Przeniesiony "Katolicyzm - zakÂłamana i barbaÂżyĂąska religia"

[Enigma]

ChciaÂłabym zachowac tutaj dwa posty z poprzedniego fora, ktĂłre daÂły mi wiele do myÂślenia. Jest to teÂż kopalnia informacji opatrzona datami, a poniewaÂż dyskutuje na tematy religijne, czesto odwoÂłuje sie do tych cytatĂłw. Mam nadziej ze ta wiedza zebrana przez Arego i GRF nie zginie.

Chronologiczna lista dogmatĂłw katolickich niezgodnych z Pismem ÂŚwiĂŞtym
Podane na poczÂątku kaÂżdego akapitu daty sÂą w niektĂłrych przypadkach przybliÂżone.


320 - Za cesarza Konstantyna chrzeœcijaùstwo sta³o siê oficjaln¹ religi¹ Imperium Rzymskiego. Wtedy do Koœcio³a wesz³o wielu po³owicznie nawróconych pogan, którzy czcili dalej pogaùsk¹ Królow¹ Niebios (Izyda, Diana, Kali), tyle ¿e pod imieniem Maryi, celebrowali pogaùskie œwiêta pod chrzeœcijaùskimi nazwami, czcili dalej obrazy, pos¹gi i bo¿ki, ale pod imionami œwiêtych (mêczenników), np. kult Dionizosa przeniesiono na œw. Dionizego, a kult Izydy na œw. Izydora. Wszystko to nie mia³o oparcia w Piœmie Œwiêtym, co otwarcie przyznaje ksi¹dz W. Zaleski pisz¹c: "W Nowym Testamencie nie mamy œwiadectw potwierdzaj¹cych czeœÌ wizerunków".(1) Przykazanie Bo¿e zakazuje takiego kultu: "Nie bêdziesz czyni³ ¿adnej rzeŸby ani ¿adnego obrazu... oddawa³ im pok³onu i nie bêdziesz im s³u¿y³" (Wyj.20:4-5). Pan Jezus poleci³ nam oddawaÌ czeœÌ Bogu wy³¹cznie w duchu i prawdzie, nie zaœ poprzez przedmioty wykonane ludzk¹ rêk¹ (Jan 4:23-24). Czasem usprawiedliwia siê to mówi¹c, ¿e œwiête przedmioty tylko symbolizuj¹ Boga, ale poganie, którzy je czcili te¿ tak wierzyli, a jednak Bóg nazywa³ ich praktyki ba³wochwalstwem (Iz.44:9-20).

321 - Konstantyn Wielki, którego rodzina czci³a bo¿ka s³oùca zwanego Sol Invictus, gdy zacz¹³ przewodziÌ soborom chrzeœcijaùskim, wywy¿szy³ specjalnym edyktem pogaùskie œwiêto s³oùca - niedzielê: "W czcigodny dzieù S³oùca [venerabili die Solis], niech urzêdnicy i mieszkaùcy miast wypoczywaj¹, zaœ wszystkie sklepy i warsztaty niech bêd¹ pozamykane."(2) Prof. Aleksander Krawczuk trafnie zauwa¿y³: "Mo¿na rzec bez przesady, ¿e edykt Konstantyna obowi¹zuje w wiêkszoœci krajów œwiata a¿ po dzieù dzisiejszy; ów bowiem ' dies Solis' to oczywiœcie nasza niedziela."(3) Do kultu s³onecznego wci¹¿ nawi¹zuje nazwa niedzieli w niektórych jêzykach (np. ang. Sunday, niem. Sonntag). W pierwszych wiekach chrzeœcijanie œwiêcili siódmy dzieù tygodnia - sobotê, zgodnie z IV przykazaniem Bo¿ym (Wyj.20:8-11). Z czasem wielu z nich zaprzesta³o tego (zw³aszcza w Rzymie), ale nie ze wzglêdów teologicznych, lecz aby unikn¹Ì przeœladowaù skierowanych przeciw ¯ydom, którzy byli znani ze œwiêcenia sabatu, dlatego te¿ Rzymianie mylili z nimi chrzeœcijan. Drug¹ przyczyn¹ by³a popularnoœÌ dnia s³oùca wœród pogan, których Koœció³ chcia³ za wszelk¹ cenê pozyskaÌ. Jeszcze jednak w V wieku historyk chrzeœcijaùski napisa³: "Mimo, ¿e wszystkie koœcio³y na ca³ym œwiecie maj¹ nabo¿eùstwo co tydzieù w sabat, to chrzeœcijanie w Aleksandrii i Rzymie, na podstawie jakiejœ starodawnej tradycji, zaprzestali tego."(4)

431 - SobĂłr w Efezie¬ przemianowaÂł MaryjĂŞ z Christotokos, a wiĂŞc "matka Chrystusa", na Theotokos - "Matka Boska".(5) TytuÂł ten jest niestosowny, gdyÂż sugeruje, Âże Maryja urodziÂła Boga, zaÂś czÂłowiek nie moÂże urodziĂŚ Boga - stworzenie nie moÂże urodziĂŚ Stworzyciela. SÂłowo BoÂże mĂłwi, Âże Jezus "chociaÂż byÂł w postaci BoÂżej" wyparÂł siĂŞ boskoÂści (Flp.2:6-7) i narodziÂł jako czÂłowiek. I tak jak Jego ludzka natura nie miaÂła ojca, tak teÂż Jego boska natura nie miaÂła matki! Co znamienne, Efez, gdzie uchwalono ten dogmat, byÂł stolicÂą kultu KrĂłlowej Niebios - Diany. Poganie stawiali jej kapliczki przy drogach, a jej wizerunki umieszczali w domach na dÂługo zanim zwyczaje te powiÂązano z kultem Maryi.

500 - Duchowni Koœcio³a rzymskiego zaczêli wyró¿niaÌ siê ubiorem od innych wierz¹cych, choÌ wczeœniej ubierali siê tak jak urzêdnicy paùstwowi, a wiêc podobnie jak reszta spo³eczeùstwa.

508 - Pierwszy katolicki król Franków - Chlodwik pokona³ resztki Wizygotów, co pozwoli³o papiestwu podporz¹dkowaÌ sobie niemal ca³¹ Europê Zachodni¹. Odt¹d w³adze œwieckie podlega³y Koœcio³owi.(6) Prorocy Bo¿y nazywali zawsze taki zwi¹zek miêdzy Koœcio³em a w³adz¹ œwieck¹ "nierz¹dem" (Jer.2:20-31; Ez.16:17-19; Oz.2:5) i "obrzydliwoœci¹" (Apok. 18:9). Daniel zapowiedzia³, ¿e ten stan przetrwa 1290 lat (Dan.12:11), a wiêc do 1798 roku. I faktycznie, ta sama Francja, której wojska w 508 roku pomog³y papiestwu uzyskaÌ wp³yw na w³adze œwieckie Europy, dok³adnie w 1290 lat póŸniej, w 1798 roku, zlikwidowa³a paùstwo papieskie, zadaj¹c mu tzw. "œmierteln¹ ranê" (Apok.13:3), a Rewolucja Francuska wprowadzi³a rozdzia³ Koœcio³a od paùstwa, który w wielu paùstwach œwiata trwa do dziœ z korzyœci¹ dla paùstwa i dla Koœcio³a.

538 - DziĂŞki odsuniĂŞciu ariaĂąskich OstrogotĂłw z Rzymu wszedÂł w Âżycie dekret cesarza Justyniana, ktĂłry stawiaÂł biskupa Rzymu ponad innymi biskupami. Biskupi rzymscy, aby wzmocniĂŚ swe roszczenia do wÂładzy nad caÂłym chrzeÂścijaĂąstwem powoÂływali siĂŞ na sukcesjĂŞ apostolskÂą, wywodzÂąc jÂą od Piotra, choĂŚ pierwszym biskupem Rzymu nie byÂł Piotr, lecz niejaki Linus. ApostoÂł Piotr nigdy nie byÂł biskupem Rzymu. Sukcesja apostolska jest czystÂą spekulacjÂą, ktĂłrej Biblia nie potwierdza, zaÂś historia jÂą podwaÂża, gdyÂż czasem dwie, trzy osoby naraz piastowaÂły urzÂąd papieÂża, ekskomunikujÂąc siĂŞ nawzajem, nabywajÂąc lub sprzedajÂąc tron papieski za pieniÂądze, jak na przykÂład papieÂż Benedykt IX (1032-45), ktĂłry sprzedaÂł swĂłj urzÂąd Grzegorzowi VI (1045-6). Nie sposĂłb wiĂŞc mĂłwiĂŚ o jakiejkolwiek sukcesji apostolskiej w Rzymie.

538 - Podczas synodu w Orleanie, Koœció³ rzymski wyda³ bardziej rygorystyczne prawo niedzielne ni¿ edykt Konstantyna z 321 r. zakazuj¹c w niedzielê wszelkich prac.(7) Prorok Daniel zapowiedzia³, ¿e odstêpcza moc religijna powa¿y siê w œredniowieczu na zmianê IV przykazania Bo¿ego, a wiêc tego, które wi¹¿e siê z czasem: "Bêdzie zamierza³ zmieniÌ czasy i Prawo" (Dn.7:25). Kardyna³ J. Gibbons przyznaje to otwarcie: "Oczywiœcie, Koœció³ katolicki twierdzi, ¿e zmiana sabatu na niedzielê by³a jego dzie³em."( Przykazanie IV w przek³adzie ks. Jakuba Wujka brzmi tak: "Pamiêtaj, abyœ dzieù sobotni œwiêci³. SzeœÌ dni robiÌ bêdziesz i bêdziesz wykonywa³ wszystkie roboty twoje; ale siódmego sabat Pana, Boga twego, jest: nie bêdziesz wykonywa³ weù ¿adnej roboty... Przez szeœÌ dni bowiem czyni³ Pan niebo i ziemiê, i morze, i wszystko, co w nich jest, a odpocz¹³ dnia siódmego; i dlatego pob³ogos³awi³ Pan dniowi sobotniemu i poœwiêci³ go." (Wyj.20:8-11).

590 - Pierwsi chrzeœcijanie modlili siê wy³¹cznie do Boga. W póŸniejszych wiekach jednak zaczêto modliÌ siê i szukaÌ poœrednictwa u œwiêtych i Maryi. Biblia uczy jednak wyraŸnie, ¿e jedyn¹ osob¹ przez któr¹ mo¿emy przyjœÌ do Ojca jest Jezus Chrystus: "Albowiem jeden jest Bóg, jeden te¿ poœrednik miêdzy Bogiem a ludŸmi, cz³owiek Chrystus Jezus" (1Tym.2:5). Jezus sam powiedzia³: "Ja jestem droga i prawda, i ¿ywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze Mnie" (Jan 14:6). S³owa "tylko przeze Mnie" wykluczaj¹ poœrednictwo ¿ywych (np. kap³anów), zmar³ych (np. œwiêtych czy Maryi), niebiaùskich istot czy duchowych przewodników (np. anio³ów). Jezus przestrzeg³ nas przed innymi poœrednikami: "Zaprawdê, zaprawdê powiadam wam, kto nie wchodzi przez drzwi do owczarni, lecz w inny sposób siê tam dostaje, ten jest z³odziejem i zbójc¹... Ja jestem drzwiami dla owiec" (Jan 10:1.7).

593 - Papie¿ Grzegorz I zacz¹³ nauczaÌ o czyœÌcu - miejscu gdzie dusze zmar³ych cierpi¹, dopóki nie sp³ac¹ d³ugu lub nie zostan¹ wykupione przez ofiary ¿ywych. O czyœÌcu nie ma jednak ¿adnej wzmianki w Piœmie Œwiêtym. Kardyna³ N. Wiseman w swym wyk³adzie doktryn katolickich przyznaje to, pisz¹c, ¿e w Piœmie Œwiêtym czytelnik "nie znajdzie ani s³owa o czyœÌcu."(9) Zamiast o czyœÌcu czytamy w nim: "Postanowione ludziom raz umrzeÌ, a potem s¹d" (Hebr.9:27). Ludzie otrzymaj¹ nagrodê lub karê przy zmartwychwstaniu, a nie zaraz po œmierci, jak wierzyli poganie. Pan Jezus powiedzia³: "Oto przyjdê wkrótce, a zap³ata moja jest ze mn¹, by oddaÌ ka¿demu wed³ug jego uczynku." (Apok.22:12).

595 - PapieÂż Grzegorz I jako pierwszy nakazaÂł represje wobec chrzeÂścijan ÂświĂŞcÂących siĂłdmy dzieĂą tygodnia - sobotĂŞ, a wielu z nich ÂżyÂło miĂŞdzy innymi w Alpach oraz na Wyspach Brytyjskich, gdzie dÂługo nie siĂŞgaÂła moc KoÂścioÂła rzymskiego.(10)

600 - Grzegorz I narzuciÂł ÂłacinĂŞ jako jedyny jĂŞzyk uÂżywany do naboÂżeĂąstwa, mimo Âże Âłacina nie byÂła wĂłwczas wszystkim znana. Nakaz ten byÂł sprzeczny z BibliÂą, ktĂłra zaleca, aby do naboÂżeĂąstwa uÂżywaĂŚ tylko jĂŞzyka powszechnie zrozumiaÂłego (1Kor.14:9).

709 - Papie¿e ka¿¹c ca³owaÌ ludziom swe stopy wprowadzili pogaùski zwyczaj, niezgodny z naukami i duchem Ewangelii (zob. Dz.Ap.10:25-26; Apok.19:10; 22:9).

787- Sobór w Nicei dopuœci³ kult krzy¿a, relikwii i obrazów œwiêtych, choÌ jeszcze synod w Elwirze (306 r.) orzek³, ¿e "nie nale¿y czciÌ obrazów, ani modliÌ siê przed nimi". Dopuszczaj¹c kult obrazów i relikwii anulowano II przykazanie Bo¿e, które go zakazuje (Wyj.20:3-6). Aby jednak wci¹¿ zgadza³a siê liczba przykazaù Bo¿ych (dziesiêÌ) ostatnie przykazanie na dwie czêœci, dlatego w katechizmach katolickich nie ma ono nawet podmiotu i brzmi: "Ani ¿adnej rzeczy, która jego jest". Nastêpstwem tej zmiany w przykazaniach Bo¿ych by³ trwaj¹cy do dziœ kult relikwii i obrazów.

1079 - Papie¿ Grzegorz VII, który wywodzi³ siê z krêgów zakonnych, wprowadzi³ celibat, który przedtem obowi¹zywa³ tylko zakonników. Do XI wieku duchowni mieli ¿ony i dzieci, gdy¿ i aposto³owie byli ¿onaci, np. Piotr (Mat.8:14-15; 1Kor.9:5). Pismo Œwiête naucza bowiem, ¿e duchownym czy biskupem mo¿e byÌ tylko ten, kto siê wczeœniej sprawdzi³ jako g³owa rodziny: "Jeœli ktoœ d¹¿y do biskupstwa, po¿¹da dobrego zadania. Biskup wiêc powinien byÌ nienaganny, m¹¿ jednej ¿ony... dobrze rz¹dz¹cy w³asnym domem, trzymaj¹cy dzieci w uleg³oœci" (1Tym.3:1-4).

1090 - Podczas pierwszych krucjat chrzeœcijanie przejêli na Wschodzie ró¿aniec. S³u¿y³ on poganom do zmawiania modlitw ku czci bogini Kali, czczonej na Wschodzie jako Dziewica i Królowa Niebios, dlatego wiêkszoœÌ pacierzy ró¿aùcowych skierowanych jest do Królowej Niebios. Ró¿aniec rozpowszechni³ rodzaj mechanicznej modlitwy, gdzie modl¹cy siê powtarza w kó³ko te same s³owa, czasem i bezmyœlnie, jak to czynili poganie, którym chodzi³o o iloœÌ pacierzy, a nie o ich jakoœÌ. Pan Jezus przestrzeg³ przed tak¹ modlitw¹, mówi¹c: "A modl¹c siê, nie b¹dŸcie wielomówni jak poganie; albowiem oni mniemaj¹, ¿e dla swej wielomównoœci bêd¹ wys³uchani" (Mat.6:7).

1163 - Sobór w Tours prowadzony pod wodz¹ papie¿a Aleksandra III nakaza³ w³adzom œwieckim wiêziÌ ludzi uznanych przez Koœció³ rzymski za heretyków. Konfiskata mienia oskar¿onych by³a dla w³adz œwieckich dodatkow¹ motywacj¹, aby wiêziÌ i paliÌ na stosie jak najwiêksz¹ iloœÌ oskar¿onych.

1184 - Papie¿ Lucjusz III za¿¹da³ na rzecz Koœcio³a czêœci dobytku oskar¿onych o herezjê.(11) Wraz z cesarzem niemieckim Fryderykiem Barbaross¹ wyda³ nakaz przeœladowania i uœmiercania heretyków za poœrednictwem w³adz œwieckich, co oznacza³o formalny pocz¹tek inkwizycji jako instytucji koœcielno-paùstwowej. Koœcielni inkwizytorzy przekazywali w³adzom paùstwowym os¹dzonych z klauzul¹, aby nie karaÌ ich œmierci¹, co by³o jednak ob³udn¹ formalnoœci¹, gdy¿ byli obecni, aby dopilnowaÌ wykonania wyroku œmierci, a gdy nie zapada³, oskar¿ali urzêdników odpowiedzialnych za jego wykonanie o wspomaganie heretyków. Nietolerancja i przeœladowania zrodzone przez ten zwi¹zek Koœcio³a i paùstwa by³y sprzeczne z duchem Ewangelii. Pan Jezus i aposto³owie nigdy nie narzucali nikomu swoich przekonaù, ani nie pos³ugiwali siê si³¹ czy w³adz¹ œwieck¹, aby narzucaÌ swe doktryny spo³eczeùstwu.

1190 - Koœció³ zacz¹³ sprzedawaÌ odpusty za grzechy, choÌ Nowy Testament uczy, ¿e zbawienie jest darem Bo¿ym w Chrystusie i nie mo¿na go nabyÌ za pieni¹dze: "£ask¹ bowiem jesteœcie zbawieni przez wiarê. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby siê nikt nie chlubi³" (Efez. 2:8-9); "Je¿eli zaœ dziêki ³asce, to ju¿ nie ze wzglêdu na uczynki, bo inaczej ³aska nie by³aby ³ask¹" (Rzym. 11:6). Zbawienia nie mo¿na nabyÌ, gdy¿ jest owocem doskona³ej ofiary Jezusa, do której nie mo¿na dodaÌ niczego. Mo¿na j¹ tylko przyj¹Ì lub odrzuciÌ. Gdybyœmy mogli zbawiÌ siê z grzechów sami, np. cierpieniem czy ofiarami, Chrystus nie musia³by przychodziÌ, aby umrzeÌ za nas. Zbawienie z ³aski nie neguje oczywiœcie dobrych uczynków, tyle ¿e s¹ one rezultatem przyjêcia zbawienia, a nie œrodkiem do niego (Gal.5:22-23).

1200 - Do XII wieku chrzczono przez zanurzenie, gdy¿ tylko taki chrzest móg³ symbolizowaÌ œmierÌ Chrystusa i Jego zmartwychwstanie oraz pogrzebanie starego cz³owieka i wynurzenie nawróconego. Nowotestamentowe s³owo "chrzczê" (gr. baptidzo) znaczy "zanurzam" (Mat.3:16; Dz.Ap.8:38-39). Do dziœ w GnieŸnie czy w po³udniowej Europie, gdzie zachowa³y siê wczesne koœcio³y, mo¿na zobaczyÌ baptysteria, w których chrzczono przez zanurzenie. Kardyna³ J. Gibbons przyzna³: "Najstarsz¹ form¹ Chrztu œw. by³o zanurzenie. Jest to widoczne nie tylko z lektury Ojców Koœcio³a i wczesnych rytua³ów ³aciùskich oraz wschodnich, lecz tak¿e z listów œw. Paw³a, który pojmuje Chrzest jako k¹piel (Efez.5:26; Rzym.6:4; Tyt.3:5)."(12) Biblijnym warunkiem chrztu jest pouczenie o zasadach wiary, wiara w Jezusa oraz pokuta (Mat.28:19; Mar.16:16; Dz.Ap.2:3. Niemowlê nie mo¿e spe³niÌ ¿adnego z tych trzech warunków, dlatego w pierwszych wiekach chrzczono tylko doros³ych i to przez zanurzenie. Dopiero sobór w Kartaginie w 418 r. opowiedzia³ siê za chrztem dzieci.

http://www.cheops.fora.pl/forum-przeniesione-cheops-darmowefora-pl-hydepark,7/katolicyzm-zaklamana-i-barbazynska-religia,1016.html

[Enigma]

cz2

1215 - Grzegorz VII (1073-85) chcia³ wprowadziÌ spowiedŸ uszn¹, gdy sta³ siê papie¿em, ale dogmat w tej sprawie wyda³ dopiero IV sobór lateraùski.(13) Tymczasem Pismo Œwiête nie zawiera ani jednego przyk³adu spowiedzi usznej! Mówi o spowiedzi serca, do której nie trzeba poœrednictwa cz³owieka (Ps.51:1-11). Zachêca do wyznawania grzechów Bogu, gdy¿ "ka¿dy, kto w Niego wierzy, przez Jego imiê otrzymuje odpuszczenie grzechów" (Dz.Ap.10:43). Pan Jezus uczy³ spowiadaÌ siê bezpoœrednio do Boga, gdy¿ tylko On mo¿e odpuœciÌ: "Ty zaœ, gdy chcesz siê modliÌ, wejdŸ do swej izdebki, zamknij drzwi i módl siê do Ojca twego... Wy zatem tak siê módlcie: Ojcze nasz, który jesteœ w niebie... przebacz nam nasze winy." (Mat.6:6-12). Aposto³owie, gdyby otrzymali autorytet odpuszczania grzechów korzystaliby z niego, bo okazji nie brakowa³o, np. gdy Szymon z Samarii pope³ni³ grzech, Piotr zamiast go wyspowiadaÌ, poleci³ mu, ¿eby wyzna³ grzech Bogu: "OdwróÌ siê od tej nieprawoœci swojej i proœ Pana, czy nie móg³by ci byÌ odpuszczony zamys³ serca twego" (Dz.Ap.8:22).

1215 - Najwa¿niejsz¹ ceremoni¹ Koœcio³a rzymskiego jest ofiara mszy œwiêtej, a wiêc przeistoczenie chleba i wina w cia³o i krew Chrystusa, które nastêpnie ofiarowane jest za grzechy. Z teori¹ o przeistoczeniu wyst¹pi³ mnich Radbertus Paschasius (800-865), ale napotka³ na sprzeciw teologów katolickich. Dopiero sobór lateraùski IV zatwierdzi³ j¹ jako dogmat w 1215 roku. Wed³ug podrêcznika dla duchownych katolickich: "Sam Bóg pos³uszny wypowiedzianym przez kap³anów s³owom B Hoc est corpus meum ("To jest cia³o moje") - zstêpuje na o³tarz, przychodzi gdzie go zawo³aj¹, ilekroÌ go zawo³aj¹, oddaj¹c siê w ich rêce, choÌby byli jego nieprzyjació³mi. Gdy ju¿ przyjdzie, pozostaje ca³kowicie w ich gestii; przesuwaj¹ Go z miejsca na miejsce jak im siê podoba, mog¹ te¿, jeœli sobie ¿ycz¹, zamkn¹Ì Go w tabernakulum, zostawiÌ na o³tarzu lub usun¹Ì na zewn¹trz koœcio³a, mog¹ te¿, jeœli tak postanowi¹, spo¿yÌ Jego cia³o lub podaÌ innym jako pokarm."(14) Wed³ug katechizmu katolickiego w czasie mszy "ofiaruje siê prawdziwe cia³o i krew Chrystusa, a nie ich symbol."(15) Dogmat mówi, ¿e "msza œwiêta jest prawdziw¹ i dos³own¹ ofiar¹ sk³adan¹ Bogu"(16) Zaprzecza to jednak ostatnim s³owom Jezusa: "Wykona³o siê!" (Jan 19:30. Pismo Œwiête mówi o ofierze Jezusa: "Z³o¿ywszy raz na zawsze jedn¹ ofiarê za grzechy, zasiad³ po prawicy Boga, oczekuj¹c tylko, a¿ nieprzyjaciele Jego stan¹ siê podnó¿kiem nóg Jego. Jedn¹ bowiem ofiar¹ udoskonali³ na wieki tych, którzy s¹ uœwiêceni... gdzie zaœ jest ich odpuszczenie, tam ju¿ wiêcej nie zachodzi potrzeba ofiary za grzechy." (Hebr.10:12-14. 1. Ofiara Jezusa Chrystusa by³a doskona³a i nie wymaga powtarzania. Ofiara mszy œwiêtej jest wiêc nie tylko zbêdna, ale kwestionuje doskona³oœÌ i wystarczalnoœÌ ofiary Chrystusa.

1220 - Papie¿ Honoriusz nakaza³, aby ludzie oddawali hostii taki sam kult, jaki nale¿y siê tylko Bogu (³ac. latria). Parafianie oddaj¹ op³atkowi tak¹ czeœÌ ¿egnaj¹c siê, gdy przechodz¹ obok koœcio³a lub gdy wchodz¹ do niego, czy te¿ na widok hostii obnoszonej w procesji. Op³atek jest jednak wytworem ludzkiej rêki, dlatego oddawanie mu czci nale¿nej tylko Bogu jest ba³wochwalstwem, sprzecznym zarówno z II przykazaniem Bo¿ym (Wyj.20:4-6), jak i z duchem Ewangelii (Jan 4:24).

1229 - Sobór w Tuluzie zakaza³ pod kar¹ œmierci wszystkim z wyj¹tkiem duchownych posiadania a nawet czytania Pisma Œwiêtego, nie tylko w jêzykach narodowych, ale i w ³aciùskim!(17) Bóg natomiast zaleca³, aby wszyscy wierz¹cy czytali, rozumieli i znali S³owo Bo¿e: "Ca³e Pismo przez Boga jest natchnione i po¿yteczne do nauki, do wykrywania b³êdów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwoœci, aby cz³owiek Bo¿y by³ doskona³y, do wszelkiego dobrego dzie³a przygotowany" (2Tym.3:16-17).

1252 - PapieÂż Innocenty IV zatwierdziÂł bullÂą Ad extirpanda uÂżycie tortur i gÂłodu wobec posÂądzonych o herezjĂŞ.(1 Inkwizytorzy, zwykle dominikanie, torturowali ludzi m.in. przy pomocy: wykrĂŞcania i Âłamania koÂści, wyrywania paznokci, miaÂżdÂżenia palcĂłw i gÂłowy, oÂślepiania, przypiekania rozpalonym Âżelazem.(19)

1414 - SobĂłr w Konstancji zabroniÂł laikatowi spoÂżywania wina w czasie komunii, choĂŚ Pismo ÂŚwiĂŞte nakazuje spoÂżywaĂŚ komuniĂŞ pod dwiema postaciami: chleba i wina - zarĂłwno na pamiÂątkĂŞ przebitego ciaÂła Chrystusa, jak przelanej przez Niego na krzyÂżu krwi (Mat.26:27; 1Kor.11:24-26).

1439 - Wprowadzona przez Grzegorza I nauka o czyœÌcu (593 rok) wywo³a³a wiele kontrowersji, ale dobrze p³atne odpusty i msze za dusze zmar³ych okaza³y siê dla Koœcio³a tak intratnym biznesem, ¿e sobór we Florencji uchwali³ dogmat, wed³ug którego mo¿na nabyÌ zbawienie cierpieniem w czyœÌcu i ofiarami. W ten sposób, ludzkimi uczynkami (odpustami i ofiarami), zakwestionowano doskona³oœÌ ofiary Chrystusa, która wystarcza, aby zbawiÌ ka¿dego pokutuj¹cego grzesznika (Tyt.2:11; 1Jana 1:9; 2:1-2). Sobór watykaùski II utrzyma³ ten dogmat, wyjaœniaj¹c: "Od najwczeœniejszych czasów w Koœciele dobre uczynki ofiarowano Bogu za zbawienie grzeszników".(20) Pismo Œwiête nazywa zbawienie z ludzkich uczynków " tajemnic¹ bezbo¿noœci", przeciwstawiaj¹c mu "tajemnicê pobo¿noœci", a wiêc Dobr¹ Nowinê o zbawieniu dziêki ofierze Jezusa Chrystusa: "£ask¹ bowiem jesteœcie zbawieni przez wiarê. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby siê nikt nie chlubi³" (Efez. 2:8-9). Kupczenie odpustami praktykowane przez Koœció³ rzymski wywo³a³o Reformacjê i przyczyni³o siê do powstania koœcio³ów protestanckich. Trwa ono niestety do dziœ.

1441 - SobĂłr florencki wydaÂł formalny zakaz obchodzenia soboty, jako dnia ÂświĂŞtego.(21) Sobota ÂświĂŞcona byÂła przez wielu chrzeÂścijan jeszcze w XV wieku (jak wynika m.in. z zapiskĂłw soboru w Bergen(22)), zwÂłaszcza przez waldensĂłw i anabaptystĂłw, a za ich sprawÂą przez wielu chrzeÂścijan m.in. na terenie Czech, Moraw, SÂłowacji i ÂŚlÂąska.(23)

1545 - Sobór w Trydencie uzna³ ludzkie tradycje przyjête przez Koœció³ za autorytet w sprawach wiary przynajmniej równy Pismu Œwiêtemu! Pan Jezus zaœ tak powiedzia³ o niebiblijnych tradycjach religijnych: "S³usznie prorok Izajasz powiedzia³ o was, ob³udnikach, jak jest napisane: Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym jest daleko ode Mnie. Ale czci Mnie na pró¿no, ucz¹c zasad podanych przez ludzi. Uchyliliœcie przykazanie Bo¿e, a trzymacie siê ludzkiej tradycji" (Mar.7:6-.

1546 - Sobór w Trydencie doda³ do kanonu Pisma Œwiêtego kilka ksi¹g, a mianowicie: Tobiasza, Judyty, 1 i 2 Machabejsk¹, M¹droœci, Syracha, Barucha, modlitwê trzech m³odzieùców i dwa rozdzia³y w ksiêdze Daniela.(24) W katolickich wydaniach Biblii nazywa siê je "drugokanonicznymi". Uznanie ich za natchnione jest b³êdem, gdy¿ po pierwsze zawieraj¹ b³êdy chronologiczne, historyczne i teologiczne, a po drugie, S³owo Bo¿e przestrzega przed dodawaniem czegokolwiek do swej treœci: "Do s³ów Jego nic nie dodawaj, by ciê nie skara³: nie uzna³ za k³amcê" (Prz.30:6). Jezus zapowiedzia³: "Ja œwiadczê ka¿demu, kto s³ucha s³ów proroctwa tej ksiêgi: jeœliby ktoœ do nich cokolwiek do³o¿y³, Bóg mu do³o¿y plag zapisanych w tej ksiêdze" (Apok.22:1.

1846 - Papie¿ Grzegorz XVI (1831-46) potêpi³ w encyklice Mirari Vos ideê rozdzia³u koœcio³a od paùstwa, wolnoœÌ sumienia nazwa³ "zgubnym b³êdem, który przywodzi paùstwa do ruiny",(25) a wolnoœÌ prasy "zaraŸliwym b³êdem".(26) Pius IX (1846-7 powiedzia³: "Doktryny czy brednie w obronie swobód sumienia to absurd i najzaraŸliwszy b³¹d, straszliwa plaga, której nale¿y siê wystrzegaÌ jak ognia."(27) Papie¿ Leon XIII (1878-1903) napisa³: "Bezprawiem jest domagaÌ siê, broniÌ, czy nadawaÌ ludziom bezwarunkow¹ wolnoœÌ myœli, mowy, pióra, czy nabo¿eùstwa."(2

1854 - Pius IX og³osi³ dogmat o Niepokalanym Poczêciu Maryi. Nie wszyscy wiedz¹, ¿e nie chodzi w nim wcale o to, ¿e Maryja poczê³a Jezusa jako dziewica, lecz o to, ¿e Maryja urodzi³a siê bez grzechu, a wiêc tak samo jak Jezus. Nie wszyscy wiedz¹ na czym polega dogmat o Niepokalanym Poczêciu Marii. Otó¿ nie chodzi w nim bynajmniej o to, ¿e Maria poczê³a Jezusa, jako dziewica, bo z tym zgadzaj¹ siê wszyscy chrzeœcijanie. Dogmat ten g³osi, ¿e Maria urodzi³a siê bez tzw. grzechu pierworodnego, tak samo jak Jezus, a wiêc, ¿e matka urodzi³a Mariê w sposób nadprzyrodzony. Implikacje tej doktryny s¹ powa¿ne, bo sugeruj¹, ¿e Jezus nie jest jedynym, który narodzi³ niepokalany, jak naucza S³owo Bo¿e (Rzym.3:23-24). Maryja by³a wzorem czystoœci i pos³uszeùstwa, ale nie by³a bez grzechu, gdy¿ wszyscy ludzie rodz¹ siê w grzechu (Ps.51:7; Rzym.3:10). Maryja potrzebowa³a Zbawiciela, dlatego powiedzia³a: "Raduje siê duch mój w Bogu, moim Zbawcy" (£uk.1:47) i z³o¿y³a ofiarê ustanowion¹ za grzech (Kp³.12:7-8; £uk.2:22-24).

1870 - Pius IX og³osi³ dogmat o nieomylnoœci papieskiej, de facto zrównuj¹c papie¿a z Bogiem, gdy¿ tylko Bóg jest nieomylny. W ten sposób papiestwo wype³ni³o jeszcze jeden element biblijnego proroctwa zapowiadaj¹cego odstêpcz¹ moc, która mia³a przeœladowaÌ ludzi w œredniowieczu wprowadziÌ zwi¹zek Koœcio³a i paùstwa (Dan.8:11), próbowaÌ zmieniÌ przykazania Bo¿e (Dan.7:25), zasi¹œÌ w Koœciele Bo¿ym (2Tes.2:2-12), odwróciÌ uwagê ludzi od ofiary Chrystusa i od Jego poœrednictwa Chrystusa, a zwróciÌ j¹ na swoje ofiary i na ludzkich poœredników (Dan.8:11-12), przypisywaÌ sobie Bo¿e atrybuty, takie jak nieomylnoœÌ czy prawo do odpuszczania ludziom grzechów (Mk.2:7). Biblia nazywa tê moc "antychrystem". S³owo "antychryst" (gr. antichristos) oznacza tego, "który stawia siebie w miejscu Chrystusa". Takie znaczenie ma zaœ oficjalny papieski tytu³ Vicarius Filii Dei, a wiêc "ten, który stoi w miejscu Chrystusa". Tytu³ ten w jêzyku ³aciùskim ma liczbê 666, zaœ zgodnie z Apokalips¹ liczba imienia Antychrysta mia³a wynosiÌ 666 (Apok.13:1:

V I C A R I U S F I L I I D E I
5 1 100 1 5 1 50 1 1 500 1 = 666

1950 - Pius XII og³osi³ dogmat o wniebowziêciu Maryi, wynosz¹c jej kult jako "Orêdowniczki", choÌ Pismo Œwiête mówi, ¿e "jedynym orêdownikiem miêdzy Bogiem i cz³owiekiem" ma byÌ Jezus Chrystus (1Tym.2:5). Aposto³ Jan napisa³: "Jeœliby kto zgrzeszy³, mamy orêdownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy. On ci jest ub³aganiem za grzechy nasze" (1Jana 2:1-2). Pan Jezus przestrzega³ przed innymi poœrednikami: "Zaprawdê, zaprawdê powiadam wam, kto nie wchodzi przez drzwi do owczarni, lecz w inny sposób siê tam dostaje, ten jest z³odziejem i zbójc¹... Ja jestem drzwiami dla owiec" (Jan 10:1.7). Watykan od lat czyni przygotowania do kolejnego dogmatu maryjnego, tym razem o wspó³udziale Maryi w odkupieniu ludzkoœci (³ac. Coredemptrix), choÌ Pismo Œwiête mówi, ¿e imiê Jezusa jest jedynym przez które ludzie mog¹ byÌ zbawieni (Dz.Ap.4:12). Wiele dogmatów maryjnych powsta³o pod wp³ywem objawieù maryjnych, ale objawienia mog¹ byÌ diabelskim zwiedzeniem, gdy¿ wed³ug Pisma Œwiêtego diabe³ bez trudu potrafi podrobiÌ postaÌ zmar³ych, Maryi, anio³a, a nawet Chrystusa: "I nic dziwnego; wszak i szatan przybiera postaÌ anio³a œwiat³oœci. Nic wiêc nadzwyczajnego, jeœli i s³udzy jego przybieraj¹ postaÌ s³ug sprawiedliwoœci" (2Kor.11:14).


Koœció³ rzymski wywodzi swe pochodzenie od aposto³ów, twierdz¹c, ¿e siê nie zmienia, a jednak wiele jego praktyk i dogmatów nie znajduje potwierdzenia w naukach apostolskich, a wesz³o do Koœcio³a z pogaùstwa dopiero w œredniowieczu. Kardyna³ J. H. Newman przyzna³ to pisz¹c, ¿e "œwi¹tynie, kadzid³o, œwiece, ofiary, woda œwiêcona, œwiêta, procesje, b³ogos³awienie pól, szaty kap³aùskie, habity, rzeŸby i obrazy maj¹ pogaùskie korzenie".(29)

Bóg ma swój lud tak¿e w koœcio³ach, które dopuœci³y siê duchowego nierz¹du, a wiêc wymiesza³y nauki Bo¿e z pogaùskimi. Apeluje jednak, aby wyjœÌ z nich i przy³¹czyÌ siê do chrzeœcijan, którzy trzymaj¹ siê nauk Pisma Œwiêtego: "Ludu mój wyjdŸcie z niej, byœcie nie mieli udzia³u w jej grzechach i ¿adnej z jej plag nie ponieœli"(Apok.18:4).



PRZYPISY:
1. W. Zaleski, Nauka BoÂża Dekalog, PoznaĂą, 1962, s. 110.
2. Kodeks Justyniana, III, 12:3; cyt. w: Philip Schaff, History of the Christian Church, Grand Rapids, Michigan: Eerdmans, 1910, t. 3, s. 380, przypis 1.
3. Aleksander Krawczuk, Konstantyn Wielki, Warszawa, 1970, s. 190.
4. Sokrates Scholastyk, History of the Church, ksiĂŞga 5:22, w: Nicene and Post-Nicene Fathers of the Christian Church, t. 2, s. 130-134; polskie tÂłum.: Historia KoÂścioÂła, Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, s. 430.
5. Encyclopedia of Early Christianity, Everett Ferguson, red., New York: Garland Publishing, 1990, s. 302-303.
6. Barrie R. Strauss, The Catholic Church: A Concise History, New York: Hipocrene Books, 1992, s. 55.
7. Giovanni Domenico Mansi, red., Sacrorum Conciliorum, v. 9:19, cyt. w: John Andrews, Luis R. Conradi, History of the Sabbath and the First Day of the Week, Battle Creek, Michigan: Steam Press, 1873, s. 372.
8. Cyt. w: Joe Crews, The Beast the Dragon, and the Woman, Frederick, Maryland: Amazing Facts Inc., 1984, s. 33.
9. Nicholas Wiseman, Lectures on the Principal Doctrines and Practices of the Catholic Church, Baltimore, Maryland: J. Murphy, 1846, s. 6.; cyt. w: Mary Walsh, The Wine of Roman Babylon, Nashville, Tennessee: The Southern Publishing Association, 1945, s. 80.
10. W. T. Skene, Adamnan's Life of Columba, 1874, s. 96; Celtic Scotland, Edinburgh: David Douglas, 1886, t. 2, s. 350; cyt. w: Last Generation, special issue, 11, nr. 2 (2000): 29.
11. Henry Charles Lea, The Inquisition of the Middle Ages, New York: Barnes and Nobles, 1993, s. 198.
12. The Catholic Encyclopedia, t. II, s. 261-262.
13. Zob. Francis J. Butler, Holy Family Series of Catholic Catechisms, Boston: Thomas J. Flynn, 1914, t. 3, s. 203.
14. Alphonsus de Liguori, Dignity and Duties of the Priest, Brooklyn: Redemptorist Fathers, 1927, s. 26-27, 32.
15. Dogmatic Canons and Decrees, Rockford, Illinois: TAN, 1977, s. 81.
16. Ibid., s. 142-143.
17. Concil. Tolosan. 1229, kol. 14; cyt w: Henry Charles Lea, The Inquisition of the Middle Ages, New York: Barnes and Nobles, 1993 (reprint), s. 20, przypis.
18. The Encyclopedia of the Middle Ages, red. Norman F. Cantor, New York: Viking, 1999, s.v. "Inquisition", s. 241.
19. Zob. Inquisition: Torture Instruments, Florence, Italy: Qua d'Arno, 1985, passim.
20. Vatican Council II: The Conciliar and Post Conciliar Documents, red. Austin Flannery, Northport, New York: Costello Publishing, 1988, t. 1, s. 65.
21. Ks. W. Zaleski, Nauka BoÂża, PoznaĂą: KsiĂŞgarnia ÂŚwiĂŞtego Wojciecha, 1960, s. 204.
22. Catholic Providential Council at Bergen, 1435 r., Dip. Norveg., 7, s. 397; cyt. w: Last Generation, special issue, 11, nr. 2 (2000): 29.
23. Gerhard F. Hasel, "Sabbatarian Anabaptists" w: Andrews University Seminary Studies, 5, (1967): 106-115; 6, (1968): 19-21.
24. Robert Broderick, red., The Catholic Encyclopedia, Nashville: Thomas Nelson, 1987, s. 160.
25. Cyt. w: Jean Mathieu-Rosay, Prawdziwe dzieje papieÂży, Warszawa: Al Fine, 1995, s. 382.
26. Cyt. w: J. H. Ignaz von Dollinger, The Pope and the Council, London, 1869, s. 21.
27. Encyclical Letter, Pius IX, 15 sierpieĂą, 1854.
28. Encyklika Libertas Praestantissimum, 20 czerwiec 1888.
29. J. H. Newman, The Development of the Christian Religion, s. 359.

Artyku³ pochodzi z ksi¹¿ki pt. "Apokalipsa: Ostatnie wydarzenia na ziemi w proroctwach Pisma Œwiêtego". Autor artyku³u: Jonatan Dßnkel

zrodlo paranormalne.pl

[Mora]

Pewnie niektĂłre osoby tym zdenerwujesz 
Tak po za tym to ciekawi mnie zdanie Loukasa na ten temat 

Ja teÂż dorzucĂŞ pewnÂą rzecz z ciekawostki.org
 “Po czynach ich - poznasz ich”
Jezus Chrystus

120 r. - Pierwsze wzmianki o uÂżywaniu wody ÂświĂŞconej do “wypĂŞdzania duchĂłw” nieczystych.

156 (lub 167) r. - Po mĂŞczeĂąskiej Âśmierci biskupa Polikarpa i jedenastu wiernych z koÂścioÂła w Smyrnie (Turcja) zainicjowano praktykĂŞ czczenia zmarÂłych “ÂświĂŞtych” i ich relikwii.

II w. - ÂŚwiĂŞty Klemens z Aleksandrii pisaÂł: “KaÂżda kobieta powinna byĂŚ przepeÂłniona wstydem przez samo tylko myÂślenie, Âże jest kobietÂą”.

II w. - Pod koniec II wieku wyznawcy chrystianizmu zaczynajÂą gÂłosiĂŚ nauki o dziewictwie Maryi. WczeÂśniej nikt tego nie twierdziÂł.

200 r. - Ustanowiono “stan duchowny” przez wprowadzenie ordynacji. ChrzeÂścijanie zostali podzieleni na duchownych i laikĂłw - przedtem wszyscy byli na rĂłwni, jednoczeÂśnie bĂŞdÂąc braĂŚmi i kapÂłanami przed Bogiem.

312 r. - Bitwa pod mostem mulwijskim, w której Konstantyn zwyciê¿y³ i zabi³ Maksencjusza. Z powodu wizji sennej, któr¹ ujrza³ przed bitw¹ Konstanty (mia³ wygraÌ dziêki symbolowi krzy¿a), rok póŸniej wyda³ edykt zrówuj¹cy religiê chrzeœcijaùsk¹ z religiami pogaùskimi. Odt¹d, z roku na rok, dziêki prochrzeœcijaùskim nastawieniom Konstantyna, pozycja chrzeœcijaùstwa bêdzie siê umacniaÌ, a inne religie bêd¹ wypierane. Polityka ta w ostatecznoœci doprowadzi³a do przeœladowania i mordowania niechrzeœcijan przez fanatyków religijnych. Przeœladowani stali siê przeœladowcami.

314 r. - Uchwalono ekskomunikê dla dezerterów. Dot¹d Koœció³ zabrania³ zabijania w obronie koniecznej.

321 r. - Cesarz Konstantyn nakazuje oficjalnie ÂświĂŞciĂŚ niedziele zamiast dotychczasowej soboty. Dekret Konstantyna brzmi nastĂŞpujÂąco: “Czcigodny dzieĂą SÂłoĂąca winien byĂŚ wolny od rozpraw sÂądowych i od wszelkich zajĂŞĂŚ ludnoÂści miejskiej; natomiast mieszkaĂący wsi mogÂą w tym dniu swobodnie uprawiaĂŚ rolĂŞ” (Codex Justinianus, III, 12).

325 r. - SobĂłr nicejski. W wyniku gÂłosowania 250 biskupĂłw sprowokowanego naukami Arrio, ksiĂŞdza heretyka z Aleksandrii, ktĂłry gÂłosiÂł Âże Jezus nie jest Bogiem, tylko bĂłstwem niÂższej klasy, 248 biskupĂłw gÂłosowaÂło za uznaniem, Âże “Syn Boga zostaÂł zrodzony, a nie stworzony, wspó³istotny Ojcu czyli, Âże BĂłg Syn jest tak samo Bogiem, jak BĂłg Ojciec i Âże BĂłg jest jeden, ale w ró¿nych Osobach”.

360 r. - Wprowadzenie zwyczaju czczenia anio³ów.

364 r. - Na synodzie w Laodycei KoÂśció³ zabroniÂł ÂświĂŞtowania soboty. W Kanonie XXIX tegoÂż Soboru widnieje nastĂŞpujÂący zapis: “ChrzeÂścijanie nie powinni judaizowaĂŚ i pró¿nowaĂŚ w sobotĂŞ, ale powinni pracowaĂŚ w tym dniu; powinni szczegĂłlnie uczciĂŚ DzieĂą PaĂąski bĂŞdÂąc chrzeÂścijanami, i jeÂśli to moÂżliwe, nie pracowaĂŚ w tym dniu. JeÂśli jednak bĂŞdÂą judaizowaĂŚ w tym dniu zostanÂą od³¹czeni od Chrystusa” (C. J. Hefele, History of the Councils of the Church).

382 r. - Synod w Rzymie zwoÂłany przez Damazego ustanawia zwierzchnictwo KoÂścioÂła rzymskiego nad pozostaÂłymi. UchwaÂła gÂłosi: “ChoĂŚ koÂścioÂły katolickie rozsiane na ziemi sÂą jednÂą komnatÂą ÂślubnÂą Chrystusa, ÂświĂŞty koÂśció³ rzymski jednak zostaÂł wywyÂższony ponad wszystkie koÂścioÂły nie uchwaÂłami Âżadnych synodĂłw, lecz otrzymaÂł prymat sÂłowami Pana i Zbawiciela naszego”. DotÂąd nie istniaÂł jeden, wielki KoÂśció³ katolicki, tylko wiele pomniejszych i nieraz konkurujÂących ze sobÂą.

385 r. - Po raz pierwszy katoliccy biskupi polecili œci¹Ì innych chrzeœcijan z powodów wyznaniowych. Mia³o to miejsce w Trewirze.

390 i 393 r. - Synody w Hipponie i Kartaginie ratyfikujÂą kanon “Pisma ÂŚwiĂŞtego”.

IV w. - Pierwsza uroczystoœÌ Wszystkich Œwiêtych Mêczenników zainicjowana przez koœció³ w Antiochii.

IV w. - PoczÂątek okresu mordowania pogan i plÂądrowania ich ÂświÂątyĂą przez chrzeÂścijan podjudzanych przez biskupĂłw, opatĂłw i mnichĂłw. W 347 r. Ojciec KoÂścioÂła Firmicus Maternus zachĂŞca wÂładcĂłw: “Niechaj ogieĂą mennicy albo pÂłomieĂą pieca hutniczego roztopi posÂągi owych boÂżkĂłw, obróÌcie wszystkie dary wotywne na swĂłj poÂżytek i przejmijcie je na wÂłasnoœÌ. Po zniszczeniu ÂświÂątyĂą zostaniecie przez Boga wywyÂższeni”.

431 r. - SobĂłr w Efezie przyjmuje zasadĂŞ wiary w boskÂą naturĂŞ Jezusa i uznaje MariĂŞ za “Bo¿¹ RodzicielkĂŞ”.

449 r. - Leon I wprowadza prymat biskupa Rzymu nad innymi biskupami i tym samym staje siĂŞ pierwszym papieÂżem w dzisiejszym rozumieniu tego sÂłowa. DotÂąd istniaÂło wiele rozproszonych tez o prymacie, a kaÂżdy biskup wiĂŞkszego miasta nazywany byÂł papieÂżem, czyli “papa”.

V w. - W poÂłowie V wieku dzieĂą 15 sierpnia staje siĂŞ ÂświĂŞtem M.B., a cesarz Maurycjusz ustanawia ten dzieĂą ÂświĂŞtem dla caÂłego Cesarstwa.

539 r. - Ustanowiono wÂładzĂŞ papieÂży oraz ofiarĂŞ mszy ÂświĂŞtej.

VI w. - Za sprawÂą mnichĂłw irlandzkich spowiedÂź “na ucho” rozprzestrzenia siĂŞ w caÂłej Europie. Do tego czasu spowiedÂź na ogó³ odbywano publicznie i to bardzo rzadko w ciÂągu caÂłego Âżycia.

VI w. - Na mocy cesarskiego dekretu, wszyscy poganie zostali uznani za ludzi bez majÂątku i praw: “iÂżby ograbieni z mienia, popadli w nĂŞdzĂŞ”.

600 r. - Wprowadzenie “godzinki” do M.B. oraz ÂłacinĂŞ do liturgii.

638 r. - SzĂłsty sobĂłr w Toledo nakazuje przymusowe ochrzczenie wszystkich ÂŻydĂłw zamieszkaÂłych w Hiszpanii.

694 r. - Siedemnasty sobĂłr toledaĂąski uznaje wszystkich ÂŻydĂłw za niewolnikĂłw. Ich kapitaÂły ulegajÂą konfiskacie, zostajÂą im teÂż odebrane dzieci od siĂłdmego roku Âżycia wzwyÂż.

715 r. - Wprowadzono modlitwy do ÂświĂŞtych.

726 r. - W Rzymie zaczĂŞto czciĂŚ obrazy.

783 r. - NastaÂł zwyczaj caÂłowania nĂłg papieÂża.

835 r. - PapieÂż Jan XI ustanawia osobne ÂświĂŞto ku czci Wszystkich ÂŚwiĂŞtych, wyznaczajÂąc na dzieĂą im poÂświĂŞcony 1 listopada.

X w. - Odo z Cluny gÂłosi: “ObejmowaĂŚ kobietĂŞ to tak, jak obejmowaĂŚ wĂłr gnoju…”

993 r. - Papie¿ Leon III zacz¹³ kanonizowaÌ zmar³ych.

1015 r. - Wprowadzono przymusowy celibat dla duchownych, aby rozwiÂązaĂŚ problem przejmowania spadkĂłw przez ich rodziny. DotÂąd duchowni mieli Âżony i dzieci.

1054 r. - MichaÂł Ceruliusz, patriarcha koÂścioÂła wschodniego i Leon IX (poÂśrednio) obrzucili siĂŞ nawzajem klÂątwami.

1077 r. - PapieÂż Grzegorz VII ustanowiÂł formalnÂą “klÂątwĂŞ”, czyli wyklĂŞcie przez instytucjĂŞ KoÂścioÂła (nie myliĂŚ ze zwyk³¹ klÂątwÂą).

1095 r. - PapieÂż Urban II krytykuje przeÂśladowania pielgrzymĂłw przez TurkĂłw. W efekcie rycerze Europy i proÂści ludzie ruszyli na JerozolimĂŞ. ZainicjowaÂł w ten sposĂłb pierwszÂą wyprawĂŞ krzyÂżowÂą.

1099 r. - Masakra MuzuÂłmanĂłw i ÂŻydĂłw w Jerozolimie (w tym ok. 70 000 SaracenĂłw). Kronikarz Rajmund d’Aguilers pisaÂł: “Na ulicach leÂżaÂły sterty g³ów, rÂąk i stĂłp. Jedni zginĂŞli od strzaÂł lub zrzucono ich z wieÂż; inni torturowani przez kilka dni zostali w koĂącu Âżywcem spaleni. To byÂł prawdziwy, zdumiewajÂący wyrok Boga nakazujÂący, aby miejsce to wypeÂłnione byÂło krwiÂą niewiernych” (”Historia Francorum qui ceperunt Jeruzalem”).

XII w. - Uczony i filozof, ÂświĂŞty Tomasz z Akwinu gÂłosiÂł, Âże zwierzĂŞta nie majÂą Âżycia po Âśmierci ani wrodzonych praw, oraz Âże “przez nieodwoÂłalny nakaz StwĂłrcy ich Âżycie i ÂśmierĂŚ nale¿¹ do nas”.

1140 r. - UÂłoÂżono i przyjĂŞto listĂŞ 7 sakramentĂłw ÂświĂŞtych. Do tego czasu udzielano sakramentĂłw w sposĂłb nieuporzÂądkowany (np. sÂłowiaĂąscy ksiĂŞÂża za jeden z sakramentĂłw uznawali postrzyÂżyny!).

1204 r. - ZaczĂŞÂła dziaÂłaĂŚ ÂŚwiĂŞta Inkwizycja. SÂłudzy KoÂścioÂła zamĂŞczyli lub spalili Âżywcem setki tysiĂŞcy ludzi.

1202-1204 r. - IV krucjata zainicjowana przez Innocentego III, by wesprzeĂŚ krzyÂżowcĂłw w Palestynie. Na skutek polityki Henryka Dandolo, ÂżoÂłnierze Chrystusa zwrĂłcili siĂŞ przeciwko Bizancjum i zdobyli Konstantynopol, z zaciekÂłoÂściÂą grabiÂąc i wyrzynajÂąc mieszkaĂącĂłw. Na koniec spalili miasto. Zrabowano niesÂłychane iloÂści zÂłota i srebra a skala przemocy przekroczyÂła wszelkie Ăłwczesne normy wojenne. Na zdobytym terenie utworzono efemeryczne paĂąstewko nazwane Cesarstwem ÂŁaciĂąskim. PrzypieczĂŞtowaÂło to rozÂłam miĂŞdzy chrzeÂścijaĂąstwem wschodnim a zachodnim.

1208 r. - Innocenty III zaoferowa³ ka¿demu, kto chwyci za broù, oprócz prolongaty sp³at i boskiego zbawienia, równie¿ ziemiê i maj¹tek heretyków oraz ich sprzymierzeùców. Rozpoczê³a siê krucjata, której celem by³o wymordowanie Katarów. Szacuje siê, i¿ krucjata poch³onê³a milion istnieù ludzkich, nie tylko Katarów, ale dotknê³a wiêksz¹ czêœÌ populacji po³udniowej Francji.

1229 r. - Z powodu potajemnych zebraĂą wiernych dla czytania Biblii i interpretowania jej w sposĂłb godzÂący w nauczanie i praktykĂŞ koÂścielnÂą, papieÂż Grzegorz IX zakazaÂł czytania “Biblii” pod sankcjÂą kar inkwizycyjnych.

1231 r. - Nakaz papieski zaleca³ palenie heretyków na stosie. Pod wzglêdem technicznym pozwala³o to unikn¹Ì rozpryskiwania siê krwi.

1234 r. - Papie¿ Grzegorz IX nak³ania do krucjaty przeciw ch³opom ze Steding, którzy odmawiaj¹ arcybiskupowi Bremy nadmiernej daniny. PiêÌ tysiêcy mê¿czyzn, kobiet i dzieci ginie z r¹k krzy¿owców, a zagrody owych ch³opów zajmuj¹ osadnicy obdarzeni nimi przez Koœció³.

1244 r. - Na soborze w Narbonne zdecydowano, aby przy skazywaniu heretykĂłw nikogo nie oszczĂŞdzano. Ani mê¿ów ze wzglĂŞdu na ich Âżony, ani Âżon ze wzglĂŞdu na mĂŞÂża, ani teÂż rodzicĂłw ze wzglĂŞdu na dzieci. “Wyrok nie powinien byĂŚ Âłagodzony ze wzglĂŞdu na chorobĂŞ czy podeszÂły wiek. KaÂżdy wyrok powinien obejmowaĂŚ biczowanie”.

1252 r. - W bulli “Ad extripanda” papieÂż Innocenty IV przyrĂłwnaÂł wszystkich chrzeÂścijan-niekatolikĂłw do zbĂłjcĂłw i zobowiÂązaÂł wÂładcĂłw do tego, by winnych heretykĂłw zabijano w ciÂągu piĂŞciu dni.

1263 r. - Zatwierdzono przyjmowanie komunii pod jednÂą postaciÂą.

1264 r. - Ustanowiono uroczystoœÌ Bo¿ego Cia³a.

1275 r. - PojawiÂły siĂŞ dyskusje na temat pÂłacenia daniny. W odpowiedzi papieÂż ekskomunikowaÂł caÂłe miasto - FlorencjĂŞ.

XIV w. - Wybucha epidemia czarnej œmierci. Koœció³ wyjaœnia³, ¿e winê za ten stan rzeczy ponosz¹ ¯ydzi, zachêcaj¹c przy tym do napaœci na nich.

1311 r. - PapieÂż Klemens V jako pierwszy ukoronowaÂł siĂŞ potrĂłjnÂą koronÂą wÂładcy.

1313 r. - Sobór w Zamorze ponownie zarz¹dza zniewolenie ¯ydów i pod groŸb¹ ekskomuniki ¿¹da wykonania postanowienia przez w³adze œwieckie. Antysemickie dekrety koœcielne bêd¹ pojawiaÌ siê a¿ do XIX w.

1349 r. - W ponad 350 niemieckich miastach i wsiach gin¹ niemal¿e wszyscy ¯ydzi, na ogó³ paleni ¿ywcem. W ci¹gu jednego roku chrzeœcijanie wymordowali wiêcej ¯ydów ni¿ niegdyœ, w ci¹gu dwustu lat przeœladowaù, poganie wymordowali chrzeœcijan. To tylko jeden z wielu epizodów pogromów ¯ydów, gdy¿ podobne zdarzenia mia³y miejsce przez ca³y okres panowania chrzeœcijaùstwa.

1377 r. - Robert z Genewy wynaj¹³ bandê najemników, którzy po zdobyciu Bolonii ruszyli na Cessnê. Przez trzy dni i noce, pocz¹wszy od 3 lutego 1377 roku, przy zamkniêtych bramach miasta, ¿o³nierze dokonali rzezi jego mieszkaùców. W 1378 roku, Robert z Genewy zosta³ papie¿em i przyj¹³ imiê Klemensa VII. W tym samym roku papie¿em Urbanem VI zosta³ Bartolomeo Prignano i Koœció³ mia³ dwóch zwalczaj¹cych siê papie¿y. Klemensa VII uznano póŸniej za antypapie¿a.

1450-1750 r. - Okres polowania na czarownice. Straszliwymi torturami zamĂŞczono setki tysiĂŞcy kobiet posÂądzanych o czary.

1484 r. - PapieÂż Innocenty VIII oficjalnie nakazaÂł palenie na stosach kotĂłw domowych razem z czarownicami. Zwyczaj ten byÂł praktykowany przez trwajÂący setki lat okres polowaĂą na czarownice.

1492 r. - Kolumb odkry³ Amerykê. Inkwizycja szybko postêpuje œladami odkrywców. Tubylców, którzy nie chcieli nawróciÌ siê na wiarê chrzeœcijaùsk¹ mordowano. Gdy by³a taka sposobnoœÌ, przed zabiciem oporni Indianie byli przymusowo chrzczeni.

1493 r. - Bulla papieska uprawomocniÂła deklaracjĂŞ wojny przeciwko wszystkim narodom w Ameryce PoÂłudniowej, ktĂłre odmĂłwiÂły przyjĂŞcia chrzeÂścijaĂąstwa. W praktyce kobiety i mĂŞÂżczyzn szczuto psami karmionymi ludzkim miĂŞsem i ĂŚwiartowanymi Âżywcem indiaĂąskimi niemowlĂŞtami. Wbijano ciĂŞÂżarne kobiety na pale, przywiÂązywano ofiary do luf armatnich i puszczano je z dymem. Mordowano, gwaÂłcono, ucinano rĂŞce, nosy, wargi, piersi. Gdy katoliccy “misjonarze” zawitali do Meksyku, ÂżyÂło tam okoÂło 11 milionĂłw Indian, a po stu latach juÂż tylko pó³tora miliona. Szacuje siĂŞ, Âże w ciÂągu 150 lat zabito co najmniej 30 milionĂłw Indian.

XV i XVI w. - Na soborze Florenckim i Trydenckim wprowadzono dogmat o czyœcu. Kwitnie praktyka sprzeda¿y odpustów od kar czyœÌcowych.

1542 r. - PapieÂż PaweÂł III wzmacnia pozycjĂŞ Inkwizycji. Inkwizycja otrzymuje nad caÂłym katolickim terytorium takÂą samÂą wÂładzĂŞ, jakÂą wczeÂśniej cieszyÂła siĂŞ w Hiszpanii.

1545-1563 r. - Na Soborze Trydenckim og³oszono, ¿e prawdê religijn¹ wyra¿a w równym stopniu Biblia, co tradycja, a jedyne i wy³¹czne prawo interpretacji Pisma Œwiêtego spoczywa w rêkach Koœcio³a. Uznano, ¿e sakramenty s¹ niezbêdne do uzyskania zbawienia. Utworzono indeks ksi¹g zakazanych, który przez 400 lat bêdzie krêpowaÌ wolnoœÌ myœli, sumienia i naukê.

1568 r. - HiszpaĂąski trybunaÂł inkwizycji wydaje nakaz Âśmierci na trzy miliony NiderlandczykĂłw, ktĂłrzy - jak brzmi hasÂło wypisane na kapeluszach “gezĂłw” - wolÂą byĂŚ “raczej Turkami niÂż papistami”.

1572 r. - We Francji 24 sierpnia w masakrze znanej pod nazwÂą Dnia ÂŚwiĂŞtego BartÂłomieja zamordowano 10 000 protestantĂłw. PapieÂż Grzegorz XIII napisaÂł potem do krĂłla Francji Karola IX: “Cieszymy siĂŞ razem z tobÂą, Âże z BoskÂą pomocÂą uwolniÂłeÂś Âświat od tych podÂłych heretykĂłw”.

1584 r. - PapieÂż Grzegorz XIII w bulii “In coena Domini” zrĂłwnuje protestantĂłw na rĂłwni z piratami i zbrodniarzami.

1585-1590 r. - KrĂłtka kadencja Sykstusa V zaowocowaÂła zakazem wstĂŞpu do watykaĂąskich archiwĂłw dla Âświeckich uczonych. Na rozkaz papieÂża wyryto przed wejÂściem napis: “Kto tutaj wejdzie, bĂŞdzie natychmiast ekskomunikowany”. 1 czerwca 1846 r. zakaz ten zostanie rozszerzony nawet na kardyna³ów, a wstĂŞp bĂŞdzie moÂżliwy tylko za specjalnÂą zgodÂą papieÂża.

1600 r. - 17 lutego spalono na stosie Giordano Bruno, który g³osi³ ¿e wszechœwiat jest nieskoùczony i jednorodny (z czego wynika³ pogl¹d, ¿e ludzie nie s¹ jedynymi inteligentnymi istotami w kosmosie). Religiê uznawa³ za uproszczon¹ wersjê filozofii a liturgiê za wynik zabobonu. Koœció³ skaza³ go za herezjê doketyzmu.

1615 r. - TrybunaÂł inkwizycyjny zabrania gÂłoszenia teorii heliocentrycznej.

1633 r. - TrybunaÂł inkwizycyjny skazuje 70-letniego Galileusza za to, iÂż gÂłosiÂł zasady heliocentryzmu nie potrafiÂąc ich udowodniĂŚ. Gdyby nie zawarta z InkwizycjÂą ugoda polegajÂąca na publicznym wyrecytowaniu formuÂły odwoÂłujÂącej i przeklinajÂącej swoje “b³êdy”, zostaÂłby skazany na stos. Galileusz do koĂąca Âżycia znajdowaÂł siĂŞ pod nadzorem Inkwizycji.

[Mora]

CzêœÌ dalsza...
1648 r. - Na fali antysemityzmu, wymordowano w Polsce ok. 200 000 ÂŻydĂłw.

1650 r. - W Nowej Anglii prawnie zakazano noszenia ubraĂą z “krĂłtkimi rĂŞkawami, gdyÂż mogÂłyby zostaĂŚ odsÂłoniĂŞte nagie ramiona”. ChrzeÂścijanie zaczĂŞli uwaÂżaĂŚ, Âże wszystko, co zwraca uwagĂŞ na Âświat fizyczny jest bezboÂżne.

1789 r. - PapieÂż Grzegorz XVI gani wolnoœÌ sumienia jako “szaleĂąstwo”, “zaraÂźliwy b³¹d” i wypowiada siĂŞ przeciwko wolnoÂści handlu ksi¹¿kami.

1836 r. - Grzegorz XVI w nowym wydaniu indeksu ksiÂąg zakazanych uzaleÂżnia czytanie Biblii w jĂŞzykach narodowych od zgody Inkwizycji. Zakaz obowiÂązywaÂł do 1897 r.

1846 r. - 1 czerwca wydano zakaz wstĂŞpu do watykaĂąskiego archiwum nawet kardynaÂłom, bez specjalnego zezwolenia papieÂża.

1852 r. - Wprowadzono naboÂżeĂąstwo majowe do N.M.P.

1854 r. - Wprowadzono dogmat o tzw. Niepokalanym PoczĂŞciu N.M.P.

1855 r. - Sprzeciw KoÂścioÂła wobec Konstytucji StanĂłw Zjednoczonych. KoÂśció³ gÂłosiÂł: “WolnoœÌ to bluÂźnierstwo, wolnoœÌ to odwodzenie innych od prawdziwego Boga. WolnoœÌ to mĂłwienie kÂłamstw w imiĂŞ Boga”. WczeÂśniej, do Kongresu StanĂłw Zjednoczonych, KoÂśció³ wniĂłsÂł projekt ustawy zabraniajÂącej wydobywania z Âłona ziemi ropy naftowej, ktĂłrÂą BĂłg tam umieÂściÂł, aby czarci w piekle mieli czym pod kotÂłami paliĂŚ.

1870 r. - Wprowadzono dogmat o nieomylnoÂści papieÂża.

1897 r. - PapieÂż Leon XIII dopisuje “BibliĂŞ” do “Indeksu ksišg zakazanych”!!!

poczÂątek XX w. - PapieÂż Leon XIII uzasadnia karĂŞ Âśmierci: “Kara Âśmierci jest niezbĂŞdnym i skutecznym Âśrodkiem dla osiÂągniĂŞcia celu KoÂścioÂła, gdy buntownicy wystÂąpiÂą przeciw niemu i naruszÂą jednoœÌ duchowÂą”.

poczÂątek XX w. - Pius X oÂświadczyÂł dosÂłownie: “Religia Âżydowska byÂła podstawÂą naszej religii, zostaÂła jednak zastÂąpiona naukÂą Chrystusa i nie moÂżemy uznaĂŚ dalszej racji istnienia tamtej”.

1910 r. - 1 wrzeÂśnia Pius X nakazaÂł katolickim duchownym skÂładaĂŚ “PrzysiĂŞgĂŞ modernistycznÂą”, ktĂłra kaÂże wierzyĂŚ, Âże “KoÂśció³ (…) zostaÂł bezpoÂśrednio i wprost zaÂłoÂżony przez (…) Chrystusa”, oraz nakazuje potĂŞpiaĂŚ “tych, ktĂłrzy twierdzÂą, Âże Wiara, przez KoÂśció³ podana, moÂże staĂŚ w sprzecznoÂści z historiÂą” oraz “sposĂłb rozumienia i wykÂładania Pisma Âśw., ktĂłry, pomijajÂąc tradycjĂŞ KoÂścioÂła, analogiĂŞ Wiary i wskazĂłwki Stolicy Apostolskiej, polega na pomysÂłach racjonalistycznych”. PrzysiĂŞga miaÂła zapobiec “zamĂŞtowi w umysÂłach wiernych co do istoty dogmatĂłw” wynikajÂącego z postĂŞpujÂącej edukacji spoÂłeczeĂąstwa. PrzysiĂŞgĂŞ zniesiono w 1967 r.

1917 r. - Heretycy mogÂą odetchn¹Ì ulgÂą. Po prawie 700 latach nowy “Codex Juris Canonici” znosi tortury! DuÂży wpÂływ na decyzjĂŞ miaÂło powstanie komunizmu w Rosji, ktĂłrego KoÂśció³ siĂŞ przestraszyÂł.

1939 r. - PapieÂż Pius XII w liÂście do hierarchii koÂścielnej USA dopatruje siĂŞ przyczyny “dzisiejszych nieszczêœÌ” nie w faszyzmie, lecz m.in. w krĂłtkich spĂłdnicach paĂą. Poparcie Piusa XII dla hitlerowskiej napaÂści na PolskĂŞ znalazÂło swĂłj wyraz w encyklice z 20 paÂździernika 1939 r. PapieÂż uznaÂł jÂą za “walkĂŞ interesĂłw o sprawiedliwy podziaÂł bogactw, ktĂłrymi BĂłg obdarzyÂł ludzkoœÌ.”

1941 r. - TuÂż po agresji III Rzeszy na ZSRR z watykaĂąskich drukarni wysÂłano do sztabu wojsk niemieckich duÂże transporty ukraiĂąskich i rosyjskich modlitewnikĂłw. Watykan podbite obszary ZSRR podporzÂądkowaÂł nuncjaturze berliĂąskiej oficjalnie akceptujÂąc zagarniĂŞcie tych ziem przez Hitlera.

1941 r. - Watykan akceptuje antysemickie poczynania rzÂądu Vichy i wyraÂża zgodĂŞ na uchwalenie tzw. “Statutu ÂŻydĂłw”. WyraÂżono nadziejĂŞ, Âże nie ograniczy on prerogatyw KoÂścioÂła.

1945 r. - Pius XII w orêdziu wigilijnym staje w obronie g³ównych oskar¿onych o zbrodnie przeciwko ludzkoœci. Kuria rzymska interweniuje w sprawie u³askawienia 200 zbrodniarzy hitlerowskich, w tym m.in. katów polskiego narodu, Franka i Greisera. To niewielki epizod w szeroko zakrojonej akcji ratowania hitlerowców przed odpowiedzialnoœci¹ karn¹.

1946 r. - Studenci wydzia³u prawa Uniwersytetu w Cardiff, rozwa¿aj¹, czy Pius XII powinien zasi¹œÌ na ³awie oskar¿onych przed Miêdzynarodowym Trybuna³em w Norymberdze za ca³okszta³t prohitlerowskiej polityki Watykanu w okresie 2. wojny œwiatowej.

1950 r. - W petycji do Watykanu, Katolicy proszÂą o dogmatyzacjĂŞ fizycznego wniebowziĂŞcia Maryi. W odpowiedzi Watykan uchwala dogmat o wniebowziĂŞciu N.M.P., choĂŚ w Ewangeliach nie ma o tym sÂłowa.

1954 r. - Pius XII poucza: “To, co nie jest zgodnie z prawdÂą czy z normÂą obyczajowÂą nie ma prawa istnieĂŚ”. Chodzi oczywiÂście o prawdy i moralnoœÌ zgodne z nauczaniem KoÂścioÂła.

1966 r. - Watykan znosi indeks ksi¹g zakazanych, bo nie spe³nia ju¿ zadania i nara¿a Koœció³ na ostr¹ krytykê.

1975 r. - PapieÂż PaweÂł VI wyjaÂśnia w liÂście do arcybiskupa Coggana, Âże kobieta ma zakazany wstĂŞp do stanu duchownego, poniewaÂż “wykluczenie kobiet z kapÂłaĂąstwa jest zgodne z zamysÂłem Boga wobec swego KoÂścioÂła”, choĂŚ specjalnie powoÂłana Papieska Komisja Biblijna (skÂładajÂąca siĂŞ z wybitnych biblistĂłw) orzekÂła wczeÂśniej, Âże nie ma przeciwskazaĂą. Zdanie papieÂża nadal jest waÂżniejsze od wnioskĂłw wypÂływajÂących z lektury Biblii. PawÂła VI poparÂł Jan PaweÂł II.

1980 r. - Beatyfikacja jezuity JosĂŠ de Anchieta, ktĂłry twierdziÂł: “Miecz i Âżelazny prĂŞt to najlepsi kaznodzieje”. Podczas beatyfikacji masowego mordercy Indian, papieÂż Jan PaweÂł II nazwaÂł go apostoÂłem Brazylii, wzorem dla caÂłej generacji misjonarzy i siebie samego. Nie pierwszy to przypadek wyniesienia zbrodniarza na oÂłtarze.

1992 r. - Papie¿ Jan Pawe³ II og³asza, ¿e potêpianie Galileusza za g³oszenie heliocentrycznego pogl¹du, i¿ Ziemia kr¹¿y wokó³ S³oùca (a nie na odwrót), by³o b³êdem. Rehabilitacja Galileusza trwa³a 359 lat.

1993 r. - Watykan uznaje istnienie paĂąstwa Izrael.

2000 r. - 13 marca Koœció³ przyznaje, ¿e w ci¹gu wieków pope³ni³ wiele grzechów w dziedzinie praw cz³owieka i wolnoœci religijnej. O przebaczenie proszeni s¹ m.in. ¯ydzi, kobiety i ludy tubylcze. Za przebaczeniem nie id¹ ¿adne czyny, które mog³yby naprawiÌ lub upamiêtniÌ wyrz¹dzone krzywdy, ale za to wizerunek Koœcio³a poprawia siê w oczach wiernych.

2006 r. - 2 lipca przewodniczÂący Papieskiej Rady do Spraw Rodziny kardynaÂł Alfonso Lopez Trujillo mĂłwi w wywiadzie dla dziennika “Il Tempo”, Âże aborcja “to zbrodnia bardziej przeraÂżajÂąca niÂż wszystkie wojny Âświatowe”. Czyli, Âże usuwanie nieÂświadomych istnienia embrionĂłw lub zapÂłodnionej komĂłrki jajowej jest gorsze niÂż mordowanie Âświadomych dzieci przez ÂżoÂłnierzy i w obozach zagÂłady.

Cytaty:

    “KoÂśció³ Rzymski nigdy nie pob³¹dziÂł i po wszystkie czasy w Âżaden b³¹d nie popadnie”. “Dictatus Papae” papieÂża Grzegorza VII (1073-1086).

    “UÂżywajmy papiestwa teraz, gdy BĂłg nam go daÂł”.

    “Patrzcie, co bajka o Jezusie Chrystusie dla nas zrobiÂła”. PapieÂż Leon X.

    “KoÂśció³ Rzymskokatolicki przelaÂł wiĂŞcej niewinnej krwi, niÂż jakakolwiek inna instytucja”. W. E. H. Lecky.

“Wszystko, co sprzyja osobistej godnoÂści czÂłowieka, co podtrzymuje rĂłwnouprawnienie obywateli, wszystko to powoÂłaÂł do Âżycia, otaczaÂł troskÂą i zawsze chroniÂł KoÂśció³ katolicki”. PapieÂż Leon III.

[Enigma]

i drugi autor

120 r. - Pierwsze wzmianki o uÂżywaniu wody ÂświĂŞconej do "wypĂŞdzania duchĂłw" nieczystych.

156 (lub 167) r. - Po mĂŞczeĂąskiej Âśmierci biskupa Polikarpa i jedenastu wiernych z koÂścioÂła w Smyrnie (Turcja) zainicjowano praktykĂŞ czczenia zmarÂłych "ÂświĂŞtych" i ich relikwii.

 Ups chyba mamy na uwadze ten sam tekst. Dzieki za pomoc. Louksa raczej sie tu nie zakreci bo on reprezentuj prawosÂławie 

[Mora]

hehe sorka ale myÂślaÂłem Âże tylko tamto chciaÂłaÂś daĂŚ

PS: szkoda a myÂślaÂłem Âże bĂŞdzie jakaÂś ciekawe wypowiedÂź ;]

[Dariusz]

Tak, takie informacie powinny wisieĂŚ w kaÂżdym publicznym miejscu.

W ksi¹¿ce "Rada Dziewieciu", znalaz³em ciekawy fragment:

ANDREW: Co mogÂłoby byĂŚ przykÂładem pokusy w skali kosmologicznej?TOM: Na przykÂład podszywanie siĂŞ pod nas, stwarzanie faÂłszywego obrazu, czy posÂługiwanie siĂŞ naszym imieniem dla podstĂŞpu czy oszustwa. Nazarejczyk g³êboko przeÂżywaÂł to wszystko, co zrobiono w jego imiĂŞ. My rĂłwnieÂż g³êboko przeÂżywamy rzeczy, ktĂłre robi siĂŞ w jego imiĂŞ i dla jego imienia.PrzeÂżywamy rĂłwnieÂż g³êboko to, co siĂŞ robi w naszym imieniu. MĂłwimy to, abyÂście zrozumieli, Âże Szatan kusi nas, abyÂśmy karmili ego, mieli wÂładzĂŞ nad innymi... a jest to na waszej planecie powaÂżny problem: jedynÂą przyczynÂą, ktĂłra ja zniszczy jest wÂłaÂśnie pragnienie wÂładzy i pragnienie kontrolowania rzeczy. A pragnienie to jest tak silne, Âże kiedy nie moÂżna go osiÂągn¹Ì jednÂą drogÂą, ludzie znajdujÂą drugÂą. Lecz jeÂśli posÂługujÂą siĂŞ imieniem Nazarejczyka lub podszywajÂą siĂŞ pod niego, i mĂłwiÂą: “CzyniĂŞ to w imiĂŞ Boga", wtedy jest najgorzej. Wiemy co jest w ich sercach, Szatan ich do tego kusi obietnicÂą potĂŞgi i wÂładzy nad innymi. Szatan to niezbalansowana strona negatywna. Czy to wam pomogÂło?ANDREW: Tak. Rozumiem, Âże na przykÂład ci duchowni, ktĂłrzy zawsze mĂłwiÂą o Szatanie, zÂłu, grzechu i wÂładzy, i takich sprawach...TOM: KarmiÂą Szatana. SpĂłjrzcie na pieniÂądze, ktĂłre pÂłynÂą do ich kieszeni, a ktĂłre sÂłu¿¹ kontrolowaniu mas.ANDREW: ZdajÂą siĂŞ apelowaĂŚ do naszych sumieĂą, abyÂśmy pÂłacili im w taki czy inny sposĂłb.TOM: Nie moÂżecie pÂłaciĂŚ nam i ktoÂś powinien powiedzieĂŚ o tym ludziom. Nie potrzebujemy waszych 10%.

[Loukas]

Ups chyba mamy na uwadze ten sam tekst. Dzieki za pomoc. Louksa raczej sie tu nie zakreci bo on reprezentuj prawosÂławie

Racja, chocia¿ z mojego punktu widzenia to Koœció³ Rzymski wy³ama³ siê z Prawos³awia, wiêc wszelkie problemy pierwszego tysi¹clecia dotycz¹ w³aœnie ortodoksji w najwiêkszym wymiarze.

Tak po za tym to ciekawi mnie zdanie Loukasa na ten temat

Mam na to caÂłkiem obszerne zdanie, dlatego teÂż powstrzymam sie od obszernego pisania, bo mĂłgÂłbym siĂŞ za daleko zapĂŞdziĂŚ.

Synody w Hipponie i Kartaginie ratyfikujÂą kanon “Pisma ÂŚwiĂŞtego”.

Musimy cos sobie wyjaœniÌ - w rozumieniu zachodnim "Synod" i "Sobór" maj¹ ró¿ne znaczenia. Decyzje Synodu dzia³aj¹ tylko na terenie koœcio³a lokalnego, w którym zosta³y wydane, nie maj¹c wiêc ogólnego obowi¹zywania. Sobór powszechny natomiast - a staje sie takim tylko po rzeczywistym uznaniu przez Koœció³ (wiele by³o takich, które choÌ spe³nia³y formalne wymogi powszechnoœci, zosta³y odrzucone) - ma jedyny w koœciele przywilej do ustalania pewnych obowi¹zuj¹cych dogmatów czy regulacji, dotycz¹cych wiary w ogólnoœci i powszechnej praktyki koœcielnej. St¹d te dwa synody maj¹ dok³adnie ¿adne znaczenie.

715 r. - Wprowadzono modlitwy do ÂświĂŞtych.

726 r. - W Rzymie zaczĂŞto czciĂŚ obrazy.

783 r. - NastaÂł zwyczaj caÂłowania nĂłg papieÂża.

Nie ma modlitw "do œwiêtych"; jest tylko modlitewna proœba o orêdowanie œwiêtego, który jest nazywany bo¿ym ugodnikem. Czczenie obrazów ma swój pocz¹tek znacznie g³êbiej, a autorowi chodzi zapewne o spór ikonoklastyczny. Co do ca³owania nóg... za wywy¿szenie papie¿a i nadanie mu rli de facto monarszej Koœció³ Powszechny potêpi³ Rzym i to by³o g³ówn¹ przyczyn¹ zerwania wiêzi eucharystycznej (filioque i sprawy praktyk s¹ tutaj pomniejsze).

[Betti]

PrzeczytaÂłam to wszystko i myÂśle Âże najwiĂŞcej zbrodni, rasizmu i nietolerancji popelnil wÂłaÂśnie KK, ci co przyszli pó¿niej mieli z  kogo brac przykÂład .Tobardzo smutne religia, ktĂłra powinna gÂłosiĂŚ miÂłoœÌ do wszystkich pod tÂą przykrywkÂą okazaÂła siĂŞ ..............i co dalej ?

[Enigma]

Hm, trudno by za caÂłe zÂło obwiniaĂŚ znĂłw KK, jednak to co mnie bulwersuje najbardziej to gdy takie wojny, przestepstwa dokonywane sÂą w ImieBoÂże co jest ewidentnie sprzeczne z przykazaniem 'nie zabijaj'

Nie ma modlitw "do œwiêtych"; jest tylko modlitewna proœba o orêdowanie œwiêtego, który jest nazywany bo¿ym ugodnikem. Czczenie obrazów ma swój pocz¹tek znacznie g³êbiej, a autorowi chodzi zapewne o spór ikonoklastyczny. Co do ca³owania nóg... za wywy¿szenie papie¿a i nadanie mu rli de facto monarszej Koœció³ Powszechny potêpi³ Rzym i to by³o g³ówn¹ przyczyn¹ zerwania wiêzi eucharystycznej (filioque i sprawy praktyk s¹ tutaj pomniejsze).

I w³asnie za to lubie prawos³awie, ze pod pewnymi wzgledami nie zrezygnowano z podstawowych za³o¿eù chrzeœcijaùstwa na rzecz w³adzy i panowania. Co do ikon, to regu³y ich malowani s¹ ponoÌ doœÌ rygorystyczne. Kiedyœ dopatrzono sie nawet ze, gesty na nich uwiecznione przypominaj¹ buddyjskie mudry. Nie wydaje mi sie aby szcunek z jakim sa traktowane, by³ szkodliwy - wkoùcu nie s¹ uwazane za 'zywe bóstwa' tylko pewne nasze wyobra¿enie. Tego samego jednak nie moge powiedzieÌ o czczeniu Krzyza, któremu przypisuje sie boskie moce ze wzgledu ze umar³ na nim cz³owiek w wielkich mêkach. W którymœ numerze œwiadków Jehovy by³ na ten temat obszerny artyku³.

[Loukas]

przestepstwa dokonywane sÂą w ImieBoÂże co jest ewidentnie sprzeczne z przykazaniem 'nie zabijaj'

Naturalnie - to jest najbardziej bulwersuj¹ce i ma swoje usprawiedliwienie tylko w ludzkiej u³omnoœci. Nale¿y dodatkowo zdaÌ sobie sprawê z tego, ¿e KRK funkcjonowa³ d³ugo jako najzwyklejsze paùstwo, przez co bardzo trudno by³o w pewnych momentach zachowaÌ czystoœÌ chrzeœcijaùskiego myœlenia... Ÿle jest jednak, niewybaczalnie Ÿle, kiedy uto¿samia siê chrzeœcijaùstwo z Rzymem i rozpoczyna krytykê chrzeœcijaùstwa od plucia na papie¿a!

I wÂłasnie za to lubie prawosÂławie, ze pod pewnymi wzgledami nie zrezygnowano z podstawowych zaÂłoÂżeĂą chrzeÂścijaĂąstwa na rzecz wÂładzy i panowania

KoÂścioÂły PrawosÂławne sÂą dosÂłownie parademokratyczne (para dlatego, Âże uznajemy oczywiÂście monarchiĂŞ Ducha, ktĂłra manifestuje siĂŞ w soborowoÂści) i niezaleÂżne hierarchicznie od siebie nawzajem. Z tego czerpie protestantyzm czy anglikanizm.

Co do ikon, to regu³y ich malowani s¹ ponoÌ doœÌ rygorystyczne. Kiedyœ dopatrzono sie nawet ze, gesty na nich uwiecznione przypominaj¹ buddyjskie mudry

Zarówno teologia czci jak i regu³y powstawania s¹ niezwykle œcis³e. Ikona nie jest w prawos³¹wiu obdarzana czci¹, jako jakas konkretna deska i troche ³uszcz¹cej siê farby - to pewna idea zamkniêta w malowidle - tak jak istnieje w innej postaci, zapisana. Doskonale widac to przy reprodukcjach - kiedy powstaj¹ prawos³awne reprodukcje Ikony Bogurodzicy Czêstochowskiej (powstaj¹, w koùcu to ikona, ani lepsza ani gorsza), to nigdy nie nosza tej s³awetnej szramy. Przeciwnie zachodnie, doskonale j¹ eksponuj¹ - widac tu, ¿e prawos³awie siêga do archetypu, idei, a nie konkretnego przedmiotu. Dla Rzymu to jakby fotografia tej jednej ikony, dla wschodu - siêgniêcie do wzoru, kanonu, z którego obie powsta³y. Nie zachodzi wiêc uszczuplenie autentyzmu.

Tego samego jednak nie moge powiedzieĂŚ o czczeniu Krzyza, ktĂłremu przypisuje sie boskie moce ze wzgledu ze umarÂł na nim czÂłowiek w wielkich mĂŞkach

Teologia krzyÂża jest arcyciekawa i waÂżna, wcale teÂż nie tak kontrowersyjna. Dla chrzeÂścijan krzyÂż nie symbolizuje w pierwszym rzĂŞdzie mĂŞki i Âśmierci, a zwyciĂŞstwo i zmartwychwstanie. Jest miejscem, w ktĂłrym rozwiÂązaÂły siĂŞ losy Âświata, raz i na zawsze dokonaÂła sie ofiara za nas i czÂłowiek zostaÂł odkupiony. Tam spotykaja siĂŞ i znikajÂą wszystkie nasze grzechy i uÂłomnoÂści.
Potem przywoÂłaÂł do siebie tÂłum razem ze swoimi uczniami i rzekÂł im: «JeÂśli kto chce pĂłjœÌ za MnÂą, niech siĂŞ zaprze samego siebie, niech weÂźmie krzyÂż swĂłj i niech Mnie naÂśladuje!
Mk 8:34

[Mora]

CzÂłowiek wie co mĂłwi 

Pat Condell - Co dobrego jest w religii? http://pl.youtube.com/watch?v=huawmqxs19E
Pat Condell - BĂłg jako psychol http://pl.youtube.com/watch?v=evT1SGCSHOI
Pat Condell - Czy Jezus byÂł gejem? http://pl.youtube.com/watch?v=19SVjcN6wsI
Pat Condell - Tyrania pisma http://pl.youtube.com/watch?v=65Y44VWdop4
Pat Condell - ÂŚwiecki Âświat to zdrowy Âświat http://pl.youtube.com/watch?v=JqdaYY-S478
Pat Condell - BĂłg to psychol http://pl.youtube.com/watch?v=TfWcrjcWE2I
Pat Condell - Religia terroru http://pl.youtube.com/watch?v=eluR8W6Iwz0
Pat Condell - PrzekleĂąstwo religii http://pl.youtube.com/watch?v=W3GMpIwSBag
Pat Condell - BOÂże pobÂłogosÂław ateizm! http://pl.youtube.com/watch?v=HPZgROpfNDU
Pat Condell - Sudan poÂśmiewiskiem http://pl.youtube.com/watch?v=Tp8SNv0qX8o
Pat Condell - Dlaczego wiara zasÂługuje na szacunek? http://pl.youtube.com/watch?v=IHQ4-gkiyZ4
Pat Condell - Katolicka moralnoœÌ http://pl.youtube.com/watch?v=9aJ8hDiZ0bM
Pat COndell - W imiĂŞ Jezusa http://pl.youtube.com/watch?v=3Er6oEmQvM0
Pat Condell - Kilka sÂłow do IslamofaszystĂłw http://pl.youtube.com/watch?v=RbOM0i1315M

ÂŹrĂłdÂło: www.paranormalne.eu

[Enigma]

KoÂścioÂły PrawosÂławne sÂą dosÂłownie parademokratyczne (para dlatego, Âże uznajemy oczywiÂście monarchiĂŞ Ducha, ktĂłra manifestuje siĂŞ w soborowoÂści) i niezaleÂżne hierarchicznie od siebie nawzajem. Z tego czerpie protestantyzm czy anglikanizm.

Nie wiem jak dok³adnie wygladaj¹ tamtejsze struktury w³adzy, ale powszechnie znanym faktem jest ze prawis³awie jako system religijny zawsze funkcjonowa³o w zgodzie z w³adza swieck¹ (g³ównie carat, bo komunizm dusi³ wszelkie wierzenia). Cerkiew by³a wiec niejako pod ochron¹ w³adcy, a ci nie roœcili sobie prawa do 'zrzucania kogokolwiek z tronu' - tak jak mia³o to miejsce w Europie, gdzie papie¿ by³ w stanie wywo³aÌ wojne, podburzaj¹c jedego króla przeciw innemu...Dzisaj tradycja opieki paùstwowej powraca za Putina do dawnej swietnoœci.

Zarówno teologia czci jak i regu³y powstawania s¹ niezwykle œcis³e. Ikona nie jest w prawos³¹wiu obdarzana czci¹, jako jakas konkretna deska i troche ³uszcz¹cej siê farby - to pewna idea zamkniêta w malowidle - tak jak istnieje w innej postaci, zapisana. Doskonale widac to przy reprodukcjach - kiedy powstaj¹ prawos³awne reprodukcje Ikony Bogurodzicy Czêstochowskiej (powstaj¹, w koùcu to ikona, ani lepsza ani gorsza), to nigdy nie nosza tej s³awetnej szramy. Przeciwnie zachodnie, doskonale j¹ eksponuj¹ - widac tu, ¿e prawos³awie siêga do archetypu, idei, a nie konkretnego przedmiotu. Dla Rzymu to jakby fotografia tej jednej ikony, dla wschodu - siêgniêcie do wzoru, kanonu, z którego obie powsta³y. Nie zachodzi wiêc uszczuplenie autentyzmu.

Tak ikony maja jakiÂś swĂłj blask, ktĂłrego czasem brakuje zachodnim malowidÂłom. Moze dzieje sie tak ze zasady  ich rysowania (np geometryczne) sa rygorystycznie przestrzegane, no i ta zÂłota aureola...Tymczasem na zachodzie w duzej mierze panowaÂła dowolnoœÌ wizerunkĂłw, np nie na wszystkich rysunkach Jezus posiada brode. W kaplicy SykstyĂąskeiej widzimy go podczas SÂądu jako gÂładko ogolonego i umieÂśnionego herosa

ĂŞTeologia krzyÂża jest arcyciekawa i waÂżna, wcale teÂż nie tak kontrowersyjna. Dla chrzeÂścijan krzyÂż nie symbolizuje w pierwszym rzĂŞdzie mĂŞki i Âśmierci, a zwyciĂŞstwo i zmartwychwstanie. Jest miejscem, w ktĂłrym rozwiÂązaÂły siĂŞ losy Âświata, raz i na zawsze dokonaÂła sie ofiara za nas i czÂłowiek zostaÂł odkupiony. Tam spotykaja siĂŞ i znikajÂą wszystkie nasze grzechy i uÂłomnoÂści.
Potem przywoÂłaÂł do siebie tÂłum razem ze swoimi uczniami i rzekÂł im: «JeÂśli kto chce pĂłjœÌ za MnÂą, niech siĂŞ zaprze samego siebie, niech weÂźmie krzyÂż swĂłj i niech Mnie naÂśladuje!

Ale czy w tym cytacie krzyz nie jest przedstawiony jako symbol, naszych uÂłomnoÂści i niedociÂągnieĂŚ? Bojak widze w kazdej swiatyni uwieszonego Jezusa...to mam wraÂżenie ze ludzie chcÂą go widzieĂŚ w tej pozie. BluÂźnierstwo? Przytocze jeszcze ten skromny artykuÂł ze StraÂżnicy (niestety z pamieci bo nie kolekcjonuje tego magazynu). Mowa tam byÂła ze w pierwszej kolejnoÂści ze nie na krzyÂżu zginoÂł Jezus lecz na palu meki - co wydaje sie byĂŚ bardziej prawdopodobne, ze wzgledu na 'konstrukcje takiego narzedzia tortury' . Ale do rzeczy: w artukule pytano (i tu wybacznie porĂłwnanie) ze gdyby twoje dziecko zabito np noÂżem, to czy chciaÂłbyÂś/abyÂś aby ten nĂłz poÂżniej czcono jako swiety artefakt, robiono jego miniatury i noszono na szyi jako pomyÂślny znak? - pytanie moze byc obrazoburcze - ale dla mnie bardzo istotne.

[Loukas]

Nie wiem jak dok³adnie wygladaj¹ tamtejsze struktury w³adzy, ale powszechnie znanym faktem jest ze prawis³awie jako system religijny zawsze funkcjonowa³o w zgodzie z w³adza swieck¹ (g³ównie carat, bo komunizm dusi³ wszelkie wierzenia)

No w³aœnie - "powszechnie wiadomo". Jak widaÌ niestety albo nie doœc powszechnie, albo nie doœc wiadomo... Otó¿ z Twojej wypowiedzi jasno wynika, ¿e uto¿samiasz prawos³awie z prawos³awiem moskiewskim. A to szkodliwie ciasna i niepe³na wizja, która charakteryzuje niestety Polaków. Prawos³awie nie zaczyna sie i nie koùczy w Rosji (mimo niezliczonych zalet duchowych, jest ponad wszystko doœc prymitywne intelektualnie). Carat faktycznie dosc mocno wp³ywa³ na funkcjonowanie Cerkwi, jednak, co trzeba zaznaczyÌ, nigdy na treœÌ wiary. Przede wszystkim dlatego, ¿e ¿aden koœció³ lokalny nie mo¿e jej de facto zmieniac. Masz racje tu, ¿e ortodoksja jest wolna od zapêdów œwieckich, od kontroli paùstwa - nigdy nie zaznaliœmy papocezaryzmu. Ca³e prawos³awie jest znacznie mniej zeœwieczczone.

rygorystycznie przestrzegane, no i ta zÂłota aureola

Nie zawsze umieszcza sie odblaskowa, zÂłota aureolĂŞ W tym po prostu coÂś jest i kaÂżdy to widzi, w wiĂŞkszym czy mniejszym stopniu. Dlatego zachĂłd odkrywa teraz ikony - kiedy przejdziesz siĂŞ do jakiejÂś katolickiej ksiĂŞgarni zobaczysz same okÂładni z ikonami.

Ale czy w tym cytacie krzyz nie jest przedstawiony jako symbol, naszych uÂłomnoÂści i niedociÂągnieĂŚ?

Jest w nim obrazem o pewnej dynamice - weÂźcie swĂłj krzyÂż i podÂązajcie ze mnÂą, od cierpienia do zwyciĂŞstwa; pokonajcie wasze uÂłomnoÂści, jak ja pokonaÂłem.

Bojak widze w kazdej swiatyni uwieszonego Jezusa...to mam wraÂżenie ze ludzie chcÂą go widzieĂŚ w tej pozie.

Czy ten Chrystus kojarzy Ci siĂŞ z cierpiÂącym czÂłowiekiem, czy taĂączÂącym, zwyciĂŞskim BogoczÂłowiekiem?
Jest to jedna z podstawowych ró¿nic miêdzy wschodem i zachodem. Zachód podkreœla zawsze cierpienie i mêkê, wschód zaœ zmartwychwstanie i zwyciêsto - to opozycja pi¹tku wobec niedzieli.

PoniÂżej jedna z najpiĂŞkniejszych i najtreÂściwszych ikon w ogĂłle, Zmartwychwstanie - spojrze i wierze :

[Mora]

CoÂś mi siĂŞ przypomniaÂło
Niedawno znalazÂłem w sieci biblie szatan
Autor: A. S. LaVey zaÂłoÂżyciela koÂścioÂła szatana w USA
nie Âże jestem satanistÂą ale po prostu jestem ciekawy
i tak sobie czytam, czytam i natrafiÂłem na pewien fragment

NajwiĂŞksze ÂświĂŞto w religii satanistycznej to dzieĂą urodzin kaÂżdego czÂłowieka. Stanowi ono bezpoÂśrednie
przeciwieĂąstwo do najÂświĂŞtszych dni w innych religiach, ktĂłre deifikujÂą poszczegĂłlnego boga stworzonego w
formie antropomorficznej na wzĂłr czÂłowieka, dowodzÂąc w ten sposĂłb, Âże ego nie zostaÂło do koĂąca
pogrzebane.

Pozdro

[dv2]

"Biblia szatan"  jak i samÂą tÂą sekte, zostawie bez komentarza. Szkoda czasu na takie rzeczy(czyt. bajki)

Pozdrawiam

[Mora]

kaÂżdÂą religie moÂżemy nazwaĂŚ sektÂą...

[dv2]

  Mora chociaÂż gÂłoÂśno przy ludziach tego nie mĂłw 

[Mora]

A no fakt bo mnie jeszcze zlinczujÂą ciekawe co by byÂło jak by jakiÂś moher czytaÂł to 

[dv2]

Mora mĂłwie powaÂżnie, szkoda mi Ciebie i Twoich poglÂądĂłw... religia - sekta bez komentarza...

[Mora]

A mi szkoda ciebie za ÂślepotĂŞ ducha

Pozdro

[dv2]

Mora Ty jesteÂś ateistÂą?

[Mora]

Niewierze w boga dla mnie boga po prostu niema

[dv2]

czyli jesteÂś ateistÂą. ale mÂłody jesteÂś i gÂłupi, z wiekiem siĂŞ mÂądrzeje, wierz mi

[Mora]

To jakieÂś przesÂłuchanie czy jak?

Mam 16 lat

Wiesz moÂże jestem mÂłody ale rozumie Âświat lepiej niÂż nie ktĂłrzy i obraÂżajÂąc mnie niczego nie zyskasz "PANIE DOROSÂŁY"