Odp: Z zycia KK w Polsce.

[Rafaela]

                                                                  Religijny patchwork

Cathy Lynn Grossman | Los Angeles Times | 29 WrzesieĂą 2011 | Komentarze (1)

Religijny patchwork

Przepis na wÂłasnÂą religiĂŞ jest prosty: weÂź te elementy, ktĂłre ci pasujÂą, a inne odrzuĂŚ. Tak wyglÂąda wiara coraz wiĂŞkszej iloÂści osĂłb. Czy to oznacza, Âże koĂączy siĂŞ epoka dogmatĂłw, a nadchodzi Âświat, w ktĂłrym bĂŞdzie tyle wyznaĂą, ile ludzi?

Fot. Getty Images/FPM
Gdyby Kate Smith, legenda amerykaĂąskiej piosenki z czasĂłw II wojny Âświatowej, miaÂła dziÂś uczyniĂŚ z pieÂśni patriotycznej swĂłj hymn, zapewne wybraÂłaby „Bogowie bÂłogosÂławcie AmerykĂŞ”. Do takiego wniosku doszli autorzy najnowszego badania, z ktĂłrego wynika, Âże Ameryka oddala siĂŞ od wyraÂźnie zdefiniowanych, tradycyjnych systemĂłw religijnych i coraz czĂŞÂściej wybiera wierzenia dopasowane do indywidualnych preferencji.

Do³¹cz do nas na Facebooku

Wierni, ktĂłrzy Boga dostosowujÂą do swoich bie¿¹cych potrzeb, idÂą ramiĂŞ w ramiĂŞ z tymi, ktĂłrzy co prawda okreÂślajÂą siĂŞ jako chrzeÂścijanie, ale nie odwracajÂą siĂŞ od tradycyjnych praktyk i wierzeĂą. Ekspert ds. statystyk religijnych, George Barna, bez zbytniej przesady powiada, Âże Ameryka jest na dobrej drodze, by staĂŚ siĂŞ krajem „310 milionĂłw ludzi i 310 milionĂłw religii”. – JesteÂśmy spoÂłeczeĂąstwem designerskim. Chcemy, by wszystko – nasze ciuchy, jedzenie, edukacja – byÂło dostosowane do naszych indywidualnych potrzeb – mĂłwi naukowiec. A teraz do tego dochodzi religia.

W swojej najnowszej ksi¹¿ce, poÂświĂŞconej amerykaĂąskiemu chrzeÂścijaĂąstwu, „Futurecast”, Barna na podstawie sondaÂży przeprowadzanych co roku wÂśrĂłd 1000 –1600 dorosÂłych AmerykanĂłw analizuje zmiany, jakie zaszÂły w religijnoÂści w latach 1991–2011. OkazaÂło siĂŞ, Âże we wszystkich g³ównych trendach zwiÂązanych z wierzeniami i zachowaniami religijnymi, jakie obserwowaÂł, nastÂąpiÂły spadki — z wyjÂątkiem dwĂłch. WiĂŞcej ludzi twierdzi dziÂś, Âże wierzy, iÂż Jezus jest ich zbawcÂą i spodziewa siĂŞ po Âśmierci trafiĂŚ do nieba. WiĂŞcej ankietowanych przyznaje teÂż, Âże w ostatnich szeÂściu miesiÂącach nie byÂło w koÂściele, z wyjÂątkiem specjalnych okazji, jak Âślub czy pogrzeb. W 1991 do koÂścioÂła nie chodziÂło 24 proc. respondentĂłw, dziÂś to juÂż 37 proc.

Kto pyta nie b³¹dzi - odpowiedz na pytania naszych u¿ytkowników

Zdaniem Barny, winĂŞ za te zaskakujÂąco sprzeczne odkrycia ponoszÂą ksiĂŞÂża. – Ludzie zewszÂąd sÂłyszÂą: „Jezus jest odpowiedziÂą. Przyjmijcie Go. MĂłdlcie siĂŞ do Niego i nawracajcie”. Gdy okazuje siĂŞ, Âże to tak nie dziaÂła, ludzie zaczynajÂą siĂŞ nudziĂŚ, wypalajÂą siĂŞ, ogarnia ich pustka – mĂłwi badacz. – PatrzÂą na koÂśció³ i zastanawiajÂą siĂŞ: „Jezus umarÂł za coÂś takiego?”.

W konsekwencji, zauwaÂża Barna, ginie spĂłjnoœÌ waÂżnych wskaÂźnikĂłw wiĂŞzi religijnej. Gdy przedstawicieli siedmiu najwaÂżniejszych doktryn skonfrontowaÂł z kanonem ich wierzeĂą, zdefiniowanym przez National Association of Evangelicals, tylko 7 proc. ankietowanych zmieÂściÂło siĂŞ w swoich kategoriach. – Ludzie mĂłwiÂą: „WierzĂŞ w Boga, wierzĂŞ, Âże Biblia to wielka ksiĂŞga, ale poza tym wierzĂŞ w to, co mi pasuje” – mĂłwi Barna.
Jego odkrycia potwierdza instytut LifeWay Research: badanie przeprowadzone niedawno wÂśrĂłd 900 amerykaĂąskich pastorĂłw protestanckich wykazaÂło, Âże 62 proc. z nich spodziewa siĂŞ, Âże znaczenie identyfikacji z konkretnymi wyznaniami znaczÂąco spadnie w ciÂągu najbliÂższych 10 lat.

Tego samego zdania jest Carol Christoffel z Zion w stanie Illinois. Kobieta w mÂłodoÂści prĂłbowaÂła odnaleŸÌ siĂŞ w g³ównych odÂłamach protestantyzmu, ale dobrze poczuÂła siĂŞ dopiero w gÂłoszÂącej pokĂłj i jednoœÌ tradycji bahaizmu. PóŸniej jednak zainteresowaÂły jÂą uzdrowicielskie praktyki Indian. Mimo tak barwnej przeszÂłoÂści, nadal uwaÂża siĂŞ za chrzeÂścijankĂŞ. – Jestem czymÂś w rodzaju pomostu miĂŞdzy kulturami. Zgadzam siĂŞ z nauczaniem Jezusa, znam wielu chrzeÂścijan, ktĂłrzy tak jak ja sÂą wierni spoÂłecznemu przekazowi zawartemu w Biblii i ktĂłrzy dbajÂą o ZiemiĂŞ i swoich bliÂźnich – tÂłumaczy Christoffel. – Popieram ludzi, ktĂłrzy czyniÂą dobro bez wzglĂŞdu na wyznanie.

Nie tylko chrzeÂścijanie praktykujÂą takÂą duchowÂą grĂŞ w klasy. W poÂświĂŞconym judaizmowi magazynie „Moment” jest kolumna „Zapytaj rabinĂłw”, gdzie problemy wiary analizowane sÂą z 14 perspektyw. – We wrzeÂśniowym numerze „Moment” zadaliÂśmy pytanie: „Czy judaizm moÂże istnieĂŚ bez Boga”. I wiĂŞkszoœÌ odpowiedziaÂła, Âże tak – mĂłwi redaktor naczelna, Nadine Epstein. –To niesamowite. ÂŻyjemy w czasach, gdy z doktryny wybiera siĂŞ tĂŞ czêœÌ, ktĂłra naszym zdaniem ma sens i ktĂłra nam odpowiada. WspĂłlnotĂŞ moÂżna odnaleŸÌ dziĂŞki historii i kulturze, niekoniecznie poprzez praktyki religijne.

Socjolog Robert Bellah zaobserwowaÂł to zjawisko juÂż w latach 80. W ksi¹¿ce, ktĂłrej jest wspó³autorem, „Habits of the Heart”, opisuje przypadek Sheili, ktĂłry wydaje siĂŞ znajomy. Oto, co Sheila mĂłwi o religii: „Nie pamiĂŞtam, kiedy ostatni raz byÂłam w koÂściele. Od dawna ÂżyjĂŞ wedÂług wiary, ktĂłra nazywa siĂŞ Sheilaizm. Jedyne przykazanie brzmi: kochajcie siebie i bÂądÂźcie dla siebie Âłagodni. Innymi sÂłowy, troszczcie siĂŞ o siebie. MyÂślĂŞ, Âże BĂłg chce, ÂżebyÂśmy siĂŞ o siebie troszczyli”.

Bellah, dziÂś juÂż emerytowany profesor University of California-Berkeley, mĂłwi: – W tamtym czasie sÂłowa Sheili byÂły dla niektĂłrych szokiem. Ale dla wielu to nie byÂł Âżaden wstzÂąs, bo od dawna Âżyli w ten sposĂłb. Nie idealizujmy przeszÂłoÂści. ÂŻarliwa religijnoœÌ zawsze byÂła w mniejszoÂści. To, Âże ludzie pokazywali siĂŞ w koÂściele, wcale nie oznaczaÂło, Âże byli g³êboko wierzÂący czy zaangaÂżowani.

Bellah dostrzega dobre i zÂłe strony nowego trendu, ktĂłry moÂżna okreÂśliĂŚ mianem „jeden czÂłowiek – jedna religia”. Pozytywna to ta, Âże trudno o uprzedzenia i nietolerancjĂŞ przeciwko grupom – religijnym, rasowym, seksualnym, pÂłciowym – gdy kaÂżdy chce byĂŚ traktowany jak indywidualna jednostka. – Minusem jest to, Âże nie sposĂłb wytworzyĂŚ wiĂŞzi wspĂłlnotowych, bo praktycznie kaÂżdy Âżyje wÂłasnym Âżyciem – wyjaÂśnia. Co wiĂŞcej, ten szalony pĂŞd za indywidualizmem wywoÂłuje „coraz wiĂŞkszÂą wrogoœÌ wobec grup zorganizowanych – rzÂądĂłw, przemysÂłu, a nawet religii”.
DziÂś nawet bezboÂżnicy nie sÂą zgodni co do tego, jak nie wierzyĂŚ, twierdzi Rusty Steil z Denver. WychowaÂł siĂŞ w rodzinie protestanckiej i zachowaÂł „silny kodeks moralny” rodzicĂłw, ale jak twierdzi, nie odpowiadajÂą mu „staroÂżytne mity o ludziach, prĂłbujÂących odnaleŸÌ sens w Âświecie”. – Nie mogĂŞ pogodziĂŚ siĂŞ z wyobraÂżeniem o Bogu wszechmogÂącym, ktĂłry pozwala ludziom gÂłodowaĂŚ i dopuszcza do klĂŞsk ÂżywioÂłowych, czy tych wywoÂłanych przez czÂłowieka – mĂłwi Steil.

Steil uwaÂża siĂŞ za „ateistĂŞ ÂżyjÂącego i pozwalajÂącego ÂżyĂŚ innym”, w odró¿nieniu od ateistĂłw nastawionych zdecydowanie antyreligijnie, jak Christopher Hitchens czy Richard Dawkins, ktĂłrzy „aktywnie promujÂą niewiarĂŞ”.

Paul Morris, sanitariusz wojskowy z Fort Bragg w Pó³nocnej Karolinie, ktĂłry szeœÌ razy sÂłuÂżyÂł na Bliskim Wschodzie, mĂłwi, Âże widziaÂł chrzeÂścijaĂąstwo, judaizm i islam w dziaÂłaniu, dlatego woli sobie odpuÂściĂŚ. Morris dorastaÂł w „klasycznej wÂłoskiej rodzinie katolickiej”, ale nigdy nie poczuÂł, Âże znalazÂł odpowiedzi na pytania natury duchowej. – ZbadaÂłem wszystkie duÂże systemy religijne, jakie sÂą na Âświecie. W kaÂżdej religii sÂą elementy, ktĂłre majÂą sens, ale nie znalazÂłem Âżadnego konkretnego dogmatu czy doktryny, z ktĂłrÂą tak naprawdĂŞ chciaÂłbym siĂŞ utoÂżsamiaĂŚ – tÂłumaczy Morris. – Dlatego dziÂś myÂślĂŞ o sobie jako o agnostyku. WierzĂŞ, Âże zawsze moÂżna postĂŞpowaĂŚ wÂłaÂściwie. To zawsze dziaÂła.

http://religia.onet.pl/publicystyka,6/religijny-patchwork,5358,page1.html


                       A jak to wyglada u nas. Czy Kosciol Katolicki wypelnia wszystkie ludzkie oczekiwania? Co czujesz kiedy myslisz o swojej wierze,
czy Twoja wiara daje ci wewnetrzny spokoj, czy znasz ja dokladnie?, czy tylko robisz to co od ciebie oczekuje kosciol.
Jaki wplyw ma twoja wiara na twoje zycie i zycie w rodzinie. Mysle, ze mozna  zadawac duzo pytan i powinno sie zadawac.
Pozdrawiam serdecznie. Rafaela