Tej ¶ciemy o pomocy konkretnemu dziecku na zachodzie ju¿ prawie nikt nie kupuje, to by³o hitem ze dwadzie¶cia lat temu to i zbiórka na szczepionki dla dzieci. Okaza³o siê oszustwem na du¿± skalê. O szczepionkach teraz ju¿ cisza po aferze z nimi bo i tak nikt by nie da³.
Nie mniej jednak ci najbiedniejsi nie prosz± o pomoc przez internet , oni wcale nie prosz±, a ci którzy niby dla nich prosz± przeznaczaj± kasê na krzewienie swojej jedynie s³usznej ideologii.
Nawet dary z u¿ywanej odzie¿y sprzedaj± miast rozdawaæ.
Caritas szczyci siê niby swoj± hojno¶ci±.. jak± swoj± to s± dary darczyñców ludzi a on jest tylko dystrybutorem ich wedle swojego widzimisiê ...
Oszustwo goni oszustwo
A tu trochê info o dzia³alno¶ci prawdziwej w Caritas.
http://www.wykop.pl/ramka/297897/jak-sie-kreci-lody-w-caritas-tajemnicza-sprzedaz-posiadlosci-za-10-tys-zl/Waszym zdaniem » Dziennikarstwo obywatelskie » ¯ycie duchowe
"MATKA BOSKA PIENIʯNA" - KRÓLOWA KO¦CIO£Aprymas_polski, 21 Stycznia 2010, 13:58
Ko¶ció³ jako instytucja funkcjonuje ju¿ przesz³o 17 wieków. Od pocz±tku swego istnienia jednym z g³ównych priorytetów organizacji ko¶cielnej jest poznanie istoty Prawdziwego Boga... Pieni±dza.
Jak zatem przedstawia siê ta ko¶cielna wêdrówka ku poznaniu? Na pocz±tku odbywa³o siê zwyczajne grabienie innowierców, a wiêc ¯ydów, pogan i heretyków, których czêsto przy okazji mordowano. Napadano na obce ¶wi±tynie, grabiono cenne przedmioty barbarzyñsko niszcz±c i pal±c resztê, na co bezskutecznie skar¿yli siê do cesarza miejscowi dostojnicy. Przy tym dodatkowym ¼ród³em dochodu by³y tu wykupy wymuszane przez chrze¶cijan za oszczêdzenie ¶wi±tyni. Oczywi¶cie i tak tylko czasowe. Pó¼niej, ju¿ w ¶redniowieczu, otrzymane, zagarniête, a czasem te¿ i zakupione posiad³o¶ci ziemskie, wielkie latyfundia, zamki i pa³ace wraz z okolicznymi wsiami i ch³opami przynosi³y ogromny zysk. Co najmniej 30% ziemi uprawnej w Europie nale¿a³o do Ko¶cio³a katolickiego.
Biskupi bywali ksi±¿êtami rz±dz±cymi odrêbnymi pañstewkami, a papie¿ to oczywi¶cie jeden z najwa¿niejszych monarchów europejskich. Od VI wieku w³adcy p³ac± papie¿owi dziesiêcinê, czyli jedna dziesi±ta w³asnego przychodu, a Karol Wielki zatwierdza to w swoim kodeksie prawnym, który bêdzie potem wzorem dla ca³ej Europy. Charakterystyczne, ¿e pañstwa p³ac± ten podatek a¿ do XIX wieku i jako¶ nikomu nie przychodzi do g³owy pytanie, dlaczego? Znios± go dopiero nowoczesne konstytucje powstaj±ce po Rewolucji Francuskiej.
Kolejni papie¿e ustanawiaj± op³aty za wszelkie "pos³ugi duchowe" i nowe podatki na przyk³ad Urban VIII (1623-1644) wprowadzi³ ich a¿ dziesiêæ. Handluj± odpustami i stanowiskami, jak papie¿ Bonifacy IX, który w roku 1402 ws³awi³ siê anulowaniem wszystkich dot±d sprzedanych stanowisk i zacz±³ je sprzedawaæ na nowo (oczywi¶cie nie zwracaj±c wcze¶niej wp³aconych pieniêdzy). Ka¿± p³aciæ za koronowanie monarchów i uznanie ich praw do tronu. Papie¿e i biskupi nie powstrzymuj± siê nawet od zak³adania burdeli i pobierania podatków od prostytutek. A ju¿ szczególnym wynalazkiem jest rok jubileuszowy, kiedy to papie¿ pielgrzymom przybywaj±cym do Rzymu odpuszcza wszystkie grzechy, za co oni rewan¿uj± siê sowitymi ofiarami. Podobno bywa³y lata, kiedy z³o¿one na o³tarzach pieni±dze i kosztowno¶ci zgarniano grabiami. Podobny pomys³, choæ z oczywistych wzglêdów na mniejsz± skalê, realizuj± poszczególne ko¶cio³y parafialne cyklicznie og³aszaj±ce odpust. Przybywaj±cy nañ grzesznicy wyjednuj± uwolnienie od grzechów zarówno pobo¿n± modlitw±, jak i brzêcz±ca monet±. Grzegorz IX wprowadza coroczn± daninê na zbrojenia popierana przez papie¿y od ko¶cio³ów w poszczególnych krajach.
Ju¿ w XIV – XV wieku papiestwo przestawia siê na gospodarkê pieniê¿n± zamiast dotychczasowej naturalnej. Podatki pobiera, wiêc w monecie i dodatkowo zyskuje na obrocie du¿ymi sumami we wspó³pracy z sieci± banków. A zatem jest to bardzo nowoczesny system, co szczególnie razi w zestawieniu z ci±gle utrzymywanym ko¶cielnym niewolnictwem i feudalnymi stosunkami na wsi. Nie jest, wiêc przypadkiem, ¿e ponawiane od roku 314 potêpianie lichwy zostaje znacznie os³abione w 1830 roku. Ko¶ció³ potrzebowa³ przecie¿ uzasadnienia dla prowadzonych przez siebie operacji finansowych i dlatego dopu¶ci³ po¿yczanie pieniêdzy na procent, ale pod warunkiem, ¿e nie bêdzie to procent nadmiernie wielki. Od 1887 roku dzia³a ju¿ specjalna papieska instytucja zajmuj±ca siê zbieraniem i zarz±dzaniem pieniêdzmi na wspieranie religijnych inicjatyw Ko¶cio³a. W roku 1942 zostanie ona przekszta³cona w strukturê wszêdzie znan± pod nieoficjalna nazw± Banku Watykañskiego, chocia¿ kolejni papie¿e od¿egnuj± siê od s³owa "bank".
Tymczasem papiestwo wchodzi³o w XX wiek wyra¼nie os³abione – bez Pañstwa Ko¶cielnego oraz bez realnego wp³ywu na politykê i we W³oszech, i poza nimi. A zatem z drastycznie zmniejszonymi dochodami. Dopiero polityczne zwyciêstwo i pobo¿na wielkoduszno¶æ Benito Mussoliniego pozwoli papie¿owi stworzyæ w pe³ni nowoczesne, choæ bardzo specyficzne, konsorcjum finansowe, jedn± z najwiêkszych finansowych potêg ¶wiata.
Otó¿ w roku 1929 faszystowskie W³ochy podpisuj± z Watykanem konkordat, czyli Traktaty Laterañskie, na mocy, których Watykan uzyskuje status w pe³ni samodzielnego, chocia¿ miniaturowego, pañstewka. Odt±d papie¿e nie p³ac± podatku pañstwu w³oskiemu i nie podlegaj± ¿adnej kontroli finansowej. Mussolini podarowa³ te¿ Watykanowi 750 milionów lirów i w³oskie papiery warto¶ciowe o warto¶ci jednego miliarda.
Ta gigantyczna suma wymaga³a oczywi¶cie specjalnego zarz±dzenia i w tym w³a¶nie celu powo³ano Administracjê Dóbr Stolicy Apostolskiej, na czele, której stan±³ Bernardino Nogara. Jego zadaniem by³o utrzymaæ i, w miarê mo¿no¶ci, pomno¿yæ tê fortunê. Nogara postawi³ jednak warunek, aby papie¿ pozostawi³ mu ca³kowicie wolna rêkê w inwestowaniu tych pieniêdzy bez wzglêdu na miejsce, rodzaj dzia³alno¶ci oraz ideologiczne czy wrêcz religijne sprzeczno¶ci z oficjalnymi zasadami katolicyzmu.
Watykañskie pieni±dze s± odt±d zaanga¿owane w spekulacje na gie³dzie, handel metalami szlachetnymi, produkcje broni, a tak¿e ¶rodków antykoncepcyjnych, mimo ¿e ksiê¿a nadal oficjalnie potêpiaj± i drapie¿ny kapitalizm, i wojnê, i kontrolê urodzeñ. Francesco Pacelli, brat kardyna³a E. Pacellego, oraz bratankowie tego kardyna³a a zarazem przysz³ego papie¿a Piusa XII, Carlo, Giulio i Marcantonio Pacelli zasiadaj± w zarz±dach wielu w³oskich i zagranicznych firm, w których Watykan ma poka¼ne udzia³y. Dotyczy to zw³aszcza gazownictwa, wodoci±gów, elektryczno¶ci, telekomunikacji, kolei, w³ókiennictwa, cementowni a nawet fabryk amunicji. Nogara wykupuje akcje wielu banków. Kiedy Banco di Roma, w którym Ko¶ció³ mia³ du¿e udzia³y, by³ bliski upadku, Mussolini zwraca Watykanowi wszystkie zainwestowane pieni±dze i sumê przekraczaj±c± 630 milionów dolarów przerzuca na kasê pañstwow±. Oznacza to, oczywi¶cie, sp³atê ko¶cielnego d³ugu przez w³oskich podatników.
Do podatków, choæ tym razem niemieckich, odnosi siê te¿ konkordat podpisany z hitlerowsk± Rzesz±. Hitler zobowi±za³ siê do pobierania podatku od wszystkich obywateli, którzy deklaruj± katolicyzm i odprowadzania go do Watykanu. Dziêki temu papiestwo przez ca³± wojnê zarabia³o nawet sto milionów dolarów rocznie. Czy nale¿y, wiêc dziwiæ siê, ¿e papie¿ Pius XII nigdy zdecydowanie nie potêpi³ hitleryzmu? Tu¿ przed wybuchem przewidywanej wojny ¶wiatowej Nogara wykupi³ dla Watykanu du¿e ilo¶ci z³ota na sumê 26,8 miliona dolarów. Wojna podbi³a warto¶æ kruszcu niemal dziesiêciokrotnie.
Od 1943 roku pieni±dze Watykanu zdeponowane we w³oskich bankach s± zwolnione z podatku od dywidend. Nogara wymusi³ to ustêpstwo na Mussolinim gro¿±c jednoczesnym rzuceniem na gie³dê wszystkich posiadanych udzia³ów we w³oskich firmach. By³o ich tak du¿o, ¿e nag³y spadek warto¶ci zbyt licznych akcji i zarazem warto¶ci w³oskich firm za³ama³by ca³± gospodarkê kraju. Po wojnie Watykan okaza³ siê jedn± z najbogatszych firm ¶wiata, której warto¶æ znacznie przekracza³a 2 miliardy dolarów. Oczywi¶cie opinia publiczna nie wiedzia³a o tym prawie nic.
Tak samo, jak niewiele wiedzia³a o watykañskich machinacjach w latach sze¶ædziesi±tych. Od 1963 W³ochy pobieraj± podatek od zysków na gie³dzie. Powinno to, oczywi¶cie, dotyczyæ równie¿ spekulantów ko¶cielnych. Ale w 1964 roku Watykan powtórnie ponowi³ szanta¿ akcyjny, a rz±d i tym razem ust±pi³. Dopiero w 1967 roku w³oska lewica za¿±da³a wyja¶nieñ, dlaczego Watykan nie p³aci podatków od zysków z akcji wartych ponad 200 milionów dolarów. Od tego momentu spraw± zajmuje siê biskup Paul Marcinkus, szef Banku Watykañskiego. Dziêki powi±zaniom z mafi±, tajn± lo¿± masoñsk± P2 oraz dokonuj±c nielegalnych transferów pieniê¿nych apostolski finansista ukrywa znaczn± czê¶æ papieskich dochodów nie bacz±c na ewangeliczn± zasadê mówienia prawdy. Ko¶cielne konta i instytucje s³u¿± jako pralnie pieniêdzy pochodz±cych z dzia³alno¶ci przestêpczej.
Z czasem dochodzi jednak do ogromnego zad³u¿enia Ko¶cio³a, a pieni±dze watykañskie coraz czê¶ciej wp³ywaj± nawet na prywatne konta nieuczciwych bankierów i szefów mafii. Fortuna zaczê³a topnieæ i w³a¶nie z pro¶b± ujawnienia tych faktów oraz uzdrowienia watykañskich finansów, ³±czy siê fakt nag³ej i tajemniczej ¶mierci papie¿a Jana Paw³a I. W rezultacie papiestwo traci miliony dolarów, ale zapobiega rozg³osowi nie chc±c kompromitowaæ najwy¿szych hierarchów z Watykanu. Tym wiêcej, ¿e na przestrzeni dwóch lat gin± najwa¿niejsze osoby zamieszane w sprawê dokonywanych operacji finansowych. Jan Pawe³ II kategorycznie nie zgadza siê na przes³uchanie Marcinkusa, kiedy Amerykanie uruchomili szeroko zakrojone ¶ledztwo maj±ce wyja¶niæ krach kilku wielkich banków i seriê zbrodni. Nie dopuszcza te¿ do kontroli watykañskiego systemu finansowego i ostatecznie sprawa zostaje zablokowana.
Mimo strat w drugiej po³owie XX wieku papiestwo nadal posiada kilkana¶cie banków w Rzymie i pakiet wiêkszo¶ciowy Bank of America oraz bardzo du¿e udzia³y w setkach firm na ca³ej kuli ziemskiej: Kopalnie cyny w Boliwii, energetyka w Argentynie, fabryki kauczuku w Brazylii, udzia³y w fabrykach samochodowych Fiat, General Motors, BMW, Shell, IBM, w³oskie przedsiêbiorstwo lotnicze Alitalia, kopalnie wêgla kamiennego w Essen, liczne firmy ubezpieczeniowe we W³oszech i poza nimi, Vereinigte Deutsche Metallwerke, Siemens und Halske i wiele innych. Mimo to apel naszego jak i obecnego papie¿a o wspieranie Ko¶cio³a nie traci nadal swej aktualno¶ci.
"Darmo otrzymali¶cie, darmo dawajcie!" (Mt 10,8). No có¿... ten cytat z Biblii najwyra¼niej funkcjonuje tylko w jedn± stronê.
Dla zainteresowanych , za ka¿dym razem trzeba wpisywaæ has³o poszukiwania bo tak jest zrobione i¿ nie wy¶wietla tematu.
***
Aktywno¶æ znajomych z facebooka
Sprawd¼, co zainteresowa³o Twoich znajomych na Onecie!
Dowiedz siê wiêcej
Rozmiar tekstu: standardowyRozmiar tekstu: ¶redniRozmiar tekstu: du¿y Drukuj
IVONA Webreader. Wci¶nij Enter by rozpocz±æ odtwarzanie
Ruch Palikota z³o¿y w Sejmie siedem projektów ustaw
17 sty, 16:28 KDP / PAP
Jeszcze dzi¶ klub Ruchu Palikota ma z³o¿yæ w Sejmie siedem projektów ustaw, m.in. o likwidacji Funduszu Ko¶cielnego, o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastêpczej oraz nowelizacje kodeksów cywilnego oraz postêpowania administracyjnego.Pakiet ustaw przedstawili na konferencji prasowej w Sejmie dyrektor Biura Prasowego Ruchu Palikota Ma³gorzata Prokop-Paczkowska oraz pose³ Ruchu S³awomir Kopyciñski. - Zapowiadali¶my, ¿e klub Ruchu Palikota bêdzie bardzo aktywny, je¶li chodzi o sk³adanie propozycji konkretnych rozwi±zañ ustawowych i to te¿ zamierzamy czyniæ. W dniu dzisiejszym sk³adamy siedem projektów ustaw, w kolejnym tygodniu - kolejne cztery - mówi³ Kopyciñski.
Podkre¶li³, ¿e projekty Ruchu s± "przemy¶lane i skonsultowane spo³ecznie". - Pierwszym niezmiernie wa¿nym projektem, który wychodzi o dziwo naprzeciw s³owom pana premiera wyg³oszonym w expose, jest ustawa o likwidacji Funduszu Ko¶cielnego - powiedzia³ polityk. Wyrazi³ nadziejê, ¿e projekt RP zostanie "w trybie pilnym przeprowadzony przez Sejm".
Premier Donald Tusk w listopadowym expose mówi³, ¿e potrzebna jest dyskusja nad emerytalnym zabezpieczeniem duchownych, którzy powinni byæ objêci powszechnym systemem ubezpieczeñ spo³ecznych. Doda³, ¿e chodzi o ¶wiadczenia obecnie finansowane przez pañstwo za pomoc± Funduszu Ko¶cielnego.
- Jak pañstwo wiecie, pan premier w expose zapowiedzia³ likwidacjê tego Funduszu, niestety nic takiego nie nast±pi³o. Wprost przeciwnie - pan premier i rz±d PO zaproponowa³, by w tym roku, 2012, zwiêkszyæ Fundusz Ko¶cielny o kolejne 5 mln z³ - mówi³ Kopyciñski. Poinformowa³, ¿e wraz z projektem ustawy Ruch przygotowa³ "ca³y pakiet poprawek do bud¿etu na 2012 rok, który znosi ¶rodki z Funduszu Ko¶cielnego".
Kolejnym projektem Ruchu jest nowela ustawy o gospodarce nieruchomo¶ciami. - To prosta nowelizacja zawieraj±ca dok³adnie piêæ artyku³ów, która dotyczy dokonania aktualizacji op³aty rocznej z tytu³u u¿ytkowania wieczystego nieruchomo¶ci gruntowych - wyja¶ni³ pose³.
Ugrupowanie przygotowa³o równie¿ nowelê ustawy Prawo o stowarzyszeniach. - Nasza ustawa bêdzie regulowaæ status maj±tkowy stowarzyszenia zwyk³ego oraz kwestii reprezentacji takiego stowarzyszenia przy zaci±ganiu zobowi±zañ maj±tkowych - wyja¶ni³ Kopyciñski.
Kolejny projekt - kontynuowa³ Kopyciñski - to nowelizacja Kodeksu postêpowania administracyjnego. - Nowela obejmuje dwa artyku³y (...). Chodzi o mo¿liwo¶æ sk³adania za¿alenia na postêpowanie pozostawione przez rozpoznania - podkre¶li³.
Ruch sk³ada tak¿e nowelê ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. - Ten projekt wprowadzi zmiany w obowi±zku op³acania sk³adek na Fundusz Pracy dla kobiet w wieku powy¿ej 55 lat i dla mê¿czyzn w wieku powy¿ej 60 lat. Jak pañstwo wiecie, dzi¶ takiej mo¿liwo¶ci nie ma. £atwo sobie wyobraziæ sytuacjê tak±, ¿e osoba, która straci pracê po 60 roku ¿ycia, bêdzie chcia³a skorzystaæ np. z zasi³ku dla bezrobotnych; w obecnym stanie rzeczy bêdzie to niemo¿liwe - doda³.
Partia proponuje te¿ zmianê ustawy Kodeks cywilny. - Chodzi o zmianê pojêcia dotycz±cego prac budowlanych, robót wykoñczeniowych, dostawców i surowców. Mamy oto tak± sytuacjê, ¿e wykonawcy, podwykonawcy w tej chwili s± chronieni ustawowo. Tej ochrony nie maj± dostawcy materia³ów, nie maj± pracownie projektowe - t³umaczy³.
Ostatni z siedmiu projektów ustaw, które proponuje Ruch, to projekt noweli ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastêpczej. Wed³ug Kopyciñskiego chodzi o dzieci przebywaj±ce w spokrewnionej z nimi rodzinie zastêpczej. - Dzi¶, nie wiedzieæ czemu, je¶li to dziecko w takiej rodzinie przebywa (...) - niestety istnieje obowi±zek zg³aszania go do adopcji i poszukiwania innej rodziny zastêpczej. Trwa ca³a procedura, zajmuje siê tym s±d rodzinny. Jest to zupe³nie niepotrzebne - powiedzia³.
