Dropa

[songo1970]

DYSKI DROPA
Strona Glowna (HOME): www.world-mysteries.com
 

W odosobnionych górach Baian Kara Ula, na granicy Tybetu z Chinami zosta³o odkryte niecodzienne znalezisko. W niedostêpnych grotach i jaskiniach znaleziono 716 grobów, zawieraj¹cych szkielety niskich istot, siêgaj¹cych 120cm., o nieprawdopodobnie powiêkszonej czaszce. Przy ka¿dym stanowisku znaleziono tajemniczy dysk. Pewien uczony chiùski rozszyfrowa³ przes³anie z dysku, i twierdzi, ¿e zawiera ono wiadomoœÌ od przybyszów z kosmosu dla przysz³ych pokoleù. Co tajemniczego kryj¹ w sobie góry Baian Kara Ula?

W ostatnich promieniach zachodzÂącego sÂłoĂąca myÂśliwi odziani w skĂłry dzikich zwierzÂąt szykujÂą siĂŞ do polowania.

Ostro zakoĂączone kije utwardzone w pÂłomieniach ogniska, maczugi zakoĂączone przywiÂązanym rzemieniami kamieniem, kawaÂłki ostrej skaÂły. Czarownik plemienia daje ostatnie wskazĂłwki i wyruszajÂą. W zapadajÂącym mroku ledwo widaĂŚ ludzkie cienie cicho skradajÂące siĂŞ po dnie kotliny malowniczo poÂłoÂżonej wÂśrĂłd wysokich szczytowa Baian-Kara-Ula.

Upatrzonego jelenia nagle pÂłoszy straszny gwizd i oÂślepiajÂące ÂświatÂło pojawiajÂące siĂŞ na nieboskÂłonie.

Myœliwi staja zaskoczeni, czy¿by burza? Ale to nie burza, gwizd jest coraz g³oœniejszy, przechodzi w og³uszaj¹cy huk, zbli¿a siê do kotliny w straszliwym tempie. JasnoœÌ staje siê nie do zniesienia, olbrzymia bia³o p³on¹ca kula przebija chmury i opada w kierunku ziemi znikaj¹c po chwili za pobliskimi pagórkami.

PotĂŞÂżne uderzenie wstrzÂąsa kotlinÂą, spÂłoszony jeleĂą ucieka w popÂłochu, myÂśliwi padajÂą na twarz zniewoleni przeraÂżeniem.

Spoza pagĂłrkĂłw widaĂŚ kilka potĂŞÂżnych bÂłyskĂłw, w niebo wznosi siĂŞ chmura dymu a na gÂłowy oszalaÂłych ze strachu ludzi opada biaÂły pyÂł. Przez kilka godzin ziemia podskakuje poruszana wstrzÂąsami kolejnych wybuchĂłw. Pobliskie zbocza zostajÂą pokryte biaÂłym nalotem podobnym do popioÂłu z ogniska.

Przez kilka miesiêcy plemiê unika tej kotliny nawiedzonej przez z³e si³y. CiekawoœÌ jednak zmusza kilku z nich do sprawdzenia co siê tam zdarzy³o. Œciskaj¹c w d³oniach swoj¹ prymitywn¹ broù przekraczaj¹ pobliskie wzgórza i ich oczom ukazuje siê obraz zniszczenia.

Drzewa powalone na przestrzeni kilku kilometrĂłw i potĂŞÂżny zwaÂł ziemi zakoĂączony olbrzymim kraterem. W Âśrodku krateru nieznane COÂŚ odbijajÂące na swej powierzchni promienie wschodzÂącego sÂłoĂąca. CoÂś nie przypominajÂące niczego o czym mĂłwiÂła ustnie przekazywana historia plemienia, cos tak nieprawdopodobnie obcego Âże dÂłonie ÂściskajÂące maczugi zdrĂŞtwiaÂły ze strachu.

Nagle, wœród tych po³amanych od³amów nieznanego, b³yszcz¹cego kolosa coœ siê poruszy³o. Maleùka postaÌ, jak¿e ró¿ni¹ca siê od potê¿nych postaci myœliwych podnosi do góry delikatn¹, wiotk¹ d³où. Na naszym kalendarzu mamy rok 10 000 p.n.e.

PowyÂższy tekst brzmi oczywiÂście jak fikcja literacka. Czy jednak jest tak do koĂąca?

Je¿eli prawid³owo zinterpretujemy odkrycie dokonane w roku 1938, to oka¿e siê ¿e byÌ mo¿e wcale nie jest to fikcja. Mo¿e mamy do czynienia z histori¹ tak nieprawdopodobn¹ ¿e skostnia³e umys³y wspó³czesnych naukowców od razu uzna³y j¹ za niemo¿liwa.

Z historii DROPA.

Historia Dropa zaczyna siê w tym samym miejscu, czyli w górach Baian-Kara-Ulan na pograniczu Tybetu i Chin w roku 1938. W tym w³aœnie roku chiùski naukowiec, profesor Chi Pu Tei przeprowadza³ rutynowe badania archeologiczne w trudno dostêpnym i nie zbadanym jeszcze rejonie górskim. Po kilku dniach ekspedycja natrafi³a na pozosta³oœci œwiadcz¹ce o znajduj¹cych siê w tych rejonach tysi¹ce lat temu siedzibach ludzkich. Narzêdzia z epoki kamiennej, piêœciaki, resztki ognisk i setki zwierzêcych koœci potwierdzi³y przypuszczenia profesora. Tysi¹ce lat temu w tych okolicach ¿y³o prymitywne plemiê. Jednoczeœnie w niedalekiej odleg³oœci od siedliska plemienia, w niedostêpnych górach odkryto sieÌ po³¹czonych ze sob¹ jaskiù skalnych. Nie takich normalnych jaskiù. CzeœÌ z nich mia³a œciany o niezwyk³ej g³adkoœci, jakby pokrytych szkliwem powsta³ym na skutek dzia³ania wysokiej temperatury. Ca³oœÌ tworzy³a istny labirynt korytarzy powsta³ych w sposób naturalny po³¹czonych korytarzami ze œcianami o odmiennym , bardzo dok³adnym, g³adkim wykoùczeniu. We wnêtrzu tych jaskiù profesor odkry³ szereg stanowisk grzebalnych zawieraj¹cych nietypowe szkielety. Szkielety niew¹tpliwie humanoidów mia³y bowiem nie wiêcej ni¿ 120 cm d³ugoœci i nieprawdopodobnie du¿e, wyd³u¿one do góry czaszki. Pocz¹tkowo myœlano ze to s¹ szkielety nieznanej ma³py górskiej, powsta³o jednak pytanie, które to ma³py grzebi¹ swoich wspó³plemieùców w podziemnych grotach?

Teza o pochodzeniu zwierzêcym nieznanych szkieletów upadla, powsta³o jednak do dzisiaj niewyjaœnione pytanie: "Z jakim od³amem rasy ludzkiej mamy do czynienia w nie zbadanych górach Baia-Kara-Ulan?" Dalsze odkrycia potwierdzi³y niecodziennoœÌ znaleziska.

Œciany jaskiù by³y pokryte rysunkami przedstawiaj¹cymi nasz uk³ad s³oneczny, nieznane gwiazdy i linie ³¹cz¹ce poszczególne uk³ady gwiezdne. Odkryto tak¿e najwiêksza zagadkê. Ka¿dy grobowiec by³ zaznaczony do polowy zagrzebanym w ziemi okr¹g³ym, kamiennym dyskiem. Dysk mia³ œrednicê oko³o 30 cm i gruboœÌ w przybli¿eniu jednego centymetra. Idealnie w œrodku ka¿dego dysku by³ otwór o œrednicy pó³tora centymetra a na powierzchni dysku by³a spiralna rysa przypominaj¹ca do z³udzenia œcie¿kê d¡wiêkowa na dobrze znanych p³ytach gramofonowych. W sumie znaleziono 716 stanowisk ze szkieletami, ka¿dy z kamiennym dyskiem. Przy bli¿szym badaniu okaza³o siê ¿e rysa nie jest linia ci¹g³¹, tylko spiralnie zapisanym tekstem sk³adaj¹cym siê z tysiêcy nieznanych, mikroskopijnych znaków.

Wiek znaleziska okreÂślono na 10 000 do 12 000 lat, czyli grubo przed oficjalna data powstania piramid w Egipcie.

Wojenna zawierucha usunĂŞÂła niezwykle znalezisko na dalszy plan. Badania zawieszono, znalezione dyski zostaÂły umieszczone w magazynie. O caÂłej historii zapomniano na dÂługie lata. W latach czterdziestych wyruszyÂła podobno w tamte rejony wyprawa rosyjska, nie ma jednak Âżadnych dokumentĂłw z tej wyprawy.

Dopiero w roku 1947, po zakoùczeniu wojny w rêce angielskiego doktora Karyl Robin-Evans przypadkowo trafi³o kilka ze skalnych dysków przywiezionych z Indii przez profesora Siergieja Lolladoffa. Robin-Evans zorganizowa³ wyprawê w niedostêpne rejony, gdzie spêdzi³ podobno kilka lat badaj¹c legendy i obyczaje mieszkaj¹cych na tych terenach plemion. Plemion szalenie zró¿nicowanych pod wzglêdem wzrostu i wygl¹du. Po serii artyku³ów w gazetach zainteresowanie kamiennymi krêgami wzros³o.

W roku 1962 jeden z chiĂąskich uczonych, Tsum Um Nui, profesor PekiĂąskiej Akademii Prehistorii, stwierdziÂł Âże udaÂło mu siĂŞ odcyfrowaĂŚ nieznane pismo. W zwiÂązku z niezwykÂłoÂściÂą odczytanego przekazu chiĂąskie wÂładze komunistyczne zabroniÂły jego publikowania, a caÂłej historii nadaÂły otoczkĂŞ opowieÂści wyssanej z palca.

Uczony w ciÂągu jednego dnia zostaÂł ogÂłoszony wrogiem narodu , skazany na zrezygnowanie ze swojej profesury i wysÂłany do pracy na farmie rolnej w celu resocjalizacji.

W roku 1968 , kiedy to jeszcze stosunki rosyjsko-chiĂąskie byÂły wzorcowe, rzÂąd chiĂąski przekazaÂł kilka dyskĂłw Rosyjskiej Akademii Nauk w celu przeprowadzenia dokÂładniejszych badaĂą. Rosyjski uczony W. Zajcew przeprowadziÂł kilka podstawowych badaĂą i wybuchÂła kolejna sensacja.

 
 

Okaza³o siê, ¿e pocz¹tkowo uznane za kamienne dyski nie s¹ wcale wykute z kamienia. Du¿a zawartoœÌ kobaltu, chromu, molibdenu i innych rzadkich metali wskazywa³a na sztuczne pochodzenie znaleziska. W warunkach naturalnych taka kombinacja minera³ów nie wystêpuje. Badanie dysków oscylografem wykaza³o zaburzenia magnetyczne nieznanego pochodzenia wskazuj¹ce na przebywanie dysków przez d³ugi czas w nieprawdopodobnie silnym polu magnetycznym nie wystêpuj¹cym na ziemi w warunkach naturalnych.

Zajcew opublikowaÂł swoje spostrzeÂżenia w jednym z rosyjskich pism naukowych. W jakiÂś sposĂłb cala historia znikÂła jednak szybko z Âłam gazet i nigdy wiĂŞcej nikt na ten temat nic nie publikowaÂł. ZnikÂły tez gdzieÂś dyski i wyniki badaĂą.

W roku 1974 ma³¿eùstwo Wegererow wykona³o ostatnie znane zdjêcia oryginalnych kamiennych dysków.

Od tej pory panuje absolutna cisza w tym temacie. Bo w zasadzie temat oficjalnie nie istnieje.

Có¿ takiego odkry³ uczony chiùski?

Otó¿ spiralny rowek to nic innego jak zapisana wiadomoœÌ.

Do zapisania uÂżyto nieznanych nikomu znakĂłw, caÂłkowicie niepodobnych do Âżadnego rodzaju pisma jakie stosowano na ziemi. Po wielu latach profesorowi Tsum Um Nui udaÂło siĂŞ wyemigrowaĂŚ do Japonii i opublikowaĂŚ swoje odkrycie. Na skutek negatywnej metryczki jakie Chiny komunistyczne wydaÂły profesorowi publikacja przeszÂła bez echa i jest znana tylko nielicznym zajmujÂącym siĂŞ tym tematem.

Rewelacyjne odkrycie uczonego by³o tez na tyle nieprawdopodobne, ¿e zosta³o uznane przez znanych naukowców za bajkê i od³o¿one w sferê powieœci fantastyczno-naukowych. Oryginalnych dysków nigdzie nie mo¿na znaleŸÌ, a chiùskie muzeum narodowe wrêcz wypiera siê ze cos takiego zosta³o odkryte.

Znamiennym jednak jest fakt, Âże w jednym z regionalnych muzeĂłw znajdujÂą siĂŞ gliniane kopie dyskĂłw, ktĂłrych nigdy nie odkryto! ZnikÂły teÂż wszelkie dokumenty i sprawozdania z chiĂąskich wypraw naukowych, ktĂłre przeprowadzaÂły badania w rejonie Baian-Kara-Ula. Na dzieĂą dzisiejszy ten rejon jest terenem zakazanym i komunistyczne Chiny nie wydajÂą pozwoleĂą na przeprowadzenie kolejnych wykopalisk. Gdyby nie zdjĂŞcia, relacje naukowcĂłw i staroÂżytne legendy plemion zamieszkujÂących rejony, gdzie dokonano fascynujÂącego odkrycia, cala ta historia mogÂła by siĂŞ wydawaĂŚ kolejnÂą bajkÂą wyssanÂą z palca.

Có¿ to wiec by³o, ¿e wzbudzi³o tyle emocji? Dlaczego t³umaczenie znikomej czêœci kamiennych dysków spowodowa³o tak du¿e poruszenie w chiùskiej nauce, ¿e zdecydowano siê wyrzuciÌ z pracy naukowca?

ChiĂąski uczony odcyfrowaÂł bowiem , nie mniej ni wiĂŞcej, zapisanÂą dla potomnych historie przybyszĂłw nieznanej cywilizacji ktĂłrych statek rozbiÂł siĂŞ na ziemi.

Wedle chiùskiego uczonego, oko³o 10 583 lat temu w górach na pograniczu Tybetu i Chin rozbi³ siê statek z innego uk³adu gwiezdnego. Uszkodzenia zmusi³y za³ogê do pozostania na ziemi. Wrogo nastawione okoliczne plemiona - zdecydowanie silniejsze od przybyszów - zmusi³y tych ostatnich do szukania schronienia w niedostêpnych jaskiniach. Nietypowy, niski wzrost i ¿ó³ty kolor skory, drobna delikatna budowa cia³a i zniekszta³cenia czaszki spowodowa³y izolacje przybyszów. Przez wiele lat starali siê oni zasymilowaÌ z okolicznymi plemionami, pozbawieni jednak ca³ej swojej technologii powoli wymierali. ¯eby przekazaÌ potomnym wiedze o sobie, przy ka¿dym grobie zostawiali kamienny dysk z zapisana informacj¹.

 
 

W jaki sposĂłb powstaÂły dyski moÂżemy tylko przypuszczaĂŚ. MoÂże to osobliwa biblioteka przybyszĂłw ocalona ze statku, moÂże w jakiÂś sposĂłb potrafili oni produkowaĂŚ takie dyski i zapisywaĂŚ informacje juÂż po katastrofie. Tego nie wiemy.

Nie wiemy teÂż co jeszcze zostaÂło uratowane z rozbitego statku. Z kilku zdaĂą odcyfrowanych przez chiĂąskiego uczonego nie moÂżna dowiedzieĂŚ siĂŞ wszystkiego. Z nielicznych przeciekĂłw do prasy tez siĂŞ wiele dowiedzieĂŚ nie moÂżna. Znamiennym jednak jest to, Âże pomimo namacalnych dowodĂłw caÂła ta historia zostaÂła zapomniana. Czy dlatego, Âże jest wyssana z palca, czy dlatego, Âże jest na tyle waÂżna, Âże zainteresowaÂły siĂŞ niÂą tajne sÂłuÂżby niektĂłrych zainteresowanych krajĂłw... Odpowiedz pozostawiamy paĂąstwu.

I tyle o dziwnych znaleziskach w niedostêpnych górach na granicy Tybetu i Chin. Na zakoùczenie jeszcze tylko krótka informacja podana przez gazety ca³ego œwiata. W 1995 roku w niedostêpnych rejonach Chin odkryto nieznane plemiê. Osobnicy maja nie wiêcej ni¿ 120 cm wzrostu, waza poni¿ej 30 kilogramów i maja niespotykanie ¿ó³ty kolor skory.

Autor: MirosÂław SÂłupiĂąski (sztajmes)

Zrodlo: http://www.paleoseti.six.pl/artykuly.php 
http://www.world-mysteries.com/pl_dropa.htm
Strona Glowna (HOME): www.world-mysteries.com

PS. i ju¿ wiadomo sk¹d wziê³a siê "¿ó³ta rasa"...?