Paleoastronautyka

[Dariusz]

Dowody, czy mo¿e trochê ostro¿niej, poszlaki wskazuj¹ce na obecnoœÌ na Ziemi wiele milionów lat temu innych cywilizacji mo¿na znaleŸÌ niemal w ka¿dym z w¹tków - ¿mudna robota.
Dlatego postanowiÂłem utworzyĂŚ ten wÂątek, w ktĂłrym postaram siĂŞ zoscylowaĂŚ te informacje w jednym miejscu.
Mam nadziejê, ¿e pomo¿ecie mi w tym i powstanie z tego ciekawy wykaz dowodów bytnoœci na Ziemi "innych", po³¹czony z naszymi komentarzami.

Zarazem chciaÂłbym zaznaczyĂŚ, Âże nie jest to wÂątek poÂświĂŞcony minionym cywilizacjom ludzkim, choĂŚ nieraz koniecznym bĂŞdzie nawiÂązywanie do nich.

MohendÂżo Daro i Harappa
wtorek, 02 grudnia 2008 18:16



W ruinach MohendÂżo Daro i Harappa – w tajemniczy sposĂłb opuszczonych miast w Dolinie Indusu, odkryto rzekomo Âślady promieniowania, co wydaje siĂŞ byĂŚ najlepszym dowodem na to, iÂż nasi przodkowie,  kimkolwiek byli, rozwinĂŞli wysoce zaawansowanÂą technikĂŞ, ktĂłra pozwoliÂła im nawet na produkcjĂŞ broni atomowej. Dlaczego nauka nie potrafi uporaĂŚ siĂŞ z tÂą kwestiÂą raz na zawsze?

Czy na Ziemi istnia³a kiedyœ zaawansowana cywilizacja, mo¿liwe ¿e o pozaziemskim rodowodzie? Pytanie to jest niezwykle intryguj¹ce i pomimo szyderstw ze strony naukowców, które dosiêga³y von Dänikena czy Zechariê Sitchina, idea ta zyska³a ogólnoœwiatowe zainteresowanie.

Czy istnieje zatem dowĂłd na to, Âże przed tysiÂącami lat naszÂą planetĂŞ odwiedziÂły istoty pozaziemskie? Na ten temat powstaÂło wiele teorii i scenariuszy – od staroÂżytnej rozwiniĂŞtej cywilizacji AtlantĂłw, ktĂłra pozostawiĂŚ miaÂła swÂą spuÂściznĂŞ ukrytÂą pod kompleksem piramid w Gizie, po koncepcje mĂłwiÂące, iÂż linie Nazca miaÂły sÂłuÂżyĂŚ za prehistoryczne lotnisko.



Nazca swÂą popularnoœÌ zawdziĂŞcza von Dänikenowi, ktĂłry wysun¹³ swe pytania dotyczÂące „obecnoÂści ET” na podstawie licznych (takÂże archeologicznych) anomalii. Zebrane razem i porĂłwnane mogÂą byĂŚ one rozpatrywane jako dowĂłd istnienia wysoce zaawansowanej cywilizacji albo obecnoÂści istot spoza naszej planety.

Jednak jego podejÂście zmieniÂło jeszcze coÂś. W latach 60-tych ub. wieku naukowcy uwaÂżali Âże poznali wszystkie tajemnice, ale okazaÂło siĂŞ, Âże naleÂżaÂło przeprowadziĂŚ jeszcze wiele dodatkowych badaĂą. DziÂś oznacza to tyle, Âże niektĂłre z miejsc, jak np. Nazca, zostaÂły dokÂładniej przeszukane i przebadane.

W szerszym ujĂŞciu, poszukiwania Dänikena uÂłatwiÂły akceptacjĂŞ miejsc takich jak Caral, ktĂłre byÂły jakby przedstawicielami „Starego ÂŚwiata” w Nowym, odsÂłaniajÂąc wiele zbieÂżnoÂści miĂŞdzy rozwojem obu kontynentĂłw. W pewnym nawet stopniu praca autora przyczyniÂła siĂŞ do Âłatwiejszej akceptacji podobnych miejsc przez naukĂŞ.

Jasne jest wiêc, ¿e Däniken mia³ pewien wp³yw na archeologiê, ale mimo to odk¹d po raz pierwszy zada³ swe pytanie o pozaziemskich przodków Ziemian, odpowiedŸ zawsze pozostawa³a negatywna. Czterdzieœci lat póŸniej wci¹¿ nie odnaleziono jednoznacznych i mocnych dowodów na to, ¿e w zamierzch³ej przesz³oœci istoty z kosmosu wyl¹dowa³y na naszej planecie.

Inny znany autor zajmujÂący siĂŞ tematykÂą staroÂżytnych astronautĂłw to Zecharia Sitchin, ktĂłry poczÂątkowo zdecydowaÂł siĂŞ skupiĂŚ na cywilizacji SumerĂłw. Po szczegó³owym przeanalizowaniu ich mitĂłw i historii odkryÂł, Âże diabeÂł tkwi w szczegó³ach. WewnĂŞtrzny sens tych mitĂłw, po ich dokÂładnym przetÂłumaczeniu, byÂł jasnym dowodem na ingerencjĂŞ istot pozaziemskich w ich cywilizacjĂŞ, co znalazÂło wyraz w serii ksi¹¿ek Sitchina pt. „Kroniki Ziemi” (z „Dwunasta PlanetÂą” wydanÂą jako pierwsza w 1976). Sitchin zyskaÂł podobnÂą popularnoœÌ, co Däniken, jednakÂże w przeciwieĂąstwie do niego nie udaÂło mu siĂŞ w jakikolwiek sposĂłb wpÂłyn¹Ì na spoÂłecznoœÌ naukowÂą, choĂŚ miaÂł swĂłj ewidentny wkÂład do teorii spiskowych.


Odkryte w latach 20-tych ub. wieku Mohend¿o Daro posiada³o rozwiniêt¹ sieÌ kana³ów i wodoci¹gów

Sitchin jak siĂŞ wydaje, podszedÂł do swego zadania w sposĂłb bardziej naukowy. SkupiÂł siĂŞ on na poszukiwaniu „najlepszego dowodu” – pojedynczego, ktĂłry sam w sobie w sposĂłb dostateczny wspieraÂłby jego teorie.

Ale nawet jeÂśli Sitchinowi nie udaÂło siĂŞ w czasie swych poszukiwaĂą owego oczekiwanego dowodu, zastanĂłwmy siĂŞ, co mogÂłoby stanowiĂŚ przekonywujÂący dowĂłd pozostawiony przez ET przez wieloma tysiÂącami lat.

Na poczÂątek musimy przyj¹Ì zaÂłoÂżenie, Âże istotom pozaziemskim udaÂło siĂŞ pozostawiĂŚ po sobie materialne Âślady obecnoÂści, ktĂłrym udaÂło siĂŞ przetrwaĂŚ prĂłbĂŞ czasu. LÂądowanie statku kosmicznego i wyprawa jego pasaÂżerĂłw do zamieszkujÂącej ten rejon tubylczej ludzkoÂści nie pozostawi po sobie trwaÂłych ÂśladĂłw, byĂŚ moÂże oprĂłcz ustnej lub pisanej tradycji, gdzie pozostanie Âślad po wydarzeniu, w ktĂłrym „ktĂłryÂś z przodkĂłw” rozmawiaÂł z „istotÂą” w bardzo zamierzchÂłych czasach. MoÂżemy mieĂŚ tylko nadziejĂŞ na to, Âże istota przekaÂże tubylcowi pewien dar, ktĂłry jego lud nastĂŞpnie bĂŞdzie ostroÂżnie przechowywaÂł jako dowĂłd spotkania. Nie mamy dowodĂłw, Âże wydarzyÂło siĂŞ coÂś podobnego.

„Najlepszy dowĂłd” powinien byĂŚ zatem trwaÂłym i wyraÂźnym Âśladem zaawansowanej technicznie cywilizacji w postaci tzw. „oop-arts” (artefaktĂłw o kontrowersyjnym pochodzeniu), jak mechanizm z Antikythery, dysk z Fajstos itp. One same jednak nie stanowiÂą dowodu na istnienie na Ziemi cywilizacji pozaziemskiej, ale wskazujÂą na to, Âże nasi przodkowie, a nawet caÂłe cywilizacje przed nami, byÂły znacznie sprytniejsze niÂż wydaje siĂŞ to naszym dzisiejszym uczonym. ChoĂŚ Däniken miaÂł na tym polu duÂży wpÂływ, nie przyczyniÂło siĂŞ to, jak wspomniano wczeÂśniej, do batalii, ktĂłrÂą pragn¹³ wygraĂŚ.

Zgodnie z naszym dzisiejszym myœleniem, szczegó³owe zmiany dokonywane w strukturze DNA uwa¿ane mog¹ byÌ za dowód dzia³ania rozwiniêtych technicznie czynników, znacznie poza zasiêgiem naszych ziemskich przodków.

Sitchin rzeczywiÂście poszukiwaÂł ÂśladĂłw podobnych genetycznych manipulacji i twierdziÂł, Âże znalazÂł na to dowody w sumeryjskich mitach. Jednak inni, nie dopatrzyli siĂŞ w nich niczego podobnego. Jednak i dziÂś nasze zrozumienie puli genowej nie pozwala nam, aby dopatrzeĂŚ siĂŞ, czy w przypadku czÂłowieka zaszÂły jakieÂś podejrzane manipulacje genetyczne.



Jednym z najlepszych kandydatĂłw pretendujÂących do miana najlepszego dowodu jest rzekomy konflikt nuklearny, ktĂłry wedle Sitchina miaÂł miejsce na obszarach Bliskiego Wschodu w trzecim tysiÂącleciu p.n.e. Aby wesprzeĂŚ swe twierdzenia, pisarz wskazuje na zdjĂŞcia Pó³wyspu Synaj wykonane z przestrzeni kosmicznej. UkazujÂą one rzekomo wielkÂą szczelinĂŞ i pĂŞkniĂŞcia na jego powierzchni, ktĂłre majÂą wskazywaĂŚ nam miejsce domniemanej eksplozji. Jak dodaje, okolica ta wypeÂłniona jest drobnymi spalonymi i przyciemnionymi fragmentami skaÂł, zawierajÂącymi bardzo wysoki wskaÂźnik uranu-235, „wskazujÂące wedle opinii ekspertĂłw na nagÂłe uderzenie cieplne o naturze nuklearnej” – twierdzi Sitchin. Nie dostarcza jednak informacji na temat kim sÂą ci eksperci oraz gdzie wyrazili swe opinie, tym samym osÂłabiajÂąc przypadek, ktĂłry mĂłgÂłby stanowiĂŚ dobry przykÂład poszukiwanego dowodu.

W ostatnich publikacjach, jak np. artykule pt. „Zmiany klimatyczne a upadek imperium akkadyjskiego: dowĂłd z g³êbi mĂłrz” (opublikowanym w 2002), Sitchin twierdziÂł, Âże stanowi to potwierdzenie jego teorii. ArtykuÂł stwierdza, iÂż niezwykÂłe zmiany klimatyczne, do ktĂłrych doszÂło w rejonach Morza Martwego skutkujÂące niezwykÂłymi burzami piaskowymi na tych obszarach, miaÂły zwiÂązek z wydarzeniami sprzed 4025 lat, czyli tym, co miaÂło miejsce w roku 2025 p.n.e. Autor dodaje, Âże poziom wĂłd w Morzu Martwym osiÂągn¹³ wĂłwczas ok. 100 m, co podkreÂślaÂło fakt, iÂż doszÂło do prawdziwej katastrofy.

Niestety dalsze informacje odnoÂśnie tej sprawy wskazujÂą, Âże Sitchin podchodziÂł do faktĂłw w sposĂłb co najmniej „selektywny”. ChoĂŚ relacje te mĂłwiÂą, iÂż rzeczywiÂście doszÂło do pewnego rodzaju kataklizmu, to jego najbardziej prawdopodobnÂą przyczynÂą byÂła erupcja wulkanu, a nie eksplozja nuklearna. ChoĂŚ trudno orzec, ktĂłry z istniejÂących wulkanĂłw moÂże byĂŚ odpowiedzialny za tak niespodziewane zmiany klimatyczne, raport wskazuje na obecnoœÌ pyÂłu wulkanicznego. MĂłwiÂąc w skrĂłcie, nie jest to wcale dowĂłd na nuklearnÂą eksplozjĂŞ, ale jak na razie niezidentyfikowanÂą erupcjĂŞ wulkanu. O resztĂŞ naleÂży zapytaĂŚ samego Sitchina.

SprawiajÂąca problemy weryfikacja twierdzeĂą Sitchina nie jest niczym nowym i stwarza pewne kontrowersje w jego sprawie. Co wiĂŞcej, mimo kilkudziesiĂŞciu lat badaĂą, zdaje siĂŞ, iÂż nie jest on w stanie odnaleŸÌ wystarczajÂących dowodĂłw m.in. na to, iÂż Pó³wysep Synaj jest peÂłen szczÂątkĂłw po katastrofie nuklearnej. Nie dyskwalifikuje to jednak jego teorii, a jedynie powstrzymuje rozwĂłj jego teorii o „pradawnych astronautach”, tak jak jego zawiÂły styl.

Kolejny kandydat do staroÂżytnej eksplozji nuklearnej, ktĂłry w pewien sposĂłb zostaÂł pominiĂŞty przez zwolennikĂłw teorii o pra-astronautach leÂży w Dolinie Indusu, gdzie w III tysiÂącleciu przed narodzeniem Chrystusa rozkwitaÂły miasta MohendÂżo Daro i Harappa, ktĂłre jednak zostaÂły szybko opuszczone. Jedna z wysuniĂŞtych hipotez zakÂładaÂła, iÂż przyczynÂą tego mogÂła byĂŚ eksplozja atomowa. JeÂśli okazaÂłoby siĂŞ to prawdÂą, niemoÂżliwe staÂłoby siĂŞ pomijanie faktu, iÂż staroÂżytni byli bardzo zaawansowani technicznie.

(Oba miasta uwa¿ane s¹ za nale¿¹ce do cywilizacji doliny Indusu. Oba miasta odkryto w latach 20-tych XX wieku na terenie ówczesnych Indii. Dziœ zarówno Mohend¿o Daro jak i Harappa le¿¹ na terenie Pakistanu.)

Tym, co dodaje temu przypadkowi wiarygodnoÂści to fakt odkrycia tam radioaktywnego pyÂłu. Natrafiono na niego rzeczywiÂście w induskim stanie RadÂżasthan w Indiach. PyÂł pokrywaÂł obszar o powierzchni trzech kilometrĂłw kwadratowych w odlegÂłoÂści 10 mil na zachĂłd od Jodhpuru. Badania przeprowadzono tam wtedy, gdy stwierdzono wysoki odsetek wrodzonych wad u dzieci, a takÂże wysokÂą ÂśmiertelnoœÌ spowodowanÂą rozwojem nowotworĂłw. Promieniowanie okazaÂło siĂŞ tak wysokie, iÂż rzÂąd Indii zdecydowaÂł siĂŞ  otoczyĂŚ to miejsce kordonem. Naukowcy wkrĂłtce odkopali staroÂżytne miasto, w ktĂłrym stwierdzili dowody na eksplozjĂŞ atomowÂą sprzed 8 – 12.000 lat. Wybuch byÂł na tyle silny, iÂż zniszczyÂł wiĂŞkszoœÌ budynkĂłw i zabiÂł prawdopodobnie ok. pó³ miliona ludzi. Jak na razie historia ta speÂłnia wszelkie niezbĂŞdne wymagania, aby uznaĂŚ jÂą za wiarygodnÂą.

Archeolog Francis Taylor orzekÂł, iÂż inskrypcje w pobliskich ÂświÂątyniach wskazywaÂły, iÂż wierni modlili siĂŞ o zachowanie od „ÂświatÂła”, ktĂłre zniszczyÂło miasto.

- NieÂłatwo wyobraziĂŚ sobie, Âże jakaÂś cywilizacja weszÂła w posiadanie broni atomowej przed nami – mĂłwi. Odkryty radioaktywny pyÂł dodaje wiarygodnoÂści staroÂżytnym pismom induskim, ktĂłre opisujÂą broĂą atomowÂą.

Co wiêcej, kiedy wykopaliska ods³oni³y ulice Mohend¿o Daro i Harappy, odkryto porozrzucane cia³a, których pozycja wskazywa³a, i¿ mieszkaùcy zginêli nagle, jakby w wyniku niespodziewanej katastrofy. Na ulicach le¿a³y porzucone cia³a i wydawa³o siê, ¿e wokó³ nie by³o nikogo, kto móg³by je pogrzebaÌ.

Co spowodowaÂło taki stan rzeczy? Dlaczego ciaÂła nie ulegÂły kompletnemu rozkÂładowi ani nie zostaÂły poÂżarte przez zwierzĂŞta? Co wiĂŞcej, brakowaÂło racjonalnych przyczyn Âśmierci ich mieszkaĂącĂłw. Co wiĂŞcej, Aleksander Gorbovsky w „Zagadkach Historii StaroÂżytnej” (wyd. 1966) donosiÂł o odkryciu tam co najmniej jednego szkieletu, ktĂłry nosiÂł Âślady promieniowania piĂŞĂŚdziesiĂŞciokrotnie przekraczajÂącego dopuszczalne normy. Na miejscu odkryto takÂże skrzepy ochrzczone mianem „czarnych kamieni”. WydawaÂło siĂŞ, iÂż to stopione razem fragmenty naczyĂą.


Krater Lonar w stanie Maharashtra rĂłwnieÂż dostarcza wiĂŞcej pytaĂą niÂż odpowiedzi odnoÂśnie swego pochodzenia.

Kolejnym ciekawym znakiem mĂłwiÂącym o staroÂżytnej wojnie nuklearnej na terenie Pó³wyspu Indyjskiego jest gigantyczny krater w rejonie Mumbaju. Ów niemalÂże okrÂągÂły krater o Âśrednicy 2154 metrĂłw le¿¹cy w odlegÂłoÂści 400 km liczy sobie ok. 50.000 lat. Na miejscu ani w jego okolicach nie odnaleziono ÂśladĂłw meteorytu. To takÂże jedyny znany krater „uderzeniowy”, ktĂłry powstaÂł w bazalcie. OdnaleŸÌ moÂżna dowody na destrukcyjnÂą si³ê uderzenia i nagÂłe potĂŞÂżne uderzenie cieplne (na co wskazujÂą bazaltowe kulki).

Wraz z ujawnianiem tajemniczych odkryĂŚ, dokonano porĂłwnaĂą z MahabharatÂą – induskim eposem, ktĂłry rzeczywiÂście mĂłwi o katastrofie i zniszczeniach. Czytamy w nim.

… (byÂł to) jeden pocisk

Na³adowany ca³¹ energi¹ Wszechœwiata.

ÂŚwiecÂąca kolumna dymu i pÂłomieni

Tak jasna jak tysiÂąc sÂłoĂąc

WzniosÂła siĂŞ w caÂłej swej okazaÂłoÂści…

 

… byÂła to nieznana broĂą,

ÂŻelazny piorun,

Ogromny zwiastun Âśmierci,

Co obrĂłciÂł w pyÂł

Ca³¹ rasê Wrisznów i Andhaków.

 

CiaÂła byÂły tak spalone,

IÂż nie daÂło siĂŞ ich rozpoznaĂŚ,

WypadÂły im wÂłosy i paznokcie

Naczynia pĂŞkaÂły bez przyczyny,

A ptaki staÂły siĂŞ biaÂłe.

 

Po kilku godzinach

CaÂłe jedzenie staÂło siĂŞ zatrute…

… aby uciec od tego ognia

ÂŻoÂłnierze rzucali siĂŞ do strumieni

By obmyĂŚ siebie i swÂą broĂą.

Podczas gdy historia opisywana przez MahabharatĂŞ stanowi niebezpoÂśredni dowĂłd, archeologiczne odkrycia na terenie Indii stwarzajÂą niemaÂły problem dla tych, ktĂłrzy starajÂą siĂŞ zaprzeczyĂŚ, iÂż istniejÂą dowody na atomowÂą broĂą w staroÂżytnoÂści. Podczas gdy wiara w AtlantydĂŞ i jej wysoce zaawansowanÂą cywilizacjĂŞ to jedna sprawa, czym innym wydaje siĂŞ sugestia, iÂż nasi przodkowie mogli siĂŞ unicestwiĂŚ w wyniku tego samego koszmaru, ktĂłry mĂłgÂł rozegraĂŚ siĂŞ na Ziemi po raz kolejny w czasie Zimnej Wojny.

Czy to najlepszy z dowodĂłw?

Jeden ze sceptykĂłw powiedziaÂł:

- Mêczy mnie ci¹g³e wys³uchiwanie tego, ale nie mogê za nic znaleŸÌ dowodów obalaj¹cych te teorie.

Stwarza to powa¿ne pytanie. Mo¿emy bowiem stan¹Ì naprzeciw dowodu, który jest tak usilnie poszukiwany.

Przyjrzyjmy siĂŞ zatem temu, czy rzeczywiÂście posiadamy to, czego szukamy. Pierwsze pytanie odnosi siĂŞ do tego, czy rzeczywiÂście istniaÂł wspominany wyÂżej archeolog Francis Taylor. Niestety nikt nie jest w stanie go zidentyfikowaĂŚ. W 1957 zmarÂł czÂłowiek o tym nazwisku, dyrektor jednego z amerykaĂąskich muzeĂłw. Nie byÂł jednak archeologiem. Pojawia siĂŞ takÂże „Franciscio Taylor”, jednak to nie ten czÂłowiek, o ktĂłrego nam chodzi.

Nie jest to zatem dobry poczÂątek. Sceptycy zastanawiajÂą siĂŞ w ogĂłle, czy staroÂżytne wojny atomowe to nie wspó³czesny wynalazek stanowiÂący pewnego rodzaju odskoczniĂŞ od wspó³czesnego problemu, jakim jest skaÂżenie radioaktywne. W 1998 roku okazaÂło siĂŞ, Âże niektĂłre z indyjskich elektrowni atomowych majÂą problemy. W czasie jednego z incydentĂłw doszÂło do napromieniowania 2000 pracownikĂłw placĂłwki, z czego 300 hospitalizowano. 

Surendra Gadekar badaÂł populacjĂŞ mieszkaĂącĂłw Rawatbhatta w RadÂżasthanie i potwierdziÂł deformacje wynikajÂące z wysokiego promieniowania radioaktywnego. ZauwaÂżmy, iÂż Rawatbhatta to ten sam region, gdzie odkryto Âślad „dawnej wojny nuklearnej”. Gadenkar nie znalazÂł jednak na to dowodĂłw. ZauwaÂżyÂł jednak, iÂż drewno uÂżywane w elektrowni trafiaÂło nastĂŞpnie do domĂłw, gdzie wykorzystywano je jako opaÂł. ByÂł to mniejszy z incydentĂłw, ale czy doszÂło do tych o znacznie wiĂŞkszej skali, w przypadku tuszowania ktĂłrych zdecydowano siĂŞ na stworzenie „staroÂżytnej tajemnicy”?


Kompleks w Rawatbhatta

Niestety nie odnajdujemy dowodów w postaci artyku³ów prasowych obwieszczaj¹cych to odkrycie. Nie wiedz¹ o tym tak¿e indyjscy archeolodzy. W Jodhpur w Rad¿asthanie znajduje siê rz¹dowe laboratorium. Powstaje pytanie, czy nie zasz³o tam coœ nieoczekiwanego.

Wraz ze wszystkimi w¹tpliwoœciami, poszukiwanie dowodów staje siê zadaniem niezwykle trudnym. Wci¹¿ jednak wydaje siê jasne, i¿ kontrargumenty nie s¹ w stanie spowodowaÌ, abyœmy porzucili nasze nadzieje na jego odnalezienie.

W tym przypadku jednak nie doszÂło nawet do debaty, ktĂłra zajĂŞÂłaby siĂŞ tymi przypuszczeniami. To niezwykÂłe, Âże jeszcze do tego nie doszÂło, nie tylko ze wzglĂŞdu na to, jaki potencjaÂł ma w sobie ta sprawa, ale i wielodyscyplinarnego podejÂścia, jakiego wymaga.

Czy naukowcy boj¹ siê wystawiaÌ na szwank swoj¹ reputacjê? ByÌ mo¿e. Nie mniej jednak nie od razu Rzym zbudowano, a k³ótnie o to, czy istnia³a zaawansowana staro¿ytna cywilizacja równie¿ bêd¹ siê przeci¹gaÌ.

JeÂśli potraktujemy sprawĂŞ powaÂżnie, ruiny Harappy i MohendÂżo Daro pozostajÂą tajemnicÂą. Bez znaczenia, czy radioaktywny pyÂł pochodzi ze staroÂżytnoÂści czy teÂż jest dzieckiem naszych czasĂłw, niezmiennym pozostaje fakt, Âże miejsce byÂło rzeczywiÂście radioaktywne. Tajemniczy krater dodaje temu wiarygodnoÂści, tak jak wiele innych dowodĂłw.

Ostatecznie rzecz ujmujÂąc fakt, iÂż wszystkie z tych zagadek znajdujÂą siĂŞ w jednym regionie, moÂże dodawaĂŚ wiarygodnoÂści twierdzeniom o pradawnej wojnie. Jednak problem z poszukiwaniem „najlepszych dowodĂłw” czĂŞsto zwiÂązany jest z tym, iÂż brzmi to zbyt piĂŞknie, by mogÂło byĂŚ prawdziwe, a to dlatego, Âże jest to albo powinien byĂŚ ten oczekiwany przez wszystkich dowĂłd. Ale potwierdziĂŚ to mogÂą jedynie dokÂładne analizy. 
____________________

TÂłumaczenie i opracowanie: INFRA
ÂŻrĂłdÂło: Philip Coppens, philipcoppens.com

http://infra.org.pl/historia-/paleoastronautyka/516-mohendo-daro-i-harappa