Ziemia siĂŞ "dzieli"

[east]

Wnioski

Nale¿y uznaÌ za oczywiste, ¿e formy aktywnoœci geologicznej s¹ wyrazem stanu ewolucji Ziemi a ka¿dy szczegó³ budowy geologicznej winien byÌ interpretowany jako efekt rozwoju geotektonicznego ca³ego globu. Nale¿y uwzglêdniÌ tak¿e fakt, ¿e Ziemia jest planet¹ w uk³adzie s³onecznym i jej historia jest elementem ewolucji ca³ego uk³adu. Akceptuj¹c wieloœÌ pogl¹dów w fazie analizy faktów i potrzebê dyskusji miêdzy teoriami geotektonicznymi, nale¿y zdaÌ sobie sprawê, ¿e istnieje tylko jedna prawdziwa historia Ziemi. Która z istniej¹cych teorii jest bli¿sza prawdy?

Jeœli, jak dowodzi tego teoria kosmologiczna, S³oùce i planety uk³adu s³onecznego powsta³y z ob³oku zimnej materii py³owo-gazowej przed oko³o 4,6 mld. lat, etapem wstêpnym by³o utworzenie siê zimnych planetozymeli, kr¹¿¹cych w jednej p³aszczyŸnie ekliptyki i przy jednakowym kierunku ruchu obrotowego. Proces koncentracji masy doprowadzi³ do utworzenia centralnego globu i planet satelitarnych. Proces wzrostu masy ka¿dego globu odbywa siê poprzez przyci¹ganie grawitacyjne py³u kosmicznego i wiêkszych bolidów. Wzrost masy ka¿dego globu prowadzi do utworzenia j¹dra, charakteryzuj¹cego siê wysokimi ciœnieniami, co powoduje wzrost temperatury i pojawienie siê aktywnoœci tektonicznej i wulkanicznej. Nale¿y s¹dziÌ, ¿e w warunkach bardzo wysokich ciœnieù i temperatur mog¹ zachodziÌ procesy konwekcji gor¹cej materii a nawet procesy termoj¹drowe. Wstêpne wyniki badaù z podziemnych detektorów neutrin wskazuj¹ na mo¿liwoœÌ wychwytywania, przez j¹dro globu, sk³adników promieniowania kosmicznego i przyspieszenia przyrostu masy globu.

Poznanie geologii dna oceanĂłw przyczyniÂło siĂŞ do weryfikacji dotychczasowych teorii geotektonicznych. Stwierdzenie zjawiska przyrostu litosfery zdezaktualizowaÂło teoriĂŞ kontrakcji i teoriĂŞ pomostowÂą. W miejsce teorii pomostowej i konwekcyjnej pojawiÂła siĂŞ teoria tektoniki pÂłyt, ktĂłra hipotetyczne zapadliska zastÂąpiÂła hipotetycznÂą subdukcjÂą, zachowujÂąc poglÂąd o niezmiennych wymiarach Ziemi.

Pomiary mobilizmu p³yt litosfery, wykonywane w sieci stacji geodynamicznych IGS, wskazuj¹ na endogeniczn¹ przyczynê ruchów geotektonicznych i generalny przyrost promienia Ziemi. Mobilizm litosfery, nie ogranicza siê do ca³ych p³yt kontynentalnych lecz dotyczy ca³ego globu, w tym tak¿e p³yt oceanicznych. Mo¿na wnioskowaÌ, ¿e wyniki pomiarów potwierdzaj¹ teoriê ekspanduj¹cego globu, która zak³ada wzrost promienia Ziemi i tworzenie siê nowych ryftów na obszarze istniej¹cych kontynentów. Jako przyk³ady takich form mo¿na wymieniÌ ryft œrodkowo- i wschodnioafrykaùski oraz ryft kameruùski, gdzie obni¿aniu dna rowu tektonicznego towarzyszy dzia³alnoœÌ wulkaniczna.

Teoria ekspansji Ziemi tÂłumaczy zjawisko przyrostu litosfery w obrĂŞbie pÂłyt oceanicznych i tworzenie siĂŞ nowych ryftĂłw na obszarze kontynentĂłw, siÂłami ednogenicznymi wywoÂłujÂącymi wzrost promienia globu. HipotezÂą pozostaje pytanie postawione przez Hilgenberga, ekspansja bez przyrostu, czy z przyrostem masy globu. W obrĂŞbie sztywnych pÂłyt kontynentalnych, o ksztaÂłcie sferycznym, powstajÂą naprĂŞÂżenia rozciÂągajÂące w dolnej czĂŞÂści pÂłyty (diapiryzm) oraz naprĂŞÂżenia ÂściskajÂące w gĂłrnej czĂŞÂści pÂłyty kontynentalnej (formowania siĂŞ uskokĂłw ukrytych, faÂłdowanie).

W powsta³¹ szczelinê wdziera siê magma, tworz¹ca siê prawdopodobnie w strefie D". Tworz¹cy siê w ten sposób ryft kontynentalny jest zacz¹tkiem oceanu. Pocz¹tkowo d³ugie, w¹skie i g³êbokie obni¿enie zostaje zalane przez morze, a w miarê rozsuwania siê p³yt litosfery kontynentalnej i rozrastania siê litosfery oceanicznej - zwiêksza swoje rozmiary. Sta³e dostarczanie magmy bazaltowej, jej krzepniêcie w szczelinie ryftowej i sta³e, ponawiane pêkanie tej szczeliny, umo¿liwiaj¹ce wydostawanie siê coraz to nowej porcji magmy, powoduje formowanie siê grzbietu œródoceanicznego i ci¹g³e rozrastanie (spreading) bazaltowego dna oceanicznego. Rozbudowa dna oceanicznego zachodzi systematycznie po obu stronach szczeliny ryftowej i grzbietu œródoceanicznego w miarê oddalania siê od osi grzbietu wystêpuj¹ coraz starsze partie bazaltu; najstarsze s¹ bazalty w sferze kontaktu z kontynentem; pocz¹tkowy zbiornik morski rozrasta siê do rozmiarów oceanu, a rozerwane przez ryft brzegi kontynentu oddalaj¹ siê coraz bardziej od siebie. Sumaryczna iloœÌ law bazaltowych wylewanych w ryftach oceanicznych jest oceniana na 56 mld t rocznie. Przypuszcza siê, ¿e w ci¹gu ostatnich 200 mln lat przyby³o w ten sposób ok. 200 mln km2 nowej skorupy oceanicznej. Jednym z dowodów na prawdziwoœÌ teorii ekspansji Ziemi jest model doœwiadczalny rozwoju geotektonicznego globu z uwzglêdnieniem geoizochron, którego autorem jest James Maxlow (Ryc. 2).
---------
dokÂładne wyliczenia i dowody z pomiarĂłw GPS znajdziecie w tym artykule  :
http://www.staff.amu.edu.pl/~pawula/ZIEMIA.htm
Warto przeÂśledziĂŚ tabelki .
To nie teoria, to sÂą pomiary !

Z wnioskĂłw koĂącowych (j/w ) naleÂży podkreÂśliĂŚ dwa :
1)  WstĂŞpne wyniki badaĂą z podziemnych detektorĂłw neutrin wskazujÂą na moÂżliwoœÌ wychwytywania, przez jÂądro globu, skÂładnikĂłw promieniowania kosmicznego i przyspieszenia przyrostu masy globu.
2)  MoÂżna wnioskowaĂŚ, Âże wyniki pomiarĂłw potwierdzajÂą teoriĂŞ ekspandujÂącego globu, ktĂłra zakÂłada wzrost promienia Ziemi i tworzenie siĂŞ nowych ryftĂłw na obszarze istniejÂących kontynentĂłw. Jako przykÂłady takich form moÂżna wymieniĂŚ ryft Âśrodkowo- i wschodnioafrykaĂąski oraz ryft kameruĂąski, gdzie obniÂżaniu dna rowu tektonicznego towarzyszy dziaÂłalnoœÌ wulkaniczna.