STYGMATYZMY

[Rafaela]

                             Siostra Konwalia od Anio³ów


 U Wandy Boniszewskiej stygmaty pojawiÂły siĂŞ, gdy byÂła dwunastoletniÂą dziewczynkÂą. Ona sama, jak i jej
 otoczenie utrzymywali ten fakt w tajemnicy aÂż do 2 marca 2003 roku, gdy kobieta zmarÂła w wieku 96 lat.


ImageUrodziÂła siĂŞ 20 maja 1907 roku w folwarku Nowa Kamionka koÂło NowogrĂłdka i byÂła piÂątym dzieckiem z dwanaÂściorga rodzeĂąstwa. Gdy zmarÂł jej brat, miaÂła widzenie: ujrzaÂła jak chÂłopak wstaje z trumny, a ze wszystkich stron otaczajÂą go anioÂłowie. Tak rozpoczĂŞÂła siĂŞ seria mistycznych doÂświadczeĂą, ktĂłre towarzyszyÂły Boniszewskiej przez caÂłe Âżycie.
CiĂŞÂżkie warunki materialne skÂłoniÂły WandĂŞ do dramatycznego postanowienia. PoprosiÂła Boga, by tylko na jej ramiona skÂładaÂł brzemiĂŞ problemĂłw: rodzice i rodzeĂąstwo majÂą pozostaĂŚ zdrowi i szczĂŞÂśliwi. Od tamtej pory zaczyna powaÂżnie chorowaĂŚ. W 1934 roku zapada na gruÂźlicĂŞ; cierpi teÂż na zaawansowanÂą nerwicĂŞ i Âżylaki, ktĂłre utrudniajÂą chodzenie.
Wanda miewa objawienia, rozmawia z Chrystusem. Okoliczni mieszkaĂący opowiadajÂą, Âże bierze na siebie choroby innych ludzi. Gdy pewnego kapÂłana udaje siĂŞ uratowaĂŚ przed powieszeniem, na szyi kobiety pokazuje siĂŞ Âślad, jak po powrozie. Wielu widziaÂło teÂż BoniszewskÂą unoszÂącÂą siĂŞ nad ziemiÂą. Te lewitacje zdarzaÂły siĂŞ spontanicznie, kiedy w zachwyceniu odmawiaÂła modlitwĂŞ. MogÂła nic nie jeœÌ caÂłymi miesiÂącami; przyszÂłoœÌ nie miaÂła przed niÂą tajemnic – byÂła jasnowidzkÂą.
Zakonnice z bezhabitowego Zgromadzenia Sióstr od Anio³ów w Pryciunach, do którego Wanda wkrótce wst¹pi³a, odnosi³y siê do niej z rezerw¹. Matka prze³o¿ona radzi³a Boniszewskiej, by modli³a siê o cofniêcie ran. Jej duchowy przewodnik, ksi¹dz Tadeusz Makarewicz, g³osy, które s³yszy, kaza³ jej uznaÌ za zwidy i omamy.
Jednak sytuacja w koùcu siê zmienia. Z Watykanu nadchodzi b³ogos³awieùstwo podpisane przez kardyna³a Eugenio Pacellego, póŸniejszego papie¿a Piusa XII, który w sposób poœredni uwiarygodnia stygmaty siostry Wandy.
Ojciec Sykstus Gajdel, który zetkn¹³ siê z zakonnic¹ w 1942 roku, zapisa³ w swoim dzienniku: Wieczorami siadywaliœmy na oszklonej werandzie. Sama chcia³a rozmawiaÌ na temat cierpienia. Bez przerwy zaci¹ga³a sweter: rêkaw trzyma³a w zaciœniêtej d³oni, ale kilka razy sam zjecha³. Widzia³em blizny czerwone, zbola³e. Pamiêtam, ¿e w Wielki Pi¹tek by³ pop³och, bo prawie umiera³a.
Mimo wszystko podczas pobytu w Pryciunach Boniszewska staraÂła siĂŞ strzec swej tajemnicy. StawaÂło siĂŞ to coraz trudniejsze: rany widziaÂło wiele siĂłstr oraz jej spowiednik. Poza bĂłlem odczuwanym w miejscach ran kobieta realistycznie przeÂżywaÂła MĂŞkĂŞ Chrystusa. Stygmaty na jej ciele ukazywaÂły siĂŞ w czwartki po poÂłudniu i w piÂątki, przede wszystkim w Wielkim Tygodniu.
ImagePrzydzielona do opieki pielĂŞgniarskiej przy Boniszewskiej siostra Rozalia Rodziewicz zeznawaÂła: WidziaÂłam, jak w czasie przeÂżyĂŚ z rÂąk i nĂłg [Wandy] krew Âżywo tryskaÂła. WidziaÂłam, jak pÂłynĂŞÂła z oczu i czĂŞsto z gÂłowy. OtwieraÂła siĂŞ teÂż rana umiejscowiona na prawym boku kobiety, a jej brzuch pokrywaÂły liczne szramy, jak po ubiczowaniu.
Metropolita wileĂąski, arcybiskup Romuald JaÂłbrzykowski jeszcze przed wybuchem II wojny Âświatowej powoÂłaÂł komisjĂŞ do zbadania mistycznych stanĂłw Boniszewskiej. Jej krew poddano analizie w szpitalu w Wilnie. Wyniki tych badaĂą niestety zaginĂŞÂły.
W roku 1946  do Pryciun przybyÂł poszukiwany przez sowieckÂą sÂłuÂżbĂŞ bezpieczeĂąstwa jezuita, ojciec Antoni ZÂąbek. UkrywajÂącego siĂŞ ksiĂŞdza aresztowano w 1950 roku – tym samym los siĂłstr dajÂących mu schronienie staÂł siĂŞ nie do pozazdroszczenia. WandĂŞ przewieziono do centrali KGB w Wilnie.
Stygmaty zakonnicy wywoÂływaÂły u Âśledczych wÂściekÂłoœÌ. Nieustannie woÂżono jÂą na badania lekarskie i poddawano uci¹¿liwym zabiegom. JednoczeÂśnie zabobonni funkcjonariusze bali siĂŞ dziwnych ran. Boniszewska opisuje, jak znĂŞcajÂący siĂŞ nad niÂą w czasie przesÂłuchaĂą oficer, gdy zapadaÂła noc – zaÂłamany i przeraÂżony – bÂłagaÂł jÂą o przebaczenie.
Krótko po œmierci Stalina zakonnicy oznajmiono, ¿e zosta³a os¹dzona nieprawnie. Za rozpowszechnianie antysowieckich wymys³ów pod pozorem kontaktów z ¿yciem pozagrobowym dosta³a 10 lat ³agru!
W 1958, gdy juÂż po repatriacji skierowano jÂą do szpitala psychiatrycznego, w aktach znalazÂło siĂŞ zdjĂŞcie stygmatĂłw z wiele mĂłwiÂącym podpisem: Przejaw szarlatanerii.
Ogó³em w sowieckich wiêzieniach Boniszewska spêdzi³a szeœÌ lat. Po powrocie do Polski zamieszka³a w Bia³ymstoku, a nastêpnie tu³a³a siê po kilku innych miejscowoœciach. W kwietniu 1988 roku znalaz³a azyl w domu generalnym Zgromadzenia Sióstr od Anio³ów w Chylicach pod Warszaw¹. Tam te¿ odwiedza³ j¹ ksi¹dz Jan Pryszmont, który napisa³ o niej ksi¹¿kê.
Podobno w latach 70. rany przesta³y siê odnawiaÌ, jednak dojmuj¹cy ból w miejscach krwawych znaków Boniszewska odczuwa³a do koùca ¿ycia. W 1980 roku zapisa³a w dzienniku: SzeœÌ lat nie by³o oznak, pozosta³y tylko rany boku i g³owy, tak¿e ból.
W bezhabitowym zakonie wybraÂła sobie nowe imiĂŞ – Konwalia. PisaÂła: JeÂżeli Konwalia wytrwa, w co mocno wierzy, to po jej Âśmierci moÂżecie o niej mĂłwiĂŚ, co bĂŞdzie potrzebne.
Teraz, gdy historia ¿ycia siostry Wandy zosta³a upubliczniona, kobieta do³¹czy³a do grona trzech polskich stygmatyczek: Anastazji Wo³oszynówny, Katarzyny Szymon i Jadwigi Bartel.

*******

ÂŚwiat zna wiele kobiet – stygmatyczek. ÂŻyjÂąca w XIX wieku Gemma Galgani, majÂąca stygmaty w ksztaÂłcie korony cierniowej i ÂśladĂłw biczowania, sÂłyszaÂła gÂłosy, a podczas ekstatycznej modlitwy unosiÂła siĂŞ nad ziemiÂą. Dar przepowiadania przyszÂłoÂści posiadaÂła Teresa Higginson, pierwsza stygmatyczka w Anglii. Urodzona w Bawarii Barbara Pfister oraz WÂłoszka Teresa Musco podczas ekstazy opisaÂły dni MĂŞki PaĂąskiej, a uczyniÂły to w jĂŞzyku aramejskim, ktĂłrego nigdy siĂŞ nie uczyÂły. Maria Rosa Ferron w chwili duchowego uniesienia dysponowaÂła darem bilokacji: widywana byÂła jednoczeÂśnie w dwĂłch miejscach. Z kolei Alexandrina Maria da Costa upadaÂła pod ciĂŞÂżarem niewidocznego krzyÂża i nikt nie byÂł w stanie podnieœÌ jej z podÂłogi. Ta sama stygmatyczka wsÂławiÂła siĂŞ czterdziestodniowym postem, podczas ktĂłrego nic nie jadÂła i nie piÂła, a mimo to (bĂŞdÂąc pod sta³¹ kontrolÂą lekarskÂą) zachowywaÂła niezmiennÂą wagĂŞ, temperaturĂŞ ciaÂła, oddech, ciÂśnienie oraz peÂłniĂŞ wÂładz umysÂłowych. Marta Robin, ktĂłra zmarÂła w 1981 roku, przez pó³ wieku ÂżywiÂła siĂŞ wy³¹cznie hostiÂą, przyjmowanÂą dwa razy w tygodniu. Najbardziej znana stygmatyczka XX wieku, Teresa Neumannm, braÂła na siebie choroby bliskich i zwalczaÂła je.

Nieznany ÂŚwiat 8/2005