Planeta X

[Val Dee]

Nadlatuje planeta X:

http://wiadomosci.onet.pl/2130423,16,tajemniczy_obiekt_w_kosmosie_dla_niektorych_to_znak_konca_swiata,item.html

[quetzalcoatl44]

albo fenickie, czy tez armejskie tau:) albo runa gebo 

http://www.mannaz.pl/?gebo,18


http://typidu.bloog.pl/id,1192406,title,ZNAK-TAU,index.html?ticaid=59aac

[janneth]

W zewnêtrznych obszarach Systemu S³onecznego wci¹¿ znajduje siê mnóstwo nie odkrytych jeszcze ma³ych cia³. Od chwili, kiedy na pocz¹tku XX wieku rozpoczê³y siê poszukiwania Planety X, mo¿liwoœÌ istnienia hipotetycznej planety, poruszaj¹cej siê za Pasem Kuipera, napêdza³a wiele teorii i spekulacji wieszcz¹cych zag³adê ludzkoœci. Sugerowano m.in., ¿e Planeta X mo¿e byÌ dawno nie obserwowanym towarzyszem S³oùca.Sk¹d jednak pomys³, by ³¹czyÌ Planetê X z dniem zag³ady?? Tak naprawdê jest ona przecie¿ tylko nieznanym, wy³¹cznie hipotetycznym i zupe³nie niegroŸnym obiektem.

Jak pisa³em ju¿ wczeœniej w artykule "2012: ¿adnej Planety X", katastrofiœci usi³uj¹ ³¹czyÌ ze sob¹ wspó³czesne poszukiwania Planety X, staro¿ytne przepowiednie Majów dotycz¹ce roku 2012 oraz mityczn¹, sumeryjsk¹ planetê Nibiru, upatruj¹c kulminacji wszelkich nieszczêœÌ 21 grudnia 2012 roku. Jednak¿e podawane astronomiczne dowody na istnienie takich zwi¹zków s¹ bardzo chybione.

Wczoraj (w œrodê, 18 czerwca 2008), japoùscy naukowcy donieœli, ¿e ich symulacyjne poszukiwania masywnego obiektu w zewnêtrznym obszarze Uk³adu S³onecznego przynios³y jakiœ rezultat. Z ich rachunków wynika, ¿e mo¿e siê tam znajdowaÌ planeta, prawdopodobnie nieco wiêksza od Plutona, lecz z ca³¹ pewnoœci¹ mniejsza od Ziemi, obiegaj¹ca S³oùce w odleg³oœci ponad 100 AU (AU - jednostka astronomiczna równa 150 mln km, przyp. t³um.). Nie dajmy siê jednak ponieœÌ nerwom: to nie Nibiru, to nie zapowiedŸ Koùca Œwiata w 2012 roku. To tylko kolejny, ekscytuj¹cy krok w poszukiwaniach ma³ych cia³ w obszarach za Pasem Kuipera.

Na podstawie tej nowej, numerycznej symulacji dwóch japoùskich naukowców dosz³o do wniosku, ¿e w najbardziej zewnêtrznych obszarach Uk³adu S³onecznego mo¿e znajdowaÌ siê nieznana planeta. Patryk Lykawka i Tadashi Mukai z Uniwersytetu w Kobe opublikowali artyku³ w Astrophysical Journal, opisuj¹c w nim bardziej szczegó³owo hipotetyczn¹ planetkê, która ich zdaniem mo¿e oddzia³ywaÌ na Pas Kuipera.

Obiekty z Pasa Kuipera

Pas Kuipera zajmuje rozleg³y obszar znajduj¹cy siê w odleg³oœci ok. 30 - 50 AU od S³oùca. Zawiera on ogromn¹ liczbê skalistych i metalicznych obiektów (dotyczy to tylko tych najwiêkszych, reszta jest raczej lodowa, przyp.t³um.), których najwiêkszym znanym obecnie przedstawicielem jest planeta kar³owata Eris. Od wielu lat wiadomo, ¿e Pas Kuipera wykazuje kilka dziwnych w³aœciwoœci, które mog¹ oznaczaÌ obecnoœÌ innej, wiêkszej planety, obiegaj¹cej S³oùce za tym pasem. Jedn¹ z takich cech jest tzw."krawêdŸ Kuipera", wystêpuj¹ca w odleg³oœci ok. 50 AU. Jest to wyraŸnie widoczna granica, poza któr¹ zaobserwowano jedynie bardzo nieliczne obiekty. ObecnoœÌ tej granicy nie mo¿e byÌ wyt³umaczona ani rezonansami orbitalnymi z masywnymi planetami takimi, jak Neptun, ani zwyk³ym b³êdem obserwacyjnym. Wielu astronomów uwa¿a, ¿e ten ostry spadek liczebnoœci obiektów Pasa Kuipera mo¿e mieÌ zwi¹zek z obecnoœci¹ nie odkrytej jeszcze planety, o rozmiarach byÌ mo¿e porównywalnych z Ziemi¹. Lykawka i Mukai swoimi symulacjami potwierdzili prawdopodobieùstwo jej istnienia.

Japoùscy naukowcy przewiduj¹ istnienie obiektu o masie 30-70% masy Ziemi, kr¹¿¹cego w odleg³oœci 100-200 AU od S³oùca. Obiekt ten móg³by równie¿ pomóc w wyt³umaczeniu dziwnego charakteru orbit niektórych obiektów trans-neptunowych (jak chocia¿by Sedny).

Od chwili odkrycia Plutona w 1930 roku (a œciœlej mówi¹c od odkrycia jego ksiê¿yca Charona w roku 1978, co pozwoli³o na ustalenie, ¿e Pluton ma znacznie mniejsza masê ni¿ szacowano, przyp.t³um.) astronomowie poszukuj¹ innego, bardziej masywnego cia³a, którego obecnoœÌ pozwoli³aby wyjaœniÌ zaburzenia w ruchu orbitalnym Neptuna i Urana. Te poszukiwania sta³y siê znane jako "poszukiwania Planety X", co w dos³ownym sensie oznacza po prostu "poszukiwania dotychczas niezidentyfikowanej planety". W 1980 roku udowodniono, ¿e zaburzenia te s¹ w rzeczywistoœci na poziomie b³êdów obserwacyjnych. Dlatego obecne poszukiwania Planety X to tak naprawdê poszukiwania du¿ych obiektów z Pasa Kuipera lub ma³ej planetki gdzieœ za nim. I chocia¿ wiadomo ju¿, ¿e "Planeta X" nie mo¿e mieÌ masy wiêkszej ni¿ Ziemia, naukowcy wci¹¿ z wielkim entuzjazmem staraj¹ siê odkrywaÌ kolejne tego typu obiekty, najczêœciej o rozmiarach porównywalnych z Plutonem, czasem nawet trochê wiêksze.
"Interesuj¹ce jest przypuszczenie o istnieniu wielu rodzajów niezwykle ciekawych obiektów, które mog¹ wci¹¿ oczekiwaÌ na odkrycie gdzieœ w zewnêtrznych obszarach Uk³adu S³onecznego. Dopiero "dotykamy" tych rejonów i spodziewam siê bardzo wielu niespodzianek, które czekaj¹ nas podczas przysz³ych, dalej siêgaj¹cych poszukiwaù." - mówi Mark Sykes, dyrektor Planetary Science Institute w Arizonie.

Planeta X nie jest niczym strasznym

Sk¹d wiêc wziê³a siê Nibiru? W 1976 roku Zecharia Sitchin napisa³ kontrowersyjn¹ ksi¹¿kê pod tytu³em "Dwunasta planeta". Sitchin zinterpretowa³ niektóre staro¿ytne teksty sumeryjskie pisane pismem klinowym (najstarszym znanym rodzajem pisma) jako dos³owne wyjaœnienie pochodzenia rodzaju ludzkiego. Maj¹ce 6000 lat teksty najwyraŸniej mówi¹ o tym, ¿e Ziemiê odwiedzili kiedyœ obcy przybysze, zwani Anunnaki, pochodz¹cy z planety Nibiru. Jest to d³uga i zawik³ana historia, lecz mówi¹c w najwiêkszym skrócie Anunnaki mieli dokonaÌ modyfikacji genetycznej ssaków naczelnych zamieszkuj¹cych ówczesn¹ Ziemiê, aby stworzyÌ gatunek homo sapiens, którego przedstawiciele mieliby staÌ siê ich niewolnikami (W³aœnie zrozumia³em sk¹d prawdopodobnie wziê³a siê fabu³a filmu z Kurtem Russell'em z 1994 roku, pt. "Gwiezdne Wrota").

Kiedy Anunnaki opuœcili Ziemiê, pozwolili nam rz¹dziÌ na planecie do czasu ich powrotu. Wszystko to mo¿e brzmieÌ doœÌ fantastycznie i przesadnie szczegó³owo, szczególnie kiedy uœwiadomimy sobie, ¿e chodzi o dos³owne t³umaczenie tekstu sprzed 6000 lat. Praca Sitchina zosta³a zignorowana przez œrodowiska naukowe, podobnie jak wiele stosowanych przez niego metod interpretacji, które zosta³y uznane w najlepszym razie za fantazje. Niemniej jednak wiele osób potraktowa³o s³owa Sitchina dos³ownie i wierzy, ¿e Nibiru (okr¹¿aj¹ca S³oùce po bardzo wyd³u¿onej orbicie eliptycznej) rzeczywiœcie powróci, byÌ mo¿e ju¿ w 2012 roku, aby staÌ siê przyczyn¹ terroru i zniszczeù na Ziemi. Pragnê podkreœliÌ, ¿e nie rozwa¿am tu ¿adnych archeologicznych, religijnych ani historycznych œwiadectw zwi¹zanych z Nibiru, lecz jedynie zwracam uwagê na to, ¿e zwi¹zek pomiêdzy zag³ad¹ w 2012 roku a Planet¹ X jest oparty na bardzo œliskich "podstawach" astronomicznych. Jak wiêc w tej sytuacji Planeta X mo¿e byÌ uwa¿ana za ucieleœnienie Nibiru?

Po publikacji Sitchina, w 1984 roku satelita IRAS rzekomo "odkry³ br¹zowego kar³a w zewnêtrznym obszarze Uk³adu S³onecznego", a w 1993 roku NASA rzekomo "og³osi³a, ¿e planeta o masie 4-8 mas Ziemi zbli¿a siê w stronê naszej planety". Katastrofiœci, czêsto maj¹cy w zanadrzu ksi¹¿kê do sprzedania, przyczepili siê do tych odkryÌ, traktuj¹c je jako dowód, ¿e Nibiru jest w rzeczywistoœci tym samym co Planeta X, której astronomowie poszukiwali przez niemal ca³e poprzednie stulecie. Ponadto, manipuluj¹c wynikami opisanych wczeœniej badaù naukowych "udowadniaj¹" oni, ¿e Nibiru leci w naszym kierunku i ¿e w 2012 roku ten masywny obiekt przejdzie przez wewnêtrzne obszary Systemu S³onecznego, powoduj¹c si³ami swojej grawitacji wszelkie mo¿liwe zniszczenia. Wiêcej informacji na ten temat mo¿na znaleŸÌ w artykule "2012: ¯adnej Planety X".

PiszÂąc najproÂściej jak moÂżna: Planeta X jest nieznanym, teoretycznie moÂżliwym obiektem, orbitujÂącym bezpiecznie gdzieÂś za Pasem Kuipera. JeÂśli wspomniane najnowsze doniesienia doprowadzÂą do zaobserwowania takiej planety lub planetki, bĂŞdzie to waÂżne odkrycie, ktĂłre pozwoli rzuciĂŚ nowe ÂświatÂło na ewolucjĂŞ i wÂłaÂściwoÂści tajemniczych, zewnĂŞtrznych kresĂłw UkÂładu SÂłonecznego.

Lecz jak ju¿ wczeœniej napisa³em, jestem pewien, ¿e katastrofiœci nagn¹ i ten nowy wynik wspó³czeœnie prowadzonych badaù aby podeprzeÌ nim swoje nonsensowne teorie, ¿e Planeta X to Nibiru, i ¿e dotrze ona do nas w 2012 roku. Jakoœ jestem dziwnie spokojny, ¿e bêdziemy tu nadal w 2013.



ÂŹrĂłdÂło:
http://apollo.astro.amu.edu.pl/PAD/index.php?n=Dybol.2012Art3

Znajdziecie teÂż tam takie artykuÂły, jak:
- Nie bĂŞdzie "Dnia ZagÂłady" w roku 2012.
- 2012: nie bĂŞdzie przelotu Planety X.
- 2012: ÂŻadnego zabĂłjczego wybuchu na SÂłoĂącu".
- 2012: ÂŻadnego przebiegunowania magnetycznego Ziemi".
- 2012: ÂŻadnego zderzenia z kometÂą.

[songo1970]

Planeta X nie jest niczym strasznym

Skąd więc wzięła się Nibiru? W 1976 roku Zecharia Sitchin napisał kontrowersyjną książkę pod tytułem "Dwunasta planeta". Sitchin zinterpretował niektóre starożytne teksty sumeryjskie pisane pismem klinowym (najstarszym znanym rodzajem pisma) jako dosłowne wyjaśnienie pochodzenia rodzaju ludzkiego. Mające 6000 lat teksty najwyraźniej mówią o tym, że Ziemię odwiedzili kiedyś obcy przybysze, zwani Anunnaki, pochodzący z planety Nibiru. Jest to długa i zawikłana historia, lecz mówiąc w największym skrócie Anunnaki mieli dokonać modyfikacji genetycznej ssaków naczelnych zamieszkujących ówczesną Ziemię, aby stworzyć gatunek homo sapiens, którego przedstawiciele mieliby stać się ich niewolnikami (Właśnie zrozumiałem skąd prawdopodobnie wzięła się fabuła filmu z Kurtem Russell'em z 1994 roku, pt. "Gwiezdne Wrota").

Kiedy Anunnaki opuścili Ziemię, pozwolili nam rządzić na planecie do czasu ich powrotu. Wszystko to może brzmieć dość fantastycznie i przesadnie szczegółowo, szczególnie kiedy uświadomimy sobie, że chodzi o dosłowne tłumaczenie tekstu sprzed 6000 lat. Praca Sitchina została zignorowana przez środowiska naukowe, podobnie jak wiele stosowanych przez niego metod interpretacji, które zostały uznane w najlepszym razie za fantazje. Niemniej jednak wiele osób potraktowało słowa Sitchina dosłownie i wierzy, że Nibiru (okrążająca Słońce po bardzo wydłużonej orbicie eliptycznej) rzeczywiście powróci, być może już w 2012 roku, aby stać się przyczyną terroru i zniszczeń na Ziemi. Pragnę podkreślić, że nie rozważam tu żadnych archeologicznych, religijnych ani historycznych świadectw związanych z Nibiru, lecz jedynie zwracam uwagę na to, że związek pomiędzy zagładą w 2012 roku a Planetą X jest oparty na bardzo śliskich "podstawach" astronomicznych. Jak więc w tej sytuacji Planeta X może być uważana za ucieleśnienie Nibiru?

czy to znaczy że będziemy musieli się zmierzyć z naszymi "twórcami" ..??

PS. właściwie to i tak jesteśmy niewolnikami systemu, a ci co tym sterują mogą być x- generacją dawnych kapłanów którzy byli dozorcami "bydła" dla anunnaki.

[songo1970]

SZE¦Æ SCENARIUSZY JAK POWSTRZYMAÆ 2010 GA6
Planetoida minie nas o wÂłos
Planetoida wielkoÂści poÂłowy tej, ktĂłra na poczÂątku XX wieku zniszczyÂła tajgĂŞ na Syberii, przeleci w czwartek (8 kwietnia) blisko Ziemi. Jak podkreÂślajÂą naukowcy, dystans ten jest "bezpieczny". Jednak nigdy nie wiadomo, kiedy prawdziwe zagroÂżenie doleci do nas. Czy jesteÂśmy gotowi ochroniĂŚ siĂŞ przed nim?
Planetoida 2010 GA6, która w czwartek minie ziemiê w odleg³oœci 359 tys. km. (prawie tyle samo, co odleg³oœÌ ziemi od ksiê¿yca) to niewielki - jak na warunki kosmiczne - 22 metrowy kawa³ek ska³y.

ZostaÂła odkryta przez amerykaĂąskie obserwatorium Catalina Sky Survey. I choĂŚ nie ma zagroÂżenia kolizjÂą, gdyby taka nastÂąpiÂła, mogÂłaby zniszczyĂŚ caÂłe miasto albo nawet region.

Katastrofa Tunguska

W 1908 roku tylko o poÂłowĂŞ wiĂŞksze ciaÂło niebieskie uderzyÂło w ZiemiĂŞ w centralnej Syberii - nad rzekÂą Podkamienna Tunguzka niedaleko jeziora BajkaÂł. Eksplozja byÂła porĂłwnywalna z wybuchem 15-megatonowej bomby nuklearnej (1000 razy wiĂŞcej niÂż tej zrzuconej na HiroszimĂŞ).

– Takie planetoidy potrafimy dziÂś dostrzec kilka razy w roku a co kilkaset dochodzi do zderzenia. W przypadku takiej kolizji skala zniszczeĂą byÂłaby ogromna – ocenia Krzysztof ZioÂłkowski, astronom z Centrum BadaĂą Kosmicznych Polskiej Akademii Nauk.

Dlatego od lat astronomowie przygotowujÂą scenariusze na wypadek kosmicznej katastrofy.

Scenariusz 1. Nuklearny atak

Metod¹ zastosowan¹ przez Bruce'a Willisa w "Armagedonie" by³o umieszczenie ³adunków nuklearnych we wnêtrzu planetoidy. O ile astronomowie na powa¿nie rozwa¿aj¹ tak¹ mo¿liwoœÌ, to wi¹¿e siê ona z du¿ymi problemami.

Eksplozja mogÂłaby spowodowaĂŚ rozbicie planetoidy na tysiÂące maÂłych kawaÂłkĂłw albo odÂłupanie jednego duÂżego. WĂłwczas Ziemia byÂłaby naraÂżona nie na jedno, a na kilka uderzeĂą. Nie byÂłoby jednak problemu, gdyby kawaÂłki planetoidy byÂły na tyle maÂłe, Âże spaliÂłby siĂŞ w atmosferze.

– Wszystko zaleÂży od tego jakiej wielkoÂści i z jakÂą prĂŞdkoÂściÂą kawaÂłki planetoidy trafiÂą w atmosferĂŞ. Dlatego trudno okreÂśliĂŚ jakiej wielkoÂści muszÂą byĂŚ to czĂŞÂści – komentuje ZioÂłkowski.

Scenariusz 2. Uderzenie rakiety

MoÂżna teÂż staranowaĂŚ planetoidĂŞ za pomocÂą rozpĂŞdzonej rakiety. NajpowaÂżniejszy problem, to tak pokierowaĂŚ rakietÂą, by caÂła jej energia kinetyczna posÂłuÂżyÂła do zmiany kursu planetoidy, a nie do wywoÂłania jej rotacji albo odÂłupania fragmentu.

Tak jak przy eksplozji jÂądrowej, istnieje jednak obawa, Âże planetoida rozpadnie siĂŞ na kilka czĂŞÂści. We wrzeÂśniu 2002 roku jedna z firm przedstawiÂła projekt ratunkowej misji kosmicznej zwanej "Don Kichot", w ktĂłrej wziĂŞÂłyby udziaÂł dwa statki kosmiczne - Hidalgo i Sancho.

Scenariusz 3. Kosmiczne zwierciadÂła

Astronomowie spodziewajÂą siĂŞ, Âże zmianĂŞ kursu planetoidy mogÂłoby spowodowaĂŚ umieszczenie w przestrzeni kosmicznej ogromnych zwierciadeÂł. Kilka lat temu profesor Massimiliano Vasile z Uniwersytetu w Glasgow odkryÂł, Âże umieszczenie ogromnej liczby zwierciadeÂł w przestrzeni kosmicznej i skierowanie ich na planetoidĂŞ, spowodowaÂłoby ogrzanie jej powierzchni i uwolnienie gazĂłw znajdujÂących siĂŞ we wnĂŞtrzu. Gazy te mogÂłyby siĂŞ zachowaĂŚ jak gigantyczny silnik, ktĂłry skierowaÂłby asteroidĂŞ na nowÂą orbitĂŞ.

Scenariusz 4. Grawitacyjny ciÂągnik

Pomys³ ten zak³ada wystrzelenie w kosmos pojazdu, który odholuje groŸny obiekt z trajektorii kolizyjnej. Nie musia³by nawet dotkn¹Ì przesuwanego obiektu. Za hol pos³u¿y³aby si³a przyci¹gania.

Statek po zrównaniu z planetoid¹ musia³by utrzymaÌ sta³¹ odleg³oœÌ. Po odpaleniu silników grawitacja pos³u¿y³aby za hol i wp³ynê³a na zmianê trajektorii lotu.

Scenariusz 5. OdciÂągniĂŞcie planetoidy

W tym wariancie fizycy proponujÂą umieszczenie na obiekcie silnikĂłw, ktĂłre zmieniÂłyby kurs. Przez lata rozwaÂżane byÂły wszystkie rodzajĂłw silnikĂłw: od rakietowych do Âżagli sÂłonecznych.

Innym tego typu rozwiÂązaniem byÂłoby umieszczenie na powierzchni planetoidy urzÂądzenia, ktĂłre miotaÂłoby w przestrzeĂą skaÂły z jej powierzchni. Tym samym powodujÂąc niewielkie przyÂśpieszenie planetoidy w przeciwnym kierunku.

Scenariusz 6. Pomalowanie powierzchni

Najbardziej "kosmicznÂą" metodÂą byÂłoby pokrycie powierzchni planetoidy farbÂą odblaskowÂą, co mogÂłoby spowodowaĂŚ powolnÂą, acz systematycznÂą zmianĂŞ kursu planetoidy.

Trudno wyobraziÌ sobie praktyczne wdro¿enie tego pomys³u chocia¿by ze wzglêdu na wielk¹ iloœÌ potrzebnej farby i trudnoœci z jej na³o¿eniem na powierzchniê.

Cokolwiek jednak uda nam siĂŞ zrobiĂŚ - miejmy nadzieje, Âże bĂŞdzie wystarczajÂąco skuteczne. W koĂącu wedÂług jednej z naczelnych teorii dotyczÂącej wyginiĂŞcia dinozaurĂłw, wielkie gady skoĂączyÂły dominacjĂŞ na Ziemi wÂłaÂśnie przez uderzenie asteroidy.

Sekcja Dokumentacji i Analiz TVN24/sm//kdj//mat
ArtykuÂł TVN24.pl:

[Inteluminatis]

Przepraszam kiedy Nibiru bĂŞdzie widoczna na ziemii?

PonoĂŚ w momencie przybliÂżania siĂŞ do Ziemii ma przybraĂŚ rozmiary naszego ksiĂŞÂżyca i sÂłoĂąca. Kiedy takie efekty bĂŞdÂą widoczne ? interesuje mnie dokÂładna data? ktoÂś posiada takie informacje ?

[wiki]

hehe dobre pytanie 

myÂśle Âże jesieniÂą bĂŞdzie juÂż coÂś widaĂŚ, a tak serio to kto to wie.....................nawet w Camelocie zmienili datĂŞ na bliÂżej nieokreÂślona ale w tym stuleciu ponoĂŚ moÂżna siĂŞ spodziewaĂŚ

Pozdrawiam

[Halsky]

Gdzieś już widziałem zdjęcia tej planety. Poszukam to podam link. Ale planeta nie uderzy tylko przeleci obok, a jej ogon zahaczy o ziemie.
Tak jak pisałeś "zmierzymy się ze stwórcami".

[kamil771]

Przepraszam kiedy Nibiru bĂŞdzie widoczna na ziemii?
.

To jest pytanie retoryczne...

interesuje mnie dokÂładna data? ktoÂś posiada takie informacje ?

  Najprawdopodobniej 13.13.2013

[Halsky]

Gdzie patrzeĂŚ, aby zobaczyĂŚ Nibiru, tzn.: o ktĂłrej godzinie, w jakim kierunku itd...

[kamil771]

Gdzie patrzeĂŚ, aby zobaczyĂŚ Nibiru, tzn.: o ktĂłrej godzinie, w jakim kierunku itd...

 Jutro-patrzeĂŚ w gĂłrĂŞ w pozycji stojÂącej,miĂŞdzy 22:00 a 22:15,na zachĂłd od gwiazdozbioru Panny,
ale ¿eby siê upewniÌ wejdŸ na stronê PCH tam znajdziesz wiêcej szczegó³ów.

[Halsky]

Wielkie dziĂŞki za pomoc.

[songo1970]

http://www.globalnaswiadomosc.com/ziemiaatakowanaprzez.htm

Pozdr.

[Lucyna]

MoÂże to Nibiru to ksiĂŞÂżyc kiedy ruscy pomalujÂą go na czerwono?

[Thotal]

Tylko, Âże amerykanie majÂą teÂż przygotowanÂą farbĂŞ do napisu coca cola


Pozdrawiam - Thotal

[sasquatch89]

Najszybszym sposobem na sprowadzenie stwĂłrcĂłw byÂłoby pĂłjÂście za Enki - ktĂłry nie jest tak ÂświĂŞty jak go przedstawia PCH, wystarczy spojrzeĂŚ do tekstĂłw sumeryjskich. JeÂśli Szmaragdowe Tablice Thota i "Epos zawierajÂą prawdziwe informacje to pod piramidÂą znajduje siĂŞ generator energii ktĂłry zasila portal. Na szczĂŞÂście na szczycie Wielkiej Piramidy nie ma juÂż krysztaÂłu (diademu ktĂłry spadÂł z gÂłowy Lucyfera?) wiĂŞc raczej urzÂądzenie nie zadziaÂła.

[Robin]

 Sitchin szacowaÂł czas  obiegu Nibiru wokó³ SÂłoĂąca na 3 600 lat. SÂą jednak powaÂżne wÂątpliwoÂści co do datowania cyklu jego obiegu i nawet sam Sitchin je zgÂłaszaÂł. JeÂżeli mielibyÂśmy doÂświadczyĂŚ bliskiej obecnoÂści takiego ciaÂła niebieskiego, to z pewnoÂściÂą wpÂłynie to zasadniczo na losy naszej planety. Przy czym  nikt nie jest w stanie oszacowaĂŚ skali takiego wpÂływu. ZwÂłaszcza, Âże przy tak dÂługiej eliptycznej orbicie stosunkowo niewielkie zak³ócenie toru lotu Nibiru nawet na przeciwlegÂłym do nas koĂącu elipsy moÂże bardzo powaÂżnie zmieniĂŚ trajektoriĂŞ przelotu takiego zjawiska przez nasz UkÂład SÂłoneczny, wiĂŞc nie ma kryteriĂłw do oszacowania ewentualnych skutkĂłw.

[Dariusz]

WiĂŞc jednak BINEARNY
Âśroda, 28 kwietnia 2010 23:53



WiĂŞc jednak Âżyjemy w binarnym ukÂładzie sÂłonecznym - do takiej konkluzji doszli John J. Matese i Daniel P. Whitmire - para astrofizykĂłw (Department of Physics, University of Louisiana, Lafayette, LA 70504-4210, USA)  od lat pracujÂąca nad udowodnieniem obecnoÂści drugiego sÂłoĂąca w naszym UkÂładzie SÂłonecznym.

26 kwietnia br opublikowali oni zapowiadany od kilku miesiĂŞcy artykuÂł w renomowanej Cornell University Library, pod znaczÂącym tytuÂłem Persistent Evidence of a Jovian Mass Solar Companion in the Oort Cloud  czyli "TrwaÂły dowĂłd obecnoÂści "towarzysza" naszego SÂłoĂąca o masie porĂłwnywalnej z masÂą Jowisza, ktĂłry jest umiejscowiony gdzieÂś w rejonie ObÂłoku Oorta".  Naukowcy tym samym potwierdzajÂą domniemania o binarnej budowie naszego ukÂładu sÂłonecznego - a wiĂŞc o takiej budowie, jaka jest najczĂŞÂściej spotykanÂą w znanym nam WszechÂświecie.

Naukowe opracowanie tematu zawiera 49 stron naukowego dowodu - moÂżna siĂŞ z nim zmierzyĂŚ w wersji angielskiej, jest dostĂŞpne w sieci. Opracowanie skupia siĂŞ wszelako na potwierdzeniu samego faktu, nie zajmuje siĂŞ analizÂą skutkĂłw samego odkrycia. Zapewne takowe pojawiÂą siĂŞ wkrĂłtce w sieci, albowiem sam fakt publikacji opisanego artykuÂłu zostaÂł odnotowany przez setki stron internetowych, co Âłatwo sprawdziĂŚ wpisujÂąc tytuÂł artykuÂłu w google. Có¿ to oznacza dla naszego istnienia w Kosmosie? Odkrycie Kopernika nie zmieniÂło  Âżycia jemu wspó³czesnych. Ale jeÂśli dobrze rozumiem, jesteÂśmy w stanie odnaleŸÌ "companiona" naszego SÂłoĂąca albowiem... zbliÂża siĂŞ on do punktu najwiekszego zbliÂżenia do SÂłoĂąca i do kaÂżdej planety naszego UkÂładu - w swojej mocno eliptycznej orbicie obiegu naszego SÂłoĂąca. A czy to nie wpÂłynie na Âżycie nam wspó³czesnych...?

Autorzy spodziewajÂą siĂŞ szybkiego potwierdzenia obserwacyjnego ich odkrycia, co ma siĂŞ dokonaĂŚ dziĂŞki moÂżliwoÂściom niedawno wyniesionego na orbitĂŞ obserwatorium WISE (Wide-field Infrared Survey Explorer)

http://www.schodamidonieba.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=633:wic-jednak-binarny&catid=44:swoje&Itemid=53

 

[arteq]

W Âżaden sposĂłb nie podpada to pod Nibiru opisywanÂą przez ÂŁobos/samcia.

[Linda]

 
Oto  poglÂąd dr.hab.A.DybczyĂąskiego z Instytutu Obserwatorium Astronomicznego w Poznaniu na koniec swiata w 2012 roku.

ZAPOWIEDZ KONCA SWIATA TO KOMPLETNE BZDURY

Bardzo zirytowaÂły mnie materiaÂły, na jakie trafiÂłem w Internecie, gdy poproszono mnie o opiniĂŞ w sprawie obiektu o nazwie Nibiru/Marduk/Planeta X. ZarĂłwno teksty o spodziewanym KoĂącu ÂŚwiata jak i filmiki video o tej tematyce na jakie natrafiÂłem to stek bzdur i kompletne poplÂątanie pojĂŞĂŚ, strzĂŞpĂłw informacji naukowych i niekompetentnych komentarzy dziennikarskich.

Niestety nie uda³o mi siê znaleŸÌ materia³u w jêzyku polskim, jasno i wyczerpuj¹co t³umacz¹cego bezsensownoœÌ tych "pseudo teorii". Poza kilkoma postami na forach, gdzie zdrowo myœl¹cy autorzy pukali siê w czo³o, chyba nikt po polsku nie napisa³ obszerniejszego tekstu. Znalaz³em za to ciekawie i kompetentnie napisan¹ seriê krótkich artyku³ów Iana O'Neilla, opublikowanych na stronach www.universetoday.com.

Otrzyma³em zgodê autora na wykonanie i opublikowanie t³umaczeù jego tekstów. Uwa¿aj¹c za swój obowi¹zek ustosunkowanie siê do bzdur kr¹¿¹cych po Internecie, postanowi³em podj¹Ì siê tego zadania. Dr Iwona Wytrzyszczak i dr Wojciech Borczyk, oboje z OA UAM, postanowili pomóc w t³umaczeniu tych artyku³ów, dziêki temu praca przebieg³a sprawniej, dziêkujê.


Oto szeœc artyku³ów

    * Nie bĂŞdzie "Dnia ZagÂłady" w roku 2012. Autor: Ian O'Neill, tÂłum.PAD.



    * 2012: nie bĂŞdzie przelotu Planety X. Autor: Ian O'Neill, tÂłum.PAD.


    * 2012: Planeta X to nie Nibiru. Autor: Ian O'Neill, tÂłum.WB i PAD.   



    * 2012: ÂŻadnego zabĂłjczego wybuchu na SÂłoĂącu". Autor: Ian O'Neill, tÂłum.IW i PAD.



    * 2012: ÂŻadnego przebiegunowania magnetycznego Ziemi". Autor: Ian O'Neill, tÂłum.WB i PAD.



    * 2012: ÂŻadnego zderzenia z kometÂą. Autor: Ian O'Neill, tÂłum.PAD.



       http://apollo.astro.amu.edu.pl/PAD/index.php?n=Dybol.2012Main

[Lucyna]

http://www.youtube.com/watch?v=wqovlRhIxIE

Lucyna, dopisz przynajmniej kilka s³ów, dziêki którym ³atwiej bêdzie siê zorientowaÌ czego dotyczy podany link.
Darek

[Dariusz]

Post zamieszczony przez >Betii< przeniosÂłem tu:

http://www.cheops.darmowefora.pl/index.php?topic=1293.150

[Pacio85]

bo dzisiaj ma siê pokazaÌ Wenus niby jedni mówi¹ ¿e to Wenus inni ¿e to Nibiri a Rz¹d wciska nam wiadomoœÌ ¿e to Wenus ¿eby paniki nie wywo³aÌ i byÌ mo¿e nawet ¿ebyœmy nie uwierzyli w misjê pani Lucyny wiêc proszê osoby które s¹ w posiadaniu dobrych kamer i teleskopów i ¿eby wyszli i popodziwiali widoczki i przekazali swoje obserwacje na forum bo u mnie pogoda nie dopisuje a kamery te¿ u mnie brak :*

[songo1970]

u mnie zachmurzenie, a wiĂŞc nie nagram Nibiru- szkoda
maybe next time

[Pacio85]

Nibiru w Australii data wstawienia filmiku 23 kwietnia 2010 http://www.youtube.com/watch?v=yLOL9qb5AtQ