Odp: Religia i 10 przykazaĂą

[quetzalcoatl44]

http://wiadomosci.wp.pl/kat,32794,title,Wloski-egzorcysta-sekta-satanistow-dziala-w-Watykanie-papiez-poinformowany,wid,12048034,wiadomosc.html?ticaid=19c14


no tak, a palenie na stosie, mordowanie, krucjaty i konkwista to dzielo aniolow:)   - coz ludzie nie wiedza chyba czym jest milosc, najwyzszy czas stnac po jednej albo po drugiej stronie:)

oczywiscie nigdy nie twierdzilem i nie bede twierdzil ze kk to samo zlo, ale Rzym zawsze byL Rzymiem i nie byl dobrym fundamentem... i bedzie tak jak u sw Jana...

Ryba psuje sie od glowy...

ale do tego jeszcze dochodza media, CERN, ogolnie caly system...


1 Potem przyszed³ jeden z siedmiu anio³ów, maj¹cych siedem czasz,
i tak odezwaÂł siĂŞ do mnie:
«ChodÂź, uka¿ê ci wyrok na WielkÂą NierzÂądnicĂŞ1,
ktĂłra siedzi nad wielu wodami, 2 z ktĂłrÂą nierzÂądu siĂŞ dopuÂścili krĂłlowie ziemi,
a mieszkaĂący ziemi siĂŞ upili
winem jej nierzÂądu».
3 I zaniĂłsÂł mnie w stanie zachwycenia na pustyniĂŞ.
I ujrzaÂłem NiewiastĂŞ siedzÂącÂą na Bestii szkarÂłatnej2,
peÂłnej imion bluÂźnierczych,
maj¹cej siedem g³ów i dziesiêÌ rogów.
4A Niewiasta byÂła odziana w purpurĂŞ i szkarÂłat,
caÂła zdobna w zÂłoto, drogi kamieĂą i perÂły,
miaÂła w swej rĂŞce zÂłoty puchar peÂłen obrzydliwoÂści
i brudĂłw swego nierzÂądu.
5 A na jej czole wypisane imiĂŞ - tajemnica:
"Wielki Babilon.
Macierz nierzÂądnic i obrzydliwoÂści ziemi".
6 I ujrzaÂłem NiewiastĂŞ pijanÂą krwiÂą ÂświĂŞtych i krwiÂą ÂświadkĂłw Jezusa3,
a widzÂąc jÂą bardzo siĂŞ zdumiaÂłem.
7 I rzekÂł do mnie anioÂł:
«Czemu siĂŞ zdumiaÂłeÂś?
Ja ci wyjaÂśniĂŞ tajemnicĂŞ Niewiasty
i Bestii, ktĂłra jÂą nosi,
a ma siedem g³ów i dziesiêÌ rogów.
8 Bestia, ktĂłrÂą widziaÂłeÂś, byÂła i nie ma jej,
ma wyjœÌ z Czeluœci, i zd¹¿a na zag³adê.
A zdumiejÂą siĂŞ mieszkaĂący ziemi,
ci, ktĂłrych imiĂŞ nie jest zapisane w ksiĂŞdze Âżycia
od zaÂłoÂżenia Âświata -
spoglÂądajÂąc na BestiĂŞ,
iÂż byÂła i nie ma jej, a ma przybyĂŚ.
9 Tu trzeba zrozumienia, o maj¹cy m¹droœÌ!
Siedem g³ów to jest siedem gór tam,
gdzie siedzi na nich Niewiasta.
10 I siedmiu jest krĂłlĂłw:
piĂŞciu upadÂło,
jeden istnieje,
inny jeszcze nie przyszedÂł,
a kiedy przyjdzie, ma na krĂłtko pozostaĂŚ.
11 A Bestia, ktĂłra byÂła i nie ma jej,
i ona jest Ăłsmym,
a jest spoÂśrĂłd siedmiu
i zd¹¿a na zag³adê.
12 A dziesiĂŞĂŚ rogĂłw, ktĂłre widziaÂłeÂś, to dziesiĂŞciu jest krĂłlĂłw,
ktĂłrzy wÂładzy krĂłlewskiej jeszcze nie objĂŞli,
lecz wezmÂą wÂładzĂŞ jakby krĂłlowie na jednÂą godzinĂŞ wraz z BestiÂą.
13 Ci majÂą jeden zamysÂł,
a potĂŞgĂŞ i wÂładzĂŞ swÂą dajÂą oni Bestii.
14 Ci bĂŞdÂą walczyĂŚ z Barankiem,
a Baranek ich zwyciĂŞÂży,
bo Panem jest panĂłw
i KrĂłlem krĂłlĂłw -
a takÂże ci, co z Nim sÂą:
powoÂłani, wybrani i wierni".
15 I rzecze do mnie:
"Wody, ktĂłre widziaÂłeÂś,
gdzie NierzÂądnica ma siedzibĂŞ,
to sÂą ludy i tÂłumy,
narody i jĂŞzyki.
16 A dziesiĂŞĂŚ rogĂłw, ktĂłre widziaÂłeÂś,
i Bestia -
ci nienawidziĂŚ bĂŞdÂą NierzÂądnicy
i sprawiÂą, Âże bĂŞdzie spustoszona i naga,
i bĂŞdÂą jedli jej ciaÂło,
i spalÂą jÂą ogniem,
17 bo Bóg natchn¹³ ich serca, aby wykonali Jego zamys³,
i to jeden zamysÂł wykonali -
i dali Bestii krĂłlewskÂą swÂą wÂładzĂŞ,
aÂż BoÂże sÂłowa siĂŞ speÂłniÂą.
18 A Niewiasta, ktĂłrÂą widziaÂłeÂś, jest to Wielkie Miasto,
majÂące wÂładzĂŞ krĂłlewskÂą nad krĂłlami ziemi".




Potem ujrzaÂłem innego anioÂła - zstĂŞpujÂącego z nieba
i majÂącego wielkÂą wÂładzĂŞ,
a ziemia od chwaÂły jego rozbÂłysÂła.
2 I gÂłosem potĂŞÂżnym tak zawoÂłaÂł:
"UpadÂł, upadÂł Babilon - stolica.
I staÂła siĂŞ siedliskiem demonĂłw
i kryjĂłwkÂą wszelkiego ducha nieczystego,
i kryjĂłwkÂą wszelkiego ptaka nieczystego i budzÂącego wstrĂŞt,
3 bo winem zapalczywoÂści swojego nierzÂądu napoiÂła wszystkie narody,
i krĂłlowie ziemi dopuÂścili siĂŞ z niÂą nierzÂądu,
a kupcy ziemi wzbogacili siĂŞ ogromem jej przepychu".
Nakaz ucieczki
4 I usÂłyszaÂłem inny gÂłos z nieba mĂłwiÂący:
"Ludu mĂłj, wyjdÂźcie z niej,
byÂście nie mieli udziaÂłu w jej grzechach
i Âżadnej z jej plag nie ponieÂśli:
5 bo grzechy jej narosÂły - aÂż do nieba,
i wspomniaÂł BĂłg na jej zbrodnie.
6 OdpÂłaĂŚcie jej tak, jak ona odpÂłacaÂła,
i za jej czyny oddajcie podwĂłjnie:
w kielichu, w ktĂłrym przyrzÂądzaÂła wino, podwĂłjny dziaÂł dla niej przyrzÂądÂźcie!
7 Ile siĂŞ wsÂławiÂła i osiÂągnĂŞÂła przepychu,
tyle jej zadajcie katuszy i smutku!
PoniewaÂż mĂłwi w swym sercu:
"Zasiadam jak krĂłlowa
i nie jestem wdowÂą,
i z pewnoÂściÂą nie zaznam ÂżaÂłoby",
8 dlatego w jednym dniu nadejdÂą jej plagi:
œmierÌ i smutek, i g³ód;
i bĂŞdzie ogniem spalona,
bo mocny jest Pan BĂłg, ktĂłry jÂą osÂądziÂł.
OpÂłakiwanie zagÂłady Babilonu
9 I bĂŞdÂą pÂłakaĂŚ i lamentowaĂŚ nad niÂą krĂłlowie ziemi,
ktĂłrzy nierzÂądu z niÂą siĂŞ dopuÂścili i Âżyli w przepychu,
kiedy zobaczÂą dym jej poÂżaru.
10 StanÂąwszy z daleka ze strachu przed jej katuszami, powiedzÂą:
"Biada, biada, wielka stolico,
Babilonie, stolico potĂŞÂżna!
Bo w jednej godzinie sÂąd na ciebie przyszedÂł!"
11 A kupcy ziemi pÂłaczÂą i ÂżalÂą siĂŞ nad niÂą,
bo ich towaru nikt juÂż nie kupuje:
12 towaru - zÂłota i srebra,
drogiego kamienia i pereÂł,
bisioru i purpury,
jedwabiu i szkarÂłatu,
wszelkiego drewna tujowego i przedmiotĂłw z koÂści sÂłoniowej,
wszelkich przedmiotĂłw z drogocennego drewna, spiÂżu, Âżelaza, marmuru,
13 cynamonu i wonnej maÂści amomum,
pachnideÂł, olejku, kadzidÂła,
wina, oliwy, najczystszej mÂąki, pszenicy,
bydÂła i owiec,
koni, powozĂłw oraz ciaÂł i dusz ludzkich.
14 Dojrza³y owoc, po¿¹danie twej duszy, odszed³ od ciebie,
a przepadÂły dla ciebie wszystkie rzeczy wyborne i Âświetne,
i juÂż ich nie znajdÂą.
15 Kupcy tych [towarĂłw], ktĂłrzy wzbogacili siĂŞ na niej,
stanÂą z daleka ze strachu przed jej katuszami,
pÂłaczÂąc i ÂżalÂąc siĂŞ, w sÂłowach:
16 "Biada, biada, wielka stolico,
odziana w bisior, purpurĂŞ i szkarÂłat,
ca³a zdobna w z³oto, drogi kamieù i per³ê,
17 bo w jednej godzinie przepadÂło tak wielkie bogactwo!"
A kaÂżdy sternik i kaÂżdy Âżeglarz przybrzeÂżny,
i marynarze, i wszyscy, co pracujÂą na morzu,
stanĂŞli z daleka
18 i patrzÂąc na dym jej poÂżaru, tak woÂłali:
"JakieÂż jest miasto podobne do stolicy?"
19 I rzucali proch sobie na gÂłowy,
i woÂłali pÂłaczÂąc i ÂżalÂąc siĂŞ w sÂłowach:
"Biada, biada, bo wielka stolica,
w ktĂłrej siĂŞ wzbogacili wszyscy, co majÂą okrĂŞty na morzu,
dziĂŞki jej dostatkowi,
przepadÂła w jednej godzinie".
20 Wesel siĂŞ nad niÂą, niebo, i ÂświĂŞci, apostoÂłowie, prorocy, bo przeciw niej
BĂłg rozsÂądziÂł waszÂą sprawĂŞ".
21 I potê¿ny jeden anio³ dŸwign¹³ kamieù
jak wielki kamieĂą mÂłyĂąski,
i rzuciÂł w morze, mĂłwiÂąc:
"Tak z rozmachem Babilon, wielka stolica, zostanie rzucona
i ju¿ jej nie bêdzie mo¿na znaleŸÌ.
22 I gÂłosu harfiarzy, ÂśpiewakĂłw, fletnistĂłw, trĂŞbaczy
juÂż w tobie siĂŞ nie usÂłyszy.
I Âżadnego mistrza jakiejkolwiek sztuki
ju¿ w tobie nie bêdzie mo¿na znaleŸÌ.
I terkotu Âżaren
juÂż w tobie nie bĂŞdzie sÂłychaĂŚ.
23 I ÂświatÂło lampy
juÂż w tobie nie rozbÂłyÂśnie.
I gÂłosu oblubieĂąca i oblubienicy
juÂż w tobie siĂŞ nie usÂłyszy:
bo kupcy twoi byli moÂżnowÂładcami na ziemi,
bo twymi czarami omamione zostaÂły wszystkie narody -
24 i w niej znalazÂła siĂŞ krew prorokĂłw i ÂświĂŞtych, i wszystkich zabitych na ziemi".