WSPÓ£CZUCIE I WSPÓ£ODCZUWANIE - czy to to samo?

[ptak]

wspolczucie to rezygnacja ze swiata i ze swojego ego:) poparta wiedza 
a wspolodczuwanie to odczuwanie tego jako radosci i smutku ale bez emocji   

Quetz, wspó³odczuwanie, to w³aœnie poczucie wszystkich emocji i uczuÌ jakie targaj¹ drug¹ osob¹.
ZaÂś wspó³czucie, to jest to, co wypÂływa z Ciebie na skutek  Twojego „poczucia”,
czyli  oglÂądu sytuacji, niekoniecznie zgodnego ze stanem faktycznym. MoÂże to byĂŚ nawet Twoje b³êdne
wyobra¿enie, które wywo³a w Tobie wspó³czucie.
A w rzeczywistoœci dana osoba jest szczêœliwa i wcale nie wymaga, ani domaga siê wspó³czucia.
Chocia¿ najczêœciej prawid³owo odbieramy stan bliŸniego, który uruchamia w nas nasze wspó³czucie
i wyzwala odpowiednie dalsze reakcje, np. pomocy.

[quetzalcoatl44]

no tak ale jezeli ktos juz wspolczuje to nie moze kierowac sie emocjiami
bo wtedy bylby wspolodczuwajacy...itd

ps. pozatym emocje, matematyka to tez jakies implanty tz cos co nami kieruje
nie wiem juz zaczynam tak myslec..

[ptak]

no tak ale jezeli ktos juz wspolczuje to nie moze kierowac sie emocjiami
bo wtedy bylby wspolodczuwajacy...itd

ps. pozatym emocje, matematyka to tez jakies implanty tz cos co nami kieruje
nie wiem juz zaczynam tak myslec..

A to ju¿ ró¿nie bywa. U jednych obok wspó³czucia uruchamiaj¹ siê poboczne emocje,
u innych nie. Sprawa indywidualna.

Natomiast dyskutowaÂłabym odnoÂśnie traktowania emocji jako implantĂłw.
To naturalna zdolnoœÌ cz³owieka do odczuwania tych stanów.
No chyba, Âże rozmawiamy o maszynach, ktĂłrym zaimplementowano emocje i uczucia.
Tylko, czy to moÂżliwe?  

[quetzalcoatl44]

eh emocje sa czyms innym przychodza z zewnatrz
tz napewno ograniczaja swiadomosc

[ptak]

eh emocje sa czyms innym przychodza z zewnatrz   

CzyÂżby? Owszem, moÂżna poddaĂŚ siĂŞ cudzym emocjom, ale jednoczeÂśnie je anektujesz, gdy siĂŞ im poddajesz.
Czyli wolnÂą wolÂą ustanawiasz jako wÂłasne przeÂżywanie. I wibrujesz nimi dzielÂąc siĂŞ dalej z innymi.
A gdy masz juÂż doœÌ, albo rozum przyszedÂł do gÂłowy, wtedy koĂączysz Ăłw stan "zamroczenia".   

[quetzalcoatl44]

czesto nie daje sie opanowac roznych emocji
i tak wszystko jest ulotne to nie ma sensu przypisywac temu wiekszego znaczenia..

[east]

eh emocje sa czyms innym przychodza z zewnatrz  

CzyÂżby? Owszem, moÂżna poddaĂŚ siĂŞ cudzym emocjom, ale jednoczeÂśnie je anektujesz, gdy siĂŞ im poddajesz.
Czyli wolnÂą wolÂą ustanawiasz jako wÂłasne przeÂżywanie. I wibrujesz nimi dzielÂąc siĂŞ dalej z innymi.
A gdy masz juÂż doœÌ, albo rozum przyszedÂł do gÂłowy, wtedy koĂączysz Ăłw stan "zamroczenia".  

"Ustanawianie jako wÂłasne" to innymi sÂłowy dostrajanie siĂŞ do okreÂślonej wibracji. Rozum peÂłniÂłby tu rodzaj regulatora poziomu dostrojenia. Bywa  przecieÂż i tak, Âże caÂłym sercem jesteÂśmy z kimÂś, a rozum podpowiada, Âże ten poziom wspó³odczuwania nie jest dla nas. I nie chodzi tu o nasze dobro, ale raczej dobro tej drugiej osoby. Uczucia w tym momencie sÂą "zÂłym" doradcÂą. Tzn . sÂą one prawdziwe, ale trzeba nad nimi rozumem zapanowaĂŚ dla dobra wyÂższego ( cokolwiek przez to rozumiemy). I tak dochodzi do paradoksĂłw kiedy np sÂąd wymierza karĂŞ niewspó³miernie wysokÂą do popeÂłnionego czynu nie po to, aby pognĂŞbiĂŚ konkretnego czÂłowieka, ale Âżeby daĂŚ sygnaÂł spoÂłeczeĂąstwu, Âżeby porzuciÂło tÂą drogĂŞ. Niby  w imiĂŞ dobra wyÂższego tzw ogó³u.
Tylko, ¿e kiedy ogó³ potêpia takie prawo, to i tak poczucie sprawiedliwoœci spo³ecznej zostaje pogwa³cone, choÌ w œwietle prawa nic z³ego siê nie dzieje. No ale to jest dyskusja na inny panel (tutaj tylko ogólnie pasuje jako pzyk³ad nie-wspó³odczuwania ).

ZastĂŞpujÂąc dziaÂłanie (akcjĂŞ) wspó³odczuwaniem moÂżna  osiÂągn¹Ì niewyobraÂżalnie lepsze efekty, choĂŚ powszechna frustracja wÂśrĂłd ludzi zdaje siĂŞ wyszydzaĂŚ ten trop.
MoÂżna spotkaĂŚ siĂŞ z zarzutem ucieczki  od problemĂłw, a nawet z tchĂłrzostwem. I co znaczÂące - te zarzuty stawiajÂą wszyscy, a postawy gÂłoÂśnoroszczeniowe sÂą dziÂś ogĂłlnie aprobowane jako jedyne wÂłaÂściwe.
Niby znamy ze swojego ¿ycia fakty jak to intencja zmieni³a warunki ¿ycia, niby s³yszeliœmy coœ o h`oponopono -sztuce uzdrawiania innych poprzez uzdrawianie myœl¹/intencj¹ chorych obszarów w sobie. Niby wiemy, ¿e wszechœwiat na kwantowym poziomie to JednoœÌ. Ale programy wpojone nam przez "szamanów rzeczywistoœci" wci¹¿ ka¿¹ nam wracaÌ na stare tory kolejowe - zarzucamy innym, walczymy z innymi, oceniamy ,szydzimy, obra¿amy. Tak na prawdê czynimy to sobie sami.
Dlatego ,¿e dzia³a wspó³odczuwanie .

[ptak]

Tak na prawdĂŞ czynimy to sobie sami.
Dlatego ,¿e dzia³a wspó³odczuwanie .

I dlatego, aby to co wysy³amy ku innym nie porazi³o nas, wy³¹czamy, blokujemy wspó³odczuwanie.
OczywiÂście skutecznoœÌ tego wy³¹czenia i przebicia „na linii” to juÂż odrĂŞbny problem. 

[east]

No nie wiem czy da siê unikn¹Ì pora¿enia BlokowaÌ to my se mo¿emy chcieÌ

[PrzebiÂśnieg]

O wspó³czuciu pisa³ nie bêdê, gdy¿ Kobietom wychodzi to o wiele lepiej
Czy to co piszê jest wspó³odczuwaniem
Nigdy nie nie oÂśmieliÂłem siĂŞ powiedzieĂŚ, Âże lubiĂŞ poezjĂŞ.
Poza wierszami, ktĂłre czytaÂłem w liceum na lekcjach polskiego, niewiele jest poezji po ktĂłrÂą siĂŞgaÂłem sam.
Owszem, lubiĂŞ NosowskÂą.
PrzeczytaÂłem niemal wszystkie jej wiersze.
Z w³asnej nieprzymuszonej woli nigdy nie siêgn¹³em po Szymborsk¹.
WystarczyÂło to, co przeczytaÂłem w szkole, by stwierdziĂŚ, Âże Szymborska byÂła mistrzyniÂą, ktĂłra w kunsztowny sposĂłb panowaÂła nad myÂślÂą pisanÂą
Jej sposĂłb skÂładania myÂśli, byÂł zdumiewajÂący.
MoÂżna tylko pozytywnie pozazdroÂściĂŚ
PozazdroÂściĂŚ takiego kunsztu, arcymistrzostwa, dystansu do siebie teÂż
Przy wierszach Szymborskiej, wÂłasny jĂŞzyk wydaje jej siĂŞ prosty jak slang bywalcĂłw tandetnej oberÂży
Za du¿o w nim s³ów, a za ma³o S³ów. Mowa - powietrze
W potoku myœlos³ów, a ma³o informacji. Czcza paplanina.
W rĂłwnym stopniu zauwaÂżalny jest doskonaÂły zmysÂł obserwatorski Szymborskiej.
To, jak piĂŞknie pisze o cebuli i jak trafnie opisuje kondukt ÂżaÂłobny.
ChciaÂłbym bardzo byĂŚ taki przenikliwy i ciekawy Âświata.
Pozbawiony ignorancji dla rzeczy najprostszych.
Taki czujny, by wci¹¿ zadawaÌ pytania i sprawdzaÌ, potwierdzaÌ.
ObserwowaĂŚ, nie przywiÂązujÂąc wagi do raz wydanej opinii czy wyciÂągniĂŞtego wniosku.
ÂŻal tylko, Âże coraz mniej takich ludzi na Âświecie.
ÂŻal, Âże kolejny CzÂłowiek przestaÂł siĂŞ przejawiaĂŚ.

    Za mÂądra dla gÂłupich

    A dla mÂądrych zbyt gÂłupia

    Zbyt Âładna dla brzydkich

    A dla Âładnych za brzydka

    Za gruba dla chudych

    A dla grubych za chuda

— Katarzyna Nosowska