Zagadki natury

[Betti]

Dzis znalazlam cos ciekawego  w necie
Dziecko, ktĂłre siĂŞ nie starzeje

http://fakty.interia.pl/ciekawostki/news/dziecko-ktore-sie-nie-starzeje,1328776

[Dariusz]

Ciekawe i dziwne. Niedawno oglÂądaÂłem program, chyba na NG, w ktĂłrym pokazywali ludzi z brakiem niektĂłrych koÂści np. barkowych i takich, ktĂłrych koÂści rosÂły ponad wszelkÂą normĂŞ.

[greta]

ZÂłoto to dar z kosmosu. Tak znalazÂło siĂŞ na Ziemi

zÂłoto meteoryt ziemia bogactwo kruszec metal kosmos
ZÂłoto to dar z kosmosu. Tak znalazÂło siĂŞ na Ziemi PAP/Retna

Zobacz, skÂąd pochodzi symbol bogactwa.

    Gdyby nie meteoryty, ktĂłre uderzyÂły w naszÂą planetĂŞ ok. 4 mld lat temu, ludzie nigdy nie zobaczyliby na oczy zÂłota. Metal szlachetny dotarÂł do nas z kosmosu – informuje AFP.

ZÂŁOTO BIJE KOLEJNE REKORDY>>

To ustalenie geologów z University of Bristol, którzy dowiedli, ¿e pok³ady z³ota, znajduj¹ce siê na niewielkiej g³êbokoœci, to efekt "bombardowania" Ziemi z kosmosu.

Do tej pory wiadomo byÂło, Âże w czasie tworzenia siĂŞ jÂądra naszej planety trafiÂły tam miliony ton pÂłynnej platyny i zÂłota. SkÂąd siĂŞ wziĂŞÂły te pierwiastki w skorupie ziemskiej wyjaÂśniÂły dopiero – przeprowadzone wÂłaÂśnie – badania prĂłbek skaÂł z Grenlandii. PochodzÂą one sprzed okresu uderzeĂą meteortytĂłw.

POLSKÊ OGARNIE GOR¡CZKA Z£OTA? AUSTRALIJCZYCY JU¯ SZUKAJ¡>>

    Ró¿nice w ich skÂładzie chemicznym potwierdziÂły teoretyczne do tej pory hipotezy. WiĂŞkszoœÌ metali szlachetnych, ktĂłre eksploatujÂą ludzie, zawdziĂŞczamy 20 mld ton materia³ów, ktĂłre przyniosÂły nam meteoryty, juÂż po uformowaniu siĂŞ Ziemi – mĂłwi dr Matthias Willbold.

AJ

    AFP: And the heavens showered Earth with gold

/www.sfora.pl/Zloto-to-dar-z-kosmosu-Tak-znalazlo-sie-na-Ziemi-a35719

[greta]

Naukowcom z projektu SpeakDolphin.com udaÂło siĂŞ rozszyfrowaĂŚ tajemnicĂŞ mowy delfinĂłw – porozumiewajÂą siĂŞ one za pomocÂą obrazĂłw! DziĂŞki nowemu odkryciu badacze mogÂą nie tylko przekazywaĂŚ im wizualizacje konkretnych przedmiotĂłw, lecz takÂże podsÂłuchiwaĂŚ, o czym te sympatyczne ssaki rozmawiajÂą.

    Naukowcom z projektu SpeakDolphin.com udaÂło siĂŞ rozszyfrowaĂŚ tajemnicĂŞ mowy delfinĂłw – porozumiewajÂą siĂŞ one za pomocÂą obrazĂłw

   

Delfiny s¹ uznawane za jedne z najinteligentniejszych zwierz¹t na œwiecie. Dlatego cz³owiek od dawna marzy³, ¿e bêdzie móg³ prowadziÌ z nimi pewnego rodzaju dialog. Okaza³o siê, ¿e jest to mo¿liwe. Zespó³ naukowców pod kierownictwem Jacka Kassewitza znalaz³ klucz do rozszyfrowania ich mowy.
 

W przeprowadzonym niedawno eksperymencie uczeni zarejestrowali dŸwiêki, jakie morskie ssaki wydaj¹ na widok ró¿nych przedmiotów. Okaza³o siê, ¿e po odtworzeniu delfinom nagraù 86 proc. z nich wskazywa³o w³aœciwy przedmiot. Co wiêcej, w przypadku ssaków z innego stada, w zupe³nie innym miejscu, procent trafnych wyborów by³ niemal identyczny. Oznacza to, ¿e jêzyk ten jest wyj¹tkowo uniwersalny.
 

Mechanizm, ktĂłry pozwala delfinom „widzieĂŚ uszami″, nie jest do koĂąca zrozumiaÂły. Wiadomo, Âże zwierzĂŞ wysyÂła w stronĂŞ obiektu seriĂŞ niezwykle szybkich klikniĂŞĂŚ, ktĂłre odbijajÂą siĂŞ od „nasÂłuchiwanego″ przedmiotu. Naukowcy przypuszczajÂą, Âże kaÂżde takie klikniĂŞcie wyÂświetla siĂŞ jako pojedynczy obraz na bÂłonie w Âślimaku wewnÂątrz ucha delfina. NastĂŞpnie obrazy poprzez nerw docierajÂą do mĂłzgu i wizualizujÂą siĂŞ tam jako seria bÂłyskawicznie nastĂŞpujÂących po sobie zdjĂŞĂŚ. ÂŚwiat, ktĂłry sÂłyszy delfin, moÂżna porĂłwnaĂŚ do obrazĂłw wyÂświetlajÂących siĂŞ na komputerze w czasie badania USG.
 

Co najbardziej niezwykÂłe, naukowcom udaÂło siĂŞ za pomocÂą specjalnej aparatury „wydobyĂŚ″ obrazy z mowy delfinĂłw i obejrzeĂŚ je na ekranie komputera. Na razie wizualizacje sÂą lekko zamazane, ale badacze majÂą nadziejĂŞ, Âże w miarĂŞ rozwoju techniki obrazy bĂŞdÂą coraz wyraÂźniejsze. DziĂŞki temu w koĂącu dowiemy siĂŞ, o czym delfiny marzÂą!
 

Izabela Nowakowska/EurekNews.pl 2011 11 09 e

http://www.eureknews.pl/index.php/rosliny-i-zwierzeta/945-jezyk-delfinow-rozszyfrowany.html

[east]

Gorzej ,kiedy siĂŞ dowiemy, jak one nas, ludzi, widzÂą ...

[Dariusz]

Wazonkowiec lodowcowy
20 lis 2011



George Frederick Wright – geolog lodowcowy – dokonywaÂł wÂłaÂśnie rutynowej obserwacji Lodowca Muira na Alasce, gdy dziwne i nieoczekiwane zjawisko przykuÂło jego uwagĂŞ. Jednolita i idealnie biaÂła do tej pory warstwa Âśniegu pokrywajÂąca lodowiec, zaroiÂła siĂŞ setkami niewielkich czarnych robali.

Robale te wyÂłaziÂły wprost z solidnego i twardego lodu lodowca i wg szacunkĂłw geologa w ciÂągu godziny peÂłzaÂło ich po Âśniegu dziesiÂątki tysiĂŞcy! CaÂłe zjawisko trwaÂło kilka godzin, po czym czarne robale bez trudu i wysiÂłku znĂłw schowaÂły siĂŞ w lodzie, zostawiajÂąc po sobie idealnie biaÂły Âśnieg. ByÂł rok 1887 i kiedy geolog przyniĂłsÂł wieœÌ o tajemniczym stworzeniu ÂżyjÂącym w twardym jak skaÂła lodzie Alaski – jego raport poczÂątkowo przyjĂŞto z du¿¹ rezerwÂą.

Dziœ nie ma ju¿ w¹tpliwoœci, ¿e stworzenie istnieje naprawdê. Jest niewielkim sk¹poszczetem z rodziny wazonkowców i ma naukow¹ nazwê Mesenchytraeus solifugus. Dorasta 2 cm d³ugoœci i poni¿ej 1 mm œrednicy. Lodowy robal zamieszkuje lodowce Alaski i Kolumbii Brytyjskiej. Mo¿na go tak¿e spotkaÌ w stanach Washington i Oregon. Jest on tak przywi¹zany do lodowca w którym ¿yje, ¿e tylko czasami wype³za na pokrywaj¹cy go œnieg. Stworzenie jest w stanie ¿yÌ jedynie w temperaturach zamarzania wody. Jeœli temperatura podniesie siê do 5°C, robal lodowcowy ginie i sam siê rozpuszcza na niezbyt przyjemn¹ maŸ poprzez uaktywnienie siê enzymu trawiennego zwierzêcia.

Lodowcowa d¿d¿ownica nie wychodzi z lodu tak¿e podczas najmroŸniejszych miesiêcy polarnej zimy, zupe³nie powstrzymuj¹c na ten czas swoje funkcje ¿yciowe. Mimo, ¿e robale nie maj¹ oczu reaguj¹ na jasnoœÌ i ciemnoœÌ. W ci¹gu dnia wgryzaj¹ siê w lód nawet na g³êbokoœÌ 2 m. W ci¹gu nocy wype³zaj¹ na powierzchniê i ¿eruj¹. Ich po¿ywieniem s¹ bakterie, polleny i rozmaite œnie¿ne algi, ³¹cznie z alg¹ arbuzow¹, która zabarwia œnieg na ró¿owy kolor i nawet pachnie jak arbuz.



Nadal nieznany jest mechanizm, który pozwala lodowej d¿d¿ownicy z tak¹ ³atwoœci¹ penetrowaÌ twardy lód. Niektórzy naukowcy uwa¿aj¹, ¿e robal produkuje p³yn rozmra¿aj¹cy lód i pozwalaj¹cy zwierzêciu wêdrowaÌ w lodowej bryle. Ogromne iloœci takich d¿d¿ownic spotykane s¹ czasem w ka³u¿ach rozmro¿onej na lodowcu wody. Jest to znak, ¿e rozpocz¹³ siê sezon godowy i taka ka³u¿a a¿ kipi od nieustannej orgii pozwalaj¹cej przetrwaÌ unikalnemu gatunkowi.

Ostatnio Mesenchytraeus solifugusem zainteresowaÂła siĂŞ NASA, co nie jest zaskoczeniem, bo niezwykÂłe moÂżliwoÂści przystosowawcze zwierzĂŞcia mogÂą daĂŚ wiele odpowiedzi na pytania zwiÂązane z ewentualnym Âżyciem biologicznym choĂŚby na ksiĂŞÂżycu Jowisza – Europa. Inni naukowcy chcÂą zrozumieĂŚ w jaki sposĂłb dÂżdÂżownica znosi zimno po to, Âżeby w podobny sposĂłb mĂłc przechowywaĂŚ np. organy do transplantacji. A pĂłki co moÂżna co najwyÂżej posÂłuchaĂŚ piosenki o lodowym robalu.

<a href="http://www.youtube.com/v/kycLBi3Nv-E?version=3&amp;amp;hl=pl_PL" target="_blank">http://www.youtube.com/v/kycLBi3Nv-E?version=3&amp;amp;hl=pl_PL</a>

http://nowaatlantyda.com/2011/11/20/wazonkowiec-lodowcowy/

[Dariusz]

ZabĂłjcze sople solanki
25 lis 2011



Kamera dokonuj¹ca serii zdjêÌ w odstêpach czasowych, sfotografowa³a interesuj¹ce zjawisko jakie ma miejsce w zamarzniêtych wodach Antarktyki. Oto zamarzaj¹ca w niskiej temperaturze woda, pozbywa siê soli, która w postaci solanki opada na dno morskie. Temperatura tej gêstej solanki jest poni¿ej zera i opadaj¹c tworzy ona sopel lodu, zamra¿aj¹c wodê z któr¹ siê styka. Kiedy taki sopel dotrze do dna morskiego, tworzy na nim lodow¹ pajêczynê i zamra¿a ni¹ wszystko z czym siê zetknie, ³¹cznie z je¿owcami i rozgwiazdami.



ZamroÂżone sople powstajÂą w wyniku kontaktu lodowatej solanki, z cieplejsza wodÂą pod lodem pokrywajÂącym powierzchniĂŞ morza. CaÂłe zjawisko sfilmowali operatorzy z BBC niedaleko wyspy Little Razorback w archipelagu Rossa. Do tej pory nikt nigdy nie widziaÂł jak formuje siĂŞ taki sopel. Filmowcy mieli duÂżo szczĂŞÂścia, bo zacz¹³ siĂŞ on tworzyĂŚ dosÂłownie na ich oczach. Rozstawili kamery na dnie morskim w wodzie o temperaturze -2Cº i okazaÂło siĂŞ, Âże solankowy sopel potrzebuje zaledwie 5-6 godzin by dotrzeĂŚ z powierzchni morza na jego dno.

Filmowanie takiego zjawiska utrudniaÂły ciekawskie foki Weddella, ktĂłre przewracaÂły rozstawione kamery i ÂłamaÂły rosnÂące sople lodu, jednak w koĂącu udaÂło siĂŞ sfilmowaĂŚ ten caÂły, tak niezwykÂły proces.

Tu znajduje siê film, który BBC ocenzurowa³o. Na stronie mo¿na przeczytaÌ taki komunikat: Ten film wideo zawiera treœÌ od partnera BBC Worldwide, który zablokowa³ go na mocy praw autorskich.

    Nowy, formujÂący siĂŞ na powierzchni lĂłd, zostawia za sobÂą solankĂŞ, ktĂłra jest tak ekstremalnie sÂłona, Âże tonie w sposĂłb gwaÂłtowny. Kiedy opada, woda morska dookoÂła natychmiast zamarza, tworzÂąc pÂłat lodu – solankowy sopel, ktĂłry roÂśnie w dó³, w stronĂŞ dna morskiego. Zima siĂŞga w dó³ wprost z zimnego Âświata powyÂżej.

    Kiedy dotyka dna morskiego, zabija na nim wszytko z czym ma kontakt przez zatrzaÂśniĂŞcie go w lodowym sarkofagu. Nawet we wzglĂŞdnie ciepÂłej wodzie, Âśmiertelne zimno zagraÂża Âżyciu na dnie morskim.

http://nowaatlantyda.com/2011/11/25/zabojcze-sople-solanki/