czyste sumienie

[east]

Sumienie nie jest samym ÂźrĂłdÂłem dobra i zÂła. Ono jest ostrzeÂżeniem, jest wysÂłuchiwaniem gÂłosu, ktĂłry nazywa siĂŞ wÂłaÂśnie gÂłosem sumienia: jest wezwaniem do zgodnoÂści, jakÂą dziaÂłanie winno mieĂŚ z wewnĂŞtrznym wymaganiem, by czÂłowiek byÂł czÂłowiekiem prawdziwym i doskonaÂłym. A wiĂŞc jest podmiotem i bezpoÂśrednim nakazem prawa, ktĂłre mamy nazywaĂŚ naturalnym, mimo Âże wielu dzisiaj nie chce sÂłyszeĂŚ o prawie naturalnym.

Trudno siĂŞ nie zgodziĂŚ z powyÂższym w ogĂłlnych zaÂłoÂżeniach. Pytanie drĂŞczÂące moje "sumienie" w tym zakresie brzmi :
Czy , oraz na ile sumienie ulega zaprogramowaniu poprzez czynniki zewnĂŞtrzne - tzw wychowanie w rodzinie, TradycjĂŞ, religiĂŞ. Czy to, co bierzemy za sumienie, bezpoÂśredni nakaz prawa naturalnego, jest na prawdĂŞ naszym wÂłasnym, niezaleÂżnym , osobistym gÂłosem wewnĂŞtrznym, czy w jakimÂś stopniu teÂż obcym programem ?
Bo jeÂśli mĂłwimy o czÂłowieku doskonaÂłym, to zaraz siĂŞ rodzi pytanie " a doskonaÂłym wg czego/kogo ?"

Sumienie odzywa siĂŞ bardzo czĂŞsto, kiedy ktoÂś robi coÂś wbrew niemu. Daje mu wyraÂźne, z poczÂątku, znaki. Nie lubi jednak byĂŚ ignorowane lub zagÂłuszane innymi myÂślami, odchodzi wtedy z kÂąt, odzywa siĂŞ coraz ciszej, dopĂłki caÂłkowicie nie milknie uwaÂżajÂąc, Âże skoro ono nic nie zaradziÂło nic juÂż nie pomoÂże

Niekiedy sumienie odzywa siĂŞ wyraÂźnie w sprawach tzw prozy Âżycia, gdy w grĂŞ wchodzi rozumienie szczĂŞÂścia. Chcemy byĂŚ wolni i szczĂŞÂśliwi , czujemy, Âże zasÂługujemy na to caÂłym sercem, ale gÂłos sumienia donosi : masz zobowiÂązania, jesteÂś odpowiedzialny, musisz zapomnieĂŚ o dyrdymaÂłach, bo jesteÂś przecieÂż ... i tu odzywajÂą siĂŞ wzory typu : szanowany ojciec, szef duÂżej firmy, kierownik odpowiedzialny za innych ludzi, masz odpowiedzialnÂą funkcjĂŞ i wszyscy na Ciebie liczÂą, musisz to czy tamto najpierw, w pierwszej kolejnoÂści, przed wÂłasnymi pragnieniami ..
Sumienie zamienia siĂŞ w policjanta. Zamiast sÂłuÂżyĂŚ radÂą sercu zaczyna pracowaĂŚ ramiĂŞ w ramiĂŞ z Systemem.

Nie potrafimy sÂłuchaĂŚ samych siebie, a w rezultacie takÂże swojego sumienia, poniewaÂż wolimy sÂłuchaĂŚ opinii innych ludzi i tym siĂŞ kierowaĂŚ, zamiast wÂłasnymi odczuciami.

I tu te¿ dobrze, ¿e potrafimy s³uchaÌ innych ludzi. Ludzie mog¹ byÌ nam pomocni swoimi radami czy przekonaniami, bo w nich mo¿emy przejrzeÌ samych siebie, jak w lustrze. Nie zawsze bowiem widzimy siebie wyraŸnie, nie istniejemy w pró¿ni. Okreœlamy siebie w relacjach z innymi ludŸmi. Co wiêcej - ludzie dostarczaj¹ nam to , czego oczekujemy podœwiadomie. Oczywiœcie do pewnych granic, które powinniœmy znaÌ. Jeœli ktoœ nas os¹dza projektuj¹c na nas swoje ego, w³asne uwarunkowania, to z biegiem lat potrafimy to lepiej wychwyciÌ i nie poddawaÌ siê temu. Mimo , ¿e Ci sami ludzie odnosz¹ siê do naszego sumienia. Na przyk³ad p³acz czêsto porusza sumienia. Zw³aszcza p³acz i smutek dziecka, albo kobiety. Miêknie nam serce. Widzisz w TV reklamê instytucji charytatywnej , która pokazuje cierpi¹ce dziecko i prosi o Twoje wsparcie. Rusza Ciê sumienie i wysy³asz sms-a. Nie wiesz co dalej dzieje siê z Twoj¹ z³otówk¹ i czy na prawdê pomagasz i prawdê mówi¹c nie interesuje Ciê to. Zaspokajasz potrzebê swojego sumienia. Uœmiechasz siê do siebie i czujesz siê lepiej. W dobrym nastroju wychodzisz z psem na spacer i nawet nie zauwa¿ysz, ¿e zwierzê cierpi z zimna , ¿e piek¹ je ³apki od soli. Ale ono siê nie poskar¿y. Nie ma p³aczu-wywo³ywacza, sumienie te¿ siê nie odzywa. Sumienie , wed³ug mnie , powinno iœÌ w parze z empati¹, umiejêtnoœci¹ wczuwania siê w "innego ja" a¿eby mog³o dobrze spe³niÌ swoje zadanie.

Ludzie spychaj¹ swoj¹ moralnoœÌ na samo dno najczêœciej wtedy, kiedy wiedz¹ dobrze, ¿e czyni¹ Ÿle, ale z jakiœ powodów nie mog¹ tego zmieniÌ. Wtedy w³aœnie, z obawy przez wyrzutami sumienia, po prostu staj¹ siê na nie g³usi.

Lub te¿ odwrotnie. Wpojon¹ moralnoœci¹ zastêpuj¹ g³os sumienia zupe³nie nie dostrzegaj¹c ró¿nicy miêdzy nim, a sumieniem. Nie musimy kogoœ lubiÌ , ale jeœli cierpi , to "coœ wewn¹trz" , pewnie sumienie, powinno nam podpowiadaÌ, aby wyci¹gn¹Ì rêkê, pomóc.

Zdrowy rozs¹dek imituje i zastêpuje funkcje sumienia, daje uczucie poznania prawdy lub fa³szu, s³usznoœci i przewidywania, wyci¹gania wniosków i rozwa¿ania konsekwencji, ale jest ono w przeciwieùstwie do sumienia, nastawione egoistycznie. Wszystko co pochodzi ze zdrowego rozs¹dku zawiera m¹droœÌ œwiatow¹ i zabiega o w³asne potrzeby. Nawet pod wzglêdami religijnych cnót, zabiegaj¹c o dobro innych, doszukuje siê w tym w³asnej korzyœci, chwa³y i uznania.

Tak, rĂłwnieÂż i zdrowy rozsÂądek mylony jest z gÂłosem sumienia.

Sumienie cz³owieka jest dla niego wskazówk¹ dotycz¹ca tego, jak powinien ¿yÌ, aby by³o to zgodne z nim samym, aby pod koniec swojego ¿ycia móg³ byÌ z dumny z tego, co osi¹gn¹³.

I to wcale nie oznacza, ¿e nale¿y byÌ pos³usznym zewnêtrznym wzorcom, czy oczekiwaniom ogó³u. Kiedy sumienie nie jest mylone ze wspomnianymi programami, mo¿e byÌ ca³kiem mu blisko do intuicji.

Jego Âżycie nie byÂło bezproduktywne i zmierzaÂło do ciÂągÂłego ulepszania siebie i ksztaÂłcenia charakteru.

I znĂłw- produktywne wg czego/kogo ? , ulepszania wg jakich kryteriĂłw ? ksztaÂłcenia charakteru podÂług jakich norm ?
KtoÂś tu balansuje na granicy sumienia i wzorcĂłw.

Jest rĂłwnieÂż „koÂłem ratunkowym” dla ludzi, ktĂłrzy schodzÂą z tej ÂścieÂżki i wystĂŞpujÂąc przeciw swojemu sumieniu – a jednoczeÂśnie – przeciw sobie. Jest to czynnik, ktĂłry - jeÂśli potrafimy go sÂłuchaĂŚ – czyni nas ludÂźmi w najlepszym znaczeniu tego sÂłowa

A cz³owiekiem byÌ to równie¿ znaczy buntowaÌ siê przeciwko sztywnym ramom i pope³niaÌ tzw "b³êdy".

[Kiara]

Dyskusje tocz¹ siê o wszystko , ró¿ni ludzie dyskutuj¹ o czynach , które uwa¿aj¹ za dobre w³aœciwe lub nie.
OkreÂślajÂą motywacjĂŞ sumieniem , systemem wartoÂści , lub etykÂą.
Odniesienie jest zwyczajowe zwiÂązane z czasem lub miejscem nazywane sumieniem.

Ale co to jest tak naprawdĂŞ to sumiennie?
MĂłwimy , ktoÂś je ma a ktoÂś nie ma z czym byÂśmy je powiÂązali?


Kiara

[Rafaela]

Sumienie –

w niektórych religiach i nurtach etycznych wewnêtrzne odczucie pozwalaj¹ce rozró¿niaÌ dobro i z³o, a tak¿e oceniaÌ postêpowanie w³asne i innych ludzi. Jest to zdolnoœÌ pozwalaj¹ca cz³owiekowi ujmowaÌ swoje czyny pod k¹tem moralnym i odpowiednio je oceniaÌ. Czynnikiem decyduj¹cym w przestrzeganiu tych norm jest poczucie winy wystêpuj¹ce w momencie uœwiadomienia sobie rozbie¿noœci miêdzy w³asnym postêpowaniem, a przyjêtymi normami. Sumienie kieruje siê ró¿nymi kryteriami, zale¿nymi od sposobu wychowania, miejsca przebywania, otoczenia spo³ecznego, zasad moralnych jakie te wszystkie czynniki w cz³owieku wytworzy³y.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Sumienie

Uwazam ze  respektowanie norm moralnych  jest  droga sumienia.

Pozdrawiam serdecznie. Rafaela

[east]

Czynnikiem decydujÂącym w przestrzeganiu tych norm jest poczucie winy wystĂŞpujÂące w momencie uÂświadomienia sobie rozbieÂżnoÂści miĂŞdzy wÂłasnym postĂŞpowaniem, a przyjĂŞtymi normami.

Sumienie wcale nie musi byĂŚ zwiÂązane z poczuciem  winy. Czy jak uda nam siĂŞ w kimÂś wzbudziĂŚ poczucie winy, to znaczy, Âże wzbudzamy w kimÂś sumienie ?
To tak nie dziaÂła.
Sumienie jest ponad winÂą. Ono kieruje nas ku wÂłaÂściwemu postĂŞpowaniu nie z powodu potencjalnej winy, czy ze strachu przed konsekwencjami, tylko z powodu wewnĂŞtrznej zgodnoÂści z WYBOREM. I to wcale niekoniecznie z korzystnym dla siebie wyborem. Sumienie jest jakby ponad indywidualnÂą sprawÂą, jest czymÂś, co odnosi siĂŞ do samej istoty Âżycia bez wzglĂŞdu na rodzaj tego Âżycia.
MĂłwi siĂŞ np. , Âże "nie miaÂłbym sumienia zabiĂŚ tego karpia [ÂświÂątecznego;)] " albo  "miej sumienie i zaopiekuj siĂŞ psem /kotem zimÂą". Nikt nie bĂŞdzie nikogo obwiniaÂł za ukatrupienie karpia na ÂŚwiĂŞta, albo za to, Âże nie moÂże siĂŞ zaopiekowaĂŚ zwierzakiem. Sumienie nie jest zatem "decydujÂąco" zwiÂązane z winÂą.

[songo1970]

..no w³aœnie, def. Wiki.- wskazuje, ¿e sumienie wi¹¿e siê z poczuciem winy i jest czymœ uzale¿nionym od œrodowiska w którym siê wychowujemy,-
no ale jak dla mnie, jest to coÂś z czym siĂŞ rodzimy, a w trakcie Âżycia weryfikujemy i rozwijamy w warunkach nas otaczajÂących.

[east]

@songo

a w trakcie Âżycia weryfikujemy i rozwijamy w warunkach nas otaczajÂących.

Tak, bo z drugiej strony weŸmy takiego miêso¿ercê. Nie rusza go sumienie wcinaj¹c karkówkê z grilla. Ten sam cz³owiek po przejœciu na wegetarianizm spo¿ywanie miêsa bêdzie postrzega³ przez pryzmat sumienia. Bo mordowanie zwierz¹t na ubój nie licuje z sumieniem istoty wspó³czuj¹cej.
DokonaÂły siĂŞ weryfikacja i rozwĂłj w okreÂślonych warunkach.
Sumienie moÂże sie zatem zmieniaĂŚ ?

[Rafaela]

Jest jeszcze Deformacja sumienia – w teologii chrzeÂścijaĂąskiej okreÂślenie oznaczajÂące nieprawidÂłowoÂści w postrzeganiu grzechu. Do deformacji sumienia zalicza siĂŞ m. in sumienie szerokie, sumienie faryzejskie oraz sumienie skrupulanckie.

Jako przyczyny deformacji sumienia Koœció³ podaje przyczyny le¿¹ce w psychice cz³owieka oraz bierze równie¿ pod uwagê przyczyny nadprzyrodzone (kuszenie).

[songo1970]

Sumienie moÂże sie zatem zmieniaĂŚ ?

Pewnie Âże ewoluuje- kaÂżda nowa sytuacja stawia nowe wyzwania i weryfikuje dotychczasowy wzĂłr sumienia/wystawia go na prĂłbe.

[east]

Jest jeszcze Deformacja sumienia – w teologii chrzeÂścijaĂąskiej okreÂślenie oznaczajÂące nieprawidÂłowoÂści w postrzeganiu grzechu. Do deformacji sumienia zalicza siĂŞ m. in sumienie szerokie, sumienie faryzejskie oraz sumienie skrupulanckie.

Jako przyczyny deformacji sumienia Koœció³ podaje przyczyny le¿¹ce w psychice cz³owieka oraz bierze równie¿ pod uwagê przyczyny nadprzyrodzone (kuszenie).

No proszĂŞ, to sÂą ró¿ne rodzaje sumieĂą  i ich deformacji.
ToÂż to caÂła sumieniologia
Inne jest pewnie sumienie katolickie, a inne sumienie arabskie. IdÂąc dalej - mamy teÂż zapewne AmerykaĂąskie sumienie i Polskie sumienie ..... sumienie kata i sumienie ofiary. Boskie sumienie i nie-boskie.
Uff. Nie majÂą sumienia tak tworzyĂŚ te sumienia

A gdzieÂś tam w cichoÂści serca sobie przĂŞdzie sumienie ludzkie po prostu. Takie zwyczajne, bezdogmatowe.

[Kiara]

A ja bym powiedziaÂła iÂż sumienie to kalkulator strat i zyskĂłw.

Kiara

[arteq]

Nie kaÂżdy jest wyrachowany. W ten sposĂłb nie mĂłwimy o sumieniu lecz o zimnej kalkulacji.

[Kiara]

MoÂżna kalkulowaĂŚ na ciepÂło bez wyrachowania , w matematyce siĂŞ kalkuluje i nikt o wyrachowaniu nic nie mĂłwi.


Kiara

[arteq]

Dlatego pewne postawy nazywa siĂŞ wyrachowanymi bo... sÂą to wÂłaÂśnie czyste kalkulacje matematyczne, zimne blinasowanie bez czynnika ludzkiego - empatii.
W czystej matematyce liczy siĂŞ wynik, nie ma miejsca na uczucia.

[Kiara]

W sumieniu teÂż liczy siĂŞ wynik a nie uczucia , uczucia czĂŞsto dyktujÂą inne rozwiÂązanie niÂż sumienie. wszak mĂłwi siĂŞ o "rachunku sumienia" a nie uczuciach z niego pÂłynÂących.

Kiara

[arteq]

tak, rachunek sumienia (wg. definicji KK) polega wÂłaÂśnie na moÂżliwie obiektywnej ocenie swoich czynĂłw, zwÂłaszcza tych negatywnych, bez zbytniego pobÂłaÂżania sobie i nie chowaniu siĂŞ za ulepione tÂłumaczenia i usprawiedliwienia, ktĂłre majÂą za zadanie bagatelizowaĂŚ nasze wpadki. W przeciwnym razie usypiamy, tÂłamsimy, wypaczamy sumienie.

[j13]

pytanie  - kto i jak definiuje obiektywizm?? wg mnie - i to juÂż jest subiektywne....??

[Kiara]

Tak , tak ... sumieĂą moÂże byĂŚ duÂżo zgodnie z ideologiÂą i wĂłwczas wszystko mieÂści siĂŞ w jego ramach , rachunki sÂą robione z super wyliczeniami uciszajÂącymi wartoÂści nie zgodne z sumieniem innej grupy.
No to czym jest sumienie?
Jak dla mnie nadal tym samym kalkulatorem strat i zyskĂłw.

Kiara

[j13]

Kiaro - jakie zyski??!! jakie straty ??!! - jeœli mi³oœÌ jest jedyn¹ s³uszn¹ wartoœci¹ to co tracisz??( co siejesz to....)

[Kiara]

Kiaro - jakie zyski??!! jakie straty ??!! - jeœli mi³oœÌ jest jedyn¹ s³uszn¹ wartoœci¹ to co tracisz??( co siejesz to....)

Tak , ale nie wszyscy operujÂą takimi wartoÂściami uÂżywajÂąc swojego sumienia do analizy zdarzeĂą i wÂłasnych decyzji, naprawdĂŞ nie wszyscy.

Kiara

[j13]

Czyli lepiej analizowaĂŚ dziaÂłanie przez pryzmat sumienia ( czy teÂż innego " urzÂądzenia" ) niÂż .... na wÂłaÂśnie - jaka alternatywa??

[Kiara]

Sumienie dziaÂła w oparciu o system wartoÂści a kaÂżdy moÂże mieĂŚ inny dlatego tyle rozbieÂżnoÂści.
To co dla kogoÂś jest wartoÂściÂą dla innego byĂŚ wcale nie musi i nadal dziaÂła zgodnie ze swoim sumieniem.


Kiara

[arteq]

Wed³ug mnie sumienie to nic innego jak wo³anie Boga wewn¹trz cz³owieka, oczywiœcie mo¿na byÌ na niego g³uchym czy wrêcz je zakrzykiwaÌ, kneblowaÌ, ale do niczego pozytywnego to nie prowadzi. Gdyby hitlerowcy - np. SS-mani mieli choÌ na krztê niezag³uszonego sumienia to nie byliby w stanie zmru¿yÌ oczu czy przemkn¹Ì przed lustrem...

[songo1970]

to a propos sumienia i aborcji

[between]

Sumienie?

PiĂŞkny sposĂłb, Âżeby kogoÂś trzymaĂŚ za ryja.

"Nie masz sumienia", "sumienie mi nie pozwoli", "gdybyÂś miaÂł sumienie", itp,
I juÂż osoba, ktĂłrÂą siĂŞ zÂłapaÂło za sumienie dynda jak marionetka na sznurkach.

pozdro

[Laguna__]

Sumienie okresla granice , ktorych nalezy sie trzymac, aby zachowac normy ogolno przyjete
. Zastanowmy sie -w jaki sposob teraz w tym momencie rozwoju drfiniujemy pojecie  sumienia....
Ja postrzegam sumienie jako wpojony wzorzec , ktory w pewnym sensie ogranicza i w zaleznosci, w ktorym idziemy kierunku w danym momencie zycia te granice sumienia sie zmieniaja. Raz pole sumienia rosnie innym razem spada. Ponadto kazdy z nas ma swoje wlasne wzorce sumienia uksztaltowanego wedlug jego rozwoju i doswiadczen .
Osoby z duzym wskaznikiem posiadania sumienia sa wedlug mnie bardziej obciazone tym wzocem i zazwyczaj targaja nimi przerozne emocje.
Osoby z malym wskaznikiem sumienia maja mniejsze ograniczenia dlatego zazwyczaj nie targaja ich stany zachwianych emocji i bardziej realizuja wyznaczony  cel w swoim zyciu.
Sa rowniez osoby. ktore maja zamrozone sumienie -wypieraja sumienie przewaznie pod wplywem silnie przezytej traumy.
Pewnie jest jeszcze wiele przykladow jakie mozna tu napisac.
Czym jest czyste sumienie dla mnie ? Jest , wyrazaniem siebie w zgodzie ze soba samym.