Rzecz nie o ro¶linach halucynogennych, lecz tych przyczyniaj±cych siê do naszego, szeroko pojêtego zdrowia.
Orkisz, lek dla ludzko¶ci
Orkisz i grunkern.
Orkisz to ma³o wymagaj±cy, odporny na zimno gatunek pszenicy, rozpowszechniony dawniej w ca³ej Europie. Do niedawna by³ uprawiany rzadko, obecnie powoli odzyskuje znaczenie. Niedojrza³y, zielony, uwêdzony orkisz nazywany jest grunkern. Orkisz pojawia siê na rynku - w zale¿no¶ci od stopnia zmielenia - jako m±ka, ¶ruta, p³atki, a tak¿e jako sk³adnik gotowych potraw (tarty orkisz, placki z grunkern itp.). Polecam wam u¿ywanie m±ki z orkiszu zamiast z innych rodzajów zbó¿.
Zagadk± jest, dlaczego po tym, jak cz³owiek przez wieki ¿ywi³ siê tym naprawdê warto¶ciowym zbo¿em, orkisz popad³ w zapomnienie. Hildegard von Bingen (1089-1179), wielka przyrodniczka i mistyczka ¶redniowiecza, nazywa³a go ziarnem dla ludzko¶ci.
...Kilka informacji powinno wystarczyæ, by zainetresowaæ siê tym naturalnym lekiem. ...
Orkisz zawiera niemal wszystkie potrzebne cz³owiekowi substancje od¿ywcze, w odpowiednim, proporcjonalnym stosunku ilo¶ciowym - i to nie tylko w otoczce ziarna, lecz doskonale roz³o¿one w ca³ym ziarnie. Oznacza to, ¿e swoje znakomite warto¶ci od¿ywcze zachowuje niezale¿nie od stopnia zmielenia.
Dzieci karmione wy³±cznie m±k± orkiszow± i wod± nie mia³y niedoborów w organizmie, odwrotnie na przyk³ad przy diecie mlecznej. Orkisz z powodzeniem mo¿na stosowaæ jako uzupe³nienie diet leczniczych.
Jest on - w przeciwieñstwie do najczê¶ciej hodowanych gatunków zbó¿ - zdrowy genetycznie, jego warto¶æ zdrowotna i si³y wewnêtrzne s± nieporównywalnie wiêksze. Zebrane nasiona mog± byæ u¿ywane jako ziarno siewne, co nie jest mo¿liwe, je¶li chodzi o inne rodzaje zbó¿. Orkisz jest odporny na promieniowanie i zanieczyszczenie ¶rodowiska, poniewa¿ ziarno jest mocno otoczone kilkoma warstwami plewek. Po awarii w Czarnobylu by³y to jedyne owoce ziemi, które nie uleg³y napromieniowaniu.
¯ród³o:
Kalendarz ksiê¿ycowy zastosowanie w codziennym ¿yciu Johanna Paungger i Thomas Poppe.
Szar³at - amarantus. Tzw. z³oto Inków
Amarantus - zbo¿e XXI wiekuW czasach pokoju dodawano do niego miód. W czasie wojny - krew. Placki amarantowe z krwi± jeñców wojennych, jedzone przy d¼wiêkach bêbnów, dodawa³y mêstwa wojownikom.
nr 56/? ?Znienawidzony w czasach podbojów kolonialnych przez hiszpañskich zakonników, wyklêty jako symbol pogañstwa, p³on±³ na stosach wzd³u¿ andyjskich wierzcho³ków.
Uprawiano amarantus ju¿ oko³o 5 tysiêcy lat temu. Z historii wynika, ¿e znany by³ ju¿ Majom. W wysokich Andach, za Inków i Azteków by³ podstawowym zbo¿em Indian. By³ jednym z trzech ziaren obok kukurydzy i fasoli, oddawanch jako lenno w³adcom plemiennym.
Przed najazdem hiszpañskich konkwistadorów Aztekowie otrzymywali ju¿ oko³o 20 tysiêcy ton nasion amarantusa w ci±gu roku, co stawia³o go w¶ród ro¶lin uprawnych na trzecim miejscu, po kukurydzy i fasoli. Nasiona mielono i przyrz±dzano z nich papkê, tortille oraz napoje. M³ode li¶cie i pêdy stosowano jako warzywo i przyprawê. Odgrywa³ równie¿ magiczn± rolê w obrzêdach religijnych Indian. Z ciasta amarantusowego z dodatkiem krwi ludzkiej wykonywano figurki bogów i sk³adano je w ofierze, a tak¿e wypiekano placki, które mia³y dodawaæ si³y wojownikom.
Czy przypadek sprawi³, ¿e w³a¶nie ta czczona przez Indian ro¶lina, a nie inne: kukurydza, fasola, ziemniaki, czy pomidory, które przyby³y do Europy z Ameryki, zosta³a zapomniana na wiele wieków?
Przez Indian amarantus uznawany by³ za ro¶linê ¶wiêt± i nazywany - "nie¶miertelny". Ale nie przez tych, którzy przylecieli przez morze na ogromnych ptakach, przyjechali na wielkich zwierzêtach, nie ima³y siê ich strza³y i w³ócznie i zabijali na odleg³o¶æ. Oni to, czyli hiszpañscy naje¼d¼cy szerz±cy chrze¶cijañstwo, zakazali siaæ "diabelskie ziele", a za jego uprawê obcinali rêce. Tak to amarantus, za spraw± zakonników, sta³ siê zielem zakazanym i symbolem pogañstwa. Legenda mówi, ¿e pierwsi konkwistadorzy, z nienawi¶ci do tej ro¶liny, wytrzebili amarantus prawie ca³kowicie. Legenda mówi te¿, ¿e by³a to zemsta za zabicie mnicha bliskiego papie¿owi i wypieczenie rytualnych placków z jego krwi zmieszanej w³a¶nie z amarantusem. Tak wiêc amarantus przycupn±³ jedynie tam, gdzie nie docierali ze swymi naukami zakonnicy, czyli na poletkach w wysokich górach. Odkry³ go tam wiele wieków pó¼niej inny mnich i przywióz³ na europejskie dwory. Tak wiêc z Ameryki dotar³ amarantus do Europy, Azji i Afryki jako chwast, ro¶lina ozdobna z racji swoich przepiêknych amarantowych pióropuszy i czê¶ciowo jako ro¶lina uprawna. ¦lady upraw amarantusa znaleziono w Argentynie, Gwatemali, Peru, Boliwii, Meksyku, i po³udniowo-wschodnich stanach USA. Dzi¶ pola amarantusa spotkaæ mo¿na we wszystkich niemal zak±tkach ¶wiata. Uprawia siê go na wiêksz± skalê w obu Amerykach, po³udniowo-wschodniej Azji: Indiach, Nepalu, w Himalajach, Chinach, Cejlonie oraz w Afryce: w Mozambiku, Ugandzie, Nigerii.
Uprawia siê go tak¿e w okolicach Leningradu, w Kazachstanie i w Europie: w Niemczech, na S³owacji no i w Polsce. Najwiêksze jednak jego uprawy znajduj± siê w Ameryce, która ju¿ kilkana¶cie lat temu "zwariowa³a" na punkcie tego pseudozbo¿a. Wypieki z dodatkiem amarantusowej m±ki: chleby, ciastka, makarony mo¿na tam znale¼æ w wielu sklepach. Zw³aszcza, ¿e dodatek m±ki z amarantusa poprawia skutecznie jako¶æ wypieku - z racji swych w³a¶ciwo¶ci mo¿e wyeliminowaæ ca³kowicie nagminnie dodawane do wypieków chemiczne polepszacze. Przed³u¿a tak¿e trwa³o¶æ pieczywa, powoduje, ¿e jest ono zasobne w potrzebne organizmowi mikroelementy i nadaje mu wy¶mienity lekko orzechowy smak.
....
http://www.wegetarianski.pl/podstrona/czytnik.php?dzial=odzywianie&artykul=37Antidotum na choroby XXI wieku, czyli o amarantusie s³ów kilka…
...
Obecne m±dro¶æ staro¿ytnych Azteków zosta³a potwierdzona badaniami naukowymi. Amarantus zaliczany jest do ro¶lin zawieraj±cych wysok± zawarto¶æ b³onnika oraz ³atwo przyswajalnego bia³ka. Jak wiadomo b³onnik jest niezbêdny w regulacji perystaltyki jelit i oczyszczaniu organizmu. Z kolei stopieñ przyswajalno¶ci bia³ka w tej ro¶linie wynosi 75% i jest wy¿szy ni¿ w przypadku mleka czy miêsa. Najwy¿sz± warto¶æ bia³ka amarantus ma wtedy, gdy zmieszamy go z tradycyjnymi zbo¿ami, np. orkiszem lub p³atkami owsianymi.
Bia³ko tej ro¶liny ma wszystkie aminokwasy egzogenne nazywane aminokwasami niezbêdnymi. Jest to grupa aminokwasów, które nie mog± byæ syntetyzowane w organizmie i uzupe³niamy je wy³±cznie przez odpowiednie po¿ywienie. Najwy¿sz± zawarto¶ci± charakteryzuje siê lizyna (niezbêdna do prawid³owego rozwoju dzieci) oraz aminokwasy zawieraj±ce siarkê. Frakcja skrobi zawarta w amarantusie jest bardzo drobna przez co szybko dostarcza organizmowi energii. W³a¶ciwo¶ci ¿ywieniowe amarantusa najlepiej s± wykorzystane wówczas gdy jego m±ka i inne przetwory zostan± zmieszane z m±k± pochodz±c± z tradycyjnych zbó¿.
Amarantus w porównaniu z pszenic± jest lepszym ¼ród³em takich sk³adników mineralnych jak: magnez, wapñ, fosfor czy potas. Ze wzglêdu na ¿elazo, którego ilo¶æ wynosi 15 mg w 100 g nasion, amarantus przewy¿sza wszystkie ro¶liny. Z tego powodu jest stosowany w leczeniu anemii i zalecany kobietom w ci±¿y. Ziarno amarantusa mo¿e byæ mielone oraz pra¿one, a z powodu braku glutenu w swoim sk³adzie jest podawane osob± cierpi±cym na celiakiê, anemiê czy cukrzycê.
W przypadku choroby wieñcowej oraz nadci¶nienia równie¿ wskazane jest spo¿ywanie nasion lub oleju z amarantusa. Cennym walorem od¿ywczym jest du¿a zawarto¶æ kwasów t³uszczowych w ziarnach amarantusa, które przyczyniaj± siê do obni¿enia poziomu cholesterolu i zmniejszenia ryzyka mia¿d¿ycy. Ze wzglêdu na wysok± warto¶æ od¿ywcz± i energetyczn± jest polecany sportowcom, zw³aszcza ¿e jest lekko strawny i nie powoduje obci±¿enia przewodu pokarmowego.
...
http://www.cyberbaba.pl/content/view/1599/245/...
Uprawa amarantusa w Polsce jest mo¿liwa w³a¶ciwie na terenie ca³ego kraju. Wa¿ne, aby gleba na której zostaje zasiany amarantus by³a ¿yzna i sucha. Nasiona wysiewa siê w drugiej-trzeciej dekadzie maja. Zbiory natomiast przypadaj± zazwyczaj tu¿ po pierwszych przymrozkach (amarantus przestaje rosn±æ, gdy temperatura spadnie poni¿ej 7 stopni Celsjusza), czyli w pa¼dzierniku lub listopadzie. Podobno uprawa amarantusa jest op³acalna – przy plonach z hektara siêgaj±cych 2 – 3 ton, cena skupu jest przewa¿nie przynajmniej 3 krotnie wy¿sza ni¿ w przypadku pszenicy.
Przyk³ad dania z nasion amarantusa mo¿na znale¼æ na stronach PuszKKKi. Szar³at, za Goto Reviews.
...
http://www.zielonemigdaly.pl/2006/03/czas-na-amarantus/...
Ekologiczna uprawaSzar³at jest bardzo szybko rosn±cym gatunkiem jednorocznym. Uprawiany jest na nasiona w Ameryce £aciñskiej, Indiach i Nepalu, a ostatnio na du¿± skalê równie¿ w Stanach Zjednoczonych, Argentynie, Chinach i Japonii. W kuchni afrykañskiej, indyjskiej i po³udniowo-wschodniej Azji stosowany jest jako warzywo li¶ciowe.
W Polsce pierwsze plantacje za³o¿ono na pocz±tku lat 90. na Lubelszczy¼nie. Opracowano ju¿ technologiê jego uprawy w naszym klimacie, a nawet wyhodowano polskie odmiany. Ro¶lina wymaga l¿ejszych, zasobnych gleb o neutralnym odczynie i regularnego nawadniania. Jest ciep³olubna. Nasiona wysiewa siê do gruntu w po³owie maja, na s³onecznym stanowisku. Mo¿na te¿ uprawiaæ szar³at z rozsady. Wtedy nasiona wysiewa siê wcze¶niej do inspektu lub na rozsadniku, a na miejsca sta³e przesadza siê siewki w koñcu maja.
...
http://ogrody.gazetadom.pl/ogrody/1,72158,5838236,Szarlat__Amaranthus____zloto_Inkow.html
