Odp: Z zycia KK w Polsce.

[Rafaela]

MiĂŞdzy pÂłciÂą a pÂłciowÂą toÂżsamoÂściÂą

Ks. Dariusz Madejczyk

Redaktor Naczelny

 „UwaÂżam, Âże przemoc wobec osĂłb homoseksualnych jest nie do przyjĂŞcia i powinna byĂŚ odrzucona, chociaÂż nie oznacza to wcale poparcia dla ich zachowania” – stwierdziÂł w wywiadzie dla amerykaĂąskiej stacji katolickiej EWTN abp Silvano Tomasi, przedstawiciel Stolicy Apostolskiej przy biurach ONZ w Genewie.

 Kontekst tej wypowiedzi stanowi niedawna (17 czerwca br.) rezolucja Rady Praw CzÂłowieka ONZ dotyczÂąca praw czÂłowieka w odniesieniu do orientacji seksualnej i toÂżsamoÂści pÂłciowej (dokument nosi tytuÂł: Human rights, sexual orientation and gender identity). Abp Tomasi zauwaÂżyÂł, Âże wyznaczony przez ONZ program dziaÂłaĂą prowadzi w bardzo niebezpiecznym kierunku. Przez w³¹czenie w problematykĂŞ praw czÂłowieka kwestii specjalnych praw dla homoseksualistĂłw prĂłbuje siĂŞ wprowadziĂŚ zupeÂłnie nowÂą normĂŞ, ktĂłra bĂŞdzie prowadziĂŚ nie tylko do ograniczenia wolnoÂści KoÂścioÂła katolickiego, ale w ogĂłle wolnoÂści sÂłowa tych wspĂłlnot religijnych oraz ludzi, ktĂłrzy mĂłwiÂą o grzesznoÂści czynĂłw homoseksualnych lub zwyczajnie odrzucajÂą ten styl Âżycia jako niezgodny z ludzkÂą naturÂą.

 KonsekwencjÂą moÂżliwych praw, ktĂłre wynikaÂłyby z realizacji tego programu ONZ, byÂłoby ra¿¹ce naruszenie wolnoÂści sÂłowa, wyznawania religii i osobistych przekonaĂą, a takÂże zakwestionowanie prawa rodzicĂłw do wychowania dzieci zgodnie z wyznawanymi przez nich wartoÂściami. W wypadku odmowy celebrowania „ÂślubĂłw” osĂłb tej samej pÂłci paĂąstwa oraz wspĂłlnoty religijne mogÂłyby zostaĂŚ oskarÂżone o naruszanie praw czÂłowieka, a kapÂłani lub urzĂŞdnicy mogliby nawet otrzymywaĂŚ nakazy asystowania w tego typu ceremoniach.

 

LGTB kontra rodzina

 

Jak widaĂŚ, tĂŞczowa propaganda, czyli zabiegi Âśrodowisk LGTB (lesbijki, geje, transseksualiÂści, biseksualiÂści), by zmieniaĂŚ prawo i sposĂłb myÂślenia o dewiacjach seksualnych, zatacza coraz szersze i coraz to nowe krĂŞgi. To wÂłaÂśnie jest ten symboliczny dwupak, o ktĂłrym w poprzednim wydaniu „Przewodnika Katolickiego” mĂłwiÂł socjolog dr Tomasz ÂŻukowski. Pod pÂłaszczykiem rĂłwnoÂści prĂłbuje siĂŞ przemycaĂŚ specjalne prawa dla wybranych Âśrodowisk – tych, ktĂłre gÂłoÂśniej krzyczÂą lub ekstrawagancko siĂŞ ubierajÂą – nie tworzy siĂŞ natomiast programĂłw realnego, a przede wszystkim skutecznego wsparcia dla rodzin.

 Nie widaĂŚ w miĂŞdzynarodowych instytucjach wielkiej determinacji, gdy idzie o wsparcie dla rodzin w najuboÂższych krajach, bo nie ma lobby, ktĂłre byÂłoby tym zainteresowane. Gros pomocy trafia w najuboÂższe rejony Âświata przez organizacje charytatywne oraz dziĂŞki dziaÂłalnoÂści wspĂłlnot koÂścielnych ró¿nych wyznaĂą. ONZ upomina siĂŞ o przywileje dla Âśrodowisk LGTB, ktĂłre na swoje „inne” Âżycie wydajÂą ogromne pieniÂądze i wspierajÂą w ten sposĂłb wielki seksbiznes, nie upomina siĂŞ natomiast o prawa dla zwykÂłych rodzin, ktĂłre nie oczekujÂą niczego szczegĂłlnego – chcÂą pracy, godziwego wynagrodzenia, dobrego ksztaÂłcenia dzieci i mÂłodzieÂży oraz odpowiedniego wsparcia, gdy rodzina jest wielodzietna lub przeÂżywa jakieÂś trudnoÂści.

 ZbliÂżajÂące siĂŞ wybory ponownie uruchomiÂły w Polsce dyskusje, ktĂłrych juÂż nieraz byliÂśmy Âświadkami – zwiÂązki partnerskie, aborcja, antykoncepcja, in vitro. Ciekawe, Âże Âżadna z partii (moÂże poza ugrupowaniem Polska Jest NajwaÂżniejsza, ktĂłre w tych dniach przedstawiÂło swĂłj raport na temat demografii) nie wykazaÂła siĂŞ tak samo wielkÂą determinacjÂą w zabieganiu o rodzinĂŞ… RodzinĂŞ, od ktĂłrej zaleÂży przecieÂż nasza przyszÂłoœÌ. W zamian za to znaczna czêœÌ pos³ów oraz mediĂłw wspierajÂących ruchy gejĂłw i lesbijek robi co siĂŞ da, by doprowadziĂŚ do degradacji rodziny. Kolorowe opowieÂści o szczĂŞÂśliwych homoparach serwowane przez „GazetĂŞ WyborczÂą” i telewizyjne wystĂŞpy dyÂżurnych promotorĂłw prawnego usankcjonowania zwiÂązkĂłw osĂłb tej samej pÂłci nie zmieniÂą faktĂłw.

 

PrĂłba zrĂłwnania zwiÂązku dwĂłch mĂŞÂżczyzn lub dwĂłch kobiet z ma³¿eĂąstwem mĂŞÂżczyzny i kobiety jest nie czym innym jak zamachem na porzÂądek wynikajÂący z ludzkiej natury. Tak samo zresztÂą jak przejmowanie opieki nad dzieĂŚmi przez pary jednopÂłciowe zamiast troski o naturalnÂą relacjĂŞ: mama–tata–dziecko. Adopcja dzieci przez pary homoseksualne jest wyrywaniem dzieci z naturalnego Âśrodowiska, w ktĂłrym powinny wzrastaĂŚ i dojrzewaĂŚ do wÂłaÂściwych miĂŞdzyludzkich relacji opartych na przynale¿¹cych im z natury wzorcach matki i ojca.

 

Celowo nie odwoÂłujĂŞ siĂŞ w tym miejscu do fundamentĂłw religijnych. PorzÂądek natury powinien byĂŚ jasny dla kaÂżdego. TakÂże dla czÂłowieka niewierzÂącego. MoÂżna nie wierzyĂŚ w sakrament ma³¿eĂąstwa. Jednak ma³¿eĂąstwo jako takie ma swoje fundamenty juÂż w samej psychofizycznej konstrukcji czÂłowieka. Dziecko natomiast, ktĂłre jest owocem miÂłoÂści i ma³¿eĂąskich relacji mĂŞÂżczyzny i kobiety – zgodnie z naturÂą – musi mieĂŚ jako rodzicĂłw matkĂŞ-kobietĂŞ i ojca-mĂŞÂżczyznĂŞ.

                                                        JĂŞzykowy przekrĂŞt

 Wspomniana rezolucja Rady Praw CzÂłowieka ONZ dotyczy praw czÂłowieka w odniesieniu do orientacji seksualnej (sexual orientation) i toÂżsamoÂści pÂłciowej (gender identity). Warto zauwaÂżyĂŚ, na co zwracaÂł teÂż uwagĂŞ abp Tomasi, Âże ten oficjalny dokument jednej z agend ONZ wprowadza pojĂŞcia, ktĂłre nie sÂą w Âżaden sposĂłb ujĂŞte w prawie miĂŞdzynarodowym, ale dla niektĂłrych osĂłb stanowiÂą pewien kod sÂłowny, przez ktĂłry odnoszÂą siĂŞ one do konkretnych dziaÂłaĂą i zachowaĂą. „Zamiast mĂłwiĂŚ o gender (kulturowej toÂżsamoÂści pÂłciowej), powinniÂśmy mĂłwiĂŚ o pÂłci – powszechnym terminie prawa naturalnego odnoszÂącym siĂŞ do kobiety i mĂŞÂżczyzny” – podkreÂśla abp Tomasi.

 ÂŁatwo zauwaÂżyĂŚ, Âże zabieg jĂŞzykowy, ktĂłrym jest mĂłwienie o toÂżsamoÂści pÂłciowej (czyli o pewnych subiektywnych odczuciach konkretnej osoby) zamiast o pÂłci, jest jednÂą z drĂłg do wprowadzania nowych uregulowaĂą prawnych, a wczeÂśniej jeszcze do ksztaÂłtowania postaw przenikniĂŞtych akceptacjÂą dla zachowaĂą homoseksualnych. ZastÂąpienie „pÂłci” okreÂśleniem „toÂżsamoœÌ pÂłciowa” wprowadza przez zabieg jĂŞzykowy nowÂą, subiektywnÂą kategoriĂŞ, ktĂłra w ramach dalszego procedowania sÂłuÂżyĂŚ bĂŞdzie przeksztaÂłcaniu prawa oraz odbieraniu wolnoÂści sÂłowa i swobody prezentowania wÂłasnych przekonaĂą w odniesieniu do pewnych zachowaĂą seksualnych.

 Jak to moÂże wyglÂądaĂŚ w praktyce, widzimy dziÂś w tych krajach, gdzie dzieci nie sÂłyszÂą juÂż w szkoÂłach o mamie i tacie, a jedynie o opiekunach; czytajÂą teÂż od najmÂłodszych lat historyjki o sympatycznych pingwinach homoseksualistach, Âżeby przypadkiem nie odkryÂły, Âże zwiÂązek dwĂłch kobiet lub dwĂłch mĂŞÂżczyzn jest czymÂś nienormalnym.

                               Prawo, czyli usprawiedliwienie

 Rozmywanie pojĂŞcia rodziny, okreÂślony sposĂłb przedstawiania Âżycia ludzi ÂżyjÂących w zwiÂązkach jednopÂłciowych, nadawania im pewnego kolorytu – malowanie szczĂŞÂśliwego Âżycia w tĂŞczowych kolorach – ma na celu zmianĂŞ postaw w spoÂłeczeĂąstwie. Dotyczy to zwÂłaszcza ludzi, ktĂłrzy na co dzieĂą bezpoÂśrednio nie stykajÂą siĂŞ z osobami, ktĂłre wykazujÂą zachowania homoseksualne lub ÂżyjÂą w zwiÂązkach jednopÂłciowych. Ta zmiana nastawienia jest bardzo potrzebna wszystkim tym, ktĂłrzy nie tylko ÂżyjÂą niemoralnie i trwajÂą w grzesznych zwiÂązkach, ale rĂłwnieÂż ludziom zwiÂązanym z seksbiznesem, dla ktĂłrych degradacja czÂłowieka jest ÂźrĂłdÂłem niekoĂączÂących siĂŞ zyskĂłw. Jej spoÂłeczna i prawna akceptacja bĂŞdzie ich fortunĂŞ jeszcze pomnaÂżaĂŚ.

 Przyzwolenie spoÂłeczne dla negatywnych zachowaĂą seksualnych oraz okreÂślone regulacje prawne powodujÂą rĂłwnieÂż stopniowe wyciszanie ocen moralnych w odniesieniu do sfery seksualnej. Trzeba sobie wyraÂźnie powiedzieĂŚ, Âże ludzie, ktĂłrzy sÂą religijnie sÂłabo uformowani, z ÂłatwoÂściÂą sami ulegajÂą postawom czy myÂśleniu, ktĂłre sÂą prezentowane jako coÂś powszechnego i powszechnienie akceptowanego. „Skoro wszyscy tak robiÂą, dlaczego nie ja?”.

 Dodatkowa norma prawna, sankcjonujÂąca postawy sprzeczne z BoÂżymi przykazaniami, w wypadku osĂłb o pÂłytkiej religijnoÂści jest sposobem na wy³¹czenie ich sumienia i pogr¹¿anie siĂŞ w bagnie niemoralnoÂści. Widzimy to chociaÂżby na przykÂładzie debaty o zabijaniu dzieci nienarodzonych. Przykazanie „Nie zabijaj” jest wprawdzie powszechnie akceptowane jako norma, ale okreÂślone oddziaÂływanie na spoÂłeczeĂąstwo i wzbudzanie okreÂślonych emocji (np. zwiÂązanych z gwaÂłtem na kobiecie) prowadzi do tego, Âże w konkretnych sytuacjach czêœÌ ludzi jednak na zabijanie siĂŞ zgadza. NazywajÂąc je oczywiÂście aborcjÂą lub usuniĂŞciem pÂłodu (patrz wyÂżej: jĂŞzykowy przekrĂŞt).

Przez ostatnie tygodnie zwracaliÂśmy uwagĂŞ na zjawisko „tĂŞczowej propagandy”, ktĂłra obecna jest w niektĂłrych mediach. Nie da siĂŞ ukryĂŚ, Âże prym wiedzie w tej dziedzinie „Gazeta Wyborcza”, ktĂłra w ostatnich miesiÂącach z wielkim zaangaÂżowaniem prezentowaÂła uroki gejowskiego Âżycia.

 ZabrakÂło niestety tych tragicznych historii (w kaÂżdym razie ja ich jakoÂś nie zauwaÂżyÂłem), z ktĂłrymi jako ksiÂądz niekiedy siĂŞ spotykam. Nikt nie pisaÂł o moralnych dylematach mÂłodych ludzi, ktĂłrzy weszli w grzeszne zwiÂązki; o tym, Âże ci, ktĂłrzy wchodzÂą w homoseksualne relacje, majÂą g³êbokÂą ÂświadomoœÌ, Âże jest z nimi „coÂś nie w porzÂądku”. Ile jest tragedii zwiÂązanych z tym, Âże ktoÂś – w swojej niedojrzaÂłoÂści lub naiwnoÂści – spodziewaÂł siĂŞ g³êbokiej relacji, przyjacielskiej wiĂŞzi, a doÂświadczyÂł seksualnego wykorzystania i upokorzenia. Nie wspomnĂŞ juÂż o tych, ktĂłrzy sprzedawali siĂŞ za pieniÂądze i nie majÂą siÂł albo nie wiedzÂą, jak wyzwoliĂŚ siĂŞ z sideÂł uzaleÂżnienia od homoseksualnych zachowaĂą.

 KrĂłtko mĂłwiÂąc: nie dajmy siĂŞ oszukaĂŚ. Nie ulegajmy „tĂŞczowej propagandzie”. PrzyszÂłoœÌ jest w rodzinie i to jej nale¿¹ siĂŞ przywileje. Wszystkie inne zwiÂązki, takÂże te tzw. partnerskie, jak podkreÂślajÂą prawnicy, sÂą w Polsce legalne i nie potrzebujÂą dodatkowego usankcjonowania, zwÂłaszcza takiego, ktĂłre miaÂłoby byĂŚ imitacjÂą rodziny.

 

Ks. Dariusz Madejczyk

Redaktor Naczelny

 
ÂŹrĂłdÂło: Tygodnika „Przewodnik Katolicki”(Nr. 30. 2011)

http://www.tezeusz.pl/cms/tz/index.php?id=6692