Niezale¿ne Forum Projektu Cheops Niezale¿ne Forum Projektu Cheops
Aktualno¶ci:
 
*
Witamy, Go¶æ. Zaloguj siê lub zarejestruj. Grudzieñ 22, 2024, 19:41:28


Zaloguj siê podaj±c nazwê u¿ytkownika, has³o i d³ugo¶æ sesji


Strony: [1] |   Do do³u
  Drukuj  
Autor W±tek: Mówi±ce tabliczki Ouija  (Przeczytany 4762 razy)
0 u¿ytkowników i 2 Go¶ci przegl±da ten w±tek.
Rafaela
Go¶æ
« : Kwiecieñ 05, 2011, 14:05:59 »

Mówi±ce tabliczki Ouija

Wojciech Chudziñski

Gdy je wymy¶lono, nikt nie zak³ada³, ¿e rekwizytem tym mo¿na siê pos³u¿yæ w kontaktach z za¶wiatami. Mia³a to byæ zwyczajna gra towarzyska, taka jak Scrabble. Dopiero z up³ywem czasu ouija zaczê³y pe³niæ funkcjê po¶rednika w rozmowach z duchami.

Znano je ju¿ w Chinach ok. 600 roku p.n.e. oraz w Egipcie, gdzie przyjê³y postaæ okr±g³ej p³ytki z symbolami i zawieszonego na nici pier¶cienia. Sto lat pó¼niej w Grecji uczniowie Pitagorasa organizowali seanse, podczas których mistyczny stolik poruszaj±cy siê na kó³kach podje¿d¿a³ w kierunku znaków, które filozof i jego uczeñ Filolaos interpretowali ca³emu zgromadzeniu jako objawienie pochodz±ce z niewidzialnego ¶wiata.

ImageTego rodzaju przyrz±dy by³y te¿ popularne w Rzymie w III wieku naszej ery. Tertulian pisa³ w Apologii o wiruj±cych sto³ach, które wieszcz±, udzielaj±c pytaj±cym rozumnych odpowiedzi. Podobne opisy znajdujemy u Orygenesa.
Pierwszy patent na tabliczkê do rozmów z duchami otrzyma³ w londyñskim urzêdzie Adolphus Theodore Wagner, profesor muzyki i mieszkaniec Berlina w Królestwie Prus. 23 stycznia 1854 roku zaprezentowa³ on urz±dzenie nazywane psychografem lub aparatem do wykrywania my¶li ludzi poprzez czynnik elektryczno¶ci nerwowej. W przed³o¿onym patencie czytamy m.in. Aparat ten zawiera kombinacjê prêtów czy kawa³ków drewna po³±czonych tak, ¿e umo¿liwiaj± poruszanie siê wszystkich czê¶ci. Z jednej z podstaw instrumentu zwisa wska¼nik, na jednej lub wiêcej podstawach jest ulokowany dysk, na którym operator umieszcza d³oñ, a z owej podstawy lub podstaw wychodzi kolejny wska¼nik. Pozosta³e czê¶ci aparatu zawieraj± szklan± p³ytkê albo inny izolator oraz alfabet i zestaw rysunków czy liczb. Gdy dana osoba, charakteryzuj±ca siê pewn± elektryczno¶ci± nerwow±, k³adzie d³oñ na dysku, instrument zaczyna natychmiast dzia³aæ, a wska¼nik wybiera z alfabetu litery sk³adaj±ce siê na s³owa i opisuje to, co operatorowi przychodzi na my¶l.
Trzy lata wcze¶niej

twórca nowo¿ytnego spirytyzmu

Francuz Allan Kardec tak pisa³ w Ksiêdze Mediów o bêd±cych w u¿yciu mówi±cych tabliczkach:
…niektóre osoby u¿ywaj± czego¶ w rodzaju malutkiego, specjalnie skonstruowanego stoliczka, o d³ugo¶ci od dwunastu do piêtnastu centymetrów oraz wysoko¶ci od piêciu do sze¶ciu centymetrów, opieraj±cego siê na trzech nó¿kach, z których jedn± stanowi o³ówek; dwie pozosta³e nó¿ki s± zaokr±glone lub zakoñczone kulkami, co u³atwia ich przesuwanie po papierze. Jeszcze inni pos³uguj± siê trójk±tn±, pod³u¿n± lub owaln± „deseczk±” o wymiarach od piêtnastu do dwudziestu centymetrów kwadratowych. Na jednym z jej koñców, na brzegu znajduje siê uko¶ny otwór do umocowania o³ówka; przygotowana do pisania deseczka stoi nierówno na papierze, opieraj±c siê z jednej strony. Strona ta posiada niekiedy dwa kó³eczka u³atwiaj±ce ruch. Zreszt± mo¿na zrozumieæ, ¿e forma tych urz±dzeñ nie ma ¿adnego znaczenia – najlepsze z nich jest to najwygodniejsze.
We Francji najpopularniejsze by³o urz±dzenie skonstruowane przez spirytualistê M. Planchette`a, bardzo podobne do opisanych przed chwil±. We wczesnych planszetach jedn± z jej nó¿ek stanowi³ o³ówek, który zapisywa³ wiadomo¶ci przekazywane z za¶wiatów. Oko³o roku 1886 producenci zaczêli modyfikowaæ kszta³t tabliczek. Usunêli o³ówek, a w koñcu uzupe³nili tre¶æ planszy o nadrukowane litery alfabetu, numery od 1 do 10 oraz s³owa: tak i nie. Pojawia³y siê nawet zwroty: dobry wieczór i dobranoc, co stanowi³o kwintesencjê wiktoriañskiej elegancji.
ImageW roku 1891 siedmiu mê¿czyzn: Charles W. Kennard, Harry Welles Rusk, pu³kownik Washington Bowie, Elijah J. Bond, William H. A. Maupin, E.C. Reiche i William Fuld otrzyma³o nowy patent na magiczn± grê. Dzi¶ trudno ustaliæ, czy zaprojektowali j± jako nowy produkt, czy zwyczajnie skopiowali popularny na rynku hit. Tak czy inaczej powo³ali do istnienia firmê o nazwie Kennard Novelty Company i zaopatrzyli sklepy w pierwsze komercyjne tabliczki do prowadzenia dialogów z duchami. Sprzedawano je po 1,50 dolara za sztukê; by³y to artefakty wykonane solidnie, z naturalnego drewna. Charles Kennard nazwa³ je tabliczkami ouija, gdy¿ – jak twierdzi³ – tak w³a¶nie brzmia³o w jêzyku egipskim s³owo oznaczaj±ce szczê¶cie. Chocia¿ nie mia³o to nic wspólnego z prawd±, nazwa przyjê³a siê i z czasem nowa gra zaczê³a byæ bardziej znana jako egipskie tabliczki szczê¶cia.
Siedmiu odkrywców zastawi³o swoje ziemie, nieruchomo¶ci oraz pieni±dze. £±czy³y ich dwie rzeczy: nie bali siê ryzykowaæ i

nale¿eli do lo¿y masoñskiej.

ImagePrawdopodobnie spotykali siê na tajnych zebraniach i, siedz±c wokó³ sto³u przy cygarach i gatunkowej whisky, pewnej nocy postanowili dokonaæ czego¶ w biznesie.
O to, by inwestycja przynosi³a spodziewane zyski, dba³ pu³kownik Bowie. Prezesem zosta³ wybrany Rusk, poniewa¿ mia³ najwiêksze do¶wiadczenie w prawie patentowym. Kennard, który wcze¶niej prowadzi³ interes nawozowy, udostêpni³ ziemiê i budynki. Bond wprost kipia³ od pomys³ów i podkre¶la³, ¿e firma musi wytwarzaæ nowe gry i zabawki tak, by skutecznie zdystansowaæ rywali. Sam nie by³ oficjalnym udzia³owcem spó³ki, ale jako twórca wiêkszo¶ci patentów odgrywa³ w niej znacz±c± rolê.
Produkcj± zaj±³ siê William Fuld – cz³owiek bardzo ambitny, który jednak nie móg³ pochwaliæ siê maj±tkiem i na swój sukces musia³ dopiero zapracowaæ.
Patent na zmodyfikowan± tabliczkê ouija wydano 18 lutego 1891 roku (nr 462,819). Otwiera go zapis o nastêpuj±cej tre¶ci: Niechaj bêdzie wiadome, ¿e ja, Charles W. Kennard, mieszkaj±cy w Baltimore, stan Maryland, wynalaz³em ca³kiem nowe i po¿yteczne poprawki w „Tabliczkach do Rozmów”, których dotycz± poni¿sze specyfikacje.
ImageNiestety produkcja magicznego przedmiotu osobie podpisanej pod tym dokumentem nie przynios³a szczê¶cia. Charles W. Kennard sta³ siê bowiem – rzec mo¿na – jedn± z pierwszych ofiar feralnej tabliczki. Ju¿ dziewiêæ miesiêcy pó¼niej, poprzez tzw. wrogie przejêcie utraci³ firmê, a jej nowym w³a¶cicielem sta³ siê jego dawny pracownik, William Fuld. Kennard zosta³ usuniêty, mimo ¿e w nazwie przedsiêbiorstwa figurowa³o jego nazwisko, a siedziba firmy znajdowa³a siê na nale¿±cej do niego ziemi. Syn Kennarda, Edward napisa³ we wspomnieniach, ¿e zawsze mu powtarzano, i¿ ojca wysadzi³ z interesu Fuld.
Nowy prezes zmieni³ nazwê firmy na Ouija Novelty Company i wymy¶li³ now± historiê pochodzenia tabliczek, aby przydaæ im aury tajemniczo¶ci. Utrzymywa³ mianowicie, ¿e nazwa ouija jest zbitk± francuskiego i niemieckiego s³owa tak.
Pod kierunkiem Fulda firma zwiêkszy³a produkcjê gry, chc±c wyj¶æ naprzeciw zapotrzebowaniu rynku. Pokrzy¿owa³a te¿ plany Kennarda, który parokrotnie przymierza³ siê do wytwarzania bli¼niaczych tabliczek. Aby wygraæ z konkurencj±, Fuld wymy¶li³ tañsz± wersjê w³asnego produktu i w 1920 roku zacz±³ sprzedawaæ mistifying oracle – dok³adn± kopiê ouija, tyle ¿e za ni¿sz± cenê. Uruchomi³ tak¿e liniê produkcyjn± bi¿uterii ze znakiem firmowym ouija i oleju ouija pomagaj±cego na reumatyzm (!). Zarejestrowa³ te¿ znaki towarowe na sformu³owania: egipska tabliczka szczê¶cia, hinduska tabliczka szczê¶cia oraz WE-JA, jako ¿e w ten sposób wymawia siê s³owo ouija w jêzyku angielskim.
Ale

przekleñstwo magicznej gry

dotknê³o równie¿ Fulda. W roku 1898 William i jego brat Isaac utworzyli przedsiêbiorstwo o nazwie Issac Fuld & Brother. Issac by³ starszy od Williama o 5 lat i mia³ ju¿ spore do¶wiadczenie w biznesie. Jednak w kwietniu 1901 roku po burzliwej k³ótni dotycz±cej kierunków rozwoju firmy bracia poró¿nili siê i ju¿ nigdy ze sob± nie rozmawiali. Procesowali siê w s±dzie przez 18 lat!
W miêdzyczasie starszy z braci Fuld z³ama³ zakaz s±dowy i w 1904 roku wypu¶ci³ na rynek tabliczkê o nazwie oriole, która by³a de facto dok³adn± kopi± oryginalnych ouija.
ImagePrzekleñstwo tabliczki da³o o sobie znaæ ponownie 24 lutego 1927 roku. Wówczas to William Fuld wspi±³ siê na dach trzypiêtrowego gmachu fabryki, aby na miejscu nadzorowaæ instalacjê masztu radiowego. Gdy porêcz, której siê przytrzymywa³, nieoczekiwanie pêk³a, spad³ z du¿ej wysoko¶ci. Podczas transportu u³amany kawa³ek ¿ebra przebi³ mu serce i William, nie odzyskawszy przytomno¶ci, zmar³ w szpitalu.
W roku 1927, ju¿ po jego ¶mierci interes przejê³y dzieci i sprzedawa³y tabliczki a¿ do roku 1966. Wówczas prawa do produkcji ouija odkupi³a znana firma zabawkarska Parker Brothers. Szacuje siê, ¿e od tego czasu w Ameryce i Europie sprzedano ponad 25 milionów sztuk ouija! Popyt na nie wzrós³ w okresie obydwu wojen ¶wiatowych: kupowa³y je g³ównie kobiety pragn±ce nawi±zaæ kontakt z synami i mê¿ami poleg³ymi na froncie.
Pierwsze tabliczki Parker Brothers by³y dobrej jako¶ci, ale pó¼niej zaczêto wytwarzaæ je z kartonu i tektury. Obecnie tabliczki z drewna wykonuj± jedynie indywidualni rzemie¶lnicy. Chocia¿ plansze do rozmów z duchami produkuje dzi¶ wiele firm, bez w±tpienia najlepszy slogan reklamowy dla ouija wylansowali Parker Brothers. Brzmia³ on: To tylko gra – czy tylko?
Co ciekawe, gdy wymy¶lono tabliczkê ouija, nikt nie zak³ada³, ¿e mo¿na siê ni± pos³u¿yæ w kontaktach z za¶wiatami – mia³a to byæ zwyczajna gra towarzyska, taka jak Scrabble. W jaki sposób ten artefakt dzia³a – i dlaczego – pozostaje tajemnic± tak¿e dla jej twórców.
Wspó³czesna ouija wygl±dem przypomina szachownicê. Na planszy, w pó³okrêgu, widniej± cyfry, litery alfabetu oraz s³owa tak i nie. Do tabliczki przymocowany jest wska¼nik, zwany planszet±, na którym uczestnicy seansu opieraj± czubki palców. Po zadaniu pytania planszeta zaczyna wskazywaæ litery, które uk³adaj± siê w logiczne zdania.
Profesjonalne media podwa¿aj± warto¶æ ouija, uwa¿aj± bowiem, ¿e przyrz±d ten zbyt ³atwo daje siê kontrolowaæ przez

pospolite duchy.

ImageTe za¶, jak wiadomo, s± bardziej zainteresowane psotami i zabaw± ni¿ przekazywaniem istotnych informacji. Inni s±dz±, ¿e za po¶rednictwem ouija ujawniaj± siê tre¶ci obecne w naszej pod¶wiadomo¶ci. Jedna z teorii zak³ada, ¿e otrzymywane informacje co prawda pochodz± ze sfery nadprzyrodzonej, lecz ich ¼ród³em s± si³y demoniczne, a nie osoby zmar³e.
Znawca okultyzmu, lekarz, teolog i egzorcysta ewangelicki dr Kurt Koch pisze: Psycholodzy chcieliby, ¿eby¶my uwa¿ali tê grê za nieszkodliw±. Twierdz±, ¿e wydobywa ona na ¶wiat³o dzienne jedynie sprawy ukryte w naszej pod¶wiadomo¶ci. Szybko mo¿na wykazaæ nieprawdziwo¶æ takiego pogl±du. Przy pomocy tabliczki ouija objawiane s± zakryte fakty z przesz³o¶ci i przepowiednie dotycz±ce przysz³o¶ci. A takie sprawy nie mog± mieæ ¼ród³a w naszej pod¶wiadomo¶ci.
Trudno siê z tym nie zgodziæ. Dowody na to, ¿e tre¶æ przekazów tabliczek ouija nie mo¿e pochodziæ wy³±cznie ze ¶wiadomo¶ci lub pod¶wiadomo¶ci obserwatora, przedstawi³ na pocz±tku XX wieku angielski fizyk William F. Barret. Podda³ on tabliczkê testom, które w sposób jednoznaczny potwierdzi³y jej paranormalny charakter. W roku 1914 Barret napisa³, ¿e ouija dzia³a skutecznie nawet wtedy, gdy operatorzy maj± zawi±zane oczy, albo gdy na planszy inaczej rozmie¶ci siê litery, a nastêpnie zakryje j± przed wzrokiem uczestników seansu. Nie przeszkadza to ouija funkcjonowaæ ze zwyk³± prêdko¶ci± i dok³adno¶ci±!
Podsumowuj±c rezultaty badañ – stwierdzi³ angielski fizyk – jestem przekonany o nadprzyrodzonym charakterze omawianego zjawiska oraz o tym, ¿e mamy tu do czynienia z dzia³aniem jakiej¶ inteligentnej, pozbawionej cia³a istoty, która ³±czy siê z osobowo¶ci± jednego lub kilku uczestników seansu, kieruj±c ruchami ich miê¶ni.
William Crookes, znakomity brytyjski chemik i badacz mediumizmu, wspomina w jednej z ksi±¿ek, ¿e pewnego razu tabliczka sama przysunê³a siê do jego rêki, po czym zaczê³a w ni± uderzaæ, jakby domagaj±c siê rozmowy. Dobrze – powiedzia³ wtedy – lecz tym razem to ja sam wska¿ê ci sposób, w jaki bêdziemy siê porozumiewaæ. ¯±dam mianowicie, aby¶ mi odpowiedzia³a wedle alfabetu telegraficznego. Inteligentna tabliczka z miejsca zaczê³a wybijaæ uderzenia wed³ug wskazanego kodu.
Ksi±dz Marian Nitecki w ksi±¿ce Zjawiska spirytystyczne w o¶wietleniu Nauki i Objawienia (data wydania 1920) pisze: Te martwe przybory, u¿ywane do rozmowy na seansach – stoliki i ekierki – nieraz ukazuj± widoczne upodobanie do wprowadzania rozmaito¶ci w ich automatycznej roli (...). Chc± ¿yæ i bawiæ siê z lud¼mi!
Inny badacz mediumizmu, Miko³aj Aksakow, zauwa¿y³, ¿e tabliczki do¶æ czêsto udzielaj± odpowiedzi zdaniami, w których wyrazy u³o¿one s± odwrotnie, albo robi± to w innym jêzyku – jakby dla hecy.
Niektórzy badacze uznaj± tabliczkê za grozne narzedzie.które nie powinno znale¼æ siê w niepowo³anych rêkach.





« Ostatnia zmiana: Kwiecieñ 05, 2011, 14:13:27 wys³ane przez Rafaela » Zapisane
Rafaela
Go¶æ
« Odpowiedz #1 : Kwiecieñ 05, 2011, 14:07:32 »



 David Farrant, przewodnicz±cy Brytyjskiego Towarzystwa Parapsychologicznego i Okultystycznego, uwa¿a ouija za bramê prowadz±c± do potê¿nych i z³owrogich si³. Je¶li uczestnicy seansu nie maj± odpowiedniego przygotowania, korzystaj±c z ouija wystawiaj± siê na du¿e niebezpieczeñstwo.
Te si³y naprawdê istniej±. Kiedy uczestniczê w seansie, przestrzegam ¶ci¶le okre¶lonych regu³ – mówi Farrant. – Niezbêdne jest uzyskanie elementarnego wtajemniczenia oraz zrozumienie pewnych zasad (...). A to i tak dopiero pierwszy krok.
¦rodki zabezpieczaj±ce, polecane przez Farranta, to m.in: srebrna bi¿uteria, otoczenie uczestników seansu krêgiem ze ¶wiec, a przede wszystkim niedawanie wiary wszystkiemu, co siê s³yszy, poniewa¿ ouija bardzo czêsto straszy i wprowadza ludzi w b³±d.
Egzorcysta Donald Page utrzymuje, ¿e wiêkszo¶æ przypadków opêtania wi±¿e siê w³a¶nie z aktywno¶ci± tabliczek ouija. Zapewnia te¿, ¿e jest to jeden z naj³atwiejszych i najszybszych sposobów popadniêcia w opêtanie. S³owa odczytywane z tabliczki czêsto odnosz± siê do krwi i ¶mierci – dodaje psychoterapeuta Gordon Wright.
ImagePrzeciwnikami u¿ywania ouija byli: wielki amerykañski wizjoner Edgar Cayce oraz angielski mag - okultysta, Aleister Crowley, który w tonie nagany pisa³ o spirytystach: Z rozmys³em zapraszaj± wszystkie bez wyj±tku duchy, demony, pow³oki zmar³ych, wszelki ekskrement i brud ziemi i piek³a, by tryska³ na nich swym ¶luzem. To zaproszenie przyjmowane jest chêtnie, je¶li nie jest obecny jaki¶ czysty cz³owiek z aur± na tyle dobr±, by odstraszyæ odra¿aj±cych mieszkañców otch³ani...
Danny Korem, autor ksi±¿ki Moce nadprzyrodzone, a przy tym zawodowy iluzjonista i sceptyk, wyklucza nadprzyrodzony charakter przekazów ouija. Dodaje jednak: Widzia³em, s³ysza³em i czyta³em o wielu negatywnych prze¿yciach, które dotyka³y ludzi poszukuj±cych poznania przez to urz±dzenie.
Doktor Geoffrey Scobie z Uniwersytetu Glasgow

leczy pacjentów, którzy odnie¶li urazy psychiczne

w zwi±zku z wykorzystywaniem ouija. Tabliczka stawia ludzi w obliczu zjawisk, które s± dla nich ca³kowicie niewyt³umaczalne – podkre¶la Scobie. A to, jego zdaniem, mo¿e powodowaæ wiele negatywnych zjawisk w psychice.
Na Zachodzie tabliczka ouija jest sprzedawana jako gra towarzyska i bez problemu mo¿na j± nabyæ w sklepach z zabawkami. W do³±czonej do produktu instrukcji czytamy, ¿e z gry mog± korzystaæ dzieci powy¿ej ósmego roku ¿ycia.
ImageOuija u¿ywa siê do odnajdywania zgubionych przedmiotów, kontaktowania siê z bliskimi zmar³ymi i poznawania ¶wiata duchów. Ludzie pytaj± tabliczkê o karierê zawodow±, ma³¿eñstwo, zdrowie. Traktuj± jak doradcê i konsultanta w najwa¿niejszych sprawach ¿ycia.
Z historii kontaktów z tabliczk± ouija wynika, ¿e mo¿na j± zastosowaæ – jak ka¿de narzêdzie – zarówno do dzia³añ dobrych, jak i z³ych.
The Bradbury Building to do¶æ dziwaczna konstrukcja wznosz±ca siê na rogu ulicy Trzeciej i Broadway w Los Angeles. Ten architektoniczny cud wci±¿ przyci±ga filmowców z Hollywood, którzy w jego murach krêcili tak znane filmy, jak Blade Runner czy Siedem. Jest w tym budynku co¶ niesamowitego, co kojarzy siê ze z³ym przeczuciem.
Legenda mówi, ¿e zanim George Wyman wzniós³ ten obiekt dla Louisa Bradbury’ego w roku 1893, skonsultowa³ siê ze swym zmar³ym bratem za pomoc± ouija. Jako pocz±tkuj±cy architekt mia³ niewielkie do¶wiadczenie i nie wierzy³ w swe zdolno¶ci. Jego brat najwidoczniej by³ innego zdania, poniewa¿ podczas sesji z u¿yciem tabliczki przeliterowa³ wiadomo¶æ: Zbuduj „Bradbury Building”. To uczyni ciê s³awnym. George tak w³a¶nie uczyni³ i s³awa pojawi³a siê bardzo szybko.
ImageW latach 1913 - 1937 dziêki tabliczce ouija Pearl Curran nawi±za³a sta³y kontakt z duchem o imieniu Patience Worth. W rezultacie tej znajomo¶ci powsta³o sze¶æ powie¶ci i dwa tysi±ce strof wierszy. Pearl pisa³a tak wiele, poniewa¿ mia³a w³asne czasopismo Patience Worth`s Magazine – które w ca³o¶ci by³o po¶wiêcone jej automatycznym przekazom z za¶wiatów. (O Pearl Curran pisali¶my obszernie w pierwszym tomie tego cyklu, zatytu³owanym Ten drugi w nas. Od objawieñ anio³ów do malarstwa duchów).
Natomiast Emily G. Hutchings, przyjació³ka pani Curran,

skontaktowa³a siê z duchem Marka Twaina.

ImageKorzystaj±c z w³asnej tabliczki ouija napisa³a powie¶æ Jap Heron, któr± Twain rzekomo jej podyktowa³. Dzie³o skrytykowano za nie najlepszy styl. Byæ mo¿e, jak zauwa¿y³ jeden z rozczarowanych krytyków literackich: Mark Twain, przechodz±c na „tamt± stronê”, pozostawi³ na Ziemi znacznie wiêcej ni¿ tylko swe cia³o.
Pod dyktando tabliczki ouija Robert (9 lat) i Virginia (13 lat) Wauchope napisali ksi±¿kê o Krainie Oz. By³ rok 1920 i Lyman Frank Baum, twórca oryginalnej serii, nie ¿y³ ju¿ od roku. Czy ta ksi±¿ka mog³a byæ jego literackim dzie³em zza grobu? Wiêkszo¶æ mi³o¶ników Oz w to w±tpi. Zgadzaj± siê natomiast w czym innym, ¿e Invisible Inzi of Oz (Niewidzialny Inzi z Oz) nie jest najlepsz± ksi±¿k± o Oz. Niektórzy uwa¿aj± j± za najgorsz±.
Anglik Sax Rohmer, autor powie¶ci o s³awnym doktorze Fu Manchu (cykl ukazywa³ siê w odcinkach w latach 1912 - 1913), cz³onek takich okultystycznych organizacji, jak np. Zakon Z³otego ¦witu, u progu swojej kariery literackiej korzysta³ z tabliczki ouija w wielu dziedzinach ¿ycia. Przynios³o mu to s³awê, bogactwo i mo¿liwo¶æ podró¿owania po ca³ym ¶wiecie. Jednak kolejne konsultacje z magiczn± plansz± nie uchroni³y go przed mi³o¶ci± do hazardu. Którego¶ dnia w Monte Carlo straci³ wszystko, co wcze¶niej zarobi³!
Dorothea Turley i jej córka Mattie zosta³y skazane za morderstwo w s³awnym procesie z lat 30. ubieg³ego wieku. Piêtnastoletnia Mattie opisa³a w szczegó³ach, jak tabliczka ouija obs³ugiwana przez jej mamê nak³oni³a j± do zabicia ojca ¶rutówk±.
ImageSêdziowie i ³awa przysiêg³ych ustalili, ¿e morderstwo mia³o wiêcej wspólnego z polis± ubezpieczeniow± na ¿ycie i tajemniczym kochankiem matki ni¿ z tabliczk± ouija. Dlatego Dorothea trafi³a do wiêzienia, a Mattie do poprawczaka. S±d wy¿szej instancji uchyli³ jednak wyrok i Dorothea po trzyletnim pobycie w wiêzieniu wysz³a na wolno¶æ. Mattie pozosta³a w poprawczaku do ukoñczenia 21. roku ¿ycia. Jak wie¶æ niesie, nigdy wiêcej nie korzysta³a z us³ug magicznej tabliczki.
James Merrill, pisarz i poeta, skomponowa³ olbrzymi, 560-stronicowy poemat The Changing Light of Sandover (Zmieniaj±ce siê ¶wiat³o w Sandover, 1982) – porównywany do dzie³ Dantego, Miltona i Blake`a – po d³ugich sesjach z wykonan± w³asnorêcznie tabliczk± ouija. Czy inspiracja rzeczywi¶cie pochodzi³a od duchów (konwersowa³ m.in. z nie¿yj±cym angielskim poet±, Wystanem Hugh Audenem), czy te¿ tabliczka wyzwoli³a jego w³asn± twórcz± ekspresjê? Trudno powiedzieæ.
Iris Maloney wygra³a 1,4 miliona dolarów na kalifornijskiej loterii, a szczê¶liwe numery poda³a jej tabliczka ouija. – Hank ju¿ siê ze mnie nie ¶mieje – chichota³a Iris, mówi±c o swym mê¿u, który doradza³ jej, aby wyrzuci³a tê przeklêt± rzecz. Wymachuj±c czekiem w jednej rêce i trzymaj±c deskê ouija w drugiej, Iris pozowa³a do pami±tkowej sesji zdjêæ przed grup± fotoreporterów z kilku gazet. – Nie wiem, czy bêdê nadal u¿ywa³a ouija – stwierdzi³a. Jak siê okaza³o, Hank, dowiedziawszy siê, ¿e jego ¿ona

dziêki konsultacjom z kawa³kiem drewna sta³a siê milionerk±

i dosta³a zawa³u.
Sze¶ciu ¿o³nierzy amerykañskich uciek³o z wojska, kiedy tabliczka ouija ostrzeg³a ich o zbli¿aj±cej siê globalnej zag³adzie. Policja zatrzyma³a uciekinierów, gdy¿ mieli rozbite tylne ¶wiat³a w volkswagenie. ¦ledztwo ujawni³o, ¿e magiczna plansza zapowiedzia³a m.in. wojnê w Zatoce i trzêsienia ziemi w Iranie, zniszczenie Nowego Jorku w wyniku wycieku gazu oraz ponowne przyj¶cie Chrystusa.
ImageWojsko wykaza³o ca³kowite niezrozumienie dla tych rewelacji i zwolni³o ¿o³nierzy ze s³u¿by, jednocze¶nie degraduj±c ich i potr±caj±c ¿o³d za pó³ miesi±ca. Podobno przywódca wspomnianej grupy do dzi¶ podró¿uje po USA, wyg³aszaj±c wyk³ady na temat stylu ¿ycia oraz udzielaj±c konsultacji z u¿yciem tabliczki.
Grupa dziesiêciorga nastolatków z Alberty (USA), bawi±c siê ouija, wesz³a w konflikt z jak±¶ wrog± si³±. Po sesji z udzia³em nieznanych istot, zdezorientowana m³odzie¿ wali³a piê¶ciami w ¶ciany oraz w co¶, co znajdowa³o siê w powietrzu. Kto¶ wezwa³ pogotowie i jedn± z dziewcz±t z zaburzeniami psychicznymi przewieziono do szpitala. Teorie próbuj±ce wyt³umaczyæ ten incydent waha³y siê od wyja¶nieñ typu: dzieciaki siê przestraszy³y, a¿ do podejrzanej aktywno¶ci duchów. Zmartwieni rodzice poprosili duchownego, by dziewczynê i dom, gdzie wszystko siê zaczê³o podda³ egzorcyzmom. Po tej interwencji zapanowa³ spokój.
ImageW angielskim s±dzie apelacyjnym dosz³o do rewizji pewnego procesu, kiedy wysz³o na jaw, ¿e niektórzy przysiêgli podczas ustalania werdyktu u¿ywali ouija. Tabliczka zasugerowa³a im, by dwoje ludzi podejrzanych o morderstwo uznaæ za winnych. Przysiêgli przyznali siê nie tylko do u¿ywania tabliczki ouija, ale i picia alkoholu. Chocia¿ do wydania werdyktu konieczna jest bezwzglêdna wiêkszo¶æ g³osów, a tylko cztery osoby korzysta³y z planszety, s±d apelacyjny zadecydowa³, ¿e sprawa musi byæ ponownie rozpatrzona. W toku ponownego procesu oskar¿onych uznano za winnych zbrodni, lecz ju¿ bez udzia³u ouija.
Kilku wiê¼niów kalifornijskiego zak³adu karnego popad³o w stan bliski histerii po zabawie z ouija, wykonan± z przerobionej planszy Scrabble. Wiê¼niowie – cz³onkowie latynoskiego gangu z po³udniowej Kalifornii – uznali, ¿e s± opêtani przez diab³a i wywo³ali tak± awanturê, i¿ musiano wezwaæ kapelana, aby przeprowadzi³ w celach egzorcyzmy. Rzecznik zak³adu karnego z Santa Clara by³ zdumiony pomys³owo¶ci± osadzonych. Na tylnej stronie planszy Scrabble narysowali ksiê¿yc, s³oñce i litery – wszystkie sk³adniki tabliczki ouija – entuzjazmowa³ siê. Wiê¼niowie przyrzekli, ¿e ju¿ nigdy wiêcej nie bêd± zajmowaæ siê takimi rzeczami.

Czym zatem jest tabliczka ouija?

ImageBez swej z³ej s³awy by³aby z pewno¶ci± tylko kolejn± gr± czy zabaw± towarzysk±. Jako instrument umo¿liwiaj±cy kontakt z duchami wci±¿ budzi emocje.
Warto tu zaznaczyæ, ¿e tak, jak sta³o siê to ze spirytyzmem w wydaniu sióstr Fox i Allana Kardeca, który w wieku technologii przeistoczy³ siê w transkomunikacjê (nawi±zywanie kontaktów z za¶wiatami za pomoc± urz±dzeñ elektronicznych: radia, telefonu, telewizora i komputera), równie¿ tabliczka ouija doczeka³a siê nowej, zaskakuj±cej wersji adekwatnej dla u¿ytkowników XXI stulecia. Otó¿ zaczêto j± zastêpowaæ tzw. iPodem, czyli najpopularniejszym przeno¶nym elektronicznym urz±dzeniem cyfrowym firmy Apple.
 iPody s± ma³e, pojemne i maj± atrakcyjny wygl±d. Du¿y ekran, ¿ywe kolory i okr±g³y panel steruj±cy to niew±tpliwe zalety tego odtwarzacza w kontek¶cie wykorzystywania go w roli magicznej tabliczki. Gdy na panelu oprzemy palce, tak jak czyni³o siê to z planszet±, iPod zacznie pe³niæ funkcjê tradycyjnej tabliczki, na dodatek w ma³ym, przeno¶nym formacie. Dodajmy, ¿e urz±dzenie to jest równie¿ w stanie wykorzystywaæ do komunikacji, poza alfabetem i cyframi, wyszukiwane w internecie piosenki czy pliki o innym charakterze, ³±czy siê bowiem bezprzewodowo z sieci±.                                           
Jak mo¿na przypuszczaæ, nie przewidzieli tego nawet producenci tych mini-odtwarzaczy. Wygl±da wiêc na to, ¿e najnowsza technologia na dobre zago¶ci³a w praktyce spirytyzmu, zaspokajaj±c wyszukane potrzeby klientów XXI wieku.

Nieznany ¦wiat 3/2009
Komentarze
« Ostatnia zmiana: Kwiecieñ 05, 2011, 14:14:09 wys³ane przez Rafaela » Zapisane
Dariusz


Maszyna do pisania...


Punkty Forum (pf): 3
Offline

P³eæ: Mê¿czyzna
Wiadomo¶ci: 6024



Zobacz profil Email
« Odpowiedz #2 : Luty 06, 2012, 21:13:30 »

——————————————————————
17:40 - Czy s³yszeli¶cie o facecie, który nazywa siê George Hunt Williamson? Williamson napisa³ ksi±¿kê o bliskich kontaktach z istotami pozaziemskimi, utrzymuj±c ¿e sam nawi±za³ z nimi kontakt w latach 50-tych. Jego do¶wiadczeniem zainteresowa³y siê  tajne s³u¿by zwane Collins Elite, których dzia³alno¶æ opisa³ Nick Redfern w niedawno wydanej ksi±¿ce pt. „Final Events”.




Williamson studiowa³ na University of Arizona, ale zosta³ wywalony z uczelni za kiepskie wyniki w nauce. Zafascynowany ksi±¿k± Pelleya „Star Guest”, wola³ pomagaæ mu w wydawaniu miesiêcznika „Valor”. W tym czasie Pelley zosta³ wypuszczony z wiêzienia za dzia³alno¶æ antypañstwow± przeciwko rz±dom prezydenta Roosvelta. Pelley by³ faszyst± i za³o¿ycielem organizacji „Srebrne Koszule”. Fascynowa³y go tak¿e eksperymenty okultystyczne i Williamson wraz z nim zaczêli szukaæ t± drog± kontaktów z istotami pozaziemskimi. Do tego celu Williamson wykorzystywa³ tabliczkê ouija.

Nieoczekiwanie eksperymenty te sprawi³y, ¿e Williamson naprawdê nawi±za³ jaki¶ kontakt poprzez channeling i ¶wiadkowie tych wydarzeñ opowiadaj± ¿e wpada³ on w rodzaj transu i mówi³ rozmaitymi g³osami. Prowadzi³ nawet ca³e dialogi, jakby jego cia³em ow³adnê³y rozmaite demony mówi±ce ró¿nymi g³osami.

W 1954 Williamson wyda³ ksi±¿kê pt. „Saucers Speak” (Spodki mówi±), gdzie opisa³ swoje eksperymenty z kontaktowaniem istot pozaziemskich dziêki tabliczce ouija i krótkofalówce. Utrzymywa³, ¿e nawi±za³ kontakt z Actarem z Merkurego, Adu z Hatonn z Andromedy, Agfa Affa z Urana, Ankara-22 z Jowisza i Artoka z Plutona. Williamson utrzymywa³ te¿, ¿e ca³y Uk³ad S³oneczny jest pe³en inteligentnych istot innych ni¿ ludzie.

Po wydaniu tej ksi±¿ki Williamson postanowi³ zmieniæ swoj± to¿samo¶æ . Zmieni³ imiê nazwisko i ca³± swoj± historiê ¿ycia. Nikt nie us³ysza³ o nim wiêcej i zmar³ zapomniany przez ¶wiat i fascynatów UFO w 1986 roku. Jednak wg Nicka Redferna agencje rz±dowe badaj±ce mo¿liwo¶æ nawi±zania kontaktów z istotami pozaziemskimi nigdy o nim nie zapomnia³y. Interesowa³y ich szczególnie techniki u¿ywania tabliczki ouija do zbierania informacji wywiadowczych. CIA wysy³a³a swoich agentów na okultystyczne spotkania i obserwowa³a pó¼niej dzia³alno¶æ ich uczestników. Zainteresowanie u¿yciem tabliczki ouija w CIA, by³o tak silne, ¿e wydano nawet wewnêtrzny dokument pt. „Historia ouija i jej zastosowanie w wywiadzie”.

http://nowaatlantyda.com/2012/02/06/6-luty-2012/
Zapisane

Pozwól sobie byæ sob±, a innym byæ innymi.
Strony: [1] |   Do góry
  Drukuj  
 
Skocz do:  

Powered by SMF 1.1.11 | SMF © 2006-2008, Simple Machines LLC | Sitemap

Strona wygenerowana w 0.027 sekund z 19 zapytaniami.

Polityka cookies
Darmowe Fora | Darmowe Forum

watahaslonecznychcieni zipcraft phacaiste-ar-mac-tire gangem opatowek