GRUPY KRWI- co to jest?

NAJCENNIEJSZY ZE WSZYSTKICH PLYNOW

„Krew jest dla sÂłuÂżby zdrowia tym, czym ropa naftowa dla transportu”
(Arthur Caplan, dyrektor centrum bioetyki na Uniwersytecie PensylwaĂąskim).

CZYÂŻBY najcenniejszym ze wszystkich pÂłynĂłw byÂła ropa naftowa? Obecnie, gdy ceny paliw gwaÂłtownie idÂą w gĂłrĂŞ, wiele osĂłb moÂże tak myÂśleĂŚ. W rzeczywistoÂści jednak kaÂżdy z nas nosi w sobie kilka litrĂłw znacznie wartoÂściowszego pÂłynu. PomyÂśl: Aby zaspokoiĂŚ zapotrzebowanie na paliwo, kaÂżdego roku wydobywa siĂŞ miliardy baryÂłek ropy. W tym samym czasie, chcÂąc pomagaĂŚ chorym, ludzie oddajÂą jakieÂś 90 milionĂłw jednostek krwi.* To mniej wiĂŞcej tyle, ile wynosi caÂłkowita objĂŞtoÂśĂŚ krwi oÂśmiu milionĂłw osĂłb!

Ale krwi, podobnie jak ropy naftowej, teÂż zdaje siĂŞ brakowaĂŚ. ÂŚrodowiska medyczne na caÂłym Âświecie ostrzegajÂą przed kurczeniem siĂŞ zapasĂłw krwi (zobacz ramkĂŞ „Rozpaczliwe dziaÂłania”). Dlaczego jest ona tak cenna?
Rozpaczliwe dziaÂłania

Jak szacujÂą specjaliÂści, kaÂżdego roku zapotrzebowanie na krew przewyÂższa podaÂż o 200 milionĂłw jednostek. W krajach rozwijajÂących siĂŞ mieszka 82 procent ludnoÂści Âświata, a pochodzi stamtÂąd mniej niÂż 40 procent pobieranej krwi. Sporo tamtejszych szpitali musi wiĂŞc radziĂŚ sobie bez niej. Wydawana w Kenii gazeta The Nation informuje, Âże ‛codziennie z powodu niedoboru krwi odwoÂłuje siĂŞ albo przekÂłada prawie poÂłowĂŞ zabiegĂłw wymagajÂących transfuzji’.

Torebka z krwiÂąKrwi nieraz brakuje rĂłwnieÂż w zamoÂżnych paĂąstwach. PoniewaÂż ich spoÂłeczeĂąstwa siĂŞ starzejÂą, a metody leczenia sÂą coraz bardziej udoskonalane, przeprowadza siĂŞ wiĂŞcej operacji. Poza tym w dzisiejszych czasach czĂŞÂściej sÂą dyskwalifikowani dawcy, ktĂłrzy prowadzÂą niebezpieczny tryb Âżycia albo sporo podrĂłÂżujÂą i przez to naraÂżajÂą siĂŞ na kontakt z rozmaitymi chorobami bÂądÂź pasoÂżytami.

Wydaje siĂŞ, Âże organizacje zajmujÂące siĂŞ krwiÂą ogarnĂŞÂła desperacja. Niekiedy na bezpiecznych dawcĂłw wybiera siĂŞ mÂłode osoby, ktĂłre zazwyczaj prowadzÂą mniej ryzykowny tryb Âżycia. Na przykÂład w Zimbabwe 70 procent pobranej krwi pochodzi od uczniĂłw. Punkty krwiodawstwa sÂą dÂłuÂżej otwarte, a w niektĂłrych krajach banki krwi proponujÂą nawet dawcom pieniÂądze lub inne formy wynagrodzenia. Podczas kampanii w Czechach zachĂŞtÂą do oddawania krwi byÂło piwo! A niedawno w pewnym rejonie Indii przedstawiciele wÂładz zaczĂŞli osobiÂście odwiedzaĂŚ mieszkaĂącĂłw, by werbowaĂŚ chĂŞtnych do uzupeÂłniania zapasĂłw w bankach krwi.

Krwiodawca
WyjÂątkowy pÂłyn

Ze wzglĂŞdu na swÂą zdumiewajÂącÂą zÂłoÂżonoÂśĂŚ krew bywa przyrĂłwnywana do narzÂądu ciaÂła. „Krew to jeden z licznych organĂłw — niewiarygodnie cudowny i wyjÂątkowy” — powiedziaÂł korespondentowi PrzebudÂźcie siĂŞ! dr Bruce Lenes. Istotnie, krew jest wyjÂątkowa! W pewnym podrĂŞczniku nazwano jÂą „jedynym narzÂądem, ktĂłry jest pÂłynem”. OkreÂślono jÂą teÂż mianem „Âżywej sieci komunikacyjnej”. Co to oznacza?

„UkÂład krÂąÂżenia przypomina kanaÂły Wenecji” — mĂłwi naukowiec N. Leigh Anderson. „Transportuje zarĂłwno poÂżyteczne rzeczy, jak i mnĂłstwo Âśmieci”. PokonujÂąc 100 000 kilometrĂłw naczyĂą krwionoÂśnych, krew dociera niemal do wszystkich tkanek, do wszystkich waÂżnych narzÂądĂłw, ktĂłre jÂą przetwarzajÂą i sÂą od niej zaleÂżne — miĂŞdzy innymi do serca, nerek, wÂątroby czy pÂłuc.

Ten wyjÂątkowy pÂłyn dostarcza komĂłrkom naszego organizmu „poÂżyteczne rzeczy”, na przykÂład tlen, skÂładniki odÂżywcze oraz komĂłrki i czÂąsteczki speÂłniajÂące funkcje obronne. A zabiera ze sobÂą „Âśmieci” — dwutlenek wĂŞgla, pozostaÂłoÂści uszkodzonych i ginÂących komĂłrek oraz inne odpady. Rola, jakÂą krew peÂłni w usuwaniu niepoÂżÂądanych substancji, pomaga zrozumieĂŚ, dlaczego niebezpieczne jest zetkniĂŞcie z niÂą, gdy juÂż opuÂści czyjÂś organizm. Nikt nie moÂże zagwarantowaĂŚ, Âże wszystkie „Âśmieci” obecne we krwi zostanÂą zidentyfikowane i wyeliminowane, zanim przetoczy siĂŞ jÂą komuÂś innemu.

Bez wÂątpienia krew jest nieodzowna do Âżycia. I dlatego wprowadzono praktykĂŞ przetaczania krwi pacjentom. Wielu lekarzy powiedziaÂłoby, Âże wÂłaÂśnie to zastosowanie czyni jÂą tak cennÂą. W medycynie nastĂŞpujÂą jednak pewne przeobraÂżenia. MoÂżna wrĂŞcz powiedzieĂŚ, Âże dokonuje siĂŞ cicha rewolucja. Sporo chirurgĂłw oraz innych specjalistĂłw nie przetacza juÂż krwi tak chĂŞtnie jak dawniej. Dlaczego?

Transfuzjologia — czy ma przed sobÂą przyszÂłoÂśĂŚ?

„Transfuzjologia nadal bĂŞdzie trochĂŞ przypominaĂŚ chodzenie po tropikalnym lesie, w ktĂłrym znane ÂścieÂżki sÂą przetarte, ale wciÂąÂż trzeba na nich zachowywaĂŚ ostroÂżnoÂśĂŚ; nowe i niewidoczne zagroÂżenia czajÂą siĂŞ za zakrĂŞtem, stanowiÂąc puÂłapkĂŞ dla nieuwaÂżnych”
(profesor transfuzjologii Ian M. Franklin).

KIEDY w latach osiemdziesiÂątych XX wieku epidemia AIDS skierowaÂła uwagĂŞ opinii publicznej na krew, wzmoÂżono wysiÂłki w celu wyeliminowania „niewidocznych zagroÂżeĂą” zwiÂązanych z jej przetaczaniem. Mimo to piĂŞtrzÂą siĂŞ liczne trudnoÂści. W czerwcu 2005 roku ÂŚwiatowa Organizacja Zdrowia (WHO) przyznaÂła: „Szanse otrzymania bezpiecznej transfuzji (...) ogromnie siĂŞ rĂłÂżniÂą w zaleÂżnoÂści od kraju”. Dlaczego?

W wielu paĂąstwach nie ma ogĂłlnokrajowych programĂłw gwarantujÂących bezpieczne pobieranie, testowanie oraz transportowanie krwi i preparatĂłw krwiopochodnych. Zapasy krwi bywajÂą przechowywane w ryzykowny sposĂłb — w wysÂłuÂżonych domowych chÂłodziarkach albo w lodĂłwkach turystycznych! JeÂżeli normy bezpieczeĂąstwa nie sÂą przestrzegane, krew dawcy mieszkajÂącego w odlegÂłoÂści setek, a nawet tysiĂŞcy kilometrĂłw od pacjenta moÂże siĂŞ okazaĂŚ bardzo szkodliwa.
Bezpieczna krew — trudno osiÂągalny cel

NiektĂłre paĂąstwa utrzymujÂą, Âże ich zapasy krwi sÂą bezpieczniejsze niÂż kiedykolwiek w przeszÂłoÂści. Nadal jednak istniejÂą powody do obaw. W okĂłlniku przygotowanym przez trzy amerykaĂąskie organizacje zajmujÂące siĂŞ krwiÂą podano na pierwszej stronie: „OSTRZEÂŻENIE: PoniewaÂż peÂłna krew oraz jej skÂładniki sÂą pozyskiwane z krwi ludzkiej, mogÂą przenosiĂŚ czynniki zakaÂźne, np. wirusy (...). Ryzyka tego nie eliminujÂą ostroÂżny wybĂłr dawcĂłw ani badania laboratoryjne”.
StÂłuczona prĂłbĂłwka i rozlana krew

Pracownicy sÂłuÂżby zdrowia bardzo uwaÂżajÂą, by nie mieĂŚ bezpoÂśredniego kontaktu z krwiÂą

Nie bez powodu Peter Carolan, wysoki rangÂą urzĂŞdnik MiĂŞdzynarodowej Federacji StowarzyszeĂą Czerwonego KrzyÂża i Czerwonego PĂłÂłksiĂŞÂżyca, powiedziaÂł: „Nigdy nie ma stuprocentowej gwarancji bezpieczeĂąstwa zasobĂłw krwi”. I dodaÂł: „Zawsze bĂŞdÂą jakieÂś nowe infekcje, na ktĂłre w danej chwili nie bĂŞdzie Âżadnego testu”.

Naukowiec przy mikroskopieA co by siĂŞ staÂło, gdyby pojawiÂł siĂŞ nowy drobnoustrĂłj, ktĂłry podobnie jak wirus wywoÂłujÂący AIDS przez dÂługi czas pozostawaÂłby utajony i Âłatwo przenosiÂłby siĂŞ przez krew? Na konferencji medycznej zorganizowanej w Pradze w kwietniu 2005 roku dr Harvey G. Klein z PaĂąstwowych InstytutĂłw Zdrowia w USA nazwaÂł takÂą perspektywĂŞ otrzeÂźwiajÂącÂą. DodaÂł teÂż: „Ci, ktĂłrzy pobierajÂą skÂładniki krwi, wcale nie byliby lepiej przygotowani na poÂłoÂżenie tamy epidemii jakiejÂś choroby przenoszonej przez krew, niÂż w poczÂątkowym okresie epidemii AIDS”.
BÂłĂŞdy oraz powikÂłania poprzetoczeniowe

Co w krajach rozwiniĂŞtych naleÂży do najwiĂŞkszych zagroÂżeĂą towarzyszÂących transfuzji? SÂą to bÂłĂŞdy popeÂłnione podczas leczenia krwiÂą oraz reakcje immunologiczne. W zwiÂązku z badaniami przeprowadzonymi w roku 2001 w Kanadzie gazeta The Globe and Mail poinformowaÂła, Âże tysiÂące transfuzji omal nie doprowadziÂło do zgonĂłw z powodu „pobrania prĂłbek krwi od niewÂłaÂściwego pacjenta, bÂłĂŞdnego ich oznakowania albo zamĂłwienia krwi dla niewÂłaÂściwego pacjenta”. W Stanach Zjednoczonych w latach 1995-2001 takie pomyÂłki kosztowaÂły Âżycie co najmniej 441 osĂłb.

„Zanim lekarz przetoczy pacjentowi krew, powinien trzy razy siĂŞ zastanowiĂŚ” (profesor Ian M. Franklin)

W zasadzie osoby otrzymujÂące obcÂą krew stojÂą w obliczu podobnych powikÂłaĂą jak ci, u ktĂłrych dokonano przeszczepu. UkÂład odpornoÂściowy na ogĂłÂł odrzuca obcÂą tkankĂŞ. Czasem transfuzja moÂże wywoÂłaĂŚ immunosupresjĂŞ, czyli zahamowaĂŚ naturalne reakcje immunologiczne. Chory jest przez to podatny na pooperacyjne infekcje oraz na dziaÂłanie wirusĂłw, ktĂłre wczeÂśniej byÂły nieaktywne. Nic wiĂŞc dziwnego, Âże zdaniem cytowanego juÂż profesora Franklina zanim lekarz przetoczy pacjentowi krew, powinien trzy razy siĂŞ zastanowiĂŚ.

ÂŚmierĂŚ z powodu TRALI

Strzykawka z krwiÂą

Ostre poprzetoczeniowe uszkodzenie pÂłuc (skrĂłt angielski TRALI), opisane po raz pierwszy na poczÂątku lat dziewiĂŞĂŚdziesiÂątych XX wieku, to zagraÂżajÂąca Âżyciu reakcja immunologiczna wystĂŞpujÂąca po transfuzji krwi. Obecnie wiadomo, Âże co rok zespĂłÂł TRALI powoduje setki zgonĂłw. SpecjaliÂści podejrzewajÂą jednak, Âże liczba ta moÂże byĂŚ znacznie wyÂższa, poniewaÂż wielu pracownikĂłw sÂłuÂżby zdrowia nie rozpoznaje objawĂłw. Co prawda przyczyna wystÂąpienia tego zespoÂłu nie jest jasna, ale czasopismo New Scientist sugeruje, Âże wywoÂłujÂąca go krew „najwyraÂźniej pochodzi gÂłĂłwnie od dawcĂłw majÂących wczeÂśniej stycznoÂśĂŚ z rĂłÂżnymi grupami krwi, na przykÂład (...) od osĂłb, ktĂłre wielokrotnie przyjmowaÂły transfuzjĂŞ”. Jak informuje pewien raport, w USA i Wielkiej Brytanii TRALI naleÂży teraz do najczĂŞstszych przyczyn zgonĂłw poprzetoczeniowych. Stanowi „dla bankĂłw krwi wiĂŞkszy problem niÂż szeroko znane choroby, takie jak zakaÂżenie wirusem HIV”.
Co o tym sÂądzÂą specjaliÂści

Coraz wiĂŞcej pracownikĂłw sÂłuÂżby zdrowia bierze pod uwagĂŞ powyÂższe fakty i krytyczniej ocenia leczenie krwiÂą. W pewnym ÂźrĂłdle podano: „NiektĂłrzy lekarze utrzymujÂą, Âże krew allogeniczna [pochodzÂąca od innej osoby] jest niebezpiecznym lekiem i Âże gdyby oceniano jÂą wedÂług tych samych standardĂłw, co inne leki, jej stosowanie byÂłoby zabronione” (Dailey’s Notes on Blood).

Pod koniec 2004 roku profesor Bruce Spiess tak siĂŞ wypowiedziaÂł na temat przetaczania jednego z gÂłĂłwnych skÂładnikĂłw krwi podczas operacji serca: „Bardzo nieliczne artykuÂły [medyczne] podtrzymujÂą poglÂąd, jakoby transfuzja poprawiaÂła wynik operacji”. W rzeczywistoÂści sporo transfuzji „moÂże przynieÂśĂŚ wiĂŞcej szkody niÂż poÂżytku, i to praktycznie w kaÂżdym przypadku z wyjÂątkiem powaÂżnych urazĂłw”. Transfuzje zwiĂŞkszajÂą „ryzyko zapalenia pÂłuc, rĂłÂżnych infekcji, zawaÂłĂłw serca i udarĂłw”.

Wielu zaskakuje fakt, Âże standardy stosowania krwi nie sÂą tak jednolite, jak naleÂżaÂłoby siĂŞ spodziewaĂŚ. Doktor Gabriel Pedraza przypomniaÂł niedawno swoim chilijskim kolegom, Âże „transfuzja krwi to sÂłabo zdefiniowana metoda leczenia”, w ktĂłrej „trudno ustaliĂŚ i stosowaĂŚ powszechnie akceptowane wskazĂłwki”. Nic dziwnego, Âże dyrektor jednej z placĂłwek Szkockiej SÂłuÂżby Transfuzjologicznej Brian McClelland apeluje do lekarzy, by „pamiĂŞtali, iÂż transfuzja to przeszczep, i dlatego decyzja o jej dokonaniu nie jest bÂłaha”. Sugeruje on, by za kaÂżdym razem siĂŞ zastanowili: „Czy zgodziÂłbym siĂŞ na tĂŞ transfuzjĂŞ, gdyby chodziÂło o mnie albo o moje dziecko?”

„Czy zgodziÂłbym siĂŞ na tĂŞ transfuzjĂŞ, gdyby chodziÂło o mnie albo o moje dziecko?” (Brian McClelland)

Prawda jest taka, Âże sporo pracownikĂłw sÂłuÂżby zdrowia podziela zdanie pewnego hematologa, ktĂłry powiedziaÂł korespondentowi PrzebudÂźcie siĂŞ!: „Jako specjaliÂści w zakresie krwiolecznictwa nie lubimy ani przetaczaĂŚ krwi, ani jej otrzymywaĂŚ”. Skoro takie odczucia majÂą osoby ze Âśrodowiska medycznego, to co powinni o tym myÂśleĂŚ pacjenci?
Czy w medycynie coÂś siĂŞ zmieni?

MoÂżesz siĂŞ jednak zastanawiaĂŚ: „Skoro leczenie krwiÂą jest najeÂżone tyloma niebezpieczeĂąstwami, to dlaczego nadal stosuje siĂŞ jÂą na tak duÂżÂą skalĂŞ, zwÂłaszcza Âże istniejÂą metody alternatywne?” OtĂłÂż wielu lekarzy po prostu nie chce zmieniĂŚ swych metod leczenia albo nie zna strategii alternatywnych. Jak napisano w czasopiÂśmie Transfusion, „lekarze podejmujÂą decyzje co do transfuzji, opierajÂąc siĂŞ na tym, czego siĂŞ dawniej uczyli i jak zostali wychowani, oraz na ‚ocenie klinicznej’”.

OgromnÂą rolĂŞ odgrywajÂą rĂłwnieÂż umiejĂŞtnoÂści chirurga. Doktor Beverley Hunt z Londynu pisze, Âże „iloÂśĂŚ utraconej krwi bardzo siĂŞ rĂłÂżni w zaleÂżnoÂści od doÂświadczenia chirurga, dlatego wzrasta zainteresowanie szkoleniem chirurgĂłw w zakresie odpowiedniej hemostazy [metod opanowywania krwawienia]”. Inni twierdzÂą, Âże koszty metod alternatywnych sÂą zbyt duÂże — chociaÂż coraz wiĂŞcej doniesieĂą wskazuje na coÂś zupeÂłnie przeciwnego. Jednak spora grupa lekarzy podziela poglÂąd dra Michaela Rose’a, ktĂłry oÂświadczyÂł: „KaÂżdy pacjent operowany bez uÂżycia krwi korzysta naprawdĂŞ z najlepszego leczenia”.

Najlepsze leczenie — czy nie tego wÂłaÂśnie byÂś oczekiwaÂł? JeÂśli tak, to masz podobne odczucia jak ludzie, ktĂłrzy wrĂŞczyli ci niniejsze czasopismo. W nastĂŞpnym artykule opisano ich godne uwagi stanowisko w kwestii transfuzji krwi.
Alternatywne metody leczenia

Strategie alternatywne wobec transfuzjiW ciÂągu ostatnich szeÂściu lat Komitety ÂŁÂącznoÂści ze Szpitalami, powoÂłane przez ÂŚwiadkĂłw Jehowy, rozpowszechniÂły w Âśrodowiskach medycznych na caÂłym Âświecie dziesiÂątki tysiĂŞcy wideokaset Strategie alternatywne wobec transfuzji — proste, skuteczne, bezpieczne.* W filmie tym, opracowanym w okoÂło 25 wersjach jĂŞzykowych, Âświatowej sÂławy lekarze omawiajÂą skuteczne strategie stosowane obecnie w leczeniu bez krwi. SpotkaÂł siĂŞ on z Âżywym oddÂźwiĂŞkiem. Na przykÂład w Wielkiej Brytanii przedstawiciele Narodowej SÂłuÂżby Krwi (NBS), obejrzawszy go pod koniec roku 2001, wysÂłali listy wraz z wideokasetami do wszystkich dyrektorĂłw bankĂłw krwi oraz hematologĂłw w kraju. W liÂście zachĂŞcono do zapoznania siĂŞ z tym materiaÂłem, poniewaÂż „coraz bardziej upowszechnia siĂŞ ÂświadomoÂśĂŚ, Âże jednym z celĂłw dobrej opieki lekarskiej jest unikanie transfuzji, kiedy to tylko moÂżliwe”. Przyznano teÂż, Âże „gÂłĂłwna idea [filmu] (...) zasÂługuje na pochwaÂłĂŞ i NBS zdecydowanie jÂą popiera”.

* PÂłytĂŞ DVD Metody alternatywne wobec transfuzji — seria filmĂłw dokumentalnych, wydanÂą przez ÂŚwiadkĂłw Jehowy, chĂŞtnie udostĂŞpniÂą przedstawiciele tego wyznania. Na pÂłycie jest teÂż wspomniany film.

SkÂład krwi.

SkÂład krwi

Krwiodawcy najczĂŞÂściej oddajÂą krew peÂłnÂą, choĂŚ nieraz pobiera siĂŞ od nich samo osocze. I chociaÂż w niektĂłrych krajach przetacza siĂŞ wÂłaÂśnie krew peÂłnÂą, to na ogĂłÂł zanim zostanie ona przebadana i wykorzystana do transfuzji, wyodrĂŞbnia siĂŞ jej podstawowe skÂładniki. PoniÂżej omĂłwiono ich rolĂŞ oraz zawartoÂśĂŚ procentowÂą w stosunku do caÂłkowitej objĂŞtoÂści krwi.

ZarĂłwno osocze, jak i pozostaÂłe trzy gÂłĂłwne skÂładniki mogÂą byĂŚ ÂźrĂłdÂłem mniejszych frakcji. Na przykÂład hemoglobina to frakcja wyizolowana z krwinek czerwonych.
OSOCZE
WODA 91,5%
BIAÂŁKA 7%

ALBUMINY

GLOBULINY

FIBRYNOGEN
POZOSTAÂŁE SUBSTANCJE 1,5%

SUBSTANCJE ODÂŻYWCZE

HORMONY

GAZY ODDECHOWE

ELEKTROLITY

WITAMINY

AZOTOWE PRODUKTY PRZEMIANY MATERII

Wykres przedstawiajÂący skÂładniki osocza
OSOCZE (plazma) stanowi 52—62 procent caÂłkowitej objĂŞtoÂści krwi. W tym pÂłynie o sÂłomkowej barwie sÂą zawieszone i transportowane komĂłrki krwi, biaÂłka oraz inne substancje.

Warto wiedzieĂŚ, Âże 91,5 procent osocza to woda; 7 procent stanowiÂą biaÂłka, z ktĂłrych uzyskuje siĂŞ frakcje: albuminy (okoÂło 4 procent), globuliny (okoÂło 3 procent) i fibrynogen (niecaÂły procent). Na pozostaÂłe 1,5 procent osocza skÂładajÂą siĂŞ miĂŞdzy innymi substancje odÂżywcze, hormony, gazy oddechowe, elektrolity, witaminy oraz azotowe produkty przemiany materii.

Krwinka biaÂła

KRWINKI BIAÂŁE (leukocyty) stanowiÂą mniej niÂż 1 procent caÂłkowitej objĂŞtoÂści krwi. AtakujÂą i niszczÂą potencjalnie szkodliwe ciaÂła obce.

PÂłytka krwi

PÂŁYTKI KRWI (trombocyty) stanowiÂą mniej niÂż 1 procent caÂłkowitej objĂŞtoÂści krwi. TworzÂą skrzepy, ktĂłre zatrzymujÂą krew, Âżeby nie uchodziÂła z ran.

Krwinka czerwona

KRWINKI CZERWONE (erytrocyty) stanowiÂą 38—48 procent caÂłkowitej objĂŞtoÂści krwi. KomĂłrki te podtrzymujÂą przy Âżyciu wszystkie tkanki, dostarczajÂąc im tlen i usuwajÂąc dwutlenek wĂŞgla.

Reakcje Krwi.

Zastosowanie w medycynie.

Nauka i technika umoÂżliwiajÂą rozpoznanie oraz wyizolowanie drobnych skÂładnikĂłw krwi w tak zwanym procesie frakcjonowania. Zilustrujmy to przykÂładem: Z wody morskiej, ktĂłrej 96,5 procent stanowi woda, moÂżna wyodrĂŞbniĂŚ inne substancje, takie jak magnez, brom i oczywiÂście sĂłl. Podobnie jest z osoczem, ktĂłre stanowi ponad poÂłowĂŞ caÂłkowitej objĂŞtoÂści krwi. PrzeszÂło 90 procent jego skÂładu to woda. Po przetworzeniu osocza moÂżna uzyskaĂŚ frakcje obejmujÂące miĂŞdzy innymi biaÂłka: albuminĂŞ, fibrynogen oraz rĂłÂżne globuliny.

Frakcje krwiKtĂłrÂąÂś z frakcji lekarz zaleca czasem w ramach terapii. PrzykÂładem moÂże byĂŚ krioprecypitat, czyli stĂŞÂżony preparat niektĂłrych biaÂłek, uzyskiwany przez zamroÂżenie, a potem odmroÂżenie osocza. Ta nierozpuszczalna frakcja jest bogata w czynniki krzepniĂŞcia i zwykle wykorzystuje siĂŞ jÂą do tamowania krwawienia. Inne metody leczenia mogÂą wymagaĂŚ podania preparatu, w ktĂłrym frakcja krwi stanowi gÂłĂłwny skÂładnik albo wystĂŞpuje tylko w iloÂściach Âśladowych.* CzĂŞÂśĂŚ biaÂłek osocza stosuje siĂŞ w rutynowych zastrzykach wzmacniajÂących odpornoÂśĂŚ u osĂłb naraÂżonych na dziaÂłanie czynnikĂłw zakaÂźnych. BiaÂłka osocza znajdujÂą siĂŞ niemal we wszystkich frakcjach krwi uÂżywanych do celĂłw medycznych.

Jak poinformowano w tygodniku Science News, „naukowcy szacujÂą, Âże w krwiobiegu krÂąÂży tysiÂące biaÂłek, a rozpoznali zaledwie kilkaset z nich”. Wraz z rozwojem wiedzy na temat krwi mogÂą siĂŞ pojawiĂŚ nowe preparaty zawierajÂące te biaÂłka.

* W skÂład niektĂłrych preparatĂłw wchodzÂą rĂłwnieÂż frakcje krwi zwierzĂŞcej.

http://ciekawostki.dzs.pl/wszystkie-artykuly/transfuzjologia/
— zastosowanie w medycynie

	Witamy, Gość. Zaloguj się lub zarejestruj.	Grudzień 22, 2024, 08:11:57
		Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

	Autor	Wątek: GRUPY KRWI- co to jest? (Przeczytany 5735 razy)
0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.