na poprzedniej czesci ustalilismy ze swieci sie na tej samej zasadzie co ksiezyc przez odbicie promieni swietlnych od jej powieszchni
Raczej nie inaczej. ÂŻeby planeta ÂświeciÂła sama z siebie, musiaÂłaby zawieraĂŚ jakieÂś fosforyzujÂące gazy czy mineraÂły, lub pÂłonÂącÂą atmosferĂŞ. W naszym UkÂładzie wyjÂątkiem jest Ziemia z powierzchniÂą upstrzonÂą rozÂświetlonymi elektrycznie miastami.
A teraz kilka ciekawych informacji na temat Wenus z Wikipedii:
Jest skalnym globem osnutym gêstymi chmurami, które odbijaj¹ wiêkszoœÌ œwiat³a s³onecznego. ¯ó³tawy kolor chmur atmosfery pochodzi od kwasu siarkowego.
Wenus posiada bardzo gêst¹ atmosferê, ciœnienie przy powierzchni jest 93 razy wiêksze ni¿ na Ziemi. Jej odkrywc¹ jest Michai³ £omonosow, który obserwowa³ przejœcie Wenus przed tarcz¹ S³oùca w 26 maja 1761 roku. Atmosfera sk³ada siê g³ównie z dwutlenku wêgla(tlenku wêgla (IV)) (96,5 %) oraz, w znacznie mniejszym stopniu, z azotu (ok 3,5 %). Inne pierwiastki i zwi¹zki chemiczne wystêpuj¹ce w œladowych iloœciach to tlenek siarki(IV), tlenek wêgla(II), argon, neon, chlorowodór, fluorowodór i para wodna.
W atmosferze Wenus odnaleziono wiele zwi¹zków chemicznych, które zaciekawi³y naukowców i sk³oni³y do spekulacji na temat ich pochodzenia. Nale¿¹ do nich takie substancje jak: siarkowodór i tlenek siarki(IV), które bardzo rzadko wystêpuj¹ obok siebie, gdy¿ wchodz¹ ze sob¹ szybko w reakcje. Innym zwi¹zkiem jest siarczek karbonylu, powstaj¹cy niezwykle rzadko w sposób nieorganiczny. Jednym z wyjaœnieù mo¿e byÌ obecnoœÌ organizmów ¿ywych, które produkuj¹ te substancje. Dodatkowym dowodem jest niewielka zawartoœÌ tlenku wêgla, który powstaje w du¿ych iloœciach przez oddzia³ywanie z wiatrem s³onecznym. Substancje te znaleziono na wysokoœci 50 kilometrów nad powierzchni¹, gdzie temperatura spada do 70°C
Temperatura na powierzchni globu oscyluje w granicach 400°C, a w niektórych miejscach nawet 500°C (jest ona wy¿sza ni¿ temperatura topnienia o³owiu). Ró¿nice miêdzy stron¹ dzienn¹ i nocn¹ nie przekraczaj¹ 25°C. Mimo tego, i¿ Wenus znajduje siê prawie dwa razy dalej od S³oùca ni¿ Merkury, to jest najgorêtsz¹ planet¹ w Uk³adzie S³onecznym. Tak wysoka temperatura jest spowodowana przez efekt cieplarniany, który powstaje, poniewa¿ zwi¹zki chemiczne atmosfery Wenus blokuj¹ emisjê promieniowania na d³ugoœci fal podczerwonych. Szacuje siê, ¿e maksymalna mo¿liwa temperatura przy powierzchni mo¿e wynosiÌ 650°C, gdy¿ rozgrzewaj¹c siê atmosfera wypromieniowuje wiêcej ciep³a. ByÌ mo¿e taka sytuacja mia³a ju¿ miejsce w historii Wenus. Ciekaw¹ tego konsekwencj¹ jest fakt, ¿e chmury ulegaj¹ wtedy rozproszeniu, ods³aniaj¹c powierzchniê. Po och³odzeniu chmury pojawiaj¹ siê ponownie.
Efekt cieplarniany na planecie móg³ zaistnieÌ w jeden z dwóch sposobów. Teoria pierwsza mówi, i¿ planeta nigdy nie posiada³a wodnych oceanów, które wch³ania³yby dwutlenek wêgla. Ponadto jego iloœÌ wzrasta³a z powodu aktywnoœci wulkanicznej. Przybywa³o równie¿ pary wodnej w atmosferze. Te oba gazy cieplarniane powodowa³y wzrost temperatury do obecnego poziomu. Druga hipoteza zak³ada istnienie oceanów w przesz³oœci. Z uwagi na bliskoœÌ S³oùca wyparowa³y, co podwy¿sza³o stê¿enie pary wodnej w atmosferze.
