HIV i inne

[Rafaela]

Mysle ze ten temat bedzie na czasie. Jak zabezpieczamy sie przed zarazeniem. Czy zawsze nasze sumienie jest czyste jesli
chodzi o kontakty seksualne nie w malzenstwie tzn. pozamalzenskie, tajemnicze i bez zabespieczenia. Czy ludzie zastanawiaja sie jakie niebezpieczenstwo na nich czycha przy zblizeniach spontanicznych, przy operacjach kiedy musi byc podana krew aby ratowac zycie itp. Zapraszam wszystkich do dyskusji. Rafaela

   

AIDS to skrót angielskiej nazwy Acquired Immunodeficiency Syndrom, czyli zespó³ nabytego upoœledzenia odpornoœci. Co oznaczaj¹ te s³owa?

    * Acquired (nabyty) oznacza, Âże nie jest to choroba wrodzona, lecz rozwija siĂŞ wskutek zaraÂżenia wirusem.
    * Immuno- oznacza system odpornoÂściowy, czyli organy i komĂłrki ciaÂła, ktĂłre zwalczajÂą choroby i infekcje.
    * -Deficiency oznacza chorobĂŞ, zaÂłamanie lub brak czegoÂś.

Zatem Immunodeficiency (upoÂśledzenie odpornoÂści) oznacza, Âże system odpornoÂściowy organizmu zostaÂł uszkodzony lub zniszczony i nie wypeÂłnia naleÂżycie swoich funkcji.

    * Syndrom (zespó³) oznacza kombinacjĂŞ fizycznych objawĂłw.

AIDS to choroba wirusowa wywoÂłana przez wirusa HIV.

HIV to skrĂłt angielskiej nazwy Human Immunodeficiency Virus, czyli wirus powodujÂący upoÂśledzenie ludzkiego systemu odpornoÂściowego (immunologicznego). Co oznaczajÂą te sÂłowa?

    * Human (ludzki) oznacza, ze wirus ten atakuje ludzi, a nie zwierzĂŞta, roÂśliny lub owady.
    * Immunodeficiency (upoÂśledzenie odpornoÂści) oznacza, Âże system odpornoÂściowy organizmu zostaÂł uszkodzony lub zniszczony i nie wypeÂłnia naleÂżycie swoich funkcji.           
    * Virus (wirus) to niezwykle maÂły zarazek, powodujÂący choroby. NiektĂłre wirusy, np. HIV, mogÂą przenikaĂŚ do komĂłrek ludzkiego ciaÂła i uniemoÂżliwiaĂŚ im wÂłaÂściwe dziaÂłanie. 

HIV i AIDS to nie to samo! - oto trzy zasadnicze ró¿nice:

    * HIV to wirus powodujÂący AIDS.
    * Nie moÂżesz "zÂłapaĂŚ" AIDS, ale moÂżesz zaraziĂŚ siĂŞ HIV
    * JeÂśli jesteÂś zaraÂżony HIV, nie oznacza to, Âże od razu masz AIDS. Jednak w wiĂŞkszoÂści przypadkĂłw ludzie zaraÂżeni HIV wczeÂśniej czy póŸniej wykazujÂą objawy AIDS.

 A oto link gdzie mozna poinformowac sie dalej:http://www.uczen.staszic.edu.pl/2001/2e/aids/aids_.htm


   

 

    O HISTORII S£ÓW KILKA

 

Sk¹d siê wzi¹³ AIDS?

Ostatnie badania dowodz¹, ¿e AIDS rozpocz¹³ swoj¹ œmierteln¹ podró¿ po rasie ludzkiej gdzieœ w Afryce. Znaleziono go w ciele koczkodana, ma³py ¿yj¹cej na tym kontynencie, a bardzo podobny wirus zidentyfikowano w ciele afrykaùskiej odmiany owcy.

Drogi pierwszego zaka¿enia nie s¹ do koùca jasne. Przypuszcza siê, ¿e mog³o do nich dojœÌ w wyniku uk¹szeù, jedzenia zaka¿onego miêsa lub wspó³¿ycie seksualnego z tymi zwierzêtami. Dalsze rozprzestrzenianie nie musia³o siê odbywaÌ drog¹ p³ciow¹ - wiele rytua³ów plemiennych wi¹¿e siê z nacinaniem cia³a, tatua¿ami i zadrapaniami. Owady, przede wszystkim komary, mog³y tak¿e dopomóc. Schemat rozprzestrzeniania siê wirusa AIDS jest bardzo podobny do ¿ó³taczki B. Z tego p³yn¹ wa¿ne wnioski na przysz³oœÌ - oprócz zaka¿enia drog¹ p³ciow¹ i za pomoc¹ igie³ wielorazowego u¿ycia, mo¿liwe s¹ i inne drogi wnikniêcia wirusa do organizmu. Jak pisze wybitny brytyjski wenerolog, dr John Seale: (...) obie choroby mog¹ byÌ ³atwo przekazywane w wyniku bliskich, lecz nie seksualnych kontaktów - poprzez rany, stany zapalne i otarcia skóry i oczywiœcie przez krew i serum (...)

Pojawienie siĂŞ wirusa AIDS w USA

WedÂług dzisiejszych ocen, pierwsze przypadki pojawiÂły siĂŞ  w poÂłowie lub pod koniec lat 70-tych, jakkolwiek nikt nie potrafiÂł zidentyfikowaĂŚ wĂłwczas tej nowej choroby. PoniewaÂż wirus potrzebuje dÂługiego czasu inkubacji, moÂżna zaÂłoÂżyĂŚ, Âże pierwsi jego nosiciele Âżyli w Ameryce juÂż okoÂło roku 1970, a moÂże i wczeÂśniej. 21 maja 1982 roku Tygodniowy Raport na Temat ÂŚmiertelnoÂści i ZakaÂźnoÂści donosiÂł: Od paÂździernika 1981 roku pojawiajÂą siĂŞ doniesienia na temat uporczywej, ogĂłlnej opuchlizny gruczo³ów chÂłonnych wÂśrĂłd mĂŞskich homoseksualistĂłw. Raporty pochodzÂą z wszystkich wiĂŞkszych miast USA i lekarze nie potrafiÂą okreÂśliĂŚ przyczyn nowego schorzenia. Centrum Epidemiologiczne zwraca uwagĂŞ wÂładz stanowych na ten potencjalnie powaÂżny problem zdrowotny wÂśrĂłd homoseksualistĂłw.

Wœród badaczy nie ma zgody co do tego, jak d³ugo wirus ¿y³ niezauwa¿ony wœród ludzi. Doktor Jeanne Kassler w swojej ksi¹¿ce "Zdrowie homoseksualisty - informator o AIDS i innych chorobach przenoszonych drog¹ p³ciow¹" pisze o przypadku, który pozwala wnioskowaÌ, ¿e wirus ma wœród rasy ludzkiej du¿o d³u¿sz¹ historiê ni¿ siê powszechnie przypuszcza: "Poniewa¿ epidemia syndromu obni¿onej odpornoœci jest nowa, niektórzy naukowcy przypuszczali, ¿e mamy do czynienia z nowym wirusem. Tymczasem przypadek przypominaj¹cy do z³udzenia AIDS by³ opisywany w brytyjskim piœmie medycznym ponad 20 lat temu. W "Lancecie" a paŸdziernika 1960 roku lekarz opisuje m³odego mê¿czyznê z wrzodami w okolicach odbytu i ust, który zmar³ szybko na gruŸlicê i zaka¿enie wirusowe. Na pierwszy rzut oka, wygl¹da to na AIDS."

Pomiêdzy 1976 a 1981 rokiem Centrum Epidemiologiczne wi¹za³o amerykaùskie przypadki AIDS wy³¹cznie z praktykami homoseksualnymi. Do lipca 1981 roku, na 101 mê¿czyzn chorych na AIDS, 95 stanowili homoseksualiœci lub biseksualiœci. W tym czasie znano tylko jeden przypadek kobiety, która zarazi³a siê t¹ chorob¹. Zwi¹zek nowej choroby z homoseksualizmem wydawa³ siê tak oczywisty, ¿e pocz¹tkowo nazwano j¹ GRID (Gay Ralated Immunodeficiency Desease). Dopiero wielka kampania lekarzy - aktywistów ruchu "alternatywnych" doprowadzi³a do przyjêcia mniej piêtnuj¹cego terminu AIDS. W 1982 roku by³o jasne, ¿e sprawa nie dotyczy wy³¹cznie jednej grupy spo³ecznej - pe³ne objawy AIDS odnotowano u narkomanów u¿ywaj¹cych igie³, niemowl¹t, chorych na hemofiliê i Haitaùczyków.

Haiti ÂźrĂłdÂłem zarazy?

 Na poczÂątku epidemii pojawiÂły sie spekulacje, Âże choroba przywĂŞdrowaÂła do USA z Haiti. PóŸniej okazaÂło siĂŞ, Âże byÂło odwrotnie. W wydaniu "Lancetu" z lipca 1984, K.M. DeCock z Uniwersytetu PoÂłudniowej Kalifornii pisaÂł: ZwiÂązek AIDS z Haiti spowodowaÂł zamieszanie. DziÂś wiemy, Âże przypadki notowane w USA poprzedzajÂą te znane z Haiti, i wiele wskazuje na to, Âże to amerykaĂąscy homoseksualiÂści na wakacjach wprowadzili wirus na wyspĂŞ. Haiti w latach 70-tych byÂło jednym z ich ulubionych miejsc. Co ciekawe, HaitaĂączycy z AIDS mieszkajÂący w USA sÂą jedynÂą grupÂą o wysokim ryzyku, wÂśrĂłd ktĂłrej iloœÌ zachorowaĂą spada.

AmerykaĂąski wynalazek domĂłw mĂŞskiej prostytucji, plus haitaĂąska medycyna ludowa - w ktĂłrej notorycznie uÂżywa siĂŞ tej samej igÂły do wielu pacjentĂłw - wystarczyÂły, aby epidemia objĂŞÂła caÂły kraj.

AIDS atakuje EuropĂŞ

HomoseksualiÂści roznieÂśli wirus AIDS takÂże po Europie. W pierwszej fazie przypadkĂłw choroby notowano wÂśrĂłd mĂŞÂżczyzn o takich wÂłaÂśnie upodobaniach seksualnych. W dalszej kolejnoÂści zaatakowani zostali biorcy krwi i narkomani. Nigdy nie poznamy precyzyjnie czasu i miejsca pierwszego spotkania rodzaju ludzkiego z wirusem AIDS. W najmniejszym stopniu nie zmniejsza jednak powagi sytuacji - wirus pozostanie z ludzkoÂściÂą na dobre, rozprzestrzeniajÂąc siĂŞ pomiĂŞdzy krajami i poÂśrĂłd wszystkich grup ludzi w poszczegĂłlnych krajach.

 

NajwaÂŻniejsze wydarzenia w historii AIDS

    *

      1981: W Los Angeles rozpoznano u piĂŞciu uprzednio zdrowych homoseksualistĂłw zapalenia pÂłuc wywoÂłane przez         Pneumocystis carinii z towarzyszÂącÂą kandydozÂą ( u trzech z nich in vitro stwierdzono zaburzenie odpornoÂści komĂłrkowej). Do sierpnia tego roku ³¹cznie rozpoznano w USA 111 przypadkĂłw pneumocystydozy i miĂŞsaka Kaposiego; 99% chorych byÂło mĂŞÂżczyznami, 94% homo- lub biseksualistami, 40% wkrĂłtce zmarÂło.
    *

      1982: choroba otrzymuje nazwĂŞ "acquired immunodeficiency syndrom", AIDS (zespó³ nabytego upoÂśledzenia odpornoÂści);
      CDC podaje pierwszÂą definicjĂŞ zespoÂłu;
    *

      1985: w marcu zarejestrowano w USA, a w maju w Europie - test ELISA anty-LAV/HTLV-III; umoÂżliwiÂło to masowe badania krwiodawcĂłw i osĂłb z grup zwiĂŞkszonego ryzyka;
      - powstaje nowa, poszerzona definicja AIDS obejmujÂąca szeroki zakres zakaÂżeĂą oportunistycznych, miĂŞsaka Kaposiego i innych nowotworĂłw;
      - w Polsce Minister Zdrowia i Opieki SpoÂłecznej powoÂłuje PeÂłnomocnika ds. AIDS oraz 10-osobowy zespó³ ekspertĂłw pod nazwÂą zespó³ ds. AIDS, na rok przed zanotowaniem pierwszego wypadku AIDS w naszym kraju;
    *

      1986: w Afryce Zachodniej zespó³ francuski izoluje LAV-2, a amerykaĂąski HTLV-IV;
      - MiĂŞdzynarodowy Komitet Taksonomii WirusĂłw wprowadza nazwĂŞ HIV-1 i HIV-2 w miejsce poprzednio uÂżywanych (HIV - human immunodeficiency virus, ludzki wirus upoÂśledzenia odpornoÂści);
    *

      1987: rozpoczĂŞto wytwarzanie AZT ("Retrovir", "Zidovudine") w laboratoriach firmy Wellcome Foundation, leku o udowodnionym dziaÂłaniu anty-HIV (aktywnoœÌ in vitro wykazano w roku 1984);
    *

      1989: w czasie obrad V MiĂŞdzynarodowej Konferencji na temat AIDS w Montrealu kilka zespo³ów przedstawia postĂŞpy badaĂą nad szczepionkÂą anty-HIV, w tym rezultaty uzyskane u ludzi-ochotnikĂłw;
      - w Polsce rejestruje siĂŞ gwaÂłtowny wzrost zakaÂżeĂą HIV wÂśrĂłd narkomanĂłw (65% wszystkich znanych przypadkĂłw nosicielstwa wirusa);


   

Jak moÂżna zaraziĂŚ siĂŞ HIV?

  Infekcja HIV to jedna z chorĂłb przekazywanych pÂłciowo. Oznacza to, Âże moÂżna zaraziĂŚ siĂŞ HIV uprawiajÂąc seks bez zabezpieczenia z osobÂą juÂż zaraÂżonÂą. MoÂżna zaraziĂŚ siĂŞ rĂłwnieÂż wskutek kontaktu z krwiÂą osoby zaraÂżonej. Jak juÂż wspomniano, HIV atakuje przede wszystkim biaÂłe krwinki, ktĂłre znajdujÂą siĂŞ w dwĂłch pÂłynach: krwi i spermie. DuÂże iloÂści biaÂłych krwinek zaraÂżonych HIV moÂżna znaleŸÌ rĂłwnieÂż w wydzielinach pochwy oraz w mleku kobiet zaraÂżonych HIV. HIV rozprzestrzenia siĂŞ, gdy krew, sperma lub pÂłyn z pochwy osoby zaraÂżonej przedostanÂą siĂŞ do krwi drugiej osoby. MoÂże to siĂŞ staĂŚ na szeœÌ ró¿nych sposobĂłw: 
   

    * MoÂżesz zaraziĂŚ siĂŞ uÂżywajÂąc tej samej, co osoba zaraÂżona igÂły lub strzykawki.

 
   

    * MoÂżesz zaraziĂŚ siĂŞ HIV uprawiajÂąc z osobÂą zaraÂżonÂą seks bez zabezpieczenia. Jest to moÂżliwe przy stosunku kaÂżdego rodzaju - np. odbytniczym

      

    * MoÂżesz zaraziĂŚ siĂŞ HIV uprawiajÂąc z osobÂą zaraÂżonÂą seks bez zabezpieczenia. Jest to moÂżliwe przy stosunku kaÂżdego rodzaju - np. pochwowym

 
   

    * MoÂżesz zaraziĂŚ siĂŞ HIV uprawiajÂąc z osobÂą zaraÂżonÂą seks bez zabezpieczenia. Jest to moÂżliwe przy stosunku kaÂżdego rodzaju - np. oralnym

   

    * Kobieta ciĂŞÂżarna moÂże w trakcie ci¹¿y lub podczas porodu zaraziĂŚ wirusem swe dziecko. 

   

    * MoÂżesz zaraziĂŚ siĂŞ w trakcie transfuzji krwi lub przeszczepu jakiegoÂś organu. (OdkÂąd w 1985 r. zaczĂŞto badaĂŚ krew pobieranÂą od krwiodawcĂłw, zdarza siĂŞ to bardzo rzadko.) 

=============================================================

Jak moÂżna zaraziĂŚ siĂŞ HIV?

  Infekcja HIV to jedna z chorĂłb przekazywanych pÂłciowo. Oznacza to, Âże moÂżna zaraziĂŚ siĂŞ HIV uprawiajÂąc seks bez zabezpieczenia z osobÂą juÂż zaraÂżonÂą. MoÂżna zaraziĂŚ siĂŞ rĂłwnieÂż wskutek kontaktu z krwiÂą osoby zaraÂżonej. Jak juÂż wspomniano, HIV atakuje przede wszystkim biaÂłe krwinki, ktĂłre znajdujÂą siĂŞ w dwĂłch pÂłynach: krwi i spermie. DuÂże iloÂści biaÂłych krwinek zaraÂżonych HIV moÂżna znaleŸÌ rĂłwnieÂż w wydzielinach pochwy oraz w mleku kobiet zaraÂżonych HIV. HIV rozprzestrzenia siĂŞ, gdy krew, sperma lub pÂłyn z pochwy osoby zaraÂżonej przedostanÂą siĂŞ do krwi drugiej osoby. MoÂże to siĂŞ staĂŚ na szeœÌ ró¿nych sposobĂłw: 
   

    * MoÂżesz zaraziĂŚ siĂŞ uÂżywajÂąc tej samej, co osoba zaraÂżona igÂły lub strzykawki.

 
   

    * MoÂżesz zaraziĂŚ siĂŞ HIV uprawiajÂąc z osobÂą zaraÂżonÂą seks bez zabezpieczenia. Jest to moÂżliwe przy stosunku kaÂżdego rodzaju - np. odbytniczym

     

    * MoÂżesz zaraziĂŚ siĂŞ HIV uprawiajÂąc z osobÂą zaraÂżonÂą seks bez zabezpieczenia. Jest to moÂżliwe przy stosunku kaÂżdego rodzaju - np. pochwowym

 
   

    * MoÂżesz zaraziĂŚ siĂŞ HIV uprawiajÂąc z osobÂą zaraÂżonÂą seks bez zabezpieczenia. Jest to moÂżliwe przy stosunku kaÂżdego rodzaju - np. oralnym

   

    * Kobieta ciĂŞÂżarna moÂże w trakcie ci¹¿y lub podczas porodu zaraziĂŚ wirusem swe dziecko. 

   

    * MoÂżesz zaraziĂŚ siĂŞ w trakcie transfuzji krwi lub przeszczepu jakiegoÂś organu. (OdkÂąd w 1985 r. zaczĂŞto badaĂŚ krew pobieranÂą od krwiodawcĂłw, zdarza siĂŞ to bardzo rzadko.) 

ScaliÂłem posty
Darek



 

[Rafaela]

   

 Trzy stadia rozwoju choroby – objawy.

 Trzy stadia rozwoju choroby.

 Po dostaniu siĂŞ wirusa do ciaÂła, mija pewien czas, zanim jego pustoszÂące efekty stanÂą siĂŞ widoczne. DÂługoœÌ tego okresu zaleÂży od  dziesiÂątkĂłw nie do koĂąca jeszcze poznanych czynnikĂłw. PomiĂŞdzy zaraÂżeniem a ÂśmierciÂą pacjenta na obecnym etapie badaĂą wyró¿nia siĂŞ trzy  stadia rozwoju choroby.

 I.  NOSICIELSTWO BEZOBJAWOWE.

 Po zaraÂżeniu mogÂą upÂłyn¹Ì caÂłe lata, kiedy nosiciel wirusa nie wykazuje najmniejszych niepokojÂących objawĂłw, cieszy siĂŞ znakomitym zdrowiem i nie widzi powodu do jakichkolwiek podejrzeĂą. Ten stan jest wyjÂątkowo zdradliwy. Wirusy reprodukujÂą siĂŞ i kr¹¿¹ po pÂłucach,  mĂłzgu, wÂątrobie, nerkach, sÂą w oczach i ustach chorego, choĂŚby nie wskazywaÂły na to Âżadne objawy. CiaÂłka odpornoÂściowe i komĂłrki mĂłzgu powoli obumierajÂą, ale jeszcze nie w iloÂściach moÂżliwych do wykrycia. Powoli degenerujÂą siĂŞ komĂłrki Âśledziony i gruczo³ów limfatycznych, ale nie powoduje to zmian w podstawowych wynikach badaĂą laboratoryjnych. W tym samym czasie nosiciel wirusa moÂże zaraziĂŚ kaÂżdego, z kim siĂŞ zetknie. NiedÂługo po zakaÂżeniu organizm zaczyna "roniĂŚ" wirusy AIDS poprzez ró¿ne pÂłyny ustrojowe. W ten wÂłaÂśnie sposĂłb dochodzi do zaraÂżenia innych. W zaÂżartej dyskusji, czy osoby, u ktĂłrych wykryto wirus, powinny byĂŚ izolowane od reszty spoÂłeczeĂąstwa, zapomina siĂŞ o jednej fundamentalnej kwestii - OSOBY ZAKAÂŻONE, A NIE WYKAZUJÂĄCE JESZCZE OBJAWÓW, SÂĄ W RÓWNYM STOPNIU ZDOLNE DO ROZNOSZENIA CHOROBY. Od wirusa AIDS nie ma ucieczki - kto zostaje raz zaraÂżony, nosi go do koĂąca Âżycia. Nie ma sposobĂłw na "odkaÂżenie" organizmu. Nie ma teÂż metod medycznych, aby uczyniĂŚ kogoÂś mniej zaraÂźliwym dla otoczenia. ÂŁatwo zrozumieĂŚ, jakie sÂą praktyczne skutki takiego stanu rzeczy - kto raz zostanie zaraÂżony, juÂż nigdy nie moÂże podejmowaĂŚ stosunkĂłw intymnych, nie naraÂżajÂąc Âżycia partnera. We wskazĂłwkach Centrum Epidemiologicznego opracowanych na uÂżytek lekarzy, znalazÂły siĂŞ nastĂŞpujÂące znamienne zdania: NaleÂży uÂświadomiĂŚ kaÂżdemu choremu, Âże nie powinien odbywaĂŚ stosunkĂłw pÂłciowych, a takÂże poddawaĂŚ siĂŞ zabiegom lekarskim i dentystycznym bez poinformowania osoby, z ktĂłrÂą bĂŞdzie siĂŞ w ich trakcie stykaÂł, o niebezpieczeĂąstwie dla ich Âżycia. SkutecznoœÌ prezerwatyw jako Âśrodka zapobiegania zaraÂżeniu jest poddana w wÂątpliwoœÌ przez wielu specjalistĂłw. Dziecko chorych rodzicĂłw ma nikÂłe szanse urodzenia siĂŞ zdrowym . W wiĂŞkszoÂści przypadkĂłw jest to skazywanie go z gĂłry na pewnÂą ÂśmierĂŚ. W 1986 roku Centrum Epidemiologiczne ogÂłosiÂło raport o 35,000 znanych przypadkach zachorowaĂą. ByÂło to wielkie zlekcewaÂżenie prawdziwej skali problemu. Uczeni juÂż rok wczeÂśniej ogÂłaszali alarm. oto fragment referatu Margaret Heckler, byÂłego federalnego Sekretarza Zdrowia, wygÂłoszonego na miĂŞdzynarodowej konferencji medycznej w kwietniu 1985:                                                   

AIDS morduje. ZagroÂżenie ma bardziej zÂłoÂżonÂą naturĂŞ niÂż siĂŞ przypuszcza. Jest to przysÂłowiowy wierzchoÂłek potĂŞÂżnej gĂłry lodowej. Wskazuje na to bardzo dÂługi okres inkubacji choroby.

WtĂłrowaÂł jej dr James Curran z Centrum Epidemiologicznego:                                                               

Dochodzimy do wniosku, Âże na wielu obszarach liczba osĂłb zaraÂżonych wirusem moÂże byĂŚ nawet stukrotnie wyÂższa niÂż udokumentowana liczba przypadkĂłw AIDS. i trudno sie spodziewaĂŚ poprawy - retrowirusy, do ktĂłrych naleÂży HIV, sÂą wyjÂątkowo trwaÂłe, praktycznie niezniszczalne.                                                                                                                                                 

Oznacza to, Âże w USA moÂże w tej chwili ÂżyĂŚ nawet 3,5 miliona nosicieli wirusa. KaÂżdy z nich zaraÂża nastĂŞpne osoby wiedzÂąc, albo nie wiedzÂąc o tym.

II.  OBJAWY WSTÊPNE - ZESPÓ£ SCHORZEÑ TOWARZYSZÂĄCYCH.

U niektĂłrych zaraÂżonych po paru tygodniach, u innych po paru miesiÂącach, u jeszcze innych po wielu latach, zaczynajÂą sie nagle trudne do sprecyzowania objawy -szybka utrat wagi, obfite nocne poty, uporczywa biegunka, opuchlizna wĂŞz³ów chÂłonnych pach i krocza. Do tego moÂże dojœÌ chroniczne zmĂŞczenie, a czasem zaburzenia psychiczne. Lekarze nazywajÂą taki zespó³ objawĂłw ARC (AIDS Related Complex), czyli zespó³ schorzeĂą towarzyszÂących AIDS. OkreÂślenie "objawy towarzyszÂące" moÂże brzmieĂŚ uspakajajÂąco, niemniej chodzi tu o symptomy nieodwracalnej infekcji. Osoby dotkniĂŞte nimi cierpiÂą na powaÂżne problemy zdrowotne. Dr James Slaff z Narodowego Instytutu Zdrowia wylicza ponad 50 klinicznych objawĂłw, mogÂących wystĂŞpowaĂŚ w fazie ARC.   Kiedy wirus zaczyna atakowaĂŚ komĂłrki mĂłzgu, widaĂŚ objawy postĂŞpujÂącej demencji, podobnej do choroby starczej. SÂą wÂśrĂłd nich zaniki pamiĂŞci, utrata kontroli nad miĂŞÂśniami, chwilowe utraty ÂświadomoÂści, zanik mowy i powaÂżne zaburzenia charakterologiczne. Oto przykÂład tego rodzaju schorzeĂą neurologiczno - psychiatrycznych, przedstawiono w piÂśmie medycznym "Lancet":                                                                                                                                                       

22-letni homoseksualista wykazywaÂł opuchliznĂŞ wĂŞz³ów chÂłonnych. PóŸniejsze testy HIV daÂły wynik pozytywny. Trzy miesiÂące po wystÂąpieniu opuchlizny, u chorego rozpoznano psychozĂŞ paranoidalnÂą. WierzyÂł, Âże ludzkoœÌ znajdzie siĂŞ niebawem w wielkim niebezpieczeĂąstwie i Âże on ma nadludzkie siÂły , dane mu przez Boga, aby jÂą od tego uchroniĂŚ. Jego zachowanie byÂło niestabilne - chwilami zdradzaÂł objawy zdziecinnienia i staraÂł siĂŞ zwrĂłciĂŚ na siebie uwagĂŞ innych, czasami wykazywaÂł caÂłkowitÂą obojĂŞtnoœÌ wobec Âświata zewnĂŞtrznego. Rok póŸniej zaburzenia wrĂłciÂły. Chory usiÂłowaÂł rzuciĂŚ siĂŞ pod koÂła przejeÂżdÂżajÂącego samochodu. Potem straciÂł mowĂŞ  i nie reagowaÂł na bodÂźce zewnĂŞtrzne. Po 5 dniach w szpitalu jego zachowanie staÂło siĂŞ jeszcze bardziej dziwaczne - podnosiÂł ustami ró¿ne przedmioty, odmawiaÂł odpowiedzi na pytania , chwilami miaÂł wybuchy agresji. Po podaniu lekĂłw psychotropowych, powiedziaÂł, Âże czuÂł sie winny i zaÂłamany. OpowiadaÂł takÂże o halucynacjach sÂłuchowych mĂŞczÂących go przez wiele dni. U pacjenta nie stwierdzono miĂŞsaka Kaposiego ani innych infekcji towarzyszÂących, a wiĂŞc wg oficjalnej klasyfikacji, nie byÂł to pacjent cierpiÂący na AIDS. Nie trzeba dodawaĂŚ, Âże jest to klasyfikacja mylÂąca. Wg obserwacji , do objawĂłw towarzyszÂących naleÂżaÂłoby zaliczyĂŚ takÂże zmiany osobowoÂści, depresjĂŞ letargicznÂą, utratĂŞ orientacji, przeciÂągÂłe bĂłle gÂłowy, utratĂŞ koordynacji miĂŞÂśniowej, krĂłtkotrwaÂłe zaniki pamiĂŞci i demencjĂŞ.                                                                                                                                     

Powaga drugiego stadium choroby nie powinna byÌ lekcewa¿ona. Zmiany w mózgu wywo³ane AIDS s¹ nieodwracalne. Mimo to, pacjent opisany powy¿ej i inni cierpi¹cy na podobne objawy, do niedawna nie byli ujmowani w statystykach Centrum Epidemiologicznego, które uwzglêdnia³o tylko pacjentów z "w pe³ni rozwiniêt¹ chorob¹". Oznacza to pozostawienie poza ramami statystyki 80 - 90% chorych! Ju¿ w koùcu 1986 roku ponad 300 tysiêcy Amerykanów cierpia³o na zaburzenia psychiczne spowodowane AIDS. Wszyscy oni znaleŸli siê w statystycznej pró¿ni. Nie trzeba dodawaÌ, ¿e to stadium choroby jest równie¿ w pe³ni zaraŸliwe.

III. ROZWINIÊTA POSTAÆ CHOROBY

Degeneracja mózgu jest procesem postêpuj¹cym, wiêc granica pomiêdzy ARC i rozwiniêt¹ postaci¹ choroby jest bardzo umowna. Po prostu w miarê up³ywu czasu przybywaj¹ wci¹¿ nowe schorzenia towarzysz¹ce, czyli jak mówi¹ fachowcy, infekcje oportunistyczne. Rozwijaj¹ siê one w miarê jak jego system immunologiczny idzie coraz bardziej w rozsypkê. Czasem atakuj¹ organizm bakterie i wirusy, które ¿y³y w nim latami, na d³ugo przed zaka¿eniem AIDS. Przedtem bia³e cia³ka krwi radzi³y sobie z nimi bez trudu. Teraz , kiedy odpornoœÌ s³abnie, najmniej groŸne mikroorganizmy mog¹ siê okazaÌ œmiertelne. Oto najczêstsze infekcje towarzysz¹ce fazie AIDS:

   1.

      Pneumocystis carinii pneumonia (PCP), czyli pierwotniakowate zapalenie pÂłuc. Jest to pasoÂżytnicza infekcja pÂłuc, powodujÂąca trudnoÂści w oddychaniu, ostry bĂłl w klatce piersiowej w czasie wdechu i uporczywy, ÂświszczÂący kaszel. Towarzyszy mu czasem wydzielanie siĂŞ niewielkiej iloÂści biaÂłej plwociny. W miarĂŞ postĂŞpu infekcji, chory skarÂży siĂŞ na coraz silniejsze uczucie dusznoÂści.
   2.

      MiĂŞsak Kaposiego. Jest to wyjÂątkowo zÂłoÂśliwa postaĂŚ raka skĂłry, ktĂłry przerzuca siĂŞ teÂż na narzÂądy wewnĂŞtrzne. Na ogó³ nowotwory rozwijajÂą siĂŞ z pojedynczej zmutowanej komĂłrki, ale ten pojawia sie jednoczeÂśnie w wielu miejscach ciaÂła, bez wyraÂźnych drĂłg przerzutĂłw. MoÂże siĂŞ rozwin¹Ì w pÂłucach, gruczoÂłach limfatycznych, wÂątrobie, Âżo³¹dku, Âśledzionie i jelitach. MiĂŞsak Kaposiego zaczyna siĂŞ od niewielkich czerwonych kropek, pojawiajÂących siĂŞ na skĂłrze ramion, nĂłg, tuÂłowia, w okolicach genitalno-analnych, pod pachami, na powiekach i w ustach.
   3.

      Kandydoza, czyli pleÂśniakowate zapalenie jamy ustnej. Na jĂŞzyku i w jamie ustnej pojawiajÂą siĂŞ biaÂłe gruzeÂłki przypominajÂące twarĂłg. Wraz ze spuchniĂŞtymi wĂŞzÂłami chÂłonnymi, sÂą one najwczeÂśniejszym objawem pozwalajÂącym zidentyfikowaĂŚ AIDS. Infekcja przenosi siĂŞ nastĂŞpnie do przeÂłyku, uniemoÂżliwiajÂąc przyjmowanie pokarmĂłw, i powodujÂąc bĂłl w piersiach, a potem  z krwiobiegiem dostaje siĂŞ do centralnego systemu nerwowego.
   4.

      Wirus cytomegalii (CMV) - wyniszczajÂąca infekcja wirusowa, atakujÂąca pÂłuca, a nastĂŞpnie rozprzestrzeniajÂąca siĂŞ po ciele. Powoduje martwicĂŞ siatkĂłwki i wynikajÂącÂą z niej ÂślepotĂŞ. wiĂŞkszoœÌ ludzi byÂła w swoim Âżyciu zaraÂżona CMV, ale przy normalnie dziaÂłajÂącym systemie odpornoÂści nie poczyniÂł on wielkich szkĂłd. Niemniej moÂże on czekaĂŚ w naszym organizmie jak bomba zegarowa, gotowy rozpocz¹Ì proces zniszczenia, kiedy tylko siÂły chroniÂące przed infekcjÂą osÂłabnÂą. szczegĂłlnie czĂŞsto cierpiÂą na ten typ infekcji homoseksualiÂści, ktĂłrych obyczaje erotyczne naraÂżajÂą na wielokrotne zakaÂżenie wieloma szczepami CMV.
   5.

      Opryszczka zwykÂła, czyli liszaj. Powoduje rozlegÂłe, bolesne wrzody wokoÂło ust i odbytu. NoÂże siĂŞ teÂż rozwin¹Ì zapalenie jelita grubego z obfitym krwawieniem i znacznÂą utratÂą wagi ciaÂła. Zwyczajny liszaj, jeÂśli organizm nie moÂże siĂŞ przed nim broniĂŚ, moÂże mieĂŚ katastrofalne skutki.
   6.

      Pó³pasiec. U pacjentĂłw z AIDS objawia siĂŞ g³êbokimi pĂŞkniĂŞciami skĂłry, ropieniami i wielkimi czarnymi strupami wokó³ ust, nosa i narzÂądĂłw pÂłciowych.
   7.

      Toksoplazma - wywoÂływana przez mikroskopowego pasoÂżyta wewnÂątrzkomĂłrkowego, ToxoplazmĂŞ gondii, ÂżyjÂącego w kocich odchodach. U zdrowych ludzi jest to Âłagodna, niemal bezobjawowa infekcja. Pacjenci cierpiÂący na AIDS przeÂżywajÂą jÂą w postaci silnych bĂłlĂłw gÂłowy, apatii, zanikĂłw ÂświadomoÂści, gorÂączki i mdÂłoÂści.
   8.

      Kryptosporydia - choroba ukÂładu pokarmowego spowodowana przez pierwotniaka pospolicie wystĂŞpujÂącego wÂśrĂłd bydÂła, psĂłw, kotĂłw i innych zwierzÂąt. ZaraÂżenie nastĂŞpuje przez bezpoÂśredni kontakt z odchodami zwierzĂŞcymi. efekty infekcji dla pacjenta chorego na AIDS sÂą rujnujÂące - biegunka moÂże dojœÌ do 10 litrĂłw dziennie, co powoduje drastyczne odwodnienie i wygÂłodzenie organizmu. W ciÂągu  niewielu dni chory moÂże straciĂŚ poÂłowĂŞ wagi ciaÂła.
   9.

      Kryptokokoza, czyli droÂżdÂżyca - grzybica mogÂąca spowodowaĂŚ dramatyczny przebieg zapalenia opon mĂłzgowych. Objawy obejmujÂą dotkliwe bĂłle gÂłowy, stupor, zaburzenia osobowoÂści i zwiotczenie miĂŞÂśni twarzy. Pojawia siĂŞ "wÂłochaty" nalot na jĂŞzyku (jeden z najwczeÂśniejszych i najÂłatwiejszych do zaobserwowania symptomĂłw AIDS) w postaci biaÂłych , plackowatych zgrubieĂą. Brak reakcji na tradycyjnÂą terapiĂŞ antygrzybicznÂą jest sygnaÂłem, Âże moÂże to byĂŚ schorzenie towarzyszÂące zakaÂżeniu AIDS.
  10.

      ZÂłoÂśliwy nowotwĂłr gruczo³ów limfatycznych - jest pochodzenia wirusowego, atakuje centralny ukÂład nerwowy i okolice odbytu. Choroba ta atakuje rĂłwnieÂż homoseksualistĂłw bez AIDS, ale w wypadku podwĂłjnej infekcji szanse chorego sÂą minimalne - Âśrednia przeÂżycia wynosi rok.
  11.

      GruÂźlica - iloœÌ przypadkĂłw tej choroby w USA stopniowo zmniejszaÂła siĂŞ od lat 50-tych, ale ostatnio w zwiÂązku z epidemiÂą AIDS, nastĂŞpuje jej dramatyczny powrĂłt. NajwiĂŞkszÂą iloœÌ nowych zachorowaĂą notuje sie dokÂładnie w tych samych obszarach, ktĂłre najmocniej zostaÂły dotkniĂŞte AIDS. WÂładze uwaÂżajÂą nawet, ze epidemia gruÂźlicy w grupach podniesionego ryzyka moÂże sÂłuÂżyĂŚ za ostrzeÂżenie o nadciÂągajÂącej eksplozji AIDS.  GruÂźlica towarzyszÂąca AIDS atakuje nerki, koÂści, wĂŞzÂły chÂłonne i mĂłzg czĂŞÂściej nawet niÂż pÂłuca.

U niektĂłrych ofiar AIDS wykryto jednoczeÂśnie gruÂźlicĂŞ, toksoplazmĂŞ i uszkodzenie wirusowe mĂłzgu, co Âświadczy najlepiej o zakresie zniszczeĂą powodowanych przez tĂŞ straszna chorobĂŞ.

[Val Dee]

Niedawno ogÂłoszono Âświatu, Âże wynaleziono szczepionkĂŞ na AIDS o skutecznoÂści 33% - caÂłkiem dobry wynik jak na tĂŞ chorobĂŞ.

[Rafaela]

   

BADANIA

 

    * Czy znana jest szczepionka przeciwko wirusowi powodujÂącemu AIDS?

 

        Uczyniono najwaÂżniejszy krok na drodze do uzyskania szczepionki: izolacjĂŞ wirusa i moÂżliwoœÌ jego namnaÂżania w warunkach laboratoryjnych. JednakÂże okazaÂło siĂŞ, Âże istniejÂą tu liczne przeszkody, ktĂłre hamujÂą postĂŞp badaĂą. NaleÂży do nich zmiennoœÌ wirusa oraz ró¿nice w jego budowie widoczne wĂłwczas, gdy porĂłwnuje siĂŞ ze sobÂą wirusy uzyskane od zakaÂżonych osĂłb pochodzÂących z ró¿nych stron Âświata. Do wytworzenia szczepionki prawdopodobnie bĂŞdzie zastosowana jedna z nowoczesnych metod inÂżynierii genetycznej. Jak dotÂąd szczepionkĂŞ takÂą uzyskano przeciwko wirusowi B zapalenia wÂątroby; wytwarzajÂą jÂą komĂłrki droÂżdÂży, do ktĂłrych wprowadzono jeden z genĂłw wirusa B. InnÂą drogÂą uzyskania szczepionki jest synteza elementĂłw skÂładowych wirusa po rozpoznaniu, jaki jego fragment jest niezbĂŞdny do wytworzenia przeciwciaÂł dziaÂłajÂących ochronnie. SÂą takÂże inne moÂżliwoÂści rozwiÂązania tego problemu.

    * Czy badania nad AIDS przyczyniÂły siĂŞ do postĂŞpu wiedzy medycznej?

        Tak, w znacznym stopniu. MoÂżna to uj¹Ì w kilku aspektach. OkazaÂło siĂŞ, Âże istnieje staÂłe zagroÂżenie wystĂŞpowaniem nowych chorĂłb zakaÂźnych, co potwierdza fakty dobrze znane takÂże z ostatniego ĂŚwierĂŚwiecza. W tym stosunkowo krĂłtkim czasie opisano szereg  nowych chorĂłb, takich jak np. choroba legionistĂłw, gorÂączki: Ebola i Lassa, choroba Lyme, gorÂączki krwotoczne i inne. JakiÂś czas temu pojawiÂły siĂŞ doniesienia o wykryciu nie znanych dotÂąd wirusĂłw z grupy herpes, atakujÂących limfocyty B, a takÂże pog³êbiÂła siĂŞ wiedza na temat wÂłaÂściwoÂści i powszechnoÂści zakaÂżeĂą powodowanych przez HTLV-I powodujÂącego pewien rodzaj biaÂłaczki g³ównie w Japonii. PotwierdzajÂą siĂŞ zwiÂązki miĂŞdzy zakaÂżeniem wirusowym a rozwojem nowotworĂłw, co znajduje takÂże odzwierciedlenie w AIDS. Poza tym, rozwĂłj zakaÂżenia HIV uwidacznia wĂŞzÂłowe punkty w systemie odpornoÂściowym, jak i zÂłoÂżone zaleÂżnoÂści w nim funkcjonujÂące. Bardzo intensywne sÂą prace nad Âśrodkami przeciwwirusowymi oraz wspomagajÂącymi odpornoœÌ. DoÂświadczenia te przyczyniajÂą siĂŞ do stosowania nowych preparatĂłw w innych chorobach.

 

    * Jakie sÂą prognozy w zwiÂązku z AIDS?

        NaleÂży spodziewaĂŚ siĂŞ coraz wiĂŞkszej liczby chorych wÂśrĂłd homoseksualistĂłw i biseksualistĂłw, ktĂłrzy ulegli zakaÂżeniu w pierwszej poÂłowie lat 80-tych. HIV coraz bardziej bĂŞdzie rozpowszechniaÂł siĂŞ wÂśrĂłd narkomanĂłw. PrzenikniĂŞcie wirusa do populacji heteroseksualnej spowoduje zwiĂŞkszenie iloÂści zakaÂżeĂą przenoszonych poprzez stosunki seksualne. Doprowadzi to do coraz wiĂŞkszej iloÂści urodzin zakaÂżonych noworodkĂłw. W krajach, w ktĂłrych nie zostanÂą wprowadzone obowiÂązkowe badania krwiodawcĂłw - bĂŞdzie wzrastaÂło ryzyko przenoszenia HIV poprzez przetoczenia krwi. Zahamowanie rozsiewu HIV zaleÂżeĂŚ bĂŞdzie zarĂłwno od kontroli krwi, jak i zmiany zachowaĂą w sferze Âżycia seksualnego.

================================

Panorama | 26.09.2009
Nowa szczepionka przeciw AIDS budzi nadziejĂŞ
 
Czy bĂŞdzie szczepionka przeciw AIDS?
Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Czy bêdzie szczepionka przeciw AIDS?
W Tajlandii przetestowano szczepionkĂŞ przeciw AIDS, ktĂłra zmniejsza o jednÂą trzeciÂą ryzyko zakaÂżenia wirusem HIV. Tylko nieliczni eksperci mieli nadziejĂŞ ma ten - w sumie bardzo niewielki - sukces.
 

"W krĂŞgu moich kolegĂłw wszyscy sÂą zaskoczeni!" - mĂłwi JĂźrgen Rockstroh, prezes Niemieckiego Towarzystwa ds. AIDS. I rzeczywiÂście, wielu naukowcĂłw zaprzestaÂło badaĂą nad szczepionkÂą przeciw wirusowi HIV, bo w ostatnich latach spotkaÂło ich zbyt wiele niepowodzeĂą. "ProwadzÂąc niektĂłre badania mieliÂśmy wrĂŞcz wraÂżenie, Âże prowadzÂą do zwiĂŞkszenia iloÂści zakaÂżeĂą".

Inaczej byÂło w dwuletnim teÂście szczepionki przeciw AIDS przeprowadzonym w Tajlandii. O jego wynikach poinformowano w czwartek (24.09.2009) na specjalnej konferencji prasowej w Bangkoku. Po raz pierwszy badaczom udaÂło siĂŞ obniÂżyĂŚ ryzyko zakaÂżenia wirusem HIV. Naukowcy uczestniczÂący w badaniach mĂłwiÂą, Âże nowa szczepionka RV 144 zmniejsza ryzyko zakaÂżenia tym ÂśmiercionoÂśnym wirusem o 31,2 procent. PrzeÂścigajÂą siĂŞ w pochwaÂłach i mĂłwiÂą o przeÂłomie w walce z AIDS. JĂźrgen Rockstroh jest nieco ostroÂżniejszy w wydawaniu takich opinii: "NajwaÂżniejsze w tym teÂście jest to, Âże daje pierwszy promyk nadziei."

Strategia podwĂłjnego uderzenia

Blisko 33 milionĂłw ludzi na Âświecie jest zaraÂżonych wirusem HIVBildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift:  Blisko 33 milionĂłw ludzi na Âświecie jest zaraÂżonych wirusem HIVTajlandzki eksperyment z nowÂą szczepionkÂą przeciw AIDS rozpocz¹³ siĂŞ w roku 2003. W badaniach uczestniczyÂło ponad 16 tys. ochotnikĂłw, kobiet i mĂŞÂżczyzn, poinformowanych o tym, jak naleÂży siĂŞ chroniĂŚ przed zakaÂżeniem wirusem HIV. Szczepionka RV 144 jest po³¹czeniem dwĂłch szczepionek stosowanych wczeÂśniej bez powodzenia: ALVAC i AIDSVAX. Naukowcy przyjĂŞli nastĂŞpujÂącÂą strategiĂŞ dziaÂłania: uznali, Âże sytem immunologiczny probantĂłw powinien znaĂŚ virus HIV na dÂługo przedtem, zanim dojdzie do zakaÂżenia nim organizmu. Dlatego najpierw wstrzyknĂŞli poÂłowie uczestnikĂłw eksperymentu niegroÂźny wirus ptasi, w ktĂłrym zawarto informacjĂŞ genetycznÂą o niektĂłrych proteinach wirusa HIV. ReagujÂąc na niego, organizm probantĂłw zacz¹³ wytwarzaĂŚ niekompletene czÂąstki wirusa HIV. WykrywaÂł je ich system odpornoÂściowy, po czym uruchomiÂł produkcjĂŞ we krwi przeciwciaÂł, chroniÂących komĂłrki przed atakiem "prawdziwego" wirusa HIV. NastĂŞpnie probantom wstrzykniĂŞto drugÂą dawkĂŞ szczepionki, w postaci oczyszczonej proteiny HIV, ktĂłra wspomagaÂła dodatkowo biaÂłe krwinki w walce ze ÂśmiercionoÂśnym mikrobem. MĂłwiÂąc jĂŞzykiem wojskowym, podwĂłjne dziaÂłanie nowej szczepionki polega na tym, Âże uczy ona nasz organizm w porĂŞ rozpoznaĂŚ wroga a nastĂŞpnie dostarcza mu posiÂłkĂłw do jego pokonania. Strategia "podwĂłjnego uderzenia" okazaÂła siĂŞ skuteczna.

Sporny eksperyment

Badania nad szczepionkÂą w Tajlandii rozpoczĂŞÂły siĂŞ w 2003 rokuBildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift:  Badania nad szczepionkÂą w Tajlandii rozpoczĂŞÂły siĂŞ w 2003 roku"Przeprowadzone w Tajlandii badania od poczÂątku byÂły krytykowane przez czêœÌ naukowcĂłw" - mĂłwi JĂźrgen Rockstroh z Niemieckiego Towarzystwa ds. AIDS. "NiektĂłrzy mĂłwili otwarcie, Âże naleÂży przerwaĂŚ ten eksperyment, bo z zaÂłoÂżenia nie ma sensu, gdyÂż uczestniczy w nim grupa ludzi z jednego kraju, o podobnej strukturze organizmu. Innymi sÂłowy, nawet jeÂśli eksperyment siĂŞ powiedzie, to jego sukces bĂŞdzie miaÂł znaczenie czysto lokalne" - mĂłwi Rockstroh i pozostaje sceptyczny - "Ró¿nice w dwĂłch grupach probantĂłw, z ktĂłrych jedna otrzymaÂła placebo, a drugiej podano szczepionkĂŞ RV 144, sÂą zbyt maÂłe, aby moÂżna byÂło mĂłwiĂŚ o prawdziwym przeÂłomie w walce z AIDS". W tej pierwszej zakaÂżeniu wirusem HIV ulegÂły 74 osoby, a w drugiej 51 osĂłb. Daje to skutecznoœÌ dziaÂłania szczepionki na poziomie 31 procent. Tymczasem aby szczepionka weszÂła do powszechnego uÂżytku musi byĂŚ skuteczna przynajmniej w 70-80 procentach. Poza tym wci¹¿ nie mamy peÂłnych danych o przebiegu eksperymentu. ZostanÂą przedstawione dopiero na poczÂątku paÂździernika. Mimo to, zarĂłwno ÂŚwiatowa Organizacja Zdrowia (WHO), jak i ONZ-owski ÂŚwiatowy Program AIDS (UNAIDS) juÂż teraz twierdzÂą, Âże uzyskano skuteczny Âśrodek w walce z tÂą chorobÂą. Zdaniem JĂťrgena Rockstroha jest to "urzĂŞdowy optymizm na wyrost".

NajwaÂżniejsze sÂą badania podstawowe!

G³ówny i wci¹¿ nierozwi¹zany problem w zwalczaniu wirusa HIV polega na tym, ¿e zachowuje siê on w sposób nie daj¹cy siê przewidzieÌ. Mo¿na go porównaÌ do nieobliczalnego wroga, którego postêpowanie wymyka siê wszelkim znanym regu³om strategii i taktyki, i - na domiar z³ego - wci¹¿ siê zmienia. "Zanim znajdziemy sposób na jeden z jego tricków, ju¿ mamy do czynienia z nastêpnym." Prze³om w walce z AIDS - twierdzi Jßrgen Rockstroh - nast¹pi wtedy, kiedy poznamy prawdziw¹ naturê wirusa HIV, tak¹ sam¹ dla wszystkich jego odmian, i kiedy opracujemy uniwersaln¹ szczepionkê przeciw niemu, któr¹ mo¿na bêdzie podaÌ ludziom wszystkich ras na wszystkich kontynentach. "Dlatego wielu moich kolegów zwraca siê ponownie ku badaniom podstawowym" - mówi. To one s¹ kluczem do zrozumienia zagadki tej straszliwej choroby.

Judith Hartl/Andrzej Pawlak

red.odp.: MaÂłgorzata Matzke

ScaliÂłem posty
Darek
 

[Dariusz]

Choroba, strach i pieniÂądze...
04.08.2009 13:01/Onet.pl, Piotr Gruszka

W wyniku spisku wÂładz i koncernĂłw farmaceutycznych na naszym globie ma podobno powstaĂŚ kilka gigantycznych rozmiarĂłw parkĂłw, gdzie zostanie przeniesiona caÂła pozostaÂła przy Âżyciu populacja

Korzyœci ze stosowania medycyny naturalnej s¹ starannie skrywanie, wielonarodowe lobby uniemo¿liwia skuteczne leczenie raka, a politycy i ponadnarodowe organizacje chc¹ zdziesi¹tkowaÌ ludnoœÌ œwiata, wstrzykuj¹c nam w szczepionkach œmiercionoœne wirusy. S¹ ludzie, którzy naprawdê w to wierz¹.
...

http://wiadomosci.onet.pl/1568894,2679,1,kioskart.html

[Rafaela]

 

 Zwolniony z pracy za HIV


Jak argumentowa³ w WSA pe³nomocnik skar¿¹cego, automatyczne wykluczenie funkcjonariusza na podstawie stwierdzenia wirusa HIV, a nie konkretnych, zdiagnozowanych schorzeù zdrowotnych, stanowi "ra¿¹c¹ dyskryminacjê". Adwokat podkreœla³, ¿e rozporz¹dzenie z 1991 r. nie przystaje do aktualnej wiedzy medycznej o HIV/AIDS, bo z wirusem HIV bez objawów AIDS i nie stosuj¹c nawet terapii mo¿na ¿yÌ przez wiele lat. Samo zaka¿enie HIV, przy zachowaniu podstawowych zasad higieny, nie stanowi zagro¿enia dla innych osób.

WedÂług adwokatĂłw, ewentualnie - dla unikniĂŞcia bezpoÂśredniego kontaktu z innymi osobami - zakaÂżonemu policjantowi moÂżna by powierzyĂŚ czynnoÂści niewymagajÂące takiego kontaktu, ale pozostawiajÂąc go w policji. Tym bardziej, Âże czuje siĂŞ dobrze, nie jest poddany Âżadnej kuracji i mĂłgÂłby bez przeszkĂłd wykonywaĂŚ zawĂłd, za co w przeszÂłoÂści byÂł wielokrotnie nagradzany.


REKLAMA   Czytaj dalej



Przed WSA pe³nomocnik policji mówi³, ¿e "mimo ca³ego zrozumienia zarówno komendant miejski jak i wojewódzki nie mieli wyboru, musieli zastosowaÌ przepisy". Dodawa³, ¿e przed przyjêciem do s³u¿by kandydaci poddawani s¹ standardowo badaniom na obecnoœÌ wirusa HIV, aby w przysz³oœci móc ewentualnie stwierdziÌ zwi¹zek zaka¿enia z wykonywaniem s³u¿by. Zdaniem pe³nomocnika zaka¿onego policjanta, badania takie nie mog¹ byÌ obowi¹zkowe.

Na zarzut, Âże informacjĂŞ o stanie zdrowia policjanta uzyskano ÂłamiÂąc tajemnicĂŞ lekarskÂą, peÂłnomocnik policji odpowiadaÂł, Âże lekarze wykonujÂący badania profilaktyczne w poliklinice MSWiA czĂŞsto sÂą czÂłonkami komisji orzekajÂących i "mogÂą mieĂŚ wiedzĂŞ o stanie zdrowia danego policjanta z przeprowadzonych badaĂą".

Jak podkreÂśla HelsiĂąska Fundacja Praw CzÂłowieka, ktĂłra monitoruje sprawĂŞ, wyrok TK pozwoli na jednoznacznÂą odpowiedÂź czy zakaÂżenie HIV moÂże byĂŚ bezwzglĂŞdnÂą przesÂłankÂą odsuniĂŞcia od sÂłuÂżby. PoÂśrednio wyrok TK bĂŞdzie miaÂł znaczenie takÂże dla innych sÂłuÂżb mundurowych.


Czy Twoim zdaniem osoba zaraÂżona wirusem HIV powinna pracowaĂŚ?, Czy moze pracowac?

PAP 2009-10-14 (10-35)

Internetowa poradnia dotyczÂąca HIV

Jak unikn¹Ì zaka¿enia HIV, kto powinien wykonaÌ test na obecnoœÌ wirusa, gdzie wykonaÌ badanie i jak ¿yÌ, gdy jego wynik oka¿e dodatni - na te i inne pytania znaleŸÌ mo¿na odpowiedŸ w internetowej poradni dotycz¹cej HIV, której dzia³alnoœÌ oficjalnie zainaugurowano w poniedzia³ek.

TwĂłrcy poradni - dostĂŞpnej pod adresem www.bezpiecznie.org.pl - podkreÂślajÂą, Âże pomoc oferowana jest w niej w sposĂłb anonimowy, bezpÂłatny i dyskretny. Wsparcie dotyczy zarĂłwno sfery psychologicznej i medycznej, jak rĂłwnieÂż prawnej i socjalnej.


REKLAMA   Czytaj dalej



Pytania i wÂątpliwoÂści moÂżna kierowaĂŚ do specjalistĂłw za pomocÂą maila (bezpiecznie@bezpiecznie.org.pl), komunikatorĂłw: Gadu-Gadu (9659654) oraz Skype (poradnia.bezpiecznie), a takÂże w ramach czatu na www.czateria.interia.pl

(fot. www.bezpiecznie.org.pl)


Szczegó³owe informacje dotycz¹ce dni i godzin dy¿urów dostêpne s¹ na stronie internetowej poradni.

Drug¹ czêœÌ projektu stanowi portal spo³ecznoœciowy www.pozytywnie.org.pl - przeznaczony m.in. dla osób ¿yj¹cych z HIV. Umo¿liwia im on - dziêki forum dyskusyjnemu oraz blogom - wymianê doœwiadczeù i wzajemne wsparcie.

WedÂług danych stoÂłecznego ratusza, w stolicy jest ok. 1200 osĂłb zakaÂżonych wirusem, ktĂłre podlegajÂą terapii. Ilu jest w Warszawie nosicieli HIV, ktĂłrzy siĂŞ nie leczÂą lub nie majÂą ÂświadomoÂści zakaÂżenia - nie wiadomo. Autorzy projektu wskazujÂą w tym kontekÂście, Âże w Polsce statystycznie szacuje siĂŞ, Âże w przypadku HIV zarejestrowanych jest 1/3 tych, ktĂłrych problem dotyczy.

Warszawski urzÂąd miasta, jak podano w poniedziaÂłek, przeznaczyÂł w 2009 r. ponad milion zÂł na programy organizacji pozarzÂądowych skierowane do osĂłb ÂżyjÂących z HIV i AIDS oraz podejmujÂących tzw. ryzykowne zachowania. Dofinansowywane jest m.in. wsparcie psychologiczne dla osĂłb ÂżyjÂących z HIV i AIDS, punkty anonimowego i bezpÂłatnego testowania, mieszkania readaptacyjne oraz warsztaty edukacyjne dla mÂłodzieÂży.

 
 Bardzo prosze o rozwiniecie dyskusji na ten temat, co wiecie na temat HIV, jak mozna pomodz chorym, co wiesz
na temat choroby . Jest to bardzo wazny temat dla nas wszystkich......

[Rafaela]

Widze ze nie ma zadnego zainteresowania tym tematem, wyglada na to ze jakby nie istnial, jednak naprawde  tea choroba istnieje i jest bardzo zla ciezka choroba. Niszczy organizm, niszczy zycie socjalne niszczy wszystko co istnieje dla czlowieka
noszacego ta chorobe.

Niedawno poznalam kobiete ktora ma HIV i AIDS. Przed 20 -tu laty zostala zarazona podczas operacji. Wiele lat zyla nie wiedzac ze jest nosicielka HIV. Przed 5-sciu lat rozpoczela sie choroba masowo i wtedy po zrobieniu badan stwierdzono ze ma AIDS. Dzisiaj pozostal z niej strzep czlowieka, tylko skora i kosci. Chodzi z butla tlenowa, bo bez tlenu juz by sie udusila.
Walczy o kazdy dzien swojego zycia. Wszyscy znajomi i rodzina sie odsunela, to jest wielka tragedia kiedy sie widzi makabre
czlowieka chorego na AIDS. Mam z nia , kontakt codziennie  rano dzwonie do niej, rozmawiamy dlugo przez telefon.
Jest wspaniala kobieta, mimo tej choroby ciagle ma plany i marzy, marzy -to jej daje sily do przezycia kazdego nastepnego dnia. Kiedy czlowiek widzi takie nieszczescie, to przez glowe przechodzi masa roznych mysli.



Koœció³ wraca do tematu prezerwatyw

PoniedziaÂłek, 7 Luty 2011 230 Komentarze

Watykan powrĂłciÂł do prac nad podrĂŞcznikiem dotyczÂącym prezerwatyw i ich uÂżywania przez osoby zakaÂżone HIV.

Fot. East News Fot. East News

Jako gotowe og³osi³ 5 lat temu kard. Javier Lozano Barragan "Dog³êbne studium na temat dopuszczalnoœci prezerwatyw zarówno z naukowego, jak i moralnego punktu widzenia". Od tamtego czasu Koœció³ do tematu nie wraca³.

Zobacz teÂż: PapieÂż poparÂł prezerwatywy. W niektĂłrych przypadkach

Koœció³ katolicki potêpia³ u¿ywanie prezerwatyw jako metodê antykoncepcji miezgodn¹ z jego nauk¹.

Jean-Marie Musivi Mpendawatu z Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa S³u¿by Zdrowia og³osi³, ¿e Watykan jednak wkrótce zezwoli na u¿ywanie prezerwatyw w jednym wyj¹tku, na który do tej pory siê nie zgadza³. Chodzi o ma³¿eùstwa, w których m¹¿ lub ¿ona s¹ nosicielami HIV.

Zobacz teÂż: Majdan nie wiedziaÂł, Âże nadal reklamuje prezerwatywy

Ks. Mpendawatu zapewni³, ¿e podrêcznik nie bêdzie w ¿aden sposób odbiega³ od tego, co Benedykt XVI powiedzia³ w wydanym ostatnio wywiadzie "Œwiat³oœÌ œwiata". Zadaniem podrêcznika jest opisanie "dopuszczalnoœci" u¿ywania kondomów.

Zobacz teÂż: Prezerwatywy w maÂłym rozmiarze. Dla 12-latkĂłw!

Jeszcze 10 lat temu Joseph Ratzinger, stoj¹c na czele Kongregacji Nauki Wiary ostro przecina³ jakiekolwiek spekulacje na temat zmiany stosunku Koœcio³a do prezerwatywy. Zdaniem Koœcio³a katolickiego najskuteczniejszy orê¿em do walki z AIDS jest wstrzemiêŸliwoœÌ seksualna oraz wiernoœÌ ma³¿eùska.

ÂŹrĂłdÂło: wyborcza.pl

[Rafaela]

Gdzie zrobiĂŚ testy na HIV? Polacy nie wiedzÂą

ÂŚroda, 6 Lipiec 2011 7 Komentarze

Wiemy, jak moÂżna zaraziĂŚ siĂŞ wirusem HIV i jak siĂŞ zabezpieczyĂŚ przed zakaÂżeniem. Nie mamy oporĂłw, by rozmawiaĂŚ o tym z partnerem. Nie wiemy tylko, jak i gdzie moÂżna wykonaĂŚ testy w kierunku HIV - wynika z sondaÂżu TNS OBOP.

czÂąsteczki wirusa HIV niszczÂące ukÂład odpornoÂściowy CzÂąsteczki wirusa HIV niszczÂące ukÂład odpornoÂściowy. Fot. East News

Do wykonywania testĂłw ma zachĂŞciĂŚ rozpoczĂŞta wÂłaÂśnie kampania Krajowego Centrum ds. AIDS pod hasÂłem „ZrĂłb test na HIV”. Anna Marzec-BogusÂławska, dyrektorka centrum wyjaÂśnia:

    Taki test moÂżna zrobiĂŚ bezpÂłatnie i anonimowo w punktach konsultacyjno- diagnostycznych (PKD) w caÂłym kraju. W kaÂżdym z nich wykwalifikowany doradca pomoÂże ustaliĂŚ, czy podejmowane zachowania seksualne sÂą lub byÂły ryzykowne i – jeÂżeli jest taka potrzeba – zaleci wykonanie testu w kierunku HIV. Rozmowa z doradcÂą, jak i samo wykonanie testu sÂą w PKD anonimowe i bezpÂłatne.

Zobacz teÂż: Coraz wiĂŞcej PolakĂłw zakaÂżonych wirusem HIV

Na zlecenie Krajowego Centrum ds. AIDS TNS OBOP sprawdziÂł wiedzĂŞ PolakĂłw na temat HIV. Z sondaÂżu wynika, Âże Polacy sÂą bardzo dobrze poinformowani o drogach zakaÂżenia HIV (85 proc.) i sposobach zabezpieczania siĂŞ przed zakaÂżeniem (84 proc.).

WiêkszoœÌ badanych nie wie jednak, kiedy nale¿y wykonaÌ test na HIV. 49 proc. uwa¿a, ¿e nale¿y to zrobiÌ bezpoœrednio po zdarzeniu, 12 proc. jest zdania, ¿e przed up³ywem 12 tygodni. Tylko 4 proc. zna w³aœciwy termin (po up³ywie minimum 12 tygodni od mo¿liwego zaka¿enia), kiedy nale¿y siê udaÌ do punktu konsultacyjno-diagnostycznego, by wykonaÌ test. Te osoby znaj¹ te¿ termin "okienko serologiczne", czyli czas, jaki musi up³yn¹Ì od zaka¿enia do wytworzenia przeciwcia³. Jednak termin ten znany jest a¿ 84 proc. respondentów, którzy nigdy nie wykonywali testów.

Pytani o miejsce wykonania testu, badani najczĂŞÂściej wskazywali lekarza rodzinnego (37 proc.), 27 proc. wybraÂło punkt krwiodawstwa, a 24 proc. - przychodniĂŞ. Co piÂąty badany stwierdziÂł, Âże najpierw poszukaÂłby odpowiednich informacji w internecie albo w innych ÂźrĂłdÂłach.

Zobacz te¿: Koœció³ wraca do tematu prezerwatyw

Polacy nie majÂą trudnoÂści z rozmowÂą z partnerem o chorobach przenoszonych drogÂą pÂłciowÂą. 13 proc. ma pewne opory wynikajÂące ze wstydu lub strachu przed ocenÂą partnera. O zagroÂżeniu zwiÂązanym z HIV dyskutuje 38 proc. respondentĂłw, 66 proc. wykazuje wiĂŞksze zainteresowanie poprzednimi zwiÂązkami swego partnera, a 59 proc. par rozmawia o sposobach odpowiedniego zabezpieczenia. O test w kierunku HIV pyta partnera 24 proc. badanych, pytanie to usÂłyszaÂło 21 proc.

Za najskuteczniejsz¹ metodê zmniejszaj¹c¹ ryzyko zaka¿enia HIV 88 proc. ankietowanych uznaje wiernoœÌ, 86 proc. - stosowanie prezerwatywy podczas ka¿dego stosunku seksualnego.

    Stosowanie prezerwatywy odbierane jest zazwyczaj jako dowĂłd odpowiedzialnoÂści (66 proc.), a osoby wymagajÂące tego od partnera traktowane sÂą jako godne zaufania (53 proc.) - podaje tvp.info.

80 proc. badanych jest zdania, Âże osoby zakaÂżone HIV lub chore na AIDS powinny mieĂŚ prawo do kontynuowania pracy. PoÂłowa ankietowanych nie ma nic przeciwko zachowaniu choroby w tajemnicy.

Z danych Krajowego Centrum ds. AIDS wynika, Âże w 2010 roku test w kierunku HIV wykonaÂło 25 tys. osĂłb. Codziennie na Âświecie zakaÂża siĂŞ ponad 7 tys. ludzi, a 5 tys. umiera z przyczyn zwiÂązanych z HIV i AIDS. W Polsce co roku wykrywanych jest ok. 800 zakaÂżeĂą.

Zobacz teÂż: ÂŚwiadomie zaraziÂła cĂłrkĂŞ AIDS!

    Od poczÂątku epidemii w 1985 r. do kwietnia 2011 r. odnotowano 14 tys. 474 zakaÂżeĂą, a leczeniem ARV objĂŞtych zostaÂło ponad 5 tys. 162 pacjentĂłw, w tym 135 dzieci - czytamy w portalu tvp.info.

ÂŹrĂłdÂło: tvp.info

http://www.gadu-gadu.pl/gdzie-zrobic-testy-na-hiv-polacy-nie-wiedza

[Linda]

 

Dlaczego wybuchÂła epidemia AIDS


ArtykuÂł Macieja Trojanowskiego ze strony "Gwiazdy mĂłwiÂą"

Od ponad 20 lat uczeni i s³u¿by medyczne na ca³ym œwiecie informuj¹ nas, ¿e infekcja wirusem HIV oznacza rych³e zachorowanie i œmierÌ na AIDS. ByÌ mo¿e ju¿ wkrótce ich g³os zostanie zag³uszony g³osem innych uczonych, którzy donoœnie przekonuj¹, ¿e zale¿noœÌ HIV = AIDS w ogóle nie istnieje.

Jak informuje brytyjski magazyn The Business (9/10 maja 2004 r.), w Kansas (USA) i we Francji pewne osoby, u ktĂłrych wykryto wirusa HIV, zÂłoÂżyÂły w sÂądach pozwy przeciwko producentom zestawĂłw diagnostycznych do jego wykrywania. W ten sposĂłb dyskusja na temat paradygmatu HIV=AIDS z podziemnej przeobraÂża siĂŞ w publicznÂą i bez wÂątpienia zaangaÂżuje najwiĂŞksze autorytety naukowe, co wiĂŞcej - byĂŚ moÂże przyniesie diametralnÂą zmianĂŞ podejÂścia do epidemii AIDS i spowoduje, Âże wreszcie zostanie ona zahamowana w bardzo prosty sposĂłb.

Magiczny Magic Johnson

"Dlaczego Magic Johnson nie ma AIDS?" Takie pytanie zada³em w listopadzie 2000 roku doktorowi Jamesowi DeMeo. OdpowiedŸ brzmia³a: "Bo przesta³ siê leczyÌ." James DeMeo jest znany w krêgach nauki jako osoba o ekstremalnych pogl¹dach, dlatego informacjê tê przyj¹³em z rezerw¹, wietrz¹c w niej trudn¹ do zweryfikowania sensacjê. Jednak dr DeMeo nie spekulowa³. Jako ilustracjê swojego stwierdzenia wrêczy³ mi ksi¹¿kê Christine Maggiore, której d³ugi tytu³: "A co, jeœli wszystko co wiedzia³eœ o Aids by³o b³êdne?" sugerowa³, ¿e zawiera ona opinie na temat AIDS odmienne od oficjalnych. Przeczyta³em tê szokuj¹c¹ lekturê i od tego czasu œledzê uwa¿nie wszystkie podawane do publicznej wiadomoœci informacje na temat AIDS. Nikt bowiem bardziej ni¿ gazety codzienne nie wp³ywa na opinie ludzi.

Wed³ug prasy, epidemia AIDS trwa, jest coraz groŸniejsza i wszyscy powinni zrobiÌ sobie test na obecnoœÌ wirusa HIV. Jednak intuicyjnie wszyscy tego unikaj¹. Dlaczego? Dlatego, ¿e pozytywny wynik wyrzuca cz³owieka poza nawias spo³eczeùstwa, uniemo¿liwia dalsze prowadzenie normalnego ¿ycia. Jest dobrowolnym skazaniem samego siebie na wiêzienie, nawet za niepope³nione zbrodnie. A Magic Johnson? Po wykryciu u niego wirusa HIV wróci³ do NBA jako zdrowy cz³owiek. Dr DeMeo jest przekonany, ¿e gdyby podda³ siê terapii zapobiegaj¹cej AIDS, najprawdopodobniej skoùczy³by nie tylko swoj¹ karierê, ale tak¿e mo¿e i ¿ycie. Zestaw leków stosowanych w terapii AIDS stanowi bowiem niezwykle niebezpieczn¹ i szkodliw¹ dla organizmu mieszaninê. Magic Johnson wielokrotnie weryfikowa³ wynik testu, a jednak w magiczny sposób zosta³ wyleczony z HIV. Czy to mo¿liwe?

Odszkodowanie za zmarnowane Âżycie...

Jak donosi Neville Hodkinson w The Business (http://www.altheal.org/tests/business.htm), pani Kim Bannon z³o¿y³a pozew w s¹dzie w stanie Kansas przeciwko Calypte Biomedical Corporation (CBC) i Roche Diagnostics, dwóm wiod¹cym producentom zestawów diagnostycznych wirusa HIV. 12 lat temu, podczas rutynowych badaù medycznych, jednoznacznie stwierdzono u niej wirusa. Wyrok brzmia³: w granicach od piêciu do siedmiu lat rozwinie siê u niej AIDS i wkrótce potem pani Bannon umrze. Kolejne analizy przeprowadzone wielokrotnie w latach 1996-2003 potwierdza³y diagnozê. W ci¹gu tych lat prze¿y³a horror: psychiczne udrêczenie, ból, cierpienie, wstyd, poni¿enie i utratê dochodów. Ostatnie dwa lata poœwiêci³a na przeczytanie wszystkiego, co opublikowano na temat wirusa HIV i odkry³a, ¿e wiedza, metodologia i za³o¿enia, na których opiera³y siê firmy CBC i Roche Diagnostics przy opracowywaniu zestawów testów diagnostycznych s¹ b³êdne.

We Francji znany dzia³acz praw cz³owieka, adwokat mecenas Philippe Autrive, z³o¿y³ skargê przeciw innym producentom testów diagnostycznych, z Institutem Pasteura na czele, w imieniu Marka Griffithsa, mieszkaj¹cego we Francji Anglika, u którego zdiagnozowano wirusa HIV w maju 1986 roku, podczas jego kuracji antyheroinowej. ChoÌ diagnoza jest ci¹gle pozytywna, Mark Griffiths czuje siê dobrze i domaga siê odszkodowania za podawanie mu niebezpiecznych substancji, nara¿aj¹cych go na zagro¿enie zdrowia oraz za u¿ywanie sfa³szowanych materia³ów diagnostycznych. Korzystne dla powodów wyroki spowoduj¹ lawinê roszczeù, które mog¹ byÌ bardzo bolesne dla producentów zestawów diagnostycznych i znacznie zmniejszyÌ ich dochody.

Choroba, ktĂłra nie jest chorobÂą

¯eby choÌ po czêœci zrozumieÌ, o co chodzi Kim Bannon i Markowi Griffithsowi, trzeba zadaÌ pytanie, jak¹ chorob¹ tak naprawdê jest AIDS? Czy w ogóle mo¿na zachorowaÌ na AIDS? Potoczna odpowiedŸ na to pytanie jest oczywista - brak odpornoœci immunologicznej, wyniszczenie organizmu przeró¿nymi infekcjami, œmierÌ z pe³n¹ œwiadomoœci¹ na oczach bezradnych lekarzy - œmiertelna choroba, d¿uma XX wieku. To jednak nie jest prawda. AIDS NIE JEST CHOROB¥ w rozumieniu medycyny! Powtarzaj¹c za Christine Maggiore: AIDS jest "kategori¹ medyczn¹", a mo¿e nawet administracyjn¹. Na prze³omie lat osiemdziesi¹tych i dziewiêÌdziesi¹tych gwa³towny, skokowy wzrost liczby zachorowaù w USA by³ wynikiem decyzji administracji s³u¿by zdrowia, zaliczaj¹cej kolejne symptomy znanych chorób do syndromu nabytego braku odpornoœci immunologicznej. Syndrom stanowi 29 symptomów chorób znanych od dawna.

W zale¿noœci od kraju i wydanych tam przepisów sanitarnych, maj¹c trzy lub cztery z tych symptomów naraz mo¿na zostaÌ uznanym za chorego na AIDS! Mo¿na równie¿ otrzymaÌ tak¹ "diagnozê" nawet bez pozytywnego wyniku testu na HIV; z drugiej strony, pozytywny wynik testu na HIV jest w zasadzie uwa¿any za rozpoznanie AIDS, nawet jeœli nie towarzysz¹ temu ¿adne inne symptomy - traktuje siê to jako utajony stan "choroby". I jeszcze jedna niezwykle wa¿na informacja: z danych zaprezentowanych w ksi¹¿ce Christine Maggiore wynika, ¿e opinia publiczna na ca³ym œwiecie jest fa³szywie przekonana, ¿e wirus HIV jest doskonale rozpoznany jako przyczyna AIDS. Tymczasem sprawa wcale nie jest taka prosta.

Dlaczego pozwano producentĂłw testĂłw diagnostycznych?

W 1984 roku dr Robert Gallo z Health and Human Services (HHS), z pominiêciem wszelkich zasad obowi¹zuj¹cych przy prezentacji tak wa¿kich dla ludzkoœci i medycyny procedur, zwo³a³ miêdzynarodow¹ konferencjê prasow¹ i na niej og³osi³ odkrycie nowego retrowirusa (za jakiego uwa¿a siê wirusa HIV), okreœlaj¹c go jako "MO¯LIW¥ przyczynê AIDS". Pomimo ¿e, jak ustali³a Christine Maggiore, dr Gallo nie przedstawi³ w czasie tej prezentacji dowodów potwierdzaj¹cych jego przypuszczenia, nie podda³ tak¿e swojego odkrycia rutynowej weryfikacji œrodowisku medycznemu, HHS natychmiast okreœli³ je jako "kolejny cud amerykaùskiej medycyny (...), triumf nauki nad œmierteln¹ chorob¹". Nieco póŸniej tego samego dnia dr Gallo z³o¿y³ wniosek patentowy na test diagnostyczny na przeciwcia³a, znany jako AIDSTEST (!).

Ju¿ tylko kilku godzin potrzeba by³o, by "The New York Times" przemieni³ propozycjê dra Gallo w pewnoœÌ, donosz¹c nastêpnego dnia na tytu³owej stronie o "wirusie, który wywo³uje AIDS". W³aœciciele patentu mogli zacieraÌ rêce... Testy diagnostyczne na obecnoœÌ HIV nie poszukuj¹ bezpoœrednio wirusa, ale przeciwcia³ HIV uwa¿anych za produkt systemu odpornoœciowego, wytworzonych w odpowiedzi na obecnoœÌ wirusa w organizmie. Test przeprowadza siê, ³¹cz¹c próbkê osocza krwi pobranej od osoby badanej, z bia³kami-antygenami uwa¿anymi za sk³adniki wirusa. W efekcie u osób zara¿onych HIV powinna zajœÌ reakcja miêdzy przeciwcia³em obecnym we krwi a bia³kiem-antygenem zawartym w materiale diagnostycznym; u ludzi zdrowych nie powinna zajœÌ ¿adna reakcja.

ZachorowaĂŚ na AIDS bez HIV?

Jest to proste i zrozumiaÂłe podejÂście do problemu diagnozowania wirusa HIV i byÂłoby caÂłkowicie przekonujÂące, gdyby nie jeden szkopuÂł. Nikt nigdy jednoznacznie nie ustaliÂł, jakie biaÂłka i dlaczego majÂą sÂłuÂżyĂŚ jako diagnostyczne antygeny. Innymi sÂłowy, nikt nigdy nie ustaliÂł, ktĂłre z biaÂłek wykorzystywanych do tego celu jest specyficzne dla wirusa HIV. Wszystko, czym dysponujÂą producenci testĂłw diagnostycznych to domniemanie, Âże dane biaÂłka pochodzÂą od czÂąsteczki wirusa HIV, dowodu jednak nie ma. Fotografie, ktĂłre byÂły opublikowane w artykuÂłach, w licznych gazetach i magazynach, podpisywane jako przedstawiajÂące HIV, nie pochodzÂą z wyizolowanego materiaÂłu, lecz z kultur zawierajÂących mieszaninĂŞ czÂąsteczek pochodzÂących z komĂłrek przypuszczalnie zakaÂżonych HIV.

Na tym w³aœnie, w uproszczeniu, polega metoda pozyskiwania materia³u diagnostycznego: z pobranych komórek od nosiciela HIV zak³ada siê hodowlê, domniemaj¹c, ¿e wirus, niszcz¹c komórki, bêdzie siê namna¿a³ i dziêki temu w hodowanej kulturze pojawi¹ siê specyficzne dla wirusa bia³ka, które nastêpnie siê wyizoluje i wykorzysta jako wskaŸniki w reakcji z przeciwcia³ami. Ka¿de z bia³ek wykorzystywanych w testach na HIV jest znane jako pochodz¹ce z innych potencjalnych Ÿróde³ chorobowych, w³¹cznie z normalnymi sk³adnikami komórek uwalnianymi w okresie pobudzenia uk³adu odpornoœciowego. W praktyce mo¿e to oznaczaÌ, ¿e test na HIV da wynik pozytywny w przypadku, gdy w badanej krwi znajd¹ siê przeciwcia³a wywo³ane innymi ni¿ HIV czynnikami. S¹ to na pewno przeciwcia³a czynników wywo³uj¹cych symptomy wchodz¹ce w sk³ad syndromu nabytego braku odpornoœci immunologicznej, ale ich lista nie sk³ada siê tylko z 29 pozycji, jest znacznie d³u¿sza: Christine Maggiore cytuje ich oko³o 60 (!).

Przebycie kilku chorĂłb zakaÂźnych pozostawia w organizmie wystarczajÂąco wyraÂźny stygmat w postaci przeciwciaÂł; przy odpowiedniej ich kombinacji, test na HIV da wynik pozytywny. Lista zarzutĂłw pod adresem testĂłw na HIV jest znacznie dÂłuÂższa. Na przykÂład Nevill Hodgkinson przytacza w swoim artykule porĂłwnanie dwĂłch zestawĂłw diagnostycznych Western Blot i ELISA. W poÂłowie lat osiemdziesiÂątych tylko 4% (!) zdiagnozowanych przypadkĂłw HIV w teÂście Western Blot potwierdzaÂło siĂŞ w teÂście ELISA. Miejmy nadziejĂŞ, Âże procesy wytoczone producentom testĂłw, podczas ktĂłrych bĂŞdÂą siĂŞ wypowiadaĂŚ przedstawiciele obu opcji, sprawiÂą, Âże nasza wiedza o AIDS i HIV stanie siĂŞ peÂłniejsza.
A kiedyÂś siĂŞ wszyscy dziwili, Âże w ZwiÂązku Radzieckim lekarze psychiatrzy twierdzili iÂż istnieje schizofrenia bez schizofrenii.

Sekret Salome

Salome Simon uprawia³a seks z 50 tysi¹cami mê¿czyzn w kraju gnêbionym przez AIDS, ale nie zarazi³a siê wirusem HIV. Lekarze s¹dz¹, ¿e w jej organizmie kryje siê klucz do szczepionki na tê chorobê. Mimo 20 lat badaù tajemnica jej odpornoœci pozostaje jednak niewyjaœniona. [...] Na poszukiwanie wyjaœnienia tajemnicy Salome wydano miliony dolarów. Jeœli w Majengo kryje siê cudowne lekarstwo, zostanie odkryte za póŸno, by uratowaÌ tysi¹ce osób zara¿onych wirusem. Badania trwaj¹. "Osobiœcie wierzê - mówi dr Plummer - ¿e ten program doprowadzi do powstania szczepionki. Nie wiem tylko kiedy". [...] PiêÌ lat temu zespó³ immunologów z Oxford University wyprodukowa³ eksperymentaln¹ szczepionkê w oparciu o badania w Nairobi, ale wyniki by³y niezadowalaj¹ce i dalsze testy zarzucono.
   
Darmowy Hosting CBA.PL

[ptak]

Czyli wci¹¿ potwierdza siê znana prawda. Chcesz ¿yÌ? Unikaj lekarzy i diagnoz.
OczywiÂście, to uproszczenie, ale…
GdzieÂś czytaÂłam artykuÂł o podobnym wydÂźwiĂŞku na temat badaĂą mammograficznych. WiĂŞcej przynoszÂą szkody i
niepotrzebnych cierpieù wskutek zbêdnego leczenia (³¹cznie z mastektomi¹), ni¿ po¿ytku.

Dlatego od lat lekarzy omijam wielkim Âłukiem, co mi jedynie wychodzi na dobre.
ZaÂś ludzie czĂŞsto rujnujÂą siĂŞ finansowo, by pozwoliĂŚ zrujnowaĂŚ siĂŞ zdrowotnie. A straconego zdrowia
i czĂŞsto Âżycia, nikt juÂż nie zwrĂłci. Nie ma na to odpowiedniej rekompensaty.

[songo1970]

ArtykuÂł pobrano ze strony eioba.pl

Co wykrywaja tzw.Testy na HIV?

Przyjecie ortodoksyjnej teorii nt. HIV/AIDS sprawilo,ze teraz nie tylko podejrzanych o wystapienie AIDS bada sie na
obecnosc wirusa HIV.Apeluje sie,aby kazdy.kto znalazl sie w ryzykownej sytuacji (przypadkowy kontakt plciowy,kontakt z
krwia osoby drugiej np.w czasie wypadku itd.) powinien zrobic test na obecnosc HIV raz,a potem powtorzyc go za 6
miesiecy.Wszystko po to,aby miec pewnosc,ze nie doszlo do zakazenia.Uzasadnieniem jest poglad,ze wczesne wykrycie
wirusa umozliwia powstrzymanie postepu choroby poprzez stosowanie lekow antyretrowirusowych,o ktorych ponizej.Zaraz
jednak lekarze dodaja,ze obecnie medycyna jest w zasadzie bezradna wobec HIV/AIDS,dlatego pacjent i tak
umrze.Moga mu jedynie zaoferowac dluzsze zycie z choroba.Warto sie jednak przyjrzec czy tzw. testy na HIV naprawde
dowodza obecnosci HIV,jesli wynik pozytywny jest obecnie wyrokiem dla osob seropozytywnych.
Trzeba nadmienic,ze zaden z obecnie dostepnych testow nie wskazuje na obecnosci wirusa w organizmie.Jest
jedynie wstanie wskazac obecnosc we krwi przeciwcial,ktore maja rzekomo wchodzic w reakcje z bialkiem wirusa,ktore z
kolei podejrzewa sie o pochodzenie od wirusa HIV.Do tego celu stosuje sie tzw. test Elisa (test przesiewowy),ktorego
pozytywny wynik konfrontuje sie u testem Western Blot (WB).Oprocz tego istnieje test wykrywajacy bialko wirusowe
p24,ktory rzekomo wykrywa obecnosc bialka wirusa jeszcze przed wystapieniem przeciwcial.W wyniku odkrycia
prof.Mullisa(metoda PCR) istnieje tez mozliwosc oznaczenia RNA wirusa HIV.W rzeczywistosci wiekszosc ludzi w USA i
Europie poddaje sie dwom testom-Elisa i Western Blot.W dalszym ciagu prowadzone sa badania i powstaja coraz to
nowsze generacje tych testow.
Problem polega na tym,ze do przeprowadzenia tych testow naukowcy musza posiadac proteiny wirusa HIV.Kwestia ta
jest o tyle klopotliwa,ze badacze spieraja sie,czy to co wyizolowano dotychczas to niezaprzeczalnie wirus.Niektorzy
naukowcy z Europy,USA i Australii zaczynaja poddawac w watpliwosc czy czastki przedstawione przez Gallo i
Montagniera w 1984 roku to rzeczywiscie wirus HIV.Publikuje sie coraz wiecej polemicznych prac naukowych na ten
temat.Znana krytyka tego zagadnienia jest praca naukowcow australijskich pod kierownictwem Eleni Papadopulos-
Eleopulos,z Wydzialu Fizyki Medycznej Szpitala w Perth,ktorzy przeprowadzili analize dostepnych materialow rzekomo
potwierdzajacych wyizolowanie retrowirusa HIV.Czytamy w niej: "Dlatego tez,jak wynika z definicji,[zaproponowane]
czastki nie przypominaja retrowirusa,a tym bardziej unikalnego retrowirusa,jakim ma byc HIV.Metoda uzyta przez
wiekszosc badaczy HIV w celu udowodnienia istnienia istnienia HIV (...) nie zaspokaja zadnej z zasad naukowych i stoi w
sprzecznosci ze zdrowym rozsadkiem."
Istotne jest,ze do testow stosuje sie bialko o nazwie p24,ktore jednak,jak dowiodlo wiele badan,wystepuje takze u
osob seronegatywnych (np. 41% chorych na stwardnienie rozsiane;takze 1 osoba na 150 calkowicie zdrowych ma te
bialka).Jak na ironie,u wielu osob z HIV i AIDS bialka p24 nie wystepuja.Brak wyizolowanego wirusa HIV powoduje,ze
testom na HIV brakuje tzw. "zlotego wzorca" wirusa,przeciw ktoremu wystepuja przeciwciala,ktore wykrywa sie przy
pomocy testow.
Zdaniem prof.Duesberga wyizolowanie wirusa jest zadaniem wzglednie prostym,gdyz w przeciwienstwie do komorek
ma on zawsze ten sam ksztalt i rozmiar.Moze tez byc odseparowany od innych czesci komorki przy uzyciu standardowych
technik.Mimo to dokladne zdjecie wirusa HIV jest niedostepne,chociaz podobno ukrywa sie on w znacznych ilosciach w
ukladzie limfatycznym.Sa za to jego szczegolowe rysunki,ktore jednak raczej przedstawiaja nasze wyobrazenie o nim niz
jego faktyczna budowe.Mozna tez zobaczyc wirusopodobne czasteczki w calych kulturach,nigdy zas wyizolowanego
wirusa.Z innymi znanymi wirusami tego problemu nie ma.Kazdy moze zobaczyc ich mikroskopowe fotografie.Watpliwosci
te sa o tyle wazkie,ze proteiny tych czasteczek sluza nastepnie jako podstawa testow na obecnosc HIV.Takie
kontrowersje wokol testow powaznie podwazaja wiarygodnosc testow na HIV tym bardziej,ze od ich wyniku,zalezy dalsze
zycie testowanej osoby.
Innym czynnikiem podwazajacym skutecznosc tzw. testow jest fakt,ze wynik pozytywny testu jest w ponad 50%
falszywy.Wynika to z faktu ze antygeny (bialka) uzywane w testach na HIV wchodza w reakcje z cala gama
przeciwcial,ktore znajduja sie we krwi.Lista czynnikow,ktore moga sfalszowac wynik testu jest dluga i zawiera
m.in.:przeciwciala grypy na skutek choroby lub szczepionki,przeziebienie,gruzlica na skutek choroby lub
szczepionki,malarii,zapalenie stawow,wirus herpes simplex,zakazenie lub szczepionka przecowko WZW (zapalenie
watroby typu B),choroby nerek,alkoholowa marskosc watroby i wiele,wiele innych.Dodatkowo bardzo czesto kobiety w
ciazy wypadaja pozytywnie w testach na HIV pomimo tego ze nie sa zakazone.Podobnie jest w przypadku gejow,u
ktorych pojawiaja sie przeciwciala przeciwko nasieniu meskiemu.W sumie doliczono sie ponad 60 czynnikow.ktore moga
sprawic,ze wynik testow na obecnosc przeciwcial HIV bedzie falszywie pozytywny.Jakie jest w takiej sytuacji
prawdopodobienstwo,ze pozytywny wynik testu jest prawdziwy?
Wedlug wielu badaczy takie bogactwo elementow mogacych wplynac na nieprawidlowy wynik testu w zasadzie je
dyskwalifikuje.Nie wiadomo bowiem jakie przeciwciala ma w sobie tzw. seropozytywna osoba.Warto jednak przytoczyc
kilka przykladow ich zastosowania w zyciu gdyz praktyka w stosowaniu testow najlepiej ilustruje ich nieefektywnosc:
-Od rzekomego odkrycia wirusa HIV przeprowadza sie badania krwi wsrod jej dawcow.Srednio 7 z 10 testow daje wynik
falszywy za pierwszym razem,co weryfikuje sie kolejnym testem po 6 miesiacach.Przyczyny takiej nieefektywnosci tkwia w
tym,ze z obawy o zdrowie dawcow szczepi sie ich na wszystkie powszechne choroby (np.grypa,TB),co nastepnie skutkuje
falszywym wynikiem pozytywnym.Kto z nas nie byl w zyciu na cos zaszczepiony?
-Wsrod rekrutow do armii USA srednio 1 na 100 wypada seropozytywnie.Liczba ta na skutek weryfikacji spada do 1 na
1000.W tym przypadku skutecznosc testow wynosi 10%.
-W 1991 roku w Rosji testom Elisa poddano 30 000 osob.W ramach weryfikacji,test Western Blot potwierdzil
seropozytywnosc u 66!osob.
-U 13% Indian Amazonskich,ktorzy nie mieli kontaktu z HIV,wynik testu Western Blot byl pozytywny!
-Notuje sie setki przypadkow osob,u ktorych wynik testu byl najpierw pozytywny,potem negatywny a potem wynik byl
niejednoznaczny,czyli nie dawal zadnego rezultatu.
Testy na HIV nie posiadaja tzw. standaryzacji,dlatego istnieje dowolnosc przy interpretacji wynikow w zaleznosci od
laboratorium nie mowiac juz o roznicach miedzy kontynentami.
Ciekawe wnioski wynikaja z badan przeprowadzonych przez dr. Roberto Garildo.Zostaly one opublikowane w
magazynie Continuum.Doktor skazal na fakt,ze przy przeprowadzaniu testow na obecnosc przeciwcial HIV krew pobrana
od pacjenta rozciencza sie 400-krotnie.W przypadku testow na przeciwciala innych wirusow uzywa sie tym czasem
najczesciej nierozcienczonej surowicy krwi lub jak w przypadku niektorych chorob krew rozciencza sie w stosunku 1:16 lub
1:20.Nie widzac powodow,dlaczego krew do testow na HIV nalezy rozcienczac az 400 razy,dr.Giraldo postanowil
przeprowadzic testy na HIV z uzyciem nierozcienczonej surowicy.Uzyl do tego eksperymentu 100 probek krwi,w tym
swojej wlasnej.
Przy rozcienczeniu 1:400 kazdy wynik byl negatywny zas przy nierozcienczonej surowicy kazdy byl pozytywny.We
wniosku dr.Giraldo pisze:"rezultaty eksperymentu sugeruja,ze kazdy czlowiek moze miec przeciwciala na HIV.To u kolei
oznacza,ze kazdy mogl miec kontakt z antygenem HIV"
Takie razultaty zdaja sie potwierdzac tezy prof.Duesberga,ze wirus HIV jest z nami od dawna jako niegrozny wirus
pasazer.Inna interpretacja podkresla wciaz nierozwiazane watpliwosci czy wirus zpstal wyizolowany a tym samym czy HIV
jako wirus istnieje?Czym jest HIV?Byc moze testy na HIV wskazuja jedynie na czestotliwosc,z jaka dana osoba zetknela
sie z pewnym antygenem.Po przekroczeniu pewnego poziomu zas osoba taka wypada jako HIV-pozytywna,chociaz
wcale nie musi byc nosicielem zadnego z groznych wirusow.
Naukowcy australijscy z Perth patrza na HIV jeszcze inaczej.Sugeruja oni,ze HIV nie istnieje jako chrobotworczy obcy
najezdzca.Jest zas czescia ludzkiego genomu,ktory sklada sie z milionow lub miliardow retrowirusowych czastek.
Prof.Duesberg zwraca tez uwage na jeszcze jeden fakt zwiazany z obecnoscia przeciwcial w organizmie,ktory jest
dobrze znany,ale w wypadku HIV jakby przemilczany.Ich obecnosc nie koniecznie wskazywac musi na obecnosc
wirusa.Przypomina on,ze serokonwersja (wystapienie przeciwcial) oznacza walke organizmu z intruzem-tak jak sie to
dzieje z HIV.Jednak nawet po calkowitym pokonaniu wirusa przeciwciala utrzymuja sie we krwi przez dlugie lata-taki jest
sens szczepien np. na gruzlice,grype czy wzw.Na skutek wprowadzenia odzjadliwionego wirusa nabieramy przeciw niemu
odpornosci przez pojawienie sie przeciwcial,ktore nastepnie kraza w organizmie przez dlugie lata.Dzieki temu nawet jesli
dojdzie do infekcji nie dochodzi do rozwoju choroby.Dlaczego z HIV mialoby byc inaczej?
Duesberg wskazuje tez na inny paradoks.Zawsze obecnosc przeciwcial interpretuje sie na korzysc pacjenta.Osoba
majaca przeciwciala przeciwko danemu wirusowi nie zachoruje na chorobe przez niego wywolana.Przeciwciala sa wiec
markerem odpornosci.W przypadku HIV ma byc odwrotnie.Wystapienie przeciwcial sygnalizuje chorobe,ktora wystapi za
5,10,15,20........lat.Takie absurdalne rozumowanie wynika zdaniem Duesberga z rownie absurdalnego zalozenia o
zjadliwosci HIV i jego tajemniczym okresie latencji.
Wg.Duesberga samo przeprowadzenie testu moze miec wlasciwosci immunosupresyjne ze wzgledu na
obciazenie,spowodowane obawa o ewentualny pozytywny jego wynik,ktory jest wyrokiem smierci,nastepnie zas stres w
wyniku pozytywnego wyniku,ktory jak dowiedlismy jest w zasadzie niewiarygodny i moze dowodzic setek innych rzeczy,ale
na pewno nie obecnosci wirusa HIV.
Warto tez zaznaczyc,ze osoby,u ktorych stwierdza sie HIV poddawane sa terapii AZT i jego derywatow,jedynego z
dostepnych obecnie specyfikow antyretrowirusowych.Z powodu na wysoka toksycznosc tej substancji wiekszosc
pacjentow rzeczywiscie narazona jest na wystapienie AIDS i smierci(o AZT i innych lekach w dalszych publikacjach).Takze
bariery biurokratyczne,ktore stwarza sie nosicielom nie sprzyjaja ich zdrowiu psychicznemu i co za tym idzie kondycji
fizycznej.W wielu krajach wprowadza sie obowiazkowe testy na obecnosc HIV dla obcokrajowcow;czytamy o tym w
Gazecie Wyborczej:"Panstwa usiluja tez walczyc z AIDS dekretami.W Izraelu,w Japonii,a ostatnio w Rosji wprowadzono
obowiazek poddawania sie przez przyjezdzajacych tam obcokrajowcow testom na obecnosc we krwi wirusa HIV."Osobom
seropozytywnym odmawia sie mozliwosci ubezpieczenia.Takze niektore urzedy i wojsko (np. w USA) zamkniete sa dla
osob,u ktorych wykryto przeciwciala.Cale to szalenstwo opiera sie na jednym niezrozumialym zalozeniu,ze HIV powoduje
AIDS.
Autor: Filip Rolik
ArtykuÂł pobrano ze strony
eioba.pl

[chanell]

Songo ,ten filmik uzupeÂłnia twĂłj post 


AIDS - naukowe oszustwo

<a href="http://www.youtube.com/v/93ovuFQJThw?version=3&amp;amp;hl=pl_PL" target="_blank">http://www.youtube.com/v/93ovuFQJThw?version=3&amp;amp;hl=pl_PL</a>

jeszcze jeden

<a href="http://www.youtube.com/v/jY66cXUc0Xk?version=3&amp;amp;hl=pl_PL" target="_blank">http://www.youtube.com/v/jY66cXUc0Xk?version=3&amp;amp;hl=pl_PL</a>