i smutnie)
Trup... trup!... tak jest, moje dzieciĂŞ.

DZIECI
Trup... trup... ach! ach! nie bierz tata!

PUSTELNIK
UmarÂły!... o nie! tylko umarÂły dla Âświata!
Jestem pustelnik, czy mnie rozumiecie

KSIÂĄDZ
SkÂąd przychodzisz tak nierano?
Kto jesteÂś? jakie twe miano?
Kiedy siĂŞ tobie przypatrujĂŞ z bliska,
Zdaje siĂŞ, Âże ciĂŞ kiedyÂś widziaÂłem w tej stronie.
Powiedz, mĂłj bracie, jakiegoÂś ty rodu?

PUSTELNIK
O tak! tak, byÂłem tutaj... o, dawno! za mÂłodu!
Przed ÂśmierciÂą!... bĂŞdzie trzy lata!
Lecz co tobie do mego rodu i nazwiska?
Gdy dzwoniÂą po umarÂłym, dziad stoi przy dzwonie,
PytajÂą ludzie, kto zeszedÂł ze Âświata?
(udajÂąc dziada)
"A na co ta ciekawoœÌ? zmów tylko pacierze
Otó¿ ja tak¿e umar³y dla œwiata.
Na co tobie ciekawoœÌ, zmów tylko pacierze.
Nazwiska,
(patrzy na zegar)
jeszcze rano... powiedzieĂŚ nie mogĂŞ;
IdĂŞ z daleka; nie wiem, z piekÂła czyli z raju,
(..)
KSIÂĄDZ
UspokĂłj siĂŞ, uspokĂłj! Przyjm sÂłowo pociechy!
Ach, tak okropne bole, moje dzieciĂŞ,
Za twe na ziemi jakieÂżkolwiek grzechy
Przyjmie w rachunku BĂłg na tamtym Âświecie!

PUSTELNIK
Grzechy? i proszĂŞ, jakieÂż moje grzechy?
Czyli¿ niewinna mi³oœÌ wiecznej godna mêki?
Ten sam Bóg stworzy³ mi³oœÌ, który stworzy³ wdziêki.
On dusze obie ÂłaĂącuchem uroku
PowiÂązaÂł na wieki z sobÂą!
Wprzód, nim je wyj¹³ ze œwiat³oœci stoku,
Nim je stworzyÂł i okryÂł cielesnÂą ÂżaÂłobÂą,
WprzĂłdy je powiÂązaÂł z sobÂą!
Teraz, kiedy z³ych ludzi od³¹cza nas rêka,
RozciÂąga siĂŞ ten ÂłaĂącuch, ale siĂŞ nie spĂŞka!
Czucia nasze dzielÂącej ulegÂłe przeszkodzie,
ChociaÂż nigdy nie mogÂą napotkaĂŚ siĂŞ z bliska,
PrzecieÂż zawÂżdy po jednym biegajÂą obwodzie,
ÂŁaĂącuchem od jednego skreÂślone ogniska.

KSIÂĄDZ
Je¿eli Pan Bóg z³¹czy³, ludzie nie roz³¹cz¹!
MoÂże siĂŞ troski wasze pomyÂślnie zakoĂączÂą.

PUSTELNIK
Chyba tam! gdy nad podÂłym wzbijemy siĂŞ ciaÂłem,
Z³¹czy siê znowu jednoœÌ, dusza z dusz¹ zleje;
Bo tutaj wszelkie dla nas umarÂły nadzieje,
Tutaj ja siĂŞ z mÂą lubÂą na wieki rozstaÂłem!
http://literat.ug.edu.pl/dziady/004.htm

MiaÂł ten nasz wieszcz wglÂąd