ZamkniĂŞte konto WikiLeaks i problemy Juliana Assange

ChciaÂłem ten artykuÂł przetÂłumaczyĂŚ, ale byÂł zawsze z tyÂłu i ktoÂś mnie wyrĂŞczyÂł. Gdy bĂŞdĂŞ miaÂł dÂłuÂższÂą chwilĂŞ sprawdzĂŞ poprawnoÂśĂŚ tÂłumaczenia.
Dodam, Âże artykuÂł pochodzi ze strony : "Wolne MyÂśli: Dom WÂłoskich WygnaĂącĂłw w Domu" i ma tytuÂł: "Julian Assange, MiĂŞdzynarodowa Intryga i co siĂŞ dzieje z Ekwadorem"

oryginaÂł po wÂłosku: http://sergiodicorimodiglianji.blogspot.it/2012/08/lattacco-alla-repubblica-del-ecuador.html

TÂłumaczenie pochodzi z komentarzy na blogu krystal28.

autor: Nicola di Cora Modigliani

ArtykuÂł ten zostaÂł przetÂłumaczony na angielski przez Sandhya Jain.

MĂłwimy dzisiaj o geopolityce i wolnoÂści dostĂŞpu do informacji. Lecz to, co dziaÂło siĂŞ wczoraj (17 sierpnia 2012 – przypis red.) technicznie (czyli politycznie) zaczĂŞÂło siĂŞ 12 grudnia 2008 r., choĂŚ niektĂłrzy mĂłwiÂą, Âże juÂż we wrzeÂśniu tamtego roku, lecz zajĂŞÂło 4 lata zanim fala szoku dotarÂła do Europy i Ameryki. Sprawa tyczy siĂŞ Juliana Assange, Wikileaks oraz Republiki Ekwadoru. Wbrew temu, co sÂądzicie, Âże caÂły kontynent amerykaĂąski, Australia, Europa, nawet caÂły Âświat byÂły takie same przez te dziesiĂŞĂŚ lat, okazuje siĂŞ Âże jednak Âświat nie dziaÂłaÂł w ten sam sposĂłb.

We WÂłoszech nikomu nie powiedziano o zmaganiach miĂŞdzy BrazyliÂą a ONZ-tem, Âźle zarzÂądzanym przez Christine Lagarde, ktĂłra zostaÂła szefowÂą MFW, tymczasem WÂłochy zostaÂły oficjalnie relegowane ze skÂładu 8 najwiĂŞkszych gospodarek Âświatowych, bowiem sÂą na 9 miejscu w Âświecie. Ich miejsce zajĂŞÂła Brazylia. A wiĂŞc na nastĂŞpnym szczycie G8, WÂłochy nie powinny byĂŚ zaproszone, a za to powinna zjawiĂŚ siĂŞ Brazylia. A skutkiem tego podjĂŞto decyzjĂŞ usuniĂŞcia ciaÂła o nazwie G8, a w to miejsce nowym standardem staÂło siĂŞ G10.

Europa, na czele z AngliÂą i Niemcami, po prostu nie moÂże zaakceptowaĂŚ triumfu „keynes’izmu” w Ameryce PoÂłudniowej. KwintesencjÂą gÂłĂłwnych zaÂłoÂżeĂą zachodnich pozostaje: „Niech oni lepiej siedzÂą u siebie w domu i bĂŞdÂą wdziĂŞczni, Âże pozwalamy im przetrwaĂŚ, jak Afrykanom. Bo inaczej jednego po drugim spotka to, co przytrafiÂło siĂŞ Kaddafiemu”.

ZwiĂŞÂźle mĂłwiÂąc jest to ostrzeÂżenie, lecz Ameryka PoÂłudniowa wysÂłaÂła w ciÂągu ostatnich 40 dni trzy potĂŞÂżne wiadomoÂści; ostatniÂą i najwaÂżniejszÂą w dn. 3 sierpnia, i byÂła ona transmitowana na Âżywo z Nowego Jorku, z siedziby MFW. A teraz parĂŞ faktĂłw.

15 czerwca 2012, Julian Assange zrozumiaÂł, Âże juÂż po nim. WiedziaÂł, Âże go aresztujÂą w Sztokholmie, zabiorÂą z lotniska, i to nie policja KrĂłla Szwecji, ale dwĂłch oficerĂłw CIA oraz amerykaĂąski dyplomata, uÂżywajÂących szczegĂłlnych porozumieĂą zawartych miĂŞdzy tymi dwoma paĂąstwami, z jakich wynika, Âże Assange „aktywnie zakÂłĂłciÂł” przebieg operacji Nato w czasie konfliktu w Iraku, gdy wojna nadal trwaÂła. Potem zostanie zabrany bezpoÂśrednio do USA, do stanu Teksas i poddany Âśledztwu kryminalnemu za dziaÂłalnoÂśĂŚ terrorystycznÂą. W czasie procesu prokurator zaÂżÂąda kary Âśmierci w oparciu o zapisy the Patriot Act.

WiĂŞc Assange po konsultacjach w swej grupie o godz. 9 rano, 19 czerwca, wchodzi do ambasady Ekwadoru. Jego zespĂłÂł rozpoczyna negocjacje z agentami brytyjskimi w Londynie, Szwedami w Sztokholmie oraz dyplomatami amerykaĂąskimi w Rio de Janeiro. Zapada zgoda na to, aby Olimpiada przeszÂła w spokoju, po zakoĂączeniu ktĂłrej moÂże on po cichu polecieĂŚ do Ameryki PoÂłudniowej na zasadzie „tylko o tym nie gadaj naokoÂło”, lecz on i jego grupa nie ufajÂą anglo-amerykanom, i sÂłusznie, i 3 oraz 4 sierpnia przeprowadzajÂą dwa mistrzowskie posuniĂŞcia.

03 sierpnia 2012, na 16 miesiĂŞcy przed terminem, prezydent Argentyny, Cristina Kirchner, przybywa do siedziby MFW na Manhattanie w towarzystwie ministra finansĂłw oraz ministra spraw zagranicznych Ekwadoru, Patino, reprezentujÂących organizacjĂŞ ‘Alba’ (Labour Alianza Bolivariana America), uniĂŞ gospodarczÂą miĂŞdzy AmerykÂą ÂŁaciĂąskÂą a krajami Morza Karaibskiego.

Przy okazji Kirchner oddaje tam czek na kwotĂŞ 12 mld $ (termin zwrotu poÂżyczki przypadaÂł na 31 grudnia 2013 r.). OgÂłasza ona, Âże poprzez tĂŞ spÂłatĂŞ, Argentyna pokazuje dowĂłd na swÂą wypÂłacalnoÂśĂŚ i odpowiedzialnoÂśĂŚ, daje powĂłd do zaufania tym, ktĂłrzy zechcÂą zainwestowaĂŚ tam Âśrodki. Argentyna w 2003 r. popadÂła w zwÂłokĂŞ z pÂłatnoÂściÂą 112 mld $, ale odrzuciÂła metodĂŞ zanegowania swego zadÂłuÂżenia; ogÂłosiÂła bankructwo i potrzebowaÂła 10 lat na zwrot dÂługu wraz z odsetkami.

Przez 10 lat Argentyna walczyÂła z usiÂłowaniami MFW narzucenia temu paĂąstwu restrykcyjnych ÂśrodkĂłw oszczĂŞdnoÂści gospodarczych. Wybrano innÂą ÂścieÂżkĂŞ, zgodnÂą z doktrynÂą Keynesa i opartÂą na finansowaniu infrastruktury, rozwijania badaĂą, innowacji, zamist ciĂŞcia wydatkĂłw. Kraj podniĂłsÂł siĂŞ z upadku i spÂłaciÂł ostatniÂą ratĂŞ poÂżyczki MFW z 16-miesiĂŞcznym wyprzedzeniem. To jeszcze raz dowodzi, Âże pomysÂły MFW i Banku ÂŚwiatowego sÂą szkodliwe i bÂłĂŞdnie ukierunkowane. TINA (“There is no alternative” – nie ma wyboru) jest kÂłamstwem forsowanym wÂśrĂłd wiĂŞkszoÂści krajĂłw Âświata przez elitĂŞ oligarchĂłw.

Po 15 min. od dokonania tej pÂłatnoÂści, Kirchner zÂłoÂżyÂła formalnÂą skargĂŞ przeciw USA i UK skierowanÂą do WTO, na podstawie danych, jakie Argentyna otrzymaÂła od Wikileaks/Assangea.

Argentyna po spÂłaceniu dÂługĂłw, chce teraz naprawienia szkĂłd wyrzÂądzonych jej dziaÂłaniem tych paĂąstw, wraz z naleÂżnymi odsetkami. To walka miĂŞdzy Kirchner a Lagarde. DziĂŞki Assange’owi, jego zespĂłÂł ma zapisy wielu rozmĂłw rzÂądĂłw wielu krajĂłw Âświata, w tym USA, Francji, UK, WÂłoch, Niemiec oraz Watykanu, gdzie rzÂądzÂą pieniÂądze. Osama Bin Laden zostaÂł odesÂłany do lamusa, a zastÂąpiÂł do arcy-Âłotr John Maynard Keynes w myÂślach finansowych hegemonĂłw.

Assange staÂł siĂŞ wrogiem publicznym wielkich mocarstw odkÂąd zebraÂł tajne zapisy dÂługich rozmĂłw o tym, jak zadaĂŚ cios gospodarkom krajĂłw Ameryki PoÂłudniowej, jak odebraĂŚ im ich surowce energetyczne oraz nie daĂŚ im siĂŞ podnieÂśĂŚ z upadku; jak nie dopuÂściĂŚ, aby rzÂądy przyjĂŞÂły plany gospodarcze zgodne z modelami teorii Keynesa zamiast przyjĂŞcia zgody na dyktat MFW, ktĂłrego jedynym celem jest forsowanie neokolonialnej polityki w gÂłĂłwnej mierze sÂłuÂżÂącej Hiszpanii, WÂłochom i Niemcom, przy uÂżyciu kapitaÂłu brytyjskiego.

WiĂŞkszoÂśĂŚ plikĂłw zostaÂła juÂż opublikowana w internecine. Ci oraz owi zostali oddani na tacy przez Assange w UK i poproszono ich o wizytĂŞ w ambasadzie Ekwadoru.

3 sierpnia w Nowym Jorku, Ekawador staÂł siĂŞ pierwszym krajem w obu Amerykach i jedynym krajem na Âświecie od 1948 r., jaki zastosowaÂł koncepcjĂŞ „niemoralnego dÂługu” albo inaczej mĂłwiÂąc politycznej czy technicznej odmowy zapÂłaty dÂługĂłw zagranicznych, poniewaÂż zostaÂły one zaciÂągniĂŞte przez poprzednie rzÂądy w drodze korupcji, ze zÂłamaniem prawa konstytucyjnego i innych prawem okreÂślonych wymagaĂą.

12 grudnia 2008 r., Rafael Correa, nowy prezydent Ekwadoru (ktĂłrego produkt narodowy brutto wynosi ok. 50 mld $ albo inaczej mĂłwiÂąc jest 50 razy mniejszy niÂż WÂłoch) ogÂłosiÂł w telewizji, Âże podjÂąÂł decyzjĂŞ uniewaÂżniajÂącÂą narodowe dÂługi uwaÂżajÂąc je za nielegalne, gdyÂż ich zaciÂągniĂŞcie ÂłamaÂło konstytucjĂŞ, aby uciskaĂŚ narĂłd. Obecnie Ekwador ma nowÂą zasadĂŞ konstytucyjnÂą, ktĂłra mĂłwi, Âże legitymowane przez prawo jest to, co sÂłuÂży spoÂłeczeĂąstwu.

IloÂśĂŚ dÂługu: 11 mld euro. MFW dosÂłownie wymazaÂł Ekwador z listy krajĂłw cywilizowanych. „Ten kraj jest izolowany”, oÂświadczyÂł Dominique Strauss-Kahn, Ăłwczesny dyrektor generalny MFW.

NastĂŞpnego dnia, Hugo Chavez ogÂłosiÂł, Âże Wenezuela bĂŞdzie zaopatrywaĂŚ Ekwador w ropĂŞ i gaz za darmo przez 10 lat. 4 godziny potem, prezydent Lula ogÂłosiÂł, Âże Brazylia przekaÂże 100 ton dziennie pszenicy, ryÂżu, soji oraz owocĂłw za darmo, aby wyÂżywiĂŚ ludnoÂśĂŚ dopĂłki kraj nie podniesie siĂŞ z upadku. Jeszcze tego samego wieczora, Argentyna ogÂłosiÂła, Âże odda dla Ekwadoru 3 % swej produkcji woÂłowiny za darmo, aby zapewniĂŚ odpowiedni poziom protein dla ludnoÂści. Rankiem nastĂŞpnego dnia, w Boliwii, Evo Morales ogÂłosiÂł legalizacjĂŞ kokainy domowej produkcji i domowego uÂżytku, i nakazaÂł przekazanie Ekwadorowi darmowÂą dostawĂŞ liÂści koki oraz nieoprocentowanÂą poÂżyczkĂŞ w wysokoÂści 5 mld, pÂłatnÂą w ciÂągu 10 lat w 120 ratach.

2 dni pĂłÂźniej, Ekwador ogÂłosiÂł, Âże korporacje krajowe: the United Fruit Company oraz Del Monte & Associates “za niewolnictwo i zbrodnie przeciwko ludzkoÂści”, zostajÂą znacjonalizowane, przez co caÂły przemysÂł bananowy znalazÂł siĂŞ w rĂŞkach paĂąstwa (Ekwador jest najwiĂŞkszym w Âświecie eksporterem bananĂłw).

10 dni pĂłÂźniej, Bavarian Green ze Schleswig Holstein, Conad we WÂłoszech i Danii oraz Haagen Daaz otrzymaÂły do podpisu umowy z nowym podmiotem na bazie „uczciwego handlu”. 20 grudnia 2008 r., kierujÂąc siĂŞ notÂą protestacyjnÂą the United Fruit Company, prezydent George Bush (jeszcze rzÂądziÂł do 17 stycznia 2009) ogÂłosiÂł, Âże Ekwador podjÂąÂł „decyzjĂŞ kryminalnÂą” i wezwaÂł do wykluczenia go z szeregĂłw NarodĂłw Zjednoczonych.

Bush powiedziaÂł, Âże USA byÂły nawet gotowe do „opcji militarnej, aby zabezpieczyĂŚ amerykaĂąskie interesy”. NastĂŞpnego dnia rano, wielka firma prawnicza Goldberg & Goldberg przedstawiÂła opiniĂŞ, Âże dla dziaÂłania Ekwadoru znajduje siĂŞ prawniczy precedens. 6 godzin pĂłÂźniej USA daÂły za wygranÂą i wezwaÂły spoÂłecznoÂśĂŚ miĂŞdzynarodowÂą do zakwestionowania prawomocnoÂści koncepcji „niemoralnego dÂługu”.

The United Fruit Company ma na sumieniu systematycznÂą politycznÂą korupcjĂŞ; nakazano jej zapÂłaciĂŚ 6 mld $ za wyrzÂądzone szkody.

Co ciekawe, precedens prawniczy datowany jest na 4 stycznia 2003 r. i podpisaÂł go sam George Bush. Tak, miaÂło to miejsce w Iraku, ktĂłry w tym okresie byÂł „technicznie” w amerykaĂąskim posiadaniu odkÂąd zostaÂł zajĂŞty przez siÂły zbrojne USA, a rzÂąd tymczsowy nie uzyskaÂł jeszcze autoryzacji w ONZ. Saddam Hussein zostawiÂł po sobie dÂługi w wysokoÂści 250 mld euro (40 mld euro wobec WÂłoch, dziĂŞki transakcjom zawartym przez Tareq Aziza, zastĂŞpcy Husseina i sojusznika watykaĂąskiego Opus Dei), jaki USA anulowaÂło przez zastosowanie koncepcji „niemoralnego dÂługu”, w ten sposĂłb tworzÂąc najnowszy historyczny precedens.

Prawnicy nowojorscy rzÂądu Ekwadoru zaproponowali Waszyngtonowi wybĂłr: albo zaakceptuje ten fakt i bĂŞdzie cicho albo zakwestionuje decyzjĂŞ Ekwadoru, a tym samym rĂłwnieÂż zdelegalizuje swojÂą wÂłasnÂą w przypadku Iraku i sprawi, Âże skarb USA wypÂłaci bezzwÂłocznie 250 mld euro oraz naleÂżne odsetki za 4 lata. Obama, ktĂłry byÂł juÂż wybrany, lecz jeszcze nie piastowaÂł stanowiska, poprosiÂł Busha, aby ten daÂł sobie z tym spokĂłj. PrawnikĂłw z Nowego Jorku opÂłaciÂł rzÂąd brazylijski.

Rafael Correa, ekwadorski prezydent-elekt, to nie przedstawiciel chÂłopski, jak Morales, ani unionista jak Lula, czy oficer jak Chavez; pochodzi z klasy wyÂższej i jest intelektualistÂą. UkoĂączyÂł ekonomiĂŞ i planowanie ekonomiczne na Harvardzie, i sam siebie okreÂśla jako „chrzeÂścijaĂąskiego socjalistĂŞ”. Jego pierwszym aktem wÂładzy byÂło zamroÂżenie wszystkich rachunkĂłw bankowych koÂścielnego Instytutu DzieÂł Religijnych w bankach Quito i skierowanie funduszy na program zasiÂłkĂłw socjalnych dla ludzi znajdujÂących siĂŞ w fatalnym poÂłoÂżeniu ekonomicznym.

PostawiÂł przed sÂądem caÂłÂą klasĂŞ politycznÂą poprzedniego rzÂądu, z ktĂłrych wiĂŞkszoÂśĂŚ poszÂła siedzieĂŚ, a przeciĂŞtny wyrok wyniĂłsÂł 10 lat, skonfiskowano im majÂątki i znacjonalizowano je, a potem dokonano dystrybucji odebranych dĂłbr wÂśrĂłd ekologicznych spĂłÂłdzielni rolniczych. Correa wysÂłaÂł list do papieÂża Ratzingera, w jakim nazwaÂł siebie “zawsze skromnym sÂługÂą Waszej OÂświeconej ÂŚwiÂątobliwoÂści”, w nim takÂże oficjalnie zÂłoÂżyÂł proÂśbĂŞ, aby Watykan wysyÂłaÂł do Ekwadoru tylko „duchownych obdarzonych darem gÂłĂŞbokiej duchowoÂści i gotowych sÂłuÂżyĂŚ potrzebujÂącym, i aby unikaĂŚ spekulantĂłw, ktĂłrzy mogÂą spowodowaĂŚ naruszenie praw czÂłowieka”.

Dzisiaj, nowa Ameryka PoÂłudniowa mĂłwi “nie” kolonializmowi i niewolnictwu wielonarodowcĂłw z Europy i USA. Przez 400 lat odkÂąd Europejczycy odkryli, Âże banany sÂą bogate w potas, Ekwadorczycy przeÂżyli ubĂłstwo, wyzysk i skrajnÂą nĂŞdzĂŞ, gdy jednoczeÂśnie przez setki lat grupa brutalnych oligarchĂłw bogaciÂła siĂŞ ich kosztem; teraz juÂż tego nie ma i nie bĂŞdzie. PrzykÂład Ekwadoru jest Âżywy i moÂże powtĂłrzyĂŚ siĂŞ w kaÂżdym afrykaĂąskim czy azjatyckim, a nawet europejskim kraju.

Lecz decydujÂący cios systemowi zadaÂła sensacyjna wiadomoÂśĂŚ upubliczniona 4 sierpnia 2012 r., gdy Julian Assange wyznaczyÂł hiszpaĂąskiego sĂŞdziego GarzĂłna, wroga publicznego nr 1 zorganizowanej przestĂŞpczoÂści, najbardziej zagorzaÂłego przeciwnika Silvio Berlusconiego, a takÂże absolutnie najgroÂźniejszego rywala globalnego systemu bankowego, na swojego obroĂącĂŞ.

HiszpaĂąski sĂŞdzia ma 35 lat doÂświadczenia i byÂł odpowiedzialny za Âśledztwa w najwaÂżniejszych sprawach w swoim kraju przez ostatnie 25 lat. Jest ekspertem w dziedzinie „mediĂłw i finansĂłw”, a uzyskaÂł ÂświatowÂą renomĂŞ w 1993 r. po tym, jak Interpol wydaÂł nakaz aresztowania oparty na jego decyzji procesowej przeciwko Silvio Berlusconiemu i Fedele Confalonieri (prawa rĂŞka Berlusconiego) w sprawie transakcji, w jakich uczestniczyÂły Telecinco, Pentafilm, Fininvest, Reteitalia i La Cinq.

OkazaÂło siĂŞ, Âże Pentafilm (z udziaÂłem Berlusconiego i Cecchi Gori, a takÂże osobnicy o inicjaÂłach PD i PDL razem wziĂŞci) kupiÂła prawa do filmu za 100 $, jakie sprzedaÂła dla Columbia Pictures za 500 $, potem kupiÂła je Telecinco i sprzedaÂła za 1000 $ innej wÂłoskiej sieci filmowej, ktĂłra ostatecznie sprzedaÂła je dla Rai za sumĂŞ 2000 $, i tak dalej aÂż 142 razy sprzedawano ten sam film.

To znaczy, Âże Rai (czyli my) zapÂłaciliÂśmy za prawa do filmu 20 razy tyle, ile wart on jest na rynku i kupiliÂśmy go 3 razy, aby wszystkie 3 strony porozumienia byÂły zadowolone. PrzechodzÂąc do sedna sprawy, Berlusconi byÂł premierem, a GarzĂłn zostaÂł powstrzymany przez UE. OdniĂłsÂł poÂłowiczne zwyciĂŞstwo. ZamknÂąÂł Telecinco i posÂłaÂł za kraty hiszpaĂąskich dyrektorĂłw. W 2003 r. walka rozpoczĂŞÂła sie na nowo, z nowÂą przykrywkÂą Berlusconiego, Mediaset.

W 2006 r., rzÂąd wÂłoski (Prodi & spĂłÂłka) pomĂłgÂł Berlusconiemu uniknÂąĂŚ postawienia w stan oskarÂżenia. W 2004 r., Garzon zaczÂąÂł gromadziĂŚ dossier przeciw papieÂżowi Wojtyle oraz przeciwko managementowi Instytutu DzieÂł Religijnych w Hiszpanii i w Argentynie w zwiÂązku z finansowaniem i wspieraniem przez Watykan junt wojskowych Pinocheta i Videla w PoÂłudniowej Ameryce.

W 2010 r., GarzĂłn zÂłoÂżyÂł rezygnacjĂŞ pod naciskiem hiszpaĂąskiego rzÂądu, lecz zanim przeszedÂł w stan spoczynku, otworzyÂł firmĂŞ prawniczÂą przeznaczonÂą wyÂłÂącznie do reprezentowania spraw miĂŞdzynarodowych z dziedziny „mediĂłw i finansĂłw” przed TrybunaÂłem w Hadze. Teraz jako oficjalny orzeÂł Temidy Assange’a, sĂŞdzia GarzĂłn ma dostĂŞp do 145 tysiĂŞcy dokumentĂłw, jakie sÂą wciÂąÂż w posiadaniu Julian Assange’a, ktĂłrych dotÂąd nie upubliczniono. JuÂż zdÂąÂżyÂł powiadomiĂŚ, Âże jego biuro jest przygotowane do wezwania wielu przywĂłdcĂłw paĂąstw zachodnich do stawienia siĂŞ przed sÂądem praw czÂłowieka w Hadze. OskarÂżenie dotyczyĂŚ bĂŞdzie „przestĂŞpstw przeciwko ludzkoÂści, przestĂŞpstw przeciw godnoÂści czÂłowieka”.

Dlatego szukuje siĂŞ bitwa. BĂŞdzie to decydujÂące dla przyszÂłoÂści wolnoÂści w sieci. W USA nie robiÂą z tego tajemnicy, Âże chcÂą widzieĂŚ go martwym, to samo Brytyjczycy, lecz teraz to oni majÂą problem, bowiem Assange podjÂąÂł kroki, aby utworzyĂŚ globalnÂą grupĂŞ, jaka zajmowaĂŚ siĂŞ bĂŞdzie dziaÂłalnoÂściÂą anty-informacyjnÂą. Jej czÂłonkowie sÂą anonimowi. Nie majÂą zdefiniowanej domeny. Po prostu wprowadzajÂą dane, newsy, informacje i opowiadania o zdarzeniach. OprĂłcz tego, kto chce wiedzieĂŚ, gdzie spojrzeĂŚ i kto chce zrozumieĂŚ? Gdy roÂśnie temperatura, wszystko zaczyna wychodziĂŚ na jaw.

Imperium Brytyjskie straciÂło swĂłj wystudiowany spokĂłj i chce zatrzymaĂŚ Assange’a, ktĂłry z kolei ma dostĂŞp do bezpoÂśrednich ÂźrĂłdeÂł informacyjnych. A zwyczajny fakt puszczenia tych danych w publiczny obieg moÂże odebraĂŚ stoÂłki tym, ktĂłrzy rzÂądzÂą i przypomnieĂŚ ludziom, Âże znaleÂźliÂśmy siĂŞ w stanie niewidzialnej wojny. RzÂądzÂący nie wiedzÂą, jak powstrzymaĂŚ rozpowszechnianie informacji o tym, co siĂŞ dzieje na Âświecie.

SÂą ludzie, ktĂłrzy ryzykujÂą Âżycie przez zwykÂły akt zamieszczenia informacji z anonimowej lokacji internetowej w Canberrze, Bogocie czy Saint Tropez. Wikileaks nie powinno siĂŞ czytaĂŚ jak plotek. Jego anonimowy zespĂłÂł zasÂługuje na szacunek. (ZespĂłÂł ideowych wspĂłÂłpracownikĂłw Assange’a moÂże tak, bowiem ludzie ci mogÂą nie widzieĂŚ, co czyniÂą, a zwÂłaszcza komu sÂłuÂżÂą. CzĂŞÂśĂŚ z nich – wiĂŞksza?, mniejsza? – to szpiedzy i agenci wpÂływu, ktĂłrzy tylko robiÂą swojÂą robotĂŞ i sÂłuÂżÂą Âżydowskiej mafii kryminalistĂłw, ktĂłra poprzez „przecieki” i „sensacje” stosuje brutalny szantaÂż na swoich gojskich pachoÂłkach, aby ci nie zapomnieli, jakie role im wyznaczono w gry-planie p.t. pax judaica – przypis tÂłum.)

Nie bĂŞdziemy wiĂŞcej mogli powiedzieĂŚ jutro, Âże “ale my nic nie wiedzieliÂśmy”. Ktokolwiek chce siĂŞ dzisiaj czegoÂś dowiedzieĂŚ, bĂŞdzie usatysfakcjonowany. Wystarczy sprĂłbowaĂŚ.

Gdy to przetÂłumaczymy, to oznacza: zanim wyÂślemy do domu splugawionÂą klasĂŞ politycznÂą, jaka ledwie nas reprezentuje, paplanina nie przyniesie Âżadnego skutku. GdyÂż obecnie wiemy, jak siĂŞ sprawy majÂą. W przeciwnym razie, nie moÂżesz siĂŞ skarÂżyĂŚ lub byĂŚ zaskoczonym, Âże we WÂłoszech nikt nigdy nawet siĂŞ nie zajÂąknÂąÂł o Ekwadorze, o Rafaelu Correa, czy o tym, co wydarzyÂło siĂŞ w Ameryce PoÂłudniowej, o wÂściekÂłej bitwie, jaka odbywa siĂŞ miĂŞdzy prezydentem Argentyny i Brazylii z jednej strony, a Christine Lagarde i Merkel z drugiej. Czemu siĂŞ dziwiĂŚ, Âże Brytyjczycy chcÂą atakowaĂŚ zagraniczne ambasady?

To nie miaÂło miejsca nawet w czasie gorÂących dni tzw. Zimnej Wojny. Jak to siĂŞ mĂłwi, gdy ktoÂś z Ameryki PoÂłudniowej zapyta: „A co wy tam robicie w tej Europie, co tam siĂŞ wyrabia?”, wtedy ty odpowiesz: „W Europie Âśpimy. Nie wiemy, Âże jest jeszcze jakieÂś Âżycie poza niÂą”.

	Witamy, Gość. Zaloguj się lub zarejestruj.	Grudzień 21, 2024, 16:13:47
		Zaloguj się podając nazwę użytkownika, hasło i długość sesji

	Autor	Wątek: ZamkniĂŞte konto WikiLeaks i problemy Juliana Assange (Przeczytany 20437 razy)
0 użytkowników i 1 Gość przegląda ten wątek.