SMOKI istoty dobre, czy zle

[Betti]

A moze teraz tak  z innej beczki co myslicie o smokach?
Czy istnialy czy to tylko fantazja, ale w wielu kulturach jest mowa o nich

Fakty

   

NiÂżej zamieszczony artykuÂł pochodzi z archiwum magazynu "Wiedza i ÂŻycie" i zostaÂł umieszczony na Smoczych Stronach za zgodÂą Redakcji.

ArtykuÂł pochodzi z "Wiedzy i ÂŻycia" nr 4/1998

POCHODZENIE SMOKÓW
autor:Jacek Balerstet
SMOKI ­ OBECNIE JU¯ BARDZO RZADKA I WYMIERAJ¡CA GRUPA GADÓW ­ TOWARZYSZY£Y CZ£OWIEKOWI OD NIEPAMIÊTNYCH CZASÓW, A ZE WZGLÊDU NA SWÓJ WYGL¡D I WOJOWNICZE CECHY CHARAKTERU WYWIERA£Y ZAWSZE SILNY WP£YW NA LUDZK¡ WYOBRA¬NIÊ. STA£Y SIÊ STWORZENIAMI SYMBOLICZNYMI, ODREALNIONYMI I JAKO TAKIE WESZ£Y DO LEGEND, MITÓW I HERALDYKI.

znanie smoków za zwierzêta mitologiczne sprawi³o, ¿e naros³o wokó³ nich wiele przes¹dów i b³êdnych wyobra¿eù, rzeczywista zaœ wiedza o tych zwierzêtach jest wœród szerokich krêgów spo³eczeùstwa raczej niewielka. Tak¿e ich pochodzenie budzi sporo kontrowersji, jednak najnowsze odkrycia sprawiaj¹, i¿ kwestia ta staje siê coraz bardziej przejrzysta.
Ryc. 1. Fastidiosaurus inofficiosus
W literaturze fachowej doœÌ powszechnie spotyka siê ³¹czenie smoków z dinozaurami. M. P³aksa wywodzi je nawet od roœlino¿ernych dinozaurów ptasiomiednicznych. Wydaje siê jednak, ¿e z uwagi na anatomiê i morfologiê (chocia¿by typ uzêbienia czy budowê przewodu pokarmowego) przodków dzisiejszych smoków nale¿y szukaÌ wœród przedstawicieli innej, znacznie starszej grupy gadów kopalnych.
Cechy charakterystyczne smoków (ramka) bardzo rzadko uwidaczniaj¹ siê w materiale kopalnym i z tego powodu do po³owy lat dziewiêÌdziesi¹tych, w kwestii pochodzenia smoków, badacze zdani byli wy³¹cznie na domys³y i spekulacje. Wiosn¹ 1994 roku amerykaùski uczony William Kenntnis znalaz³ w pobli¿u miejscowoœci Akqi (Chiny, prowincja Xinjiang) szcz¹tki gada, którego nazwa³ Fastidiosaurus inofficiosus (ryc. 1). Ich datowanie jest niepewne, przypuszcza siê jednak, ¿e pochodz¹ one sprzed 230 mln lat.
Ryc. 2. Puterosaurus taeter
Wkrótce na obszarze Chin i Azji Po³udniowo-Wschodniej w osadach œrodkowego oraz póŸnego triasu znaleziono liczne nastêpne szcz¹tki podobne do fastidiozaura, dla których utworzono now¹ grupê systematyczn¹ nazwan¹ Armocaudia. Gady te s¹ przez niektórych badaczy zaliczane do tekodontów, jako jeden z ich podrzêdów, inni zaœ w³¹czaj¹ je do rzêdu Eudracida, uznaj¹c tym samym fastidiozaury za bezpoœrednich przodków smoków w³aœciwych. St¹d bierze siê, spotykana równie¿ w literaturze, nazwa Prodracida na okreœlenie tej grupy zwierz¹t .
Gady te mia³y ma³e i œrednie rozmiary (najwiêkszy, Puterosaurus taeter, mia³ oko³o 120 cm d³ugoœci, ryc. 2). Ich cechê charakterystyczn¹ stanowi³o zroœniêcie kilku koùcowych krêgów, co tworzy³o rodzaj bu³awy czy maczugi s³u¿¹cej zapewne do obrony. Prawdopodobnie za ¿ycia zwierzêcia ca³e to kolczaste zakoùczenie ogona by³o pokryte b¹dŸ p³ytkami rogowymi, b¹dŸ, jak u smoków, rogow¹ pochewk¹.
Ryc. 3. Callurosaurus cupidus
Wœród Armocaudia trafia³y siê równie¿, obok form naziemnych, zwierzêta pêdz¹ce przypuszczalnie nadrzewny tryb ¿ycia, takie jak Callurosaurus cupidus (ryc. 3). Mia³ on stosunkowo d³ugie i nie wyspecjalizowane palce koùczyn tylnych, które u³atwia³y poruszanie siê po konarach i ga³êziach. Z podobnych niewielkich gadów rozwinêli siê zapewne bezpoœredni przodkowie wspó³czesnych smoków lataj¹cych.
Z osadów œrodkowej jury Afryki P³n. pochodzi jeden gatunek: Protodraco alipes (ryc. 4), dla którego utworzono odrêbny podrz¹d Alipedia . By³o to zwierzê wielkoœci go³êbia, którego wyd³u¿one palce koùczyny tylnej za ¿ycia spina³a najprawdopodobniej b³ona tworz¹ca skrzyd³a podobne do nietoperzych. B³ona taka zapewne wystêpowa³a tak¿e pomiêdzy ramieniem i koùczyn¹ tyln¹. £¹cznie dawa³o to spor¹ powierzchniê noœn¹ i umo¿liwia³o lot œlizgowy, podobnie jak u wspó³czesnych wiewiórek lataj¹cych, lotokotów czy nogolotek (lataj¹cych ¿ab). Protodraco nie móg³ zapewne aktywnie poruszaÌ skrzyd³ami w czasie lotu lub ruchy te by³y nieznaczne, o czym œwiadcz¹ s³abe przyczepy miêœniowe na koœciach miednicy. Ostatnie krêgi wyd³u¿onego ogona by³y zroœniête i pokryte rogow¹ pochewk¹. Tworzy³a tu ona pionowy p³atek spe³niaj¹cy podczas lotu, podobnie jak u ramforynchów (Rhamphorhynchoidea), funkcjê steru. Przypuszcza siê tak¿e, ¿e Protodraco by³ pokryty futrem, co jednoczeœnie wskazywa³oby na jego sta³ocieplnoœÌ. Zwierzê to stanowi niew¹tpliwie ogniwo poœrednie pomiêdzy prasmokami z grupy Armocaudia i w³aœciwymi smokami lataj¹cymi tworz¹cymi podrz¹d Pterodracida.
Ryc. 4. Protodraco alipes
Oddzieli³y siê one od Alipedia przypuszczalnie na prze³omie jury i kredy i przetrwa³y do dziœ, w zasadzie nie wykazuj¹c, w trakcie swego rozwoju, wiêkszych zmian morfologicznych. Stosunkowo czêste, choÌ w wiêkszoœci fragmentaryczne, szcz¹tki pochodz¹ce z póŸnej kredy i trzeciorzêdu wskazuj¹, ¿e by³y to zwierzêta raczej niewielkich rozmiarów (od wielkoœci wróbla do ³abêdzia).
Typowym przedstawicielem jest Pterodraco agilis (ryc. 5) z osadĂłw plioceĂąskich Iranu . ZwierzĂŞ wielkoÂści myszoÂłowa pokryte byÂło przypuszczalnie gĂŞstym futrem. Silnie rozbudowane przyczepy miĂŞÂśniowe ÂświadczÂą o doskonale rozwiniĂŞtej umiejĂŞtnoÂści lotu, a okazaÂłe pazury i mocny dziĂłb ukazujÂą nam Pterodraco jako wysoko wyspecjalizowanego drapieÂżnika.
Ryc. 5. Pterodraco agilis
Och³adzanie siê klimatu na pocz¹tku plejstocenu spowodowa³o stopniowe zwiêkszanie rozmiarów smoków lataj¹cych. Najwiêkszy osobnik, którego szcz¹tki datowane na interglacja³ Riss-Wßrm znaleziono w pobli¿u miejscowoœci Boklagre w Alpach Zachodnich, musia³, wed³ug obliczeù naukowców, mieÌ ponad 150 kg i najprawdopodobniej nie potrafi³ lataÌ. Nale¿a³ on ju¿ do rodzaju Alidraco, do którego zaliczane s¹ równie¿ wspó³czesne smoki lataj¹ce. Pierwsze nie budz¹ce w¹tpliwoœci szcz¹tki wspó³czesnych smoków lataj¹cych Alidraco verus odkryto na stanowisku Shahrak w pó³nocnym Iranie i datowano na 12 000 lat p.n.e.. Znaleziono tu ¿uchwê, kilka krêgów szyjnych i ogonowych oraz nieliczne koœci koùczyny przedniej. PóŸniejsze szcz¹tki spotykane s¹ na obszarach górskich Europy i Bliskiego Wschodu, jednak, z uwagi na panuj¹ce tu warunki zdecydowanie nie sprzyjaj¹ce fosylizacji, skamienia³oœci smoków s¹ bardzo nieliczne i fragmentaryczne. Z tego te¿ powodu bywaj¹ one czêsto b³êdnie identyfikowane (na przyk³ad jako koœci sêpów, a nawet muflonów).
Ryc. 6. Cervopardus morosus
Przodków smoków b³otnych równie¿ nale¿y szukaÌ wœród pancernoogonowych Armocaudia, jednak ich ewolucja posz³a zupe³nie innym torem ni¿ w przypadku form lataj¹cych. W toku filogenezy ca³ej tej grupy zaznacza siê wyraŸna tendencja do tworzenia silnego opancerzenia cia³a poprzez rozwój ³usek i tarczek kostnych (zw³aszcza na grzbiecie). Skrajnym przypadkiem jest tutaj Cervopardus morosus (ryc. 6), u którego kostne wyrostki na grzbiecie i g³owie prezentowa³y siê wyj¹tkowo okazale . Jednoczeœnie zwierzê to by³o, jak siê przypuszcza, sprawnym drapie¿nikiem i trudno ustaliÌ, jak¹ rolê adaptacyjn¹ mog³y odgrywaÌ tego typu groteskowe naroœla . Cervopardus ¿y³ prawdopodobnie we wczesnej kredzie na obszarze zachodniej Afryki. PóŸniejsi przedstawiciele linii rozwojowej smoków pancernych nie mogli ju¿ siê pochwaliÌ takimi "ozdobami". Ich rozwój przebiega³ przypuszczalnie na kontynencie afrykaùskim, sk¹d dopiero w póŸnym trzeciorzêdzie przedosta³y siê do Eurazji oraz na Archipelag Malajski. Na tych obszarach smoki b³otne wytworzy³y dwie wyraŸnie odrêbne formy morfologiczne: wschodni¹ o krótkich ³apach i wyd³u¿onym tu³owiu i zachodni¹ charakteryzuj¹c¹ siê bardziej zwart¹ budow¹ i masywniejszym pancerzem. Równie¿ usposobienie obu tych grup jest odmienne; podczas gdy smoki wschodnie s¹ z natury ³agodne, ich zachodni kuzyni odznaczaj¹ siê znacznie wiêksz¹ agresywnoœci¹.
Drzewo filogenetyczne smokĂłw
Ró¿nice charakteru zwierz¹t nie pozosta³y oczywiœcie bez wp³ywu na nasz stosunek do nich. Na Dalekim Wschodzie smoki zawsze otaczane by³y wielk¹ czci¹, a nawet uwa¿ane za bóstwa (najczêœciej zwi¹zane z ¿ywio³em wodnym, np. personifikacje deszczu, Ÿróde³ czy rzek). W Europie zaœ i na Bliskim Wschodzie ludzie traktowali je wyraŸnie ambiwalentnie. Z jednej strony, sk³adano im ofiary jako bóstwom p³odnoœci i urodzaju (g³ównie w czasach przedchrzeœcijaùskich), z drugiej, bywa³y obiektem polowaù. Szczególnie w œredniowieczu têpienie smoków przybra³o masowy charakter, kiedy to ka¿dy szanuj¹cy siê rycerz stawia³ sobie za punkt honoru zabicie smoka w bezpoœrednim starciu. Dodatkowo chrzeœcijaùstwo upatrywa³o w smokach ucieleœnienie szatana i wrêcz propagowa³o ich zabijanie .
Smoki w ci¹gu ca³ej swojej filogenezy by³y zawsze grup¹ o charakterze marginalnym, stoj¹c¹ jakby na uboczu g³ównych przemian ewolucyjnych. Mimo doœÌ rozleg³ego obszaru wystêpowania nigdy nie by³y zbyt liczne, co prawdopodobnie jest wynikiem du¿ych wymagaù siedliskowych oraz silnego przywi¹zania do charakterystycznych dla siebie biotopów (ramka wy¿ej), jak te¿ faktu, ¿e smoki jako zdeklarowani terytorialiœci s¹ szczególnie nara¿one na wszelkie zak³ócenia pierwotnej równowagi ekologicznej.
Masowa eksterminacja smoków przy wspó³udziale innych czynników, takich jak rozwój populacji ludzkiej i wynikaj¹ce z tego niszczenie naturalnych œrodowisk, doprowadzi³a do tego, ¿e obecnie wszystkie trzy gatunki zosta³y zdziesi¹tkowane. Niestety, coraz bardziej realna staje siê groŸba ca³kowitego wyginiêcia tych zwierz¹t, tym bardziej ¿e przy obecnym zagêszczeniu i wyspowym charakterze populacji smoki maj¹ coraz wiêksze problemy ze znalezieniem partnera. Wynika z tego, ¿e jeœli nie zostanie jak najszybciej wprowadzona œcis³a ochrona wszystkich gatunków smoków, ju¿ nied³ugo bêdzie je mo¿na podziwiaÌ jedynie na starych ilustracjach. I tak smoki stan¹ siê rzeczywiœcie zwierzêtami wy³¹cznie mitycznymi.
JACEK BALERSTET

 
   M. PÂłaksa, Smok wawelski i gatunki pokrewne w Âświetle badaĂą. WszechÂświat, t. 93, nr 4/1992.
   W.G. Kenntnis, A New Treasure of China Ancient Reptiles. Investigation Worldwide No. 2/1994.
   S. Loutish, K. Candid, Problems in Dragons Classification. Contrivances and Fandangle, 1995.
   A. Divertiren: Les caracteres de la forme antique du dragon volant. "Archives des Fables", 18/4, 1993.
   E. Islay, J. Morcone, Persia ­ the dragon cradle. "VFH News Journal" 4/II, 1994.
   E. Islay, J. Morcone, op.cit.
   S. Loutish, K. Candid, op.cit.
   WedÂług najnowszych doniesieĂą, byÂł on raczej zwierzĂŞciem padlinoÂżernym i stosunkowo powolnym, co w pewnym zakresie tÂłumaczy obecnoœÌ tak silnie rozbudowanych elementĂłw biernej ochrony (przyp. red.).
   DoliczyÂłem siĂŞ 14 ÂświĂŞtych, ktĂłrzy pokonali smoka, nie liczÂąc starotestamentowych prorokĂłw i archanioÂła MichaÂła, ktĂłry pokona go dopiero przy koĂącu Âświata (paruzji).

Mgr JACEK BALERSTET jest biologiem specjalizujÂącym siĂŞ w badaniu eudracidii.

SYSTEMATYKA WSPÓ£CZESNYCH SMOKÓW
Gromada: Gady (Reptilia).
Podgromada: Gady naczelne (Archosauria).
RzÂąd: Smoki wÂłaÂściwe (Eudracidia).

PodrzÂąd: Smoki wÂłaÂściwe nielatajÂące
(= smoki pancerne)(Cataphractia).
Rodzina: Smoki b³otne (Uligodracidae) ­ silnie opancerzone, bezskrzyd³e, zêby wykazuj¹ pewien stopieù zró¿nicowania, wystêpowanie ograniczone do œrodowisk wodnych i b³otnych, samice w niewielkim stopniu opiekuj¹ siê jajami i m³odymi.
Gatunek: Smok zachodni (bagienny) (Eudraco armifer) ­ pierwotny zasiêg wystêpowania obejmowa³ ca³¹ Europê Zachodni¹ i Œrodkow¹ (od Irlandii po Ukrainê) oraz pó³nocn¹ Afrykê, obecnie spotykany bardzo rzadko w Szkocji i w pó³nocnej Francji; wystêpuje na mokrad³ach, bagnach i torfowiskach, nie kopie nor.
Gatunek: Smok wschodni (rzeczny) (Oridraco fluviatilis) ­ stosunkowo liczniejszy od smoka zachodniego, spotykany od Korei po Indonezjê (kiedyœ równie¿ w Japonii, ale tu zosta³ wytêpiony), preferuje brzegi rzek, starorzecza, czasami wybrze¿a morskie, nory kopie sprawnie i chêtnie w nich przebywa.
PodrzÂąd: Smoki wÂłaÂściwe latajÂące
(= smoki skrzydlate)(Pterodracida).
Rodzina: Alidracidae ­ bezzêbne (maj¹ dzioby), sta³ocieplne, samica wysiaduje jajka i opiekuje siê m³odymi.
Gatunek: W³aœciwy smok lataj¹cy (Alidraco verus) ­ pierwotnie wystêpowa³ na wszystkich obszarach górskich Europy Œrodkowej i Bliskiego Wschodu. Obecnie mo¿na go spotkaÌ jedynie sporadycznie we wschodnich Pirenejach, po³udniowych Karpatach i Rodopach (podobno by³ widziany w Bieszczadach i w okolicach Krakowa). Gniazda buduje w jaskiniach, samica wysiaduje jaja oraz opiekuje siê m³odymi.
CECHY CHARAKTERYSTYCZNE SMOKÓW

Do najwa¿niejszych cech wyró¿niaj¹cych smoki spoœród innych wspó³czesnych gadów zaliczamy:
obecnoœÌ zamkniêtych puszek s³uchowych utworzonych przez rozwiniête koœci kwadratowe,
obecnoœÌ dwóch kostek s³uchowych w uchu œrodkowym ­ kolumienki/strzemi¹czka (columella) i przedstrzemi¹czka (extracolumella),
wystêpowanie zewnêtrznej ma³¿owiny usznej,
obecnoœÌ pochewki rogowej otaczaj¹cej zroœniête koùcowe krêgi ogonowe,
sta³ocieplnoœÌ, choÌ u smoków b³otnych jest ona doœÌ prymitywna i funkcjonuje w ograniczonym zakresie,
w ró¿nym stopniu rozwiniêt¹ okrywê w³osow¹ (obok ³usek),
obecnoœÌ ca³kowitej przegrody w komorze serca.
aktualny numer Wiedzy i ÂŻycia
numery archiwlne
ÂŹrĂłdÂło: ArtykuÂł ukazaÂł siĂŞ w kwietniowym numerze Wiedzy i ÂŻycia z 1998 r.

 

[za³¹cznik usuniêty przez administratora]

[Dariusz]

Smok wg wyobraÂżenia Nalavary:



Na tej stronie jest ich wiĂŞcej:
http://www.smoki.cc.pl/gal_nalavara.htm
http://www.smoki.cc.pl/home.htm

Na poniÂższy obrazku kotoÂś z bujnÂą wyobraÂźniÂą uczyniÂł z wĂŞÂża smoka:



http://smoki-smoki.bloog.pl/foto,3391247,gal,261586,index.html#next
http://smoki-smoki.bloog.pl/?ticaid=68334

Mo¿na tak d³ugo, ale czy istnia³y. Jest coœ w tych przekazach, legendach. Ludzie je zwalczali, ale ponoÌ wiêkszoœÌ z nich by³a do nas przyjaŸnie nastawiona.
Czy nasz wspó³czesny smoak, czyli waran z Komodo, ma cokolwiek wspólnego z tymi legendarnymi smokami?

[chanell]

OsobiÂście znam jednego smoka   Stoi sobie biedaczysko nad Wis³¹ w Krakowie, koÂło Wawelu .Co jakiÂś czas zionie ogniem Âżeby postraszyĂŚ turystĂłw  
 Tu macie coÂś ciekawego o smokach
http://www.smoki.cc.pl/

[za³¹cznik usuniêty przez administratora]

[chanell]

Ptaku
Odpowiadam w tym temacie bo to odpowiednie miejsce ,oczywiÂście Âże Âżyje w ÂświadomoÂści krakowian 

Smocza Jama – jaskinia krasowa w obrĂŞbie zrĂŞbu Wawelu, jedna z turystycznych atrakcji Krakowa. Z jaskiniÂą wi¹¿e siĂŞ legenda o smoku wawelskim, upamiĂŞtniona w 1972 jego pomnikiem autorstwa BronisÂława Chromego.

G³ówny ci¹g jaskini stanowi trasa turystyczna o d³ugoœci 81 m. Rozpoczyna siê ona na terenie zamku na Wawelu, za pomoc¹ krêconych schodów o d³ugoœci ok. 21 m zwiedzaj¹cy dostaj¹ siê do jaskini. Na trasie znajduj¹ siê trzy komory, najwiêksza o d³ugoœci 25 m i wysokoœci do 10 m. W niektórych miejscach œciany i sklepienie jaskini wzmocnione s¹ ceglanymi murami i filarami, jeden z nich zas³ania komin prowadz¹cy do innego otworu jaskini. Wyjœcie znajduje siê poza obrêbem murów zamku, w pobli¿u koryta Wis³y.

PozostaÂłe czĂŞÂści jaskini sÂą niedostĂŞpne dla turystĂłw. StanowiÂą je dwa ciÂągi korytarzy: pierwszy rozpoczynajÂący siĂŞ w pobliÂżu wyjÂścia, prowadzi w kierunku poÂłudniowym w stronĂŞ rzeÂźby Smoka Wawelskiego. Do drugiego, znacznie dÂłuÂższego, uzyskano dostĂŞp po przebiciu tunelu w 1974. Jest to system niewielkich sal i korytarzy z syfonem w poczÂątkowej czĂŞÂści. OsobliwoÂściÂą znajdujÂących siĂŞ tam jeziorek jest rzadki skorupiak – studniczek tatrzaĂąski.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Smocza_Jama_(KrakĂłw)

[janusz]

Ten zwiniĂŞty maÂły smoczek poniÂżej, to tzw.''Szyszkowiec Olbrzymi''.
ZagroÂżony zwija siĂŞ w najeÂżonÂą kulkĂŞ, a gdy wrĂłg nie ustepuje,
razi go uderzeniami ostrego ogona.
Ca³kowita d³ugoœÌ cia³a wraz z ogonem siêga 40 cm, pokryty jest nachodz¹cymi na siebie ³uskami, podobnymi do ³usek szyszkowych. Szczególnie du¿e i ostre ³uski znajduj¹ siê na ogonie.
Jaszczurka wystĂŞpuje w Republice PoÂłudniowej Afryki i skalistych terenach Zimbabwe.Jest zwierzĂŞciem naraÂżonym na wyginiĂŞcie.

Szyszkowiec olbrzymi (Cordylus giganteus) – gatunek jaszczurki z rodziny jaszczurek kolczastych (Cordylidae).

[Betti]

SMOK, fantazja? Dla mnie to jednak fakt…

Od zarania dziejów w legendach niemal ka¿dej cywilizacji pojawia siê pewne stworzenie, smok. Gdyby okaza³o siê, ¿e te fantastyczne mity by³y prawdziwe? Gdyby smoki istnia³y, jakim cudem lata³y i zia³y ogniem i dlaczego wymar³y? Zwierzêta, które ¿y³y na œwiecie od epoki dinozaurów a¿ do œredniowiecza. Naukowcy starali siê przeœledziÌ domnieman¹ ewolucjê czterech gatunków. Smoka prehistorycznego jego morskiego kuzyna, smoka leœnego oraz smoka górskiego okreœlanego, jako ostatni z tego potê¿nego rodu. Gdyby uda³o siê znaleŸÌ dowody na ich istnienie by³aby to sensacja naukowa wszechczasów. Badacze odtworzyliby losy niezwyk³ych stworzeù, najsilniejszych drapie¿ników w dziejach. Cofaj¹c siê 65 milionów lat wstecz, dzisiejsze tereny Montany, okres Kredy. W pradawnych czasach, gdy po ziemi chodzi³y olbrzymy, powsta³o œmia³e za³o¿enie pewnego zdarzenia. W tamtym okresie królem zwierz¹t by³ Tyranozaur, przynajmniej tak nam siê dot¹d wydawa³o.

Tyranozaur zwykle nie przychodzi³ w to odleg³e dla niego miejsce, nie by³o to tak do koùca jego terytorium, musia³ jednak opuœciÌ swój teren ³owiecki, bo wkroczy³ tam intruz i zaczê³o brakowaÌ pokarmu. Wielki gad przywêdrowa³ na terytorium najbardziej zadziwiaj¹cego miêso¿ercy, jaki kiedykolwiek istnia³, chodzi o prehistorycznego smoka, gospodarz znalaz³ siê w niebezpieczeùstwie, jest znacznie mniejszy od Tyranozaura, rozpoœciera skrzyd³a, aby wygl¹daÌ na jak najwiêkszego, jednak Tyranozaur do doœwiadczony myœliwy i nie daje siê nabraÌ, smok zmienia, wiêc taktykê wydaj¹c z siebie tak przeraŸliwie g³oœny dŸwiêk, który s³ychaÌ bardzo daleko mimo to Tyranozaur nie rezygnuje, smok nie wie gdzie siê ukryÌ na szczêœcie ma jeszcze jeden atut, pojawia siê jego matka, dwa razy wiêksza od samca, samica zjawia siê w sam¹ porê by broniÌ swojego syna i terytorium, rozpoczyna siê brutalna walka w której dominuje jednak Tyranozaur, smoki w ostatecznoœci zosta³ zmuszony do u¿ycia ognia pokonuj¹c tym samym Tyranozaura pal¹c jego grzbiet i g³owê. SzeœÌdziesi¹t piêÌ milionów lat póŸniej nadpalona czaszka dinozaura zainspirowa³a m³odego paleontologa do postawienia œmia³ej hipotezy.

London Museum of Natural Sciences, w³aœnie w tym miejscu znajduje siê zrekonstruowany szkielet Tyranozaura z jedn¹ z trzech czaszek, jakie znaleziono na œwiecie. Doktor Jack Tenner znany paleontolog zasugerowa³, ¿e istnia³o zwierze, które istnieÌ nie mog³o. Czaszka Tyranozaura by³a uszkodzona w bardzo dziwny sposób, dinozaura musia³ zaatakowaÌ niezwyk³y drapie¿nik. S¹dzono, ¿e dowody s¹ niepodwa¿alne a inni badacze przyznaj¹ racjê, poniewa¿ wg³êbienia w czaszce sugerowa³y, ¿e przebi³y j¹ trzy ostre przedmioty ustawione ³ukowato jak pazury jednak nie by³y to rany, od których zgin¹³ Tyranozaur, prawdziw¹ przyczyn¹ œmierci by³y zwêglenia po obu stronach czaszki, by³y to ewidentnie œlady ognia jak z miotacza p³omieni. Kilka miesiêcy póŸniej muzeum powa¿nie zainteresowa³o siê spraw¹, kolejne znalezisko tym razem po drugiej stronie œwiata w Rumunii. Narciarze odkryli groty ods³oniête podczas niezwykle ciep³ej zimy, zobaczyli coœ potwornego, miejsce brutalnej œredniowiecznej zbrodni i to nie by³o wszystko. Na miejscu w g³êbi groty znaleŸli coœ jeszcze, potê¿ne pazury i czaszkê tak nietypowego stworzenia, jakiego nie widziano nigdy dot¹d. Porozrzucane wszêdzie elementy uzbrojenia œredniowiecznych rycerzy a wœród nich szcz¹tki bestii, z która walczyli. Znalezisko w Rumuùskich Karpatach sta³o siê odkryciem na skalê œwiatow¹. Ludzkie zw³oki przele¿a³y szeœÌset lat w skalnej grocie, cia³a by³y sczernia³e, jakby opalone ¿ywym ogniem i zaraz potem zamro¿one. Z groty przetransportowano tak¿e ca³e cia³o zwierzêcia, teraz nie ma ju¿ tylko teorii, naukowcy maj¹ cia³o smoka. Rozpoczêto skrupulatne badania znaleziska. Skóra pokryta grub¹ ³usk¹ i ogon, co wskazuje na gada.

Widoczne dwie koĂączyny zakoĂączone potĂŞÂżnymi pazurami. Ogromna klatka piersiowa silnie umiĂŞÂśniona taka jak u ptakĂłw drapieÂżnych na przykÂład or³ów. PotĂŞÂżne skrzydÂła z bÂłonami przypominajÂącymi trochĂŞ skrzydÂła nietoperza. Naukowcom zaparÂło dech w piersiach, znalezisko byÂło niesamowite. CoÂś siĂŞ jednak nie zgadzaÂło, zwierze jest zbyt ciĂŞÂżkie by uniosÂły je skrzydÂła, nie oderwaÂłoby siĂŞ na nich od ziemi. Zmierzono dokÂładnie skrzydÂła, rozpiĂŞtoœÌ wynosiÂła szeœÌ metrĂłw, to za maÂło na tak du¿¹ masĂŞ, ale wszystko wskazywaÂło na to, Âże zwierze powinno lataĂŚ, szacowany ciĂŞÂżar stworzenia byÂł na okoÂło czterysta kilogramĂłw. Przy takim stosunku ciĂŞÂżaru do rozpiĂŞtoÂści skrzydeÂł latanie byÂło niemoÂżliwe a jednak. OkazaÂło siĂŞ, Âże po otwarciu smoka znaleziono w nim dwa potĂŞÂżne pĂŞcherze, w ktĂłrych zachodziÂła reakcja chemiczna produkujÂąca czysty wodĂłr, ktĂłry jak wiadomo jest czternastokrotnie lÂżejszy od powietrza, bezbarwny i bezwonny, odpowiedÂź byÂła prosta. Smok potrafiÂł wyprodukowaĂŚ okoÂło metra szeÂściennego wodoru, co w po³¹czeniu ze skrzydÂłami pozwoliÂło na oderwanie siĂŞ od ziemi! PozostaÂło jeszcze potwierdzenie drugiej legendarnej umiejĂŞtnoÂści smokĂłw, zianie ogniem. BadajÂąc gÂłowĂŞ naukowcy stwierdzili, Âże smok posiada dwa rodzaje uzĂŞbienia w³¹cznie z trzonowcami, nasuwaÂło siĂŞ pytanie, po co takiemu drapieÂżnikowi zĂŞby trzonowe. Znaleziono takÂże coÂś w rodzaju zastawki w gardle zwierzĂŞcia, bardzo wyspecjalizowana struktura. Po dokÂładnych badaniach okazaÂło siĂŞ, Âże na trzonowcach znaleziono drobiny platyny i innych minera³ów, ktĂłre w po³¹czeniu z wodorem i metanem, jakie produkowaÂły smocze pĂŞcherze umoÂżliwiaÂły zapÂłon wyrzucanych gazĂłw podczas zachodzÂącej reakcji. Natura w tym przypadku stworzyÂła coÂś tak niesamowicie perfekcyjnego i niebywaÂłego, co juÂż nigdy wiĂŞcej nie znalazÂło miejsca u Âżadnego ze zwierzÂąt na Âświecie. Potwierdzono obydwie legendarne umiejĂŞtnoÂści smokĂłw, sami widzicie, Âże to jednak fakt a nie tylko legenda…

 …by Cameleon
http://www.masterminds.pl/Tajemnicze.25/SMOK,fantazja,Dla,mnie,to,jednak,faktS.563.html


Betti ,pozwoliÂłam sobie zmniejszyĂŚ obrazek-chanell

[east]

JeÂśli to prawda odnoÂśnie rumuĂąskiego smoka, to czemu o tym nie trÂąbiÂą jeszcze tabloidy ? MoÂżliwe, ze to prawda zbyt prawdziwa jak na skostniaÂły Âświatek akademickich archeologĂłw. NajlepszÂą strategiÂą w takich wypadkach zawsze byÂło "no comment"

[chanell]

Jestem przekonana Âże smoki kiedyÂś istniaÂły ,ale jakoÂś trudno mi uwierzyĂŚ Âże potrafiÂły wytworzyĂŚ ogieĂą    .To raczej niemoÂżliwe

Wczoraj wpadÂł mi w oczy piekny smok ( Recycled art)

autor zdjĂŞcia Noble S.

[Betti]

Smoki - Urzeczywistniona Fantazja
http://www.youtube.com/watch?v=xYkpXF0blco&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=W1i6ocEVarA&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=k92NNUUgZxU&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=wX_5q80-k78&NR=1
http://www.youtube.com/watch?v=f7o2N5jnNww&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=1Ffx8d2hNpM&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=zTng7n4F4jU&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=177aOjqEk5Y&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=srYgZk90rKM&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=YCj1Lok655w&feature=related

[PHIRIOORI]

jest taki jĂŞzyk, w ktĂłrym na smoki mĂłwi siĂŞ ' zmaje '.
Smok - Zmaj

[marek324]

a ja widziaÂłem smoka. naprawdĂŞ.  i nie tylko widziaÂłem. jest ze mnÂą na co dzieĂą. mieszka w rozporku. potrafi zrobiĂŚ wraÂżenie. i kto mĂłwi Âże smoki nie istniejÂą?

[arteq]

a koledzy nie ÂśmiejÂą siĂŞ, Âże pluszaki po gaciach upychasz?  :]

[east]

Smoko-pluszaki rozporkowe ziejÂą ogniem i siarkÂą waniajÂą  ?

[songo1970]

..oby tym smokiem nie okazaÂł siĂŞ zwykÂły Bazyliszek

[Fair Lady]

Wiem, ze istnieje watek Betti o smokach. Zreszta bardzo obszerny i godny poczytania. Mnie zas zalezy na luznej interpretacji tego pojecia, tzn. jak dla kazdego oddzielnie przemawia ten termin.

Oto moja interpretacja.

Smok - to slowo w jezyku polskim, w angielskom dragon, w niemieckim Drachen, w japonskim ryo itd.
Moim ojczystym jezykiem jest polski, ale wzbogacam go o inne i intuicyjnie lacze wspolne elementy.
Dragon kojarzy mi sie ze slowem dragoj. Jest symbolem ognia i walki, a wiec dodaje sil, tu chodzi nie tylko o walke w imie dobra grupy, lecz glownie o walke o swoje dobro.
Badz dobrym (drogim) dla siebie samego! Walcz o siebie i nie poddawaj sie.

[Kiara]

Dla mnie smok, ogieù, si³a transformacja, ani dobry ani z³y , neutralny... zale¿y do czego u¿yjemy moc i jak j¹ u¿yjemy. Cztery smoki w ro¿nych kolorach reprezentuj¹ w starej symbolice moc ¿ywio³ów.
ByÌ smokiem ,lub osi¹gn¹Ì stan smoka to w³adaÌ ¿ywio³em , jednym , dwoma , trzema lub czterema...
jednak czerwony smok ma najwyÂższa moc wyjÂściowÂą , póŸniej staje siĂŞ zÂłotym smokiem gdy osiÂąga czystoœÌ  i doskonaÂłoœÌ.


Kiara

[Fair Lady]

Kiaro to do, ktorej grupy zaliczyc by mozna rodzimego wawelskiego smoka?

[east]

MaÂłe dzieci czasami twierdzÂą, Âże otrzymujÂą podpowiedzi od SMOKA W GÂŁOWIE.
Smok moÂże byĂŚ wÂłaÂśnie reprezentacjÂą ÂświadomoÂści zbiorowej.

[Fair Lady]

A moze dzieci SMOKA kojarza ze smoczkiem?? Czyli czyms co uspokaja, wszak ssaki jestesmy:)

[east]

Smok jako symbol uspokojenia ? MoÂżliwe. SygnaÂły od ÂświadomoÂści zbiorowej teÂż majÂą uspokajaĂŚ .

[ptak]

Zawsze jest ten pierwszy kontakt czÂłowieka z czymÂś, co potem stara siĂŞ utrwaliĂŚ w formie jak najbardziej
zbliÂżonej do pierwowzoru. Zatem, kiedy i gdzie po raz pierwszy pojawiÂł siĂŞ wizerunek smoka?
Historia ginie w mrokach swoich poczÂątkĂłw oraz w nieÂświadomoÂści zbiorowej.

Dzisiejsze znaczenie smoka bywa tak ró¿ne, jak ró¿ni s¹ ludzie. Lubimy tworzyÌ mity i legendy,
lubimy opisywaĂŚ wÂłasnÂą wiedzĂŞ, wiarĂŞ dostĂŞpnymi symbolami. I czĂŞsto gubimy pierwotny przekaz.

Czym jest smok?

Jest smokiem.  Lepiej byÂłoby spytaĂŚ, czym jest wÂłasne wyobraÂżenie smoka? 

[east]

Czym jest smok?

Jest smokiem.  Lepiej byÂłoby spytaĂŚ, czym jest wÂłasne wyobraÂżenie smoka? 

Bardzo sÂłuszna uwaga

[chanell]

Nie rozumiem po co tworzyĂŚ nowy wÂątek o smokach skoro juz temat istnieje.ScaliÂłam wÂątki

[Fair Lady]

cyt ptak

Jest smokiem.  Lepiej byÂłoby spytaĂŚ, czym jest wÂłasne wyobraÂżenie smoka?

A ja na poczatku watku napisalam tak:

cyt

  Dragon kojarzy mi sie ze slowem dragoj.

[PrzebiÂśnieg]

Energetycznie smok kojarzy mi siĂŞ z walkÂą, smoki jako rasa z reptilianami 
to pa