„agresja rodzi agresje”- to potwierdza nawet fizyka „akcja- reakcja”
proste rozwiązania na trudne problemy-
ukradł- obciąć rękę
skłamał- wyrwać język, itd.
Schemat brutalnej agresji utrwalony i powielany poprzez wieki, że aż (dla niektórych) nie sposób wyobrazić sobie inną drogę.
„Przyczyny powstawania tendencji do przemocy u młodzieży:
Wpływ środowiska rodzinnego. Zawrzeć tu można działanie czterech czynników:
1. Emocjonalne nastawienie dziecka ze strony głównego opiekuna. Stwierdzono związek
pomiędzy brakiem ciepła oraz zaangażowania w sprawy dziecka, a jego późniejszymi
tendencjami do agresji i wrogości wobec innych ludzi.
2. Postawa przyzwalająca i tolerancyjna wobec dziecka połączona z brakiem ustawienia
jasnych granic wobec agresywnego zachowania w stosunku do innych ludzi. Taki brak reguł z
uogólnioną tolerancją rodziców prowadzi w przyszłości do wyższego poziomu przejawiania
agresji przez młodszą osobę.
3. Poziom agresji dziecka zwiększa rodzic „nie znoszący sprzeciwu”, używający metod
wychowawczych tj. : bicie, brutalne traktowanie, ostre wybuchy gniewu. Przemoc rodzi
przemoc.
4. Temperament, który jest cechą dziedziczoną.
Dziecko z większym temperamentem szybciej może stać się agresywne niż dziecko spokojne.
Dwa pierwsze czynniki: brak ciepła i zainteresowania z jednej strony, a permisywność i nie
stawianie granic w stosunku do agresji - z drugiej, są najsilniej działającymi przyczynami z
okresu dzieciństwa. Na drugim miejscu jest brutalne zachowanie „głównego rodzica”, na
trzecim czynniki temperamentalne. Wbrew powszechnym opiniom status społeczny i
ekonomiczny rodziny nie ma znaczącego wpływu na rozwój tendencji agresywnych dzieci.
Środowisko rodzinne wydaje się być najważniejszym zewnętrznym czynnikiem w rozwoju
agresji u dzieci. We wszystkich rodzinach dochodzi do tej czy innej ekspresji gniewu. Jest to
naturalny aspekt życia rodzinnego. Nie ma wątpliwości, co do wpływu przebiegu
emocjonalnych procesów w rodzinie na rozwój dziecka. Gniew w stosunkach między
rodzicami oddziałuje na poziom agresji u dziecka. Istnieje powiązanie pomiędzy brakiem
porozumienia w małżeństwie a trudnościami w zachowaniu się dziecka. Negatywne
zachowanie u dziecka może też powodować przemoc w rodzinie: maltretowanie, psychiczne i
fizyczne. Dzieci, obserwując konflikty rodziców, starają się zwrócić na siebie uwagę, poprzez
używanie wszelkich możliwych sposobów w tym także agresji. Mają nadzieję, że przez
takiego zachowanie odwrócą uwagę rodziców od konfliktów. Może to jednak mieć zupełnie
inny skutek, gdyż rodzice będą trwać w przekonaniu, se mają trudne dziecko i relację między
nimi mogą być jeszcze bardziej zakłócone. Dzieci bardzo łatwo przyswajają sobie
zachowanie agresywne. To właśnie rodzina powinna wyposażyć dziecko w mechanizmy,
które umożliwiałyby mu kontrolę emocji.
Dziecko wychowane w środowisku agresywnym przypisuje innym osobom
negatywne cechy i wartości, traktując innych jako zagrożenie dla siebie, odczuwając do ludzi
odrazę, gniew, stosując nawet przemoc. Postawy dziecka reguluje to jak rodzina zwraca się
do niego, jak uczy go norm społecznych i otaczającego go świata, czy akceptuje agresję do
wrodzonych możliwości dziecka.
Podsumowując to, możemy dojść do wniosku, że zakłócone stosunki interpersonalne
w rodzinie mają duży wpływ na kształtowanie się agresji u dzieci. Niezaspokojone pierwotne
i wtórne potrzeby dziecka nieodzownie prowadzą do postaw agresywnych. Nie tylko
obserwacje, instrumentalne uczenie się i modelowanie stwarzają duże prawdopodobieństwo
występowania tego zjawiska, ale także brak rodziców lub oziębłość i chłód emocjonalny
dorosłych. Rodzice często nie mają świadomości jak wiele rozumie ich dziecko i jak szybko
powiela dostarczane przez nich wzorce.”
całość/źródło:
http://www.wpsnz.uz.zgora.pl/pliki/prace_studentow/prace2/Agresja.pdf?f97acaa1dd9b55c5b7642c88624dd8ba=f9dd20fbd22df2e5efac03b1cf6c8945PS. ezoteryka nie ma tu nic do rzeczy!
