*Zmierzch wielkich dyktatorĂłw*

[songo1970]

Zmierzch wielkich dyktatorĂłw
czy to znak naszych czasĂłw?, coÂś siĂŞ koĂączy i coÂś siĂŞ nowego zaczyna..
19:13
20.10.2011
Afryka Pó³nocna zmieni³a siê teraz bardziej ni¿ przez ostatnich kilkadziesi¹t lat. *** Dziœ ostatecznie zakoùczy³y siê panowania Muammara Kadafiego, ale zaczê³o siê w Tunezji. Ben Ali by³ pierwszym dyktatorem, który straci³ w³adzê, ale ocali³ ¿ycie i pieni¹dze. Hosni Mubarak rz¹dzi³ Egiptem przez 30 lat i chyba za d³ugo nie móg³ uwierzyÌ, ¿e to ju¿ koniec. Tylko jak budowaÌ demokracjê po dekadach autorytarnych rz¹dów? W ocenie wielu komentatorów wiwatuj¹ce dziœ t³umy czeka wkrótce zderzenie - rzeczywistoœci z marzeniami.

a wczeÂśniej

"Zmierzch dyktatorĂłw"
PadajÂą jak muchy: Milosevic, Pinochet, Saddam Husajn, niedÂługo pewnie Castro. NiektĂłrzy liczyli na dyskretnÂą emeryturĂŞ, jak Mengistu w Etiopii, ale znaleÂźli siĂŞ w rĂŞkach miĂŞdzynarodowego wymiaru sprawiedliwoÂści - pisze w "Fakcie" Guy Sorman, francuski filozof i publicysta.
W przypadku tych, ktĂłrzy przetrwali, same rzÂądy autorytarne nie stanowiÂą juÂż wystarczajÂącej legitymacji do sprawowania wÂładzy; odczuwajÂą potrzebĂŞ wygrania wyborĂłw. Jak Chavez w Wenezueli czy Putin w Rosji.

 W krajach muzuÂłmaĂąskich kult mocnego mĂŞÂżczyzny doznaÂł uszczerbku za sprawÂą upadku Saddama Husajna; takÂże Mubarak w Egipcie pozwoliÂł jakiemuÂś przeciwnikowi startowaĂŚ przeciw sobie w wyborach. Nawet emiraty w Arabii Saudyjskiej i w Zatoce Perskiej tworzÂą narodowe i lokalne parlamenty. Demokracja juÂż od dawna zakorzeniÂła siĂŞ w Indiach, ale takÂże w Indonezji. PozostajÂą Chiny, gdzie despotyzm nadal jest totalny, ale niekoniecznie przecieÂż wieczny.

 Czy ten fizyczny i moralny rozkÂład despotyzmu oznacza jedynie zmianĂŞ pokolenia u wÂładzy - koniec epoki rebeliantĂłw i kontrrebeliantĂłw z lat 60. - czy prawdziwÂą zmianĂŞ epoki i paradygmatu? Za³ó¿my, Âże to g³êboka przemiana: to nie dyktatorzy siĂŞ zmienili, tylko spoÂłeczeĂąstwa wydoroÂślaÂły.

 Ewidentne odrzucenie dyktatur i despotyzmu we wszelkiej postaci wynika przede wszystkim z ich doÂświadczalnie stwierdzonej klĂŞski. PoniewaÂż dyktatura w swej absolutystycznej postaci jest instytucjÂą stosunkowo nowoczesnÂą, typowÂą dla XX wieku i dla jego ideologii totalitarnych.

 Przedtem dominujÂące rzÂądy przybieraÂły raczej postaĂŚ monarchii lub despotyzmu, jednak ich wÂładzĂŞ ograniczaÂły zakazy natury religijnej, spoÂłeczne tabu i zÂłoÂżony charakter stosunkĂłw spoÂłecznych. Nowoczesna dyktatura pojawia siĂŞ dopiero rĂłwnoczeÂśnie z mechanizacjÂą, ktĂłra udoskonala systemy przymusu, zarĂłwno fizycznego, jak psychologicznego.

 Ideologie totalitarne zajĂŞÂły miejsce dawnych religii; stanowiÂą porĂŞczenie pochwaÂły nowoczesnoÂści, za wcielenie ktĂłrej podaje siĂŞ dyktator: wszyscy dyktatorzy sÂą w zasadzie modernizatorami (z jedynym wyjÂątkiem Czerwonych KhmerĂłw w KambodÂży w 1975 r.).

 W pewnym momencie, bez wzglĂŞdu na towarzyszÂący mu policyjny przymus, ten dyskurs opowiadajÂący siĂŞ za modernizacjÂą przyniĂłsÂł masowy akces: w latach 1930-1970 w Rosji czy w Ameryce ÂŁaciĂąskiej, w Afryce, w Âświecie arabskim mogÂło siĂŞ wydawaĂŚ, Âże odrzucenie wolnoÂści byÂło faustowskim paktem, prowadzÂącym do modernizacji.

 Kiedy poczÂąwszy od lat 70., 80. staÂło siĂŞ jasne, Âże argentyĂąski, rosyjski czy arabski dyktator natÂłukÂł wiele jaj, a omletĂłw wci¹¿ nie byÂło - no wiĂŞc wtedy dyktator byÂł nagi, a jego ideologia groteskowa. PozostawaÂło siĂŞ go pozbyĂŚ.

 Aby usun¹Ì dyktatora, konieczne jest zyskanie ÂświadomoÂści oraz ÂśrodkĂłw dziaÂłania. ÂŚwiadomoœÌ narodziÂła siĂŞ i rozpowszechniÂła dziĂŞki zglobalizowanej informacji: trzydzieÂści lat temu informacja byÂła rozpowszechniana rzemieÂślniczo (radio), teraz jest natychmiastowa (internet).

 Kiedy wschodni Niemcy ujrzeli zachodniÂą telewizjĂŞ, zechcieli przejœÌ na zachodniÂą stronĂŞ. DziÂś ChiĂączycy dziĂŞki internetowi i telefonowi komĂłrkowemu wiedzÂą, Âże 80 proc. z nich wegetuje we wzglĂŞdnej nĂŞdzy, ktĂłra podkopuje wiarygodnoœÌ chiĂąskiej partii komunistycznej. Popularne programy telewizyjne - czĂŞsto amerykaĂąskie - nadawane sÂą na caÂły Âświat, idealizujÂąc pomyÂślny, swobodny styl Âżycia.

 W porĂłwnaniu z kulturÂą popularnÂą dyktatury majÂą niewiele do zaoferowania, a jeÂśli juÂż, to na niedÂługo: w paru wypadkach jest to redystrybucja renty pochodzÂącej z ropy naftowej, jak w Wenezueli, w Iranie; pozwala ona zyskaĂŚ parĂŞ lat i utemperowaĂŚ gniew spoÂłeczeĂąstwa.

 RĂłwnieÂż wykorzystywanie starej recepty, czyli nacjonalizmu diabolizujÂącego innych, staje siĂŞ dla dyktatorĂłw bardzo trudne: sposoby komunikacji i masowe migracje pokazujÂą kaÂżdemu, Âże ci inni nas przypominajÂą.

 Globalizacja nie eliminuje caÂłkowicie nacjonalizmu, jednak narusza jego najbardziej agresywne aspekty: obcy nie jest juÂż barbarzyĂącÂą, a dyktator nie moÂże juÂż Âłatwo pozowaĂŚ na straÂżnika narodowego honoru.

 RĂłwnieÂż Âświatowy wzrost gospodarczy przyczynia siĂŞ do osÂłabienia dyktatur: sprĂłbujmy wyjaÂśniĂŚ ten paradoks. Kiedy gospodarka znajduje siĂŞ w stagnacji, jak w przypadku dawnego bloku sowieckiego, dyktator rozdziela niedostatek: wtedy wszyscy byli biedni, ale razem! Kiedy gospodarka znajduje siĂŞ w stagnacji, egalitarystyczna chĂŞĂŚ podziaÂłu staje siĂŞ waÂżniejsza od d¹¿enia do wolnoÂści.

 Ale rzeczywistoœÌ juÂż siĂŞ zmieniÂła, poniewaÂż ze wzglĂŞdu na globalizacjĂŞ ekonomicznÂą po raz pierwszy w historii ludzkoÂści wszystkie gospodarki zanotowaÂły obecnie wzrost; na przykÂład w 2006 r. nieomal wszystkie narody na wszystkich kontynentach zanotowaÂły postĂŞp gospodarczy.

 Ten pomyÂślny dla ludzkoÂści wzrost jest dla despotĂłw trudnym momentem, tworzy bowiem to, co po angielsku nazywa siĂŞ zjawiskiem "rising expectation": indywidualna przygoda gospodarcza nagle staje siĂŞ moÂżliwa.

 Ta osobista ambicja jest niezbyt zgodna z przymusem politycznym i z hamulcami, jakie nakÂładane sÂą przedsiĂŞbiorczoÂści: dyktatura i wzrost gospodarczy stanowiÂą antynomie, wzrost gospodarczy jest truciznÂą dla dyktatorĂłw.

 UsÂłyszĂŞ zarzuty, Âże dyktatury mogÂą siĂŞ reformowaĂŚ, dostosowywaĂŚ do czasĂłw, rozluÂźniĂŚ przymus polityczny i gospodarczÂą kamizelkĂŞ bezpieczeĂąstwa: nie, nie mogÂą. Nie tylko dlatego, Âże sÂą do tego intelektualnie niezdolne, ale takÂże dlatego, Âże dyktatura, ktĂłra siĂŞ reformuje, wydaje na siebie wyrok; historyczne dowody na to sÂą liczne i niezbite.

 To Alexis de Tocqueville udowodniÂł jako pierwszy, na przykÂładzie Rewolucji Francuskiej, Âże despotyzm, ktĂłry poddaje siĂŞ reformie, obnaÂża wÂłasne sÂłaboÂści i podÂświadomie wzywa do wÂłasnej likwidacji. Francuska monarchia byÂła nienaruszalna, pĂłki nie postanowiÂła siĂŞ zreformowaĂŚ; ZSRR byÂł nie do rozbicia, pĂłki Gorbaczow nie zechciaÂł go zmodernizowaĂŚ.

 ChiĂąska Partia Komunistyczna zrozumiaÂła tĂŞ prawdĂŞ i kategorycznie odmĂłwiÂła wszelkiego otwarcia politycznego; partia nie umrze wiĂŞc od ataku demokratycznej gorÂączki. MogÂłaby natomiast zgin¹Ì pod ciosami ludowych rebelii.

 Z tych g³ównych tendencji, ktĂłre ogĂłlnie rzecz biorÂąc sprzyjajÂą demokracji, nie bĂŞdziemy usiÂłowali wysnuĂŚ jakiejÂś ogĂłlnej teorii ani Âżadnego proroctwa: tendencje ulegajÂą odwrĂłceniu, lokalne okolicznoÂści siĂŞ zmieniajÂą, pojawiajÂą siĂŞ nowe ideologie. Wystarczy, Âże zwrĂłcimy uwagĂŞ na decydujÂącÂą rolĂŞ, jakÂą Stany Zjednoczone odgrywajÂą w ogĂłlnoÂświatowym losie dyktatur i demokracji.

 Przez dÂługi czas Stany Zjednoczone popieraÂły dyktatorĂłw, poniewaÂż byli oni antykomunistami, a komunizm byÂł wrogiem. Po rozpadzie ZSRR amerykaĂąski aktywizm demokratyczny znĂłw uzyskaÂł przewagĂŞ, usprawiedliwiajÂąc w szczegĂłlnoÂści chĂŞĂŚ narysowania na nowo politycznej mapy Âświata arabskiego.

 TrudnoÂści z tym zwiÂązane sprawiÂły, Âże amerykaĂąskie ambicje ulegÂły modyfikacji; stojÂąc wobec nieuchwytnego wroga, ktĂłrym jest tym razem terroryzm, Stany Zjednoczone znĂłw zgadzajÂą siĂŞ na dyktatury, poniewaÂż przyczyniajÂą siĂŞ one do zachowania stabilnoÂści. W ten wÂłaÂśnie sposĂłb od Egiptu po RosjĂŞ, od Algierii po Chiny amerykaĂąski rzÂąd zrezygnowaÂł ostatnio z udzielania lekcji demokracji; ale to zaledwie techniczny, a nie strategiczny manewr.

 Mimo to amerykaĂąskie spoÂłeczeĂąstwo, z racji samego swojego istnienia, pozostaje politycznym i gospodarczym modelem, ktĂłry wszĂŞdzie na Âświecie przyciÂąga z potĂŞÂżnÂą si³¹, a nawet fascynuje.

 Mimo to Âżadna inna ideologia nie rywalizuje z demokracjÂą liberalnÂą. Mimo to wymienione powyÂżej g³êbokie siÂły - Âświatowy wzrost gospodarczy i ogĂłlnoÂświatowe rozprzestrzenianie wiedzy - ciÂągle zawĂŞÂżajÂą pole manewru i przydatnoœÌ dyktatorĂłw. ByĂŚ moÂże ludzkoœÌ jeszcze niezupeÂłnie weszÂła w fazĂŞ koĂąca dyktatur - jednak z pewnoÂściÂą nastĂŞpuje ich zmierzch.

[Dariusz]

Posty dotyczÂące stanu wojennego wydzieliÂłem jako nowy wÂątek: 30 rocznica stanu wojennego >>

[Rafaela]

Tak jest nie tylko w Polsce, ale na calym swiecie.

[songo1970]

ukochany przywĂłdca odszedÂł, a jego miejsce zastÂąpi- ukochany syn...
Kim Dzong Il nie Âżyje!

Przywódca Korei Pó³nocnej Kim Dzong Il zmar³ w sobotê w wieku 69 lat w rezultacie zawa³u serca, w warunkach "wielkiego napiêcia umys³owego i fizycznego" - poinformowa³a w poniedzia³ek pó³nocnokoreaùska telewizja.

 Na nastĂŞpcĂŞ zmarÂłego przywĂłdcy wyznaczono jego syna Kim Dzong Una, urodzonego w 1983 lub 1984 roku. "Wszyscy czÂłonkowie Partii Pracy, wojskowi i obywatele powinni wiernie pod¹¿aĂŚ za towarzyszem Kim Dzong Unem oraz chroniĂŚ i umacniaĂŚ wspĂłlny front partii, armii i narodu" - apelowaÂła oficjalna agencja KCNA.

Wed³ug tej agencji Kim Dzong Il zmar³ w sobotê, 17 grudnia, o godz. 8.30 czasu lokalnego (0.30 czasu polskiego) w poci¹gu podczas podró¿y po kraju. Przeprowadzona w niedzielê autopsja potwierdzi³a tê diagnozê. Pogrzeb odbêdzie siê najprawdopodobniej 28 grudnia w Phenianie. W³adze og³osi³y ¿a³obê narodow¹, która potrwa do 29 grudnia. "Naród musi przemieniÌ ¿al w si³ê, aby pokonaÌ trudnoœci" - apelowa³a KCNA.

"To najwiêksza strata dla partii, a dla naszego narodu - najwiêkszy smutek" - tak o œmierci "Drogiego Przywódcy" - jak nazywano Kim Dzong Ila - mówi³a prezenterka w pó³nocnokoreaùskiej telewizji. Agencja AP relacjonuje, ¿e ludzie na ulicach pó³nocnokoreaùskiej stolicy wygl¹daj¹ na zap³akanych.


Kim Dzong Il obj¹³ w³adzê w 1994 roku po œmierci swojego ojca Kim Ir Sena. W sierpniu 2008 roku pojawi³y siê doniesienia medialne o udarze, jakiego mia³ doznaÌ "Drogi Przywódca". We wrzeœniu 2010 roku Kim Dzong Un zosta³ awansowany na czterogwiazdkowego genera³a. Otrzyma³ te¿ jedno z kierowniczych stanowisk Partii Pracy Korei; by³o to interpretowane jako potwierdzenie, i¿ to Kim Dzong Un bêdzie nastêpc¹ ojca.

"Uwa¿nie monitorujemy doniesienia o tym, ¿e Kim Dzong Il nie ¿yje. Prezydent (USA Barack Obama) zosta³ o tym zawiadomiony. Jesteœmy w bliskim kontakcie z naszymi sojusznikami: Kore¹ Po³udniow¹ i Japoni¹. Pozostajemy oddani sprawie stabilizacji na Pó³wyspie Koreaùskim oraz wolnoœci i bezpieczeùstwa naszych sojuszników" - stwierdza oœwiadczenie przekazane przez rzecznika Bia³ego Domu Jaya Carneya.

WedÂług poÂłudniowokoreaĂąskiej agencji Yonhap, siÂły zbrojne Korei PoÂłudniowej postawiono w stan pogotowia, a prezydent Li Miung Bak zwoÂłaÂł posiedzenie Krajowej Rady BezpieczeĂąstwa. Prezydent Li zaapelowaÂł ponadto do obywateli o spokĂłj po informacjach o zgonie Kim Dzong Ila.


Z kolei w³adze Japonii przekaza³y kondolencje. "Rz¹d wyra¿a kondolencje po nieoczekiwanej informacji o nag³ej œmierci przewodnicz¹cego Narodowej Komisji Obrony Kim Dzong Ila" - oœwiadczy³ w czasie konferencji prasowej rzecznik japoùskiego rz¹du Osamu Fujimura. "Japoùski rz¹d ma nadziejê, ¿e ta sytuacja nie bêdzie mia³a negatywnych konsekwencji dla pokoju i stabilnoœci na Pó³wyspie Koreaùskim" - doda³.
http://www.dziennik.pl/drukowanie/371644

[east]

Oby synkowi dyktatora woda sodowa nie uderzyÂła do gÂłowy. DziÂś w komentarzach usÂłyszaÂłem, Âże armia pÂłn-koreaĂąska to paradoksalnie najlepszy gwarant pokoju w tamtym regionie. Politycy bywajÂą nieobliczalni dla swoich 5ciu minut chwaÂły. MoÂże to i racja.

[songo1970]

Oby synkowi dyktatora woda sodowa nie uderzyÂła do gÂłowy. DziÂś w komentarzach usÂłyszaÂłem, Âże armia pÂłn-koreaĂąska to paradoksalnie najlepszy gwarant pokoju w tamtym regionie. Politycy bywajÂą nieobliczalni dla swoich 5ciu minut chwaÂły. MoÂże to i racja.

armia nie pozwoli na samowolkê m³odego "ukochanego Una", a i tak musz¹ siê liczyÌ ca³y czas z zaleceniami wielkiego ¿ó³tego brata,-
jedynego ich sojusznika i nadzorcy.

[songo1970]

Los Baszara al-Asada jest przesÂądzony. Co stanie siĂŞ z SyriÂą po jego upadku?
WP.PL | aktualizacja 2012-09-14 (20:03)


 Wszystko wskazuje na to, Âże reÂżim syryjskiego dyktatora Baszara al-Asada zaczyna powoli chyliĂŚ siĂŞ ku upadkowi. Jednak szanse, by po upadku jego rzÂądĂłw nastaÂła era pokoju i stabilnoÂści sÂą nikÂłe. Jak bĂŞdzie wyglÂądaÂła Syria po upadku al-Asada? Kto zyska, a kto straci na zmianie wÂładzy w Damaszku? Czy wybuchnie totalna wojna domowa "wszystkich ze wszystkimi"? Prawdopodobne scenariusze przeanalizowaÂł Tomasz OtÂłowski.

 W tej chwili niewiadomÂą pozostaje jedynie to, kiedy satrapia partii Baas w Syrii przejdzie w koĂącu do historii. ByĂŚ moÂże jest to kwestia miesiĂŞcy, moÂże tylko tygodni, ale niewykluczony jest i taki scenariusz, w ktĂłrym obecna wÂładza w Damaszku utrzyma siĂŞ jeszcze nawet przez kolejny rok.

 Sytuacja w Syrii jest zbyt dynamiczna i zmienna, aby mĂłc w miarĂŞ precyzyjnie kreÂśliĂŚ tu jakieÂś konkretne perspektywy czasowe. Jedno wydaje siĂŞ jednak pewne Baszar al-Asad nie zdoÂła juÂż stÂłumiĂŚ sunnickiego powstania i utopiĂŚ go w morzu krwi, jak zrobiÂł to rĂłwno trzy dekady temu jego ojciec, Hafiz al-Asad. Sprawy wymknĂŞÂły siĂŞ juÂż spod jego kontroli, a to oznacza, Âże nadejdzie taki dzieĂą, w ktĂłrym Syria stanie siĂŞ krajem formalnie wolnym od zbrodniczej dyktatury. Jaki bĂŞdzie to miaÂło wpÂływ na sytuacjĂŞ na Bliskim Wschodzie, a przede wszystkim na samÂą SyriĂŞ?

Upadek klanu bĂŞdzie "trzĂŞsieniem ziemi"

 Syria od wielu dziesiĂŞcioleci cieszy siĂŞ wÂątpliwym przywilejem posiadania statusu paĂąstwa o szczegĂłlnym znaczeniu geopolitycznym dla caÂłego obszaru bliskowschodniego. Jej poÂłoÂżenie geograficzne, skomplikowany religijno-etniczny skÂład spoÂłeczeĂąstwa, prowadzona przez dekady polityka oraz zÂłoÂżone relacje z sÂąsiadami i mocarstwami pozaregionalnymi - uczyniÂły z niej kraj o wpÂływach i pozycji znacznie wykraczajÂących poza "czysty" potencjaÂł ekonomiczny czy demograficzny paĂąstwa.

 DziÂś, w czasie zbrojnej rewolty przeciwko reÂżimowi, ten status oznacza przekleĂąstwo dla syryjskiej opozycji i ludnoÂści kraju. Sytuacja w Syrii i jej mieszkaĂący stali siĂŞ bowiem zakÂładnikami skomplikowanej gry o strategiczne wpÂływy w regionie, toczonej przez graczy regionalnych (Iran, Arabia Saudyjska, Turcja) oraz tych spoza regionu (Stany Zjednoczone, Rosja, Chiny). W tej grze najmniej liczy siĂŞ jednak przyszÂłoœÌ samej Syrii i jej spoÂłeczeĂąstwa.

 Sytuacja, w ktĂłrej obecna Syria stanowi prawdziwy "jĂŞzyczek u wagi" regionalnego strategicznego status quo, sprawia, Âże upadek rzÂądĂłw klanu al-AsadĂłw bĂŞdzie dla Bliskiego Wschodu prawdziwym geopolitycznym "trzĂŞsieniem ziemi". Stanie siĂŞ tak niezaleÂżnie od charakteru rzÂądĂłw i ksztaÂłtu ustrojowego, jaki przybierze przyszÂła nowa Syria - czy bĂŞdzie w miarĂŞ demokratycznÂą i ÂświeckÂą republikÂą czy teÂż krajem zdominowanym przez islamistĂłw. Zasadniczym czynnikiem, determinujÂącym skalĂŞ strategicznych skutkĂłw upadku obecnego reÂżimu w Damaszku, bĂŞdzie fakt, Âże Syria do³¹czy do grona arabskich paĂąstw regionu rzÂądzonych przez dominujÂących w spoÂłeczeĂąstwie sunnitĂłw.

 Jak zwykle w takich sytuacjach, jedni spoÂśrĂłd miĂŞdzynarodowych aktorĂłw na zmianach w Syrii stracÂą, inni zyskajÂą.

PrzegrajÂą razem z Baszarem al-Asadem

 Do najbardziej stratnych bez wÂątpienia naleÂżeĂŚ bĂŞdzie Islamska Republika Iranu, ktĂłra przez minione 30 lat wiele zainwestowaÂła zarĂłwno we wspieranie al-Asada i podtrzymywanie jego wÂładzy, jak i w uczynienie z Syrii najwaÂżniejszego (a praktyce - jedynego) paĂąstwowego sojusznika Teheranu w regionie. Utrata syryjskiego sprzymierzeĂąca bĂŞdzie dla IraĂączykĂłw duÂżym ciosem, w praktyce przekreÂślajÂącym iraĂąskie plany i zamiary strategiczne, nie tylko wobec Lewantu, ale i caÂłego Bliskiego Wschodu. Bez przyjaznego - a co waÂżniejsze ÂściÂśle wspó³pracujÂącego - rzÂądu w Damaszku Teheran nie zdoÂła bowiem ostatecznie zbudowaĂŚ i utrzymaĂŚ silnej proiraĂąskiej osi w regionie, czasami okreÂślanej mianem "szyickiego pó³ksiĂŞÂżyca". Syria, wyrwana spod wÂładzy alawitĂłw, bĂŞdzie stanowiÂła w tej budowanej wÂłaÂśnie iraĂąskiej konstrukcji geopolitycznej wyrwĂŞ nie do zaÂłatania.

 Z perspektywy Iranu utrata Syrii bĂŞdzie rĂłwnieÂż oznaczaĂŚ pojawienie siĂŞ wielu znacznie bardziej konkretnych problemĂłw. Bodaj najpowaÂżniejszym z nich moÂże okazaĂŚ siĂŞ strategiczne i operacyjne osamotnienie szyickiego Hezbollahu (Partia Boga) w Libanie. LibaĂąscy szyici w ciÂągu minionych trzech dekad mogli byĂŚ tak skuteczni w swych dziaÂłaniach politycznych i militarnych w duÂżej mierze wÂłaÂśnie dziĂŞki wsparciu ze strony wÂładz w Damaszku.  Syria al-AsadĂłw byÂła naturalnym pomostem dla iraĂąskiej aktywnoÂści w Libanie, stanowiÂła teÂż swego rodzaju "strategicznÂą g³êbiĂŞ" dla Hezbollahu, szczegĂłlnie w ciĂŞÂżkich dla niego chwilach (jak w latach 80. ubiegÂłego wieku, podczas interwencji Izraela w Libanie, czy w czasie "drugiej wojny libaĂąskiej" latem 2006 roku).

 Do grona tych "przegranych" z powodu upadku obecnego reÂżimu syryjskiego naleÂżeĂŚ bĂŞdÂą teÂż Rosja i Chiny. Mocarstwa te - opierajÂąc siĂŞ na niekorzystnych dla siebie doÂświadczeniach z ubiegÂłorocznej wojny w Libii - postawiÂły obecnie wszystko na popieranie rzÂądĂłw al-Asada na arenie miĂŞdzynarodowej. Dla Moskwy to ostatni, sprawdzony i "prawdziwy", sojusznik na Bliskim Wschodzie. Dla Pekinu z kolei, oprĂłcz kwestii utrzymania stabilnoÂści dostaw surowcĂłw energetycznych z obszaru bliskowschodniego, rĂłwnie waÂżne jest unikniĂŞcie kolejnego (po Libii) precedensu, czyli interwencji spoÂłecznoÂści miĂŞdzynarodowej w paĂąstwie, walczÂącym ze zbrojnÂą opozycjÂą. Rosja i Chiny skutecznie blokujÂą wiĂŞc wszelkie plany zdecydowanych dziaÂłaĂą spoÂłecznoÂści miĂŞdzynarodowej, wci¹¿ jeszcze liczÂąc, Âże reÂżim al-Asada zdoÂła siĂŞ jednak obroniĂŚ i wyjœÌ caÂło z opresji.

WygrajÂą razem z rewolucjÂą

 WiĂŞkszoœÌ paĂąstw regionu zdecydowanie skorzysta jednak na obaleniu obecnych wÂładz w Syrii. Co ciekawe, dotyczy to zarĂłwno krajĂłw arabskich, od lat z niepokojem ÂśledzÂących zacieÂśnianie zwiÂązkĂłw Damaszku z Teheranem, jak i Izraela, dla ktĂłrego baasistowska Syria od dawna stanowi najwiĂŞksze zagroÂżenie militarne w bezpoÂśrednim sÂąsiedztwie. Na zmianach w Syrii skorzysta teÂż z pewnoÂściÂą Turcja, ktĂłra ma nadziejĂŞ, Âże jej obecna rola w konflikcie - zwÂłaszcza nieformalna pozycja "patrona" i g³ównego orĂŞdownika syryjskiej opozycji - zapewniÂą jej w przyszÂłoÂści wzrost wpÂływĂłw w Damaszku.

 W tej przysÂłowiowej beczce miodu tkwi teÂż jednak i ÂłyÂżka dziegciu. PowyÂższe oceny opierajÂą siĂŞ bowiem w duÂżej mierze na zaÂłoÂżeniu, Âże przyszÂła, nowa Syria bĂŞdzie paĂąstwem nie tylko zwartym i jednolitym (tak terytorialnie, jak i spoÂłecznie), ale teÂż politycznie umiarkowanym i stabilnym. Niestety, istnieje caÂłkiem spore ryzyko, Âże ostateczne obalenie rzÂądĂłw al-Asada nie przyniesie krajowi spokoju i pokoju.

Co dalej z alawitami?

 JuÂż dziÂś widaĂŚ liczne zarzewia przyszÂłych konfliktĂłw i sporĂłw, ktĂłre - tradycyjnie - z reguÂły rozwiÂązuje siĂŞ w tej czĂŞÂści Âświata przy uÂżyciu argumentĂłw siÂły, a nie siÂły argumentĂłw. DoœÌ choĂŚby wymieniĂŚ bardzo prawdopodobny, masowy i spontaniczny odwet sunnickiej wiĂŞkszoÂści na alawitach, powszechnie w Syrii kojarzonych z reÂżimem i obwinianych za dekady jego zbrodni. Przy okazji z pewnoÂściÂą ucierpiÂą takÂże inne mniejszoÂści syryjskie, zwÂłaszcza tamtejsi chrzeÂścijanie, juÂż teraz masowo uciekajÂący z kraju. Warto w tym kontekÂście zapamiĂŞtaĂŚ kr¹¿¹ce dziÂś wÂśrĂłd islamistĂłw syryjskich hasÂło, dobrze pokazujÂące sposĂłb myÂślenia tych ludzi: "chrzeÂścijanie do Libanu, alawici na pustyniĂŞ" (w domyÂśle - "do piachu"). PrzyszÂłoœÌ (byĂŚ moÂże juÂż nieodlegÂła) pokaÂże, na ile jest to tylko ostra propagandowa retoryka, a na ile - polityczny postulat programowy.  Alawici, w obawie przed przyszÂłymi przeÂśladowaniami, juÂż teraz rozwaÂżajÂą powrĂłt do koncepcji ich wÂłasnej paĂąstwowoÂści (w latach 20. i 30. ubiegÂłego wieku dysponowali przez krĂłtki czas swym quasi-paĂąstwem ze stolicÂą w Latakii, w ramach francuskiego terytorium mandatowego Ligii NarodĂłw). Realizacja tej idei oznaczaÂłaby jednak faktyczny rozpad paĂąstwa syryjskiego i jako taka z pewnoÂściÂą nie spotkaÂłaby siĂŞ z entuzjastycznym poparciem nie tylko w samej Syrii, ale i wÂśrĂłd spoÂłecznoÂści miĂŞdzynarodowej, jak ognia bojÂącej siĂŞ jakichkolwiek zmian w skomplikowanej geografii politycznej Bliskiego Wschodu. Tym bardziej, Âże nastĂŞpni w kolejce do ogÂłoszenia secesji lub autonomii sÂą przecieÂż syryjscy Kurdowie.

Miejsce islamistĂłw w nowej Syrii

 Jakby maÂło byÂło tych rysujÂących siĂŞ na horyzoncie problemĂłw, wci¹¿ niewiadomÂą pozostaje takÂże przyszÂła pozycja i zakres wpÂływĂłw islamskich ekstremistĂłw w Syrii. IslamiÂści juÂż dziÂś stanowiÂą w tym kraju znaczÂącÂą si³ê militarnÂą, bez ktĂłrej syryjska opozycja nie byÂłaby w stanie stawiĂŚ czoÂła rzÂądowym siÂłom bezpieczeĂąstwa. Na razie wszyscy majÂą wspĂłlnego wroga, w postaci znienawidzonego rzÂądu i jego alawickiego zaplecza spoÂłecznego. Co jednak bĂŞdzie po obaleniu al-Asada?

 BiorÂąc pod uwagĂŞ doÂświadczenia libijskie, moÂżna ÂśmiaÂło zakÂładaĂŚ, Âże rĂłwnieÂż i w Syrii radykaÂłowie wykorzystajÂą swÂą obecnÂą rolĂŞ w strukturach militarnych rebelii do uzyskania silnej pozycji politycznej w przyszÂłych nowych wÂładzach. Jaka bĂŞdzie ostateczna skala ich oddziaÂływania na politykĂŞ i spoÂłeczeĂąstwo "nowej Syrii", nie sposĂłb obecnie przewidzieĂŚ. PojawiajÂą siĂŞ gÂłosy, Âże Syria to przecieÂż nie Libia, z jej "zacofanym" klanowo-plemiennym systemem spoÂłecznym, a radykalny islam nie ma tu szans na szersze poparcie. NaleÂży siĂŞ jednak obawiaĂŚ, Âże krwawa wojna domowa do tego stopnia zradykalizuje SyryjczykĂłw, iÂż stanÂą siĂŞ znacznie bardziej podatni na hasÂła i propagandĂŞ ekstremistĂłw.

Wojna wszystkich ze wszystkimi

 Niekorzystny obrĂłt wydarzeĂą w Syrii - jak na przykÂład totalna wojna domowa "wszystkich ze wszystkimi", na wzĂłr konfliktu wewnĂŞtrznego w Libanie (1975-1990) - miaÂłby katastrofalne skutki strategiczne dla caÂłego regionu. Paradoksalnie, dla wszystkich paĂąstw oÂściennych byÂłby to znacznie gorszy scenariusz, niÂż wczeÂśniej istnienie despotycznego i trzymajÂącego kraj ÂżelaznÂą rĂŞkÂą, ale w gruncie rzeczy przewidywalnego reÂżimu al-Asada. Tym bardziej, Âże ze wzglĂŞdu na duÂże geopolityczne znaczenie Syrii w regionie, taka "libanizacja" konfliktu syryjskiego oznaczaÂłaby bardzo powaÂżne ryzyko jego rozszerzenia siĂŞ na inne kraje.

 SzczegĂłlnie podatny na zaraÂżenie siĂŞ tÂą "syryjskÂą chorobÂą" bĂŞdzie Liban, gdzie juÂż dziÂś masowy napÂływ chrzeÂścijaĂąskich uchodÂźcĂłw z Syrii powoduje powaÂżny wzrost napiĂŞcia spoÂłecznego i politycznego. A na dodatek moÂżna byĂŚ pewnym, Âże tak jak to miaÂło miejsce w czasie libaĂąskiej wojny domowej, poszczegĂłlne strony ewentualnego konfliktu wewnĂŞtrznego w Syrii byÂłyby mniej lub bardziej aktywnie wspierane (politycznie i materialnie, a byĂŚ moÂże i militarnie) z zewnÂątrz.

 Iran (niewykluczone, Âże przy wydatnej pomocy rzÂądzonego przez szyitĂłw Iraku) ratowaÂłby w biedzie swych braci alawitĂłw, Arabowie i Turcy wspierali sunnitĂłw, a Izrael byĂŚ moÂże pomagaÂłby chrzeÂścijanom (tak jak robiÂł to 30 lat temu w Libanie) oraz Kurdom. A wÂśrĂłd tego wszystkiego obszar Syrii staÂłby siĂŞ doskonaÂłym poligonem i bazÂą dla islamskich dÂżihadystĂłw, powiÂązanych z Al-KaidÂą.

 Jak wiĂŞc widaĂŚ, Syria naleÂży do tych paĂąstw, w ktĂłrych samo obalenie dotychczasowego dyktatorskiego rzÂądu nie gwarantuje jeszcze automatycznego nastania ery pokoju i stabilnoÂści. Wiele wskazuje na to, Âże konflikt syryjski bĂŞdzie trwaÂł dalej takÂże i po usuniĂŞciu al-Asada, zmieniÂą siĂŞ tylko jego charakter, zakres i role poszczegĂłlnych aktorĂłw. W tym sensie Syria ma duÂże szanse wci¹¿ byĂŚ "czarnÂą dziurÂą" regionalnego bezpieczeĂąstwa.

Tomasz OtÂłowski dla Wirtualnej Polski
konflikty.wp.pl

[greta]

Syria Real News – 14/15 wrzeÂśnia 2012 r.
16 WrzesieĂą 2012 Dodaj komentarz Przeskoczenie do uwag

ÂźrĂłdÂło: http://worldmathaba.net

Turcja i izrael majÂą wspĂłlne interesy w Syrii, mĂłwi podÂżegacz wojenny Netanyahu

Netanyahu wysÂłaÂł pojednawczy sygnaÂł do Turcji, mĂłwiÂąc Âże obydwa kraje majÂą wspĂłlne interesy w Syrii: „Oba paĂąstwa majÂą granice z SyriÂą i jestem pewien, Âże tak samo chcemy stabilnej i pokojowej Syrii”. „To jest nasz wspĂłlny interes. SÂą rĂłwnieÂż inne wspĂłlne interesy, jakie przychodzÂą na myÂśl”.

Prezydent al-Assad wzywa do dialogu miĂŞdzy Syryjczykami

Prezydent Syrii wezwaÂł do dialogu miĂŞdzy Syryjczykam, aby zakoĂączyĂŚ zamieszki w kraju, jednoczeÂśnie poprosiÂł wszystkich do wzmoÂżenia naciskĂłw na kraje, jakie wspierajÂą „terrorystĂłw” w Syrii.

“Prawdziwy problem z SyriÂą polega na tym, Âże trzeba wzi¹Ì pod uwagĂŞ wiel ró¿nych wizji politycznych i doÂłoÂżyĂŚ staraĂą, aby je ze sobÂą poskÂładaĂŚ, ale tu, na terenie naszego paĂąstwa”.

„DziaÂłania polityczne trwajÂą, w szczegĂłlnoÂści poprzez apel do dialogu miĂŞdzy Syryjczykami, jaki oparty bĂŞdzie na aspiracjach caÂłego narodu”.

Assad poczyniÂł te uwagi podczas sobotniego spotkania ze specjalnym przedstawicielem ONZ/Ligii Arabskiej do Syrii, Lakhdarem Brahimi w Damaszku. Brahimi, byÂły wysÂłannik ONZ do Afganistanu i Iraku, zastÂąpiÂł Kofi Annana pod koniec sierpnia.

“Sukces w zakresie dziaÂłaĂą politycznych uzaleÂżniony jest od nacisku na kraje, jakie finansujÂą i szkolÂą terrorystĂłw, i ktĂłre przerzucajÂą broĂą do Syrii, nacisku, ktĂłry powinien trwaĂŚ dopĂłki nie przestanÂą tego robiĂŚ” powiedziaÂł Assad. PowiedziaÂł takÂże, Âże syryjski rzÂąd bĂŞdzie „wspó³pracowaÂł z kaÂżdym, kto dokÂłada szczerych wysiÂłkĂłw majÂących na wzglĂŞdzie rozwiÂązanie kryzysu, dopĂłki te wysiÂłki sÂą neutralne i niezaleÂżne od wpÂływĂłw zewnĂŞtrznych”.

-Wojska syrysjskie zabijajÂą dowĂłdcĂŞ bandytĂłw w Aleppo:sekretarz i rzecznik rady wojskowej tzw. Free Syrian Army, Ammar Al Wawi zostaÂł zabity podczas starĂŚ w Aleppo, doniosÂły lokalne media w sobotĂŞ.

-Armia syryjska zniszczyÂła 5 pojazdĂłw transportujÂących broĂą dla terrorystĂłw na g³ównej drodze prowadzÂącej z Damaszku do Aleppo. Sobotni rozwĂłj wydarzeĂą dotyczyÂł g³ównie walk wojsk syryjskich ze sponsorowanymi przez zagranicĂŞ terrorystami w poÂłoÂżonym na zachodzie mieÂście Homs. W starciach zginĂŞÂło kilkunastu uzbrojnych mĂŞÂżczyzn. (…)

-Saperzy syryjscy rozbroili bombĂŞ umieszczonÂą w ÂświÂątyni Sayda Zainab w Damaszku. Z Libanu doniesiono, Âże miejscowa straÂż graniczna zatrzymaÂła ciĂŞÂżarĂłwkĂŞ z broniÂą i amunicjÂą, ktĂłra prĂłbowaÂła dostaĂŚ siĂŞ na teren Syrii. (…)

Transport morski rakiet przeciwlotniczych SAM-7 pÂłynie z Libii do terrorystĂłw w Syrii

Raporty mediĂłw ujawniÂły w piÂątek, Âże wielki transport broni zostaÂł wysÂłany statkiem do Turcji, aby dostarczyĂŚ zaopatrzenie dla terrorystĂłw oraz uzbrojonych band w Syrii. „Statek libijski wopzÂący wielki Âładunek broni dla Syrii…zacumowaÂł w Turcji” donosi w piÂątek the Times.

TwĂłrca artykuÂłu, Sheera Frenkel pisze, Âże …cytujÂąc wypowiedzi czÂłonka ‘Free Army’, ktĂłry sam siebie nazywa Abu Mohammad, statek dostarczyÂł ponad 400 tonowe cargo zawierajace m.in. rakiety przeciwlotnicze ziemia-powietrze SAM-7 oraz granatniki”. (…)

Syria News 15.9.2012: dziennikarz francuski – emir Kataru jest zdrajcÂą i g³ównym agentem Mossadu i CIA

https://www.youtube.com/watch?v=T-HPXv0xaHo&feature=player_embedded

GwaÂłtowny rozwĂłj zamieszek w Antakya, Turcja

Sytuacja w Antakya ciÂągle gĂŞstnieje. Wczoraj 4 brodatych mĂŞÂżczyzn odmĂłwiÂło zapÂłaty za przejazd autobusem, mĂłwiÂąc Âżeby fakturĂŞ wysÂłaĂŚ Erdoganowi, poniewaÂż to on ich tutaj przysÂłaÂł. (…) link: http://www.syrianews.cc/

ChrzeÂścijanie chwytajÂą za broĂą w walce z terrorystami w Aleppo

WspĂłlnoty chrzeÂścijaĂąskie w Aleppo po raz pierwszy od rozpoczĂŞcia zamieszek w Syrii chwyciÂły za broĂą i utworzyÂły wÂłasne uzbrojone milicje, aby walczyĂŚ w terrorystami. Do tej pory prĂłbowaÂły unikaĂŚ opowiadania siĂŞ po ktĂłrejkolwiek ze stron konfliktu. (…)

W Hadze protest wobec spotkania tzw. Friends of Syria

 

Irak wesprze kaÂżdÂą inicjatywĂŞ, jaka bĂŞdzie mieĂŚ na celu ochronĂŞ jednoÂści Syrii

Iracki premier, Nouri al-Maliki potwierdzi³ poparcie swego paùstwa dla rozwi¹zaù Syryjczyków w poszukiwaniu jednoœci paùstwa i zabezpieczenia go przed wybuchem wojny domowej. Wg oœwiadczenia premiera podczas spotkania z delegacj¹ opozycji syryjskiej, wezwa³ on, aby wziêli pod uwagê lekcjê z historii Iraku. Podkreœli³, ¿e jego kraj nie bêdzie szczêdziÌ wysi³ków, aby znaleŸÌ rozwi¹zanie polityczne wypracowane przez samych Syryjczyków zmierzajace do ocalenia kraju i wyjœcia z niezwykle trudnej obecnej sytuacji.

Aleppo, strefa wojny, 14 wrzeÂśnia – “Voice over”

https://www.youtube.com/watch?v=fFwJ1NQZX5E&feature=player_embedded#!

Wielki Bliski WschĂłd: wspieranie przez USA od 33 lat terroryzmu i zmian reÂżimu – Rick Rozoff

Putin powiedziaÂł, Âże przemoc, jakiej obecnie jesteÂśmy Âświadkami ma swoje korzenie w roku 1979, gdy USA zaczĂŞÂło szkoliĂŚ rebeliantĂłw do walki z wojskami sowieckimi w Afganistanie. Ci bojownicy pod przywĂłdztwem Osamy bin Ladena, utworzyli potem al-KaidĂŞ, organizacjĂŞ terrorystĂłw, przed ktĂłrÂą Rosja ostrzegaÂła juÂż znacznie wczeÂśniej (…)

Link: http://www.globalresearch.ca/greater-middle-east-33-years-of-u-s-backing-terrorism-regime-change/


www.stopsyjonizmowi.worldpress.com

[songo1970]

Putin powiedziaÂł, Âże przemoc, jakiej obecnie jesteÂśmy Âświadkami ma swoje korzenie w roku 1979, gdy USA zaczĂŞÂło szkoliĂŚ rebeliantĂłw do walki z wojskami sowieckimi w Afganistanie. Ci bojownicy pod przywĂłdztwem Osamy bin Ladena, utworzyli potem al-KaidĂŞ, organizacjĂŞ terrorystĂłw, przed ktĂłrÂą Rosja ostrzegaÂła juÂż znacznie wczeÂśniej (…)

có¿ mo¿na dodaÌ- "kto mieczem wojuje...

[Fair Lady]

Wczoraj w radio byl krotki reportaz z "niezaleznych" wyborow glowy panstwa na Bialorusi. Dziennikarze zaatakowali Lukaszenke, ze jest dyktatorem. Na to padla riposta "lepiej dyktatorem niz pedalem!" 

A tak z innej beczki ciekawe, za tak dziarsko trzyma sie na stolku. Kiedys czytalam reportaz bylego wieznia wlasnie z Bialorusi, chyba sam Pan Bog mu pomogl, co on opisywal! Koszmar, pieklo, mysle, ze niewygodnych unicestwia sie wlasnie tam. Na skale globalna.
Guantanamo to przedszkole.

[blueray21]

Tam juÂż nie ma opozycji, to niedobitki. Ostatnie wsadzili dziewczynĂŞ, bo opublikowaÂła zdjĂŞcie pluszowego misia ( z jakimÂś hasÂłem), ktĂłre chyba na poczÂątku lata zrzucili im na spadochronach.
Z drugiej strony ich centralnie zarzÂądzana gospodarka jest bardzo stabilna.

[songo1970]

..Âłagry nadal w modzie na wschodzie,-
z drugiej strony ÂŁukaszenka zdaje sobie sprawĂŞ, Âże to nie bĂŞdzie trwaĂŚ wiecznie,-
a bracia Castro i mÂłody Un(korea pÂłn.)juÂż luzujÂą lejce.
Znaki czasu, koĂąca czasĂłw??

[Fair Lady]

Albania tworzy baze turystyczna i otwiera sie na swiat. Bo ma morze i klimat, szybko znajda sie chetni do popluskania w Adrii, a Lukaszenko ma bagna, moczary i nedze. Mnie tylko interesuje, komu tak na prawde zalezy na tym pasie "granicznym" miedzy NATO, a Rosja i Chinami.

blu

Tam juÂż nie ma opozycji, to niedobitki.

A kiedys byla??

[songo1970]

Teheran, JaÂłta, Poczdam..

[Fair Lady]

Kiedys czytalam o wiezieniach na terenie wschodniej Polski, wiec wydedukowalam, ze do Lukaszenki o rzut beretem i totalna izolacja. Oni przyjma w zamian za "dziengi" na kuracje wychowawcza.

[blueray21]

MyÂślĂŞ, Âże po aferze z CIA raczej by na to nie poszli, a ÂŁukaszenka ma na drugiej granicy znacznie lepsze warunki.

[songo1970]

wrzucê tu ma³¹ dygresjê na czasie, czy lepiej byÌ regularnym wiêŸniem, czy "wolnym" niewolnikiem?,-
chodzi o Wietnamczyków z Wólki Kosowskiej- by³ reporta¿ w TVN24- pracuj¹ jak niewolnicy za grosze, bo wiêkszoœÌ oddaj¹ w postaci haraczu do komunistycznej mafii swego kraju, ale i tak wol¹ ¿yÌ w ten sposób tutaj ni¿ u siebie w ojczyŸnie..

aha, policja nie jest w stanie nic zrobiĂŚ, bo nie moÂże ich zinfiltrowaĂŚ 

[Fair Lady]

Ostatnio wiele w mediach na temat rozrachunku "barterowego" - wtedy dopiero sie zacznie wyscig szczurow!

Co do Lukaszenki, to musi miec macki na wszystkich frontach inaczej taki pewny siebie by nie byl. O ile wierzyc prasie, to marzeniem jego jest tron carow rosyjskich , moze wlasnie jest to jakis rezerwowy zawodnik?

//A i Putina stolek zaczyna sie chybotac:)//

[chanell]

Amerykanie ÂśmiejÂą siĂŞ z Putina



znalezione na FB

nawet podobny i teÂż ostro gra

[Fair Lady]

To sie nazywa "transformacja" , albo zejscie pod ziemie, jak w tym smiesznym tlumaczeniu z googla (na watku o upadku USA). Zapewne chodzilo o podziemie (underground)

P.S. Osobiscie nie wiem, ktora wersja bardziej mi odpowiada, chyba zostane przy tej pierwotnej:)

[songo1970]

towariszcz Putin dobrze wie, Âże dyktatorzy majÂą siĂŞ kiepsko ,-
a wiêc sam postanowi³ zrobiÌ "ucieczkê do przodu" i przejœÌ metamorfozê z dyktatora w gwiazdê wiadomoœci.ru, tudzie¿ celebrytê.

[Fair Lady]

Albo w takim wydaniu.

[acentaur]

Witam,
towariszcz Putin napewno nawet o czyms takim nie pomyslal. On woli poswiecic caly narod , czy przynajmniej kraje satelitarne
aby dopiac swego celu. Ba, nawet na jego podstawowym przeszkoleniu w lokalnej agencji NKWD szybko wybito mu to z glowy, tak
ze teraz nawet jeden neuron nie jest zdatny do przewodzenia takiej obrzydliwej mysli. No i jeszcze paru innych, tez nie
przepusci.
Jego metamorfoza nie bedzie wielka, nie ma takiej potrzeby. Nawet zostanie wynalezione odpowiednie slowo na te jego
metemorfoze czy jej zdegenerowana namiastke. Moze np. zmieni kapcie, moze zaniecha obecnosci w TV i udawania, ze go ten
ciemny narod choc odrobinke interesuje. A moze po prostu przyklei sobie jakas nowa blaszke i oczywiscie poszerzy swoj tytul
panow, carow narodu rosyjskiego z przyleglosciami, i zadowoli sie jakas jarmarczna nazwa, ktora normalnemu czlowiekowi nie przyjdzie
nawet do glowy. Kto wie?

[blueray21]

Silvio Berlusconi Proces: ByÂły premier WÂłoch skazany za uchylanie siĂŞ od opodatkowania

Colleen Barry, Huffington Post - 26 paÂździernika 2012

http://www.huffingtonpost.com/2012/10/26/silvio-berlusconi-trial_n_2022822.html

MILAN - Zaledwie dwa dni po ogÂłoszeniu, Âże nie bĂŞdzie braĂŚ udziaÂłu w wiosennych wyborach, byÂły premier WÂłoch Silvio Berlusconi zostaÂł oskarÂżony o oszustwa podatkowe i skazany na cztery lata wiĂŞzienia w piÂątek, wyrok, ktĂłry widzi go pozbawionym funkcji publicznej przez piĂŞĂŚ lat.


/MoÂże nie byÂł wielkim dyktatorem, ale dÂługo byÂł "mocny"/

[songo1970]

..Silvio byÂł/jest bÂłaznem, a jak widaĂŚ,-
nawet bÂłazen nie umknie temidzie/przeznaczeniu