WIEDZA TAJEMNA UKRYTA W OBRAZACH .

[songo1970]

jak moÂżna jeszcze poniÂżyĂŚ czÂłowieka idÂącego na ÂśmierĂŚ, ktĂłry siĂŞ jej nie boi,-
a pêtla, pewnie bali siê do ostatniej chwili, ¿e powie jeszcze parê s³ów prawdy..

[acentaur]

dziekuje wszystkim za wspó³udziaÂł w rozgryzaniu przemyÂśleĂą mistrza Melone. 

[Betti]

Na fresku Giotta znaleziono w chmurze profil szatana


ZdjĂŞcie z www.corriere.it /Internet

Na fresku Giotta w gĂłrnym koÂściele bazyliki w AsyÂżu znajduje siĂŞ profil szatana - twierdzi wÂłoska historyk i znawczyni tematyki zwiÂązanej z postaciÂą ÂświĂŞtego Franciszka Chiara Frugoni. Odkrycia tego dokonano po 8 wiekach, jakie minĂŞÂły od powstania malowidÂła.

Na fresku, przedstawiajÂącym dwudziestÂą scenĂŞ z Âżycia ÂświĂŞtego Franciszka moÂżna dostrzec profil szatana z rogami, ktĂłry wyÂłania siĂŞ z chmury - ogÂłosiÂła specjalistka. Scena ta poÂświĂŞcona jest Âśmierci ÂświĂŞtego i chwili wstÂąpienia jego duszy do nieba.

Przez 800 lat nie zorientowano siĂŞ, Âże w chmurze ukryty jest zarys gÂłowy szatana - twierdzi Frugoni, ktĂłra swÂą argumentacjĂŞ przedstawiÂła w najnowszym numerze magazynu "ÂŚwiĂŞty Franciszek, patron WÂłoch".

Frugoni k³adzie nacisk na to, ¿e dotychczas uwa¿ano, i¿ pierwszym malarzem, który zacz¹³ ukrywaÌ postaci w chmurach by³ Andrea Mantegna. Tê pioniersk¹ metodê zastosowa³ maluj¹c œwiêtego Sebastiana w 1460 roku. Na jego obrazie widaÌ rycerza , wy³aniaj¹cego siê z ob³oków.

Teraz zdaniem wÂłoskiej specjalistki za pioniera w tej dziedzinie naleÂży uznaĂŚ Giotta (Giotto di Bondone ok. 1226-1337, malarz i architekt z Florencji).

Chiara Frugoni wyjaœniaj¹c, dlaczego artysta przedstawi³ tak¹ wizjê, przypomnia³a , ¿e w œredniowieczu wierzono, ¿e w niebie mieszkaj¹ tak¿e demony, które przeszkadzaj¹ duszom wejœÌ do niego.

Zobacz galeriĂŞ zdjĂŞĂŚ na stronie internetowej dziennika Corriere della Sera

http://fakty.interia.pl/ciekawostki/news/szatan-na-fresku-giotta-niezwykle-odkrycie,1717495
 http://walinscy.civ.pl/wl_cent/pokaz/um_asg28.htm

[janusz]

Wszystkie umieszczone poni¿ej obrazy ³¹czy jedno - ukazany na nich kontakt z innym œwiatem, innym wymiarem.
MoÂżna zadaĂŚ sobie pytanie, z ''czym'' lub inaczej z ''kim'', tak naprawdĂŞ zetknĂŞli siĂŞ ludzie doÂświadczajÂący takich wizji?
Czy jest to tylko fantazja, b³êdne tlumaczenie obrazĂłw wytwarzanych w naszych mĂłzgach? Wiele z takich ''przekazĂłw'' miaÂło przecieÂż wielki wpÂływ na historiĂŞ  Âświata (np. misja Joanny d'Arc) oraz odkrycia naukowe. To takÂże one uksztaÂłtowaÂły nasze ''widzenie'' niewidzialnego Âświata, do ktĂłrego udajemy siĂŞ po Âśmierci. Czym tak naprawdĂŞ jest sen? 

KrÂąg elfĂłw.

Kiedy w letniÂą noc ÂświateÂłka migotaÂły w trawie, rozsÂądni ludzie uciekali z tego miejsca. ÂŚwiatÂło pÂłynĂŞÂło z baÂśniowego krĂŞgu tanecznego, gdzie taĂączyÂły elfy, jeÂśli mĂŞÂżczyzna czy kobieta weszli w ten krÂąg, zostali wĂłwczas uwiĂŞzieni w Âświecie elfĂłw.

Uczta Baltazara.

Tajemnicza dÂłoĂą kreÂślÂąca Âświetliste sÂłowa bĂŞdÂące wyrokiem, karÂą boskÂą dla krĂłla Babilonu.

BĂłg przybywa po dusze krzyÂżowcĂłw.

Nagroda dla tych co zginĂŞli w sÂłusznej sprawie.

Wizja.

OdpowiedÂź dla poszukujÂącego eliksiru Âżycia.

Mary nocne.

Fantazja erotyczna, czy kontakt z obcÂą cywilizacjÂą?

Nocne wizje.

CzyÂżby wĂŞdrĂłwka w czasie lub wizja poprzednich wcieleĂą?

[janusz]

W³ócznia Chrystusa daje w³adzê nad œwiatem


Obraz Rubensa przedstawia moment wbicia w³óczni w bok Chrystusa przez Gaiusa Cassiusa.

W wiedeùskim muzeum Schatzkammer znajduje siê w³ócznia, któr¹, wed³ug legendy, rzymski legionista Gaius Cassius przebi³ bok Chrystusa. Kontakt z bosk¹ krwi¹ mia³ nadaÌ jej wielk¹ moc. Przez szeœÌ lat by³a w posiadaniu Adolfa Hitlera, który wierzy³, ¿e dziêki niej zapanuje nad œwiatem.
WedÂług  wierzeĂą  niezwyk³¹ moc  posiadajÂą wszystkie Chrystusowe relikwie. Szata miaÂła uzdrawiaĂŚ i wskrzeszaĂŚ, KrzyÂż chroniÂł przed zÂłem, Korona Cierniowa zapewniaÂła posÂłuch, a W³ócznia - wÂładzĂŞ nad Âświatem. Dzieje tej ostatniej relikwii to historia poszukiwaĂą i przemocy.

ZaczĂŞÂło siĂŞ na Golgocie
Centurion Caius Cassius strzegÂł wzgĂłrza, na ktĂłrym staÂły krzyÂże. SpokĂłj i godnoœÌ jednego ze skazanych, Jezusa, wzbudziÂła w nim wielki podziw, wiĂŞc kiedy przyszli do niego ÂŻydzi z pozwoleniem od Poncjusza PiÂłata, by poÂłamaĂŚ skazaĂącom golenie, aby szybciej zmarli, postanowiÂł uchroniĂŚ ciaÂło Jezusa przed profanacjÂą. WbiÂł swojÂą w³óczniĂŞ w jego bok - gdy z rany wypÂłynĂŞÂła krew i woda, byÂło jasne, Âże skazaniec nie Âżyje. ÂŁamanie koÂści byÂło niepotrzebne. Nie wiedziaÂł wtedy,  Âże  przybyszom  nie  chodziÂło o sam fakt Âśmierci Jezusa, ale o starÂą przepowiedniĂŞ Izaaka, mĂłwiÂącÂą, Âże Mesjasz nie bĂŞdzie miaÂł poÂłamanych koÂści. Gdyby poÂłamano koÂści Jezusowi, udowodniono by, Âże nie byÂł on Mesjaszem.
Cassius  wkrĂłtce   nawrĂłciÂł  siĂŞ  na chrzeÂścijaĂąstwo (zgin¹³ ÂśmierciÂą mĂŞczeĂąskÂą), przyj¹³ imiĂŞ Longinusa W³ócznika, a jego w³óczniĂŞ, uÂświĂŞconÂą krwiÂą Syna BoÂżego, nazwano W³óczniÂą Przeznaczenia. StaÂła siĂŞ jednÂą z relikwii najbardziej poszukiwanych przez ludzi, ktĂłrzy pragnĂŞli wÂładzy.

Z rÂąk do rÂąk
Historycy od lat tropi¹ drogê, jak¹ W³ócznia Przeznaczenia przeby³a od wzgórza Golgoty do wiedeùskiego muzeum. Legendy mówi¹, ¿e w 285 roku jej w³aœcicielem by³ Mauritius, chrzeœcijaùski oficer rzymskiego legionu tebaùskiego, sk³adaj¹cego siê ponoÌ wy³¹cznie z chrzeœcijan (tu historycy maj¹ w¹tpliwoœci, gdy¿ w tych czasach chrzeœcijanie byli przeœladowani). Gdy z ca³ym swym oddzia³em przekracza³ Alpy w Agaunum (dziœ Saint-Maurice w kantonie Valaise w Szwajcarii), musia³ stoczyÌ bitwê. Jego zwierzchnicy za¿¹dali, aby ca³y legion przed bitw¹ wzniós³ mod³y do pogaùskich bogów. Mauritius i jego ¿o³nierze odmówili. Zostali wiêc surowo ukarani - zdziesi¹tkowano ich, a Mauritiusa umêczono. Chrzeœcijanie uznali go za œwiêtego, a jego w³óczniê nazwano w³óczni¹ œw. Maurycego.
W³ócznia trafi³a w rêce cesarza Konstantyna - tego, który, choÌ byt poganinem, tak bardzo wp³yn¹³ na kszta³t chrzeœcijaùstwa, i za spraw¹ którego wreszcie przestano przeœladowaÌ tê religiê. Wierzono, ¿e to w³aœnie W³ócznia Przeznaczenia pomog³a mu w osi¹gniêciu celów.
Po jego œmierci relikwia przechodzi³a na w³asnoœÌ kolejnych cesarzy Rzymu. Jednak nie pomog³a w ocaleniu imperium i gdy zosta³o ono najechane przez Wizygotów w 410 roku, w³ócznia zosta³a zabrana przez ich króla, Alaryka l Œmia³ego. Do Rzymu ju¿ nie wróci³a - sta³a siê cenn¹ zdobycz¹, a potem relikwi¹ kolejnych królów chrzeœcijaùskich Pó³nocy, któr¹ zawsze mieli przy sobie podczas bitew. Wierzono, ¿e to w³aœnie W³ócznia Przeznaczenia sprawi³a, ¿e paùstwo Franków osi¹gnê³o tak wielk¹ potêgê.
Niezwyk³¹ historiê opowiada siê w zwi¹zku z potê¿nym w³adc¹ Franków, Karolem Wielkim. W 800 ro-ku koronowa³ siê na cesarza w Rzymie. Na ka¿d¹ z 47 prowadzonych wojen bra³ ze sob¹ W³óczniê. Kiedy wraca³ z ostatniej, zgubi³ j¹, a kilka dni póŸniej ju¿ nie ¿y³. Relikwia dosta³a siê w rêce Germanów i od tej pory to oni zaczêli rosn¹Ì w potêgê. Przez nastêpne 1000 lat znajdowa³a siê w posiadaniu cesarzy niemieckich i sta³a siê symbolem ich w³adzy. W 1000 r. cesarz Otto III na zjeŸdzie w GnieŸnie ofiarowa³ kopiê w³óczni œw. Maurycego Boles³awowi Chrobremu. Z czasem kopia sama nabra³a cech relikwii i dziœ jest przechowywana w skarbcu katedralnym na Wawelu w Krakowie.

W roku tysiêcznym, przybywszy do grobu œw. Wojciecha w GnieŸnie, cesarz Otto III na widok potêgi ksiêcia Boles³awa zakrzykn¹³: ?Na koronê mego cesarstwa! To, co widzê, wiêksze jest ni¿ wieœÌ g³osi³a!?. Po czym mia³ zdj¹Ì z g³owy diadem i w³o¿yÌ go na g³owê Boles³awa. A ?za chor¹giew tryumfaln¹ da³ mu w darze gwóŸdŸ z krzy¿a Paùskiego wraz z w³óczni¹ œwiêtego Maurycego? ? relacjonowa³ Anonim zwany Galem. Po diademie pozosta³a tylko pamiêÌ i dyskusje, jak interpretowaÌ gest cesarski. Natomiast w³ócznia œwiêtego Maurycego do dziœ spoczywa na Wawelu.

Zbieg okolicznoÂści czy Przeznaczenie?
Niemcy stracili w³óczniê po bitwie pod Austerlitz. Niektórzy s¹dz¹, ¿e byÌ mo¿e przegrali dlatego, ¿e w tych czasach cesarze nie brali jej ju¿ ze sob¹ na wojny - by³a przechowywana w Norymberdze jako symbol w³adzy. Cesarz Niemiec, Franciszek II, po przegranej zrzek³ siê tytu³u, zabra³ w³óczniê i wróci³ do Austrii. Austriacy odmówili Niemcom zwrotu w³óczni, zosta³a im odebrana dopiero w 1938 roku przez Hitlera, który, jako zapamiêta³y okultysta, wierzy³ w jej moc. By³ przekonany, ¿e dziêki niej zdobêdzie w³adzê nad ca³ym œwiatem. Wierzy³ te¿, ¿e jej utrata bêdzie równie¿ jego koùcem. W przedziwny sposób tak siê w³aœnie sta³o. 30 kwietnia 1945 roku, gdy porucznik William Horn z amerykaùskiej armii odnalaz³ ukryte w schronie w Norymberdze regalia Habsburgów, w tym W³óczniê Przeznaczenia, Adolf Hitler pope³ni³ samobójstwo.
Przypadek?

JOANNA OLSZEWSKA
* Niektóre Ÿród³a podaj¹, ¿e we w³óczni tkwi gwóŸdŸ z Krzy¿a Chrystusowego.

Na obrazie Jana Matejki przedstawiaj¹cym Bitwê pod Grunwaldem, pó³nagi ¯mudzin naciera kopi¹ w³óczni œwiêtego Maurycego na Ulryka Von Jungingena. Jest to kopia oryginalnej Œwiêtej Lancy, któr¹ Otton III wrêczy³ Boles³awowi Chrobremu

Wspó³czeœnie nie ma zgody wœród historyków co do tego, czy w³ócznia przechowywana we wiedeùskim muzeum jest t¹, któr¹ Longinus przebija³ bok Chrystusa. WiêkszoœÌ badaczy przychyla siê do tezy, i¿ w Hofburgu przechowywana jest zupe³nie inna lanca - mianowicie taka, w której grocie umieszczony jest gwóŸdŸ uznawany za relikwiê Mêki Paùskiej. To w³aœnie ona, zdaniem czêœci historyków - nale¿eÌ mia³a do rzymskiego centuriona Maurycego. W 2003 roku w dokumencie wyemitowanym przez telewizjê BBC, brytyjski historyk i in¿ynier dr Robert Feather dowodzi³, i¿ w³ócznia przetrzymywana we Wiedniu pochodzi z VI b¹dŸ VII wieku n.e. Do jej ostrza przytwierdzony by³ gwóŸdŸ, który ma identyczny kszta³t i tak¹ sam¹ d³ugoœÌ, jak gwoŸdzie u¿ywane w I wieku n.e. przez Rzymian. Oznacza³oby to, ¿e we Wiedniu znajduje siê zupe³nie inny artefakt ni¿ ten, którego z tak wielk¹ pasj¹ poszukiwali naziœci.
 
Znanych jest jeszcze co najmniej kilka innych relikwii, których w³aœciciele roszcz¹ sobie pretensje do tego, a¿eby to ich w³óczniê nazwaÌ oryginaln¹. Do dwóch najwa¿niejszych nale¿y ta, która znajduje siê w Bazylice œw. Piotra w Rzymie, i ta, która nale¿y do maj¹tku Habsburgów i jest wystawiona w Muzeum Hofsburg w Wiedniu. Jeszcze inne znajduj¹ siê w klasztorze dominikanów w Izmirze, w katedrze Apostolskiego Koœcio³a Ormiaùskiego w Eczmiadzynie a tak¿e w archikatedrze Œwiêtego Stanis³awa i Œwiêtego Wac³awa w Krakowie. ChoÌ co do tej ostatniej, to akurat nie ma ¿adnych w¹tpliwoœci - "nasza", w³ócznia jest kopi¹ Œwiêtej Lancy Cesarskiej, któr¹ Boles³awowi Chrobremu podarowa³ Otton III.

http://niewiarygodne.pl/kat,1017181,title,Chrzescijanska-relikwia-i-okultystyczna-bron-nazistow,wid,11728048,drukuj.html?smgajticaid=6d906
 

[janusz]

Odkryli potwornÂą tajemnicĂŞ arcydzieÂła

AmerykaĂąski grafik-artysta twierdzi, Âże odkryÂł wielkÂą tajemnicĂŞ obrazu "Mona Lisa" autorstwa Leonardo da Vinci. Jak twierdzi Ron Piccirillo (37 l.) obok gÂłowy "Mona Lisy" Leonardo da Vinci umieÂściÂł lwa, maÂłpĂŞ i byka. Artysta twierdzi, Âże widzi teÂż na obrazie wĂŞÂża i krokodyla po lewej stronie.
Tajemnicê Leonardo da Vinici znalaz³ po wielu miesi¹cach studiowania jego twórczoœci.Tylko po co mistrz umieœci³ zniekszta³cone g³owy zwierz¹t na swoim p³ótnie? Tego wci¹¿ nie wiadomo...



  maÂłpa

 
Lew                                                                                                      Byk

[Dariusz]

Freski z Bank of America
22 lis 2010

Niemal¿e ka¿dy s³ysza³ o freskach z gmachu lotniska w Denver. Wzbudzi³y one tak wiele kontrowersji, ¿e niektóre z nich przemalowano a inne usuniêto lub zakryto. Okazuje siê jednak, ¿e nie tylko Denver posiada takie niecodzienne i niepokoj¹ce malowid³a. Podobne w stylu zdobi¹ siedzibê Bank of America Corporate Center w Charlotte w Pó³nocnej Karolinie.




Pierwsze z nich w centralnym swoim punkcie przedstawia chÂłopca o blond wÂłosach i aryjskich rysach twarzy. Obcasy butĂłw chÂłopca stykajÂą siĂŞ ze sobÂą w klasycznej masoĂąskiej pozycji, tworzÂąc kÂąt prosty. WiĂŞkszoœÌ podÂłogi pokryta jest szachownicÂą, wskazujÂącÂą rĂłwnieÂż na masoĂąskÂą obecnoœÌ i kontrolĂŞ. Podobne znaczenie ma piramida. Na horyzoncie widaĂŚ gorejÂący, pÂłonÂący krzak – byĂŚ moÂże symbolizujÂący upadek kultury Zachodu. SiedzÂący obok mĂŞÂżczyzna czyta, i jakby nie zdaje sobie sprawy z tego, co siĂŞ wokó³ niego dzieje. Podobnie i my bagatelizujemy znaki wskazujÂące na nieuniknione zmiany zachodzÂące w Âświecie. BiaÂły mĂŞÂżczyzna ma na sobie czerwony sweter i b³êkitne jeansy. Te trzy kolory to symbole Ameryki i to ona nie zdaje sobie sprawy z tego, Âże Âświat obok pÂłonie. Po lewej stronie na Âśrodkowym planie widaĂŚ taĂączÂącÂą kobietĂŞ-lalkĂŞ, kontrolowanÂą przez kogoÂś, kto pociÂąga za sznurki. NiektĂłrzy mĂłwiÂą, Âże to wÂłaÂśnie nastĂŞpny prezydent USA, ktĂłrym zostanie kobieta. Na samym dole po lewej stronie, kobieta w wiktoriaĂąskiej sukni i fryzurze, dyskutuje ze wspó³czeÂśnie ubranymi ludÂźmi. Kobieta byĂŚ moÂże symbolizuje konstytucjĂŞ amerykaĂąskÂą, ktĂłrÂą niszczÂą kolejni gracze polityczni. Obie strony dyskusji wskazujÂą na chÂłopca.



Drugi panel jest rĂłwnieÂż g³êboko symboliczny. Wieszczy, Âże ludzie zostanÂą uwiĂŞzieni, bo dookoÂła nich znajduje siĂŞ wysoki mur i wieÂżyczki straÂżnikĂłw. Postaci na niebie otoczone pÂłomieniami to Elita pÂławiÂąca siĂŞ w swoim bogactwie, oddzielona od reszty ludzi siatkÂą (siatka to po ang. net – czyÂżby byÂł to symbol internetu?). W tÂłumie poniÂżej moÂżna dostrzec ÂżoÂłnierza i osobĂŞ w stroju chemicznym. TÂłum w ktĂłrym siĂŞ oni mieszajÂą jest wielonarodowy i wieloreligijny. MoÂżna w nim dostrzec biskupa, zakonnicĂŞ a takÂże czÂłowieka w masce przeciwgazowej. Jeden z budynkĂłw w tle interpretowany jest jako krematorium – miejsce, gdzie spalone zostanÂą zwÂłoki tych, ktĂłrzy zginĂŞli od broni chemicznej lub biologicznej. Flagi po prawej stronie majÂą orÂły przypominajÂące te hitlerowskie. Drogowskazy sÂą puste, bo nie ma stÂąd ucieczki. Pusty jest takÂże transparent, bo nie moÂżna protestowaĂŚ.



Ostatni panel przedstawia tych co przetrwali, ktĂłrzy pracujÂą w obozie pracy. Ich Âłopaty i kilofy zrobione sÂą ze zÂłota sugerujÂąc, Âże tylko ten metal bĂŞdzie miaÂł jak¹œ wartoœÌ. Ponad robotnikami powstaje Nowy ÂŚwiat, w ktĂłrym odpoczywa Elita. W tym Âświecie nie ma juÂż miejsca dla „normalnych” ludzi. Po lewej stronie moÂżna odczytaĂŚ litery EQ, ktĂłrych znaczenie jest mgliste i niejasne. (Environmental Quality? Emotional Quality?)

EQ – moÂże rĂłwnieÂż oznaczaĂŚ Equilibrium, czyli rĂłwnowagĂŞ. SÂłowo to takÂże pojawia siĂŞ w masoĂąskich tekstach…

Freski stworzyÂł Benjamin F. Long.

http://nowaatlantyda.com/2010/11/22/freski-z-bank-of-america/


EDYCJA:

PoniÂżej coÂś o lotnisku w Denver i jego freskach:

<a href="http://www.youtube.com/v/tiNtVHDery8?version=3&amp;amp;hl=pl_PL" target="_blank">http://www.youtube.com/v/tiNtVHDery8?version=3&amp;amp;hl=pl_PL</a>

WiĂŞcej o tych ciekawych "malowidÂłach" moÂżna znaleŸÌ na tej stronie:    http://www.google.pl/search?q=freski+z+lotniska+w+Denver&ie=utf-8&oe=utf-8&aq=t&rls=org.mozilla:pl:official&client=firefox-a

[janusz]

POZNAWANY PO TEM, ¯E ZSTÊPUJE NAÑ GOLÊBICA.
Opracowanie na podstawie ksi¹¿ki Andrzeja Niemojewskiego ''Biblia a Gwiazdy - sto pytaù, stawianych biblistom, oraz sto odpowiedzi, dla ludzi, umiej¹cych myœleÌ w³asn¹ g³ow¹''.
 

Gdy góruje Wodnik-Jan, zachodzi Wê¿ownik-Chrystus, zaœ góruje w rozga³êzieniu Drogi Mlecznej, £abêdŸ-Duch.

Widzimy tutaj, do jakiego stopnia Biblia moÂże byĂŚ nowym ÂźrĂłdÂłem do poznania historii gwiazd i gwiazdozbiorĂłw.
Poznawanym jest Jezus a poznaj¹cym Jan Chrzciciel, który powiada, i¿ tak¹ wskazówkê otrzyma³ od tego, który go pos³a³. Wed³ug autora opracowania, Chrystusa symbolizuje Wê¿ownik. Go³êbica oznacza Ducha Œwiêtego, a temu odpowiada³a, konstelacja £abêdzia. Stara zaœ tradycja chrzeœcijaùska widzia³a w Wodniku symbol Jana Chrzciciela, zapisuj¹c w kalendarzach: "Aquarius Johannes Baptista, quia in alveo Jordanis salvatorem bablisavit''. Otó¿ gdy góruje Wodnik-Jan, zachodzi Wê¿ownik-Chrystus, zaœ w górze w rozga³êzieniu Drogi Mlecznej (''w niebiosach rozdartych") widnieje £abêdŸ-Duch, Je¿eli spojrzymy po linii po³udnika od Jana-Wodnika do £abêdzia-Ducha, to bêdziemy widzieli £abêdzia-Ducha nad Janem-Wodnikiem. Lecz je¿eli spojrzymy od Wê¿ownika-Chrystusa po odnogach Drogi Mlecznej ku £abêdziowi-Duchowi, to £abêdzia-Ducha ujrzymy nad Jezusem.. Oto jest Ÿród³o, z którego pop³ynê³a rzeka obrazów chrztu Jezusa przez Jana. Oto jest schemat, na którym siê wzorowano, je¿eli chodzi o uk³ad figur. Jan stoi zawsze po prawej, Jezus zawsze po lewej, a stanowisko go³êbicy siê waha, zale¿y bowiem od tego, czy patrzy siê. na globus nieba od po³udnia, czy od zachodu. Posiadam dwa medale rodzinne, wybite na pami¹tkê chrztu mego i mego brata. Na obu medalach wyobra¿ono scenê chrztu Jezusa przez Jana i na obu, mimo ró¿nic kompozycyjnych, uk³ad figur jest ten sam. Ikonostyka Koœcio³a rzymsko&not;katolickiego trzyma³a siê œciœle schematu, danego przez globus nieba, o czym naturalnie zapomniano. Natomiast inaczej rzecz siê, przedstawia w koœciele ortodoksyjnym. I tak w baptisterium w Rawennie uk³ad figur jest akurat odwrotny.

 
Wzór brano bezpoœrednio z nieba a nie z globusu astralnego, to znaczy w³aœciwie, ¿e obraz globusowy odwracano. Z tym ³¹czy siê równie¿ ró¿nica pomiêdzy ¿egnaniem siê znakiem krzy¿a u katolików i u prawos³awnych; katolicy ¿egnaj¹ siê od lewej ku prawej a prawos³awni od prawej ku lewej.


Na podstawie ksi¹¿ki ''Kaba³a M¹droœÌ przedwieczna'' Zdzis³awa L.Nikuli znak krzy¿a, czyli ¿egnania siê, mia³ pochodziÌ wed³ug tradycji tajemnej obrz¹dku wschodniego chrzeœcijaùstwa, od Jana Aposto³a. Zwano go ''S³awos³owiem''.
Znak ten wykonany poprawnie oznacza peÂłnÂą realizacjĂŞ Wielkiego Arkanu Magii, jest wyrazem (obrazem?) maksymalnej mocy czÂłowieka posiadajÂącego autorytet. PeÂłna realizacja Wielkiego Arkanu Magii jest wynikiem neutralnego (androgynicznego) poczÂątku (tj. operatora), dziaÂłajÂącego na trzech planach: mentalnym, astralnym i materialnym, i zaleÂży od rozwoju czÂłowieka.

Ca³oœÌ tekstu s³awos³owia brzmi nastêpuj¹co:

„Albowiem Tobie przynaleÂży KrĂłlestwo i SprawiedliwoœÌ, i MiÂłosierdzie poprzez eony".

SÂłowo „eony" oznacza twĂłrcze cykle wszechÂświata.
Tak wykonany krzyÂż, jak mniemajÂą niektĂłrzy, powinien rozpoczynaĂŚ i koĂączyĂŚ operacjĂŞ magicznÂą. Jest on bowiem ÂźrĂłdÂłem przeÂświadczenia o posiadanej naturalnie mocy z racji naszego podobieĂąstwa do Boga. To przeÂświadczenie umacnia nas w wierze we wÂłasne siÂły. Rysunek pokazuje sposĂłb Âżegnania siĂŞ. NaleÂży go dobrze przestudiowaĂŚ i przemyÂśleĂŚ, zanim siĂŞ go uÂżyje.



„TIBI" rzutuje siĂŞ na twarz (tzn. na czoÂło). „SUNT" wymawia siĂŞ podczas przenoszenia rĂŞki (prawej) od czoÂła w dó³ — kierunek pokazujÂą strzaÂłki. „MALCHUTH" rzutuje siĂŞ na plexus solaris. „Et GEBURAH" rzutuje siĂŞ na lewe ramiĂŞ. „Et CHASED" rzutuje siĂŞ na prawe ramiĂŞ. Przy sÂłowach „per aeonas" skÂłada siĂŞ obydwie dÂłonie na piersi w modlitewnym skupieniu.
SÂławosÂłowie, jeÂśli uwaÂżnie naĂą popatrzeĂŚ, jest skrĂłconym seflrotycznym obrazem Drzewa ÂŻywota.
Istnieje jednak inny odczyt Uwielbienia. W ukÂładzie Wielkiego Arkanu Magii termin „KrĂłlestwo" odnosi siĂŞ do Elementarnej ROTA, termin „SiÂła" odnosi siĂŞ do Astralnej ROTA, a termin „ChwaÂła" odnosi siĂŞ do Metafizycznego TrĂłjkÂąta. Wskutek tego kabalista skÂłonny jest odczytaĂŚ Uwielbienie nastĂŞpujÂąco:

"Tibi sunt Malchuth et Tiphereth, et Kether per aeonas".

Mamy tu wyraÂźne odniesienie do kanaÂłu centralnego i ten odczyt naprowadza na to w sposĂłb oczywisty.
Tak zwane Uwielbienie wywodzi siê i zasadza na koncepcji systemu sefiretycznego. Tradycja ta nie siêga dalej ni¿ pocz¹tki chrzeœcijaùstwa. Nie nale¿y ni¹ z tego powodu pogardzaÌ. Jeœli komuœ odpowiada, ten odniesie z niej niew¹tpliwie korzyœÌ duchow¹. Warunkiem jest wiara.

[KapÂłan 718]

od zawsze uwielbiaÂłem TwĂłj ten wÂątek Januszu, teraz mogĂŞ dorzuciĂŚ coÂś od siebie gdyÂż dyskusja wkroczyÂła na tematykĂŞ na ktĂłrej siĂŞ znam

"Tibi sunt Malchuth et Tiphereth, et Kether per aeonas".

Malkuth, to dziesiÂąta (pierwsza od doÂłu diagramu) sefira na Drzewie ÂŻycia, oznacza KrĂłlestwo po hebrajsku, Tiferet to 6 sefira na kabalistycznym Drzewie ÂŻycia i oznacza PiĂŞkno, Kether natomiast jest sefirÂą pierwszÂą na samym szczycie a, sÂłowo to oznacza Korona w jĂŞzyku hebrajskim, per eonas to nasze "na wieki", ja jednak wolĂŞ uÂżywaĂŚ bardziej wÂłaÂściwego tÂłumaczenia a wiĂŞc eony, niby maÂła ró¿nica, dla mnie jednak duÂża. WracajÂąc do wÂątku, przedstawiam poniÂżej diagram Drzewa ÂŻycia i wyjaÂśniĂŞ pod spodem  w kilku sÂłowach:




widzimy zatem tutaj, ¿e nasze trzy sefiry / sfery s¹ umieszczone na tzw. œrodkowym filarze Drzewa ¯ycia, jest to w istocie bardzo ciekawe i bardzo istotne, dla mnie osobiœcie to po prostu krêgos³up po którym wspina siê w¹¿-kundalini, ale to taka ma³a dygresja.

Ró¿okrzy¿owcy tak¿e u¿ywaj¹ (tak, robi¹ to nadal) tego, dla nich Tiferet to Ró¿a, jako wyraz piêkna, tajemnicy (sub rosa) i wielu, wielu innych rzeczy.

Nawi±zuj±c teraz do pierwszego zdania w po¶cie Janusza "POZNAWANY PO TEM, ¯E ZSTÊPUJE NAÑ GOLÊBICA.", przedstawiê inny bardzo ciekawy "obraz" a raczej symbol / lamen o tysi±cach znaczeñ:




a teraz personalnie, Kiaro, pyta³em Ciê o to 2-3 lata temu, jako, ¿e Twoja wiedza / m¹droœÌ / doœwiadczenia ci¹gle wzrastaj¹, jestem ciekaw jak teraz to zinterpretujesz, a watek jest ku temu odpowiednik gdy¿, jest to "wiedza tajemna ukryta w obrazach"

KapÂłan 718'

[Betti]

Witam ,wlasnie przed chwila dowiedzialam sie od znajomego wlocha ciekawej rzeczy.
Ostatnia wieczerza Leonarda Davinci ma wiele tajemnic a potrzeban do ich rozwiklania jest przezroczysta kartka papieru.
Na You Tube jest ciekawy filmik to ilustrujacy niestety chyba po wlosku
http://www.youtube.com/watch?v=w9N_uyR-7lE
mozna zobaczyc rycerza zakonu templariuszy przy stole i inneciekawe rzeczy

[chanell]

fajne ,ale nic nie rozumiem  Betti moÂże choĂŚ trochĂŞ przetÂłumaczysz 

[Betti]

Zobaczmy w skrucie ,bo nie jestem tlumaczem.
 Chodzi o to odkryÂł Âże jwesli zrobi siĂŞ fotokopie na papierze przeÂżroczystym ostatniej wieczerzy to widac na niej pare ukrytych przez Leonarda dodatkĂłw:
-Jezus ubrany jest w szate ca³kowicie czerwon¹,na dole niewilka czesc b³êkitna
-po lewej stronie widzimy rycrza templariuszy
-jesli popatrzymy troch blizej srodka widac postac z noworodkim na rĂŞku,
-jesli przesuniemy stronĂŞ przezroczystÂą ,jej lewÂą strone na prawÂą strone normalnego       wydruku to zobaczyc moÂżna twarz Leonarda.
To tak w skrĂłcie.

[KapÂłan 718]

bardzo ciekawe Betti, a szczegĂłlnie ten Templariusz! jeszcze wiele tajemnic skrywa ten obraz...

[chanell]

DziĂŞki Betti   ale to niewiele wyjaÂśnia  

zobaczyc moÂżna twarz Leonarda.

tak to akurat zauwaÂżyÂłam,ale co do reszty to ,hm....

[janusz]

ZaskakujÂące znalezisko - wyglÂąda jak "Mona Lisa"
W magazynach madryckiego muzeum Prado odnaleziono kopiĂŞ "Mony Lisy" Leonarda da Vinci. PowstaÂła ona w tym samym czasie, co oryginaÂł. Sportretowana postaĂŚ wyglÂąda jednak mÂłodziej i bardziej "ÂświeÂżo" niÂż na oryginalnym obrazie, ktĂłry znajduje siĂŞ w paryskim Luwrze - pisze "The Art Newspaper".
 

Po lewej "Mona Lisa" Leonarda da Vinci, po prawej obraz ze zbiorĂłw muzeum Prado

Jak podkreœla "The Art Newspaper", kopia "Mony Lisy" zosta³a ukoùczona w tym samym czasie co orygina³ i powstawa³a w pracowni Leonarda da Vinci - tu¿ obok dzie³a mistrza. Autorem nie by³ jednak sam da Vinci, ale jeden z jego uczniów. Badacze wierz¹, ¿e odkrycie "m³odszej" "Mony Lisy" u³atwi zrozumienie jednego z najs³ynniejszych obrazów na œwiecie. Znaleziska dokonano, kiedy konserwatorzy usunêli z obrazu czarne t³o. Wczeœniej twierdzono, ¿e obraz jest póŸniejsz¹ kopi¹ "Mony Lisy". Okaza³o siê jednak, ¿e pod czarn¹ farb¹ ukrywa³o siê t³o znane z oryginalnego dzie³a.
 
"The Art Newspaper" pisze, ¿e "m³odsza" "Mona Lisa" nie jest wy³¹cznie kopi¹ gotowego obrazu - zmienia³a siê ona wraz z kolejnymi pomys³ami Leonarda da Vinci.
W peÂłni odrestaurowana replika bĂŞdzie pokazana w muzeum Prado w poÂłowie lutego.

We Florencji rozpoczynajÂą siĂŞ poszukiwania grobu Lisy Gherardini Del Giocondo (1479-1542), ktĂłra, jak siĂŞ sÂądzi, pozowaÂła Leonardo da Vinci do jego arcydzieÂła "Mona Lisa". Miejscem poszukiwaĂą bĂŞdzie dawny klasztor ÂświĂŞtej Urszuli.
 
- Jestem pewien, Âże jej grĂłb tam jest - powiedziaÂł badacz Âżycia i twĂłrczoÂści Leonarda da Vinci Giuseppe Pallanti, ktĂłry przed czterema laty postawiÂł hipotezĂŞ, Âże to wÂłaÂśnie na dawnym klasztornym terenie w samym sercu miasta znajduje siĂŞ miejsce pochĂłwku kobiety. Pallanti utrzymuje, Âże po Âśmierci mĂŞÂża, kupca, Lisa Gherardini wstÂąpiÂła do klasztoru i tam zmarÂła w wieku 63 lat. Poinformowano, Âże ustalenie, czy znalezione szczÂątki to sÂłynna "Gioconda" moÂżliwe bĂŞdzie dziĂŞki rekonstrukcji wyglÂądu na podstawie badaĂą DNA.

Odnalezienie grobu Mony Lisy to cel, jaki postawiÂł sobie krajowy komitet do spraw dĂłbr historycznych, kulturalnych i naturalnych, majÂący poparcie wÂładz Florencji.
 
Swoista "wizja lokalna", przeprowadzona w tych dniach przez naukowców , dysponuj¹cych specjalnym radarem, pozwoli³a stwierdziÌ istnienie krypty pod jednym z dwóch koœcio³ów na terenie dawnego klasztoru, gdzie znajduj¹ siê prawdopodobnie groby z XVI wieku. Znalezione tam szcz¹tki zostan¹ potem skonfrontowane z fragmentami kostnymi dwojga dzieci Lisy Gherardini, pochowanych we florenckim koœciele Santissima Annunziata.
 
Budynki klasztoru ÂświĂŞtej Urszuli pochodzÂą z 1309 roku. Klasztor znajdowaÂł siĂŞ tam do 1810 roku. Potem urzÂądzono w nim fabrykĂŞ wyrobĂłw tytoniowych. W kolejnych latach zabytek uÂżytkowany byÂł przez miejscowy uniwersytet, a w ostatnich dziesiĂŞcioleciach popadÂł w ruinĂŞ, z ktĂłrej zostaÂł czĂŞÂściowo ocalony.
 
Jednak mimo pewnoÂści wÂłoskich ekspertĂłw nie brakuje gÂłosĂłw zagranicznych specjalistĂłw o tym, Âże szanse odnalezienia grobu bohaterki sÂłynnego obrazu z Luwru sÂą niewielkie, miĂŞdzy innymi z powodu gruntownych robĂłt, prowadzonych w latach 80. zeszÂłego wieku, w wyniku ktĂłrych znajdujÂące siĂŞ tam krypty zostaÂły praktycznie zniszczone.
 
W³osi nie trac¹ jednak nadziei, ¿e mimo wszystko podziemne groby wci¹¿ tam s¹, a wœród nich - ten najbardziej poszukiwany.

[janusz]

Sandro Botticelli i bieluniowy haj

„Mars i Wenus” to jeden ze sztandarowych obrazĂłw Botticellego. Nie tak dawno pewien historyk przyglÂądajÂący siĂŞ dzieÂłu dostrzegÂł szczegó³, ktĂłry dotychczas umykaÂł uwadze znawcĂłw sztuki. ZnajdujÂący siĂŞ w prawym dolnym rogu obrazu, lekko „rozanielony” satyr trzyma pewien przedmiot, ktĂłry jest niczym innym jak owocem bielunia – roÂśliny o silnych wÂłaÂściwoÂściach psychoaktywnych. Efektami jej zaÂżycia jest m.in. ob³êd i po¿¹danie – wiedzieli juÂż o tym staroÂżytni Grecy.



To z pozoru maÂło istotne odkrycie rzuciÂło caÂłkiem nowe ÂświatÂło na obraz Botticellego. PojawiÂła siĂŞ nawet teoria mĂłwiÂąca, Âże zamierzeniem artysty byÂło metaforyczne przedstawienie Adama i Ewy oraz zakazanego owocu zerwanego z drzewa poznania dobra i zÂła.

[janusz]

Brytyjski fotoamator sfotografowaÂł zjawĂŞ sprzed dwĂłch tysiÂącleci.



PostaĂŚ, ktĂłrej nie byÂło widaĂŚ goÂłym okiem, uwieczniÂł na zdjĂŞciu amator fotografii, George Gunn.Ten mieszkaniec Outwood, miejscowoÂści w okolicach Wakefield w zachodnim regionie hrabstwa Yorkshire i czÂłonek stowarzyszenia Outwood Community Video Club, przypadkowo utrwaliÂł swoim cyfrowym aparatem niewyraÂźnÂą, ÂświetlistÂą sylwetkĂŞ. W opinii Gunna, tajemnicza postaĂŚ przypomina rzymskiego legionistĂŞ sprzed dwĂłch tysiÂącleci - w tamtych odlegÂłych czasach Rzymianie podbili spory obszar Anglii.
 
Zdjêcie powsta³o na pocz¹tku paŸdziernika 2007 r., kiedy to Gunn wybra³ siê na spacer œcie¿k¹ uczêszczan¹ przez miejscowych amatorów joggingu. W lutym 2008 r. ca³¹ tê sprawê ujawniono, a niezwyk³¹ fotografiê zaczêli badaÌ eksperci.
 
Tamtego jesiennego dnia George Gunn wybra³ siê w dobrze mu znan¹ okolicê, aby utrwaliÌ w kadrze lokalne pejza¿e. Spêdzi³ na tych zajêciach kilka godzin, a przesta³ fotografowaÌ, gdy pojawili siê ludzie zak³ócaj¹cy kompozycjê - w kadrze pojawi³o siê dwóch biegaj¹cych dla zdrowia mieszkaùców Outwood.
 
George Gunn wróci³ do domu, ale materia³ zdjêciowy przejrza³ dopiero kilka dni póŸniej. Odkry³ wtedy, ¿e aparat fotograficzny zapisa³ coœ niezwyk³ego. Seria zdjêÌ dokumentowa³a przebieg zdarzenia. Najpierw pojawi³a siê nagle na œcie¿ce œwietlista postaÌ, maszeruj¹ca jak na rzymskiego legionistê przysta³o. Kiedy jednak t¹ sama drog¹ nadbiegli mi³oœnicy joggingu, tajemnicza sylwetka zniknê³a.
 
George Gunn ma absolutn¹ pewnoœÌ, ¿e kiedy wykonywa³ te zdjêcia, nie widzia³ zjawy. W tym czasie nie wydarzy³o siê te¿ nic niezwyk³ego, co by mog³o zaskoczyÌ fotografika.
 
- S³ysza³em opowieœci, ¿e na tym obszarze widywane s¹ jakiœ duchy, ale w to nie wierzy³em - oœwiadczy³ Gunn dziennikarzowi serwisu BBC News kilka miesiêcy póŸniej, kiedy ju¿ jego zdjêciem zajêli siê fachowcy. - Fotografujê od lat i nigdy jeszcze coœ takiego mi siê nie zdarzy³o. Na zdjêciach zawsze by³o to, co chcia³em sfotografowaÌ, a nie to, co niewidoczne dla ludzkich oczu.
 
CzÂłonkowie Outwood Community Video Club wsparli swego klubowego kolegÂą. ZÂłoÂżyli oÂświadczenie, Âże zamierzajÂą wesprzeĂŚ George'a Gunna i pomĂłc mu zbadaĂŚ nawiedzone miejsce.

[janusz]

Wolna Wola – dlaczego jest a jednoczeÂśnie jej nie ma? Dlaczego to jest Bogini/energia ukryta?

Ta kulka na Âśrodku to Wolna Wola – robisz krok, nadeptujesz jÂą  i juÂż…  skrĂŞcasz w lewo lub prawo, idziesz prosto lub zawracasz - obraz "Rozstaj DrĂłg" Moniki Blatton

Wolna Wola  – Bogini – nie bĂłg a bogini – miĂŞkkoœÌ kapryÂśna i nieobliczalna, objawiajÂąca siĂŞ w fizycznym Âświecie poprzez impulsy/emocje, bez niezbĂŞdnoÂści logicznej, a wiĂŞc bez moÂżliwoÂści objaÂśnienia jej sensu. SwÂąt-Wola, czyli Jego-Wola a jednoczeÂśnie Swa-Wola (swoja i swawolna). Dlaczego jest i jej nie ma?
 
Dlaczego zostaÂła ukryta i wyklĂŞta z Pocztu BogĂłw i schowana w K³ódzi SwÂąta– w Pierwotnej CiemnoÂści, w archetypowej rodni, w nieistnieniu, w przedÂżyciu, w przedbycie  – w KÂłodzie Drzewa ÂŚwiata uwiĂŞziona i uwiĂŞzÂła. Dlaczego jest ukryta tam, gdzie odseparowaÂł siĂŞ takÂże sam BĂłg BogĂłw?

Dlatego jest tam wÂłaÂśnie w Krainie Potencji, Âże wolna wola to jedynie przeskok od „tak” do „nie”, od “plus” do “minus”. To chwila i ruch, to decyzja… mgnienie. Jest, ale nim to mgnienie dostrzeÂżemy, juÂż jej nie ma -  nie istnieje.
 
A dalej?

Dalej juÂż nie ma Wolnej Woli – jest tylko Wola i Niewola. DzieÂło (ruch/rzecz/ byt/ osoba) NARODZIÂŁO SIÊ – staÂło siĂŞ. Obiekt zostaje wchÂłoniĂŞty przez SieĂŚ Przeznaczenia – przez determinanty, ktĂłre go otaczajÂą. Wykonawca/osoba staje siĂŞ zaleÂżny – nie jest  juÂż wolny, lecz jego wola w ograniczonym stopniu nadal moÂże  kontrolowaĂŚ czyn/obiekt i nim sterowaĂŚ.



Wolna Wola to granicznoœÌ – umowna linia miĂŞdzy dwoma znaczeniami – TU i TAM – granicznoœÌ nastĂŞpujÂących po sobie mgnieĂą RzeczywistoÂści, granicznoœÌ (czerta 5), lecz zawsze w jedynym naszym przeznaczeniu, ktĂłremu nigdy nie umykamy i w ktĂłre nieustannie brniemy, zag³êbiamy siĂŞ krok po kroku, sekunda po sekundzie. Po przejÂściu granicy = 5, RODZI SIÊ BYT MATERIALNY = 6. Wolna Wola to energia/bogini tego granicznego przejÂścia. Gdy byt dojrzeje “przyrodzony” (przy-gotowany)do narodzin co rĂłwna siĂŞ czercie 3 i osiÂągnie peÂłniĂŞ duchowÂą (boskÂą) = 4 przechodzi granicĂŞ fizycznoÂści = 5 i rodzi siĂŞ jako obiekt fizyczny (materialny). Idee majÂą takÂże swĂłj wymiar materialny.

Dalej dziaÂłanie jest  juÂż aktem Woli zdeterminowanym przez Przeznaczenie. ZwykÂła Wola nie jest NiewolÂą, lecz wolnoÂściÂą ograniczonÂą w wyborach. Niewola to brak wyboru caÂłkowity, lub gdy rozumiana wĂŞÂżej  – brak wyboru w jakimÂś aspekcie – np. w pÂłaszczyÂźnie narodowej – pozbawienie narodu paĂąstwa  na rzecz innych paĂąstw oznacza jego niewolĂŞ.

ZwykÂła Wola = Dola. Niewola = Bytowanie (egzystencja, fizyczne istnienie bez wÂłasnej woli – Panem tego rodzaju Przeznaczenia jest Wid-Makowic [Wid-Wij]- Pan o NiezamykajÂącym SiĂŞ OKU, Ten KtĂłry Widzi PrzyszÂłoœÌ, ale nic z niÂą uczyniĂŚ nie moÂże).

WiĂŞcej.....http://bialczynski.wordpress.com/
 

 

[janusz]

JakÂą rolĂŞ bĂŞdziemy peÂłnili w nowym wymiarze?

Jezus Chrystus w rozmowie z saduceuszami o naszej przyszÂłoÂści na Nowej Ziemi stwierdziÂł, iÂż istoty ludzkie „przy zmartwychwstaniu ani siĂŞ ÂżeniĂŚ bĂŞdÂą, ani za m¹¿ wychodziĂŚ, ale bĂŞdÂą jak anioÂłowie BoÂży w niebie” [Mt 22, 30], tym samym obiecaÂł czÂłowiekowi zmartwychwstaÂłemu uczestnictwo w doskonaÂłej miÂłoÂści oczyszczonej z niewoli pÂłciowoÂści, ktĂłra obca jest Âświatu anielskiemu. Obiecane zostaÂło rĂłwnieÂż zjednoczenie wszystkich ludzi w Ciele Chrystusa, a wiĂŞc doskonaÂła jednoœÌ na wzĂłr soboru anielskiego. AnioÂły nie sÂą istotami pÂłciowymi; jako byty kompletne, wolne sÂą od potrzeby dopeÂłniania siĂŞ poprzez „bycie jednym ciaÂłem”, dlatego ich wzajemna miÂłoœÌ jest w peÂłni wyzwolona, ofiarna, dobrowolna i bezinteresowna, zarĂłwno osobowa i indywidualna dla kaÂżdego, jak i wszechogarniajÂąca ca³¹ anielskÂą wspĂłlnotĂŞ.

AnioÂł – wedÂług wiĂŞkszoÂści religii, w ktĂłrych to pojĂŞcie wystĂŞpuje, byt duchowy, ktĂłry sÂłuÂży i na ró¿ne sposoby wypeÂłnia zamysÂły Boga.
Wyraz anioÂł przenikn¹³ do polszczyzny z jĂŞzyka czeskiego, ktĂłry zawdziĂŞcza go misji Cyryla i Metodego. Pierwotnie pochodzi on od greckiego sÂłowa ἄγγελος (ĂĄngelos, wedÂług wymowy bizantyjskiej ĂĄnhielos), oznaczajÂącego oryginalnie „posÂłaniec”. W biblijnym Starym Testamencie analogiczne byty duchowe sÂą nazywane w jĂŞzyku hebrajskim מלאך, mal’ach – co rĂłwnieÂż znaczy „posÂłaniec”.

Pierwsze wyobra¿enia anio³ów istnia³y w staro¿ytnym Egipcie i Babilonii. W religiach tych cywilizacji by³y ca³e zastêpy duchów i istot, bêd¹cych poœrednikami miêdzy bogami a cz³owiekiem. Czêsto przedstawiano je jako uskrzydlone zwierzêta z ludzkimi twarzami. Staro¿ytnym anio³om przypisywano pewien rodzaj cielesnoœci, co znajduje potwierdzenie w apokryficznej Ksiêdze Henocha. Anio³y tam wystêpuj¹ce p³odzi³y dzieci, odczuwa³y g³ód i pragnienie. W czasach nowo¿ytnych do tej koncepcji anio³ów powróci³ Emanuel Swedenborg.

Michael Lucas Willman-Drabina Jakubowa
 

ChrzeÂścijaĂąstwo - Judaizm - Islam
 
Anio³owie czêsto wystêpuj¹ w Starym Testamencie (np. Rdz 3, 24; ksiêgi prorockie). Biblia nie mówi jednak wiele o naturze i rodzajach tych bytów. Wiêcej informacji na ten temat mo¿na znaleŸÌ w pismach kabalistycznych oraz w apokryfach. Chrzeœcijaùstwo przejê³o wiarê w anio³y z judaizmu. W pierwszych wiekach wœród Ojców Koœcio³a istnia³y pewne spory co do natury tych bytów. Np. Grzegorz z Nazjanzu, Jan z Damaszku czy Bazyli Wielki wyobra¿ali anio³y jako istoty eteryczno-ogniste. Jeszcze na Soborze Nicejskim II w 787 przypisywano im subtelne cia³a. Ostatecznie kwestiê tê rozstrzygn¹³ œw. Augustyn:

AnioÂł oznacza funkcjĂŞ, nie naturĂŞ. Pytasz jak siĂŞ nazywa ta natura? – Duch. Pytasz o funkcjĂŞ? – AnioÂł. Przez to czym jest, jest duchem, a przez to co wypeÂłnia, jest anioÂłem.
 Âśw. Augustyn, Enarratio in Psalmos

Zwiastowanie, fresk Fra Angelico

  Walka Jakuba z AnioÂłem -
Carlos Schwabe-AnioÂł Âśmierci


UpadÂły anioÂł obraz Alexandra Cabanela - Tradycja chrzeÂścijaĂąska gÂłosi iÂż boski nakaz wywoÂłaÂł sprzeciw u jednego z anio³ów – Lucyfera ktĂłry popadÂł w pychĂŞ twierdzÂąc, Âże nie bĂŞdzie sÂłuÂżyÂł ludziom, gdyÂż sÂą istotami niÂższymi od anio³ów – doprowadziÂł do buntu 1/3 anio³ów.

UpadÂły anioÂł – w KoÂściele katolickim, anioÂł, ktĂłry radykalnie i nieodwoÂłalnie sprzeciwiÂł siĂŞ Bogu, wykorzystujÂąc otrzymanÂą wolnÂą wolĂŞ. Jest okreÂślany jako diabeÂł, Szatan, demon lub zÂły duch. WedÂług Islamu to Iblis, ktĂłry nie jest anioÂłem, a dÂżinnem.

DÂżinny byÂły bardzo popularne w ludowej tradycji muzuÂłmaĂąskiej. Zgodnie z ludowymi legendami i baÂśniami, czÂłowiek przy pomocy zaklĂŞĂŚ moÂże sobie w pewnych wypadkach dÂżinna podporzÂądkowaĂŚ (np. zmusiĂŚ do speÂłnienia trzech ÂżyczeĂą), a takÂże uwiĂŞziĂŚ w lampie lub butelce (KsiĂŞga tysiÂąca i jednej nocy). CzĂŞsto peÂłnili w opowieÂściach funkcjĂŞ straÂżnikĂłw skarbĂłw, byli mieszkaĂącami ruin, miejsc ponurych i opuszczonych.
Arabowie w czasach przed islamem uwa¿ali, ¿e ka¿dy poeta ma swojego d¿inna, od którego zale¿y wielkoœÌ jego talentu. Wed³ug hadisów, ka¿dy cz³owiek ma towarzysza d¿ina (zwanego po arabsku karin), który namawia go do grzechu. Jedynie karin Mahometa by³ dobr¹ istot¹.

[janusz]

Koniec i poczÂątek - ÂŚwiat wedÂług wedy



Na poczatku byÂł Purusza – CzÂłowiek, pierwsze stworzenie, ktĂłre jest wszystkim, co kiedykolwiek istniaÂło i istnieĂŚ bĂŞdzie. MiaÂł on tysiÂąc g³ów, tysiÂąc oczu i tysiÂąc stĂłp. ZostaÂł zÂłoÂżony w ofierze. To z niego powstaÂły potem wszelkie stworzenia, a takÂże bogowie, sÂłoĂące i ksiĂŞÂżyc. Z jego pĂŞpka zrodziÂła siĂŞ atmosfera, z gÂłowy niebiosa, a ze stĂłp twardy grunt pod nogami. Tak wÂłaÂśnie, wedle wierzeĂą wyznawcĂłw hinduizmu, powstaÂł Âświat. Razem z ca³¹ rzeczywistoÂściÂą – miaÂł powstaĂŚ nie tylko czÂłowiek, ale i caÂły system spoÂłeczny, funkcjonujÂący do dziÂś w Indiach. Ludzie bowiem od razu zostali podzieleni na grupy, zwane warnami. Pierwsza – powstaÂła z gÂłowy Puruszy, to kapÂłani. Druga – z ramion – wojownicy. Trzecia – z ud – rolnicy. NajniÂższÂą grupÂą spoÂłecznÂą sÂą sÂłu¿¹cy. Tak oto legenda wyjaÂśnia powstanie systemu kastowego, ktĂłry teoretycznie zostaÂł w Indiach zniesiony, jednak do dziÂś funkcjonuje. KaÂżda warna ma ÂściÂśle okreÂślone obowiÂązki, znane pod nazwÂą dharma. Dharma to zbiĂłr norm etycznych i moralnych, ktĂłrych naleÂży przestrzegaĂŚ. Obejmuje ona szacunek do boga i wszystkich Âżywych istot (stÂąd wiĂŞkszoœÌ HindusĂłw to wegetarianie) oraz speÂłnianie obowiÂązkĂłw religijnych i rodzinnych. NagrodÂą za przestrzeganie zasad jest odrodzenie siĂŞ w przyszÂłym wcieleniu w tej samej warnie. Wyznawcy hinduizmu wierzÂą bowiem w reinkarnacjĂŞ, terminem atman okreÂślajÂąc duszĂŞ, czyli nasze „prawdziwe ja”. Dla niektĂłrych atman jest czĂŞÂściÂą boskiej istoty, dla innych bytem niezaleÂżnym, ktĂłry tu na ziemi przybiera materialnÂą formĂŞ. MoÂżna wrĂŞcz powiedzieĂŚ, Âże to dusza doznaje przeÂżycia „bycia czÂłowiekiem”, nie zaÂś czÂłowiek posiada „Âżycie duchowe”. JednoczeÂśnie w dziaÂłaniu jest prawo karmy, wedle ktĂłrego wszelkie dobre i zÂłe myÂśli czy uczynki majÂą swĂłj wpÂływ na naszÂą przyszÂłoœÌ. Ostatecznym celem duszy jest zuÂżytkowanie caÂłej nagromadzonej przez wcielenia karmy i dostÂąpienie oÂświecenia.

Od wieku zÂłotego do ciemnego

Ale mit o powstaniu Âświata kryje jeszcze jednÂą tajemnicĂŞ. Bo wedle hinduistycznych wierzeĂą nie ma jednego aktu stworzenia!

WyglÂąda to tak: wszechÂświat rodzi siĂŞ, a nastĂŞpnie przechodzi przez cztery okresy, zwane yuga. Kolejne yugi trwajÂą 4800, 3600, 2400 i 1200 „boskich lat”. KaÂżdy „boski rok” to 360 lat w ludzkim rozumieniu. Pierwszy okres to zÂłoty wiek, czas rozwoju i wzrastania. Z kaÂżdym kolejnym wszechÂświat d¹¿y ku upadkowi. Ostatni to „wiek ciemny”, czas zniszczenia i rozpadu. Wreszcie dochodzi do wielkiej powodzi, ktĂłra wszystko niszczy. A potem Âświat odradza siĂŞ na nowo, znĂłw pojawiajÂą siĂŞ zwierzĂŞta i czÂłowiek, i ponownie przechodzÂą wszystkie cztery fazy. WszechÂświat przechodzi zatem coÂś w rodzaju recyklingu, ginie po to by mĂłc narodziĂŚ siĂŞ od nowa.

[janusz]

Runo zÂłote czy kosmiczne?

ZÂłote runo – sierœÌ mitycznego zÂłotego barana Chrysomallosa, cel wyprawy ArgonautĂłw. ByÂło ono powieszone na dĂŞbowym drzewie w gaju Aresa, gdzie pilnowaÂł go smok. ZabraÂł je stamtÂąd Jazon podczas wyprawy ArgonautĂłw.



Mit o Agronautach i ich przygodach, zwiÂązanych z poszukiwaniem i zdobyciem zÂłotego runa jest chyba najpopularniejszy spoÂśrĂłd tysiĂŞcy mitĂłw greckich. Pisarz i badacz tajemnic przeszÂłoÂści, Robert Charroux twierdzi, Âże opowieœÌ o wyprawie po zÂłote runo stanowi jednÂą z najg³êbszych tajemnic staroÂżytnej Grecji i prĂłbuje dowieœÌ, Âże skĂłra „fruwajÂącego zÂłotego baranka" byÂła w istocie czymÂś zupeÂłnie, ale to zupeÂłnie innym.
Przypomnijmy zatem pokrĂłtce sam mit: krĂłlewicz Jazon postanawia wyruszyĂŚ do Kolchidy (poÂłudniowy Kaukaz), by zdobyĂŚ zÂłote runo, o ktĂłrym kr¹¿yÂły niezwykÂłe opowieÂści w caÂłej Grecji. Jest to runo zÂłotego skrzydlatego barana, na ktĂłrego grzbiecie wiele lat temu krĂłlewicz Beocji, Friksos i jego siostra Helle uciekli przed ÂśmierciÂą z ojcowskiej rĂŞki. Otó¿ wyrocznia delficka orzekÂła, Âże kraina Jolkos, dziedzictwo Jazona nie zazna rozkwitu dopĂłki duch Friksosa nie powrĂłci do ojczyzny wraz ze ZÂłotym Runem. Tego ostatniego zaÂś pilnowaÂł dzieĂą i noc smok, ktĂłry nigdy nie spaÂł. Jazon rozesÂłaÂł wiĂŞc heroldĂłw na wszystkie dwory greckie, wzywajÂąc ochotnikĂłw do tej wyprawy. Argos Tespijczyk zbudowaÂł dla zaÂłogi okrĂŞt o piĂŞĂŚdziesiĂŞciu wiosÂłach. OkrĂŞt nazwano „Argo", a jego zaÂłogĂŞ Argonautami. Po rozlicznych mro¿¹cych krew w ÂżyÂłach przygodach Jazon zdobyÂł ZÂłote Runo i zawiĂłzÂł do Grecji, a wraz z nim piĂŞknÂą MedeĂŞ, cĂłrkĂŞ krĂłla Kolchidy, bez ktĂłrej czarodziejskich sztuk nigdy nie osiÂągn¹³by celu. Po kilku latach krĂłlowa-czarodziejka, zdradzona przez mĂŞÂża, mÂści siĂŞ na nim okrutnie, zabijajÂąc ich dzieci, a sama ucieka „pojazdem zaprzĂŞÂżonym w skrzydlate wĂŞÂże". WróÌmy na chwilĂŞ do zaÂłogi „Argo": byli wÂśrĂłd niej synowie krĂłlĂłw greckich, miast-paĂąstw, najznakomitsi sportowcy, muzycy, Âżeglarze, Âłucznicy, byÂł poeta Orfeusz i najsilniejszy czÂłowiek wszechczasĂłw, Herakles, bracia Kastor i Poluks - zapaÂśnicy: piĂŞĂŚdziesiĂŞciu mÂłodzieĂącĂłw, kwiat Ăłwczesnej Grecji, moÂżna by rzec: elita rycerstwa Hellady. To tak jakby w naszych czasach na najszybszy okrĂŞt Âświata wsiedli ludzie tacy jak Einstein, ma³¿onkowie Curie, Picasso... CoÂś w rodzaju olimpijskiej zaÂłogi, spieszÂącej w niebezpiecznÂą drogĂŞ. Po co? By zdobyĂŚ baraniÂą skĂłrĂŞ. Tamta byÂła wprawdzie zÂłota, a zÂłoto przed tysiÂącami lat stanowiÂło kruszec o wiele bardziej cenny niÂż dzisiaj, lecz mimo wszystko - twierdzi wspomniany R. Charroux - musiaÂł istnieĂŚ jakiÂś inny, diablo podniecajÂący powĂłd, by „motywowaĂŚ" piĂŞĂŚdziesiĂŞciu herosĂłw do tak niezwykÂłej wyprawy. Trzeba bowiem pamiĂŞtaĂŚ o istotnym szczegĂłle: ZÂłote Runo naleÂżaÂło do „fruwajÂącego barana", co niektĂłrzy utoÂżsamiajÂą dzisiaj z jak¹œ latajÂącÂą machinÂą. MoÂże przybyszĂłw z innej planety, moÂże „wtajemniczonych". Runo to, z ca³¹ pewnoÂściÂą - zdaniem francuskiego pisarza - byÂło niczym innym, jak „karoseriÂą" jakiejÂś powietrznej maszyny, ktĂłra lÂśniÂąc w sÂłoĂącu, wydawaÂła siĂŞ zÂłota. Wskazuje teÂż na to fakt, iÂż znajdowaÂło siĂŞ w dzisiejszej Gruzji lub Armenii, a wiĂŞc w pobliÂżu gĂłr gdzie, wedle Biblii, osiadÂła Arka Noego. Przed czterema tysiÂącami lat Grecy nie widzieli na niebie boeingĂłw, czy jumbo jetĂłw, lecz „latajÂące barany", Asyryjczycy - skrzydlate byki, Fenicjanie - fruwajÂące wĂŞÂże, ChiĂączycy - smoki, jednym sÂłowem kaÂżdy nadawaÂł dziwacznemu przedmiotowi nazwy, kojarzÂące siĂŞ z czymÂś znanym, podobnym. Co staÂło siĂŞ potem ze ZÂłotym Runem? Mit nie zajmuje siĂŞ juÂż nim po przywiezieniu do Grecji. ByĂŚ moÂże uÂżywano go do misteriĂłw na Delos lub w Eleusis. W kaÂżdym razie motyw „latajÂącej machiny" raz jeszcze powraca, kiedy to Medea ucieka rydwanem zaprzĂŞÂżonym w uskrzydlone wĂŞÂże, poÂżyczonym jej przez dziadka Heliosa (Helios - bĂłg SÂłoĂąca).



StaroÂżytny pisarz Pauzaniasz twierdzi, Âże „wyprawa ArgonautĂłw naleÂży do najÂściÂślej strzeÂżonych tajemnic antycznych, a tajemnicy fruwajÂącego barana nie wolno byÂło zdradziĂŚ". Podobnie w Kabale u HebrajczykĂłw historia „latajÂących pojazdĂłw naleÂżaÂła do najtajniejszej wiedzy, ktĂłrÂą moÂżna byÂło przekazywaĂŚ „wybranej liczbie" i to systemem „z ust do ucha". RĂłwnieÂż kapÂłani celtyccy, druidzi, uznawali wĂŞÂża za najwiĂŞkszÂą i najsekretniejszÂą z tajemnic, za symbol oznaczajÂący zarĂłwno „latajÂącÂą machinĂŞ", jak i „pierwotnÂą falĂŞ", stwarzajÂącÂą wszechÂświat.
Nie dowiemy siĂŞ juÂż chyba, czym naprawdĂŞ byÂły „latajÂące zwierzĂŞta" sprzed tysiĂŞcy lat, tak jak nie rozstrzygniĂŞty pozostaje spĂłr o to, czym byÂły „ogniste pojazdy" spÂływajÂące z nieba przed przeraÂżonymi prorokami ze Starego Testamentu. W kaÂżdym razie pewne jest, Âże historia naszego Âświata peÂłna jest tajemnic, ktĂłre przebÂłyskujÂą w najstarszych legendach, podaniach i wierzeniach.

[Fair Lady]

Wpisuje ten post, aby ukazac Tobie Janusz, ze chytrych metod (jak to okresliles na smietniku) nie stosuje, bo nie musze.
Ale glupstwa na bok.
Zajrzalam na Twe wpisy i zobaczylam ten o Argonautach.
Jesli temat Cie interesuje to poczytaj ksiazke E.v. Dänikena "W imie Zeusa - Grecja - Zagadki - Argonauci".
Zadal sobie ogromny trud, studiujac te ich wyprawe. Podaje (autor) wiele zrodel - polecam, choc ciezko sie czyta i jest jak najbardziej wiarygodne.
Np. przytacza Apolloniusza: "i tak pociagneli bohaterowie wpoprzek miasta do statku w dol nieopodal Rheede Pagasae Magnitides. Z nimi i wokolo nadbiegal plebs z okrzykami i glupio kroczacych. Bohaterowie swiecili jak gwiazdy na niebie wsrod chmur..."
Cale miasto patrzylo, jak Argo powoli znikal im z oczu.

To prawdziwa historia, a nie zaden mit. Kto jest wrazliwy moze nawet uslyszec jak nawoluja sie bohaterowie wyprawy.

[janusz]

ZachĂŞcam kaÂżdego do pisania  w tym temacie.
Ksi¹¿ki Dänikena czyta³em wszystkie (wydane w Polsce), równie¿ i t¹ o Argonautach.

Post o kosmicznym runie oparty jest natomiast na przemyœleniach Roberta Charroux, konkurenta E.v. Dänikena.
Napisa³ on tak¿e jak Erich wiele ciekawych ksi¹¿ek dotycz¹cych równie¿ tematów poruszanych na naszym forum.

 

[Fair Lady]

Ale ja mam dedykacje! To byl jeden z wykladow i stalam w kolejce po wpis Ericha. Mam! Wiem, ze ma wrogow i jego sily tez nie starcza juz na wszystko, wygrzebalam z biblioteczki zakurzona (!) ksiazeczke o tych Argonautach i tam ... jego dedykacja dla mnie...
Takie niby byle co, a cieszy!;)


P.S. Janusz, o tych znakach ukrytych szukaj u Goya, mial jakies przeslanie. //Maja ubrana i rozebrana to sciema// Byl zatrudnionym na dworze, ale wiem, ze to ON wlasnie kodowal swoje dziela a po co???

[janusz]

E.v. Däniken bêdzie w tym roku we Wroc³awiu, wiêc mam szansê za³apaÌ siê na jego autograf.
JeÂśli dobrze pamiĂŞtam to o Goyi coÂś juÂż tutaj byÂło, ale oczywiÂście poczytaĂŚ jeszcze wiĂŞcej o jego tajemnicach nadal warto.