DRUGA TWARZ CHRZE¦CIJAÑSTWA....

[Kiara]

Postanowi³am za³o¿yÌ oddzielny watek bowiem obszernoœÌ materia³u jest przeogromna, a temat niezmiernie ciekawy i szczególnie na czasie teraz.

BĂŞdĂŞ zbieraÂła materiaÂły i wklejaÂła je tu do czego rĂłwnieÂż zachĂŞcam pozostaÂłych forumowiczĂłw.
zaczynamy od ciekawego artykuÂłu na blogu.

Kiara

http://ciemna-strona-dnia.blog.onet.pl/DRUGA-TWARZ-CHRZESCIJANSTWA,2,ID36513810,n

[arteq]

Normalnie, "Imperium kontratakuje"  :]
Swoj¹ drog¹ wspó³czujê, to musi byÌ frustruj¹ce i irytuj¹ce - kopi¹, bij¹, pluj¹, manipuluj¹, podgyzaj¹, k³uj¹, podcinaj¹, podstawiaj¹ nogi, popychaj¹... a nadal stoi.

[east]

Nic z tych rzeczy, przewraÂżliwiony kolego
Tylko informujÂą.
cytat " pomysÂł, Âże BĂłg jest w kaÂżdym czÂłowieku, a do rozmowy z nim nie sÂą potrzebni Âżadni kapÂłani, przewodnicy, rybacy czy pasterze byÂł dla ojcĂłw chrzeÂścijaĂąstwa nie do przyjĂŞcia "
Logicznie i trafnie. WyjaÂśnia kogo co irytuje i frustruje

[quetzalcoatl44]

szymon mag glosil ze mozna sie wyzwolic spod mocy opiekunow Ziemi - aniolow - praw - swiata materialnego (roznie to mozna interpretowac), samemu "wola mocy", ale kto szuka mocy szuka i wladzy itd, wiadomo - black magic

pozatym to Jezus wlasnie przyszedl jakos mesjasz zeby wyzwolic ludzi od tego wplywu i zapoczatkowac swiat duchowy,zostawil nauke, przepowiedzial co bedzie itd

swiadcza o tym Tora, talmud i zohar

fakt moze czlowiek nie potrzebuje specjanie posrednikow, ale mesjasz wysllanik Boga napewno byl potrzebny, kk zawlaszczyl sobie te wladze i sam z siebie zrobil mesjasza (i wiele tam roznych nalecialosci) , jak i izrael

napewno zeby nie szukac posrednikow trzeba wiedziec co jak i dlaczego

[east]

JeÂśli Szymon Mag odzyskaÂł wÂładzĂŞ nad SOBÂĄ wyzwalajÂąc siĂŞ spod jakichkolwiek "opiekunĂłw" to mogÂło byĂŚ rzeczywiÂście groÂźne dla wszelkiej maÂści poÂśrednikĂłw, ktĂłrzy wÂłaÂśnie wÂładzy nad innymi  zawdziĂŞczajÂą swojÂą pozycjĂŞ i swojÂą moc.

Jak dla mnie to Jezus daÂł tylko przykÂład czÂłowiekowi , pokazaÂł jakÂą my sami, kaÂżdy z nas, moÂże byĂŚ potĂŞgÂą pokonawszy ... siebie.

[quetzalcoatl44]

najwazniejsze to wyzwolic sie od  zludzen - budda , ale to prawda Jezus tylko wskazal droge i mowil ze kto w niego wierzy i wiekszych rzeczy moze dokonac od niego, ale to on jest posrednikiem, nie kazdy byl wcieleniem szekinah - choc pozniej Jezus zeslal ducha sw...Jezus napewno jest jakims drogowskazem, kto chce moze to ignorowac

[Kiara]

No to powróÌmy równie¿ do ideologiczno prawnego przekrêtu w nazewnictwie i okreœleniu dziewic¹ matki Jezusa.
Zarówno cel jak i sposób jest raczej widoczny ale tylko dla tych , którzy chc¹ go zauwa¿yÌ. Natomiast wszyscy ci , którzy chc¹ powtarzaÌ k³amstwa i przytakiwaÌ oszustwom bêd¹ i tak zaprzeczaÌ tym niepodwa¿alnym faktom gloryfikuj¹c powsta³y du¿o póŸniej dogmat.

ZastanowiĂŚ jednak siĂŞ naleÂż nad celem tych kÂłamstw , dlaczego Watykan tak bardzo nienawidziÂł tamtych kobiet iÂż zacieraÂł o nich prawdĂŞ i wymazywaÂł ich pierwotnÂą rolĂŞ z kart historii?

Dlaczego ta organizacja rolĂŞ kobiety obniÂżyÂła do prokreacji i ulegÂłoÂści sÂłuÂżalczej wobec mĂŞÂżczyzny?
PrzecieÂż kobieta jest objawem aspektu StwĂłrcy w fizycznoÂści , co powoduje iÂż zostaÂła z nim rozdzielona i odrzucona jako coÂś gorszego?
A za swoj¹ m¹droœÌ palona na stosach jako czarownica?

http://ciemna-strona-dnia.blog.onet.pl/2,ID40181306,DA2005-10-05,index.html

Co staÂło siĂŞ w mĂłzgach i sercach mĂŞÂżczyzn przywĂłdcĂłw katolickich  iÂż tak bardzo poniÂżali kobiety odbierajÂąc im ich godnoœÌ i rĂłwnoœÌ wszystkich praw?

Kiara

[quetzalcoatl44]

to kwestia wiary i pozniejszych przekazow, jednak biorac pd uwage przeslania prorockie, ks rodzaju i obecnosc arki jest to bardzo prawdopodobne..

coz sludzy watykanu tez nie jednokrotnie byli opetani-zwariowani i czynili zlo, a ma to tez zwiazek z ks rodzaju, kobiety ze swej natury podtrzymuja glownie swiat materialny-ktory jest katastrofa, zbawienie polega na uczynieniu go swiatem duchowym w koncu to swiatlo

ze strachu, zadzy wladzy czynili zlo, czy ludzie teraz sa minej prymitywni, caly czas gonia za zludzeniami?
 a kto nie rodzi sie dla jasnosci, rodzi sie dla ciemnosci..

[ptak]

KiedyÂś nastÂąpiÂł wielki przekrĂŞt na sÂłowie BĂłg. Nadano mu formĂŞ rzeczownika, zamiast czasownika. 

Konsekwencje przerosÂły oczekiwania. 

[arteq]

a do rozmowy z nim nie sÂą potrzebni Âżadni kapÂłani, przewodnicy, rybacy czy pasterze byÂł dla ojcĂłw chrzeÂścijaĂąstwa nie do przyjĂŞcia

Coraz bardziej upewniam siĂŞ, Âże wiele osĂłb caÂłkowicie nie Âłapie o co w tym KRK chodzi i byĂŚ moÂże stÂąd te nieporozumienia - bo jako oficjalne stanowisko przyjmuje wÂłasne osÂądy i... z nich starajÂą siĂŞ dopiero "rozliczaĂŚ". Podaj mi najbliÂższe swojego zamieszkania miasto, a ja postaram Ci siĂŞ wskazaĂŚ naboÂżeĂąstwo na ktĂłre proponowaÂłbym siĂŞ udaĂŚ, jednorazowo. Potem podyskutowalibyÂśmy.

Dlaczego ta organizacja rolĂŞ kobiety obniÂżyÂła do prokreacji i ulegÂłoÂści sÂłuÂżalczej wobec mĂŞÂżczyzny?

Kiaro, jak wy¿ej. Sama wydajesz b³êdny os¹d, z rozpêdu traktujesz go jako prawdê i z tej "prawdy" ochoczo zaczynasz rozliczaÌ. Nawet bazuj¹c na Twoich ostatnich informacjach o "przedJezusowych" praktykach œlubnych - gdzie kobietê najpierw "testowano" na p³odnoœÌ, w KRK czegoœ takiego nie ma. No wiêc gdzie by³o/jest patrzenie na kobietê przez pryzmat inkubatora?

[quetzalcoatl44]

zeby nie bylo kk tak czy inaczej upodobnil sie do szymona maga sprawujac wladze, wierzac w szatana i czyniac egzorcyzmy, zamiast nauki duchowosci i milosci jego historia jest tak samo okropna jak ST

[east]

a do rozmowy z nim nie sÂą potrzebni Âżadni kapÂłani, przewodnicy, rybacy czy pasterze byÂł dla ojcĂłw chrzeÂścijaĂąstwa nie do przyjĂŞcia

Coraz bardziej upewniam siĂŞ, Âże wiele osĂłb caÂłkowicie nie Âłapie o co w tym KRK chodzi i byĂŚ moÂże stÂąd te nieporozumienia - bo jako oficjalne stanowisko przyjmuje wÂłasne osÂądy i... z nich starajÂą siĂŞ dopiero "rozliczaĂŚ". Podaj mi najbliÂższe swojego zamieszkania miasto, a ja postaram Ci siĂŞ wskazaĂŚ naboÂżeĂąstwo na ktĂłre proponowaÂłbym siĂŞ udaĂŚ, jednorazowo. Potem podyskutowalibyÂśmy.

SĂŞk w tym, Âże chcesz mnie skierowaĂŚ do poÂśrednika
Ja nie mam zamiaru ich rozliczaĂŚ, mam ciekawsze drogi do eksploracji na prawdĂŞ.

[arteq]

KRK zmienia siĂŞ, szkoda, Âże nie szybciej. W przeciÂągu tego pokolenia (~20 lat) pozostanÂą w jego ramach g³ównie prawdziwi katolicy, ÂżyjÂący wiarÂą i kierujÂący siĂŞ zasadami w Âżyciu codziennym a nie farbowani oraz... fanatycy. Jakby nie patrzeĂŚ liczba katolikĂłw - ku uciesze wielu :]  - spada i bĂŞdzie nadal spadaÂła...  
Swoja drogÂą odczuwam, Âże ÂżyjĂŞ w czasach tzw. ostatecznych lub mocno do nich zbliÂżonych...

East, "sĂŞk" w tym, ze chciaÂłbym abyÂś mĂłgÂł siĂŞ spokojnie przekonaĂŚ o tym "poÂśrednictwie", jak ono naprawdĂŞ wyglÂąda i jakÂą funkcjĂŞ w KRK majÂą kapÂłani. Oni nic za Ciebie nie zaÂłatwiÂą, mogÂą i powinni co najwyÂżej pomagaĂŚ, uÂłatwiaĂŚ...
Co do rozliczania - caÂły czas to robisz, z wiĂŞkszÂą bÂądÂź mniejszÂą intensywnoÂściÂą - ale ok, Twoje prawo, nic nieodpowiedniego. Chodzi o to by to robiĂŚ moÂżliwie obiektywnie - stÂąd moja propozycja.

[Kiara]

Biblijne kÂłamstwa nie sÂą dzieÂłem ludzi dawno temu spisujÂących BibliĂŞ sÂą one ideologicznymi matactwami tworzonymi przez wieki przez katolickÂą wÂładzĂŞ i dla wÂładzy.

Celibat , ktĂłry nie ma Âżadnego uzasadnienia oprĂłcz przejmowania majÂątkĂłw katolickich przedstawicieli  wÂładzy ,wszelakich jak i rĂłwnieÂż zatarcie informacji o dzieciach Jezusa i MM ktĂłrzy sÂą jego spadkobiercami rodowymi.    Dopiero w XVI zakazano pod presjÂą kary wspominania o zwiÂązku Jezusa z MM i ich dzieciach , ten draÂżliwy dla katolicyzmu temat doczekaÂł siĂŞ dekretu.
Wymazywanie niewygodnych slow z Biblii i zastêpowanie ich zmieniaj¹cymi treœÌ i znaczenie sta³o siê norm¹ ideologiczn¹.

WÂładca- krĂłl i kobieta kapÂłanka znani byli w Egipcie , to MojÂżesz stoczyÂł walkĂŞ o wÂładzĂŞ i dominacjĂŞ z Arcy kapÂłankÂą Miriam , ktĂłrej rĂłwnych praw nie potrafiÂł zaakceptowaĂŚ. Nie potrafiÂł uszanowaĂŚ kobiecoÂści na rĂłwni z mĂŞskoÂściÂą dlatego nie mĂłgÂł zaprowadziĂŚ swojego ludu do ziemi "obiecanej" posagu Âżony gdyÂż nie wypeÂłniÂł warunkĂłw kontraktu  ma³¿eĂąskiego Ketuba.
Zatem spadkobiercami dziedzictwa Jezusa wedle tej zasady nie byÂł koÂśció³ a MM i ich dzieci. 

Te i wiele innych oszustw stworzyÂły drugÂą twarz  chrzeÂścijaĂąstwa po Jezusowego.
Pora by zostaÂła odsÂłoniĂŞta ta pierwsza jaÂśniejÂąca piĂŞknem prawdy.

http://ciemna-strona-dnia.blog.onet.pl/2,ID39477493,DA2005-09-29,index.html


Kiara

ps. JedynÂą drogÂą do prawdziwej zmiany katolicyzmu jest przyznanie siĂŞ do prawie dwu tysiÂącletniego ukrywania prawdy , do manipulacji sfabrykowanÂą informacjÂą ludÂźmi dla zysku i przekazanie ludziom caÂłej odebranej im wiedzy na temat Jezusa , MM i ich rodziny oraz historii tamtych czasĂłw.

Kto mimo wszystko uzna iÂż chce przynaleÂżeĂŚ do katolicyzmu bĂŞdzie prawdziwym wyznawcÂą tej religii , pĂłki co prawie wszyscy sÂą okÂłamywani i na kÂłamstwie opiera siĂŞ ich wiara z wykorzystaniem piĂŞkna miÂłoÂści do Boga.

[Astre]

(...)  pozostanÂą w jego ramach g³ównie prawdziwi katolicy, ÂżyjÂący wiarÂą

Niejako wynika z Twoich wypowiedzi, Âże....katolicyzm ewoluuje.
Ale katolicyzm to nie chrzeÂścijaĂąstwo !
Zatem jesteÂś katolikim, czy chrzeÂścijaninem ?
A jeÂżeli katolikiem to warto byÂłoby postawiĂŚ zasadne pytanie- komu wierzĂŞ ?

[arteq]

analogicznie moÂżna by powiedzieĂŚ, Âże karp nie jest rybÂą...

[Kiara]

Plastikowa zabawka imitujÂąca karpia jest rybÂą , czy niÂą nie jest? No przecieÂż jest!
A jaki to ma zwiÂązek z prawdziwym karpiem..... ? Jak ktoÂś nie posiada wiedzy o prawdziwym i nigdy go na oczy nie widziaÂł, a wmĂłwiono mu iÂż plastikowy to prawdziwy i jaszcze ukryto wiedzĂŞ o istnieniu prawdziwego.
I pod groÂźbami wieloma zabroniono jakich kolwiek poszukiwaĂą... to zwyczajnie wierzy w plastikowego karpia , broni zaciekle tej wiary i walczy z caÂłym Âświatem gdy ktoÂś oÂśmieli siĂŞ jej przeciwstawiĂŚ tÂą prawdziwÂą wiedzĂŞ.
I wÂłaÂśnie na tym polega istnienie drugiej twarzy chrzeÂścijaĂąstwa , tej plastikowej , ktĂłra nie ma nic wspĂłlnego z prawdÂą.

Ludzka wiara , mi³oœÌ i nadzieja to piêkne cechy Cz³owieka , którymi niestety manipuluje siê. To jest najwiêksze okrucieùstwo czynione przeciwko Ludzkoœci zablokowanie przep³ywu wiedzy , zast¹pienie jej fa³szem.

Kiara

[arteq]

Kiaro, móg³bym CIê teraz zarzucaÌ dziesi¹tkami armumentów, spor¹ iloœci¹ faktów i licznymi dowodami, ale wydaje mi siê to bezcelowe, a Twoje dotychczasowe posty to niestety potwierdzaj¹. To co uniemo¿liwia jak¹kolwiek rzeczow¹ dyskusjê z Tob¹ w temacie to fakt, ¿e powzie³¹œ ostateczn¹ decyzjê, wbi³aœ j¹ sobie do g³owy - czêsto mylny os¹d (z wielu powodów, podejrzewam, ¿e spopro z nim odgad³bym, ale nieo to teraz chodzi) i dlatego nie ma takiej si³y na œwicie która to zmieni³aby. Po prostu zablokowa³aœ siê na jakiekolwiek argumenty i dowody. Potwierdza to nawet niedawna rozmowa w temacie trwa³oœci ma³¿eùstw - gdy dowiod³em, ¿e znowu masz mylny os¹d - pyrgnê³aœ siê i uciek³aœ. ¯adne sposoby dotarcia do Ciebie, sk³onienia Ciê do refleksji nie skutkuj¹ (pisanie wprost, powa¿nie, ¿artobliwie, metafory czy nawet ironia, aluzja) bo zas³oni³aœ oczy i uszy, tylko mówisz, odtwarzasz przygotowane nagranie.

W ka¿dym temacie, czegokolwiek by nie dotyczy³ nie mo¿esz przepuœciÌ okazji, a nawet bez okazji aby nie uk³uÌ, nie strzykn¹Ì ¿ó³ci¹. Tworzysz coraz to nowe w¹tki w których tak naprawdê mówisz to samo gdy tematyka chocia¿ ociera siê o KK. Ociera siê to o obsesjê, wszêdzie widzisz czaj¹ce siê podstêpy ze strony KK/katolików. Pomimo, ¿e w wielu przypadkach narazi³o Ciê to na przykroœci i œmiesznoœÌ (nawet informacje prezentowana na mój temat) nadal nie wyci¹gasz z tego ¿adnych wniosków. Bardzo ceniê sobie krytykê, lubiê rozmawiaÌ z osobami maj¹cymi odmienne zdanie ni¿ ja, bo to buduje szersz¹ perspektywê i zak³ada zwyk³¹ ludzk¹ omylnoœÌ, a to trampolina do wzrastania. Problem w tym, ¿e Ty niestety nie u¿ywasz krytyki tylko stosujesz zwyk³e krytykanctwo.

Ci¹gle s³yszê od Ciebie o manipulacjach, k³amstwach KRK... oczywiœcie wystêpuj¹ patologie, czasami przera¿aj¹ce zarówno pod wzglêdem ciê¿aru jak i iloœci, przecie¿ temu nie zaprzeczam, i chocia¿ nie zwi¹zane bezpoœrednio ze mn¹, to osobiœcie mnie bardzo bol¹. Tylko Ty z jakiœ wzglêdów te patologie przedstawiasz jako... oficjalne i zalecane stanowisko KRK, a to ju¿ ociera sie o manipulacjê. Kiaro, na ka¿de Twoje wskazanie patologii, niew³aœciwego zachowania czy egoizmu w KRK mogê wskazaÌ liczne pozytywne, czy nawet heroiczne zachowania, altruistyczne postawy i bezinteresownoœÌ. Ale to niestety do Ciebie nie dotrze. Gdy w dyskusji wystêpuje niewygodny dla Ciebnie argument, przecz¹cy Twojej opinii to albo udajesz, ¿e go nie widzisz, uciekasz, a w przypadku gdy Ci siê go wska¿e palcem strzelasz focha i stwierdzasz, ¿e nie musisz przecie¿ rozmawiaÌ, ok nie musisz. Inn¹ alternatyw¹ z Twojej strony jest próba "zagadania", przykrycia wypowiedzi - ktoœ napisze zdanie czy dwa, Ty napiszesz, a najczêœciej wkleisz kilka postów-elaboratów, oczywiœcie nie odnosz¹cych siê bezpoœrednio do uwag interlokutora, za³o¿ysz nowe w¹tki - tak by³o i ostatnim razem. Kiaro, nie iloœÌ tylko jakoœÌ...

I wreszcie ostatnia sprawa - Twoje "nauki", które nakazujesz (pomiêdzy wierszami, czasami bardziej bezpoœrednio) traktowaÌ jako jedyn¹ prawdê, a dowodem ma byÌ Twoja wewnêtrzna "wiedza". Gdy ktoœ siê z nimi nie zgadza, najczêœciej s³yszy, ¿e... po prostu nie dorós³. Proszê jednak abyœ zrozumia³a stanowisko innych którzy po prostu Ci nie wierz¹ - i nie dla zasady - tylko w wyniku dok³adnej analizy Twoich postów, przekazywanych informacji, czy te¿ tego, ¿e s¹ dowody, ¿e przekazywane zapewnienia (oczywiscie z tego samego Ÿród³a "wewnêtrznej wiedzy") okazywa³y siê fa³szywe. Do tego dochodzi wy¿ej opisana postawa. Dlatego ca³oœÌ dla wielu osób wygl¹da niespójnie, koœlawie.

S³yszê równie¿, ¿e walczysz z ograniczeniami i uciskiem jaki religie maj¹ nieœÌ cz³owiekowi... Mo¿e by³oby mo¿na daÌ temu jakiœ cieù wiary gdyby nie fakt, ¿e napadasz wy³¹cznie na katolicyzm, usi³ujesz dowieœÌ jaki to on niby jest niesprawiedliwy dla kobiet... ale ca³kowicie œlepniesz na patologie traktowania kobiet w innych religiach, znacznie bardziej dokuczliwe... Dlaczego KRK jest dla Ciebie takim du¿ym zagro¿eniem? Najzwyczajniej siê go boisz.

Kiaro, spokojnie czekam na kolejne owoce. Proroctwa zawarte w Biblii i objawienia wypeÂłniajÂą siĂŞ, w przeciwieĂąstwie do tych ktĂłre Ty podajesz - np. o oczyszczeniu, upadku wszystkiego co oparte na kÂłamstwie do koĂąca 2009 r, dane o niektĂłrych osobach... Wydaje mi siĂŞ, Âże coraz bardziej nerwowo i gorÂączkowo siĂŞ zachowujesz.

Tyle, dziĂŞkujĂŞ.

[quetzalcoatl44]

sa rozne koscioly chrzescijanskie, tak jak jest przypowiesc o roznych pannach , ktore przygotowywaly sie spotkac oblubienca, albo o tym kto mowi Panie, Panie, a nie wejdzie do krolestwa niebieskiego...to juz kazdy musi ocenic sam w kazdym razie ewangelia niesie prawdziwy przekaz i sama nauka kosciola jako taka bardzo od tego nie odbiega, ale w kazdym razie przedewszystkim trzeba sie skupic na Bogu i na sobie a nie na kosciele

[Kiara]

Tak byÂły prawdziwie chrzeÂścijaĂąskie ( czytaj niosÂące pierwotny przekaz wiedzy) odÂłamy , takie jak Katarzy , ale zostali wymordowani i spaleni Âżywcem przez WatykaĂąskie zarzÂądzenia. ZresztÂą  nie tylko oni , kaÂżdy kto  odkrywa ten temat staje siĂŞ obiektem atakĂłw , poniÂżania i oÂśmieszania, wszelakimi sposobami pomniejszania jego wartoÂści.

Czy walczĂŞ z katolikami w jakiÂś sposĂłb?  Nie, nie mam takiego zamiaru i nie uwaÂżam to za stosowne. SzanujĂŞ cudze decyzje bycia w tym wyznaniu oraz doceniam indywidualnÂą piĂŞknÂą prace wielu ksiĂŞÂży , zakonnikĂłw i zakonnic.

Tak Âże bardzo proszĂŞ o nie pomawianie mnie o jakieÂś personalne ataki  na kogoÂś , bo to nie prawda.

Jedynym moim celem jest odkrycie prawdy historycznej na temat zmanipulowanych informacji ktĂłrymi od 2000 posÂługuje siĂŞ Watykan.
Dlaczego katolicyzm? Bo przynale¿ê obrzĂŞdowo do tej religii i czujĂŞ siĂŞ  oszukana, a moje ludzka empatia wykorzystana podstĂŞpnie.

Tylko dlatego postanowiÂłam ( zresztÂą jak wiele osĂłb myÂślÂących jak ja , dowody cytowane wypowiedzi w internecie) odsÂłoniĂŚ caÂły ten faÂłsz , obÂłudĂŞ ideologii i perfidne kÂłamstwa. To co nazywa siĂŞ dogmatem , jest wymuszeniem wiary pod rygorem kar.
Nie mam Âżadnych personalnych niechĂŞci do nikogo , interesuje mnie tylko ideologia i historia , ktĂłra siĂŞ wydarzyÂła naprawdĂŞ , a nie improwizacje pod dyktando wÂładzy religijnych.

Nikomu nie ubliÂżam , nikogo nie oÂśmieszam i nikogo nie poniÂżam , mam prawo przedstawiaĂŚ fakty potwierdzane historycznym udokumentowaniem i logicznym zrozumieniem.

A Âże komuÂś burzy to jego ÂświatopoglÂąd? Albo wierzy siĂŞ dla samej idei wiary niezaleÂżnie od prawdy rzeczywistej , albo podstawÂą wiary ma byĂŚ zaufanie w etycznoœÌ i prawoœÌ i prawdziwoœÌ  przekazu , albo otwiera siĂŞ szeroko oczy i wyciÂąga   samodzielne wnioski.
CzÂłowiek dorĂłsÂł do poznania prawdy , wnioski , ktĂłre wyciÂągnie i decyzje , ktĂłre podejmie niech bĂŞdÂą na prawdy podÂłoÂżu , a nie na ciÂąg³¹  manipulacjÂą informacjÂą.

MoÂże juÂż wystarczy!

Kiara

[arteq]

Jedynym moim celem jest odkrycie prawdy historycznej na temat zmanipulowanych informacji ktĂłrymi od 2000 posÂługuje siĂŞ Watykan.

ROTFL... Âże jak? Kiaro, jak moÂżesz coÂś udowodniĂŚ skoro juÂż zaÂłoÂżenia masz faÂłszywe.
Okolice (wzgĂłrze watykaĂąskie) zostaÂło darowane koÂścioÂłowi tak jakoÂś w IV wieku, stolicÂą paĂąstwa KoÂścielnego zostaÂł w XIV wieku... WiĂŞc jak moÂże "oszukiwaĂŚ" od 2000 lat?

Dlaczego katolicyzm? Bo przynale¿ê obrzĂŞdowo do tej religii i czujĂŞ siĂŞ  oszukana, a moje ludzka empatia wykorzystana podstĂŞpnie.

Trzeba byÂło tak od razu - zemsta, osobiste animozje, wezmĂŞ na to poprawkĂŞ. O to w czym zostaÂłaÂś oszukana nawet nie pytam.

[Kiara]

Oko³o 2000 lat i nale¿y to uœciœliÌ i rozumieÌ jako pocz¹tek tej religijnej ideologii w³adzy , która identyfikuje siê z Watykanem nieco póŸniej.Do tych szczegó³ów historycznych dojdziemy po kolei.
Swoja interpretacje mojego postĂŞpowania zachowaj dla siebie proszĂŞ, bowiem trzeba by byÂło wszystkich ludzi chcÂących poznaĂŚ prawdĂŞ nazwaĂŚ mÂścicielami. NapisaÂłam jasno i zrozumiale inspiracjÂą do moich poszukiwaĂą jest ujawnienie prawdy , gdyÂż informacje pojawiajÂą siĂŞ dwubiegunowe. Ukrywane historyczne sÂą absolutnie sprzeczne z dogmatycznymi. zatem kaÂżdy myÂślÂący czÂłowiek w tym obliczu czuje siĂŞ oszukany , wykorzystany chce poznaĂŚ prawdĂŞ. Jest to bardzo pozytywny motyw i nie ma w nim ani grama zemsty.

Wracamy do tematu ,moÂże zacznijmy od przypomnienia o czym jest ta dyskusja?

Uwaga: poniÂższy tekst nie jest mojego autorstwa, zostaÂł jednak przeze mnie przeredagowany w niektĂłrych miejscach. Swego czasu kr¹¿yÂł w postaci mejla niewiadomego autorstwa. Prezentowana poniÂżej wersja jest uaktualniona z uwzglĂŞdnieniem poprawek w tekÂście na tej stronie i na witrynie WÂłasnowierca. WiĂŞkszoœÌ podanych informacji wci¹¿ wymaga dodatkowej weryfikacji – publikacji tej nie naleÂży wiĂŞc uwaÂżaĂŚ za ÂźrĂłdÂło w peÂłni wiarygodne.

Dane oznaczone

• wzbudzajÂą szczegĂłlne wÂątpliwoÂści i zostaÂły usuniĂŞte w niektĂłrych wersjach artykuÂłu. Teksty w kolorze brÂązowym sÂą uwagami do podanych faktĂłw, wstawionymi przez nieznanego komentatora. Informacje w kolorze zielonym pochodzÂą z Poradnika AntyklerykaÂła czasopisma Fakty i Mity: czêœÌ 1, 2, 3, za wiedzÂą i zgodÂą autorĂłw. Zabrania siĂŞ ich kopiowania bez pozwolenia autorĂłw!

Wersja z 2012-01-04

HISTORIA KOÂŚCIOÂŁA KATOLICKIEGO
CZYLI O CZYM 90% KATOLIKÓW NIE WIE

KA¯DY DOBRY KATOLIK MA OBOWI¡ZEK ZNAÆ J¡ JAK 10 PRZYKAZAÑ

II wiek — ÂŚwiĂŞty Klemens z Aleksandrii pisaÂł, „KaÂżda kobieta powinna byĂŚ przepeÂłniona wstydem przez samo tylko myÂślenie, Âże jest kobietÂą”.
—

• Rzymski filozof Celsus poÂświadcza faÂłszowanie pism chrzeÂścijaĂąskich, mĂłwiÂąc o rewizjonistach: „przerabiali Pisma ÂŚwiĂŞte z ich pierwotnej postaci i usunĂŞli wszystko, co pozwalaÂło im na odparcie skierowanych przeciwko nim zarzutĂłw”.

Pomimo zakazania przez Koœció³ prowadzenia jakichkolwiek dalszych badaù dotycz¹cych pochodzenia Ewangelii, uczeni wykazali, ¿e wszystkie cztery uznane przez Koœció³ Ewangelie zosta³y przerobione i poprawione.
— Pod koniec II wieku wyznawcy chrystianizmu zaczynajÂą gÂłosiĂŚ nauki o wieczystym dziewictwie Maryi. WczeÂśniej nikt tego nie twierdziÂł. Ewangelia Mateusza informuje, iÂż JĂłzef „nie zbliÂżaÂł siĂŞ do Maryi, aÂż porodziÂła Syna”. („ZbliÂżenie siĂŞ” oznacza w Biblii ma³¿eĂąskie wspó³¿ycie.)

120 — Pierwsze wzmianki o uÂżywaniu wody ÂświĂŞconej do „wypĂŞdzania duchĂłw” nieczystych.

156 (lub 167) — Precedens kultu zmarÂłych i relikwii dotyczÂący na razie kilkunastu osĂłb. Po mĂŞczeĂąskiej Âśmierci biskupa Polikarpa i jedenastu wiernych z koÂścioÂła w Smyrnie (Turcja) zainicjowano praktykĂŞ czczenia zmarÂłych „ÂświĂŞtych” i ich relikwii.

157 — Po raz pierwszy zastosowano formy pokuty – wprowadzenie kar koÂścielnych i klÂątw, czyli zamordyzmu. ByÂła to skuteczna broĂą KoÂścioÂła w walce z wÂłasnymi wiernymi.

172 — Pierwsze obwÂąchiwanie z wÂładzÂą paĂąstwowÂą. Meliton z Sardes kieruje apologiĂŞ do Marka Aureliusza z podkreÂśleniem, Âże dobre stosunki miĂŞdzy paĂąstwem a KoÂścioÂłem le¿¹ w interesie obu stron.

180 — PowoÂłanie do Âżycia kleru. Ustanowiono „stan duchowny” przez wprowadzenie ordynacji. ChrzeÂścijanie zostali podzieleni na duchownych i laikĂłw – przedtem wszyscy byli na rĂłwni, jednoczeÂśnie bĂŞdÂąc braĂŚmi i kapÂłanami przed Bogiem.

190 — Wykluczenie z KoÂścioÂła m.in. Theodotasa za utrzymywanie, Âże Jezus byÂł czÂłowiekiem wypeÂłniajÂącym jedynie wolĂŞ boskÂą.

195 — SÂławĂŞ zdobywa Aleksandryjska szkoÂła katechetĂłw specjalizujÂąca siĂŞ tworzeniu (faÂłszowaniu?) dokumentĂłw majÂących pomĂłc w „zwyciĂŞskim pochodzie chrzeÂścijaĂąstwa”.

217–235 — Walka o wÂładzĂŞ w Âłonie KoÂścioÂła. Hipolit, powoÂłany na tron papieski nieprawnie, zostaje pierwszym antypapieÂżem. Po pojednaniu siĂŞ z KoÂścioÂłem i mĂŞczeĂąskiej Âśmierci uznano go za ÂświĂŞtego.

220 — PrzyjĂŞto dogmat o koniecznoÂści pewnych czynnoÂści koÂścielnych, niezbĂŞdnych do zbawienia.

225–230 — Biskup Rzymu („papieÂż”) Urban I zaleca uÂżywanie do ceremonii mszy kielichĂłw wykonanych ze zÂłota lub srebra. Nie byÂła to jeszcze koncelebracja, ani nawet msza w obecnym rozumieniu tego sÂłowa. KoÂśció³ juÂż jednak przejmowaÂł ceremoniaÂł mitraizmu i powoli proste spotkania modlitewne przeksztaÂłcaÂł w ceremoniaÂł. Po raz pierwszy zamiast greki uÂżyto Âłaciny w ceremoniach koÂścielnych.

250 — Wprowadzono naukĂŞ o wiecznych mĂŞkach. Wiara w Âżycie pozagrobowe przeniknĂŞÂła do chrzeÂścijaĂąstwa z kultury helleĂąskiej. Zgodnie z teoriÂą dualizmu wprowadzonÂą za Platonem przez ojcĂłw KoÂścioÂła, Tertuliana (ok. 160–230) i Orygenesa (186–254), ludzka dusza jest nieÂśmiertelna, ma ÂświadomoœÌ i Âżyje niezaleÂżnie po Âśmierci czÂłowieka.
WedÂług Biblii ÂśmierĂŚ jest rodzajem snu (J 11,11–14; Mt 18,23–25), stanem niebytu, nieÂświadomoÂści (Hi 14,10–12); czÂłowiek czeka w grobie na zmartwychwstanie przy powtĂłrnym przyjÂściu Chrystusa (J 6,40); ludzka dusza nie jest odrĂŞbnym, nieÂśmiertelnym organizmem – to tzw. dech Âżycia, siÂła witalna dana przez Boga, ktĂłra przy Âśmierci do Niego wraca (Koh 12,7).

254 — Orygenes oskarÂżony o wprowadzanie zmian do ewangelii Mateusza i tworzenie tzw. apokryfĂłw (przed V Soborem Powszechnym) umiera podczas tortur. Cesarz Justynian nakazuje zmiany w niektĂłrych pismach Orygenesa.

265 — W³¹czenie do naboÂżeĂąstw chrzeÂścijaĂąskich czĂŞÂści celebracji mitraĂąskiej.

270 — Antoni Pustelnik zamieszkuje na gĂłrze Kolzim. Podejmuje walkĂŞ z szatanem jako pierwszy pustelnik. WkrĂłtce do³¹czajÂą do niego inni.

297 — Drugi precedens uznania mĂŞczennikĂłw za osoby ÂświĂŞte. Pierwsza uroczystoœÌ Wszystkich ÂŚwiĂŞtych MĂŞczennikĂłw zainicjowana przez koÂśció³ w Antiochii.
— PoczÂątek okresu mordowania przedstawicieli innych wiar (pogan) i plÂądrowania ich ÂświÂątyĂą przez chrzeÂścijan podjudzanych przez biskupĂłw, opatĂłw i mnichĂłw.

300 — Na synodzie w Elwirze zabroniono duchownym z wyÂższymi ÂświĂŞceniami kapÂłaĂąskimi wstĂŞpowania w zwiÂązki ma³¿eĂąskie.
— Zabroniono duchownym stosunkĂłw pÂłciowych przed odprawianiem mszy. Duchowni powszechnie byli Âżonaci, jak nakazywaÂła to Biblia (1Tm 3,1–13; Tt 1,6–9).

303 — Euzebiusz (póŸniejszy biskup Cezarei) napisaÂł pierwszÂą znaczÂącÂą historiĂŞ KoÂścioÂła. DokoĂączyÂł jÂą potem Hieronim do roku 378.

312 — Bitwa przy MoÂście Mulwijskim niedaleko Rzymu, w czasie ktĂłrej Konstantyn obwoÂłany przez wojsko cesarzem zwyciĂŞÂżyÂł i zabiÂł Maksencjusza. WedÂług legendy, z powodu wizji sennej, ktĂłrÂą ujrzaÂł przed bitwÂą Konstantyn (krzyÂż z napisem „tym zwyciĂŞÂżysz”), rok póŸniej wydaÂł edykt zrĂłwnujÂący religiĂŞ chrzeÂścijaĂąskÂą z religiami pogaĂąskimi.
DoszÂło do powstania instytucji KoÂścioÂła Katolickiego, a chrzeÂścijaĂąstwo staje siĂŞ jednÂą z religii paĂąstwowych Rzymu. OdtÂąd, z roku na rok, dziĂŞki prochrzeÂścijaĂąskiemu nastawieniu Konstantyna, pozycja chrzeÂścijaĂąstwa bĂŞdzie siĂŞ umacniaĂŚ, a inne religie bĂŞdÂą wypierane. Polityka ta w ostatecznoÂści doprowadziÂła do przeÂśladowania i mordowania niechrzeÂścijan przez fanatykĂłw religijnych. PrzeÂśladowani stali siĂŞ przeÂśladowcami.
W wyniku przeÂśladowaĂą wyznawcy kultĂłw niechrzeÂścijaĂąskich zostali wkrĂłtce eksterminowani wraz ze swymi bĂłstwami…

313 — ChrzeÂścijaĂąstwo uzyskuje rĂłwnouprawnienie z mitraizmem. Edykt w Mediolanie wydany przez Konstantyna i Licyniusza, przyznajÂący chrzeÂścijanom wolnoœÌ wyznania.
— Konstantyn dopiero na ÂłoÂżu Âśmierci przyj¹³ chrzest.

314 — Synod w Ancyrze zezwoliÂł diakonom mieĂŚ Âżony, jeÂśli je sobie wczeÂśniej zastrzegli.
— Uchwalono ekskomunikĂŞ dla dezerterĂłw. DotÂąd KoÂśció³ zabraniaÂł zabijania w obronie koniecznej.
— Konstantyn zwoÂłuje synod w Arles. ZakoĂączenie schizmy donatystĂłw. DonatyÂści, czyli zwolennicy „KoÂścioÂła mĂŞczennikĂłw” lub „KoÂścioÂła ludzi doskonaÂłych”, negowali waÂżnoœÌ sakramentĂłw, jeÂżeli udzielaÂł ich kapÂłan znajdujÂący siĂŞ w stanie grzechu. Sprzeciwiali siĂŞ teÂż ponownemu dopuszczaniu do KoÂścioÂła tych, ktĂłrzy wyrzekli siĂŞ wiary w czasach przeÂśladowaĂą. Przeciwni byli posÂłuszeĂąstwu wÂładzy cesarskiej.

321 — Cesarz Konstantyn nakazuje ÂświĂŞciĂŚ tzw. chrzeÂścijaĂąskÂą niedzielĂŞ zamiast dotychczasowej tzw. Âżydowskiej soboty (na pamiÂątkĂŞ zmartwychwstaÂłego boga Mitry, ktĂłrego kult dotarÂł do Rzymu). Dekret Konstantyna brzmi nastĂŞpujÂąco: „Czcigodny dzieĂą SÂłoĂąca winien byĂŚ wolny od rozpraw sÂądowych i od wszelkich zajĂŞĂŚ ludnoÂści miejskiej; natomiast mieszkaĂący wsi mogÂą w tym dniu swobodnie uprawiaĂŚ rolĂŞ” (Codex Justinianus, III, 12).

324 — Po zwyciĂŞstwie nad Licyniuszem Konstantyn zostaje jedynym wÂładcÂą i wyraÂźnie juÂż popiera chrzeÂścijaĂąstwo. Zezwala na budowĂŞ koÂścio³ów w Nikomedii, Antiochii, Jerozolimie (koÂśció³ Grobu ÂŚwiĂŞtego), Betlejem (koÂśció³ BoÂżego Narodzenia) i w Rzymie (LateraĂąski). Zwalnia kler z pÂłacenia podatkĂłw i Âświadczenia usÂług publicznych oraz zrĂłwnuje go w prawach z wysokimi urzĂŞdnikami paĂąstwowymi. Nadaje teÂż prawo przyjmowania majÂątkĂłw ziemskich w formie darowizn.

325 — SobĂłr Nicejski I, pierwszy sobĂłr ekumeniczny – powszechny sobĂłr biskupĂłw.
Arrio (Ariusz) z Aleksandrii g³osi ¿e Jezus nie jest Bogiem, tylko bóstwem ni¿szej klasy, co by³o kontynuacj¹ wczeœniejszej tradycji teologicznej. Aleksandryjski biskup Aleksander doszed³ do przekonania, ¿e chodzi o niebezpieczn¹, b³êdn¹ naukê i, gdy Ariusz nie chcia³ swej nauki odwo³aÌ, ekskomunikowa³ go razem z jego zwolennikami.
W wyniku gÂłosowania 250 biskupĂłw sprowokowanego naukami Ariusza, 248 zastraszonych przez Konstantyna biskupĂłw gÂłosowaÂło za uznaniem, Âże „Syn Boga zostaÂł zrodzony, a nie stworzony, wspó³istotny Ojcu, czyli Âże BĂłg Syn jest tak samo Bogiem, jak BĂłg Ojciec i Âże BĂłg jest jeden, ale w ró¿nych Osobach”. Tym samym usankcjonowano „dwĂłjcĂŞ ÂświĂŞtÂą”, awansujÂąc Jezusa do miana Boga.
DwĂłch opornych biskupĂłw (Sekundus z Ptolemaidy i Teonas z Marmaryki) zostaÂło zÂłoÂżonych z urzĂŞdu i wygnanych. Ariusza rĂłwnieÂż wygnano, a jego ksiĂŞgi spalono.
— SformuÂłowano chrzeÂścijaĂąskie wyznanie wiary i ogÂłoszono 20 przepisĂłw prawa (kanonĂłw).
Jezus z Betlejem miaÂł oficjalnie zastÂąpiĂŚ dotychczas czczonego MitrĂŞ.
— Na tymÂże soborze „ustalono” datĂŞ zmartwychwstania Chrystusa. PrzyjĂŞto termin obchodĂłw Paschy: Wielkanoc obchodziĂŚ siĂŞ bĂŞdzie w pierwszÂą niedzielĂŞ po pierwszej wiosennej peÂłni ksiĂŞÂżyca (po zrĂłwnaniu wiosennym).
— SobĂłr Nicejski w 325 r. wprowadziÂł teÂż zasadĂŞ syneizaktyzmu: zakaz wspĂłlnego Âżycia duchownych z dziewicami, ktĂłrÂą póŸniej przeksztaÂłcono w zasadĂŞ celibatu.
— Zabroniono duchownym od subdiakona po biskupa wprowadzaĂŚ w progi swojego domu kobiety z wyjÂątkiem matki, siostry i ciotki. W wyniku tej decyzji, poszczegĂłlnym duchownym przybyÂło nagle ÂżeĂąskich czÂłonkĂłw rodziny, a zwÂłaszcza wzrosÂło pogÂłowie siĂłstr i ciotek.
— Zabroniono duchownym stosunkĂłw pÂłciowych. Zezwolono jednoczeÂśnie duchownym, ktĂłrzy dotychczas mieli Âżony, pozostaĂŚ w zwiÂązku.
— Po Soborze cesarz (jeszcze wĂłwczas nieochrzczony) wydaÂł dla biskupĂłw okazaÂły bankiet, w czasie ktĂłrego zdarzaÂło im siĂŞ zajmowaĂŚ cesarskie ÂłoÂże biesiadne (Euzebiusz z Cezarei, Vita Constantini). Wydarzenie to jest pierwszym udokumentowanym przykÂładem korzystania przez kler z przywilejĂłw przysÂługujÂących wÂładcom Âświeckim.

330 — Konstantynopol zostaje ogÂłoszony przez Konstantyna nowÂą stolicÂą cesarstwa. Wprowadzenie dogmatyki czczenia zmarÂłych „ÂświĂŞtych” i ich relikwii.

339–397 — AmbroÂży, biskup mediolaĂąski, jeden z tzw. OjcĂłw KoÂścioÂła (zachodniego) dokonuje reformy liturgii i Âśpiewu koÂścielnego. Zamiast praktykowanych spotkaĂą na wspĂłlnÂą modlitwĂŞ wprowadza formĂŞ naboÂżeĂąstw ze Âśpiewem i koncelebracjÂą. PrzeksztaÂłca poboÂżnoœÌ w multimedialne widowisko opierajÂąc siĂŞ w duÂżej czĂŞÂści na obrzÂądkach mitralnych.
— AmbroÂży spowodowaÂł usuniĂŞcie z gmachu senatu rzymskiego posÂągu bogini Victorii, ostatniego Âświadectwa dawnej religii w Rzymie.

340 — Maria siostra Pamomiusza zakÂłada pierwszy klasztor ÂżeĂąski.

343 — Precedens majÂący posÂłuÂżyĂŚ póŸniejszej dominacji Rzymu nad KoÂścioÂłem. Synod w Sardyce ustanowiÂł prawo odwoÂływania siĂŞ odwoÂłanych przez synod biskupĂłw do biskupa Rzymu (z szacunku dla Piotra, pierwszego niby biskupa Rzymu, o ktĂłrym wiĂŞkszoœÌ historykĂłw mĂłwi, Âże nigdy nie byÂł nawet w Rzymie).

347 — Publiczne nawoÂływanie przez KoÂśció³ do mordowania innowiercĂłw i przejmowania ich majÂątkĂłw oraz ÂświÂątyĂą przerabianych nastĂŞpnie na koÂścioÂły. Tak zniszczono kult Mitry. Ojciec KoÂścioÂła Firmicus Maternus zachĂŞca wÂładcĂłw: „Niechaj ogieĂą mennicy albo pÂłomieĂą pieca hutniczego roztopi posÂągi owych boÂżkĂłw, obróÌcie wszystkie dary wotywne na swĂłj poÂżytek i przejmijcie je na wÂłasnoœÌ. Po zniszczeniu ÂświÂątyĂą zostaniecie przez Boga wywyÂższeni”.

348 — Uznanie Âżycia klasztornego za ÂświĂŞte. Jak ta „ÂświĂŞtoœÌ” wyglÂądaÂła, nie ma potrzeby siĂŞ rozwodziĂŚ.

354–430 — Augustyn, filozof i teolog. NawrĂłcony i ochrzczony przez AmbroÂżego staÂł siĂŞ gorÂącym zwolennikiem chrystianizmu. RozgÂłos zdobyÂły jego „Wyznania” (autobiografia religijna), dzieÂło historyczne „PaĂąstwo BoÂże” oraz traktaty teologiczne „O prawdziwej religii” i „O TrĂłjcy”. Augustyn potĂŞpiaÂł poglÂąd o niepokalanym poczĂŞciu Maryi i traktowaÂł go jako zabobon. W 1854 wbrew jego opinii ustanowiono taki dogmat.

360 — Chwilowy regres chrzeÂścijaĂąstwa. Wprowadzenie zwyczaju czczenia anio³ów. Powstaje nowa „nauka” – angelologia.

361–363 — Julian Apostata ogÂłoszony przez armiĂŞ imperatorem usiÂłuje przeprowadziĂŚ reformĂŞ paĂąstwa. TĂŞpi przepych i blichtr. Odwraca siĂŞ teÂż od chrzeÂścijaĂąstwa widzÂąc jego drapieÂżnoœÌ i zakÂłamanie (gÂłoszenie prawd caÂłkowicie sprzecznych z postĂŞpowaniem kapÂłanĂłw). Niestety ma okazjĂŞ siĂŞ jeszcze przekonaĂŚ, jak chrzeÂścijanie traktujÂą boskie przykazanie „nie zabijaj”. Ginie zamordowany przez wÂłasnego ÂżoÂłnierza chrzeÂścijanina w imiĂŞ „ÂświĂŞtoÂści wiary”. Dzieje siĂŞ to podczas wyprawy przeciw Szarpurowi II nad rzekÂą Tygrys.

364 — Na synodzie w Laodycei KoÂśció³ zabroniÂł ÂświĂŞtowania soboty. W Kanonie XXIX tegoÂż synodu widnieje nastĂŞpujÂący zapis: „ChrzeÂścijanie nie powinni judaizowaĂŚ i pró¿nowaĂŚ w sobotĂŞ, ale powinni pracowaĂŚ w tym dniu; powinni szczegĂłlnie uczciĂŚ DzieĂą PaĂąski bĂŞdÂąc chrzeÂścijanami, i jeÂśli to moÂżliwe, nie pracowaĂŚ w tym dniu. JeÂśli jednak bĂŞdÂą judaizowaĂŚ w tym dniu, zostanÂą od³¹czeni od Chrystusa” (C.J. Hefele, History of the Councils of the Church).
— Kanon VIII nakazuje chrzciĂŚ powtĂłrnie niektĂłrych nieortodoksyjnych chrzeÂścijan – frygijczykĂłw, zwolennikĂłw gnostyka Montana.

375–383 — Cesarz Flawiusz Gracjan zrzeka siĂŞ tytuÂłu Pontifex Maximus, czyli najwyÂższego kapÂłana. Od tego momentu najwyÂższym kapÂłanem staje siĂŞ biskup Rzymu.
Zrzekaj¹c siê tytu³u, cesarz pozbawi³ pogaùsk¹ religiê poparcia paùstwowego. Zacz¹³ stosowaÌ represje przeciw poganom i nieortodoksyjnym chrzeœcijanom.

381 — SobĂłr KonstantynopolitaĂąski I. Do obowiÂązujÂącej dotychczas KonstantyĂąskiej „dwĂłjcy ÂświĂŞtej” cesarz Teodozjusz do³¹czyÂł oficjalnie trzeciÂą osobĂŞ, tzw. „Ducha ÂŚwiĂŞtego”. UzupeÂłniono nicejskie wyznanie wiary do postaci Credo (czyli wyznania wiary) nicejsko-konstantynopolitaĂąskiego.

382 — Synod w Rzymie zwoÂłany przez Damazego ustanawia zwierzchnictwo KoÂścioÂła rzymskiego nad pozostaÂłymi. UchwaÂła gÂłosi: „ChoĂŚ koÂścioÂły katolickie rozsiane na ziemi sÂą jednÂą komnatÂą ÂślubnÂą Chrystusa, ÂświĂŞty koÂśció³ rzymski jednak zostaÂł wywyÂższony ponad wszystkie koÂścioÂły nie uchwaÂłami Âżadnych synodĂłw, lecz otrzymaÂł prymat sÂłowami Pana i Zbawiciela naszego”. DotÂąd nie istniaÂł jeden, wielki KoÂśció³ katolicki, tylko wiele pomniejszych i nieraz konkurujÂących ze sobÂą.

384–399 — PapieÂż Syrycjusz po raz pierwszy w historii KoÂścioÂła opowiedziaÂł siĂŞ za celibatem duchowieĂąstwa.

385 — Po raz pierwszy katoliccy biskupi polecili Âści¹Ì innych chrzeÂścijan z powodĂłw wyznaniowych. MiaÂło to miejsce w Trewirze.
— Hieronim przekÂłada BibliĂŞ na ÂłacinĂŞ. Nazwano jÂą WulgatÂą. Od VIII w. jest ona powszechnie uÂżywana przez KoÂśció³.

390 — Synod w Hipponie rozpoczyna ratyfikacjĂŞ kanonu „Pisma ÂŚwiĂŞtego”.

391 — 78 lat po uznaniu chrzeÂścijaĂąstwa za religiĂŞ tolerowanÂą, a nawet uprzywilejowanÂą przez cesarza Konstantyna Wielkiego, zostaje ono uznane za religiĂŞ paĂąstwowÂą przez cesarza Teodozjusza.
— MotÂłoch chrzeÂścijaĂąski podburzony przez biskupa Aleksandrii, Teofila, spaliÂł najwiĂŞkszÂą na Ziemi bibliotekĂŞ, gromadzÂącÂą 600–700 tysiĂŞcy zwojĂłw – bezcennych skarbĂłw staroÂżytnej literatury grecko-rzymskiej. Potem Watykan usiÂłuje ten barbarzyĂąski czyn przypisaĂŚ kalifowi Omarowi I. Jest to nieusprawiedliwione, bowiem kiedy ten zdobyÂł AleksandriĂŞ, nie byÂło juÂż czego niszczyĂŚ.
WkrĂłtce zamkniĂŞto staroÂżytne akademie, skoĂączyÂło siĂŞ nauczanie kogokolwiek poza murami koÂścio³ów. ZastĂłj spowodowany dziaÂłaniami ÂświĂŞtego koÂścioÂła zahamowaÂł rozwĂłj cywilizacji i opóŸniÂł postĂŞp naukowy o setki lat… Proces walki ksiĂŞÂży z prawdÂą naukowÂą trwa nadal…

393 — Synod w Kartaginie koĂączy ratyfikowaĂŚ kanon „Pisma ÂŚwiĂŞtego”. Ostatnia staroÂżytna Olimpiada.

394 — Teodozjusz zabroniÂł kontynuacji „barbarzyĂąskiej” tradycji olimpiad. Od tego momentu zaczyna siĂŞ umartwianie, wieczne poczucie winy u wiernych nie wiadomo z jakiego powodu. To znaczy wiadomo. Chodzi o beÂłkot dotyczÂący grzechu pierworodnego.

395 — PodziaÂł cesarstwa przez synĂłw Teodozjusza Honoriusza i Arkadiusza na Wschodnie i Zachodnie. Arkadiusz otrzymuje Cesarstwo Wschodnie. Augustyn (zwany ÂświĂŞtym) zostaje biskupem Hippony.

411 — PoczÂątek sporu o pelagianizm (Pelagiusz – asceta irlandzki, 384–410), czyli o wolnoœÌ woli czÂłowieka, ktĂłry z natury nie jest ani dobry, ani zÂły. Chodzi tu o negacjĂŞ wpÂływu grzechu pierworodnego na czÂłowieka. Grzech pierworodny Adama i Ewy jest tu jedynie zÂłym przykÂładem, a nie obci¹¿eniem dziedziczonym przez nastĂŞpne pokolenia.

415 — TÂłuszcza zamordowaÂła HypatiĂŞ, opiekunkĂŞ biblioteki aleksandryjskiej. Dla Ăłwczesnych chrzeÂścijan Hypatia byÂła symbolem nauki i wyksztaÂłcenia – czyli ÂświatopoglÂądu sprzecznego z rosnÂącym w ÂświeckÂą si³ê chrzeÂścijaĂąstwem. Rozum, wiedzĂŞ i osobiste doÂświadczenie uwaÂżano za zbĂŞdne i szkodliwe dla wiary, do tego byÂły to nauki gÂłoszone przez kobietĂŞ, spadkobierczyniĂŞ grzesznej Ewy. UtoÂżsamiano je z b³êdnym i grzesznym pogaĂąstwem.
Hypatia by³a kobiet¹ wielkiej urody, wiedzy i inteligencji. Jej dzia³alnoœÌ i osoba k³óci³y siê ze œwiatem religii chrzeœcijaùskiej (rz¹dzonym przez mê¿czyzn) i oczekiwaniem na rych³e przyjœcie S¹du Ostatecznego (wa¿na by³a wiara, nie wiedza). Dzia³alnoœÌ Hypatii by³a powodem napiêÌ pomiêdzy poganami a chrzeœcijanami, kilkakrotnie przeradzaj¹cych siê w zamieszki.
W marcu 415 roku podburzona przez Cyryla haÂłastra zawlokÂła HypatiĂŞ do koÂścioÂła, gdzie zostaÂła pociĂŞta muszlami ostryg i zamordowana przez fanatycznych mnichĂłw, zwolennikĂłw Cyryla. Zdarzenie to wstrzÂąsnĂŞÂło nawet chrzeÂścijanami, miaÂło teÂż inne konsekwencje dla caÂłego miasta – w poczuciu zagroÂżenia wielu uczonych opuÂściÂło wkrĂłtce potem AleksandriĂŞ i promieniujÂący na caÂły antyczny Âświat oÂśrodek naukowy podupadÂł.

cd....

http://grzegorj.orangespace.pl/pl/historiakk.html

[Kiara]

cd....



418 — Synod w Kartaginie wprowadza chrzest niemowlÂąt, co sÂłuÂży automatycznemu przyrostowi szeregĂłw KoÂścioÂła. Od XII w. przeksztaÂłcono go w chrzest przez pokropienie.
Biblia zaleca chrzest dorosÂłych jako wyraz Âświadomej i osobistej decyzji zawarcia przymierza z Bogiem, ktĂłrÂą powinno poprzedzaĂŚ poznanie zasad wiary i pokuta rozumiana jako zmiana Âżycia oraz wiara w Jezusa (Mt 28,19; Mk 16,16; Dz 2,38). Nie moÂżna za kogoÂś zdecydowaĂŚ ani kogoÂś przymusiĂŚ do chrztu.

428 — Nestoriusz, patriarcha Konstantynopola, zwolennik chrystologii antiochskiej, odrzuca w stosunku do Marii okreÂślenie „rodzicielka boga” i przyjĂŞcie „rodzicielka Chrystusa” (czyli dualizm istoty bosko-czÂłowieczej… dwie natury Jezusa).

431 — SobĂłr Efeski I potĂŞpia nestorianizm i przyjmuje zasadĂŞ wiary w boskÂą naturĂŞ Jezusa i uznaje MariĂŞ za „Bo¿¹ RodzicielkĂŞ”. WyraÂżenie Christo Tokos – Matka Chrystusa – zostaÂło zastÂąpione przez Theo Tokos – Boga Rodzica. PoczÂątek kultu Maryi, ktĂłry odwzorowuje pogaĂąski kult bogini-matki. WedÂług Biblii czeœÌ, pokÂłony, modlitwy nale¿¹ siĂŞ tylko Bogu.
Ten i nastêpne sobory nie s¹ uznawane przez Koœció³ asyryjski.

449 — SobĂłr Efeski II zwoÂłany przez cesarza Teodozjusza II w celu zakoĂączenia sporu o naturĂŞ Jezusa. WziĂŞÂło w nim udziaÂł okoÂło 150 biskupĂłw.
Obradami soboru kierowali Teodozjusz II i patriarcha Aleksandrii Dioskur, obaj bĂŞdÂący zwolennikami monofizytyzmu. Do obrad w soborze nie dopuszczono wielu przeciwnikĂłw monofizytyzmu, chcÂąc utrzymaĂŚ liczebnÂą przewagĂŞ jego zwolennikĂłw. Dioskur nie zezwoliÂł na odczytanie listu papieÂża Leona I.
Kiedy nieliczna mniejszoœÌ przeciwników monofizytyzmu zaczê³a protestowaÌ przeciwko uchwa³om soboru, do koœcio³a w którym odbywa³y siê obrady, wtargnê³a uzbrojona grupa i si³¹ usunê³a opornych biskupów z miejsca obrad. Z powodu tych zdarzeù sobór ten zyska³ miano synodu zbójeckiego.
Sobór uzna³ nauki Eutychesa za prawowierne i przyj¹³ monofizytyzm. Leon I odmówi³ uznania uchwa³ soboru.
ÂŚmierĂŚ Teodozjusza II w 450 i wstÂąpienie na tron nowego cesarza, bĂŞdÂącego przeciwnikiem monofizytyzmu, doprowadziÂła do zwoÂłania w 451 nowego soboru w Chalcedonie, na ktĂłrym zostaÂły cofniĂŞte wszystkie uchwaÂły synodu zbĂłjeckiego.

449 — Leon I wprowadza prymat biskupa Rzymu nad innymi biskupami i tym samym staje siĂŞ pierwszym papieÂżem w dzisiejszym rozumieniu tego sÂłowa. DotÂąd istniaÂło wiele rozproszonych tez o prymacie, a kaÂżdy biskup wiĂŞkszego miasta nazywany byÂł papieÂżem, czyli „papa”.
— Leon I rozszerzyÂł zakaz ma³¿eĂąstw na subdiakonĂłw.
— W poÂłowie V wieku dzieĂą 15 sierpnia staje siĂŞ ÂświĂŞtem WniebowziĂŞcia NMP, a cesarz Maurycjusz ustanawia ten dzieĂą ÂświĂŞtem dla caÂłego Cesarstwa.

451 — SobĂłr ChalcedoĂąski, czwarty sobĂłr powszechny. OdrzuciÂł monofizytyzm, sformuÂłowaÂł doktrynĂŞ o dwĂłch naturach Chrystusa: boskiej i ludzkiej. Ten sobĂłr i nastĂŞpne nie sÂą przyjmowane przez tzw. koÂścioÂły przedchalcedoĂąskie (dawniej nazywane monofizyckimi).

VI wiek —

• ChrzeÂścijaĂąski filozof Beothius, pisaÂł: „Kobieta jest ÂświÂątyniÂą zbudowanÂą na bagnie”.

— Za sprawÂą mnichĂłw irlandzkich spowiedÂź „na ucho” rozprzestrzenia siĂŞ po caÂłej Europie. Do tego czasu spowiedÂź na ogó³ odbywano publicznie i to bardzo rzadko w ciÂągu caÂłego Âżycia.
— Ma³¿eĂąstwa zawarte przez duchownych po wyÂświĂŞceniu uznawane sÂą za niewaÂżne (praktyka poszÂła innÂą drogÂą).
— Na mocy cesarskiego dekretu, wszyscy poganie zostali uznani za ludzi bez majÂątku i praw: „iÂżby ograbieni z mienia, popadli w nĂŞdzĂŞ”.
— PoczÂątek represji wobec chrzeÂścijan ÂświĂŞcÂących sobotĂŞ. Sobota – siĂłdmy dzieĂą tygodnia – jest w Biblii dniem ÂświĂŞtym jako pamiÂątka stworzenia Âświata (Rdz 2,2–3); nakaz ÂświĂŞcenia soboty (szabatu) zawarty jest w Dekalogu (Wj 20,8–11) i przestrzegany przez Jezusa, aposto³ów i pierwszych chrzeÂścijan.

508 — ZwyciĂŞstwo krĂłla FrankĂłw, Chlodwiga, zwolennika chrzeÂścijaĂąstwa rzymskiego, nad innymi ksi¹¿êtami frankijskimi. KoÂśció³ rzymski podporzÂądkowaÂł sobie prawie ca³¹ EuropĂŞ zachodniÂą. Od tamtego czasu jest stale uwikÂłany w politykĂŞ. Biblia nakazuje rozdziaÂł KoÂścioÂła od paĂąstwa; zwiÂązek miĂŞdzy KoÂścioÂłem a wÂładzÂą ÂświeckÂą nazywa nierzÂądem (Jr 2,20–31; Ez 16,17–19; Oz 2,5) i obrzydliwoÂściÂą (Ap 18,9).

538 — Cesarz Justynian wywyÂższyÂł biskupa Rzymu Linusa. Faktyczny poczÂątek instytucji papiestwa. PapieÂż jako nastĂŞpca Piotra jest ska³¹ i gÂłowÂą KoÂścioÂła; wedÂług Biblii Jezus jest ska³¹ i gÂłowÂą KoÂścioÂła (1Kor 3,11; 10,4; 1P 2,8).

539 — Ustanowiono wÂładzĂŞ papieÂży oraz ofiarĂŞ mszy ÂświĂŞtej. Prymat papieÂży zastÂąpiono zwierzchnictwem nad caÂłym KoÂścioÂłem.

547 — Ustanowienie postu czterdziestodniowego.

553 — SobĂłr KonstantynopolitaĂąski II, piÂąty sobĂłr powszechny. PotwierdziÂł doktryny i kanony poprzednich soborĂłw. PotĂŞpiono na nim Trzy RozdziaÂły Orygenesa, w tym teoriĂŞ preegzystencji dusz, oraz papieÂża Wigiliusza (ale nie KoÂśció³ Rzymski). Cesarz nakazaÂł skreÂśliĂŚ jego imiĂŞ z wykazu papieÂży.

585 — Na drugim synodzie w Maçon jeden z biskupĂłw utrzymywaÂł, Âże kobieta nie moÂże byĂŚ zwana czÂłowiekiem (mulierem hominem non posse vocari). Czasem twierdzi siĂŞ takÂże, Âże na tym synodzie biskupi gÂłosowali nad problemem, czy kobiety majÂą duszĂŞ.

589 — Trzeci synod w Toledo poleca biskupom, by sprzedawali kobiety podejrzane o spó³kowanie z ksiĂŞÂżmi, a uzyskane ze sprzedaÂży pieniÂądze przeznaczali na cele charytatywne (podobny nakaz wydaje czwarty sobĂłr w Toledo w 633 r.).

593 — PapieÂż Grzegorz I wprowadziÂł wiarĂŞ w czyÂściec, dla uzdrowienia finansĂłw kurii rzymskiej poprzez sprzedaÂż odpustĂłw od kar czyœÌcowych. Dusza wierzÂącego najczĂŞÂściej lÂąduje w wymyÂślonym przez papieÂża czyœÌcu, gdzie czasowo cierpi za grzechy, a czas trwania cierpieĂą zaleÂży od rodzaju grzechĂłw i pÂłacenia ksiĂŞdzu przez krewnych na ziemi. Dusza niewierzÂącego lÂąduje w piekle (miejsce wiecznych mĂŞczarni).
Od tej pory bĂłg na sÂądzie ostatecznym nie stawiaÂł dusz po prawicy i po lewicy lecz po prawicy, po lewicy i po Âśrodkowicy, i ci po Âśrodkowicy szli do czyszczalni, by kÂąpaĂŚ siĂŞ w kwasie azotowym, a nie w smole… W zwiÂązku z powyÂższymi zmianami organizacyjnymi piekÂło musiaÂło otworzyĂŚ dodatkowe oddziaÂły czyœÌcowe, z ktĂłrych dusze po odbyciu kary leciaÂły do nieba. Za tĂŞ przysÂługĂŞ bĂłg obiecaÂł lucyferowi corocznÂą odpÂłatnoœÌ i darowanie czĂŞÂści kar za pomoc w szczytnym dziele zbawienia.

600 — Wprowadzenie „godzinki” do M.B. oraz Âłaciny do liturgii.

638 — VI Synod w Toledo nakazuje przymusowe ochrzczenie wszystkich ÂŻydĂłw zamieszkaÂłych w Hiszpanii.

665 – IX Synod w Toledo, ktĂłrego kanon 10 stanowiÂł: „Kto tedy, od biskupa po subdiakona, pÂłodzi synĂłw w ma³¿eĂąstwie zasÂługujÂącym na potĂŞpienie, z kobietÂą wolnÂą lub niewolnicÂą, ten powinien podlegaĂŚ karze kanonicznej; dzieci z takiego haniebnego zwiÂązku nie tylko nie powinny otrzymaĂŚ spadku po rodzicach, lecz na zawsze, jako niewolnicy, stanowiĂŚ wÂłasnoœÌ KoÂścioÂła, ktĂłrego kapÂłanami byli ich ojcowie, gdyÂż ci spÂłodzili ich w nagannych okolicznoÂściach”.

680–681 — SobĂłr KonstantynopolitaĂąski III, szĂłsty sobĂłr powszechny. PotĂŞpiÂł monoteletyzm (poglÂąd, Âże Chrystus, zarĂłwno w swojej naturze boskiej, jak i ludzkiej, kierowaÂł siĂŞ jednÂą wolÂą). ZaczĂŞto uÂżywaĂŚ krzyÂża jako godÂła.

692 — SobĂłr w Trullo, ktĂłry byÂł przedÂłuÂżeniem poprzedniego. Zaj¹³ siĂŞ g³ównie sprawami administracji i dyscypliny koÂścielnej. Nie uczestniczyli w nim biskupi Zachodu i jego kanony nie sÂą uznawane przez KoÂśció³ Katolicki. PrawosÂławni traktujÂą go jako czêœÌ szĂłstego soboru powszechnego.

694 — XVII Synod w Toledo uznaje wszystkich ÂŻydĂłw za niewolnikĂłw. Ich kapitaÂły ulegajÂą konfiskacie, zostajÂą im teÂż odebrane dzieci od siĂłdmego roku Âżycia wzwyÂż.

705 — PapieÂż Jan VII podpisaÂł uchwaÂły Synodu TrullaĂąskiego II, ktĂłry orzekÂł, Âże nad KoÂścioÂłem powszechnym stoi nie jeden papieÂż, ale dwĂłch papieÂży o rĂłwnych prawach – papieÂż Konstantynopola i Rzymu.

715 — Wprowadzono modlitwy do ÂświĂŞtych.

726 — W Rzymie zaczĂŞto czciĂŚ obrazy ÂświĂŞtych. KoÂśció³ rzymski z DziesiĂŞciu Boskich PrzykazaĂą usun¹³ drugie, ktĂłre brzmi: „Nie uczynisz sobie obrazu rytego ani Âżadnej podobizny tego, co jest na niebie w gĂłrze i co na ziemi nisko, ani z tych rzeczy, ktĂłre sÂą w wodach pod ziemia. Nie bĂŞdziesz siĂŞ im kÂłaniaÂł ani sÂłuÂżyÂł”. OtwarÂło to drogĂŞ do handlu medalikami, obrazami, szkaplerzami, krzyÂżykami, posÂągami, itp.
Przykazaù jednak musia³o pozostaÌ dziesiêÌ. Podzieli³ wiêc koœció³ ostatnie przykazanie, mówi¹ce o niepo¿¹daniu ani ¿ony, ani os³a, ani wo³u, na dwie czêœci i odt¹d katolicy maj¹ te¿ DziesiêÌ Przykazaù, tak jak i ¯ydzi.

753 — Synod w Metzu. ZdarzaÂło siĂŞ, iÂż duchowni haĂąbili kobiety w ÂświÂątyniach. Dopuszczali siĂŞ tego nawet wobec najbliÂższych krewnych i chyba nierzadko. Dlatego teÂż na synodzie postanowiono: „JeÂśli duchowni uprawiajÂą porubstwo z zakonnicami, matkami (!), siostrami itd., to posiadajÂących wyÂższe ÂświĂŞcenia trzeba pozbawiaĂŚ ich stanowisk, a kapÂłanĂłw z niÂższymi ÂświĂŞceniami chÂłostaĂŚ”.

783 — NastaÂł zwyczaj caÂłowania nĂłg papieÂża.

787 — SobĂłr Nicejski II, siĂłdmy sobĂłr powszechny, na ktĂłrym ostatecznie usuniĂŞto drugie przykazanie biblijnego Dekalogu, potĂŞpiajÂąc ikonoklazm, dopuszczajÂąc kult relikwii i obrazĂłw oraz modlitwy do ÂświĂŞtych. Zakaz kultu wizerunkĂłw to jedno z dziesiĂŞciorga przykazaĂą (Wj 20,4–5); Biblia zawiera zakaz zmiany przykazaĂą (Mt 5,18).

800 — PapieÂż rzymski Leon III staÂł siĂŞ Âświeckim ksiĂŞciem.

801 — Leon III ustanowiÂł Dni KrzyÂżowe.

813 — Oznajmiono o wziĂŞciu Marii Panny do nieba. Ustanowiono ÂŚwiĂŞto WniebowziĂŞcia NMP.

835 — PapieÂż Jan XI ustanawia osobne ÂświĂŞto ku czci Wszystkich ÂŚwiĂŞtych, wyznaczajÂąc na dzieĂą im poÂświĂŞcony 1 listopada.

850 — Zniszczenie autonomii biskupĂłw (podporzÂądkowanie ich Rzymowi) przez faÂłszywe dekretalia rzekomego Izydora.

869–870 — SobĂłr KonstantynopolitaĂąski IV (katolicki), wedÂług KoÂścioÂła Katolickiego Ăłsmy sobĂłr powszechny, nieuznawany przez prawosÂławie. PotĂŞpiono Focjusza, uznajÂąc go za schizmatyka. PotĂŞpienie to, odrzucone przez biskupĂłw wschodnich, usankcjonowaÂło podziaÂł chrzeÂścijaĂąstwa na katolicyzm i prawosÂławie.

879–880 — SobĂłr KonstantynopolitaĂąski IV (prawosÂławny). ZrehabilitowaÂł i przywrĂłciÂł patriarchĂŞ Focjusza na zajmowane stanowisko, poczÂątkowo uznany na Zachodzie jako powszechny, jednak nastĂŞpnie odrzucony. Podtrzymano opiniĂŞ o b³êdach Focjusza.

X wiek — Odo z Cluny (878–942) gÂłosiÂł, Âże „ObejmowaĂŚ kobietĂŞ to tak jak obejmowaĂŚ wĂłr gnoju…”.
Woda byÂła szkodliwa dla zdrowia, wiĂŞc siĂŞ Ăłwczesne chrzeÂścijanki nie myÂły z przyczyn religijnych, nadto samo dotykanie „tych” czĂŞÂści ciaÂła byÂło grzechem…
I dalej: „Gdyby ludzie mogli dostrzec to, co kryje siĂŞ pod skĂłrÂą… oglÂądanie kobiety powodowaÂłoby tylko wymioty… Skoro sami nawet koniuszkami palcĂłw nie chcemy dotykaĂŚ Âśluzu i Âłajna, dlaczego tak gorliwie po¿¹damy objĂŞcia naczynia z nieczystoÂściami”.
— CaÂła Europa znalazÂła siĂŞ pod panowaniem papieÂży.
95 procent ludnoœci nie umia³o ani czytaÌ, ani pisaÌ; ludzie ¿yli w ciemnocie i brudzie; wodê uwa¿ano za szkodliw¹ dla zdrowia, a mycie siê za grzech; kwit³y przes¹dy i gus³a. Za³amuje siê aktywnoœÌ na polu medycyny, techniki, nauki, edukacji, sztuki i handlu. Rozpoczyna siê mroczny okres w historii Europy. W tym okresie kraje islamskie rozwija³y siê prê¿nie. Kwit³ handel, nauka, sztuka, przemys³.
— KardynaÂł Boroniusz pisaÂł o papieskim dworze: „JakÂżeÂż wyglÂądaÂł rzymski KoÂśció³ w tych czasach? Jaki ohydny! Tylko wszechwÂładne kurtyzany rzÂądzÂą w Rzymie! One to nadajÂą, zmieniajÂą i odbierajÂą biskupstwa, a wstyd mĂłwiĂŚ, one to sadzajÂą na tronie Âśw. Piotra swych kochankĂłw, faÂłszywych papieÂży…".

955–964 — PapieÂż Jan XII. KremoĂąski biskup Luitprand opowiadaÂł o nim: „… Âżadna kobieta nie miaÂła odwagi pokazaĂŚ siĂŞ na ulicach Rzymu, poniewaÂż Jan gwaÂłciÂł wszystko: dziewczĂŞta, mĂŞÂżatki i wdowy, nawet na grobach ÂświĂŞtych aposto³ów”. OskarÂżano go takÂże o wykastrowanie pewnego kardynaÂła; o to, Âże piÂł wino za zdrowie diabÂła, a przy grze w koÂści, zaklinaÂł siĂŞ na WenerĂŞ i Jowisza…
Jan XII zakoùczy³ ¿ycie bardzo romantycznie, jak w najlepszym melodramacie: uwiód³ mianowicie ¿onê jednemu z bardziej pobo¿nych a zarazem krewkich Rzymian, a ten przydybawszy swoj¹ ¿onê w objêciach Namiestnika Chrystusa, tak go obi³ wbrew mi³osierdziu ewangelicznemu, i¿ papie¿ Jan XII zmar³ w kilka dni póŸniej wskutek zadanych ran.

993 — PapieÂż Jan XV zaczyna kanonizowaĂŚ zmarÂłych – mianuje pierwszych ÂświĂŞtych i rozpowszechnia kult matki Jezusa jako Matki Boga. SzczegĂłlny to zaszczyt dla paulinĂłw, bowiem napĂŞdza im wypÂłacalnÂą klientelĂŞ. Kult ÂświĂŞtych to dla KoÂścioÂła prawdziwa ÂżyÂła zÂłota.

1000 — Ustanowiono odrĂŞbne uroczystoÂści Wszystkich ÂŚwiĂŞtych i DzieĂą Zaduszny.
— ChrzeÂścijanie caÂłej Europy oczekiwali w wielkim przeraÂżeniu koĂąca Âświata, ktĂłry to kataklizm miaÂł nastÂąpiĂŚ, gdy pradawny potwĂłr „Lewiatan” ÂśpiÂący w rzymskich katakumbach przebudzi siĂŞ z woli Pana i w ramach kary za grzechy poÂżre caÂły Âświat chrzeÂścijaĂąski…
PowyÂższe zajÂście nie miaÂło miejsca, wiĂŞc szczĂŞÂśliwy PapieÂż wraz z owieczkami zarzÂądziÂł wielkÂą fetĂŞ i czas zabaw i dziĂŞkczynienia Panu za dobroĂŚ i ratunek dla Âświata… Tak powstaÂł KARNAWAÂŁ.


A TAK WYGLÂĄDAÂŁ ÂŚWIAT ZIEMSKI I NADPRZYRODZONY WEDÂŁUG KOÂŚCIELNYCH NA PRZEÂŁOMIE PIERWSZEGO I DRUGIEGO TYSIÂĄCLECIA NASZEJ ERY.
BĂłg byÂł wĂłwczas feudalnym panem, wÂładcÂą niebiaĂąskiej fortecy, podobnej na niektĂłrych sztychach do paÂłacu Karola Wielkiego w Akwizgranie. SiedziaÂł na tronie i z wysoka spoglÂądaÂł na anioÂły i ludzi – swoich wasali. A wasale gestem dÂłoni zÂłoÂżonych do modlitwy, ktĂłry jeszcze do niedawna oznaczaÂł przejÂście pod wÂładzĂŞ suwerena, oddawali mu siĂŞ na sÂłuÂżbĂŞ.
ÂŚwiat ziemski i nadprzyrodzony trwaÂły w przemieszaniu. MiĂŞdzy niebem a ziemiÂą odbywaÂł siĂŞ nieustanny ruch. CzuwajÂący anioÂłowie w razie potrzeby przybywali ludziom z pomocÂą, kohorty demonĂłw stale kusiÂły do grzechu. DiabeÂł, wiaroÂłomny wasal Boga, miaÂł jeszcze wĂłwczas sporo z fauna czy satyra, ale jego moc rosÂła.
JuÂż nawet klasztorne mury nie dawaÂły pewnej obrony. DoÂświadczyÂł tego mnich (…), ktĂłremu zÂły ukazaÂł siĂŞ pewnej nocy przed jutrzniÂą w nogach ³ó¿kach. „Postaci byÂł, na ile oceniĂŚ mogÂłem, niewielkiej, szyjĂŞ miaÂł cienkÂą, twarz chudÂą, oczy bardzo czarne, czoÂło pomarszczone, nos wÂąski, wargi grube, podbrĂłdek ÂściĂŞty i maÂły, capiÂą brĂłdkĂŞ, uszy wÂłochate i postrzĂŞpione, wÂłosy zjeÂżone i gĂŞste, zĂŞby psie, czaszkĂŞ spiczastÂą, pierÂś bombiastÂą, garb na plecach, trzĂŞsÂący siĂŞ tyÂłek, odzienie plugawe” – opisywaÂł wstrz¹œniĂŞty mnich.
KOÂŚCIÓ£ POTWIERDZIÂŁ TO OBJAWIENIE I TAKI OBRAZ DIABÂŁA PRZYJÂĄÂŁ W SWYCH NAUKACH… ANIOÂŁ WYGLÂĄDAÂŁ Z GOÂŁA INACZEJ… A JAK??? PÓJDÂŹCIE SE DO KOÂŚCIOÂŁA, TAM ICH PEÂŁNO, TO SOBIE OBEJRZYJCIE…

XI wiek — O francuskich biskupach jeden z historykĂłw tego okresu, pisaÂł:
„… opactwa, biskupstwa, nawet arcybiskupstwa znalazÂły siĂŞ po wiĂŞkszej czĂŞÂści w rĂŞkach praÂłatĂłw, ktĂłrzy prowadzili hulaszczy Âżywot drobnych feuda³ów. Za czasĂłw Filipa I biskupem Beauvais byÂł czÂłowiek niepiÂśmienny i rozpustny. Angeran, biskup w Lens, dogmaty wiary obrĂłciÂł w bÂłazeĂąstwa; Pons, opat Saint-Medarrd w Soissons, okradaÂł wÂłasne opactwo; opat Saint-Denis, Iwo, poddawaÂł torturom tych, ktĂłrzy donosili o jego orgiach; Manasjasz, arcybiskup Reims, byÂł czÂłowiekiem nieokrzesanym, trudniÂącym siĂŞ raczej polowaniem i rozbojem niÂż sÂłuÂżbÂą bo¿¹…
Ci gorszyciele-praÂłaci z kolei sprzedawali urzĂŞdy koÂścielne, ktĂłrymi dysponowali, i oczywiÂście na myÂśl im nie przychodziÂło, by od ksiĂŞÂży i mnichĂłw wymagaĂŚ czystoÂści obyczajĂłw, ktĂłrej sami nie posiadali”.
Oto biskup Ranulph z Durham, który ¿yje jak su³tan. Nagie dziewczêta us³uguj¹ mu do sto³u; kuzynka biskupa dzieli ³o¿e z papieskim legatem. Biskup Henryk z Luttich ma kochankê w osobie prze³o¿onej klasztoru, oraz harem, w którym sp³odzi³ 14 synów. Biskup z Tarentu bêd¹c legatem papieskim w Szwajcarii, pisa³, ¿e zakonnice pozwala³y sobie tam na wszystko, a jedynie zajœcie w ci¹¿ê karane by³o ciemnic¹. Natomiast nic nie wspomina o dzieciach zakonnic.
Biskup bazylejski, Henryk, pozostawiÂł po sobie 20 dzieci, a jego imiennik, biskup z Leodium, za niemoralne prowadzenie siĂŞ, wykluczony zostaÂł ze stanu duchownego. JednakÂże nie tak Âłatwo daÂł siĂŞ spÂławiĂŚ z posady biskupa… ZamordowaÂł nastĂŞpcĂŞ, a po swojej Âśmierci zostawiÂł 61 sierot.
Zakonnice w Bamberii musiaÂły zarabiaĂŚ na chleb pÂłatnÂą miÂłoÂściÂą z powodu skÂąpstwa matki przeÂłoÂżonej. Przeorysza klasztoru Corella w Navarze, miaÂła kilkoro dzieci z prowincjaÂłem karmelitĂłw bosych, ktĂłremu daÂła póŸniej za kochankĂŞ swojÂą siostrzenicĂŞ, „iÂżby czyn ten miaÂł wiĂŞkszÂą zasÂługĂŞ w oczach Boga”. Widziano zakonnice i mnichĂłw przy poÂłogach innych mniszek, ktĂłrych nowo narodzone niemowlĂŞta natychmiast duszono, a czyniono to wszystko poÂśrĂłd „postĂłw i tysiÂąca innych oznak ÂświÂątobliwej poboÂżnoÂści”.

cd....

http://grzegorj.orangespace.pl/pl/historiakk.html

[Kiara]

cd....

1123 — SobĂłr LateraĂąski I, dziewiÂąty sobĂłr powszechny.
— SobĂłr zatwierdziÂł „spowiedÂź na ucho”. Dotychczas od okoÂło 500 roku forma taka byÂła stosowana tylko wyjÂątkowo w przypadku wÂątpliwoÂści co do zaistnienia bÂądÂź natury grzechu.
— Uregulowano kwestiĂŞ inwestytury i zakazano ksiĂŞÂżom zawierania ma³¿eĂąstw.

W KoÂściele katolickim celibat jest wymagany od osĂłb wyÂświĂŞconych (niektĂłrych diakonĂłw, prezbiterĂłw, biskupĂłw) w rytuale rzymskim od XI-XII wieku i ma zwiÂązek z reformÂą koÂścielnÂą papieÂża Grzegorza VII, w Polsce obowiÂązujÂący od 1197. PoczÂątkowo byÂł jednak domenÂą zakonĂłw, w ktĂłrych skÂłada siĂŞ Âślubowanie czystoÂści.
(ÂŹrĂłdÂło: Wikipedia)

Jak zakaz zawierania ma³¿eùstw przez ksiê¿y ma siê do zaleceù katolickiego, oficjalnego wydania Biblii?

Nauka ta zas³uguje na wiarê. Jeœli ktoœ d¹¿y do biskupstwa, po¿¹da dobrego zadania. Biskup wiêc powinien byÌ nienaganny, m¹¿ jednej ¿ony, trzeŸwy, rozs¹dny, przyzwoity, goœcinny, sposobny do nauczania, nie przebieraj¹cy miary w piciu wina, niesk³onny do bicia, ale opanowany, niek³ótliwy, niechciwy na grosz, dobrze rz¹dz¹cy w³asnym domem, trzymaj¹cy dzieci w uleg³oœci, z ca³¹ godnoœci¹.
Jeœli ktoœ bowiem nie umie stan¹Ì na czele w³asnego domu, jak¿e¿ bêdzie siê troszczy³ o Koœció³ Bo¿y? Nie [mo¿e byÌ] œwie¿o ochrzczony, a¿eby wbiwszy siê w pychê nie wpad³ w diabelskie potêpienie. Powinien te¿ mieÌ dobre œwiadectwo ze strony tych, którzy s¹ z zewn¹trz, ¿eby siê nie narazi³ na wzgardê i sid³a diabelskie.
Diakonami tak samo winni byĂŚ ludzie godni, w mowie nieobÂłudni, nie naduÂżywajÂący wina, niechciwi brudnego zysku, [lecz] utrzymujÂący tajemnicĂŞ wiary w czystym sumieniu. I oni niech bĂŞdÂą najpierw poddawani prĂłbie, i dopiero wtedy niech speÂłniajÂą posÂługĂŞ, jeÂśli sÂą bez zarzutu.
Kobiety rĂłwnieÂż – czyste, nieskÂłonne do oczerniania, trzeÂźwe, wierne we wszystkim.
Diakoni niech bêd¹ mê¿ami jednej ¿ony, rz¹dz¹cy dobrze dzieÌmi i w³asnymi domami. Ci bowiem, skoro dobrze spe³nili czynnoœci diakoùskie, zdobywaj¹ sobie zaszczytny stopieù i ufn¹ œmia³oœÌ w wierze, która jest w Chrystusie Jezusie.
(1Tm 3,1–13, Biblia TysiÂąclecia, wyd. IV)

1139 — SobĂłr LateraĂąski II, dziesiÂąty sobĂłr powszechny. PotĂŞpiono nauki Arnolda z Brescii. Zlikwidowano skutki schizmy za Âżycia antypapieÂża Anakleta II. Wszystkie konsekracje przez niego dokonane uznano za niewaÂżne, usuniĂŞto z urzĂŞdĂłw koÂścielnych mianowanych przez niego duchownych. OgÂłoszono ekskomunikĂŞ krĂłla Sycylii Rogera II. PotĂŞpiono i wygnano z WÂłoch Arnolda z Brescii. Postanowienia tego soboru moÂżna potraktowaĂŚ jako pierwszÂą w historii Europy miĂŞdzynarodowÂą konwencjĂŞ o zasadach prowadzenia wojny. ChrzeÂścijanie wyrzekli siĂŞ stosowania kuszy w walkach pomiĂŞdzy sobÂą.

1140 — UÂłoÂżono i przyjĂŞto 7 sakramentĂłw ÂświĂŞtych. Do tego czasu udzielano sakramentĂłw w sposĂłb nieuporzÂądkowany (np. sÂłowiaĂąscy ksiĂŞÂża za jeden z sakramentĂłw uznawali postrzyÂżyny!).

1143 — Za Celestyna II (1143–1144) w Rzymie wybuchÂł bunt przeciwko wÂładzy papieÂża. Jego nastĂŞpca, Lucjusz II (1144–1145), ginie podczas ataku na Kapitol.

1147–1149 — Druga caÂłkowicie nieudana wyprawa krzyÂżowa z krĂłlem francuskim Ludwikiem VII i cesarzem niemieckim Konradem III na czele. W wyniku niepowodzeĂą tej wyprawy (Turcy skutecznie zatrzymali i rozgromili krzyÂżowcĂłw) ruch krucjatowy przygasÂł w Europie na dÂługi czas.

1163 — Synod w Tours. PowoÂłanie ÂŚwiĂŞtej Inkwizycji. Konfiskata majÂątkĂłw, tortury i pÂłonÂące stosy dla heretykĂłw. Biblia nie zezwala na siÂłowe nawracanie ludzi, lecz zachĂŞca do pokojowego gÂłoszenia Dobrej Nowiny (ÂŁk 9. 52–56).

1179 — SobĂłr LateraĂąski III, jedenasty sobĂłr powszechny. ZajmowaÂł siĂŞ problemami moralnymi, potĂŞpiÂł albigensĂłw i waldensĂłw.

1180 — Synod w ÂŁĂŞczycy czyni ustĂŞpstwa dla kleru. Dobra zmarÂłych biskupĂłw pozostajÂą wÂłasnoÂściÂą duchowieĂąstwa pod karÂą Âśmierci dla rodziny lub panĂłw, ktĂłrzy odwaÂżyliby siĂŞ je zaj¹Ì, bowiem „BĂłg drwiĂŚ z siebie nie pozwala”.

1189–1192 — Trzecia wyprawa krzyÂżowa z udziaÂłem cesarza niemieckiego Fryderyka I Barbarossy, krĂłla francuskiego Filipa II Augusta i krĂłla angielskiego Ryszarda Lwie Serce. Kiedy cesarz uton¹³ w jednej z rzek syryjskich, wojska niemieckie wrĂłciÂły do Europy. Francuzi rĂłwnieÂż zarzÂądzili odwrĂłt i na placu pozostaÂł tylko Ryszard III z Anglikami. Najistotniejszym osiÂągniĂŞciem trzeciej wyprawy krzyÂżowej byÂło zdobycie przez AnglikĂłw Cypru, ktĂłry pozostaÂł w rĂŞku krzyÂżowcĂłw przez mniej wiĂŞcej 250 lat.

1197 — Wprowadzenie celibatu w Polsce (utrwaliÂł siĂŞ w XIV wieku). „PaweÂł Jasienica pisaÂł: AÂż do roku 1197 ma³¿eĂąstwa ksiĂŞÂży zaliczaÂły siĂŞ w Polsce do rzeczy zwyczajnych i uznawane byÂły za waÂżne. Inaczej – ale teÂż nie zawsze – dziaÂło siĂŞ tylko z biskupami, ktĂłrzy w znacznej czĂŞÂści rekrutowali siĂŞ spoÂśrĂłd zachodnioeuropejskich zakonnikĂłw. Jeszcze w poÂłowie XIII wieku ÂżyÂł w Wielkopolsce niejaki Ogierowicz, legalny syn biskupa wÂłocÂławskiego, Ogiera.
W 1197 przybyÂł do Polski legat papieski, kardynaÂł Piotr z Kapui, przywo¿¹c zakaz ma³¿eĂąstw ksiĂŞÂży. DuchowieĂąstwo polskie zachowaÂło siĂŞ wobec niego spokojnie, za to czeskie omal go nie zgÂładziÂło. O synach ksiĂŞÂży czyta siĂŞ w ÂźrĂłdÂłach jeszcze dÂługo potem, gdyÂż nowe prawo przyjmowaÂło siĂŞ powoli i z oporami” (za WikipediÂą).

XIII wiek — Uczony i filozof, Tomasz z Akwinu (zwany ÂświĂŞtym, 1224–1274) gÂłosiÂł, Âże zwierzĂŞta nie majÂą Âżycia po Âśmierci ani wrodzonych praw, oraz Âże „przez nieodwoÂłalny nakaz StwĂłrcy ich Âżycie i ÂśmierĂŚ nale¿¹ do nas”.
ÂŚwiĂŞty Franciszek twierdzi coÂś innego… Ciekawe jak dogadujÂą siĂŞ w niebie???
— O kobietach Tomasz wypowiada siĂŞ tak: „Kobieta ma siĂŞ do mĂŞÂżczyzny tak jak rzecz niedoskonaÂła i uÂłomna do doskonaÂłej”.
— Franciszek z AsyÂżu (zwany ÂświĂŞtym, 1181–1226) mĂłwiÂł, Âże kto obcuje z kobietami naraÂżony jest na „skalanie swego ducha, tak samo jak ten, kto idzie przez ogieĂą, naraÂża siĂŞ na poparzenie stĂłp”.

1202–1204 — IV krucjata zainicjowana przez Innocentego III, by wesprzeĂŚ krzyÂżowcĂłw w Palestynie. Na skutek polityki Henryka Dandolo, ÂżoÂłnierze Chrystusa zwrĂłcili siĂŞ przeciwko Bizancjum i zdobyli Konstantynopol, z zaciekÂłoÂściÂą grabiÂąc i wyrzynajÂąc mieszkaĂącĂłw. Na koniec splÂądrowali i spalili miasto. Zrabowano niesÂłychane iloÂści zÂłota i srebra, a skala przemocy przekroczyÂła wszelkie Ăłwczesne normy wojenne.
Na zdobytym terenie utworzono efemeryczne paùstewko nazwane Cesarstwem £aciùskim, które przetrwa³o do roku 1261, kiedy to cesarz Micha³ VIII Paleolog usun¹³ rycerstwo zachodnie i odbudowa³ paùstwo bizantyùskie. Przypieczêtowa³o to roz³am miêdzy chrzeœcijaùstwem wschodnim a zachodnim.
WedÂług relacji kronikarza Geoffreya Villehardeuina, nigdy przedtem, od stworzenia Âświata, nie wywieziono z miasta tylu bogactw.

1202 — Panowanie WÂładysÂława Laskonogiego (ok. 1164–1231) to okres walki z nieposÂłusznym klerem rzymskim, ktĂłry chwyta siĂŞ rozpaczliwie papieskich roszczeĂą do panowania nad Âświatem.

1204 — ZaczĂŞÂła dziaÂłaĂŚ ÂŚwiĂŞta Inkwizycja. SÂłudzy boga i koÂścioÂła z miÂłoÂści do bliÂźniego i Chrystusa zamĂŞczyli lub spalili Âżywcem setki tysiĂŞcy ludzi.
Piece s³u¿¹ce do palenia ludzi, takie jakie by³y budowane w XX wieku przez nazistowskich Niemców, po raz pierwszy stosowane by³y przez chrzeœcijaùsk¹ inkwizycjê.
Tu moÂżna siĂŞ zgodziĂŚ, Âże inkwizycja dbaÂła o rozwĂłj niektĂłrych dziedzin nauki, np. tortur, wymyÂślajÂąc mnĂłstwo nowych technik, np. ÂżelaznÂą dziewicĂŞ, czyli metalowÂą trumnĂŞ w ksztaÂłcie czÂłowieka podzielona na dwie zamykajÂące siĂŞ poÂłowy z kolcami w Âśrodku… umieszczony wewnÂątrz czÂłowiek byÂł przebijany tymi kolcami bardzo powoli i konaÂł godzinami, wyjÂąc z potwornego bĂłlu… kochajmy nieprzyjacioÂły swoje…
„Encyklopedia katolicka” twierdzi, Âże inkwizycja „duÂżo zdziaÂłaÂła dla cywilizacji”. Inwencja inkwizycji w tej dziedzinie nie miaÂła sobie rĂłwnych w historii ludzkoÂści. Nawet chiĂąska mafia nie wymyÂśliÂła takich tortur co katolicy, moÂżecie byĂŚ wiĂŞc dumni ze swych dokonaĂą…

1208 — Innocenty III zaoferowaÂł kaÂżdemu, kto chwyci za broĂą, oprĂłcz prolongaty spÂłat, odpustu zupeÂłnego i boskiego zbawienia, rĂłwnieÂż ziemie i majÂątek heretykĂłw oraz ich sprzymierzeĂącĂłw. RozpoczĂŞÂła siĂŞ Krucjata AlbigeĂąska, ktĂłrej celem byÂło wymordowanie KatarĂłw. Szacuje siĂŞ, Âże Krucjata AlbigeĂąska pochÂłonĂŞÂła milion istnieĂą ludzkich, nie tylko KatarĂłw, ale dotknĂŞÂła wiĂŞkszÂą czêœÌ populacji poÂłudniowej Francji.
Przeor, dowodzÂący wojskami krucjaty, gdy mu siĂŞ skarÂżono, Âże trudno jest odró¿niĂŚ wiernych od heretykĂłw, odpowiedziaÂł: „ZabijaĂŚ wszystkich. BĂłg ich odró¿ni”.

1209 — Koncylium w Awinionie przyznaÂło, Âże laicy pod wzglĂŞdem nierzÂądu sÂą daleko w tyle za duchowieĂąstwem, a ono samo zepsuÂło spoÂłeczeĂąstwo.

1212 — Koncylium paryskie zarzucaÂło mnichom, Âże czerpiÂą dochody z udzielania pozwoleĂą na rozpustĂŞ. StwierdziÂło, Âże biskupi pobierali stosownÂą opÂłatĂŞ od podlegÂłych sobie ksiĂŞÂży za pozwolenie utrzymywania konkubin. Kanclerz praskiego uniwersytetu takÂże opowiadaÂł siĂŞ wĂłwczas za konkubinatem, poniewaÂż – jak twierdziÂł – „ksiÂądz, ktĂłry ma utrzymankĂŞ, szanuje przynajmniej honor Âżon i cĂłrek parafian”.

1212 — Jedna z wiĂŞkszych zbrodni papieskich: wyprawa krzyÂżowa dzieci z Francji i Niemiec. Dzieci, przewiezione do Aleksandrii przez nieuczciwych wÂłaÂścicieli okrĂŞtĂłw, zostaÂły sprzedane w niewolĂŞ, g³ównie do domĂłw publicznych.

1215 — SobĂłr LateraĂąski IV, dwunasty sobĂłr powszechny. SformuÂłowano dogmat o przeistoczeniu, potĂŞpiono naukĂŞ Joachima di Fiore, sformuÂłowano doktrynĂŞ o prymacie papieskim.
— Wprowadzono obowiÂązkowÂą spowiedÂź usznÂą w okresie wielkanocnym; kapÂłan otrzymaÂł wÂładzĂŞ odpuszczania grzechĂłw. Zgodnie z BibliÂą tylko BĂłg moÂże odpuszczaĂŚ grzechy; naleÂży je wyznawaĂŚ bezpoÂśrednio Bogu (tzw. spowiedÂź serca) i bliÂźnim, wobec ktĂłrych zawiniliÂśmy, i prosiĂŚ ich o wybaczenie (Mt 6,6–12; 9,2–3; Dz 8,22).
— Wprowadzono dogmat na temat eucharystii: od tamtego czasu jest ona rzeczywistÂą i powtarzalnÂą ofiarÂą za grzechy, skÂładanÂą Bogu; hostia jest prawdziwym ciaÂłem, a wino prawdziwÂą krwiÂą Jezusa. Nie sÂą to symbole; przemienienie (transsubstancjacja) nastĂŞpuje na skutek formuÂłki automatycznie wypowiadanej przez kapÂłana – Jezus na jego hasÂło pojawia siĂŞ w opÂłatku; wierni konsumujÂą prawdziwego Chrystusa.
WedÂług Biblii eucharystia jest ofiarÂą symbolicznÂą i pamiÂątkÂą prawdziwej, jednorazowej i niepowtarzalnej ofiary Jezusa na krzyÂżu (Hbr 10,12–18; J 19,30).

1217–1270 — Kolejne wyprawy krzyÂżowe, ktĂłre ogniem i mieczem prĂłbowaÂły przenieœÌ chrzeÂścijaĂąstwo do niewiernych, koĂączÂą siĂŞ fiaskiem. Kiedy podczas siĂłdmej wyprawy wybucha wÂśrĂłd krzyÂżowcĂłw epidemia dÂżumy (Ludwik IX, dowĂłdca wyprawy, rĂłwnieÂż pada jej ofiarÂą), resztki armii wracajÂą do Europy. Od tego czasu posiadÂłoÂści krzyÂżowcĂłw przechodzÂą stopniowo w rĂŞce tureckie.

1229 — Z powodu potajemnych zebraĂą wiernych dla czytania Biblii i interpretowania jej w sposĂłb godzÂący w nauczanie i praktykĂŞ koÂścielnÂą, papieÂż Grzegorz IX zakazaÂł czytania Biblii pod sankcjÂą kar inkwizycyjnych. By ludzie nie widzieli jawnych sprzecznoÂści miĂŞdzy teoriÂą a praktykÂą.

1231 — Nakaz papieski zalecaÂł palenie heretykĂłw na stosie. Pod wzglĂŞdem technicznym pozwalaÂło to unikn¹Ì rozpryskiwania siĂŞ krwi. Krew byÂła ÂświĂŞta i nie moÂżna byÂło jej przelewaĂŚ… wiĂŞc np. zabijano ludzi paÂłkami (zwÂłaszcza InkĂłw i AztekĂłw).

1234 — PapieÂż Grzegorz IX nakÂłania do krucjaty przeciw chÂłopom ze Steding, ktĂłrzy odmawiajÂą arcybiskupowi Bremy nadmiernej daniny. PiĂŞĂŚ tysiĂŞcy mĂŞÂżczyzn, kobiet i dzieci ginie z rÂąk krzyÂżowcĂłw, a zagrody owych chÂłopĂłw zajmujÂą osadnicy obdarzeni nimi przez KoÂśció³.

1244 — Na synodzie w Narbonne zdecydowano, aby przy skazywaniu heretykĂłw nikogo nie oszczĂŞdzano. Ani mê¿ów ze wzglĂŞdu na ich Âżony, ani Âżon ze wzglĂŞdu na mĂŞÂża, ani teÂż rodzicĂłw ze wzglĂŞdu na dzieci. „Wyrok nie powinien byĂŚ Âłagodzony ze wzglĂŞdu na chorobĂŞ czy podeszÂły wiek. KaÂżdy wyrok powinien obejmowaĂŚ biczowanie”.

1245 – SobĂłr LyoĂąski I, trzynasty sobĂłr powszechny. Ekskomunikowano cesarza Fryderyka II, zarzÂądzono nowÂą krucjatĂŞ przeciwko Saracenom.

1252 — W bulli Ad extripanda papieÂż Innocenty IV przyrĂłwnaÂł wszystkich chrzeÂścijan-niekatolikĂłw do zbĂłjcĂłw i zobowiÂązaÂł wÂładcĂłw do tego, by winnych heretykĂłw zabijano w ciÂągu piĂŞciu dni.
—

• Tortury zostajÂą prawnie dozwolone przez KoÂśció³. Tortury obejmowaÂły Âłamanie na kole, wieszanie za rĂŞce z ciĂŞÂżarami u nĂłg, Âściskanie czuÂłych czĂŞÂści ciaÂła, sadzanie na rozÂżarzonych wĂŞglach lub Âżelazie, wyÂłamywanie stawĂłw, gotowanie Âżywcem itp. ByÂła to „ludzka” – jak zapewnia koÂśció³ – metoda badaĂą.

1263 — Dopuszczono przyjmowanie komunii pod jednÂą postaciÂą. Bez wina, bo ludzie siĂŞ upijali…

1264 — Ustanowiono uroczystoœÌ BoÂżego CiaÂła.

1269 — ZmarÂł 100-letni kantor kapituÂły krakowskiej, praÂłat Trojan. Jego ÂłoÂże Âśmierci otaczaÂły dzieci, ktĂłrych byÂł ojcem. DoczekaÂł siĂŞ nawet wnukĂłw, ktĂłrzy rĂłwnieÂż przyszli poÂżegnaĂŚ dziadka. Polskie duchowieĂąstwo trzymaÂło siĂŞ hardo na poziomie papieskiego Âświata, i nic cnotliwsze od reszty wcale nie byÂło. I ono kultywowaÂło chrzeÂścijaĂąskie tradycje w omawianym temacie.

1270 — ÂŚwiĂŞty Bonawentura (wÂł. Johannes Fidanza, 1221–1274) tak charakteryzuje moralnoœÌ kleru w swoich czasach: „WiĂŞkszoœÌ wikariuszy jest tak zepsuta, iÂż uczciwa kobieta boi siĂŞ skompromitowaĂŚ, spowiada siĂŞ sama. Stwierdzamy, Âże znaczna wiĂŞkszoœÌ kleru skÂłada siĂŞ z notorycznych rozpustnikĂłw, majÂących utrzymanki czy to u siebie (w domu), czy teÂż poza domem, i ktĂłrzy utrzymujÂą jawne stosunki z licznymi kobietami”.

1273 — Krakowski biskup, PaweÂł z Przemiankowa (zm. 1296), dla ktĂłrego zabiĂŚ czÂłowieka byÂło niczym, utrzymywaÂł caÂły harem, a nade wszystko ceniÂł sobie mniszki. JednÂą z nich, klaryskĂŞ BiankĂŞ ToporczankĂŞ, wykradÂł z klasztoru w Skale i w³¹czyÂł do haremu. JakiÂś oburzony gÂłos grzmiaÂł na niego: „Biada tobie Pawle! Lepiej by byÂło, gdybyÂś siĂŞ nie narodziÂł!”.

1274 — SobĂłr LyoĂąski II, czternasty sobĂłr powszechny. WprowadziÂł filioque do wyznania wiary, uregulowaÂł zasady wyboru papieÂża. Filioque – „i Syna” – jest czĂŞÂściÂą katolickiego (i protestanckiego) wyznania wiary; wynika z dogmatu o pochodzeniu Ducha ÂŚwiĂŞtego od dwĂłch innych osĂłb boskich – Boga Ojca i Syna BoÂżego, ktĂłry podkreÂśla ich rĂłwnoœÌ. Dogmatu tego nie przyjĂŞÂły koÂścioÂły wschodnie.

1275 — PojawiÂły siĂŞ dyskusje na temat pÂłacenia daniny. W odpowiedzi papieÂż ekskomunikowaÂł caÂłe miasto – FlorencjĂŞ.

1294–1303 — PapieÂż Benedykt VII wyraziÂł opiniĂŞ, iÂż nierzÂąd, prostytucja, cudzo³óstwo i kazirodztwo nie sÂą grzechem, bo przecieÂż BĂłg stworzyÂł mĂŞÂżczyznĂŞ i kobietĂŞ w tym wÂłaÂśnie celu. Benedykt, dajÂąc przykÂład, ÂżyÂł z zamĂŞÂżnÂą kobietÂą i jej cĂłrkÂą w konkubinacie. Swoich paziĂłw wykorzystywaÂł seksualnie, tak, Âże w otoczeniu papieÂża Benedykta nazywano ich „ma³¿onkami”.

1300 — Wprowadzono naboÂżeĂąstwo szkaplerzne i ró¿aniec.

XIV wiek — Wybucha epidemia czarnej Âśmierci, KoÂśció³ wyjaÂśniaÂł, Âże winĂŞ za ten stan rzeczy ponoszÂą ÂŻydzi, zachĂŞcajÂąc przy tym do napaÂści na nich. A ÂŻydzi to nasi starsi bracia w wierze…

1311–1312 — SobĂłr w Vienne, piĂŞtnasty sobĂłr powszechny. PotĂŞpiono templariuszy, fraticelli, beginki i begardĂłw. PapieÂż Klemens V jako pierwszy ukoronowaÂł siĂŞ potrĂłjnÂą koronÂą wÂładcy.

1313 — Synod w Zamorze ponownie zarzÂądza zniewolenie ÂŻydĂłw i pod groÂźbÂą ekskomuniki ¿¹da wykonania postanowienia przez wÂładze Âświeckie. Antysemickie dekrety koÂścielne bĂŞdÂą pojawiaĂŚ siĂŞ aÂż do XIX w.

cd...

http://grzegorj.orangespace.pl/pl/historiakk.html

[quetzalcoatl44]

no tak swiat jest katastrofa , ale katarowie Kiara potepiali wszelka cielesnosc i przestrzegali celibatu